Mity greckie

[madohora]

Jo sie mitami kiedyś fascynowała
Nawet na "Wielko Gra" żech pojechała
Mity kasik sie straciły
A "Wielko Gra" z ekranow zdjyli

Może bydzie wos to nudzić
Trocha wciepłach tyż na Rudzie

forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=28940&w=25007644&v=2&s=0

[madohora]

Zeus

Władca na Olimpie siedzi
I nad światem się biydzi
Tylko czymu on jyden
Ma żon ponad siedym

[madohora]

Zeus a badania DNA

W mitologii greckiej, tej z czasów Zeusa
On tyle dzieci wszędzie mieć musiał
A jak gdzieś nieślubne jakieś było
To też mówili, że ono z Zeusa się wzięło
No cóż Zeusa to była wielka strata
Że w jego czasach nie było badań DNA

[madohora]

Zeus

Władca na Olimpie siedzi
I nad światem się biydzi
Tylko czymu on jyden
Ma żon ponad siedym

[madohora]

[madohora]

W mitologii proszę pana,
Byłam nieźle obcykana
Miałam wejść do Wielkiej Gry
Lecz zlikwidowali. I człowiek jest zły.

[madohora]

Hera

A tako Bogini co się nazywo Hera
To nojważniyjszo na Olimpie frela
Zeus za innym loto ochoczo
A łona mu wszystko wyboczo.

[madohora]

Atena

Wieczno dziewica
Ojca oblubienica
Do walki ciągle staje
I wciąż podbija nowe kraje

upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/f3/Athena_ciste.jpg

[madohora]

Atena

Podobno nojmondrzejsza frela
Warto innych jakich wiela
Ino czymu durch wojuje
I tym mieczym wymachuje

[madohora]

Atena

Atena już kiedy się urodziła
Inaczej niż wszyscy na świat przychodziła
Wyskoczyła raźno z Zeusa głowy
W pełnym rynsztunku do walki gotowym.
Zeus najbardziej na świecie
Pokochał ją wśród innych dzieci.
Ona epokę bardzo wyprzedziła
Jak z Renesansu ludzie taka była
Zajmowało ją rzeczy krocie
I rzeźbiono ją nieraz w złocie.
Ateńczykom łaski rozdaje
Gdy świętują Panatenaje
Fidiasz poświęcił jej pracę
Z gałązką oliwną – nie inaczej
Ptaka sowę jej poświęcono
Bo podobno była uczoną

[madohora]

Hiakintos

Rośnie na polach skromny kwiat fioletowy
I nikomu nawet nie przyjdzie do głowy
Że ten kwiatek gdzieś za zielonej łące
Z Mitologią grecką się przecież łączy.
Żył sobie Hikatinos w greckiej dolinie
I po cichu kochał się w bogu Apollinie.
Lecz tak za dziełem wyroczni się stało
Że przyjaciół Apolla nieszczęście spotykało
Bawili się oboje w dysku rzucanie
I na drodze Apolla Zefir stanie.
nie wiadomo czy z czystej złości
A może po prostu z głupiej zazdrości
Swym tchnieniem tak sprawił,
Że Apollo niechcący Hiakintosa zabił.
Nie pomogło żadne sztuczne oddychanie
A hiacynt na zawsze na łące zostanie.

[madohora]

Muzy

Muzy dziewice z orszaku Apolla
Do innych sztuk każda jest skora:
Kaliope zwana też Pięknolicą
Pieśni bohaterskiej oblubienicą
Rylec i tabliczkę trzyma w ręku
I zawsze jest pełna wdzięku
Klio mówią o niej, że sławę niesie
Po Grecji i po całym świecie
Zwoje pergaminu trzyma w ręce
I historię opisuje w podzięce.
Euterpe dla niej zawsze jest wiosna
Bo ta Muza jest bardzo radosna.
Wesoła chodzi wciąż po świecie
Wiersze nam pisze i gra na flecie
Następna zowie się Taleją
I ludzie często przy niej się śmieją.
Czasem Rozkoszną ją zwą
Bo ona opiekuje się komedią.
Melpomene na sztuce i śpiewie się zna
Lecz jej domeną jest tragedia
Nie jest muzą okrutną
Ale maskę trzyma smutną
Zaś muza Terpsychora
do tańca zawsze skora
Ludzi tańcem zabawia
I na wielkiej lirze gra.
Erato na małej cytrze
Łzę z oka nam wydrze
Miłością nas wzrusza
A to zawsze gra w duszach
Polihymnia się zasłania
Daleka od radości i kochania
Ona do modlitwy śpieszy
I psalmami ucho cieszy.
A na koniec jest Urania
To Niebiańska panna
Globus ma na dłoni
Do astronomii nas goni.

[madohora]

Artemida

Artemida zwana też Dianą
Była Apollona siostrą ukochaną.
Trochę się odwróciły role w rodzinie
Bo Artemida z polowania słynie
To ona po lasach biega za dzikami
To ona na nie poluje z nimfami
I jak w Olimpii ogłoszą zawody
To ona staje przy ludziach młodych.
Wędrowcami się też opiekuje
I przysięg małżeńskich pilnuje.
A jeszcze wcześniej ją posądzano
Że też nosiła Hekate miano
Lecz ta bogini długo nie żyła
Ona czarownice i śmierć hołubiła
Lecz Artemida od tego daleka
I chodź taka dobra na swój ślub nie czeka
Odczuł to boleśnie, w niej zakochany
Młodzieniec piękny Akteonem zwany

[madohora]

Hermes

W naszej dobie gdzie pieniądz jest świętym
Hermes byłby pewno najlepszym asystentem.
Bez notesu, komórki, laptopa i bez organizera
Biega i chodzi. Wszystko pamięta. Jasna cholera!
Zleceń i zadań od Bogów lista strasznie długa
A Hermes wciąż pracuje i nawet okiem nie mruga.
Dodatkowo jak ktoś wojuje, ktoś coś wymusi
To Hermes w dobrej wierze godzi kaduceuszem
Jednak jak patrzymy na dziennik i widzimy co się ścieli
Trudno już się dziwić, że on także patronem złodziei.

[madohora]

Hefajstos

Wśród dziecinnych zabaw, a może później
Zajrzeliśmy przypadkiem z dziećmi do kuźni
Tam buchał ogień, młoty bardzo hałasowały
To czeladnicy pod okiem mistrza pracowali.
Wszyscy wysocy, opaleni i tacy barczyści
Że z zazdrością na nich patrzą kulturyści.
I jak jeden mąż, bez koszuli tam stali
A promienie ognia zda się ich lizały.
Takimi oczami do dziś widzę Hefajstosa
Chociaż już kaleką opuścił niebiosa.

[madohora]

Afrodyta

Afrodyta na Cyprze wynurzyła się z piany
Kto na nią spojrzał był w niej zakochany
Ale jak to zwykle z miłością bywa
Chociaż bogini też nie była szczęśliwa
Pierwszym jej wybrankiem był Adonis młody
Razem z nim świtem biegała na łowy.
Lecz on był śmiertelny – nieszczęście się stało
Adonisa, stado dzików na śmierć rozszarpało
Potem z chwilowego kaprysu czy woli Zeusa
Do małżeństwa z Hefajstosem ją zmuszał.
Oni tak przeciwni jak ogień i woda
Hefajstos zgorzkniały, ona wiecznie młoda
Nie mogli szczęściem oboje się cieszyć
Hefajstos myślał, że Zeus chciał go ośmieszyć

[madohora]

Eros

Czasem nam w życiu nieźle namąci
Gdy jego strzała gdzieś się zaplącze
I zamiast złączyć dwa serca kochane
On powoduje kochanków rozstanie
Chociaż strzały miłości rozdaje
Na jego miłość serce się kraje.
Psyche to była jego wybranka
Zdradziła ją ciekawość pewnego ranka
Afrodyta zesłała jej zgryzotę i mękę
Jednak Eros dawał wsparcie i wyrękę.
W końcu się Zeus nad nimi ulitował
I wesele na Olimpie im sprawował

[madohora]

Ares

Do dzisiaj przetrwali nam Aresi
I chociaż to się w głowie nie mieści
To siądźcie tam gdzie są żołnierze
Co oni nam naopowiadają w dobrej wierze
Czasem człowiek już się w domysłach gubi
Czy on gdzieś walczył, czy wojnę hołubi
Ale jak dojdziesz gdzieś na koniec świata
I spotkasz czasami jakiegoś jego kamrata
Ten także swoją opowieść o walce snuje
I jakoś by połączyć te wątki to czegoś brakuje

[madohora]

Faeton

Jak każdy młodzian czasem się buntuje
I ojcu spełnienie życzeń swych nakazuje
Ojciec zapatrzony w swojego jedynaka
Zgadza się myśląc, że prośba będzie byle jaka
Jednak Faeton dość wysoko mierzy
Na ojca rydwanie chce niebo przemierzyć
Przysięga złożona, co mu pozostaje
Ale rad i ostrzeżeń bez liku mu daje
Lecz konie Heliosa to rącze rumaki
Pogubił lejce, woźnica byle jaki
Dzisiaj się mówi, że to Faetona dzieło
Że ras ludzkich na świecie aż tyle się wzięło

[madohora]

Selene

Gdy noc zapada to na nieba scenę
Wchodzi Bogini co ją zwom Selene
I gdy świat cały do snu się kładzie
Ona ciągle sprawdza czy wszystko tkwi w ładzie
Nie wiem co ci grecy tak się lubowali
Że wszystkim nieszczęśliwą miłość zwiastowali
Może tak im bliżej do ludzkiej niewoli
Kiedy nieśmiertelnych też serce zaboli.
I tak też Selene trochę przerażona
Kochała śpiącego snem wiecznym Endymiona
I zaklęć nad nim mówiła bez liku
Lecz ten młodzieniec wciąż spał po cichu

[madohora]

Endymion

A ciekawe jakby to zabrzmiało
Że Endymionowi strasznie się chrapało
I słychać go było w całym greckim świecie
No i jego jasiek pod głową go gniecie
Już zażył no – spę no i inne leki
A ten jego sen wcale nie jest lekki
Spod kołderki ciepłej stopy mu wystają
I jakieś trawki w te nogi go dźgają
Jeszcze na dodatek śnią mu się koszmary
I jest nieszczęśliwy, chociaż nie jest stary.

[madohora]

Hestia

Hestia za opiekunkę domu i ognia uchodziła
Ona do ślubu młode panny prowadziła
Jak dzisiaj w ogień wesoły się patrzy
Niejeden w nim Hestię może zobaczy
Jak ktoś wyjeżdżał to modły wznosił
I o opiekę w podróży tę Boginię prosił
Powiedzenie przetrwało, tam gdzie ruskie klimaty
„Usiądźmy przed podróżą, napijmy się herbaty”
A jak z podróży już się szczęśliwie wróciło
To też do Hestii modły zanosiło.
I jeszcze jedno ten mit zarządził
Mógł dotknąć ogniska – kto w życiu pobłądził
Dawało mu nietykalność, dopóki w świątyni to było
Do dziś przetrwało to prawo jako „prawo azylu

[madohora]

Pan

Dzisiaj już nikt nikomu nie wzbrania
Zagrać melodię na Fletni Pana
A kto muzykę chodź trochę czuje
Wie o czym tutaj deliberuję
Tak smutek bywa przedstawiany
Gdy ktoś nieszczęśliwie zakochany
A chociaż muzykę Pan pięknie czuje
To mu w wyglądzie dużo brakuje
Ma krótkie różki i koźle kopyta
A z tyłu grzbietu wystaje mu pyta*
No, jego wygląd nie jest nadobny
On do naszego diabła jest podobny
I nie wiem na co komu przyszło
Bo mnie się podobał w Fauście Mefisto

[madohora]

U nos kożdy pijok mo czerwony nos
Ciekawe czy taki mioł tyż Dionizos?
On wiecznie pił i orgie wyprawioł
I po pijoku som z sobom rozprawioł
Dionizos był Panem ziemi i winnicy
Cenili go bardzo wszyscy rolnicy
On po świecie łaził, radość ludziom dowoł
I winne gałązki wszystkim rozdowoł
Ale go lubili Ci jego kamraci
Bo jak ktoś stawio to pić się opłaci
Choć Dionizos to był straszny luzak
Niy było przymusu „lorneta i meduza”

[madohora]

Asklepios

Asklepios był synem boga Apolla
I że taka była Apollona wpla
Wychowywał go Centaur Chejron
I nagle się dokonał jakiś przełom
Uczył Asklepiosa jak zioła się zbiera
Wiedział jak różne mikstury dobierać
On ludzi z chorobą walczyć uczył
Jednak wskrzeszania też nie wykluczył
To ludzi i Bogów trochę mierziło
Bo porządek świata nam zakłóciło
Zeus się poczuł trochę wzgardzony
A więc ciskał w niego pioruny
I tak od pioruna Asklepios zginął
I chociaż wiek Grecji tamtej przeminął
Ludzie Asklepiosa nie zapominali
I jednak jego kultu nie zaniedbywali


Do dzisiaj na przychodniach, aptekach, wciąż
Znajduje się laska dookoła której wije się wąż

[madohora]

Nemezis

Każdy na nas kiedyś pewno to powie
Że różni na świecie bywają bogowie
Nemezis rządzi naszym przeznaczeniem
Raz okrywa twarz uśmiechem a to znowu cieniem

Jednak jak to czasem w naszym życiu bywa
To Nemezis jest zawsze sprawiedliwa
A ja teraz wam trochę poprawię morałów
I powiem co się mojemu znajomemu stało

Prowadził firmę, dobrze mu się działo
I z pracownikami też dość dogadywało
No cóż to nie były żadne jakieś dziwy
Był dość szanowany bo był sprawiedliwy

No i prowadził tę firmę dobrze mu się działo
Ale raz zawołał, że to jeszcze mało, mało, mało!!!
No i chyba wtedy się zeźlili bogowie
I co było dalej, zaraz wam opowiem

Najpierw miał wypadek, no cóż źle się stało
I to go na chwilę trochę stonowało
Lecz wrócił do pracy, znowu się zakręcił
Ale że wciąż mało znowu zaczął męcić

I nikt go nie okradł, nic się też nie stało
A jemu klientów ciągle ubywało
No i jak to bywa, jak to się tak plecie
Jego firmy nie ma już w biznesu świecie

Dalszej historii już wam nie opowiem
Bo to jego sprawa co zrobią bogowie

[madohora]

Hypnos

Hyopnos opieką nas otacza sporą
Czasem wieczorem, czasem inną porą
Mówią, że jak ktoś się żyć boi czasami
To on takich ludzi otula śpiączkami
On nam marzenia senne po trochu rozdaje
Jeden śni, że pojedzie gdzieś w dalekie kraje
Innemu śni się ciągle tylko praca, praca, praca
Bo on myślami do pracy wciąż wraca i powraca
A ja tak teraz myślę co jest w naszym umyśle
Że był taki prorok co nam przyszłość wyśnił
Edgar Cayse on się chyba nazywał
I to co mu się śniło to zaraz spisywał
Nie wiem czy uwierzycie to co między wierszami
Te jego przepowiednie się podobno sprawdzały
Do dzisiaj nad tym głowią się uczeni
Jak nasza przyszłość może być
sennym marzeniem?

[madohora]

Ejrene

Ciekawe jak do tego ta imion teoria?
Irena istniała w mitologii od pierwszego dnia
I tak jak Irenę różnie nazywają
Tak i na nią na świecie różnie gadają
Najbardziej znana, bo międzynarodowa
Gdy ktoś PAX wypowiada we słowach
Frieden tak Niemcy go wypowiadają
Gdy o pokoju na świecie śpiewają
Paix tak znowu z francuska brzmi
Gdy nie ma wojen między ludźmi
Mir to wszyscy przecież znają
I nawet u nas tak żartobliwie gadają
No w Polsce wiadomo, zwie się pokojem
Tak więc, że Ejrene zniknie tego się nie boję

[madohora]

Mojry

„U prząśniczki siedzą jak Anioł dzieweczki
Przędą sobie przędą jedwabne niteczki
Kręć się kręć wrzeciono, wić się tobie wić…”
A jedna z nas stwierdzi kiedy przeciąć nić
Dużo roboty też z nami mają
I tymi nićmi stale zarządzają
Każda musi pilnować, gdy nadejdzie pora
Albo tę nić przeciąć, albo nas jeszcze wysłać do doktora
I chociaż są miłe i tak urodziwe
To żadne życie się im nie wyśliźnie
Ale jak ktoś spróbuje zrobić to przedwcześnie
Nie wiem czy usłyszy swe żałosne pieśnie
Bo:
„U prząśniczki siedzą jak Anioł dzieweczki
Przędą sobie przędą jedwabne niteczki
Kręć się kręć wrzeciono, wić się tobie wić…”
A jedna z nas stwierdzi kiedy przeciąć nić

[madohora]

Orfeusz i Eurydyka

Orfeusz z Eurydyką tak bardzo się kochali
Że nigdy nawet na chwilę się nie rozstawali
Ale jak to zawsze w życiu wielu z nas bywa
Czasem wielka miłość też nie jest szczęśliwa
Musiał Orfeusz swą panią na chwilę zostawiać
No i Aristajos chciał się z nią zabawić
Uciekała po łące bardzo przestraszona
I gdy już się wydawało, że amanta pokona
Upadła gdzieś wśród kwiatów na łące
I w tej trawie wąż jadowity ją ukąsił
Odeszła do Hadesu, bo śmiertelna była
Cały świat i duszę Orfeusza żałoba ukryła
Lecz gdy osoby są ze sobą bardzo szczęśliwe
Można dokonać tego co jest niemożliwe
I tak Orfeusz odwagi sobie nie poskąpił
I do drzwi bram piekielnych przystąpił
A śpiewem popartym ptaków chórem
Opowiadał o krzywdzie z lutni wtórem
Tam minął Charona i psa Cerbera
Który tylko słuchał i ciekawie spozierał
Ujęła wszystkich skarga Orfeusza
I już Hades Eurydykę z piekła wypuszcza
Lecz mówi do niego: „Mężu ku przestrodze
Nie wolno ci się za siebie obejrzeć w tej drodze
Bo jak chociaż raz się za siebie zobaczysz
To z mojej i swojej woli Eurydykę stracisz”
I szedł Orfeusz przed siebie, dzielnie maszerował
Bo w sercu te słowa ciągle pielęgnował
Lecz zaszedł już daleko aż do piekła bramy
I myśli spojrzę chociaż raz, jestem zakochany
I chociaż powoli swoją głowę odwraca
Widzi jak się Eurydyka powoli zatraca
I sam został na ziemi, tam gdzie piekła bramy
I po świecie wciąż chodzi bo jest zakochany
I smętne pieśni, smutne wciąż śpiewa
O swojej miłości co już nieszczęśliwa

[madohora]

Tanatos

Tanatos greckie dusze odprowadza
Odbiera je po śmierci u bram cmentarza
I aby przeszły pomyślnie przez granicę świata
Czasem jak Hermes na skrzydłach po nie przylata

W naszych wierzeniach nie ma Tanatosa
Dla nas to jest śmierć i jej atrybut kosa
I te dusze co stoją u cmentarza bramy
I czekają aż ktoś im przyjdzie na zmianę

[madohora]

Temida

Boginią sprawiedliwości przecież jest Temida
Ona do dzisiaj pracuje i w sądach bywa
Jej kult przetrwał od starożytności
I do dzisiaj jej kult w całym świecie gości
Jej figury, jej rzeźby do dzisiaj stawiają
I na jej konto wyroki wydają
Bogini przepaską ma oczy przesłonięte
Bo wyroki nie mają być ludzkie ale święte
W tym wszystkim przecież o sprawiedliwość chodzi
A więc nie każdemu taki sąd dogodzi
Jeszcze są apelacje, różnie odwołania
I inne środki do wykorzystania
Chociaż mówią, że ona bardzo sprawiedliwa
To czasem mylny wyrok też jej się wyda
No cóż kiedy była sama upilnować umiała
Teraz za dużo ludzi już pozatrudniała
A trzeba być dobrym szefem w takim interesie
Bo nie wiadomo co podwładny przyniesie

[madohora]

Nike

Nike ma stałe miejsce u wieszcza
Bo ona zwycięstwo nam obwieszcza
Ale jak to także na świecie bywa
Jest w tym zwycięstwie bardzo sprawiedliwa
I chociaż ją z senatu w Rzymie wyrzucili
Potem już na całym świecie pomniki postawili
I nawet w naszej stolicy, w Warszawie
Stoi pomnik Nike, na skwerku, na trawie

[madohora]

Atena

Z tą boginią debiut literacki miałam
W podstawówce opowiadanie o niej napisałam
Moja nauczycielka do łez się wtedy uśmiała
Ale wypracowania, już mi nie oddała

[madohora]

Muzy

Piękny młodzieniec, utalantowany
A wkoło Muzy – jego dworu damy
Apollo siedzi samotnie na Parnasie
A Muzy pracują do dzisiaj – zda się.

[madohora]

Posejdon

Posejdon morzami rządzi
Czasym pomogo jak ktoś zabłądzi
Czasym trójzymbem w skały uderzo
Wiatry i sztormy nom namierzo

[madohora]

Hades

Zarzucają mu brak urody
I to, że nie jest już młody
A z Zeusa jakiegoś wyroku
Żyje w piekieł mroku

[madohora]

Hermes

Hermes chłopczyk ze skrzydłami
Ciągle lata z przesyłkami
Dzisiaj już konsorcjum ma
Zwie się chyba DLH

[madohora]

Dionizos

A Dionizos nam jest bliski
Bachanalia, odaliski
Choć nie bawi się fraszkami
Ciągle lata ze flaszkami

[madohora]

Herakles

W dobie bezrobocia dostał „umowę zlecenie”
I od razu stanął na biznesowej scenie
Dwanaście prac mu wyznaczyli
I za każdą z osobna zapłacili
Ciekawe czy rachunki wystawiał z VAT-em
Zyskał czy stracił więc na tym?
A co na to Sanepid, skarbówka, chora kasa?
Przecież Herakles nie był na wczasach
Może posłali mu jakąś kontrolę
A on cicho zaklął; „O ja pier……olę”

[madohora]

Edyp

Edyp chodził z miasta do miasta
I pilnował by to nie była Jokasta
Bez wiagry ale wyposzczony
Pierwszą, lepszą wziął za żonę
To dla Freuda nie lada gratka
Matka – żona, żona – matka

[madohora]

Odyseusz

Wszystkim wmawiał, że wojna była
A jego Penelopa po prostu znudziła
Niby po całym świecie durch krążył
Tam się dziś spóźnił, tu zaś nie zdążył
Tak jak my wszyscy gdy biyda gniecie
Szukoł se szczynścia we wielkim świecie

[madohora]

Narcyz

Narcyz tyż się chcioł znolyźć w niebie
Bez to zapatrzył się som w siebie
Mysioł, że niy ma nic piykniyjszego
Chyba zboczeniec jakiś był z niego?

[madohora]

Narcyz

Legynda inno tako plecie
Że Narcyz niy był som na świecie
On nad tom wodom straszenie sie tropił
Bo tam brat-bliźniok mu sie utopił

[madohora]

Syzyf

Berga od sztajgra dostoł
I pod gorom już zostoł
Co ta berga kulnoł pod gora
To się zerwała jakoś wichura
Śmiejom się z niego dzieci
Bo kamień zaś na doł leci
I tak jak perpetum nobilie
Powtarzo to przez wszystkie chwile

[madohora]

Midas

Jak wiater kłos zboża lekko poruszy
Usłyszysz: „Król Midas mo ośle uszy”
I jeszcze zasłynął takom gupotom
„Wszystko co pomacom to mo być złoto”
Dobrze jest czasym forsa mieć
Ale tyż czasym trzeba coś zjeść
A potem łaził i kloł jak cholera
Na tego całego Poliszynela

[madohora]

Perseusz

Perseusz na Olimpie się nudził
Spodobali mu się ludzie
Na ziemi nieraz stawał
I nasze problemy poznawał
Chciał nam zapewnić szczęście
I ogień przyniósł w prezencie
Ale Zeus pan na włości
Doczepił się do prawa własności
I tak sobie w ramach kary
Przykuł Perseusza do skały
Wszyscy o tym chyba wiedzą
Sępy mu wątroba jedzą
Sprzedał ludziom swoją dusze
I teraz cierpi katusze

[madohora]

Europa

A ta cało bogini Europa
Po prostu niy miała chopa
A to była jeszcze tako pora
Że w Grecji niy było tyż wibratora
I teraz Zeus w reklamie fiko
I woło: „Wskocz na byka”

[madohora]

Tyfon

Do gwiazd sięgał głową
I dziwną wyróżniał się budową
Skrzydła miał u ramion
I zamiast palców sto smoczych łbów
Zamiast nóg skłębione żmije
Że coś takiego gdzieś żyje?
Z oczu płomienie mu buchały
A jego płuca jak lew ryczały
Trudne zadanie Zeusa czekało
Bo do boju z nim stawał śmiało
Ja k w końcu pokonał go po latach
Powstała Etna na końcu świata

[madohora]

Olimp

Olimp to wielgachno gora
Jak pójdziesz rano, niy dojdziesz do wieczora
Tam te Bogi za stołym siedzom
Nektar pijom, ambrozja jedzom
Zeus co jakiś czos kombinuje
I jakoś narada zwołuje
A jak niy siedzi na naradach
Szuko baby co mu bydzie rada
Skarży sie, że żona mo hetera
Kiero by wytrzymała tyla co ta Hera?
Codziynie kaj indzi śpi do ranka
W kożdy stronie mo kochanka!
Jak mu kiero niy jest rada
To se robi maskarada
Czasym zamiynio się w byka
I z Europom po lasach fika
Czasym złotym dyszczym leje
A Dafne się wtedy śmieje
Lecz brzemienne w skutki gratki
Kaj niy spojrzysz jakieś dziatki

[madohora]

Deukalion i Pyrra

Zeus podobnie tak jak w naszej wierze
Zły był, że ludzie lekceważą pacierze
Chciał jeszcze szansę dać swoim owieczkom
Ale choć się starał wszystko jakoś przeszło.
Myślał jak można ludzi okrutnie ukarać
By w końcu dla niego zaczęli się starać.
Przez ileś długich dni i przez ileś nocy
Wziął wszystkie wody, co w jego mocy
Na ziemię powódź straszliwą zesłał
Wszyscy zginęli. Lecz on nie przestał
A jednak gdzieś tam w wodnej kipieli
Dwaj staruszkowie skądś ocaleli.
Płynęli w łódce, niczym w łupinie
Modląc się, że może ten potop minie.
W końcu po jakimś upływie czasu
Dopłynęli do gór Parnasu
A że bardzo pobożni oboje byli
Rady wyroczni więc zasięgnęli
I usłyszeli: „Moje drogie dziatki
Rzucajcie za się kości swojej matki”
Pyrra się trochę krygowała
Bo słów wyroczni nie zrozumiała
Jednak Deukalion biegły w myślenia sztuce
Odrzekł: „A ja kamienie za siebie rzucę
Przecież kamienie ziemia zrodziła
A w nich tkwi jakaś magiczna siła”
Tak jak powiedział, zrobił od razu
Całe zastępy wyrosły z głazów
A w ludziach była kamienna siła
Bo „Matka – Ziemia” ich porodziła
Kiedy przez lata się urządzali
Z czasem o bogach zapominali
Przykro też było bogu Zeusowi
Ale nowego potopu nie sposobił.

[madohora]

Epimeteusz i Pandora
Za czasów Kronosa ludzie dobrze żyli
Miód złoty jedli i mleko Amaltei pili
Lecz przyszły na nich ciężkie czasy
Gdy się zmieniły rządy na Parnasie
Gdy na Olimpie Zeus już zasiadał
To Prometeusz ogień mu wykradał
On chciał by greccy ludzie prości
Zaznali ciepła ale też miłości
A Zeus wale nie taki aż święty
Wszędzie tropił zdrady i podstępy
A jak już wykrył, że ktoś jest przeciw
To zaraz karał te swoje dzieci
I na Prometeusz sposobów szukał
I razem z bogami Pandorę utkał
Każda z bogiń coś w darze jej dała
A posagu zamkniętą puszkę dostała.
Wygnał Pandorę mądry Prometeusz
Lecz na jej wdzięki się skusił Epimeteusz
Chociaż braćmi oboje byli
Jednak za bardzo się różnili
Prometeusz zawsze z radą śpieszył
Epimeteusz – mądrością nie grzeszył.
Pojął za żonę piękną dziewicę.
Ale narodom zrzedły szybko lice
Bo Pandora, jak każda kobieta
Chciała wiedzieć co w darze ma
Nieroztropnie puszkę otworzyła
I wszystkie plagi na nas wypuściła.
I odtąd ludzi na wszystkie sposoby
Dręczą smutki, nędze, troski i choroby

[madohora]

Filomen i Baucis

Zeus chciał poznać co sądzą ludzie
Więc się podróżą na ziemię trudził
Z Hermesem razem tak wędrowali
I do różnych domostw zaglądali
Ktoś ich przepędził, odmówił gościny
Psami ich poszczuł znowu kto inny.
Aż doszli gdzieś do końca świata
A tam przycupnęła niewielka chatka
Tam dwóch staruszków ubogich żyło
Lecz zaraz dla gości się uwinęło
Na stół wyjęli wszystko co mieli
I razem z gośćmi przy stole siedzieli
Zeus siedział i oczom nie wierzył
Oboje biedni a jednak szczerzy
Wszystkich ludzi postaci pozbawił
A na tym miejscu świątynię sprawił
I kapłanami Filomen i Baucis zostali
I długo jeszcze bogom posługiwali
A gdy już przyszedł ich życia kres
Tam gdzie żyli dziwne drzewo jest
Niby dwa drzewa, jeden mają pień
Strudzonym podróżnym dają cień

[madohora]

Arachne

Arachne ziemianką była
Lecz pięknie rzeczy robiła
Przepiękne bajki tkała
Lecz się przechwalała.
Atenie, jak każdej kobiecie
Nie przepadło, że jest na świecie
Ktoś kto się poważa
I wielką boginię obraża.
Na zawody ją wezwała
I razem z nią tkała.
Jednak na pracy Arachne
Wydaje się że las pachnie.
Atena się rozgniewała
I wszystkie prace porwała.
Dziewczyna się przestraszyła
I na swoje życie targnęła.
A Atena na siebie zła była
I w pająka ją zamieniła.
Odtąd Arachne dzień i nocą
Macki pająka się pocą
Bo tka przepiękne zwoje.
A ja się pająków nie boję.

[madohora]

[madohora]

Zeus

Władca na Olimpie siedzi
I nad światem się biydzi
Tylko czymu on jyden
Ma żon ponad siedym

[madohora]

A kto to posprząta

[madohora]

[madohora]

[madohora]

[madohora]

Ikar"

Ikarowi stawiają pomniki
i sławią młodego Ikara
A nigdy nie słyszę przed nikim
słów chwalących Dedala
Zrobił błąd? Któż ich nie robi?
Błędy - to nie jego wina
Nie chciał, syna zabił
lecz Ikara przekora to przyczyna

Katowice, 1985

[madohora]

Pegaz"

Dosiadłam Pegaza,
pognałam w chmury
to pęd powietrza
droga do góry
Tak było kiedyś
pięknie, wspaniale
dzisiaj te chwile
wspominam z żalem.
Dzisiaj jak Syzyf
w piekle Tartaru
toczę swój kamień
nie tracąc wiary
Miłość Eurydyki
wierność Orfeusza
wspominam...
lecz to mnie nie wzrusza!
Patrzę jak kołem
toczy się Fortuna,
jak ktoś pędzi
do "Złotego Runa"
Myślę jak Charon
łódź swoją wodzi
i nędznym duszom
przewodzi...

Katowice, 1985

[madohora]

"Styks"

Powoli płynie nurt tej rzeki,
powoli toczy swoje fale
Płynie, płynie przez wieki
do morza Tartaru - nie dalej.
Kiedyś wsiądziesz do tej łodzi
popłyniesz z prądem fal
i wśród tej tajemniczej powodzi
popłyniesz z wiekiem w dal.
Zwiedzisz podwoje Tartaru,
zobaczysz co warte były łzy
Zapłaczesz "Witaj Tantalu"
Uwierzysz w mityczne sny.
Westchnienie Syzyfa - legenda
stanie się bliska jak ja
uwierzysz, że Mojra - prządka
wcale nie jest tak zła.
Może łut szczęścia - los
pozwoli usłyszeć Orfeusza
jego harfę, piekny głos,
ktry wszystko zagłusza.
Ale jedno, nieprzyjemne wcale
będziesz czuć Cerbera - strażnika
i myśleć ciągle z żalem,
że ten wzrok cię przenika.
Powoli płynie ta rzeka
Powoli toczy swe fale
Charon - przewoźnik czeka
i płynie do morza Tartaru - nie dalej.

Katowice, 1985

[madohora]

Leda

Leda tyż chopa niy miała
Bez tyż z łabyndziym fikała
A mie się zdawało do wczora
Że łona miała kaczora

[madohora]

Persefona

Nieszczęśliwa jest Persefona
Część roku biega po błoniach
Część roku z tego się cieszy
I swoją myślą nieraz zgrzeszy
A potem odsiaduje Zeusa wyroki
I na pół roku schodzi w Tartaru mroki
Staje się przykładną żoną
Tylko jakby zasmuconą.

[madohora]

Mija lato, jesień, zima
Wielkiej Gy już dawno nie ma
A ta Faja w mojej głowie
Tyle tylko dzisiaj powiem

[madohora]

[madohora2]

[madohora]

[madohora]

Przeze mnie zlikwidowali Wielką Grę bo chciałam z mitami. Wrzeszczałam - jeszcze ja! Jeszcze ja!

[madohora]

***

[madohora]

Gdy byłam dzieckiem
Uwielbiałam mity greckie
A na Wielkiej Grze się przekonałam
Że jednak bardzo mało wiedziałam