Leżak na kierownicę

[frantuslaw]

Witam. Nigdy nie miałem okazji jeździć z takim dodatkiem jak
leżak,podłokietnik na kierownicę. W tym roku planuje wyjazd na 30-35 dni i
drugi na około 14(pewnie jeszcze do tego więcej krótszych3-7 dni) i
zastanawiam się jak bardzo taki bajer mógłby zwiększyć wygodę przy codziennych
godzinach na kierownicy, czy nie jest to tylko zbędna dodatkowa waga ?

Daję tutaj przykładowy leżaczek znaleziony na allegro
allegro.pl/item156989940_nowy_lezak_na_kierownice_jd_802_piekielnie_tanio.html
Proszę o odpowiedź
mail:[e-mail] gg:2191534

[wolff1]

Wiele zależy od tego, gdzie planujesz się wybrać. Do jazdy po trasach
asfaltowych i generalnie płaskich lemondka nadaje się jak najbardziej - ma się
bardziej aeorodynamiczną sylwetkę, moim zdaniem jest także i wygodniej - bo
można podeprzeć łokcie i ciężar ciała nie "wisi" tylko na dłoniach. Natomiast
sytuacja wygląda zupełnie inaczej jeśli chcesz jeździć po górach, nierównych
szosach, bądź szutrach - wtedy lemosndka to tylko zbędne gramy na kierownicy.
Pod górę nic nie daje, a na zjeździe jazda na leżaku z prędkością powyżej
50km/h to niemal samobójstwo. Podobnie jest na nierównych drogach - w takim
chwycie jaki daje lemondka nie sposób panować nad rowerem, jazda po dziurach
wymaga silnego trzymania się kierownicy. Jeśli zależy Ci na aeorodynamicznej
sylwetce na zjazdach to polecam baranka - ten typ kierownicy jest najbardziej
uniwersalny - ma najwięcej rodzajów chwytów, choć wymaga innych klamkomanetek.
Ale jeśli chodzi Ci tylko o bardziej wygodną sylwetkę to lemondka będzie lepsza.

[robertrobert1]

Od lat jezdze z lemondka i od lat zawsze ja uzywam. Na zakup zdecydowalem sie
zaraz po pierwszej wyprawie kiedy to wariowalem aby uzyskac jak najbardziej
ergonomiczny chwyt.
Owszem czesto sa trasy kiedy to lemondka jest zbedna ale ta ilosc zbednego
metalu na kierownicy jest smiesznie niska ( w porownaniu do wagi calego roweru).

Jesli chodzi o wskazany model to jest jak najbardziej wlasciwy. Sam taki uzywam.


www.bike.pl/fotogaleria/duze.php?idu=1247&id=651&offset=36

[wolff1]

A ja po po dwóch wyprawach w górach zrezygnowałem z tego wynalazku,
przerzucając się na baranka i nie żałuję. Po co targać ze sobą ciężki kawał
metalu (w końcu to 5% wagi roweru), jeśli się go nie używa? Tak jak pisałem ma
zastosowanie tylko na płaskich trasach jak np. po Polsce. Na wyprawach w Alpy i
Dolomity używałem go bardzo sporadycznie. Dodatkowy sprzęt do roweru trzeba
kupować kiedy się ma zamiar go używać, a nie żeby wisiał bez sensu na
kierownicy. Trzeba też wspomnieć, że "leżak" blokuje niektóre chwyty
kierownicy, jak np. ten tuż przy wsporniku, który ja akurat często stosuję.

[robertrobert1]

wolff1 napisał:

> A ja po po dwóch wyprawach w górach zrezygnowałem z tego wynalazku,

Ja odkrecilem tego lata kiedy to na wyprawe zabralem mojego syna i
zatrzymywalismy sie co 30 min. Kiedy jade sam non-stop przez 2 h to ten
kawalek metalu jest niezwykle uzyteczny.

>... przerzucając się na baranka i nie żałuję.

Baranka mam przy szosowce i jakos nie wyobrazam sobie skutecznego kierowania
ani na gruntowej drodze ani z 35 kg obciazeniem ani tez po 12 h jazdy.

> Po co targać ze sobą ciężki kawał
> metalu (w końcu to 5% wagi roweru),

Metalu tak ale to tylko aluminium i ten kawal metalalu jest kilka razy lzejszy
od bidonu. Ja mam 3 bidony kazdy po 1 l pojemnosci + 2-3 litry dodatkowego
napoju wiec waga lemodki jest niezauwazalna.

> Trzeba też wspomnieć, że "leżak" blokuje niektóre chwyty
> kierownicy, jak np. ten tuż przy wsporniku, który ja akurat często stosuję.

Nie wiem o czym piszesz! U mnie lezak nic nie blokuje...moze po prostu
wlasciwie ja zamontowalem...

[wolff1]

robertrobert1 napisał:

> Ja odkrecilem tego lata kiedy to na wyprawe zabralem mojego syna i
> zatrzymywalismy sie co 30 min. Kiedy jade sam non-stop przez 2 h to ten
> kawalek metalu jest niezwykle uzyteczny.

Przecież ja nie kwestionuję użyteczności lemondki jako takiej! Ja tylko
zaznaczam, że na pewne typy wypraw się nie nadaje. Widać, że mało jeździsz po
wysokich górach - ja na moich ostatnich trzech wyprawach jechałem praktycznie
cały czas góra - dół (poza odcinkami dojazdowymi), a dzienna suma podjazdów
często przekraczała 1000m. W takich warunkach lemondkę używa się bardzo rzadko
i nie ma sensu jej ze sobą targać.

> Baranka mam przy szosowce i jakos nie wyobrazam sobie skutecznego kierowania
> ani na gruntowej drodze ani z 35 kg obciazeniem ani tez po 12 h jazdy.

Na gruntowej drodze rozumiem - na takich trasach bardziej przydaje się szersza
kierownica. Natomiast na asfalcie baranek jest jak znalazł - wygodny, więcej
chwytów od prostej kierownicy, możliwość jazdy w aeorodynamicznej pozycji.
Należy tylko pamiętać by kierownicę zainstalować inaczej niż w szosówce - na
wsporniku wygiętym mocno w górę, a nie w dół jak w kolarkach - to powoduje, że
wygoda jazdy jest ta sama co na prostej kierownicy. A argument że z barankiem
nie da się jeździć z 35kg zupełnie mnie nie przekonuje - poczytaj sobie relacje
z wypraw sakwiarzy z zachodu bądź z USA - tam takie rozwiązanie stosuje się
znacznie częściej. To generalna tendencja - na szosówkach na zachodzie jeździ o
wiele więcej ludzi niż u nas, gdzie górale stanowią na oko z 95% rynku - pewnie
jakość szos ma na to swój wpływ.

> Metalu tak ale to tylko aluminium i ten kawal metalalu jest kilka razy
lzejszy
> od bidonu. Ja mam 3 bidony kazdy po 1 l pojemnosci + 2-3 litry dodatkowego
> napoju wiec waga lemodki jest niezauwazalna.

Lemondka waży przynajmniej 600g, więc kilka razy od litrowego bidonu lżejsza na
pewno nie jest. I jeśli jej nie używasz (jak przy jeździe po górach) to tylko
zbędny balast. A argument, że w porównaniu do innych elementów waży stosunkowo
niewiele prowadzi w prostej drodze do wożenia ze sobą masy niepotrzebnych
rzeczy. Wiem co mówię bo sam mam tendencję do brania za dużo bagażu - na
starcie tegorocznej wyprawy na Nordkapp miałem aż 40kg! A taki ciężar na
kilkugodzinnym podjeździe daje się zdrowo we znaki.

> Nie wiem o czym piszesz! U mnie lezak nic nie blokuje...moze po prostu
> wlasciwie ja zamontowalem...

Zawsze blokuje chwyt tuż przy wsporniku kierownicy - bardziej lub mniej (to
zależy od modelu lemondki), ale jednak, trudniej jest też zamontować licznik,
czy też lampkę.

[frantuslaw]

Sprawa się skomplikowała :) Zamierzam jechać do Nad Adriatyk - do Czarnogóry i
potem aż po Włochy,sami ocencie. Jeszcze się zastanowię, można ją montować do
giętej kierownicy ? (takową osobiście preferuję)

[jutan]

Zupełnie nieprzydatna rzecz na taka trasę. Już na Słowacji,na pierwszych
chopkach przekonasz się, że to bajer, który bardziej przeszkadza niż pomaga.
Lepiej kasę przeznaczyć na dobre opony lub łańcuch, bo dasz im nieźle popalić
na trasie do Czarnogóry. Podjazdów i fantastycznych zjazdów na tej trasie nie
braknie.

[frantuslaw]

Wiem w co inwestować, ale po prostu chciałem poznać opinię co do tego sprzętu,bo
wiele rzeczy miałem okazję chociaż sprawdzić, a z tym nie miałem nigdy
styczności i dlatego skierowałem to pytanie:) Dziękuje za odpowiedzi,a czy kupię
?Nie wiem. Jeszcze się zastanowię, zobaczę też jak będzie wyglądał mój portfel :)

[wolff1]

Na trasę, którą opisałeś branie lemondki, chyba nie ma większego sensu - używać
jej można głównie jadąc przez zupełnie płaskie Węgry, może też w Polsce (ale to
już zależy skąd startujesz). Poza tym - Słowacja, Chorwacja, Włochy to kraje
zdecydowanie bardziej górzyste. Szczególnie jazda chorwackim wybrzeżem
(Jadranska Margistrala) potrafi dać w kość - patrząc na mapę może się wydawać,
że jest tam płasko - ale rzeczywistość jest zupełnie inna - praktycznie cały
czas są góry i to momentami całkiem ostre; jedynie fragment w rejonie Zadaru
jest w miarę równy.

[tzkagor]

Przepraszam, że nie na temat ale Węgry wbrew pozorom nie są zupełnie płaskie.

[wolff1]

[wolff1]

Wiem o tym aż za dobrze. Na wyprawie do Grecji jechałem odcinek z przejścia
granicznego w Sahach do Budapesztu - aż do doliny Dunaju cały czas po górkach -
małych ale jarych. A że pogoda była wtedy fatalna (zimno, deszcz, pod koniec
wiatr, do tego duży dystans) był to najcięższy dzień całego wyjazdu. Niemniej
jadąc najkrótszą chyba trasą z Polski nad Adriatyk (przez Esztergom, Budapeszt
i Nagykanizsa) odcinków górskich praktycznie nie ma.

[robertrobert1]

wolff1 napisał:

> Natomiast na asfalcie baranek jest jak znalazł - wygodny, więcej
> chwytów od prostej kierownicy, możliwość jazdy w aeorodynamicznej pozycji.
> Należy tylko pamiętać by kierownicę zainstalować inaczej niż w szosówce - na
> wsporniku wygiętym mocno w górę, a nie w dół jak w kolarkach - to powoduje,
że
> wygoda jazdy jest ta sama co na prostej kierownicy.

Nie do konca. Jazda na baranku jest meczaca i nie daje wytchnienia samym
dloniom. Oto dowod

duathlon.pl/galeria/wyprwawamale/1%20(190).html

[wolff1]

A zadałeś sobie trochę trudu by przejrzeć całą galerię? Autor jechał z Polski
przez kraje nadbałtyckie i Finlandię na Nordkapp, a wracał przez Norwegię i
Szwecję i Niemcy. Lemondkę zakupił dopiero pod koniec wyprawy, na już dość
płaskiej trasie, gdzie w dodatku (śpiesząc się do domu) robił niesamowitej
długości odcinki (średnio powyżej 200km!!!),a na całej trasie jeśli pamiętam
średnią miał powyżej 170km! Na dość płaską Szwecję, szczególnie przy takich
dystansach lemondka jest jak znalazł.

[robertrobert1]

wolff1 napisał:

> Lemondkę zakupił dopiero pod koniec wyprawy, na już dość
> płaskiej trasie, gdzie w dodatku (śpiesząc się do domu) robił niesamowitej
> długości odcinki (średnio powyżej 200km!!!),a na całej trasie jeśli pamiętam
> średnią miał powyżej 170km! Na dość płaską Szwecję, szczególnie przy takich
> dystansach lemondka jest jak znalazł.

Co doskonale dowodzi, ze baranek nie zapewnial dostatecznej wygody, nieprawdaz?

[wolff1]

robertrobert1 napisał:

> Co doskonale dowodzi, ze baranek nie zapewnial dostatecznej wygody,
nieprawdaz?

To nie takie proste jak to przedstawiasz. Na tej podstawie można tak samo
twierdzić, że wszystkie rowery z prostymi kierownicami, które mają lemondki tak
samo są niewygodne. Poza tym chyba nie zwróciłeś uwagi, że Alek jechał na
rowerze szosowym - a to nie jest to samo co rower z barankiem. Ma przede
wszystkim inną ramę o bardziej sportowym charakterze - bardziej sztywną,
bardziej wydajną, ale i mniej wygodną. Poza tym leżak zamontował już na raczej
płaskim odcinku - a przecież ja nie twierdziłem i nie twierdzę, że na płaskim
lemondka nie ma sensu - przeczytaj sobie parę postów wyzej - pisałem iż taki
układ na dostowanej do niego trasie jest wygodniejszy.
A chyba najlepszy dowód znajdziesz oglądając wyścigi kolarskie - kierownice z
lemondkami (a ściślej kierownice do jazdy na czas w kształcie lemondki) stosuje
się tylko na płaskich etapach jazdy na czas. Nawet w przypadku czasówek
łączących fragmenty płaskiego z górami (jak np. czasówka na Tour de Pologne do
Karpacza) zdarza się, że zawodnicy w połowie dystansu zmieniają rower
z "czasowego" na szosowy - mimo pewnej straty czasu jaką trzeba ponieść. A na
etapach jazdy na czas poprowadzonych tylko pod górę (będzie taki na tegorocznym
Giro) nikt nie jeździ na rowerach czasowych.

[robertrobert1]

Widze, ze nie bardzo sie orientujesz z kim rozmawiasz gdyz odczuwam, ze uwazasz
mnie za nastolatka.
Po drugie, doskonale wiem co to rower szosowy, jak jest zbudowany i jak sie na
nim jezdzi gdyz...mam takowy i troche sie na nim poruszam.
Po trzecie, wracajac juz do watku, to na wyprawe wart jest zabrac lemondke a
nie, jak juz opisywany turysta, kupowac ja w trasie i montowac ja na plaski
odcinek.

[wolff1]

robertrobert1 napisał:

> Widze, ze nie bardzo sie orientujesz z kim rozmawiasz gdyz odczuwam, ze
uwazasz
>
> mnie za nastolatka.
> Po drugie, doskonale wiem co to rower szosowy, jak jest zbudowany i jak sie
na
> nim jezdzi gdyz...mam takowy i troche sie na nim poruszam.

To w takim razie na jakiej podstawie od razu z góry oceniłeś, że rower
trekingowy z barankiem jest niewygodny? Bo piszesz tak jakbyś tych dwóch
kategorii nie rozróżniał

> Po trzecie, wracajac juz do watku, to na wyprawe wart jest zabrac lemondke a
> nie, jak juz opisywany turysta, kupowac ja w trasie i montowac ja na plaski
> odcinek.

Nie zwróciłeś uwagi na pewien "drobny" szczegół - dystanse jakie robił Alek
Dorożała - ŚREDNIO ponad 170km dziennie!!! Ile osób jadąc bardzo ciężką trasę
po górach i to aż z takim bagażem jak on jest w stanie tyle wyciągnąć? Jeśli
przeczytasz dokładnie jego stronę to zorientujesz się, że nie jest przeciętnym
turystą tylko sportowcem z niemałymi osiągnięciami (wicemistrz Polski w
Crossduathlonie, zwycięzca wielu maratonów kolarskich), więc porównywanie jego
doświadczeń do "zwykłych" sakwiarzy większego sensu nie ma. Tego typu jazda to
już niemal ekstremum i rzadko kto byłby w stanie tak jechać. Większość osób na
wyprawie dziennie robi 80-120km. A to również oznacza, że czas zpędzony na
siodełku jest niemal połowę krótszy i potrzeba bardziej komfortowej pozycji
znacznie mniejsza niż gdy jedzie się bite 10-12 godzin dziennie.
A skoro posiadasz rower szosowy to chyba się orientujesz, że jego geometria
jest tak projektowana by uzyskać jak najbardziej aerodynamiczną sylwetkę, a ta
do wygodnych nie należy - i m.in. dlatego mało kto jeździ na szosówkach na
wyprawy, a potrzeba zamontowania lemondki (do jazdy po płaskim) większa niż w
zwykłym trekingu.
Ale jak widzę z wcześniejszej dyskusji moje argumenty Cię raczej nie
przekonają, więc najlepszym podsumowaniem będzie stwierdzenie, że lemondka na
kierownicy to sprawa bardzo indywidualna i zależy przede wszystkim od gustów
rowerzysty - jeden będzie ją woził i na najbardziej górzystych trasach
zarzekając się, że jest mu niezbędna; drugi stwierdzi, że to tylko zbędny
balast. Uznajmy więc głęboką prawdę starego łacińskiego przysłowia "De gustibus
non disputandum est" i zakończmy tę już dość jałową dyskusję.

[robertrobert1]

wolff1 napisał:

> Nie zwróciłeś uwagi na pewien "drobny" szczegół - dystanse jakie robił Alek
> Dorożała - ŚREDNIO ponad 170km dziennie!!! Ile osób jadąc bardzo ciężką trasę
> po górach i to aż z takim bagażem jak on jest w stanie tyle wyciągnąć?

Jest kilka i ja ... naleze do nich.

> Tego typu jazda to
> już niemal ekstremum i rzadko kto byłby w stanie tak jechać. Większość osób
na
> wyprawie dziennie robi 80-120km. A to również oznacza, że czas zpędzony na
> siodełku jest niemal połowę krótszy i potrzeba bardziej komfortowej pozycji
> znacznie mniejsza niż gdy jedzie się bite 10-12 godzin dziennie.

To przeczytaj te relacje

www.jgdula.friko.pl/dziennikba.html
a nastepnie statystyke

www.jgdula.friko.pl/dziennikba.html

[wolff1]

robertrobert1 napisał:
> Jest kilka i ja ... naleze do nich.

Wolne żarty!
Porównujesz płaską jak stół trasę dookoła Bałtyku z piekielnie górzystą
Norwegią, gdzie na 100km robi się minimum 1000m podjazdów? Zresztą jak wynika z
lektury opisu wyprawy po 9 dniach wyprawy te dystanse dały Ci tak w kość, że
musiałeś się rozłączyć z Kubą, który dalej trzymał tempo ok. 200km dziennie
(swoją drogą nawet i na płaskim bardzo imponujące). Po za tym Wy jechaliście we
dwóch, Alek większość trasy robił sam - a we dwóch jednak łatwiej zrobić 200km.
Czytałem też opis Waszej trasy na Adriatyk, gdzie gór było już wyraźnie więcej
(choć do poziomu Norwegii ciągle daleko) - no i tu średnia dzienna oscylowała
już raczej ok.140km, a najbardziej górzysty fragment przez Alpy (Solkpass) Kuba
zrobił znowu bez Twojego udziału.

[robertrobert1]

Nie masz racji gdyz we dwoch jedzie sie znacznie lepiej ale tylko wtedy gdy
jest sie zgranym. W przypadku Kuby o zgraniu nie bylo mowy.

Jesli chodzi o rozstania to owszem byla ale byla spowodowana wypadkiem ( z winy
Kuby) i koniecznoscia udania sie do szpitala. Po wizycie, ranny, dalej
kontynuowalem jazde.

Jesli chodzi o Adriatyk to nasza trasa przewaznie prowadzila drogami szutrowymi
i gruntowymi typu

www.bike.pl/fotogaleria/duze.php?idu=1247&id=588&offset=6
po ktorych to utrzymanie sredniej dziennej na poziomie 200 km byloby
praktycznie niemozliwe rowniez ze wzgledu na dosc spore wzniesienia.

www.bike.pl/fotogaleria/duze.php?idu=1247&id=578&offset=0

[wolff1]

robertrobert1 napisał:

> Nie masz racji gdyz we dwoch jedzie sie znacznie lepiej ale tylko wtedy gdy
> jest sie zgranym. W przypadku Kuby o zgraniu nie bylo mowy.

To zależy nie od zgrania, lecz od możliwości fizycznych obu rowerzystów. Gdy są
one podobne - to wtedy jeden napędza drugiego dając zmiany. Najlepiej różnicę
sił widać w górach - a jak pisze Kuba - musiał czekać na Ciebie prawie na
każdym wzniesieniu, a podczas zaliczania większej (ale stosunkowo łatwej i
niskiej) przełęczy na granicy słoweńsko-austriackiej czekał aż godzinę! Wybacz,
ale przy takiej dysproporcji sił nie może być mowy o jeździe drużynowej.
Gdybyście zaliczali któryś z naprawdę ciężkich alpejskich dwutysięczników ta
różnica byłaby wiele większa, sięgając powyżej 2h - a to już naprawdę bardzo
dużo! Podczas pierwszej części wyprawy na Nordkapp jadąc z kolegą (również
Kubą) jechaliśmy praktycznie cały czas non-stop , wyłączając bardzo króciutkie
kawałki na najcięższych podjazdach (ale i wtedy różnica czasowa oscylowała co
najwyżej w granicach minuty) - w takim przypadku można mówić o jeździe
drużynowej i zgranie nie ma tu nic do rzeczy. Natomiast na moich pierwszych
wyprawach jechałem z kolegą ode mnie wyraźnie słabszym (choć jego rekordy
strat, w porównywalnej wielkości co Wasze górach oscylowały w granicach pół
godziny)- i znam doskonale bolączki takiej sytuacji. Tego mocniejszego wkurza,
że musi czekać, tego słabszzego to, że musi nadrabiać - a w konsekwencji czas
jazdy się wydłuża i dużo łatwiej o konflikty.

> Jesli chodzi o rozstania to owszem byla ale byla spowodowana wypadkiem ( z
winy
>
> Kuby) i koniecznoscia udania sie do szpitala. Po wizycie, ranny, dalej
> kontynuowalem jazde.

Chyba trochę dramatyzujesz - skoro od momentu rozstania zrobiłeś grubo ponad
1000km to te "rany" nie mogłyby być tak dotkliwe. Kuba na swojej stronie pisze,
że zrezygnowałeś z wspólnej jazdy (i wybrałeś wariant powrotu ze Sztokholmu, a
nie dłuższą o ponad 1000km jazdę przez Niemcy) z powodu otarć, głównie pachwin.
A to wskazuje na klasyczną kontuzję powstałą w wyniku za długiego czasu na
siodełku (a więc w konsekwencji właśnie długich dystansów), bo jakoś ciężko mi
jest sobie wyobrazić w jaki inny sposób można poobcierać pachwiny.

> Jesli chodzi o Adriatyk to nasza trasa przewaznie prowadzila drogami
szutrowymi i gruntowymi typu
> po ktorych to utrzymanie sredniej dziennej na poziomie 200 km byloby
> praktycznie niemozliwe

Czytałem ten opis bardzo dokładnie i stwierdzenie "przeważnie" to mocne
nadużycie. Szutrowych tras, z tego co pisze Kuba było góra 300-400km, z czego
gros na Ukrainie.

> rowniez ze wzgledu na dosc spore wzniesienia.

A o czym ja pisałem w odpowiedzi na to, że porównujesz swoje wyczyny z Alkiem
Dorożałą? Że Norwegia to nie to samo co płaska trasa dookoła Bałtyku. A skali
trudności Waszej trasy po górach Chorwacji i Słowenii daleko do Norwegii -
miałem okazję podróżować rowerem w obu tych rejonach i mogę bez dwóch zdań
uznać Norwegię za dużo cięższą (fragmenty w rejonie fiordów przed Trondheim są
nawet cięższe i od jazdy po wysokich Alpach). A do warunków terenowych dochodzi
jeszcze fatalna pogoda z deszczami i atomowymi wiatrami - coś czego nad
Adriatykiem w lecie na pewno się nie uświadczy.
A swoją drogą - to poza wyczynami czysto sportowymi (a takim był bez wątpienia
wyjazd Alka Dorożały) nie widzę na wyprawie żadnego sensu robienia regularnie
po 200km. Można tyle robić od święta - gdy są dobre warunki lub danego dnia się
ma wyjątkową chęć do jazdy. Ale regularne robienie 200km zmienia wyprawę w coś
na kształt obozu sportowego ze ścisłym reżimem. A wyprawa to przecież nie
tylko "odfajkowywanie" kilometrów. A przy dystansie 200km dziennie człowiek
tylko jedzie, je i śpi - na nic więcej nie ma już czasu, a nawet gdyby był to
człowiek jest już tak zjechany, że na nic poza leżeniem i tak nie ma siły. A
jeśli ktoś lubi robić długie dystanse - to chyba lepszym rozwiązaniem niż
wyprawa do bicia swoich rekordów jest jazda bez większego bagażu - ja
przejechałem np. dwa razy ponad 300km trasę Warszawa - Kraków, wioząc ze sobą
sakwę z ok. 5kg.

[robertrobert1]

-wolff1 napisał:

> To zależy nie od zgrania, lecz od możliwości fizycznych obu rowerzystów.

Nie tylko mozliwosc fizycznych ale rowniez wagi roweru i samego bagazu.

> Gdy są
>
> one podobne - to wtedy jeden napędza drugiego dając zmiany.

Tu sie zgadzam.

> Najlepiej różnicę
> sił widać w górach - a jak pisze Kuba - musiał czekać na Ciebie prawie na
> każdym wzniesieniu, a podczas zaliczania większej (ale stosunkowo łatwej i
> niskiej) przełęczy na granicy słoweńsko-austriackiej czekał aż godzinę!

Ta dysproporcja polegala nie tyle w kondycji ale w wadze roweru i bagazu a
takze ...sposobu podrozowania. Dysproporcja w wadze bagazu wynosila okolo 15
kg. Dlaczego tak duzo? Otoz:
1. Kuba mial namiot jednopowlokowy a ja sypialnie+ tropik. (2 kg roznicy)
2. Kuba mial mape Europy a ja przewodniki na kazdy kraj szczegolowe mapy. (2-3
kg roznicy)
3. Kuba mial malutki aparat foto podczas gdy ja mialem profesjonalna lustrzanke
z dodatkowymi obiektywami i statywem ( 5-7 kg roznicy).
4. Kuba mial minimalna ilosc narzedzi serwisowych ( detke, latki i klucze
imbusowe) podczas gdy ja wozilem kompletny warsztat, ktory zreszta pozniej
wykorzystalem podczas naprawy bagaznika Kuby ( 3-4 kg roznicy).

Ponadto Kuba jechal tylko do przodu podczas gdy ja fotografowalem na potege ( 1
film 36 klatkowy dziennie).

Mysle, ze teraz rozumiesz skad wynikaly te "dysproporcje".


> Natomiast na moich pierwszych
> wyprawach jechałem z kolegą ode mnie wyraźnie słabszym (choć jego rekordy
> strat, w porównywalnej wielkości co Wasze górach oscylowały w granicach pół
> godziny)- i znam doskonale bolączki takiej sytuacji. Tego mocniejszego
wkurza,
> że musi czekać, tego słabszzego to, że musi nadrabiać - a w konsekwencji czas
> jazdy się wydłuża i dużo łatwiej o konflikty.

Podobna sytuacje mialem w Moldawii. Tu nie tyle roznice kondycyjne mialy
znaczenie ale stan techniczny rowerow. Jechalismy w 11 osob i myslisz, ze
ktoremus z nas przyszlo wylamac sie?

> Chyba trochę dramatyzujesz - skoro od momentu rozstania zrobiłeś grubo ponad
> 1000km to te "rany" nie mogłyby być tak dotkliwe. Kuba na swojej stronie
pisze,
>
> że zrezygnowałeś z wspólnej jazdy (i wybrałeś wariant powrotu ze Sztokholmu,
a
> nie dłuższą o ponad 1000km jazdę przez Niemcy) z powodu otarć, głównie
pachwin.

To sa slowa Kuby a pisal tylko to co chcial. Tymczasem rzeczywistosc byla inna.
Do szpitala trafilem nie ze wzgledu na otarcia pachwiny ale z powodu ropiejacej
rany od wypadku zaistnialego na Lotwie. W szpitalu w Olulu w Finlandii dostalem
potezna dawke antybiotykow. Ja poprostu mialem zakazone rane na kolanie. Inne
rany ( plecow, rak, brzucha goily sie dobrze).
Tak wiec mimo bolu pokonalem kilkaset tysiecy km a padlem gdy sytuacja stala
sie dramatyczna. Czy myslisz, ze powinienem dalej jechac z Kuba i pozwolic aby
rozwinela sie gangrena i w efekcie doprowadzic do amputacji nogi ?



> Czytałem ten opis bardzo dokładnie i stwierdzenie "przeważnie" to mocne
> nadużycie. Szutrowych tras, z tego co pisze Kuba było góra 300-400km, z czego
> gros na Ukrainie.

Czyli nic nie wspominal o Wegrzech i Chorwacji? Typowe.

> miałem okazję podróżować rowerem w obu tych rejonach i mogę bez dwóch zdań
> uznać Norwegię za dużo cięższą (fragmenty w rejonie fiordów przed Trondheim
są
> nawet cięższe i od jazdy po wysokich Alpach). A do warunków terenowych
dochodzi
>
> jeszcze fatalna pogoda z deszczami i atomowymi wiatrami - coś czego nad
> Adriatykiem w lecie na pewno się nie uświadczy.

W Alpach ani w Norwegi jeszcze nie bylem ale i tam sie pojawie za 3-4 lata wiec
sam ocenie stopien trudnosci.

>> A swoją drogą - to poza wyczynami czysto sportowymi (a takim był bez
wątpienia
> wyjazd Alka Dorożały) nie widzę na wyprawie żadnego sensu robienia regularnie
> po 200km.

Dla mnie takze jest to wyczyn w kategoriach rekordow sportowych a nie
turystycznych,

>Można tyle robić od święta - gdy są dobre warunki lub danego dnia się
>
> ma wyjątkową chęć do jazdy. Ale regularne robienie 200km zmienia wyprawę w
coś
> na kształt obozu sportowego ze ścisłym reżimem. A wyprawa to przecież nie
> tylko "odfajkowywanie" kilometrów. A przy dystansie 200km dziennie człowiek
> tylko jedzie, je i śpi - na nic więcej nie ma już czasu, a nawet gdyby był to
> człowiek jest już tak zjechany, że na nic poza leżeniem i tak nie ma siły.

Wiec sie tu rozumiemy.

[wolff1]

robertrobert1 napisał:
> Ta dysproporcja polegala nie tyle w kondycji ale w wadze roweru i bagazu a
> takze ...sposobu podrozowania. Dysproporcja w wadze bagazu wynosila okolo 15
> kg. Dlaczego tak duzo? Otoz:
> 1. Kuba mial namiot jednopowlokowy a ja sypialnie+ tropik. (2 kg roznicy)
> 2. Kuba mial mape Europy a ja przewodniki na kazdy kraj szczegolowe mapy. (2-
3
> kg roznicy)
> 3. Kuba mial malutki aparat foto podczas gdy ja mialem profesjonalna
lustrzanke
>
> z dodatkowymi obiektywami i statywem ( 5-7 kg roznicy).
> 4. Kuba mial minimalna ilosc narzedzi serwisowych ( detke, latki i klucze
> imbusowe) podczas gdy ja wozilem kompletny warsztat, ktory zreszta pozniej
> wykorzystalem podczas naprawy bagaznika Kuby ( 3-4 kg roznicy).
>
> Ponadto Kuba jechal tylko do przodu podczas gdy ja fotografowalem na potege (
1
>
> film 36 klatkowy dziennie).
>
> Mysle, ze teraz rozumiesz skad wynikaly te "dysproporcje".

Waga roweru ma znaczenie, ale nie aż takie, by tracić godzinę na stosunkowo
łatwym podjeździe. Ja na wyprawie na Nordkapp miałem około 10kg więcej niż
Kuba - i jechaliśmy tym samym tempem. Co wcale nie znaczy, że gdy wybraliśmy
się "na pusto" nad lodowiec 70km, to Kuba miał jakieś kłopoty z utrzymaniem
mojego tempa, przy tym samym obciążeniu dwóch rowerów.
A co do Waszej trasy - to znam tylko dwie skrajne opinie - Twoją i Twojego
kolegi - więc jedynie mogę podejrzewać, że jak to zwykle bywa w takich
przypadkach prawda jest gdzieś po środku - Kuba trochę niedocenia Twoją
kondycję, Ty natomiast trochę ją przeceniasz. Poza tym Kuba jakoś nie narzeka
na Twoją formę na dystansach płaskich, nawet bardzo długich, więc skoro ten
inny styl jazdy (częste postoje, fotografia) o którym piszesz nie przeszkadzał
Ci utrzymywać jego tempo na płaskim, dlaczego nagle miał mieć aż takie
znaczenie w górach?
Ale wracając do sedna sprawy - porównywałeś się do Alka Dorożały, a to jak dla
mnie zupełnie nie na miejscu. Widziałem szczegółową rozpiskę jego trasy i
prędkość średnia jaką osiągał na tych astronomicznych dystansach oscylowała w
granicach 23km/h (w gorzystej Norwegii!!!), a na bardziej płaskich odcinkach
nawet powyżej 25km/h - a przecież bagażu miał dużo więcej niż Ty - pełne cztery
sakwy (i to dość duże Crosso) + ważąca min. 5kg przyczepka, również załadowana
na ful; wiózł ze sobą jedzenie praktycznie na całą trasę. Natomiast Wasze
średnie oscylują w granicach 20km/h, a na bardziej górzystej wyprawie nad
Adriatyk 18-19km/h - a przecież są to średnie Kuby, a nie Twoje, które siłą
rzeczy musiały być dużo niższe.
Nie ma się co złościć - to żaden zarzut, prędkości przy turystyce nie mają
większego znaczenia, niemniej przytaczam je tu, bo porównywałeś swoje osiągi do
Alka, a według mnie do nich daleko, co najlepiej obrazują te liczby.

> Podobna sytuacje mialem w Moldawii. Tu nie tyle roznice kondycyjne mialy
> znaczenie ale stan techniczny rowerow. Jechalismy w 11 osob i myslisz, ze
> ktoremus z nas przyszlo wylamac sie?

To jak dla mnie dużo za dużo - przy takiej grupie bardzo trudno o sprawną i
płynną jazdę, jeśli jedzie się cały czas razem to jest się ograniczonym
prędkością najsłabszego, a i im większa grupa, tm więcej potencjalnych źródeł
konfliktu. A jeśli jeszcze trafiają się problemy ze złym przygotowaniem rowerów
to już w ogóle... Na samym początku swojej rowerowej "kariery" byłem na
wyprawie z taką ok. 15-os grupą, więc znam bolączki tej sytuacji. Często jadą
na takie wyprawy ludzie bez większego doświadczenia - i co za tym idzie stan
techniczny ich "maszyn" daleki jest od doskonałości. Przerabialiśmy całą serię
nietypowych awarii - pękła ośka w piaście, zatarł się wolnobieg, nawet złamała
się rama (na szczęście nieszkodliwie), a w górach parę osób jechało na korbie z
46 zębami, bo mniejszych nie mieli - co w efekcie musiało się skończyć pchaniem
roweru. No i summa summarum - taka grupa bardzo rzadko jest w stanie
przekroczyć 100km.

> To sa slowa Kuby a pisal tylko to co chcial. Tymczasem rzeczywistosc byla
inna.
>
> Do szpitala trafilem nie ze wzgledu na otarcia pachwiny ale z powodu
ropiejacej
>
> rany od wypadku zaistnialego na Lotwie. W szpitalu w Olulu w Finlandii
dostalem
>
> potezna dawke antybiotykow. Ja poprostu mialem zakazone rane na kolanie. Inne
> rany ( plecow, rak, brzucha goily sie dobrze).
> Tak wiec mimo bolu pokonalem kilkaset tysiecy km a padlem gdy sytuacja stala
> sie dramatyczna. Czy myslisz, ze powinienem dalej jechac z Kuba i pozwolic
aby
> rozwinela sie gangrena i w efekcie doprowadzic do amputacji nogi ?

Ponownie - patrz to co napisałem trochę wyżej. Mam dwie przeciwstawne opinie,
więc mogę jedynie spekulować jaka była prawda.

> Czyli nic nie wspominal o Wegrzech i Chorwacji? Typowe.

Coś widzę, że po tych dwóch wspólnych wyprawach (choć obu nie zakończyliście
wspólnie) jakoś za sobą nie przepadacie.

[frantuslaw]

a ja miałem 60 kg więcej niż Kuba, wiozłem tratwę ratunkową, telewizor
40cali,aparat rentgenowski. Jechałem ciągle przed Kubą, w dodatku jechałem całą
trasę w klapkach na składaku bez powietrza w kołacach.

Dorośli faceci...a przekrzykujecie się jak małe dzieci. A ja to, a ja tamto.
Poza tym temat założony był z zapytaniem o leżak na kierownicę. Mogę założyć
temat: Ja na tle Kuby :P i będziecie sobie tam pisać. Lepiej załóżcie jakieś
tematy w których również inni będą chcieli podjąć dyskusje. Przecież wyprawy to
nie zawodyi nie ścigany się,nie chcemy być lepsi od siebie, a planujac wyprawe
przede wszystkim chodzi nam o to, żeby dobrze sie bawic , a nie zeby pokonac
lepsza trase niz poprzednik. Wyluzujcie :P

[wolff1]

Patrz mój koniec mojego postu z 6.02. A swoją drogą co jest złego w odrobinie
dyskusji nie na temat? To, że topic jest o lemondce musi oznaczać, że o niczym
innym nie można w nim wspomnieć? Na największym forum rowerowym pl.rec.rowery
duże zainteresowanie budzą z reguły tematy wcale nie ściśle rowerowe, ale np. i
te powiązane np. z polityką, czy obyczajami. A dla osób o LEKKIM zacięciu
sportowym (czyli jak wynika z dyskusji - jak Robert i ja, bo Alek Dorożała i
jego osiągi to już dla nas kosmos) także prędkości i dystanse mają pewne
znaczenie, choć niedobrze, gdy potrafią przyćmić resztę wyprawy. Jazda z nosem
w liczniku nie ma sensu, ale w prowadzeniu rowerowych statystyk i dyskusji na
ten temat nie widzę żadnego problemu.

[frantuslaw]

Zdaję sobie sprawę z tego jaka jest trasa:) Tymbardziej mi się podoba, a co do
lemondki - zostałem przekonany -> nie. Dziękuje za wszystkie odpowiedzi.

[mongoose69]

Używam identycznej lemondki i nie wyobrażam sobie bez niej rowerowego życia. :)
Oczywiście nadaje się do jazdy raczej po asfalcie. Mi osobiście ułatwia też
podjazdy pod górę.

[otw]

Lemondka - wypas! jezdze z nia i po miescie i na wieksze wyprawy od kilku lat
(Islandia, Szkocja, Alpy). Po zalozeniu lemndki v.sr zwiekszylem o ok. 5km/h :)