Platfus

[xxx69]

Czy da się go usunąć operacyjnie? Wiem, że są różne ćwiczenia gimnastyczne na
płoskostopie ale nie mam czasu ani ochoty aby się w to bawić.Możne ktoś
słyszał o chirurgicznych sposobach likwidacji platfusa, a może są jakieś
specjalne masaże?
pzdr

[wadera3]

? lepiej kupić buty z wkładką....

[snajper55]

xxx69 napisał:

> Czy da się go usunąć operacyjnie? Wiem, że są różne ćwiczenia gimnastyczne na
> płoskostopie ale nie mam czasu ani ochoty aby się w to bawić.

A masz ochotę i czas na rekonwalescencję po takiej hipotetycznej operacji ? Na
jeżdżenie na wózku inwalidzkim przez kilka miesięcy, aż zoperowane kości się
zrosną ? A może potrafisz chodzić na rękach ? ;))

S.

[xxx69]

Do snajpera55: a możesz po prostu napisać czy taka operacja istnieje, a jej
konsekwencje pozostawić mnie?

[snajper55]

xxx69 napisał:

> Do snajpera55: a możesz po prostu napisać czy taka operacja istnieje, a jej
> konsekwencje pozostawić mnie?

Podobno istnieje.

"Co to jest płaskostopie poprzeczne i jakie są tego następstwa. Czy to prawda,
że częściej dotyczy kobiet? ... Treść:, TAK MOŻNA WYLECZYĆ OPERACYJNIE."
www.poradnikmedyczny.pl/mod/panel?fid=162&mid=2344&cmd=view&htb=1

S.

[bad_habit]

xxx69 napisał:

> Czy da się go usunąć operacyjnie? Wiem, że są różne ćwiczenia gimnastyczne na
> płoskostopie ale nie mam czasu ani ochoty aby się w to bawić.Możne ktoś
> słyszał o chirurgicznych sposobach likwidacji platfusa, a może są jakieś
> specjalne masaże?
> pzdr
płaskostopie jest spowodowane nieprawidłowym wysklepieniem stopy(niewyćwiczony mięsień podeszwowy).

Co to jest?

Płaskostopie poprzeczne to:
-poszerzenie przodostopia,
-obniżenie poprzecznego łuku stopy.

BARDZO CZĘSTO następstwem płaskostopia poprzecznego są zniekształcenia palców, jak:
a)hallux valgus - paluch koślawy,
b)tzw. palce młotkowate.


Kogo dotyczy najczęściej?

Tak, kobiet. Często z powodu noszenia obuwia na wysokich obcasach.

-Obciążenie stopy przesuwa się wtedy ku przodowi - dochodzi do przeciążenia i spłaszczenia przodostopia, na skutek rozejścia się kości śródstopia. Stopa opiera się wtedy na głowach II i III kości śródstopia zamiast na I i V.
-Stopy kobieca, ma słabszą budowę mięśniowo-więzadłowo-stawową.

Palce i kości śródstopia (śródręcza) liczymy od strony palucha (kciuka), który jest palcem pierwszym.

-Dochodzi także do osłabienia i zaburzenia napięcia mięśni stopy; wynikiem tego jest szpotawe ustawienie I kości śródstopia (kość odchyla się w stronę wewnętrznej krawędzi stopy) i bocznego odchylenia palucha -powstaje tym samym paluch koślawy.


Objawy.

-Ból pod podeszwami - pieczenie, palenie.
-Ból przy obciążaniu głów II i III kości śródstopia.
-Bolesne modzele na podeszwach stopy (zgrubienia naskórka powstałe na skutek długotrwałego ucisku - tutaj - przeciążenie środkowych głów śródstopia).
-Palce młoteczkowate.









Przy obciążeniu rozłożonym równomiernie na głowy wszystkich kości śródstopia, łuk poprzeczny stopy jest prawidłowy (rysunek pierwszy).
Płaskostopie poprzeczne - głowy kości II i III śródstopia są nadmiernie obciążone; powstają modzele (1).


UWAGA! WAŻNA JEST PROFILAKTYKA!

NALEŻY UNIKAĆ:
-niefizjologicznego obuwia z wąskim przodem i/lub na wysokich obcasach,
-długotrwałej pozycji stojącej,
-nadwagi.


Leczenie.

Zaleca się:
-stosowanie wkładki - tzw. peloty metatarsalnej - podpiera łuk podłużny oraz poprzeczny stopy;
-ćwiczenia wzmacniające mięśnie łydek i stóp - zapytaj specjalistę.

Buty ortopedyczne są konieczne, gdy wystąpią poważne zniekształcenia i dolegliwości.

Przy przewlekłych i nawracających zapaleniach stawów stopy:
-konieczne są operacje usztywnienia stawów skokowych,
-u dzieci i młodzieży - ćwiczenia stóp, chodzenie boso, obuwie z miękkimi podeszwami - bodźce z podłoża wzmagają aktywność mięśni stopy i podudzia.
Znalazłam artykuł,być może się przyda:)

Ja też znalazłem ciekawą publikację

[snajper55]

Wady stóp różnią się pod względem okresu występowania, charakteru zmian
zniekształcających, etiologii, stopnia zaawansowania zmian itd. Do często
spotykanych należą: stopa koślawa, końska, szpotawa, końska – szpotawa,
piętowa, wydrążona. Chorobą naszego wieku można jednak nazwać płaskostopie
statyczne.

I. Stopa płaska statycznie (pes planus) – najlżejsza forma płaskostopia. Wg
Kozińskiej – jest to stopa niewydolna mięśniowo. Specyficzna rola stopy to:
przenoszenie zsumowanego ciężaru ciała, różnych jego ruchów i postaw na podłoże
i odwrotnie oraz udział w dostosowaniu się do zmieniających się warunków
podłoża. Stopa zaangażowana we wszystkich prawie czynnościach życia, podlega
ich wpływom.
Przeciążenie stopy spotęgowane niewydolnością jej układu mięśniowo –
więzadłowego doprowadza do zniekształceń, zaburzeń funkcji, bolesności.
Obserwuje się np. stopę płaską statycznie w zawodach wymagających stania np. u
ślusarzy, tokarzy, ekspedientek oraz w zawodach związanych z przenoszeniem
ciężarów np. u tragarzy, listonoszy itp. Przebieg zmian patologicznych
przedstawia się następująco:
przeciążenie stopy i jednoczesne osłabienie mięśni odpowiedzialnych za jej
wysklepienie powoduje przerzucenie funkcji wysklepienia na układ więzadłowo –
torebkowy i doprowadza do obniżenia odpowiednich łuków. Najczęstszą przyczyną
płaskostopia statycznego jest dysproporcja między wielkością obciążenia
statycznego stopy, a wydolnością jej układu więzadłowo – mięśniowego.

II. Stopa płaska podłużnie – największe zmiany zachodzą w stawach najbardziej
ruchomych:
piętowe – skokowym i skokowo – łódkowym. Kość piętowa ustawia się koślawo,
głowa kości skokowej (podtrzymywana niewystarczająco przez wiązadło piętowe –
łódkowe podeszwowe) zsuwa się w dół do środka i ku przodowi, pociągając za sobą
kość łódkowatą, co przyczynia się do odwiedzenia przodostopia. Wynikiem tych
zmian jest spłaszczenie łuku dynamicznego w miejscu największego obciążenia. W
miarę zużywania się stawów przeciążonych niewłaściwym rozkładem sił statycznych
pojawiają się zmiany w strukturze kości i stawów. Płaskostopie podłużne, w
którym nie występuje koślawość kości piętowej, a stopa jest wydolna, nie wymaga
specjalnej ingerencji terapeutycznej, lecz właściwej higieny stóp, polegającej
na doborze obuwia i odpowiedniej ilości ruchu.

III. W przypadku stopy płaskiej przykurczonej – w okresie ostrym nie stosuje
się ćwiczeń, lecz tylko unieruchomienie. W okresie przewlekłym, bez objawów
zapalnych, wprowadza się ćwiczenia rozciągające i rozluźniające mięśnie
strzałkowe oraz wzmacniające pozostałe mięśnie.

IV. W stopie płaskiej zesztywniałej – mimo niemożności oddziaływania na mięśnie
bezpośrednio uszkodzone procesem chorobowym należy dbać o zachowanie pełnej
sprawności stawów skokowych górnych, kolanowych, biodrowych, palców, aby mogły
one pracować w warunkach prawidłowych.

W sferze działania nauczyciela wychowania fizycznego i instruktora gimnastyki
korekcyjnej pozostają głównie dwa pierwsze okresy płaskostopia, tj. stopy
płaskiej niewydolnej i wiotkiej.

Działanie korekcyjne w przypadku wad stóp skierowane jest na:
• Przywrócenie prawidłowych warunków anatomicznych;
• Wyrobienie odruchu, a następnie nawyku prawidłowego ustawienia stopy w
warunkach odciążenia i obciążenia, w staniu, w chodzie oraz różnych sytuacjach
życiowych wymagających szczególnie pracy stóp.

Najbardziej podatne na korekcję jest stadium niewydolności mięśniowo –
więzadłowej. Celem ćwiczeń jest wzmocnienie mięśni szczególnie osłabionych
oraz – jeżeli występują – usunięcie przykurczów. Wzmacnianie mięśni może być
dokonywane wyłącznie po uprzednim wyegzekwowaniu od ćwiczącego prawidłowego
ustawienia stopy.

Ze względu na lokalizację spłaszczenia rozróżniamy:
• Stopę płaską podłużnie z koślawością kości piętowej lub bez koślawości;
• Stopę płaską poprzecznie z paluchem koślawym lub nie;
• Stopę płasko – koślawą ze zniesieniem obu łuków.

Ze względu na stopień zaawansowania procesu patologicznego można wyróżnić
następujące okresy rozwoju stopy płaskiej podłużnie:

A. Stopa płaska niewydolna (niewydolność mięśniowa) – jest ona najlżejszą formą
płaskostopia. W odciążeniu (np. leżąc lub siedząc z założoną na kolanie nogą
badaną) łuki stopy ukształtowane są prawidłowo. W obciążeniu ciężarem własnym,
a zwłaszcza dodatkowym, ulegają one spłaszczeniu. Koślawość kości piętowej
najczęściej nie występuje; jeżeli jednak jest, to przy wysokim wspięciu na
palce znika. Przy prawidłowo ukształtowanej i silnie umięśnionej stopie i
podudziu maksymalne wspięcie na palce powoduje szpotawe ustawienie pięty. W
przypadku płaskostopia przy nieznacznym koślawym ustawieniu pięty szpotawości
tej jakby wystarcza, by zniwelować koślawość i ustawić kość piętową zgodnie z
osią podudzia. Bolesność występuje po długotrwałym staniu, w marszach itp. i
lokalizuje się w mięśniach szczególnie przeciążonych, a zwłaszcza w obrębie
przyśrodkowej strony sklepienia podłużnego, wzdłuż ścięgna mięśnia
piszczelowego tylnego.

B. Stopa płaska wiotka (niewydolność więzadłowa) – charakteryzuje się tym, że w
odciążeniu łuki jej są już nieco spłaszczone; potęguje się to w warunkach
wzrastającego obciążenia. Występuje też koślawość kości piętowej. Jeżeli
stwierdzało się ją już w poprzednim okresie, to nie znika ona przy wysokim
wspięciu na palce. Po przyśrodkowej stronie stopy uwidacznia się uwypuklenie
utworzone przez przemieszczoną głowę kości skokowej i kości łódkowatą.
Zewnętrzny kontur łuku statycznego ulega załamaniu na skutek odwiedzenia
przodostopia. Bolesność lokalizuje się w stawie skokowo-łódkowatym i w
rozcięgnie podeszwowym (u przyczepu do guza piętowego). Jest ona spowodowana
zwyrodnieniem chrząstki i torebki stawowej oraz pojawieniem się wyrośli
kostnych.

C. Stopa płaska poprzecznie – towarzyszy najczęściej niedomodze mięśniowej lub
więzadłowej stopy. Polega na obniżeniu główek drugiej i trzeciej kości
śródstopia i spłaszczeniu łuku poprzecznego przedniego i występowaniu często
znacznej bolesności. U dzieci w większości przypadków przebiega bezboleśnie.
Pod wyżej wymienionymi główkami wytwarza się gruby i drążący w głąb odcisk
(modzel). Ze stopą poprzecznie płaską, występuje paluch koślawy (hallux valgus).

D. Stopa płasko – koślawa - w stopie prawidłowej – patrząc od tyłu – oś pięty
jest przedłużeniem osi podudzia. Fizjologiczne odchylenie wynosi 5˚ (częściej w
kierunku do wewnątrz, tj. szpotawości). Przy koślawości stopy pięta ulega
skręceniu „na zewnątrz” i opiera się o podłoże brzegiem przyśrodkowym. Dziecko
z wadą tego typu zdziera obcas po stronie wewnętrznej. Należy dodać, że stopy
płasko – koślawe łączą się często z koślawością kolan, co jest przyczyną
pogłębiania się dolegliwości.

W stopie płasko – koślawej w stadium niewydolności mięśniowo – więzadłowej, w
którym podstawowym środkiem działania są specjalne ćwiczenia wzmacniające;
postępowanie wyrównawcze powinno obejmować również zmiany w obrębie
przodostopia.

E. Stopa szpotawa – odwrotnością stopy płasko – koślawej jest stopa szpotawa.
Charakteryzuje się skręceniem pięty „do wewnątrz” i oparciem jej na krawędzi
zewnętrznej. Przy szpotawości stopy dziecko zdziera obcas po stronie
zewnętrznej.

F. Stopa wydrążona – zniekształcenie polega na pogłębieniu wydrążenia stopy w
odcinku między guzem piętowym, a głowami kości śródstopia i równoczesnym
skróceniu tego odcinka. Wada charakteryzuje się wysokim podbiciem. Stęp jest
ustawiony piętowo i nieco w supinacji, a kości śródstopia – zwłaszcza pierwsza –
w nadmiernym zgięciu podeszwowym. Na skutek niedowładu krótkich zginaczy
palców, m

[snajper55]

F. Stopa wydrążona – zniekształcenie polega na pogłębieniu wydrążenia stopy w
odcinku między guzem piętowym, a głowami kości śródstopia i równoczesnym
skróceniu tego odcinka. Wada charakteryzuje się wysokim podbiciem. Stęp jest
ustawiony piętowo i nieco w supinacji, a kości śródstopia – zwłaszcza pierwsza –
w nadmiernym zgięciu podeszwowym. Na skutek niedowładu krótkich zginaczy
palców, mięśni międzykostkowych i glistowatych palce ustawiają się szponiasto,
rozcięgno podeszwowe wtórnie ulega przykurczowi.

Stopa wydrążona – w teście na plantokonturogramie – w części środkowej nie
pozostawia śladów.

Leczenie polega na stosowaniu wkładek ortopedycznych i specjalnego obuwia w
przypadkach niewielkich zniekształceń. Wadę dużego stopnia leczy się
operacyjnie.

Zniekształcenia palców stóp.

1) Paluch koślawy (hallux) – charakteryzuje się odchyleniem palucha ku stronie
bocznej (zewnętrznej). Polega na odchyleniu na zewnątrz palucha, który podkłada
się lub nakłada na drugi palec, a w przypadku koślawego ustawienia palców
ustawia się do nich równolegle. W tej sytuacji odsłania się i wystaje
przyśrodkowo znaczna część głowy pierwszej kości śródstopia, nazywana przez
laików naroślą kostną. Paluch koślawy towarzyszy też często spłaszczeniu łuku
podłużnego na skutek pozornego wydłużenia pierwszego promienia (pierwszej kości
śródstopia i paliczków palucha), powodującego nadmierny ucisk od przodu palucha
i pociąganie po cięciwie przez skrócony prostownik długi palucha.

Etiologia: zniekształcenie powstaje najczęściej na tle niedomogi statycznej
stopy, zaburzeń równowagi mięśniowej, zmian gośćcowych, rzadziej z powodu
uszkodzeń ścięgien czy innych przyczyn np. buty (wysoki obcas, nosek wąski,
spiczasty), urazy, zapalenie stawu pierwszego palca i kaletki maziowej,
genetyczne (DNA). Zniekształcenie występuje znacznie częściej u kobiet niż u
mężczyzn. Tłumaczy się to zarówno niekorzystnym działaniem wielu typów obuwia,
jak również słabszą konstrukcją stawowe – więzadłową kobiecej stopy. Paluch
koślawy kwalifikuje się do leczenia ortopedycznego. Leczenie
kinezyterapeutyczne jest ograniczone. Można stosować ćwiczenia w redresji
biernej.

2) Paluch sztywny – jest to sztywność stawu śródstopno – paliczkowego palucha
najczęściej w zgięciu podeszwowym. Przyczyną choroby są zmiany
zniekształcające, prowadzące stopniowo do bolesnego ograniczenia ruchów w
stawie śródstopno – paliczkowym palucha. Zmiany te mogą powstawać na tle
przebytych urazów oraz zapaleń, które zniszczyły część pokrywy chrzestnej na
powierzchni stawowych.

3) Palce młoteczkowate – wada polega na kątowym zgięciu stawu
międzypaliczkowego. Etiologia może być różna.

We wszystkich wadach statycznych należy zwracać uwagę na przebieg zmian,
pamiętając, że osłabione mięśnie jakby przerzucają cały ciężar ciała na aparat
więzadłowy, który nie mogąc podołać temu wysiłkowy, rozciąga się. W końcu
przeciążeniu zaczyna ulegać układ kostno – stawowy, co w konsekwencji prowadzi
do reakcji zapalnych i zniekształceń. Zmiany tego typu są już nieodwracalne.
Dlatego też ważne jest uzyskanie takiej wydolności układu mięśniowego stopy,
żeby mógł on w pełni zapewnić fizjologiczną budowę łuków, nawet przy
zwiększonych wymaganiach – zarówno statycznych, jak i dynamicznych.

Postępowanie korekcyjne i leczenie w przypadkach wad stóp:

Sprowadza się ono do:
• Profilaktyki – tryb życia, ćwiczenia, obuwie, inne wskazania i
przeciwwskazania w przypadku predyspozycji do wymienionych wad;
• Terapii – w przypadkach wad zaawansowanych należy uwzględnić wszystkie
powyższe elementy oraz zaopatrzenie ortopedyczne.

Postępowanie zależne jest od rodzaju i etiologii wady, wieku, płci, trybu życia
oraz stopnia zaawansowania. Dobór właściwego obuwia ma zasadnicze znaczenie
zarówno w przypadku stopy normalnej, jak i cechującej się jakimiś odchyleniami
od stanu prawidłowego.

mgr Lech Wysocki

[bad_habit]

a mógłbyś podać mi link do tego artykułu?Z góry dzięki!
p.s. jeśli znasz jakieś ciekawe stronki o temetyce chirurgicznej,byłoby fajnie!
pozdrawiam

[snajper55]

bad_habit napisała:

> a mógłbyś podać mi link do tego artykułu?Z góry dzięki!

64.233.183.104/search?q=cache:3OOzsTLzNiUJ:www.rehabilitacja.pl
/article.php%3Fsid%3D63+p%C5%82askostopie+operacyjnie&hl=pl

Niestety, jest tylko kopia w googlu, stąd taki długi adres. Jak będziesz miał
kłopoty z dotarciem do niej, to daj znać.

> p.s. jeśli znasz jakieś ciekawe stronki o temetyce chirurgicznej,byłoby
> fajnie!

Tę znalazłem przy okazji szukania czegoś dotyczącego operacyjnego leczenia
płaskostopia.

S.