Siła zdradzonych

[Gość: Maks]

To tak jakbym czytał swoją historię. Szkoda że nie preczytałem
tego rok temu.

[Gość: mala]

Czytam i oczom nie wierzę to samo przeżyłam poł roku temu. Te
same wymówki, te same tłumaczenia, że musi odpocząć odemnie i
nabrać dystansu, żeby wiedział na czym mu zależy.Oczywiście
przez ten czas "odpoczynku" odemnie był cały czas z tą
fantastyczną osobą. Finał jest taki,że na nowo zaczęliśmy nasze
życie razem. Mój mąż żałuje tego co mi zrobił (przynajmniej tak
mi mówi) ale mnie pomimo wszystko to jeszcze cały czas boli.
Jest tylko satysfakcja, że to ja zwyciężyłam. Zrobiłam to dla
siebie i dla naszego synka.

[Gość: Ja]

Jeszcze nie zwyciezylas, to dopiero poczatek.

[Gość: magda]

Sama prawda. Wiem, bo przeżyłam. Ten żal i upokorzenie bycia
zdradzoną. Najsmieszniejsze, że dowiedziałam się po "fakcie" jak
romans sie skonczył a moja luba nie byla pewna z kim chce być.
Prośby, krzyki i błaganie nic nie dały. Nie byłam aniołkiem, ale
sie zmieniłam. Dla siebie, nie dla niej. O dziwo, wróciła i
powiedziała, że nigdy już tego nie zrobi.Minęło 5 lat. Ufam jej,
ale pamiętam, że mnie zdradzono. Zawsze będę. I nie chodzi tu o
to, że to ona, ale w ogóle. To mój "krzyż". I moja lekcja
dorosłości.

[Gość: ALICJA46]

Zdradziłam męża ,z kimś dużo starszym od siebie ,on też ma
rodzinę ,i to dużą ,zrobiłabym to jeszcze raz .
Ktoś kto to zrobił raz ,zrobi to jeszcze.poprostu w związku nie
czuje sie dobrze..

[Gość: Kalina Z.]

Zdrada to nie tylko seks, ja nie posunęłam się do seksu, ale zdradzłam,
pierwszy raz... drugi, kiedy potem korzystałam z wymówek zawartych w
artykule.. "Potrzebuje przerwy, daj mi troche czasu" Kocham swojego partnera,
lubie z nim byc, rozmawiać ale znów go zdradzam.. i wiem, że zawsze będę.. ja
sie chyba nie nadaje do stałych związków, jestem uzależniona od flirtu, od
komplementów, od tych pierwszych nieśmiałych spojżeń... a jednocześnie
potrzebuję mieć kogoś do kogo mogę przyjść po pracy, dla kogo mogę gotować,
sprzątać prać. Jestem idealną żoną i matką w domu... poza nim, kokietką i
wampem... Może to rozdwojenie jaźni? A może powinnam się leczyć..

do Kaliiny

[Gość: daniel]

Też choruje na tą chorobe--mam tak samo jak TY--tylko że ja.............

[Gość: molly]

nie powinnas sie leczyc - mam podobnie - i dzieki ze znalazlam ten list -
myslalam ze jest cos ze mna nie tak.... :)

[Gość: XXX]

Czy my się przypadkiem nie znamy? Jeździłaś kiedyś na motorach?

[Gość: pep5]

Przynajmniej jestes szczera:(

Taka banalna historia...

[Gość: MEL.]

... a powtarza się w tylu związkach. Też to przeżyłam. I jeszcze
pewnie nie raz przeżyję, ale z innym nastawieniem.
Ja również życzę wszystkim wytrwałości i życia dla siebie, nie
dla współmałżonka.
MEL.

[Gość: beta]

Siła zdradzonych- kochanka też człowiek

[Gość: KIM]

W 90%przypadków to nie wymalowana rasowa blondyna która ma czas tylko dla
siebie i oczekuje czyjegoś mężusia piłujac szpony w swojej wymuskanej
kawalerce. To kobieta w róznym wieku, zapracowana, ze zrzędliwym mężem, dwójką
dzieci, średnio zarabiająca. Ale jest w niej to coś- ta radość,pewność siebie,
entuzjazm i umiejetność cieszenia się każdą skradzioną chwilą. Może więc
lepszym sposobem niż smycz, inwigilator, awantury, obciach przed znajomymi i
sąsiadami,które są poniżające i (ja na miejscu męża zwiałabym gdzie pieprz
rośnie!) byłoby zastanowienie się i praca nad sobą? Co ona ma w sobie i co ja
gdzieś po drodze zgubiłam? Swoją drogą kochanka też człowiek i też
cierpi.Beata spędza weekendy płaczac, bo wie że Darek wyjeżdża z Warszawy do
rodziny, a teksty "że żona go nie rozumie i wcale ze sobą nie śpią to ona "na
pamięć to umie", Edyta uwikłana w klasyczny biurowy romans-któregoś pięknego
poranka On przychodzi rozpromieniony, wystrojony z obrączką,która zdjął pół
roku temu i ogłasza wszem(jej również ) ze dzisiaj dowiedział się że żona
spodziewa się dziecka!;chciał do niej wrócić gdy emocje opadły lecz zdążyła
wyjechać do Stanów płacąc niemała cenę i wiele podobnych hitorii gdy " ta
druga chce pierwszą być"

[Gość: koko]

Oj, to nie tak. Mój mąż był wolny tak bardzo, że nawet nie musiał mówić gdzie
idzie, a ja byłam tak przekonana o jego miłości, że do głowy mi nie przyszło
pytać czy sprawdzać.Ja po prostu nie miałam pojęcia, że między nami jest coś
nie tak! Wręcz przeciwnie, momentami czułam się tak szczęśliwa przy nim!
Bezgranicznie ufałam jemu i wierzyłam w jego miłość do mnie.
Teraz już minęły ponad trzy lata od ich rozstania, a to JA mam wrażenie
zrujnowanego życia. Ona podobno wyszla za mąż. Ja nie jestem w stanie ufać
mężowi, on jest dla mnie nieczuły;mam wrażenie, że cierpi nad tamtym
rozstaniem. W domu po pracy siedzi z pilotem i gapi się bezmyślnie w telewizor.
Dzieci go drażnią. Nie bawi się z nimi, nie kąpie, nie zabiera na spacer.
Do dzisiaj nie ma mowy ani nawet nadzieji na powrót do dawnej bliskości.
Być może - kochanka to cierpiące biedactwo.
A co z moją rodziną?

[Gość: kitty]

pewnie ze kochanka tez czlowiek. a zdradzona to nie? problem
tkwi w tym że ten kto zdradza ma juz wybór za sobą , a zdradzony
dopiera będzie sie musial z nim zmierzyc. Sama przszlam przez to
pieklo, patrzylam na siebie i nie rozumialam dlaczego, chcialam
sie zmieniac byc lepsza i wtedy on powiedzial to nie twoja wina
nie szukaj jej w sobie tak sie stało. minely 3 lata i nadal jest
zle bo ja pamietam a on nie wie o co mi chodzi. a mnie tylko
chodzi o żal, ból, rozgoryczenie i brak zaufania . Najwięcej
jednak zapłacą za to dzieci . Do dzis pamietam synka który
pewnego dnia zapytal czy tata sie nigdy nie wyprowadzi. A wtedy
kiedy to sie stal mial 3 latka i sadzilismy ze nic nie rozumie.
Dbajmy o swoje rodziny, nie dajmy sie wkraść tam obcym

[Gość: moni]

ciesze sie, ze wreszcie ktos napisal te slowa. troszke sie z tym utozsamiam.
Zdradzilam poniewaz od dawna w moim małżeństwie nie jest tak jak być powinno.
Oczywiście nie jest to tylko wina mojego męża ale również moja, przestaliśmy
się starać. I stało się, że pokochałam innego mężczyznę. Czy jest mi z tym
lepiej? nie, nie umiem sobie z tym poradzić. Czy rozwód byłby rozwiązaniem,
pewnie tak. Byłabym przynajmniej uczciwa wobec męża. Niech napisze ktoś do mnie
jeśli jest w podobnej sytuacji, proszę

Re Kochanka też człowiek -Do Moni

[Gość: rakjest]

Nie licz na to,że jak przestałś kochać swojego męża,to zerwanie z kochankiem
spowoduje odbudowę uczucia do męża.Ktoś mądry kiedyś powiedział,że"kobieta
nigdy nie wybaczy mężczyźnie,że przestała go kochać".Wiem to z własnego
doświadczenia,przeżyłam i bycie żoną i bycie kochanką.

[Gość: moni]

dzieki, wiem, że nie potrafię pokochać męża znowu. Jesteśmy nascie lat
poślubie, mamy dwoje nastoltenich dzieci i moje uczucia gdzieś po drodze
wygasły. A kochanka też juz nie jestem, trwało to rok, było pięknie i nie
żałuję ale przyszedł taki moment, że on zrezygnował, przestraszył się, że może
za dużo stracić. I jestem mu za to wdzięczna, gdyż sama bym nie zrezygnowała, a
wtedy wiadomo czym by to sie skończyło dla mnie - rozwodem. Ja za bardzo sie
zmieniłam po jego poznaniu i mój mąż domyślał sie wszystkiego, no cóż jest w
porządku, nie odrzucił mnie. Ale nie byłam na tyle uczciwa, żeby powiedzieć mu
to otwarcie, a teraz mam problemy ze sobą i nie wiem co dalej? czy działo sie
z Tobą podobnie?

[Gość: rakjest]

nie moge teraz tobie szczczegółowo opsać swojego przypadku bo mam troche pracy,
może później.Na gorąco jedyna rada jaka mi się nasuwa dotyczaca twojej
sytuacji,to napewno taka-ASOLUTNIE I POD ŻADNYM POZOREM NIE PRZYZNAWAJ SIĘ
MĘŻOWI DO ZDRADY.Mówię to z całą stanowczością,na podstawie własnego
doświadczenia, ale nie tylko.Uwikłana w podwójne życie również sobie z tym nie
radziłam ,starałam się dużo czytac na ten temat.Były to najczęściej wypowiedzi
znanych psychologów i psychoterapeutow.Zacytuję jedna z nich:jeśli decydujesz
sie na zradę to zapamiętaj trzy zasady -po pierwsze nie przyznawać sie-po
drugie nie przyznawać sie -po trzecie nie przyznawać sie.Pozdrawiam

[Gość: Moni]

odnoszę wrażenie z tego co piszesz i co sama przeżywałam i przeżywam (mimo, że
nie spotykam się juz z nim), że kobiety chyba za bardzo sie angażują. Masz
rację nie powiem mężowi, jesli nie zrobiłam tego od razu to teraz nie ma już
sensu. czytałam o zdradzie w trakcie , czytam teraz i jedno wiem, że za mało
wiedziałm a już na pewno nie sądziłam, że z własnymi myslami nie będzie mi
łatwo sobie poradzić. Angażując się wiedziałam, że nie może to trwać wiecznie,
nie chciałam zranic nikogo, nic od niego nie żądałam poza tym, żeby był. napisz
cos o sobie, bo ja cały czas zastanawiam sie jak długo będę jeszcze go kochać i
czy w końcu będę mogła przestać o tym mysleć, staram sie zająć różnymi rzeczami
ale to wszystko jest za mało. Najlepszyn byłby zanik pamięci. A najgorsze że za
duzo o nim wiem i czasami mam ochote zrobic coś naprawdę głupiego. Czy Tobie
też przychodziły do głowy takie dziwne mysli? pozdrawiam i dzieki za odpowiedż
brakowało mi chyba kogos z kim mogłabym o tym rozmawiać.

[Gość: KIM]

Strasznie cieszę się że jeszcze ktoś potrafi popatrzeć na ten temat z drugiej
strony a nie tylko "żoneczka skrzywdzona świętość kochanka be"
Myślę że faceci potrafia oddzielić miłość do żony i dziecka od faktu
posiadania kochanki, bo przede wszystkim są FACETAMI i potrafią podejść do
sprawy lekko i przyjemnie
a my niestety angażujemy się i potem no właśnie
Jedyne lekarswo jakie znam to dojść do etapu"fuj" obrzydzić go sobie po prostu
lepszy chyba kac moralny " o Boże co ja w nim widziałam" niż ciągłe usychanie
z tesknoty i cierpienie

[Gość: moni]

dzieki za Twoje słowa
zastanawiałam sie ostatnio czy te zdradzane żony rzeczywiscie kochaja swoich
mężów, czy też boją się utracić swoją własność
a jesłi chodzi o mnie chyba nie chcę Go sobie obrzydzić , boję sie ze za duzo
o nim wiem i może przyjdzie mi do głowy żeby zrobić cos głupiego. Na szczęście
jeszcze rozsądku troche zachowałam.
pozdrawiam i napisz coś jeszcze w tej chwili wszystko jest dla mnie ważne

[Gość: KIM]

Znam wiele żon które traktują męzów jak własność i powiedzmy paszport poczucia
własnej wartości, więc jak się dowiedzą to katastrofa
Co do robienia czegoś głupiego to znam z własnego doświadczenia że najgorzej
jest jak siedzisz sama i rozmyślasz korci Cię to coraz bardziej, chwytasz za
telefon... i potem załujesz.Ja nie potrafię mieć takiej "godności" i
wykonywałam takie akcje zwłaszcza gdy facet był w jakiś sposób dla mnie
nieuchwytny.Wtedy jedynym sposobem była przyjaciółka która mnie "pilnowała" na
zasadzie zostaw pana brzydki pan
Chętnie bym coś więcej napisała ale mam inwigilator w postaci męza więc jeśli
masz jakiś adres to napiszę z pracy
POzdr

[Gość: rakjest]

długo sie nie odzywałam,przepraszam,zdaje sobie sprawę jak bardzo potrzebujesz
wymiany myśli,które w tej chwili kłębią się w tobie,a podzielić się nimi nie ma
z kim.Doskonale pamiętam siebie z tamtego czasu.Moje szczere wynurzenia na
forum opisujące historię mojej "drugiej ścieżki życia" pewnie by zanadto
zbulwersowały większość forumowiczów/ek/ przekonanych o nadrzędnej roli
święych związków małżeńskich.Myślę,że opisywanie kiluletniego romansu kobiety
zamężniej od wielu lat i mężczyny również posiadającego rodzinę nie mieściłoby
im się w głowach.Dodam jeszcze,że romansu,ktory nigy sie nie wydał i dzięki
któremu zachowałam ronowagę psychiczną w najgorszych momentach mojego
życia/rownież małżeńskiego/.A ty Moni jeśli chcesz pogadać pisz na
adres:[e-mail] dla KIM.

[Gość: moni]

dzieki
na pewno do Ciebie napiszę, bo przed nami jesien i zima a dla mnie nie jest to
dobry czas, żeby zapomnieć. A na dodatek wczoraj zrobilam cos głupiego co mnie
jesczez dodatkowo osłabiło, zadzwoniłam do Niego tylko po to, żeby Go usłyszeć.
Sama sie za to potepiam ale jeszcze nie potrafie sobie z tym radzić. Pozdrawiam

[Gość: rakjest]

wcale się nie potępiaj,to co zrobiłś jest całkiem wytłumaczalne-to poprostu
było silniejsze.Mało kto w takim stanie w jakim obecnie się znajdujesz potrafi
racjonalnie myśleć i postępować.Tomy mogłabym napisać o głupotach do jakich
byłam zdolna,ile inwencji i fantazji potrafiłam z siebie wykrzesać.I niczego
nie żałuj.Twoje są wpomnienia,reszte załątwi czas.Daruj mi ten banał, ale
przekonasz sie kiedyś,że to prawda.

[Gość: rakjest]

Moni !patrz poprzedni post -powinien być oczywiście" Do Mononi",ale mam
nadzieję,że wiedzałś kto był jego głównym adresatem.Pozdrawiam

[Gość: moni]

dzieki
masz racje na pewno ale na razie sie miotam i jestem zła na siebie samą.
napisałam do Ciebie maila ale nie wiem czy doszedł (nigdy nie korzystałam z tej
poczty) a ze słuzbowej wole nie korzystać. A może masz gg, mogłybysmy kiedys w
wonej chwili porozmawiać
pozdrawiam

[Gość: nan]

Gość portalu: moni napisał(a):

> dzieki
> na pewno do Ciebie napiszę, bo przed nami jesien i zima a dla
mnie nie jest to
> dobry czas, żeby zapomnieć. A na dodatek wczoraj zrobilam cos
głupiego co mnie
> jesczez dodatkowo osłabiło, zadzwoniłam do Niego tylko po to,
żeby Go usłyszeć.
>
> Sama sie za to potepiam ale jeszcze nie potrafie sobie z tym
radzić. Pozdrawiam

Witaj Moni.
Jestem nowa w tym towarzystwie ale chciałam Ci życzyć dużo
wytrwałości i wytrzymałości. To jeszcze potrwa - znam to z
autopsji,bo właśnie usiłuję przetrwać podobną historię. I nie
martw się, nie zrobiłaś nic głupiego.Każdy ma jakąś
wytrzymałość a nerwy czasem puszczają.To wszystko jest
diabelnie trudne.
B. pozdr

[Gość: Z.M]

Każdy, facet, kobieta zdradzany zdradzana to człowiek.. I nie prawdą jest, że
kochanki są wredne, że na siłe chcą kogoś odbić.. Tak się po prostu dzieje..
Nie umiem wytłumaczyć "dlaczego?". Co do zapominania o swoimi "ex kochanku" ja
pamiętam wszystkich.. Pierwszego wspominam niemiło - bo tak też sie
rozstaliśmy, jego problem..., drugiego nie zapomnę nigdy, choć to ja uznałam,
że lepiej będzie jak przestaniemy się widywać.. ale nie zapomne ciepła, wiary w
siebie, czułości i wszystkiego co od niego dostałam.. z trzecim jestem teraz..
wiem, że nie potrwa to długo, ale wiem , że będzie piąty i po piątym następny
i następny, choćbyśmy nie wiem jak wmawiali sobie, że nigdy więcej już nie
zdradzimy to zdradzimy jak tylko nadarzy sie okazja.. O pierwszych 2
powiedziałam swojemu mężowi.. nie żałuję, że sie dowiedział, ale żal mi było
tego jak cierpiał, pierwszy raz w życiu widziałam go tak bezradnego,
załamanego.. na samą myśl serce mnie boli, nie chce aby znów to przeżywał i
postaram się by nigdy nie dowiedział się o kolejnych zdradach...

[Gość: kama]

NIGDY NIE NALEŻY SIE PRZYZNAWAC DO ZDRADY - STARA ZASADA- NUCZYLI MNIE TEGO
kOLEDZY. .... nawet jak cie złapią w łóżku z narzeczonym przyjaciółki to mowi
ze to nie byłas ty a oni mieli zwidy.
Mam kogoś jezeli wszystko sie ułozy bedziemy razem.... ale niegdy bym sie
mężowi nie przyznała, On moze miec kochanki -jemu wolno!! a mnie być
szczesliwa nie
niedługo sie przekona jak bardzo sie mylił

[Gość: Tomek]

usprawiedliwiajcie sie zdradzajacy/ce - i tak jestescie
zaklamanymi szmatami!!!

[mmajja]

Gość portalu: Tomek napisał(a):

> usprawiedliwiajcie sie zdradzajacy/ce - i tak jestescie
> zaklamanymi szmatami!!!

Obrazanie kogokolwiek nic tu nie zmieni, ale warto zachowac jakis poziom, w
koncu to forum gazety, a nie Twoj lokalny smietnik!

[Gość: deadmario]

nikt tu nikogo nie obraża, bo to jest tylko prawda. Jeśli prawda jest dla
ciebie obrazą to pogubiłaś się już w swoim zakłamaniu. A jeśli chodzi o poziom
to sama go wcześniej nie utrzymałaś a teraz kogoś pouczasz?

[Gość: Nina]

Milo mi rowniez ze masz bardzo podobna sytuacje jak ja ,nieudane
malzenstwo,ktorego nie dalo sie ratowac, bo uczucia wygasly i pojawila sie
milosc.Nie jest zauroczenie ,szczenieca milosc, jest to dojrzale powazne
uczucie ktore trwa.Oboje jestesmy dobrze po 30 -tce i znamy smak zycia,jestem
szczesliwa osoba ze go spotkalam i ze jestesmy razem.

[Gość: dan]

witaj, rozwód to naprawdę najlepsze wyjście z tej sytuacji.
Jeśli kochasz innego (i ten inny kocha Ciebie)nie będziesz już
nigdy mogła spojrzeć przychylniejszym okiem na swojego męża. Nie
pomogą żadne starania, zawsze ten drugi pozostanie w Twojej
pamięci tym lepszym, tym przeznaczonym. Będziesz winiła męża za
to, że Cię unieszczęśliwił zatrzymując przy sobie, będziesz
nosiła w sobie świadomość zbyt wielkiego poświęcenia,
szczególnie wtedy, gdy mąż nic a nic nie zmieni swego
postępowania wobec Ciebie. A jeśli dowie się o Twojej
zdradzie...będziesz musiała się kajać wcale tego nie chcąc,
prosić o kolejną szansę wcale jej nie pragnąc i mając nadzieję
na to, że jednak Ci nie wybaczy, że to on zadecyduje o
rozstaniu. Uwierz, lepiej zakończyć tę sprawę rozwodem...Jest
tylko jedno "ale". Jeśli ten drugi, którego pokochałaś nie
zechce dzielić z Tobą Twojego "nowego" życia, możesz nie podołać
trudom samotności (w końcu od dłuższego czasu nie byłaś sama)i
po pewnym czasie zapragniesz wrócić do męża. A wtedy może być za
późno na pojednanie. W każdym razie ja przeżyłam, jestem w tej
chwili po rozwodzie i nigdy, przenigdy nie będę żałować podjętej
decyzji. Żałuję tylko, że tak długo zwlekałam i że tak długo
męczyłam i siebie i eks-męża. No i tego "drugiego" ;)Pozdrawiam
i życzę powodzenia

[Gość: KA]

teraz dla odmiany to ciebie rzucui ten drugi popaprancu

[Gość: sylwia]

No cóż, ja jestem w podobnej sytuacji, ale z pewna różnicą. To
mój mąż poprosił mnie abym sobie kogoś znalazła, ponieważ
stwierdził że jest śmiertelnie chory...i stało się.Minęły 2
lata, a ja mam kochanka, którego mo mąż akceptuje /chyba to
jednak nie jest śmiertelna choroba.../Najgorsze jest to że nie
potrafie zdecydowac się na żadnego z nich.Jestem w zawieszeniu,
które niszczy wszystkich,a decyzje muszę podjąc...czasem mam
ochotę powiedzieć obu "nie"

[Gość: moni]

witaj Sylwio
jak widze Twoja sytuacja wcale nie jest przyjemna
czy zrozumialaś o co właściwie chodzi Twojemu mężowi
to jakis horror a decyzję musisz podjąć jesli nie chcesz zniszczyć siebie
czy macie dzieci? dla mnie dzieci były i są zawsze najważniejsze, czy ich nie
krzywdzisz?
pozdrawiam

[Gość: sylwia]

Do moni,
mój mąż na początku był zachwycony że mam innego mężczyżnę,który mnie pożada.W
ten sposób był pewien że jestem naprawdę atrakcyjna nie tylko dla niego /po 5
latach małżeństwa/. Ponownie zaczął widzieć we mnie kobietę,ponownie dostawałam
prezenty, drogą bieliznę i ubrania.Jednak z początkiem roku stwierdził, że to
nie tak miało być..ponieważ nie przewidział,ze pokocham tamtego.Zamierzałam
odejść, ale nasza dziecko za nim przepada.A może tak mnie się wydaje..?poza tym
niestety w chwili obecnej nie byłabym w stanie utrzymać się finansowo.Dwa
miesiące temu mój mąż powiedział że nie da mi rozwodu, nie pozwoli abym z kims
innym zamieszkała, a jeżeli to zrobię, to zabierze dziecko do mojej matki i
razem będą je wychowywać. Natomiast ja staram sie na tyle usamodzielnić, aby
samodzielnie wraz z dzieckiem móc się utrzymać; bez szukania oparci w
kimkolwiek, nawet w tym drugim...

[megxx]

Czy ja dobrze rozumiem? chory mąż z niezrozumiałej przyczyny rzuca hasłem byś
kogoś sobie znalazła, a Ty to akceptujesz. Potem piszesz, że nie chcesz
zostawić żadnego z nich, a za chwilę ,że obu.
Dwa posty, niecałe 24 godz różnicy i dwa różne poglądy.
Może raczej powinnaś powiedzieć, że od dawna nie kochasz męża, ale z różnych
powodów nie odejdziesz. Jego pseudoakceptacja kochanka to był dla Ciebie tylko
pretekst by to ujawnić. Nie mogłaś ukryć tego przed niby chorym śmiertelnie
mężem? I teraz dziwisz się, że sytuacja przerosła Twoje wyobrażenia. Myślałaś,
że łatwiej zostać wdową?

[Gość: sylwia]

Może żle się wyraziłam, mój mąż od początku wiedział że spotykam się z innym
mężczyzna i również on "akceptował" i "oceniał"go.Taka moja rozbieżność w
przeciągu niemal 24h jest spowodowana tym,iż obaj starają się pokazać iż to
właśnie on jest lepszy, ale bez obczerniana tego drugiego.Dlatego czasem jestem
tym zmęczona i wtedy mam ochotę obu powiedzieć-nie.

[megxx]

Panowie stawają w konkury, ale jeden ma szantażowego asa w zanadrzu i nie
zawaha się go użyć. Twój problem nie leży tylko w tym kogo wybrać, ale wiąże
się z innymi decyzjami. A właściwie to z kim jesteś( intymnie): z mężem,
kochankiem, czy z oboma w zależności, który bliżej i który ma dla Ciebie czas?
Jak myślisz, czy jeżeli dokonasz wyboru(spośród nich )to będziesz szczęśliwa?
Czy stoją za tym uczucia, czy raczej sprawy materialne?
I jeszcze jedno: nadal wydaje mi się nienormalne to jak tłumaczysz początki
drugiego związku i Twoją postawę w tamtym czasie wobec sugestii męża i jego
samego(coś o chorobie pisałaś).

[Gość: sylwia]

Odpowiadam : zgadzam się początek był nienormalny, ale to była dosyć
skomplikowana emocjonalnie dla mnie sytuacja.
Było to w 3 roku naszego małżenstwa.Przeprowadziliśmy się z małego miasta do
duzej aglomeracji.W pogoni za pieniędzmi brakowało czasu tylko dla siebie.Mąż
wracał pózno, a ja po pracy padająca ze zmęczenia zajmowałam się dzieckiem i
czekałam do północy i czasem póżniej na jego powrót.
Potem okazało się, że nie tylko praca tak bardzo absorbowała go , ale również
inna kobieta.
Gdy zarzucałam mu brak czasu, zawsze odp.-przecież pracuję na nasze utrzymanie,
a gdy pytałam o nią , mówił i co z tego: przecież z nią nie sypiam, to że czuję
się u niej w domu dobrze, lubię tam przebywać lub spotykam się z nią i
rozmawiamy-to przecież nic złego.
W międzyczasie okazało się, że jego koleżanka z pracy również bardzo go
fascynuje.Ale zawsze słyszałam, że przecież z żadną nie poszedł do łóżka.

Właśnie w takiej atmosferze,tych wszystkich wydarzeń powiedział mi,że jest
śmiertelnie chory, poprosił abym znalazła kogoś kto będzie wstanie go
zastąpić...Szczerze mówiąc nie wierzyłam w to, natomiast jedno co zauważyłam:
kiedy coraz cześciej mówił o drugim mężczyżnie w moim życiu,a ja dla
tzw.świętego spokoju mówiłam-tak, pomyślę, a może i nawet znajdę.
Jego postawa wobec mnie była taka jak przed laty / i znajome przestawły być już
tak ważne/.
Wtedy właśnie pomyślałam,jeżeli to ma spowodować że będzie tak jak kiedyś-to
zrobię wszystko aby tak było...i zrobiłam.
Ale nic nie jest tak jak sobie zaplanujemy.
Niejednokrotnie sama mam trudności w odnalezieniu siebie w tym wszystkim.
Prawdą jest że boję się pozostać sama,ale czy cena nie jest zbyt wysoka...?

[megxx]

Na moje oko sami zafundowaliście sobie nie tylko trójkąt, ale wręcz czworokąt.
Teraz trudno sie odnaleźć. To jest jedna z przyczyn, z powodu której w
wypracowanych normach właściwych zachowań(czy jak to nazwać), postuluje się
wierność jednemu partnerowi w danym czasie. Wszystko po to by uniknąć pułapek.
Ale kto korzysta z cudzych doświadczeń. Dziwne, że kiedy to wszystko się
zaczynało tak łatwo uwierzyłaś w to co mówił mąż. Gdybyś wtedy postąpiła inaczej
(jesteśmy razem lub odchodzę), teraz sytuacja byłaby inna. A tak to są
problemy. Najlepszym wyjściem jest pomyślenie o sobie. Dzieci z czasem nas
opuszczają, mają przecież swoje życie, a jeżeli teraz nie wypełnisz swojego
życia z myślą o sobie, to potem możesz znaleźć się w pustce.

[Gość: sylwia]

Niestety, wiem i zgadzam się z Tobą, ale paraliżuje mnie strach, że nie poradzę
sobie sama.Póki co staram się doskonalić zawodowo, aby w przyszłości móc liczyć
tylko na siebie.Oby się udało.Ps. dziękuję za szczerość i dobrą radę.pzdr.

[megxx]

Oczywiście, że dasz sobie radę. Trzeba tylko działać, nie stać w miejscu, bo to
jest przygnębiające. Pozdr. również.

[Gość: Zdziwiona]

Czytam po kolei, przepraszm za skrajną złosliwość - nie wyobrażam sobie aby
wieść o chorobie męża tak mnie zdołowała, że musiałabym szybko sobie znaleźć
ekwiwalent tegoż męża - o ile rozumiem to choroba (weneryczna?)kogoś bliskiego
pozwoliła Ci odczuwać prawdziwie namiętności z tym drugim. A mąż jak ten kotek
był chory i leżał w łózeczku - a może kotek TEZ był chory?

[Gość: pep5]

Dziwie sie, że go nie zostawiłaś wtedy gdy kazał tobie znalesc sobie kogoś.
Przeciez nie zrobił tego z miłosci do Ciebie. To absurd!!!!!I po co ci to
było????

[Gość: kwk]

mój romans zaczął się z głupia frant i nie umiem odpowiedzieć dlaczego. W
zależności od pory dnia i nastroju moje odpowiedzi mogą być różne, także nie
dziwcie się sylwi

[megxx]

Nie dziwi mnie, że znalazła sobie kogoś, nawet nie dziwi mnie, że mąż to
akceptował.
Nie umiem zrozumieć wytłumaczenia chorobą męża i oczekiwaniem na jego śmierć.
Jeżeli wtedy był jej tak obojętny mogła rozwieść się.

I bede Ci wierna i nie opuszcze Cie do smierci

[Gość: xxxxxxxx]

Banda zaklamnych blaznow- skonczycie w piekle zareczam wam.Kto czyni zlo tego
zlo nawiedzi.Cokolwiek czynicie drugiemu - sobie czynicie.

[Gość: żonaty]

Moni, u mnie było podobnie. W domu źle ("nie dotykaj mnie, nie przytulaj, nie
ruszaj, nie chce mi się ciebie słuchać, wyjdź stąd, wyprowadź się, rozwiedź się
ze mną ty ch..." - takie słowa słyszałem od żony, więc żeby nie bolało musiałem
się od niej odizolować emocjonalnie). Więc wbrew mojej woli się zakochałem...
bez wzajemności. Nawet jej nie dotknąłem, nic. Dzisiaj to już przeszło, ale w
domu jest dalej źle. Tyle, że dziś mam tego świadomość, że nie na tym polega
małżeństwo, aby ciągle kogoś gnębić. Więc pewnie się rozwiodę. Choć mi ciężko z
tą myślą, nie szukałem nigdy kochanki, chciałbym mieć tylko normalną rodzinę,
żonę, a nie "żonę".

[Gość: moni]

do Zonatego
smutne jest to co napisales i troszke zle mnie zrozumiales. ja nie moge
powiedzieć, że moje małżeństwo było nieudane, nigdy tego typu słowa nie padły,
nie obrzucaliśmy się epitetami a nawet nigdy na siebie nie krzyczeliśmy i nadal
jesteśmy postrzegani jako bardzo dobre małżeństwo z dwójką udanych dzieci.
Dlaczego zdradziłam męża - no cóż nic nie trwa wiecznie, miłość gdzieś się
ulotniła została codzienność, seks a właściwei brak seksu (myliłam się sądząc,
że seks ma małe znaczenie, ma bardzo duże). Skąd moje dylematy? nie mogłam byc
jednoczesnie żoną i kochanką, to mnie psychicznie i fizycznie wykańczało. a
teraz gdy już się z nim nie spotykam, została tęsknota, tęsknota...ale mogę już
spokojnie przespać całą noc ale nie potrafię nie mysleć. A uczucie dla męza?
wiem że jest dobrym człowiekiem, dobrym ojcem i że mnie nie odrzucił chociaż
domyslał się bardzo wiele ale pewności nigdy więc tak niech juz zostanie. Nie
chcę tylko żebysmy kiedys zostali razem na starość samotni we dwoje, bo to
będzie straszne. pozdrawiam

[Gość: milka]

Ja tez zdradzałam,az do momentu kiedy naprawdę się
zakochałam..maż sie wyprowadził do rodziców, i natychmiast
zamieszkałam z moja miłościa..czsami czuje sie z tym
zle,zrobiłam krzywde mysle,ale tak naprawde czy nie krzywdziłam
zdradzajac?A tak sytuacja jest jasna,zaczelismy nowe zycie i
wierze ze i mi jak i mojemu byłemu mezowi bedzie lepiej osobno
niz jak bylismy razem...czasem wrto odejsc tak poprostu..jak sie
zdradza to znaczy trzeba zostawic ta osobe z ktora sie jest, bo
zdrada to i tak poczatek konca.On nadal cierpi,ale mysle ze za 5
lat gdyby to dopiero nastapilo powiedzmy byłby bardziej
zdradzany i bardziej by cierpiał a tak jest młody ma sznse
znalezc kogos z kim bedzie szczesliwy.Nie zdradzaj -roztan sie.

[Gość: Sylwia]

Witam cię moni piszesz że w twoim małżeństwie nie jest tak jak powinno
przyznajesz,że to również twoja wina,a czy próbowałaś z mężem rozmawiać zanim
go zdradziłaś,pewnie nie bo to zbyt trudne.Mój mąż mnie zdradził i też nie
powiedział co go boli rozmowa byłaby zbyt trudna dla niego,nie liczyłam się ja
tylko on,jego potrzeby.Dodam że mieliśmy kłopoty,ale nie w sypialni.On jednak
przeniósł je i tam.Nie kochaliśmy się był dla mnie zimny i obojętny on
twierdził że chwilowo nie może.Uwierzyłam, sądziłam,że w wieku 40 lat może się
to przytrafić każdemu facetowi,cierpliwie czekałam chciałam rozmawiać z nim bo
czułam że coś jest nie tak.Obserwowałam,aż wreszcie poznałam prawdę,była inna
młodsza, która go rozumiała,nie zadawała trudnych pytań było mu dobrze no może
nie tak dobrze jakby chciał bo jednak w łóżku z tą dziwką mu nie wyszło z
powodu poczucia winy tak stwierdził.A ja ,no cóż życie to nie bajka.Dziś mimo
że nadal jesteśmy razem jest jak dawniej usłyszałam że potrzebuje trochę czasu
jak w schemacie nawet nie próbuje się do mnie zbliżyć.I choć zarzucił mi kiedyś
że to moja wina,ja nie czuję się winna.Myślę że mąż jest zbyt słaby,aby umiał
żyć ze mną po tym co zrobił wiem że czujesię z tym zle ale zaproponowałam mu
wizytę u psychologa zgodził się ale jak do tej pory nie ma na to czasu.Może to
dziwne ale wybaczyłam mu ten skok ale do niej mam tyle nienawiści,że nie umiem
sobie z tym poradzić i czasem aż sie tego boję.Dlatego myślę że zanim ktoś
zrobi takie świństwo partnerowi,trzeba rozmawiać i powiedzieć o swoich
wątpliwościach,jęśli wam na sobie zależy to znajdziecie wyjście,a jeśli nie to
przynajmniej będzie ta druga strona wiedziała,że jesteśmy z nią szczeży.Gdyby
mój mąż zanim mnie zdradził powiedział,że jest mu ze mną zle i wtedy mnie
zdradził ja nie potraktowałabym tego jak zdrady i jeśli by mi na nim zależało
to zrobiłabym wszystko by ratować rodzinę i małżeństwo.Jednym słowem zdrady
niczym nie da się usprawiedliwić .Ten kto zdradza robi to bo tak poprostu chce
dla mnie to czyste chamstwo wyuzdanie i brak ludzkiej godności.Ktoś kto zdradza
a szczególnie kobieta nie ma w sobie godności i nie jest dla mnie nawet
człowiekiem,bo po co Bozia dała rozum no właśnie chyba lepiej byłoby paść się
nałące na łańcuchu lub jak suczka podnosić ogonek na widok pierwszego
napotkanego pieska.Wstyd mi za wszystkie kobiety,które zdradzają mężów iza te
które włażą do łóżek żonatych facetów.Mimo to pomodlę się dziś za was
wszystkich którzy jesteście tak obłudni i zakłamani i brak wam życiowej odwagi
by stawić czoło problemom w małżeństwach myślcie prosze was o tym co robicie,
myślcie jaki ból zadajecie partnerowi i dzieciom.Życze odwagi i siły w
pokonywaniu drogi życiowej szczególnie tej w małżeństwie.Powodzenia

[Gość: GOSIA]

KOCHANKA TO NIE CZLOWIEK TO "NIBY KOBIETA"(JAK NIBY NOZKI),KTORA ROBI COS CZEGO
SIE NIE ROBI,SAMA NAPEWNO NIE CHCIALA BY BYC W TAKIEJ SYTUACJI W JAKIEJ JEST
ZONA JEJ KOCHANKA.

od żonatych lepiej uciekac

[Gość: wizg]

nie żal mi kochanek, wybaczcie, sama miałam do wyboru zonaty uroczy czarujacy
facet, czy samotność i wybrałam o drugie, choć mnie w srodku do tej pory
coś "rwie" ale wole tak, niz szaleć z żalu że jestem dodatkiem, chwilą i że nie
moge liczyć na wiele, ani na wspolne wyjazdy, ani poważne relacje, i wiecznie
uczucie, że się musze ze wszystkim kryć. mysle, że tacy faceci nieczesto
rezygnuja z żon i dzieci, wiec zanim zaczniecie żałowac kochanek pomyślcie, że
same to sobie zafundowały, lepiej nie być naiwną...mniej się wtedy człowiek
pokieraszuje...lepiej takiego goscia kopnac w tylek i powiedziec zeby wracal do
żony i zacząl pracować nad sobą i swoim związkiem!!! pozdrowienia :)

[oporna]

Czytałam wypowiedź "zdradonej żony" i jestem przerazona jej zachowaniem. Dla
mnie to nie ma nic wspólnego z miłościa do męża. To jest tylko urażona
ambicja, Chęć zemsty, i to jakiej zemsty Ta kobieta jest nieszczęśliwa nie
tylko z powodu zdrady. Ona musi mieć problemy z soba, z akceptacją siebie. Jak
można pisać listy do sąsiadów, znajomych itp. Jestenm ciekawa co widzi w
lustrze jak patrzy na siebie. To wygląda jakby winna była tylko tamta
kobieta, a jej mąż? Szczerze mówiąc to współczuję jej męzowi. Ale zyczę jej
by znalazła w sobie ciepłe uczucia gównie do samej siebie i aby odrzuciła
nienawiść bo ja zniszczy a ma dopiero 40 lat. Myślę ,że pomogłaby terapia ale
do tego też trzeba dojrzeć a w tej chwili jest ona jescze zaślepiona
nienawiścią. Szukaj pomocnej, mądrej dłoni.

[Gość: jolka]

Czytając felieton "Siła zdradzonych" doznałam szoku.Oto jakby
ktoś opisywał życie w moim własnym domu z tą tylko różnicą, że
to nie ja jestem zdradzona żoną tylko córką. Tak! Zdradzona i
pozbawiona wszelkich już złudzeń i nadzieji. Nikt nie może sobie
wyobrazić co moze przezywac "dziecko" kiedy sie orientuje, ze
jego rodzic ma romans? Nikt nie wie co sie dzieje w jego głowie
gdy zastanawia sie czy ma o tym powiedziec zdradzanej stornie
czy nie?! Ja chociaz mam juz 20 lat nie wiedziałam jak mam sobie
poradzic z ta wiadomoscia i na prawde nie zycze nikomu aby
musiał przechodzic przez to samo co ja!
(moj adres mailowy: [e-mail])

[Gość: zdziwiona]

Czytam wszystkie wypowiedzi po kolei. I to chyba jest charakterystyczne: sądzac
po ilosci i jakosci rozwijanych wątków dominuje egoizm, swój punkt widzenia
(moje potrzeby, moje wspomnienia) itd. Tylko Ty napisałaś co czuje dziecko - to
chyba najważniejszy problem - wydaje sie ,ze cakowicie pomijany w wypowiedziach
dyskutantów (tak jakby nie żyli w rodzinach tylko w związkach, trójkatach
domyslnych i prowokowanych itd. To co opisała mama jest PATOLOGIĄ i
zaniedbaniem wobec własnego dziecka! Gdzie w tym wszystkim to co było na
poczatku - przysięga - jesli nie przed Bogiem ,to przed sobą i tym wybranym -
przynajmniej w chwili slubu (od ślubuję - przysięgam. czy to już NIC nie
znaczy?) Zdrada niszczy całą rodzinę, ten kto zdradza, zdradza nie tylko w
łóżku, zdradza dzieci, kłamie, kradnie (pieniądze, czas przeznaczony na bycie
razem z dziećmi). Nikt nie broni dzieci - przeciwnie: modne, kolorowe
czasopisma co raz zachłystują się opisami kolejnych żyć (jak w grach wideo)
uczuciowych gwiazd znanych bardziej lub mniej. Na kolorowych fotografiach i
okładkach różni znani obfotografują nowe dzieci z nowych zwiazków jakby
zapominając , że krótki czas temu na okładce uśmiechały się wspaniale dzieci z
tzw'pierwszych zwiazków". Każde dziecko chce mieć normalną spokojną, szczęśliwą
rodzinę. Jeżeli mamy dzieci, jesteśmy za nią odpowiedzialni. Moje dzieci
(równiez dzieci ojca, ktory zdradził całą naszą rodzinę nigdy nie powiedzą
bracie do nowego dziecka ich ojca.

[Gość: ann.]

[Gość: g69]

Przeczytałam te wypowiedzi zdradzanych i opowiem coś innego……
coś z innej strony.
Minął już ponad rok od tych zdarzeń, ale wciąż o nich pamiętam.
Mam w pracy kolegę-mogę nawet powiedzieć, że to mój przyjaciel-
znamy się osobiście, pracujemy w tej samej firmie, ale w różnych
miastach. Spotykamy się kilkanaście razy w roku, natomiast
najczęściej nasze rozmowy prowadzimy używając komputera (maile +
komunikator). Kiedyś zaczęliśmy rozmowy na bardzo różne tematy,
zwykłe, codzienne, firmowe, domowe. Mogliśmy pogadać o
wszystkim, naprawdę o wszystkim. Doszliśmy również do tematów
bardziej osobistych. Naszych związków, przyjaźni, miłości,
seksu. On zaczął mówić o niemożności dogadania się z żoną w
wielu sprawach, a ja o moich nieudanych związkach. Wspomniał też
o tym, że nie wie czy wytrzyma w tym małżeństwie…. Doradzałam mu
zawsze rozmowę z żoną i wyjaśnienie wszystkiego. Była też między
nami rozmowa... hmm...powiedziałabym o podłożu erotycznym. Było
to coś jak pieszczoty tyle, że wirtualne i to on był stroną
aktywną. Ale nadal była to tylko rozmowa. Niedługo potem
dowiedziałam się od niego, że jego żona przeczytała to
wszystko.... I cóż w tej sytuacji robi żona??? Najpierw robi
zadymę w domu i pyta męża jak mógł rozmawiać w ten sposób z
kimkolwiek innym niż ona?? Następnie pisze do mnie, zwracając
się po imieniu, „bo dobrzy znajomi jej męża są też jej
znajomymi”. Pisze, że bardzo się cieszy, że bardzo dobrze
dogaduję się z jej mężem, ale ma do mnie prośbę: żebym
ograniczyła swoje kontakty z jej mężem do służbowych, a do
pieszczot zaangażowała kogoś innego – najlepiej kawalera. Mam
zapomnieć o jakimkolwiek dalszym ciągu tych rozmów. Dodała też,
że być może kiedyś wyjdę za mąż i też przeczytam jak mój mąż
dopieszcza swoją koleżankę, a to jak zapewniła nie jest
przyjemne…. Podpisała się inicjałami, co od razu zrodziło w
mojej głowie pytanie: czyżby kobiecie zabrakło odwagi żeby
podpisać się pod tym tekstem??? Jednak cały ten tekst był dla
mnie informacją, że ona chce ratować małżeństwo i zapobiec
ewentualnemu romansowi jej męża. Natomiast ja poczułam się w tej
sytuacji idiotycznie, bo przecież ani nie namawiałam specjalnie
przyjaciela do tych rozmów, nie wyciągałam z niego jakie ma
problemy-to naprawdę wyszło spontanicznie. Nigdy też nie doszło
między nami do żadnej sytuacji intymnej.
On miał do mnie wtedy tylko jedną prośbę: nie dyskutuj z nią,
spróbuję z nią porozmawiać-może przejrzy na oczy i dogadamy się.
Bo to co przeczytała otwarło jej oczy, więc może zrozumie o co
tu chodzi?? Stwierdziłam wtedy, że tak naprawdę to ona powinna
się zastanowić dlaczego jej mąż nie rozmawia z nią tak jak ze
mną?? Dlaczego z nią nie ma tak dobrego kontaktu jak ze mną, bo
to tutaj był podstawowy problem. Rozmawialiśmy z nim także o tym
jej tekście. I on też się zdziwił, że nie podpisała się pod nim.
W każdym razie odpisałam, że anonimy mnie nie interesują i żeby
się przedstawiła skoro pisze tak mocny tekst. W odpowiedzi
dostałam informację, że to co napisała miało przemówić do mojego
sumienia, dobrego wychowania i kobiecego szacunku dla samej
siebie i jeśli do zrozumienia tego jest mi potrzebne jej imię to
podaje mi je………
Tym razem mnie uraziła, naprawdę uraziła. Nie miałam w tej
sprawie NIC na sumieniu, wychowana jestem chyba lepiej niż ona,
bo nie czytam cudzej korespondencji, a co do szacunku dla samej
siebie to mam go na tyle dużo, że nigdy nie wdawałam się w
związki z żonatymi facetami. Zastanowiło mnie też jak można
pisać coś takiego do kogoś, co do kogo nie ma się pewności, że
zrobił coś złego?? W tej sytuacji dalsza wymiana zdań wydała mi
się zbędna. Stwierdziłam, że nie będę się tłumaczyć z czegoś,
czego nie zrobiłam.
Ale to jeszcze nie koniec tej historii. Oczywiście rozmowy z
przyjacielem prowadzimy nadal. Nadal się spotykamy. I nadal do
niczego między nami nie doszło. Tyle, że jego żona nie wie o
tym. I w związku z tym wciąż, po upływie ponad roku, robi
awantury, oskarża go o romans i wymyśla, czego to jej mąż
zapewne ze mną nie robił…???? To po prostu jakiś horror. Ona
chyba nie zdaje sobie sprawy, że sama niszczy to małżeństwo.
Swoją podejrzliwością, zazdrością i …… zbyt bujną wyobraźnią. A
mój przyjaciel ?? Czasem mi o tym opowiada, choć robi to
niechętnie, bo widać, że strasznie go to męczy.
Dodam tylko jedno- ZDRADZANI (lub ci, którzy podejrzewacie
tylko, że BYĆ MOŻE jesteście zdradzani) zastanówcie się zanim
zaczniecie krzywdzić siebie, partnerów i ich przyjaciół,
znajomych, kolegów. To do niczego nie prowadzi, a działa
destukcyjnie na wszystkie zaangażowane w to osoby.

[Gość: ba69]

Cóż za zakłamanie... Dziewczyno, zastanów się, co robisz! Masz
jakieś skrzywione pojęcie o przyjaźni, nie mówiąc już
podstawowym systemie wartości. Porozmawiaj z kimś mądrym, bo
inaczej zrobisz komuś, w tym sobie, ogromną krzywdę.

[Gość: kręcacy głową]

zgadzam sie z przedmówczynią. straszne brednie. jakby tak ci zależało na
szczęściu "przyjaciela" to byś zrozumiała że nie powinnaś niszczyć jego
małżeństwa, rodziny. ty jestes po prostu egocentryczka która widzi tylko swój
czubek nosa. oj dobrze ci "ta głupia żona" napisała. zrozumiesz jak sama się
znajdziesz po drugiej stronie. facet kłamie zonę a ty sie dziwisz że ona nie ma
do niego zaufania.
co za niedojżałość emocjonalna. blee....

[Gość: g69]

do kręcącego głową :-))
W jakiż to sposób niszczę ich małżeństwo??? W taki,że namawiam do szczerej
rozmowy i dogadania się?? A może w taki,że wspieram kogoś w dążeniu do dobrego
zakończenia?? pomyśl o tym... Nigdy tez nie nazwałam tej żony głupią-rozumiem,
że chciała ratowac małżeństwo, ale sposoby jakie wybrała mogą spowodować
zupełnie odwrotną reakcję. A co do okłamywania jej... cóż.... gdyby koleś
ukrywał swoje kontakty z innym kolegą nie byłoby problemu, ale skoro ukrywa
kontakty z kobietą to zaraz jest to oszukiwanie......... Takie myślenie na ten
temat,świadczy tylko o zbyt płytkim wgłębieniu się w sprawę.
pozdrowienia :-))

[Gość: vicky_brown]

A co twoim zdaniem, miała spokojnie czekac az ty mu wleziesz do łóżka? Zastanów
się kobieto..

[abrakadabra10]

Może lepiej byłoby mi uporać się z moimi sprawami, nie musiałabym przegryzać
się sama przez te wszystkie sytuacje,które opisaliście. Jakie to wszystko
podobne.
Jest mi ciężko, ale teraz wiem, że scenariusz, według którego toczy się
ostatnio moje życie, to nic nowego.
Chętnie pogadałabym z kimś na ten temat.

[Gość: baśka]

A ja ją rozumię g69 i wiem co to znaczy, sam to niedawno
przeżyłam i odczułam na własne skórze. Żona mojego kolegi z
pracy i podwładnego uroiła sobie że jej mąż jest we mnie
zakochany i mamy romans. Początkowo potraktowałm to jako żart,
nawet śmiałam sie z tego, ale gdy ta urządziła mi awanturę to
juz nie wytrzymałam i poprostu powiedziałm jej " prosto z mostu"
to co myśle. Gdybyśmy ( ja i jej mąż ) chcieli mieć romans lub
coś więcej to by nam nie przeszkodziła, może nigdy by się o tym
nie dowiedziała lub na samym końcu. Zagroziłam że gdy nie
zakończy tych insunuacji i komentarzy to wystąpie to
przełożonych o przeniesienie jej męża do innej jednostki do
innego miasta, bo nie pozwolę by niszczyła dobra atmosferę w
pracy, nie pozwolę sobie by obrażała mnie, nie mam sobie nic do
zarzucenia i nie będę tolerowała jej wybryków, oczywiście podam
oficjalnie jaki jest - będzie powód wniosku o przeniesienie jej
mężą. .Jestem osoba zdecydowaną i wiedziała że nie żartuję ,
zresztą użyłam jeszcze kilku "mocnych" słów. Uspokoiła się
przynajmniej w stosunku do mnie, bo "zaatakowała" teraz inną,
bogu ducha winną kobietę też na stanowisku uważając ją za
rywalkę. A najciekawsze w tym jest to że sama ma kochanka ( nie
pierwszego ) , oczym wie sporo osób- poza mężem, nie kryje się
zresztą z tym , a jej mąż jest miłym uczynnym kolegą z pracy,
który praktycznie prowadzi dom, sprząta gotuje i chyba jest "
ślepy" lub tak jest mu wygodnie.

[Gość: g69]

dzięki baśka :-)) chciałam jeszcze coś dodać do swojej wypowiedzi.... niestety
nie moja to wina, że żona kolegi nie rozumie podstawowej rzeczy czyli, że nie
poświęca swojemu mężowi wystarczająco dużo czasu, aby czuł z nią więź i czuł
się jej potrzebny..... a mężczyźni tez tego potrzebują, choć nieczęsto się
przyznają do tego.... Nie mogę także odpowiadać za jej wizje ułożone w głowie
przez zbyt bujną fantazję. A co do mojego rozumienia przyjaźni to.... tak ją
właśnie pojmuję-nie wyobrażam sobie zerwania kontaktów z kimś kogo znam od lat
tylko dlatego,że jego żona tego chce. Przyjaciół podobno poznaje się w
biedzie........ Więc jeśli WY - moi oponenci - opuścilibyście przyjaciela w
takim momencie (chodzi o wsparcie i rozmowę, a nie przytulanki i sex) to
współczuję Waszym przyjaciołom,jeśli ich macie ....

[Gość: ba69]

Wygląda na to, że pomoc terapeutyczna jest jednak niezbędna. Zupełnie nic nie
trafia... To przerażające.

[Gość: g69]

To,ze masz inne poglądy niż ja nie upoważnia Cię chyba do zalecania mi
terapii....... terapia jest potrzebna raczej ludziom, którzy zagubili się we
własnym małżeństwie i szukają pocieszenia gdzie indziej..... i dla tych, którzy
zauważyli,ze zaczyna się jakiś problem w małżeństwie i nie potrafią go
rozwiązać normalnie tylko oskarżają cały świat,że jest przeciwko nim....

Siła zdradzonych do g69

[agata1972]

Wszytstko pięknie, ładnie to miłe, że starasz sie być dobrą
przyjaciółką, to się chwali :) Tylko nie potrafieę zrozumieć,
dlaczego pozwoliłaś sobie na te "wirtualne pieszczoty" przecież
wystarcyło bys oponowała w jakiś sposóbm to nawet jeśli żona to
by przeczytła widziałaby,ze ty tego nie chcesz, a tak jest na
Ciebie. Wydaje mi sie że są różne powody zdrady, m.in. ciekawość
jak to jest z kimś innym. Każda z nas mężatek obawia sie takiego
momentu, ze dowie się o zdradzie... spróbuj ją też zrozumieć,
fakty przemawiały za tym, ze coś was łączy - takie "wirtualne
pieszczoty" można różnie odebrać, też nie byłabym tym faktem
zachwycona gdybym coś takiego wyczytał i trudno by było
uwierzyć, że to tylko wirtualnie, pozdrwaiam

[Gość: g69]

Tak , to jedyna rzecz jakiej żałuję...... że nie powiedziałam "stop- to już
wykracza poza przyjaźń". Ale cóż , każdy popełnia błędy - ten akurat wiele mnie
nauczył. I naprawdę próbowałam zrozumieć tą kobietę, wiem,ze mogła się źle
poczuć i odebrać to jako zdradę. Jednak wiem też, ze żadne wyjaśnianie tej
sytuacji nic nie da, bo ona po prostu nie przyjmuje do wiadomości,ze NIC nie
było.

[agata1972]

i nieststy nie zrozumie - to nie takie proste, nawet jeśli
powie, że juz ok - to i tak w głebi siebie zawsze będzie
wierzyła w tą zdradę. A poza tym co to jest zdrada??? Ja uważam,
ze on zdradził żonę dając Ci "wirtualne pieszczoty" - bo jak
sama napisałaś to wykroczyło poza przyjaźń. Z drugiej strony
bardzo go wybieliłaś a tak właściwie jaki są uklady między
małżonkami znasz tylko z jego relacji - a on jednak szukał
przygody - i znając Ciebie pewnie wiedział, że nie miał by szans
gdyby powiedział, ze ma cudowną żonę... może to tak... Nie masz
co liczyń na jej zrozumienie, bo to nie przejdzie - a on jak
będzie chciał zdradzić to i tak to zrobi... Ja jestem mężatką od
długiego czasu i bywały momenty,z ę podejżewałam - ale nie
chciałabym miećtego potwierdzonego czarno na białym... to
strasznie boli...

[Gość: Zuzia]

Gość portalu: g69 napisał(a):

> Tak , to jedyna rzecz jakiej żałuję...... że nie powiedziałam "stop- to już
> wykracza poza przyjaźń". Ale cóż , każdy popełnia błędy - ten akurat wiele
mnie
>
> nauczył. I naprawdę próbowałam zrozumieć tą kobietę, wiem,ze mogła się źle
> poczuć i odebrać to jako zdradę. Jednak wiem też, ze żadne wyjaśnianie tej
> sytuacji nic nie da, bo ona po prostu nie przyjmuje do wiadomości,ze NIC nie
> było.

Zraniłaś ją i zrozumiesz co się stało, gdy będziesz w takiej samej sytuacji.
Nie rób drugiemu co by tobie było niemiłe. Facet, który opowiada w pracy o
problemach z żoną szuka przygód albo następnej żony. W mojej pracy większość
kolegów ma wspaniałe poczucie humoru, ale ich żony, czy dziewczyny to temat
tabu. Skoro to pierwsze takie Twoje doświadczenie, to bardzo dobrze że masz
wyrzuty sumienia. Zrezygnuj z takiej przyjazni, a zobaczysz - on znajdzie sobie
następną taką powiernicę. Chyba , że historia ta będzie miała ciąg dalszy. Czy
można mu ufać? Wszyscy jesteśmy narażeni na pokusy, ale nieprowokowanie
nieszczęść to warunek udanego, szczęśliwego związku. Nieporozumienia zdarzają
się w każdym małżeństwie, ale osobom postronnym nic do tego. Co można sądzić o
przyjaciółce Twojego przyszłego męża, martwiącej się, że coś z Tobą nie tak i
pocieszającej go słownymi pieszczotami. Może to zdrada gorsza od przespania się
z prostytutką.

[Gość: Wika]

Agato,
Z wielkim bolem czytalam Twoj list i odpowiedzi do Ciebie. Moj
maz od dluzszego czasu prowadzil taka wlasnie niewinna
korespondencje internetowa. Realizowal w niej potrzebe kontaktu,
bliskosci, ciepla, radosci, humoru, etc, tym samym wycofujac sie
z ww. w naszym zwiazku. A moze po prostu szukal przygody,
ucieczki od rutyny codziennego dnia,emocji silniejszych niz te w
w tralym zwiazku... Potem powstalo uczucie do idealnej
internetowej Przyjaciolki, cudowna projekcyjna, romantyczna
milosc. Jakze ja realna kobieta moglabym z tym konkurowac, to
inny wymiar... Potem spotkania, choc przeciez do niczego nie
doszlo... nie podjeli decyzji o seksie...
Bylo moje czekanie, moje poczucie odrzucenia, moja rozpacz...
Byla straszliwa emocjonalna zdrada... Byla destabilizacja
rodziny, niepokoj dzieci...
Byly wahania mojego meza, jego agresja wyrosla z poczuc winy,
moja agresja wyrosla ze zranienia...
I caly ten czas moja walka - o nasz zwiazek, o moje poczucie
wartosci jako kobiety, czlowieka, partnera, matki...
Jest poczatek powrotu, choc wiem, ze musze zachowac czujnosc...

Za nasz zwiazek taki, jakim byl odpowiedzialni jestesmy oboje,
za ingerencje trzeciej osoby juz nie ja... Nie jestem tez
odpowiedzialna za jego frustracje, po rozstaniu z ta kobieta,
choc probuje mnie tym obciazyc...

Bardzo cierpie... jedna jest dla mnie i mojego meza'korzysc' tej
tragedii - nadzieja na energie do przebudowy mojego zwiazku z
mezem...
Dluga ciernista droga przed nami z ledwo migoczcym switelkiem w
tunelu...
Dla mnie motywacja do zmian, zycia dla siebie...

Wiesz Agato, teraz ta kobieta tez cierpi, nie potrafila
powiedziec stop,gdy przyjazn przestawala byc przyjaznia.
Dla mnie jest wazne, ze nie potrafil tego zrobic moj maz, ale
nie tylko dla nas dwojga ta sytuacja jest wazna lekcja.

Siła zdradzonych do Wiki

[agata1972]

Wiki!
Podziwiam Cię. Musiałaś na prawdę wiele przejść. Myślę, ze
najtrudniej w takich sytuacjach odbudować zaufanie a to z kolei
jest podstawą udanego zwiazku. Nie rozumiem dlaczego czujesz się
winna... Zapewne starasz się to wszystko odbudować, przede
wszystkim dla dzieci... Gratuluję siły walki :) Jakbyś chciala
pogadać prywatnie to napisz na adres [e-mail]

[Gość: ada]

Jestem pełna podziwu dla Ciebie Wiki!!!
Jestem w tej chwili w takiej właśnie sytuacji. Od trzech tygodni
walczę o odzyskanie wiary w siebie, prawo do spokojnego życia
dla moich trzech synów (9,11 i 13lat). Nie wiem czy powinnam
odejść, czy dalej prosić "oprawcę" o łaskę dla chociażby dzieci.
Wierzyłam mojemu mężowi bezgranicznie przez 14 lat, a okazało
się że o conajmniej 3 lata za długo. Moimi rywalkami (okazało
się że było ich więcej niż jedna) były właśnie panie "wirtualne"
z którymi mój mąż prowadził długie, nieskrępowane rozmowy
różnego rodzaju i z którymi spotykał się (jak mówi) tylko na
kawę. Całymi nocami "pracował nad projektami" a później spał
popołudniami. Gdy wszystko wyszło na jaw jedna z panienek
pokroju g69 napisała SMS o terści cyt" U mnie jest impreza
przyjdźcie, dla niej też coś się znajdzie..." Gdy powiedziałam
mężowi co o niej myślę stwierdził że ona jest niewinna i nie
powinnam jej do niczego mieszać. W rozmowie telefonicznej z nią
stwierdziła, że ona "biedna" zostanie sama a ja mam przecież
dzieci. Co poradzić na takie damskie "pustaki"?

[Gość: Wika]

Ada,
Jeatem z Toba i zycze Ci duzo energii w Twojej walce o Twoj zwiazek, jesli taka
podjelas decyzje. To dluga i trudna droga. Pamietaj,to Ty jetes w zona i matka,
Twoj zwiazek z mezem to realnosc, zycie, wspolne lata, radosci, problemy. Moze
czegos w nim brakuje, bo trudno o ideal na ziemi, ale szukac musimy w nas
samych, a nie poza zwiazkiem. Moze ta trudna chwila pomoze Wam sie odnalezc z
mezem - pelniej i dojrzalej. Strasznie boli, ale nie trac wiary w siebie, nie
watp w siebie ani przez chwile!

[Gość: kiki]

Powystrzelać!!!!!

[Gość: cox2]

To wrecz zadziwiajace, jak jednakowo odczuwamy i przezywamy zdrade. Przezywalam
i przezywam podobna sytuacje. Najgorsze jest jednak to, ze mimo iz wydaje sie,
ze maz stara sie ze wszystkich sil naprawic nasz zwiazek to ja nie moge
zapomniec. Jak znowu uwierzyc w szczerosc slow i czynow? Caly moj dotychczasowy
swiat i wiara w takie wartosci jak milosc, lojalnosc, wiernosc przestal istniec
- jak zbudowac go na nowo? A jesli nie uda sie go odbudowac, to jak zyc?

A tym wszystkim "wyrozumialym" przyjaciolkom z pracy pragne powiedziec, ze
to nie urazona duma zon powoduje ich wscieklosc. Te pogardzane przez was zony
walcza o swoja godnosc, o wartosci, w ktore wierza i wyznaja a wy je depczecie.
Ja bardziej winie mego meza, a nie kobiete, ktora jest jego kochanka, ale
nie daje jej prawa do oceny mojego postepowania - to ona brutalnie wdziera sie
w moje zycie nieproszona i powinna choc na tyle miec przyzwoitosci w sobie, aby
wiedziec, ze postepuje niegodnie. Jesli tego nie rozumie to "nie dorasta mi do
piet".

[Gość: ba69]

Tak właśnie to jest. Bardzo trafnie to ujęłaś. Może jednak coś
do "przyjaciółeczki" trafi. A Tobie życzę, żeby się udało.
Kiedy uczucie istnieje, to nawet zdradę można wybaczyć i
zbudować życie, w tym zaufanie, na nowo. Zapomnieć się nie da,
ale można traktować to jako incydent, jeszcze jedno
doświadczenie - okrutne i bolesne, ale stanowiące to
przysłowiowe dno, od którego można się odbić i stworzyć nową
wartość. Pozdrawiam serdecznie.

[Gość: M**]

Trzymaj się, Agato1972. Dasz radę, skoro podjęłaś taką decyzję. Łatwo nie jest
i nie będzie. Jeśli mąż zechce również utrzymać Wasz związek, będzie musiał
bardzo się postarać, żeby Cię o tym przekonać. Nieprędko zaczniesz wierzyć. Na
początek daj sobie czas, aby przetrwać ból i uczucie upokorzenia. To wszystko
tak podobnie się dzieje u nas wszystkich, że aż jest banalne. Jednego tylko
życzę "przyjaciółeczkom". Podobnych przeżyć w ich związkach i żeby one już
nigdy potem nie przestały płakać....

[Gość: lk]

Ja też z jednej strony staram się zrozumiec dziewczynę, z która zdradził mnie
mój mąz. Wiem, że też cierpi, tęskni. Wiem,że wina lezy jednak zdecydowanie po
stronie mojego meza, to On pozwolił sobie na rozwój tego romansu a jej na
uwierzenie w ten związek. Ale w momencie gdy mąz wybiera powrót do domu, do
wieloletniego szczęśliwego związku (tak!), każda kochanka powinna po angielsku
po prostu zniknąć, każdej ze stron wtedy będzie łatwiej odbudowac swoje życie.
I to jest własnie najtrudniejsze, ale podobno mozliwe. Bardzo w to wierzę,
wierze w naszą miłość. Wierzę, że ta fascynacja inna kobietą pojawiła się z
innych powodów niz brak szczęścia i udanego związku. Chodzimy z męzem na
terapie do psychologa, próbujemy zrozumiec co się tak na prawdę wydarzyło, co z
naszą miłoscia sie stało. Minęło raptem pół roku od momentu, gdy mój maż
opowiedział mi o wszystkim. To był straszny czas, trudny ale szczery i
prawdziwy, były momenty zwątpienia, wściekłości, żalu- ale tez momenty piekne,
które pozwoliły nam zobaczyć siebie prawdziwych, porozmawiać o tym co dla nas
ważne w życiu, o nas, o naszych dzieciach. I wierzymy mocno że nam sie uda.
Choc cierpimy bardzo, ja ze swoim zranionym serce i zdruzgotanym zaufaniem, mój
mąż ze swoim zwatpieniem w miłość "świetą" i jedyną i ze swoja tęsknotą za
nieodwracalnym i za koniecznościa wyboru jednego z tych uczuć.

[anya1]

To ja zdradziłam. Z większością cytowanych banalnych atrybutów zrady. Mój mąż
dowiedział się od żony mojego kochanka. Pięć lat mojego szamotania się,
egoizmu, głupoty zrozumiała w jednej chwili. Kiedy zobaczyłam ciężar całej
mojej przeszłości na twarzy mojego męża. To ja próbuję walczyć o nasze
małżeństwo i wiem, że tylko miłość może uratować, miłość we mnie a nie miłość
od niego. Ja muszę dawać jak najwiecej i mam nadzieję, że pozwoli mu to
odbudować zaufanie i miłość. Czuję jakbym przez te lata nie wiedziała co to
miłość. To dawanie, oddawanie siebie. Wszystkie bzdury o tym, że musimy myśleć
o sobie, nie poświęcać się można wyrzucić do kosza. Robią z nas tylko
nieszczęśliwych ludzi goniących za tym czego im jeszcze brakuje. A to jest
proste. Miłość. Taki wybór. Modlę się tylko, żeby nie było za późno.

[Gość: pep5]

Ja wybaczyłam.......po miesiącu okazało się że dalej mnie zdradza:(

[Gość: kiki]

A co gdybyś się w nim zakochała, albo on w tobie?Nie musicie od razu skończyc w
łóżku.Jak byś sie czuła wtedy na miejscu żony. Nie czułabyś sie zdradzona.Jak
by się wtedy wszystko potoczyło?.....lub potoczy:]

[Gość: Iwona]

i ty poprzez swoja przyjazn do jej meza wyleczysz to ich
malzenstwo - wybacz ale jestes naiwna

[Gość: mysza]

[Gość: m**]

> dzięki baśka :-)) chciałam jeszcze coś dodać do swojej wypowiedzi....
niestety
> nie moja to wina, że żona kolegi nie rozumie podstawowej rzeczy czyli, że
nie
> poświęca swojemu mężowi wystarczająco dużo czasu, aby czuł z nią więź i czuł
> się jej potrzebny.....
I wiesz to od niego??? Oj, naiwnaś Ty, "przyjaciółko", naiwna.... A zapytaj
go, ile czasu on poświęca na rozmowę z żoną... Na próby rozmowy... o czym
chciałby porozmawiać... Czy pomaga w domu, aby odetchnęła i żeby razem mogli
usiąść i pogadać.... Czy zaprasza ją na kawę, kolację, czy choćby hamburgera.
Ty naprawdę jesteś egoistką. I napawasz się tym, że facet do Ciebie leci...
Fantazjom zaś swoim Twój "przyajciel" dał wyraz w komunikatorze...
Więc jeśli WY - moi oponenci - opuścilibyście przyjaciela w
> takim momencie (chodzi o wsparcie i rozmowę, a nie przytulanki i sex) to
> współczuję Waszym przyjaciołom,jeśli ich macie ....
NIe opuściliśmy, ale żona przyjaciela odczuwała dyskomfort z powodu więzi
rodzinnych, jakie zachodziły pomiędzy mną i największą miłością
mojego "przyjaciela" (był to przyjaciel z dzieciństwa, a nie z biura. Ona źle
znosiła nasze kontakty, a mieli prawo sami zdecydować o swoim zyciu. PO pewnej
przerwie (zastosowałam się do jej życzenia) widujemy się i ona ma 200%
pewności, że ani ja, ani moja krewna (jej poprzedniczka) nie stanowimy
zagrożenia dla jej rodziny. Zatem, to jest wykonalne, ale trzeba spojrzec
dalej niż czubek własnego egocentrycznego nosa arogantki!
PS Jeśli im się nie układa, niech się rozwiodą, ale faceci to tchórze...
lepiej mieć wikt, opierunek, niańkę do dzieci, być dobrym weekendowym
tatuśkiem, a na boczku "przyjaciółkę" do pogadania... a potem inną... do czego
innego.... Fu... Tchórzostwo i arogancja!

[Gość: pep5]

Biedny to on dopiero bedzie jak nie znikniesz z ich zycia.Zrozum że dopóki ty
bedziesz(a jestes dla niego miłą odskocznią) to on nigdy nie zacznie sie starać
i rozmawiac ze swoja żoną, żeby naprawić małżeństwo!!!

[Gość: ada]

Gość portalu: g69 napisał(a):

> Przeczytałam te wypowiedzi zdradzanych i opowiem coś innego……
> coś z innej strony.
> Minął już ponad rok od tych zdarzeń, ale wciąż o nich pamiętam.
> Mam w pracy kolegę-mogę nawet powiedzieć, że to mój przyjaciel-

> znamy się osobiście, pracujemy w tej samej firmie, ale w
różnych
> miastach. Spotykamy się kilkanaście razy w roku, natomiast
> najczęściej nasze rozmowy prowadzimy używając komputera (maile
+
> komunikator). Kiedyś zaczęliśmy rozmowy na bardzo różne
tematy,
> zwykłe, codzienne, firmowe, domowe. Mogliśmy pogadać o
> wszystkim, naprawdę o wszystkim. Doszliśmy również do tematów
> bardziej osobistych. Naszych związków, przyjaźni, miłości,
> seksu. On zaczął mówić o niemożności dogadania się z żoną w
> wielu sprawach, a ja o moich nieudanych związkach. Wspomniał
też
> o tym, że nie wie czy wytrzyma w tym małżeństwie…. Doradzałam
mu
> zawsze rozmowę z żoną i wyjaśnienie wszystkiego. Była też
między
> nami rozmowa... hmm...powiedziałabym o podłożu erotycznym.
Było
> to coś jak pieszczoty tyle, że wirtualne i to on był stroną
> aktywną. Ale nadal była to tylko rozmowa. Niedługo potem
> dowiedziałam się od niego, że jego żona przeczytała to
> wszystko.... I cóż w tej sytuacji robi żona??? Najpierw robi
> zadymę w domu i pyta męża jak mógł rozmawiać w ten sposób z
> kimkolwiek innym niż ona?? Następnie pisze do mnie, zwracając
> się po imieniu, „bo dobrzy znajomi jej męża są też jej
> znajomymi”. Pisze, że bardzo się cieszy, że bardzo dobrze
> dogaduję się z jej mężem, ale ma do mnie prośbę: żebym
> ograniczyła swoje kontakty z jej mężem do służbowych, a do
> pieszczot zaangażowała kogoś innego – najlepiej kawalera. Mam
> zapomnieć o jakimkolwiek dalszym ciągu tych rozmów. Dodała
też,
> że być może kiedyś wyjdę za mąż i też przeczytam jak mój mąż
> dopieszcza swoją koleżankę, a to jak zapewniła nie jest
> przyjemne…. Podpisała się inicjałami, co od razu zrodziło w
> mojej głowie pytanie: czyżby kobiecie zabrakło odwagi żeby
> podpisać się pod tym tekstem??? Jednak cały ten tekst był dla
> mnie informacją, że ona chce ratować małżeństwo i zapobiec
> ewentualnemu romansowi jej męża. Natomiast ja poczułam się w
tej
> sytuacji idiotycznie, bo przecież ani nie namawiałam
specjalnie
> przyjaciela do tych rozmów, nie wyciągałam z niego jakie ma
> problemy-to naprawdę wyszło spontanicznie. Nigdy też nie
doszło
> między nami do żadnej sytuacji intymnej.
> On miał do mnie wtedy tylko jedną prośbę: nie dyskutuj z nią,
> spróbuję z nią porozmawiać-może przejrzy na oczy i dogadamy
się.
> Bo to co przeczytała otwarło jej oczy, więc może zrozumie o co
> tu chodzi?? Stwierdziłam wtedy, że tak naprawdę to ona powinna
> się zastanowić dlaczego jej mąż nie rozmawia z nią tak jak ze
> mną?? Dlaczego z nią nie ma tak dobrego kontaktu jak ze mną,
bo
> to tutaj był podstawowy problem. Rozmawialiśmy z nim także o
tym
> jej tekście. I on też się zdziwił, że nie podpisała się pod
nim.
> W każdym razie odpisałam, że anonimy mnie nie interesują i
żeby
> się przedstawiła skoro pisze tak mocny tekst. W odpowiedzi
> dostałam informację, że to co napisała miało przemówić do
mojego
> sumienia, dobrego wychowania i kobiecego szacunku dla samej
> siebie i jeśli do zrozumienia tego jest mi potrzebne jej imię
to
> podaje mi je………
> Tym razem mnie uraziła, naprawdę uraziła. Nie miałam w tej
> sprawie NIC na sumieniu, wychowana jestem chyba lepiej niż
ona,
> bo nie czytam cudzej korespondencji, a co do szacunku dla
samej
> siebie to mam go na tyle dużo, że nigdy nie wdawałam się w
> związki z żonatymi facetami. Zastanowiło mnie też jak można
> pisać coś takiego do kogoś, co do kogo nie ma się pewności, że
> zrobił coś złego?? W tej sytuacji dalsza wymiana zdań wydała
mi
> się zbędna. Stwierdziłam, że nie będę się tłumaczyć z czegoś,
> czego nie zrobiłam.
> Ale to jeszcze nie koniec tej historii. Oczywiście rozmowy z
> przyjacielem prowadzimy nadal. Nadal się spotykamy. I nadal do
> niczego między nami nie doszło. Tyle, że jego żona nie wie o
> tym. I w związku z tym wciąż, po upływie ponad roku, robi
> awantury, oskarża go o romans i wymyśla, czego to jej mąż
> zapewne ze mną nie robił…???? To po prostu jakiś horror. Ona
> chyba nie zdaje sobie sprawy, że sama niszczy to małżeństwo.
> Swoją podejrzliwością, zazdrością i …… zbyt bujną wyobraźnią.
A
> mój przyjaciel ?? Czasem mi o tym opowiada, choć robi to
> niechętnie, bo widać, że strasznie go to męczy.
> Dodam tylko jedno- ZDRADZANI (lub ci, którzy podejrzewacie
> tylko, że BYĆ MOŻE jesteście zdradzani) zastanówcie się zanim
> zaczniecie krzywdzić siebie, partnerów i ich przyjaciół,
> znajomych, kolegów. To do niczego nie prowadzi, a działa
> destukcyjnie na wszystkie zaangażowane w to osoby.

Nie mogę uwierzyć że osoba, która to napisała nie widzi żadnej
swojej winy w niszczeniu związku swojego kolegi z pracy. W pracy
powinny toczyć się między wami tylko rozmowy służbowe. Gdyby nie
twoja ingerencja, ten związek trwał by nadal bez burz. Dlaczego
pozwalasz sobie na prawo rozmów intymnych z partnerem innej.
Zastanów się czy byłabyś zachwycona dowiadując się o podonych
rozmowach twojego partnera. Zacznij myśleć głową...

[Gość: Ela]

To, co napisałaś jest mi skądinąd dość znajome, gdyż przeżyłam właśnie niemal
identyczną historię. Z tą różnicą, że to ja byłam obsadzona w roli
zdradzonej/nie zdradzonej(?) żony. Różnica polegała też na tym, że nie
widziałam większego sensu, żeby wypisywać maile do obcej, bezczelnej baby,
która od przyjaźni biurowo-internetowej przeszła już do etapu, kiedy nacisnęła
mojego ślubnego, żeby podjął jakieś życiowe decyzje (czyli chyba odszedł od
żony i żył z nią). Różnica polega też chyba na tym, że mojemu mężowi chyba
bardziej zależy na naszym związku, niż Twojemu przyjacielowi, bo ostatnio ta
znajomość zaczęła go już męczyć (to, ze ona zaczęła naciskać i ta niby-
przyjaźń damsko-męska, jak ją określała okazała się banalnym romansidłem)i ja
dowiedziałam się o tym, kiedy praktycznie było już po wszystkim.
To nie jest tak, ze żona jest sobie winna, bo nie ma dostatecznie silnego
kontaktu z mężem, prawda jest taka, ze nowość jest zawsze atrakcyjniejsza od
tego, co się zna. Nie bądź zatem taka pewna, że jesteś lepsza od jego żony. A
swoją drogą facet tez jest niezłym draniem, skoro cały czas żyje w takim
zakłamaniu, skoro jego żona jest taka zła, to dlaczego tego jej uczciwie nie
powie, a może jest mu wygodnie mieć ciepłe gniazdko w domu, a w pracy
poflirtować internetowo z koleżanką, żeby podnieść swoje meskie ego. Ty
piszesz, że specjalnie nie zabiegasz o tę znajomość, ale przyznasz, że chyba
nie z każdym kolegą z pracy uskuteczniasz rozmowy "o erotycznym podłożu", to
wymaga jednak pewnego stopnia zażyłości między ludźmi, a tę zażyłość
zbudowałaś wspólnie z kolegą z pracy (w przeciwnym wypadku byłoby to po prostu
molestowanie). Tak więc droga "g69" trochę uczciwości proszę...

[heera]

Elu masz rację.Gdyby od dziewczyn pokroju g69 można było oczekiwać więcej
uczciwości, mniej egocenyryzmu.Jestem tą zdradzoną.Moja historia zaczęła
sięniewinnie.Początkowo były opowieści o sekretarce,jaka ona
jestdzielna,pracuje, uczy się i sama utrzymuje się ,bo z ojcem ma zły kontakt/
co zresztą okazało się kompletną bzdurą.Ja współczując jej zabiegałam żeby nie
została zwolniona z pracy.Potem były niewinne liściki,sms,telefony w trakcie
urlopu.Mężowi imponowało zainteresowanie ze strony kobiety o dwadzieścia lat
młodszej.I dla mojej rodziny ,moich synów zaczął się bardzo trudny
czas.Rozumiem kobiety zdradzonei nie znajdę usprawidliwienia dla drugiej
strony.Były rozmowy,prośby,kłótnie.Pani się ośmiesza- padała odpowiedz.Ale dla
rodziny i dzieci,dla męża którego kocham,dla dwudziestu lat życia można
się "ośmieszać".W małżeństwie nie ma miejsca na nieszczerość bo to doprowadza
do braku zaufania.Myślę że młode kobiety ,z braku doświadczenia, nie wiedzą
jak strasznie krzywdzą inne kobiety.

[Gość: KAWA]

wszystie kochanki naszych mężów ( czy to panny czy mężątki)do GAZU. Życzę by
ich faceci puścili je kantem to posmakują roli zdradzonej zony.Pożują szczęście
zdradzonej.

KAWA do lekarza! (n/t)

[Gość: girlfriend]

[Gość: ronin]

eee tam

[Gość: koko]

Skonsumowanie tego związku to moim zdaniem tylko kwestia czasu, nie oszukuj
się. I zastanów się, czego właściwie oczekujesz po tej "przyjaźni".
O JEGO oczekiwaniach nie wspominając.
No i rzeczywiście, co za flądra z tej żony, jak śmie nie ufać swojemu mężowi!
Zwłaszcza, że jak wspominasz, ukrywacie się ze swoją korespondencją.

[Gość: Emilka B.]

Mnie dziwi taka rzecz: dlaczego, zamiast zrozumiec
tę kobietę (w koncu nie napisala nic obraźliwego za pierwszym razem), czepialaś
się, że podpisala się inicjałami. Wiedziałaś, od kogo ten list, więc co to za
cyrki z tymi inicjałami. Bardzo niewrazliwe. A oprocz tego, faktycznie jestes
egocentryczna, bo najwyraźniej cenisz swoja przyjaźń znacznie wyźej niz czyjes
małżeństwo. On, gdyby był porządnym człowiekiem, już dawno powinien rozluźnić
wasze kontakty, choćby dlatego, że ranią one jego żone. A Ty powinnaś mu dopomóc
w podjęciu tej decyzji (o rozlużnieniu kontaktu). Nie robiąc tego, oboje
jesteście nie w porządku, i wmawianie sobie że "nic nie było, więc nic złego nie
zrobiłam" to jakaś dziecinada.

[Gość: Olga]

Czytam te listy o zdradach i zadaje sobie pytanie,czy kazda ze zdradzonych zon
decydujac sie na malzenstwo, na podpisanie papierka, zadala sobie pytanie, czy
tak bedzie pieknie przez cale zycie,czy zostawila sobie 20 % na to ze kiedys
cos zlego miedzy wami moze sie wydarzyc,ze za meza birze sobie czlowieka
ktorego tak naprawde nie poznala do konca, ze przysiega malzenska to sa tylko
slowa i ze ludzie z biegiem lat sie zmieniaja.
Zdrada jest i bedzie i nie ma co sie nad nia rozwiodzic,jedne zony o tym wiedza
inne zyja wiele lat w nieswiadomosci ze sa zdradzane.Ale mezczyzna ktory kocha
swoja zone, szanuje ja nigdy nie zdradzi.
Nie mozna tu winic kobiet (kochanek)bo to nie one zabiegaja o wzgledy i na sile
nie wypychaja sie do lozka, tylko mezczyzni robia wszystko zeby zdobyc
kobiete,zachowanie samca.
Napewno nie jedna zona chcialaby aby jej maz byl dla niej taki jaki jest dla
kochanki, wiec albo trzeba sie postarac zeby meza zatrzymac przy sobie albo
nalezy zazdroscic jaki wspanialy jest dla kochanki.Kiedys padlo stwierdzenia ze
kochanka nie dorasta zonie do piet,jest gorsza od zony, chyba ktos sie pomylil
kiedy to pisal,zawsze kochanka jest w czyms lepsza od zony,inaczej jakby
wszystkie zony byly idealne to po co facet bralby sobie kochanke?
Zdradzone zony maja urazona swoja kobieca dume,ale musza sie dobrze nad soba
zastanowic gdzie i kiedy popelnily błąd, ze ich wlasny maz poszedl sobie do
innej, moze powinny cos zmienic w sobie, radze sie dobrze nad tym zastanowic.
Przeszlam przez zdrade mojego meza i to ona kochanka otworzyla mi oczy na swiat
i na to jaka jestem (niestety ona byla lepsza odemnie),nie walczylam o swojego
meza jak lwica, zachowalam stoicki spokuj i zaczelam zmieniac siebie.Minelo juz
wiele lat, ja jestem inna kobieta.Nasze malzenstwo sobie trwa ale juz na innym
ukladzie tworzymy fajny kumplowski duet,uczucia dawno minely,a najwiekszym
sukcesem jest to ze maz szanuje mnie za to ze cala ta sytuacja ze zdrada
przeszla spokojnie bez krzyku bez awantur z pelnym zrozumieniem z mojej
strony.Napewno ktos zada pytanie dlaczego tak postapilam? poprostu staralam sie
zrozumiec dlaczego to robi, co sie dzieje w jego sercu w jego duszy,szukalam
przyczyny,staralam sie postawic w jego sytuacji, probowalam zrozumiec ta
kobiete (chyba na jej miejscu nie oparlabym sie takiemu facetowi jak moj maz)i
chyba najwazniejsza rzecz, robilam to wszystko sama,nie chcialam sluchac rad
dobrych przyjaciolek czy kolezanek,bo to byl wtedy tylko moj problem.Dumna
jestem z tego ze potrafilam sie tak zachowac, ze nikt nie ucierpial z calej
trojki.
Dlatego nie stoje po stronie zdradzonych zon ani kochanek,takie jest zycie,
wszystkie sa wspanialymi kobietami.Pozdrawiam

[pestka03]

Moim zdaniem kochanki często nie są w niczym lepsze od żon(może w Twoim
przypadku było akurat inaczej),są tylko inne,NOWE.A co powiesz jeśli facet
zdradza kochankę z inną kochanką,albo nawet kilkoma innymi.Jak to wytłumaczysz?
Wszystkim kolejnym czegoś brakuje.... i powinny szukać winy w sobie???Przecież
to chore?A może raczej z takim samcem coś jest nie tak???

[Gość: sliva]

Facet ma tzw niską samoocenę,czyli mówiąc krótko i dosadnie-jedna wielka kupa
kompleksów,ktore leczy w ten właśnie sposob.Wydaje mu się,że im więcej panienek
tym jest bardziej męski.

[megxx]

Zdrada kobiet kojarzy mi się z konkretnymi brakami w związku(albo uczuć,
zainteresowania z drugiej strony, albo normalności), zdrada mężczyzn jawi mi
sie inaczej. To mężczyźni kreują sie na poligamistów. Dla nich uczucie i seks
to dwie różne sprawy, mogą się łączyć lub występować niezależnie z innymi
partnerkami. Może to jest prawdą, a może sprytnym męskim wytłumaczeniem na
różne okoliczności. Gotowośc mężczyzn do uprawiania seksu nie wymaga
zaangażowania kory mózgowej, wystarczą bodźce wzrokowo-dotykowe(dla niektórych
prosta zasada:wszystko co sie rusza i nie ucieka na drzewo). Myślę, że jest też
inna grupa mężczyzn, też chętnie by tak postępowali, ale jakieś geny, czy
zasady, czy nie-wiadomo-co wyhamowywuje te atawistyczne zachowania. Oni
zdradzają rzadziej lub wcale.
Czy jest wiele kobiet, które poszłyby do łóżka niezaangażowane uczuciowo?
A mężczyźni nie raz kochają sie w żonie(i nie chcą od niej odejść) a sypiają z
inną.

[Gość: Bambi]

Smutne, ale takie jest życie.Felieton p. Wrzosińskiej jest
prawdziwy aż do bólu. Jeżeli chcesz walczyć o związek po
zdradzie, zejdź parę poziomów w dół i zapomnij o godności. Czy
naprawde warto? No, chyba że chce się mieć w domu spółkę cywilną
z o.o. Nie wierzę w to, że po zdradzie małżonkowie odnajdą się
na wyższym poziomie. Szkoda życia. Moja personalna opinia jest
taka, że w pewnym momencie z jednej bądź obu stron wypala się
miłość. Zdrada jest tego sygnałem.Pozostaje przywiązanie, a ono
rodzi ból. Posty, które tu przeczytałam, potwierdzają to.
Akceptacja tego prawa niesie spokój.

[megxx]

W postach jest za mało wypowiedzi zdradzających, co czują, dlaczego nie
potrafią najpierw powiedzieć rozstanie, potem nowa miłość, co czują gdy wrócą
na łono rodziny. I niekoniecznie chodzi o jednorazówki, tacy są czymś skażeni i
podlegają innym zasadom.(np. nie rokują nadziei, że to się nie powtórzy).
Dlaczego jak coś sie nie układa po naszej myśli, to najpiew skłonni jesteśmy
się fałszywie pocieszać(oszukiwać), zamiast szukać rozwiązań problemów.
Dlaczego coraz częściej forumowicze piszą o potrzebie akceptacji możliwości
zdrady, wręcz uznaniu jej za składnik związku. TO PATOLOGIA.

[Gość: cox2]

do megxx

Nie wiem jak tlumacza zdrade inni, ja otrzymalam wyjasnienie, ze to jest rzecz
bez znaczenia, nie majaca wplywu na nasz zwiazek, ze tak dlugo jak miedzy nami
wszystko uklada sie dobrze to nie ma mowy o zdradzie. Najwazniejsze sa relacje
miedzy nami a tamto to taka inna bajka. Jest to bardzo wygodne tlumaczenie
nie majace pokrycia w rzeczywistosci, bo stosunek meza do mnie ulegl bardzo
wyraznej zmianie widocznej dla wszystkich, lecz nie dla niego. On uwazal, ze
wszystko jest o.k., podczas gdy oddalil sie ode mnie, od dzieci i rodziny i
nawet tego nie zauwazyl. Dla mnie zdrada "fizyczna" nie ma takiego ciezaru
jak zdrada psychiczna, przez ktora rozumie wiez emocjonalna z inna kobieta,a
tak wlasnie bylo w moim przypadku. Maz byl ze mna i dziecmi, a tak jakby go
nie bylo. Nie wolno tez zapominac, iz zdrada pociaga za soba klamstwa,
oszustwa, rozne podlosci o ktorych tak jak o zdradzie, tak trudno zapomniec.
Bo po takim koszmarze trudno spodziewac sie, ze przekrecimy kluczyk,
przeprosimy, wyznamy milosc i obiecamy poprawe, a wszystko wroci do normy.

[lafemme5]

wizyte na www.dearpeggy.com - dla znajacych jezyk angielski. Ta strona jest pod
opieka psycholog, ktora tym tematem zajmuje sie od przeszlo 20 lat, a temat
zna i od strony badan naukowych i z autopsji. Mozna sie tam dowiedziec o
przyczynach zdrad, i ich emocjonalnie dewastujacego impaktu.
Pozdrawiam serdecznie, znajaca temat z autopsji.

[megxx]

Gość portalu: cox2 napisał(a):


>
> Nie wiem jak tlumacza zdrade inni, ja otrzymalam wyjasnienie, ze to jest rzecz
> bez znaczenia, nie majaca wplywu na nasz zwiazek, ze tak dlugo jak miedzy nami
> wszystko uklada sie dobrze to nie ma mowy o zdradzie. Najwazniejsze sa relacje
> miedzy nami a tamto to taka inna bajka.

Może nie miałoby wpływu, gdyby nie kradzież czasu i myśli, które mogłyby być
poświęcone Wam. Ja zapytałabym co wybiera, czy nas, czy siebie. Drugiej szansy
nie dałabym nigdy.

On uwazal, ze
> wszystko jest o.k., podczas gdy oddalil sie ode mnie, od dzieci i rodziny i
> nawet tego nie zauwazyl. Dla mnie zdrada "fizyczna" nie ma takiego ciezaru
> jak zdrada psychiczna, przez ktora rozumie wiez emocjonalna z inna kobieta,a
> tak wlasnie bylo w moim przypadku.

Co do więzi emocjonalnej u mężczyzn-czasem mam wątpliwości, czy oni w
ogóle mają emocje.

> Bo po takim koszmarze trudno spodziewac sie, ze przekrecimy kluczyk,
> przeprosimy, wyznamy milosc i obiecamy poprawe, a wszystko wroci do normy.

Po czymś takim nie możemy być tacy sami, a i związek jest już inny. Wszystko
zależy na co partnerzy się zdecydują, jak zaczną zaleczać rany. Blizny i tak
zostaną.
Ale mam nadzieję, że nie należysz do tych co proponują zdradę wpisać w
charakterystykę małżeństwa.

[Gość: Ela]

Gość portalu: Bambi napisał(a):

> Smutne, ale takie jest życie.Felieton p. Wrzosińskiej jest
> prawdziwy aż do bólu. Jeżeli chcesz walczyć o związek po
> zdradzie, zejdź parę poziomów w dół i zapomnij o godności. Czy
> naprawde warto? No, chyba że chce się mieć w domu spółkę cywilną
> z o.o. Nie wierzę w to, że po zdradzie małżonkowie odnajdą się
> na wyższym poziomie. Szkoda życia. Moja personalna opinia jest
> taka, że w pewnym momencie z jednej bądź obu stron wypala się
> miłość. Zdrada jest tego sygnałem.Pozostaje przywiązanie, a ono
> rodzi ból. Posty, które tu przeczytałam, potwierdzają to.
> Akceptacja tego prawa niesie spokój.

Myślę jednak, ze to nie jest takie proste. To nie jest tak, ze wypala się
miłość - ona po prostu nie zawsze jest taka sama, podlega zmianom w czasie.
Zwiazek zawsze warto ratować wtedy, jeśli partnerom na nim zależy, bo jeśli
nie, to rzeczywiście nic nie można już zrobić. Inną sprawą są oczywiście
skutki zdrady - szczególnie dla zdradzonego, bo to on musi się z tym uporać
emocjonalnie. Związek traci swoją "niewinność" i czy nam się to podoba, czy
nie jest już inny, choć niekoniecznie gorszy. Czasem zdrada hartuje związek w
ten sposób, że - jak z każdego błędu życiowego - możemy z niej wynieść jakieś
nauki na przyszłość. Podstawowa nauka jest taka, że na miłość trzeba cały czas
chuchać i ją pielęgnować, poza tym być czujnym, ale nie mam tu na myśli
inwigilacji partnera, ale raczej zważanie na to, by zbyt nie oddalić się od
siebie emocjonalnie. Sama jestem dowodem na to, ze pomimo zdrady miłość może
trwać.

[Gość: heera]

Zgadzam się z Tobą.Każdy związek zmienia się wczasie.Zauroczenie, miłość
powinny przeobrazić się w przyjazń.Jeżeli przyjazń jest prawdziwa przetrwa
najtrudniejsze chwile.Jeżeli partnera traktujemy jak swoją najbliższą
rodzińę,znajdziemy w sobie dość siły na wybaczenie,zrozumienie.Moim zdaniem im
dłużej trwa związek tym trudniejsze są decyzje.

[aquarius72]

Mój mąż, kiedy przyparłam go do muru i powiedziałam, że skoro mu ze mną tak
źle, to niech odejdzie do niej załamał się i powiedział, że "nie może żyć beze
mnie, tak jak nie można żyć bez powietrza", więc nie jest tak, że zdradza się,
bo miłość się skończyła, powody są różne. Cóż, jesteśmy tylko ludźmi, możemy
popełniać błędy. Ważne jest tylko, żebyśmy chcieli je naprawiać.

[Gość: pestka03]

do Slivy
Pewnie masz rację.Po wielu przemyśleniach też doszłam do takiego wniosku.

[Gość: Bambi]

Przyjaźń to bardzo cenna rzecz, ale przyjaciół można mieć
wielu.Przyjaźń nie równa się miłość, choć w miłości przyjaźń
odnajdziemy. Miłość wyklucza zdradę, moim zdaniem. A jeżeli
zdradzający deklaruje "Nie mogę bez Ciebie żyć tak jak nie mogę
żyć bez powietrza...", świadczy to po prostu o jego słabości. I
przywiazaniu, przyjaźni też. Oraz o tym, że nie kocha tamtej
trzeciej. I jeszcze jedno - przyjaźń nie jest doskonalszym
stopniem miłości. Nie oszukujmy się.

[yyysi]

a moze to seksoholik? To mozna leczyc...

[an70]

Przeczytalam ten list z duza uwaga i podziwem dla autorki za jej opanowanie i
madre slowa. Jest to jedna z niewielu wypowiedzi, ktora nie sprowadza sie
wylacznie do potepienia tej drugiej i obrzucania najgorszymi wyzwiskami, a
nawet jak ktos tu napisal "te drugie kwalifikuja sie tylko do gazu", no a
przede wszystkim ze "nie sa kobietami" i za to, ze co niektorzy panowie
zapomnieli o tym, ze maja u boku wspaniale zony, dzieci... powinny cierpiec
niewyobrazalne meki. No wiec z calym szacunkiem dla wszystkich żon, to nie
jest zawsze tak, ze ta druga (ta wywloka jak sadzicie - lagodnie mowiac) z
premedytacja czyha na waszego meza, aby na bezczelnego wepchac sie do jego
lozka, zabrac czas, mysli, uczucia, ktore to wam sie naleza. Ja sama jeszcze
nie tak dawno temu nie potrafilam znalezc usprawiedliwienia dla takich
sytuacji, kobiet, ktore staja sie przyczyna cierpienia zony takiego
nieodpowiedzialnego hipokryty.Ale do czasu. Kiedy sama nie stalam sie ta...
przez ktora cierpi inna kobieta, ktora na to nie zasluguje.Nie wiem kiedy i
jak to sie stalo, ze przyjazn zamienila sie w uczucie, ale z pewnoscia nie
chcialam tego i rowniez bardzo cierpie z tego powodu.Ja bynajmniej nie
planowalam z zimna krwia wejsc w czyjes zycie malzenskie (wiem, ze to brzmi
jak glupie usprawidliwianie sie)ale czlowiek, ktory jest mezem innej kobiety
postanowil wejsc w moje zycie za wszelka cene, dazyl do celu bardzo
dlugo,pierwszy mowil o uczuciach i podobno to bylo gleboko przemyslane, razem
plakalismy itd, ale to niewazne. Tak przyznaje sie do tego, ze bardzo go
kocham, jak nigdy dotad, ale wiem, ze to uczucie zakazane i niemozliwe.
Dlatego prosze go, zeby zniknal, zapomnial o mnie na zawsze, nie szukal
zadnego kontaktu przez wzgledu na zone, na to co przezyli razem, wiem, ze nie
powinnam istniec w jego zyciu.Ale on wraca jak bumerang i nic do niego nie
dociera, ze dla nas nie ma i nigdy nie bedzie zadnej szansy a jemu nie wolno
jest mnie kochac. Wiem, ze jego zona tez cierpi, ale ja niestety jestem,
istnieje, nie zapadne sie pod ziemie, aby jej bylo lzej, nie zmienie tego, ze
jej maz mowi jej o tym jak bardzo mnie kocha, ze siedzi zamyslony, ze nie chce
z nia rozmawiac. Olga, bardzo trafnie napisala, ze "decydujac sie na
malzenstwo, na podpisanie papierka, zadala sobie pytanie, czy > tak bedzie
pieknie przez cale zycie,czy zostawila sobie 20 % na to ze kiedys > cos zlego
miedzy wami moze sie wydarzyc,ze za meza birze sobie czlowieka > ktorego tak
naprawde nie poznala do konca, ze przysiega malzenska to sa tylko > slowa i ze
ludzie z biegiem lat sie zmieniaja". Nigdy nie ma gwarancji, ze te uczucia,
ktore byly na poczatku, z chwila podpisania umowy na 'milosc i wiernosc
malzenska" przetrwaja do konca, chociaz wiele par ma to szczescie, ze pomimo
burz udaje sie razem wytrwac na zawsze.Prawda jest, ze mezczyzna, ktory bardzo
kocha i szanuje swoja zona nigdy nie doprowadzi do takiej sytuacji.Ale
niestety zycie bywa czasami bardzo okrutne, potrafi zeslac na dwoje ludzi
uczucie tak glebokie (nie chcodzi tu o seks), ze niestety rozsadek nie potrafi
juz nad tym zapanowac.Wiec zycie calej naszej trojki zamienilo sie w
pieklo.Niepotrzebne cierpienie, wylane łzy. Bo zadna zona, ani zadna ta druga
nie zasluguje na to.Pewnie przeczytam tu steki wyzwisk pod swoim adresem, ale
drogie panie... nie czuje sie, ani nie jestem "szmata", Nigdy nie wiemy, co
nas w zyciu spotka, nawet uczucie do zonatego faceta,tego sie nie planuje, nie
dazy za wszelka cene, tak sie czasami w zyciu namiesza, ze spotyka sie dwoje
ludzi, ktorzy nigdy nie powinni sie spotkac.To jest dramat dla wszystkich.A
sprawcy tego calego zamieszania? roznie bywa, jedni to robia naprawde z wielka
premedytacja, inni nie potrafia sie opanowac... a jeszcze inni naprawde
zakochuja sie, nikt z nas nie ma wylacznosci na milosc,ale oni tak samo
ponosza odpowiedzialnosc za bol, upokorzenie, lzy kobiety bedacej po tej czy
tez po drugiej stronie. To banalne, ale jestesmy tylko ludzmi,i te drugie nie
sa wylacznie (... i tu powinno byc zestawienie wszelkich obelg)to sa rowniez
kobiety,ktore takze cierpia i maja prawo rowniez czuc sie skrzywdzone. Moze
tym paniom, ktore tak "zyczliwie" zycza tym "potworom, nie-kobietom") takich
straszliwych cierpien, aby zaznaly tej 'pseudo" slodyczy jakiej sie zaznaje
bedac ta druga. Zdarza sie, ze sa kobiety, ktore pakuja sie w uklad z takim
panem nie zastanwiajac sie nad konsekwencjami,dla zabawy itp, ale sa tez
takie, ktore niestety naprawde zakochuja sie i to czasami nawet z
wzajemnoscia. Na zakonczenie wypada zyczyc tylko, aby jednych i drugich bylo
jak najmniej, lecz to nieuniknione.

[Gość: kalina]

Czytam rózne opinie, czasami myślę to o mnie pisze Pani, która rozumie mojego
męża. Ba, była uprzejma i zadzwoniła do mnie mówiąc mi, zebym jej nie
przeszkadzała w pracy. Nie wie jak bardzo bolą mnie jej przyjazne rozmowy z
moim mężem. Spotykają się kilka razy w roku, przy okazji służbowych
spotkań.Kiedy byłam w szpitalu moj mąż zadzwonił do niej żaląc sie jej na
kolejne kłopoty żoną, zapomniał tylko o naszej córce, która musiała wysłuchac
tych zwierzeń. To oczywiście jest tylko przyjażń, tylko przyjażn. Pani jest
taka wyrozumiała, Pani jest taka wspołczująca,mój maż dzwoni do Pani w wieczór
wigilijny, w Sylwestra, tak się martwi, żebym Pani nie skrzywdziła. Pani go tak
rozumie, taki miły Pan, o wszystkim można z nim porozmawiać,przychodzi do domu
podpity, bluzga wyzwiskami, poniewiera, poniża, miota się, nienawidzi, nie
bierze odpowiedzialnosci za własne zachowanie. Jutro przyjdzie do biura wyśle
Pani miłego maila, porozmawia, ale czy opowie to co powiedzial żonie, że jest
zerem ,ze On i Pani pracuje na takie jak Ona. Te urocze służbowe spotkania, po
których przyjeżdza z komentarzem, że życie może być piękne. Panie siedzą przy
ognisku, Panie tak dobrze rozumieja potrzeby Tego miłego Pana. Pójdzie Pani z
nim do sklepu, wybierze ładną bluzkę dla ich córki, żona to wie, nie wybierał
jej sam, bo nie ma gustu, ale Pani ma gust,to Pani przyznaje, Pani jest tylko
dobrą koleżanka, Pani nie widzi miny naszej corki, Ona sie tak cieszy z tej
bluzki, ale Ona czuje sie winna, Mama jest taka smutna, niby wszystko jest w
porządku, mama też chwali bluzkę, tylko dlaczego nie wybrała Pani jakiegoś
drobiazgu dla Niej?. Pani jest tylko przyjaciółką, Wie Pani o ich kłótniach, to
Pani wie o Jego uczuciach, o tym jak się czuje. Przyjażń jest czysta i
szlachetna w intencji. Po powrocie do domu może ignorować żonę, bo przecież
wszystko,co ważne zostało już powiedziane, wcześniej, w godzinach pracy, teraz
przyjdzie, zje obiad, pobawi sie pilotem ,jego prawdziwe życie emocjonalne
zawieszone. Jest w domu ,biedny i nieszczęsliwy, jego spełnienie emocjonalne to
Pani.Żona ma depresję?, opowie o tym Pani barwnie, nie zauważy nawet Pani
cierpienia, samotnosci tej kobiety, zobaczy Pani tylko Jego samotnośc i jego
cierpienie. Gratuluję.

[Gość: Kongo]

Siła Zdradzonych Reaktywacja
Piszę do tych wszystkich "zaangażowanych", może zamiast wypłakiwać się na forum
GW należy powiedzieć to tej drugiej osobie? Dlaczego tak łatwo opisać coś
ogółowi a tak trudno mówić? Dlaczego tak trudno słuchać?

[Gość: Abigail 7]

Poprzeni post mnie załamał. Co za naiwność i konsekwencja w
samousprawiedliwianiu się. Najczęściej małzeństwo też bywa poprzedzone długim
okresem przyjażni . Czy to gorsza przyjażń od tej jaką Pani zaproponowała?Po
co ' zagęszczać znajomość z żonatym mężczyzną? Czy skutki są trudne do
przewidzenia/ Czy jeśli czyś samochód podoba się Pani , jest wygodny i nic nie
kosztuje , to może go pani zaanektować ? Czy nie przypadkiem przykazania nie
kradnij i nie cudzołóż są przez tzw przyjaciółki są kompletnie ignorowane.Ten
pan , którego pani koch znudzi się panią tak jak żoną i znajdzie kolejną .....

[Gość: olina]

Podobnie jak olga przeszłam przez zdradę męża, wiedziałam,że wina leży po obu
naszych stronach. Mimo urażonej ambicji, przyjęłąm męża z powrotem, ale
podjęłąm decyzję ,że to możliwe pod kilkoma warunkami. Po pierwsze muszę mu
wybaczyć , po drugie nigdy mu nie będę tego wypominać , po trzecie tak jak
żyliśmy nie możemy dalej żyć.Myślę, że zawsze będę pamiętać co się stało.
Paradoks , ten romans nam pomógł, wydorośleliśmy. Ja postanowiłam coś z sobą
zrobić, uznałam, że musiał mieć powód jeżeli poszukał innej. To była i jest
ciężka praca , ale warto było.To była wariacka szansa i wykorzystałam
ją.Zmieniłam stosunek do męża , spojrzałam na niego nie jak na moją własnośc.
Pozdrawiam

[Gość: baba zona]

U mnie bylo podobnie i jest teraz dobrze - oj, jak dobrze... Tamto zle trudno
jest zapomniec, ale milosc sie odrodzila i to jest najwazniejsze.
Pozdrawiam cieplo.
:)))

[Gość: olina]

U mnie jest dodatkowy problem ,rodzina męża ,która wolała tamta. Właśnie
znalazłam u teściowej zdjęcia tamtej. I co mam zrobić?

[anya1]

Jak to zrobic? Walczę żeby ratować nasze małżeństwo. Zdradziłam. Chcę naprawić
wszystko! Pomocy!

[Gość: kot]

Olga, mnie się wydaje, że jesteś po prostu zimną rybą i tyle... Nikt kto na
prawdę kogoś kocha nie jest w stanie podejść racjonalnie do bycia zdradzonym...

[Gość: R]

Glupia jestes.
Egoistyczna i naiwna.
Odpowiedzialna i dorosla osoba nie pozwolilaby, zeby cos takiego sie zaczelo.
Moze i on byl strona aktywna bardziej, ale brak reakcji tez jest reakcja. To ze
mu na to pozwalalas swiadczy o Tobie, a nie o nim. On zrobil bardzo zle. Jego
zona probowala zastosowac lek na skutki, a nie przyczyny.
A Ty? Udajesz i wmawiasz samej sobie, ze jestes ofiara jego kombinacji. A sama
pozwolilas na to ze tamten zwiazek jeszcze sie pogorszyl. Po prostu dolozylas
do tego swoich dzialan.
Ze ze to nie Twoje malzenstwo, nie oznacza ze nie bierzesz za to co sie stalo
zadnej odpowiedzialnosci. Glupia jestes i niedorosla.

[Gość: myszka]

kobieto obudź się , jesteś w błędzie a żonę rozumię i to ona ma racje a ty ani
się obejrzysz i jednak... wylądujesz w..jego łóżku a wtedy już dla was
wszystkich będzie za późno!

[Gość: vicky_brown]

Ciesz się babo, że kobietka miała w sobie tyle klasy i nie przyjechała, by
nawalić ci po pysku. Najlepiej zwalić całą winę na te 'niedobrą żonę'. Obyś
nigdy nie musiała walczyć o swojego mężą i ojca twoich dzieci.

[Gość: mama]

To wcale nie musi byc tak, ze nie wie sie o niczym.Moj maz
uwazal, ze musi byc uczciwy wzgledem mnie .Jak? Otoz nie
oszczedzil mi niczego, zadnej wiadomosci, wiedzialam kiedy idzie
do niej, kiedy nie wracal wiedzialam gdzie jest, teraz
poinformowal mnie, ze ma syna...Nasze dzieci nie mialy nigdy
taty kumpla, taty opiekuna.Zjawia sie i w niedziele jedzie z
nimi na zakupy, zreszta coraz skromniejsze, bo przeciez trudno
jest utrzymac 2 rodziny.To, ze sie ze mna jeszcze nie rozwiodl,
to tak zwana presja srodowiska, no bo jak tu panie dziejku
zostawic zone z 4 dzieci? Najmlodsza miala pol roku kiedy moj
slubny poznal milosc swojego zycia.dowiedzialam sie , ze nigdy
mnie nie kochal, ze jestem nudna , nie pracuje bo mi sie nie
chce itd.Podbudowal mnie w sposob godny samca.Bylismy wtedy na
za grnica, on w tak zwanym trudnym dla mezczyzn wieku.Walczylam
poki sie dalo.Potem uznalam , ze juz nie ma o co.Wrocilam do
kraju, zabralam dzieci, poszlam do pracy, wnioslam o
alimenty.Zrezygnowalam z nich , gdy zgodzil sie placic mi takie,
jakich zazadalam.Ale napisal tak obrzydliwy list o mnie, ze az
go sobie skserowalam, zeby miec na pamiatke.Dowiedzialam sie, ze
on cale zycie pracowal , zeby mi zapewnic zycie na poziomie,
kupowal jwdzenie, a ja w sposob rozrzutny wydalam to co od niego
dostalam,musial placic moje dlugi i takie tam brednie.Jeszcze
jestem wsciekla , gdy sobie to przypominam.Dodam, ze nie
pracowalam, bo ministerstwo w ktorym byl zatrudniony ma takie
przepisy , ze zony
nie moga pracowac na etacie.
Najgorsze jest to , ze moj maz zaczal wierzyc w to wszystko, co
o mnie napisal, lacznie z tym, ze zalozylam alarm, zeby nie mogl
wejsc do domu.Zapomnial tylko, ze sa dokumenty, ze alarm
zalozyli nasi ostatni lokarorzy, a on zaplacil za to.
Moj dzis 14 letni syn zaczal sikac do lozka, bo tatus zabieral
go na wycieczki z nowa miloscia i jej corka.Ba, po lekturze
ksiazki Milosc we troje, moj slubny maz stwierdzil, ze on tez
tak chce.Nie zgodzilam sie i uznalam , ze chyba mam wariata za
meza.Dzis, po 2 latach od powrotu ,jego powrotu, moj nastapil 3
lata temu, jest miedzy nami tragicznie.Jestesmy oddzielnie, choc
w domu maz ma swoj pokoj i wscieka sie, gdy dzieci mu tam
buszuja.Ja juz nie reaguje na to.Musze byc czyjna, bo ktoregos
pieknego dnia dzielnicowy przyszedl uzyskac ode mnie opinie o
repatriantce pod moim dachem.Dowiedzialam sie wiec , ze mam juz
lokatorke.Zlozylam zastrzezenie, ze jako wspolwlasciciel bez
mojej wiedzy nie wyrazam zgody na meldowanie kogokolwiek.Jest na
tyle niewrazliwy, ze przyszedl, bym mu pomogla to zalatwic.
Mamy 14 letniego syna, ktory strasznie potrzebuje ojca.Nawet
najbardziej kochana mama nie jest ojcem.Pal licho uczucia do
mnie, stalo sie odszedl, ale on odszedl od dzieci i to mnie
najbardziej rani.
Najstarsza corka ma 19 lat i nie odzywa sie do ojca.Wie o
wszystkim, bo tatus jest zwolennikiem twardego howu.Dzieci nie
nalezy oszczedzac, maja poczuc strach zycia .
Najszczesliwsza jestem, gdy nie mam go caly tydzien w domu.I
pomyslec , ze to byl taki mily , sympatyczny facet, poki nie
zwariowal.Bo to nie jest chyba milosc to co go laczy z tamta
kobieta, bo i ja zdradza, ale ponoc to ich tylko bardziej laczy.
Jest wolny, wolny do bolu.Czasem nuci mi Myslowitz i nawet
jesli bede sam nie zmienie sie , to nie moj styl.
Sa prostytutki i to nie tylko te damskie, on musi sprobowac
wszystkiego, ja jestem na to za mala i nie rozumiem zycia.Coz,
chyba ma racje, jesli to jest zycie.
Czasem placze, ale z perspektywy tych 5 lat, kiedy jestem na
etacie zony,bez przywilejow ale z mnostwem obowiazkow
stwierdzam, ze jestem bardzo silna, ze nie przypuszczalam nawet
tak bardzo.Wzielam odpowiedzialnosc za siebie i moje dzieci, za
dom i prace,mam przyjaciol,wreszcie swoich a nie tylko jego.I
czasem umiem glosno powiedziec, jestem szczesliwa ,choc nie wiem
dlaczego.Po prostu mam juz z gorki, pogodzilam sie , ze juz nie
bedzie tak jak bylo, zaakceptowalam pewne moje stany iii, zyje...

[megxx]

Czy warto?
Czy na pewno nie możesz odejść z dziećmi?
Czy jesteś kolejną przywiązaną(uzależnioną) do domu, pieniędzy i poziomu życia?
To, ze dzieci potrzebują ojca jest pewne, ale, czy takiego?

[Gość: Majka]

Przeczytalam wiele artykulow tutaj... jedne sa bardziej drugie mniej
przerazajace. Wiem tylko jedno, zyje sie dla siebie. Jesli sie jest osoba
szczesliwa, osoby obok tez sa szczesliwe. A zwiazek sie ma po to, by w sumie
razem miec wiecej niz osobno. Ale najwazniejsze sa uczucia swoje. Najwazniejszy
nie jest on, ale TY!!!! Nawet dzieci w koncu odejda, albo powiedza ci ze twoje
zycie to twoj problem. Zyje sie dla siebie.
Wychowano mnie ze trzeba dawac, pozyczac, udostepniac, liczyc sie z uczuciam
innych, pomagac innym, nie byc egoista (bee tak nie wolno)..... teraz czytam
wspoczesne wychowanie dzieci: a w nim jak dziecko nie chce pozyczyc zabawki, to
nie mozna go zmuszac do pozyczenia, bo wtedy zaglusza wlasna potrzebe ochrony
swojego mienia, trzeba nagradzac ze sie odwazyl chronic wlasne uczucia, ze
powiedzial NIE!!!!!
Zyjcie dla siebie, szanujcie siebie.

[Gość: Maria]

Jesteś wspaniałą i piękną kobietą. Jestem pełna podziwu dla Ciebie i Twojej
determinacji. Również mądrości. Będzie to pewnie marne pocieszenie, ale wiem,
że tacy mężowie istnieją. Dręczą, zabijają i jeszcze nie mają wyrzutów
sumienia. Czasami, kiedy wydaje się nam, że nic dobrego nas już nie spotka,
sytuacja się odmienia. Życzę Ci tego z całego serca. Pozdrawiam.

[Gość: mama]

Mario, dzieki,

[38sama]

Bardzo Ci wspolczuje, pociechy z dzieci Ci zycze i szczescia pomimo wszystko

[Gość: nathan]

Myślę, że jestem albo za jakich czas będę takim mężem. Niestety. Trochę wynika
to z tego, że sam byłem zdradzany, a trochę z tego, że ciężko jest to wygrać ze
swoją słabością. Rożne rzeczy cię łamią, chociaż nie jest to żadne
usprawiedliwienie. Staram się jak najmniej zburzyć, bo wierzę jednak, że się
odnajdę, że się zmienię. Myślę że Twój mąż też może tak myśleć, chociaż nic na
to nie wskazuje. To okropne co napisał. Nie traktuje tego jak
usprawiedliwienie, ale czasami robisz coś przeciw temu co na prawdę czujesz. To
niemądre ale tak jest. Gratuluję Ci, że się odnalazłaś sama dla siebie. Nie
ratuje to relacji waszych dzieci z Tatą. Ale im jesteś lepsza tym więcej szansy
na odnalezienie dajesz mężowi. To co jak sądzę udało mi się zrobić dla żony to
to, że stała się samodzielna. Ma pracę. Ma z czego żyć. Może odejść lub mnie
wyrzucić jeśli chce. Nie wyrzuca mnie tylko daje mi odczuć, że nic dla niej nie
znaczę. Pewnie tak musi być zanim się to ostatecznie nie zawali albo naprawi.

Romans moze byc piekny

[Gość: kora]

Nie usiluje polemizowac z zadna ze stron zdradzanych, z ich
bolem i nieszczesciem na pewno autentycznym.
Chcialabym jednak dodac swoja historie na dowod, ze romans
pozamalzenski moze byc dobry, moze dac pozytywne rezultaty.

Jestem mezatka. Mam bardzo dobrego, kochanego meza, ktory jest
dla mnie najwazniejszy, ale m.in z jego powodu lecze sie od lat
na depresje. Rok temu poznalam kogos przez internet. Tez
zonatego i to szczesliwie. Bylo dla mnie bardzo istotne, ze
szczesliwie, bo gwarantowalo, ze nie zacznie sie miedzy nami nic
powaznego.

Zatem niepowaznie - czaty, SMSy, telefony. Czulam, ze odzywam,
ze ubywa mi lat, ze promienieje od srodka. Zrzucilam nawet pare
kilo - ze szczescia nie chce sie jesc. Wreszcie trafila sie
okazja, by spedzic razem jakis czas. Wykorzystalismy ja
skwapliwie a kiedy czas minal wrocilsmy oboje grzecznie do
domow.
Odleglosc nie pozwoli nam sie wiecej zobaczyc, ale tez wcale
tego nie pragniemy.

Jakie plusy?
Depresja poszla w kat, znow czuje sie prawdziwa, pozadana
kobieta, na nowo odkrywam zalety mego wspanialego meza (za
tamtego w zyciu bym nie wyszla...), mam fantastyczne wspomnienia
na dlugie zimowe wieczory zas maz cieszy sie, ze ma w domu
zadbana, szczesliwa i znowu zainteresowana seksem zone.

Nie rozbilismy niczego. Obdarowalismy sie tylko to, czego kazde
mialo w nadmiarze. Kazde odnowione, z nowymi silami (i nowymi
pozycjami ;-), wrocilo do rodziny.

Happy End...

do Mamy

[glajda]

Ale dlaczego to ciągniesz? Dlaczego ten człowiek ma pokój w twoim mieszkaniu?
jesteś silną, wspaniałą kobietą, prawo jest po Twojej stronie, rozwód byłby z
jego winy, mieszkanie Sąd prawdopodobnie przyznałby Tobie /bo dzieci z Tobą
mieszkają/, alimenty i to wysokie też. Dlaczego, dlaczego, dlaczego? jeżeli dla
dzieci, to taka ułuda normalności bardzo je rani i w dodatku uczy, że
małżeństwo to syf. Przepraszam za dosadne słowa. DLACZEGO?

[Gość: mama]

bo prawo wcale nie jest po mojej stronie, alimenty sa groszowe ,dom sad kaze mi
podzielic na pol,dzieci pozostana ze mna ,beda ciagane po psychologach, by
ustalic jak to z ta wiezia emocjonalna jest.Tylko z pozoru jest to takie
latwe...Bylam u adwokata, wiem co mowie.Pozdrawiam

Do mama

[anna-maria17]

Droga mamo, tego nie powinnas byla pisac. Skoro jest ci wazniejszy dom niz
zdrowie psychiczne twoich dzieci, to ponosisz dokladnie taka sama wine, jak ich
ojciec. Jesli by ci rzeczywiscie zalezalo na tym, zeby twoje dzieci sie
prawidlowo i spokojnie rozwijaly, to bys za kazda cene starala sie o ich dobro,
przedewszystkim. Sama sie zastanawialam, czytajac twoj post, dlaczego pozwalasz
na to wszystko? Dlaczego pozwalasz, zeby twoj maz wyrzadzal taka krzywde
dzieciom? Ale juz wiem. To nie chodzi o dobro dzieci. Chodzi o dom, chodzi o
alimenty i chodzi o ew udowodnienie, ze wplyw ojca na psychike dzieci jest
negatywny. A to wymaga troche zachodu. A dzieci kiedys wyrosna i pojda swoja
droga a dom ci zostanie. Pozostawiam to bez komentarza.

[Gość: krysia]

Jak czytam takie listy, to mnie szlag trafia. Czy wy wszystkie macie kupę
szmalu, czy żadna z was nie pracuje w budzetówce za 800zł, kiedy opłaty
miesięczne przewyższaja zarobki, ?Czy nie rozumiecie, że matki nie odchodzą,
cierpią, bo dzieci muszą jeść!Nigdy tego nie zrozumiecie, póki nie będziecie
miały 40 lat, męża- babiarza, wyższego wykształcenia i marnych 800zł(dwa lata
szukam dodatkowej pracy, setki ofert wysłanych i nic. Rodziny do pomocy też
żadnej.20 lat temu też byłam taka harda.