to wylądowało na głównej stronie gazety...

[sugarxxx]

julkanabalkonie.blox.pl/2009/05/Na-sali-porodowej-wrazenia.html
Jeszcze długo nic się nie zmieni, skoro kobiety mają tak sformatowane mózgi.
Szkoda mi tej dziewczyny bardzo.

[gustaw.jelen]

Ale czemu Ci jej szkoda?

Poświęciłam 3 minuty mojego cennego czasu )) i przejrzałam sobie
jej blog.

"Martwię się, że w czasie porodu coś się stanie mi lub małej lub nam
obu. Że nie będę miała nic do gadania odnośnie czegokolwiek, a potem
dołącze do grona moich "szczęśliwych" koleżanek, które mówią "nigdy
wiecej porodów, możecie mi wyciać macicę albo zawiązać jajowody na
supełek". Pani położna prowadząca szkołę rodzenia przy szpitalu na
Polnej moje obawy jeszcze potwierdza. Pierwsza czerwona lampka,
która sie zaświeciła przy jej haśle "rutynowe naciecie krocza dla
waszego moje drogie panie dobra", jazy się teraz dosć jaskrawo,
wsparta teoriami o leżeniu podczas porodu i innymi takimi."

I dalej:
"Kurde, z drugiej strony może ona ma jakieś niezbite dowody na to,
ze fundacja miesza w głowach biednym, podatnym kobietom (nie chciała
ich ostatnio wyjawić), może zna ważniejsze zalecenia niż wytyczne
WHO (która już 20 lat temu pisała, ze nacinanie krocza podczas
porodu ma uzasadnienie w max 20% przypadków). No nie wiem. "
"Czuję sie zmuszana do bezradności i przyjęcia biernej postawy.
Ratunku! Czy znajdę jakąś położną, której będę mogła zaufać? Tu nie
chodzi o to, że mam jakieś super ekstremalne wymagania, chcę urodzić
zdrowe dziecko, cesarka mnie nie przeraża, nie mam jakis super
wymagań odnośnie znieczulenia, jeśli będzie trzeba, to trudno, będą
mnie nacinac (ale niech to nie będzie widzimisię dla wygody lekarza
i położnej), chcę sie nauczyć karmić malucha i przygotować do tego
wszystkiego z sensem. Nawet płacę za szkołę, żeby wszystko ułatwić. "

Jakoś nie widzę powodów, by się nad nią litować. Nie jest taka zła,
są gorsze, nad którymu można się litować. Tylko po co? Czy to nasze
litowanie się coś zmieni?

[soldie]

A mnie to rozbawiło takie słodkie niewinne nastawienie przed pierwszym
porodem, gruntowne oglądanie porodówki, szkoła rodzenia i szukanie śladów krwi-
no jakbym siebie widziała 2 lata temu heh...

[tamilnadu]

Mnie załączony link ani nie rozbawił, ani nie rozżalił
Żyjemy w czasach, w ktorych wiedza leży na ulicy. Interesują mnie
badania nad zwiększonym ryzykiem DPM u noworodków po IVF? Voila,
dwie minuty w google i mam przed sobą wyniki badań z Danii z pełnym
opracowaniem metodycznym i wnioskami końcowymi. Trzeba tylko chcieć.
Fundacja Rodzić po Ludzku też wykonuje sporą pracę edukacyjną,
natomiast nie jest w stanie zmusić żadnej kobiety do przeczytania
ulotki o np. medycznym znaczeniu nacinania krocza i przygotowania
dokumentu o treści "nie zgadzam się na zabieg rutynowego nacinania
krocza. Anna Kowalska".
Poza tym ufności i wiary w siebie nie da się nauczyć nikogo przez
Internet, łatwo za to można podkopać jego pewność siebie i wiarę we
własne możliwości.

Moim zdaniem, jeśli ktoś urodził "nieludzko" to- acz to
kontrowersyjny pogląd, jak sądzę- powinien porzadnie przemyślec, na
ile winić za to system opieki, szpitale itd. a na ile samego siebie.
Moderuję forum "ciąza i poród" na jednym z for i postawa "jakoś to
będzie, lepiej nie wiedziec za dużo" jest bardzo powszechna.
Zbieranie informacji o porodzie, rozmowy na ten temat, analiza itd.
są za to traktowane jako rozrywka przeintelektualizowanych niuniek,
którym się wydaje, ze są najmądrzejsze we wsi i mają większą wiedzę
niż Pambuk Doktór Medycyny.
A przecież wiadomo, że jak Doktór coś postanowi to drżyjcie Ludy,
Doktór z definicji ma rację.

Niedawno zetknęłam się z historią, w ktorej dziewczyna (przy
opłaconym lekarzu położniku, co zaznaczę) urodziła z obustronnym
popękaniem szyjki macicy, obecnie ma wypadającą pochwę i macicę, a
wszystko to dlatego, bo urodziła dzięki zakazanemu chwytowi
Kristellera. Prawdopodobnie miała niewspółmiernośc, lekarz nie
chciał wykonac cesarskiego cięcia, zaś ona nie dawała rady wyprzeć
maleństwa.
Na końcu zadała nieśmiale pytanie, czy uważamy, że lekarz zachowal
się w porządku? Po obszernych odpowiedziach forumowiczek doszla do
wniosku, ze jednak będzie głupio pozywać lekarza, bo "koleżanki
bardzo go chwalą i ogólnie cieszy się on świetną opinią".

Oszczędzę sobie komentarza. Ale rodzi się pytanie: wiedziala
kolezanka, ze chwyt Kristellera jest zakazany? Wiedział mąż
koleżanki, ze ma prawo zaprotestować? Wiedzieli oboje, że za takie
sprawy skarży się lekarza? Skąd, koleżanka podzielila się tylko
refleksją, że po pierwsze: lekarz mimo wszystko musial być świetny,
skoro żyje i ona i dziecko (sic!), oraz- po drugie- nawiązała do
sytuacji rodzenia w domu pisząc, iż na szczęście rodziła w szpitalu
mając dostęp do "wszystkich dobrodziejstw medycyny".


Moim zdaniem niewiele kobiet jest tak naprawdę zainteresowanych
wiedzą na temat swojego udziału i roli w porodzie. Faktami i mitami.
Odrobieniem domowej pracy pod tytułem "ja i mój brzuch- co czuję,
jakie sa moje lęki, co mogę zrobić dla siebie i dziecka przed
porodem, aby urodzić lepiej i naturalniej".
Tak, chcą wiedziec, czy na oddziale są worki sako i czy ściany są
aby pastelowe, czy trzeba nacinać krocze (choć w chwili próby
większośc i tak zachowa się potulnie i uwierzy w "nakaz medyczny") i
czy będą mogły chodzić w pierwszej fazie.
Potem jednak zracjonalizują to sobie jak setki tysięcy innych: byłam
podpięta caly czas pod KTG, ale to bylo naprawdę konieczne,
rodziłam na leżąco, bo tak trzeba, wprawdzie wypada mi macica
i pochwa, ale lekarz uratowal życie mojemu dziecku.
Stara i dobrze znana nam wszystkim historia.
Czy współczuję? Nie do konca. Wybór ma każdy- nie zawsze co do tego
jak rodzić, ale zawsze co do tego, czy chce wiedzieć czy nie i czy
pragnie się przygotować.

[kropkaa]

Niestety, ale czasem mam myśli, że każdy ma taki poród, na jaki
zasługuje... Szczególnie tyczy się to znanych mi przypadków, gdy ja
wychodziłam z siebie, by pomóc, edukowałam, wysyłałam książki,
wskazówki, wyszukiwałam wywiady, podsyłałam linki, dzwoniłam,
mówiłam. I co? Figa z makiem. A potem słyszę: "tak, nacięła mnie,
ale naprawdę musiała... To było dla mojego dobra." Pytam
tylko, czy mogła wybrać pozycję. Mogła, pod warunkiem, że była to
pozycja na plecach. Ksiązki, gazety, fora eksperckie, szkoła
rodzenia, akcja "Rodzić po ludzku", internet - chyba nigdy nie było
tak dobrze i tak łatwo z dostępem do informacji. Nawet w najbardziej
zapadłej mieścinie, jak tylko masz internet, możesz mieć prawie
wszystko. I co z tego? Nic. NIC.

[987ania]

ja też już nie współczuje i nie jest mi przykro. Chciała rodzić po ludzku, mogła
przeczytać cokolwiek na ten temat, poszukać lekarza, położnej itd. Jak pacjent
słyszy złą dla niego diagnozę, to przekopie net, poradzi się innych, poszuka
innego lekarza, poczyta a poród? Jakoś to będzie. Jakoś urodzą, to nich potem
się nie dziwią, że poród był jakiś a nie ten właściwy.

[abiela]

Dokładnie rak czuję jak kropkaa i tamilnadu. Setki informacji, linków, postów na
nic - dlaczego ludzie tak bronią się przed wiedzą? Do tego to nieustanne:
zrobili, zabrali, dali, kazali. Jacyś tajemniczy ONI rządzą porodem, zachowaniem
wobec dziecka i wszystkim innym. Nie rozumiem tej bierności.

[sugarxxx]

Dziewczyny, w zasadzie chciałabym powiedzieć, że zgadzam się z kropką, abielą i
tamildu. Bo..z zgadzam się w 95%, ale...
w temacie bierności itp. Pamiętacie wątki o tym, jak wyjść ze szpitala po
porodzie w sytuacji gdy chcą zatrzymać? To forum skupia przecież same
wyedukowane i świadome swoich praw dziewczyny. I co? Większość z nas i tak ulega
Pambukowi lekarzowi i zastanawiała się jak wyjść zamiast po prostu przyjąć do
wiadomości, że się jest wolnym człowiekiem, po prostu oświadczyć że się wychodzi
i wyjść.

Wiele zatem zależy od wyjściowego stanu sformatowania mózgu. Poza tym często
środowisko w jakim człowiek żyje oddziaływuje tak, że nie sposób pomyśleć że
można inaczej.

Dlatego trochę szkoda mi tej dziewczyny.

Z drugiej strony mam ostatnio sytucję wypisz wymaluj z maila kropki. Dziewczyna
2 fakultety, doktorat, laureatka wielu nagród, do tego autorka bestsellerów. I
nastawienie ma: najlepiej nic nie wiedzieć, przejść przez to wszystko jak
najszybciej, a za pierwszym razem to jej uratowali dziecko... Co z tego że było
oxy i leżenie. Ona się tym nie interesuje. I w tym przypadku będzie mi również
szkoda, jeżeli coś pójdzie nie tak. Ale to już subiektywne odczucie, bo to jedna
z moich najlepszych przyjaciółek.

[kropkaa]

Przypadek, który ostatnio nami wstrząsnął

Na imprezie żona kolegi, w 7 mcu ciąży, oświadczyła, że idzie rodzić
na żywioł. NIC nie czyta, nie chodzi do szkoły rodzenia,
niczym się nie interesuje, bo przecież lekarze na pewno jej nie
skrzywdzą, bo będą chcieli dla niej dobrze, a ona przecież i tak nie
oceni, że nie mają racji podając jej oxy czy nacinając krocze, no bo
jak, na jakiej podstawie? I czemu ma im nie ufać? No po prostu SZOK.
Gdyby to była 16-latka z jakiejś patologii, to by mnie to nie
zdziwiło, ale wykształcona, 30-letnia kobieta??? W ogóle dużo
dziewczyn (co dla mnie było miłą niespodzianką) potwierdziło, że
dość często lekarze nie liczą się z dobrem pacjenta, a ze swoją
wygodą (niepisana zasada, że nie przekazuje się rodzącej na następny
dyżur kolegi), że cc przypadające na dzień wolny robi się tydzień
przed świętami, by mieć spokojne wolne itd.
Podałam też inne spektakularne przykłady świadczące, że "zawsze
najważniejsze jest dobro" (tylko czyje???) - dolargan u koleżanki,
brak jakiejkolwiek pomocy przy karmieniu piersią, pomoc nieznanych
mi osobiście Forumek. I co? Nadal jak grochem o ścianę. Nie chce,
nie potrzeba, po co dociekać, po co czytać, no po co?
Była też dziewczyna, którą wcześniej trochę edukowałam, ale poród
skończył się mało dla niej satysfakcjonującym cc (pomimo, że miała
wybrany szpital w innym mieście i zaprzyjaźnionego lekarza) i,
zamiast mnie słuchać, posłuchała Pambuka doktórkę i szybciutko
wylądowała na Nutramigenie (na który w dodatku nie dostała recepty i
bulili 100% za puszkę!!! - kto ich poinformował o ryczałcie? - no
oczywiście, że ja). Jej wnioski były jednoznaczne - gdybym mogła
jeszcze raz pierwszy raz urodzić... Ona po prostu za bardzo zaufała
lekarzom, zamiast sobie.
Czy to wszystko rzeczoną ciężarną przekonało? Nie. I czy ja mam
potem jej żałować, że miała ciężki poród, że jest pocięta do szyjki,
że rodziła słynne 40 godzin?

[monicus]

o nie! nie mow tak! sa jeszcze oszukani zrobieni w bambuko.

[987ania]

monicus ale większość nie wie nic i nawet nie chce wiedzieć! Ostatnio sama mi
opowiadałaś jak edukowałaś koleżankę i co?

[monicus]

prawda, ale jakos mnie sieklo to, ze kazdy ma jaki chce.

[987ania]

zawsze są wyjątki potwierdzające regułę

[abiela]

monicus napisała:

> prawda, ale jakos mnie sieklo to, ze kazdy ma jaki chce.

To pewnie uogólnienie ale po tym, ile widziałam dziewczyn, które rodziły któryś
raz z kolei, wiedziały, że poprzedni poród nie był idelany, a i tak mnie
przekonywały z pełną świadomością jak potrzebne jest golenie, nacinanie,
lewatywa, leżenie wysuwając argumenty typu: a na czym kucnąć, przecież szpital
nie ma takiego wyposaźenia, bo położna XYZ 20 lat odbiera porody i wie, że
lewatywa być musi itd. Dziewczyny wykształcone, światłe, uważające się za
oczytanie. Walenie głową w mur wydaje mi się być bardziej produktywne.
Taką bezsilność odczuwam również przy tematyce karmienia piersią i mimo że
powinno mnie to nie obchodzić i tak się przejmuję, zamartwiam, staram jakoś
poradzić. Na końcu i tak sie okazuje, że PANBUK miał rację, a ja pozostaje z
niesmakiem.

Tamilnadu! PAMBUK jest genialny!!!

[kropkaa]

Jak widać - już go uwielbiamy!

[oldzinka]

Jest jeszcze jedna kategoria kobiet, do której ja się zaliczam (i
nieśmiało mogę chyba Monicus zaliczyć). To kobiety, które wiedzą
wszystko o tym jak może wyglądać dobry poród, a w szpitalu i tak nic
nie wskórają, bo nie mają predyspozycji psychicznych do użerania się
o swoje podczas porodu. I muszę się wam przyznać, że po porodzie
byłam bardzo rozgoryczona. Cała wiedza o dobrym rodzeniu przydała mi
się po to, żeby wiedziać co ze mną nie tak zrobili, co mnie ominęło.
Cała ta wiedza dołożyła się do mojego poczucia totalnej klęski i
krzywdy. I tak sobie myślę, że gdybym nie wiedziała, to bym tak nie
cierpiała. W końcu to był normalny szpitalny poród, zakończony cc.
Dla laika nic strasznego a dla mnie koniec świata. Czy to moja wina,
że nie potrafiłam sobie zapewnić dobrego porodu?

[kropkaa]

Oczywiście, że nie.
Ale chyba nie wrzucisz do jednego worka i dziewczyny z mojego
poprzedniego posta. Poza tym nigdy nie ma gwarancji, że będzie
idalnie, ale IMO i tak warto wiedzieć, choćby po to, by następnym
razem mogło być lepiej (w Pl akurat z tym ciężko, ale po pierwszym
cc generalnie jest możliwość następnego porodu sn, czego przykłady
są).

[monicus]

kropkaa napisała:

> ale po pierwszym
> cc generalnie jest możliwość następnego porodu sn,

kropkaa! nie kop lezacego masz mowic ze sa mozliwosci. sa. kuuuurde. maja byc!

[abiela]

Oldzinko na taką ewentualną sytuację wyedukowałam męża - ja na szczęście nie
musiałam o nic walczyć (vide mój post) ale zarówno M. jak i na początku ja
wartykułował naszcze życzenia dotyczące porodu. Kolezanka na ewentualność
odebrania mowy i otępienia M. miała przygotowaną słodką karteczkę z miłą prośbą
do położnej itd.
Ale to też nie w Polsce. Zdaję sobie sprawę, że z Panbukiem trudniej.

[oldzinka]

No właśnie w tym sęk. W naszych polskich realiach. Wiedza jest
dostępna dla każdego, ale skorzystanie z tej wiedzy graniczy z
cudem. Położnych domowych jest kilkanaście. Położne szpitalne
najczęściej nie mają nic do gadania jak przyjdzie pambuk doktór. I
wtedy ta wiedza obraca się przeciwko wiedzącej

[hatchalit]

Ja ostatnio słuchałam opowieści porodowej dziewczyny, która rodziła w jednym z
warszawskich szpitali o nienajlepszej opinii. Miała jednak napisany bardzo
szczegółowy "plan porodu" i oświadczenie o tym, że nie wyraża zgody na rutynowe
nacięcie krocza i wręczyła je lekarzom, położnej itd. Personel, przyzwyczajony
do "odbębniania" roboty wg tego samego schematu od x lat, był w takim szoku, że
pomruczeli trochę o strasznym braku zaufania do służby zdrowia a potem schodzili
rodzącej parze z drogi, prosili o zgodę na każdą interwencję i badanie...
Obeszło się bez większości rutynowych zabiegów i nie było konieczności
wykłócania się o swoje na bieżąco... Więc może to jest dobry pomysł?
Bo przy obecnym zatrzęsieniu na porodówkach nawet w najlepszych, "pro-natura"
szpitalach zdarzają się coraz częściej przyśpieszanie porodu, bezsensowne
interwencje i inne atrakcje...

[bratka8]

Tylko że zawsze zależy na kogo się trafi w szpitalu. Bo co z tego że nie ma zgody na rutynowe nacięcie, skoro zawsze można powiedzieć że były wskazania, a nawet zapytać rodzącą, czy zgadza sie na nacięcie, bo "coś tam"- kto po przeczytaniu nawet setki książek zaryzukuje?
Podobnie z każdą rutynową interwencją- lekarz może przedstawić sprawę tak, że rodzice odbiorą to tak - albo sie zgodzicie albo będziecie płakać.
Skąd laik ma wiedzieć że dana interwencja jest zbędna. Bo w 99% jest taka? A może u mnie faktycznie trzeba coś tam zrobić?

Najgorsze jest to, że poród fizjologiczny wymaga poczucia bezpieczeństwa, a nie pilnowania personelu i ciągłego analizowania swojej sytuacji.

[bratka8]

Ale wiedza pozwala mieć nadzieję, że następnym razem będzie inaczej, że może, że powinno być lepiej, że może uda się coś wywalczyć.
Chyba w gorszej sytuacji są kobiety, które nie mają wiedzy o naturze porodu i to co je spotkało traktują jako elementy nieodłączne: przeżyć-zapomnieć, a jako sposób na ich uniknięcie wybierają brak kolejnego dziecka.

[bratka8]

Chciałam by to było pod postem Oldzinki, ale drzewko się inaczej ułożyło.

[abiela]

oldzinka napisała:

> No właśnie w tym sęk. W naszych polskich realiach. Wiedza jest
> dostępna dla każdego, ale skorzystanie z tej wiedzy graniczy z
> cudem. Położnych domowych jest kilkanaście. Położne szpitalne
> najczęściej nie mają nic do gadania jak przyjdzie pambuk doktór. I
> wtedy ta wiedza obraca się przeciwko wiedzącej

Oldzinko masz rację choć ja naprawdę mam wraźenie, że w wielu sytuacjach coś
zrobić można - zacznijmy może od sytuacji, gdy dziecko jest odbierane matce na
badania, kąpiele i inne cuda. Mam na myśli pobyt w szpitalu po porodzie - no
chyba nikt tego dziecka na siłę nie wyrywa? Podobnie z kładzeniem się na
ostatnią fazę - nikt chyba na siłę nie przywiązuje? Pewnie że nie jest łatwo ale
ja akurat w gros wypowiedzi spotkałam się z sytuacją, gdzie była połóżnica
przekonywała, że inaczej się nie da, bo jak? Myślę, że jeśli więcej kobiet
będzie miało świadomość swojego ciała i porodu i będzie artykułowało swoje
potrzeby, tym bardziej będzie malał opór położnych i panbuka. No ale może jestem
naiwna. Jeśli jednak tak, to jaka jest inna droga zmiany tej sytuacji?

[goblin.girl]

Jeśli jednak tak, to jaka jest inna droga zmiany tej sytuacji?

Oczywiscie, ze innej nie ma.
Świadoma swoich praw grupa społeczna, która staje okoniem, to jest siła, której
żaden beton się nie przeciwstawi, zwłaszcza jesli jest to grupa, od której,
jakby nie było, zależy przyrost naturalny narodu
tyle, ze trzeba być w danej sytuacji tą pierwszą, która się wychyli, wziąć na
siebie odpowiedzialnosć, przewalczyć w sobie też tą obawę "co będzie, jeśli ONI
jednak mieli rację". To wymaga w wielu przypadkach sporej zmiany sposobu myślenia.
Ostatnio miałam przykład - znajoma, po 19 godzinach porodu "sn", zakonczonego
cesarką, bo dziecko sie nie wstawiło. Spytałam mimochodem, czy leżała przez cała
I fazę. Tak, a jakże. Po chwili zapytała, czy to mogło byc przyczyną. Widać, ze
coś dało do myślenia. Cóż, odpowiedzialam, ze położna nie jestem i nie było mnie
przy tym, ale to możliwe... następny poród dziewczyna planuje z własną położną,
oby jej się udało trafić na kompetentną.

ech...

[iluzyt]

Ja - mimo że nie mam jeszcze dzieci ani tez w ciązy nie jestem,,,,
interesuje się żywo DOBRYMI porodami rowniez obserwuje kolejne
ciąze moich kolezanek,, i czasami proboje cos podpowiedziec, albo
nakierowac je na strony Rodzić po Ludzku albo na to nasze forum (na
ktorym mozna wiele sie dowiedziec, nawet jak ma sie w planach
szpital).. Oto co mi odpisala moja kolezanka doktorantka,,

"my się dobrze trzymamy. Muszę Cię zasmucić, ale w Polsce nie
przewiduje prawo rodzenia dziecka w domu. A poza tym to ja wolę
oddać się w ręce specjalistów, którzy mi pomogą urodzić i w razie
czego mają sprzęt by pomóc czy to mi czy mojemu dziecku niż z góry
skazywać nas na dobry los. Ja mam szpital wybrany już i nie sądzę,
żeby w którymkolwiek szpitalu robili coś na przekór kobiecie. Oni
próbują pomóc, a nie szkodzą "

i jeszcze to:
"Ok. Wiesz po rozmowach z koleżankami to póki co wiem, że jest się w
takim amoku, że nie wiele dociera do kobiety i aż tak dużo się z
tego nie pamięta Ale jak już będę po to dam Ci znać "

ja juz przestane chyba sobie język i klawiature strzępic..
dziewczyny mają szanse na zmiany na lepsze.. przede wszystkim mają
szansę chociaz minimalnie sie doksztalcic przed tym super waznym
wydarzeniem zyciowym - a jak do tej pory to spotykam sie z takim
wlasnie betonem odpornym na wiedze..

[iluzyt]

i dlatego w polsce chyba jeszcze niezbyt wiele sie zmieni, potrzebna
jest zmiana w glowach chyba najpierw.

[goblin.girl]

Wiesz po rozmowach z koleżankami to póki co wiem, że jest się w
> takim amoku, że nie wiele dociera do kobiety i aż tak dużo się z
> tego nie pamięta

ja tam pamiętam bardzo duzo i jestem z tego zadowolona, co wiecej, aż ciepło mi
na serduchu, jak sobie przypominam
no, ale jeśli sie idzie rodzic z nastawieniem, żeby aby za dużo nie wiedziec,
nie jarzyć i nie zapamietac, to pewnie tak jest

Refleksje o tym, jak wiedza nie pomoże...

[madeleine.passerelle]

Witajcie!
Czytam to forum od początku jego istnienia.
Sama planowałam swoje porody jako domowe. Zycie napisało inne scenariusze, niestety.
Prawie 3 lata temu, gdy planowałam pierwszą ciąże miałam już dużą wiedzę na temat tego, jak ma NIE wyglądać mój poród. Żadnych zbędnych czynności, golenia, itp, żadnych rutynowych przecięć, żadnych wenflonów, dolarganów, leżenia, pełna wiedza o tym co się dzieje, itp

Dlatego miał być domowy. Zabierając sie za poszukiwania położnej do domu odkryłam Dom narodzin. Jakże wielkie było moje szczęście! Uznałam, że to jest to.
I byłoby świetnie, przeszłam kwalifikacje od lekarzy współpracujących, wszystkie badania idealne, gdyby nie to, ze po upływie 10 dni od wyznaczonego terminu nie mogłam rodzic w DN. Ale nadal miało się mieć do dyspozycji położna z DN, która poprowadzi poród w szpitalu, z którym ma umowe, który ochroni przed szpitalnymi rutynami.
Jakoś zniosłam perspektywę szpitala, żyłam przekonaniu, ze położna z DN, w dodatku współpracująca z Fundacja RpL to gwarancja przestrzegania naturalności porodu. Nie miałam wiec zadnych oświadczeń, planów, bo przecież jest ona, położna „po ludzku”.

I co? I porażka! Już przed izba przyjęć usłyszałam „tylko zgadzaj się na wszystko i nic się nie dopytuj, bo ja tu kiedyś pracowałam i nie chce się wstydzić” – a na zajęciach szkoły rodzenia w DN teksty „nie zgadzajcie się na wszystko, bo nie wolno się zgadzac na rutynowe działania”

Pomoc przy znoszeniu bólu była żadna (a poród na nasza prosbe wywoływany oxytocyną, bo już 12 dni po terminie i bardzo stare łożysko; dziecko urodzilo się z cechami przenoszenia).
Żadnych informacji o postępach porodu, propozycja … dolarganu (!), na końcówkę porodu panika i szybko szybko od innej sali i … na fotel.
I niby wszystko dobrze się skończyło, ale dopiero z wypisu szpitalnego dowiedziałam się, ze była dystocja barkowa, czyli utkniecie dziecka.
Wypisu w tym szpitalu, żeby było super nie daja od razu o nie, urodziłam w srode, w piątek poszliśmy do domu, a po wypis kazano przyjechac we wtorek!
I ani jednego słowa wyjasnienia od połoznej, której do jasnego gwinta zapłaciłam 1 tys. zł!

Przydługi się zrobil ten mój tekst, chyba się troche potrzebowałam poskarzyć, ale przede wszystkim pokazac, ze najlepsze przygotowanie do porodu może nie wystaczyc.
Zaufałam położnej, nie będę umiała zaufać po raz drugi, mój mąż też nie. I jak kolejny poród zaplanowac…?....
Nazwisko położnej litościwie pominę…

Pozdrawiam serdecznie i powodzenia!

[monicus]

chyba nie powinnas pomijac tego nazwiska. skoro one maja wysrubowane wymagania
do kwalifikacji nas jako rodzacych w domu - my mozemy miec oczekiwania! a ciebie
troche oszukano. i nie ciebie jedna. sugarxx tez ma nieciekawe doswiadczenia z DN

[sugarxxx]

monicus, dziękuję za dodanie motywacji do opisania moich doświadczeń z DN. Chyba
w końcu powinnam opublikować tą powieść w odcinkach.
A nazwisko położnej należy ujawnić. W końcu ta atmosfera konspiracji wokół
porodów domowych już mnie trochę nuży.

sugarxxx

[abiela]

Nie ukrywam, że ciekawa jestem twoich przeżyć w DN. Moja kolezanka tam rodziła w
zeszlym roku i była zadowolona.

[madeleine.passerelle]

abiela napisała:

> Nie ukrywam, że ciekawa jestem twoich przeżyć w DN. Moja kolezanka tam rodziła
> w
> zeszlym roku i była zadowolona.

Moja kolezanka tez byla zadowolona i to bardzo. Ale jej porod byl prawie idealnie w terminie, trwal łacznie kilka godzin i tylko koncówka w DN, bo tak szybko poszlo.
Na takie porody DN byl idealny.
Tyle, ze oni nie byli w ogole przygotowani na to co w sytuacji, gdy juz jest sie po terminie te 10 dni. Polozna sie do tego przyznala, wprost nam o tym powiedziala, ze nie sa przygotowani, ale dopiero w szpitalu...
Nie spoób pominac faktu, ze DN na swojej stronie wyraznie informowal, ze otaczaja opiekę w czasie ciąży, a ja zostałam pozostawiona sama sobie. To ja musialam wydzwaniac z pytaniem co dalej, sama w necie znalazlam info, ze powinnam sprawdzic w USG stan lozyska, itp.
Musielismy jezdzic na ktg do szpitala i godzinami siedziec na izbie przyjec, mimo, ze aparat do ktg jest w DN (o czym tez dowiedzielismy sie po fakcie)
Szkoda gadac, naprawde...

[madeleine.passerelle]

> A nazwisko położnej należy ujawnić. W końcu ta atmosfera konspiracji wokół
> porodów domowych już mnie trochę nuży
To nie jest jakas specjalna konspiracja z mojej strony...
Rodzilismy z sama szefową DN...
I mam refleksje takie, ze ta kobieta nadaje sie swietnie na PRowca, speca od
marketingu, ale nie na połozną...

[sugarxxx]

Madeleine, mam podobne spostrzeżenia jak Ty.
Kasia sprzedała nam fantastyczny obraz DN i porodu tam. Co dostarczyła... szkoda
gadać. Potem się tłumaczyła, że nie zawsze jest w DN i nie ma wpływu co inni
robią pod jej nieobecność i takie tam...

[madeleine.passerelle]

Sugar, my slowa wyjasnienie nie dostalismy... K. obiecala nas odwiedzic nastepnego dnia, ale tylko zbywala nasze telefony gladkimi slowkami.
Zaluje, ze nie bylam bardziej napastliwa, ale czlowiek kilka godzin po porodzie potrzebuje przede wszystkim spokoju i ciszy i nie pali mu sie do wojen...
Wiesz, my dodatkowo trafilismy w szpitalu na naonatolog pozbawiona elementarnej wiedzy o karmieniu piersią. Narobila nam wody w mozgu, przedstawila czarną wizje glodnego dziecka i braku pokarmu na 5 min. przed opuszczeniem szpitala. Byl pozny wieczor. Kiedy w domu poczulismy, ze sobie nie radzimy zadzwonilismy do K. Nie odebrala. Byla co prawda polnoc, ale inna polozna z DN odebrala i to z 2 godz.pozniej nawet. Ta inna polozna poradzila, pocieszyla i jeszcze rano zadzwonila z troską zapytac jak jest.
Kasia nie zadzwonila do dzis...

Sugar, kiedy rodzilas z K.? dawno?

[sugarxxx]

Ja rodziłam w listopadzie 2007. Nie z K, ale z Anią Soszyńską. Wielokrotnie
pisałam, że położnej nie mam nic do zarzucenia, była bardzo w porządku, podobnie
jak moja doula. Z kolei w sprawie karmienia dostałam wiele telefonicznej pomocy
od Marty Kaczyńskiej. Wspaniała osoba, prawdziwa położna z powołaniem. Jak dla
mnie kandydatka na drugą Irenę Chołuj. Czy ta położna wywołana przez Was o 2 w
nocy to Marta?
Chodzi bardziej o to, co się działo w DN podczas mojego tam pobytu (zakończonego
szpitalem). Zupełne zaprzeczenie tego, co nam sprzedała Kasia. Jestem pewna, że
właśnie to spowodowało zupełnie zatrzymanie się akcji porodowej. Napiszę innym
razem... jak zwykle

[iluzyt]

hmm.. z gory pisze ze ja dzieci nie mam jeszcze, dopiero są w
planach a i tak urodzą się nie-w-polsce. Ale tak tylko sie zastanawiam
- co jesli powie sie w takim szpitalu - że nie idzie sie na zaden
fotel że dobrze jest na kolanach męża / w kocki, etc. i juz. co wtedy
zrobią? siłą zaciagną? A po porodzie - co zrobią, jesli spakuje sie
plecaczek, wezmie malego pod pache i wyjdzie? (oczywiscie jesli ma sie
siły i chęci na to)...

[987ania]

tak Cie zmanipulują, że sama się położysz albo siłą Cie położą. A wyjść owszem
możesz, jak podpiszesz że wiesz że możesz umrzeć i Ty i dziecko.

[abiela]

987ania napisała:

> tak Cie zmanipulują, że sama się położysz albo siłą Cie położą.

Niewyobrażalne. Te siłowe kładzenie mmnie przeraża.
BTW pamiętam gdy byłam w szpitalu w Polsce na gineokologii, pielęgniarki
rządziły całym oddziałem - chore babcie biegały i spełniały ich życzenia,
sprzątały, ścieliły, mimo że pół nocy z bólu nie spały. Ja byłam jedyną osobą,
która się zbuntowała i ostentacyjnie nie wypełniała zaleceń pielęgniarek.

[iluzyt]

ja pewnie na 100% urodzę w hiszpanii,, przerażało mnie to troche -
tam podobno nie jest zbyt różowo w szpitalach jesli chodzi o
respektowanie oczywistych praw kobiety i dziecka do godnego porodu i
przyjscia na swiat. w prywatnych klinikach rowniez stosuje sie te
samo podejscie do rodzącej kobiety. Moze teraz posluguję się jakimis
stereotypami, nie wiem - jeszcze nie sprawdzilam jak to wygląda w
rzeczywistosci. Oczywiscie porody domowe to bardzo bardzo znikomy
odsetek porodow w hiszpanii..Najblizsza mi polozna ktora moglaby
odebrac taki porod mieszka jakies 350 km od mojej miejscowosci. Cale
szczescie istnieją takie oto miejsca: www.acuario.org/en/galeria_m.php Troche mnie to pocieszylo
i jak przyjdzie co do czego, to uderzamy tam )

[987ania]

mam znajomą, która rodziła w Hiszpanii i też mówił, że tam jak i u nas w PL. Ją
na koniec właśnie położyli na plecach, ciachnęli i "pomogli" wyprzeć dziecko.
Można więc pewnie znaleźć miejsca przyjazne a na tzw. łut szczęścia bym nie
liczyła ani w PL ani w Hiszpanii ani nigdzie indziej. Jestem zdania, że o swoje
sprawy trzeba zadbać samemu.

[iluzyt]

no więc wlasnie ja nie liczę na ten łut szczęścia przygotowuje sie
zawczasu, mimo, że nawet w ciązy jeszcze nie jestem... pozdrawiam Cię
serdecznie!

[madeleine.passerelle]

Trzeba wziac pod uwage, ze w czasie porodu pod wplywem hormonów jest sie troche jak w transie. Ja bylam skupiona wewnetrznie na sobie, odbieralam to co na zewnatrz, ale nie bylam w stanie sie komunikowac w druga stronę.
U nas wygladało to tak, zenagle w sali z malutka lampeczkja tylko wlączono górne swiatlo, zrobiolo sie zamieszanie, wpadla dodatkowa polozna i jakaś panika sie zrobila. I szybko, szybko pozbierano mnie z worka sako.
Potem sie dowiedzialam, ze to wszystko bylo z tego powodu, ze Mlody utknął barkami...
Wlos mi sie zjezyl na glowie, jak przeczytalam pozniej w necie, jakie sa skutki tego utkniecia dla dziecka... Odradzam taką lekture przed porodem.
I nie znalam przyczynydlaczego u mnie to wystąpiło. Dopiero lekarka- cudowny czlowiek, do ktorej poszlam na wizyte wywnioskowala z dokumentacji, ze wine za to ponosi zaburzenie plynnosci porodu. Rodzilam na oksytocynie i na koncowke sie skonczyla i nie dostalam nowej, a powinnam, (lekarz przy nas zrugal za to "naszą" polożną) bo wlasnie to zaburzylo poród i sie mi Mlody zaklinował.

> A po porodzie - co zrobią, jesli spakuje sie
> plecaczek, wezmie malego pod pache i wyjdzie? (oczywiscie jesli ma sie
> siły i chęci na to)...
W zaleznosci od szpitala podobno straszą konsekwencjami zdrowotnymi, nawet smiercią dziecka...
Na szczescie nie wszędzie.

[987ania]

Na forum od spraw położniczych, to kaakaa jest ekspertem ale mnie zastanawia ta
oxy. Gdyby jej nie było, to może i dziecko miałoby czas na wstawienie się i
obrót. Poza tym zdziwiło mnie pojęcie zaburzenie płynności porodu. Dla mnie to
oznacza, że postęp cały czas był i nagle się skończył a z Twojego posta ta
sprawa trochę inaczej wygląda.

[madeleine.passerelle]

hej 987ania
oxy byc musiala i to na nasza prosbe...
Mielismy 12 dni po terminie, lozysko w III stopniu dojrzalosci, i inne cechy niepokojace wynikajace z przenoszenia, wyniki z ktg tez nie byly najlepsze.
Dziecko juz 3 tyg. przed terminem sie obnizylo i juz wtedy wiele wksazywalo na to, ze urodze za 2-3 dni. A urodzilam prawie 2 tygodnie po terminie i to z cechami wyraznymi przenoszenia...
Bylismy juz tak zdesperowani i zaniepokojeni i w zasadzie pozostawieni samym sobie, ze zaczelismy obdzwaniac prywatne szpitale warszawskie z pytaniem o ... cc (i to ja, zdeklarowana przeciwniczka, wiec mozesz sobie wyobrazic w jakim bylam stanie).
Powiedzielismy wprost: chcemy miec wywolany porod. I dostalismy oxytocyne.
Po pierwszej dawce nic, zero reakcji, po drugiej porod sie zaczal niesmialo, w koncu odeszly wody i ruszylo.
Jak nie dostawalam oxytocyny to sie skurcze wyciszaly.
No i oxytocyna skonczyla sie gdzies w koncowce I etapu porodu i wiecej nie dostalam. I to zdaniem mojej lekarki zaburzylo plynnosc (nie wiem, czy to tak sie dokladnie nazywa, tak ja zapamietalam).
Postep byl, ale zaburzony i wtedy mlody utknal w samej koncowce.
Lekarka mowi, ze tym bardziej nie powinnna dystocja wystapic bo koniec I etapu i czesc II bylam na czworaka (w pozycji kolanowo-lokciowej - jakos nie lubie tego okreslenia)

[kaakaa]

madeleine.passerelle i aniu - pomądrzę się na ten temat na wątku o straszakach...

[kaeira]

iluzyt napisała:
> szpital).. Oto co mi odpisala moja kolezanka doktorantka,,
> "my się dobrze trzymamy. Muszę Cię zasmucić, ale w Polsce nie
> przewiduje prawo rodzenia dziecka w domu."

OMG.
Jak ja widzę takie sformułowanie, to sie mię rewolwer w kieszeni odbezpiecza. Uch, co za peerelowskie myślenie.
Polecam koleżance przesłać ten link:
www.rodzicpoludzku.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=454


> "Ja mam szpital wybrany już i nie sądzę,żeby w którymkolwiek szpitalu robili coś na przekór kobiecie.
> Oni próbują pomóc, a nie szkodzą"

Taaa. O Święta Naiwności, módl się za nami.

[bratka8]

iluzyt napisała:

> "(...) A poza tym to ja wolę
> oddać się w ręce specjalistów, którzy mi pomogą urodzić i w razie
> czego mają sprzęt by pomóc czy to mi czy mojemu dziecku niż z góry
> skazywać nas na dobry los. Ja mam szpital wybrany już i nie sądzę,
> żeby w którymkolwiek szpitalu robili coś na przekór kobiecie. Oni
> próbują pomóc, a nie szkodzą "

A co jeśli to ojciec dziecka ma takie podejście? Wszelkie fora i czyjeś ogólne wypowiedzi jako źródła informacji odpadają, a przecież nie ma (chyba) oficjalnych danych dotyczących zbędnych interwencji w szpitalu, kłopotów kobiet po zmedykalizowanym porodzie. Można tylko gdybać, ale i tak, jak dowieść, że kobietę w szpitalu skrzywdzono a nie uratowano?

Jak macie jakieś rady na pokonanie takiego domowego betonu to poproszę, na razie próbuję go przekonać do zgłębienia fizjologii porodu, ale on i tak z góry zakłada, że i tak lekarze mają rację i chcą dobra kobiety i "skoro trzeba np. leżeć to widocznie trzeba" (może nie zawsze, ale może w moim przypadku będzie trzeba) i tak ze wszystkim. Najchętniej to by mnie na cesarkę wysłał, bo i tak efekt ten sam.

[tamilnadu]

To Wasze pierwsze dziecko?
Jesli tak- może być nieco trudno. W tych kwestiach raczej nie da się
przeforsować czegoś na silę, trzeba probować różnymi kanałami i
metodami.
U mojego męża zbawiennym okazał się być nawyk namiętnego czytania
moich wypowiedzi w necie (jest to jego druga ulubiona lektura po
dziennikach) i pokładanie ufności we mnie jako człowieku, w tym w
moich ocenach, wiedzy i wyczuciu.
Tak więc kiedy zebrałam się już, aby delikatnie i ostroznie zacząć
temat rodzenia w domu, usłyszałam klarowne i przemyslane stanowisko,
monolog w zasadzie, dodatkowo niegłupi monolog, gdzie mój mąż
(całkowita świezynka w tym temacie) szczegółowo mi objasnił swoje
nastawienie do porodu od indukcji począwszy, poprzez nacinanie
krocza aż po kwestie trzeciej fazy porodu.
To od niego zreszta uslyszałam słowa, na które tak naprawdę czekałam
przy swoim pierwszym porodzie i mężu, mianowicie "obiecuję ci, że
nie stanie się nic wbrew twojej woli i najważniejsze będzie to, co
wspólnie ustalimy".

Tak czy inaczej rozpoczynanie od fizjologii porodu wydaje mi się
malo nośnym marketingowo pomysłem.
Lepiej chyba zacząć od badań (owszem, są oficjalne dane dostępne w
necie. Na pewno są dane dotyczace cięć krocza, bo sama z nich
korzystałam, są dane dotyczące NPO, są dane dotyczace pozycji
wertykalnej. Pomocna jest znajomość jęz. angielskiego) i szeregów
cyferek, to dobrze robi umysłom ścisłym.
Drugi kanał to opowiedzenie o swoich odczuciach i skupienie się na
zaufaniu do swojej intuicji.
Trzeci kanał to kanal historyczny: polożenie nacisku na to jak wiele
rutynowych procedur jest w zasadzie przypadkiem, tak jak ma to
miejsce przy zasadzie NPO czy nacinaniu krocza własnie. No a już
pozycja wertykalna to w zasadzie przykład epokowy.
Czwarty kanał: fakty i współczesne położnictwo innych krajow
zachodnich. Z naciskiem na Holandię i Niemcy.

te wszystkie poziomy komunikacyjne nalezy nastepnie umieszczac w
rozmaitych wypowiedziach od "masz ochotę na kawę?" począwszy aż
do "wyprowadz na spacer burka, proszę".
I cierpliwie czekac na efekty.
Bardzo pomocna może być położna- jako niezalezne źródło informacji-,
o ile sama ma stosunek sensowny i nie zacznie wciskać kitu w
rodzaju "Fundacji RpL to się już w tylkach poprzewracalo i MAM
DOWODY, że oni szkodzą kobietom" (autentyk).

Z doświadczenia powiem jedno: jeśli kurs na "lekarze wiedzą co robią
i z pewnością nie kazaliby kobietom rodzić na leżąco, gdyby nie było
ku temu medycznych powodów" się utrzyma, to ja bym rozważyła jeszcze
raz wspólny poród.
Moj pierwszy mąż prezentował takie stanowisko i bardziej mi tym
zaszkodzil niz pomógł. Wiele lat później przeczytałam artykul
dowodzacy, iż wspólne porody są często paradoksalnie działaniem na
niekorzyść rodzącej, bo mężowie wolą wspólpracowac z racjonalnymi
lekarzami niż nieracjonalnymi żonami.
U mnie się to sprawdziło. Może byl to przypadek może nie, ale tak
się w każdym razie moze zdarzyć i są IMHO pewne symptomy wskazujące
na ryzyko zaistnienia tej niekomfortowej sytuacji.
Za jeden z nich uznalabym odruchowe przedkładanie stanowiska lekarzy
nad stanowisko własnej żony i jej potrzeb.

a.

[bratka8]

Tamilnadu, dzięki za długą odpowiedź

Problem w tym, że raz rodziłam z mężem- w szpitalu i było wspaniale i on uważa że to jest "standard" zawsze i wszędzie. Żadnej rutynowej procedury, położna cudująca nad moim kroczem, ja po porodzie pełna energii z ogromnym poczuciem siły, że mogę zaraz znowu- słowem bajka. Dlatego on uznaje, że skoro jakaś kobieta dostała oxy to widocznie była taka potrzeba. I skoro będzie potrzeba to on nie będzie dyskutował, bo się nie zna a w szpitalu nic bez potrzeby nie robią.

I chciałabym móc udowodnić, że jednak robią bez potrzeby! Na stronie FRpL szpitale jakoś nie podają jaki odsetek kobiet dostał kroplówkę z oxy. W ogóle właśnie o takie dane trudno- ile których interwencji w szpitalach było. Pięknie by to pokazało jak się poród traktuje w szpitalu i czego kobieta może się spodziewać. Jak wiecie coś o takich danych statystycznych to ja baardzo proszę! Mówi się tylko o nacięciu krocza jako nagminnej i zbędnej interwencji w porodzie, podaje dane zachodnie do ukazania że można inaczej. A mnie to tak nie przeraża jak własnie zbędne przyspieszanie, również III okresu. Ale póki nie mam dowodów, że przyspieszają masowo, to nie mogę wymusić na mężu postawy sprzeciwu.

Z tym leżeniem to nie chodziło mi o pozycje do porodu, ale o opowieści kobiet, że miały KTG i że z tego powodu musiały leżeć i że to było straszne. I na to, że jedne mogły się ruszać pomimo KTG a inne musiały leżeć mąż stwierdził, że widocznie taka była potrzeba. Może tak, może nie. I tu zrozumienie fizjologii porodu przez męża może być ważne, bo będzie wiedział czym jest poród z punktu widzenia organizmu kobiety i jego potrzeb, i może nie tak łatwo zgodzi się na to, co nie jest korzystne. W ogóle z tą fizjlogią dlatego mi zależy, żeby zobaczył, że to jest proces, który ma swoją dynamikę i jak łatwo go w sumie zaburzyć a potem to już lekarz jest niezbędny. Czyli żeby też uwierzył, że "ciało wie jak rodzić".

Jeśli chodzi o NPO to nawet nie wiedziałam, że istnieje coś takiego, ale pewnie gdyby mi zabroniono pić w czasie porodu (głodna nie byłam) argumentując to typowo, to bym nie rozważała sensowności tej zasady i bym potulnie wysychała. I to mi pokazuje, że jak trafię do szpitala to będe taka malutka, bo jak z czymś sie nie spotkam wcześniej i nie doczytam to potem grzecznie sie zgodzę. I nawet mąż mi nie pomoże, chyba że będzie miał laptopa i będzie przed zgodą na coś wertował szybko net

Kaakaa, problem w tym, że on nie daje ani sobie ani mi prawa do wiedzy co będzie lepsze, tylko lekarzom, bo oni się znają, bo mają ku temu wykształcenie. I do tego wierzy, że właściwie tę wiedzę wykorzystują, a więc nic niepotrzebnie nie zrobią i skoro chcą coś zrobić to nie nam oceniać czy słusznie czy nie. Tak ja ufam położnej z którą chcę rodzić w domu i jej decyzji nie zamierzam podważać, tak on ufa wszystkim anonimowym lekarzom, na których trafimy ewentualnie na porodówce.

Ostatnio mój gin zapewniał mnie, że bez mojej zgody nic nie zrobią, bo nikt siłą mnie do niczego zmuszać nie będzie ani gonić ze strzykawką. Ale już w drugim zdaniu dodał, że jak będzie zagrożenie, to chyba nie bedę się upierała... Dolargan? Skoro woli pani niepotrzebnie cierpieć.. Jeszcze nie zaczęłam rodzić a już usłyszałam wypowiedzi sprzyjające "właściwym" decyzjom.

To się rozpisałam, ale nie mam z kim na żywo pogadać o swoich lękach, bo jakoś otaczają mnie ludzie bezkrytyczni w temacie porodu w szpitalu.

[kaakaa]

Tamilnadu pisze bardzo mądrze.
A ja mogę tylko dodać cynicznie - Jak mąż wie lepiej od Ciebie, co będzie dobre
w czasie porodu, to niech może za Ciebie urodzi... A jak nie jest w stanie, to
niech się nie mądrzy i zrozumie, że w sytuacji porodu to TWÓJ komfort
jest najważniejszy, a nie jego.