"Różnice zdań"

[deczi]

te błahe i takie dosyć... głośne:-) Jak to u Was wygląda?
U nas, muszę przyznać, że z biegiem lat coraz więcej wzajemnego zrozumienia.
Ja jestem w gorącej wodzie kąpana i dawniej to się czasem działo, teraz ze
wstydem to wspominam.

[myszmagda]

Mam nadzieję, że i nam to kiedyś minie, ale na razie, niestety, wciąż się
zdarza. Potrafimy kłócić się burzliwie, co mnie bardzo męczy, ponieważ jestem
osobą, która najbardziej na świecie ceni zgodę. Dawniej, dla świętego spokoju,
rezygowałam czasem ze swoich racji, ale kiedy przekonałam się, że Połówek,
zamiast brać ze mnie przykład, przyzwyczaja się do górowania w każdej sprawie,
zaczęłam walczyć. Teraz łatwiej mnie sprowokować i częściej padają mocne słowa.
Cóż, w związku, jak na wojnie...

[malgorzata_i_mistrz]

Moja własna matka, kiedy poznała MMŻa, nie mogła się nadziwić jak on - "taki
spokojny i poukładany" może ze mną wytrzymać. Kiedy powiedziałam o tym J.
popatrzył na mnie ze zdziwieniem: "Ty awanturnicą?". Więc chyba jest nieźle :)

[kalina81]

my jesteśmy ze sobą dwa lata zaledwie, a mieszkamy razem tylko pół roku, ale mam
przedziwne i cudowne uczucie trafienia na swoje lustrzane odbicie:). Nie kłócimy
się, nie mamy cichych dni, nie ma między nami różnicy zdań w ważnych sprawach.
Rozumiemy się chyba telepatycznie:D:D on wie kiedy nalezy mnie obchodzić
szerokim łukiem, ja wiem kiedy na moje odezwanie się on zareaguje burknięciem
człowieka pierwotnego i się po prostu nie odzywam. Uwielbiamy spędzać ze sobą
czas, łazić po knajpach, pić na umór do rana i jednocześnie zaszyć się w dwóch
kątach mieszkania z książkami i nie zwracać na siebie uwagi przez cały dzień.
Co do kłotni, są to raczej gwałtowne krótkie burze z wyładowaniami, zazwyczaj o
to kto ruszy tyłek i sprzątnie, zmyje, nastawi, lub rozwiesi pranie. Kończą się
po 5 minutach albo pospolitym ruszeniem dupeczek do roboty, albo telefonem do
miłej studentki, która przychodząc mówi uroczy tekst "ależ państwo to potrafią
syfu narobić!" lol. Dobraliśmy się nawet pod względem umiejętności robienia
bałaganu:D, a wiem z doświadczenia jaka to istotna kwestia- byłam o krok od
zaręczyn z pedantem rotfl.
A tak na serio to tak się przyzwyczaiłam do tej sytuacji, że nie umiem sobie
wyobrazić jak znosiłam próby wtłoczenia mi swojego zdania przez moich eksów,
musiałam ich chyba szalenie kochać i nie być jeszcze tak narcystyczną
egocentryczką jaką jestem teraz:D
ps. podobno cholernie trudno wytrzymać z nami jako parą, jak to powiedziała moja
koleżanka "jesteście szalenie wku*wiający z tą swoją wieczną zgodnością"rotfl rotfl
ps2 tak, tak, po prostu musiałam się pochwalić :D

[deczi]

Właśnie, u nas też jeśli już pojawiają się sprzeczki, to dotyczą sprzątania,
wychodzenia z psami albo ewentualnie jakiegos niezbyt szczęśliwego słówka pod
adresem partnera :-) Bałagan robimy równo, ale sprzątanie to moja domena. I
czasem wkurza mnie to niesamowicie, ale znacznie częściej nie mam czasu na
zajmowanie się tym. Ale odkąd zrozumiałam, że dla niego to po prostu nie ma
znaczenia, więc to mój problem, wyluzowałam się. Tak sobie żyjemy na stosie
gazet, książek, płyt, psów, frolików, ubrań i naczyń kuchennych:-)

[aiczka]

U nas nie ma sprzeczek organizacyjnych. Tylko czasem się zdarza, że ktoś komuś
zrobi przykrość bo jest ogólnie rozdrażniony i wszystko go denerwuje. No, a
czasem są trudne rozmowy z silnym ładunkiem emocjonalnym. Ale to jednak nie
jesst zupełnie to co kłótnia.

[arieletka4]

U nas to ja "się czepiam" ( i to głośno), Połówek to typowy flegmatyk, można mu
na język nadepnąć, a on nic- no, po prostu siła spokoju :). Ale jak ktos mu
dopiecze fest,to wtedy potrafi być baaardzo nieprzyjemny. Odkąd jesteśmy
razem, takie zachowanie zdarzyło mu sie moze ze dwa razy...i nie są to miłe
wspomnienia. Teraz jak się kłocimy, wygląda to mnnej więcej tak, ze ja
wrzeszczę, on patrzy, a potem pyta: "Skończyłaś??" i wtedy spokojnie mówi, co
myśli o całej sytuacji. Ja najczęściej już ostygam, no i potem gadamy przez
godzinę, albo pół, w zależności od wagi problemu.

[bitch.with.a.brain]

w ogole sie nie kłocimy.Ja wyjatkowo xle reaguję na krzyk i kiedy raz sie
zdenerwowal to wstalam i powiedzialam:" Będe w pokoju obok,jak sie uspokoisz to
przyjdź porozmawiac". Zadzialalo:)