Mam irracjonalny problem 🙂

[nie_ma_niebieskich]

Pisałam, że mąż zgubił ważne dokumenty, prosząc o radę odnośnie do podjęcia odpowiednich kroków.

A teraz nie o tym.

Otóż ta sytuacja wpędziła mnie e nieproporcjonalnie spory dołek. Bo po pierwsze PESEL i adres to raczej za mało by np. wziąć na kogoś kredyt, po drugie i chyba ważniejsze, oszuści jednak stanowią zdecydowaną mniejszość w społeczeństwie... Tymczasem ja:
- czuję, że mąż zawiódł moje zaufanie
- czuję się jakby ktoś obcy mi wszedł do domu i przegrzebał szafę
- mam wrażenie, że wydarzyło się najgorsze, na co zawsze uczulali mnie rodzice: masz przy sobie ważne dokumenty, to ich pilnuj, bo jak zginą to kaplica - taki mały armagedon...

Jak wyjść z tego dołka? Czy bardzo jestem irracjonalna w swoich odczuciach?

[ichi51e]

dość bardzo. zgubić może każdy - serio myślisz ze mąż specjalnie zgubił?

[alpepe]

Musi ci się uleżeć, a póki co, twoje odczucia są jak najbardziej zrozumiałe.

[banicazarbuzem]

Chętnie bym przeczytała tamten wątek

[nie_ma_niebieskich]

Uleżeć... Otóż to. Jak się uleży, to pewnie minie dołek.

[afro.ninja]

Raczej się w nim umościsz.

[memphis90]

Zrozumiałe są odczucia, ze ktoś „zawiódł Twoje zaufanie”, bo przypadkowo zgubil cos swojego…? No nie, odczucia ma każdy, ale nie znaczy to, ze zawsze są racjonalne i nie ma co utwierdzać w przekonaniu, ze obarczanie kogoś dodatkowym poczuciem winy, bo spotkało go cos niemiłego jest ok

[semihora]

Musi się uleżeć, ale odczucia na wyrost.

[lella_two]

Znam tylko jeden skuteczny sposob, ale nie polecam: osobiście zgubić dokumenty. Też będziesz czula się podle, ale za to znajdzisz milion okolicznosci łagodzących i szybciej zapomnisz o sprawie.

[kandyzowana3x]

Zdecydowanie nie na wszystkich działa. Ja innych usprawiedliwiam dużo łatwiej niż siebie. Wobec siebie jestem zdecydowanie bardziej krytyczna i wymagająca.

[lumeria]

Jako osoba, która nadmiernie pilnuje by nie zgubić dokumentów czy telefonu, to cie calkowicie rozumiem.

W jakich okolicznościach zgubił? - bo to tez ważne. Jeśli przez swoje zaniedbanie, to owszem, trudno mi by było oprzeć się poczuciu, ze facet jest dupkiem.

[nie_ma_niebieskich]

O właśnie, ja chyba też z tych, co nadmiernie pilnują. Z akcentem na nadmiernie.
Tak, w bardzo głupi sposób zginęła ta torba. Ale to już mniejsza o to. Staram się nie dobijać chłopa.

[lumeria]

>Ale to już mniejsza o to. Staram się nie dobijać chłopa.

No nie mniejsza, skoro nadal jesteś tym zdołowana.

Jeśli starasz się go nie dobijać, to może tłumisz wkurw, i to się objawia depresją?

[nie_ma_niebieskich]

Depresja to to jeszcze na szczęście nie jest. Ale co do zasady to chyba masz rację.

[lumeria]

Zapytaj, czy mąż nie wolałby dostać ostrej bury, która oczyściłaby atmosferę, zamiast takiego cackania się z jego delikatnymi uczuciami, ktore wprowadza go w poczucie jeszcze większej winy, a ciebie w dołek.

[panna.nasturcja]

"Dostać ostrej bury"? Piszesz o dorosłych ludziach, o żonie i mężu.

[lumeria]

Racja - raczej chodziło mi o wyrażenie emocji - gniewu, poczucia naruszenia zaufania, i co tam innego się nagromadziło.

[kk345]

lumeria napisała:

> Zapytaj, czy mąż nie wolałby dostać ostrej bury, która oczyściłaby atmosferę, z
> amiast takiego cackania się z jego delikatnymi uczuciami, ktore wprowadza go w
> poczucie jeszcze większej winy, a ciebie w dołek.
>
Dobijanie męża gadaniem o utracie zaufania w sytuacji, kiedy na pewno sam pluje sobie w brodę wydaje mi się skrajnym kopaniem leżącego. Przecież nie zgubił torby specjalnie, więc nie ma powodu, żeby go wychowywać i karcić jak dzieciaka, zdarza sie. A "bura". WTF? To mąż, czy pięcioletni synuś?

[lumeria]

Juz sie zgodziłam, ze to jak to ujęłam (bura) nie było zbyt ok.

Przyznam sie, ze ja wolałabym, by partner wykrzyczał mi w gniewie, ze jest wkrwiony, ze nie dopilnowałam bardzo ważnej rzeczy, niż żeby powiedział, ze ok zdarzyć się może każdemu, a potem kisił bardzo negatywne emocje. Bo takie coś zatruwa życie i trudno to oczyścić.

[kk345]

Życie zatruwa zarówno człowiek, który musi kisić w sobie "gniew i bardzo negatywne emocje" na nieumyślny błąd partnera/ki, jak i taki, który wykrzykuje cokolwiek w gniewie. W gniewie to można sobie pokrzykiwać na zdradzającego palanta, ale w przypadku nieumyślnego zagubienia dokumentów gubiący sam doskonale wie, ze spier...lił i raczej nie potrzebuje ani wykładu, ani pokrzykiwania. Gniewu tym bardziej.
Nie wyobrażam sobie między dwojgiem dojrzałych ludzi reakcji innej niż: "trudno, stało się, pomyślmy, jak możemy to naprawić".

[lumeria]

No to ty masz tak, ja mam inaczej.

Byłabym wkrwiona, ze zgubił bardzo ważną rzecz. Nie, nie "stało się" tylko on dal d..., ze nie pilnował kiedy był odpowiedzialny za coś poważnego.

Nie jestem taka słodkopierdząca i wyrozumiała, szczegolnie jeśli strata uderza we mnie.

Poza tym autorka zareagowała tak jak piszesz - spokojnie, wyrozumiale, i nadal ma problem z uczuciami, które nazywa irracjonalnymi. Dla mnie sa jak najbardziej racjonalne.

[kk345]

Fakt, to ja jestem słodkopierdząca (nie racjonalna, no skądże) a ty przynajmniej masz jaja, dobitnie okażesz dupkowi, jak cię zawiódł i pokażesz mu gdzie jego miejsce 😂😂😂 Więcej nie odważy się podnieść głowy

[lumeria]

Serio tak to odbierasz? Dosyć ekstremalnie. Gdzie ja sugerowałam taka agresję, by facet się nie podniósł??

[kk345]

Tu:

W jakich okolicznościach zgubił? - bo to tez ważne. Jeśli przez swoje zaniedbanie, to owszem, trudno mi by było oprzeć się poczuciu, ze facet jest dupkiem

[lumeria]

Czyli posiadanie poczucia to agresja? Wow....

[memphis90]

No to wyobraź sobie, ze zgubiłaś dowód - może wypadł przypadkiem jak szukałas po ciemku kluczy, a może ktoś wyjął z torebki w sklepie, a może się wsunął między dokumenty, jak byłaś w urzędzie. No był, a nie ma. I teraz partner wywrzaskuje Ci w „pełni uzasadnionym gniewie”, ze „ma poczucie, ze jesteś durną pi.dą”. Naparawde uznałabys, ze to ok?

[memphis90]

>Nie, nie "stało się" tylko on dal d...,
Czyli jesteś przemocowcem.

>Nie jestem taka słodkopierdząca i >wyrozumiała, szczegolnie jeśli strata >uderza we mnie.
Uderza w Ciebie, ze ktoś zgubił swój prywatny dowód osobisty…?

> Dla mnie sa jak najbardziej racjonalne.
Tłumaczenia przemocowca.

[lumeria]

Jesli chcecie przekręcać to co napisałam - a zaczęłam od "Zapytaj, czy mąż nie wolałby" - to nie jestem w stanie przetłumaczyć o co mi chodziło.

[memphis90]

> partner wykrzyczał mi w gniewie, ze >jest wkrwiony, ze nie dopilnowałam >bardzo ważnej rzeczy
To, co opisujesz, to jest czysta przemoc. Nie wyobrażam sobie, żeby partner mi wywrzaskiwał swoje gniewy, bo ja zgubiłam cos mojego. Nic nie usprawiedliwia takiego zachowania

[nie_ma_niebieskich]

To były dokumenty od wspólnych spraw sądowych.
A w ogóle to już mi przeszło.
Dzięki za odpowiedzi 😊

[krolewska.asma]

Jaki sposób jest glupi?

[daniela34]

Pomyśl sobie, że była raz pewna aplikantka, która podczas praktyk w sądzie akta sądowe (teoretycznie wynosić nie wolno, ale naście lat temu sędziowie czasem pozwalali) zostawiła w wózku marketowym. Mąż choćby się starał, to jej nie przebije 😀

[nie_ma_niebieskich]

🙃 O rany...

[daniela34]

No rany, afera była straszna. To było w mniej wiecej w czasie moich praktyk- też dostawałam akta do domu i w panice z nimi jechałam, ściskając jak pierworodnego

[jednoraz0w0]

Ale znalazły się?

[daniela34]

Tak, z tego co pamiętam, tak.

[asfiksja]

Nie bądź taka pewna, znam co najmniej kilka historii zagubienia akt sądowych i mam podejrzenie, że w niejednym ten nagły atak roztargnienia był wywołany odpowiednim przepływem gotówki.

[daniela34]

No ale gotówka to coś innego. Działania intencjonalne, choć pozorujące roztargnienie to zupełnie inna para kaloszy. Tu o gotówce mowy nie było, akta nie zostaly stracone, dziewczyna po prostu głupia, nawet nie roztargniona, bo nie powinna była z nimi iść do sklepy w ogóle.

[kandyzowana3x]

Właśnie chciałam napisać, że akurat akta sądowe to nagminnie gina.

[daniela34]

Bez przesady z "nagminnie"- raz nam się w kancelarii zdarzyło, że akta w sądzie zginęły. Akurat sprawy cywilnej zakończonej prawomocnie, więc raczej trudno podejrzewać czarne moce 🙃. Tak z 10 lat temu nagminnie to ginęły pojedyncze dokumenty z akt, zwłaszcza te trudne do odtworzenia.

[nenia1]

Mnie by głównie wkurzyło, że muszę wyrobić nowe. Co do reszty, nie czułabym że mąż zawiódł moje zaufanie, stale koncentruję się w pracy, więc w życiu prywatnym bywam roztargniona, co za tym idzie, rozumiem roztargnienie, prędzej by mi go szkoda było, bo by to przeżywał. Specjalnie tego nie zrobił.
Pewnie to przez ten dramatyczny przekaz rodziców, w który uwierzyłaś, jako dziecko, ale to tylko ich przekaz, ich interpretacja jakiegoś zdarzenia, nie prawda absolutna. Nic miłego, oczywiście, ale żeby zaraz "wydarzyło się najgorsze"?

[ga-ti]

Dawno temu ukradli mi portfel, wyrzucałam sobie, że to moja wina, że powinnam bardziej pilnować, itp. a przecież winny był złodziej.
Potrzeba trochę czasu na uporządkowanie myśli, ale nie idź tą drogą, nie przesadź z obwinianiem męża.
Zastrzegliście wszystko, co trzeba? Zgłosiliście, gdzie trzeba? Wyciągnęliście wnioski na przyszłość? Ok, więcej się zrobić nie da. Spokojnie.

[krolewska.asma]

Dokładnie Pamiętam jak po utracie portfela bardzo długo czekałam aż złodziej odeśle mi dowód osobisty
słyszałam że tak czasami robią ze wrzucają do skrzynki i niestety nie doczekałam się i to było już chyba najgorsze całej tej kradzieży

Oczywiście dowód zastrzegłam ale już mi chodziło po prostu o taki Ludzki gest

Nie doczekałam się więc jak ja mam przyjaźnie traktować ludzi

[slonko1335]

Mi ukradli torebkę z dokumentami, kluczami do domu, pracy, dokumentami pracowymi. Cóż wymieniliśmy zamki co było najtrudniejszym i najbardziej kosztownym przedsięwzięciem, dokumenty zastrzehlam i wyrobiłam nowe. Tu poszło szybko i sprawnie.

[krolewska.asma]

Vontek nie jest o tym jak sobie poradzić
ale o uczuciu zawodu do męża ,
do sąsiadów i mieszkańców tego samego miasta
Chyba jest jasno napisane

[krolewska.asma]

czuję się jakby ktoś obcy mi wszedł do domu i przegrzebał szafę


Mam tak nawet w stosunku do portfela który ktoś podwędził z 15 lat temu
Okropieństwo
Nie znam historii ale chyba w całym tym jest najgorsze bo zrozumiałam , że zgubione tylko dokumenty, dlaczego jakiś palant tego po prostu nie zwrócił przecież to nie ma żadnej wartości dla nikogo

nasze społeczeństwo po prostu schodzi na psy

[po-trafie]

A to ja sie wylamie, bo zgubilam w zyciu chyba wszystko, co bylo mozna: 20+ kompletow kluczy, portfel kilka razy, dyplom ukonczenia szkoly, swiadectwo maturalne, paszport swoj, paszport psa, prawo jazdy, telefony, pieniadze, karty platnicze, karty wejsciowe do firm/silowni..

I nie przyszloby mi do glosy ze to tragedia. Raczej po prostu upierdliwosc i niewygoda, cos jak brak wifi kiedy by sie przydalo.
Ale ani od siebie ani od innych nie oczekiwalabym stalej obecnosci wszystkich dokumentow.
Zawiedzione zaufanie to raczej jak ktos mnie oszuka, lub da sie glupio oszukac. A zgubic.. no zdarza sie, ludzkie przeciez.

[kk345]

Nie doceniasz opcji, ze to okazja zeby dosr...ć partnerowi, wykazać mu jego nieogarniecie i własną boskośc i doskonalosć, to ewdentnie nieocenione uczucie dla niektórych

[woman_in_love]

A czy nie masz wrażenia, że on (mąż) tym zgubieniem zbrukał wręcz twe ciało?

No bo wyobraź sobie, znalazca właśnie maca swoimi spoconymi dłońmi twoje dokumenty, dotyka ich, gładzi je, a to przecież trochę tak, jak gdyby macał właśnie twe nagie ciało, jakby dotykał twych piersi, pośladków...jakby lizał twe.... w każdym razie, leżąc w łóżku przed snem, zastanów się nad tym.