problem rodzinny

[karolina22]

Mam pewien problem rodzinny. Chodzi generalnie o to, ze powiedzialam troche
slow za duzo co do mojej cioci i jej meza, bo sie poklucili i wujek wyjechal
za granice. Nie chcialam tego. Chicalam to w dobrej wierze, ale wszyscy mnie
teraz obrczaja, ze sie wtracam i ingeruje. I czy ja to robie w dobrej czy
zlej wierze. Nie przyznam sie, ze to powiedzialam. Bo juz bedzie koniec
znajomosci rodzinnej. Poradzcie mi co mam zrobic. Pozdrawiam KAROLINA

[uri_ja]

no to się nie przyznawaj. po co pytasz jak wiesz co zrobić? ja też bym się
wyparła, tylko uważałabym na przyszłość co i do kogo mówię.

[100krotki]

karolina22 napisała:

> Mam pewien problem rodzinny. Chodzi generalnie o to, ze powiedzialam troche
> slow za duzo co do mojej cioci i jej meza, bo sie poklucili i wujek wyjechal
> za granice. Nie chcialam tego. Chicalam to w dobrej wierze, ale wszyscy mnie
> teraz obrczaja, ze sie wtracam i ingeruje. I czy ja to robie w dobrej czy
> zlej wierze. Nie przyznam sie, ze to powiedzialam. Bo juz bedzie koniec
> znajomosci rodzinnej. Poradzcie mi co mam zrobic. Pozdrawiam KAROLINA

PRZYZNAĆ SIĘ I PRZEPROSIĆ oraz wyciągnąć naukę na przyszłość, że nawet w dobrej
wierze "wsadzając język" pomiędzy bliskich sobie ludzi narażasz się na to
właśnie co ciebie spotkało
ODWAGI!!!
WARTO UMIEĆ PRZYZNAĆ SIĘ DO ....
ja tam się przyznaję do wszystkiego nawet wtedy jak inni odbierają
moje "przyznawanie się" jako "ekshibicjonizm psychiczny"
to tylko ja wiem jakie jest to dla mnie najskuteczniejsze lekarstwo dla
mojej "grzesznej" z poprzednich dziesięcioleci duszy
im człowiek młodszy tym łatwiej powinien mu ten "ekshibicjonizm psychiczny"
przychodzić nie tylko na "grupach terapeutycznych"

[uri_ja]

to jest najlepsze z mozliwych oczywiście, tylko wymaga jak sama napisałaś
ODWAGI...

[karolina22]

Ja sie umiem przyznac do bledu, ale w tym wypadku sie nie przyznam. I chyba
bede szla w zaparte ze nie powiedzialam nic.

[uri_ja]

tak naprawdę to zaplatałaś się w sytuację, która jakiekolwiek wybierzesz
rozwiązanie, nie skończy sie najlepiej. napisałaś, że są osoby,które wiedzą co
powiedziałaś, będziesz drżała ze strachu całe zycie, zeby czegośnie "chlapnęły"

[100krotki]

karolina22 napisała:

> Ja sie umiem przyznac do bledu, ale w tym wypadku sie nie przyznam. I chyba
> bede szla w zaparte ze nie powiedzialam nic.

można "iść w zaparte" ale..
nie w tej sytuacji jak ją opisałaś
czy opisałaś wszystko?
może i tak się zdarzyć, że ODWAGĄ jest iść w zaparte, bo lepiej nadstawić
własną głowę niż pociągnąć za sobą innych, być może przyjaciela lub
przyjaciółkę lub...kogoś innego bardzo bliskiego

[kierowca.autobusu]

100krotki napisała:

>
> PRZYZNAĆ SIĘ I PRZEPROSIĆ oraz wyciągnąć naukę na przyszłość, że nawet w
dobrej
>
> WARTO UMIEĆ PRZYZNAĆ SIĘ DO ....
> ja tam się przyznaję do wszystkiego nawet wtedy jak inni odbierają
> moje "przyznawanie się" jako "ekshibicjonizm psychiczny"
> to tylko ja wiem jakie jest to dla mnie najskuteczniejsze lekarstwo dla
> mojej "grzesznej" z poprzednich dziesięcioleci duszy
> im człowiek młodszy tym łatwiej powinien mu ten "ekshibicjonizm psychiczny"
> przychodzić nie tylko na "grupach terapeutycznych"

no to może przyznasz się w końcu do tego, że czepiasz się mnie bezpodstawnie?
bo inaczej twoje słowa zalatują hipokryzją. Co innego mówisz, co innego robisz.

[karolina22]

do kogo miales to na mysli kierowco??

[100krotki]

karolina22 napisała:

> do kogo miales to na mysli kierowco??

do mnie
nie zauważył, ze już mu odpisałam
jak na kierowcę, to brak mu cierpliwości
ciekawe jak zachowuje się w ulicznych korkach lub zamkniętym szlabanem
kolejowym czy granicznym

[kierowca.autobusu]

karolina22 napisała:

> do kogo miales to na mysli kierowco??

karolino, to nie było do Ciebie, tylko do 100krotki, która od wczoraj napada
mnie twierdząc, że na jakimś innym forum uczestniczyłem w nagonce na nią, co
jest oczywistą nieprawdą.
Przepraszam, że wjechałem z tą sprawą do Twojego wątku, ale kiedy przeczytałem,
jak 100krotki pisze o tym, że potrafi się przyznać do swoich błędów, nie
wytrzymałem :)

[xxxxnonamexxxx]

Jak się wyprzesz słów które powiedziałaś "do cioci i jej męża" to wówczas
rzeczywiście uratujesz dobre stosunki między wami.
Przy jednym, dość istotnym założeniu. Takim, że cierpią oni na amnezję.
Jeśli myślisz o wycofaniu się rakiem to chyba coś tam jest na rzeczy, a skoro
sami zainteresowani wiedzą najlepiej jak sprawa się miała (z twoich ust), to nie
bardzo wyobrażam sobie jak twój pomysł wcielony w życie miałby doprowadzić do
polepszenia atmosfery.
Przemyśl sobie, czy rodzinka ma powody, żeby uważać jak uważa, jeśli tak to
niezależnie od twoich intencji należą się raczej przeprosiny wuja i cioci w
szczerej rozmowie i ewentualna próba wyjaśnienia intencji, jeśli faktycznie coś
usprawiedliwiało Cię do dawania pouczeń i w ogóle zabierania głosu w sprawie
która chyba raczej nie powinna interesować otoczenia.

[karolina22]

Zle zrozumilas. Powiedziala to mamie i siostrze mojej cioci.

o.k.

[xxxxnonamexxxx]

ale zastanów się jaki to przyniesie skutek, bo liczenie na najmniej
prawdopodobny wariant (jeśli taki istnieje) rozwoju sytuacji jest co najmniej
naiwnością

[karolina22]

Moze i jestem naiwna, ale bede szla w zaprte ze ja nic nie powiedzialam.

[xxxxnonamexxxx]

obawiam się, że to nie naiwność wówczas będzie lecz, wybacz sczerość, głupota.

[karolina22]

Glupota mozna by nazwac, przyznanie sie. A tego nie zrobie.

[mskaiq]

Nie przyznanie sie to pozostawienie czegos w Twojej pamieci. To moze isc za
Toba, moga sie pojawiac mysli ktore nie beda dawaly Ci spokoju. W takiej
obsesji jest bardzo wiele zlych mysli ktore moga burzyc Twoj spokoj i
rownowage.
Jesli powiesz nie bedziesz miala tego problemu, Twoje sumienie pozostanie
czyste i sprawa sie zakonczy.
Serdeczne pozdrowienia.

[gilraena]

to chcialas to powiedziec czy nie? jak juz bedziesz wiedziala to pogadaj z
rodzina i wyjasnij im jaki mialas zamiar. szczerosc po prostu..nie sadze by to
byl koniec znajomosci rodzinnej...pozdrawiam