Do poczytania

[venno]

www2.gazeta.pl/obcasy/1,25364,1708473.html

tak sobie mysle po lekturze

[venno]

ze najlepiej bylo w czasach, kiedy to, ze kobieta zaczyna rodzic dzieci wkrotce
po slubie i ma ich kilkoro - bylo najnaturalniejsza rzecza pod sloncem. Wydaje
mi sie, ze mimo wszelkich niedostatkow i minusow takiej sytuacji, kobiety byly
jednak szczesliwsze i bardziej >>spelnione<<. Wywracanie swiata do gory nogami,
jakie ma miejsce w ciagu ostatnich kilkudziesieciu lat na pewno nic dobrego w
kwestiach spolecznych nie przyniesie, przynajmniej w naszym kregu kulturowo-
geograficznym. Wystarczy popatrzec co sie dzieje wsrod Arabow, Hindusow,
Murzynow...Za 2 pokolenia oni beda rzadzic swiatem, i mimo ze nie jestem
rasista, uwazam, ze z oplakanym skutkiem!

To jest przyslowiowy kij w mrowisko, nie ukrywam, ze z premedytacja...:)

[b767]

rzadzic swiatem bedzie ten kto bedzie mial pieniadze. a pozatym mysle, ze
szykuje sie 3-cia wojna swiatowa, jak juz sie nie rozpoczela... a po niej juz
bedzie fajnie, tyle ze bez nas.

[b767]

* poza tym

a moze my wygramy? ;)

Nuke'm all! n/t

[leeshy]

[sasha_m]

venno napisał:

> ze najlepiej bylo w czasach, kiedy to, ze kobieta zaczyna rodzic dzieci
wkrotce
> po slubie i ma ich kilkoro - bylo najnaturalniejsza rzecza pod sloncem.
Wydaje
> mi sie, ze mimo wszelkich niedostatkow i minusow takiej sytuacji, kobiety
byly
> jednak szczesliwsze i bardziej >>spelnione<<.

Dokładnie tak. Teraz ludzie mają wybór, wolność i wygoda bierze górę. Przeraża
mnie to, że tak wiele ludzi świadomie rezygnuje z posiadania dziecka. Śmieszą
mnie niektóre ich argumenty, jak można negować coś, o czym nie ma się bladego
pojęcia? I jest mi ich po prostu żal, że nigdy nie poczują, jak to jest kochać
kogoś bezwarunkowo, bezkrytycznie i na całe życie. Nie ma drugiej takiej
miłości.
A z drugiej strony moje dzieci nie są całym moim światem, moje życie nie kręci
się wokół nich. Owszem, gdy się pojawili, wszystko zostało przewrócone do góry
nogami, ale teraz wróciło już do właściwej pozycji, no prawie.
Ograniczają? - niekoniecznie. Trzeba z wielu rzeczy zrezygnować? - nieprawda.
Dużo kosztują? - bez przesady (wiecej wydajemy na swoje przyjemności, he he).
Duża odpowiedzialność? - prawda, ale w pewnym wieku człowiek staje się już
odpowiedzialny, jak nie za dzieci, to za coś innego.
Dzieci są takim problemem, jaki sami sobie stworzymy.
Wiecie, jak to jest czuć takie małe, cieplutkie łapki błądzące w nocy po swojej
twarzy? Jak to jest usłyszeć "Jesteś najlepszą mamusią na całym świecie, tak
bardzo cię kocham"? Jak to jest tłumaczyć, dlaczego pada śnieg albo kasztany
spadają z drzewa? Jak to jest widzieć zachwycony wzrok na widok plastikowego
samochodzika z kiosku? Cieszę się, że mogę to wiedzieć :-)))

najciekawsze fragmenty wg mnie i komentarz nie moj

[b767]

Fragmenty.

"Czego się boją? Na pewno walki o byt - trzeba zapewnić rodzinie środki
utrzymania, na dzieci ktoś musi zarobić. Ale i tego, że nie podołają
obowiązkom, bo po prostu nie umieją. Chyba przemawia też przez nich obawa, że
skończy się atrakcyjny, niezobowiązujący styl życia, a zacznie domowy kierat.
Może też nie chcą schodzić na dalszy plan, przestać być w takim stopniu jak
dotychczas obiektem miłości i troski.

Wszystko to są realne obawy, ale patrząc szerzej, mam wrażenie, że dla wielu
mężczyzn najtrudniejsza jest decyzja o odpowiedzialności i zaangażowaniu, jakie
wiążą się z posiadaniem dziecka.

Mam wrażenie, że ewolucja poglądów zmierza w kierunku uznawania za normę
społeczną coraz mniejszego udziału ojców w decydowaniu o posiadaniu dzieci.
Karolina zachowywała się tak, jakby i decyzja, i zorganizowanie sobie życia w
ciąży i po porodzie, a nawet zapewnienie oparcia ojcu przyszłego dziecka to
było jej zadanie. Chyba miała rację moja przyjaciółka Roma, która powtarzała,
że podstawową komórką społeczną jest kobieta i dziecko.

Znam kilka kobiet, które bohatersko usiłowały wciągnąć swojego mężczyznę do
procesu decydowania o pojawieniu się dziecka i nie bardzo im to wyszło. Nawet w
dobrych, kochających się małżeństwach najczęściej brzmiały jak refren te same
frazy: "To jeszcze nie jest dobra pora", "Nie jestem gotowy", "Musimy zaczekać
na odpowiedni moment". Niestety, próby wysondowania, kiedy ma być ten właściwy
moment, niewiele dały.

Słyszałam kilka smutnych historii kobiet, które uzgodniły z mężem, że on nie
chce mieć dziecka, i po latach żałują, że były wobec niego tak bardzo fair.
Natomiast z wielu innych historii rodzin, jakich wysłuchałam w swojej praktyce
psychoterapeutycznej, wynika, że ci niechętni dziecku panowie po jego przyjściu
na świat są w zdecydowanej większości bardzo zadowoleni. Obserwuję kilku ojców,
którzy zostali nimi z zaskoczenia, i miłą niespodzianką jest dla mnie to, z
jakim zaangażowaniem pełnią tę funkcję. Oni dopiero w kontakcie z dzieckiem
przekonują się, czy i jakimi chcą być ojcami.

A gdyby kobiety czekały na nich z decyzją, tych dzieci może by nie było. Myślę,
że decyzję "mieć dziecko czy go nie mieć" warto konsultować z mężem, ale nie
warto traktować wyniku jako obowiązującego. Decyzja o dziecku należy do
ciebie."

Komentarz:

Gość: nienormalny 12.10.2003 14:35 odpowiedz na list odpowiedz cytując


A ja wam powiem tak, mam 24 lata, kończę studia, kawałek świata
zwiedziłem i ludzi z róznych kultur poznałem bo mieszkałem i
pracowałem już min. w Paryżu i NY. Jestem wykształconym
wszechstronnie facetem, ze względu na fizjonomię, posturę i
inteligencję "dobrym reproduktorem" jak to ujęła moja koleżanka;-
). Żeby nie było, że jestem jakims propagatorem ślepej i
niepohamowanej prokreacji- jestem ateistą funkcjonalnym (no bo
święta obchodzę jednak;-)). Poza tym uwielbiam imprezy,
interesuję się nowoczesnymi trendami, kulturą i jedno wam
powiem: obecnie wielu facetów to wychowani przez matki
popaprańcy emocjonalni. W porównaniu z naszymi dziakami i
pradziadkami, ich poczuciem odpowiedzialności, braniem byka za
rogi i honorem są zerem. Bandą miernych egoistów, którzy nie
wiedzą co to przyjaźń, co to beinteresowanośc i
niekalkulacyjnośc. Ktoś tu rzucał hasło o matrixie - tak moi
drodzy, jesteście bandą zahukanych i samouwielbiających się
narcyzów, którzy bronią się przed prawdziwym życiem jak mogą. Bo
ono każe poświęcić część swego ego dla kogoś innego, dać siebe,
wymaga cięzkiej pracy i bólu, a nie daje w zamian dodatkowych
zer na koncie. Jeśli znajdę tę jedyną, to będę chciał mieć z nią
dziecko, bez paplania o warunkach mieszkaniowych itd, o stanie
konta i doktoratach i planach - ludzie w średniowieczu w kurnych
chatach umieli dzieci wychować, więc takie gadanie to dla mnie
wstyd. Trzeba mieć jaja panowie. Wiem, ze jestem w mniejszości,
ale razem z mała grupą moich najbliższych kolegów juz dzis sobie
opowiadamy jak nasze dzieciaki będa sie poznawać i się razem
bawić i jest to dla nas powód do dumy. Może to głupie, ale ja
bardzo chcę mieć dzieci, tłumaczyć im po co słoń ma trąbe,
dlaczego księżyc jest jak rogalik i móc pograć z nimi w siatkę i
piłkę, chodzić na basen. Właśnie mieć dzieci przed 30-tką, żeby
jeszce koło 40 móc z nimi uprawiać sport i nauczyć szacunku do
sprawności fizycznej. A nie być 50-letnim zapuszczonym, grubym
kapciem i kompletnie nie wiedzieć nic o swym synu 10-letnim czy
córce, nie miec z nimi kompletnie kontaktu, ze względu na
różnicę pokoleniową. Panowie, z dziećmi daje się żyć i
realizowac, naprawdę, od tego się nie umiera. Najlepsze,że
zazwyczaj dzieci w wieku 25-28 lat mają dresy, ludzie po
zawodówkach (pomijam że nagminnie "wpadają") itp., a
ta "yntelygencja" i "bohema", ci lepsi, boją sie zmierzyć z
prawdziwym życiem,bo sobie nie poradzą. A, i żeby nie było, juz
4 lata temu mogłem zostać ojcem - okazało się tylko, że 3-
miesięczny brak okresu u dziewczyny był spowodowany dietą. Więc
wiem, co oznacza "ten stres" i co człowiek myśli wtedy. Mimo
tego moje zdanie w tej kwestii pozostaje niezmienione.

jak cos podobnie sensownego wymysle to napisze.

komentarz super

[venno]

nic dodac nic ujac :)

[agas71]

Trzeba przyznać, facet ma jaja, ze tak prostolinijnie to ujmę.

a dlaczego ona nie chce dziecka?

[kochanica_francuza]

czyli ja
Pozdrawiam

[b767]

to nie o tym jest artykul. ale napisz, chetnie poczytamy.

[agas71]

Nikt oprócz Ciebie samej nie odpowie Ci na to pytanie.
Niektóre kobiety dojrzewają do tego długo, niektóre wcale, i wcale ich za to
nie potępiam, z mojego doswiadczenia mogę powiedzieć, ze swiatopoglad
przechodzi metamorfozę, sens życia pojawia sie nagle ostro jak po załozeniu
okularow u krotkowidza... I poczucie ze od teraz juz nie bedziesz sama .., ze
dziecko kocha cie bez zastrzezen... tak ze nie mozesz sobie pozwolic go
rozczarowac, za nic. Stajesz sie lepszym czlowiekiem. Tak ja to przeżywam.

[dorisk]

To mnie trochę pocieszyłas,m zaczynam wreszcie widziec jakies plusy a właśnie
jestem wciązy i jak do tej pory nie był to dla mnie powód do radości

[agas71]

Gratuluję z całego serca, nawet jesli nie planowalas tego teraz. Nie obiecuję
że bedzie rozowo, zwlaszcza na poczatku, ale osobiscie nie spotkalam sie z
przypadkiem, zeby po urodzeniu dziecka jakakolwiek kobieta zalowala ze
urodzila. Sluze pomoca i rada jesli zechcesz.

[dorisk]

Dzieki ogromne, mam nadzieję, ze nigdy nie bede tego nie żałowała, może to
wreszcie jakiś konkretny cel w moim życiu? A że moment nie najlepszy to fakt,
praca bez umowy, mieszkanie z kupą znajomych, rozstanie z facetem. lepiej byc
nie mogło. po rady pewnie będę sie zgłaszać ale na razie próbuję sie z tą myśla
jakos oswoić

[babik]

Dziecko wywraca świat do góry nogami . Mówię Ci to z pozycji faceta , który
jakby nie przeżywa tego tak jak kobieta.
Z niezwykłym zadowoleniem patrzyłem jak moja żona się zmieniała pod wpływem
mojego dziecka.

[dorisk]

tez się powoli zmieniam ale póki co nie na dobre. Zamiast sie uspokoić,
wyciszć, to wszystko mnie wkurza jak cholera i na wszystkich się wyładowuje.
Ale chociaz mi jest lepiej;-) mam nadzieję, że przejdzie

[agas71]

Hormony hormony hormony... niepewna sytuacja. Facet wie? Wspiera chociaż trochę?

[dorisk]

Jeszcze nie wie, sama jestem pewna od 3 dni. Nie wiem czy chcę zeby mnie
wspierał, nie jesteśmy juz z nim, uswiadomiłam sobie po jakimś czasie, ze to
nie to, nie kocham go i nic na to nie poradze. Dopiero potem dowiedziałam się o
ciązy. Powiem mu na pewno tylko nie wiem jeszcze kiedy...

[babik]

Uuuuuuu to mało sympatycznie.
Dziecko powinno mieć tatusia.

[dorisk]

Co zrobic, takie zycie, jakos damy rade

na pewno?

[venno]

agas71 napisała:

nie spotkalam sie z
> przypadkiem, zeby po urodzeniu dziecka jakakolwiek kobieta zalowala ze
> urodzila.

A depresja poporodowa ?

[leeshy]

agas71 napisała:

> Gratuluję z całego serca, nawet jesli nie planowalas tego teraz. Nie obiecuję
> że bedzie rozowo, zwlaszcza na poczatku, ale osobiscie nie spotkalam sie z
> przypadkiem, zeby po urodzeniu dziecka jakakolwiek kobieta zalowala ze
> urodzila. Sluze pomoca i rada jesli zechcesz.

A ja sie spotkalem.
I slyszalem tez nie raz o takich przypadkach.
Bo niby skad inaczej znajdowaloby sie dzieci w kapuscie (kiszonej)? :)

[dorisk]

Ale to już są skrajne przypadki. Jak wiadomo wyjątki (czasami bardzo brutalne)
potwierdzaja regułę

[leeshy]

E tam.
Primo, powiedzenie "wyjatki potwierdzaja regule" jest sprzeczne samo w sobie, a
secundo, depresja poporodowa i brak zaangazowania emocjonalnego uw stosunku do
dziecka to zjawisko tak cholernie powszechne, ze glowa mala.
Nie kazdy przypadek konczy sie w beczce, za to duzo konczy sie domem dziecka
lub porzuceniem dziecka w szpitalu, a juz najwiecej konczy sie chlodem
emocjonalnym lub nienawiscia w domu. Gdyby przeprowadzic badania, pewnie
wyszloby fifty - fifty.

[agas71]

Ja nie pisze o skrajnościach i zwyrodnialcach, pisze o normalnych ludziach,
którym zbrodnia nie mieści się w głowie.
Depresja, jak sądzę, niewiele ma wspólnego z żałowaniem, ze sie ma dziecko.
Znam jeden przypadek depresji. Koleżanka nie załowała, ZE URODZILA DZIECKO,
miała zaburzenia psychiczne, co zresztą skutkowało błędną diagnozą lekarską,
początkowo leczono ją na psychozę. Teraz orzeczono jednak (po 6 latach!) że
była to depresja poporodowa. Smutny przypadek.
Depresja moze być odczuwana jako smutek z powodu zmian w sposobie i trybie
życia, generalnie pogorszenie nastroju, ale nie chęć pozbycia się dziecka. Tak
sądzę, naiwnie być może. Po prostu w moim otoczeniu nie spotkałam się z tym,
zeby jakaś kobieta po urodzeniu dziecka mówiła, że żałuje. Moze miałam
szczęście i moze się mylę, kłócić się nie będę bo nie mam monopou na prawdę.
Wracając do rzeczy:
Chciałam powiedzieć, ze ojciec ma pełne prawo wiedzieć, ze będzie ojcem. A
dziecko ma pełne prawo mieć ojca. Oczywiście nikt nie zmusi Ciebie do zycia z
nim, i nie namawiam bo to byłoby śmieszne, ale wiedzieć muszą wszyscy
zaintersowani. No i należy Ci się przecież pomoc w utrzymaniu i wychowaniu.
Współczuję Twojej sytuacji, moze powinnaś wziać poprawkę na to, ze Twoje
wahania nastroju spowodowane są w duzej części hormonami? Wiem, ze upraszczam,
ale mozliwe, ze nie masz 100% wpływu na swoje odczucia. TRzymam za ciebie
kciuki.

----------------------------------
Co mi zrobisz jak mnie złapiesz?

[dorisk]

Ależ ja wcale nie zamierzam odbierać ani dziecku ani ojcu prawa do wiedzy o
swoim wzajemnym istnieniu. Uważam, że nie mam do tego prawa. dzięki za kciuki,
jak juz pisałam staram się być optymistką:)

ja wiem dlaczego nie chcę

[kochanica_francuza]

agas71 napisała:

> Nikt oprócz Ciebie samej nie odpowie Ci na to pytanie.
> Niektóre kobiety dojrzewają do tego długo, niektóre wcale, i wcale ich za to
> nie potępiam, z mojego doswiadczenia mogę powiedzieć, ze swiatopoglad
> przechodzi metamorfozę, sens życia pojawia sie nagle ostro jak po załozeniu
> okularow u krotkowidza... I poczucie ze od teraz juz nie bedziesz sama .., ze
> dziecko kocha cie bez zastrzezen... tak ze nie mozesz sobie pozwolic go
> rozczarowac, za nic. Stajesz sie lepszym czlowiekiem. Tak ja to przeżywam.

tak sobie wsadziłam feministycznie kij w mrowisko...
podobnie jak venno seksistowsko...
i wcale nie w reakcji na niego bo wtedy jeszcze nie zapoznałam się z jego
cennym postem...
a w ogóle to bardzo lubię CUDZE bachorki...
powodzenia koleżance
pozdrawiam

[sasha_m]

Dzieci nie chcesz mieć teraz, a w przyszłości? A co w kwestii małżeństwa?

[kochanica_francuza]

sasha_m napisała:

> Dzieci nie chcesz mieć teraz, a w przyszłości? A co w kwestii małżeństwa?

W przyszłości też nie.
A co do małżeństwa, to nie wiem - kiedyś trzeba stworzyć kawałek własnego
świata, a na singla się nie nadaję.
Pozdrawiam

[sasha_m]

No nie bądź taka zasadnicza w kwestii dzieci. Przecież je lubisz :-)
A jeśli Twój małżonek będzie bardzo chciał?

[kochanica_francuza]

sasha_m napisała:

> No nie bądź taka zasadnicza w kwestii dzieci. Przecież je lubisz :-)
> A jeśli Twój małżonek będzie bardzo chciał?

Lubię, ale cudze.
Machnę się za takiego, który nie chce albo już swoje ma.
Ja nie jestem zasadnicza - ja nie chcę. Tak jak nie chcę chodzić po Himalajach
ani uczyć się chińskiego.
Jedne kobiety są stworzone na matki, a inne nie.
Pozdrawiam.