wspomnienia...

[g_hos_t]

Macie jakieś ciekawe wspomnienia z okresu kiedy uczyliście się żeglować ...,
z obozów ..., egzaminów . ?

[voitek4]

np: lewy kaszalot wybieraj, zamiast lewy foka szot wybieraj???

[piotr_c]

Moje takie wspomnienie z pierwszego mojego obozu żeglarskiego. Miałem wtedy 16
lat, pływaliśmy już drugi tydzień więc wszyscy czuli się panami steru :)
Miły upalny dzień , razem z drugą omegą i kabinówka bosmana z Wierzby
ganialiśmy się po jeziorku oblewając się wodą. Humory były szampańskie i kiedy
druga omega przeszła tuż przed nami, zaliczając pełną salwę burtową z 3
wiader ,nasz młody instruktor głosem admiralskim wydał mi komendę " Odciąć im
ster!" Na co ja radośnie " Jest , odciąć im ster !" i wyłożyłęm ster na burtę
celując we "wrogie" jarzmo. Anioł stróż nadgodziny odrobił, bo chybiłem ich o
grubość lakieru :))) Dopiero wtedy dotarło do mnie jaką drakę mogłem zrobić :(.

A żaglówkowe "bitwy morskie" to nadal jedna z moich ulubionych rozrywek na
moich rejsach. Takie np dwa oriony , ze zdjętymi fokami ( abu miejsce dla
polewaczy zrobić) kręcące się w ciasnych zwrotach na przestrzeni 7x7 m to jest
naprawdę niezła szkoła manewrowa. I fajnie musi wyglądać z zewnątrz :)

[powolnyrumpel]

my się biliśmy zawsze o kółko. kładło się koło ratunkowe na kabinie - nie
przywiązane i trzeba było abordażem je zgarnąć. oczywiście taką akcję
poprzedzała śilna wodna kanonada z wiader pokładowych. no ale jak sternikowi
noga wpadła miedzy dwie łódki i troszkę mu ja obtarło to stwierdziliśmy że to
może jest zbyt niebezpieczne.
a jeszcze bawiliśmy się na wytrzymanie - kto kogo wytrzyma - łódki na zbierznym
i jazda . też się skończyło jak ani ja ani kolega nie chciał odpuścić i
ostateczeni w ostatniej chwoli oboje zrobilkiśmy zwrot tylko ze w ta samą
stronę i się walnelliśmy bokami. nie było to silne ani tragiczne ale
stwierdziliśmy że wystarczy tej zabawy bo po co kusić licho

[piotr_c]

Uff ulżyło mi, myślałem, że tylko mnie takie pomysły do głowy przychodzą :))

[roody102]

Z "bitew morskich" to ja pamieam taka. Upal. Pogoda w sam raz - wieje
zdecydowana trojka. Bez szkwalow, nie szarpie. Idealna na leniwe zeglowanie.
Znajomi z jachtu mnie wolaja zeby podplynac. Czuje, co sie swieci, wiec
rozkazuje wyjac wiadro i garnki, dyskretnie nabrac w nie wody i uszczelnic
zejsciowke. Zaloga wykonuje polecenia, z tym, ze w momencie gdy jach znajomych
sie zbliza, to oni uszczelniaja zejsciowke od srodka! Zostalem sam na mostku,
ale nie moglem sie przeciez poddac. Wiec puscilem foka, talie noga przycisnalem
i w decydujacym momencie puscilem rumpel, porwalem wiadro i sru... Niestety,
plastikowe ucho sie wyczepilo i wiadro wpadlo do kokpitu znajomych. To byly
Oriony, malutkie, wiec wychylilem sie od siebie po to wiadro i... dostalem sie
do niewoli - kolega mnie zlapal z koszulke, ktorej zdjac nie bylo kiedy i
wciagnal mnie do ich kokpitu, ale nie mial litosci - od razu mnie zepchnal do
wody. Tymczasem moj Orion dzielnie, na pelnych zaglach odplynal jako statek
widmo. Zaloga nie chciala przyjmowac rozkazow z wody. Wychylili sie tylko i
zrobili mi beczelnie zdjecie. Uratowla mnie zaloga kolegi a potem oddali mnie
zywego i zdrowego na jacht wlasciwy. Obylo sie bez batow ;-)))

[gacki]

g_hos_t napisał:

> Macie jakieś ciekawe wspomnienia z okresu kiedy uczyliście się żeglować ...,
> z obozów ..., egzaminów . ?

Na pierwszym obozie instruktorzy wysyłali kursantów do bosmana po wiadro
kilwateru. Dobrze, że na mnie nie trafiło. A kiedyś, gdy pływałem sobie
gościnnie na łódce z kursantami, byłem świadkiem jak instruktor stwierdził, że
mamy wodę w skrzynce mieczowej i kazał jednemu gostkowi wybierać ją. Chłopak
różne narzędzia próbował stosować: sznurówkę, końcówkę szota, szmatkę. Za
bystry to nie był :-)

[primavera_73]

Ostatnia moda to wysyłanie kursantów do bosmana po "festkopy". Nikt ich,
niestety, nie uprzedza, żeby włożyli patelnię w spodnie.
Na jednym z obozów funkcjonował MERCEDES. Był to kibel w postaci czterech dziur
w dechach (początek lat 80-tych) - czterodrzwiowy, czterocylindrowy, stąd
nazwa. Fajnie było, jak na początku ktoś prosił o pożyczenie szmaty do mycia
mercedesa.
Cóż to były za czasy - omegi wszystkie były drewniane, łza się w oku kręci.

[zuzek44]

No dobra, to się poprodukuję...
Najpierw trochę wspomnień moich prywatnych. Z pierwszego stacjonarnego
obozu żeglarskiego nad Zatoką Pucką. Kiedym już nieco zaczęła kumać, o co biega
z rumplem i żaglem, puścili mnie samopas na optymiście. Miałam wtedy jakkieś 13
lat. Optymist ma dość proste mocowanie urządzenia sterowego. Mianowicie należy
zahaczyć nim o 2 bolce znajdujące się na pawęży. Czasem, gdy są fale lub
płytko, może ster wybić do góry i trzyma się wtedy na jednym haczyku, lub nie
trzyma się w ogóle. Taka właśnie awaria mi się przytrafiła. Najpierw próbowałam
zachować zimną krew i opanować sytuację. Niestety, bez rezultatu. Widząc
przepływającą nieopodal DZ ze współkursantami, zaczęłam się w niebogłosy
wydzierać:"Ratunku! Nie mam steru! Pomocy!" i tak w koło Macieju...
Instruktorzy, świadomi głębokości akwenu i warunków atmosferycznych spokojnie
odpłynęli dalej, a po mnie litościwie przyszedł bosman (piechotą, bo wody było
do pasa) i wyciągnął na brzeg. Tym sposobem uniknięto katastrofy morskiej na
wielka skalę. :)
Na pierwszym "ruchomym" obozie płynęliśmy z instruktorem przez kanały
mazurskie, we dwójkę, na starej drewnianej omedze z ciężkim masztem. Jak to w
kanałach bywa, czasem trzeba kłaść maszt. Więc Krzysiek, instruktor,
łopatologicznie mi wszystko wyłożył i posłał do odkręcania beczki sztagu.
Przykazał przy tym, żebym zostawiła 1-2 obroty, to on się przygotuje i
przytrzyma maszt. Sam tymczasem, odwrócony twarzą w stronę rufy, zajął się
rozmową z następną łódką w holu. Ja jednak przeoczyłam krytyczny moment jednego
obrotu i mimo szczerych chęci nie byłam w stanie utrzymać masztu w pionie.
Krzyś tymczasem, nieświadom zagrożenia, spokojnie konwersował. Jednak
przerażenie wymalowane na twarzach rozmówców (którzy widzieli co sie święci),
musiało go zaalarmować, bo w ostatniej chwili odwrócił się i zdążył złapać
masz, zanim ten uderzył go w głowę lub spowodował inny kataklizm na pokładzie...
Dobra, tyle z moich prywatnych obozów. A teraz z obozów, na których zdarzyło mi
sie pełnić bardziej odpowiedzialne funkcje niz kursant ew. wachtowy.
Więc: Wisła 2000. Płynęliśmy w holu, ale kabinówce Amadeuszowi nas ciągnącej
wysiadł silnik. DZ płynąca tuż za nią stanęła w poprzek do nurtu na kamieniach
i w dodatku zbierało się na burzę, a przynajmniej na deszcz. Aby nieco opanować
sytuację postanowiliśmy przymocować Amadeusza burtą do DZ od strony 'zanurtnej'
tzn. tak, zeby go nurt nie wpychał jeszcze bardziej na DZ. Załoga Amadeusza
zajęła się naprawą silnika i to ich pochłonęło bez reszty. Nagle z przerażeniem
spostrzegliśmy, że Amadeusz znalazł się niebezpiecznie dalego od DZ i tzryma
się tylko na jednej cumie. Wkurzony awarią silnika sternik Amadeusza zaczął
krzyczeć:"Świetnie! Tego mi tylko brakowało! I jeszcze może oddacie mi cumę,
co?" Na te słowa Ola, stawiająca pierwsze obozowe kroki, chcąc wypełnić każdą
usłyszaną komendę, posłusznie odwiązała ostatnią nić połączenia DZ z
Amadeuszem. Tym sposobem noc spędziliśmy w najbliższych krzakach, w które nas
wepchnął nurt, klnąc nadgorliwość na czym świat stoi ;)
Teraz trochę kambuzowych opowieści najmłodszego pokolenia naszych
drużynowych żeglarzy.
Na naszej DZ kambuz urządzony był w zabudowanym forpiku. Niewątpliwie
rozwiązanie to czyniło DZ bardziej samodzielną, ale miejsca w środku było
ledwie dla jednej osoby. Dzieciaki (12-13 lat) pochłonięte były gotowaniem
obiadu i co chwila dochodziły do naszych uszu okrzyki rodem z pola walki. Wodę
zazwyczaj gotowaliśmy w wielkim, 7 litrowym aluminiowym czajniku w kształcie
uroczego imbryka do parzenia herbaty. Z charakterystycznym 'dzióbkiem'. Nagle,
zapewne w najgorętszym momencie całego gotowania, słyszymy rozpaczliwy głos
Hnatka:" O Boże! Woda mi kipi, wszystko zaleje!" Z błyskawiczną odsieczą
pospieszyli mu współkucharze: "Hnatek, za lufę go! Za lufę go!" Chodziło
oczywiście o ten nieszczęsny dzióbek...
Kolejna kambuzowa historia również dotyczy tego czajnika, a raczej jego
wielorakich zastosowań. Dzieci gotowały obiad. We wszystkich garnkach
zamieszkał sos do makaronu, tyle, że makaron nie był jeszcze ugotowany.
Zrozpaczona Diana przychodzi do kadrówki i marudzi, że nie ma gdzie ugotować
klusek. Poleciłyśmy jej, by ruszyła głową (ale to takie bolesne...) i coś
wykombinowała. Miałyśmy na myśli przełozenie sosu do plastikowych miseczek czy
coś w tym rodzaju, ale efekt twórczej fantazji Diany przeszedł nasze
najśmielsze oczekiwania. W porze obiadowej zakradłyśmy się do kambuza, żeby
sprawdzić jak sprawy stoją i czy znów będziemy głodować. Szperamy, szperamy po
garnkach, a makarou ani śladu. W końcu zdesperowane pytamy Dianę, gdzie są
kluski. Diana, z rozbrajającym uśmiechem:"W czajniku." Na szczęscie dzieci nie
mają w zwyczaju solić (to przecież takie niezdrowe!) czegokolwiek oprócz
kisielu i budyniu, więc ugotowana później w czajniku herbata nadawała sie do
spożycia.
Ufff, Wam też idzie dymek z monitora? Bo moja klawiatura się zrobiła
podejrzanie czerwona... Ale tak to jest, gdy zamiast żeglować, siedzi się w
taaaaką pogodę w pracy. Ale od października odpocznę, bo studia zaczynam ;).
Pozdrawiam,
zuzka

[primavera_73]

Taki czajnik z dzióbkiem teżmieliśmy - na trzecim roku studiów zrobiliśmy
parodniowy wypad na Mazury. Był początek maja, zimno a morsy od Bełbota w
wyposażeniu ogrzewania nie mają. W tym czajniku wieczorami robiliśmy grzańca na
ognisku. Z tego rejsu pamiętam taką scenę - Venus idzie fordewindem pod most.
Na dziobie chłopak rozkręca ściągacz na sztagu a widać, że gdyby most był o 30
cm wyżej, obyło by się bez kładzenia masztu. Ale kłaść maszt z żaglami i w
fordewindzie? W kulminacyjnym momencie chłopak jedną ręką złapał się kosza
dziobowego, drugą trzymał końcówkę sztagu i przechylił się wdzięcznie w stronę
rufy. Za mostem pociągnął za sztag i dalej płyneli fordewindem. Miał chłopak
parę w łapach. Z opowieści ojca znam natomiast historię manewru trzebieskiego -
w Trzebieży facet zdawał egzamin na sternika morskiego. Idzie na betonowe
nabrzeże pełnym kursem, wszyscy obserwują go z zapartym tchem, bo może zrobi
sie jakiś cud. 20 metrów przed tym betonem pada komenda "cała wstecz". Jacht
nie przeżył, nabrzeże stoi do dziś. Miał facet ułańską fantazję.

[rfx]

Kilka lat temu staliśmy w Giżycku w Almaturze. Rano mieliśmy oddać naszego
Nasha w LOKu, a po drodze przez kanał jest most obrotwy, otwierany dosyć późno.
Wykombinowałem, że wypłyniemy wczesnym ranem i przepchamy się pod spodem.
Byłem sam ze swoją dziewczyną, więc już od świtu zżerał nas stres - uda się,
czy nie uda? I jeszcze kłopot z grubaśnym masztem - jak we dwójkę go postawić?
W ulewnym deszczu złożyliśmy maszt, przepagajowaliśmy i przeburłaczyliśmy kanał
aż do krytycznego miejsca. Tam, pod mostem bardzo nisko, więc maszt z krzyżaka
na ramię, a moja pani pagajujue. Idzie ciężko, wszystko mokre, maszt ciężki jak
cholera, mało miejsca by wsadzić pagaj w wodę, wanty czepiają się
wszystkiego... Ale jest! Przeszliśmy. Z radości ucałowaliśmy się, cali mokrzy
od deszczu i potu, wymyślamy żeby pójść za ciosem i od razu postawić maszt
(wiadomo, w wejściu do LOKu kamienie, wiatr pewnie dopychający, z położonym
patykiem może być ciężko). Dookoła cisza, spokój, nikomu nie będziemy
przeszkadzali. Więc znów walka - maszt wielki, ciężki, chwieje się na boki,
kabina ugina się pod naszym ciężarem, wanty coś krótkie, szekla nie chce
złapać - normalnie, jak to na Mazurach. W końcu poszło, klarujemy żagle, bom na
miejsce, siadamy do pagai...
Przed nami most kolejowy.

rfx

[piotr_c]

Fajne historyjki,

To teraz mój pierwszy, samodzielnie organizowany rejs ( 2 Oriony)
Płyniemy jeziorem Ryńskim, mocno halsując. Mój kolega zaczytany w mapie za
każdym razem przesiada sie z burty na burtę nie odrywając oczu od mapy.
Za kolejnym zwrotem stało się ... dostał w czubek głowy bomem aż zadudniło.
Ale nic , nawet sie nie skrzywił, nie mówiąc o oderwaniu sie od mapy :). Myslę
sobie , ale twardziel ! Aż tu nagle podnosi oczy na mnie i pyta się :
" Mrówki czy skorupki? "
Zamarłem z wizją załoganta pozbawionego rozumu przez bom. ...... na szczęście
uzupełnił
" No minęliśmy wieś Mrówki czy Skorupki?"


Kamień spadł mi z serca prosto na nogę :>