w dzisiejszej "RZ" - 02.07.2005

[serafin666]

PRAWO MIESZKANIOWE Dwa rodzaje uprawnień do gruntu
Kiedy powstaje wspólnota
Wspólnota mieszkaniowa powstaje, gdy właściciel nieruchomości sukcesywnie
wyodrębnia lokale i jednocześnie oddaje w użytkowanie wieczyste część gruntu,
choćby niektóre lokale pozostały niewyodrębnione.
Takie wyjaśnienie zawiera uchwała Sądu Najwyższego z 9 czerwca 2005 r.
podjęta dla wyjaśnienia wątpliwości prawnych, powstałych na tle sprawy
wniesionej przez Zenona R. przeciwko wspólnocie mieszkaniowej. Domagał się on
uchylenia uchwały tej wspólnoty o udzieleniu jej zarządowi absolutorium za
2002 r.
Sąd odrzucił pozew jako niedopuszczalny ze względów formalnych, a mianowicie
dlatego, że pozwana wspólnota nie istnieje, a ustawa z 24 czerwca 1994 r. o
własności lokali (Dz. U. z 2000 r. nr 80, poz. 903 ze zm.) nie ma tu
zastosowania. Nie doszło bowiem w ogóle do powstania wspólnoty. Sytuacja jest
bowiem taka, że część mieszkań w budynku została przez gminę wyodrębniona i
sprzedana z jednoczesnym oddaniem w użytkowanie wieczyste udziałów wgruncie
przypadających na te lokale, a część jest nadal jej własnością. Uprawnienia
więc do gruntu, na którym posadowiony jest budynek, są niejednolite: własność
i udziały w użytkowaniu wieczystym. Takiej sytuacji zdaniem sądu ustawa o
własności lokali nie przewiduje. Wymaga ona - argumentował sąd - by sytuacja
prawna gruntu wchodzącego w skład nieruchomości wspólnej była jednolita.
Dlatego wspólnota, której uchwałę zaskarżył Zenon R., nigdy nie powstała i
nie istnieje.

Zenon R. złożył zażalenie na postanowienie o odrzuceniu pozwu.

Sąd II instancji ustalił, że powodem tak niejednolitych uprawnień do gruntu
(prawo własności i udziały w użytkowaniu wieczystym) było to, że w momencie
nabycia przez gminę w 1991 r. od skarbu państwa własności nieruchomości w
drodze tzw. komunalizacji część mieszkań w budynku była już wyodrębniona i
sprzedana wraz z udziałem w części użytkowania wieczystego działki. Po
wejściu w życie wspomnianej ustawy zarząd nieruchomością sprawowany przez
gminę został zastąpionyzarządem własnym wspólnoty mieszkaniowej. Wspólnot
takich jak ta, której dotyczy sprawa, jest bardzo dużo.

Sąd II instancji zwrócił się o wyjaśnienie do Sądu Najwyższego, czy ogół
mieszkańców tworzy wspólnotę mieszkaniową w rozumieniu art. 6 ustawy z 1994
r. również w sytuacji, gdy w nieruchomości nadal nie jest wyodrębniona część
lokali należących do gminy, której przysługuje prawo własności gruntu, a
właścicielom mieszkań wyodrębnionych przysługują udziały we współużytkowaniu
wieczystym.

Sąd Najwyższy uznał, że wystarczającą odpowiedzią na to pytanie będzie
stwierdzenie przytoczone na wstępie. Słowem, nie ma on wątpliwości, że
wspólnota mieszkaniowa powstaje i istnieje mimo tak niejednolitych uprawnień
do gruntu - gminy i właścicieli lokali stanowiących odrębne nieruchomości.
Oznacza to w tej konkretnej sprawie, że wspólnota, do której należy Zenon R.,
prawnie istnieje i sąd musi rozpatrzyć jego żądanie uchylenia jej uchwały
(sygn. III CZP 33/05).

Dodam tylko za tą sama gazetą z dnia 29.06.05

[babczyk]

PRAWO RODZINNE Mieszkanie w małżeństwie

Czynsz do zapłacenia solidarnie

Oboje małżonkowie są odpowiedzialni za regulowanie opłat za wspólnie zajmowane
mieszkanie, bez względu na to, do którego ono należy lub kto z nich zawarł
umowę najmu.


Takie są skutki zasady zapisanej w art. 30 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.
Przepis ten głosi, że oboje małżonkowie są odpowiedzialni solidarnie za
zobowiązania zaciągnięte przez jednego z nich w sprawach wynikających z
zaspokojenia zwykłych potrzeb rodziny, takich jak zapewnienie jej jedzenia,
dachu nad głową itp. Na obojgu bowiem ciąży powinność przyczyniania się, wedle
swych sił oraz możliwości zarobkowych i majątkowych, do zaspokajania potrzeb
rodziny (art. 27 k.r.io.).

Solidarna odpowiedzialność ciąży na nich bez względu na to, czy łączy ich
wspólność majątkowa (dorobku małżeńskiego), czy panuje między nimi ustrój
rozdzielności majątkowej.
Oznacza to, że wierzyciel może żądać zapłaty (świadczenia) od obojga łącznie,
lub od każdego z osobna, a zapłacenie go przez którekolwiek powoduje, że długu
pozbywają się oboje. Solidarność łączy ich aż do pełnego wypłacenia się
wierzycielowi (art. 366 k.c.). Dlatego jeśli małżonek, który jest właścicielem
mieszkania albo do którego należy spółdzielcze prawo do niego, zalega z
opłatami, spółdzielnia czy wspólnota mieszkaniowa może domagać się uiszczenia
ich od drugiego. To samo dotyczy opłat za energię elektryczną, gaz itp.

Spółdzielnia, wspólnota, właściciel wynajmowanego mieszkania mogą wystąpić do
sądu przeciwko oboju małżonkom, a po wyroku zasądzającym ściągnąć zaległe
należności przymusowo np. z wynagrodzenia żony, jeśli mąż będący właścicielem,
członkiem spółdzielni nie pracuje i nie ma walorów, które mógłby zająć
komornik. Oczywiście, w rachubę wchodzi też ściągnięcie zaległości przez
wystawienie mieszkania na licytację.

Nierzadkie są sytuacje, gdy jedno z małżonków odmawia udziału w ponoszeniu
kosztów eksploatacji mieszkania. Czy drugi może go do tego zmusić?

Tak. Może wystąpić do sądu przeciwko współmałżonkowi o zasądzenie stosownych
kwot jako zwrotu odpowiedniej części kosztów.

Potwierdził to Sąd Najwyższy we wciąż aktualnej uchwale z 24 lutego 1978 r.
(sygn. III CZP 4/78).

[bykira]

Chociaż raz napisaliście obiektywna prawdęPozdrawiam-IRENA MILER

[serafin666]

jest i takie cosik :

PRAWO CYWILNE Służebność w złej wierze
Właścicielowi działki należy się zapłata

Jeśli właściciel przewodów i urządzeń do przesyłania mediów znajdujących się na
cudzym gruncie jest w złej wierze, właściciel gruntu może domagać się
wynagrodzenia, nawet gdy nie żądał usunięcia tych instalacji.
Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uchwale z 17 czerwca 2005 r.
wyjaśniającej wątpliwości prawne przedstawione przez sąd II instancji. Powstały
one w związku ze sprawą wniesioną przeciwko Polskiemu Górnictwu Naftowemu i
Gazownictwu SA. Stanisław B. jest właścicielem działek, na których w latach 60.
zbudowano gazociąg wysokiego ciśnienia. Wokół gazociągu jest strefa ochronna,
która - twierdzi właściciel - ogranicza jego prawo własności. Stanisław B.,
kupując w latach 90. działki, wiedział o owym urządzeniu. Przed sądem domagał
się od Gazownictwa nie jednorazowej zapłaty, ale wynagrodzenia za korzystanie z
jego nieruchomości. Sąd I instancji oddalił w całości jego roszczenia. Powołał
się na art. 140 kodeksu cywilnego dopuszczający ograniczenie prawa własności.
Kupując grunty, Stanisław B. zdawał sobie sprawę z ograniczeń, jakie wiążą się
z przebiegiem przez nie gazociągu. Z ewentualnymi roszczeniami do inwestora
mogliby występować poprzedni właściciele, a nie on - argumentował sąd. W
apelacji Stanisław B. zaznaczył m.in., że nie sprzeciwia się przesyłaniu gazu.
Domaga się tylko wynagrodzenia za korzystanie z jego własności i nie zgadza się
z odmową zagospodarowania tych gruntów na działalność gospodarczą. Sąd II
instancji przyjął, że inwestor wszedł na działki kupione potem przez Stanisława
B. bezprawnie. Jest więc niewątpliwie posiadaczem służebności w złej wierze.
Sąd dostrzegł kilka kwestii prawnych, które przedstawił do rozstrzygnięcia
Sądowi Najwyższemu.
Najważniejsza sprowadza się do dwu pytań:- czy właścicielowi przysługuje
roszczenie przewidziane w art. 224 § 2 i art. 225 k.c., o wynagrodzenie za
korzystanie z rzeczy do posiadacza służebności; chodzi o takie samo roszczenie,
jakie ma właściciel do posiadacza w złej i dobrej wierze, od momentu, w którym
ten dowiedział się, że nie jest właścicielem- czy żądanie takiego wynagrodzenia
musi poprzedzać przewidziane w art. 222 § 2 k. c. roszczenie o przywrócenie
stanu zgodnego z prawem.
Sąd Najwyższy w uchwale z 17 czerwca 2005 r. stwierdził: Właścicielowi
nieruchomości przysługuje roszczenie o odpowiednie wynagrodzenie za korzystanie
z niej przeciwko posiadaczowi służebności w złej wierze, niezależnie od
zgłoszenia roszczenia określonego w art. 222 § 2 k.c. (III CZP 29/05).

[serafin666]

PRAWO CYWILNE Nie można się wycofać ze zobowiązania trwałego

Węzeł cieplny pozostanie w piwnicy


Jeśli właściciel albo jego poprzednik prawny zgodził się na zainstalowanie na
jego nieruchomości urządzeń do przesyłania mediów, nie może żądać ich
usunięcia. Jest to z jego strony zobowiązanie trwałe.


Takie jednoznaczne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z 28 czerwca 2005 r.
w sprawie małżonków C. Węzeł cieplny w piwnicy ich domu zbudowała pod koniec
lat 80. spółdzielnia mieszkaniowa, by zasilał w ciepło osiedle 20 domów
szeregowych.

Domy te, wedle planów, nie miały piwnic. Zbudowano tylko tę jedną, właśnie po
to, by pomieścić w niej węzeł cieplny. Elżbieta K., której dom ten miał być
przydzielony, zgodziła się na to.

Po zbudowaniu węzła spółdzielnia jako właściciel domu przekazała go na własność
przedsiębiorstwu ciepłowniczemu. Na początku lat 90. uległa likwidacji, a
własność poszczególnych domów przeniesiono na spółdzielców. Potem dom został
sprzedany, a jego nabywca z kolei sprzedał go małżonkom C., którzy oczywiście w
chwili kupna wiedzieli, że w piwnicy znajduje się węzeł ciepłowniczy. Państwo
C., tak jak kilku innych właścicieli domów na tym osiedlu, zmienili u siebie
instalację grzewczą na gazową, jako tańszą. Zażądali od przedsiębiorstwa
ciepłowniczego usunięcia węzła. Przedsiębiorstwo odmówiło, tłumacząc, że
wykonanie indywidualnych podłączeń do poszczególnych domów wiązałoby się z
ogromnymi kosztami.

Sąd nakazał usunięcie węzła i odroczył wykonanie tego wyroku na 6 miesięcy. Sąd
drugiej instancji uznał go za słuszny.

Sąd Najwyższy kasację uwzględnił. Rozstrzygnął sprawę co do meritum, co w tym
sądzie, jako kasacyjnym, zdarza się bardzo rzadko. Oddalił mianowicie żądanie
małżonków C., uznając je za całkowicie nieuzasadnione. Sędzia Andrzej Struzik
orzekający w SN zaznaczył, iż nie ulega wątpliwości, że przedsiębiorstwo
eksploatujące węzeł korzystało z piwnicy za zgodą jej właściciela -
spółdzielni. Sytuacja jest więc analogiczna, jak w wypadku budowy na cudzym
gruncie za zgodą właściciela. Powstał stosunek obligacyjny (wywodzący się ze
zobowiązania), ale o charakterze stałym.

Obecni właściciele, jako następcy prawni tego, kto udzielił zgody na
korzystanie z piwnicy, podlegają w tym wypadku ograniczeniom w wykonywaniu
swego prawa własności, o których mowa w art. 140 kodeksu cywilnego.

Pozwala on właścicielowi korzystać ze swojej własności z wyłączeniem innych
osób, zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swojego prawa, ale w
granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego.

Sędzia Struzik podkreślił, że umowy zawartej przez poprzedników małżonków C.
nie można rozwiązać dopóty, dopóki doprowadza się ciepło choćby do jednego
domu, chyba żeby doszło do jakiejś nadzwyczajnej zmiany stosunków.

Umowa o korzystanie z piwnicy była bezpłatna. - Nie oznacza to jednak, że tak
musi być zawsze i że obecni właściciele nie mogą zażądać od przedsiębiorstwa
wynagrodzenia - mówił sędzia. Z art. 140 k.c. nie płyną dla przedsiębiorstwa
uprawnienia do bezpłatnego korzystania z ich własności (sygn. I CK 14/05).

[serafin666]

Twardo stąpającym po ziemi podatnikom pozostaje zasada zaufania do organów
administracji państwowej, na którą często zwraca uwagę orzecznictwo sądowe.
Obowiązek jej przestrzegania podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z
7 sierpnia 2003 r. (sygn. I SA/Po 2562/01), stwierdzając, że w świetle art. 2
Konstytucji RP i art. 121 ordynacji podatkowej podatnik nie może ponosić
negatywnych konsekwencji wówczas, gdy organ nie udzieli odpowiedzi na pytanie o
interpretację, a następnie rozpocznie postępowanie kontrolne.

[serafin666]

Samorządowcy nie zgadzają się z przedstawionym przez sejmową komisję projektem
nowelizacji przepisów o odpadach komunalnych
Pierwotna wersja tego przygotowanego przez rząd projektu zakładała ułatwienie
samorządom gminnym wprowadzania opłaty od właścicieli domów, mieszkań i lokali
użytkowych na pokrycie kosztów wywozu wytwarzanych przez nich odpadów. Rząd
zaproponował ograniczenie wymogu uzyskania zgody mieszkańców w referendum. W
obecnym brzmieniu projekt już go nie przewiduje.
Odpowiedzialność przedsiębiorstw
Efektem prac poselskich jest koncepcja, by przedsiębiorstwa zajmujące się
wywozem śmieci były współdpowiedzialne także za ich zagospodarowanie. Ich
obowiązkiem byłby nie tylko, jak dziś, wywóz odpadków na wysypisko. Musiałyby
także zająć się ich selekcją oraz zobowiązać do stopniowego ograniczania ich
ilości.
W zezwoleniach na działalność firmy miałyby wskazane: sposoby postępowania z
odpadami, dopuszczalną masę kierowanych na wysypiska, miejsca ich odzysku lub
unieszkodliwiania. Zadaniem gmin byłaby zatem regulacja (w formiezezwoleń)
wykonywania tych obowiązków oraz ich kontrola. Firmy, które nie wywiązywałyby
się z nich, traciłyby zezwolenia.
Gmina musiałaby też zorganizować zbieranie odpadów od tych mieszkańców, którzy
nie mają umów z firmami. Wójt lub burmistrz w natychmiast wykonalnej decyzji
ustalałby im na rok opłaty administracyjne na pokrycie kosztów wywozu śmieci.
Rada gminy uchwalałaby regulamin utrzymania czystości i porządku na jej
terenie, będący aktem prawa miejscowego.
Nowym obowiązkowym zadaniem własnym gmin byłoby zapewnienie warunków
funkcjonowania systemu umożliwiającego stopniowe ograniczanie składowania
odpadów, które ulegają degradacji - w trzech etapach, do końca 2010, 2013 i
2020 r., tak żeby ostatecznie najwyżej 35 proc. lądowało na wysypisku.
Biznes się zgadza na to rozwiązanie...
Zdaniem posłów uregulowania są kompromisem, który ma zażegnać ostry spór, jaki
o śmieci toczą samorządy gminne i komunalne przedsiębiorstwa oczyszczania z
prywatnymi firmami. Zaakceptowali go reprezentanci biznesu, którzy obawiają się
monopolu spółek i zakładów gminnych w tej branży.
- Ten kompromis zapobiega demontażowi funkcjonującego systemu. Pozwala
prywatnym inwestorom myśleć ze spokojem o przyszłości - mówi Dariusz Matlak,
dyrektor Polskiej Izby Gospodarki Odpadami, zrzeszającej głównie prywatne
firmy. - Choć część przedsiębiorców, tych mniejszych, niepokoi się, że może
wypaść z rynku. Poddajemy się przecież obowiązkom, które narzuci gmina, ze
wszystkimi tego konsekwencjami. Dlatego małe firmy będą musiały pomyśleć o
łączeniu działalności.
...a samorządy nie
Samorządowcy nie zgadzają się na takie rozwiązania. Uważają, że pieniądze z
podatku śmieciowego ułatwiłyby im zagospodarowywanie odpadów.
- Strona samorządowa domaga się powrotu do pierwotnej propozycji rządu - mówi
poseł Joanna Grobel-Proszowska (SLD) z Sejmowej Komisji Ochrony Środowiska. -
Spodziewam się, że podczas drugiego czytania projektu zostaną zgłoszone
odpowiednie poprawki. Rozpatrzy je komisja i w piątek Sejm je przegłosuje.


Dom za grosik

Problem budynków sprzedanych przed wieloma laty z lokatorami, głównie na
Śląsku, ciągle wraca. Najczęściej politycy zajmują się nim w przeddzień
kampanii wyborczej do Sejmu. Tak jest i teraz.
Posłowie chcą, by najemcy mogli kupić byłe mieszkania zakładowe za symboliczną
złotówkę. Projekt "O nabywaniu własności lokali mieszkalnych przez najemców
byłych mieszkań zakładowych" wnieśli posłowie z Prawa i Sprawiedliwości.
Niewykluczone, że na rozpoczętym dziś posiedzeniu Sejm go uchwali. Jeżeli
senatorowie będą równie szybcy, to ma szansę wyjść z parlamentu jeszcze w tej
kadencji. Dotyczy mieszkań sprzedanych osobom fizycznym lub prawnym przez m.in.
przedsiębiorstwa państwowe, spółki handlowe z udziałem skarbu państwa (nie
dotyczy tych nieodpłatnie przekazanych spółdzielniom mieszkaniowym oraz
gminom).
Posłowie chcą, by najemcy i ich rodziny oraz pracownicy (i byli pracownicy)
mogli odkupić zajmowane przez siebie mieszkanie za cenę, za jaką nabyli je
obecni właściciele. Cena zostałaby powiększona jedynie o wskaźnik inflacji.
Roszczenie ma im przysługiwać przez rok od daty wejścia w życie projektu.
Skorzystać z niego mogą najemcy, których mieszkania sprzedano między 12
listopada 1994 r. a 7 lutego 2001 r., oraz bez tytułu prawnego do innego
lokalu.
Już raz podobny przepis Sejm uchwalił. Było to w 2000 r. Trybunał Konstytucyjny
zakwestionował jednak jego konstytucyjność.

[serafin666]

5 lipca 2005 r. o godz. 10.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę
konstytucyjną Klary B. dotyczącą braku możliwości zaskarżenia orzeczenia sądu.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 50 § 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. -
Prawo o ustroju sądów powszechnych w zakresie, w jakim nie przewiduje zażalenia
na postanowienie o zamianie kary porządkowej grzywny na karę pozbawienia
wolności, jest niezgodny z art. 78 i art. 176 ust. 1 w związku z art. 41 ust. 1
Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji. Zaskarżony
przepis traci moc obowiązującą z dniem 30 czerwca 2006 r.

[serafin666]

Wczoraj Rada Ministrów znowelizowała przepisy o pracach wzbronionych
młodocianym. Chodzi o rozporządzenie z 24 sierpnia 2004 r. w sprawie wykazu
prac wzbronionych młodocianym i warunków ich zatrudniania przy niektórych z
tych prac (Dz. U. nr 200, poz. 2047). Rząd przede wszystkim uporządkował
katalog prac, jakie mogą wykonywać młodociani powyżej 17 lat podczas
praktycznej nauki zawodu. Nowela wprost wskazuje, że wolno ich zatrudniać m.in.
w warsztatach szkolnych lub na stanowiskach szkoleniowych w zakładach pracy
przystosowanych do praktycznej nauki zawodu przy obsłudze: młotów
mechanicznych, pras, walców, nożyc itp. oraz przy obróbce drewna z użyciem
pilarek łańcuchowych z napędem elektrycznym lub mechanicznym, pilarek
tarczowych, taśmowych lub ramowych itd. Nowelizacja uściśliła również definicje
niektórych prac w warunkach narażenia na drgania mechaniczne, przy których w
ogóle nie wolno zatrudniać młodocianych, tak by dostosować je do terminologii
dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/44/WE z 25 czerwca 2002 r. w
sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa
dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi.
Nowela wejdzie w życie po upływie 14 dni od jej ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

Posłowie chcą, by działkowcy nie musieli płacić odszkodowań dawnym właścicielom
tych terenów. Pewnemu wzmocnieniu ulec mają prawa użytkowników działek. Projekt
ustawy o rodzinnych ogródkach działkowych przygotował Polski Związek
Działkowców. To propozycja alternatywna do PiS-owskiej. Posłowie z tego
ugrupowania chcieli zlikwidować PZDz oraz przekształcić prawa użytkowania
działek we własność. Nigdy jednak prace legislacyjne nad ich projektem nie
zostały rozpoczęte. Tymczasem projekt PZDz jako swój wnieśli posłowie SLD.
Prace nad nim toczą się w rekordowym tempie. Dziś odbędzie się drugie jego
czytanie i niewykluczone, że zostanie uchwalony w tym tygodniu. Projekt
przewiduje, że PZDz i działkowcy nie będą musieli obawiać się roszczeń dawnych
właścicieli terenów, na których są położone działki. Ma je zaspokoić
skarbpaństwa. W tej chwili roszczenia dotyczą 250 ogrodów (zajmujących ok. 1000
ha). PZDz musi np. wypłacić 4 mln zł dawnemu właścicielowi za bezumowne
korzystanie z jego terenu. Taki wyrok zapadł niedawno w Poznaniu. Projekt
powiela ponadto wiele przepisów z ustawy o pracowniczych ogródkach działkowych.
Przewiduje m.in., że dalej organizacją skupiającą działkowców będzie Polski
Związek Działkowców. Działkowcy nie będą już jednak ogródków nazywać
pracowniczymi, ale rodzinnymi. Każdemu będzie przysługiwało prawo użytkowania
działki. Tak jest i teraz. Ale decyzję o tym, czy przyznać działkę, podejmuje w
uchwale PZDz. Po uchwaleniu projektu będzie w tym celu zawierana umowa
cywilnoprawna. Własnością działkowca będą - jak dzisiaj - rośliny, dom oraz
cała infrastruktura wybudowana z jego środków własnych. W tej chwili istnieje
5200 ogrodów, w których działki posiada 967 tys. osób.

[serafin666]

Stany Zjednoczone: alternatywne rozwiązywanie sporów cywilnych
Negocjacje w cieniu sądów
Jedną z cech wyróżniających Amerykanów na tle innych nacji jest pragmatyzm,
toteż tamtejszy Kowalski chętnie złoży pozew, jeżeli spodziewa się, że może na
tym zarobić
Mimo ogromnego wzrostu liczby spraw cywilnych w amerykańskich sądach
federalnych tylko 2 proc. kończy orzeczenie sądowe. Pozostałą masę załatwia się
metodami alternatywnymi.
USA są państwem, w którym procentowo jest najwięcej prawników, strony ponoszą
najwyższe na świecie koszty procesowe, z roku na rok zwiększa się liczba spraw
wnoszonych do sądów, powstaje najwięcej na świecie literatury prawniczej, a
prawo coraz bardziej szczegółowo reguluje wszelkie dziedziny życia. Wbrew
tendencji wzrostowej tych wszystkich wskaźników dwa bardzo znacząco maleją.
Otóż mimo pięciokrotnego wzrostu liczby spraw cywilnych w sądach federalnych od
1962 do 2002 r. aż o 20 proc. spadła liczba pozwów, które dotarły do etapu
formalnego postępowania spornego, w czasie którego bada się dowody i określa
roszczenia stron. Liczba spraw cywilnych w tych sądach zakończonych orzeczeniem
zmniejszyła się w 2002 r. do 1,8 proc. W pozostałych ponad 98 proc. zawiera się
ugody, spór rozstrzyga poza sądem lub powód wycofuje pozew.
Jak to się dzieje?
Najodpowiedniejsze drzwi
Niewątpliwie jedną z przyczyn jest gwałtowny rozwój instytucji alternatywnych
do sądowego rozstrzygania sporów. Polega to na tym, że neutralna osoba (osoby)
pomaga stronom w:
· > zawarciu jak najkorzystniejszego porozumienia (np. mediacje lub
minitrial) lub
· > ocenie stanu faktycznego czy prawnego sprawy (np. early neutral
evaluation),
· > a czasami w wiążącym lub niewiążącym rozstrzygnięciu sporu (np.
arbitraż).
Te proste procedury często wymyślali sędziowie i stosowali jako
najodpowiedniejsze w danej sprawie, a później ze względu na skuteczność stawały
się one coraz bardziej popularne, aż wreszcie zyskały aprobatę władz i
regulację ustawową.
Prawdziwym przełomem było stworzenie w latach 70. i 80. eksperymentalnego "Sądu
o wielu drzwiach". Jego pomysłodawca, Frank E. A. Sander, profesor Uniwersytetu
Harvarda, zaproponował utworzenie centrów rozwiązywania sporów, w których
dobrze wyszkolony urzędnik kierowałby klientów do "najodpowiedniejszych drzwi",
gdzie w zależności od cech sprawy byłaby ona rozwiązywana w postępowaniu
sądowym lub jedną z metod alternatywnych.
Chociaż ten pomysł przyjął się jedynie w niektórych sądach, sposób postrzegania
postępowania sądowego jako jednej z wielu metod rozwiązywania sporów zyskał
powszechną aprobatę i został unormowany na szczeblu federalnym oraz we
wszystkich stanach. W rezultacie wiele spraw rozstrzygają same strony, często
za pośrednictwem instytucji niezwiązanych z sądem, jak np. American Arbitration
Association lub Center for Public Resources, a czasami z pomocą instytucji
administrowanych przez sąd, ale bez udziału sędziów. Dzięki temu sądy, osoby
prywatne i firmy konkurują ze sobą w dostarczaniu "usług rozwiązywania sporów",
co prowadzi do ich wyższej jakości.
Jednym ze sposobów wyjaśnienia fenomenu znacznego zmniejszenia liczby orzeczeń
sądowych oraz popularności metod alternatywnych może być choćby pobieżna
analiza motywów, którymi kierują się uczestnicy sporów sądowych.
Strony: pragmatyzm Amerykanów
Jedną z cech wyróżniających Amerykanów na tle innych nacji jest pragmatyzm,
toteż tamtejszy Kowalski chętnie złoży pozew, jeżeli spodziewa się, że może na
tym zarobić, i równie chętnie wycofa go z sądu, jeżeli dojdzie do wniosku, że w
stosunku do poniesionych kosztów ryzyko nie jest opłacalne. Przy bardzo
wysokich kosztach sądowych, pokaźnych wynagrodzeniach pełnomocników oraz
biegłych droga sądowa staje się nieopłacalna i w efekcie przeciwnicy decydują
się na ugodę.
Zasada efektywności sprawia, że nadrzędnym celem staje się realizacja nie praw
stron, lecz ich interesów ekonomicznych. Dlatego zwaśnionym nie zależy na
szukaniu rozstrzygnięcia, które jest zgodne z prawem, lecz takiego, które
przyniesie im największą korzyść. Celem procesu sądowego jest zaś określenie i
realizacja praw stron, a nie ich interesów, więc nie jest on najlepszym
sposobem skutecznej realizacji tych ostatnich. Cel ten może być o wiele łatwiej
osiągnięty dzięki negocjacjom lub zastosowaniu innych alternatywnych procedur
prowadzących do zawarcia ugody.
Sędziowie: zarządzanie sprawą
Amerykańscy sędziowie zgodnie postrzegają swoje zadanie nie jako sądzenie i
wydawanie wyroków, ale raczej "zarządzanie procesem/sprawą". Jeden z bardziej
znanych sędziów sądu apelacyjnego Edmund V. Ludwig określaich rolę
następująco: "Celem naszego systemu sądownictwa nie jest rozstrzyganie spraw,
ale raczej pomoc stronom w dążeniu do sprawie-dliwego, słusznego, ekonomicznego
i szybkiego osiągnięcia rezultatów za pomocą mechani-zmów sądowych lub
wszelkich innych metod".Nie bez znaczenia jest też, że na jednego sędziego
federalnego pierwszej instancji przypada aż około 380 spraw rocznie. Ponadto
dane dotyczące czasu prowadzenia każdej z nich są skrupulatnie zbierane, a
sędziowie oceniani na podstawie tempa ich załatwiania, co z pewnością jest
dodatkową zachętą do szybkiego kończenia postępowań poprzez zachęcanie do ugody
lub zastosowania metod alternatywnych.
Prawnicy: wynagrodzenie procentowe lub godzinowe
Mogłoby się wydawać, że w interesie pełnomocników jest prowadzenie jak
najdłuższych procesów, gdyż oznacza to dla nich większy zysk. Niekiedy zapewne
tak jest, gdy wysokość wynagrodzenia zależy od przepracowanego czasu (stawka
godzinowa lub dzienna razy ilość jednostek czasu). Jednak popularny jest także
inny sposób wynagrodzenia: procentowa wielkość wygranej. Zwykle wysokość
honorarium waha się od 10 do 30 proc. wartości przedmiotu sporu, a w
najbardziej ryzykownych sprawach dochodzi do 50 proc. Mechanizm ten z jednej
strony powoduje, że do sądów trafia więcej spraw, a z drugiej częściowo
wyjaśnia, dlaczego wiele z nich często kończy się wycofaniem pozwu lub ugodą na
wcześniejszym etapie procesowym. Chociaż system ten może budzić pewne
wątpliwości natury etycznej, niewątpliwie motywuje on prawników do zawarcia
ugody. Niezależnie od tego, czy sprawa będzie trwała wiele lat czy tylko
miesiąc, wynagrodzenie pełnomocnika nie zmienia się.
Również większość prawników wynagradzanych według stawki godzinowej uważa, że
najważniejsze jest zadowolenie klienta z obsługi prawnej, a w konsekwencji -
nadzieja przyszłych zleceń. Dlatego gotowi są zachęcić klienta do ugody i
zaakceptować mniejszy zysk w krótkiej perspektywie, z nadziejąna kolejne
dochody w przyszłości. Ponadto w wielu stanach zasady etyczne nakazują
prawnikom, aby w każdej sprawie informowali klienta o możliwości rozwiązania
sporu za pomocą instytucji alternatywnych, a nawet zachęcali do skorzystania z
nich.
Proces jako strategia negocjacyjna
Petenci Temidy znają statystyki dotyczące przewagi ugód nad rozstrzygnięciami
sądowymi. Dlatego też zakładają, iż z dużym prawdopodobieństwem ich sprawa
także skończy się porozumieniem stron. Wobec tego ich strategia od początku
nastawiona jest głównie na negocjacje, a postępowanie sądowe ma na celu nie
tyle uzyskanie korzystnego wyroku, ile wzmocnienie pozycji w negocjacjach i w
rezultacie osiągnięcie jak najkorzystniejszego porozumienia. Można powiedzieć,
że o ile kiedyś strony pozywały, kiedy nie mogłyzawrzeć ugody, o tyle dzisiaj
pozywają po to, by zachęcić drugą stronę do rokowań i w efekcie tę ugodę
zawrzeć. Innymi słowy, proces sądowy stał się przede wszystkim częścią
strategii negocjacyjnej: testowania prawa, porozumiewania się, a zarazem
grożenia drugiej stronie.
***
Reasumując: potoczne i powszechne wyobrażenie, że w USA to sądy rozstrzygają
wszelkie lub przynajmniej większość spraw, nie znajduje pokrycia w faktach.
Rekordowo mały

[babczyk]

Wszystko ładnie pieknie, ale jak to ma się do naszej żeczywistości.

Wydaje mi się że jednak bliższa koszula ciału, choć nie zaszkodzi zobaczyć jak
to robią, inni.

[serafin666]

Trybunał Konstytucyjny krytykuje przepisy o czynszach. Zarzuca im brak
kryteriów kontroli
Brakuje jasnych kryteriów kontroli podwyżek czynszów oraz finansowego wsparcia
państwa dla właścicieli kamienic. Do takiego wniosku doszli sędziowie Trybunału
Konstytucyjnego. Wydali 29 czerwca postanowienie mówiące o lukach i
niespójnościach w przepisach mieszkaniowych dotyczących opłat. Zawarli w nim
również wskazówki, jak się ich pozbyć. Do wydania takiego postanowienia
zobowiązali się w uzasadnieniu wyroku z 19 kwietnia. Było to szóste orzeczenie
dotyczące czynszów.
Niejasne zasady podwyżek
Po publikacji wyroku TK z 19 kwietnia zostały uwolnione czynsze. Od tej daty
właściciele (z pewnymi wyjątkami) mogą podnosić je o tyle, o ile chcą, byle nie
częściej niż raz na pół roku (patrz: ustawa o ochronie praw lokatorów, dalej:
ustawa).
Ustawa nie daje jednak wszystkim prawa obrony przed nieuzasadnionymi
podwyżkami.
Wprawdzie lokator może wystąpić przeciwko właścicielowi do sądu, ale dopiero
gdy podwyżka przekracza 10 proc. dotychczaspłaconego czynszu (musi on wynosić
minimum 3 proc. wartości odtworzeniowej lokalu, czyli średnio 6 - 8 zł za
mkw.). Sądowa kontrola nie obejmuje więc najemców, którym podniesiono czynsz
nie więcej niż o 10 proc. Jest to - według TK - nieuzasadniony wyjątek.
Właściciel, podnosząc czynsz (mniej niż o 10 proc.) dwa razy w roku, może
przecież w ciągu kilku lat uczynić go bardzo wysokim.
To samo dotyczy opłat za media. One też nie są objęte sądową kontrolą.
Zacząć od podstaw
TK nie podoba się również, że ustawa nie zawiera żadnych kryteriów, którymi
sędziowie powinni się kierować w sporach o podwyżki. Może dochodzić więc do
arbitralnych rozstrzygnięć. Jednocześnie TK podpowiada, że takimi przesłankami
mogą być: inflacja, podniesienie standardu mieszkania i budynku, wzrost kosztów
eksploatacji (np. podatków).
Sugeruje też, że dobrym rozwiązaniem byłoby stworzenie, na wzór innych państw
europejskich, systemu monitorowania opłat za używanie lokalu w gminach
(ewentualnie w dzielnicach dużych miast). Robiłaby to administracja publiczna
wraz z lokalnymi organizacjami lokatorów i właścicieli.
Na problem kształtowania wysokości czynszów nie można patrzeć - według TK -
jedynie przez pryzmat podwyżek. Przede wszystkim konieczne jest określenie
listy niezbędnych składników czynszu. Powinny się na niej znaleźć m.in. koszty
bieżących remontów i eksploatacji budynku, ponoszone z tytułu amortyzacji
budynku, a także zysk (z wyjątkiem lokali socjalnych oraz tymczasowych
pomieszczeń).
TK krytykuje również zróżnicowanie terminów wypowiadania umów w celu
wprowadzenia podwyżki. Inaczej reguluje to ustawa, a inaczej przepisy
spółdzielcze. Pierwsza mówi o trzech miesiącach (jeżeli podwyżka przekracza 10
proc.), drugie - o czternastu dniach.
Pomocna ręka państwa
Brakuje też systemu wsparcia przez państwo właścicieli, którym czynsz
(prawidłowo ustalony) nie wystarcza na pokrycie kosztów eksploatacji budynku
lub na jego remont. Zdaniem TK, pomoc może mieć różne formy, od dotacji
celowych po preferencyjne kredyty oraz zwolnienia podatkowe.
Miejmy nadzieję, że postanowienie TK będzie lekturą obowiązkową dla parlamentu
przyszłej kadencji.


Jeśli użytkownik wieczysty zakwestionował podwyżkę opłaty rocznej i sprawa
dotarła do sądu cywilnego, będzie płacił ustaloną kwotę podwyżki dopiero po
uprawomocnieniu się wyroku.

[serafin666]

NIERUCHOMOŚCI Przekształcenie użytkowania we własność
Z mocy prawa czy decyzji
Ważą się losy ustawy o przekształceniu użytkowania wieczystego w prawo
własności. Sejm na ostatnim posiedzeniu uchwalił tę ustawę w wersji
zaproponowanej przez posłów PiS. Większością kilkunastu głosów odrzucił zaś
przedłożenie rządowe.
Ustawa ma charakter radykalny. Znosi instytucję użytkowania wieczystego, a
użytkowników czyni właścicielami z mocy prawa, choć za odpłatnością. Szeroko
ujmuje jednak te kategorie osób, którym przysługuje przekształcenie bezpłatne.
Ustawa od początku jest ostro krytykowana. Jej przeciwnicy z kręgów rządowych i
administracyjnych podnoszą, że stanowi rozwiązanie bardziej radykalne niż
wywłaszczenie. Podają też w wątpliwość zgodność niektórych jej przepisów z
konstytucją.
Dwie senackie komisje: Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz
Ustawodawstwa i Praworządności, rekomendują Senatowi odrzucenie ustawy.
Natomiast senacka Komisja Skarbu Państwa proponuje pójść jeszcze dalej, niż
zaplanowali autorzy ustawy. Chce mianowicie, aby prawo do przekształcenia
bezpłatnego miały także osoby, którym nieruchomość oddano w użytkowanie
wieczyste z przeznaczeniem na pracownicze ogrody działkowe.
Proponuje też, aby przekształcenie odbywało się nieodpłatnie na rzecz
użytkowników wieczystych lub ich następców prawnych, którzy nabyli prawo
użytkowania wieczystego nieruchomości przed 26 maja 1990 r. Nie dotyczyłoby to
jednak całej tej kategorii tych użytkowników, lecz jedynie tych, którzy nie
zostali uwłaszczeni bezpłatnie na podstawie ustawy z 26 lipca 2001 r. Uchwalona
właśnie przez Sejm uchyla bowiem swoją poprzedniczkę, która specyficznie
określoną kategorię osób uwłaszczała z mocy prawa i bezpłatnie. Uchylenie
byłoby więc odebraniem praw nabytych, lecz jeszcze niezrealizowanych. Choć to
przekształcenie następowało z mocy prawa, to dla jego dokonania wymagana była
jednak decyzja administracyjna właściwego organu. Wielu uprawnionych czekało na
nią długo i bezskutecznie ze względu na opieszałość urzędników.
Jakie stanowisko zajmie Senat wobec propozycji swoich komisji, przekonamy się
prawdopodobnie na następnym posiedzeniu izby, które zaplanowano na 19 - 21
lipca. Wówczas ustawa trafi ponownie do Sejmu, którego ostatnie posiedzenie ma
się odbyć 26 - 29 lipca. Na ostateczną decyzję w tej sprawie niecierpliwie
oczekuje rzesza użytkowników. Według niektórych szacunków może ona przekraczać
nawet 2 mln osób.

[serafin666]

FISKUS bezprawnie sięga wstecz Opłata za przyłączenie do sieci energetycznej do
1 maja 2004 r. nie była objęta VAT. Zmieniło się to, gdy weszła w życie ustawa
o podatku od towarów i usług z marca 2004 r., która zmodyfikowała definicje
dostaw towarów i świadczenia usług. W praktyceoznaczało to objęcie VAT
odpłatnego przyłączania do sieci elektrycznej, ciepłowniczej czy gazowej
dokonanego przez przedsiębiorstwa świadczące takie usługi. Okazało się, że
przedsiębiorstwa, które pobrały opłaty w całości lub w części za dokonywanie
przyłączeń z góry - przed 1 maja2004 r., lecz zadanie wykonały dopiero po tej
dacie, żądają od zainteresowanych osób fizycznych, prawnych i jednostek
organizacyjnych dopłat do wcześniej naliczonych należności w wysokości 22 proc.
z tytułu nowo wprowadzonego na te usługi podatku VAT. Rzecznik praw
obywatelskich, do którego napływają w tej sprawie skargi, zwrócił się więc do
ministra finansów z prośbą o zajęcie stanowiska. Zdaniem rzecznika, w sytuacji,
kiedy opłata została uiszczona przed zmianą przepisów, VAT nie powinien
obowiązywać.
SAMORZĄDOWCY z Katowic i Częstochowy zareagowali listem na apel Polskiej Izby
Gospodarki Odpadami dotyczącym nowej ustawy śmieciowej (" Gmina i odpady", "Rz"
nr 161 z 12.07.2005 r.). Napisali: "Gmina, w drodze przetargu, wybierze
operatora, czyli firmę spełniającą określone w specyfikacji warunki i oferującą
najkorzystniejsze ceny usług. Czy w takim przypadku można mówić o wprowadzeniu
monopolu bądź łamaniu zasady konkurencji?". Odpowiadam: tak, z pewnością będzie
wówczas na terenie gminy monopol tej jednej firmy. Obecnie administratorzy
wybierają najtańsze i najlepsze zarazem podmioty, a mają wybór, ponieważ nie ma
monopolu narzuconego przez gminę. Gdy gmina wybierze monopolistę, nikt nie
będzie miał wyboru. Dlatego gmina powinna pilnować jedynie, aby każdy posiadacz
nieruchomości miał podpisaną umowę na wywóz śmieci, i to umowę nie na ilość
wywożonych śmieci, lecz na odpowiednio częste opróżnianie śmietników. Wówczas
nikt nie ma interesu w podrzucaniu swoich śmieci sąsiadom albo wywożenia ich do
lasu. Jan Grylicki (adres do wiadomości redakcji)
KREDYT REMONTOWY DLA WSPÓLNOTY Nie wszystkie banki oferują Uzyskanie kredytu na
remont przez wspólnotę mieszkaniową nie jest prostą sprawą. Przede wszystkim
dlatego, że nie wszystkie banki proponują takie usługi. - Nie mamy oferty
skierowanej do tej specyficznej grupy odbiorców, jaką są wspólnoty
mieszkaniowe - mówi Paweł Wróbel z BRE Banku. Podobną odpowiedź otrzymaliśmy z
BZ WBK i Pekao SA. - Chociaż nie mamy takiego produktu jak kredyty dla wspólnot
mieszkaniowych, rozpatrujemy złożone wnioski - mówi Wioletta Rodzach z biura
prasowego banku Pekao SA. - Niewykluczone, że w najbliższym czasie nasza oferta
zostanie o tę usługę powiększona. Banki jednak niechętnie kredytują wspólnoty
mieszkaniowe. Nieoficjalnie mówią, że ta grupa kredytobiorców jest grupą
wysokiego ryzyka. Z reguły wspólnoty nie mają majątku, na którym kredyt można
by zabezpieczyć, trzeba by uzyskać poręczenie kredytu od każdego mieszkańca.
Kredyty dla wspólnot mieszkaniowych oferują m.in. Kredyt Bank i PKO BP. -
Wspólnota, która chce ubiegać się o kredyt, musi przedstawić m.in. uchwałę
właścicieli lokali o wyrażeniu zgody na zaciągnięcie kredytu, dane
identyfikacyjne budynku, dane właścicieli budynku, ocenę stanu technicznego,
opis możliwych wariantów realizacji przedsięwzięcia oraz wskazanie jego
optymalnego wariantu - mówi Monika Mazurkiewicz z Biura Public Relations Kredyt
Banku. Rozpatrzenie wniosku kredytowego trwa ok. tygodnia. W Kredyt Banku
oprocentowanie kredytu jest zmienne i powiększone o indywidualnie negocjowaną
marżę. Opłata za rozpatrzenie wniosku wynosi 0,01 proc. kwoty kredytu, a opłata
przygotowawcza 0,5 proc. tej kwoty. Bank PKO BP proponuje wspólnotom
mieszkaniowym kredyt Nasz Remont z premią termomodernizacyjną z BGK lub bez
niej. - Wspólnoty zainteresowane uzyskaniem kredytu powinny złożyć w oddziale
PKO BP, w którym mają rachunek bieżący, wypełniony wniosek o udzielenie kredytu
wraz z niezbędnymi dokumentami. Są to m.in.: zgoda członków wspólnoty
mieszkaniowej na zaciągnięcie i spłatę kredytu, informacje o przybliżonej
wartości rynkowej nieruchomości, w tym części wspólnej, dokumenty dotyczące
rachunku bankowego wspólnoty czy dokumenty dotyczące propozycji zabezpieczenia
kredytu - wylicza Marek Kłuciński, rzecznik prasowy PKO BP. Dodatkowym
warunkiem otrzymania kredytu Nasz Remont z premią termomodernizacyjną z BGK
jest przedstawienie zawiadomienia z BGK o jej przyznaniu. Na rozpatrzenie
wniosku czeka się ok. dwóch tygodni. Oprocentowanie kredytu jest zmienne w
całym okresie kredytowania i powiększone o marżę banku, która jest negocjowana.
Kredyt można spłacać w ratach równych lub malejących. Wysokość prowizji
wspólnoty mogą negocjować (jej minimum to 0,8 proc. kwoty kredytu). Po
przeprowadzeniu remontu bank dokonuje kontroli jego wykonania - opłata za nią
wynosi 150 zł. Jeżeli wspólnota zdecyduje się zaciągnąć kredyt w wysokości 200
tys. zł na 2 lata, miesięczna rata kredytu w PKO BP będzie wynosić 7,2 tys. zł
(plus odsetki), a w Kredyt Banku 8,3 tys. zł (plus odsetki).

PORADNIK przebudowa domu objętego ochroną Jestem właścicielem domu
jednorodzinnego położonego na obszarze objętym ochroną konserwatorską. Chcę go
rozbudować, czy muszę ubiegać się o pozwolenie wojewódzkiego konserwatora
zabytków? Ile może potrwać cała procedura? Jakie dokumenty należy dołączyć?
Jerzy P. Jeżeli dom nie jest wpisany do rejestru zabytków, a jedynie objęty
ochroną konserwatorską, o wydanie pozwolenia na budowę zwraca się do
odpowiedniego starostwa powiatowego. Starosta przed wydaniem pozwolenia
konsultuje się we własnym zakresie z wojewódzkim konserwatorem zabytków. Ma on
30 dni od doręczenia wniosku na wypowiedzenie się w tej sprawie. Jeżeli tego
nie zrobi, uznaje się, że nie zgłasza zastrzeżeń. Starostwo ma 65 dni na
wydanie pozwolenia lub odrzucenie wniosku. Do tego terminu nie wlicza się
jednak okresu niezbędnego na uzyskanie opinii konserwatora. W tym wypadku
decyzja powinna zostać wydana w ciągu 95 dni od złożenia wniosku. Składa się go
na formularzu dostępnym w urzędzie. Należy do niego dołączyć cztery egzemplarze
projektu budowlanego, oświadczenie o prawie do dysponowania działką oraz
decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli teren nie jest
objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Kolejnym niezbędnym
dokumentem będzie zaświadczenie projektanta, że sporządził projekt zgodnie z
obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej oraz aktualne na
dzień opracowania projektu, zaświadczenie o jego wpisie na listę członków izby.

[serafin666]

Współwłaściciel skarży uchwałę wspólnoty
Spadkobiercy, którzy odzyskali kamienicę, mimo że nie są właścicielami
wyodrębnionych lokali, mają takie samo prawo kwestionować uchwały wspólnoty,
jak inni jej członkowie. Spadkobiercy właścicieli jednej z kamienic przy
stołecznych Alejach Jerozolimskich odzyskali ją, gdy gmina sprzedała cztery
mieszkania lokatorom. W ten sposób powstała taka dziwna konfiguracja, że
wspólnotę tworzą właściciele czterech mieszkań stanowiących odrębne
nieruchomości i 13 współwłaścicieli 26 niewyodrębnionych lokali mieszkalnych i
użytkowych. Wspólnota sprawuje zarząd nieruchomością wspólną kamienicy od 1997
r. Pierwsze zebranie wspólnoty zwołane zostało na 16 czerwca 2002 r.
Współwłaściciele lokali niewyodrębnionych wybrali na swego pełnomocnika jednego
z nich - Wojciecha C. Termin zebrania został przesunięty na 15 czerwca.
Pełnomocnik nie przybył, bo jak twierdził, został za późno zawiadomiony i nie
zdążył się przygotować do zebrania.Na zebraniu podjęto kilka uchwał dotyczących
lat 1998 - 2000 r. Wojciech C. zaskarżył je do sądu jako podjęte z naruszeniem
przepisów ustawy z 1994 r. o własności lokali. Powołał się na art. 25 ust. 1
tej ustawy. Zapisano w nim, że właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę
wspólnoty do sądu, jeśli jest niezgodna z przepisami prawa, z umową właścicieli
lokali albo jeśli narusza zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością
wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Sąd I instancji nie podzielił
zarzutów Wojciecha C. dotyczących zaskarżonych uchwał. Sprawa znalazła się
wskutek jego apelacji w sądzie II instancji. Ten zaś powziął wątpliwość, czy
współwłaściciel samodzielnych lokali niewyodrębnionych w ogóle ma prawo do
zaskarżenia uchwały wspólnoty na podstawie art. 25 ust. 1 ustawy o własności
lokali. Twierdzącej odpowiedzi na to pytanie udzielił Sąd Najwyższy w uchwale z
14 lipca 2005 r. Odnieść ją można do wszystkich odzyskujących kamienice, w
których część lokali została już sprzedana. (sygn. III CZP 43/05).


Marszałek Senatu V kadencji zwołuje 86. posiedzenie na 19 - 21 lipca 2005 r.
Zacznie się we wtorek o godz. 11.00 Senat rozpatrzy między innymi następujące
ustawy:
- o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności
nieruchomości oraz o zmianie niektórych ustaw,
- o zmianie ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych innych ustaw,
- o zmianie ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu
Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, ustawy o
działalności ubezpieczeniowej oraz ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym,
- o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem
mieszkaniowym,
- o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych
ustaw,
- o państwowej kompensacie przysługującej ofiarom niektórych przestępstw
umyślnych,
- o zmianie ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw,
- o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

[serafin666]

Projekt nowego kodeksu pracy chce odebrać związkom zawodowym najważniejsze
uprawnienie: obowiązkowe dla pracodawcy konsultacje zamiaru wypowiedzenia umowy
na czas nieokreślony

Tylko rada gminy ma uprawnienia do ustalania cen biletów komunikacji publicznej
i nie może ich przekazać innym podmiotom Tak stwierdził Naczelny Sąd
Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną Rady Miasta w Zduńskiej Woli od
wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Jeśli wbrew umowie przedwstępnej właściciel sprzeda nieruchomość komu innemu, a
w księdze wieczystej było wpisane zastrzeżenie o tej umowie, kandydat na
nabywcę może żądać sfinalizowania transakcji od nowego właściciela.

Wirus ptasiej grypy szybko się zmienia i może spowodować nową falę zachorowań
ludzi - alarmują eksperci. ( czyścić stropodachy – serafin )

[babczyk]

Serafin daj se luza, to jest forum wspólnot mieszkaniowych .

Prawdopodobnie znaczna część forumowiczuw może nie mieć pracy i bronia sie, jak
nie utracic mieszkania a Ty wkładasz na to forum takie bzdety.

Weź sobie melisanke . Bardzo dobra. Poświęć swój czas na konkretne zapytania na
tym forum a nie rób z niego forum od wszystkiego i niczego.

Fajny z Ciebie gość, ale nie przeginaj ....pały.

Pozdrawiam.

[dobud]

Gdzie te związki zawodowe????? Chyba pracujesz w państwowej posocjalistycznej
firmie. A ptaki........od odchodów gołębi chyba się ptasiej grypy nie nabawimy.
Specjaliści podkreślają także, że ptasia grypa jest zakaźną chorobą, która
atakuje dzikie i hodowlane ptactwo, a bardzo rzadko ludzi. Po raz pierwszy
przypadek zakażenia się wirusem ptasiej grypy przez człowieka odnotowano w
Hongkongu przed siedmioma laty. Ryzyko zakażenia ludzi jest bardzo małe, jeśli
nie mają kontaktu z zakażonym ptactwem.Wiesz, w ogóle Zycie jest niezdrowe i
niebezpieczne.......najlepiej od razy wykop sobie dołek 2x2x2 i się w nim
połóż:)

[dobud]

A może dekarzem jesteś i to jest ukryty marketing, a Ty chcesz zarobić na
czyszczeniu gówien zamiast na układaniu dachówki?:)

[serafin666]

Senat sprzeciwił się usunięciu z sytemu prawnego instytucji użytkowania
wieczystego. Wprowadził do ustawy poprawki, które ograniczyły możliwość
przekształcania go w prawo własności
Ustawa uchwalona na początku lipca przez Sejm zakładała, że użytkownicy
wieczyści uzyskają z mocy prawa tytuł własności swych nieruchomości. Odbywałoby
się to na zasadzie odpłatności i wymagałoby tylko potwierdzającej decyzji
administracyjnej. Nowe prawo zyskałyby zarówno osoby fizyczne, jak i prawne.
Zasięg ustawy byłby więc niezwykle szeroki, a rozwiązania radykalne.
Tylko na żądanie
Senatorowie w swej poprawce powrócili do rozwiązań podobnych do tych, które
proponował rząd w projekcie odrzuconym przez posłów. Z żądaniem o
przekształcenie użytkowania wieczystego we własność do końca 2012 r. mogłyby
więc występować osoby fizyczne. Przekształcenie objęłoby nieruchomości
zbudowane na celemieszkaniowe lub zabudowane garażami, przeznaczone pod taką
zabudowę lub nieruchomości rolnych. Z wnioskiem o przekształcenie użytkowania
wieczystego we własność mogłyby występować w ograniczonym zakresie osoby
prawne, w tym spółdzielnie mieszkaniowe, a także właściciele lokali, których
udział w nieruchomości wspólnej obejmuje prawo użytkowania wieczystego.
Decyzja o przekształceniu ma należeć do starostów, jeśli chodzi o nieruchomości
skarbu państwa, bądź wójta, burmistrza, prezydenta miasta, zarząd powiatu albo
województwa, gdy nieruchomość należy do jednostek samorządu terytorialnego.
Trudniej o bonifikatę
Przekształcenie odbywałoby się na zasadach odpłatności uregulowanych w ustawie
o gospodarce nieruchomościami, czyli podobnych do obecnych. Senacka
poprawkaogranicza jednak prawo do bonifikaty, które mogą obecnie przyznawać
wojewodowie i samorządy, podejmując stosowne uchwały. W wersji senackiej
możliwość bonifikaty istniałaby jedynie dla nieruchomości rolnych.
Na bezpłatne przekształcenie mogłyby liczyć tylko osoby, którym oddano
nieruchomość w użytkowanie wieczyste w zamian za wywłaszczenie na rzecz skarbu
państwa przed 5 grudnia 1990 r., a także wywłaszczone na podstawie dekretu o
gruntach warszawskich.
Ustawa uchyla ustawę z 1997 r., na mocy której można się było starać o
przekształcenie na zasadach odpłatności, oraz ustawę z 2001 r., która pozwalała
na bezpłatne przekształcenie znacznej, aczkolwiek dość specyficznie określonej
grupie osób.
Senat odrzucił poprawkę polegająca na tym, aby osoby z mocy prawa uwłaszczone
na podstawie tej ustawy mogły to prawo zrealizować mimo uchylenia. Senator Adam
Biela kontrargumentował, że otworzy to liczącej ok. 80 tys. użytkowników drogę
do skargi konstytucyjnej. Przyjęta przez Senat poprawka nie uwzględnia też, że
pozostaje ok. 50 tys. niezałatwionych wniosków na podstawie ustawy z 1997 r.
Ustawa do Trybunału
Wiceminister infrastruktury Andrzej Bratkowski zapowiadał w Senacie, że gdyby
ustawa wyszła z parlamentu w wersji sejmowej, to rząd zwróciłby się o jej ocenę
do Trybunału Konstytucyjnego. Teraz przed dylematem, którą wersję ustawy
przyjąć, stanie Sejm. Posłowie rozstrzygną to najprawdopodobniej na ostatnim
posiedzeniu zaplanowanym na 26 - 29 lipca. Gdyby jednak komisje sejmowe nie
zdążyły przygotować sprawozdania dotyczącego senackiej poprawki, ustawa
przestałaby istnieć.


KOMENTARZ Ustawa jak kiełbasa
Obywatel ma prawo do porządnej legislacji. To prawda z gatunku elementarnych.
Przykładem legislacji wręcz skandalicznej mogą być przepisy dotyczące
przekształceń użytkowania wieczystego we własność. Stan prawny w tej dziedzinie
można określić jako zagmatwanie z poplątaniem do kwadratu.
Przyczynę nietrudno dostrzec. Sejm zabiera się do regulowania tych spraw
zazwyczaj pod koniec kadencji. Nieprzemyślanych ustaw nie chcą potem wykonywać
samorządowi urzędnicy, stosując swoistą obstrukcję, co jest kolejnym skandalem.
Tak się dzieje i tym razem. Zarówno sejmowa wersja autorstwa PiS, jak i
rządowa, którą wspiera Senat, budzą istotne wątpliwości konstytucyjne. Ustawa
według PiS jest radykalna, jak cięcie brzytwą. Rządowa oznacza w praktyce
zablokowanie procesu przekształceń oraz utrwalenie obecnej niesprawiedliwości i
bałaganu w tej dziedzinie. Lepiej więc może, żeby parlament dał sobie spokój w
tej kadencji z legislacyjnymi łamańcami w tej sprawie. Rzecz dotyczy sporej
rzeszy użytkowników wieczystych, obliczanej nawet na ponad 2 mln osób. Są to
dla nich sprawy najbardziej żywotne, dotyczą ich planów i dokonań, na które
poświęcili niekiedy wiele lat życia. Zwodzenie ich kiełbasą wyborczą, która
może się okazać niestrawna, to zwyczajna nieodpowiedzialność. Problem dotyczy
też dochodów samorządów terytorialnych, co również ma znaczenie dla
mieszkańców. Rozwikłanie obecnego zapętlenia w tej dziedzinie wymaga spokojnego
podejścia, głębokiej analizy i szerokich konsultacji społecznych, a nie tylko
ulegania lobby administracji samorządowej bądź populistycznym nastrojom.
Jerzy Pilczyński

Od dzisiaj członkowie spółdzielni mieszkaniowych mogą przeglądać umowy oraz
wszystkie protokoły

[serafin666]

w dziale PRAWO CO DNIA :

Gminy nie zawsze będą musiały przeprowadzać referenda, aby wprowadzić na swoich
obszarach podatek śmieciowy

Jeśli gmina nie podjęła działań przeciw zagrożeniu, jakim jest odpalenie
sztucznych ogni w tłumie, odpowiada za spowodowane tym szkody

Rozstrzyganie sporów między klientami a zakładami ubezpieczeń

Biegły ma służyć sądowi pomocą w sprawach, na których sędzia znać się nie musi.
W praktyce ze względu na swoje kwalifikacje ekspert sam staje się sędzią
mającym decydujący wpływ na przebieg i rezultat sprawy. Kłopot w tym, że jest
to sędzia nieprzygotowany, często nierzetelny, bywa, że stronniczy. Opinie
biegłych pogrążają jednych podsądnych, a ratują innych.

Jeśli budynek nie odpowiada wymaganiom technicznym, sąsiad może domagać się w
każdym czasie doprowadzenia go do stanu zgodnego z przepisami, np. zamurowania
otworów.

Najmu mieszkania nie można odziedziczyć. Nie oznacza to, że rodzina zmarłego
najemcy nie ma żadnych praw do lokalu

[serafin666]

[dobud]

Wydali puste strony ? :):)

[serafin666]

nie - nie poszło ; to ważny wyrok, pokazuje trend w orzecznictwie

PRAWO CYWILNE Gmina odpowiada za petardy
Jeśli gmina nie podjęła działań przeciw zagrożeniu, jakim jest odpalenie
sztucznych ogni w tłumie, odpowiada za spowodowane tym szkody
Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w precedensowym wyroku z 20 lipca 2005 r.
Dotyczy on sprawy wszczętej przeciwko miastu i gminie Koźmin Wielkopolski przez
mieszkańca tej gminy. Spontaniczne spotkania sylwestrowe na placach i ulicach,
często pod patronatem gminy, zaczynają być polskim zwyczajem. Wyrok Sądu
Najwyższego oznacza, że władze miejskie muszą zadbać o bezpieczeństwo ich
uczestników oraz liczyć się z odpowiedzialnością za skutki zaniechań i
zaniedbań w tym względzie.
Przed sylwestrem 1999 r. władze gminy zamieściły w miejscowej prasie
ogłoszenie, że zapraszają na Stary Rynek o godz. 24 na powitanie nowego roku i
że spotkanie uświetni pokaz sztucznych ogni.
Z zaproszenia skorzystał Bronisław D. z rodziną. Na placu był tłok, dużo dymu i
hałasu od petard i sztucznych ogni. Ok. 2 m od stojącego Bronisława D. odpalona
została petarda, która wykręciła się, wybuchła, a jej odłamek ugodził go w
prawe oko. Mimo szybkiej pomocy lekarskiej i dwu operacji Bronisław D. utracił
widzenie w tym oku.
Sprawa karna przeciwko domniemanemu sprawcy nieszczęścia zakończyła się jego
uniewinnieniem. Bronisław D. wniósł więc sprawę cywilną przeciwko gminie.
Domagał się 30 tys. tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, zwrotu
wydatków i skapitalizowanej renty w wysokości 26 tys. zł. Sąd I instancji
przyznał mu tylko żądane zadośćuczynienie, oddalając pozostałe roszczenia.
Natomiast sąd II instancji oddalił także żądanie zadośćuczynienia. Przyjął
bowiem, że gmina nie ponosi odpowiedzialności za szkodę, jakiej doznał
Bronisław D. Nie miał on obowiązku uczestniczenia w imprezie, a skoro już się
na to zdecydował, powinien zachować odpowiednie środki ostrożności. Gmina nie
była zobowiązana do zabezpieczenia imprezy, bo nie można jej uznać za
organizatora imprezy w rozumieniu ustawy z 1997 r. o bezpieczeństwie imprez
masowych. Nie ma przepisu, który nakazywałby jej sprzeciwienie się odpalaniu
petard w Nowy Rok. Przeciwnie, istnieje przecież zarządzenie wojewody z 1998
r., które zezwala mieszkańcom na odpalenie tego dnia materiałów
pirotechnicznych. Tak samo uważała miejscowa policja.
Zupełnie innego zdania był Sąd Najwyższy, który uchylił wyrok sądu II
instancji. Oznacza to, że wiążący stał się werdykt wydany w I instancji,
przyznający 30 tys. tytułem zadośćuczynienia. Błędny był przede wszystkim
wniosek sądu II instancji - mówiła sędzia Maria Grzelka - że gmina nie była
organizatorem spotkania. Przyjęła przecież rolę gospodarza, patrona spotkania.
Nie jest przy tym istotne, czy można ją uznać za organizatora w rozumieniu
ustawy z 1997 r. Każdy, kto podejmuje działania związane z ryzykiem zagrożeń
dla innych, musi odpowiadać za ich skutki. Powinność podjęcia działań
zabezpieczających nie musi wynikać z konkretnych przepisów prawa - tłumaczyła
sędzia Grzelka. Bezwzględny nakaz niepodejmowania działań szkodzących innym i
podjęcia działań minimalizujących ryzyko szkód leży u podstaw większości
systemów prawnych. Tym właśnie obowiązkom uchybiła gmina. Zachowała się też
bezprawnie, godząc się z góry, że w tłumie będą odpalane materiały
pirotechniczne. Zarządzenie wojewody pozwala na to, ale tylko w miejscach
niestwarzających zagrożenia dla ludzi, zwierząt i mienia (sygn. II CK 794/04).

[dobud]

Wprawdzie oko to nie część wspólna budynku, ale znajduję analogię. Na Rynku
Opola pod patronatem Urzędu Miasta odbywają się rózne festyny, w tym z
odpalaniem sztucznych ogni. szkoda, że Prezydent nie widzi jak potem wyglądają
dachu i rynny budynków wokół Rynku. A koszty ponoszą potem wspólnoty. Następnym
razem spiszę straty i wręczę Prezydentowi Zembaczyńskiemu, a jak nie przyjmie,
to do sądu go ! :)

[dobud]

www.rzeczpospolita.pl/dodatki/nieruchomosci_050725/nieruchomosci_a_5.html

[serafin666]

bardzo interesujące - w dziale "PRAWO CO DNIA" :

Spadkobierca nie może tracić schedy z powodu zaginięcia testamentu. Sąd ma
obowiązek odtworzyć go za pomocą wszystkich dostępnych dowodów.

Całkowicie chybiona jest teza artykułu Andrzeja Rzeplińskiego i Adama
Bodnara "Czy asesor powinien orzekać w głośnej sprawie Andrzeja S." ("Rz" z 14
lipca 2005 r.), że asesor nie jest uprawniony do wydawania wyroków.

Czy jeden małżonek może zastąpić drugiego, który np. jest chory, w załatwieniu
bieżącej sprawy w banku bez okazywania specjalnego dokumentu pełnomocnictwa?

Sądy powszechne i administracyjne będą musiały odpowiedzieć na pytanie, w
jakiej części prawo Wspólnoty faktycznie obowiązuje w Polsce .

[serafin666]

a w dziale PUBLICYSTYKA :
Przedawnienie po trzech latach
Gdy wspólnota przejmuje zarząd nad nieruchomością od administracji domów
komunalnych, zazwyczaj żąda rozliczenia opłat z tytułu wpłat na fundusz
remontowy. Tymczasem administracja odpowiada, że może rozliczyć się za ostatnie
trzy lata, gdyż poprzednie roszczenia uległy przedawnieniu. Czy to jest zgodne
z prawem?Z takim problemem styka się wiele wspólnot. - Nosimy się z zamiarem
wystąpienia na drogę sądową w postępowaniu upominawczym. Czy mamy szansę na
wygranie sprawy? - pytają członkowie wspólnoty, która zwróciła się do nas o
pomoc. Okazuje się, że w takiej sytuacji rzeczywiście po trzech latach
następuje przedawnienie, ale są także inne wyjścia z sytuacji. Brak wglądu W
przypadku, który opisujemy, nowo powstała wspólnota zażądała od jednostki
gminnej rozliczenia opłat na wyodrębniony fundusz remontowy od chwili jego
utworzenia, czyli od marca 2000 roku. Administracja odpowiedziała, że może
dokonać rozliczenia funduszu remontowego tylko za ostatnie trzy lata,
zobowiązania gminy dotyczące wpłat z poprzedniego okresu ich zdaniem uległy
przedawnieniu.
- Naszym zdaniem jest to niezgodne z obowiązującym prawem. Środki przekazane
przez gminę winny być w pierwszym rzędzie zaliczone na pokrycie okresów
wcześniejszych, czyli na lata 2000 i 2001. W okresie gdy wspólnotą zarządzała
spółka gminna, nie mieliśmy jakichkolwiek możliwości sprawdzenia, czy wspólnota
posiada środki finansowe na koncie, bo nie udostępniano nam żadnej
dokumentacji - podkreśla pan Andrzej, jeden z członków wspólnoty.
Wspólnota myśli o drodze sądowej - polubowne załatwienie sprawy jest bardzo
trudne z uwagi na to, iż druga strona - jednostka gminna nie zamierza prowadzić
z nami dialogu - dodaje pan Andrzej. Jednak przedawnienie Co radzi ekspert? -
Słusznie, jak podkreśla czytelnik, spółka gminna twierdzi, że może dokonać
rozliczenia wpłat na fundusz remontowy za ostatnie trzy lata, bo zobowiązania
gminy dotyczące wpłat z poprzedniego okresu ich zdaniem uległy przedawnieniu.
Termin przedawnienia dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń
związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi trzy lata, a
przedawnienie roszczeń skutkuje tym, że po upływie terminu przedawnienia ten,
przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia,
chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Zatem wystąpienie z
roszczeniem na drogę sądową przeciwko gminie, jako jednemu z właścicieli lokali
o uregulowanie należności z tytułu zaliczek na koszty zarządu nieruchomością
wspólną, w tym na fundusz remontowy, za okres dłuższy niż trzy lata będzie
bezskuteczne - wyjaśnia Aleksander Snarski, prawnik z Polskiego Stowarzyszenia
Zarządców Nieruchomości.
Powinni informować
Ekspert podkreśla, zarząd wspólnoty zobowiązany jest m.in. do składania
właścicielom lokali rocznego sprawozdania ze swojej działalności, w tym także
sprawozdania finansowego, którego jednym z elementów jest stan środków funduszu
remontowego.
Natomiast właściciele lokali, bez znaczenia, czy są to osoby fizyczne, czy
prawne, w tym przypadku gmina, proporcjonalnie do posiadanych udziałów ponoszą
wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części
nieznajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach. A na koszty zarządu
nieruchomością wspólną składają się m.in. wydatki na remonty, czyli fundusz
remontowy, na pokrycie których właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie
bieżących opłat, płatne z góry do 10 dnia każdego miesiąca.
- I to zarząd wspólnoty jest obowiązany monitorować wpłaty zaliczek na koszty
zarządu nieruchomością wspólną od właścicieli lokali, w tym także od gminy, a w
przypadku zwłoki dochodzić należności z tytułu kosztów zarządu bez względu na
ich wysokość w postępowaniu upominawczym, i oczywiście osobę właściciela -
podkreśla Aleksander Snarski.
Należy także pamiętać, że prawo kontroli działalności zarządu służy każdemu
właścicielowi lokalu. Zarząd wspólnoty ma obowiązek umożliwić przeprowadzenie
takiej kontroli, bez względu na to, czy zarząd ten jest sprawowany przez osobę
prawną, czy przez osoby fizyczne. Ponadto właściciele lokali mają możliwość
kontroli działalności zarządu uczestnicząc w corocznych zebraniach ogółu
właścicieli lokali i podejmując stosowne uchwały zatwierdzające, bądź
niezatwierdzające, przedkładane przez zarząd sprawozdania finansowe wspólnoty
za rok obrachunkowy.


RADZIMY WSPÓLNOTOM MIESZKANIOWYM Zarząd jest ważniejszy od zarządcy
Czy roszczenia wspólnot mieszkaniowych wobec nieuczciwego zarządcy ulegają
przedawnieniu? Co grozi zarządcy komunalnemu za naruszanie uchwał wspólnoty?Do
kogo adresować skargę na złe działanie wspólnoty? O odpowiedzi na pytania
poprosił członek warszawskiej wspólnoty mieszkaniowej, która zajmuje niedużą
nieruchomość - budynek z 40 lokalami, w 77 proc. wykupionymi na własność.
Nieruchomością zarządza od 1995 r. zakład komunalny. Czytelnik skarży się, że
zarządca, wbrew uchwale o powierzeniu mu zarządu, pokrywał własne wydatki z
pieniędzy wspólnoty, przywłaszczając sobie 130 tys. zł i jednocześnie fałszując
roczne sprawozdania finansowe. Czytelnik skierował sprawę do sądu. Zakończyła
się ona wyrokiem niekorzystnym dla wspólnoty. Sąd nakazał wspólnocie
sporządzenie sprawozdania z zarządu nieruchomością i przedstawienie go
współwłaścicielom oraz zasądził koszty postępowania sądowego.
Czytelnik załączył do listu wyrok, który jest wyrokiem przeciwko wspólnocie,
choć on sam narzeka cały czas na administratora, który podobno na zebraniu
zaproponował... przegłosowanie ustaleń wyroku sądowego. - W wyniku 10 lat
zarządu komunalnego mamy zrujnowany budynek i dziurę w kasie - skarży się
czytelnik.
- Każdy z właścicieli, czyli członków wspólnoty, w ciągu 6 tygodni od daty
uchwalenia ma prawo zaskarżyć do sądu każdą uchwałę swojej wspólnoty.
Trzeba jednak pamiętać, że wygrywając w sądzie ze wspólnotą np. jakieś
pieniądze, skarżący wydaje także wyrok na siebie, gdyż jako członek tej
wspólnoty będzie musiał zapłacić swoją część kosztów - odpowiada Genowefa
Baziuk-Płaska, redaktor naczelna specjalistycznego miesięcznika "Mieszkanie i
Wspólnota". - Zdaje się, że czytelnik nie do końca zdaje sobie sprawę z
przepisów. Chodzi dokładnie o to, że funkcję kierowniczą nad wspólnotą pełni w
imieniu właścicieli wybrany przez nich zarząd wspólnoty, a nie administrator.

[xxxll]

Żadnych rewelacji to ja wiedziałem 10 lat temu, lecz ci z Warszawki nie
dopuszczali do głowy taką interpretacjie ustawy o w.l. teraz dopiero dojrzeli.
Chroń na Panie prze takimi urzędasami.

[serafin666]

moim zdaniem oni błądzą ; te obowiązki płatnicze przedawniają sie po 10 latach

[serafin666]

W DZIALE PRAWO CO DNIA

W wielu firmach przełożonych i podwładnych obowiązuje nie tylko kodeks pracy.
Niektórzy pracodawcy muszą tworzyć wewnętrzne przepisy dotyczące zatrudniania,
np. regulamin pracy czy wynagradzania. Wówczas to one, a nie kodeks pracy mają
pierwszeństwo.

WAŻNE !!! Od 5 lutego 2005 roku niezałączenie do pisma procesowego dowodu
doręczenia drugiej stronie albo wysłania listem poleconym skutkuje zwrotem tego
pisma, bez wzywania do usunięcia owego braku. Może to implikować doniosłe
konsekwencje procesowe

Można jeszcze odliczać . Jest wiele osób, które w 2004 r. jeszcze obejmowała
duża ulga budowlana, ale przysługujących odliczeń nie wykorzystały, bo były
wyższe od należnego od nich podatku.

[dobud]

Dla mieszkających w budynkach z "wielkiej płyty":
wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,53600,2840511.html

[babczyk]

I co ci, mieszkający w wielkiej płycie, maja zrobić?
Wyskoczyć z okien.

Bo czegoś tu nie rozumiem.

[dobud]

Poco zaraz skakać........kliknąć link i poczytać artykuł.

[serafin666]

Już wkrótce remont domu nie będzie wymagał pozwolenia na budowę, a przyłączenie
mediów – zgłoszenia

PRAWO GOSPODARCZE Odpowiedzialność karna - Niebawem przed sądem będą odpowiadać
nie tylko osoby fizyczne, ale i firmy.

Nowy sposób leczenia nowotworów pozwala niszczyć chore komórki, zachowując
zdrową tkankę nietkniętą

[dobud]

serafin666 napisał:
> Nowy sposób leczenia nowotworów pozwala niszczyć chore komórki, zachowując
> zdrową tkankę nietkniętą
Tak wczesne wstawanie źle Ci słyży Serafinku :). Co nowotwory maja wspólnego ze
wspólnotą?

[serafin666]

cytat z GAZETY PRAWNEJ - 29.07.2005

Czy do przysługującego w ramach ulgi remontowej limitu można zaliczyć wydatki
poniesione na zmianę konstrukcji dachu oraz spowodowaną tą zmianą nadbudowę
budynku mieszkalnego?

NIE. Nie można w ramach ulgi remontowej uznać wydatków na wykonanie nadbudowy,
w wyniku której powstała dodatkowa powierzchnia użytkowa budynku. Do
przysługującego w ramach ulgi remontowej limitu wydatków można zaliczyć tylko
wydatki poniesione na wykonanie części dachu nad starą powierzchnią użytkową
budynku.
Za remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w znaczeniu powszechnie
stosowanym (wg słownika języka polskiego PWN, Warszawa 1994) uważa się prace
budowlane mające na celu utrzymanie lokalu mieszkalnego lub budynku
mieszkalnego we właściwym stanie, przywrócenie jego pierwotnej zdolności
użytkowej, którą utracił w wyniku upływu czasu i eksploatacji wraz z wymianą
dotychczas użytkowanych zużytych składników ich wyposażenia. Za modernizację
natomiast uważa się trwałe ulepszanie (unowocześnianie) istniejącego już lokalu
mieszkalnego lub budynku mieszkalnego. Zgodnie z tymi pojęciami roboty
remontowe i modernizacyjne polegają na wymianie, naprawie, zmianie –
przebudowie elementów lokalu lub budynku już istniejącego w celu przywrócenia
lub poprawy ich stanu pod względem użytkowym i technicznym. W wykazie robót
zaliczanych do remontu i modernizacji budynku mieszkalnego w poz. 4 pkt 3
rozporządzenia w sprawie określenia rodzajów wydatków na remont i modernizację
budynku mieszkalnego (...) ujęto remont lub modernizację elementów
konstrukcyjnych budynku lub ich części, dotyczącą konstrukcji i pokrycia dachu.
W świetle cytowanych przepisów zaliczeniu do przysługującego w ramach ulgi
remontowej limitu podlega tylko ta część wydatków, która wiąże się bezpośrednio
z remontem budynku lub jego modernizacją, tj. dotyczy zakupu materiałów i usług
przeznaczonych na remont (modernizację) konstrukcji i pokrycia części dachu nad
istniejącą wcześniej starą powierzchnią użytkową budynku.
Natomiast wydatki na wykonanie nowej powierzchni użytkowej budynku oraz części
dachu nad tą nową powierzchnią nie upoważniają do dokonania odliczenia w ramach
ulgi na remont i modernizację budynku mieszkalnego. Wydatki poniesione na
nadbudowę budynku mieszkalnego mogły bowiem zostać odliczone od podatku
dochodowego tylko przez podatników, którzy w 2004 roku kontynuowali inwestycję
rozpoczętą przed 31 grudnia 2001 r. i w zeznaniu za 2001 rok dokonali
odliczenia z tytułu poniesionych na ten cel wydatków w ramach dużej ulgi
budowlanej.
Zastosowanie w tym przypadku ma art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2001
r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o
zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez
osoby fizyczne (Dz.U. nr 134, poz. 1509 z późn. zm.), w związku z art. 27a ust.
1 pkt 1 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu
obowiązującym do 31 grudnia 2001 r.

[serafin666]

[serafin666]

Gminy będą musiały przeprowadzić referendum, aby przejąć od mieszkańców ich
obowiązki związane ze zbiórką odpadów i obciążyć ich stosownymi opłatami.

PRAWO SPÓŁDZIELCZE Postanowienia sprzeczne z prawem są nieważne od chwili ich
podjęcia . Kwestionowanie uchwał walnego zgromadzenia . Uchwała, która narusza
przepisy, jest nieważna od chwili jej podjęcia, inne musi uchylić sąd.
O wielu istotnych sprawach spółdzielni decyduje walne zgromadzenie (lub
zebranie jej przedstawicieli), podejmując uchwały. Nie zawsze jego decyzje
podobają się wszystkim członkom spółdzielni. Bywa też, że uchwała w oczywisty
sposób łamie przepisy. 22 lipca zmieniło się prawo spółdzielcze. Od tej daty
wyraźnie ono rozróżnia, kiedy się unieważnia, a kiedy uchyla uchwały. Uchwała
walnego zgromadzenia sprzeczna z przepisami będzie nieważna od chwili jej
podjęcia (a nie z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia sądowego). Przykładowo
walne zgromadzenie podjęło uchwałę, że bonifikaty przy przekształceniu
lokatorskich praw we własnościowe będą wynosić 90 proc. wartości lokalu.
Tymczasem ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych (od 22 lipca) nie zezwala na
upusty w takiej wysokości. Nie wszyscy jednak muszą znać przepisy spółdzielcze,
a tym samym wiedzieć, że uchwała narusza prawo. Dlatego zawsze można wystąpić
do sądu o stwierdzenie jej nieważności. Członek spółdzielni będzie mógł również
zwrócić się do sądu o uchylenie uchwały sprzecznej z postanowieniami statutu,
dobrymi obyczajami lub go krzywdzącej. Są jednak wyjątki. Dotyczą uchwał o
wykreślenie lub wykluczenie z grona spółdzielców. W tym wypadku pozew może
wnieść sam zainteresowany. Spółdzielca na wniesienie powództwa o uchylenie ma 6
tygodni od daty zwołania walnego zgromadzenia (zebrania przedstawicieli). Tyle
samo czasu ma spółdzielca, który w nim nie uczestniczył, ponieważ zostało ono
zwołane z naruszeniem przepisów. Sąd może jednak zrobić wyjątek i zająć się
sprawą, nawet jeżeli powództwo wpłynęło po terminie. Musi to być jednak
uzasadnione szczególnymi okolicznościami, a kwestionowana uchwała wywoływać dla
spółdzielcy dotkliwe skutki. Prawa do uchylenia uchwał nie mają osoby, które
nie są członkami spółdzielni.