Związek z aspergerowcem

[megi1987]

Witam. Szukam informacji,pomocy,nie wiem wsparcia... Spotykam się od 3 miesięcy z facetem... Poznaliśmy się przez portal. Pierwsze spotkanie i zainteresowałam się nim,nie było co prawda jakiegoś wow,ale spodobał mi się. Potem długo się nie odzywał,nie inicjował spotkania,myślałam że już nie jest zainteresowany,ale po dwóch tygodniach zaczęliśmy pisać i nasza znajomość się rozwijała. Na początku proponował spotkania,rozmawialiśmy często do późna,lubi mnie przytulać,całować. Seks też jest jak dla mnie cudowny. Tylko no właśnie jest go za mało jak dla mnie. Mam wrażenie że on skupia się bardziej na sporcie niż na moich potrzebach. Ciągle mi mówi o wycieczkach,o sporcie,o rowerze... Wycieczki planuje chyba z rocznym wyprzedzeniem... Teraz trochę u mnie mieszka,wraca codziennie późno,bo ma treningi. Ciągle mnie beszta o ekologię,jakby to było najważniejsze. Wiem że ma Aspergera,nie chodzi na terapię... A ja im więcej czytam o tym,im bardziej się wgłębiam,tym większe mam wątpliwości. Nie wiem czy to ma sens bytu. Dodatkowo ja mam borderline,chciałabym więcej bliskości od niego.... Bardzo proszę o jakieś rady,nie wiem już co to boic,czuję już zaangażowanie ....

[enith]

Nie pasujecie do siebie. Pan nawet na tym wczesnym etapie znajomości, nawet pomieszując u ciebie wygląda na bardziej zainteresowanego realizowaniem własnych potrzeb, niż twoich. Ty z kolei też masz deficyty związane z borderline. Nawet pełnofunkcjonująca osoba miałaby problemy ze spełnianiem twojej potrzeby wypełnienia pustki, a co dopiero osoba z Aspergerem. Macie podwójne trudne zadanie. Jeśli partner nie odpowiada na twoje prośby o bliskość, to nie ma co męczyć ani jego, ani siebie. Ty chcesz czegoś, czego on dać ci nie chce lub nie może.

[eriu]

A jak ma wyglądać skupianie się na jej potrzebach? Rezygnacja ze swoich zainteresowań i treningów? Jeśli ktoś się zaczyna spotykać z osobą, która ma pasję to musisz akceptować osobę i pasję.

Realnie rzecz biorąc dorosłej osobie partner nigdy w 100 procentach nie zaspokoi potrzeb. Trzeba być tego świadomym. To jest cena dorosłości.

Tu wchodzą też w grę oczywiście cechy tych osób, które mogą tworzyć między nimi dystans, ale o pewnych zasadach podstawowych trzeba pamiętać.

[enith]

"Seks też jest jak dla mnie cudowny. Tylko no właśnie jest go za mało jak dla mnie."

Trzymiesięczny związek i pani musi dopraszać się o seks. Nikt nie każe panu rezygnować z treningów czy wycieczek, ale jeśli faktycznie robi je kosztem intymności z partnerką, to już jest konkretny problem dla związku.

[eriu]

Mogą mieć różne lub skrajnie różne potrzeby w tym zakresie. Poza tym jak masz swoje życie i swoje plany, że danego dnia masz wyczerpujący trening to też trudno oczekiwać, że ktoś tego dnia dla ciebie też znajdzie czas (doba nie jest z gumy) albo że jeszcze będzie miał ochotę i siłę na seks nawet jeśli zrobi wysiłek i ten czas dla drugiej osoby znajdzie.

[enith]

Jeśli KAŻDEGO dnia masz wyczerpujący trening, po którym nie masz ochoty na nic innego, jak tylko walnąć się do łóżka i spać, no to jest problem, gdy obok ciebie leży partnerka, która potrzebuje bliskości. Czy tak jest u niech? Nie wiem, za mało danych. Wiem natomiast, że pani skarży się na zbyt małą ilość zbliżeń i ogólnie bliskości. Czy wynika to z rozbieżnych temperamentów/oczekiwań czy zbyt intensywnych treningów pana też nie potrafię ocenić, ale problem istnieje i powinien zostać zaadresowany.

[eriu]

Ale jak sama piszesz nie wiemy czy tak jest każdego dnia, więc nie warto iść w ogóle w tego typu dyskusję. Nikt też nie neguje, że dziewczyna widzi problem. Po prostu powinni pogadać o swoich oczekiwaniach i potrzebach. Tego forum nie zastąpi.

[blue_meerkat1]

'Wiem że ma Aspergera,nie chodzi na terapię'

Autyzmu i Aspergera nie da sie wyleczyc terapia, a jednoczesnie nie kazda zdiagnozowana osoba potrzebuje terapii zeby funkcjonowac ok w zyciu codziennym. Jesli pytanie nie jest zbyt osobiste - czy ty jestes po terapii po diagnozie borderline?

[eriu]

Ale on wcale nie musi chodzić na terapię. To jest kwestia indywidualna czy potrzebuje terapii w zależności od potrzeb. To Ty jako osoba z zaburzeniami osobowości potrzebujesz długoletniej terapii. Osoba w spektrum autyzmu może mieć inne podejście do bliskości nie do pogodzenia z Twoją potrzebą bliskości. Najlepiej by było gdybyście o tym otwarcie porozmawiali i po prostu te potrzeby porównali. To jest też naturalne, że druga osoba ma swoje zainteresowania i nie będzie Ci poświęcać 100% wolnego czasu.

[verdana]

A w czym się ten Asperger przejawia, oprócz zafiksowania na jednym temacie? Tego akurat zmienić sie nie da. Zazwyczaj, gdy ZA czym śię zainteresuje, to będzie o tym mówił do upadłego, niezaleznie od zainteresowania słuchacza. Od kogoś z ZA dostaniesz tyle bliskosci, ile może Ci dać, nie tyle, ile Tobie jest potrzebne. Nie ryzykowałabym związku z ZA, jeśli nie jesteś w stanie zaakceptować tego, że dostosowanie do potrzeb innej osoby jest w tym wypadku raczej niewielkie.

[1.wetta.1]

Zgadzam się. Mam syna z ZA i delikatnie rzecz ujmując nie polecam go jako partnera do związku. Mimo że jest naprawdę wysokofunkcjonujący i postronna osoba nie jest w stanie zorientować się, że ma do czynienia z osobą z ZA, to codzienne życie z nim pod jednych dachem bywa czasami bardzo trudne.

[kasiaasia1]

Możesz bardziej szczegółowo opisać na czym polega ta trudność? Co jest najbardziej uciazliwe dla pozostałych domowników?