znaleźć pracę

[1iwona5]

Mam 29 lat, trzyletniego synka, ukonczone studia, i chcialabym wreszcie
znalezc prace, ale jak: doswiadczenia zawodowego (udokumentowanego) nie mam,
bo najpierw moim potencjalnym pracodawcom przeszkadzalo to, ze jestem
mezatka, teraz dodatkowo mam dziecko i to stawia mnie na przegranej pozycji w
stosunku do innych. Co ja mam zrobic, poddac sie calkiem, czy walczyc dalej.
A moze ktos byl w takiej sytuacji i moze mi cos poradzi. Pozdrawiam i
dziekuje.

[aw271]

Mam 32 lata, kilka lat doswiadczenia zawodowego, dwoch synkow(4,2), studia
wyzsze, podyplomowe i jestem w takiej sytuacji jak ty:))Przestalam szukac, bo
juz po prostu mam dosyc! Mam zamiar otworzyc wlasna dzialalnosc, moze troche
kasy przyniose do domku, wazniejsza od pieniedzy bylaby satysfakcja. Jesli
wystarczy mi na opiekunke i przedszkole, bede szczesliwa.A potem zobaczymy!

[izelka]

Ja mam 29 lat, skończone studia,znam angielski, troche rosyjskiego , 17
miesięczną córkę i pracuję na etat 8 godz.(praca recepcjonistki w firmie
zagranicznej). Płaca nie najgorsza ale praca beznadziejna i tak już od paru
miesięcy mysle nad czyms własnym. Daje sobie jeszcze 6 miesięcy bo dłużej w tej
pracy nie wytrzymam i chyba założe cos swojego.

[karusia28]

witam.mam 29lat,skonczone studia i kilka innych szkol.mezatka zostane w
2007roku.szukam pracy w swoim miescie gdzie tylko sie da(piła)aktualnie jestem
po pewnej rozmowie i czekam na odpowiedz,ale cos mi sie wydaje ze nic z tego
nie wyjdzie bo caly czas brzmia mi w uszach slowa dyrektora ktory po obejrzeniu
mojego cv stwierdzil....no,no,no wyksztalcenie ma pani imponujace,ale
doswiadczenia zadnego.od razu pomyslalam sobie,a ciekawe gdzie mialam zdobyc to
doswiadczenie,kiedy zaden pracodawca nie daje mi tej szansy?a co bedzie w
najblizszej przyszlosci kiedy chce miec dzieci?wtedy to juz wogole
kaplica,zastanawiam sie nad zalozeniem czegos swojego ale nic mi nie przychodzi
do glowy co by to mialo byc.powodzenia dziewczyny:)

[husasia]

Mam 32 lata, dwuletnie bliźniaki, studia wyższe i podyplomowe, do stycznia
pracowałam na pół etatu, teraz na 3/4 a od września prawodpodobie wrócę na cały
etat. Mam wyrozumiałych szefów i ciekawą pracę. A to wszystko w dodatku w
Katowicach. Dziewczyny da się, naprawdę się da. Wiem, że mam szczęście ale
jakaś super wykształcona i mądra nie jestem ;). Jeśli więc mi się udało to Wam
też się uda. Jak nie na etacie to we własnej działalności. Uszy do góry.

[wesolek11]

Ale masz fajne dzieci!
Pewnie, że sie da. Ja po 5 latach siedzenia w domu z dziećmi zaczełąm szukać
pracy. Pół roku to trwało, ale znalazłam i to w zawodzie, w jakim pracowałam
wcześniej. Praca z ogłoszenia. Szukajcie cierpliwie.

[annawaw]

Gratulacje!!
Mam 33 lata, wyzsze, doswiadczenie, dwoje dzieci, czteroletnia przerwe.
Nawet nie odpisano na zadna moja aplikacje. Dawno temu doceniali chociaz moje
kwalifikacje w ten sposob. To wszystko jest niestety dolujace.

[1iwona5]

Dzieki dziewczyny za wszelkie slowa otuchy i za to, że w ogole
odpowiedzialyscie na mojego posta. Ja tez zastanawialam sie nad tym, czy nie
zaczac czegos swojego ale chyba nie mam tyle odwagi ani pomyslu.Mam tylko
nadzieje, że jeszcze nie wszystko stracone i ze jeszcze pokarzemy na co nas
stac. Powodzenia.

[irish_medicine]

tak jest!!

[karusia28]

no wlasnie,a moze wy kobietki macie jakies fajne pomysly na zalozenie
dzialalnosci?ja checi mam ale zero inwencji tworczej:)moze ktoras z was
natchnie mnie jakims pomyslem?:)pozdrawiam serdecznie.

[kamila99]

Ja znalazłam pracę przez internet. Kto ma konto mailowe może pracować. Jeśli
któraś jest zainteresowana to proszę o kontakt na maila [e-mail]

[kasiek1973]

A ja mam skończone 32, dwójkę dzieci, rozbabrany doktorat (raczej nie do
skończenia) i ponad 5 lat siedzenia w domu. Jak szukałam pracy, to najpierw były
uwagi typu "o, pani młoda mężatka, to zaraz pewnie dzidziuś" no i dziękujemy. A
teraz słyszę "z dwójką małych dzieci są same kłopoty, chorują na zmianę, to pani
więcej będzie na zwolnieniu niż w pracy". Czasem myślę, że już ugrzęzłam na
dobre i chce mi się wyć! Pozdrawiam wszystkie mamy.

[lemar]

dziewczyny,

dla tych co nie mają doświadczenia i chcą je zdobyć, a przy okazji wyrwać się z
domu i zarobić trochę pieniędzy polecam agencje pracy tymczasowej. Pracowałam w
takiej, jako wewnętrzny pracownik, i uważam, że to super sprawa dla studentów
czy osób bez doświadczenia; wiadomo, że aby dostać w miarę atrakcyjną ofertę
dobrze jest znać obsługę komputera czy język; taka praca tymczasowa jest już
regulowana prawnie; ma się umowę o pracę tymczasową, płatny urlop i chociaż
jeszcze wiele osób podchodzi do niej z rezerwą, to wszędzie na świecie to
bardzo modny sposób na życie, szczególnie dla młodych; naprawdę zachęcam do
spróbowania; w każdym większym mieście jest kilka takich biur; zajrzyjcie tam,
to nic nie kosztuje, a często się zdarza, że w taki sposób mozna zdobyć pracę
stałą
powodzenia
Ewa

[ann_ka]

mam 24 lata i czteroletnią córkę, pierwsze doświadczenia zdobyłam będąc w ciąży
(fartem wkręciłam się dorywczo a potem na stałe do papierkowej roboty w studiu
reklamy), potem musiałam zmienić pracę, trzyletnią córkę posłałam do
przedszkola i zaczęło się latanie po rozmowach i wszystko było fajnie dopóki
nie wspomniałam o dziecku... Kręciłam się tu i ówdzie na umowę zlecenie, ale
raczej byłam traktowana jak studentka a nie poważna osoba, która ma na
wychowaniu dziecko, miałam dość marnych pieniędzy, zero urlopu, świadczeń itp,
niedawno znalazłam pracę na stałe w małej firmie, której właścicielami są
świeżo upieczeni rodzice, więc wyrozumiałość jest pełna:) Dodam, że nie mam w
promieniu 100km. żadnej babci czy cioci do opieki nad dzieckiem, cały czas
biegnę... A więc można, tylko buty zdarte od latania po mieście za pracą...
Pozdrawiam Mamy szukające pracy:-)

[arletapp]

z agencja pracy tymczasowej, tyle ze nie w Polsce. Zarabialam niezbyt wiele,
pracowalam przez poltora roku. Nabylam w tym czasie sporego doswiadczenia,
przedtem bylam zielona w tej branzy do ktorej poszlam. Po poltora roku zaczelam
szukam pracy stalej i znalazlam nawet dosc szybko. Teraz na zarobki nie moge
sie poskarzyc. Warto bylo pracowac 1,5 roku za bezcen!

do wszystkich szukajacych pracy

[aniak25]

No wlasnie, ja skonczylam studia szukalam pracy ale bez skutku do tej pory. No ale w miedzy czasie sie odchudzalam a poniewaz nigcy nic na mnie nie dzialalo a to zadzialalo tak wiec z klientki stalam sie pracownikiem. Robie teraz wlasny biznes za fajne pieniadza. Poniewaz mam 9 miesiecznego synka to wiekszosc czasu spedzam w domu i tu tez pracuje. Do tego tylko spotkania z klientami ale zawsze da sie jakos dogadac. Jesli ktoras jest zainteresowana to mozecie pisac na gazetowego. Jestem z wroclawia wiec szukam osob stad lub z okolic.
Napisalam co prawda oddzielny watek na ten temat ale zostal nie wiem dlaczego skasowany,juz poprosilam o wyjasnienie.
pozdrawiam

[vigga]

Ja mam 26 lat, rok po studiach, robie podyplomowe ale pracy nie mam. Dziecka
tez nie, ale ostatnio z powodów zdrowotnych kazano mi się pośpieszyć z ciążą.
No i mam dylemat - czy olać karierę i mieć dziecko, czy ryzykować że nie będę
nigdy mieć dzieci i szukać pracy. Sama sie zastanawiam czy w wieku 30 lat można
znaleźć pierwszą pracę i to jakąś ambitną. Boję się jak diabli bo nie wiem na
co się zdecydować. Własnego biznesu nie otworzę, chyba żebym się
przekwalifikowała jakoś...
Życzę wszystkim mamusiom poszukującym pracy żeby się udało!!!

[monia145]

Kiedy urodziłam syna byłam na trzecim roku studiów, pracowałam, ale po
wygaśnięciu umowy już do tej pracy nie wróciłam. Wiktor skończył 3 lata a ja
zaczęłam szukać pracy w swoim wyuczonym zawodzie- pedagog specjalny. Wysłałam
wiele podań i udało się( mieszkam w Warszawie). Powiem szczerze nie brałam
nawet innej opcji pod uwagę, taka ze mnie optymistka. Teraz pracuję jako
pedagog terapeuta w świetlicy w szpitalu dziecięcym w Warszawie i nie
zamieniłabym tej pracy na żadną inną. Jestem dzieckiem szczęścia- tak mówi mój
mąż.

[katia221]

Dziewczyny, ja jeszcze dziecka nie mam i póki co nie planuję (22 lata - więc
jest jeszcze masa czasu ;-)) To co czytam na forum na temat znalezienia pracy z
dzieckiem przeraża mnie - tylko wiecie co ja bym takiemu mądremu dyrektorowi
powiedziała jakby mi powiedział że dziecko to problem - powiedziałabym żeby się
zastanowił co robi bo jak każdy będzie matki dyskryminował to niedługo nie
będzie miał kto na jego pokaźną emeryturę pracować! Naprawdę nie wiem skąd się
tacy puści ludzie biorą......i jeszcze te zdziwienia rządu czemu przyrost jest
ujemny.......

[vigga]

Też się buntuję przeciwko takiemu traktowaniu kobiet, szczególnie matek, ale
jak sobie pomyślałam, że to ja miałabym być pracodawcą, to uznałam że też
niechętnie bym patrzyła na taką kobitkę. Też bym się bała że zajdzie w ciążę i
pójdzie na kilka miesięcy na urlop bo ciąża zagrożona a potem na macierzyński a
potem na zwolnienia bo dziecko chore itd. itp. a ja będę musiała tyle czasu
płacić pracownicy, która faktycznie nie pracuje. Moim zdaniem dużo łatwiej by
było, jakby pracodawca nie był w takich przypadkach obciążany kosztami, tylko
żeby pieniądze szły od państwa. Przypuszczalnie państwo nie ma na to kasy bo
prezydent musi polecieć na wakacje rządowym samolotem, ale ja naprawdę się nie
dziwię że pracodawcy boją się takiej ewentualności. I w gruncie rzeczy nie mam
pretensji, tylko mi przykro że tak jest.

[1iwona5]

Z tych wszystkich postów, wypowiedzi i osobistych doswiadczeń forumowiczek
można wyciągnąć tylko jeden wniosek:nie warto wychodzić za mąż, rodzic dzieci,
zakładac rodziny, oplaca się jedynie zostać starą, zrzędliwą stara panna (nie
obrazajac nikogo).Bo taka kobieta nie ma zycia rodzinnego i w całości może sie
poświęcić "ukochanej" pracy, czego zyczyliby sobie zapewne pracodawcy. Jakie to
smutne i załosne. Pozdrawiam wszystkie zony i matki.
Nie dajmy sie zwariowac.

[vigga]

To chyba nie jest tak do końca kwestia poświęcania sie w całości ukochanej
pracy, tylko tego (przynajmniej w moim przypadku), żeby nie być całe życie na
utrzymaniu męża i żeby mieć poczucie, że jak mąż odejdzie, umrze lub coś tam
innego się z nim stanie, to ja sama dam sobie radę z utrzymaniem siebie i
dzieci. I żeby mąż mi nie wpominał że wyciągam do niego rękę po kasę jak chcę
sobie kupić buty albo jakś kosmetyk. Nigdy w życiu bym nie chciała zostać
zrzędliwą starą panną by robić karierę, ale chciałabym także móc się jakoś
realizować pozadomowo i pomóc mężowi (jak już go będę miała) w utrzymaniu
rodziny.

[1iwona5]

"Punkt widzenia zależy od punktu iedzenia" Z Twojego postu wnioskuję, że nie
masz jeszcze męża ani dzieci, więc tak naprawde nie wiesz w jakiej sytuacji sa
kobiety (mezatki z dziecmi) szukajace, starajace sie o prace, że stoja z reguly
na przegranej pozycji w porownaniu z innymi. Nikt nie lubi byc długo na czyims
(meza)utrzymaniu, ale przychodzi taki czas kiedy niestety musisz wybrac:
rodzina albo kariera i co wtedy?Dobrze jest jesli po urlopie maciezynskim
mozesz wrócic do dawnej pracy, ale rzadko tak sie niestety udaje. Zreszta to
nawet chyba Ty napisalas, ze zastanawiałabys sie sama nad przyjeciem takiej
kobiety do pracy.I tu błedne kolo sie zamyka.

[monia145]

Najgorsze w naszym kraju jest to, że przeciwko młodym matkom są nie tylko
pracodawcy- mężczyźni ale i pracodawczynie!!!! Może jestem naiwna ale dopóki
nie będzie wśród nas, kobiet, wypracowanej solidarności nic się nie zmieni.
Faceci potrafią zespolić się przeciwko kobietom, grają w tym meczu od wielu lat
przeciwko nam, a my 50% społeczeństwa jesteśmy rozbite i działamy przeciwko
sobie. Dlaczego kobiety, które mają swoje firmy, są matkami i wiedzą z autopsji
jak to jest dzielić obowiązki pracownika i matki, nie chcą zatrudniać
kobiet????? Niech mi ktoś ten paradoks wytłumaczy!!

[vigga]

"Dlaczego kobiety, które mają swoje firmy, są matkami i wiedzą z autopsji jak
to jest dzielić obowiązki pracownika i matki, nie chcą zatrudniać kobiet?????
Niech mi ktoś ten paradoks wytłumaczy!! "

Już o tym dzisiaj pisałam - wyobraźcie sobie siebie jako racodawcę:
przyjmujecie do pracy młodą kobietę, która zaraz Wam mówi że jest w ciąży i że
ma zagrożoną, dlatego od razu idzie na zwolnienie. A Wy jej za to zwolnienie
płacicie przynajmniej przez 6 miesiecy. Potem dziewczyma idzie na macierzyński,
za który też jej trzeba zapłacić. W takim układzie pracodawca płaci cos koło
roku pracownicy, która NIE pracuje. Same straty. I nie mówcie mi że tak nie
jest, bo sama mam parę koleżanek, które tak zrobiły.
Mnie też sie nie podoba obecna sytuacja na rynku pracy, ale staram sie
zrozumieć dlaczego tak jest. Jakby to państwo płaciło za nasze zwolnienia i
urlopy, to pracodawcy tak by sie nie bali nas zatrudniać.
Rzeczywiście nie mam męża ani dzieci ale parę razy słyszałam złośliwe
komentarze, że pewnie jak tylko dostane prace to wyjde za mąż i zajdę w ciążę.
Więc mimo wszystko też odczuwam boleśnie to że jestem kobieta na rynku pracy.

[1iwona5]

Jestem w stanie wyobrazić sobie ta sytuacje o ktorej piszesz, ale z tego co sie
orientuje, to jest tak, zasilek maciezynski finansowany jest ze srodkow ZUS,
tak wiec pracodawca nie ponosi tutaj zadnych niepotrzebnych kosztów.Zalezy to
jeszcze od tego czy w firmie jest 20 pracownikow czy wiecej, ale w ogolnym
rozrachunku pracodawca odzyskuje swoje pieniadze z ZUS-u.Jesli chodzi o urlop
wychowawczy, to udziela go pracodawca, ale kobieta dostaje tzw.dodatek
wychowawczy w wysokosci 400zl do zasilku rodzinnego,ktory to tez nie placi
pracodawca.
A potem wiadomo, ze dziecko moze chorowac, no ale wybacz na to, to my juz nie
mamy zadnego wplywu. Mysle jednak, ze zdrowie dziecka jest wazniejsze niz
ambicje zawodowe i niechec bycia na utrzymaniu meza.
Popieram monia125, tez mnie to zastanawia dlaczego bizneswomen nie chca
zatrudniac kobiet, przeciez wiedza jak to jest, jak trudno takim matkom pozniej
sie odnalezc, jak sa dyskryminowane w staraniu sie o prace, a niejednokrotnie
taka matka wcale nie jest gorzej wykształcona, doswiadczona zawodowo od innych.
I tu nasowa mi sie jedno przysłowie "Zapomniał wół, jak cielęciem był"
Pracodawcy wola zatrudniac kobiety stanu wolnego, ale przeciez one tez w
przyszlosci wyjda za maz, beda miały dzieci i tez zacznał sie z nimi problemy
(zwolnienia, maciezynski,choroby dzieci, itp.) i co wtedy? Beda nadawaly sie
juz tylko do zwolnienia i wymiany na "nowszy model".Okrutne ale prawdziwe.
Pozdrawiam.

[keari]

> A potem wiadomo, ze dziecko moze chorowac, no ale wybacz na to, to my juz nie
> mamy zadnego wplywu. Mysle jednak, ze zdrowie dziecka jest wazniejsze niz
> ambicje zawodowe i niechec bycia na utrzymaniu meza.

Nie jestem co prawda jeszcze matką, ale zdroworozsądkowo podchodząc do rzeczy -
zdrowie dziecka jest ważniejsze, niechęć bycia na utrzymaniu nie jest - ale
pieniądze na życie są równie ważne, bo dziecko jeść musi. I nie tylko jeść. Nie
zawsze mąż jest w stanie wygenerować taki przychód, żeby utrzymać 3 osoby. Nie
zawsze mąż jest rozumiejącym, dobrze wychowanym i pełnym miłości i troski
człowiekiem, który bez mrugnięcia okiem godzi się na wzięcie całego ciężaru
utrzymania rodziny na siebie /patrz rozwody, zdrady itd./. Ambicje nie mają tu
nic do rzeczy. I kiedy po latach bycia tylko matką i żoną współmałżonek
odchodzi, bo ma dość "matki i żony", albo z każdego innego powodu, to nieważne -
zostaje taka matka-i-żona z niczym - bez doświadczenia, bez szans na pracę,
bez możliwości zapewnienia sobie utrzymania. Bez szans na emeryturę. Jak żyć?

Jest Pani bardzo krytyczna. Ale w życiu nie wszystko jest tylko czarne lub
tylko białe. Nie jest winą młodych kobiet, że żyjemy w chorym systemie.
Posiadanie dzieci jest naturalną koleją rzeczy. To prawo w tym kraju i ludzka
mentalność czyni to zadanie strasznie skomplikowanym logistycznie. Czyni je
wręcz wyborem - "mieć" albo "być". Mieć dzieci - i być wyrzutkiem na polu pracy
i realizacji ambicji zawodowych /to źle, że kobieta ma ambicje?/ - albo nie
mieć, i czuć sie niespełnioną rodzinnie. To musi dać się połączyć. Tylko taki
system będzie normalny - taki, który umożliwi połączenie obowiązków zawodowych
z obowiązkami wobec dzieci.

[1iwona5]

Jesli Pani wypowiedz odnosi sie do mojego postu, to przykro mi, ale Pani chyba
zle go odczytała.Przeciez ja nie obwiniam tych mlodych kobiet, za ta chora
sytuacje, jaka panuje w naszym kraju, nikogo nie krytykuje za to, ze ma
ambicje, bardzo dobrze, ze je ma.Nie powiedziałam tez, ze po urodzeniu dziecka,
juz do konca zycia trzeba byc na utrzymaniu meza. Przychodzi jednak taki czas
kiedy to kobieta(przewaznie), musi zrezygnowac na moment z zycia zawodowego na
rzecz wychowania dziecka i uwazam, ze kazdy kochajacy maz stanalby na wysokosci
zadania (moj maz na szczescie, wbrew temu co Pani pisała, w tej sytuacji okazal
sie super mezem i ojcem).
Zgadzam sie z Pania w kwestii, ze w normalnym systemie obowiazki zawodowe
powinno dac sie polaczyc z rodzinnymi, ale na dzien dzisiejszy jest to naprawde
trudne ale nie mowie, ze nie niemozliwe(zebym znowu nie zostala zle odczytana).
Pozdrawiam.
Acha zapewniam , ze widze i inne kolory, a nie tylko biały i czarny.

[monia145]

Mówisz o skrajnej sytuacji, kiedy kobieta zatrudnia się będąc w ciąży i wtedy
rzeczywiście pracodawca jest w kropce i nabiera niechęci do młodych kobiet. Ale
ja pisałam o zwykłej sytuacji kiedy młoda kobieta przychodzi na rozmowę
kwalifikacyjną w sprawie pracy i co ją czeka? Dlaczego pracodawcy od razu
zakładają, że oto przde nimi siedzi ktoś, kto zaraz będzie w ciąży i on
poniesie tego konsekwaencje. Czy każda kobieta musi rodzić dzieci????? Nie
pojmuję takiego myślenia. Nie widzi się w nas wykwalifikowanych potencjalnych
pracownic tylko przyszłe matki!!!! A my przecież jesteśmy ludżmi z normalnymi
potrzebami, z czegoś musimy żyć, płacić rachunki. Nie każda kobieta marzy i
chce być matką. Rozumiem, że dla człowieka prowadzącego swój biznes cięzarna to
po prostu kłopot w papierach. A i same młode dziewczyny nie od razu chćą
zachodzić w ciążę kiedy podjęły pracę. Chcemy się rozwijać, samorealizować, nie
siedzieć w domu. Ja pracuję od trzech lat, mam szansę zmienić stanowisko pracy
i pomimo, że mam stałą umowę o pracę nie wyobrażam sobie teraz, że jestem w
ciąży. Tyle czasu i siły poświęciłam na samokształcenie, że teraz jakakolwiek
przerwa pozbawiłaby mnie możliwości rozwoju na długo. My, młode kobiety
jesteśmy odpowiedzialne ale trzeba dać nam szansę Szanowne Panie Pracodawczynie.
Pozdrawiam- szczęśliwa mama 6-letniego Wiktora.

[vigga]

"Dlaczego pracodawcy od razu zakładają, że oto przde nimi siedzi ktoś, kto
zaraz będzie w ciąży i on poniesie tego konsekwaencje. Czy każda kobieta musi
rodzić dzieci????? Nie pojmuję takiego myślenia. Nie widzi się w nas
wykwalifikowanych potencjalnych pracownic tylko przyszłe matki!!!!"

Sama ostatnio byłam w takiej sytuacji, że na rozmowie pani dyrektor spojrzała
na moją rekę i zapytała czy mój pierścionek to zaręczynowy. Odpowiedziałam
zgodnie z prawdą że nie, ale może niedługo... (a mogłam ugryźć się w język). Na
to pani sprzedała mi historyjkę, że te 2 wolne miejsca pracy to są
właśnie "dzięki" takim młodym osóbkom, które jak tylko dostały stałe umowy to
zaszły w ciążę niemal jednoczesnie i teraz jest problem... Jakoś na razie nie
zaproponowała mi tej pracy. Dlaczego?
Wiem że to wszystkich oburza, ale ja sie w gruncie rzeczy nie dziwię takim
pracodawcom, chociaż jako kobiecie poszukującej pracy jest mi bardzo przykro.

[monia145]

A może właśnie powinniśmy dziwić się takim pracodawcom? Takim i podobnym
sytuacjom? Być może to właśnie nasze ciche przyzwolenie na takie traktowanie,
sprawia,że tak nas traktują? Sama nie wiem co o tym myśleć. Chyba trzeba zmiany
pokoleniowej, aby trochę się zmieniło. Wiem jednak, że głośne mówienie o
podobnych sprawach, czasami prowadzi do tego, że ktoś spojrzy na coś inaczej, z
drugiej strony. To jak z seksistowskimi dowcipami, jak z kalendarzami z
rozebranymi panienkami w pracy- dopóki nie protestujemy, nie zaczynamy się
dziwić podobnym hobby ze strony mężczyzn, nie mówimy o tym głośno, wszyscy
uważają, że nie ma problemu i wszyscy to rozumieją, bo to tak jest i już.

[katia221]

popatrzmy na to z jeszcze innej perspektywy - czy same kobiety - nie mówię, że
wszystkie - ale te niechlubne wyjątki nie powodują takiej sytuacji. Oto
przykłady z życia wzięte (z mojej pracy i nie tylko): dziewczyna dopiero
zaczęła pracę a już zaczęły się zwolnienia chorobowe, po otrzymaniu umowy na
czas określony nagle okazało się, że jest w ciąży - początek ciąży - 3 miesiąc
a ona już poszła na zwolnienie L-4 do końca ciąży - gdyby była chora lub miała
ciążę zagrożoną to jeszcze bym zrozumiała ale jak wytłumaczyć fakt, że pracować
nie mogła a już np. spędzić całą noc na dyskotece to już mogła (nie raz
widziałam)- jak myślicie co sobie pomyślał pracodawca? Czy to nie jest
naciąganie systemu? Rozumiem, że przy zatrudnieniu kolejnej osoby taki
pracodawca mocno się zastanowi czy zatrudnić młodą kobietę.
Jeszcze lepszy przykład - dziewczyna pracowała jako kasjerka w pewnym sklepie z
AGD (akurat w tym punkcie miasta ruch w tym sklepie był niewielki więc praca ją
nie przemęczała), jej praca polegała na wystawianiu faktur - i ledwie zaszła w
ciążę poleciała do pracodawcy ze zwolnieniem L-4 na całą ciążę. Jest to
narzeczona mojego kuzyna, często się widujemy to i wiem co w tym czasie (na
zwolnieniu) wyprawiała: a więc i miała zdrowie i siły na wielkie porządki,
mycie okien, taszczenie ciężkich siatek, itp. Ponadto na każdym rodzinnym
spotkaniu podkreślała jak to ciąża jej służy i jak dobrze się w niej czuje i w
ogóle jak to fanie nie pracować a sianko dostawać - i co drogie dziewczyny,
takich przykładów jest więcej i często przez postępowanie właśnie tych
dziewczyn inne odpowiedzialne kobiety na tym tracą. Pracodawca skoro kogoś
zatrudnia to znaczy, że tej osoby potrzebuje więc jest to dla niego duży
problem szukać nowego pracownika, itp. Czyli dopóki nie zmieni się myślenie i
pracodawców i kominatorek jak wyżej wymienione nie mamy co marzyć o innym
podejściu pracodawców do młodych kobiet.....

[vigga]

I w ten sposób błędne koło się zamyka. A problem wciąż narasta, bo im więcej
kobiet tak robi, tym częściej pracodawcy unikają zatrudniania młodych
dziewczyn. Z kolei kobiety myślą sobie, że dużo lepiej jest zajść w ciążę mając
pracę, bo nawet jak pójdą na zwolnienie to kasa przez ten czas i tak będzie. Ja
też się ostatnio złapałam na takim myśleniu.
Nie mam bladego pojęcia jak ten problem rozwiązać. Nie dość że pracodawcy
ponoszą duże koszty w takim wypadku, to jeszcze mają poczucie że np wyszkolili
sobie pracownika, którego teraz trzeba zastąpić innym i jego tez wyszkolić. A
może pracodawcy powinni mieć jakieś dodatki od państwa za zatrudnianie kobiet?

[szpilki]

pracodawca płaci tylko 33 dni zwolnienia rocznie - potem płaci ZUS. ZUS
wypłaca macierzyński. Jedyny problem pracodawcy to przyblokowane stanowisko
pracy.