Rozczarowujące

[kamkaklamka]

Mam za sobą kilka trudnych lat, przypłaciłam je zdrowiem, było kiepsko bo przez złą kondycję psychiczną wysiadło mi zdrowie ale wszystko kiedyś mija i dziś mogę powiedzieć że jest ok tyle tylko że ciągle mam w głowie że najbliższe osoby nie sprawdziły się w kryzysie. Im bardziej słabłam tym bardziej mi dokładały, tylko gdy byłam silna ( nawet nieautentycznie) mogłam liczyć na wsparcie i normalne traktowanie. Nie wiem czy jest coś co mnie w życiu bardziej rozczarowało, usłyszałam że wymagam zbyt wiele bo ludzi zawsze odrzuca słabość, serio?

[bergamotka77]

Nie, słabych ludzi odrzuca słabość. Widzą w niej siebie.

[asfiksja]

Nikt zupełnie się nie sprawdził w biedzie? To rzeczywiście wyjątkowo przykre. Bo że trudna sytuacja weryfikuje "przyjaciół" i "rodzinę" to normalka (choć jak człowiek to przeżyje osobiście to jest to porażające).

[ajaksiowa]

Ludzi odrzuca równieź toksyczność(nie chcą się zarazić)

[danaide2.0]

Serio.

Cóż, to dość osłabiające, kiedy uświadamiasz sobie, że prędzej czy później ktoś ci pomoże, ale może niekoniecznie te osoby, na które liczyłaś najbardziej.
Chciałabym napisać, że to w sumie budujące, że dzięki temu otwierasz się na nowych ludzi i inne takie kołczowskie prawdy, ale czasem jest tak, że to cię łamie i wcale nie jest tak łatwo uwierzyć, że ktoś ci pomoże poza tobą samą.

[dwa_kubki_herbaty]

Ja tak mam, przyznaje.
Jestem na dzień dobry zwarta i gotowa, służę dobrą radą i pomocą ale jesli "niedola" trwa dlugo a osoba w niedoli jest biadolaca i użalajaca się nad sobą to mam odruch ucieczki.
Kilka osób które wymagaly odemnie ciaglej uwagi pożegnałam, bo nie znioslam ciaglego sluchania i pocieszania.