jedznie...

[rower_3]

rozumiem was bardzo dobrze, tylko ja to mam juz na serio zryta psyche,
ostatnio jeden koles chcial popelnic samobojstwo i tak o tym myslalam ze
gdybym kiedys tez chciala-ale nie chce, to byly takie rozmyslania, to najpierw
bym wydala cala wyplate na wuchte jedzenia, kebaby, torty, pizze, shaky,
drozdzowki... i inne rzeczy i bym jadla i rzygala na zmiane i dopiero pozniej
bym sie powiesila czy cos tam... normalnie zal mi siebie, nie pojde do lekarza
bo wyjde na wariatke a wydaje mi sie ze dopoki zdaje sobie z tego sprawe to
nie jest ze mna zle...

[szacki]

"tylko ja to mam juz na serio zryta psyche" - a my mamy na niby ;)
(na szczęście)

[zlotowlosa01]

a jaką ja mam zrytą psychikę...aż żal patrzeć...Ostatnio wymyśliłam sobie że nie
będę używała kremu do twarzy,bo jest tłusty i on też kalorie mieć musi,więc
przeniesie mi się na usta i przytyję od niego...ja już czasami sama zaczynam
wątpić w swój rozum...A jak mam napad to bez opamiętania zjadam bomby
kaloryczne,potem wiadomo co...I wyrzucam sobie że jestem beznadziejna bo za mało
się przyłożyłam do wymiotów i na pewno utyje,powinnam była się bardziej postarać
i nie ważne że prawie zemdlałam nad kiblem...Niby chcę z tego wyjść ale nad tym
moim chorym myśleniem,zachowaniami zresztą też panuję coraz mniej...

[rower_3]

wiadomo ze Wy nie "niby" tylko to moje myslenie mnie przerazilo, kurde co jest takiego w tym ZARCIU, dlaczego niektorzy o nim po prostu mysla jak jedza, a mi to zajmuje caly moj dzien, bo albo mysle co zjesc, albo jak zrobic zeby nie jesc no masakra, czy tak bedzie juz do konca zycia? boje sie ze jak przestane myslec to juz wogole nie zmieszcze sie we framugi, zaznacze jeszcze tylko ze jestem sportowcem i zamiast na treningu myslec o tym by sie polepszac ja mysle ile kalorii stracilam
zlotowlosa01 no z tym kremem to pojechalas po bandzie, ale spoko kumpela bala sie kapac w wannie, bo myslala ze woda za bardzo w nia "wsiaknie"

[zlotowlosa01]

Ja mam tak samo dokładnie,cały mój dzień wypełniają myśli o żarciu,też albo
planuję sobie jadłospis na najbliższe dni,albo myślę jak tu sukcesywnie głodować
jak najdłużej,jak nie dać się napadom ,albo cały czas się boję kiedy napad
przyjdzie,a jak już przyjdzie,nażrę się to szybko myślę jak tu najlepiej się
wyrzygać i jak to zrobić by nikt nie usłyszał...No po prostu koszmar,ja już
jestem zmęczona...I jeszcze myślę ciągle o tym,by nie siedzieć za długo w
miejscu,tylko by się ruszać,bo przecież nawet jak nic nie zjem to nie schudnę
jak nie będę spalać...no chore.Jak idę do np do sklepu to wybieram okrężną drogę
by spalić jak najwięcej.
To nasze myślenie jest chore,nie wiadomo czy śmiać się czy płakać...Mnie już
chyba nic nie zdziwi po tym co obserwuje u siebie ;-).Wiesz,musimy wierzyć że to
kiedyś się skończy,że nie będzie do końca życia...Ja nie wyobrażam sobie siebie
w wieku 70 lat(zakładając że jakimś cudem nie wykończę się wcześniej,w co
szczerze wątpię) nażerającej się a potem klęczącej nad kiblem...matko

[rower_3]

moze nie powinno mnie to cieszyc, ze ktos ma takie problemy jak ja, ale jestem
chyba samolubna i mnie to cieszy,nie jestem z tym sama:( zal mi sie robi jak ide
do ubikacji i klecze nad nim nasluchujac czy nikt nie idzie z domownikow i czy
nie uslyszy co robie...
ostatnio zaczelam brac tabletki na spalanie jakies mega mocne, glowa mnie boli i
troche jakby serce, ale to biore-wszystko jest przeciez dla ludzi-zal
a wiesz co ja mam, chce byc stara, nie bede sie przejmowac juz wygladem, wiem ze
jedzenie za bardzo kocham by z niego zrezygnowac, ludze sie tylko, ze nie bede
musiala kleczec juz nad kiblem, tylko bede wpieprzac bez wyrzutow sumienia, a
jak umre to mnie chyba dzwigiem wyciagnom...:((

[only_bluszczowa]

A ja kiedy mam dni glodowania potrafie nie myslec o jedzeniu a jak mam dni kiedy
probuje jesc racjonalnie w efekcie caly czas mysle o zarciu i zwyczajnie nie
wytrzymuje i na koniec dnia sie obzeram.Normalnie to myslenie mnie denerwuje i
nie pozwala normalnie zyc:(

[rower_3]

only_bluszczowa jedyne pocieszenie ze nie jestesmy same:( ehh, mija dzien
zadowolona jestem ze dalam rade a na koniec jakby cos jeblo w leb, wpier..lasz,
ja pozniej zeby nie w ubikacji to wymiotuje do umywalki a pozniej albo reka
przekladam do siatki i wyrzucam do smietnika albo mieszam(!!!) w tym reka zeby
splynelo- boze to jest bardziej zalosne niz myslalam...jedyne co pozostaje to
ludzic sie ze bedzie lepiej, podswiadomie chce zeby ktos to zauwazyl i zmusil
mnie zebym poszla do jakiegos lekarza, ale w zyciu sama sie nie przyznam nikomu:((

[zlotowlosa01]

rower_3 to ja też jestem samolubem,bo też dobrze mi z tym jak wiem że nie jestem
sama z tym problemem...Ja już mam dosyć,właśnie wyrzygałam kolację bo
stwierdziłam że jednak za dużą sobie zaplanowałam i że głupia jestem,jak mogłam
wogóle pozwolić sobie na coś takiego :(.Musiałam to zrobić bo panicznie bałam
się że przytyję...Ja jednak myślę że dobrze że są takie fora,dobrze że możemy
znaleźć tu zrozumienie,bo w realu,wśród ludzi którzy nie wiedzą jak to jest żyć
z ED to nie zawsze :(
Only_bluszczowa...jeśli chodzi o to nie myślenie o jedzeniu podczas
głodowania...coś w tym jest.Mnie jest łatwiej przetrwać dzień bez napadu jak nic
nie jem niż jak jem regularnie...ale...nie powinnyśmy głodować.Powinnyśmy starać
się i od tego oddalić.Tylko że nie wiem jak u Ciebie,ale ja odczuwam przymus do
głodówek tak silny,jak do jedzenia podczas napadu...

[only_bluszczowa]

ja mam dzis dzien z serii 'wpierd...ile wlezie bo przeciez w zyciu niczego nie
jadlas'i tak od ponad dwoch godzin niczego nie jadlam a mam straszna chcice a
jak cos zjem to zlamie zasade trech posilkow.pomocy

[zlotowlosa01]

Staraj się odwrócić czymś swoją uwagę od jedzenia...Może idź na spacer?Mnie to
często pomaga

[rower_3]

ja ostatnio sobie wymyslilam ze jak cos zjem to przed kazdym niezaplanowanym posilkiem musze zrobic 100 brzuszkow, sprobuj moze pomoze...:(
ja tez sie ciesze ze sa takie fora, bo w realu to nawet najlepszej przyjaciolce nie chce juz mowic, bo wiem jak sie tym przejmuje a ma dosyc swoich zmartwien
dziewczyny trzymam za nas kciuki, dziekuje ze jestescie:(

[zlotowlosa01]

o Ja też Wam dziękuję...bo nawet nie mam do kogo gęby otworzyć jeśli chodzi o
ED,sama się z tym czuję...
A wiesz,ja jakieś 2 miesiące temu też miałam robić brzuszki...tylko że 200.Też
dobre to było...Ale u mnie przybrało formę obsesji...Wogóle obsesyjnie je
robiłam ale musiałam przestać,ze względu na zdrowie,bo po nich potem nie byłam w
stanie wstać z łóżka :(.Jej,jakie to wszytsko pokręcone...

[zeta19]

Ja nie mówie nikomu o swojej chorobie... nawet siostrze która tez
miła bulimie :( smutne, ale nie mialabym odwagi przyznac sie do
takich paranoji przed rodzina i zanjomymi! Cały mój sztuczny obraz
ległby w gruzach, a najbardziej balabym się tego, ze do końca życie
bedą na mnie patrzeć jak na wariatke.

[rower_3]

zeta19 tez nie moge sie przyznac nikomu, mam tak jak Ty... ten falszywy obraz
dobrej corki, siostry...runal by, a po co im moje problemy

[only_bluszczowa]

i ja przylanczam sie do podziekowan za to ze jestescie...:)
dzis chyba nie wygram z swoja zarlocznoscia i znow bedzie to samo zal i placz
nad kiblem ze zwymiotowac nawet nie potrafie...

[zlotowlosa01]

Oj walcz o siebie,o to by jedzenie nie wzięło nad Tobą góry...Wiem jak musi Ci
być teraz ciężko...Ta chęć jest taka silna...
U mnie o bulimii wiedzą dwie osoby...i żałuję że wiedzą.Jedna ma to głęboko w
dupie i udaje że tematu nie ma,z druga się zbytnio przejmuje i mam poczucie winy
że przeze mnie cierpi :-(

[rower_3]

no a wszystko przez ten je..ny leb, ale wiem skad mi sie to wzielo, ta obsesja bycia szczupla, w podstawowce chlopcy gadali "klucha" i zostalo wyryte juz w mojej marnej psychice, to co ze schudlam, zaczelam trenowac i pozniej mnie podziwiali, ale ich slowa juz zostaly, najchetniej bym przyniosla im w worku moje "jedzenie" i podziekowala
tutaj mozesz sie wygadac, ja ludze sie ze jak to wszystko wyrzuce z siebie to jakos pomoze...

[zlotowlosa01]

rower_3,u mnie było tak samo-przez odchudzanie i w podstawówce też gadali mi że
jestem gruba(no fakt,miałam nadwagę),dręczyli,prześladowali i zaczęła się moja
obsesja.Potem schudłam dużo,jesienią znowu przytyłam i to 10 kg bo miałam napady
i nie mogłam wymiotować nie wiem czemu...Schudłam te 10 kg w szybkim
tempie,teraz chcę więcej,muszę,bo nienawidzę siebie,mam ochotę się popłakać
przed lustrem :-(.Jak próbuję jeść normalnie,bez diety żadnej to mam takie
wyrzuty że żyć się nie da...A po napadzie dostaję załamania psychicznego.Jak ja
bym już chciała że by ten koszmar się skiończył...Musimy dać sobie jakoś
radę...Damy radę...Może nie dziś,nie jutro,ale damy...Zobaczycie

[only_bluszczowa]

ja poszlam dzis na zakupy z mysla kupienia normalnego jedzenia a przy kasie
zdalam sobie sprawe ze mam w koszyku musli,jogurty light,pieczywo wasa,pasztecik
drobiowy i jakies serki oczywiscie light

tak w ogole nie uwazam sie za chora i nigdy tak o sobie nie mowie

boze jak ja bym cos zjadla...

[zlotowlosa01]

Kurcze ja miałam taką samą sytuację niedawno-powiedziałam sobie że kupię to co
jadłam dawniej,za czasów normalnego życia-nie wyszło. Kupienie wyłącznie
sałaty,rzodkiewek,pomidorów,jogurtów light,wasy było silniejsze ode mnie...Wiesz
i mnie teraz naszła taka chcica...napadowy głód...mam ochotę na jogurt z
płatkami...w ogromnej ilości :(

[only_bluszczowa]

mam saszetke fitelii sliwkowej i do tego jogurt jogobella wisniowa light moze byc?

[zlotowlosa01]

Pewnie że może :-).A swoją drogą to podobnie jemy-mam takie samo jedzenie tylko
w innych smakach

[rower_3]

oj dziewczyny, ja tez ide do sklepu i same jogurty naturalne, serki wiejskie, marchew-jem na potege, na zajeciach gdy wszyscy ida do mc donalda ja ide do spozywczego po pestki dyni...
przyzwyczailam do tego mame i mam nawet swoja szuflade w lodowce z tego typu jedzeniem, obiady tez robi dla mnie osobno, mysli ze sportowiec i musi tak jesc...
ide na bieg
trzymajcie sie dziewczyny

[zlotowlosa01]

Ty też się trzymaj.Przejdziemy przez to jakoś...marchewki...dzisiaj jadłam na
obiad.nic innego w stanie nie byłam...sumienie nie dawało

[only_bluszczowa]

to mozna nazwac jedzeniem?:)
ja mam ochote na zupke chinska wegetarianska ktora mam w szafce i do tego
kanapka wasy z pasztecikiem i rzodkiewka:)

[zlotowlosa01]

z zupek to posiadam tylko barszcz czerwony gorący kubek...i pieczarkową.Ale
taką jak Ty też bym zjada...makaron w nich jest obłędny.Wiem jednak,że nie
wolno,bo nie chcę wymiotować a gdybym uległa to to byłoby nieuniknione niestety
:-(.Jestem już tak zmęczona tym wszystkim.raz głodówka,raz napady,raz bardzo
restrykcyjna dieta.Kiedy to się wszystko skończy?Czuję się tak,jakby mi ktoś
zabrał 2 lata z kalendarza...kurde to już 2 lata...2 zmarnowane lata...na
liczeniu kcal,na spalaniu,na głodowaniu,na napadach,na rzyganiu...na płaczu
przed lustrem

[only_bluszczowa]

jestem zla na siebie jakies 20 min temu przyszedl do domu moj brat z pizza i nie
wytrzymalam i wzielam kawalek:(
no i przed chwila wrocilam z toalety :( nie moglam zwymiotowac teraz mam
czerwone napuchniete oczy i nie mam wyjscia musze wziasc na noc przeczyszczacze:(
porazka porazka

[zlotowlosa01]

Pamiętaj że nic nie musisz...Nawet jeśli to silniejsze od Ciebie.Powinnyśmy
starać się tego nie robić mimo wszystko,bo to jest złe,bo to brnięcie w to bagno
coraz dalej.Czasem to wszystko przerasta,panowanie nad tym staje się nierealne w
naszych oczach.Ja staram się nie wymiotować jak mogę,ale teraz mam okres w
którym właśnie wydaje mi się to nie możliwe.Z kolei jak nie zwymiotuję to tyję i
wprawia to w ruch okres głodowy,który potrafi trwać i trwać i jego też nie
jestem w stanie zatrzymać.To takie cholerne błędne koło,którego mam już
serdecznie dość.Byłam już strasznie głodna,poszłam,zjadłam i teraz walcze z sobą
by nie zwymiotować.Nie wiem czy dam radę bo mam wizje że tyje do monstrualnych
rozmiarów,nienawidzę tego...Jedna część mnie mówi "rzygaj" druga-"to cię nie
utuczy,pozwól to strawić".Odkąd zjadłam,stałam już 3 razy na wadze,jakie to
chore...Od nas samych zależy to czy wygramy z tym czy nie,nikt za nas nie uwolni
nas z tego...I to mnie przeraża...Bo czuję taką bezsilność,mam wrażenie że
jestem taka słaba i beznadziejna...

[only_bluszczowa]

Bardzo ci wspolczuje a z jednej strony zazdroszcze ze mozesz isc i zwymiotowac a
ja nie moge.
Ja od paru dni nie wchodze na wage boje sie.Obecnie czuje sie gruba ociezala
beznadziejna slaba.
Sprobuj nie wymiotowac ja zjadlam pizze to moge a Ty pewnie zjadlas cos lekkiego?

[zlotowlosa01]

300gram jogurtu i garść musli.Za dużo.Poza tym o tej porze...płakać mi się
chce.Z tej bezsilności,bo już nie wiem co robić.90% moich myśli w ciągu dnia
stanowi jedzenie-niejedzenie-"co zrobić żeby jak najwięcej i jak najszybciej
schudnąć".Nie chcę wymiotować i nie mam też fizycznej siły...mam zaburzenia
elektrolitowe,lekką arytmię serca,awitaminozę,anemię.I to wszystko przez ED.Źle
się czuję.Nie mam siły ponownie zacząć terapii,ale muszę się jakoś
zmobilizować,bo tak dalej być nie może.Szczerze to wątpię w czy to mi coś da,we
wszystko już wątpię,ale zapiszę się do tego psychologa,bo tak być nie może,nie
mogę nic nie robić...Ty mi zazdrościsz tego że mogę zwymiotować.A ja zazdroszczę
Ci że Ty nie umiesz...Bo wiesz,tak myślę sobie,że gdybym ja nie umiała,to może
bym w to aż tak głęboko nie zabrnęła?A ja umiałam niestety od początku,pierwsza
próba momentalnie zakończyła się "sukcesem",pamiętam jaką satysfakcje miałam.I
teraz z perspektywy czasu widzę jakie to było żałosne.Ja się cieszyłam,myślałam
sobie "jestem panem własnego ciała,za dużo zjadłam,ale mogę zapobiec
przytyciu,mogę wszystko z siebie wyrzucić,zapanować nad ciałem".Teraz wiem jakie
to złudne...Mam nadzieję że Ty w to nie zabrniesz zbyt głęboko,życzę Ci tego z
całego serca,bo z czasem jest coraz gorzej.Idę teraz spać,by nie wylądować w
łazience,miesiąc temu zemdlałam nad kiblem,biorąc pod uwagę to jak się teraz
czuję myślę że mogłoby się to powtórzyć.Trzymaj się

[only_bluszczowa]

dobranoc:)

[only_bluszczowa]

Hej dziewczyny
Mam dzis okropny dzien.Na zmiane jem pije krople przeczyszczajace latam do
kibla.Jestem juz po 5 posilkach i nadal chce mi sie jesc.Mam wrazenie ze dzis
nic nie robie tylko jem:( Boze jakie to zalosne jestem zwyczajnym zarlokiem nie
znajacym umiaru obzarciuchem!
Jeszcze dzis przyjechala siostra ktora nie widziala mnie pare miesiecy i
przezywa jak schudlam a ja wcale tego nie widze i czuje sie jak gruba swinia.Od
paru dni nie wchodze na wage i unikam lustra:(Plakac mi sie chce.

[szacki]

czesc blu

zjadlem sniadanie po 18 , łeb mnie napieprza, nerki juz sie
zemsciły, u mnie tez dzis kroluje magiczna liczba 5 , zjadlem 5
pierogow ( na to sniadanie znaczy sie) ale rano wypiłem nutridrinka
( pijecie to?) , wypilem jeszcze kubusia i dwie slodkie herbaty i
slodka kawe- miliony kalorii - a w kuchni na blacie leza chipsy o
smaku chilli i caly kosz batonow z toffi - blu zapraszam do mnie na
wielka wyzere - ;)

[zlotowlosa01]

Matko,ja to już mam wyżerek dosyć,chyba zarzygam się na śmierć,nie panuję nad
tym,dzisiaj cały dzień żarłam i rzygałam na przemian,słabo mi,wpadłam w ciąg i
nie mogę tego przerwać...A mam jeszcze ochotę na risotto,ale wiem że będę
musiała iść nad kibel po nim a nie mam siły,boże ja już wariuję,pomocy :-(

[only_bluszczowa]

Nie wiem co napisac kochana bo ze niszczysz swoje zdrowie pewnie doskonale wiesz
ze wyglad i kilogramy szczescia nie daja tez zapewne.A dopuszczasz do siebie w
ogole mysl ze zjadlabys i nie zwymiotowala?

[szacki]

wiecie co? tak serio bez śmiania to nie szkoda Wam kasy na zarcie i
rzyganie? nie lepiej nie jesc w ogole jezeli juz miec jazdy to
przynajmniej za darmo. Ja nie rzygam ze sknerostwa. powazka. Nie stac
mnie na rzyganie żarciem za kupe forsy.

[zlotowlosa01]

Tak,zjem i nie zwymiotuję,jak to jedzenie jest wcześniej zaplanowane,jak nie
wykracza poza mój limit kaloryczny jaki sobie ustalę,to wtedy może mi zostać w
żołądku,a tak nie.Dzisiejszy dzień jest jednym,wielkim napadem,jakie to wszystko
jest chore,ostatnio moje starania o dojście do normalności nie przynoszą żadnych
rezultatów,widzę że jak bardzo się niszczę,próbuję sobie przemówić do tego
łba,nic nie trafia,nie myślę racjonalnie,nie mogę wytrzymać z moim ciałem,czuję
się jak sfiksowana wariatka po prostu.Jak jem to jest tylko panika-lęk,nie
jem-jest spokój,tylko że taki pozorny,poczucie bezpieczeństwa
szacki,ten głód psychiczny jest tak silny,że jak mnie najdzie to nie jestem w
stanie nie zjeść,po prostu muszę,no a zwymiotować też,wiadomo czemu...nienawidzę
się za to co robię,a jednak to robię bo nie umiem przestać

[amela]

oj szacki, to ja u Ciebie ym sie nie najdała...nie jadam niczego, co
wymieniłes..po przeszłosci anorektycznej przekręciłabym sie po takim żarciu...u
mnie podstawa to warzywa, białko sojowe i nabiał:((
no chyba że masz piwo, bo tych kalorii też się już nie boję - dzis sie
dowiedziałam że dobre na cerę:)

[only_bluszczowa]

zlotowlosa nie pytalam jeszcze
chodzisz lub chodzilas do jakiegos psychologa?

ja w ogole probuje stosowac diete trzyposilkowa (gow..z tego wychodzi)jesli Cie
to interesuje to poczytaj sobie ostatnie wpisy w moim watku 'Na wlasne
zyczenie'.udziela sie tam rzekomo terapeutka pani Dorota ktora probuje mi pomoc.

[zlotowlosa01]

Only_bluszczowa,chodziłam do psychologa,potem przeprowadziłam się do innego
miasta i jakoś nie miałam już sił zabrać się za szukanie nowego,motywacja do
leczenia mnie opuściła i bardzo źle na tym wyszłam.Mam nadzieję że niedługo
zbiorę się w sobie i kontynuuje terapię.
Przejrzę Twoje posty,u mnie jedzenie regularne,trzech posiłków też nie wychodzi
niestety,nie potrafię tak normalnie zjeść śniadania,obiadu,kolacji

[only_bluszczowa]

zlotowlosa choc nie jestem zwolennikiem psychologow moze warto rozejrzec sie za
jakims skoro tak ci zle i masz motywacje do leczenia

u mnie masakra wczoraj nazarlam sie tak ze snilo mi sie dzis ze wkoncu sie
wyrzygalam i cieszylam sie z tego

czuje ze to koniec tego napadu ktory trwal 3 dni
dzis nie chce mi sie jesc i zobaczymy czy zalicze te 3 posilki

[zlotowlosa01]

Napisałam,że nie mam motywacji...niestety.Ale postaram się wszystkimi siłami
jakie we mnie jeszcze pozostały wybrać się na terapię,bo tak dalej być nie
może,jest coraz gorzej,a ja już nie mam sił ani psychicznych ani
fizycznych,wypaliłam się całkowicie.Staram się jeść normalnie,ale nie
wychodzi,ostatnio 3 posiłki normalne zjadłam we wrześniu,poza aspektem jedzenia
jeszcze tyle problemów mi się nawarstwiło,że czuję się przytłoczona,bezsilna.Nie
próbuj z rzyganiem ,proszę...To niszczy strasznie,siądzie Ci
zdrowie,psychika,będzie Ci się wydawało że możesz przestać jak tylko będziesz
chciała,ale to nie prawda,nie tak łatwo jest przestać.Ja wymiotowałam dziś nad
ranem,potem ledwo wróciłam do łóżka z łazienki,rano nie byłam w stanie
wstać,czułam się fatalnie,miałam cały czas skurcze,duszności,ból serca,drżały mi
ręce,kręciło się w głowie,robiło czarno przed oczami,dziś nawet z domu nie
wychodzę bo czuję się słabo,na prawdę nie brnij w to,potem będziesz żałować i
wyrzucać sobie,że po co było zaczynać...Póki nie jest za późno zawróć,nie niszcz
sobie życia...Staraj się jeść regularnie i błagam nie próbuj wymiotować...To
straszne bagno.Wciąga momentalnie.Ja już nie umiem normalnie żyć,moim nastrojem
rządzi to ile zjadłam (jak do 400 kcal to jest ok,jak powyżej to tragedia),ile
wskazała waga,czy wymiotowałam,nie mogę się na niczym skupić bo myślę o
jedzeniu/niejedzeniu,odizolowałam się od ludzi,mam manię że wszyscy gadają jaka
ja gruba,jak najdzie mnie napad to wpadam w taki dół,że do końca dnia leżę w
łóżku,budzę się w nocy by iść się zważyć,inaczej nie zasnę,potem płaczę nad swym
odbiciem w lustrze.To straszny świat,ED to piekło,największe jakie mogę sobie
wyobrazić.Nie zagłębiaj się w to,staraj się.Nie chce byś skończyła jak
ja,najgorszemu wrogowi bym tego nie życzyła.Walcz o siebie.

[arianka16]

Hej, jestem tu nowa i bardzo bym chciała wyrzucić to co siedzi w
mojej głowie... Chciałabym z kimś pogadać. Moja historia z
odchudzaniem rozpoczęła się pod koniec wakacji... ważyłam wtedy 60
kilo przy wzroście 170cm. Wszystkie dziewczyny, które spotykałam
wydawały mi się chudsze ode mnie i chciałam coś z tym zrobić.
Zaczełam się odchudziać. Nie byłam w stanie prowokować wymiotów (nie
dawałam rady) dlatego postanowiłam że nie będę jadła przez 2 dni,
potem trzeciego dnia jeden posiłek i potem znowu przez 2 dni nic
itd. Niby pomogło bo schudłam 4 kilo ale raz byłam tak wykończona
swoją dietą, że zemdlałam na wfie. Wtedy postanowiłam, że koniec z
tym. Nie chcę się wykończyć i wróciłam do normalnego jedzenia. W
czasie od listopada do kwietnia przytyłam kilogram i wydało mi się
to straszne... Znowu wpadłam w panikę i zaczęłam nową dietę. Jadam
tylko śniadania (bo to najważniejszy posiłek), gdy wracam ze szkoły
czeka na mnie pyszny obiadek, na szczęście zazwyczaj jak wracam
moich rodziców nie ma w domu bo pracują i jak wrócą mogę im skłamać
że już jadłam. Najgorzej jest w weekendy. Wtedy nakładam sobie obiad
tak, żeby rodzice wiedzieli że sobie wkładam ale tego nie widzieli.
Wtedy wlewam sobie zupe. albo jakieś pulpety czy co tam jest...
ubrudze talerz i z powrotem do garnka. Potem lece szybko z tym
talerzem do siebie do pokoju, a jak go odnosze to mama myśli że
jadłam bo jest ubrudzony. Najgorzej jest z kolacją... Czasami czuje
już takie ssanie w żołądku, że nie mogę wytrzymać i jem. Potem czuje
się okropnie, dlatego włączam telewizor w pokoju gdzie mama siedzi i
zamykam drzwi (tak dyskretnie) i ide do kibla wszystko zwrócić, a
mama tego nie słyszy. Waże się chyba z 10 razy dziennie. I jak mi
przybędzie nawet 0,1 kg to wpadam w panikę i zaczynam ćwiczyć...
Dzisiaj waże 53 kilogramy, ale nadal czuje, że to nie to...

[only_bluszczowa]

arianka16 coz my mozemy Ci powiedziec ze niszczysz swoje zdrowie mam nadzieje ze
zdajesz sobie sprawe.chyba wiesz tez ze kilogramy nie sa odzwierciedleniem
atrakcyjnosci.
moze sie myle ale z Twojego postu nie wydaje mi sie ze chcesz z tym skonczyc

zlotowlosa jestem zszokowana Twoim ostatnim wpisem a jednoczesnie ucieszylam sie
ze nie jest ze mna jeszcze az tak zle dlatego ustepuje Tobie pierszenstwa do
poszukania pomocy i leczenia sie

[arianka16]

only_bluszowa
wiem, że z mojego postu nie wynika, że chcę z tym skończyć. Ale
chcę. Cholernie chcę. Tylko jest we mnie jakaś blokada, która, kiedy
myśle że muszę z tym skończyć, jeść normalnie, mówi mi że jak wrócę
do starych nawyków jedzenia to znowu przytyje, nie utrzymam tego
jaka jestem teraz. I w mojej głowie biją się różne myśli... Zdaje
sobie także sprawę z tego, że niszcze sobie zdrowie, już nabawiłam
się wrzodów żołądka. A co do tego że kilogramy nie są
odzwierciedleniem atrakcyjności, to prawda, ale ja po protu nie
widzę na swoim ciele, że schudłam (chociaż powtarza mi to wiele
osób) dlatego ciągle się waże. Boje się powiedzieć o tym mamie.
Kiedyś się zebrałam poszłam do mamy i powiedziałam że chcę z nią
pogadać, ale nie przeszło mi przez gardło, to że jestem chora, że
chcę iść na terapie. Za bardzo boje się reakcji mojej mamy. No i
tego, że po terapii przytyje. Ale mam zamiar pogadać z mamą jeszcze
dzisiaj, bo tak nie może dłużej być, uświadomiłam sobie, że za dużo
mam do stracenia. Trzymajcie za mnie kciuki :).