dziecko nie dbajace o siebie

[Gość: Artur]

Jeden z moich synow obecnie w wieku 11 lat malo o siebie dba. Parzy sobie skore
sloncem bo zapomina wlozyc nakrycie glowy. Zima juz dwa razy powaznie odmrozil
sobie uszy bo czapke nosil w torbie zamiast na glowie. W czasie obozu
harcerskiego skakal na krzaki i powaznie zranil sobie galezia brzuch. Moge te
przypadki mnozyc. W szkole jest jednym z najlepszych uczniow, wiec
intelektualnie nic mu nie dolega. Byl taki zawsze- nie dbajacy o siebie- od
czasu jak sie urodzil. Wtedy wchodzil np na stolki i stoly by z nich regularnie
spadac i nabijac sobie guzy. Nie zniechecalo go to od powtarzania
eksperymentow. Co moge zrobic by zaczal o siebie dbac? Nie moge go przeciez
chronic i myslec za niego cale zycie.
Moj drugi- mlodszy syn jest natomiast bardzo rozsadny jezeli chodzi o niego
samego i jego bezpieczenstwo.

[joanna.markiewicz]

To co powiem może Ci się nie spodobać, mogę też oczywiście nie mieć racji, mogą
być inne przyczyny tego, o czym piszesz.
Z mojej praktyki jednak wynika ( takich przypadków znałam sporo i wszystkie one
potwierdzają to), że zaniedbują siebie, nie dbają o siebie czy często się
kaleczą, uszkadzają - dzieci, które źle o sobie myślą, czują się nieatrakcyjne
takie jakie są, nieakceptowane, lub nawet niekochane. To nie znaczy, że rodzice
naprawdę ich nie kochają. Nie potrafią tylko zaakceptować pewnych ich cech,
wyglądu czy np. wydają im się one podobne do kogoś z rodziny, kogo nie
akceptują i nie w pełni świadomie przenoszą te uczucia na dziecko. Czasami
dzieci tak okazują zazdrość o bardziej udanego i tak postrzeganego przez
rodziców brata, czy siostrę. „On zawsze taki dobry, udany, piękny - ja jestem
do niczego, nie chcą mnie”, to może być przykład myśli, jakie mogą pojawiać się
w głowie dziecka.
Jeżeli zdecydujesz się odważnie przeanalizować, choćby sam ze sobą swój
stosunek do syna, może zachęcić do tego również swoją żonę, możecie odkryć coś
o czym wcześniej w ten sposób nie myśleliście. Wtedy warto zmieniać swoje
nastawienie do dziecka. W tej sytuacji to jedyna droga pomocy mu.
Może być jeszcze inna przyczyna uszkadzania się, ale dotyczy to zwłaszcza
małych
dzieci, które nie miały dotąd okazji doświadczać pewnych sytuacji. Dzieci,
które są pod kloszem i stale mówi się im co mogą, a czego nie mogą, usuwa im
się spod nóg wszystkie przeszkody, stale czuwa się nad nimi i kontroluje każdy
krok, wszystko
dookoła jest super bezpieczne, niemalże wyłożone gąbką - tzn. do przesady są
kontrolowane i nie mają okazji doświadczać następstw swoich działań - takie
dzieci mogą również narażać siebie na niebezpieczeństwa.

[Gość: Artur]

Dzieki, zobaczymy co da sie zrobic. Adam rzeczywiscie jest w cieniu swojego
mlodszego brata, ktory urodzil sie z duza inteligencja emocjonalna, i co za tym
idzie jest w stanie bezkolizyjnie funkcjonowac w kazdym srodowisku. Popadajacy
w rozne tarapaty Adam nie wyglada przy nim zbyt dobrze. Bedziemy musieli to
jakos wszystko przewartosciowac.

[Gość: Magda]

A co można zrobić z dzieckiem, które nie dba o siebie w sensie "higienicznym"?
Moja 10latka nie znosi:kąpieli, mucia zębów, mycia rąl itd.
Nie pomagają zadne argumenty, kupowanie dorosłych dezodorantów itd, krzyki,
klapsy, zawstydzanie itd. Nie pomaga nawet to ze po prostu brzydko pachnie.
i co zrobic, skoro reszta rodziny jest dbajaca o siebie, a jaj pod tym wzgledem
jest wszystko jedno?
Magda

[Gość: repo]

Mam 10-letnią córkę, która przy karzdej możliwej okazji deklaruje swoją głęboką
niechęć do mycia się. Wybitnie nie lubi myć zębów. I ja jej wierzę, ale wierzę
też w siłę przyzwyczajenia. Pozwalam jej na te gromkie deklaracje i rozmawiam z
nią przy okazji reklamy w telewizji, wizyty u dentysty, u znajomej której
dwuletnie dziecko ma czarne mleczne zęby, filmu w kinie. Klaudia widzi też, że
bez względu na zmęczenie, porę powrotu do domu czy nawału zajęć, przed pójściem
spać biorę prysznic, myję zęby. Nie traktuję jej gorzej czy lepiej lecz tak
samo: nie pozwalam na spanie bez mycia i koniec. W skrajnych przypadkach było
odstępstwo (potwierdza regułę), dlatego czasem zdarza się pytanie:dzisiaj muszę
się myć? Odpowiedź zawsze ta sama: Tak. Myślę, że po latach ciężkiej,
konsekwentnej pracy udało mi się (lub jestem w trakcie)wyrabiania w niej
dobrych nawyków. W tym roku po raz pierwszy na kolonii (jeździ od trzech lat i
otrzymuje zawsze tyle par bielizny na ile dni jedzie) zużyła wszystkie koszulki
i majtki i powiedziała mi że zabrakło jej pasty do zębów. Oczywiście nie byłaby
dzieckiem, gdyby również dzisiaj nie przepuściła okazji nie mycia się, ale
traktuję to z przymrużeniem oka. Okazją są noce spędzone poza domem: u dziadka,
babci. Jednak sądzę, że pięć, sześć dni w miesiącu nie niweczy mojej pracy i
przyjdzie czas, że zapomni się i umyje również na zielonej szkole, czy u
dziadka, który tak kocha wnuczkę, że nie lubi jak się męczy.