Biografia Chmielewskiej

[alicia033]

główna podsunęła mi wywiad z autorką:
weekend.gazeta.pl/weekend/7,177333,30204790,joanna-chmielewska-dzwonila-na-komisariat-mo-zeby.html
Więc pytanie do wszystkowiedzących ematek: warto przeczytać czy niekoniecznie? Zwłaszcza, jak się Chmielwską lubi?

[ichi51e]

Warto. Chociaż zdziwiło mnie to ciagle picie wodki ale może takie czasy były…?

[zalamana_50]

Jestem woelka fanką Chmielewskiej i czytałam autobiografie, jestem ciekawa biografii, ale kiedy przeczytam nie mam pojęcia

[panna.nasturcja]

Ja nie przeczytam. Chmielewska napisała o sobie naprawdę bardzo bardzo dużo. Do tego sporo pomiędzy wierszami. A powieść o niej to będą jednak wyobrażenia, tak jak końcówka wywiadu i odpiwiedż dlaczego Chmielewska zagłosowała na JKM, pani nie wiem zgaduje i zgaduje głupio.

[alicia033]

panna.nasturcja napisała:

> i zgaduje głupio.

to powiedz nam, ty krynico mądrości, dlaczego Chmielewska tak mówiła?

[ichi51e]

To ze Chmielewska głosowała na JKM wcale mnie nie dziwi. Ona napisała takie dwie książki „Jak wytrzymać z kobieta” i „Jak wytrzymać z mezczyzna” pelno tam było takich tez których nie powstydził by się Mikke. Tylko ze człowiek myślał ze ona tak żartuje… no cóż o Korwinie dwadzieścia lat temu tez człowiek myślał ze on sobie bekę robi…

[kamin]

Ano właśnie. Też kiedyś dawno lubiłam J.Ch. Ale mocno ta twórczość nie przystaje do dzisiejszych czasów

[jasnoklarowna]

Nie przystaje, ale nadal śmieszy.
Świetna na jesienne depresje.

Lądowanie w Garwolinie mnie rozłożyło na łopatki.
A w latach 90 ze studiów czasami jeździłam do domu kilka godzin pociągiem zawsze z książkami jakimiś, do dziś pamiętam dziwne spojrzenia, jak nie zdzierżyłąm maseczki ciotki we Wszystko czerwone i buchnęłam śmiechem takim, że opanować się nie mogłam.
Drugi raz tak publicznie czytałam Dzikie białko i moment jak delikwent uciekał torami i mu garb odpadł. Długo nie mogłam sie uspokoić. No na psychiczną wyglądałam chyba.
Ale kij, nie żałuję, czasami wracam, ostatnio mama nudząca sie na emeryturze ode mnie seriami pożycza, bo mam Chmielewskich ponad 40, łącznie z jej ksiażką kucharską.

[tt-tka]

Oj, bo hukne - garb to w Lesiu odpadal !

Czasem wracam do Chmielewskiej, ale tej peerelowskiej. Pozniejsza jakos niebaldzo mi smakowala... kilka pozycji i postaci wzielam jak swoje, ciotki z Harpii, Bogusia Chlupowa i Bubel, moze jeszcze pare by sie znalazlo, ale niewiele.

Biografie przerzuce, ale kupie tylko o tyle, o ile mnie niebotycznie zachwyci albo poda smaczki nieznane.

[ichi51e]

Moim zdaniem w Dzikim białku!

[ichi51e]

Sprawdziłam - Lesio

[ochbejbe100]

W Lesiu.

[jasnoklarowna]

Wybaczcie pomyłkę, książki z tymi samymi częściowo bohaterami widocznie mi się pomerdało. A akcja z bykiem na końcu też w Lesiu?

[premeda]

Tak też w Lesiu.

[silenta]

Sama się zastanawiam czy do niej wrócić. Ja czytałam jako nastolatka w latach dziewięćdziesiątych w miarę wychodzenia kolejnych tomów. Teraz mnie naszło na powrót do tych ulubionych książek, skończyłam "Całe zdanie nieboszczyka", teraz czytam "Wszystko czerwone". I myślę o autobiografii, mam zresztą na półkach. Pamiętam, że odbierałam ją jako nudnawą ale z fajnymi momentami dlatego czytałam dalej. Bardzo dużo się o Chmielewskiej dowiedziałam. Poczytam wątek, bo po 30 latach to pamiętam ogólne wrażenie. Ja w sumie czytałam jako dziecko więc pewnie bardzo dużo nie zrozumiałam.

[silenta]

Nie wiedziałam, że wychodzi biografia, pisałam o autobiografii. Biografię chętnie przeczytam.

[jasnoklarowna]

Autobiografię czytałam całą, słabszy był tylko ostatni tom.
Polecam. Ale ja kocham Chmielewską. Mam praktycznie wszystkie jej książki poza "Jeden kierunek ruchu". Te dziecięce i młodzieżowe też.
Za biografię się raczej też wezmę, nie wiedziałam że będzie.

Jak bym dziś miała znaleźć coś w zastępstwie to chyba Olga Rudnicka. Polecam zacząć od Natalii 5, potem 2 kolejne części serii o Nataliach.
A potem już jak leci.

Z zagranicznych trochę mnie Evanovich bawiła, choć to nie całkiem te klimaty.

Ale polecę klasykiem.

KRÓLOWA JEST JEDNA. Dla mnie to właśnie pani Joanna, która tak naprawdę miała na imię Irena i na nazwisko też nie Chmielewska.
Zbieram się żeby przeszukać YT, może są gdzieś filmiki z wywiadów z nią. jej się nawet śmiesznie słuchało.

[andaba]

Hmmm.
Czytałam tej autorki "Wiek deszczu , wiek słońca" i "Droga do domu", które podobały mi się bardzo, bardzo.
Czytałam kilka innych, które też mi się podobały.
I czytałam też beznadziejny "Cień Róży".

Miejmy nadzieję, że ta będzie zblizona poziomem do tych lepszych.
Nie wiedziałam o tej książce, przeczytam na pewno. Przynajmniej spróbuję.

[malwanika]

andaba napisała:

> Hmmm.
> Czytałam tej autorki "Wiek deszczu , wiek słońca" i "Droga do domu", które podo
> bały mi się bardzo, bardzo.
> Czytałam kilka innych, które też mi się podobały.
> I czytałam też beznadziejny "Cień Róży".
>

Nie ta Chmielewska...

[daniela34]

Ta Chmielewska, ta. Andaba pisze o biografii Joanny Chmielewskiej (tej od kryminałów) autorstwa Katarzyny Drogi. I pisze, że czytała kilka książek autorstwa pani Drogi (wymienia tytuly), które były różne, dobre i słabe.

[gama2003]

Mnie z kolei stopuje coś innego.
Joannę Chmielewską wielbię bezkrytycznie i do serca sobie wzięłam wstęp do autobiografii.
I średnio wierzę, że ktoś napisze coś więcej, lepiej i prawdziwiej. W smaczki, przysmaczki.
I że to dzieło spodobałoby się bohaterce dzieła.

Poczekam na opinię ematek.

[panna.nasturcja]

Dokładnie tak! Wymyślanie motywacji Chmielewskiej, gdy ona sama napisała o sobie tak dużo i takdobrze, wydaje mi się wyłącznie chęcią zarobienia pieniędzy na cudzym nazwisku.

[alicia033]

panna.nasturcja napisała:

> Dokładnie tak! Wymyślanie motywacji Chmielewskiej, gdy ona sama napisała o sobie tak dużo i takdobrze, wydaje mi się wyłącznie chęcią zarobienia pieniędzy na cudzym nazwisku.

ale wiesz po co się pisze biografie?
I po co się czyta biografie?
Chmielewska to kreacja literacka Ireny Kuhn.

[silenta]

W powieściach, nie w autobiografii.

[alicia033]

silenta napisała:

> nie w autobiografii.

Skąd to wiemy? Od Chmielewskiej?
No właśnie.

[gama2003]

Od Chmielewskiej.
Ok.

Ale słychać w tym wątku, że ta biografia ma być oparta na autobiografii. Jeśli tak, to jest to zwykłe draństwo zarobkowe.

A jeśli to rzetelna biografia, oparta na wiedzy i faktach innych niż opowiedziane przez Chmielewską, w sensie pominiętych, doprecyzowane i dopowiedziane historie w oparciu o wspomnienia osób bliskich, znajomych itd to rozumiem.
Po coś takiego chętnie bym sięgnęła.
Biografię pełną gębą i dużym wkładem pracy autora.

[alicia033]

gama2003 napisała:

> Ale słychać w tym wątku, że ta biografia ma być oparta na autobiografii. Jeśli
> tak, to jest to zwykłe draństwo zarobkowe.

o to tylko jest dobrze napisane to mi absolutnie nie przeszkadza.
Bo wtedy za pasożyta musiałabym uznać np. Barańczaka. Czy Alicję B. Toklas, która "Moje życie z Gertrudą Stein napisała wyłącznie z powodów finansowych.

[chatgris01]

Problem w tym, że chyba nie jest dobrze napisane (styl się gryzie straszliwie z chmielewskimi klimatami, niżej dziewczyny cytowały).

[alicia033]

gama2003 napisała:
...

Dokładnie z taką samą myślą założyłam ten wątek.
Chętnie przeczytałabym biografię Chmielewskiej opartą na szerszych źródłach niż jej własna twórczość literacka. Nie wiem, czy ktoś z naszych polskich "firmowych" biografów (nie musi być od razu Tuszyńska czy Urbanek...) ma coś takiego w planach, czy w ogóle jest to możliwe i z jakich powodów.
Tu mi się nasuwa na myśl case Domosławskiego z Kapuściński Non fiction. Jeszcze raz zaznaczę - to tylko luźne skojarzenie, bo nie mam pojęcia czy były/są w środowisku biografów takie plany i jak się do tego odnosi(łaby) rodzina Chmielewskiej.

[chatgris01]

gama2003 napisała:

> Mnie z kolei stopuje coś innego.
> Joannę Chmielewską wielbię bezkrytycznie i do serca sobie wzięłam wstęp do auto
> biografii.
> I średnio wierzę, że ktoś napisze coś więcej, lepiej i prawdziwiej. W smaczki,
> przysmaczki.
> I że to dzieło spodobałoby się bohaterce dzieła.
>


Mam podobnie.
W dodatku pana Tadzia za "Chmielewską dla zaawansowanych" Gurua obsobaczyła rzetelnie...

[kochamruskieileniwe]

Tadzio (człowiek o specyficznym charakterze) mógłby wiele powiedziec o swoje chlebodawczyni
Niekoniecznie pochlebnie. Ale.... uogólniając - nie podcina sie gałęzi, na której się siedzi

[malwanika]

daniela34 napisała:

> Ta Chmielewska, ta. Andaba pisze o biografii Joanny Chmielewskiej (tej od krymi
> nałów) autorstwa Katarzyny Drogi. I pisze, że czytała kilka książek autorstwa p
> ani Drogi (wymienia tytuly), które były różne, dobre i słabe.

Ok. Teraz rozumiem, dzięki.

[quilte]

O? Czy to ta sama Katarzyna Droga, która kiedyś pisała bryki do polskiego?

[ayelen40]

Tak. I była red naczelną pełnego byków ortograficznych "Cogito" (fajne było, tylko te byki, brr).

[ayelen40]

Katarzyny Drogiej chyba jednak?

[tt-tka]

ayelen40 napisała:

> Katarzyny Drogiej chyba jednak?

Cyba jednak nie. Jej nazwisko jest rzeczownikowe, nie przymiotnikowe.

Ciekawe, swoja droga, jak to sie ustala - na podstawie dawnych zapisow, tradycji ustnej czy jeszcze inaczej ?

[ichi51e]

Jak sobie zainteresowany chce wiec najpewniej tradycja w rodzinie

[ayelen40]

Męska, czyli podstawowa forma nazwiska decyduje. Jeśli facet Droga to byłby rzeczownik.

[ayelen40]

Coś z Cogito kojarzę, że jej mąż jest chyba Drogi, czyli przymiotnik.

[zalamana_50]

Eeeety pytasz o autobiografie czy Biografie, która dopiero co wyszła?

[alicia033]

o biografię.

[andaba]

Świeży wywiad z autorka autobiografii zapewne pokazałby się we wszystkich mediach...

[shmu]

Pobiłby rekordy oglądalności

[panna.nasturcja]

Ale byłby w stylu

[shmu]

To samo myślałam. Ta Wariatka mogłaby coś takiego odwalić

[arthwen]

Mnie się podobała.

[panna.nasturcja]

Biografia? Czy pomyliłaś z autobiografią?

[tt-tka]

Autorka chyba tez lubi Chmielewska, sadzac z wywiadu, wiec mozna zalozyc, ze pisala o niej z sympatia

Jak sie pokaze w ksiegarniach, to przerzuce i albo kupie, albo nie. Sie zobaczy.

[mandelis]

Biografia powstala na bazie autobiografii, a te czytalam kilka razy. Nie wiem, czego jeszcze moglabym sie z biografii dowiedziec? Wiec raczej nie.

[ochbejbe100]

Ja to bym chciała się dowiedzieć, jak naprawdę nazywał się i jak wyglądał Diabeł.

[tt-tka]

Wojtek mial na imie, nazwisko nie wiem, czy kiedykolwiek padlo. A wygladal tak, jak zostal opisany we Wszyscy jestesmy podejrzani, niestety nie wiadomo, jak dlugo tak pieknie wygladal

Ja bym chciala sie dowiedziec, ale czy ta biografia to wyjasnia ? - skad te ciagoty do supermenow z szemranymi powiazaniami i czemu Chmielewska cale zycie lekcewazyla red flags widoczne dla kazdej ematki od pierwszego, gora drugiego rzutu oka

[gama2003]

Normalnie.
Małpiego rozumu dostawała, pisała przecież. I że miała słabość do ładnych rzeczy i nie tylko. Naiwna była, nieustannie to częste w przyrodzie.
No i ematki nie było. To akurat pech największy.

[panna.nasturcja]

Poważnie? Miała totalnie zaburzone relacje w domu, trudne małżeństwo, sama była osobą o bardzo trudnym charakterze. To, co w jej powieściach jest fajne i kapitalne do czytania, w życiu czyni człowieka nieznośnym dla otoczenia, niestety.

[gama2003]

A to też prawda, że była cholera jasną ( po kądzieli). Intensywne i zabawne literacko, ale z pewnością codzienność sielanką nie była dla domowników i współpracowników.

I w obecnych realiach ma to kompletnie inny odbiór, gdyby tak zacząć rozkminiać.
Z drugiej strony Chmielewska cicha i pokornego serca może nie miałaby takiego pióra.

[kochamruskieileniwe]

Przynajmniej w latach 90. była osobą o koszmarnym charakterze. Apodyktyczną niesamowicie plus wiele innych cech.Niestey niezbyt pozytywnych.
To co opisywała w książkach bardzo humorystycznym stylem, w rzeczywistości wyglądało zupelnie inaczej. Fakt, byli to częściowo zalezni od niej ludzie, opisywani w książkach (w sensie finansowym - typu kierownik ekipy remontowej, agent, wydawca.. ). Ale.. nie usprawiedlliwialo to sposobu w jaki ich traktowała

Lubiłam jej wczesne powieści (tzw PRLowskie). Poźniej była dla mnie niestrawialna. Prowdopodobnie znajomość kulis również na moja niechęć wpłynęła

[alicia033]

kochamruskieileniwe napisała:

> Przynajmniej w latach 90. była osobą o koszmarnym charakterze. Apodyktyczną nie
> samowicie plus wiele innych cech.Niestey niezbyt pozytywnych.

Otóż to.
Joanna Chmielewska to jest od początku do końca kreacja literacka. Włącznie z "Autobiografią". Co, oczywiście, niie dziwi, (mogę się najwyżej zdziwić, że tak dużo forumek tej kreacji w Autobiografi nie dostrzegło), nie ona pierwsza i nie ostatnia tej formy użyła.
O Irenie Kuhn natomiast wiemy publicznie bardzo nieiwele. Coś jak, avec toutes proportion gardées, z królową Elżbietą. O królowej Elzbiecie II możemy powiedzieć całkiem sporo. Natomiast o tym, jaką osobą była Elizabeth Windsor (czy jakie tam nazwisko formalnie nosiła) poza królewską maską wiemy niezbyt niewiele.

[chatgris01]

Elizabeth akurat chyba głównie była królową i temu podporządkowała całe swoje życie, od maleńkości ją do tego zaprogramowano, a obowiązkowy charakter w tym pomógł (jej siostra była kompletnie inna).

[ayelen40]

Od maleńkości raczej nie, była córką drugiego syna.

[chatgris01]

Ale pierwszy syn nie miał następcy, więc od początku patrzono pod tym kątem na potomstwo drugiego.

[czoobakka]

O ile dobrze pamiętam, jego zdjęcie było w autobiografii.

[jasnoklarowna]

Pobiegłam i w tomie III tadaaaaaam

[ochbejbe100]

Dzięki! I te baby tak za nim szalały, hmmm

[chatgris01]

ochbejbe100 napisał(a):

> Dzięki! I te baby tak za nim szalały, hmmm

Toż pisze, że to okropne jego zdjęcie.
No i te ówczesne męskie fryzury (zaczes do góry) większości facetów urody nie dodawały...

[alicia033]

jasnoklarowna napisała:

> Pobiegłam i w tomie III tadaaaaaam

Hmmmm
Przyjmijmy, że aparat fotograficzny nie był jego przyjacielem.

[silenta]

Kurczę, a z którego roku masz wydanie? Ja przeleciałam wszystkie swoje tomy i u mnie nie ma tego zdjęcia, a na pewno nie w III tomie. Ja mam III tom z 1994 roku.

[ochbejbe100]

No właśnie, pamiętam, że u mnie nie było.

[jasnoklarowna]

Mój jest wydawnictwa wers z 2000 roku, tom Ill tytuł Druga młodość.. Ale na bank te biografie były poprawiane, bo pierwsze tomy pożyczałam od koleżanki w akademiku w latach 90 i się różniły od tych które czytałam ponownie po kupieniu własnych. Gdzieś też mi się obiło że była różnica polegająca na fragmentach jakiegoś utworu czy dialogu, którego w późniejszych wydaniach już nie było.
Ale nie pamiętam dokładnie.

[semihora]

"Niebo". W tomie piątym.

[quilte]

U mnie też nie ma tego zdjęcia Wojtka - i też wydanie z 1994 roku. Za to właśnie odkryłam dwa mniejsze zdjęcia, na których jest Wojtek.

[konsta-is-me]

Gdzieś w Autobiografii jest zdjęcie ( niewyraźne) ale jest.
Marka też( późniejszy gach).

[quilte]

Taki Diabeł jest w trzecim tomie "Autobiografii" z 1994.

[silenta]

Tak, takie mam i na zdjęciu niżej na tej stronie też jest ale tamtego nie mam.

[silenta]

Poza tym znalazłam w tym tomie ściągę na temat: obraz polskiego społeczeństwa w Lalce

[silenta]

I listę klasy z liceum i 37 osób na niej. A niedawno była jakaś drama, że w klasie dziecka 26 osób.

[quilte]

[ayelen40]

Toż to żaden diabeł, tylko pan księgowy z PRL-u.

[chatgris01]

tt-tka napisała:


> Ja bym chciala sie dowiedziec, ale czy ta biografia to wyjasnia ? - skad te ci
> agoty do supermenow z szemranymi powiazaniami i czemu Chmielewska cale zycie le
> kcewazyla red flags widoczne dla kazdej ematki od pierwszego, gora drugiego rzu
> tu oka
>

Bo byli piękni, a poza tym ich zawody (prokurator, rzekomy agent specjalny) dodawały im +1000 do zayebistości, przecież ona już pisała kryminały i pchała się ze wszystkich sił do takiej wiedzy z pierwszej ręki (i ciekawa jej prywatnie też była).

[ochbejbe100]

Ten Marek to jakaś lewizna, która próbowała się otaczać nimbem tajemnicy, działało to chyba jak cholera. W końcu go pogoniła, ale lata to zajęło.

[jasnoklarowna]

Marka też znalazłam w tomie V. Wklejam zdjęcie oraz mniejsze zdjęcie z opisem, który mnie rozbawił.

[novembre]

Jak się nazywał, to nie wiem, ale jego zdjęcia są w Drugiej Młodości.

[geez_louise]

Przeczytajcie i powiedzcie mi czy mam kupić, bo dzieła kalającego obraz Ukochanej Autorki nie zniosę.

Uwielbiam Atobiografię JCH, wychowała mnie, uratowała w najgorszych momentach życia (kilkanaście stron i byłam spokojna, zawsze miałam któryś tom przy łóżku). Z kilku opresji wyszłam myśląc jak w tym przypadku postąpiłaby Chmielewska.

Tęsknię za nią bardzo, lubiłam jak była na świecie i czasem coś fajnego powiedziała lub napisała, chociaż jej ostatnie książki nie były już „tym”.

[ekstereso]

Wiesz że jakiś mi ją przypominasz?
Też uwielbiałam starsze książki.

[geez_louise]

❤️ pewnie przez „dzieciątko”, ale przecież nie ma lepszego określenia na kawał chłopa, który tak ładnie mi się udał 🙂

[ekstereso]

😁

[mysiulek08]

bedac fanka Chmielewskiej rzecz jasna, ze przeczytam, wlasnie kupilam, papierowa wersje, bede czekac z niecierpliwoscia na 'dostawe'

[lampasufitowa]

Czytałam autobiografię, lata temu...
Fajna, jej lekkim piórem napisana.

[alicia033]

lampasufitowa napisała:

> Czytałam autobiografię, lata temu...
> Fajna, jej lekkim piórem napisana.

Nie o nią jest pytanie.

[alexa0011]

Kupię. To była moja miłość absolutna, jej książki prowadziły mnie- najpierw Tereka, Okrętka, potem Pawełek i Janeczka, potem reszta. Przy nawiedzonym domu nie śmiałam się, ale zanosiłam wręcz rykiem. I jeszcze Całe Zdanie, i Boczne Drogi...Przykro mi było na koniec, kiedy na hjaw wyszła jest homofobia, a mój brat właśnie wyszedł wtedy z szafy. No przykro, ale życie.

[ochbejbe100]

Najbardziej rzygogenną książką był Gwałt. Aż się wierzyć nie chce, że ta sama autorka napisała Wszystko czerwone i Lesia.

[kamin]

No właśnie. Homofobią, meski szowinizm i ogólnie toksyczny charakter, którego w sumie była świadoma. Gdyby na forum napisała jej hipotetyczna córka, to ematka krzyknęłaby gromko "zerwij relacje z matką".
Też się zaczytywałam i podziwiałam jakby coś, ale to inne czasy były.

[ayelen40]

Każdy jest dzieckiem swojej epoki. Pisarze też.

[chatgris01]

Powiedziałabym nawet, że pisarze zwłaszcza.

[turzyca]

>ogólnie toksyczny charakter, którego w sumie była świadoma. Gdyby na forum napisała jej hipotetyczna córka, to ematka krzyknęłaby gromko "zerwij relacje z matką".

Nie jestem pewna okrzyku ematki.
Bo toksyczny charakter, którego jest się świadomym i bierze się na niego poprawkę w stosunku do własnych dzieci, jest czymś innym niż toksyczny charakter, którego człowiek nie przyjmuje do wiadomości, ukrywa, a jego koszty przerzuca na dzieci.

[semihora]

Przeczytałam kilka stron dostępnych w necie i uczucia mam mieszane. Pewnie sięgnę, o ile trafi się taka możliwość, ale nie kupię.

[barbibarbi]

Bardzo warto, u-wiel-biam, czytałam kilka razy, wracam co jakiś czas. Nastraja mnie optymistycznie, mimo, że to ciężkie czasy były.

[kamin]

Co czytałaś kilka razy?

[barbibarbi]

Autobiografię Chmielewskiej, wszystkie części po kilka razy.

[kamin]

Aha. A wątek jest o tym czy warto przeczytać biografię.

[primula.alpicola]

Nieeee.
Na pewno wolę Autobiografię.

[leanne_paul_piper]

Nieee, jeżeli autorka nigdy nie poznała Chmielewskiej, bo 'się nie złożyło', to taka biografia nie będzie miała dla mnie żadnej wartości.

[andaba]

Ciekawe kryterium, jak chodzi o biografie...

[alicia033]

andaba napisała:

> Ciekawe kryterium, jak chodzi o biografie...

Prawda? 🤦

[semihora]

W tym konkretnym przypadku to kryterium może mieć pewien sens. Autorka biografii dopisuje dialogi do wydarzeń z autobiografii - i tyle. Żeby chociaż pogadała z Chmielewską (to kiedyś, bo dziś z jej rodziną), to może dodałaby coś, czego jeszcze nie wiemy. A tak? Znany materiał dostaje inną formę, w dialogach hulaj dusza.

Czy autorka napisała je lepiej niż sama Chmielewska? Przeczytałam kilka stron i nie sądzę. Język toporny, zabrakło tej oryginalnej lekkości.

[leanne_paul_piper]

No przecież nie wymagałabym tego, gdyby autorka pisała biografię Ramzesa II, czy Napoleona, ale w przypadku Chmielewskiej można było ją poznać, gdyby włożyło się w to trochę wysiłku. Zwłaszcza, gdy planowało się pisać jej biografię. Więc tak, dla MNIE w tym przypadku dyskwalifikuje to autorkę.

[kochamruskieileniwe]

leanne_paul_piper napisała:

> ale w przypadku Chmielewskiej można było ją poznać, gdyby włożyło
> się w to trochę wysiłku. Zwłaszcza, gdy planowało się pisać jej biografię.
>

Bląd.
To był w sumie zamknięty (przez nią) swiatek.

[asia.sthm]

Rany boskie, Gurua pogoniłaby jà aż by wizgało.
Przecież po to napisała autobiografię z aneksem żeby jej po śmierci nie musiał szlag trafić jak ktoś inny napisze. Wyraźnie to zakomunikowala wiele razy, w wywiadach również.
A tu taki przewał przeambitna autorka wywija.
Gniota nie przeczytam, bo nie.

[chatgris01]

Przeczytałam właśnie fragment na woblinku i mi to nie wygląda na biografię, tylko na powieść opartą na faktach z "Autobiografii".
To jednak wolę "Autobiografię".

Ale jeśli Arael Zurli napisze biografię Chmielewskiej, to biorę w ciemno!

[gama2003]

Dobra, przyznam się, że wywiad zalinkowany u góry przeleciałam wcześniej bezmyślnie wzrokiem a teraz dopiero przeczytałam ,, ze zrozumieniem,,. I rozczarowaniem.

Zniechęcił mnie do zakupu książki, takie przemyślenia, głębsze i w ognistej dyskusji to ja mogę mieć w tym wątku, jak się ematki rozgrzeją i Chmielewską na warsztat po swojemu wezmą. Co się już zresztą dzieje.

Autorka książki nie chce swego dzieła spojlerować i nie wygada w wywiadzie, dlaczego Chmielewska miała zasadę zostawiania porządku w chałupie.

Serio ?

Dla nowych ewentualnych czytelniczek Chmielewskiej to dzieło ? I to - może już czas pani Joanno się obnażyć, nie uważa pani ? ( przekręcam, rozczarowana).

[silenta]

I jeszcze to nie biografia tylko powieść biograficzna, też teraz doczytałam. Na motywach autobiografii i wywiadów. To ja podziękuję.

[quilte]

Jakiś czas temu gdzieś mi mignęły te fragmenty - to jest chyba pisane w pierwszej osobie? Jeśli tak, to pomysł karkołomny, nie wyobrażam sobie, żeby to się mogło udać.

[chatgris01]

Nie, pisane w trzeciej osobie. Jak powieść, nie jak biografia.

[quilte]

Masz rację, znalazłam. Ale i tak, ała!: "Żebyś ty wiedziała, Janko, co się dzieje w takim zwykłym warszawskim biurze projektów jak BLOK... " - to niby mówi Joanna, no heloł!

[ichi51e]

Tak w wywiadzie jest ze autorka wymyślała co do kogo mówił…

[daniela34]

Auć. Boli!

[szpil1]

Na Gazeta.pl jest dziś fragment tej książki. Okropnie się to czyta.

[semihora]

Zgrzyta.

[alicia033]

szpil1 napisała:

> Okropnie się to czyta.

Tak.
Jak któraś jeszcze nie przeczytała, to niech tego nie robi. Szkoda sobie "psuć" Chmielewskiej.