Asperger u nastolatka

[alicja513]

Moje dziecko ma teraz 8 lat i podejrzenie aspergera. Ciekawa jestem, jak ta
choroba zmienia się z wiekiem, jak wygląda u np. nastolatka. Napiszcie proszę
o tym.

[rrrenia]

Uczę w liceum 17-letnią dziewczynę z zespołem Aspergera. Jej średnia
ocen oscyluje w granicach 3,0, ale nie to jest najważniejsze.
Zachowanie - cicha, nigdy nie zabiera głosu na lekcjach, do żadnej
pracy się nie zgłasza, jakby jej nie było. Odpytujemy ją - zgodnie z
zaleceniem poradni psychologiczno-pedagogicznej- nie przy klasie,
tylko na przerwie lub po lekcjach. Czyta dobrze, poproszona o
czytanie żadnych fochów nie stroi. Wiem, że to jest jednak dla niej
duży stres, jakiekolwiek odezwanie się na forum stresuje ją
niezmiernie.
Sama sporadycznie kogoś zaczepi, zainicjuje rozmowę. Z reguły stoi
pod ścianą i czyta. Jednak zachęcona miłym zdaniem do zabaw
integracyjnych, do pracy w grupie bierze udział jak należy.
Nigdy nie była agresywna. Jest zamknięta w sobie, zamknięta na
kontakty z ludźmi. Nie lubi, gdy się ją klepie po przyjacielsku, nie
lubi dotyku w ogóle.
Wiem od rodziców, że przeszła gehennę w gimnazjum. Przed młodzieżą
ukrywano jej dysfunkcję i znalazło się paru głupków, którzy jej
dokuczali, lekceważąc prośby i groźby ze strony szkoły.
Tu, w liceum na początku pierwszej klasy też kilku "panom" zaczęło
przeszkadzać, że ona jest inna i też zaczęli jakieś durne komentarze
słać na jej temat, ale wychowawczyni za zgodą rodziców postawiła
sprawę jasno-powiedziała uczniom, co jest grane i od tej pory jest
absolutne zrozumienie. Koledzy i koleżanki poczytali trochę na temat
tego zespołu, a do tej pory nie mieli pojęcia o tej chorobie i
zaakceptowali koleżankę taką, jaka jest.

[roseanne]

zmienia sie bardzo

urasta poczucia odpowiedzialnosci za siebie
niechec do jakiejkolwiek pomocy,
walka wrecz o samostanowienie

jesli masz mozliwosc wprowadzenia asystenta do klasy to teraz ostatni dzwonek,
im pozniej wprowadzony tym mniejsza szansa akceptacji

niechec do otoczenia, zwlaszcza do rowiesnikow, urasta do rangi powaznego problemu

alienacja na calego

[jan.kran]

Mój aspie jest socjalny choć sporo Go to kosztuje.
Od kiedy mamy diagnozę , dwa lata temu czyli bardzo póżno zmienił sie bardzo na
plus.
Zrozumiał na czym polega Jego inność a ja się uspokoiłam.
Ma pomoc w szkole ale na razie to pierwsze kroki choć bardzo ważne.
Jego siostra , starsza o d Niego o 3,5 roku bardzo mi pomaga.
My nie przyjełyśmy tej diagnozy ze smutkiem czy strachem ale z ulga.
Wreszcie wiadomo jak funkcjonuje aspie:PPPP

Nie oddałabym mojego syna , takiego jakim jest z problemami , zaburzeniami snu ,
brakiem orientacji w czasie i przestrzeni i wieloma innymi problemami za zdrowe
dziecko.
Jego zaburzeni jest cześcia Jego osobowości.
Jest pbardzo inteligentny , ponadprzeciętny wsród rówieśników , jest dla mnie
wyzwaniem jako dla matki ale zarazem ogromną radością
i satysfakcją.
Mówi , pisze i czyta w czterech jezykach , , IQ 130 , malarstwo , literatura ,
muzyka historia w małym palcu w porównaniu z rówieśnikami.
Co nie odbija się w wynikach szkolnych ale jakoś zmordujemy tę maturę:o)
Do tego świetnie gotuje i piecze , sprząta , czyta książki i jest wrazliwy .
Czasami mi opadają ręce , płaczę , denerwuję się bo taki Alien to hardkore.
Ale jak patrzę na Jego rówiesników to mam wrażenie że całkiem nieźle mi się
trafiło:)))))
Kran

[01ver01]

mój syn jest w podobnej sytuacji, niestety ma kłopoty z integracją wśród rówieśników, czuje się odepchnięty, niezrozumiany....wiemy o aspim od pół roku i tez przyjęliśmy tą wiadomość z ulgą, wiesz może czy są jakieś młodzieżowe grupy społeczne w internecie do której może dołączyć nasz syn? poczucie przynależności jest mu bardzo potrzebne

[alicja513]

Mój syn (jeszcze nie nastolatek i nie potwierdzone ZA) jest towarzyski i śmiały
i lgnie do rówieśników, nie ucieka w samotność absolutnie, przynajmniej jak na
razie. Z nauką radzi sobie całkiem dobrze, nawet bardzo dobrze, wprawdzie to
klasy początkujące. Gorzej zapanować mu nad ruchliwością, emocjami i
gadatliwością, gada na okrągło, wszystko go interesuje, ciągle pyta, ma 1000
pomysłów, dużo wie. Gadatliwość i niesamowita ruchliwość dla mnie jest nieco
uciążliwa i widzę nie tylko dla mnie. Pani w szkole też przeszkadza ciągłe
przerywanie. Ze spaniem nie ma problemów. Uciążliwe natomiast są jego krzyki i
zaczepki-wygłupy w stosunku do brata i rówieśników. Nie rozumie, ze ktoś ma dość
żartów i zaczepek, nie rozumie słowa "przestań", które non stop słyszy w domu, w
szkole. No i jak się nudzi np. siedzi bezczynnie - stroi, jak to nazywam, głupie
miny. Duże problemy są też z wykonywaniem poleceń, bo albo wcale ich nie
wykonuje, albo po wielokrotnym powtarzaniu polecenia, ale robi coś po wielkich
swoich krzykach. Ale i tak jest z tym lepiej niż było rok temu :) Podobno nie
ma 2 takich samych przypadków ZA. Ciekawe czy u nas to ZA, czy nie, bo ADHD na
pewno (ale to też podobno towarzyszy ZA). Zawdzięczam mojemu dziecku, że mam
możliwość poznać "inny świat", świat widziany innymi oczami. Wzruszyła mnie
książka "dziwny przypadek psa nocna porą". Teraz jestem na etapie równie
wzruszającej książki "Rain Man", ale to już o typowym autyzmie. Dziękuję za
wasze odpowiedzi.

[mamamisiasia]

widze, ze glupie zaczepki nie mijaja z wiekiem. Moj jest maly, ale potrafi kogos
na ulicy zaczepic haslem "malpa idzie" i bynajmniej nie chce tej osoby obrazic,
tylko wydaje mu sie to takie zabawne. Chociaz wie, ze to jest zle, bo tego nie
toleruje w stosunku do siebie. Co do ocen w szkole, to nie wiem czy jest lepiej
sie wszystkiego uczyc i miec same piatki, czy miec naprade ulubione dziedziny i
temu poswiecac wiecej czasu.

[malgosia403]

Tragedia-agresja,napady szału i wstrętne fobie.