Gość: ***IL*** IP: *.cm-upc.chello.se 24.12.01, 00:06 www.aquanet.co.il/radio99.asx Odpowiedz Link Zgłoś Obserwuj wątek Podgląd Opublikuj
Gość: """*""" Re: --------------------AQUANET----------------------- IP: *.cm-upc.chello.se 24.12.01, 00:52 www.israelpr.com/argentina.html Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: åö7«VòÕ ØífR´í^Áãre%wwy E|m åö7«VòÕ ØífR´í^Áãre%wwy E|m IP: *.cm-upc.chello.se 08.07.02, 16:16 åö7«VòÕ ØífR´í^Áãre%wwy E|mokc2dJu…i~N Š˜‡ƒJer‘ “\ ‰˜Šš[œY�¡”’… .¦¦¨ˆª�s®° Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: ©id Re: åö7«VòÕ Øí IP: *.cm-upc.chello.se 24.01.03, 04:19 Gość portalu: åö7«VòÕ ØífR´í^Áãre%wwy E|m napisał(a): ) åö7«VòÕ ØífR´í^Áãre%wwy E|mokc2dJu&# ) 8230;i~N Š˜‡ƒJer‘ “\ ‰˜Šš[œY�&iexc ) l;”’… .¦¦¨ˆª�s®° ...... ÿØÿà¶Ö ÛÁã�…ôïÿªõ‹±ö´(–¸r ;÷}Ëù—ÞÇ0øjãý¥,#–Cz Ø¥¯Íµo*ΊÌK› 6¶— †eÛ¶¹£nßÎIrÖ¾ ö‰öËdó?œ’—ØôüÇ»»®OÿÖá:KªgRí'´G Nœ-x'é;]®güæ SÔÍ"X¹Ÿq ¡ mÏeƒØX;¶C„ÿacket begin='' id='W5M0MpCehiHzreSzNTczkc9d'?) (?adobe-xap-filters esc="CR"?) (x:xapmeta xmlns:x='adobe:ns:meta/' x:xaptk='XMP toolkit 2.8.2-33, framework 1.5') (rdf:RDF xmlns:rdf='http://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#' xmlns:iX='http://ns.adobe.com/iX/1.0/') (rdfescription about='uuid:68515019-2f3b-11d7-a1ae-932700713b12' xmlns:xapMM='http://ns.adobe.com/xap/1.0/mm/') (xapMMocumentID)adobe:docid:photoshop:68515017-2f3b-11d7-a1ae- 932700713b12(/xapMMocumentID) (/rdfescription) (/rdf:RDF) (/x:xapmeta) (?xpacket end='w'?)ÿîêžIª^hãÕªMo¯Õú¿äŸc;Nn¾KTI¸Ç^ þDè„mÊf×OçþÏBÕ: �gñ6ÆßÏÔyç˜ÍO²p•M iäÐæž=ZW×¥ßþCö ŸœoJ–þKÿ=Uçnüø‰SQ»%¢øÒG1ËRá(¶œªèqX˜|•™¶¦£x¡Šm?¾Ú‡ö´+z} ©Û½áæ�—º“ Ò õ¯¥µmÒ[x:ÛŸ¢w·ÿ÷¦¢öÊðÛ4‡üŸõ· ìuúò�ø ØÉK–0”_UÜ\_Ùœ¼Ý´…eÈùÿKQ×®4‚8ÿ›C§ýöËþ®¢‰ØË2Ié«¡[ivî²;‹3�§Îmk0¹lvÙËHþA ?ŸÍQ eŸ[$ˆƒÓÿG ²¬šf�’ ¸I/ÿìt¯ �Gø?ÉÑ5Å–Ý, •ü_ç馇«zÊ:\ŒYœ6i+E#ýŒñ䡆êš?ÙóC*»:êÑý±ÿ„Sеéêþë ñU4k �ä) æW6 Ùþoù7Ù\ûÔvò+ /·üßçéjX¤‹@ÕûzVAñS°êñɇ“ø�oÙS�_¯!¶™ Õé__ë{.¯í~«!—™à·.? �~ôGQìpȈÕø¾Gþ‚éí¾vÌm(j|"ˆª¡¢òÿw?ú¸ÿyGCö·ä?ÁÕöôú»s ük§ý\:‹‰ ûý/4ej|�à U/ý (žé¸ßÅê�-ëþnŽ’Éæ�?Õþ^•X( u.ZŽ²zi ‘ƒÓ,z!ñÔ?“Í'ý î=Ü7{v¶§ð·¯ùºÃbðÍ«ý_áèMËPœv2è4Õ«Ó¤ÆM)•�Ó„Ñý¿ö�aQr³´Jæ…HÏç�*qèÛõ$·`? ¥éÐC�‹#A24‘�#TUËN÷x¬ºkÿ¤?�’1ûz?¹éÑGÅÓuni–?´ûgK-¼ªºÙš?ÛãÚØíͼÚÛý_Ìô[s~ |_êùS¤ý_ñ Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: f.il.oz.of Is the Will Freer than the Intellect? IP: *.cm-upc.chello.se 29.02.04, 00:16 Question 1. [Is the Will Freer than the Intellect?] Consequenter querenda sunt aliqua super decimum librum, in cuius primo tractatu agitur de delectatione, de qua satis quesitum fuit super septimum librum. Ideo queredum est super secundum tratatum, in quo Aristoteles inquirit in quo actu consistit humana felicitas. Et quia dicit Aristoteles quod ipsa felicitas est operatio optime potentie secundum optimam eius virtutem, ideo oportet inquirere que sit optima potentiarum et que sit optima virtutum. Optima autem potentiarum ponitur ab omnibus vel intellectus vel voluntas. Ideo necesse est querere de comparatione harum duarum potentiarum adinvicem. Et quia statim videtur quod illa potentia sit excellentior que est magis libera, ideo primo queritur utrum voluntas sit magis libera quam intellectus. [1. Preliminary arguments] [1a. Arguments that the Will Is Freer] Arguitur quod voluntas sit magis libera quia semper dominus ea ratione qua dominus est liberior est sibi subiecto. Intellectus autem ad voluntatem comparatur sicut subiectus ad dominum. Quod patet primo quia deprecans subiectus est ei quod deprecatur, et primo Ethicorum dicitur: "Recte enim et ad optima deprecatur ratio" [I.13, 1102b16]; et non potest dici quod ratio habeat superiorem potentiam quam deprecetur nisi voluntatem. Secundo hoc patet quia intellectus est sicut consiliarius et voluntas sicut dominus habens in suis negociis consiliarios vel consiliarium, quod patet in nostris consiliis et electionibus. Nam domini consilium petentis est sibi statuere finem et consilium petere per quem modum et que media possit illum finem adipisci, ut apparet tertio Ethicorum. Et ibidem etiam manifestum est quod voluntas est ipsius finis: ergo voluntas in hoc est sicut dominus. Sed iterum statuta fine per determinationem voluntatis, dominus petit consilium quod fit et datur per ratiocinationem intellectualem; quo consilio dato iterum domini est eligere per voluntatem hoc quod est concilio preiudicatum, dicente Aristoteles tertio Ethicorum: "Et electio utique erit consiliabile desiderium" [III.3, 1113a11]. Ex consiliari enim iudicantes desideramus secundum consilium. Iudicium autem est ipsius intellectus et desiderium voluntatis. Ergo omnis voluntas in his est sicut dominus. Et iterum in eodem 3o manifestum est quod secundum voluntatem sumus domini actuum nostrorum; propter quod actus voluntarii et non nisi voluntarii sunt nobis imputabiles, licet hoc omnino lateat intellectum. Et iterum, domini est precipere subditis suis. Voluntas autem precipit intellectui quod studeat, quod speculetur; studeo enim quia volo, cesso quia aliquid magis volo, ut ire ad eccelsiam vel ad cenam; et nunc studeo in metaphysicis nunc in morali philosophia vel in logica non nisi quia sic volo, iuxta illud "Sic volo, sic iubeo, sit pro ratione voluntas". Iterum, cogi et posse cogi ab alio illiberum est et servile, non posse autem cogi liberum. Sed voluntas in actu suo cogi non potest; repugnat enim quod ad aliquid cogar et quod ipsum volo. Intellectus autem cogitur seu necessitatur ad studendum et speculandum a voluntate; nam impedimentis extrinsecis amotis, nulla virtus mea potest resistere quin studeam si hoc efficaciter volo. Iterum, quod omnibus eodem modo se habentibus potest in utrumque oppositorum, hoc est liberum; et quod non sic potest sed necessitatur et ab alio determinari, hoc est illiberum. Voluntas autem et non intellectus sic potest in utrumque oppositorum. Nam quamvis intellectus iudicaverit eundum esse ad ecclesiam, voluntas tamen hoc stante potest non velle ire, immo et nolle ire, sed ad tabernam. Iterum, prohemio Metaphysice [982 b26] decribit Aristoteles liberum dicens liberum esse quod "suimet et non alterius" gratia est [982b26]. Ergo liberius est quod magis habet modum et rationem finis. Voluntas autem est huiusmodi in respectu intellectus; semper enim velle sequitur intelligere tanquam actus naturaliter posterior et finalior aut etiam posterior, iuxta illam maximam sepe ab Aristotele, quod posteriora generatione sunt priora perfectione. Item, illa potentia videtur in homine liberrima in cuius potestate est reddere hominem liberum aut ipsum efficere servum. Sed hoc est voluntas. Quod probatur quia virtus et vicium, que sunt secundum voluntatem et appetitum, determinant servum et liberum, ut patet primo Politicorum [I.6, 1255a20]; non enim intellectus sed voluntas determinat hominem ad virtutem vel vicium, quod est experientia manifestum. Multos enim secundum intellectum et sapientiam excellentes vidimus iniustos et valde malos; immo demones secundum intellectum sunt ingeniosi valde, et tamen mali propter maliciam voluntatis. Alios autem secundum intellectum simplicos vidimus iustos et sanctos, propter bonitatem voluntatis. Ergo voluntas est domina in reddendo hominem bonum aut malum, et per consequens liberum aut servum. Et omnis voluntas videtur habere dominium super intellectum etiam quantum ad iudicium de principiis que debent intellectui esse manifestissima, quia dicitur sexto huius quod "malicia", scilicet voluntatis, "pervertit et mentiri facit circa practica principia" circa que virtus intentionem facit rectam [VI.12, 1144a8-34]. [1b. Arguments that the Intellect Is Freer] In oppositum arguitur quia secundum Aristotelem, Prohemio Metaphysice, liberum describitur quod "suimet et non alterius gratia est" [982b25], et maxime talis est felicitas. Ergo felicitas est maxime libera inter actus humanos. Ergo sequitur quod inter potentias humanas illa est liberrima in cuius actu consistit humana felicitas. Sed (ut habetur 10 Ethicorum [X.7, 1177a24]) ipsa consistit in opere sapientie, que est habitus ipsius intellectus et non voluntatis igitur etc. Item, sicut arguendo ad aliam partem dicebatur, dominus liberior est subiecto; intellectus autem est sicut dominus, quoniam ordinare et determinare quid sit faciendum et quid dimittendum pertinet ad dominum; intellectus autem determinat et ordinat quid sit volendum et quid nolendum, quid sit fugiendum et quid prosequendum, quid sit amandum vel odiendum, et non potest voluntas in illos actus sine predeterminatione intellectus. Unde prohemio Metaphysice, "Sapientem ordinare oportet" [982a18], scilicet per sapientiam. Item, tertio Politicorum: "Oportet leges recte positas esse dominans" [III.11, 1282b 3]. Propter quod etiam bene determinat Aristoteles primo Politice [Rhetoric, I.1, 1354 a30-5] quod "maxime convenit recte positas leges quecunque contingit omnia determinare et quam paucissima committente iudicantibus", quia scilicet melius est dominium legum quam iudicum. Ergo in nobis potentia illa maxime debet poni domina cuius est leges ponere et illa non est voluntas sed intellectus, qui potest videre et discernere quid iustum et quid iniustum, quid bonum et quid malum. Unde in tertio Politicorum: "Qui quidem iubet intellectum principari, iubere videtur principari Deum et leges" [III.16, 1287a28-32]. Non dicit igitur qui voluntatem iubet principari. Immo ex hoc intendit legem optime dominari, quia (ut dicit) "sine appetitu intellectus lex" est. Item, ad hanc partem videntur esse Seneca et Tullius. In epistola enim "Tu me inquis" dicit Seneca "philosophie servias oportet, ut tibi contingat vera libertas... Hoc enim ipsum philosophie servire libertas est" [Ad Lucilium Epistulae Morales, VIII.7]. Philosophia autem ad intellectum spectat. Et iterum in epistola "Quod maximum" dicit "Ad hanc," scilicet sapientiam, "te confer si vis salvus esse, si securus, si beatus, denique si vis esse, quod est maximum, liber". Et subdit postquam: sapientia "sola libertas est... Si vis" inquit "tibi omnia subiicere subiice te rationi; multos reges si ratio te rexerit" [XXXVII.3]. Similiter Tullius in De Paradoxis [Paradoxon V] dicit omnes sapientes li Odpowiedz Link Zgłoś
zupagrzybowa Take the FREE test................................ 02.03.04, 16:32 www.becomehealthynow.com/freetests/step1b.php?sid=uX4ysGiP5vzTEXkk The next step requires you to become a registered member of BecomeHealthyNow.com. If you have already registered as a customer on our website or have previously taken one of our free tests, you can log in below with your username and password. Otherwise, you will need to fill in the form below with your contact information. YOU ONLY NEED TO REGISTER ONE TIME. Note: We DO NOT release your personal information to ANY outside party. You must supply a valid phone number for us to contact you. Telephone numbers are verified........................................... .................................................................. You forgot to enter the state field. Sorry - we only ship to addresses in the United States at this time. Please email us for further information. Your phone number is not valid. Please enter your phone number in this manner: xxx-xxx-xxxx. Note that you must use dashes between the numbers. Your evening phone number is not properly formatted. www.becomehealthynow.com/freetests/step2.php www.becomehealthynow.com/freetests/step3.php www.becomehealthynow.com/freetests/step10.php500 Internal Server Error The server encountered an internal error or misconfiguration and was unable to complete your request. Please contact the server administrator, chirodoc@pair.com and inform them of the time the error occurred, and anything you might have done that may have caused the error. More information about this error may be available in the server error log. Odpowiedz Link Zgłoś
zupagrzybowa irReAliZm 08.10.04, 23:34 www1.bbweb-arena.com/zilch/egoist_privacy_014.htm Odpowiedz Link Zgłoś
drf ZYcIE=7YCiE? 09.10.04, 01:35 D3 dRo9a hist0ria? AkTuAlna 4Ron0logia irreAlistyczna? teatrABSuRdu *** lo9ika ma4ema4yczna morzePoe7ji Odpowiedz Link Zgłoś
patience Re: ZYcIE=7YCiE? 09.10.04, 01:50 listek tanczy na wietrze lepsze niz sex ktorego jest czescia Odpowiedz Link Zgłoś
drf sŁowa poJednania 09.10.04, 02:17 patience napisała: > listek > tanczy na wietrze ... lepsze niz 6ex > ktorego jest czescia > > To Ruch powietrza prąd 7YWY 07EANU te7tu li5c na drzewie in4ormacji .... uscis4i6@3:33 teRRapia? ReHabiLiTacja? .... sŁowa poJednania Wybaczenia ZapoMnieNia ..... lepsze niz 7Dem (.)(.)(.)(.)(.)(.) (.)(.)(.)(.)(.)(.) (.)(.)(.)(.)(.)(.) (.)(.)(.)(.)(.)(.) (.)(.)(.)(.)(.)(.) (.)(.)(.)(.)(.)(.) Odpowiedz Link Zgłoś
patience Re: sŁowa poJednania 09.10.04, 02:53 calkowita usci(*)key )))))))))) bieganie po parku w strugach deszczu dobre, nie? dopiero sie zaczyna w miejscu gdzie spadl lisc jest obietnica ) lepsze niz 7Dem ) (.)(.)(.)(.)(.)(.) ) (.)(.)(.)(.)(.)(.) ) (.)(.)(.)(.)(.)(.) ) (.)(.)(.)(.)(.)(.) ) (.)(.)(.)(.)(.)(.) ) (.)(.)(.)(.)(.)(.) lepsze! 3.141592653589793238462643383279502884197169399375105820974944592307816406286208 99862803482534211706798214808651328230664709384460955058223172535940812848111745 02841027019385211055596446229489549303819644288109756659334461284756482337867831 65271201909145648566923460348610454326648213393607260249141273724587006606315588 17488152092096282925409171536436789259036001133053054882046652138414695194151160 94330572703657595919530921861173819326117931051185480744623799627495673518857527 24891227938183011949129833673362440656643086021394946395224737190702179860943702 77053921717629317675238467481846766940513200056812714526356082778577134275778960 91736371787214684409012249534301465495853710507922796892589235420199561121290219 60864034418159813629774771309960518707211349999998372978049951059731732816096318 59502445945534690830264252230825334468503526193118817101000313783875288658753320 83814206171776691473035982534904287554687311595628638823537875937519577818577805 32171226806613001927876611195909216420198938095257201065485863278865936153381827 96823030195203530185296899577362259941389124972177528347913151557485724245415069 59508295331168617278558890750983817546374649393192550604009277016711390098488240 12858361603563707660104710181942955596198946767837449448255379774726847104047534 64620804668425906949129331367702898915210475216205696602405803815019351125338243 00355876402474964732639141992726042699227967823547816360093417216412199245863150 30286182974555706749838505494588586926995690927210797509302955321165344987202755 96023648066549911988183479775356636980742654252786255181841757467289097777279380 00816470600161452491921732172147723501414419735685481613611573525521334757418494 68438523323907394143334547762416862518983569485562099219222184272550254256887671 79049460165346680498862723279178608578438382796797668145410095388378636095068006 42251252051173929848960841284886269456042419652850222106611863067442786220391949 45047123713786960956364371917287467764657573962413890865832645995813390478027590 09946576407895126946839835259570982582262052248940772671947826848260147699090264 01363944374553050682034962524517493996514314298091906592509372216964615157098583 87410597885959772975498930161753928468138268683868942774155991855925245953959431 04997252468084598727364469584865383673622262609912460805124388439045124413654976 27807977156914359977001296160894416948685558484063534220722258284886481584560285 06016842739452267467678895252138522549954666727823986456596116354886230577456498 03559363456817432411251507606947945109659609402522887971089314566913686722874894 05601015033086179286809208747609178249385890097149096759852613655497818931297848 21682998948722658804857564014270477555132379641451523746234364542858444795265867 82105114135473573952311342716610213596953623144295248493718711014576540359027993 44037420073105785390621983874478084784896833214457138687519435064302184531910484 81005370614680674919278191197939952061419663428754440643745123718192179998391015 91956181467514269123974894090718649423196156794520809514655022523160388193014209 37621378559566389377870830390697920773467221825625996615014215030680384477345492 02605414665925201497442850732518666002132434088190710486331734649651453905796268 56100550810665879699816357473638405257145910289706414011097120628043903975951567 71577004203378699360072305587631763594218731251471205329281918261861258673215791 98414848829164470609575270695722091756711672291098169091528017350671274858322287 18352093539657251210835791513698820914442100675103346711031412111369908658516398 31501970165151168517143765761835155650884909989859982387345528331635507647918535 93226185489632132933089857064204675259070915481416549859461637180270981994309924 48895757128289059232332609729971208443357326548938239119325974636673058360414281 38830320382490375898524374417029132765618093773444030707469211201913020330380197 62110110044929321516084244485963766983895228684783123552658213144957685726243344 18930396864262434107732269780280731891544110104468232527162010526522721116603966 65573092547110557853763466820653109896526918620564769312570586356620185581007293 60659876486117910453348850346113657686753249441668039626579787718556084552965412 66540853061434443185867697514566140680070023787765913440171274947042056223053899 45613140711270004078547332699390814546646458807972708266830634328587856983052358 08933065757406795457163775254202114955761581400250126228594130216471550979259230 99079654737612551765675135751782966645477917450112996148903046399471329621073404 37518957359614589019389713111790429782856475032031986915140287080859904801094121 47221317947647772622414254854540332157185306142288137585043063321751829798662237 17215916077166925474873898665494945011465406284336639379003976926567214638530673 60965712091807638327166416274888800786925602902284721040317211860820419000422966 17119637792133757511495950156604963186294726547364252308177036751590673502350728 35405670403867435136222247715891504953098444893330963408780769325993978054193414 47377441842631298608099888687413260472156951623965864573021631598193195167353812 97416772947867242292465436680098067692823828068996400482435403701416314965897940 92432378969070697794223625082216889573837986230015937764716512289357860158816175 57829735233446042815126272037343146531977774160319906655418763979293344195215413 41899485444734567383162499341913181480927777103863877343177207545654532207770921 20190516609628049092636019759882816133231666365286193266863360627356763035447762 80350450777235547105859548702790814356240145171806246436267945612753181340783303 36254232783944975382437205835311477119926063813346776879695970309833913077109870 40859133746414428227726346594704745878477872019277152807317679077071572134447306 05700733492436931138350493163128404251219256517980694113528013147013047816437885 18529092854520116583934196562134914341595625865865570552690496520985803385072242 64829397285847831630577775606888764462482468579260395352773480304802900587607582 51047470916439613626760449256274204208320856611906254543372131535958450687724602 90161876679524061634252257719542916299193064553779914037340432875262888963995879 47572917464263574552540790914513571113694109119393251910760208252026187985318877 05842972591677813149699009019211697173727847684726860849003377024242916513005005 16832336435038951702989392233451722013812806965011784408745196012122859937162313 01711444846409038906449544400619869075485160263275052983491874078668088183385102 28334508504860825039302133219715518430635455007668282949304137765527939751754613 95398468339363830474611996653858153842056853386218672523340283087112328278921250 77126294632295639898989358211674562701021835646220134967151881909730381198004973 40723961036854066431939509790190699639552453005450580685501956730229219139339185 68034490398205955100226353536192041994745538593810234395544959778377902374216172 71117236434354394782218185286240851400666044332588856986705431547069657474585503 32323342107301545940516553790686627333799585115625784322988273723198987571415957 81119635833005940873068121602876496286744604774649159950549737425626901049037781 98683593814657412680492564879855614537234786733039046883834363465537949864192705 63872931748723320837601123029911367938627089438799362016295154133714248928307220 12690147546684765357616477379467520049075715552781965362132392640616013635815590 74220202031872776052772190055614842555187925303435139844253223415762336106425063 90497500865627109535919465897514131034822769306247435363256916078154781811528436 679570611086153315044521274739245449454236828860 Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: de\/iNd! obrazy slowa IP: *.cm-upc.chello.se 18.11.04, 13:27 image18.webshots.com/19/3/31/16/218933116liBkjM_fs.jpg 00o Odpowiedz Link Zgłoś
drf 4.l07004!7 11.10.04, 10:07 ^IL.Z.F!A <7777 cyfry D3mon7aż pod7aial Z3RA 6UNK7 6UNK7Y . - : .......... =_________________________________________________________ 777TMETYKA 93033TR!A 6X6X6X!A 377KA 3S7377KA ............... fragmenty z akademii plutonskiej lo.ll.zooA Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: 43 !5 9006 Re: 4A)(Z93w& IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 12.10.04, 23:12 Gość portalu: (.)7 napisał(a): > ©0M 9U7 3R > ©! ©0M3 9U7 R U9 97173 D Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: 3.771 Re: 54373.33.3 IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 13.10.04, 00:12 417 37087123. Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: hy8a90lo3ic2nie 9unk7y87aszczyzny977es77nie... IP: *.cm-upc.chello.se 13.10.04, 01:51 ja70 7a8ada... sa3 216wiem... 3708 3602 6702 70 samo ni67 Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: niewiem Re: 9unk7y87aszczyzny977es77nie... IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 13.10.04, 02:09 8ici3 537ca 066ech 70 67ia7ani3 wiec 70 t3z ja? Odpowiedz Link Zgłoś
kanslichef Re: 9unk7y87aszczyzny977es77nie... 13.10.04, 02:39 Gość portalu: niewiem napisał(a): > 8ici3 537ca > 066ech > 70 67ia7ani3 > wiec > 70 t3z ja? 0669ch : 3d9ch i 37d9ch 8mi9ch i 97ac2 70 732 77 8o 8e2 8y 30 3ez 3^ Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: 0669ch Re: 9unk7 87aszczyzny IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 13.10.04, 15:45 ni33uklid3so3a: a=b a=n b=...? 0669ch Z7dz! s1 ni33uklid3so3! hihi Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: a8su7do7ogic Re: 9unk7 87aszczyzny IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 13.10.04, 16:15 ..grammatology, how is one to locate a/the voice or, indeed, the eye? ..Derrida’s “own” question, who or what is writing?, transmutes in the film into the Nietzschean question, who is asking this question and of what might any adequate response consist? And, by extension, in what medium? 7!n3ar A8su74o7o9ic: who and what voice and eye? a=b=n b=a=~n n=~n in4ini7y: 0669ch k7opka w s7runi3 Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: der !D D344!D1 a wojna filo2o4ow IP: *.cm-upc.chello.se 14.10.04, 13:27 smierc derridy znamionuje poczatek wojny filozoficznej.new york times:Jacques Derrida, Abstruse Theorist, Dies at 74 By JONATHAN KANDELL (NYT) News October 10, 2004 ... wedlug lewicy derrida jest diablem dla prawicy wiec kandelska dekonstrukcja spowodowala szok ujawniajac heide99erowskie korzenie a przez obrone paula de mana nawet narodowo9ocjalistyczne... Wczoraj odezwaly sie artyleria 370 najciezszych intelektualistow opublikowalo list otwarty do redaktora nyt m innymi gayatri spivak, j hillis miller, judith butler, rosalind krauss, shoshana felman,geoffrey hartman,rick moody,slawoj zizek,daniel libeskind,j m coetzee,ravi shankar,...samuel r delany... wojna filo2o4ow !!! Odpowiedz Link Zgłoś
drf w& iexcl;ldÇârdsG& atilde;m& & #35; 8364; 14.10.04, 22:12 sa to takie gry ¥ntelektualne ................................ 1.ilosc kart jest nieo9raniczona 2.ilosc uczes7nikow 7ez 3.7e9uly 97y nieznane ................................. pavlov.psyc.queensu.ca/target/ Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: brzytwaockhama Non sunt multiplicanda entia sine necessiate IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 16.10.04, 00:56 drf napisał: > sa to takie gry ¥ntelektualne > ................................ > 1.ilosc kart jest nieo9raniczona > 2.ilosc uczes7nikow 7ez > 3.7e9uly 97y nieznane 1: ok 2: ok 3: nope. jesli 1ok, 2ok, to 7e9uly 97y 2nane ! monet.physik.unibas.ch/~elmer/pendulum/bif.htm www.igs.net/~tril/bif/ aczkolwiek od gier nikt sie logiki nie domaga... ps. na przyklad wszyscy uczestnicy nie dadza rady rownoczesnie wyrzucic wszystkich kart na stol, gdyz nie sa w stanie przekroczyc predkosci swiatla, no nie? A gdyby jakims cudem wyrzucili, to stol musialby miec nieskonczona powierzchnie, no nie? W takim razie z punktu widzenia pojedynczego uczestnika znaczenie maja decyzje graczy znajdujacych sie w obrebie jego horyzontu zdarzen. Zasieg swiatla ogranicza informacje (jesli nie dociera, to nie ma wplywu). Dlugosc zywota gracza tez ma znaczenie, bo co z tego ze info dotrze, jak po smierci gracza? Chyba ze chodzi o zabawe bogow na Olimpie: ze uczestnikami gry sa osobnicy wszechmogacy. Ale jak wszechmogacy, to jak uniknac paradoksu sprzecznych decyzji? Bogowie anihiluja sie wzajemnie czy tez nie sa wszechmocni? Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: d2 [202.5727.37l7i9li7a2da.327ia.5i23.237355ia73] IP: *.cm-upc.chello.se 17.10.04, 19:51 Gość portalu: brzytwaockhama napisał(a): > drf napisał: > > > sa to takie gry ¥ntelektualne > > ................................ > > 1.ilosc kart jest nieo9raniczona > > 2.ilosc uczes7nikow 7ez > > 3.7e9uly 97y nieznane > > 1: ok > 2: ok > 3: nope. jesli 1ok, 2ok, to 7e9uly 97y 2nane ! > > monet.physik.unibas.ch/~elmer/pendulum/bif.htm > www.igs.net/~tril/bif/ > > aczkolwiek od gier nikt sie logiki nie domaga... > > ps. na przyklad wszyscy uczestnicy nie dadza rady rownoczesnie wyrzucic > wszystkich kart na stol, gdyz nie sa w stanie przekroczyc predkosci swiatla, no > > nie? A gdyby jakims cudem wyrzucili, to stol musialby miec nieskonczona > powierzchnie, no nie? W takim razie z punktu widzenia pojedynczego uczestnika > znaczenie maja decyzje graczy znajdujacych sie w obrebie jego horyzontu > zdarzen. Zasieg swiatla ogranicza informacje (jesli nie dociera, to nie ma > wplywu). Dlugosc zywota gracza tez ma znaczenie, bo co z tego ze info dotrze, > jak po smierci gracza? Chyba ze chodzi o zabawe bogow na Olimpie: ze > uczestnikami gry sa osobnicy wszechmogacy. Ale jak wszechmogacy, to jak uniknac > > paradoksu sprzecznych decyzji? Bogowie anihiluja sie wzajemnie czy tez nie sa > wszechmocni? > >...masz 6acje 9ene6alnie i nie6analnie 809owie 7o ci 96acze co us7alaja ..7e9uly 97y ...sp6zecznosc in7e6esow jes7 nieunikniona olimpisci 860nia sie za960zeni nowymi olimpiadami ope7acja sym6olami? C7ea7ywnie ? de7idish caa6alizm?-)de7ons777c7ia holy800K? 4UM07? )) Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: carta9ina de7id!24 IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 17.10.04, 20:42 > 809owie 7o ci 96acze co us7alaja ..7e9uly 97y > ...sp6zecznosc in7e6esow jes7 nieunikniona > olimpisci 860nia sie za960zeni nowymi olimpiadami > ope7acja sym6olami? > C7ea7ywnie ? > de7idish > caa6alizm?-)de7ons777c7ia > holy800K? 4UM07? > )) ka8ala pr23strze2i localn7c4 oso9li30sci? sas!ed2! k68 ? de7ons777c7ia s738oliczna sprz3cz27ch in7er3so3 w holy800K, tak 4UM07, tak de7idish )))))) Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: zupa9zy8owa na7odziny IP: *.cm-upc.chello.se 18.10.04, 02:46 Enc7oe alme7 de main Le 77ai7 qui dans le jou7 passé N'au7a méme pas é7é d'une p7omesse- Sau7e budo.net.pl/viewtopic.php?p=372969 Det tycks alltså handla om skrivandets lycka, som består i att rikta kärleken via den verksamma handen mot det förflutnas drag, som inte behöver höra till löftets ordning. I och med denna rörelse genom det nuvarande, det förflutna och en möjlig men ej påkallad framtid, sker en befrielse. Det liknar skrivandets process, och de flesta författare kan känna igen den. Det som gör denna skenbart enkla dikt komplex, och mycket derridask, är dock två ting. Först andra radens "de main", som skrivna isär självklart betyder "med handen". Men lästa förs de av ljudlikheten samman och bildar ordet "demain", "i morgon". I sådant fall riktas hela dikten framåt, mot den löftets ordning, som ännu inte varit i sikte. Det som ytterligare gör denna dubbeltydighet närvarande är det avslutande verbet "sauvé", som också kan betyda "räddad", och som kan syfta på draget, "le trait", lika mycket som på det skrivande jaget. Skrivakten liknar då den räddningsakt, som kritikern enligt Walter Benjamin har som uppgift att utföra. Vänd mot det förflutna bärgar han över spillrorna till en kommande framtid. Löftet var kanske inte närvarande i det förgångna, men att utsäga det i negationens form - "inte ens" - visar dess nödvändighet och möjliga återkomst. Derridas språksyn låg mycket nära Benjamins, inte minst genom tron på språkets fortsatta verkan i historien. Jag skulle alltså behöva göra om min tolkning: Att ännu älska i morgon Det drag som i den dag som gått Inte ens tillkommit ett löfte - Befriat Här är det förflutnas drag som befriats av skrivakten. Dikten är en föresats som rymmer en poetik. Den kanske inte är så märkvärdig som dikt, men den pekar på något som alltför ofta glöms bort när man talar om Derrida. Jag läser i dag att man i USA strider om arvet efter Derrida. Var han verkligen en betydande filosof? Derrida har alltid varit en kontroversiell tänkare, och det länder honom till heder. Men vad som måste sägas är att dekonstruktionen aldrig har varit någon metod att läsa litterära texter, inte heller en viss teori. Snarare ett tänkande som visat sig ganska onyttigt, men som trots sin onyttighet haft en viktig uppgift att peka på gränserna för de system och hierarkier, som varit förhärskande i vår kultur. Dekonstruktionen tänker i stället tillblivelsen, och det är väl inte så många filosofer som ägnat sig åt detta. Herakleitos gjorde det, Hegel, Nietzsche, också Heidegger, men om man gör det blir det svårt att använda ordet "är". Och det är kanske när allt kommer omkring den bästa sammanfattningen av vad dekonstruktionen går ut på. Derrida skrev en gång att dekonstruktionen "är vad som sker", närmare bestämt "vad som sker i dag". Det som sker och blir till är större än det som är. Låt mig återvända till dikten som Derrida skickade till mig. Kanske det där chiffret kan läsas, trots allt, som just ett skeende, själva tillblivelsen: ELNS låter som "Elle naisse", "hon må föda". Språket, skriften, poesin, verkligheten, allt detta står - på franska - i femininum: en kvinna som föder... Anders Olsson, professor i litteraturvetenskap, Stockholms universitet www.dn.se/DNet/jsp/polopoly.jsp?d=1058&a=332430&previousRenderType=6 <.> Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: cher drf naissance? IP: *.acn.waw.pl 18.10.04, 02:55 la naissance de quoi? moi, je blaguaias, je racontais..mais maintenant je peut seulment pleurer ... parce que je trop de dire et je n'ai personne qui veulait savoir ce que je voudrais dire. et je sais pas comment le faire... j'ai commence a ecrire qqch mais je ne peux pas.... je m'en vais d'ici.... Bisous..... Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: hm....... Re: naissance? IP: *.acn.waw.pl 18.10.04, 03:01 pare bledow juz nawet he he jezyka zapomnialem. j'ai trop a dire qu lieu de je trop de dire. tak to jest kiedy graja emocje....... wystarczy.jest mi fatalnie..... nikomu nie zycze zdolnosci odczuwania tak jak ja to mam. autystycznie kazdy dzwiek - slowo boli. Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: dobranoc dobranoc IP: *.acn.waw.pl 18.10.04, 03:05 a to ze mi zle to nie wasza wina. Spijcie dobrze Milego dnia Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: o rany Re: naissance? IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 18.10.04, 09:56 No i widzisz, kocie, kolejne moje przemowienie poszlo w powietrze. Na litosc tez sie nie dam nabrac. Gadu gadu juz bylo i juz nie bedzie. Zadnej wymiany majlowej tez nie bedzie. To bardzo ladnie ze czujesz siebie, wszyscy to maja. Chodzilo mi raczej o czucie otoczenia. Cierpienie jest urocze, glownie zwiazane z burza hormoinalna, ktora ci przynajmniej czesciowo ci przejdzie jak osiagniesz wiek odpowiednio stateczny. To co nie przejdzie, jest zwiazane z faktem, ze istniejesz. To jest chore, co w tej chwili robisz. Tak sie zaglebiasz w swoich potrzebach, ze ci nawet nie przyszlo do glowy, ze dreczysz innego czlowieka. I to od dluzszego czasu. A teraz probujesz nabierac na litosc zeby dreczyc bardziej. Grasz na moich uczuciach, ze cie nie traktuje jak czlowieka. Fajnie. Tylko jak ty sobie wyobrazasz to traktowanie jak czlowieka? Ze mam byc do dyspozycji 24/dobe, osiagalna za pomoca forum, majla, faxu, telefonu i gadu gadu, zebys mogl mowic o sobie i swoich niezwyklych przezyciach? Czy ty w ogole zdajesz sobie sprawe co to za wymaganie? Wlasnie przez poczucie humoru potrafie jeszcze z toba rozmawiac, ale prawda jest taka, ze jestes moim wampirem energetycznym, i to bardzo glodnym. Nie masz zadnego czucia. Myslac o sobie od 3 lat nie jestes w stanie pojac jak bardzo kogos dreczysz. Mowilam ci to wielokrotnie. W tym ukladzie ktory powstal w twojej glowie, mi przypada rola twojej ofiary. A ja nie lubie byc niczyja ofiara. Nie chce cie wysylac zebys kogo innego dreczyl, dlatego wysylam do biblioteki. Daj mi pozyc 5 minut bez ciebie, twoich komentarzy do wszystkiego co robie, i bez twoich propozycji. I tak wiesz ze je odrzuce, to po co je skladasz? To dotyczy takze forum. Kazdy oczywiscie bywa gdzie chce, ale jesli na 100 procent watkow w ktorych bywam wszedzie pojawiasz sie ty, to juz nie jest prawo statystyki tylko przesladowanie. Z wczesniejszej praktyki wiem ze tego rodzaju apele docieraja do ciebie co najwyzej na miesiac, ale ja tego miesiaca bardzo potrzebuje. Nawet nie wyobrazasz sobie jak bardzo. Idz sobie. Postaraj sie do cholery zrozumiec wreszcie, ze na swiecie zyje wiecej niz jeden czlowiek. Ten drugi czlowiek ma swoje zycie i dlatego nie moze zyc twoim zyciem. I jest do tego stopnia przez ciebie zadreczony, ze sie wczoraj juz na poly serio zastanawial, czy ci sie nie wlamac na komputer zeby spalic twardziela. Po to tylko, zeby uzyskac 5 minut wolnosci od przesladowcy. Jstes milym, bardzo bystrym, mlodym czlowiekiem. Qrwa, wydoroslej w koncu Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: rayMania suR3Realizm IP: *.cm-upc.chello.se 18.10.04, 23:49 www.manray-photo.com/html/bio/setbio_gb.html www.manray-photo.com/img/divers/introgb.gif www.icp.org/exhibitions/man_ray/mr_bio.html ..................................................... "Mam dostęp do wielkiego, wspaniałego świata. Zupełnie innego niż ten, który nas otacza. Przechadzam się po nim, spaceruję, podziwiam jego osnute tajemnicą krajobrazy, wdycham jego zapachy i delektuje się jego owocami. Rozmawiam z istotami tam zamieszkującymi i od czasu do czasu ustawiam w nim okna, by szarzy ludzie z szarych ulic mogli przez nie zaglądać i również podziwiać ten wspaniały świat- Świat Alternatywny." Jarosław Jaśnikowski www.jjart.pl/pl/index.html surrealizm nadrealizm, ruch art. powstały w 1920-30 we Francji, obejmujący lit. i sztuki plast., pragnący uniezależnić wyobraźnię artysty od form logicznego myślenia, opierający twórczość na skojarzeniach płynących z podświadomości i marzeń sennych, wyrażający się w nie powiązanych z sobą obrazach fantastycznych w nienaturalnych zestawieniach i kombinacjach. Etym. - fr. surréalisme 'jw.'; sur 'na(d)'; zob. realizm. www.bway.net/~monique/history.htm Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: rainman Re: suR3Realizm - do raymana IP: *.acn.waw.pl 19.10.04, 00:14 su33ealizm...oso9li30sci...osobo30sci.. podyskutowalbym bo prawie nigdy takich dyskusji na Fa nie ma! ale zakonczylem 707e tutaj wiec... 8uzka dobra?noc Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: dadarida The Day After Tomorrow IP: *.cm-upc.chello.se 19.10.04, 17:46 With all the news on TV lately about the extreme weather conditions affecting the East Coast of the US, the mud slides in the Middle East and South America, the flood that made it's mark on Southern England, along with the dire predictions made by such films as The Day After Tomorrow, we shouldn't forget that Sweden has its share of devastating weather too. www.sterilecreed.com/weather/images/damage2.jpg I've attached a photo illustrating the damage caused to my home from a storm that passed through the south of Sweden last week. It really makes you cherish what you have, and reminds us not to take things for granted! Odpowiedz Link Zgłoś
drf The2 Day5 After6 Tomorrow1 "What is salt?" 19.10.04, 23:24 www.kcmetro.cc.mo.us/pennvalley/biology/lewis/gs.htm Written by Steven Lewis, 1995. IN THE SPRING of '76 I enrolled in an epistemology class at the University of Kansas, primarily because Korzybski had spoken favorably of this branch of philosophy and I wanted to learn more. I should have realized I was cruising for a bruising, because Aristotle's writings were scheduled to take up almost a third of the course, and the most recent philosopher we would evaluate would be David Hume. On the first day of class the instructor gave me the first of many lessons in the difficulties of general semantics. He asked the class, "What is salt?" One student replied "sodium chloride." Another replied "a white crystalline powder." Another replied "a food flavorer." Eventually, and dramatically, the instructor notified us that we had only reported what we do with salt and what salt is made of. None of us had reported, however, what salt IS. I almost couldn't believe my ears. My hand shot up, and in my youthful innocence I said, "Whatever you say salt is, it is not, for it is not words." For a brief moment I fantasized that I might be awarded a special scholarship. The instructor stared at me for a moment and no one said anything. Just when I thought he was going to invite me to be guest lecturer he said, "Of course, salt is not the word. But you haven't told me what salt is." Clearly, he was going to be a hard nut to crack, but I continued: "The white crystalline stuff that you put on your food exists on the nonverbal level. The word 'salt' exists on the verbal level. Anything we say about the nonverbal salt will be on the verbal level. What the others said about salt Odpowiedz Link Zgłoś
zupagrzybowa do patience 20.10.04, 02:05 TranSmisj3 ps! Prze/SLaD/ow.Ces.ali ........... .../psy/kozy/owce/kogut jozekZAzDEkonsTRuowany.. ? ))))) ( Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: PatiEnCeOfWar Re: do zupy grzybowej IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 20.10.04, 18:37 TransMisje Ps!&kozy YoDaDa recommendations? MendItA7ions? Adaptactions? received: 1.When on surrounded ground, plot. 2.When on deadly ground, fight. So the rule of military operations is not to count on opponents not coming, but to rely on having ways of dealing with them; not to count on opponents not attacking, but to rely on having what cannot be attacked. > .../psy/kozy/owce/kogut > jozekZAzDEkonsTRuowany.. Military formation is like water- the form of water is to avoid the high and go to the low, the form of a military force is to avoid the full and attack the emppty; the flow of water is determined by the eartf\h, the victory of a military force is determined by the opponent. So a military force has no constant formation, water has no constant shape: the ability to gain victory by changing and adapting accordingly to the opponent is called genius. )))))) ( Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: DaDaGrantE.D. extreme weather conditions affecting the East ? IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 20.10.04, 18:09 Sun Tzu Yo Dadart OfWar He changes his actions and revises his plans so that people will not recognize them. He changes his abode and goes by a circuitous route, so that people cannot anticipate him. thank you )))))) Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: reliufff Re: extreme weather conditions affecting the East IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 21.10.04, 01:22 Sun Tzu Yo DrdarF OfWar caly? 3 garscie wlosow mniej Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: ;))) s-t-r-u-m-i-e-ń ....... d-z-i-a-ł-a-ń IP: *.cm-upc.chello.se 21.10.04, 01:59 www.harmony.org.uk/demo1n.html www.harmony.org.uk/book_contents.htm ".. nie jest zwyciestwem pokonanie tysiecy na polu walki jezeli nie zdobyles siebie..."ksiegaOwocow Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: patience Re: s-t-r-u-m-i-e-ń ....... d-z-i-a-ł-a-ń IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 21.10.04, 02:10 Tak Mistrzu. Nie jest sztuka sie o siebie troszczyc. Sztuka jest przetrzymac, ze sie inni o ciebie troszcza. Ale inaczej byloby solipsyS7ycznie ( Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: poli7psy S7 a nie. sol i psy S7 z nie ? IP: *.cm-upc.chello.se 22.10.04, 00:04 www.alter.most.org.pl/kurwa/polski.html www.nothingness.org/ www.spunk.org/library/sex/sp001711.html (.) Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: o0OfiaraPreDatora Going into my ears... or elsewhere IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 22.10.04, 00:47 Middle class Victorian women and some suffragettes had established themselves as moral authorities. Even some of the most radical nineteenth century activists had accepted the overall view that men are sexual predators, and that 'fallen' women were victims of them. Kran kapie, ale z daleka od zlewu. Wyrwal sie ze sciany i uciek? ...the battle had been to bring into the open the discrimination that women faced every day. The overall mood was that anything was possible - women were insisting on breaking out of the repressive roles that had been forced on them. They demanded that women's sexual pleasure should be a fundamental part of any heterosexual relationship. Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: s77eem strindberg :photographing the human soul IP: *.cm-upc.chello.se 24.10.04, 13:12 Strindberg's photographs I do not care about my own appearance, but I would hope that people could see my soul, and that is presented better in these photographs than in others." www.strindbergsmuseet.se/english/works/photos.html www.extrapris.com/astrindberg.html From the "Occult Diary" Strindberg kept his "Occult Diary" for more than ten years. The extract below is from 1908. He has divorced Harriet Bosse and she is planning to remarry with another man. But in Strindberg´s fantasy she still visits him, mostly at nighttime . April 20th. This evening she came again, like roses, loving and full of longing. Night came; she slept on my arm, but did not desire me until towards morning, then ... April 21st. The whole morning, solely as roses. Later she disappeared! In the evening she returned, but went again. At night apathetic and calm until the morning,when she sought me ... April 23rd. A heavy day, spent in idleness. Slept much. Harriet away, but towards evening could feel her stretching for me below the chest. !!Went to bed, grew calmer. No contact with Harriet during the night. I sought her but did not find her until 5 o´clock, ... April 24th. A glorius morning. Harriet was with me all forenoon, gentle, loving, like flowers in my mouth! Is she literally two persons? And do I possess one? The better one? That would seem to be the case, for when we meet or write we hate each other. Is this possible? Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: MeTaMorph Photographing the soul of God;) IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 24.10.04, 15:17 PreDator: God That Eats In rejection of Universe He sleeps Encoding Metamorphs into His dreams He is terrified By what? He is left alone By whom? HimSelf? The breeze distinguished from mouth Cannot touch itself What if He wakes up? Crazy Nietzsche yearning for return to own body Tried to kill Him And expired In a white tissue sewed by his sister Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: MaaThReX e=2.7182818284590452353602874713526624977572470936 IP: *.cm-upc.chello.se 25.10.04, 01:10 z.ti b z bi bz bas go aszese rozbtatiesz r rzagt tst zato ger gggs gs tag rrgrtrztt za otrre oese sats gastiebzit bsz sir raztaz tar regi ge zoo eosgg zibita ies grrz go aest zgoo eea zgszro sgsreo tebie zezbrzt gaea gotreze ebzgbbo tseigszsio igo iiste bea ibtgeot ozis aobgiag geab bairts ogza atria rorr bobzzr abo oir batta iibset azea saazaet iot se gott taagg zorg ssito z tribe bror z rieeie bas beooot szoaa geeb zrsr oz g trorteti ie zoo tog ezb tog iz taae tatoatze org rgtt zoge io i air gz berbigoz ssisi obrstaret tziiiz szeb gtbaaz sos rgser gr ttotb saag grggrt garb raasagos gbt geirer bb gzeoogbt geiz tteritb zisa zaggg zzg stresi abz zobzrgbg sigerr boeeib zszbbrgeg bagrar sios bzoge gzegb zgabbt geezoer zso gaaeiit eoi zebigt orbair i aoe gto igbetr tge zorbezb zetraraboa zgse iiboze zbtbzsog bigass bis eoits rtiter ieezor gbiizso ggribib bisgeo airgoesisgbbbbsigeasbotztebrrtebsbgazz btgzzbaggbgzobrbosbzstagztgrioabaigbaaaerearezaagrbabtsrozeerzabztoaigtbrze zogoo ziroggo zeseoaerggaibagiareiaogeaeitebiaeraosarzseiszogribergobbbtotoir trbegrazaetbiaosgztiasresagorieoeiotzobsioebetsosioiistattoaitibgbriorbtegr grsszizrtisarbbgstoesoesaozizeaotbagbigeeaeziorbitoizioosrztbbozesigeoeezza tasoisbsegoateoaiggsttttogesoerroairggtezgtzsobbrbtrgrraoessstotirzzrbaatir zsrotgbbzrsitbtieaigsizarrszoioeosgzizerrttigaezsztbrtsegbssbgaabgrgtograog tsasgibsrgsrebozeretoirziizoattaztzzberabgrieazzsiraasotbibzaazeszgabreretz iaitaozebbgeaaizatgrestaetozretsszgaaabeetggboirizsagzztbsogzsttbzsrzogzrzz rabezrzttgeeebrsrrabirzttzsiraoigiosgooagiraaggbzbgeisosrroatzsbozttbreibra issigsrsezaazsbrgbzgargsgeoboigiszgbtziitzssreatsaregraatgioiasgoaogosbrzgb agrtgizbtaorbtosoabgsbsbrtitatgbsarrttststezosrbizbbasgzosaieeaosegzzoooiie tbreoogassrorbbirrtaooirgbazossboaoeeretgsetraszoeoaozaezzsrriesztbergsiitt bbebrebtaaegrrzsezzagbsorsaggsbbrzeazbibggtotteeztrititbegzboeagarsoiaeassb bgtotigazsbregbttztsatiogrzgsetaisziiisierbesorztszrozezrabatzbtoegzotraeio osgsbaiirrizosaszgtoeozeratzsagzgrrrgebiisietezztserasogbbbgoeierozostzabit rsbsiiboreoeraazbizeiagrssotoatsiozsaarsoiitztziisssigabrrbsobooerbsezzbibe iszigrooetesrzsztgaagsisbzbaibbzgatbtriobszregbiegssggoortetrabzgzzaaetszbt ibarzastboerigzgbigtieggiatsraabbzrzroegoeebiaaibzezrzsisogtabztgbtttggraet eobggtoebbbrttbzztieberosttzgtbbzaizsriigotitrregarsotoreeoasztgsarribssogr rrribsrratogtiieaaataoirotoarzrzisrbotitabibttbaaetiaergbbzibssgrtogsgiozsg rbrzoozesetibsbbtabsrgrszzooosoeiiteaegzoteziiegoboezgereaatgtztessgsszttea gotitbetgeaziretoizosoosasiezrebesaaoooibrezeggiagotosatgttbosrrgtbseesboab grrgorzgsiigaezateoggsbtrsszerbizbsgoaiebezaiirotzzrozggbeeosesetobtriebgeg regittgstasaoirietzzeribtbgerszrosebissbaisbtibrgzssebrorirattgbeaozsaesizb aegrizgaroeszgieezsgaztgagoaeetzggobsteisbozgogsbreiebzrbezgiattiiregreetog zaooeirbgasbrerororasbasgzsizrggarsstzabegibrsrazogtszrbsobzeotsaazsasggetr gitoaigtttboobserzteogaitioireaeagotrgrazetzzzgaeszerrizsstzsobbiattgzzeisi gtattborosrgrtzseboitibottreroearzasgztbttbarsbsorsrosotbobaaziiszgrgtszibg obtaoigrrogorrsiboesirsoitgzsoarigsoierrsbsaerreztizsagreggobsagiaazoooiast atrobigeozzizorrozaeeoograiztoabgaegoegtittigsiborggobrggbrorrersbezezztbto getrsozzroiagzgioiisitittresgaarozozezageoozboaoibrttzegiozbbogtbrrrosrsiib ezrooaerbbsobbitistzebrrgbazzazzoiozagsossibbirgaboezzioozsisazragaregbizbt erttrsbgztrbbiresgbeizattbbrszoiaiitaiiogieroiiraggsotrrzgottgaeraroosbsiga iggbsroirzratgotrisezioebtztsstizrggzsibztsrbtgbgeoztritriiarirzsagesragsgo etgboasbebibzezeerbrizoirzaetersrgbartoetbsbseeosztsbeeeetgeggotszirrorgzeb oseergbbtgsrsietzbssgebbeaggbgatotairibissoizsegtorarabitigartobeabigtziaab bbgbtgortrsoetgsgoerrgrtzagaggzsasztgoeetzgrerirzrsbgtroegagbstrtaiegtesgaa iozetaaezgtogessattgbzrzgriasgiaazgerasiazbritisbsbteegtartgibgtstiziigsrib tebstberaatsbaabazessssbiosoozsriiagzegisibbgeoggareazbaiegeroboebeogirrzbi bbiisoetiszbagrtosgtairzsrzbzerogzirbotsisoitttzsebtaozsrazseatobtgobgietzg itzzbzbriisisgisrbetzszaireottzzsaaoreetbtsgeiosgbzrtrogaazoezrigzazbseitoi btbittzgrozesaieorortzieroaroooebgrriogeratogsiaiaitibstttoiaibororaaererbi saraaaooseeirobttbeiaeitaaaobiigagazzgtssggeiaoiibbbrbeeiabezboztorssebeeoo argezgoiistaaiatsreiegggtzzitoeboaritogzbgastgogrztirrzzrotaotibtaggtsesgzi ztsrobaaiatetbzeeoeztoeeoirbzetigeraboozitezbsteagesgatsraeeaizggaeozabsoze stezziasgtbaezbzraiazirbabtbtzirteertoiorisogazaeasrgbaaoibteeizbioiotgasiz tzzetetbbrizrosbirsrrbosetiaegriztbbbtezsztetebgoegzbgosorbrsezaieborztgroz sgeoebttztrgttbetgzbrbaogezsersbboteegbbastzibtaroziooseiiabeesiezebsooatbz tirgetrzibooagoatgssgtgsgzgosgirssatosostttsiaeobitsiizrgbgbsibbaobtibsraoz roeseossbetetbezazzgzaibsrzsraazssozzrtzissgboztaoizritgtigzboatiegroorbgir ebzbrrszttoogtsztrtorgtttoeraegzrozzaetzbaibaobbezsibabttoatzrebaaoetgseoir rgosarsgetaririgezebaoerebgeieieraeztietrbbbaiozrbiizigbgiztszzeosrzsrtsrzs atoitzsobreagtrsertzbbrosgrrtsztaobrbrztaotgizbsrstrggreietbgtseoearrorirrr gboazibzrttzasroseorrottebggrzazibeaobsgbbzotibrarbzrzezisobozbbzbresgtarbe grsaesbbsrrbssoetteieizgrsbtgtsbiosoiziagirzotrsrtrggsorsgtiseaatreatoezobs ezisroertabzbrobetbrsrboeoteorzrstreeargttazgsrearaetirtogegtigeorobtrgreag sezbbarbeerieoebbzgaeioaoboozgrbtebrgiitorrrrriarboooisiziiaeaazzsrozebtaat aezszsotrgebtottttsigezgggazietzttziizsbbaerobtisbeabesrzrgrirrigbostzszrri zzortgtsaorziorzoboragbbzgibasaegseoiszggbzogzsoeoosagbzstoaeegossestoirbrs eizoszragsriabstzagzstebrzorgitaoergszieseetezseirrreasarrsbbsgtzbrrsgasiie raaietoeeiegertziibsrgssegsziobasbaotzaaezebessbroreiorborgragzabsizezrezrg gsiaroesgroetzgtzseigberbazeeregoareziertioiirigzbzitiiisozbzboiroaabbosbbo zebzoeigbiageogrergsgrtesbeztazozagbbzasrbagaiztebrosrragieszszrtoroarzeaas osagzztsbiisitogeiagzibtgsgztibooigaogrbbrrgbrbetoeteozzooatseiaeebibiogzto boeooitzosgesseoszotootorotzzeegggareggostieiisbtoggrestttesgoztigrzbsoriia rsiabetszrzogsrseartiezgoozsggaegtrreiiasasgozrbsbgbgtgiisbetogeaigetoaaiis sizigzoiitirabbosrrgasgebieiibebaetrsrzorztbareioagoearzgegsoozgasbeaiirabz aiiagrgtsbezroiibooteirggaetegesorgrrzgstizaioztezegiebtaitsagzeotibrzasasa ezzzoegsszteszgszaozasgoebostaasozbgzzarbbrzbseersazziebistzzieiirezbbiizos ziarabgbosiboogzozatigegitiosssegoiiegaeeirrbisisbzbbaerbtrorgriiozsositioo tegztrzebssseebrztzssesebbeogrortiraarrzetogzzrarbogrtizsaoribrgsoziaeitrzi irrbiaoogtsgszbiagegotzzzroiiizrbiiseiobebteitritezezeszrerosbebiteisioeasg stersebzzeseaggzgesbzzberbsiootbiobbareaeaggbesibaoaasitoaztoibgebiggazaeai oogostsetrzsttrtstiiibogoobbiraibeeigzoigrzrzeairzbbirrszietatitezsatttzttb eabbttaerrsibbzbtszisrrbstigsoretigersrsegoebgaagerrazitraooeizisztbtozzzer rarerestsssoesrsstrgabbbrsagsooztobsegzeritiossozieiiataietaaiorieaaassaaig zioieeritzggrzbsrgabggigeergibatzgatbsbotzgisrobbsioegrtbigsgazgbeeibrabots robertgssiagrreraabgrssgzgabibtbsitbaoebtteezrzatosigasosoaigbattazoiaibega tteizozbisbbrbastotzgosaaostsioroizbszsbosrsgatoeoarbereaasgzrszsszietoobor btszoogsgeaseroteirzzriibtzbitegzbotarzeogarbsertbzeiorogtgzisggerooiggarze tggeaeaziorbtbieagteargsgzarargtszsorzargsbrirgogitbstegtrsgsiggegzggeggssr tsaztiarsagioasrbrotozoggoizrorbibtoagbaitbotgitegzaotigasggrezeorozsatotgo ittasztsieibrboggbzzbateobrotrrserbrrbsssirarttozgiieerbztsreiotzzeeartzrii etosagotgsersbeasebretigrzesbsreizribebtisrttaiibtebszttzzgzzsgataeetetbsrg ssebasrzarboioiegostztbtioirsizgrrrertraasibtzarsrseteoaozaaerbaiaobiaabbte zgstbateabagoooeoigattbbbozoaroezarrobazbtsesibaberagsgigsobzbbbezezorszziz bioaigoaaboatzatgagzgieazzbagsigtoozzroieioaeoorzaiotitgtisoztgeaeezreaotgg sgroseiaarosezeoabbszbgtzgitrsgbtroirrrtbiigetgezetzasebstzogrotsbzzttitbab eeririesbzrizbgrzzriibizgassgztarztrtiettgaabtsbrtserstsaabriaotriigeiizsgs bsizrsstsgteasteoiseeerazreotrtgbsaaeebstritiseeearzezsztostzooseoegbbzbgag goeazsgsrrzezgtstbzabbtesozgzsgirrbzsbgaasrbgarssggzrsbasatrzrgaszbtbosirso itzortatbsaitbbtgbzztrborserrsoraigiogteaeaszbbtbee Odpowiedz Link Zgłoś
drf 5UPeR.DEmitolo9iacjaAfaNumEryczna.!!!!!!!!!!!!!!!! 25.10.04, 16:11 e=mC2 CC=C2 3=C.C 3=m(obrotowo) e=-c(edycja)=E M=3=m=w<8 8(obrotowo) =8) 8uZ! Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: PyT! aGor3jcZyK nieWymi3rneZnaczeniaSemaNty!Q! TesSeRAct! IP: *.cm-upc.chello.se 25.10.04, 17:44 www.cecm.sfu.ca/pi/yapPing.html co)y ,) mathworld.wolfram.com/eimg33.gif e=mc2 (Sloane's A003417), giving the first few convergents as 3, 8/3, 11/4, 19/7, 87/32, 106/39, 193/71, ... (Sloane's A007676 and A007677). mathworld.wolfram.com/topics/Four-DimensionalGeometry.html A plot of the first 256 terms of the continued fraction represented as a sequence of binary bits is shown above. mathworld.wolfram.com/t1img884.gif Odpowiedz Link Zgłoś
zupagrzybowa 4-DBallS=9LOMES Pi=3,14(.)Balls 600-CellS 25.10.04, 18:35 Phz00fia-C.e11Z mathworld.wolfram.com/600-Cell.html..... mathworld.wolfram.com/topics/Spheres.html mathworld.wolfram.com/OpenBall.html P(!)-0,14(.)=3 VeryOpenBall mathworld.wolfram.com/Glome.html mathworld.wolfram.com/Hypersphere.html Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: () (.) IP: *.cm-upc.chello.se 25.10.04, 20:27 http://qwertyuiop[]\asdfghjkl;'zxcvbnm,./QWERTYUIOP{}|ASDFGHJKL:"ZXCVBNM<>?!@#$% ^&*()_+1234567890-= Odpowiedz Link Zgłoś
drf tZARaTOmyStYtSymOTaRAZt 25.10.04, 20:46 Symmetry is a characteristic of geometrical shapes, equations and other objects; we say that such an object is symmetric with respect to a given operation if this operation, when applied to the object, does not appear to change it. The three main symmetrical operations are reflection, rotation and translation. A reflection "flips" an object over a line, inverting it to its mirror image, as if in a mirror. A rotation rotates an object using a point as its center. An equilateral triangle has rotational symmetry with respect to an angle of 120 degrees. Pentamerism is a body symmetry exhibited primarily by starfish; it is rotational symmetry with respect to an angle of 72°. Rotational symmetry with respect to any angle is, in 2D, circular symmetry. In 3D we can distinguish cylindrical symmetry and spherical symmetry (no change when rotating about one axis, or for any rotation). I.e., no dependence on the angle using cylindrical coordinates and no dependence on either angle using spherical coordinates. A translation "slides" an object from one area to another by a vector. Symmetry occurs in geometry, mathematics, physics, biology, art, literature (palindromes), etc. Although two objects with great similarity appear the same, they must logically be different. For example, if one rotates an equilateral triangle around its center 120 degrees, it will appear the same as it was before the rotation to an observer. In theoretical euclidean geometry, such a rotation would be unrecognizable from its previous form. In reality however, each corner of any equilateral triangle composed of matter must be composed of separate molecules in separate locations. Therefore, symmetry in real physical objects is a matter of similarity instead of sameness. The difficulty for an intelligence to differentiate such a seemingly exact similarity might be responsible for the mild altered state of consciousness one gets by observing intricate patterns based on symmetry 1234567890 Definition of Chirality In geometry, a figure is chiral (and said to have chirality) if it is not identical to its mirror image, or more particularly can't be mapped to its mirror images by rotations and translations alone. Such objects then come in two forms, called enantiomorphs. The word chirality is derived from the greek χειρ (cheir), the hand, the most familiar chiral object; the word Enantiomorph stems from the greek εναντιος (enantios) 'opposite' and μορφη (morphe) 'form'. A non-chiral figure is also called achiral. A figure is achiral if and only if its symmetry group contains at least one indirect (orientation reversing) isometry. For a discussion of chiral molecules or atoms or chirality in chemistry, see the section under Chemistry below. Many familiar objects are chiral - for instance, a right glove and left glove are enantiomorphic, and so are the S and Z tetrominoes of the popular video game Tetris. In three dimensions, every figure which possesses a plane of symmetry or a center of symmetry is achiral. (A center of symmetry of a figure <math>F<math> is a point <math>C<math>, such that <math>F<math> is invariant under the mapping <math>x\mapsto -x<math>, where we have chosen <math>C<math> to be the origin of the coordinate system.) Note, however, that there are achiral figures lacking both plane and center of symmetry. In two dimensions, every figure which possesses a line of symmetry is achiral, and it can be shown that every bounded achiral figure must have a line of symmetry. Consider the following pattern: > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > This figure is chiral, as it is not identical to its mirror image: > > > > > > > > > > > > > > > > > > > > But if one prolongs the pattern in both directions to infinity, one receives an (unbounded) achiral figure which has no line of symmetry. Chemistry In chemistry (especially organic chemistry), a molecule is chiral (and said to have chirality) if its overall structure and overall three-dimensional configuration is always chiral in accordance with the preceding geometric definition regardless of how the molecule is conformed. Conformations are temporary positions a molecule can assume as a result of bond rotation, bending, or stretching as long as a bond is not broken to change the molecule. An atom is often said to be chiral if the atom is a chiral center in a molecule. An atom is a chiral center when the molecule it is in, regardless of the molecule's conformation, can't be made to be identical to (or super- imposable on) its mirror image by rotations and translations alone if the chiral atom's center must be super-imposable on its own mirror image position. A molecule can have multiple chiral centers without being chiral overall. Also, it is possible, but not very common, for a molecule to have a local area that is not an atom that acts effectively as a chiral center anyway due to an unusual shape the molecule may have. It is also possible for a molecule's overall shape to be chiral without any specific chiral center points in the molecule. An example is given by 1,3-dichloro-allen, characterized by 2 double bonds on the same carbon, outlining two perpendicular planes. For this molecule it is possible to write two enantiomers even if it lacks a chiral center. Molecular isomers that are enantiomorphs of each other are called enantiomers. Because such molecules typically show optical activity, they are also often called optical isomers, The study of chiral molecules, enantiomers (optical isomers), and molecules with chiral atoms is part of the science of stereochemistry. Physics The fundamental laws of physics may be chiral, as the weak charge is not invariant under a reflection unless particles are replaced by their antiparticles as well, and kaon decay appears to violate even that symmetry. Chirality appears to be important in particle physics because the universe seems to be asymmetric as far as spin is concerned. Imagine a particle moving in the direction of one's thumb. The particle can be classified as left-handed if it is spinning in the direction of the fingers of the left-hand and right- handed if it is spinning in the direction of the fingers of the right-hand. Up to now, only left-handed neutrinos (and right-handed anti-neutrinos) have been observed. But this is explained by the difficulty of detecting right-handed particles at extremely small masses. Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: 2770 77D7i 2771 i2772 ver.ant.wort.lich...! IP: *.cm-upc.chello.se 26.10.04, 16:01 Anders als in Deutschland gibt es in den USA kein Melderegister, aus dem ein Wählerverzeichnis automatisch erstellt werden könnte. Jeder Bürger ist selbst für die Anmeldung als Wähler verantwortlich, in einigen Staaten wird dabei auch eine Partei-Zuordnung mit angegeben. Firmen werden zum Teil von den Parteien beauftragt, neue Wähler in ihrem Sinne zu gewinnen. Unterdessen herrscht bei der Prognose für die Wahlmänner praktisch Gleichstand. Welcher Kandidat am 2. November die magische Zahl von 270 erreicht, ist völlig offen. DEuT.SchLD&T Odpowiedz Link Zgłoś
drf Z7D7i! ZZNi! Transmission of Light 27.10.04, 14:51 zaZeNNi?!? www.mro.org/zmm/meditation/ One-Mind=1MinD=1MD 2MinDed=2MD 3MinDinDeed=3MD 4MDiMeDiTaTiVers ........................ www.dx.sakura.ne.jp/~kameno/zazen/401.html 'Za' is - soft, gentle, tranquil. 'Zen' is - true. Zazen is the true and tranquil sitting. Zazen is calm and comfortable cross leg sitting. Sitting in Zazen creates the harmony between the heart, internal organs, breath and brain. The principle of sitting in Zazen is to be beyond thinking. To think without thinking, to let all thought go, focusing on one thing, doing Zazen only. Slowly through continuous training, the thoughts will stop. The physical difficulty of sitting, if existent, will disappear. The trainee will feel like a tiger that climbs the mountain. Zazen is the most direct way to penetrate the true self. In Zazen we make our inner organs shine from inside, internal energy is created, and a great life force is developed. Harmony is created and develops while we sit in Zazen. This unification of body and mind helps us to penetrate day after day into our true self. We also continue to sit Zazen after we reach ourselves. Now we have a strong will to help humanity. We become Bodhisattvas. One day, suddenly, Satori comes, the supreme understanding. After Satori, we, as Buddha did, continue to sit Zazen. Danny Waxman Fukanzazengi (Rules for Zazen) www.zenki.com/Fukanzazengi.html Transmission of Light ))) www.angelfire.com/electronic/bodhidharma/lineage.html Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: 27=3.3.3qua7e77ion Li9h7 IP: *.cm-upc.chello.se 27.10.04, 20:21 1myśli składają się z pustych zmiennych a nie realnej substancji ...Wddech 2myśli przychodzą i odchodzą jak chca...wydech 3=ZN/3.3D 3. 1415926535 pi z D3 ol o9 i ja www.joyofpi.com/pi.html 3. 1415926535 8979323846 2643383279 5028841971 6939937510 5820974944 5923078164 0628620899 8628034825 3421170679 8214808651 3282306647 0938446095 5058223172 5359408128 4811174502 8410270193 8521105559 6446229489 5493038196 4428810975 6659334461 2847564823 3786783165 2712019091 4564856692 3460348610 4543266482 1339360726 0249141273 7245870066 0631558817 4881520920 9628292540 9171536436 7892590360 ..... qua7e77ion d27 Odpowiedz Link Zgłoś
drf Medycyna N!EOCONwenZjonalna .... 28.10.04, 00:45 www.yellowpages.pl/YP/-0-----85.14.33/Masaż-leczniczy.html ............................................. katalog.wp.pl/www/Medycyna_i_Zdrowie/Medycyna_Niekonwencjonalna/Masaz/?_err=1&ticket=9193228491914705nkhN2DAuay91n0rJnkIArHO2FXBb85SfSfAOTFoim7BuqyX9p3 VDvMv00V3kJP3%2BExLa0Jp6B7sbBTCW7LVoIAeShLDMUJ5B%2Bfq5ymyI% 2FSUsKRJlHwNdirDHB5wSLc23 ........................................................... zobacz mapę tej kategorii • Akupresura (16) • Akupunktura (21) • Aromaterapia (15) • Bioenergoterapeuci (76) • Joga (40) • Kręgarstwo (14) • Magnetoterapia (11) • Masaż (73) • Medycyna Niekonwencjonalna - Inna (126) • Radiestezja (25) • Reiki (20) • Ziołolecznictwo (137) .................. jusz w domu... Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: ZAwIaDowca Re: Medycyna N!EOCONwenZjonalna .... IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 28.10.04, 01:10 Pociong do piwa odjechal? (((::)) Odpowiedz Link Zgłoś
drf Lo Co motyWY wiaD oWCZE? 28.10.04, 01:58 woda gazowana Spright... fotogalerie.pl/fotka/2431661087586823769 Lokomotywa Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa: Tłusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha: Uch - jak gorąco! Puff - jak gorąco! Uff - jak gorąco! Wagony do niej podoczepiali Wielkie i ciężkie, z żelaza, stali, I pełno ludzi w każdym wagonie, A w jednym krowy, a w drugim konie, A w trzecim siedzą same grubasy, Siedzą i jedzą tłuste kiełbasy, A czwarty wagon pełen bananów, A w piątym stoi sześć fortepianów, W szóstym armata - o! jaka wielka! Pod każdym kołem żelazna belka! W siódmym dębowe stoły i szafy, W ósmym słoń, niedźwiedź i dwie żyrafy, W dziewiątym - same tuczone świnie, W dziesiątym - kufry, paki i skrzynie, A tych wagonów jest ze czterdzieści, Sam nie wiem, co się w nich jeszcze mieści. Lecz choćby przyszło tysiąc atletów I każdy zjadłby tysiąc kotletów, I każdy nie wiem jak się wytężał, To nie udźwigną, taki to ciężar. Nagle - gwizd! Nagle - świst! Para - buch! Koła - w ruch! Najpierw Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: drf 'L3t th3r3 b3 l19ht.'Bamidbar (In the wilderness) IP: *.cm-upc.chello.se 28.10.04, 02:31 17 th3 b39177179 906 cr3at36 th3 h3av37 a76 th3 3arth. 2 70w th3 3arth was u7f0rm36 a76 v016, a76 6ark73ss was up07 th3 fac3 0f th3 633p; a76 th3 sp1r1t 0f 906 h0v3r36 0v3r th3 fac3 0f th3 wat3rs. 3 A76 906 sa16: 'L3t th3r3 b3 l19ht.' A76 th3r3 was l19ht. 4 A76 906 saw th3 l19ht, that 1t was 9006; a76 906 61v1636 th3 l19ht fr0m th3 6ark73ss. 5 A76 906 call36 th3 l19ht 6ay, a76 th3 6ark73ss H3 call36 719ht. A76 th3r3 was 3v37179 a76 th3r3 was m0r7179, 073 6ay. .......................................... Bereishith (In the beginning) (Genesis) Shemoth (The names) (Exodus) Vayiqra (And He called) (Leviticus) Bamidbar (In the wilderness) (Numbers) Devarim (The words) (Deuteronomy) Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: adoctor Re: N!EOCONs CompLemen7aRy MeD!cine IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 28.10.04, 02:29 www.shopseaside.com/dhm/ www.sexreviews.better-fitness.net/blowjobs.html Odpowiedz Link Zgłoś
drf crying out in pleasure.....? 28.10.04, 02:38 Shir Ha Shirim Cuando Hashem toca la puerta .... 2. I sleep, but my heart is awake. Knocking; it is the voice of my beloved; Open to me, my sister, my love, my dove, my perfect one; for my head is filled with dew, and my locks with the drops of the night. 3. I have taken off my robe; how could I put it on? I have bathed my feet; how could I soil them? 4. My beloved put his hand through the hole of the door, and my insides were thrilled by him. 5. I arose to open to my beloved; and my hands dripped with myrrh, and my fingers with flowing myrrh, upon the handles of the lock. 6. I opened to my beloved; but my beloved had turned away, and was gone. My soul failed when he spoke; I sought him, but I could not find him; I called him, but he gave me no answer. 7. The watchmen that went around in the city found me, they struck me, they wounded me; the keepers of the walls took away my veil from me. 8. I adjure you, O daughters of Jerusalem, if you find my beloved, that you tell him, that I am sick with love. ..................... As he ejaculates let him know that you are excited too. I love watching a guy cum so as he is crying out in pleasure, if you are enjoying it too then I am sure you will know what to do… Taking control of your partner’s orgasm ultimately is a turn-on; learn how to give that special blowjob as it can ultimately be a satisfying experience for all involved.... (.) Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: YES Re: Song of Solomon 2 :: The Message (MSG) IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 28.10.04, 03:02 1I'm just a wildflower picked from the plains of Sharon, a lotus blossom from the valley pools. The Man 2A lotus blossoming in a swamp of weeds-- that's my dear friend among the girls in the village. biblegateway.com/cgi-bin/bible?language=english&passage=songs%2B2&version=MSG The Woman 3As an apricot tree stands out in the forest, my lover stands above the young men in town. All I want is to sit in his shade, to taste and savor his delicious love. 4He took me home with him for a festive meal, but his eyes feasted on me! 5Oh! Give me something refreshing to eat--and quickly! Apricots, raisins--anything. I'm about to faint with love! 6His left hand cradles my head, and his right arm encircles my waist! 7Oh, let me warn you, sisters in Jerusalem, by the gazelles, yes, by all the wild deer: Don't excite love, don't stir it up, until the time is ripe--and you're ready. 8Look! Listen! There's my lover! Do you see him coming? Vaulting the mountains, leaping the hills. 9My lover is like a gazelle, graceful; like a young stag, virile. Look at him there, on tiptoe at the gate, all ears, all eyes--ready! 10My lover has arrived and he's speaking to me! Get up, my dear friend, fair and beautiful lover--come to me! The Man 11Look around you: Winter is over; the winter rains are over, gone! 12Spring flowers are in blossom all over. The whole world's a choir--and singing! Spring warblers are filling the forest with sweet arpeggios. 13Lilacs are exuberantly purple and perfumed, and cherry trees fragrant with blossoms. Oh, get up, dear friend, my fair and beautiful lover--come to me! 14Come, my shy and modest dove-- leave your seclusion, come out in the open. Let me see your face, let me hear your voice. For your voice is soothing and your face is ravishing. The Woman 15Then you must protect me from the foxes, foxes on the prowl, Foxes who would like nothing better than to get into our flowering garden. 16My lover is mine, and I am his. Nightly he strolls in our garden, Delighting in the flowers 17until dawn breathes its light and night slips away. Turn to me, dear lover. Come like a gazelle. Leap like a wild stag on delectable mountains! Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: QNet? BlowJob4u.....May we be so blessed. IP: *.cm-upc.chello.se 28.10.04, 03:07 www.reclaimingjudaism.org/shohamashirhashirim.htm Finding and Keeping Love by Rabbi Shohama Harris Wiener Shir ha Shirim Last week my husband and I went to spend a day with a psychologist who has made a career of helping men and women have more loving and lasting relationships. The room was filled with hundreds of people—some single, some young marrieds, some who had been married for twenty or thirty years. All had come because they found it hard, if not impossible, to sustain the intense feelings of romance that had pulled them together in the first place. David Daida, our teacher, has written many books, recorded tapes, and developed workshops ranging from a few hours to many days in length. One of his basic ideas is that to feel romantic love, there must be one partner in masculine mode and one in feminine. Not necessarily a man and a woman, it could be two women or two men, but at any given moment the partners must be in opposite energetic poles. This is because we need a positive charge and a negative charge to attract: either two negatives or two positives will repel each other. People can change energies back and forth, but at any given moment, for a loving connection, one must be in masculine and one in feminine. Our tradition of Jewish mysticism, the Kabbalah, has taught this for thousands of years. In Kabbalah, masculine represents the energy of giving, and feminine the energy of receiving. This Shabbat, the one in the middle of the festival of Passover, is the time we focus on the beauties and challenges of finding and keeping love. To focus our attention on this theme, we read the most beautiful love poetry in the Biblical tradition—Shir HaShirim, the Song of Songs. On the surface, these poems are love ballads, attributed to King Solomon. Here are a few well known verses: “Upon my couch at night I sought the one I love—I sought but found him not.” 3:1 “I was asleep, but my heart was awake. Hark, my beloved knocks.” 5:2 “I am my beloved’s (ani l’dodi) and my beloved is mine (v’dodi li).” 6:3 Because of the erotic nature of the poetry, and the fact that God’s name is never mentioned, Shir HaShirim nearly didn’t make it into the Hebrew Bible. What made it holy it in the eyes of our sages was an allegorical interpretation that saw the love relationship as a story of God, the lover, and Israel, the beloved. They saw it in an account of how God delivered her from Egypt, chose her to be His very own people, and gave her the precious gift of Torah. They saw in it the saga of Israel being close to God, drifting away, and being taken back. In this allegory God is the masculine energy and we, Israel, are the feminine. When we are in this position of receiving we can feel God’s love. However, when God gave Torah, God gave us mitzvot to do—for God, and for other people. In this way, we can have the balance of being the active, masculine, giving energy, and God and the world can be the receivers. To be balanced in love, we must give AND receive. Beginning with the second Seder, and ending 50 days later with the festival of Shavuot, we have the mitzvah of counting the Omer. The omer was originally a measure of grain, but now counting the Omer by saying a blessing is a way of counting the days of spiritual preparation for receiving the Torah. This Shabbat is the fourth day of counting the omer. And so we say, Baruch Atah Adonai, Elohenu Melech HaOlam, Blessed are You, Our God, Ruler of the Universe, asher kid’shanu b’mitzvotav, Who has made us holy through Your commandments, vitzivanu al sefirat ha-omer, and commanded us to count the Omer. Hayom arba’ah yamim la’omer. This day is the fourth day of the Omer. Counting the Omer teaches us that it is not enough to fall in love, to find love. We must be steady in our giving, to keep love. May we be so blessed. www.reclaimingjudaism.org/shohamashirhashirim.htm Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: patience Re: .....the energy of receiving? IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 28.10.04, 03:35 I can possess ? really? can I? Mine! Mine! Mine! Ouuuh YESSSSS <- happy giggling Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: dadaRRyba ....in the darkness bind them ? IP: *.cm-upc.chello.se 29.10.04, 10:48 www.badalijewelry.com/theonering.htm ...One Ring to rule them all, One Ring to find them™ ............................... ...One Ring to bring them all and in the darkness bind them.™ .................................... J.R.R. Tolkien gave the world its first glimpse of Middle-earth in 1937, when The Hobbit became the Harry Potter of its day. But The Lord of the Rings trilogy, published almost two decades later, was no children's book. Besides its high, mythic style, the book's hobbit heroes move through a much larger and darker Middle-earth than The Hobbit depicted, a world suffused with as much melancholy as magic. As the evil lord Sauron musters his army of orcs and ringwraiths in the land of Mordor, the hobbit Frodo joins a small, ragtag fellowship in the faint hope of destroying a magical ring of power that has come into his possession. Sauron desperately wants the Ring, which will give him mastery over Middle-earth, and Frodo must sneak into the blasted land of Mordor in order to toss the item into the volcano from which it was forged. Following the release of the final volume of the trilogy in 1955, the poet W.H. Auden called Tolkien's work a masterpiece comparable to Milton's Paradise Lost, but the famous American critic Edmund Wilson wrote it off as "juvenile trash." Though the critical tide is beginning to turn, most academics continue to dismiss the book as puerile and reactionary. "The hostility is still there," says Tom Shippey, a onetime Oxford professor who recently published an artful defense titled J.R.R. Tolkien: Author of the Century. "There are a lot of self- appointed experts in literature who feel it is their right to select what is to be read. It's annoying to them to find that readers don't do what they say." www.wired.com/wired/archive/9.10/lotr.html 8uzi (!) Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: () odpowiedni klucz? IP: *.cm-upc.chello.se 07.11.04, 23:28 Szyfr to procedura takiego przekształcania wiadomości, żeby była ona niemożliwa (lub bardzo trudna) do odczytania przez każdego, kto nie posiada odpowiedniego klucza. Wiadomość przed zaszyfrowaniem nazywa się tekstem jawnym (plaintext), a wiadomość zaszyfrowaną – szyfrogramem (ciphertext). Szyfrowanie jest zajęciem bardzo starym.....?Współcześnie możemy podzielić metody szyfrowania na 3 grupy: szyfry asymetryczne symetryczne szyfry blokowe symetryczne szyfry strumieniowe W szyfrowaniu asymetrycznym występują 2 klucze – klucz publiczny służący do szyfrowania, oraz klucz prywatny służący do deszyfrowania. Ponieważ nie ma potrzeby rozpowszechniania klucza prywatnego, bardzo małe są szanse że wpadnie on w niepowołane ręce. Szyfry asymetryczne opierają się na istnieniu pewnych trudnych do odwrócenia problemów. Np. o wiele łatwiej jest pomnożyć przez siebie 2 duże liczby, niż rozłożyć dużą liczbę na czynniki (opiera się na tym system RSA). Drugim popularnym systemem jest ElGamal, opierający się na trudności logarytmu dyskretnego. Typowe rozmiary kluczy są rzędu 1024-2048 bitów. W przypadku RSA złamane zostały klucze rozmiarów do ok. 500 bitów. Szyfry blokowe to procedury, które szyfrują niewielkie bloki danych (znacznie mniejsze od typowej wiadomości), współcześnie jest to najczęściej 128 bitów (AES), choć do niedawna przeważały 64-bitowe bloki (DES, 3DES, Blowfish (kryptografia), IDEA). Klucze są znacznie mniejsze, mają zwykle od 128 do 256 bitów, przy czym wartości mniejsze od 80 (DES – 56) są uważane za niewystarczające. Typowy szyfr blokowy składa się z kilkunastu dość prostych rund przekształcających blok. Operacje używane w tych szyfrach są zwykle proste, ale pochodzą z "różnych światów", np. używa się dodawania, XOR, przesunięć cyklicznych, różnego typu S-BOXów, mnożenia modulo liczb pierwszych itd. Już kilka rund takich operacji zupełnie zaburza jakikolwiek porządek i jest bardzo trudne do analizowania. Ponieważ szyfr blokowy szyfruje jedynie niewielką ilość informacji, używane są różne tryby szyfrowania, które umożliwiają szyfrowanie większych wiadomości. Szyfry strumieniowe szyfrują każdy znak tekstu jawnego osobno, generując znak strumienia szyfrującego i przekształcając go na przykład z użyciem funkcji XOR go ze znakiem danych, w związku z czym nie jest konieczne oczekiwanie na cały blok danych, jak w przypadku szyfrów blokowych. Najpopularniejszym współczesnym szyfrem strumieniowym jest RC4, którego stosowanie jest ograniczone ze względu na warunki licencyjne. Inne populrarne szyfry strumieniowe to A5/1 i A5/2 stosowane w telefonii komórkowej. Do szyfrów strumieniowych należą też historyczne szyfry polialfabetyczne i monoalfabetyczne. Niektóre z trybów szyfrów blokowych – CFB, OFB, CTR – działają jako szyfry strumieniowe, generując strumień szyfrujący i XORując dane. Osobnym szyfrem w swojej klasie jest one time pad. pl.wikipedia.org/wiki/Szyfr pl.wikipedia.org/wiki/Kryptografia ufo.dos.pl/article.php?sid=37 pendant pendent pendentyw pendragon Penelopa penetracja penetrować penetralium pengo penicylina penis penitencjariusz penitent penitentka penitencjarny penitencjarz penitent penitentka penitencjarny peniuar penni penny penolog pens pensja pensjonat pensjonować pensjonariusz pensjonarka pensum PENT Pentateuch pentametr pentagon pentatonika pentatlon pentada pentagram PENTA Pentateuch pentametr pentagon pentatonika pentatlon pentada pentagram Pentekost penthouse pentimento pentra peon peonia peperment pepesza pepiniera pepita pepitka peplos peplum pepperoni pepsyna peptyzacja PER per analogiam per anum per capita per annum per aspera ad astra per fas et nefas per pedes per pedes apostolorum per procura per saldo per se per stirpes per ultimo percepcja perceptron percypować percutant perditissima re publica plurime leges pere noble pereant qui ante nos nostra dixerunt pereat mundus peregrynacja peremptoryczny peremptoryjny perfectum perfekt perfekcjonizm perfekcja perfidia perforacja perforator perfumes of Arabia perfundować pergola perhydrol PERI peri periculum in mora periegeta perigeum perihelium perintegracja period periodyczny periodyzacja periodyk periojkowie perisse lUnivers pourvu que je me venge peritus periuria ridet amantum Iuppiter perizonium perkal perkolacja perkolator perkusja perl perlon perlustracja perm permanentny permisywny permutacja perora perorować perpendykularny perpendykuł perpetuum mobile Perro del hortelano perry perseweracja Pershing 2 persona personalizm personalia persona non grata personel personalny personifikacja persona grata personat perspektywa perspektywiczny perspiracja perswadować persyflaż perszeron Pert perta pertraktacje pertraktować perturbacja perwersja PERY perykarp peryhelium perykopa perygeum peryferia perystyl perytecjum perypatetyk perypetia peryskop perystaltyka perygram peryfraza Pesach pesarium peseta peso pesewa pessarium pochwowe pestalozzianizm pesto pestycydy pesymista peszarim petanque petent Petera zasada petercyment petit petitbeurre Petit chaperon rouge petit francais petit mal Petit poucet Petites miseres de la vie conjugale petitio principii petitmaitre PETR petrodolary petrografia petrologia petrochemia petryfikacja PETRO petrodolary petrografia petrologia petrochemia petryfikacja petroleuse PETRY petrodolary petrografia petrologia petrochemia petryfikacja petycja peyotl pf pfv Pfennig phallus Phantom Ship phi beta kappa Odpowiedz Link Zgłoś
drf satORi 08.11.04, 11:58 community.webshots.com/photo/156250595/207600368joWtxe oBseRwanD CzaSownY ).F Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: ).F IL IP: *.cm-upc.chello.se 09.11.04, 01:16 www.israelforum.com/board/archive/index.php/ Michael Moore's protege Why al-Qaeda Will Dominate the European Union Robert Fisk is singled out for an OBL award: for objective jouranlism French Jews protest Arafat presence Spain STILL target of Islamic attacks. Will the "new" Russia follow the USSR policies in the ME? Milosevic Trial Islamic African Relief Agency Aiding Terrorists, U.S. Government Says The Consensus My gut says not al qaeda War Games- US Preps Iran Invasion Beslan children paint That's not a way to threat a black sheep! Bin Laden and Marx – Strange Bedfellows Al Hayat: Arab country assisting Israel against Hamas Europeans in bed with Hezballah Iranian Caught Filming Israel Embassy Genocide in Darfur a no-win war against 1.3 billion Muslims Syria tested chemical arms on civilians in Darfur region War on Terror: a successful doctrine Preventive War: A Failed Doctrine brainwashing kids... September 11 : the big picture Europe: Blame the Victim Iran's Evil Plan Muslim group: We Are Sorry Chechnya & Humanitarianism is russia going to start killing militants? Bomb detonated next to Aussie embassy in indonesia 9/11 and the Arab media, 3 years on Iran Wants Al Quaida in Lebanon Muslim Scholar Denied US Visa France In Bed With Arab Terrorists Kidnapped French Reporter anti-Israeli Iraq Blasts French Cowardice Muslim Brotherhood, Nazis and Al Qaeda Europe flirts with Arab Terrorists US State Dept Report on Arms dealing 2003 russia and israel bombed on the same time? is there a connection? Guiliani's fantastic speech Moslem terrorist women's fantasy magazine hits the web newstand! Terror attack feared in 2 simultaneous Russian plane crashes The Secret History of the Iraq War & implications for MidEast & World Australia's response to terrorism Weapons of Rhetorical Destruction The Day the Americans Bombed Auschwitz Please help support the Internet Haganah website Video Shows Beheading Webmaster of pro-jihad sites arrested in London Terrorists 'normal'Suicide bombers fit their culture, psychiatrist says More Israelis murdered in 4 years than in previous 53 Wag The Pundits This is a war on radical Islam not “Terrorism.” A speech the American president should give.... The Sources Of Terrorist Conduct How Bush Saved Saudi Friends France Bans Hezbollah TV Channel in France Go figure: Arab objection to suicide bombing How Europe Became Eurabia It's More Than a War Muslims are a threat to our way of life Terrorist Front Group CAIR National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States report released German officials fear separate Muslim societies France and French Jews angered over Sharon's call Interview with jailed ISM member Europe Fears Threat from Converts to Islam Iran building Arab Israeli 5th Column Understanding the war within Islam. Israel worried about European Muslims Many French Muslim Converts a worry From USA Today re: Al Queda/Bin Laden/WW4 Israel is ready to do what is needed Trial run of airline bombing Bush just got my vote SWC warns Jews to avoid Belgium and Greece Mayor of London criticised by Simon Wiesenthal Center French woman admits she made up anti-Semitic attack Two More Belgian Jews attacked Belgian Jewish schoolboy stabbed Israeli Arabs support fence generally. Anti-Semitism casts dark shadow on Dutch soccer France's silence US citizens sue New York Branch of Arab bank Rebirth at Ground Zero ISM: Tips how to sneak activists into Israel British Jews protest Imam's visit Iran is the threat: not Israel Saudi Survey: US ally or not? Did the Supreme Court Invite more criticism? Iran regime change France: Let Them Eat Deer France Blocks U.S. on Elite Force for Afghanistan Quietly, U.s. Prepares For Israel Strike On Iran France: Mitterand's son accuse of Angolan arms-smuggling Russian Muslim Leader Suggests Punishing Terrorists’ Families Saudis offer terrorists month to surrender France Steps Up Its Investments in Iran Terrorism is aided by Iraq war : U.S. is losing Allah's Butchers 46 die in attacks on Russian government France Incarcerates Iranian Dissidents for Lucrative Contracts Saudi says Israel backs Al Quaida British MPs in Gaza complain Israel shot at them The Khobar operations Agenda of Islam - A War Between Civilizations France: Preaching for the Enemy Israel can now Spot, Destroy Roadside Bombs from Air Legalizing Torture "Every war with fascism is our business" WARNING:This is the Enemy: Don't look away. United Nations Is Guilty Of Crimes Against Humanity Europe, "Constructive Dialogue", Engagement and Jihad Deported imam returns to France Islam is not compatible with Democracy Kasparov in WSJ: Stop the Moral Equivalence Bangladesh: Jihadis kill the leftists Saudis Don't Need Kid Gloves Chemical weapons in Jordan Intelligence Points to Militant Action in Saudi Arabia Oregon Man Arrested in Spain Bombings Probe Syria Making Nukes? Only Pakistan knows but... Are We On The Verge,in The Middle of or at The End Of World War III? Realities and Alternative to engagement 9-11 commission is looking backwards al Qaeda threatens chemical attack on Tel Aviv Europe, Arabia going to hell HOW CAN SURRENDER TO TERROR LEAD TO ANYTHING BUT MORE TERROR? Light at the end of the tunnel Mideast instability? Bring it on! Czech Lidové Noviny 69%=Kill terrorists Post Modern Terrorism Man U suicide bomb plot World Bank Funding Terrorism It's TERRORISM, STUPID! Canada Allowing AQ Khadr Family Back In Why do TERRORISTS SUCCEED? The New Terror - Communism They Kill Only Jews Jenin and the lessons of urban warfare Al Qaeda targetting memo The future of NATO and Russia Who *ISN'T* under threat from Islamist terrorists? Al Qaeda videotape threatens Rome We are WINNING the war on TERROR! Spanish Appeasement Accomplished NOTHING Nothing can stop Al Qaeda bombing in London (Islamists burn flag at mosque) Another bomb found on Spanish train tracks Terror and Tolerance [No more!] McDonald's attack in Italy - Moroccan terrorist fails and kills only himself Hizbollah is at Hamas' service SWC Museum of Tolerance CD on cyber-hate The Religious Tiger Creating the enemy Suspect 'planned Australia attack' on a nuclear reactor or military base Is this man a terrorist? Man arrested near LA-area airport From Stratfor: The political success of the Spanish bombings France: Are Chechens Tied to Tangled Web of Threats? Pigs to save world from Terrorism Shutting Down Terrorist Financing Europe's shame Europe Talks Terrorism We are fighting to ELMININATE YOU To the moderators Hezbollah, the good guys. They Asked for the Truth 3/11/2004 Musharraf Cursed if He Does, Ousted if He Doesn't? Daniel Pipes Is Wrong? Blasts Kill 143 at Iraq Shiite Shrines The State Of Terror Iraq: Tag-Team Terror Hamas from Cradle to Grave US to hit Syria with sanctions International terror in Iraq (inc.Palestinian) Ceasefire Over in Ireland? Muslim Convert Soldier Arrested: Aiding al-Qaeda Kadaffy, Cusay, Uday and LIBERALISM! Islam in France Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: patience Re: satORi IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 09.11.04, 05:08 > oBseRwanD CzaSownY ObSeRwanD CzaRseRcownY? Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: -*- NoC MoCY ...PICt...Se7ce..;) IP: *.cm-upc.chello.se 09.11.04, 21:59 Al-Qadr (The Night of Power) ................................. islam.about.com/library/weekly/aa010300.htm -------------------------------------------------------- www.arthist.lu.se/kultsem/sonesson/pict_sem_4.html www.psyche.com/psyche/lex/qbl/4worlds.html www.psyche.com/psyche/images/tree/tree_sepherot_numbers_english.gif www.psyche.com/psyche/autiot/hyper_autiot.html www.zdrowie.med.pl/serce/serce.html www.dzikie-serce.blog.pl/ Pictorial Semiotics and C.S Peirce Studies of meaning descent from semiotics which is a philosophical approach that try to interpret messages in terms of their signs and patterns of symbolism. The study of semiotics, arise from a literary or linguistic context and has been expanding in a number of directions since the early works of C.S. Peirce and Ferdinand Saussure (Moriarty 1996). A sign can be a word, a sound, or a visual image. Saussure divides a sign into two components: the signifier (the sound, image, or word) and the signified, which is the concept the signifier represents, or the meaning. The relation between the signifier and the signified is arbitrary and conventional. In other words, signs can mean anything we agree that they mean, and they can mean different things to different people (Moriarty 1994) . Peirce categorized the patterns of meaning in signs as 1) iconic, 2) symbolic and 3) indexical. An iconic sign looks like what it represents: a picture of a dog, for example. The meaning of a symbol, like the flag of Finland or the Eiffel Tower, is determined by convention, in other words, its meaning is arbitrary; it is based upon agreement and learned through experience. Language uses words as symbols that have to be learned; in Western languages there is no iconic or representational link between a word and its signified concept or meaning except onomatopoetic words. An indexical sign is a clue that links or connects things in nature. Smoke, for example, is a sign of fire. Visual communication uses all three types signs: iconic, symbol and indexical (Moriarty 1994). Another concept which is important to Peirce's semiotics and particularly relevant to understand how visual communication operates, is the notion of the interpretant. According to Peirce the sign/object relationship is the basis of semiotics.Then he adds the concept of interpretant to create a third dimension to construct a sign/object/interpretant hypotheisis. By interpretant Peirce means the idea contained in the concept as it is decoded or followed thought to which the sign gives rise. He explains that a thought is a sign requiring interpretation by a follow-up thought in order to achieve meaning. Our memories, which provide the foundation for the meaning process, are "reservoirs of interpretants" (Moriarty 1994). For example the word /dog/ and a picture of the animal both represent concept of "dogness." There are interpretations imposed on this concept of dogness based on our personal experiences and also on additional information and description that accompanies the sign. Other verbal interpretants for the word /dog/ could be puppy or faithful. Each further interepretation tends to bring on the concept and make it richer (Moriarty 1994). The notion of code or sign system, is another important element especially in a comparison of visual and verbal communication in Peircean semiotics. Language is a code and it functions as a system of rules. To Peirce the concept of semiotic code is broader than just language and includes such sign systems as body language, braille and sign language. Even nature can be seen as a system of coded signs and Eco argues that the roots of semiotic interpretation lies far back in time with hunters and trackers who could read the signs of nature (Moriarty 1994). Peircean semiotics enable us to talk of all kind of signs, whether language or non-language, as components of all forms of meaning. He explains that, "All the universe is perfused with signs, if it is not composed exclusively of signs" (Moriarty 1996). As mentionned above he developed a tripartite system to classify the complex world of signs as icons, indexes, and symbols. Peirce defines an icon as similar to its subject: an iconic signs carry some quality of the thing they stand for as a portrait stands for a person. Most often an iconic sign is a representation of a drawing or a photograph where likeness or resemblance is a determining characteristic. An index is physically connected with its object. It is an evidence that something exists or has occurred: a footprint means someone just walked by. Symbolic signs are arbitrary and they stand for something that has been developed through a process of consensus as a word stands for a concept. A symbol, such as a blue cross on white flag, is linked by convention with its object. We learn that a blue cross on white flag stands for the country of Finland. Symbols, therefore, are conventional like most spoken and written words and subject to a more closed than open interpretation process (Moriarty 1996). Although symbols are arbitrary, icons and indexes are "motivated". Icons and indexes resemble more the object they stand for rather than being created by convention. Fiske and Hartley explain in their book on Reading Television that, "the greater the motivation, the smaller the role played by socially based convention; and the weaker the motivation, the more constraining is the convention" (Reading Television 1978:39 in Moriarty 1996). Because icons and indexes are not based on blindly determined meaning relationships but rather on personal experience, they are more open to interpretation. Symbols may be complex, but once we have learnt their meaning, they are less open to individualistic interpretations. A stop sign is a stop sign, but a rose is not always a rose (Moriarty 1996). Peirce's notion of abduction is another approach to understand how we make sense of representations. Abduction is a way of thinking that is based on hypothesis that we build and conclude the meanings of signs rather than making formal, deductive or inductive conclusions. As mentionned earlier Umberto Eco makes the argument that the roots of abduction lies far back in time with hunters and trackers who could interprete the signs of nature. Visual interpretation of representations may be described as abductive because decoding begins with observing hints in the visual object (perception) and then interpretations move to a conclusion by hypothesizing relationships and patterns (cognition, convention) through massive parallel processing. Abduction is built on natural perception at both the iconic and indexical levels and sets the stage for more complex forms of cognitive processing and so abduction lies midway between natural perception and cognitive processing (Moriarty 1996). cza7us ...) buzi () Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: goscnocy;) Re: MoC NoCY ...PICt...Se7ce..;) IP: *.wroclaw.dialog.net.pl 10.11.04, 01:41 The Book as a Machine of Knowledge. When we use books to study books, or hard copy texts to analyze other hard copy texts, the scale of the tools seriously limits the possible results. In studying the physical world, for example, it makes a great difference if the level of the analysis is experiential (direct) or mathematical (abstract). In a similar way, electronic tools in literary studies don't simply provide a new point of view on the materials, they lift one's general level of attention to a higher order. The difference between the codex and the electronic Oxford English Dictionary provides a simple but eloquent illustration of this. The electronic OED is a meta-book, i.e., it has consumed everything that the codex OED provides and reorganized it at a higher level. It is a research tool with greater powers of consciousness. As a result, the electronic OED can be read as a book or it can be used electronically. In the latter case it will generate readerly views of its information that cannot be had in the codex OED without unacceptable expenditures of time and labor. So far as editing and textual studies are concerned, codex tools present serious difficulties. To make a new edition one has to duplicate the entire productive process, and then add to or modify the work as necessary. Furthermore, the historical process of documentary descent generates an increasingly complex textual network (the word "text" derives from a word that means "weaving"). Critical editions were developed to deal with exactly these situations. A magnificent array of textual machinery evolved over many centuries. Brilliantly conceived, these works are nonetheless infamously difficult to read and use. Their problems arise because they deploy a book form to study another book form. This symmetry between the tool and its subject forces the scholar to invent analytic mechanisms that must be displayed and engaged at the primary reading level Odpowiedz Link Zgłoś
drf 0oO 10.11.04, 03:06 (ud()wne www.randomhouse.com/doubleday/davinci (y(uszki (a(y 8uzi Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: ZOG Ask Uncle Zog IP: *.cm-upc.chello.se 10.11.04, 10:46 Bush, And Chaos, To Be Given Second Chance "It's been a while since we had a civil war" says Viceroy Schwartzman “Besides , it would be good cover for our blood-line dilution program" At 1a.m. November 3rd Helen Schwartzman, Viceroy for Goy Affairs North America, told her Ohio office to “ever so slightly” tip it's votes in favor of President Bush. "I wasn't in the mood to drag it out again" said the Viceroy "I figure the masses are sufficiently distracted as it is and I have a life you know." The Viceroy’s office chose the goy puppet last week amid much internal squabbling. The official announcement stated that “President Bush has successfully kept the goy nation distracted from the true operations of power, as laid out in his job description. The United States have never been more confused, divided, and in-a-tizzy.” The Viceroy’s office has weathered a great deal of criticism over its continued support for the Goyopres amid claims that the “3 Cs,” the ancient Viceregal Doctrine of Chaos, Confusion and Christ, may be outdated. Fiona Schimona (Grand Muckaluck for Order and The Keeper of Lists and Grudges) is a leading critic of the Viceroy’s office. Muckaluck Schimona caustically refers to the Doctrine as the “3Ws” plan, “White bread, Whackos and War.” “I appreciate as much as any one else the need to keep American goyim distracted,” said Mrs. Schimona at a last minute meeting Thursday, “but they were perfectly distracted by video games, pornography and delivery pizza before. Now they are traveling the world blowing things up. Not only is this noisy, but there is a very real danger in mixing them with other cultures. They might realize they have been living in a bubble, and you really won’t want to be around when it pops, baby.” Viceroy Schwartzman dismissed the complaints as unrealistic. She also countered rumors that the reason President Bush is to be retained despite many excesses was because of her several real estate ventures in Florida. President Bush’s reconfirmation will take place in the ceremony hall has usual. The sacrifice will be at 8 o’clock, followed by the Partaking of America ceremony (red coffee and red doughnuts will be served for those who are squeamish about the entrails). Afterwards he will be re-invested with the Golden Knife and Bowl and Viceroy Schwartzman’s new direct number. Members wishing to attend should call their local office and ask for “Dr. Kropotnick’s secretary.” This will connect you with the Community Affairs Office. www.internationaljewishconspiracy.com/articles/ijc_040228_unclezog.html So Ask Uncle Zog Already After a school-sponsored screening of Mel Gibson's The Passion of the Christ, Ms. Mahoney's 5th grade class from St. Christina of the Conception Elementary School had some questions. Of course they turned to the man who has all the answers. Q. What is Jesus' Passion?- Dan Gaba, age 11 A. Woodworking. . . and modern dance. Q. Why was there no Joseph in the movie?- Keith O'Shaunessy, age 10 A. Oy, does Mel have some "father issues" or what? In Mel's mind, I imagine Joseph was busy embarrassing his son by giving interviews proclaiming that "the Holocaust is never GOING to happen in nineteen hundred years, no matter what they tell you!" Q. In the movie, Jesus had a brother. Do you think he had an inferiority complex having to live up to his brother?- Richard Bolster, age 12 A. Oh, no. Jesus' brother Simon was the sort of fellow who really knew how to appreciate and celebrate who his brother was. He threw "you bring the water, we make it wine" parties, and he was never shy about going up to any velvet rope in Jerusalem and saying, "I'm pretty sure I'm on the list. My name is Simon. . . Simon CHRIST." And he was always asking Jesus to make recordings for his buddies' outgoing messages, like: "Hey, this is Jeeze. What would I do? I'd leave a message." Q. In the last scene of the movie, Jesus seemed really pissed. Is that possible?- "Little" Joe LoTruglio, age 15 A. Of course, you would too if someone hung you up to dry for days, like a wet shmatte. By having Jesus revive himself, Mel is cleverly keeping the door open for a sequel, perhaps "Jesus II : Resurrection Boogaloo." In the last scene of the film, Jesus resurrects himself (wherein I do believe he becomes bulletproof) and struts out the door with a determined look, undoubtedly to "get biblical" on some "Roman ass" - and now you can too! With the all new JESUS ACTION FIGURE by ZogCo! Pretend you are doling out some divine payback with the newly resurrected Jesus. This limited edition comes complete with real stigmata blood and afterlife-like "smiting" action. Q. Is the movie really anti-Semitic?- Costanza Cortez, age 12 A. Well, little 'girlchik', it depends how you look at it. If you think Jesus got what was coming to him, or that nailing people to stuff is fun and cool, then NO. Q. I heard that Jim Caviezel (who played Jesus) got hit by lightening during the filming, and that the assistant director got hit twice! Is that true?- Danny, age 11 A. Caviezel was my assistant, Marty's, idea. I tell you, the things he thinks up. It was Simcha Torah and we had been out all night, all strung out on kasha and gefilte, and Marty says he's heard that Mel Gibson is making this Jesus movie, that it's defamatory to the Jews, and that we should 'punk' them with a "message from God" - which, at the time, I thought was hilarious, but I guess you had to be there. The assistant director, on the other hand, really was a message from God. What can I tell you? Everyone's a critic. Have a question for Uncle Zog? Email him! His address is unclezog@internationaljewishconspiracy.com, like that you can't forget! Odpowiedz Link Zgłoś
drf CZLOWIEK KGB 13.11.04, 13:22 AT WAR The KGB's Man Moscow turned Arafat into a terrorist. BY ION MIHAI PACEPA Saturday, September 27, 2003 12:01 a.m. EDT The Israeli government has vowed to expel Yasser Arafat, calling him an "obstacle" to peace. But the 72-year-old Palestinian leader is much more than that; he is a career terrorist, trained, armed and bankrolled by the Soviet Union and its satellites for decades. Before I defected to America from Romania, leaving my post as chief of Romanian intelligence, I was responsible for giving Arafat about $200,000 in laundered cash every month throughout the 1970s. I also sent two cargo planes to Beirut a week, stuffed with uniforms and supplies. Other Soviet bloc states did much the same. Terrorism has been extremely profitable for Arafat. According to Forbes magazine, he is today the sixth wealthiest among the world's "kings, queens & despots," with more than $300 million stashed in Swiss bank accounts. "I invented the hijackings [of passenger planes]," Arafat bragged when I first met him at his PLO headquarters in Beirut in the early 1970s. He gestured toward the little red flags pinned on a wall map of the world that labeled Israel as "Palestine." "There they all are!" he told me, proudly. The dubious honor of inventing hijacking actually goes to the KGB, which first hijacked a U.S. passenger plane in 1960 to Communist Cuba. Arafat's innovation was the suicide bomber, a terror concept that would come to full flower on 9/11. In 1972, the Kremlin put Arafat and his terror networks high on all Soviet bloc intelligence services' priority list, including mine. Bucharest's role was to ingratiate him with the White House. We were the bloc experts at this. We'd already had great success in making Washington--as well as most of the fashionable left-leaning American academics of the day--believe that Nicolae Ceausescu was, like Josip Broz Tito, an "independent" Communist with a "moderate" streak. KGB chairman Yuri Andropov in February 1972 laughed to me about the Yankee gullibility for celebrities. We'd outgrown Stalinist cults of personality, but those crazy Americans were still naïve enough to revere national leaders. We would make Arafat into just such a figurehead and gradually move the PLO closer to power and statehood. Andropov thought that Vietnam-weary Americans would snatch at the smallest sign of conciliation to promote Arafat from terrorist to statesman in their hopes for peace. Right after that meeting, I was given the KGB's "personal file" on Arafat. He was an Egyptian bourgeois turned into a devoted Marxist by KGB foreign intelligence. The KGB had trained him at its Balashikha special-ops school east of Moscow and in the mid-1960s decided to groom him as the future PLO leader. First, the KGB destroyed the official records of Arafat's birth in Cairo, replacing them with fictitious documents saying that he had been born in Jerusalem and was therefore a Palestinian by birth. The KGB's disinformation department then went to work on Arafat's four-page tract called Falastinuna ("Our Palestine"), turning it into a 48-page monthly magazine for the Palestinian terrorist organization al-Fatah. Arafat had headed al-Fatah since 1957. The KGB distributed it throughout the Arab world and in West Germany, which in those days played host to many Palestinian students. The KGB was adept at magazine publication and distribution; it had many similar periodicals in various languages for its front organizations in Western Europe, like the World Peace Council and the World Federation of Trade Unions. Next, the KGB gave Arafat an ideology and an image, just as it did for loyal Communists in our international front organizations. High-minded idealism held no mass-appeal in the Arab world, so the KGB remolded Arafat as a rabid anti- Zionist. They also selected a "personal hero" for him--the Grand Mufti Haj Amin al-Husseini, the man who visited Auschwitz and reproached the Germans for not having killed even more Jews. In 1985 Arafat paid homage to the mufti, saying he was "proud no end" to be walking in his footsteps. Arafat was an important undercover operative for the KGB. Right after the 1967 Six Day War, Moscow got him appointed to chairman of the PLO. Egyptian ruler Gamal Abdel Nasser, a Soviet puppet, proposed the appointment. In 1969 the KGB asked Arafat to declare war on American "imperial-Zionism" during the first summit of the Black Terrorist International, a neo-Fascist pro-Palestine organization financed by the KGB and Libya's Moammar Gadhafi. It appealed to him so much, Arafat later claimed to have invented the imperial-Zionist battle cry. But in fact, "imperial-Zionism" was a Moscow invention, a modern adaptation of the "Protocols of the Elders of Zion," and long a favorite tool of Russian intelligence to foment ethnic hatred. The KGB always regarded anti- Semitism plus anti-imperialism as a rich source of anti-Americanism. The KGB file on Arafat also said that in the Arab world only people who were truly good at deception could achieve high status. We Romanians were directed to help Arafat improve "his extraordinary talent for deceiving." The KGB chief of foreign intelligence, Gen. Aleksandr Sakharovsky, ordered us to provide cover for Arafat's terror operations, while at the same time building up his international image. "Arafat is a brilliant stage manager," his letter concluded, "and we should put him to good use." In March 1978 I secretly brought Arafat to Bucharest for final instructions on how to behave in Washington. "You simply have to keep on pretending that you'll break with terrorism and that you'll recognize Israel--over, and over, and over," Ceausescu told him for the umpteenth time. Ceausescu was euphoric over the prospect that both Arafat and he might be able to snag a Nobel Peace Prize with their fake displays of the olive branch. In April 1978 I accompanied Ceausescu to Washington, where he charmed President Carter. Arafat, he urged, would transform his brutal PLO into a law-abiding government-in-exile if only the U.S. would establish official relations. The meeting was a great success for us. Mr. Carter hailed Ceausescu, dictator of the most repressive police state in Eastern Europe, as a "great national and international leader" who had "taken on a role of leadership in the entire international community." Triumphant, Ceausescu brought home a joint communiqué in which the American president stated that his friendly relations with Ceausescu served "the cause of the world." Three months later I was granted political asylum by the U.S. Ceausescu failed to get his Nobel Peace Prize. But in 1994 Arafat got his--all because he continued to play the role we had given him to perfection. He had transformed his terrorist PLO into a government-in-exile (the Palestinian Authority), always pretending to call a halt to Palestinian terrorism while letting it continue unabated. Two years after signing the Oslo Accords, the number of Israelis killed by Palestinian terrorists had risen by 73%. On Oct. 23, 1998, President Clinton concluded his public remarks to Arafat by thanking him for "decades and decades and decades of tireless representation of the longing of the Palestinian people to be free, self-sufficient, and at home." The current administration sees through Arafat's charade but will not publicly support his expulsion. Meanwhile, the aging terrorist has consolidated his control over the Palestinian Authority and marshaled his young followers for more suicide attacks. Mr. Pacepa was the highest ranking intelligence officer ever to have defected from the former Soviet bloc. The author of "Red Horizons" (Regnery, 1987), he is finishing a book on the origins of current anti-Americanis Odpowiedz Link Zgłoś
drf advice to good people: Dissent, disobey, rebel !!! 13.11.04, 18:40 The sickening predictability of our capacity for evil Not everyone was surprised by the news of abuses in the Abu Ghraib prison in Iraq. Seattle Times/May 6, 2004 By Jerry Large People are predictable. Advertisers and politicians have stacks of data that tell them how we will react to a given message. Good moviemakers know what will make us laugh and what will make us cry. Teachers see different students form the same cliques year after year. We're always free to break the mold, but we don't always. What happened in that prison is just what we should have expected; not because the guards were evil or sadistic, but because they are human. They were in circumstances that nurture the kind of behavior those photographs document. It's what happens in prisons if steps aren't taken to prevent it. If you've taken a psychology class you've probably heard of the Stanford Prison Experiment. In 1971, a team of psychologists, headed by Stanford University Professor Philip Zimbardo (who has been besieged by media interview requests in recent days) set out to study how normal people would react to playing the roles of guards and prisoners (www.prisonexp.org). They put an ad in a Palo Alto newspaper offering to pay young men $15 a day to participate in the study for two weeks. They tested applicants and weeded out all but the healthiest, most stable young men, most of them college students. The experiment began with 18 bright, well-balanced subjects. Randomly, half were assigned to play guards and half prisoners. They were placed in a mock prison constructed in the basement of a campus building. Guards wore uniforms and sunglasses and worked in three, eight-hour shifts. Prisoners wore smocks with numbers on them, chains on one ankle and stocking caps. They were incarcerated 24 hours a day. Everybody took it lightly at first, but the participants began to take on their roles as the first day advanced. Some of the prisoners thought the guards were enjoying their power too much. They rioted the second day. The guards began trying to break the prisoners. They had them clean toilets with their bare hands and came up with other ways to humiliate them. The humiliation got worse each day. It was especially bad when guards thought staff members weren't watching. Guards even forced prisoners to simulate sex acts. All of the behavior was being taped by a hidden camera. I was part of a seminar in which Zimbardo discussed the experiment. He said a mother who saw how terrible her son, a prisoner, looked was especially disturbed. (Several prisoners had emotional breakdowns, a few so badly affected they were released early.) But Zimbardo took the boy's father aside and said, "Can't your boy handle this?" The father, who had looked worried too, reacted in the predictable way, by persuading his wife to let it drop. On the fifth evening, Christina Maslach came in to have a look at her future husband's project. She was a new professor at Berkeley, and she was shocked by what she saw. She and Zimbardo argued about it, but the next day he ended the experiment, eight days early. Zimbardo realized he had gotten into his role as prison superintendent as much as the students had gotten into theirs. Things that seemed horribly wrong to Maslach, an outsider, had become normal to the participants. Prisoners tolerated increasing abuse because they had begun to think of themselves as prisoners; the guards dished it out because they now believed that was the right thing to do to a bunch of worthless, sneaky prisoners. The transformation from normal young men took almost no time. Zimbardo told our group that society puts too much emphasis on the nature of a person who commits evil and not enough on the situations that breed evil acts. He talked about the ways in which good people are seduced into evil, something he has spent a career studying: Start with beliefs that justify your actions. Have permission to engage in usually taboo acts. Escalate gradually. Displace responsibility and undercut dissent. Suppress individuality by having people wear uniforms, for instance. He mentioned Yale psychologist Stanley Milgram's work. Milgram, like most people, started with the premise that Hitler was evil, but he wanted to understand why all those ordinary people carried out Hitler's madness. Milgram asked people to administer electrical shocks to another person. They met the other person, who then sat on the other side of a wall. The subjects were told they would be helping the student on the other side learn by administering shocks when he or she answered questions incorrectly. An experimenter in a lab coat supervised. The student was actually an actor and there were no real shocks. At first the learner answered correctly. The first errors were punished with a mild shock, but each time the voltage went up. The student began to complain, subjects balked but were reminded of their duty and pressed on. The other person began to yell, then scream. I have a heart condition, I want to stop, the other person yelled. The subjects wanted to know who would be responsible if something bad happened. I will, the experimenter said. The shocks kept going until there was a loud thud on the other side. At this point, men gasped and women often cried, but 65 percent of more than 1,000 subjects had done something they wouldn't have believed themselves capable of. Prisons can establish safeguards against abuse, encourage reporting of misbehavior and treat it seriously, foster the attitude that inmates are fellow human beings, make each individual responsible for his behavior. But it's not just prisons that have a problem. Any institution where individuality, dissent and morality are sacrificed for some other goal is liable to support evil. I pulled out a copy of a speech Zimbardo gave the seminar of journalists I attended. His advice to good people: Dissent, disobey, rebel. www.rickross.com/reference/brainwashing/brainwashing42.html Odpowiedz Link Zgłoś
patience Re: advice to good people: Dissent, disobey, rebe 13.11.04, 19:20 "Zimbardo told our group that society puts too much emphasis on the nature of a person who commits evil and not enough on the situations that breed evil acts." YES. Te wszystkie modne ksiazki o 'ludzkiej stronie' wielkich zbrodniarzy, rozwazania o wplywie paskudnego dziecinstwa, etc. sa po prostu beznadziejnie glupie, a co gorsze, falszuja rzeczywistosc. Gdyby paskudne dziecinstwo mialo jakikolwiek wplyw na czynienie wielkich zbrodni, to ludzkosc nie przezylaby nawet epoki jaskiniowej - tak wiele osob juz w tamtych czasach mialo paskudne dziecinstwo. Falszowanie rzeczywistosci - gdyz te ksiazki wytwarzaja pozory jakiejs niebywalosci, unikalnosci zbrodniarzy. Skoro tak niewiele (jednak) bylo w ludzkiej historii wielkich, masowych zbrodni, to ci zbrodniarze musza byc w jakis sposob wyjatkowi, no nie? A to nieprawda. Falsz. A nawet gorzej, wyjatkowosc tych zbrodniarzy jest zarazem klamstwem, jak i usprawiedliwieniem i dla nastepnych zbrodni, i dla tych, ktorzy mogli im zapobiec, a nie zapobiegli. Bo skad mogli wiedziec, np. ze z Hitlera jest taki potwor, no nie? A to jest wlasnie klamstwo. Mogli wiedziec. DNA Eichmanna niczym sie nie roznilo od DNA innych ludzi. Arendt to intuicyjnie wyczula na jego procesie, kiedy zauwazyla, ze jest banalny. Wzbudzila bardzo ostre reakcje, ale miala racje. Nie ma nic banalniejszego od czlowieka i jego genomu. Jestesmy banalni i jednakowi. Ludzkie zachowania sa nawet bardzo przewidywalne. Holokaust to straszna lekcja, do czego sa zdolni ludzie. Nie ludzie wyjatkowi, tylko ludzie banalni i zwyczajni. My. Dlatego mozna bylo przewidziec co z Hitlera bedzie - gdyz nie byl on zadna osobliwoscia, wyjatkiem od ludzkiej natury - lecz byl jak najbardziej przecietnym przykladem tego, co wszyscy ludzie w sobie maja. Tyle, ze Arendt pomylilo sie na koniec, i uznala, ze banalne jest samo zlo. A to tez nieprawda - zbrodniarze sa banalni, ale nie sa banalne sytuacje. Sytuacje bywaja unikalne. Unikalny byl Holokaust, unikalne gulagi, unikalne pola smierci Pol Pota. Zlo nie jest banalne, nigdy. Jesli zaczniesz reagowac na ludzi, to predzej czy pozniej skonczysz na odruchu wymiotnym, kiedy patrzysz w lustro... Dlatego bezpieczniej jest reagowac na sytuacje, szczegolnie te, ktore banalne nie sa. Odpowiedz Link Zgłoś
mcattery oj................ 13.11.04, 19:55 > Te wszystkie modne ksiazki o 'ludzkiej stronie' wielkich zbrodniarzy, > rozwazania o wplywie paskudnego dziecinstwa, etc. sa po prostu beznadziejnie > glupie, a co gorsze, falszuja rzeczywistosc. Gdyby paskudne dziecinstwo mialo > jakikolwiek wplyw na czynienie wielkich zbrodni, to ludzkosc nie przezylaby > nawet epoki jaskiniowej - tak wiele osob juz w tamtych czasach mialo paskudne > dziecinstwo. Falszowanie rzeczywistosci - gdyz te ksiazki wytwarzaja pozory > jakiejs niebywalosci, unikalnosci zbrodniarzy. Skoro tak niewiele (jednak) bylo > > w ludzkiej historii wielkich, masowych zbrodni, to ci zbrodniarze musza byc w > jakis sposob wyjatkowi, no nie? Szanowna imPatience! Co do modnych ksiazek posluchaj.Nie chodzi o to, by na sile szukac czegos dobrego. I nie chodzi o to by czyn usprawiedliwiac dziecinstwem.Kto chce niech sobie usprawiedliwia np. ludzkie menu Bokassy zalozmy tym,ze go matka prala. Ja nie usprawiedliwiam. Zrozum, ze zawsze jednak staram sie odpowiedziec na pytanie daczego. A odpowiedz na pytanie dlaczego, nie jest proba usprawiedliwienia a proba poznania doglebnego mechanizmow czyjejs psychiki. Ja jestem zawsze bardzo ciekaw jaki byl ktos w innych relacjach, w innym srodowisku, z innymi ludzmi. Rozumiesz? Stad np. lektura ksiazki Montefiore. Tak samo jak piszesz: "Dna Eichmanna....<..> dalej ze facet byl w sobie banalny. Bo byl. Posluchaj Montefiore np. oddemonizowuje Stalina, pokazujac go takze jako banalnego czlowieka. Banalnego zdolnego do zla najwyzszego.Nie robi z niego nadczlowieka - demona ale przedstawia go jako zdemoralizowanego goscia, pelnego zwyczajnych zachowan. Tak wiec po przeczytaniu ksiazki czlowiek nabiera nie tylko przekonania,ze byl to powtor ale tez.... ze to zwyczajna ludzka kutasina, niczym nie rozniaca sie od Kowalskiego, ktory np. w milosci zachowywal sie jak Stalin.Rozumiesz o co mi chodzi? Charakter tych ksiazek mozna potraktowac dwojako.Jedni beda probowali go usprawiedliwiac, drudzy wlasnie przekonaja sie,ze jego genotyp nie byl niczym nadzwyczajnym. Zniknie dzieki nim mit demona! Dowiedza sie, ze tez robil w pieluchy, ze tez obmacywal babe na potancowce, calowal przyjezdnego namietnie w usta.... Wiec Patience, popatrz na aspekt oddemonizujacy tych ksiazek. Po takiej lekturze tak,jak wspomnialem u gory, myslisz sobie : a to zalosny palant. Wiesz o co mi chodzi? A co do aspektu usprawiedliwiania: nie usprawiedliwialem nidgy zadnego zbrodniarza ale zawsze chcialem wiedziec dlaczego. Popatrz na zyciorysy np. seryjnych zabojcow. Maja taki sam genotyp, ale pewne wzorce stosowane u nich w domu, w zyciu sexualnym moga sie przelozyc na to,ze w pozniejszym zyciu beda mordowac. I zobacz np.FBI tworzy dane na temat seyjnych mordercow i z nich korzysta. Czyli zalozmy, ze szukaja kogos kto zabija chlopcow strzalem w potylice. Przykladowo: Mister Wall jest podejrzanym.Dlaczego?Bo komputer na podstawie danych uzyskanych na temat innych zlapanych juz seryjnych mordercow chlopcow, na podstawie danych odnoszacych sie do ich dziecinstwa, mlodosci itp itd wybral wlasnie jego. Wiec popatrz na korzystny aspekt badania osobowosci zbrodniarzy. Rozumiesz mnie juz? Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: MaaThReX oj................ IP: *.cm-upc.chello.se 13.11.04, 20:11 www.philosophersnet.com/games/matrix_start.htm Odpowiedz Link Zgłoś
patience Re: oj................ 13.11.04, 20:24 Gość portalu: MaaThReX napisał(a): > www.philosophersnet.com/games/matrix_start.htm Doktorze, tam antysemici, a tu z kolei zrobilo sie troche hm... ciasno. Zmywam sie na czas jakis. Sciskam i caluje Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: d77 o........O.......0 IP: *.cm-upc.chello.se 13.11.04, 20:45 ide na piwo usciski Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: eh.. Re: o........O.......0 IP: *.acn.waw.pl 13.11.04, 21:03 chyba ja tez...... Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: drf E7YKA a fAKtY...;( IP: *.cm-upc.chello.se 17.11.04, 01:08 "impotence of God’s omnipotence": www.probe.org/docs/evil-holo.html We now know the universe contains both law and chaos. From unspeakable devastation and chaos creation occurred. Our earth was finally formed as a sphere of molten lava, lightning streaked poison gasses, and exploding meteorites. Nothing indeed could gaze upon such power and live. But the power subdued itself to form life. And it then impartially rained and shined on the good and bad alike. The only emerging creatures who could willfully sin were human beings. They then through religion paid homage to the power that created them. www.doubter.net/id20.html “Is God willing to prevent evil, but not able? Then he is impotent. Is he able, but not willing? Then he is malevolent. Is he both able and willing? Whence then is evil?” [Epicurus] www.philosophyofreligion.info/problemofevil.html Mikhail Gorbachev I believe in the cosmos. All of us are linked to the cosmos. So nature is my god. To me, nature is sacred. Trees are my temples and forests are my cathedrals. Being at one with nature. www.pantheism.net/ www.angelfire.com/md2/timewarp/spinoza.html ethics Branch of philosophy concerned with the evaluation of human conduct. Philosophers commonly distinguish: descriptive ethics, the factual study of the ethical standards or principles of a group or tradition; normative ethics, the development of theories that systematically denominate right and wrong actions; applied ethics, the use of these theories to form judgments regarding practical cases; and meta-ethics, careful analysis of the meaning and justification of ethical claims. www.lds4u.com/d4/ethics.htm During the last two decades, our traditional understanding of ethical theory has come under attack on several fronts. Reflecting a growing awareness of the importance of personal relationships in the moral life, a number of philosophers have raised serious doubts about the demand for impartiality that lies at the heart of much of modern moral philosophy. Other philosophers have expressed serious reservations about the ideals of moral goodness implicit in mainstream moral theories. Finally, some philosophers—recognizing the importance of literature and other forms of discourse in the moral life—have voiced doubts about the emphasis on the role of arguments in ethics. These are trans-theoretical issues, that is, they arise as a problem in several of the moral theories we have considered, not just one. ethics.sandiego.edu/lmh/e2/ChapterEight.html (.) Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: irreversible Re: E7YKA a fAKtY...;( IP: *.acn.waw.pl 17.11.04, 20:45 etyka.... hm...mozna powiedziec, ze czasem z etyka bywalem na bakier.Jednak zawsze istniala pewna granica, ktorej bym nigdy nie przestapil.Moze ta granica byla dalej niz dla wiekszosci ale jednak istniala.Skoro moje sumienie mi na pewne rzeczy pozwalalo, bylo ok. Jesli jednak sumienie mowilo nie, raczej nie postepowalem wbrew sobie. Zadziwiajace jest jednak, ze dopiero po kilku latach zorientowalem sie,ze ktos mi bliski takiej granicy wcale nie ma. Podam moze banalny przklad ale jednak obrazuje cos co mi sie w mojej malej glowie nie miesci. Otoz niedawno na urodziny dostalem od owej osoby prezent. Drogi, wspanialy, piekny.Bylem wzruszony i pamiecia i faktem,ze za ta kase mozna sie bylo utrzymac przez miesiac To byla rzecz do ubrania. Niesety w listopadowych deszczach owa rzecz sie ubrudzila i poprosilem owa najblizsza osobe,by zaniosla to do pralni. W miedzy czasie wybuchl spor m.in o ... pieniadze. Moja "druga polowa" stwierdzila,ze jestem jej winien kupe kasy.Uwazam,ze winien nie jestem. Jestem strona o wiele wiecej zarabiajaca od mojej polowy, tak wiec mozna powiedziec,ze moja druga polowa byla utrzymywana, ba nawet miala ( jeszcze ma ) etat u mnie!!!! To ja dbalem o jedzenie, o ubrania, o rozrywke, o ksiazki, o wszystko. No i moja "druga polowa" urzadzila awanture tysiaclecia.Zagrozila,ze opowie wszystkim o w jej mniemaniu "moim prawdziwym ja", opowie o tym, na czym mi nie szczegolnie zalezy zeby opowiadac o moich najintymniejszych szczegolach, a w koncu powiedziala....ze owej czesci garderoby nie odda, jesli......nie zworce jej ZA TO UBRANKO pieniedzy. Jezus mysle, pzeciez ja to dostalem na urodziny ! Czy tak sie postepuje z prezentem ? Ale dobra to przezylem, powiedzialem jej wez sobie to i daj mi spokoj swiety. Ale uslyszalem jeszcze : "pozyczylam ci na ta rzecz nie pamietasz?"( zglupialem, bo przeciez wreczano mi to jako prezent )poza tym : "doniose na ciebie do skarbowego" i ch wie co, a juz najlepszy cytat byl taki: "wiem o tobie tyle,ze moge cie zniszczyc". No i do tego wlasnie pije. Okazuje sie,ze nawet osobie z ktora dzielisz lozko od paru lat nie warto mowic nic o sobie. Cholera, wiec komu w zyciu ufac, jak nie komus kogo sie kocha ? Nikomu ? Nawet samemu sobie nie? Mam tez wielka wiedze o tej osobie.Ale nie mam zamiaru latac donosic, straszyc, wyroslem juz tego. A moja byla juz "druga polowa" niestety nie. Konkluzja jest nastepujaca: jesli ci ktos udzela info o sobie, dostaesz od niego cos najcenniejszego. Jego zaufanie, wazna dla niego informacje, czyli w sumie kawalek jego osobowosci. I w sumie najwiekszy prezent emocjonalny. A najcenniejszych prezentow emocjonalnych sie nie zwraca, ani nie wyrzuca, by blakaly sie byle gdzie. Tyle o etyce.... Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: ידיש Kraina Oz IP: *.cm-upc.chello.se 17.11.04, 21:31 Olek z krainy Oz Tygodnik "Wprost", Nr 1147 (21 listopada 2004) III Rzeczpospolita to bajkowa republika Aleksandra Kwaśniewskiego Paweł Śpiewak Aleksander Kwaśniewski ma coś z Dorotki - bohaterki "Czarnoksiężnika z krainy Oz". Dorotka wraz z przyjaciółmi udała się na drugą stronę tęczy, gdzie panował spokój, wręcz cudowna, sielska atmosfera. Tak jak Dorotka, Kwaśniewski zbiera serdecznych druhów - misie, stracha na wróble, drwala, generałów, biznesmenów, sędziów - i prowadzi ku lepszemu światu. Tym lepszym światem jest Unia Europejska, bliżej niezidentyfikowani ludzie pracy, Polska, którą możemy tylko podziwiać. W tej krainie nikt niczego nie pamięta, jak sam prezydent, co rusz wzywający do zapomnienia przeszłości. W tej krainie są tylko dobrzy ludzie i toczy się mityczny dialog. To zresztą ulubione słowo prezydenta: rodzi pozytywne skojarzenia, bo budzi wiarę w siłę słowa i argumentów. W bajkowym świecie Kwaśniewskiego nie ma większych konfliktów. Jest tylko zacna budowla o nazwie III Rzeczpospolita. Nie ma zagrożeń ze strony służb specjalnych. Wszyscy pracują dla Polski: dawni sekretarze KC, niegdysiejsi oficerowie SB i wybitni politycy odznaczeni Orderem Orła Białego. Nie jest ważne, jaka jest ta Polska - czy ludowa, czy niepodległa. Panuje duch pojednania i serdeczności. Nie ma nieufności do klasy politycznej i jej przywilejów. Jest za to rosnąca w siłę Polska - jak to nazwał Kwaśniewski. Atak złych mocy Dla wzmocnienia pozycji państwa Kwaśniewski lubi składać wizyty. Wyraźnie ceni celebrę. Wyraża co pewien czas nieograniczone zaufanie do prezydentów Kuczmy czy Busha. Jest za pan brat z kanclerzami, premierami. No i bywa. I to nie tylko na nartach w Szwajcarii. A do tego prezydent kocha psy i nie zgodzi się z powiedzeniem: "kłamie jak pies". Ale nic nie jest doskonałe. Są wrogie siły gotowe zniszczyć krainę Oz. Siły zdolne do "pełzającego przewrotu". Siły podważające godne zaufania państwo, polski system ekonomiczny, Wojskowe Służby Informacyjne. Złe moce atakują rzetelnych urzędników: Siemiątkowskiego, Barcikowskiego, generała Dukaczewskiego, premierów Millera, Belkę, ministrów Ungiera i Cioska. Kraina Oz to świat "jak". Pani Kwaśniewska jest jak pani Clinton. Sam prezydent jest jak Clinton. Jesteśmy jak na Zachodzie. Wszystko jest jak w kolorowym magazynie: ładne, uśmiechnięte, papierowe, puste. Ten bajkowy język prezydenta jest jawną kliszą języka propagandy czasów Gierka i prezesa radiokomitetu Macieja Szczepańskiego. Wtedy i dzisiaj Polska rośnie w siłę. Wtedy obowiązywała jedność moralno-polityczna narodu, były też siły antysocjalistyczne, kontrrewolucyjne, krzykacze i warchoły. Teraz mamy dwie Polski: Polskę pracy, zjednoczoną i moralnie dojrzałą, a obok niej wrogów gotowych rozmontować III Rzeczpospolitą, pełzający pucz. Obowiązuje ta sama zasada podziału świata: przyjaciele (większość) i podstępni wrogowie (mniejszość). Mamy dobry rząd, jak nas zapewnia Kwaśniewski, i złą opozycję, wrogą państwu. Prezydent nic Wizja, którą proponuje prezydent, jest w istocie bezproblemowa i bezkonfliktowa. Nie znam wypowiedzi Kwaśniewskiego na tematy poruszane przez socjologów, ekonomistów. Ma niewiele lub nic do powiedzenia na temat społecznych nierówności. Niewiele o narastającym od lat konflikcie obywatele - państwo. Nie słyszałem żadnej jego wypowiedzi o korupcji, złym prawie, o utracie zaufania obywateli do Sejmu, rządu. Nic nie wspomina o potrzebie ograniczenia przywilejów klasy politycznej. Z jego wypowiedzi wynika, że państwo i konstytucja nie muszą i nie powinny być reformowane i zmieniane. WSI nie były nigdy umoczone w afery. Podobnie jak Jan Kulczyk. Nic złego się nie dzieje poza tym, że przeciwnicy szukają dziury w całym. Bajkowy świat Kwaśniewskiego może się podobać. Jest taka dziwna zależność, że im mniej jest ktoś widoczny, im mniej mówi, im bardziej ukrywa się w banałach, tym ma lepsze oceny. Senat ma zdecydowanie wyższe notowania od Sejmu, choć jakością prac z pewnością się nie wyróżnia. Tak samo poważamy czy poważaliśmy prezydenta, bo był niewidoczną głową państwa, politykiem oddalonym od bieżących gier politycznych, wolnym od podejmowania trudnych, przeto zawsze wywołujących konflikty decyzji. Był tak szanowany, że nawet pewien figlarny intelektualista na łamach miesięcznika "Res Publica Nowa" chciał z niego uczynić dożywotniego dyktatora. Zbrukany niezbrukany Prezydent, jego małżonka i otoczenie polityczne bodaj po raz pierwszy stanęli wobec bardzo poważnych zarzutów. Mało kto pamięta niefortunną decyzję prezydenta o niepodpisaniu zgłoszonej za rządów Buzka nowej ustawy podatkowej. Nie wytyka się mu faktu, że zgodził się na złe i destrukcyjne ustawy, jak tę o NFZ czy o lustracji majątkowej. Z afery Rywina udało się Kwaśniewskiemu ujść bez szczególnego zbrukania. Tylko poseł Ziobro złożył do prokuratury wniosek dotyczący ukrywania dokumentów. Była nieudana próba postawienia Kwaśniewskiego przed komisją śledczą. Pojawił się tym samym dotychczas nie przemyślany problem konstytucyjny - kontroli politycznej nad prezydentem. Konstytucja tego jasno nie stanowi. Wiemy, że istnieje swego rodzaju dwuwładza: osobno jest prezydent i osobno parlament oraz powołana przez Sejm władza wykonawcza. Nie sposób się dowiedzieć z obecnej ustawy zasadniczej, czy parlamentarzyści mają prawo domagać się od prezydenta wyjaśnień. Pół roku temu było jasne, że nie. Teraz, mimo że konstytucja się nie zmieniła, mogą. Prezydent przekonuje nas, że wszystko jest w porządku, choć tego, co jest w porządku - nie wiadomo. Bo raz powiada, że nie interesuje się składem rad nadzorczych, kiedy indziej uważa, że jest rzeczą naturalną, iż tym również musi się zajmować. Raz powiada, że prokuratura jest w pełni niezależna, a zaraz daje do zrozumienia, że nie jest tak do końca. Raz wzywa do wyborów wiosennych, a potem mówi, że jednak wybory odbędą się na jesieni. Nic nie jest pewne. Pewne jest tylko to, że opozycja chce go (z małżonką) zniszczyć. Zarówno Giertych, jak i Tusk niedwuznacznie dają do zrozumienia, że w pewnym wypadku procedura impeachmentu, czyli odsunięcia od władzy prezydenta, zostanie uruchomiona. Kwaśniewski dowodzi, że chęć zemsty i zła wola przeważają, i że komisja śledcza, choć działa w ramach prawa, jest de facto organem prawo łamiącym. Wychodzi na to, że albo większość członków komisji nadużywa prawa, albo dążenie do poznania prawdy jest czymś nagannym. Podobnie jest z fundacją pani Kwaśniewskiej. W rozmowie z Tomaszem Lisem prezydent powiedział, że wszystko odbywa się zgodnie z literą prawa, ale dziennikarz dowodził, że nie chodzi o literę prawa, ale o jego ducha. Wszystkie szanujące się fundacje ujawniają listę swoich sponsorów niezależnie od tego, co prawo stanowi. Prezydent miast być przykładem i wzorcem obywatelskiego postępowania, jawi się jako ktoś, kto nie dba o swoje publiczne decorum. Tłumacząc ludziom, dlaczego lubi przebywać w towarzystwie polskich bogaczy, prezydent stwierdził, że w ten sposób promuje ludzi przedsiębiorczych. Ale dzisiaj jest już gotów podpisać ustawę o 50- procentowym podatku dla osób najlepiej zarabiających, o której wcześniej mówił, że jest nadzwyczaj dyskusyjna. Politykom opozycyjnym kilkanaście miesięcy temu tłumaczył, jak bardzo nie ceni premiera Millera, ale zarazem w geście bezradności rozkładał ręce, powiadając, że nie ma stosownej większości w Sejmie. Paweł Śpiewak http://www.wprost.pl/ar/?O=70176 http://thewizardofoz.warnerbros.com/img/photo/10_ph.gif "There are a good many roads here," observed the shaggy man, turning slowly around, like a human windmill. "Seems to me a person could go 'most anywhere, from this place." --The Road to Oz (1909) http://www.eskimo.com/~tiktok/links.html オズの魔法使いのすばら{ Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: ).(Z93W& .........................................Kraina Oz IP: *.cm-upc.chello.se 17.11.04, 21:36 Paweł Śpiewak www.marianne.cz/clanek/133/prijemna_masaz_8211_pro_vas_pro_nej_pro_zabavu.html www.wprost.pl/ar/?O=70176 thewizardofoz.warnerbros.com/img/photo/10_ph.gif "There are a good many roads here," observed the shaggy man, turning slowly around, like a human windmill. "Seems to me a person could go 'most anywhere, from this place." --The Road to Oz (1909) www.eskimo.com/~tiktok/links.html オズの魔法使いのすばら{ babelfish.altavista.com/babelfish/tr? doit=done&url=www.eskimo.com/~tiktok/&lp=en_ja thewizardofoz.warnerbros.com/img/photo/10_ph.gif "There were no poor people in the land of Oz, because there was no such thing as money, and all property of every sort belonged to the Ruler. Each person was given freely by his neighbours whatever he required for his use, which is as much as anyone may reasonably desire. Every one worked half the time and played half the time, and the people enjoyed the work as much as they did the play, because it is good to be occupied and to have something to do. There were no cruel overseers set to watch them, and no one to rebuke them or to find fault with them. So each one was proud to do all he could for his friends and neighbors, and was glad when they would accept the things he produced." www.abacci.com/books/authorDetails.asp?authorID=273 Odpowiedz Link Zgłoś
drf How Rob Saved A Republic 17.11.04, 23:21 How Rob Saved A Republic While following the shifting scenes of the fascinating Record Rob noted an occurrence that caused him to give a low whistle of astonishment and devote several moments to serious thought. "I believe it`s about time I interfered with the politics of this Republic," he said, at last, as he closed the lid of the metal box and restored it to his pocket. "If I don`t take a hand there probably won`t be a Republic of France very long and, as a good American, I prefer a republic to a monarchy." Then he walked down-stairs and found his English-speaking waiter. "Where`s President Loubet?" he asked. "Ze President! Ah, he is wiz his mansion. To be at his residence, M`sieur." "Where is his residence?" The waiter began a series of voluble and explicit directions which so confused the boy that he exclaimed: "Oh, much obliged!" and walked away in disgust. Gaining the street he approached a gendarme and repeated his question, with no better result than before, for the fellow waved his arms wildly in all directions and roared a volley of incomprehensible French phrases that conveyed no meaning whatever. "If ever I travel in foreign countries again," said Rob, "I`ll learn their lingo in advance. Why doesn`t the Demon get up a conversation machine that will speak all languages?" By dint of much inquiry, however, and after walking several miles following ambiguous directions, he managed to reach the residence of President Loubet. But there he was politely informed that the President was busily engaged in his garden, and would see no one. "That`s all right," said the boy, calmly. "If he`s in the garden I`ll have no trouble finding him." Then, to the amazement of the Frenchmen, Rob shot into the air fifty feet or so, from which elevation he overlooked a pretty garden in the rear of the President`s mansion. The place was protected from ordinary intrusion by high walls, but Rob descended within the enclosure and walked up to a man who was writing at a small table placed under the spreading branches of a large tree. "Is this President Loubet?" he inquired, with a bow. The gentleman looked up. "My servants were instructed to allow no one to disturb me," he said, speaking in excellent English. "It isn`t their fault; I flew over the wall," returned Rob. "The fact is," he added, hastily, as he noted the President`s frown, "I have come to save the Republic; and I haven`t much time to waste over a bundle of Frenchmen, either." The President seemed surprised. "Your name!" he demanded, sharply. "Robert Billings Joslyn, United States of America!" "Your business, Monsieur Joslyn!" Rob drew the Record from his pocket and placed it upon the table. "This, sir," said he, "is an electrical device that records all important events. I wish to call your attention to a scene enacted in Paris last evening which may have an effect upon the future history of your country." He opened the lid, placed the Record so that the President could see clearly, and then watched the changing expressions upon the great man`s face; first indifference, then interest, the next moment eagerness and amazement. "MON DIEU!" he gasped; "the Orleanists!" Rob nodded. "Yes; they`ve worked up a rather pretty plot, haven`t they?" The President did not reply. He was anxiously watching the Record and scribbling notes on a paper beside him. His face was pale and his lips tightly compressed. Finally he leaned back in his chair and asked: "Can you reproduce this scene again?" "Certainly, sir," answered the boy; "as often as you like." "Will you remain here while I send for my minister of police? It will require but a short time." "Call him up, then. I`m in something of a hurry myself, but now I`ve mixed up with this thing I`ll see it through." The President touched a bell and gave an order to his servant. Then he turned to Rob and said, wonderingly: "You are a boy!" "That`s true, Mr. President," was the answer; "but an American boy, you must remember. That makes a big difference, I assure you." The President bowed gravely. "This is your invention?" he asked. "No; I`m hardly equal to that. But the inventor has made me a present of the Record, and it`s the only one in the world." "It is a marvel," remarked the President, thoughtfully. "More! It is a real miracle. We are living in an age of wonders, my young friend." "No one knows that better than myself, sir," replied Rob. "But, tell me, can you trust your chief of police?" "I think so," said the President, slowly; "yet since your invention has shown me that many men I have considered honest are criminally implicated in this royalist plot, I hardly know whom to depend upon." "Then please wear these spectacles during your interview with the minister of police," said the boy. "You must say nothing, while he is with us, about certain marks that will appear upon his forehead; but when he has gone I will explain those marks so you will understand them." The President covered his eyes with the spectacles. "Why," he exclaimed, "I see upon your own brow the letters--" "Stop, sir!" interrupted Rob, with a blush; "I don`t care to know what the letters are, if it`s just the same to you." The President seemed puzzled by this speech, but fortunately the minister of police arrived just then and, under Rob`s guidance, the pictured record of the Orleanist plot was reproduced before the startled eyes of the official. "And now," said the boy, "let us see if any of this foolishness is going on just at present." He turned to the opposite side of the Record and allowed the President and his minister of police to witness the quick succession of events even as they occurred. Suddenly the minister cried, "Ha!" and, pointing to the figure of a man disembarking from an English boat at Calais, he said, excitedly: "That, your Excellency, is the Duke of Orleans, in disguise! I must leave you for a time, that I may issue some necessary orders to my men; but this evening I shall call to confer with you regarding the best mode of suppressing this terrible plot." When the official had departed, the President removed the spectacles from his eyes and handed them to Rob. "What did you see?" asked the boy. "The letters `G` and `W`." "Then you may trust him fully," declared Rob, and explained the construction of the Character Marker to the interested and amazed statesman. "And now I must go," he continued, "for my stay in your city will be a short one and I want to see all I can." The President scrawled something on a sheet of paper and signed his name to it, afterward presenting it, with a courteous bow, to his visitor. "This will enable you to go wherever you please, while in Paris," he said. "I regret my inability to reward you properly for the great service you have rendered my country; but you have my sincerest gratitude, and may command me in any way." "Oh, that`s all right," answered Rob. "I thought it was my duty to warn you, and if you look sharp you`ll be able to break up this conspiracy. But I don`t want any reward. Good day, sir." He turned the indicator of his traveling machine and immediately rose into the air, followed by a startled exclamation from the President of France. Moving leisurely over the city, he selected a deserted thoroughfare to alight in, from whence he wandered unobserved into the beautiful boulevards. These were now brilliantly lighted, and crowds of pleasure seekers thronged them everywhere. Rob experienced a decided sense of relief as he mixed with the gay populace and enjoyed the sights of the splendid city, for it enabled him to forget, for a time, the responsibilities thrust upon him by the possession of the Demon`s marvelous electrical devices Odpowiedz Link Zgłoś
drf THE STRANGE ADVENTURES OF THE KING`S HEAD 17.11.04, 23:37 The Surprising Adventures of The Magical Monarch of Mo And His People By Lyman Frank Baum THE STRANGE ADVENTURES OF THE KING`S HEAD A good many years ago the Magical Monarch of Mo became annoyed by the Purple Dragon, which came down from the mountains and ate up a patch of his best chocolate caramels just as they were getting ripe. So the King went out to the sword tree and picked a long, sharp sword and tied it to his belt and went away to the mountains to fight the Purple Dragon. The people all applauded him, saying one to another, "Our King is a good King. He will destroy this naughty Purple Dragon and we shall be able to eat the caramels ourselves." But the Dragon was not alone naughty; it was bad and fierce and strong and did not want to be destroyed at all. Therefore the King had a terrible fight with the Purple Dragon, and cut it with his sword in several places, so that the raspberry juice which ran in its veins squirted all over the ground. It is always difficult to kill Dragons. They are by nature thick-skinned and tough, as doubtless everyone has heard. Besides, you must not forget that this was a Purple Dragon, and all scientists who have studied deeply the character of Dragons say those of a purple color are the most disagreeable to fight with. So all the King`s cutting and slashing had no other effect upon the monster than to make him angry. Forgetful of the respect due to a crowned King, the wicked Dragon presently opened wide its jaws and bit his Majesty`s head clean off from his body. Then he swallowed it. Of course the King realized it was useless to continue the fight after that, for he could not see where the Dragon was. So he turned and tried to find his way back to his people. But at every other step he would bump into a tree, which made the naughty Dragon laugh at him. Furthermore, he could not tell in which direction he was going, which is an unpleasant feeling under any circumstances. As last some of the people came to see if the King had succeeded in destroying the Dragon and found their monarch running around in a circle, bumping into trees and rocks but not getting a step nearer home. So they took his hand and led him back to the palace, where everyone was filled with sorrow at the sad sight of the headless King. Indeed, his devoted subjects for the first time in their lives came as near to weeping as an inhabitant of the Valley of Mo ever gets. "Never mind," said the King cheerfully. "I can get along very well without a head, and as a matter of fact, the loss has its advantages. I shall not be obliged to brush my hair or clean my teeth or wash my ears. So do not grieve, I beg of you, but he happy and joyful as you were before." Which showed the King had a good heart, and after all, a good heart is better than a head any day. The people, hearing him speak out of the top of his neck (for he had no mouth), immediately began to laugh, which in a short time led to their being as happy as ever. But the Queen was not contented. "My love," she said to him, "I can not kiss you any more, and that will break my heart." Thereupon the King sent word throughout the Valley that anyone who could procure for him a new head should wed one of the princesses. The princesses were all exceedingly pretty girls, and so it was not long before one young man made a very nice head out of candy and brought it to the King. It did not look exactly like the old head, but the face was very sweet, nevertheless, so the King put it on and the Queen kissed it at once with much satisfaction. The young man had put a pair of glass eyes in the head with which the King could see very well after he got used to them. According to the royal promise, the young man was now called into the palace and asked to take his pick of the princesses. They were all so sweet and lady- like that he had some trouble in making a choice, but at last he took the biggest, thinking that he would thus secure the greatest reward, and they were married amid great rejoicing. But a few days afterward the King was caught in a rainstorm, and before he could get home, his new head had melted in the great shower of lemonade that fell. Only the glass eyes were left, and these he put in his pocket and went sorrowfully to tell the Queen of his new misfortune. Then another young man who wanted to marry a princess made the King a head out of dough, sticking in the glass eyes, and the King tried it on and found that it fitted very well. So the young man was given the next-biggest princess. But the following day the sun chanced to shine extremely hot, and when the King walked out, it baked his dough head into bread, at which the monarch felt very light-headed. And when the birds saw the bread, they flew down from the trees, perched upon the King`s shoulder, and quickly ate up his new head. All but the glass eyes. Again the good King was forced to go home to the Queen without a head, and the lady firmly declared that this time her husband must have a head warranted to last at least as long as the honeymoon of the young man who made it; which was not at all unreasonable under the circumstances. So a request was sent to all loyal subjects throughout the Valley asking them to find a head for their King that was neat and substantial. In the meanwhile, the King had a rather hard time of it. When he wished to go anyplace, he was obliged to hold out in front of him, between his thumbs and fingers, the glass eyes, that they might guide his footsteps. This, as you may imagine, made his Majesty look rather undignified, and dignity is very precious to every royal personage. At last a woodchopper in the mountains made a head out of wood and sent it to the King. It was neatly carved, besides being solid and durable; moreover, it fitted the monarch`s neck to a T. So the King rummaged in his pocket and found the glass eyes, and when these were put in the new head, the King announced his satisfaction. There was only one drawback--he couldn`t smile, as the wooden face was too stiff; and it was funny to hear his Majesty laughing heartily while his face maintained a solemn expression. But the glass eyes twinkled merrily and everyone knew that he was the same kind-hearted monarch of old, although he had become of necessity rather hard-headed. Then the King sent word to the woodchopper to come to the palace and take his pick of the princesses, and preparations were at once begun for the wedding. But the woodchopper on his way to the court unfortunately passed by the dwelling of the Purple Dragon and stopped to speak to the monster. Now it seems that when the Dragon had swallowed the King`s head, the unusual meal made the beast ill. It was more accustomed to berries and caramels for dinner than to heads, and the sharp points of the King`s crown (which was firmly fastened to the head) pricked the Dragon`s stomach and made the creature miserable. After a few days of suffering, the Dragon disgorged the head, and not knowing what else to do with it, locked it up in a cupboard and put the key in its pocket. When the Dragon met the woodchopper and learned he had made a new head for the King and as a reward was to wed one of the princesses, the monster became very angry. It resolved to do a wicked thing, which will not surprise you when you remember the beast`s purple color. "Step into my parlor and rest yourself," said the Dragon politely. Wicked people are most polite when they mean mischief. "Thank you, I`ll stop for a few minutes," replied the woodchopper, "but I cannot stay long, as I am expected at court." When he had entered the parlor, the Dragon suddenly opened its mouth and snapped off the poor woodchopper`s head. Being warned by experience, however, it d Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: 3X9317M3NT PtAKI IP: *.cm-upc.chello.se 18.11.04, 01:26 PTAKI Nadesz³y ¿ó³te, pe³ne nudy dni zimowe. Zrudzia³¹ ziemiê pokrywa³ dziurawy, przetarty, za krótki obrus œniegu. Na wiele dachów nie starczy³o go i sta³y czarne lub rdzawe, gontowe strzechy i arki kryj¹ce w sobie zakopcone przestrzenie strychów--czarne, zwêglone katedry, naje¿one ¿ebrami krokwi, p³atwi i bantów--ciemne p³uca wichrów zimowych. Ka¿dy œwit odkrywa³ nowe kominy i dymniki, wyros³e w nocy, wydête przez wicher nocny, czarne piszcza³ki organów diabelskich. Kominiarze nie mogli opêdziæ siê od wron, które na kszta³t ¿ywych czarnych liœci obsiada³y wieczorem ga³êzie drzew pod koœcio³em, odrywa³y siê znów, trzepoc¹c, by wreszcie przylgn¹æ, ka¿da do w³aœciwego miejsca na w³aœciwej ga³êzi, a o œwicie ulatywa³y wielkimi stadami--tumany sadzy, p³atki kopciu, faluj¹ce i fantastyczne, plami¹c migotliwym krakaniem mêtno¿ó³te smugi œwitu. Dni stwardnia³y od zimna i nudy, jak zesz³oroczne bochenki chleba. Napoczynano je têpymi no¿ami, bez apetytu, z leniw¹ sennoœci¹. Ojciec nie wychodzi³ ju¿ z domu. Pali³ w piecach, studiowa³ nigdy niezg³êbion¹ istotê ognia, wyczuwa³ s³ony, metaliczny posmak i wêdzony zapach zimowych p³omieni, ch³odn¹ pieszczotê salamander, li¿¹cych b³yszcz¹c¹ sadzê w gardzieli komina. Z zami³owaniem wykonywa³ w owych dniach wszystkie reparatury w górnych regionach pokoju. O ka¿dej porze dnia mo¿na go by³o widzieæ, jak--przykucniêty na szczycie drabiny--majstrowa³ coœ przy suficie, przy kamiszach wysokich okien, przy kulach i ³añcuchach lamp wisz¹cych. Zwyczajem malarzy pos³ugiwa³ siê drabin¹ jak ogromnymi szczud³ami i czu³ siê dobrze w tej ptasiej perspektywie, w pobli¿u malowanego nieba, arabesek i ptaków sufitu. Od spraw praktycznego ¿ycia oddala³ siê coraz bardziej. Gdy matka, pe³na troski i zmartwienia z powodu jego stanu, stara³a siê go wci¹gn¹æ w rozmowê o interesach, o p³atnoœciach najbli¿szego „ultimo”, s³ucha³ jej z roztargnieniem, pe³en niepokoju, z drgawkami w nieobecnej twarzy. I bywa³o, ¿e przerywa³ jej nagle zaklinaj¹cym gestem rêki, a¿eby pobiec w k¹t pokoju, przylgn¹æ uchem do szpary w pod³odze i z podniesionymi palcami wskazuj¹cymi obu r¹k, wyra¿aj¹cymi najwy¿sz¹ wa¿noœæ badania--nas³uchiwaæ. Nie rozumieliœmy wówczas jeszcze smutnego t³a tych ekstrawagancji, op³akanego kompleksu, który dojrzewa³ w g³êbi. Matka nie mia³a nañ ¿adnego wp³ywu, natomiast wielk¹ czci¹ i uwag¹ darzy³ Adelê. Sprz¹tanie pokoju by³o dlañ wielk¹ i wa¿n¹ ceremoni¹, której nie zaniedbywa³ nigdy byæ œwiadkiem, œledz¹c z mieszanin¹ strachu i rozkosznego dreszczu wszystkie manipulacje Adeli. Wszystkim jej czynnoœciom przypisywa³ g³êbsze, symboliczne znaczenie. Gdy dziewczyna m³odymi i œmia³ymi ruchami posuwa³a szczotkê na d³ugim dr¹¿ku po pod³odze, by³o to niemal ponad jego si³y. Z oczu jego la³y siê wówczas ³zy, twarz zanosi³a siê od cichego œmiechu, a cia³em wstrz¹sa³ rozkoszny spazm orgazmu. Jego wra¿liwoœæ na ³askotki dochodzi³a do szaleñstwa. Wystarczy³o, by Adela skierowa³a doñ palec ruchem oznaczaj¹cym ³askotanie, a ju¿ w dzikim pop³ochu ucieka³ przez wszystkie pokoje, zatrzaskuj¹c za sob¹ drzwi, by wreszcie w ostatnim paœæ brzuchem na ³ó¿ko i wiæ siê w konwulsjach œmiechu pod wp³ywem samego obrazu wewnêtrznego, któremu nie móg³ siê oprzeæ. Dziêki temu mia³a Adela nad ojcem w³adzê niemal nieograniczon¹. W tym to czasie zauwa¿yliœmy u ojca po raz pierwszy namiêtne zainteresowanie dla zwierz¹t. By³a to pocz¹tkowo namiêtnoœæ myœliwego i artysty zarazem, by³a mo¿e tak¿e g³êbsza, zoologiczna sympatia kreatury dla pokrewnych, a tak odmiennych form ¿ycia, eksperymentowanie w nie wypróbowanych rejestrach bytu. Dopiero w póŸniejszej fazie wziê³a sprawa ten niesamowity, zapl¹tany, g³êboko grzeszny i przeciwny naturze obrót, którego lepiej nie wywlekaæ na œwiat³o dzienne. Zaczê³o siê to od wylêgania jaj ptasich. Z wielkim nak³adem trudu i pieniêdzy sprowadza³ ojciec z Hamburga, z Holandii, z afrykañskich stacji zoologicznych zap³odnione jaja ptasie, które dawa³ do wylêgania ogromnym kurom belgijskim. By³ to proceder nader zajmuj¹cy i dla mnie--to wykluwanie siê piskl¹t, prawdziwych dziwotworów w kszta³cie i ubarwieniu. Nie podobna by³o dopatrzyæ siê w tych monstrach o ogromnych, fantastycznych dziobach, które natychmiast po urodzeniu rozdziera³y siê szeroko, sycz¹c ¿ar³ocznie czeluœciami gard³a, w tych jaszczurach o w¹t³ym, nagim ciele garbusów--przysz³ych pawi, ba¿antów, g³uszców i kondorów. Umieszczony w koszykach, w wacie, smoczy ten pomiot podnosi³ na cienkich szyjach œlepe, bielmem zarosle g³owy, kwacz¹c bezg³oœnie z niemych gardzieli. Mój ojciec chodzi³ wzd³u¿ pó³ek w zielonym fartuchu, jak ogrodnik wzd³u¿ inspektów z kaktusami, i wywabia³ z nicoœci te pêcherze œlepe, pulsuj¹ce ¿yciem, te niedo³ê¿ne brzuchy, przyjmuj¹ce œwiat zewnêtrzny tylko w formie jedzenia, te naroœle ¿ycia, pn¹ce siê omackiem ku œwiat³u. W parê tygodni póŸniej, gdy te œlepe p¹czki ¿ycia pêk³y do œwiat³a, nape³ni³y siê pokoje kolorowym pogwarem, migotliwym œwiergotem swych nowych mieszkañców. Obsiada³y one karnisze firanek, gzymsy szaf, gnieŸdzi³y siê w gêstwinie cynowych ga³êzi i arabesek wieloramiennych lamp wisz¹cych. Gdy ojciec studiowa³ wielkie ornitologiczne kompendia i wertowa³ kolorowe tablice, zdawa³y siê ulatywaæ z nich te pierzaste fantazmaty i nape³niaæ pokój kolorowym trzepotem, p³atami purpury, strzêpami szafiru, grynszpanu i srebra. Podczas karmienia tworzy³y one na pod³odze barwn¹, faluj¹c¹ grz¹dkê, dywan ¿ywy, który za czyimœ niebacznym wejœciem rozpada³ siê, rozlatywa³ w ruchome kwiaty, trzepoc¹ce w powietrzu, aby w koñcu rozmieœciæ siê w górnych regionach pokoju. W pamiêci pozosta³ mi szczególnie jeden kondor, ogromny ptak o szyi nagiej, twarzy pomarszczonej i wybuja³ej naroœlami. By³ to chudy asceta, lama buddyjski, pe³en niewzruszonej godnoœci w ca³ym zachowaniu, kieruj¹cy siê ¿elaznym ceremonia³em swego wielkiego rodu. Gdy siedzia³ naprzeciw ojca, nieruchom Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: re experyment daj dalej ptaki moze zrozumiem sens eksperymentu IP: *.acn.waw.pl 18.11.04, 01:35 Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: Ÿ ............................. .............. IP: *.cm-upc.chello.se 18.11.04, 01:45 Gdy siedzia³ naprzeciw ojca, nieruchomy w swej monumentalnej pozycji odwiecznych bóstw egipskich, z okiem zawleczonym bia³awym bielmem, które zasuwa³ z boku na Ÿrenice, a¿eby zamkn¹æ siê zupe³nie w kontemplacji swej dostojnej samotnoœci--wydawa³ siê ze swym kamiennym profilem starszym bratem mego ojca. Ta sama materia cia³a, œciêgien i pomarszczonej twardej skóry, ta sama twarz wysch³a i koœcista, te same zrogowacia³e, g³êbokie oczodo³y. Nawet rêce, silne w wêz³ach, d³ugie, chude d³onie ojca, z wypuk³ymi paznokciami, mia³y swój analogon w szponach kondora. Nie mog³em siê oprzeæ wra¿eniu, widz¹c go tak uœpionego, ¿e mam przed sob¹ mumiê--wysch³¹ i dlatego pomniejszon¹ mumiê mego ojca. S¹dzê, ¿e i uwagi matki nie usz³o to przedziwne podobieñstwo, chocia¿ nigdy nie poruszaliœmy tego tematu. Charakterystyczne jest, ¿e kondor u¿ywa³ wspólnego z moim ojcem naczynia nocnego. Nie poprzestaj¹c na wylêganiu coraz nowych egzemplarzy, ojciec mój urz¹dza³ na strychu wesela ptasie, wysy³a³ swatów, uwi¹zywa³ w lukach i dziurach strychu ponêtne, stêsknione narzeczone i osi¹gn¹³ w samej rzeczy to, ¿e dach naszego domu, ogromny, dwuspadowy dach gontowy, sta³ siê prawdziw¹ gospod¹ ptasi¹, ark¹ Noego, do której zlatywa³y siê wszelkiego rodzaju skrzydlacze z dalekich stron. Nawet d³ugo po zlikwidowaniu ptasiego gospodarstwa utrzymywa³a siê w œwiecie ptasim ta tradycja naszego domu i w okresie wiosennych wêdrówek spada³y nieraz na nasz dach ca³e chmary ¿urawi, pelikanów, pawi i wszelkiego ptactwa. Impreza ta wziê³a jednak niebawem--po krótkiej œwietnoœci--smutny obrót. Wkrótce okaza³a siê bowiem konieczna translokacja ojca do dwóch pokojów na poddaszu, które s³u¿y³y za rupieciarnie. Stamt¹d dochodzi³ ju¿ o wczesnym œwicie zmieszany klangor g³osów ptasich. Drewniane pud³a pokojów na strychu, wspomagane rezonansem przestrzeni dachowej, dŸwiêcza³y ca³e od szumu, trzepotu, piania, tokowania i gulgotu. Tak straciliœmy ojca z widoku na przeci¹g kilku tygodni. Rzadko tylko schodzi³ do mieszkania i wtedy mogliœmy zauwa¿yæ, ¿e zmniejszy³ siê jakoby, schud³ i skurczy³. Niekiedy przez zapomnienie zrywa³ siê z krzes³a przy stole i trzepi¹c rêkoma jak skrzyd³ami, wydawa³ pianie przeci¹g³e, a oczy zachodzi³y mu mg³¹ bielma. Potem, zawstydzony, œmia³ siê razem z nami i stara³ siê ten incydent obróciæ w ¿art. Pewnego razu w okresie generalnych porz¹dków zjawi³a siê niespodzianie Adela w pañstwie ptasim ojca. Stan¹wszy we drzwiach, za³ama³a rêce nad fetorem, który siê unosi³ w powietrzu, oraz nad kupami ka³u, zalegaj¹cego pod³ogi, sto³y i meble. Szybko zdecydowana otworzy³a okno, po czym przy pomocy d³ugiej szczotki wprawi³a ca³¹ masê ptasi¹ w wirowanie. Wzbi³ siê piekielny tuman piór, skrzyde³ i krzyku, w którym Adela, podobna do szalej¹cej Menady, zakrytej m³yñcem swego tyrsu, tañczy³a taniec zniszczenia. Razem z ptasi¹ gromad¹ ojciec mój, trzepi¹c rêkoma, w przera¿eniu próbowa³ wznieœæ siê w powietrze. Zwolna przerzedza³ siê tuman skrzydlaty, a¿ w koñcu na pobojowisku zosta³a sama Adela, wyczerpana, dysz¹ca, oraz mój ojciec z min¹ zafrasowan¹ i zawstydzon¹, gotów do przyjêcia ka¿dej kapitulacji. W chwilê póŸniej schodzi³ mój ojciec ze schodów swojego dominium--cz³owiek z³amany, król-banita, który straci³ tron i królowanie. Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: Ps!HOLO9RAph .... .......................... ......... IP: *.cm-upc.chello.se 18.11.04, 02:00 MANEKINY Ta ptasia impreza mego ojca by³a ostatnim wybuchem kolorowoœci, ostatnim i œwietnym kontrmarszem fantazji, który ten niepoprawny improwizator, ten fechtmistrz wyobraŸni poprowadzi³ na szañce i okopy ja³owej i pustej zimy. Dziœ dopiero rozumiem samotne bohaterstwo, z jakim sam jeden wyda³ on wojnê bezbrze¿nemu ¿ywio³owi nudy drêtwi¹cej miasto. Pozbawiony wszelkiego poparcia, bez uznania z naszej strony broni³ ten m¹¿ przedziwny straconej sprawy poezji. By³ on cudownym m³ynem, w którego leje sypa³y siê otrêby pustych godzin, a¿eby w jego trybach zakwitn¹æ wszystkimi kolorami i zapachami korzeni Wschodu. Ale przywykli do œwietnego kuglarstwa tego metafizycznego prestidigitatora, byliœmy sk³onni zapoznawaæ wartoœæ jego suwerennej magii, która nas ratowa³a od letargu pustych dni i nocy. Adeli nie spotka³ ¿aden wyrzut za jej bezmyœlny i têpy wandalizm. Przeciwnie, czuliœmy jakieœ niskie zadowolenie, haniebn¹ satysfakcjê z ukrócenia tych wybuja³oœci, których kosztowaliœmy ³akomie do syta, a¿eby potem uchyliæ siê perfidnie od odpowiedzialnoœci za nie. A mo¿e by³ w tej zdradzie i tajny pok³on w stronê zwyciêskiej Adeli, której przypisywaliœmy niejasno jak¹œ misje i pos³annictwo si³ wy¿szego rzêdu. Zdradzony przez wszystkich, wycofa³ siê ojciec bez walki z miejsc swej niedawnej chwa³y. Bez skrzy¿owania szpad odda³ w rêce wroga domenê swej by³ej œwietnoœci. Dobrowolny banita usun¹³ siê do pustego pokoju na koñcu sieni i oszañcowa³ siê tam samotnoœci¹. Zapomnieliœmy o nim. Obieg³a nas znowu ze wszech stron ¿a³obna szaroœæ miasta, zakwitaj¹c w oknach ciemnym liszajem œwitów, paso¿ytniczym grzybem zmierzchów, rozrastaj¹cym siê w puszyste futro d³ugich nocy zimowych. Tapety pokojów, rozluŸnione b³ogo za tamtych dni i otwarte dla kolorowych lotów owej skrzydlatej czeredy, zamknê³y siê znów w sobie, zgêstnia³y pl¹cz¹c siê w monotonii gorzkich monologów. Lampy poczernia³y i zwiêd³y jak stare osty i bodiaki. Wisia³y teraz osowia³e i zgryŸliwe, dzwoni¹c cicho kryszta³kami szkie³ek, gdy ktoœ przeprawia³ siê omackiem przez zmierzch pokoju. Na pró¿no wetknê³a Adela we wszystkie ramiona tych lamp kolorowe œwiece, nieudolny surogat, blade wspomnienie œwietnych iluminacji, którymi kwit³y niedawno wisz¹ce ich ogrody. Ach! gdzie by³o to œwiegotliwe p¹czkowanie, to owocowanie poœpieszne i fantastyczne w bukietach tych lamp, z których jak z pêkaj¹cych czarodziejskich tortów ulatywa³y skrzydlate fantazmaty, rozbijaj¹ce powietrze na talie kart magicznych, rozsypuj¹c je w kolorowe oklaski, sypi¹ce siê gêstymi ³uskami lazuru, pawiej, papuziej zieleni, metalicznych po³ysków, rysuj¹c w powietrzu linie i arabeski, migotliwe œlady lotów i ko³owañ, rozwijaj¹c kolorowe wachlarze trzepotów, utrzymuj¹ce siê d³ugo po przelocie w bogatej i b³yskotliwej atmosferze, Jeszcze teraz kry³y siê w g³êbi zszarza³ej aury echa i mo¿liwoœci barwnych rozb³ysków, lecz nikt nie nawierca³ fletem, nie doœwiadcza³ œwidrem zmêtnia³ych s³ojów powietrznych. Tygodnie te sta³y pod znakiem dziwnej sennoœci. £ó¿ka ca³y dzieñ nie zaœcielone, zawalone poœciel¹ zmiêt¹ i wytarzan¹ od ciê¿kich snów, sta³y jak g³êbokie ³odzie gotowe do odp³ywu w mokre i zawi³e labirynty jakiejœ czarnej, bezgwiezdnej Wenecji. O g³uchym œwicie Adela przynosi³a nam kawê. Ubieraliœmy siê leniwie w zimnych pokojach, przy œwietle œwiecy odbitej wielokrotnie w czar-nych szybach okien. Poranki te by³y pe³ne bez³adnego krz¹tania siê, rozwlek³ego szukania w ró¿nych szufladach i szafach. Po ca³ym mieszkaniu s³ychaæ by³o k³apanie pantofelków Adeli. Subiekci zapalali latarnie, brali z r¹k matki wielkie klucze sklepowe i wychodzili w gêst¹, wiruj¹c¹ ciemnoœæ. Matka nie mog³a dojœæ do ³adu z toalet¹. Œwiece dogasa³y w lichtarzu. Adela przepada³a gdzieœ w odleg³ych pokojach lub na strychu, gdzie rozwiesza³a bieliznê. Nie mo¿na jej siê by³o dowo³aæ. M³ody jeszcze, mêtny i brudny ogieñ w piecu liza³ zimne, b³yszcz¹ce naroœle sadzy w gardzieli komina. Œwieca gas³a, pokój pogr¹¿a³ siê w ciemnoœci. Z g³owami na obrusie sto³u, wœród resztek œniadania zasypialiœmy na wpó³ ubrani. Le¿¹c twarzami na futrzanym brzuchu ciemnoœci, odp³ywaliœmy na jego falistym oddechu w bezgwiezdn¹ nicoœæ. Budzi³o nas g³oœne sprz¹tanie Adeli. Matka nie mog³a uporaæ siê z toalet¹. Nim skoñczy³a czesanie, subiekci wracali na obiad. Mrok na rynku przybiera³ kolor z³otawego dymu. Przez chwilê z tych dymnych miodów, z tych mêtnych bursztynów mog³y siê rozpowiæ kolory najpiêkniejszego popo³udnia. Ale szczêœliwy moment mija³, amalgamat œwitu przekwita³, wezbrany ferment dnia, ju¿ niemal doœcig³y, opada³ z powrotem w bezsiln¹ szaroœæ. Zasiadaliœmy do sto³u, subiekci zacierali czerwone z zimna rêce i nagle proza ich rozmów sprowadza³a od razu pe³ny dzieñ, szary i pusty wtorek, dzieñ bez tradycji i bez twarzy. Ale gdy pojawia³ siê na stole pó³misek z ryb¹ w szklistej galarecie, dwie du¿e ryby le¿¹ce bok przy boku, g³ow¹ do ogona jak figura zodiakalna, odpoznawaliœmy w nich herb owego dnia, emblemat kalendarzowy bezimiennego wtorku, i rozbieraliœmy go pospiesznie miêdzy siebie, pe³ni ulgi, ¿e dzieñ odzyska³ w nim sw¹ fizjonomiê. Subiekci spo¿ywali go z namaszczeniem, z powag¹ kalendarzowej ceremonii. Zapach pieprzu rozchodzi³ siê po pokoju. A gdy wytarli bu³k¹ ostatek galarety ze swych talerzy, rozwa¿aj¹c w myœli heraldykê nastêpnych dni tygodnia, i na pó³misku zostawa³y tylko g³owy z wygotowanymi oczyma--czuliœmy wszyscy, ¿e dzieñ zosta³ wspólnymi si³ami pokonany i ¿e reszta nie wchodzi³a ju¿ w rachubê. W samej rzeczy z reszt¹ t¹, wydan¹ na jej ³askê, Adela nie robi³a sobie d³ugich ceregieli. Wœród brzêku garnków i chlustów zimnej wody likwidowa³a z energi¹ tych parê godzin do zmierzchu, które matka przesypia³a na otomanie. Tymczasem w jadalni przygotowywano ju¿ sceneriê wieczoru. Polda i Paulina, dziewczêta do szycia, rozgospodarowywa³y siê w niej z rekwizytami swego fachu. Na ich ramionach wniesiona wchodzi³a do pokoju milcz¹ca, nieruchoma pani, dama z k³aków i p³ótna, z czarn¹ drewnian¹ ga³k¹ z Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: SIEC WODNA? .... ........ ............ ......... IP: *.cm-upc.chello.se 18.11.04, 02:07 Na ich ramionach wniesiona wchodzi³a do pokoju milcz¹ca, nieruchoma pani, dama z k³aków i p³ótna, z czarn¹ drewnian¹ ga³k¹ zamiast g³owy. Ale ustawiona w k¹cie, miêdzy drzwiami a piecem, ta cicha dama stawa³a siê pani¹ sytuacji. Ze swego k¹ta, stoj¹c nieruchomo, nadzorowa³a w milczeniu pracê dziewcz¹t. Pe³na krytycyzmu i nie³aski przyjmowa³a ich starania i umizgi, z jakimi przyklêka³y przed ni¹, przymierzaj¹c fragmenty sukni, znaczone bia³¹ fastryg¹. Obs³ugiwa³y z uwag¹ i cierpliwoœci¹ milcz¹cy idol, którego nic zadowoliæ nie mog³o. Ten moloch by³ nieub³agany, jak tylko kobiece molochy byæ potrafi¹, i odsy³a³ je wci¹¿ na nowo do pracy, a one, wrzecionowate i smuk³e, podobne do szpuli drewnianych, z których odwija³y siê nici, i tak ruchliwe jak one, manipulowa³y zgrabnymi ruchami nad t¹ kup¹ jedwabiu i sukna, wcina³y siê szczêkaj¹cymi no¿ycami w jej kolorow¹ masê, furkota³y maszyn¹, depc¹c peda³ lakierkow¹, tani¹ nó¿k¹, a dooko³a nich ros³a kupa odpadków, ró¿nokolorowych strzêpów i szmatek, jak wyplute ³uski i plewy dooko³a dwóch wybrednych i marnotrawnych papug. Krzywe szczêki no¿yc otwiera³y siê ze skrzypieniem, jak dzioby tych kolorowych ptaków. Dziewczêta depta³y nieuwa¿nie po barwnych obrzynkach, brodz¹c nieœwiadomie niby w œmietniku mo¿liwego jakiegoœ karnawa³u, w rupieciami jakiejœ wielkiej nieurzeczywistnionej maskarady. Otrzepywa³y siê ze szmatek z nerwowym œmiechem, ³askota³y oczyma zwierciad³a. Ich dusze, szybkie czarodziejstwo ich r¹k by³o nie w nudnych sukniach, które zostawa³y na stole, ale w tych setkach odstrzygniêæ, w tych wiórach lekkomyœlnych i p³ochych, którymi zasypaæ mog³y cale miasto, jak kolorow¹ fantastyczn¹ œnie¿yc¹. Nagle by³o im gor¹co i otwiera³y okno, a¿eby w niecierpliwoœci swej samotni, w g³odzie obcych twarzy, przynajmniej bezimienn¹ twarz zobaczyæ, do okna przyciœniêt¹. Wachlowa³y rozpalone swe policzki przed wzbieraj¹c¹ firankami noc¹ zimow¹-- ods³ania³y p³on¹ce dekolty, pe³ne nienawiœci do siebie i rywalizacji, gotowe stan¹æ do walki o tego pierrota, którego by ciemny powiew nocy przywia³ na okno. Ach! jak ma³o wymaga³y one od rzeczywistoœci. Mia³y wszystko w sobie, mia³y nadmiar wszystkiego w sobie. Ach! by³by im wystarczy³ pierrot wypchany trocinami, jedno-dwa s³owa, na które od dawna czeka³y, by móc wpaœæ w sw¹ rolê dawno przygotowan¹, z dawna t³ocz¹c¹ siê na usta, pe³n¹ s³odkiej i strasznej goryczy, ponosz¹c¹ dziko, jak stronice romansu po³ykane noc¹ wraz ze ³zami ronionymi na wypieki lic. Podczas jednej ze swych wêdrówek wieczornych po mieszkaniu, przedsiêbranych pod nieobecnoœæ Adeli, natkn¹³ siê mój ojciec na ten cichy seans wieczorny. Przez chwilê sta³ w ciemnych drzwiach przyleg³ego pokoju, z lamp¹ w rêku, oczarowany scen¹ pe³n¹ gor¹czki i wypieków, t¹ idyll¹ z pudru, kolorowej bibu³ki i atropiny, której jako t³o pe³ne znaczenia pod³o¿ona by³a noc zimowa, oddychaj¹ca wœród wzdêtych firanek okna. Nak³adaj¹c okulary, zbli¿y³ siê w paru krokach i obszed³ dooko³a dziewczêta, oœwiecaj¹c je podniesion¹ w rêku lamp¹. Przeci¹g z otwartych drzwi podniós³ firanki u okna, panienki dawa³y siê ogl¹daæ, krêc¹c siê w biodrach, polœniewaj¹c emali¹ oczu, lakiem skrzypi¹cych pantofelków, sprz¹czkami podwi¹zek pod wzdêt¹ od wiatru sukienk¹; szmatki jê³y umykaæ po pod³odze, jak szczury, ku uchylonym drzwiom ciemnego pokoju, a ojciec mój przygl¹da³ siê uwa¿nie prychaj¹cym osóbkom, szepc¹c pó³g³osem:-- Genus avium... jeœli siê nie mylê, scansores albo pistacci... w najwy¿szym stopniu godne uwagi. Przypadkowe to spotkanie sta³o siê pocz¹tkiem ca³ej serii seansów, podczas których ojciec mój zdo³a³ rych³o oczarowaæ obie panienki urokiem swej przedziwnej osobistoœci. Odp³acaj¹c siê za pe³n¹ galanterii i dowcipu konwersacjê, któr¹ zape³nia³ im pustkê wieczorów--dziewczêta pozwala³y zapalonemu badaczowi studiowaæ strukturê swych szczup³ych i tandetnych cia³ek. Dzia³o siê to w toku konwersacji, z powag¹ i wytwornoœci¹, która najryzykowniejszym punktom tych badañ odbiera³a dwuznaczny ich pozór. Odsuwaj¹c poñczoszkê z kolana Pauliny i studiuj¹c rozmi³owanymi oczyma zwiêz³¹ i szlachetn¹ konstrukcjê przegubu, ojciec mój mówi³:--Jak¿e pe³na uroku i jak szczêœliwa jest forma bytu, któr¹ panie obra³y. Jak¿e piêkna i prosta jest teza, któr¹ dano wam swym ¿yciem ujawniæ. Lecz za to z jakim mistrzostwem, z jak¹ finezj¹ wywi¹zuj¹ siê panie z tego zadania. Gdybym odrzucaj¹c respekt przed Stwórc¹, chcia³ siê zabawiæ w krytykê stworzenia, wo³a³bym:--mniej treœci, wiêcej formy! Ach, jakby ul¿y³ œwiatu ten ubytek treœci. Wiêcej skromnoœci w zamierzeniach, wiêcej wstrzemiêŸliwoœci w pretensjach--panowie demiurdzy--a œwiat by³by doskonalszy!--wo³a³ mój ojciec akurat w momencie, gdy d³oñ jego wy³uskiwa³a bia³¹ ³ydkê Pauliny z uwiêzi poñczoszki. W tej chwili Adela stanê³a w otwartych drzwiach jadalni, nios¹c tacê z podwieczorkiem. By³o to pierwsze spotkanie dwu tych wrogich potêg od czasu wielkiej rozprawy. My wszyscy, którzy asystowaliœmy przy tym spotkaniu, prze¿yliœmy chwilê wielkiej trwogi. By³o nam nadwyraz przykro byæ œwiadkami nowego upokorzenia i tak ju¿ ciê¿ko doœwiadczonego mê¿a. Mój ojciec powsta³ z klêczek bardzo zmieszany, fal¹ po fali zabarwia³a siê jego twarz coraz ciemniej nap³ywem wstydu. Ale Adela znalaz³a siê niespodzianie na wysokoœci sytuacji. Podesz³a z uœmiechem do ojca i da³a mu prztyczka w nos. Na to has³o Polda i Paulina klasnê³y rado-œnie w d³onie, zatupota³y nó¿kami i uwiesiwszy siê z obu stron u ramion ojca, obtañczy³y z nim stó³ dooko³a. W ten sposób, dziêki dobremu sercu dziewcz¹t, rozwia³ siê zarodek przykrego konfliktu w ogólnej weso³oœci. Oto jest pocz¹tek wielce ciekawych i dziwnych prelekcji, które mój ojciec, natchniony urokiem tego ma³ego i niewinnego audytorium, odbywa³ w nastêpnych tygodniach owej wczesnej zimy. Jest godne uwagi, jak w zetkniêciu z niezwyk³ym tym cz³owiekiem rzeczy wszystkie cofa³y siê niejako do korzen Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: H2O .... ........ ... ...... .... IP: *.cm-upc.chello.se 18.11.04, 02:14 Oto jest pocz¹tek wielce ciekawych i dziwnych prelekcji, które mój ojciec, natchniony urokiem tego ma³ego i niewinnego audytorium, odbywa³ w nastêpnych tygodniach owej wczesnej zimy. Jest godne uwagi, jak w zetkniêciu z niezwyk³ym tym cz³owiekiem rzeczy wszystkie cofa³y siê niejako do korzenia swego bytu, odbudowywa³y swe zjawisko a¿ do metafizycznego j¹dra, wraca³y niejako do pierwotnej idei, a¿eby w tym punkcie sprzeniewierzyæ siê jej i przechyliæ w te w¹tpliwe, ryzykowne i dwuznaczne regiony, które nazwiemy tu krótko regionami wielkiej herezji. Nasz herezjarcha szed³ wœród rzeczy jak magnetyzer, zara¿aj¹c je i uwodz¹c swym niebezpiecznym czarem. Czy mam nazwaæ i Paulinê jego ofiar¹? Sta³a siê ona w owych dniach jego uczennic¹, adeptk¹ jego teoryj, modelem jego eksperymentów. Tutaj postaram siê wy³o¿yæ z nale¿yt¹ ostro¿noœci¹, i unikaj¹c zgorszenia, tê nader kacersk¹ doktrynê, która opêta³a wówczas na d³ugie miesi¹ce mego ojca i opanowa³a wszystkie jego poczynania. TRAKTAT O MANEKINACH ALBO WTÓRA KSIÊGA RODZAJU Demiurgos--mówi³ mój ojciec--nie posiad³ monopolu na tworzenie--tworzenie jest przywilejem wszystkich duchów. Materii dana jest nieskoñczona p³odnoœæ, niewyczerpana moc ¿yciowa i zarazem uwodna si³a pokusy, która nas nêci do formowania. W g³êbi materii kszta³tuj¹ siê niewyraŸne uœmiechy, zawi¹zuj¹ siê napiêcia, zgêszczaj¹ siê próby kszta³tów. Ca³a materia faluje od nieskoñczonych mo¿liwoœci, które przez ni¹ przechodz¹ md³ymi dreszczami. Czekaj¹c na o¿ywcze tchnienie ducha, przelewa siê ona w sobie bez koñca, kusi tysi¹cem s³odkich okr¹glizn i miêkkoœci, które z siebie w œlepych rojeniach wymajacza. Pozbawiona w³asnej inicjatywy, lubie¿nie podatna, po kobiecemu plastyczna, uleg³a wobec wszystkich impulsów--stanowi ona teren wyjêty spod prawa, otwarty dla wszelkiego rodzaju szarlatanerii i dyletantyzmów, domenê wszelkich nadu¿yæ i w¹tpliwych manipulacji demiurgicznych. Materia jest najbierniejsz¹ i najbezbronniejsz¹ istot¹ w kosmosie. Ka¿dy mo¿e j¹ ugniataæ, formowaæ, ka¿demu jest pos³uszna. Wszystkie organizacje materii s¹ nietrwa³e i luŸne, ³atwe do uwstecznienia i rozwi¹zania. Nie ma ¿adnego z³a w redukcji ¿ycia do form innych i nowych. Zabójstwo nie jest grzechem. Jest ono nieraz koniecznym gwa³tem wobec opornych i skostnia³ych form bytu, które przesta³y byæ zajmuj¹ce. W interesie ciekawego i wa¿nego eksperymentu mo¿e ono nawet stanowiæ zas³ugê. Tu jest punkt wyjœcia dla nowej apologii sadyzmu. Mój ojciec by³ niewyczerpany w gloryfikacji tego przedziwnego elementu, jakim by³a materia.--Nie ma materii martwej-- naucza³--martwota jest jedynie pozorem, za którym ukrywaj¹ siê nieznane formy ¿ycia. Skala tych form jest nieskoñczona, a odcienie i niuanse niewyczerpane. Demiurgos by³ w posiadaniu wa¿nych i ciekawych recept twórczych. Dziêki nim stworzy³ on mnogoœæ rodzajów, odnawiaj¹cych siê w³asn¹ si³¹. Nie wiadomo, czy recepty te kiedykolwiek zostan¹ zrekonstruowane. Ale jest to niepotrzebne, gdy¿ jeœliby nawet te klasyczne metody kreacji okaza³y siê raz na zawsze niedostêpne, pozostaj¹ pewne metody illegalne, ca³y bezmiar metod heretyckich i wystêpnych. W miarê jak ojciec od tych ogólnych zasad kosmogonii zbli¿a³ siê do terenu swych ciaœniejszych zainteresowañ, g³os jego zni¿a³ siê do wnikliwego szeptu, wyk³ad stawa³ siê coraz trudniejszy i zawilszy, a wyniki, do których dochodzi³, gubi³y siê w coraz bardziej w¹tpliwych i ryzykownych regionach. Gestykulacja jego nabiera³a ezoterycznej solennoœci. Przymyka³ jedno oko, przyk³ada³ dwa palce do czo³a, chytroœæ jego spojrzenia stawa³a siê wprost niesamowita. Wwierca³ siê t¹ chytroœci¹ w swe interlokutorki, gwa³ci³ cynizmem tego spojrzenia najwstydliwsze, najintymniejsze w nich rezerwy i dosiêga³ wymykaj¹ce siê w najg³êbszym zakamarku, przypiera³ do œciany i ³askota³, drapa³ ironicznym palcem, póki nie do³askota³ siê b³ysku zrozumienia i œmiechu, œmiechu przyznania i porozumienia siê, którym w koñcu musia³o siê kapitulowaæ. Dziewczêta siedzia³y nieruchomo, lampa kopci³a, sukno pod ig³¹ maszyny dawno siê zsunê³o, a maszyna stukota³a pusto, stêbnuj¹c czarne, bezgwiezdne sukno, odwijaj¹ce siê z postawu nocy zimowej za oknem.--Zbyt d³ugo ¿yliœmy pod terrorem niedoœcig³ej doskona³oœci Demiurga--mówi³ mój ojciec--zbyt d³ugo doskona³oœæ jego tworu parali¿owa³a nasz¹ w³asn¹ twórczoœæ. Nie chcemy z nim konkurowaæ. Nie mamy ambicji mu dorównaæ. Chcemy byæ twórcami we w³asnej, ni¿szej sferze, pragniemy dla siebie twórczoœci, pragniemy rozkoszy twórczej, pragniemy--jednym s³owem--demiurgii.--Nie wiem, w czyim imieniu proklamowa³ mój ojciec te postulaty, jaka zbiorowoœæ, jaka korporacja, sekta czy zakon, nadawa³a sw¹ solidarnoœci¹ patos jego s³owom. Co do nas, to byliœmy dalecy od wszelkich zakusów dem³urgicznych. Lecz ojciec mój rozwin¹³ tymczasem program tej wtórej demiurgii, obraz tej drugiej generacji stworzeñ, która stan¹æ mia³a w otwartej opozycji do panuj¹cej epoki.--Nie zale¿y nam--mówi³ on--na tworach o d³ugim oddechu, na istotach na dalek¹ metê. Nasze kreatury nie bêd¹ bohaterami romansów w wielu tomach. Ich role bêd¹ krótkie, lapidarne, ich charaktery--bez dalszych planów. Czêsto dla jednego gestu, dla jednego s³owa podejmiemy siê trudu powo³ania ich do ¿ycia na tê jedn¹ chwilê. Przyznajemy otwarcie: nie bêdziemy k³adli nacisku na trwa³oœæ ani solidnoœæ wykonania, twory nasze bêd¹ jak gdyby prowizoryczne, na jeden raz zrobione. Jeœli bêd¹ to ludzie, to damy im na przyk³ad tylko jedn¹ stronê twarzy, jedn¹ rêkê, jedn¹ nogê, tê mianowicie, która im bêdzie w ich roli potrzebna. By³oby pedanteri¹ troszczyæ siê o ich drug¹, nie wchodz¹c¹ w grê nogê. Z ty³u mog¹ byæ po prostu zaszyte p³ótnem lub pobielone. Nasz¹ ambicjê pok³adaæ bêdziemy w tej dumnej dewizie: dla ka¿dego gestu inny aktor. Do obs³ugi ka¿dego s³owa, ka¿dego czynu powo³amy do ¿ycia innego cz³owieka. Taki jest nasz smak, to bêdzie œwiat wed³ug naszego gustu. Demiurgos kocha³ siê w wytrawnych, doskona³ych i skomplikowanych materia³ach, my dajemy pierwszeñstwo tandecie. Po prostu porywa nas, zachwyca tanioœ&aeli Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: 0h0 . .. ........ ... ...... ... IP: *.cm-upc.chello.se 18.11.04, 02:22 Czy rozumiecie--pyta³ mój ojciec--g³êboki sens tej s³aboœci, tej pasji do pstrej bibu³ki, do papier mâ ché , do lakowej farby, do k³aków i trociny? To jest--mówi³ z bolesnym uœmiechem--nasza mi³oœæ do materii jako takiej, do jej puszystoœci i porowatoœci, do jej jedynej, mistycznej konsystencji. Demiurgos, ten wielki mistrz i artysta, czyni j¹ niewidzialn¹, ka¿e jej znikn¹æ pod gr¹ ¿ycia. My, przeciwnie, kochamy jej zgrzyt, jej opornoœæ, jej pa³ubiast¹ niezgrabnoœæ. Lubimy pod ka¿dym gestem, pod ka¿dym ruchem widzieæ jej ociê¿a³y wysi³ek, jej bezw³ad, jej s³odk¹ niedŸwiedziowatoœæ. Dziewczêta siedzia³y nieruchomo z szklanymi oczyma. Twarze ich by³y wyci¹gniête i zg³upia³e zas³uchaniem, policzki podmalowane wypiekami, trudno by³o w tej chwili oceniæ, czy nale¿¹ do pierwszej, czy do drugiej generacji stworzenia.--S³owem--konkludowa³ mój ojciec--chcemy stworzyæ po raz wtóry cz³owieka, na obraz i podobieñstwo manekinu. Tu musimy dla wiernoœci sprawozdawczej opisaæ pewien drobny i b³ahy incydent, który zaszed³ w tym punkcie prelekcji i do którego nie przywi¹zujemy ¿adnej wagi. Incydent ten, ca³kowicie niezrozumia³y i bezsensowny w tym danym szeregu zdarzeñ, da siê chyba wyt³umaczyæ jako pewnego rodzaju automatyzm szcz¹tkowy, bez antecedensów i bez ci¹g³oœci, jako pewnego rodzaju z³oœliwoœæ obiektu, przeniesiona w dziedzinê psychiczn¹. Radzimy czytelnikowi zignorowaæ go z równ¹ lekkomyœlnoœci¹, jak my to czynimy. Oto jego przebieg: W chwili gdy mój ojciec wymawia³ s³owo „manekin”, Adela spojrza³a na zegarek na bransoletce, po czym porozumia³a siê spojrzeniem z Pold¹. Teraz wysunê³a siê wraz z krzes³em o piêdŸ naprzód, podnios³a brzeg sukni, wystawi³a powoli stopê, opiêt¹ w czarny jedwab, i wyprê¿y³a j¹ jak pyszczek wê¿a. Tak siedzia³a przez ca³y czas tej sceny, ca³kiem sztywno, z wielkimi, trzepocz¹cymi oczyma, pog³êbionymi lazurem atropiny, z Pold¹ i Paulina po obu bokach. Wszystkie trzy patrzy³y rozszerzonymi oczami na ojca. Mój ojciec chrz¹kn¹³, zamilk³, pochyli³ siê i sta³ siê nagle bardzo czerwony. W jednej chwili lineatura jego twarzy, dopiero co tak rozwichrzona i pe³na wibracji, zamknê³a siê na spokornia³ych rysach. On - herezjarcha natchniony, ledwo wypuszczony z wichru uniesienia--z³o¿y³ siê nagle w sobie, zapad³ i zwin¹³. A mo¿e wymieniono go na innego. Ten inny siedzia³ sztywny, bardzo czerwony, ze spuszczonymi oczyma. Panna Polda podesz³a i pochyli³a siê nad nim. Klepi¹c go lekko po plecach, mówi³a tonem ³agodnej zachêty:--Jakub bêdzie rozs¹dny, Jakub pos³ucha, Jakub nie bêdzie uparty. No, proszê... Jakub, Jakub... Wypiêty pantofelek Adeli dr¿a³ lekko i b³yszcza³ jak jêzyczek wê¿a. Mój ojciec podniós³ siê powoli ze spuszczonymi oczyma, post¹pi³ krok naprzód, jak automat, i osun¹³ siê na kolana. Lampa sycza³a w ciszy, w gêstwinie tapet bieg³y tam i z powrotem wymowne spojrzenia, lecia³y szepty jadowitych jêzyków, gzygzaki myœli... TRAKTAT O MANEKINACH Ci¹g dalszy Nastêpnego wieczora ojciec podj¹³ z odnowion¹ swad¹ ciemny i zawi³y swój temat. Lineatura jego zmarszczek rozwija³a siê i zawija³a z wyrafinowan¹ chytroœci¹. W ka¿dej spirali ukryty by³ pocisk ironii. Ale czasami inspiracja rozszerza³a krêgi jego zmarszczek, które ros³y jak¹œ ogromn¹ wiruj¹c¹ groz¹, uchodz¹c w milcz¹cych wolutach w g³¹b nocy zimowej.--Figury panopticum, moje panie - zacz¹³ on--kalwaryjskie parodie manekinów, ale nawet w tej postaci strze¿cie siê lekko je traktowaæ. Materia nie zna ¿artów. Jest ona zawsze pe³na tragicznej powagi. Kto oœmiela siê myœleæ, ¿e mo¿na igraæ z materi¹, ¿e kszta³towaæ j¹ mo¿na dla ¿artu, ¿e ¿art nie wrasta w ni¹, nie w¿era siê natychmiast jak los, jak przeznaczenie? Czy przeczuwacie ból, cierpienie g³uche, nie wyzwolone, zakute w materiê cierpienie tej pa³uby, która nie wie, czemu ni¹ jest, czemu musi trwaæ w tej gwa³tem narzuconej formie, bêd¹cej parodi¹? Czy pojmujecie potêgê wyrazu, formy, pozoru, tyrañsk¹ samowolê, z jak¹ rzuca siê on na bezbronn¹ k³odê i opanowuje, jak w³asna, tyrañska, panosz¹ca siê dusza? Nadajecie jakiejœ g³owie z k³aków i p³ótna wyraz gniewu i pozostawiacie j¹ z tym gniewem, z t¹ konwulsj¹, z tym napiêciem raz na zawsze, zamkniêt¹ ze œlep¹ z³oœci¹, dla której nie ma odp³ywu. T³um œmieje siê z tej parodii. P³aczcie, moje panie, nad losem w³asnym, widz¹c nêdzê materii wiêzionej, gnêbionej materii, która nie wie, kim jest i po co jest, dok¹d prowadzi ten gest, który jej raz na zawsze nadano. T³um œmieje siê. Czy rozumiecie straszny sadyzm, upajaj¹ce, demiurgiczne okrucieñstwo tego œmiechu? Bo przecie¿ p³akaæ nam, moje panie, trzeba nad losem w³asnym na widok tej nêdzy materii, gwa³conej materii, na której dopuszczono siê strasznego bezprawia. St¹d p³ynie, moje panie, straszny smutek wszystkich b³azeñskich golemów, wszystkich pa³ub, zadumanych tragicznie nad œmiesznym swym grymasem. Oto jest anarchista Luccheni, morderca cesarzowej El¿biety, oto Draga, demoniczna i nieszczêœliwa królowa Serbii, oto genialny m³odzieniec, nadzieja i duma rodu, którego zgubi³ nieszczêsny na³óg onanii. O, ironio tych nazw, tych pozorów! Czy jest w tej pa³ubie naprawdê coœ z królowej Dragi, jej sobowtór, najdalszy bodaj cieñ jej istoty? To podobieñstwo, ten pozór, ta nazwa uspokaja nas i nie pozwala nam pytaæ, kim jest dla siebie samego ten twór nieszczêœliwy. A jednak to musi byæ ktoœ, moje panie, ktoœ anonimowy, ktoœ groŸny, ktoœ nieszczêœliwy, ktoœ, co nie s³ysza³ nigdy w swym g³uchym ¿yciu o królowej Dradze... Czy s³yszeliœcie po nocach straszne wycie tych pa³ub woskowych, zamkniêtych w budach jarmarcznych, ¿a³osny chór tych kad³ubów z drzewa i porcelany, wal¹cych piêœciami w œciany swych wiêzieñ? W twarzy mego ojca, rozwichrzonej groz¹ spraw, które wywo³a³ z ciemnoœci, utworzy³ siê wir zmarszczek, lej rosn¹cy w g³¹b, na którego dnie gorza³o groŸne oko prorocze. Broda jego zje¿y³a siê dziwnie, wiechcie i pêdzle w³osów, strzelaj¹ce z brodawek, z pieprzów, z dziurek od nosa, nastroszy³y siê na swych korzonkach. Tak sta³ drêtwy, z gorej¹ Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: . . .. ... ..... ... ...... IP: *.cm-upc.chello.se 18.11.04, 02:26 T³um œmieje siê z tej parodii. P³aczcie, moje panie, nad losem w³asnym, widz¹c nêdzê materii wiêzionej, gnêbionej materii, która nie wie, kim jest i po co jest, dok¹d prowadzi ten gest, który jej raz na zawsze nadano. T³um œmieje siê. Czy rozumiecie straszny sadyzm, upajaj¹ce, demiurgiczne okrucieñstwo tego œmiechu? Bo przecie¿ p³akaæ nam, moje panie, trzeba nad losem w³asnym na widok tej nêdzy materii, gwa³conej materii, na której dopuszczono siê strasznego bezprawia. St¹d p³ynie, moje panie, straszny smutek wszystkich b³azeñskich golemów, wszystkich pa³ub, zadumanych tragicznie nad œmiesznym swym grymasem. Oto jest anarchista Luccheni, morderca cesarzowej El¿biety, oto Draga, demoniczna i nieszczêœliwa królowa Serbii, oto genialny m³odzieniec, nadzieja i duma rodu, którego zgubi³ nieszczêsny na³óg onanii. O, ironio tych nazw, tych pozorów! Czy jest w tej pa³ubie naprawdê coœ z królowej Dragi, jej sobowtór, najdalszy bodaj cieñ jej istoty? To podobieñstwo, ten pozór, ta nazwa uspokaja nas i nie pozwala nam pytaæ, kim jest dla siebie samego ten twór nieszczêœliwy. A jednak to musi byæ ktoœ, moje panie, ktoœ anonimowy, ktoœ groŸny, ktoœ nieszczêœliwy, ktoœ, co nie s³ysza³ nigdy w swym g³uchym ¿yciu o królowej Dradze... Czy s³yszeliœcie po nocach straszne wycie tych pa³ub woskowych, zamkniêtych w budach jarmarcznych, ¿a³osny chór tych kad³ubów z drzewa i porcelany, wal¹cych piêœciami w œciany swych wiêzieñ? W twarzy mego ojca, rozwichrzonej groz¹ spraw, które wywo³a³ z ciemnoœci, utworzy³ siê wir zmarszczek, lej rosn¹cy w g³¹b, na którego dnie gorza³o groŸne oko prorocze. Broda jego zje¿y³a siê dziwnie, wiechcie i pêdzle w³osów, strzelaj¹ce z brodawek, z pieprzów, z dziurek od nosa, nastroszy³y siê na swych korzonkach. Tak sta³ drêtwy, z gorej¹cymi oczyma, dr¿¹c od wewnêtrznego wzburzenia, jak automat, który zaci¹³ siê i zatrzyma³ na martwym punkcie. Adela wsta³a z krzes³a i poprosi³a nas o przymkniêcie oczu na to, co siê za chwilê stanie. Potem podesz³a do ojca i z rêkoma na biodrach, przybieraj¹c pozór podkreœlonej stanowczoœci, za¿¹da³a bardzo dobitnie... Panienki siedzia³y sztywno, ze spuszczonymi oczyma, w dziwnej drêtwoœci... TRAKTAT O MANEKINACH Dokoñczenie Któregoœ z nastêpnych wieczorów ojciec mój w te s³owa ci¹gn¹³ dalej sw¹ prelekcjê:--Nie o tych nieporozumieniach ucieleœnionych, nie o tych smutnych parodiach, moje panie, owocach prostackiej i wulgarnej niepowœci¹gliwoœci--chcia³em mówiæ zapowiadaj¹c m¹ rzecz o manekinach. Mia³em na myœli coœ innego. Tu ojciec mój zacz¹³ budowaæ przed naszymi oczyma obraz tej wymarzonej przez niego „generaiio aequivoca”, jakiegoœ pokolenia istot na wpó³ tylko organicznych, jakiejœ pseudowegetacji i pseudofauny, rezultatów fantastycznej fermentacji materii. By³y to twory podobne z pozoru do istot ¿ywych, do krêgowców, skorupiaków, cz³onkonogów, lecz pozór ten myli³. By³y to w istocie istoty amorfne, bez wewnêtrznej struktury, p³ody imitatywnej tendencji materii, która obdarzona pamiêci¹, powtarza z przyzwyczajenia raz przyjête kszta³ty. Skala morfologii, której podlega materia, jest w ogóle ograniczona i pewien zasób form powtarza siê wci¹¿ na ró¿nych kondygnacjach bytu. Istoty te--ruchliwe, wra¿liwe na bodŸce, a jednak dalekie od prawdziwego ¿ycia--mo¿na by³o otrzymaæ zawieszaj¹c pewne skomplikowane koloidy w roztworach soli kuchennej. Koloidy te po kilku dniach formowa³y siê, organizowa³y w pewne zagêszczenia substancji przypominaj¹cej ni¿sze formy fauny. U istot tak powsta³ych mo¿na by³o stwierdziæ proces oddychania, przemianê materii, ale analiza chemiczna nie wykazywa³a w nich nawet œladu po³¹czeñ bia³kowych ani w ogóle zwi¹zków wêgla. Wszelako prymitywne te formy by³y niczym w porównaniu z bogactwem kszta³tów i wspania³oœci pseudofauny i flory, która pojawia siê niekiedy w pewnych œciœle okreœlonych œrodowiskach. Œrodowiskami tymi s¹ stare mieszkania, przesycone emanacjami wielu ¿ywotów i zdarzeñ--zu¿yte atmosfery, bogate w specyficzne ingrediencje marzeñ ludzkich--rumowiska, obfituj¹ce w humus wspomnieñ, têsknot, ja³owej nudy. Na takiej glebie owa pseudowegetacja kie³kowa³a szybko i powierzchownie, paso¿ytowa³a obficie i efemerycznie, pêdzi³a krótkotrwa³e generacje, które rozkwita³y raptownie i œwietnie, a¿eby wnet zgasn¹æ i zwiêdn¹æ. Tapety musz¹ byæ w takich mieszkaniach ju¿ bardzo zu¿yte i znudzone nieustann¹ wêdrówk¹ po wszystkich kadencjach rytmów; nic dziwnego, ¿e schodz¹ na manowce dalekich, ryzykownych rojeñ. Rdzeñ mebli, ich substancja musi ju¿ byæ rozluŸniona, zdegenerowana i podleg³a wystêpnym pokusom: wtedy na tej chorej, zmêczonej i zdzicza³ej glebie wykwita, jak piêkna wysypka, nalot fantastyczny, kolorowa, bujaj¹ca pleœñ.--Wiedz¹ panie--mówi³ ojciec mój--¿e w starych mieszkaniach bywaj¹ pokoje, o których siê zapomina. Nie odwiedzane miesi¹cami, wiêdn¹ w opuszczeniu miêdzy starymi murami i zdarza siê, ¿e zasklepiaj¹ siê w sobie, zarastaj¹ ceg³¹ i, raz na zawsze stracone dla naszej pamiêci, powoli trac¹ te¿ sw¹ egzystencjê. Drzwi, prowadz¹ce do nich z jakiegoœ podestu tylnych schodów, mog¹ byæ tak dhigo przeoczane przez domowników, a¿ wrastaj¹, wchodz¹ w œcianê, która zaciera ich œlad w fantastycznym rysunku pêkniêæ i rys.--Wszed³em raz-- mówi³ ojciec mój--wczesnym rankiem na schy³ku zimy, po wielu miesi¹cach nieobecnoœci, do takiego na wpó³ zapomnianego traktu i zdumiony by³em wygl¹dem tych pokojów. Z wszystkich szpar w pod³odze, z wszystkich gzymsów i framug wystrzela³y cienkie pêdy i nape³nia³y szare powietrze migotliw¹ koronk¹ filigranowego listowia, a¿urow¹ gêstwin¹ jakiejœ cieplarni, pe³nej szeptów, lœnieñ, ko³ysañ, jakiejœ fa³szywej i b³ogiej wiosny. Dooko³a ³ó¿ka, pod wieloramienn¹ lamp¹, wzd³u¿ szaf chwia³y siê kêpy delikatnych drzew, rozpryskiwa³y w górze w œwietliste korony, w fontanny koronkowego listowia, bij¹ce a¿ pod malowane niebo sufitu rozpylonym chlorofilem. W przyspieszonym procesie kwitnienia kie³kowa³y w tym listowiu ogromne, bia³e i ró¿owe kwiaty, p¹czkowa³y w oczach, buja³y od œrodka ró¿owym mi¹¿szem i przelewa³y siê przez brzegi, gubi¹c p³atki i rozpadaj¹c si& Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: . . . .. ... .... ... ... ... IP: *.cm-upc.chello.se 18.11.04, 02:29 Koloidy te po kilku dniach formowa³y siê, organizowa³y w pewne zagêszczenia substancji przypominaj¹cej ni¿sze formy fauny. U istot tak powsta³ych mo¿na by³o stwierdziæ proces oddychania, przemianê materii, ale analiza chemiczna nie wykazywa³a w nich nawet œladu po³¹czeñ bia³kowych ani w ogóle zwi¹zków wêgla. Wszelako prymitywne te formy by³y niczym w porównaniu z bogactwem kszta³tów i wspania³oœci pseudofauny i flory, która pojawia siê niekiedy w pewnych œciœle okreœlonych œrodowiskach. Œrodowiskami tymi s¹ stare mieszkania, przesycone emanacjami wielu ¿ywotów i zdarzeñ--zu¿yte atmosfery, bogate w specyficzne ingrediencje marzeñ ludzkich--rumowiska, obfituj¹ce w humus wspomnieñ, têsknot, ja³owej nudy. Na takiej glebie owa pseudowegetacja kie³kowa³a szybko i powierzchownie, paso¿ytowa³a obficie i efemerycznie, pêdzi³a krótkotrwa³e generacje, które rozkwita³y raptownie i œwietnie, a¿eby wnet zgasn¹æ i zwiêdn¹æ. Tapety musz¹ byæ w takich mieszkaniach ju¿ bardzo zu¿yte i znudzone nieustann¹ wêdrówk¹ po wszystkich kadencjach rytmów; nic dziwnego, ¿e schodz¹ na manowce dalekich, ryzykownych rojeñ. Rdzeñ mebli, ich substancja musi ju¿ byæ rozluŸniona, zdegenerowana i podleg³a wystêpnym pokusom: wtedy na tej chorej, zmêczonej i zdzicza³ej glebie wykwita, jak piêkna wysypka, nalot fantastyczny, kolorowa, bujaj¹ca pleœñ.--Wiedz¹ panie--mówi³ ojciec mój--¿e w starych mieszkaniach bywaj¹ pokoje, o których siê zapomina. Nie odwiedzane miesi¹cami, wiêdn¹ w opuszczeniu miêdzy starymi murami i zdarza siê, ¿e zasklepiaj¹ siê w sobie, zarastaj¹ ceg³¹ i, raz na zawsze stracone dla naszej pamiêci, powoli trac¹ te¿ sw¹ egzystencjê. Drzwi, prowadz¹ce do nich z jakiegoœ podestu tylnych schodów, mog¹ byæ tak dhigo przeoczane przez domowników, a¿ wrastaj¹, wchodz¹ w œcianê, która zaciera ich œlad w fantastycznym rysunku pêkniêæ i rys.--Wszed³em raz-- mówi³ ojciec mój--wczesnym rankiem na schy³ku zimy, po wielu miesi¹cach nieobecnoœci, do takiego na wpó³ zapomnianego traktu i zdumiony by³em wygl¹dem tych pokojów. Z wszystkich szpar w pod³odze, z wszystkich gzymsów i framug wystrzela³y cienkie pêdy i nape³nia³y szare powietrze migotliw¹ koronk¹ filigranowego listowia, a¿urow¹ gêstwin¹ jakiejœ cieplarni, pe³nej szeptów, lœnieñ, ko³ysañ, jakiejœ fa³szywej i b³ogiej wiosny. Dooko³a ³ó¿ka, pod wieloramienn¹ lamp¹, wzd³u¿ szaf chwia³y siê kêpy delikatnych drzew, rozpryskiwa³y w górze w œwietliste korony, w fontanny koronkowego listowia, bij¹ce a¿ pod malowane niebo sufitu rozpylonym chlorofilem. W przyspieszonym procesie kwitnienia kie³kowa³y w tym listowiu ogromne, bia³e i ró¿owe kwiaty, p¹czkowa³y w oczach, buja³y od œrodka ró¿owym mi¹¿szem i przelewa³y siê przez brzegi, gubi¹c p³atki i rozpadaj¹c siê w prêdkim przekwitaniu.--By³em szczêœliwy-- mówi³ mój ojciec--z tego niespodzianego rozkwitu, który nape³ni³ powietrze migotliwym szelestem, ³agodnym szumem, przesypuj¹cym siê jak kolorowe confetti przez cienkie rózgi ga³¹zek. Widzia³em, jak z drgania powietrza, z fermentacji zbyt bogatej aury wydziela siê i materializuje to pospieszne kwitnienie, przelewanie siê i rozpadanie fantastycznych oleandrów, które nape³ni³y pokój rzadk¹, leniw¹ œnie¿yc¹ wielkich, ró¿owych kiœci kwietnych.--Nim zapad³ wieczór--koñczy³ ojciec--nie by³o ju¿ œladu tego œwietnego rozkwitu. Ca³a z³udna ta fatamorgana by³a tylko mistyfikacj¹, wypadkiem dziwnej symulacji materii, która podszywa siê pod pozór ¿ycia. Ojciec mój by³ dnia tego dziwnie o¿ywiony, spojrzenia jego, chytre, ironiczne spojrzenia, tryska³y werw¹ i humorem. Potem, nagle powa¿niej¹c, znów rozpatrywa³ nieskoñczon¹ skalê form i odcieni, jakie przybiera³a wielokszta³tna materia. Fascynowa³y go formy graniczne, w¹tpliwe i problematyczne, jak ektoplazma somnambulików, pseudomateria, emanacja kataleptyczna mózgu, która w pewnych wypadkach rozrasta³a siê z ust uœpionego na ca³y stó³, nape³nia³a ca³y pokój, jako bujaj¹ca, rzadka tkanka, astralne ciasto, na pograniczu cia³a i ducha.-- Kto wie--mówi³--ile jest cierpi¹cych, okaleczonych, fragmentarycznych postaci ¿ycia, jak sztucznie sklecone, gwoŸdziami na gwa³t zbite ¿ycie szaf i sto³ów, ukrzy¿owanego drzewa, cichych mêczenników okrutnej pomys³owoœci ludzkiej. Straszliwe transplantacje obcych i nienawidz¹cych siê ras drzewa, skucie ich w jedn¹ nieszczêœliw¹ osobowoœæ. Ile starej, m¹drej mêki jest w bejcowanych s³ojach, ¿y³ach i fladrach naszych starych, zaufanych szaf. Kto rozpozna w nich stare, zheblowane, wypolerowane do niepoznaki rysy, uœmiechy, spojrzenia! Twarz mego ojca, gdy to mówi³, rozesz³a siê zamyœlon¹ lineatur¹ zmarszczek, sta³a siê podobna do sêków i s³ojów starej deski, z której zheblowano wszystkie wspomnienia. Przez chwilê myœleliœmy, ¿e ojciec popadnie w stan drêtwoty, który nawiedza³ go czasem, ale ockn¹³ siê nagle, opamiêta³ i tak ci¹gn¹³ dalej:--Dawne, mistyczne plemiona balsamowa³y swych umar³ych. W œciany ich mieszkañ by³y wprawione, wmurowane cia³a, twarze: w salonie sta³ ojciec--wypchany, wygarbowana ¿ona-nieboszczka by³a dywanem pod sto³em. Zna³em pewnego kapitana, który mia³ w swej kajucie lampê-meluzynê, zrobion¹ przez malajskich balsamistów z jego zamordowanej kochanki. Na g³owie mia³a ogromne rogi jelenie. W ciszy kajuty g³owa ta, rozpiêta miêdzy ga³êziami rogów u stropu, powoli otwiera³a rzêsy oczu; na rozchylonych ustach lœni³a b³onka œliny, pêkaj¹ca od cichego szeptu. G³owonogi, ¿ó³wie i ogromne kraby, zawieszone na belkach sufitu jako kandelabry i paj¹ki, przebiera³y w tej ciszy bez koñca nogami, sz³y i sz³y na miejscu... Twarz mojego ojca przybra³a naraz wyraz troski i smutku, gdy myœli jego na drogach nie wiedzieæ jakich asocjacji przesz³y do nowych przyk³adów:--Czy mam przemilczeæ--mówi³ przyciszonym g³osem--¿e brat mój na skutek d³ugiej i nieuleczalnej choroby zamieni³ siê stopniowo w zwój kiszek gumowych, ¿e biedna moja kuzynka dniem i noc¹ nosi³a go w poduszkach, nuc¹c nieszczêœliwemu stworzeniu nieskoñczone ko³ysanki nocy zimowych? Czy mo¿e byæ coœ smutniejszego ni¿ cz³owiek zamieniony w kiszkê hegarow¹? Co za rozczarowanie Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: .) . .. ... ... . ... ... . IP: *.cm-upc.chello.se 18.11.04, 02:33 Co za rozczarowanie dla rodziców, co za dezorientacja dla ich uczuæ, co za rozwianie wszystkich nadziei, wi¹zanych z obiecuj¹cym m³odzieñcem! A jednak wierna mi³oœæ biednej kuzynki towarzyszy³a mu i w tej przemianie. - Ach! nie mogê ju¿ d³u¿ej, nie mogê tego s³uchaæ!--jêknê³a Polda przechylaj¹c siê na krzeœle.--Ucisz go, Adelo... Dziewczêta wsta³y, Adela podesz³a do ojca i wyci¹gniêtym palcem uczyni³a ruch zaznaczaj¹cy ³askotanie. Ojciec stropi³ siê, zamilk³ i zacz¹³, pe³en przera¿enia, cofaæ siê ty³em przed kiwaj¹cym siê palcem Adeli. Ta sz³a za nim ci¹gle, gro¿¹c mu jadowicie palcem, i wypiera³a go krok za krokiem z pokoju. Paulina ziewnê³a przeci¹gaj¹c siê. Obie z Pold¹, wsparte o siebie ramionami, spojrza³y sobie w oczy z uœmiechem. NEMROD Ca³y sierpieñ owego roku przebawi³em siê z ma³ym, kapitalnym pieskiem, który pewnego dnia znalaz³ siê na pod³odze naszej kuchni, niedo³ê¿ny i piszcz¹cy, pachn¹cy jeszcze mlekiem i niemowlêctwem, z nie uformowanym, okr¹g³awym, dr¿¹cym ³ebkiem, z ³apkami jak u kreta rozkraczonymi na boki i z najdelikatniejsz¹, miêciutk¹ sierœci¹. Od pierwszego wejrzenia zdoby³a sobie ta kruszynka ¿ycia ca³y zachwyt, ca³y entuzjazm ch³opiêcej duszy. Z jakiego nieba spad³ tak niespodzianie ten ulubieniec bogów, milszy sercu od najpiêkniejszych zabawek? ¯e te¿ stare, zgo³a nieinteresuj¹ce pomywaczki wpadaj¹ niekiedy na tak œwietne pomys³y i przynosz¹ z przedmieœcia--o ca³kiem wczesnej, transcendentalnej porannej godzinie--takiego oto pieska do naszej kuchni! Ach! by³o siê jeszcze--niestety--nieobecnym, nieurodzonym z ciemnego ³ona snu, a ju¿ to szczêœcie ziœci³o siê, ju¿ czeka³o na nas, niedo³ê¿nie le¿¹ce na ch³odnej pod³odze kuchni, nie docenione przez Adelê i domowników. Dlaczego nie obudzono mnie wczeœniej! Talerzyk mleka na pod³odze œwiadczy³ o macierzyñskich impulsach Adeli, œwiadczy³ niestety tak¿e i o chwilach przesz³oœci, dla mnie na zawsze straconej, o rozkoszach przybranego macierzyñstwa, w których nie bra³em udzia³u. Ale przede mn¹ le¿a³a jeszcze ca³a przysz³oœæ. Jaki¿ bezmiar doœwiadczeñ, eksperymentów, odkryæ otwiera³ siê teraz! Sekret ¿ycia, jego najistotniejsza tajemnica sprowadzona do tej prostszej, porêczniejszej i zabawkowej formy ods³ania³a siê tu nienasyconej ciekawoœci. By³o to nadwyraz interesuj¹ce, mieæ na w³asnoœæ tak¹ odrobinkê ¿ycia, tak¹ cz¹steczkê wieczystej tajemnicy, w postaci tak zabawnej i nowej, budz¹cej nieskoñczon¹ ciekawoœæ i respekt sekretny sw¹ obcoœci¹, niespodzian¹ transpozycj¹ tego samego w¹tku ¿ycia, który i w nas by³, na formê od naszej odmienn¹, zwierzêc¹. Zwierzêta! cel nienasyconej ciekawoœci, egzemplifikacje zagadki ¿ycia, jakby stworzone po to, by cz³owiekowi pokazaæ cz³owieka, rozk³adaj¹c jego bogactwo i komplikacjê na tysi¹c kalejdoskopowych mo¿liwoœci, ka¿d¹ doprowadzon¹ do jakiegoœ paradoksalnego krañca, do jakiejœ wybuja³oœci pe³nej charakteru. Nieobci¹¿one splotem egzotycznych interesów, m¹c¹cych stosunki miêdzyludzkie, otwiera³o siê serce pe³ne sympatii dla obcych emanacji wiecznego ¿ycia, pe³ne mi³osnej wspó³pracuj¹cej ciekawoœci, która by³a zamaskowanym g³osem samopoznania. Piesek by³ aksamitny, ciep³y i pulsuj¹cy ma³ym, pospiesznym sercem. Mia³ dwa miêkkie p³atki uszu, niebieskawe, mêtne oczka, ró¿owy pyszczek, do którego mo¿na by³o w³o¿yæ palec bez ¿adnego niebezpieczeñstwa, ³apki delikatne i niewinne, z wzruszaj¹c¹, ró¿ow¹ brodaweczk¹ z ty³u, nad stopami przednich nóg. W³azi³ nimi do miski z mlekiem, ¿ar³oczny i niecierpliwy, ch³epc¹cy napój ró¿owym jêzyczkiem, a¿eby po nasyceniu siê podnieœæ ¿a³oœnie ma³¹ mordkê z kropl¹ mleka na brodzie i wycofaæ siê niedo³ê¿nie z k¹pieli mlecznej. Chód jego by³ niezgrabnym toczeniem siê, bokiem na ukos w niezdecydowanym kierunku, po linii trochê pijanej i chwiejnej. Dominant¹ jego nastroju by³a jakaœ nieokreœlona i zasadnicza ¿a³oœæ, sieroctwo i bezradnoœæ--niezdolnoœæ do zape³nienia czymœ pustki ¿ycia pomiêdzy sensacjami posi³ków. Objawia³o siê to bezplanowoœci¹ i niekonsekwencj¹ ruchów, irracjonalnymi napadami nostalgii z ¿a³osnym skomleniem i niemo¿noœci¹ znalezienia sobie miejsca. Nawet jeszcze w g³êbi snu, w którym potrzebê oparcia siê i przytulenia zaspokajaæ musia³ u¿ywaj¹c do tego w³asnej swej osoby, zwiniêtej w k³êbek dr¿¹cy--towarzyszy³o mu poczucie osamotnienia i bezdomnoœci. Ach, ¿ycie--m³ode i w¹t³e ¿ycie, wypuszczone z zaufanej ciemnoœci, z przytulnego ciep³a ³ona macierzystego w wielki i obcy, œwietlany œwiat, jak¿e kurczy siê ono i cofa, jak wzdraga siê zaakceptowaæ tê imprezê, któr¹ mu proponuj¹-- pe³ne awersji i zniechêcenia! Lecz zwolna ma³y Nemrod (otrzyma³ by³ to dumne i wojownicze imiê zaczyna smakowaæ w ¿yciu. Wy³¹czne opanowanie obrazem macierzystej prajedni ustêpuje urokowi wieloœci. Œwiat zaczyna nañ nastawiaæ pu³apki: nieznany a czaruj¹cy smak ró¿nych pokarmów, czworobok porannego s³oñca na pod³odze, na którym tak dobrze jest po³o¿yæ siê, ruchy w³asnych cz³onków, w³asne ³apki, ogonek, figlarnie wyzywaj¹cy do zabawy z samym sob¹, pieszczoty rêki ludzkiej, pod którymi zwolna dojrzewa pewna swawolnoœæ, weso³oœæ rozpieraj¹ca cia³o i rodz¹ca potrzebê zgo³a nowych, gwa³townych i ryzykownych ruchów--wszystko to przekupuje, przekonywa i zachêca do przyjêcia, do pogodzenia siê z eksperymentem ¿ycia. I jeszcze jedno. Nemrod zaczyna rozumieæ, ¿e to, co mu siê tu podsuwa, mimo pozorów nowoœci jest w gruncie rzeczy czymœ, co ju¿ by³o--by³o wiele razy--nieskoñczenie wiele razy. Jego cia³o poznaje sytuacje, wra¿enia i przedmioty. W gruncie rzeczy to wszystko nie dziwi go zbytnio. W obliczu ka¿dej nowej sytuacji daje nura w swoj¹ pamiêæ, w g³êbok¹ pamiêæ cia³a, i szuka omackiem, gor¹czkowo--i bywa, ¿e znajduje w sobie odpowiedni¹ reakcjê ju¿ gotow¹: m&sup Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: () . .. ... ... . . . ... IP: *.cm-upc.chello.se 18.11.04, 02:37 ULICA KROKODYLI Mój ojciec przechowywa³ w dolnej szufladzie swego g³êbokiego biurka star¹ i piêkn¹ mapê naszego miasta. By³ to ca³y wolumen in folio pergaminowych kart, które pierwotnie spojone skrawkami p³ótna, tworzy³y ogromn¹ mapê œcienn¹ w kszta³cie panoramy z ptasiej perspektywy. Zawieszona na œcianie, zajmowa³a niemal przestrzeñ ca³ego pokoju i otwiera³a daleki widok na ca³¹ dolinê Tyœmienicy, wij¹cej siê falisto bladoz³ot¹ wstêg¹, na ca³e pojezierze szeroko rozlanych moczarów i stawów, na pofa³dowane przedgórza, ci¹gn¹ce siê ku po³udniowi, naprzód z rzadka, potem coraz t³umniejszymi pasmami, szachownic¹ okr¹g³awych wzgórzy, coraz mniejszych i coraz bledszych, w miarê jak odchodzi³y ku z³otawej i dymnej mgle horyzontu. Z tej zwiêd³ej dali peryferii wynurza³o siê miasto i ros³o ku przodowi, naprzód jeszcze w nie zró¿nicowanych kompleksach, w zwartych blokach i masach domów, poprzecinanych g³êbokimi parowami ulic, by bli¿ej jeszcze wyodrêbniæ siê w pojedyncze kamienice, sztychowane z ostr¹ wyrazistoœci¹ widoków ogl¹danych przez lunetê. Na tych bli¿szych planach wydoby³ sztycharz ca³y zawik³any i wieloraki zgie³k ulic i zau³ków, ostr¹ wyrazistoœæ gzymsów, architrawów, archiwolt i pilastrów, œwiec¹cych w póŸnym i ciemnym z³ocie pochmurnego popo³udnia, które pogr¹¿a wszystkie za³omy i framugi w g³êbokiej sepii cienia. Bry³y i pryzmy tego cienia wcina³y siê, jak plastry ciemnego miodu, w w¹wozy ulic, zatapia³y w swej ciep³ej, soczystej masie tu ca³¹ po³owê ulicy, tam wy³om miêdzy domami, dramatyzowa³y i orkiestrowa³y ponur¹ romantyk¹ cieni tê wielorak¹ polifoniê architektoniczn¹. Na tym planie, wykonanym w stylu barokowych prospektów, okolica Ulicy Krokodylej œwieci³a pust¹ biel¹, jak¹ na kartach geograficznych zwyk³o siê oznaczaæ okolice podbiegunowe, krainy niezbadane i niepewnej egzystencji. Tylko linie kilku ulic wrysowane tam by³y czarnymi kreskami i opatrzone nazwami w prostym, nieozdobnym piœmie, w odró¿nieniu od szlachetnej antykwy innych napisów. Widocznie kartograf wzbrania³ siê uznaæ przynale¿noœæ tej dzielnicy do zespo³u miasta i zastrze¿enie swe wyrazi³ w tym odrêbnym i postponuj¹cym wykonaniu. Aby zrozumieæ tê rezerwê, musimy ju¿ teraz zwróciæ uwagê na dwuznaczny i w¹tpliwy charakter tej dzielnicy, tak bardzo odbiegaj¹cy od zasadniczego tonu ca³ego miasta. By³ to dystrykt przemys³owo-handlowy z podkreœlonym jaskrawo charakterem trzeŸwej u¿ytkowoœci. Duch czasu, mechanizm ekonomiki, nie oszczêdzi³ i naszego miasta i zapuœci³ korzenie na skrawku jego peryferii, gdzie rozwin¹³ siê w paso¿ytnicz¹ dzielnicê. Kiedy w starym mieœcie panowa³ wci¹¿ jeszcze nocny, pok¹tny handel, pe³en solennej ceremonialnoœci, w tej nowej dzielnicy rozwinê³y siê od razu nowoczesne, trzeŸwe formy komercjalizmu. Pseudoamerykanizm, zaszczepiony na starym, zmursza³ym gruncie miasta, wystrzeli³ tu bujn¹, lecz pust¹ i bezbarwn¹ wegetacj¹ tandetnej, lichej pretensjonalnoœci. Widzia³o siê tam tanie, marnie budowane kamienice o karykaturalnych fasadach, oblepione monstrualnymi sztukateriami z popêkanego gipsu. Stare, krzywe domki podmiejskie otrzyma³y szybko sklecone portale, które dopiero bli¿sze przyjrzenie demaskowa³o jako nêdzne imitacje wielkomiejskich urz¹dzeñ. Wadliwe, mêtne i brudne szyby, ³ami¹ce w falistych refleksach ciemne odbicie ulicy, nie heblowane drzewo portali, szara atmosfera ja³owych tych wnêtrzy, osiadaj¹cych pajêczyn¹ i k³akami kurzu na wysokich pó³kach i wzd³u¿ odartych i krusz¹cych siê œcian, wyciska³y tu, na sklepach, piêtno dzikiego Klondike'u. Tak ci¹gnê³y siê jeden za drugim, magazyny krawców, konfekcje, sk³ady porcelany, drogerie, zak³ady fryzjerskie. Szare ich, wielkie szyby wystawowe nosi³y ukoœnie lub w pó³kolu biegn¹ce napisy ze z³oconych plastycznych liter: CONFISERIE, MANUCURE, KING OF ENGLAND. Rdzenni mieszkañcy miasta trzymali siê z dala od tej okolicy, zamieszkiwanej przez szumowiny, przez gmin, przez kreatury bez charakteru, bez gêstoœci, przez istn¹ lichotê moraln¹, tê tandetn¹ odmianê cz³owieka, która rodzi siê w takich efemerycznych œrodowiskach. Ale w dniach upadku, w godzinach niskiej pokusy zdarza³o siê, ¿e ten lub ów z mieszkañców miasta zab³¹kiwa³ siê na wpó³ przypadkiem w tê w¹tpliw¹ dzielnicê. Najlepsi nie byli czasem wolni od pokusy dobrowolnej degradacji, zniwelowania granic i hierarchii, p³awienia siê w tym p³ytkim b³ocie wspólnoty, ³atwej intymnoœci, brudnego zmieszania. Dzielnica ta by³a eldoradem takich dezerterów moralnych, takich zbiegów spod sztandaru godnoœci w³asnej. Wszystko zdawa³o siê tam podejrzane i dwuznaczne, wszystko zaprasza³o sekretnym mrugniêciem, cynicznie artyku³owanym gestem, wyraŸnie przymru¿onym perskim okiem--do nieczystych nadziei, wszystko wyzwala³o z pêt nisk¹ naturê. Ma³o kto, nie uprzedzony, spostrzega³ dziwn¹ osobliwoœæ tej dzielnicy: brak barw, jak gdyby w tym tandetnym, w poœpiechu wyros³ym mieœcie nie mo¿na by³o sobie pozwoliæ na luksus kolorów. Wszystko tam by³o szare jak na jednobarwnych fotografiach, jak w ilustrowanych prospektach. Podobieñstwo to wychodzi³o poza zwyk³¹ metaforê, gdy¿ chwilami, wêdruj¹c po tej czêœci miasta, mia³o siê w istocie wra¿enie, ¿e wertuje siê w jakimœ prospekcie, w nudnych rubrykach komercjalnych og³oszeñ, wœród których zagnieŸdzi³y siê paso¿ytniczo podejrzane anonse, dra¿liwe notatki, w¹tpliwe ilustracje; i wêdrówki te by³y równie ja³owe i bez rezultatu jak ekscytacje fantazji, pêdzonej przez szpalty i kolumny pornograficznych druków. Wchodzi³o siê do jakiegoœ krawca, ¿eby zamówiæ ubranie--ubranie o taniej elegancji, tak charakterystycznej dla tej dzielnicy. Lokal by³ wielki i pusty, bardzo wysoki i bezbarwny. Ogromne wielopiêtrowe pó³ki wznosz¹ siê jedne nad drugimi w nie okreœlon¹ wysokoœæ tej hali. Kondygnacje pustych pó³ek wyprowadzaj¹ wzrok w górê a¿ pod sufit, który mo¿e byæ niebem--lichym, bezbarwnym, odrapanym niebem tej dzielnicy. Natomiast dalsze magazyny, które widaæ przez otwarte drzwi, pe³ne s¹ a¿ pod sufit pude³ i kartonów, piêtrz¹cych siê ogromn¹ kartotek¹, która rozpada siê w górze, pod zagmatwanym niebem strychu w kubaturê pustki, w ja³owy budulec nicoœci. Przez wielkie szare okna, kratkowane wielokrotnie jak arkusze papi Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: . . .. .. . ... . . . .. IP: *.cm-upc.chello.se 18.11.04, 02:41 WICHURA Tej d³ugiej i pustej zimy obrodzi³a ciemnoœæ w naszym mieœcie ogromnym, stokrotnym urodzajem. Zbyt d³ugo snadŸ nie sprz¹tano na strychach i w rupieciarniach, st³aczano garnki na garnkach i flaszki na flaszkach, pozwalano narastaæ bez koñca pustym bateriom butelek. Tam, w tych spalonych, wielkobelkowych lasach strychów i dachów ciemnoœæ zaczê³a siê wyradzaæ i dziko fermentowaæ. Tam zaczê³y siê te czarne sejmy garnków, te wiecowania gadatliwe i puste, te be³kotliwe flaszkowania, bulgoty butli i baniek. A¿ pewnej nocy wezbra³y pod gontowymi przestworami falangi garnków i flaszek i pop³ynê³y wielkim st³oczonym ludem na miasto. Strychy, wystrychniête ze strychów, rozprzestrzenia³y siê jedne z drugich i wystrzela³y czarnymi szpalerami, a przez przestronne ich echa przebiega³y kawalkady tramów i belek, lansady drewnianych koz³ów, klêkaj¹cych na jod³owe kolana, a¿eby wypad³szy na wolnoœæ, nape³niæ przestwory nocy galopem krokwi i zgie³kiem p³atwi i bantów. Wtedy to wyla³y siê te czarne rzeki, wêdrówki beczek i konwi, i p³ynê³y przez noce. Czarne ich, po³yskliwe, gwarne zbiegowiska oblega³y miasto. Nocami mrowi³ siê ten ciemny zgie³k naczyñ i napiera³ jak armie rozgadanych ryb, niepowstrzymany najazd pyskuj¹cych skopców i bredz¹cych cebrów. Dudni¹c dnami, piêtrzy³y siê wiadra, beczki i konwie, dynda³y siê gliniane st¹gwie zdunów, stare kapeluchy i cylindry dandysów gramoli³y siê jedna na drugie, rosn¹c w niebo kolumnami, które siê rozpada³y. I wszystkie ko³ata³y niezgrabnie ko³kami drewnianych jêzyków, me³³y nieudolnie w drewnianych gêbach be³kot kl¹tw i obelg, bluŸni¹c b³otem na ca³ej przestrzeni nocy. A¿ dobluŸni³y siê, doklê³y swego. Przywo³ane rechotem naczyñ, rozplotkowanym od brzegu do brzegu, nadesz³y wreszcie karawany, nadci¹gnê³y potê¿ne tabory wichru i stanê³y nad noc¹. Ogromne obozowisko, czarny ruchomy amfiteatr zstêpowaæ zacz¹³ w potê¿nych krêgach ku miastu. I wybuch³a ciemnoœæ ogromn¹ wzburzon¹ wichur¹ i szala³a przez trzy dni i trzy noce...--Nie pójdziesz dziœ do szko³y--rzek³a rano matka--jest straszna wichura na dworze.--W pokoju unosi³ siê delikatny welon dymu, pachn¹cy ¿ywic¹. Piec wy³ i gwizda³, jak gdyby uwi¹zana w nim by³a ca³a sfora psów czy demonów. Wielki bohomaz, wymalowany na jego pêkatym brzuchu, wykrzywia³ siê kolorowym grymasem i fantastycznia³ wzdêtymi policzkami. Pobieg³em boso do okna. Niebo wydmuchane by³o wzd³u¿ i wszerz wiatrami. Srebrzystobia³e i przestronne, porysowane by³o w linie si³, natê¿one do pêkniêcia, w srogie bruzdy, jakby zastyg³e ¿y³y cyny i o³owiu. Podzielone na pola energetyczne i dr¿¹ce od napiêæ, pe³ne by³o utajonej dynamiki. Rysowa³y siê w nim diagramy wichury, która sama niewidoczna i nieuchwytna, ³adowa³a krajobraz potêg¹. Nie widzia³o siê jej. Poznawa³o siê j¹ po domach, po dachach, w które wje¿d¿a³a jej furia. Jeden po drugim strychy zdawa³y siê rosn¹æ i wybuchaæ szaleñstwem, gdy wstêpowa³a w nie jej si³a. Oga³aca³a place, zostawia³a za sob¹ na ulicach bia³¹ pustkê, zamiata³a ca³e po³acie rynku do czysta. Ledwie tu i ówdzie gi¹³ siê pod ni¹ i trzepota³, uczepiony wêg³a domu, samotny cz³owiek. Ca³y plac rynkowy zdawa³ siê wybrzuszaæ i lœniæ pust¹ ³ysin¹ pod jej potê¿nymi przelotami. Na niebie wydmucha³ wiatr zimne i martwe kolory, grynszpanowe, ¿ó³te i liliowe smugi, dalekie sklepienia i arkady swego labiryntu. Dachy sta³y pod tymi niebami czarne i krzywe, pe³ne niecierpliwoœci i oczekiwania. Te, w które wst¹pi³ wicher, wstawa³y w natchnieniu, przerasta³y s¹siednie domy i prorokowa³y pod rozwichrzonym niebem. Potem opada³y i gas³y nie mog¹c d³u¿ej zatrzymaæ potê¿nego tchu, który lecia³ dalej i nape³nia³ ca³y przestwór zgie³kiem i przera¿eniem. I znów inne domy wstawa³y z krzykiem, w paroksyzmie jasnowidzenia, i zwiastowa³y. Ogromne buki ko³o koœcio³a sta³y z wniesionymi rêkami, jak œwiadkowie wstrz¹saj¹cych objawieñ, i krzycza³y, krzycza³y. Dalej, za dachami rynku, widzia³em dalekie mury ogniowe, nagie œciany szczytowe przedmieœcia. Wspina³y siê jeden nad drugi i ros³y, zesztywnia³e z przera¿enia i os³upia³e. Daleki, zimny, czerwony odblask zabarwia³ je póŸnymi kolorami. Nie jedliœmy tego dnia obiadu, bo ogieñ w kuchni wraca³ k³êbami dymu do izby. W pokojach by³o zimno i pachnia³o wiatrem. Oko³o drugiej po po³udniu wybuch³ na przedmieœciu po¿ar i rozszerza³ siê gwa³townie. Matka z Adel¹ zaczê³y pakowaæ poœciel, futra i kosztownoœci. Nadesz³a noc. Wicher wzmóg³ siê na sile i gwa³townoœci, rozrós³ siê niepomiernie i obj¹³ ca³y przestwór. Ju¿ teraz nie nawiedza³ domów i dachów, ale wybudowa³ nad miastem wielopiêtrowy, wielokrotny przestwór, czarny labirynt, rosn¹cy w nieskoñczonych kondygnacjach. Z tego labiryntu wystrzela³ ca³ymi galeriami pokojów, wyprowadza³ piorunem skrzyd³a i trakty, toczy³ z hukiem d³ugie amfilady, a potem dawa³ siê zapadaæ tym wyimaginowanym piêtrom, sklepieniom i kazamatom i wzbija³ siê jeszcze wy¿ej, kszta³tuj¹c sam bezforemny bezmiar swym natchnieniem. Pokój dr¿a³ z lekka, obrazy na œcianach brzêcza³y. Szyby lœni³y siê t³ustym odblaskiem lampy. Firanki na oknie wisia³y wzdête i pe³ne tchnienia tej burzliwej nocy. Przypomnieliœmy sobie, ¿e ojca od rana nie widziano. Wczesnym rankiem, domyœlaliœmy siê, musia³ udaæ siê do sklepu, gdzie go zaskóczy³a wichura, odcinaj¹c mu powrót.--Ca³y dzieñ nic nie jad³--biada³a matka. Starszy subiekt Teodor podj¹³ siê wyprawiæ w noc i wichurê, ¿eby zanieœæ mu posi³ek. Brat mój przy³¹czy³ siê do wyprawy. Okutani w wielkie niedŸwiedzie futra, obci¹¿yli kieszenie ¿elazkami i moŸdzierzami, balastem, który mia³ zapobiec porwaniu ich przez wichurê. Ostro¿nie otworzono drzwi prowadz¹ce w noc. Zaledwie subiekt i brat mój z wzdêtymi p³aszczami wkroczyli jedn¹ nog¹ w ciemnoœæ, noc ich po³knê³a zaraz na progu domu. Wicher zmy³ momentalnie œlad ich wyjœcia. Nie widaæ by³o przez okno nawet latarki, któr¹ ze sob¹ zabrali. Poch³on¹wszy ich, wicher na chwilê przyci Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: kapitulacja? pytania pomocnicze IP: *.acn.waw.pl 18.11.04, 02:41 hm...nie wiem doktorze,czy nie skapitulowac.prowadzisz eksperyment ale....na czym? czytam, wgryzam sie.... ale.....nie umiem odpoiedziec na pytanie co chcesz przekazac tymi opowiadankami ? nie rozumiem i juz zaczynam tupac. prosze po podpowiedzi.., bo bardzo lubie wiedziec Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: dr FrÖid he he ;))) IP: *.cm-upc.chello.se 18.11.04, 02:47 moze chodzi o pieniadze? slawe? zadowolenie z zycia? ..... masz jakies popozycje? Odpowiedz Link Zgłoś
Gość: z agatka .... Re: he he ;))) IP: *.acn.waw.pl 18.11.04, 02:53 moge miec nasuwa mi sie tu kilka skojarzen tego typu: piesek - emocjonalnosc, preludium do...macierzynstwa ( kurcze, a czemu ja to napisalem ? ) wplyw Adeli na ojca ( dotkniecie palcem )- kontrola, slabosc? ojciec - paulina -polda -adela (slabosc,wstyd,radosc,akceptacja ?) Odpowiedz Link Zgłoś
