Forum Regionalne Podkarpackie Bircza
ZMIEŃ
    Dodaj do ulubionych

    słynni birczanie

    19.10.04, 16:40
    Zapraszam do wpisywania Waszych propozycji
    Obserwuj wątek
      • darino Jan Baraś-Komski 19.10.04, 16:48
        Urodził się w Birczy w 1915 roku. W 1939 roku ukończył Akademię Sztuk Pięknych
        w Krakowie. Działał w ruchu oporu. Zatrzymany podczas ucieczki na Węgry na
        granicy słowackiej, został wysłany do Auschwitz. Uciekł z obozu, po pewnym
        czasie został zatrzymany po raz drugi, uwięziony w więzieniu na Montelupich w
        Krakowie i następnie wysłany powtórnie do Auschwitz.
        Został wyzwolony przez wojska amerykanskie w czasie ewakuacji obozu i wyjechał
        do Stanów Zjednoczonych.
        Jest tam dość znanym malarzem.
      • darino Stefania Podgórska 11.11.04, 14:15
        Urodzona w Lipie (przysiółek Kuzie) w 1925 roku. W czasie wojny pracowała w
        Przemyślu. Podczas okupacji niemieckiej ukryła w schowku na strychu swojego
        domu 13 Żydów - wszyscy dotrwali do wyzwolenia. Po wojnie wyemigrowała do USA.
        W 1979 roku została odznaczona medalem "Sprawiedliwy wśród narodów świata".
      • darino Grzegorz Jankowski 11.11.04, 14:30
        Urodził się w Cisowej. W czasie wojny był komendantem posterunku policji
        ukraińskiej w Olszanach. Z całym posterunkiem zdezerterował w 1943 roku do
        lasu, tworząc sotnię UPA U-7 i przyjmując pseudonim "Łastiwka". Większość
        żołnierzy tej sotni pochodziła z Cisowej, dlatego Cisowa była jedną z
        pierwszych wsi na Pogórzu Przemyskim wysiedlonych na Ukrainę już w 1945 roku.
        podczas wysiedlania wojsko polskie spaliło większość gospodarstw (ponad 200) i
        zabiło 19 osób cywilnych, w tym kilkoro dzieci.
        Sotnia U-7 była jedną z lepszych jednostek UPA, prowadziła i ochraniała szkołę
        podoficerską.
        "Łastiwka" zginął 3 czerwca 1947, przebijając się przez pierścień okrążenia
        koło Leszczawy, jednak jego oddział wraz z sotniami "Burłaka" i "Kryłacza"
        przerwał okrążenie. Straty UPA wyniosły 18 osób, Wojska Polskiego 16 osób.
        • holejnik Re: Grzegorz Jankowski 11.11.04, 18:45
          Witam, niestety nie znam słynnych mieszkańców tej wspaniałej miejscowości, w
          tym miejscu pragnę wspomnieć tylko swojego teścia Józefa Zwierzyńskiego -
          wspaniałego człowieka, mieszkającego w Kamienej Górce, k. Birczy.
      • darino Luiza Dobrzyńska - Rybicka 03.12.04, 14:57
        Urodziła się 19 listopada 1870 roku w Brzeżawie w rodzinie szlacheckiej (w
        Brzeżawie był zaścianek szlachty zagrodowej liczący kilkanaście osób). Jej
        ojcem był Ludwik Dobrzyński z Brzeżawy.
        Studiowała w Louvin (Belgia), Paryżu i Oxfordzie. Doktorat z filozofii uzyskała
        w Zurichu. Była profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Poznańskiego. W latach
        1892 - 1903 nauczała nielegalnie języka polskiego w szkole w Kaliszu (w zaborze
        pruskim). Walczyła w zaborze pruskim o odzyskanie niepodległośći przez Polskę.
          • upowiec Re: Julian Gbur z Brzeżawy 28.05.05, 21:36
            Bp Julian Gbur - biskup pomocniczy archieparchii lwowskiej

            Drogi Księże Biskupie, Drodzy Bracia w Biskupstwie, Szanowne Panie i
            Panowie,

            Jestem pod wrażeniem uroczystości, jaką przeżyliśmy w katedrze, pełnej
            poezji i Ducha Bożego. I właściwie uważam, że już nie powinienem mówić, bo to,
            co powiem, nie będzie tak piękne, jak zostało powiedziane przez Księdza
            Biskupa, jak i Księdza Arcybiskupa i innych. Nie powinienem mówić, ale w Biblii
            jest napisane, że jak dzieci przestaną śpiewać Hosanna, to kamienie będą mówić.
            Jestem więc zobowiązany zabrać słowo i wyrazić serdeczne podziękowanie
            Kościołowi Lubelskiemu w ogólności. Bo jest to Kościół najbliższy Lwowa, bo tam
            jest metropolia i w Lublinie jest metropolia. I w tej chwili my sobie nie
            wyobrażamy życia religijnego, w tym i naukowego, bez metropolii lubelskiej.
            Żeby długo nie mówić, wystarczy powiedzieć, że w tej chwili prawie wszyscy
            profesorowie, którzy wykadają w Klubie Inteligencji Katolickiej, są z Lublina.
            Pobiera tam naukę ponad 500 osób. Otóż Lublin kształci nam inteligencję
            katolicką. Nie wyobrażamy sobie seminarium i życia kapłanów bez seminarium
            lubelskiego. Pierwsi, którzy ukończyli tutaj studia, pracują z wielkim
            sukcesem. I właśnie Lublin jest najlepszym chyba przykładem tego Koś-cioła
            Powszechnego, ogólnoludzkiego. Ja muszę się przyznać, że księża, którzy wracają
            z Lublina do Lwowa, są bardziej wschodnimi księżmi, niż ci, którzy pobierali
            naukę nawet w prawosławnych seminariach, czy u nas w Rudnie. Jest to dowód, że
            nie zatracają ducha wschodniego, mimo iż pobierają tutaj teologię w wydaniu
            łacińskim. Jest to właśnie przykład, że można w łacińskim seminarium
            wykształcić księży wschodnich w ścisłym tego słowa znaczeniu. Na ręce Księży
            Arcybis-kupów Bolesława i Józefa chciałbym złożyć podziękowanie za wkład w
            odbudowywanie struktur Kościoła i religijności na Ukrainie. Ja wiem, że to jest
            kłopot dla was, ale co się rodzi bez kłopotów. W imieniu Księdza Kardynała,
            naszej Hierarchii, w imieniu Synodu Księży Biskupów Ukrainy składam serdeczne
            Bóg zapłać. A od siebie życzę, by ta miłość, jaka jest dzisiaj okazana Tobie,
            Księże Biskupie, trwała przynajmniej aż do końca życia, a nawet i wiecznie.
            Niech Bóg błogosławi. Będziemy o Was pamiętać.

            www.kuria.lublin.pl/biskup/mieczyslaw/swiecenia/04.HTM#Gbur
            • upowiec werbista - biskup Julian Gbur 28.05.05, 21:39
              Księża Werbiści w Polsce

              W Polsce werbiści prowadzą kilkanaście Parafii, wydawnictwo “Verbinum” w
              Warszawie, drukarnię w Górnej Grupie, Liceum Ogólnokształcące w Laskowicach,
              szkołę języków Nysie, Muzea Misyjno — Etnograficzne
              w Pieniężnie, Laskowicach, Górnej Grupie i Nysie. Prowadzą Seminarium Misyjne
              kształcące misjonarzy
              — w Pieniężnie, na Warmii, które jest częścią składową Wydziału teologicznego
              Uniwersytetu Warmińsko
              — Mazurskiego w Olsztynie.

              Są zaangażowani jako profesorowie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskiem (KUL),
              na katolickim Uniwersytecie im. Kard. Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Ponadto
              prowadzą działalność rekolekcyjną i są zaangażowani w dialogu ekumenicznym i
              międzyreligijnym.

              Czołowymi postaciami spośród polskich werbistów są męczennicy obozów
              koncentracyjnych II Wojny Światowej, wśród nich czterech błogosławionych:
              o.Ludwik Mzyk, o. Stanisław Kubista, o. Alojzy Liguda i brat Bolesław
              Frąckowiak; spośród żyjących kandydat do pokojowej nagrody Nobla, pracujący od
              50 — ciu lat na misjach w Indiach wśród trędowatych, o. Marian Żelazek.;
              pierwszy biskup z Polski, absolwent seminarium w Pieniężnie, arcybiskup
              diecezji Madang w Papui Nowej Gwinei, Wilhelm Kurtz; biskup Obrządku
              Wschodniego, ordynariusz diecezji Stryj na Ukrainie, Julian Gbur oraz biskup
              wygnaniec , budowniczy fundamentu Kościoła Katolickiego na Syberii w Irkucku
              nad Bajkałem, budowniczy Katedry biskupiej, Jerzy Mazur. Dzisiaj biskup
              diecezji w Ełku.

              Werbiści wydają wiele książek o charakterze misyjnym i religioznawczym oraz
              czasopisma tj.:“Misjonarz”, “Nurt”, “Animator“ i “Image”. Prowadzą także
              audycje radiowe w Radio Maryja i Radio Watykan. Są producentami filmów o
              tematyce misyjnej. Wiele z nich było prezentowanych w polskiej telewizji.

              www.fundacja.cso.pl/werbisci/polska.htm
      • upowiec Julian Stanczak 03.12.04, 18:28
        Urodził się w 1928 roku w Borownicy w gospodarstwie swoich dziadków. Został
        wraz z całą rodziną aresztowany przez Sowietów w 1940 roku i wywieziony na
        Syberię.Po wojnie uciekli z Sowietów do Afryki. Tak więc młodość spędził Julian
        w Ugandzie. Tam też pobierał pierwsze lekcje rysunku i tam też miał pierwszą
        wystawę w Nairobi (Kenia).
        W 1949 roku rodzina emigruje do Wielkiej Brytanii. Tam rozpoczyna studia na
        Politechnice w Londynie.
        W 1950 roku rodzina wyjeżdża do USA. Julian studiuje w Cleveland Art Institute
        (kończy w 1954 roku). Następnie studiuje w Yale i tam uzyskuje tytuł Master of
        Art Sciences.
        W 1964 roku zostaje profesorem malarstwa w Cleveland Art Institute, w Cleveland
        (Ohio) mieszka do tej pory.
        Jest znanym w USA malarzem.
          • upowiec pytanie do Besalela ! 21.03.05, 13:30
            Na stronie Dobrej (link jest kilka postów niżej), znalazłem Dobrzankę wpisaną
            jako jeden z przysiółków Dobrej. Czy chodzi o inną Dobrzankę, czy o tą samą ?
            Nazwiska Dobrzyńskich raczej sugerują że to ta sama ?
            • besalel Re: pytanie do Besalela ! 21.03.05, 18:00
              Napewno chodzi o inną. Dobra wraz przysiółkami znajduje się na prawobrzeżu Sanu
              nieopodal Mrzygłoda i Ulucza. Dobrzanka zaś znajduje się około 4 km od Malawy
              leżącej po lewej stronie drogi do Lipy i Żohatyna i graniczy poprzez górę zwaną
              Capur z Brzeżawą.
            • darino dwie Dobrzanki ! 22.03.05, 01:41
              Zerknąłem na mapę Pogórza Przemyskiego i znalazłem dwie Dobrzanki - jedna to
              rzeczywiście przysiółek Dobrej (w dół biegu Sanu), a druga to nasza gminna
              Dobrzanka. Odległość między nimi w linii prostej - około 6 km.
              Nazwy obu na pewno pochodzą od bardzo licznej rodziny szlachty zaściankowej
              Dobrzyńskich vel Dobrzańskich.
      • upowiec Jov Boreckyj 28.05.05, 15:25
        Był prawosławnym metropolitą kijowskim w latach 1620-1631. Jego rodzina
        pochodziła z Birczy.
        www.encyclopediaofukraine.com/pages/B/O/BoretskyYov.htm
        • upowiec Job Boretsky 28.05.05, 20:10
          To inna nazwa jego nazwiska - urodził się w 1560 roku w Birczy w rodzinie
          bogatego mieszczanina Mateusza.
          www.lemko.org/rusyn/vavrik.html
          • upowiec Hiob Borecki 28.05.05, 20:54
            Z książki Natalii Jakowenko "Historia Ukrainy do końca XVIII wieku" :
            "Istniała natomiast w pobliżu siła, dość bliska Kijowianom, którzy już od końca
            XVI wieku w trudnych przypadkach zwracali się do niej o pomoc - Sicz Zaporoska.
            Ogniwem łączącym kijowskich hierarchów i Kozaków staje się od 1616 roku
            Klasztor Trechtymirowski, położony na niedostępnych urwiskach w pobliżu
            Kaniowa. Na jego czele stał książę Ezechiel Bułyha-Kurcewicz, człowiek
            zdecydowany, wpływowy, o europejskim wykształceniu.
            Klasztor, mający status "wojskowego zaporoskiego", tradycyjnie był nie tyle
            ośrodkiem religijnym, ile kozacką rezydencją na granicy między "włościami"
            i "Niżem".
            Tu przechowywano wojskowy skarbiec, symbole władzy hetmańskiej i arsenał, tu
            zbierały się rady starszyzny, działał szpital dla starych i rannych Zaporożców.
            Po objęciu rządów w Trechtymirowie przez Kurcewicza, "swojego człowieka" w
            kijowskich kręgach intelektualnych, kozacka świątynia staje się pośrednikiem
            między Siczą i Kijowem, miejscem, w którym kijowscy mnisi spotykali się z
            kozackimi watażkami, wpływając na kozackie głowy i kreśląc plany wspólnych
            działań. To właśnie w Trechtymirowie, dzięki księciu Kurcewiczowi rozpoczęło
            się świadome włączanie Kozaków do religijnych, a szerzej - społecznych potrzeb
            Rusi.
            Taki właśnie układ sił sprawił, że kijowskie koła cerkiewne w porozumieniu z
            hetmanem Sahajdacznym i starszyzną kozacką odważyły się na ryzykowny krok. W
            marcu 1620 roku w drodze powrotnej z Moskwy przybył do Kijowa patriarcha
            jerozolimski Teofan, uroczyście powitany przez członków bractwa, duchowieństwo
            i Kozaków. Pod koniec lata w Klasztorze Kijowsko-Pieczerskim odbył się zjazd, w
            którym udział wzięła szlachta, mieszczanie i Kozacy. Jego uczestnicy zwrócili
            się do patriarchy z prośbą o wyświęcenie prawosławnych hierarchów w miejsce
            unickich i przywrócenie tym samym nominalnie nie istniejącej kijowskiej
            metropolii prawosławnej. Patriarcha wahał się w obawie przed "królem i
            Lachami", ale ostatecznie w październiku 1620 roku, nocą, w brackiej cerkwi, w
            rzemieślniczej dzielnicy Padół odbyło się potajemne ustanowienie hierarchów,
            przeprowadzone przy szczelnie zasłoniętych oknach aby nawet światło nie
            zwróciło uwagi osób postronnych.
            W takich oto niezwykłych warunkach Teofan wyświęcił Hioba Boreckiego na
            metropolitę kijowskiego, Melecjusza Smotryckiego na arcybiskupa połockiego,
            Izajasza Kopińskiego na władykę przemyskiego.
            Tak oto prawosławny episkopt został przywrócony. Pozostawało najtrudniejsze:
            wywalczyć jego oficjalne uznanie, ponieważ zgodnie z prawem i tradycją, tylko
            król mógł zatwierdzić hierarchów na ich "duchownych włościach" (beneficjach)."
            • upowiec Hiob Borecki cz. II 28.05.05, 21:24
              "Od potajemnego wyświęcenia hierarchów do śmierci Zygmunta III, która położyła
              kres długotrwałej wojnie króla-katolika z jego prawosławnymi poddanymi minęła
              12 lat, wypełnionych sejmową walką. Wybuchła ona z nową siłą, a towarzyszyły
              jej ostre słowne batalie obrońców i przeciwników kijowskich działań. I jedno, i
              drugie poszłoby na marne, podobnie jak wszystkie wcześniejsze wysiłki, gdyby
              zza pleców Hioba Boreckiego, prawosławnego metropolity kijowskiego, i nowo
              ustanowionych hierarchów od czasu do czasu nie pobłyskiwała kozacka szabla,
              przypominając, kto objął opiekę nad nielegalnie przywróconą metropolią.
              Borecki w ogóle nie wyjeżdżał z Kijowa, czując się całkowicie bezpieczny pod
              kozacką ochroną. Co więcej, w tym samym 1621 roku ogłosił publiczny protest
              (Protestację), oskarżając króla i rząd o pogwałcenie praw narodu ruskiego i
              niezgodne z prawem wspieranie odstępców-unitów, którzy "naruszają pokój święty,
              rujnują dawną miłość i zgodęmiędzy Polakami i Rusią".
              (...) Śmierć starego króla Zygmunta III przyniosła gruntowne zmiany. Uchwalone
              na sejmie elekcyjnym w 1632 roku "Puncta uspokojenia obywatelów koronnych i W.
              Ks. Litewskiego narodu ruskiego w religii greckiej będących przez
              Najjaśniejszego KJM Szwedzkiego Władysława pierwszego", potwierdzone patentem
              nowo wybranego króla Władysława IV z 14 marca 1633 roku zatwierdziły to, co już
              bez królewskiego przywileju zostało zdobyte przez sejmowy opór szlachty,
              opozycję mieszczańską i wreszcie kozackie szable. Próba sił odbyła się, i Ruś
              wyszła z niej przemieniona, postrzegając samą siebie jako trzecią siłę w
              Rzeczpospolitej "dwojga narodów"."
        • upowiec Borecki a Konaszewicz 28.05.05, 21:28
          Podejrzewam, że metropolita Borecki i hetman Konaszewicz-Sahajdaczny znali się
          jeszcze z ziemi przemyskiej, z której obaj pochodzili.
          Różnica wieku między nimi wynosiła 17-18 lat.
      • upowiec Stepan Stebelski - "Chrin" 05.06.05, 16:20
        Przed wojną był nauczycielem w Leszczawie Górnej, potem kierownikiem szkoły w
        Kuźminie. W czasie wojny został dowódcą sotni UPA - brał udział między innymi w
        bitwie z Sowietami pod Leszczawą Górną.
        www.infoukes.com/upa/series01/sum30.html
        • sosna2007 Re: Stepan Stebelski - "Chrin" 12.12.06, 20:03
          Prawda jest taka, że był on jedynie "słynnym" zbrodniarzem UPA,pseudonim Chrin,
          zwykłą hieną i mordercą. "Odznaczył" się jedynie szczególnym okrucieństwem w
          stosunku do bezbronnej ludności polskiej i nieprzychylnej UPA ludności
          pochodzenia ukraińskiego. Pod osłoną nocy napadał na okoliczne wsie. Rabował,
          palił i mordował, najchętniej kobiety i dzieci i bezbronnych starców. I słynął z
          tego, że w zamroczeniu alkoholowym, ponieważ był alkoholikiem i nigdy nie
          trzeźwiał, swoje ofiary najchętniej przecinał żywcem piłą, a mężczyznom
          własnoręcznie wyrywał genitalia i chełpił się tym przed swoimi "chłopcami" z
          sotni, którzy wiernie starali się mu dorównać. Taki był "słynny" Stepan
          Stebelski. I nie pochodził on z terenów przedwojennej Birczy. Przyjechał tutaj
          se wschodnich terenów, przymilał się do ludzi, starał się wzbudzić ich zaufanie,
          zapewne był bardzo "zainteresowany i zatroskany" o miejscową społeczność i
          zapewne w ukryciu, już od początku swojego pobytu u nas, robił listy rodzin
          polskich, które w pierwszej kolejności zamierzał wymordować. Dobrze też
          współpracował w swoim czasie z hitlerowskim okupantami. Ożenił się w Kużminie, a
          później "odwdzięczył" się stokrotnie za życzliwość, którą mu tutaj okazano -
          paląc, rabując i mordując.
          Taki był "słynny" zbrodniarz, morderca i podpalacz Stepan Stebelski. Pamiętają
          go starzy ludzie w Kużminie do dzisiaj i na samo wspomnienie włos im się jeży na
          głowie. Ale upowiec /cóż za "wspaniały" i ile mówiący o osobie pseudonim/ wie
          lepiej. On zapewne również zaszczycił nas swoją osobą w jakimś, z góry
          określonym, celu.
          • mister1 Re: Stepan Stebelski - "Chrin" - Wikipedia 13.12.06, 12:12
            Stepan Stebelski (Степан Стебельський) — Chrin, nauczyciel, członek OUN,
            dowódca UPA.

            Urodzony 18 października 1914 w wsi Hołyń koło Kałusza. Przed wojną pracował
            jako nauczyciel w Leszczawie Górnej, w czasie wojny był dyrektorem szkoły w
            Kuźminie, tam też się ożenił.

            Od czerwca 1944 w UPA, dowódca czoty w sotni "Chomy". 28 października 1944 jego
            czota brała udział w największej na ziemiach polskich bitwie pomiędzy wojskami
            sowieckimi a UPA (koło Leszczawy Górnej). Wsławił się w tej bitwie odwagą
            niszcząc jeden czołg sowiecki. Został jednak ranny w obie ręce - jedna
            pozostała bezwładną.

            Wiosną 1945 zorganizował i objął dowództwo sotni (zwanej "łemkowską") w
            kureniu "Rena". Dowodzona przez niego sotnia brała udział w zasadzce na
            generała Karola Świerczewskiego pod Jabłonkami.

            "Chrin" m.in. kazał stracić 30 wziętych do niewoli żołnierzy WP w odwiecie za
            spalenie swojego szpitala na Chryszczatej, jeńców wówczas rozstrzelano.

            29 czerwca 1947 jego sotnia przebiła się w rejonie Sianek na terytorium
            sowieckie, a on sam został dowódcą 24 Odcinka Taktycznego "Makiwka". Został
            wtedy odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi I klasy. Cieszył się znacznym
            poważaniem wśród swoich podwładnych i miejscowej ludności łemkowskiej.

            10 września 1948 sotnia "Chrina" została rozformowana, a żołnierze przeniesieni
            do innych jednostek. "Chrin" pozostał dowódcą 24 OT "Makiwka".

            3 września 1949 roku rozkazem Naczelnego Dowódcy UPA rozformowano wszystkie
            pozostałe sotnie i włączono w struktury podziemia, a "Chrina" wysłano na Zachód.

            Zginął 9 września 1949 w rejonie wsi Pohorilce w zachodniej Czechosłowacji,
            przeprowadzając grupę kurierów UHWR z Monachium na sowiecką Ukrainę, w czasie
            walki z wojskiem czechosłowackim. Niektóre źródła podają, że nie zginął w
            Czechosłowacji, lecz że został zatrzymany i przekazany władzom polskim, i tutaj
            skazany na karę śmierci.

            W roku 1961 postać Chrina w filmie ( "Luny w Bieszczadach" zagral niedawno
            zmarly Leon Niemczyk.

            Tyle i nim Wikipedia
      • charity Franciszek Ryzner 13.06.05, 16:57
        Czy słynni znaczy również ważni dla mieszkańców? Jeśli tak to proponuję Pana
        Franciszka Ryznera. Lekarza, który poświęcił mieszkańcom tej gminy najlepsze
        lata swego życia. Niósł pomoc zawsze i każdemu - niezależnie od "ciężaru jego
        portfela". Myślę, że stosownym będzie nazwanie go filantropem.Ponadto entomolog-
        kolekcjoner. Niestety, jak wszyscy wielcy ludzie, niedoceniony przez sobie
        współczesnych.Są błędy, których już nie da się naprawić.... Dziękujemy Panie
        Franciszku...
        • darino bogactwo powołań ! 25.09.05, 02:52
          Ziemia birczańska, jak naliczyłem, wydała na świat jednego prawosławnego
          metropolitę kijowskiego, co najmniej dwóch władyków przemyskich (Boreckich) i
          dwóch biskupów greckokatolickich !
          • besalel Re: bogactwo powołań ! 25.09.05, 07:57
            Nie wiem dlaczego, mimo moich wcześniejszych inforamcji, nie jest wspomniany
            także prezbiter naczelny Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce, wywodzący się
            także z ziemi birczańskiej? Mam nadzieję, że jest to tylko przeoczenie .. . ?
            • darino do Besalela ! 25.09.05, 09:01
              To moje przeoczenie, za co przepraszam, ale tylko częściowo :)))
              Nie otrzymałem wszystkich danych - w tym nazwisk :
              "Niektórzy brzeżawianie pełnili albo pełnią ważne i odpowiedzialne funkcje w
              Kościele Zielonoświątkowym w Polsce. Wychowanek tegoż zboru był w latach 1987 –
              2000 Naczelnym Prezbiterem Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce( urząd podobny
              do urzędu kardynała) a także członkiem Prezydium Kościoła Zielonoświątkowego w
              Europie. Podczas jego urzędowania i przy wydatnym jego staraniu Kościół uzyskał
              rejestrację na mocy Ustawy o Kościele Zielonoświątkowym uchwaloną przez Sejm i
              Senat RP.
              Inni są pastorami tegoż Kościoła. Pastor jednego z największych zborów
              ewangelicznych w Polsce, a mianowicie zboru „Filadelfia” w Bielsku-Białej
              pochodzi z Brzeżawy. Także pastor zboru w Oświęcimiu jest rodem z Brzeżawy.
              Oprócz tego były pastor zboru polonijnego w Edmonton (Kanada) i Vineland (USA)
              pochodzili z Brzeżawy.
              Ciekawym szczegółem jest także fakt, że aktualny pastor zboru w Brzeżawie jest
              najstarszym i najdłużej swój urząd sprawującym pastorem wśród pastorów Kościoła
              Zielonoświątkowego w Polsce."
              Dlatego proszę o podanie nazwisk, albo ewentualnie o samodzielne ich
              opublikowanie w tym wątku :)
              Na pewno nie było moja intencją umniejszenie ich dorobku !
              • upowiec pastor Michał Hydzik 29.09.05, 16:49
                Zagadka nie dawała mi spokoju. Szukałem, szukałem i ... znalazłem !
                "Pastor Michał Hydzik- historia służby.

                Pastor Michał Hydzik (12.2000 - nadal)

                Po raz pierwszy o Zborze w Wapienicy (później w Bielsku -Białej) usłyszałem w
                roku 1964. Mieszkałem wówczas w Brzeżawie i udzielałem się w tamtejszym Zborze.
                Dość częstym gościem bywał u nas w owym czasie, prezbiter Władysław Sosulski z
                Krakowa. I pamiętam, że w jednej z rozmów wspominał o mającym się odbyć kursie
                młodzieżowym latem roku 1964 właśnie w Wapienicy. Zachęcony, zdecydowałem się
                wziąć w nim udział, oczywiście, nie spodziewałem się, że pobyt na nim zwiąże
                mnie z tym Zborem na wiele lat mojego życia. Na kursie tym bowiem, spotkałem
                przyszłą moją żonę, a to spowodowało, że latem 1966 roku zamieszkałem już na
                stałe w Bielsku-Białej, stając się jednocześnie członkiem Zboru w Wapienicy.

                Początkowo przez okres 2-3 lat pracowałem wśród dzieci, prowadząc nauczanie,
                oraz organizując kolonie letnie. Później, starsi zboru powierzyli mi
                liderowanie grupie młodzieżowej. Pracując z młodzieżą organizowałem wyjazdy
                misyjne w różne miejsca Polski. Niebawem, kierownictwo okręgu powierzyło mi
                odpowiedzialność za pracę młodzieżową w Okręgu Śląska - Cieszyńskiego.

                W roku 1977 ówczesny prezbiter Stanowczych Chrześcijan oddelegował mnie do
                pracy na stanowisku pastora Zboru w Ustroniu. Przez 10 lat usługiwałem temu
                Zborowi. Przeżyłem w tym Zborze wiele błogosławionych doświadczeń. Dostąpiliśmy
                poruszenia duchowego, albowiem Pan zaczął uzdrawiać chorych, uwalniać
                zniewolonych i Zbór zaczął się dynamicznie powiększać i wkrótce stanęliśmy
                przed potrzebą budowy nowego domu modlitwy. Zadanie to realizowaliśmy w okresie
                od 1979 - 1982.

                Pod koniec lat osiemdziesiątych, gdy zaczęła się zmieniać sytuacja polityczna w
                naszym kraju, zaistniała możliwość utworzenia Kościoła Zielonoświątkowego.
                Wespół z braćmi z Kościoła Chrześcijan Wiary Ewangelicznej podjęliśmy się tego
                historycznego zadania. Ku mojemu zaskoczeniu, bracia decydenci wskazali na mnie
                jako na prowadzącego proces rejestracji tegoż Kościoła. Po jego zalegalizowaniu
                w roku 1987 wybrano mnie na urząd Prezbitera Naczelnego Kościoła
                Zielonoświątkowego. Świadom, iż taka jest wola Boża sprawowałem ten urząd przez
                13 lat (3 kadencje). W roku 2000 zrozumiałem, że moje zadanie na tym stanowisku
                dobiega do końca i dlatego podjąłem decyzję o rezygnacji, co nastąpiło w m-cu
                październiku tegoż roku.

                W miesiąc później, zwrócono się do mnie z propozycją abym na jakiś czas pomógł
                Zborowi "Filadelfia" w Bielsku-Białej, który w tym okresie przeżywał akurat
                dość trudny okres. Tak wiele temu Zborowi zawdzięczałem: tu poznałem moją żonę,
                tu urodziły się dwie moje córki i tu mieszkają rodzice mojej żony i wreszcie
                ciągle miałem tu wielu dawnych przyjaciół. Po modlitwie i przemyśleniach
                postanowiłem podjąć to odpowiedzialne i trudne wyzwanie.

                I tak oddelegowany przez Naczelną Radę Kościoła, objąłem urząd pastora z dniem
                15.12.2000 roku i od razu musiałem się zmierzyć z problemami natury duchowej
                jak i lokalowej. Zaniechana bowiem przed 7 laty budowa nowej kaplicy
                przedstawiała raczej żałosny widok. Łaskawy i dobrotliwy Bóg, tak jak we
                wszystkich poprzednich moich zadaniach okazywał się nader spolegliwy, tak i tym
                razem. Nastąpiła konsolidacja w Zborze (Zbór zaczął się rozwijać), a także z
                wiosną roku 2001 wznowiliśmy prace budowlane. Dziś już zgromadzamy się w jednej
                części tego obiektu, a w następnych prace są daleko zaawansowane.

                Bogu jestem wdzięczny, że taka była Jego wola, aby powierzyć mi na jakiś czas
                to zadanie. Poczytuję sobie to za przywilej, że tak się Jemu upodobało, abym
                realizował tak historyczne dla tego Zboru zadania."

      • dymek25 Re: słynni birczanie 30.11.05, 15:44
        Korzenie birczańskie, poprzez swego dziadka Jana, miał żyjący 1909-2000 syn Tadeusza, kapitan żeglugi wielkiej Zbigniew Rybiański, 1-szy kapitan MS Sołdek (obecnie muzeum), kapitan słynnego rejsu Ms Karpaty z wodą i zaopatrzeniem dla rybaków radzieckich, na biegun południowy, bez radaru i map właściwych!, spędzający wojnę w konwojach na Ms Puławski na Oceanie Indyjskim (ucieczka z portu po internowaniu przez Niemców).
      • dymek25 Re: słynni birczanie 30.11.05, 15:52

        Drugi wnuk Jana, a syn Tadeusza- Mieczysław Rybiański zajął w ogólnopolskim konkursie krasomówczym dla studentów prawa 27 marca 1937 r.pierwsze miejsce,wygłaszając mowę na temat:"Zagadnienie kolonii dla Polski"! Informację tą przypomniał "Przekrój" w rubryce "Wiadomości z myszką" po 25 latach w 1962r.
      • darino Omeljan Mazuryk 12.12.05, 13:31
        Urodzony w Brzeżawie. Znany rzeźbiarz. Przeczytałem o nim wzmiankę w antologii
        rzeźbiarzy łemkowskich. Za kilka dni zamieszczę dokładniejszą notkę.
        • besalel Re: Omeljan Mazuryk 12.12.05, 15:26
          Nie wiem dlaczego pojawia się imię Omeljan ? We wszystkich innych biografiach
          występuje jako Mikołaj. Rzeczywiście, mieszka w Brzeżawie jest uznanym artystą
          ludowym. Jego rzeźby spotkać można w muzeach w Przemyślu, Sanoku i Nowym Sączu.
          Ciągle tworzy mimo 98 lat. Jest także stolarzem i lutnikiem. Gra na
          własnoręcznie wykonanych skrzypcach. Moja żona, która jest po konserwatorium
          muzycznym na wydziale skrzypiec, wydała o nich bardzo pozytywną opinię. Znam go
          od wielu, wielu lat. Wywieziony był w ramach akcji "Wisła" na Pomorze ale w
          latach 60-tych powrócił wraz z córka Heleną i synem Władysławem do Brzeżawy.
          Syn artysta malarz, niestety umarł na atak serca. Uczyłem go w Szkole
          Podstawoej w Brzeżawie w latach 1963 - 1965. Obecnie mieszka w odremontowanej
          chacie pośrodku wsi wraz z córka. Spotykam się z nim podczas każdego pobytu w
          tej miejscowości. W ramach moich działań charytatywnych służę mu pomocą.
          • darino Re: Omeljan Mazuryk 13.12.05, 00:58
            Nie wiem czy chodzi o tą samą osobę ?
            Z tego co zapamiętałem (notka napisana była po ukraińsku lub łemkowsku) Omeljan
            ukończył rzeźbiarstwo w Krakowie (może ASP) przed wojną (?) i studiował też
            gdzieś za granicą (?).
            Jego dziełem jest wyposażenie cerkwi i kaplic we Francji, USA i Kanadzie.
            Zresztą postaram się jutro rozwiać wątpliwości :)))
            • darino Omeljan Mazuryk z Bereżawy ? 13.12.05, 12:59
              Notka pochodzi z książki "Koreni łemkiwskij rizby" wydanej we Lwowie:
              Mazuryk Omeljan - urodzony we wsi Bereżawa (?), powiat brzozowski (bereziwskij
              powit ?), Polska; zmarł w roku 2000 w Paryżu.
              Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, w 1964 roku wyjechał do Francji.
              W 1968 roku ukończył w Paryżu wyższą szkołę artystyczną. Podróżował po
              Jugosławii, Bułgarii, Grecji, Ukrainie, Łemkowinie.
              Sztuka Omeljana Mazuryka jest zjawiskiem nie tylko ukraińskiej, a i światowej
              kultury.
              Podjął on udaną próbę odrodzenia tradycyjnej, średniowiecznej sztuki sakralnej,
              stworzył szereg ikon, powstałych pod silnym wpływem ukraińskiej (a w
              szczególności łemkowskiej) szkoły.
              Autor licznych obrazów o świeckiej tematyce i alegorycznych rysunków.
              Spośród jego obrazów należy wymienić: "Łemkiwska cerkwa w Poworozniku"
              (1987), "Łemkiwska cerkwa z pochyłym chrestom", "Łemkiwska cerkwa" (1990).
              Miał ponad 30 wystaw (piewsza odbyła się w kijowskim uniwersytecie w 1964 roku)
              na Ukrainie, we Francji, USA, Kanadzie, Niemczech, Włoszech, Belgii.
              Stworzył ikonostas dla cerkwi św. Wołodymira, kaplicy NTSz (?) w Sarosli (?),
              Francja, ukraińskiej katedry w Saskatauni (?), Kanada, ukraińskiego
              katolickiego gimnazjum.
              Literatura: I. Krasowskij - "Dijaczi nauki i kultury Łemkiwszcziny. Dowidnyk",
              Toronto-Lwiw 2000
              • besalel Re: Omeljan Mazuryk z Bereżawy ? 13.12.05, 14:10
                Zgadza się. Już wiem o kogo chodzi. Znałem go osobiście. W latach 50-tych
                udzielił mi jako student ASP w Krakowie kilku lekcj j. ukraińskiego. Potem
                wyjechał do Paryża, i prawdopodobnie zmienił imię. Stąd moje wątpliwości.
                Mikołaj, o którym pisałem wyżej jest jego wujkiem. Prozmawiam z nim przy okazji
                na temat Omeliana.Smutna jest historia jego brata.Z zawodu był lekarzem.
                Studiował w Kijowie. Tajemnicze są okoliczności jego śmierci. Wieść gminna
                niesie, że podczas kolejnej demonstracji swojego ukraińskiego pochodzenia przy
                przekraczaniu granicy ZSRR i Polski, wstrzyknięto mu bardzo silne środki
                psychotropowe po których już nigdy (do śmierci) nie wrócił do normalności
                psychicznej. Podobno dokonały tego byłe służby ZSRR.
                  • besalel Re: Omeljan Mazuryk z Bereżawy - biografia 24.07.06, 14:11
                    Jestem w stałym kontakcie z seniorem rodu Mazuryków oraz opiekującą się nim
                    córką Heleną. Mieszkają w skromnym domku w centrum Brzeżawy. Przed ich domem
                    stoi kilka rzeźb wykonanych przez tego 98. artystę ludowego. A ponieważ
                    osobiście znałem także Omeliana, będę wdzięczny za jakieś informacje na temat
                    tej postaci, zawarte w rzeczonej biografi. Żałuję, że osobiście - ze względu na
                    odległość - nie mogłem być na Łemkowskiej Watrze.
                      • besalel Re: Omeljan Mazuryk z Bereżawy - biografia 24.07.06, 17:19
                        Zgadza się ! Bukowina, to dawny przysiółek Brzeżawy, leżący na wzgórzu między
                        Dobrą Szlachecką a Brzeżawą. Przed osławiona Akcją Wisła, mieszkało tam
                        kilanaście rodzin, w tym i moja, a także spokrewnionych z nami, naszych
                        sąsiadów, rodzina Omeliana. Niestety, burzliwy okres powojenny sprawił, że
                        przysiółek opustoszał, domy rozebrano lub spalono, a na ich miejsce posadzono
                        las. Dziś, z trudem można odnaleść tam ślady, sielskiego ongiś życia.
                        • darino jednak Mykoła Mazuryk ! 02.08.06, 10:37
                          Przepraszam za wprowadzenie w błąd - jest to biografia (a właściwie coś
                          zbliżonego do biografii) pana Mykoły Mazuryka z Brzeżawy.
                          Zmyliło mnie zdjęcie Omeljana na jednej z pierwszych stron ...
                          W książce jest wiele zdjęć prac pana Mykoły.
                          Z ciekawostek - autor pisze, że po wojnie pan Mazuryk był więziony w areszcie w
                          Sanoku, a potem w polskim obzie koncentracyjnym w Jaworznie !

                          Sama książka jest do dostania w księgarni "Nestor", jednak cena jest trochę
                          wygórowana - 42 zł. Może w internecie znajdę tańszą ?
          • darino wiersz Jerzego Harasymowicza - "Emilian" 11.08.06, 16:50
            Emilian podobny jest do ruskiego niedzwiedzia z bajki
            Co drepcze przy mnie w czerwonych makowych butach
            Bardzo zawinili światu Emilian i jego ojciec świątkarz
            Co z żalu do bram Pankratora już zapukał

            Z dymem poszło Emiliana dzieciństwo
            Wziąwszy obłok na plecy gdzieś jego dom wywędrował
            Nocami hiena ostów szczeka na pogorzelisku
            I nie doszuka się noga w zielsku rodzinnego progu

            I pojechał na wózku na wygnanie naród z kozą na sznurku
            W rozpaczy rozrzucała cerkiew po dolinach swe dzwony
            Smutny jak świątek siedzi Emilian
            Coraz większy ciągnie jego ziemia chwastów warkocz zielony
      • czesio48 Re: słynni birczanie 18.01.07, 18:52
        Jan Kruk ur 1920 Huta Brzuska zm 1978, założyciel Szarych Szeregów im L. kuli,
        Komendant I szczepu Harcerskiego przy I Lo w Przemyślu, organizator obozów
        harc. wychowawca młodzieży. Tablica pamiątkowa w kosciele Reformatów w
        Przemyślu oraz w kościele w Hucie B.
        Więcj na forum w zakładce Huta Brzuska - Historia Huty Brzuskiej wpis w63

    Najnowsze z forum Bircza

    Nie pamiętasz hasła

    lub ?

     

    Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się

    Nakarm Pajacyka
    Agora S.A. - wydawca portalu Gazeta.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść wypowiedzi zamieszczanych przez użytkowników Forum. Osoby zamieszczające wypowiedzi naruszające prawo lub prawem chronione dobra osób trzecich mogą ponieść z tego tytułu odpowiedzialność karną lub cywilną. Regulamin