Ulubiony język:))))

[jan.kran]

Wiadomo ze jako Kobieca Polonia na pierwszym miejscu preferujemy język polski)
Ale co potem ?
Ja po raz kolejny stwierdzam ze niemiecki jest moim ukochanym językiem.
Ciągle słyszę ze brzydki , źle się kojarzy i ogólnie francuski to dopiero jest
uroczy)
Ja posiadam francuski ale niemiecki jest dla mnie językiem precyzji ,
intelektu , ścisłego wyrażania myśli.
Rozwiązałam test na znajomość niemieckiego bdb i słucham fletu amadeuszowego
w oryginale , może dlatego mi się tak zebrało na wyznanie miłości do języka
Goebbelsa i Goethego))
Morduję się jak potępieniec z angielskim którego nigdy nie polubię choć coraz
lepiej rozumiem , przedzieram się przez norweski który jest mi potrzebny na
codzień ale moje serce jest jednak zdecydowanie germańskie ))
Kran

[skara]

No moj to zdecydowanie hiszpanski! Tu nie ma zmiluj I to tylko w wersji z
Polwyspu.
Czasem podoba mi sie francuski, innym razem uwazam go za paskudny. Ostatnio
kreci mnie szwedzki - taki jest fajnie barbarzynski. A poza tym zawsze podobal
mi sie wegierski, choc juz dawno go nie slyszalam.

[triskell]

Wiele jest języków, które lubię, trudno byłoby mi zdecydować się na jeden czy
nawet kilka ulubionych.

Wiem natomiast, którego języka nie znoszę: francuskiego. To jest zupełnie
irracjonalne, lubię Francję i Francuzów, ale na dźwięk tego języka przechodzą po
mnie od góry do dołu mentalne ciarki.

[blum5]

to moj ukochaby temat, bo ja jestem jezykomanka, i jesli byloby to mozliwe
moglabym sie uczyc jezykow ile tylko wlezie, a potem podrozowac w te miejsca.
moim ulubionym jezykiem jest hiszpanski, ale nie ten ktory tu slysze w usa,tylko
ten iberyjski hiszpanki, gdzie sie mowi to fajne esz, och jak mnie sie to podoba.
drugim jesykiem, ktorym sie posluguje na codzien jest ang, i znowuz nie podoba
mi sie amerykanski, tylko ten brytyjski, tak zywcem z bbc.
no i na koncu wloski, to tak spiewny jezyk, kiedys sie go uczylam, ale
porzucilam na rzecz angielskiego co chyba na dobre mi wyszlo bo mieszkam w
kraju anglojezycznym, a we wloszech bylam tylko raz.
aha no i nie lubie niemieckiego, po prostu nie i juz. za duzo tam gramatyki
nawet w zdaniu pojedynczym. jakies ein , einem, eines, etc, a niech to!!!
ostatnio slysze duzo rumunskiego i nawet tez mi sie podoba.
no i tyle ode mnie, bo ide sie uczyc

[iwo19]

Uczylam sie kiedys niemieckiego,niezle mi szlo ale wyparl go angielski.Teraz
umiem liczyc do 10ciu i moze powiedziec ze kogos kocham
Potem angielski ten z Wielkiej Brytanii,tego uczylam sie w liceum.Teraz po
siedmiu latach wyparty przez angielski z tad, Illinois.Latwosc zmiany
akcentu ,moze dowodzic dobrego sluchu ,latwosci w nauce jezykow ...lub
odwrotnie moze po prostu baran jestem.haha
Po latach swiadomego bojkotowania jezyka rosyjskiego ,poznalam go na nowo.Mam
przyjemnosc w porozumiewanou sie w tym jezyku z moimi licznymi znajomymi z
Ukrainy i Rosji, a moj zwarioway maz probuje wpajac go naszym dzieciom ciagle
mowiac do nich w tym jezyku.Dzieciaki nie sa moze zachwycone ale pomalu
zaczynaja sie oswajac.

[abere8]

Niemieckiego nienawidze, mimo ze (a moze dlatego, ze?) uczylam sie go
praktycznie 13 lat, w tym na studiach byl moim drugim jezykiem. Dla mnie on jest
niemozliwy do uzytku, tyle gramatyki, ze co slowo trzeba sie zatrzymywac i
myslec o koncowkach.

Zawsze kochalam angielski, wrecz mialam fiola na jego punkcie, ale odkad
mieszkam w NZ juz mnie tak nie kreci, ot taki normalny srodek komunikacji.
Chociaz jak uslysze taka szkocka czy irlandzka jego odmiane, to buzka mi sie
zaraz robi od ucha do ucha

Na studiach przez trzy lata uczylam sie tez hiszpanskiego, na kursach, jako
odskocznia od studiow lingwistycznych, gdzie glowny mialam angielski, a "drugi"
niemiecki Bardzo mi sie podobal i przymierzam sie do zapisania sie na jakis
kurs tutaj, tak w ramach hobby. Juz nawet znalazlam takie kursy w jakims Adult
Education Centre w bardzo przystepnej cenie i tylko nie wiem, kiedy mialabym je
sobie w tydzien wcisnac miedzy praca na caly etat, siatkowka i polska szkola...

[elagrubabela]

Wlasciwie nie jezyk ale akcent. Dobrze mi robi sluchanie Szkotow nawet jak w
wielu wypadkach moge sie wylacznie domyslac o czym mowia. Kiedy mowia, zawsze
mi sie kojarzy z zapachem ziemi na wiosne, takiej miesistej, wilgotnej, gotowej
do dawania zycia No i zawsze mialam wielki sentyment do ruskiego, jeszcze w
szkole gdy nikt sie nie chcial uczyc tego niby jezyka wrogow, ja sluchalam
Biczewskiej i Okudzawy, jak to Oni mowia wszystko takie duszoszczypatielnoje
A podobno najpiekniejszym jezykiem jest Urdu, kiedys czytalam dlugi artykul na
temat form i wyrazen w roznych jezykach, i okazuje sie ze Urdu jest najbardziej
poetyckim, wieloznacznym jezykiem w porownaniu z reszta nowozytnych. Niestety,
nie potrafie tego potwierdzic ani temu zaprzeczyc, moze Sylwia cos wie na ten
temat, bo Punjab to i w Indiach, i czesciowo w Pakistanie wiec o Urdu pewnie
tam cos wiedza. Elka

[kociaszek]

wloski!!!!
Tris, rozumiem Cie doskonale, plus ja oprocz, ze nie lubie jezyka francuskiego to jeszcze Francuzi malo
mnie inspiruja...i tu mam problem: cholerrra, mieszkamy we Francji....

[marjanna1]

Wloski, cudowny jezyk)) Zaraz po nim plasuje sie rosyjski, ktory uwielbialam
juz w szkole, kiedy to trzeba sie bylo go uczyc i nikt nie chcial))

Teraz w pracy szkolimy ludzi z AirAstana, kazachstanskiej linii lotniczej, i
przypominam soebi przy nich rosyjski. Boszz jaki to ladny jezyk))

[gherarddottir]

Ja tez jestem milosniczka ruskiego Jakis gleboki senstyment mam, a teraz
tutaj takze przyjaciolke z glebokiej dalekiej Syberii.

[gherarddottir]

acha zdecydowanie preferuje american english

niderlandzki/holenderski :o)))))))))))))))))))))

[mariken]

z racji zawodu powinien to być angielski, ale lubię tylko z akcentem
brytyjskim - dlatego też uwielbiam oglądać monty pythona, "fawlty towers"
i "love actually", mimo, że na studiach większość zajęć miałam z Amerykanami ;o)

jednak moją wielką miłością jest niderlandzki - po prostu uwielbiam melodię
tego języka, nie stresują mnie gruchające głoski ;o)), mogłabym godzinami
słuchać gadających Holendrów. właśnie dlatego wzięłam się za ten język i
zaczęłam studia, których co prawda nie udało mi się skończyć, bo zaczynałam je
we Wrocławiu, a w Warszawie niestety nie można niderlandystyki studiować (poza
germanistyką, gdzie jest to drugi kierunek). na szczęście moja siostra mieszka
w NL i zapewnia mi dostęp do gazet/magazynów etc. a radia słucham w necie -
polecam: www.skyradio.nl/index.aspx

groetjes, czyli pozdrowienia,
joaśka

[ania2806]

holenderskie radio: www.nederland.fm/
wszystkie stacje
specjalizacja niderlandzka w Warszawie jest możliwa nie tylko w ramach
germanistyki ale i innych kierunków - to tak ter zijde...

[gherarddottir]

holenderski jest mieszanka niemieckiego norweskiego (!!!!!) i angielskiego !)
Brzmi dziwnie, ale w sumie nawet troche rozumiem ze wzgledu na znajomosc jezykow
skladowych

[rhodeisland]

Bardzo podoba mi sie niemiecki, ale od lat mimo wielu prob nie jestem go w
stanie sie nauczyc. Chyba fakt, ze moim pierwszym jezykiem obcym byl angielski
rozleniwil mnie pod wzgledem gramatyki (nie ma chyba jezyka, ktory bylby pod
tym wzgledem prostszy). Angielski lubie, ale tylko w akcencie amerykanskim i to
tylko z pewnych rejonow krajow. Podoba mi sie tez wloski, francuski i japonski.
Ciesze sie jednak, ze moim ojczystym jezykiem jest piekny polski jezyk, bo jako
cudzoziemka nie bylabym w stanie go opanowac.

[gherarddottir]

Najpiekniejszy jezyk to dla mnie polski)) Ale to sie nie liczy bo jest native.
Wiec na pierwszym miejscu jest dla mnie angielski. Plastyczny, uzywam go na co
dzien od wielu lat. Podoba mi sie bardzo rosyjski - jest bardzo poetycki - i
nikt mi nie wmowi,z enie jest melodyjny Nie trawie niemieckiego!!!!! Jest
tragiczny, uczylam sie go wiele lat, ale zawsze odmawiam uzywania i szukam
innych "wyjsc awaryjnych". Brzmi strasznie, ma okropna melodie )) Hiszpanski
to moja milosc,ale na razie platonivczna -mam nadzieje, ze kiedys nawiazemy
romans. Norweski jest prostym i malo poetyckim jezykiem, latwo sie go
nauczylam, nie przepadam za nim, ale jest ok.

[blue_jay]

hiszpanski.. najbardziej podoba mi sie ten z Chile, portugalska odmiana
portugalskiego, nie brazylijska, japonski (od ponad roku z marnym skutkiem
usiluje czegos sie nauczyc.. nie zawsze wychodzi, ale jak uslysze jak z moich
ust wychodzi yoroshiku onegayshimas i wiem z czym to sie je, to od razu czuje
sie jak pawica hihihih)
nadstawiam ucha na jezyki Indian zamieszkujacych Ameryke Poludniowa i za nic
nie jestem w stanie niczego powtorzyc, ale melodia spiewna ja w ogole mam
zboczenie lingwistyczne.. i nie bede sie z tym kryc

[tamsin]

a ja uwielbiam te brazylijska wersje portugalskiego, slowa nie znam ale tak
melodyjnie mowia, ze moglabym ogladac ich filmy non stop
Natomiast kiedys z moim M. zgodzilismy sie, ze niderlandzki i polski tak
beznadziejnie brzmia ze odpuszczamy sobie uczenie jedno drugiego. No i tak
dziesiec lat dotrzymujemy slowa )

[babiana]

W nastepujacej kolejnosci; wloski, francuski, hiszpanski, angielski. Po miesiacu
sluchania w telewizji nauczylam sie w koncu odrozniac dunski od szwedzkiego. Nie
sa to jednak zbyt pieknie brzmiace jezyki. Zreszta wloski chyba przez wiekszosc
ludzi na swiecie jest stawiany na pierwszym miejscu pod wzgledem piekna
brzmienia. W Kanadzie uwazaja tak wszyscy moi zanjomi niezaleznie od kraju
pochodzenia.

[asica74]

Lubiane: austracka odmiana niemieckiego, japonski, rosyjski, wloski
Nielubiane: FRANCUSKI ....

[duende1]

ja najbardziej kocham hiszpanski z hiszpanii. niestety, odkad mieszkam w UK mam
bardzo malo okazji zeby go uzywac i niedlugo bede iberystka nieznajaca
hiszpanskiego (

lubie tez portugalski w wersji portugalskiej (bo bardzo szyczaca) i
brazylijskiej (taki spiewny, slodi). katalonski z milosci do barcelony.
niestety tyma jezykami juz w ogole nie mowie

angielski w odmianach wyspowych- bbc, cockney, geordie, irlandzki i szkocki.
im dluzej tu mieszkam, tym bardziej mnie boli w uszy amerykanski.

francuski ladny, ale nigdy nie mialam okazji sie nauczyc.
wloski mi za krzyczacy.

[monhann2]

Lubie wloski, z sympatii do niego uczylam sie go nawet kiedys w Polsce i
jeszcze sporo slowek pamietam. Podobnie hiszpanski, obydwa bardzo melodyjne i
milo sie ich slucha, w przeciwienstwie wlasnie do portugalskiego, ktory, moim
zdaniem jest zbyt swiszczacy. Duzo sie ich slyszy tu, w Kanadzie jako, ze
tysiace imigrantow posluguje sie wlasnie nimi.

Lubie tez niemiecki, chyba z sentymentu, bo mieszkajac tam bylam zmuszona sie
go nauczyc i poslugiwac.

Angielski jest mi obojetny, uzywam, bo musze, ani mnie ziebi ani parzy.

[olgaz2]

mam fiola na punkcie angielskiego ale tego prawdziwego a nie rodem z
ameryki ,no ale mieszkam w szwecji i zakochalam sie w szwedzkim ,jak to ktos
napisal barbazynskim ,nie wiem dla czego ,to bardzo miekki i mily jezyk ( po 10
latach rozbraja mnie "norweska imitacja szwedzkiego") a tak poza tym podoba mi
sie wloski spiewajacy jezyk, oraz hiszpanski tez piekny.

[gherarddottir]

olgaz2 napisała:

> mam fiola na punkcie angielskiego ale tego prawdziwego a nie rodem z
> ameryki ,no ale mieszkam w szwecji i zakochalam sie w szwedzkim ,jak to ktos
> napisal barbazynskim ,nie wiem dla czego ,to bardzo miekki i mily jezyk ( po 10
>
> latach rozbraja mnie "norweska imitacja szwedzkiego") a tak poza tym podoba mi
> sie wloski spiewajacy jezyk, oraz hiszpanski tez piekny.

a co to jest "norweska imitacja szwedzkiego" ?????bo jezyk norweski nie pochodzi
ze szwedzkiego... z tego co mi wiadomo,a jezyk ten znam

[jan.kran]

Córko , Szwedzi zawsze się naśmiewają z norweskiegoPPPP
Asia twierdziła kiedyś że norweski to taki skandynawski czeski.
A niech się śmieją na zdrowie!!!
A ja wczoraj miałam pierwszego ucznia , nauczałam norweskiegoPPP
I odezwij się ponadto :o)

Kran

[sukiennica]

Po przepieknej polskiej mowie u mnie kolejno plasuje sie: angielski, francuski,
hiszpanski, wloski i finski.

A co do jezykow to od dawna wymyslilam sobie jakac pokopana teorie.
Uwazam, ze kazdy jezyk powienien spelniac rozna funkcje ze wzgledu na swoja
melodyjnosc. Tak wiec, aby funkcjonowac w swiecie wspolczesnym nalezaloby znac:
-angielski- do businessu
-francuski- do milosci (na mnie dziala
-wloski- do klotni
-niemiecki- jezyk wladzy, wydawanie polecen
-dunski, szwedzki albo norweski- gdy nie wiem do konca co chce powiedziec
-czeski- opowiedanie dowcipow
-hiszpanski- jezyk zdrady, jakis tam brunet wieczorowa pora i krwisty romans...
-greka- filozofia
-arabski- ja bardzo przepraszam, ale mi brzmi nieco spiskowo...
-finski- psycholog- nie wiem czemu, ale na mnie finski dziala kojaco
Lista niepelna. Jakies 40 jezykow raczylo mi ze lba wyleciec

[asia.sthm]

to ja dodam swoje piec groszy:

- japonski - do walki wrecz , okrzyki japonskie niezbedne i kropka.
- chinski - pasuje mi w kuchni i do zabawy z dziecmi.
- tajski - do opowiadania niestworzonych historii.
- hindu - do opowiadania bajek.

[aka10]

Kocham wloski,do angielskiego nic nie mam,uzywam,jak potrzebuje.Niemiecki jest
mi dosc obojetny(slysze go czesto),finskiego stanowczo nie lubie,szwedzki juz
dawno przestalam "slyszec",a szkoda,bo bardzo melodyjnie swego czasu brzmial
Norweski,no coz,ma sie do szwedzkiego jak czeski do polskiegoFrancuskiego
nie lubie,za to lubie hiszpanski.Faworytem jest jednak zdecydowanie wloski.

[tamsin]

no to ja dodam swoje:
arabski - do handlu
rosyjski - do spiewania (ballad)
niderlandzi - do klocenia sie
portugalski - do zabawy
czeski - do komedii
irlandzka wersja angielskiego - dla pijanych
szkocka - do przeklinania

[elagrubabela]

A dla mnie to by bylo tak:
do milosci - angielski
do snobistycznych pogawedek o niczym - francuski
dla kucharek i innych garkotlukow - wloski
do handlu - turecki i perski
do polityki - niemiecki
dla bajkopisarzy - arabski
dla detektywow i policjantow - portugalski
dla rzezimieszkow i kieszonkowcow - hiszpanski
do polecen - ktorykolwiek orientalny ze szczegolnym uwzglednieniem koreanskiego
do nocnych wyznan i wspominkow - ktorykolwiek slowianski ze szczegolnym
uwzglednieniem rosyjskiego
Elka

[jan.kran]

ja bym dodała : do filozofii - niemiecki

[tamsin]

jan.kran napisała:

> ja bym dodała : do filozofii - niemiecki

a Karol Habsburg mial zupelnie inne zdanie o niemieckim:

"Mówię po hiszpańsku do Boga, po włosku do kobiet, po francusku do mężczyzn, a
po niemiecku do mojego konia".

[jan.kran]

Jeden Karolek wiosny nie czyni :o)

[babiana]

Willy Rushton tez nie nalezal do milosnikow tego jezyka: "German in the most
extravagantly ugly language - it sounds like someone using a sick bag on a 747."

[jan.kran]

Chce zaznaczyc ze ostatnio nie posiadam zadnego ulubionego jezyka bo uzywanie
na codzien trzech jezykow powoduje ze mi sie miesza wszystko.
Najchetniej bym milczala , wrrr gdzie ten Babel , leb bym mu ukrecila:o)
K.

Zastosowanie

[sukiennica]

Hebrajski mi sie przypomnial. Ten to juz tylko do rozmow z Bogiem.

[xingxing]

W życiu nie czytałem większych bzdur.
Francuski do miłości? Niemiecki do poleceń?
Dziewczyno, weź się ogarnij. Co Ty wypisujesz?
Rozumiem, że każdy ma swój gust, ale Ty po prostu opierasz się na stereotypach i przeklamaniach, które z rzeczywistością nie mają za wiele wspólnego.

[kaszka13]

wloski, angielski i polski, wszystkie trzy lubie tak samo czyli baaaaaaaaardzo.
rosyjski tez lubie, ale nigdy nie mialam wystarczajaco duzo kontaktu, zeby
dobrze sie w nim poruszac

[monika_a_b]

Długo zastanawiałam się nad pytaniem, który język z tych, którymi operuję,
lubię najbardziej? Takie pytanie to jedno ze standardowych pytań, które są mi
zadawane przez nowo poznane osoby. A ja do tej pory nie znam jednoznacznej
odpowiedzi... Jestem poliglotką, władam pięcioma językami, po prostu uwielbiam
języki innych narodowości, krajów (celowo nie piszę "obce", gdyż od samego
początku nauki staram się je sobie oswoić, przyswoić, by je czuć całą sobą),
chociaż różnie do nich podchodzę...

Język polski to mój język ojczysty, język który czuję najmocniej, w którym jest
mi najłatwiej wyrazić uczucia, sentymentalny, to język szeleszczący wierzbą
płaczącą nad strumykiem, do którego zawsze tęsknię i którego tajemniczym
brzmieniem mogę się rozkoszować 24 godziny na dobę... Wystarczy włączyć radio i
posłuchać audycji, tej melodyjności, tej zadziorności, tej upierdliwości
wreszcie... Zarazem jest to język-enigma, tak trudny do zrozumienia dla
obcokrajowców, jak i dla mnie do wytłumaczenia im jego specyfiki.

Język niemiecki to mój drugi język, chociaż sama nazwa "drugi język" to trochę
za mało, ba, dużo za mało, aby określić moje w nim zaangażowanie... W
niemieckim mówi się "Zweitsprache", co określa poziom języka "drugiego"
równoległy do języka ojczystego. To język, w którym najłatwiej mi pisać
skomplikowane rzeczy, eseje, podania, uwielbiam literaturę pisaną tym językiem,
gdyż wbrew pozorom jest to język bardzo poetycki, o ciekawym wybrzmieniu, swoją
trudnością intrygujący i przez to wciągający... Mam przy tym na myśli
tzw. "Hochdeutsch", inne regionalne odmiany niemieckiego są ciekawe, aczkolwiek
jak dla mnie nużące, męczące, denerwujące... Do tzw. "Ruhrpott" mam sentyment,
gdyż jest to regionalizm moich stron, jednak ja sama operuję "Hochdeutsch". Moi
przyjaciele i znajomi często mi mówili, że mówię po niemiecku, jakbym czytała
książkę. Wydało się, jestem molem książkowym, hehe...

Język francuski jest językiem, którego uczyłam się w szkole średniej i który
później studiowałam. Zafascynowałam się nim przez filmy z Louis de Funes -
pamiętacie tego Żandarma ze St. Tropez? To język choleryczny, pełen emocji,
życia, przygód, erotyzmu, elokwencji, niesamowitej zdolności lania wody na młyn
bez żadnego konkretnego przekazu (z własnego doświadczenia: przeprowadzałam
kiedyś wywiady z politykami, jestem pełna podziwu dla tej zdolności, tak obcej
Niemcom, kórzy walą prawdę prosto na ławę, bez ogródek)... Cała ta tak piękna
charakterystyczność europejskiego francuskiego topi się w zimnych wodach oceanu
w drodze do Quebecku, aby przybrać formę kaczego kwękania. Przykre.

Hiszpański to język, którego zaczęłam się uczyć na uniwerku, już jako studentka
iberystyki. Nie umiałam nic a nic, nawet "hasta la vista" z całą pewnością
napisałabym bez "h", które się przecież nie wymawia... Uczyłam się formy
europejskiej, wyjechałam na rok do Walencji, liznęłam tam trochę Valenciano
(czyli katalońskiego, który jest osobnym językiem), rozsmakowałam w hiszpańskim
trybie życia, w mojej pierwszej własnej przygodzie w kompletnie nieznanym
kraju, samusieńka... Miałam hiszpańskich przyjaciół, chłopaka, kochanka... I z
tym mi się ten język kojarzy: z wolnością, dzikością, swobodą, smakiem
zakazanego owocu, naturalnością oraz jaśminowym zapachem drzewek
pomarańczowych... Na studenckiej party we francuskim mieście Toulouse, w którym
nota bene częściej słychać hiszpański niż francuski, poznałam mojego obecnego
męża, Meksykanina z Montrealu, i od tej pory nastąpiło stopniowe wypieranie
mojego hiszpańskiego z Hiszpanii przez hiszpański z Meksyku. Różnice są
kolosalne... Oprócz tych dwóch form znam również włosko brzmiący hiszpański z
Argentyny, który jest moim absolutnym faworytem, ale cicho sza, by mąż się nie
dowiedział!

Język angielski ani mnie ziębi ani grzeje, mam obecnie do niego stosunek
stanowczo obojętny, który sobie wypracowałam z uprzednio wrogiego. To jak dla
mnie język operacyjny, pracowniczy, codzienny, konkretny, suchy, bez cienia
finezji. Jednak lubię słuchać osób o ładnym brzmieniu timbru głosu mówiących
właśnie po angielsku.

Łacina to moim zdaniem czysta matematyka i przez to tak ją lubię. Do matury
byłam przekonana, że zdobędę zawód związany z naukami ścisłymi (chciałam
studiować medycynę), gdyż bardzo lubiłam matematykę jak i chemię. Ucząc się
łaciny łapałam regułki w try miga, a tłumaczenie zdań kojarzyło mi się z
rozwiązywaniem krzyżówki. To język filozofów i strategów.

Języka rosyjskiego z powodu bardzo nieprzyjemnych przeżyć w dzieciństwie do tej
pory unikam jak ognia, sam wydźwięk tego języka powoduje u mnie odruchy
wymiotne. To język zdrady, zezwierzęcenia, braku jakichkolwiek ludzkich
odruchów. Z Rosjanami wolę mówić w jakimkolwiek innym obcym języku, ale nie
potrafię sie przemóc, by z nimi rozmawiać po rosyjsku, pomimo że kiedyś byłam z
tego dość dobra. Zapomiałam i nie chcę sobie przypomieć. Miałam znajomych z
Rosji, którzy na całe szczęście akceptowałi rozmowę ze mną w innym języku.

Język arabski jest językiem fascynującym, sczególnie mnie jako iberystkę.
Liznęłam go studiując we Francji i chociaż sam język mi się podoba, to raczej
nie uczyłabym się go ze względu na mocno nieciekawe (i niestety wielokrotne)
przeżycia związane z osobami z kultur, gdzie się mówi po arabsku.

Język japoński kojarzy mi się z grzecznymi dziewczynkami oraz sushi pachnącym
oceanem. Bardzo lubię ten język, znam kilka słów, ale mam zamiar kiedyś zapisać
się na kurs japońskiego, kiedyś, gdy moje życie z wartkiego nurtu przejdzie w
mieliznę, tak aby je ożywić. Język japoński to wyzwanie, sudoku dla mózgu.

To chyba wszystko na temat, więcej języków nie pamiętam, żadnego nie żałuję i
nie czuję skruchy. Z całą pewnością skończę w piekle lingwistycznym.

Moni

[xingxing]

> jestem pełna podziwu dla tej zdolności, tak obcej
Niemcom, kórzy walą prawdę prosto na ławę, bez ogródek

I właśnie dlatego nie lubię Niemców.

FRANCUSKI

[nionczka]

Francuski jest dla mnie najpiekniejszym jezykiem swiata. Najblizszym mi. Kocham
Francje, Francuzów i kulture tego kraju.

Bardzo lubie wloski, to chyba moj drugi ulubiony. Podoba mi sie tez portugalski
z Portugalii, bardzo rzadko z Brazylii.

Hiszpanski. Jako Iberystka i na dodatek mieszkajaca w Hiszpanii jestem pewnie
dziwnym przypadkiem bo nie przepadam za tym jezykiem. Jest niby fajny, wygodny
do mowienia, ale nic ponadto.

Podobnie jak ktos tutaj nie moge sie przekonac do angielskiego. Chociaz pol
zycia sie go uczylam nie lubie go uzywac. Robie to tylko wtedy gdy moje zycie
od tego zalezy. I nie znosze wersji amerykanskiej.

A z jezyków, ktorych nie znam podoba mi sie rosyjski, niemiecki, holenderski,
szwedzki...

[malynils]

Na mnie, w przeciwienstwie do Sukiennicy, finski nie dziala kojaco. Czy
swiadomosc obligatoryjnej nauki jedenastu przypadkow moze dzialac kojaco na
skolatana dusze emigrantki?

Uwielbiam angielski - ta jego miekkosc...

[roza12]

Mi sie podobaja 3 jezyki, angielski, niemiecki i francuski. Angielski podoba mi
sie zarowno w wydaniu brytyjskim jak i amerykanskim ale akcenty podobaja mi sie
tylko z niektorych rejonow Anglii i niektorych rejonow USA. Bardzo mi sie podoba
niemiecki i francuski ale francuski tylko w wykonaniu kobiet, faceci mowiacy po
francusku brzmia jak dla mnie bardzo zniewiesciale i smiesznie. Niemiecki
natomiast robi na mnie wrazenie jezyka stanowczego, zdecydowanego i meskiego.

[jan.kran]

Bardzo ladnie napisalas Rozo o niemieckim. Moze dlatego go tak lubie bo pasuje
do mojego charakteru.
Kran Stanowczy

[xingxing]

Jak dla mnie niemiecki to seplenienie, suchy, bez emocji. Ta ,,męskość" jakoś niewidoczna dla mnie jak słucham rodowitych Niemców, ale czasami i ja nie mogę się oprzeć temu wrażeniu. Nie leży mi coś takiego.
Francuski ma w sobie o wiele więcej finezji. Delikatny, szlachetny, nic dziwnego, że był używany przez arystokrację.

[danutaessen]

zdecydowanie angielski i holenderski.

[basiadahl]

No tak, mieszkam w Szwecji- to bedzie szwedzki, bo jest melodyjny i go caly
czas odkrywam i ucze sie. I to chyba zostanie do mi do konca zycia- poznawanie
szwedzkiego.
Natomiast od jakiegos czasu podoba sie j. finski. Pomimo, ze nie rozumiem ani
jednego slowa, to brzmienie tego jezyka jest magiczne dla mnie. I naprawde nie
wiem dlaczego. Moim nowym odkryciem podzielilam sie z miom Szwdedem i co
najmniej dziwnie sie na mnie popatrzyl. No coz Oni za Finami nie przepadaja...
I jeszcze ostatni jezyk- rosyjski i to tylko w wydaniu W. Wysockiego.
Pozdr

[gherarddottir]

Mnie sie tez podoba brzmienie finskiego i rosyjskiego. Rosyjski jest pieknym
poteyckim jezykiem, zreszta podobnie jak polski.

[maja92]

gherarddottir napisała:

> poteyckim jezykiem, zreszta podobnie jak polski.

***********
Ta - poetycki polski:

....w Trzebrzeszczynie chrzaszcz brzmi w tcinie...
.....rozrewolwerowany rewolwer....

)))))))))))))))))

Podobno dla obcokrajowcow charczymy duzo jak mowimy po polsku, albo
szelescimy....jakos malo poetycko mi sie to wydaje...
)))))

Basiudahl

[malynils]

Skad biora sie te animozje szwedzko-finskie? Jak myslisz?

[xingxing]

Mój ulubiony to japoński.
Cenię go za honoryfikatywność, keigo, brak przekleństw, system samogłoskowy i monosylabiczny, mieszankę trzech rodzajów pisma, piękny wydźwięk (u kobiet może przybierać postać piskliwego, u mężczyzn poważnego, lub na odwrót).
Poza tym jest to język bogaty w znaczeniach. Gorzej jednak dla uczącego się, ale warto się go uczyć.