Bamboccioni po polsku

[jedwab1]

Niezaradność życiowa naszych dorosłych dzieci jest efektem naszego ich
wychowywania ,naszej mentalności, nadopiekuńczości itd
Osobiście wydaje mi się ,że często jest i tak iż to rodzice ,głównie matki nie
potrafią się "odpępowić " od swoich dzieci przez co czynią je życiowymi
frustratami ...

Bamboccioni po polsku

[mhm6]

to chore, dorośli ludzie, którzy mają możliwość, a nie chcą być w pełni
niezależni. Nigdy nie dadzą rady się całkowicie odpępić, jak tego nie zrobią
za młodu.

Każda taka sytuacja to patologia!

[agagin]

Rozumiem, ze mlodzi ludzie mieszkaja z rodzicami bo nie stac ich na
wyprowadzke. Ale dobijajace jest to, ze zarabiaja na wlasne
zachcianki a wcale nie dokladaja sie do budzetu domowego, nawet do
rachunkow! "Kupuje kosmetyki do lazienki" ja przepraszam, ale co to
za wklad? 50zl miesiecznie? Smieszne! Rodzice sami sobie tak
wychowali, sami sie na to godza... zalosne mamninsynki.

[jukej]

znam to z autopsji rodzinnej, brat nawet swojego komputera nie ma, bo
skoro ma ojciec...to po co on ma wydawać kasę? za tp jeździ na wakacje,
naturalnie wszystkie po 4-5 tys zł za tydzień. Samolot, ciepła plaża.
Bajo bongo :)

Bamboccioni po polsku

[tumoi]

ja od małego uczyłam córkę samodzielności, dziś ma 19 lat, nie robię
jej śniadań ani kolacji, nie piorę, nie sprzątam jej pokoju i jej
łazienki już od co najmniej 7-8 lat. W tym roku nie pójdzie na
studia bo już wie, że będzie miała poprawkę z matury więc od
września przeprowadza się do większego miasta do mieszkania po moich
rodzicacch, gdy tylko zakończy wszystkie egzaminy zacznie szukać
pracy. Znalazła już koleżankę, której wynajmie drugi pokój, żeby nie
płacić samej całego czynszu. Jeżeli znajdzie pracę mało płatną
pomogę jej trochę finansowo

[bpastuchewicz]

Gdybyś pomogła od czasu do czasu, to poprawka z matury może nie była by potrzebna...

[haldeman79]

bpastuchewicz napisał:

> Gdybyś pomogła od czasu do czasu, to poprawka z matury może nie była by potrzeb
> na...

Jakież to głębokie jest...

Bamboccioni po polsku

[daga_1]

Profesor opowiada bzdury. Wynajmujący nie zdzierają z pazerności, tylko ze
strachu przed niemożnością eksmitowania uciążliwych lokatorow. A jak mój syn
wynajmuje prawdopodobnie na czarno, to jaki problem wyrzucić z mieszkania, a
właściciel też zdziera. A to nie jest apartament tylko stara rudera.

[c2h6]

daga_1 napisała:

> Profesor opowiada bzdury. Wynajmujący nie zdzierają z pazerności,
tylko ze
> strachu przed niemożnością eksmitowania uciążliwych lokatorow. A
jak mój syn
> wynajmuje prawdopodobnie na czarno, to jaki problem wyrzucić z
mieszkania, a

Tak, tak. Żaden problem zrobić raz-dwa wyprowadzkę. I synuś potulnie
weźmie tobołki i sobie pójdzie, wcale nie pójdzie na policję, prawda?

> właściciel też zdziera. A to nie jest apartament tylko stara
rudera.

Ktoś Ci kazał wynajmować drogą ruderę dla synusia? Utrzymanie domu
kosztuje, a jeszcze trzeba będzie zrobić dodatkowy remont jak on się
wyprowadzi. Dobrze jak nie będzie potrzeby wymiany zabrudzonej na
śmierć kuchenki i lodówki.

[luni8]

> Profesor opowiada bzdury. Wynajmujący nie zdzierają z pazerności,

Oczywiście że nie z pazerności tylko chęci zysku.


> tylko ze strachu przed niemożnością eksmitowania uciążliwych lokatorow.

To powoduje że mniej osób decyduje się na wynajmowanie. Mieszkań jest więc mniej więc i koszt większy.

>A jak mój syn
> wynajmuje prawdopodobnie na czarno, to jaki problem wyrzucić z mieszkania, a
> właściciel też zdziera. A to nie jest apartament tylko stara rudera.

Też jest.
Prawnie nie ma problemu z wyrzuceniem, gorzej jeśli prawo się dowie że ktoś tam mieszkał na lewo.

[rasklaat]

"Ale dane GUS pokazują, że - tak jak w grze w 'komórki do wynajęcia' - mieszkań dla młodych nie wystarczy. Weźmy pod uwagę same małżeństwa - w zeszłym roku zawarto ich 256 tys. A oddano 160 tys. mieszkań. Do tego dochodzi 70 tys. rozwodów - mieli jedno mieszkanie, potrzebują dwóch. Mieszkań jest za mało."

Jasne, i nikt nie umiera i nie zostawia po sobie mieszkania.

[ojapierdziu]

Jak umiera jedno z małżonków/mieszkańców to w mieszkaniu wciąz
pozostaje reszta więc ze statystyk umieralności nic nie odczytasz.
Musiałaby być kategoria zmarłych samotnie mieszkających osób z
mieszkaniem.

Bamboccioni po polsku

[jacekp1]

Warto też zwrócić uwagę na inny, dosyć oczywisty powód mieszkania z
rodzicami - brak funduszy na wynajęcie lub własne mieszkanie. Ja
dopiero kiedy znalazłem drugą pracę w weekendy wyprowadziłem się z
domu rodzinnego do czynszowego mieszkania. Ale znam też osoby, które
mogą się wyprowadzić, ale tego nie robią - np. dosyć zamożni rodzice
kupili mieszkanie, a dziecko 30letnie woli spać u nich - to chyba
rzeczywiście patologia, ale to chyba niezbyt powszechne. Pamiętam
tylko, że kiedy mieszkałem z rodzicami wiele osób z zamożniejszych
rodzin myślało, że tak chcę, a nie, że nie mam innej możliwości,
błąd oceny rzeczywistości.

bo malo kogo stać żeby samodzielnie mieszkać

[wt82]

Co z tego, że mam pracę jesli nie starczy mi na wynajem mieszkania i
życie na poziomie? Mieszkając z rodzicami, póki co stac mnie na
ciuch,książke,wyjście do kina czy knajpy. Jeżeli się w tej
chwili "usamodzielnię" to będzie pseudo-usamodzielnienie na
zasadzie "od pierwszego do pierwszego". Takie są realia nie tylko w
POlsce, w Hiszpanii i Włoszech jest to samo. Osobiście nie mam
kompleksu życia z rodzicami, przynajmniej moge parę złotych odłożyć,
wypwrowadzę się ale nie jest to wynik mojego chcenia lub niecgcenia
a takich realiów.

[jukej]

i to się nazywa brak ambicji.

Co zmieni się za kilka lat?

[haldeman79]

wt82 napisał:

> Co z tego, że mam pracę jesli nie starczy mi na wynajem mieszkania i
> życie na poziomie? Mieszkając z rodzicami, póki co stac mnie na
> ciuch,książke,wyjście do kina czy knajpy. Jeżeli się w tej
> chwili "usamodzielnię" to będzie pseudo-usamodzielnienie na
> zasadzie "od pierwszego do pierwszego". Takie są realia nie tylko w
> POlsce, w Hiszpanii i Włoszech jest to samo. Osobiście nie mam
> kompleksu życia z rodzicami, przynajmniej moge parę złotych odłożyć,
> wypwrowadzę się ale nie jest to wynik mojego chcenia lub niecgcenia
> a takich realiów.

Czy nawet kilkanaście? Twoje zarobki nagle wystrzelą w górę i będzie Cię stać?Co
robisz aby było Cię stać?

to gnoje

[jukej]

Mam taki przypadek w rodzinie, wypisz, wymaluj, gnój ma 35 lat,
ciągle ze starymi, żre, śpi, odpoczywa w ich chacie, ma swój
pokój, ojciec zrobi zakupy, on zeżre, w zimie, jak śnieg sypnie,
ojciec leci odgarniać spod wjazdu, żeby debil mógł wjechać autem z
pracy, a ojciec ma 70 lat i ledwo zipie. Właśnie dlatego
wyjechałem z polski, bo miałem dość tej zdegenerowanej rodziny,
zepsutej do szpiku kości. Matka z ojcem na zegarek każdy posiłek,
każde zakupy, wyjscie, przyjazd do domu.
Gdy byłem tam gościem, na parę dni, to się dusiłem. Nieraz jednego
dnia nie mogłem wytrzymać. Zwykle, gdy przyjeżdżałem, to po to,
żeby popracować w ogrodzie, bo trzeba to , trzeba tamto. Nawet,
jak z Anglii przyjechałem na parę dni, to miałem u nich zajęcie.
Gnój brat, nie robił nic, bo miał alergię, a to na trawę, a to
uczyć się musiał, a to nie miał siły pracować, a to był w pracy i
wracał późno. Dom miał w tyłku, rodziców też. Udaje albo nie
dostrzega, jakim jest idiotą, niedorozwojem.

Od początku swojej edukacji, czyli od szkoły podstawowej, rodzice
na niego łożyli sporą kasę, na naukę, aparaty ortodontyczne. Przez
szkoły podstawową, średnią, studia, praktyki, staże, aplikacje
sędziowskie, radcowskie, nie robił w domu nic, kompletnie. W
pewnym momencie złapałem się na tym, że przychodzę do rodziców,
choć nie mieszkałem z nimi od 16-roku życia, po to, żeby umyć okna
w domu, posprzątać, odkurzyć, matka mnie prosiła. Aż nadszedł
moment, gdy zadałem sobie pytanie, co ja robię? Jestem jakimś
wyrobnikiem? Mam wycierać tyłek młodszemu o prawie 10 lat bratu?
To paranoja.
Dobrze, że w porę to sobie uświadomiłem.

Jakie numery wywijał jeszcze? Było tego dużo. Był i jest mrukiem,
żyje z nimi i się do nich nie odzywa, nadal mało co robi w domu,
zarabia całkiem nieźle, jak na polskie warunki i ani myśli iść na
swoje.
Podejrzewam, że nie miał w życiu nikogo, bo kto by chciał takiego
nieudacznika?
Każda kobieta czy facet, nie będzie zainteresowany związkiem z
kimś niesamodzielnym, z odludkiem, z kimś niezaradnym. Potrafi
tylko siedzieć w kancelarii, pracuje jak automat, bezmyślnie wraca
do domu, patrzy co jest do zjedzenia, matka słyszy, gdy podjeżdża
autem, to leci mu gotować obiad, żeby stał na stole, jak on
wejdzie, umyje ręce i będzie gotowy go zjeść.
Nienawidzę gnoja.

Zrobiłem kiedyś awanturę, chciałem, żeby do nich trafiło, że
wychowali debila, niedorozwoja, że wszystko robią nie tak, że są
toksyczną rodziną. Matka mi płacze, że brat ich obraża, że ojciec
despota też nie łatwy we współżyciu, że ma dość. Gdy ja próbuję to
wyjaśnić ojcu, kontakt się urywa, na zasadzie obrazy, jak ja
mogłem tak powiedzieć, a matka mówi, żebym się więcej nie wtrącał.

To się nie wtrącam. Żyję z daleka od polski, nie mam ochoty na
widzenia i kontakt z nimi, niech sobie Glowy pourywają, a nie
kiwnę palcem.
Dziś już na to jestem za mądry, za stary, żeby robi z siebie
idiotę i wiem, że nie wrócę.
W głowie często zapalała mi się czerwona żarówka, gdy byłem u
nich, gdy były takie sytuacje, że ojciec prosił o to , czy tamto,
bo on nie może, nie ma siły, jest alergikiem….. Wrzało we mnie,
ale to był mój ojciec, więc starałem się pomóc jemu i matce nie
patrząc na skretynienie brata.

Ale wszystko ma, jak się okazuje swój czas.
I on się skończył, gdy przejrzałem na oczy, czego życzę wszystkim
zaślepionym źle pojmowanym rodzicielstwem oraz wyzyskiwaczom, w
postaci dzieci.

[yanca1]

Brawo jukej- rodzina zdegenerowana, a Tyś na ludzi wyszedł. A jak te 16 lat miałeś i wyszedłeś z domu to kto Cię utrzymywał? Tak szybko licząc +/- 30 lat temu początek lat 80. poszedłeś do pracy czy zdegenerowana rodzina opłacała internat i szkołę?
Ja rozumiem, że nie podoba Ci się jak rodzice i brat ze sobą poczynają,ale skoro tak dawno jesteś poza domem to może nie wiesz wszystkiego, może obie strony z jakiegoś powodu (tajemniczego)są zadowolone z takiego układu. A może po prostu zazdrościsz bratu, ze mu tak wygodnie?
Swoją drogą nieźle Ci się musiał chłopaczyna narazić przez te wszytskie lata - dawno nie czytałam postu z którego cieknie tyle jadu.

[abccbaabccba]

> Swoją drogą nieźle Ci się musiał chłopaczyna narazić

Sam napisał, że nie chce wycierać d. bratu. Wniosek - kiedyś to robił.
Ot, mamy motyw.

Straszne polskie mamusie

[belle.du.jour]

kochają miłością zaborczą, uzależniają, wbijają w poczucie winy..
przez wieczne wyręczanie we wszystkim ich dzieci nie mają poczucia
własnej wartości i nie są w stanie podjąć prostych życiowych decyzji
lub przeciwnie, wyrastają na bufonów przeświadczonych o tym, że są
lepsi, mądrzejsi, i bardziej im się należy niż innym (przecież mama
wiecznie to do głowy wbijała a sobie od ust odejmowała by synek miał
wszystko czego chce). Ojcowie to inna sprawa: tradycyjnie w Polsce
ojcowie nie mieli nic lub prawie nic do powiedzenia w domu,
szczególnie jeśli chodzi o wychowanie dzieci. Siedzą teraz tacy
rodzicom na głowach pod różnymi pretekstami.. a to mieszkania za
drogie, a to miłość rodzicielska za wielka. A co to wynająć z
kolegami nie można? Moja córka wyjechała na studia do Londynu i sama
musiała o wszystko zadbać na miejscu, z naszą finansową pomocą
oczywiście ale jednak tylko częściową: pracuje i zarabia na siebie,
studiuje na dziennych i trudnych studiach, organizuje koncerty i
udziela się społecznie. Nie była przebojowym dzieckiem, wręcz
przeciwnie. A teraz nie wyobraża sobie życia na garnuszku u mamy i
ma poczucie tego, że da sobie radę. U moich znajomych mam wywołuje
to przerażenie.. jak to, dziecko samo w wielkim mieście? Większość z
nich kontroluje swoje dzieci w imię miłości oczywiście.. a w gruncie
rzeczy bo nie chcą odciąć pępowiny. Nie potrafią zrozumieć, że robią
tym dzieciakom krzywdę traktując je bez końca jak bobasy.

[jukej]

popieram, co napisałaś, w moim przypadku to jednak ojciec ma głos w
domu, a matka zrobiła z siebie kurę domową, bo jej było tak wygodnie w
życiu, on wszystko brał na siebie, zarabianie, zakupy.
Teraz przyjdzie jej płacić za tą wygodę.

[jukej]

no comment, poziom twojego posta jest totalnie nie na miejscu.

[jukej]

jadem zwykle rzucają suki, ja co najwyżej walę na odlew.

jukej - wpółczuję!

[norymberga3]

Opisujesz taką pełzającą patologię, godną horroru psychologicznego.
Dobrze, że tak wcześnie mogłeś się z tego zaklętego kręgu wyrwać i
uniezależnić od toksyczności układów rodzinnych. Nienawidzić
własnego brata, odczuwać pogardę pomieszaną z litością w stosunku do
rodziców... jednak na Ciebie też to przeszło. Postaraj się
poluzować, pójść na dystans psychiczny, oddalenie fizyczne to nie
wszystko. Jeśli Twoim rodzicom jest dobrze w roli podnóżków
rodzinnego tyrana? Są chyba za starzy na zmiany. Twoja chwila
satysfakcji nadejdzie, kiedy rodziców już nie będzie,
sprzedacie "spokojną przystań" jako spadkobiercy i każdy pójdzie w
swoją stronę.

[bubster]

Dobrze, że dałeś sobie z tym radę. Gratuluję.

[effata]

bubster napisała:

> Dobrze, że dałeś sobie z tym radę. Gratuluję.

Dyszenie nienawiścią to jest 'danie sobie rady'? hmm... nie sądzę

***********************************************************
Rozumu nie można zastąpić wiedzą o tym, jak należy myśleć.
Linkownia
Don't guess

[rozterka47]

Gdyby naprawdę dal sobie z tym radę, nie napisałby postu o takim
ładunku nienawiści. On sobie nie dał rady , psychicznie oczywiście.
On ciagle jest dzieckiem , mającym pretensje do rodziców i
zazdrosnym o brata. Rodzice pewnie więcej poświęcali młodszemu
bratu , może z uwagi na jego alergię , a on to pewnie sprytnie
wykorzystał i wykorzystuje do dzisiaj. Rodzice przywykli do tego
stanu i pewnie trudno im wyobrazić sobie inny układ. Jak ich braknie
egoistyczny synuś całkiem zagubi się w zyciu i zdziwaczeje do końca.

Odpuść sobie tą nienawisc, ona Tobie zatruwa zycie. Rodzice pewnie
nawet nie zdawali sobie sprawy , ze cię krzywdzą. Może uważali ,że
samodzilniejsze dziecko lepiej sobie radzi więc nie potrzebuje
takiej uwagi i starań z ich strony. To czesty błąd rodziców.
A brata samo zycie ukara.
Powodzenia.

[jukej]

odpowiem ogólnie wszystkim.
ja też chorowałem od dziecka, na astmę, wtedy jeszcze nie było takich
leków, jakie są teraz, dusiłem się, lało mi się z nosa, oczu, byłem
nieprzytomny i byłem sam z tą chorobą, medycyna była w powijakach,
chodziłem naszprycowany jakimiś tabletkami, ale mało pomagały. Nie
było inhalatorów, były leki usypiające. Mimo to, że byłem uczulony na
kurz, co było widać bez badań, nie oszczędzałem się, zawsze robiłem
tak, żeby pomóc rodzicom, trzepanie dywanów, itd.
Z powodu astmy byłem słabeuszem, ale się starałem, bo byłem
przekonany, że tak trzeba, że taka jest moja rola, jako syna. Nikt,
ojciec, czy matka, wtedy mi nie powiedzieli, żebym coś odstawił,
zostawił, itd. bo mi się pogorszy.
Dopiero, gdy dorosłem, to zrobiłem sobie badania i było czarno na
białym, że kurz to dla mnie=duszenie się. Nikt kto tego nie przeżył,
nie ma pojęcia, co to jest mieć płaski oddech i modlić się nie
wiadomo do kogo o to, żeby móc normalnie oddychać.
ON nie miał takich problemów, też jest alergikiem, ale nie
astmatykiem. Jednak od zawsze był chroniony.
Nie zieję jadem, ani nienawiścią. Pisze to do artykułu, jaki się
ukazał, starając się uzmysłowić innym, jak można komuś schrzanić
życie.
On też ma życie do bani, bo jak zostanie sam, jak rodzice umrą, to
nawet kasa po spadku mu ni pomoże w przeżyciu.
Z jednej strony on na nich warczy, nie odzywa się, robi dzikie
awantury, że np ktoś użył jego szamponu, podczas gdy za nic nie
płaci, z drugiej oni to tolerują. To normalne?
Nie ma we mnie zazdrości, wręcz przeciwnie, jest zdumienie, irytacja,
niedowierzanie, oburzenie.
Rodzice nie są głupi, to inteligentni ludzie, ale widać człowiek
prosty bardziej będzie potrafił wychować dziecko niż ktoś po
studiach, oblatany, oczytany, komu się tylko wydaje, że dorósł do
ojcostwa.
Sam nie mam dzieci, ale gdybym miał, tobym nigdy nie popełnił takich
błędów, nigdy bym dziecka nie stawiał na piedestale, ale też dałbym
tyle miłości, ile trzeba, żeby czuło się kochane ... ale reszta
należy do niego, to jak i z kim ułoży sobie życie.

Co do niektórych postów, to śmiać mi się chce z waszych wniosków
obserwacyjnych. Parę osób zrobiło z siebie idiotów/tki, niepotrzebnie
bierzecie się za osądzanie, widać, że o życiu nie macie bladego
pojęcia. O nietykiecie już nie wspomnę.

[jukej]

w życiu nie potrzebowałem nic ponad akceptację rodziców, chciałem,
żeby byli ze mnie dumni, choć raz, niestety nie udało się, skupili
się na bracie, na sobie, mówi się trudno. Myślę, że to będzie we
mnie tkwiło przez dłuższy czas, każdy chce, pragnie, żeby najbliżsi
go dostrzegli, pochwalili za coś, żeby człowiek znał swoją wartość.
Nie mogłem im zaimponować, może to moja wina, całkiem możliwe, nie
mam jakichś specjalnych talentów, jedynie dobre chęci, a dobrymi
chęciami, jak to mówią, jest piekło wybrukowane.

[jukej]

dzięki, dałem sobie radę, choć wiele mnie to kosztowało zdrowia,
nerwów, nabawiłem się nerwicy, depresja....
Jednak to, co najważniejsze, mam za sobą.
Czasami tylko gdzieś jest żal starszego człowieka, który skacze koło
młodego. Ale mnie już przy tym nie ma i to jest najważniejsze.

Bamboccioni po polsku

[annataylor]

problemem tych ludzi jest brak pracy, niezależności finansowej. takie
mamy czasy, ludzie po studiach 1200-1500 zł zarabiają... to gdzie się
mają wyprowadzić?

[haldeman79]

annataylor napisała:

> problemem tych ludzi jest brak pracy, niezależności finansowej. takie
> mamy czasy, ludzie po studiach 1200-1500 zł zarabiają... to gdzie się
> mają wyprowadzić?

Brak samodzielności to nie tylko brak własnych czterech kątów ale również
oczekiwanie, że ktoś podda Ci jedzenie pod nos i posprząta po Tobie.

[mondego1]

Niesamodzielnosc swoja droga ale czasami nie dziwie sie, ze dorosle
dzieci zostaja z rodzicami. Zamiast wyrzucac pieniadze w bloto za
wynajem jakiejs nory ,za ciezka kase, odkladaja na swoje
mieszkanie.Rodziny wielopokloeniowe w jednym domu czasmai to dziala,
tylko tzeba ustalic granice i nie wykorzystywac sie na wzajem.

[pochodnia_nerona]

No ja np. nie odkładam, ale DOKŁADAM bez przerwy - no, rozumiem, że jem,
mieszkam, kąpię się w ciepłej wodzie, to i mój pobyt kosztuje. Oprócz tego
sprzątam, piorę, więc nie jestem darmozjadem. Ale nie mogę się usamodzielnić,
miałam słabo płatną pracę, którą straciłam. Mimo dobrego wykształcenia, nie mogę
znaleźć innej. To co mam robić, iść pod most, czy mieszkać z mamą?

[rock73]

To jeszcze zależy co uważasz za dobre wykształcenie. Sam tytuł "mgr" to za mało,
musisz mieć jeszcze potrzebne pracodawcy umiejętności i doświadczenie oraz
odpowiedni kierunek studiów. Owszem, napiszesz, że skąd masz je mieć, skoro nie
masz pracy - ale też z drugiej strony pracodawca nie jest od tego, żeby Ci to
zapewnić.

[pochodnia_nerona]

Prawda jest taka, że w obecnej chwili na rynku pracy brakuje ofert dla osób z
moim wykształceniem (ale pal je licho) i UMIEJĘTNOŚCIAMI. Jest pełno dla
przedstawicieli handlowych, ale do tego tez trzeba się nadawać, prawda? Dziwnym
trafem moi przyjaciele też mają podobne problemy... a mają różne wykształcenie,
nie są tez leniami. To znaczy, że chyba z pracą, płacami i cenami mieszkań jest
coś nie teges, a nie z nami?

[haldeman79]

pochodnia_nerona napisała:

> Prawda jest taka, że w obecnej chwili na rynku pracy brakuje ofert dla osób z
> moim wykształceniem (ale pal je licho) i UMIEJĘTNOŚCIAMI. Jest pełno dla
> przedstawicieli handlowych, ale do tego tez trzeba się nadawać, prawda? Dziwnym
> trafem moi przyjaciele też mają podobne problemy... a mają różne wykształcenie,
> nie są tez leniami. To znaczy, że chyba z pracą, płacami i cenami mieszkań jest
> coś nie teges, a nie z nami?

Nie teges jest z Twoim wykształceniem. Możliwy wybór nie kończy się na byciu
handlowcem, nawet się na tym nie zaczyna. Ale najlepiej jest stwierdzić, że na
ludzi z takimi umiejętnościami nie ma zapotrzebowania i czekać na Bóg wie co,
zamiast przyswoić sobie potrzebne umiejętności.

[pochodnia_nerona]

Przyswoić umiejętności, OK, tylko za co? Kolejne studia? A skąd na to kasę? Kurs
w moim PUP-ie to obsługa wózków widłowych i takie tam :-) Oczywiście, że próbuję
szukać pracy POZA moim wykształceniem i dziedziną studiów, ale nie zdobywam jej
ze względu na to, że... mam za wysokie wykształcenie. Ekstra, nie?

[e-go]

tylko że Ci młodzi ludzie nie muszą wynajmować sami mieszkania -
skoro nie stać ich na to, mogą w porozumieniu z koleżankami lub
kolegami wynająć mieszkanie na spółkę... wystarczy chcieć
u nas każdy ma coś na swoje usprawiedliwienie - na usprawiedliwienie
swojego wygodnictwa, niestety...
w Niemczech to wstyd mieszkać z rodzicami, w Polsce to standard

[c2h6]

e-go napisała:

>
> tylko że Ci młodzi ludzie nie muszą wynajmować sami mieszkania -
> skoro nie stać ich na to, mogą w porozumieniu z koleżankami lub
> kolegami wynająć mieszkanie na spółkę... wystarczy chcieć
> u nas każdy ma coś na swoje usprawiedliwienie - na
usprawiedliwienie
> swojego wygodnictwa, niestety...
> w Niemczech to wstyd mieszkać z rodzicami, w Polsce to standard

Und? Czy to ma być jakiś argument?

[rabart]

A w Polsce wstyd jest bekać i pierdzieć przy stole, a w Niemczech to standard. I ?
Poza tym mieszkania w Niemczech są tańsze niz w Polsce cwaniaku.
I to w realnych cenach, nie w przełożeniu na relacje pensja/cena.

[ufffaa]

Rabart, Twoje wyobrazenie o zyciu w Niemczech jest falszywe. Opisane przez
Ciebie maniery odnosnie zachowania przy stole sa m n i e calkowicie nieznane,
aczkolwiek zyje w Niemczech od bez mala trzydziestu lat. Jezeli w ogole
kiedykolwiek znalazles sie przy jednym stole z Niemcami i stad Twoje wnioski,
musieli to byc ludzie wrecz asocjalni. Mieszkania w Niemczech sa z n a c z n i
e drozsze niz w Polsce. Moj czynsz wynosi 1200 euro za 90 metrow kw. Gdyby
ludzie mieszkajacy w Polsce musieli tyle placic, tylko nieliczni byliby w stanie
na to zarobic. Zejdz na ziemie i nie naginaj faktow do swoich wyssanych z palca
teorii.

[rabart]

. Mieszkania w Niemczech sa z n a c z n i
> e drozsze niz w Polsce.
Po co kłamać?

wyborcza.biz/biznes/1,101562,4283444.html\
Mieszkania w Warszawie są już jednymi z najdroższych w Europie. Warszawiacy mogą
pozazdrościć zwłaszcza Berlińczykom, bo nie dość, że mają oni dużo wyższe
zarobki, to jeszcze w stolicy naszych zachodnich sąsiadów mieszkania są tańsze

[ufffaa]

Rabart, nalezysz niestety do rodzaju ludzi, ktorych ostatnim argumentem jest
obrazanie oponenta.

[rabart]

Jak dotąd nikt nie przedstawił argumentów. Mnie obrażano co chwila, nie widzę
powodu by nie oddać.

[jjawor]

Sorki gdzie mieszkasz, że masz tak wysoki czynsz??? Ja mieszkam w 500 000 mieście w Zagłębiu Ruhry, w dobrej dzielnicy i Warmmiete mam 760 euro (a mieszkam z rodziną). I muszę powiedzieć, że faktycznie jest tu częstą sprawą mieszkanie w kilka osób, ale obserwuje się wzrost ilości dorosłych po 25 roku życia mieszkających w rodzinnych domach, być może tendencję zawyża była NRD, ale i na zachodzie trudniej się usamodzielnić młodym niż jeszcze 10 lat wcześniej.

[ufffaa]

Jjawor, mieszkam w Berlinie. Czynsz wzrasta co roku procentualnie
(Staffelmietvertrag). Przez kilkanascie lat zdazyl osiagnac ten poziom.
Mieszkanie jest zlokalizowane w tzw. Lage 1a, a suma, ktora wymienilam odnosi
sie do Miete brutto. Do tego dochadza koszty wody i ogrzewania. Jezeli czytales
posty Rabarta, to przypuszczam, ze jezeli w ogole kiedykowiek byl np. w
Berlinie, to zna z autopsji jedynie ochydne zaulki w dzielnicach typu Neuköln
albo Wedding.
Pozdrawiam :-)

[ufffaa]

Ups, oczywiscie "ohydne", a nie "ochydne"

[kapciowa]

Neukölln nie Neuköln jak juz...

W Berlinie czynsz jest tanszy niz na zachodzie Niemiec, raczej ty masz
niewielkie pojecie o kosztach w Niemczech i w Polsce. Mieszkam w dzielnicy
Charlottenburg, Altbau, 2 pokoje 60m kw, czynsz 340€ plus gaz i prad.
Moje poprzednie mieszkanie w tej samej okolicy: kawalerka 36m kw, 220€ plus gaz
i prad...

[listekklonu]

> tylko że Ci młodzi ludzie nie muszą wynajmować sami mieszkania -
> skoro nie stać ich na to, mogą w porozumieniu z koleżankami lub
> kolegami wynająć mieszkanie na spółkę...

Gdybym miała mieszkać z koleżankami, to już naprawdę wolałabym zostać z rodzicami.

[jukej]

i właśnie o takich kretynkach jest ten artykuł

[echtom]

Dlaczego "kretynkach"? Dlaczego mieszkanie razem z rodzicami i
dzielenie z nimi kosztów utrzymania to patologia, a robienie tego
samego z koleżankami/kolegami to dorosłość? Było juz parę postów, że
taki układ często się opłaca finansowo obu stronom. Bez sensu
jest utrzymywać dla zasady dwa domy, jeśli można podzielić się
jednym.

[rabart]

Nie nie, musisz wziąć ślub po roku znajomości a potem kredyt razem na 50lat w
jednym z banków :)
Inaczej przegrałaś życie !

[three-gun-max]

Mieszkać w 5 chłopa jak w jakiejś komunie gejowskiej tylko dlatego, żeby nie z rodzicami? A co to ma na celu?

[jukej]

jak ktoś jest ambitny i ma odrobinę honoru,l to wynajmie choćby małe
mieszkanko z paroma osobami i kasy wystarczy. Tak robią moi znajomi w
polsce i jakoś żyją.

[rabart]

Honor=mieszkanie w ruderze z 5 osobami jak w hippisowskiej komunie w wieku lat 30tu.

[haldeman79]

rabart napisał:

> Honor=mieszkanie w ruderze z 5 osobami jak w hippisowskiej komunie w wieku lat
> 30tu.

Demagogia.

[rabart]

W takich kamienicach mieszkają studenci a potem korpoludki we Wrocławiu np:
wroclaw.hydral.com.pl/foto/54/54150.jpg

[haldeman79]

rabart napisał:

> W takich kamienicach mieszkają studenci a potem korpoludki we Wrocławiu np:
> wroclaw.hydral.com.pl/foto/54/54150.jpg

Nie jest źle, wystarczy zakasać rękawy...Nie lepiej narzekać,że się nie da bo
jedyna alternatywa to rudera.

[rabart]

Zakasać rękawy do czego?
Wiesz jak tam śmierdzi moczem w bramie i jaki grzyb jest w środku?

Będzie historyjka.

[haldeman79]

rabart napisał:

> Zakasać rękawy do czego?
> Wiesz jak tam śmierdzi moczem w bramie i jaki grzyb jest w środku?

Moja żona ma kuzyna, który od rodziców dostał..i tu proszę się skupić stary
chlew stojący na ich działce. Dla nieuświadomionych, chlew to takie miejsce
gdzie z reguły jest dużo gówna a i śmierdzi również odpowiednio.

Gość nie powiedział, że nie będzie tam mieszkał, tylko wszedł do środka, wywiózł
co było do wywiezienia, skuł co było do skucia, wytynkował a potem dobudował co
było trzeba i dziś nikt kto nie zna tej historii nie uwierzy, że dom w którym
mieszka był kiedyś chlewem.

Oczywiście Ty znowu mi napiszesz, że u Ciebie śmierdzi moczem a Ty po 2
fakultetach i z 2 językami ani nic z tym nie zrobisz ani nie poszukasz czegoś
innego, ponieważ wszystkie kamienice we Wrocławiu śmierdzą a jak nie to kosztują
niebotyczne pieniądze.

[rabart]

Acha-rozumiem że wynajmujący tam mieszkania mają odbudować kamienice własnym
wysiłkiem rąk. Pomysły rodem z myśl przywódcy Czerwonych Khmerów.
Nie mówiąc o tym że byłaby to samowolka budowlana i policja by się tym szybko
zainteresowała w środku miasta.

> co było do wywiezienia, skuł co było do skucia, wytynkował a potem dobudował co
> było trzeba i dziś nikt kto nie zna tej historii nie uwierzy, że dom w którym
> mieszka był kiedyś chlewem.
To niech poczeka, aż mu władza ten dom zburzy jako samowolkę budowlaną, mądralo.

> Oczywiście Ty znowu mi napiszesz, że u Ciebie śmierdzi moczem a Ty po 2
> fakultetach i z 2 językami ani nic z tym nie zrobisz ani nie poszukasz czegoś
> innego, ponieważ wszystkie kamienice we Wrocławiu śmierdzą a jak nie to kosztuj
> ą
> niebotyczne pieniądze.
Bo tak jest?

Usiądź wiec i zapłacz bo na nic nie masz wpływu.

[haldeman79]

rabart napisał:

> Bo tak jest?

[watersnakes2]

> Acha-rozumiem że wynajmujący tam mieszkania mają odbudować
kamienice własnym
> wysiłkiem rąk.

Co za bzdura.
Mieszkam w starej kamienicy w centrum Lublina. W bramie tez pito i
sikano, ale jakos nowym lokatorom (w tym mnie) udalo sie wymoc na
administracji instalacje bramy czy czestsze patrole policji. I wierz
mi, ze wymagalo to od nas tylko dobrych checi, kilku pism,
cierpliwosci i (tu uwaga!) ANI GROSZA (oprocz kilku znaczkow).

Czyli mozna chciec, tylko wystarczy tylek sprzed komputera ruszyc.

[jukej]

bo pewnie naszczałeś lub naszczali twoi kumple studenci, jak nie
zdążyli do wc. Domofon to nie bóg wie co.

[three-gun-max]

Nie demagogia tylko 10/10 :)

[haldeman79]

three-gun-max napisał:

> Nie demagogia tylko 10/10 :)

Demagogią jest przeciwstawienie mieszkania z rodzicami, mieszkaniu w ruderze.
Wystarczy zapytać zamiast przyklaskiwać nie rozumiejąc o czym toczy się dyskusja.

[jednorazowy3]

Ale po co? Nie rozumiem niechęci ludzi do własnych rodziców? Czyżby wszyscy z tego forum żyli w patologicznych rodzinach czy co?
Rozumiem, że jak ktoś mieszka z rodzicami, a matka mu ścieli łóżko to to jest chore ale nie sam fakt mieszkania.

Bamboccioni po polsku

[moonalisa]

a komu to przeszkadza,ze dziecko dorosłe mieszka z rodzicami? czy państwo musi
wszędzie sie wtrącać?
Każdy zyje jak chce,to jego prywatny wybór.

[mondego1]

deweloperom i wynajmujacym mieszkania:) trzeba nakrecac
konsumpcje.Niektorzy przesadzaja ze zle pojetym indywidualizmem.

[abccbaabccba]

Masz rację, ten artykuł to już trzeci, robiony według tego samego
szablonu. Ba! Jest to nawet rodzaj plagiatu - te same zdania, takie
same argumenty, powoływanie się na Włochów (czemu nie Pigmejów?!)

Problem numer jeden - ceny mieszkań - taniej kosztowałyby mieszkania,
gdyby były budowane z telewizorów plazmowych. Bo cena telewizora o
ekranie powyżej 1 metra kwadratowego już dawno spadła poniżej ceny
jednego metra kwadratowego mieszkania. Kto winien? Ten, kto nie
potrafi rozbić kartelu budowlanego - 100% zmowy, zero rzeczywistej
konkurencji, dzięki bankom można wywindować było ceny do nierealnego
poziomu.

Problem numer dwa - wspólne mieszkanie z rodzicami niekoniecznie
oznacza że samo mieszkanie jest rodziców. Są różne sytuacje, bywa że
to rodzice są "na wycugu" u dzieci. Przy obecnym poziomie emerytur to
chyba nic dziwnego. Czy jest patologią, że mając tzw. kasę i
mieszkanie - ktoś pozwala mieszkać swoim rodzicom ze sobą?

Problem numer trzy - rodzina to niekoniecznie on+ona+pies. Czasem są
jakieś dzieci, czasem są rodzice, czasem może to być nawet kuzyn czy
ciotka. Albo prababcia, rodzeństwo. Nie wiem jaki uraz psychiczny ma
autor artykułu - że uważa iż posiadanie rodziny jest wstydliwe. Złe
jest jeżeli ludzie mieszkają w nadmiernym zagęszczeniu, bez bieżącej
wody, prądu, ogrzewania. Ale jeżeli mają duży dom - to co złego że w
tym "dworku" mieszka kilka pokoleń, że przyjeżdżają krewni?! Taki
styl życia jest tradycyjny dla Polaków - wystarczy przeczytać "Pana
Tadeusza". Komu zależy na rozbijaniu więzi i niszczeniu wartości?

[jukej]

pieprzysz głupoty chłopcze.

[abccbaabccba]

Nota bene, objawy jakie miałeś to nie astma, hipochondrykiem jesteś i
to z odchyleniami w kierunku poważniejszych jeszcze, psychicznych
dolegliwości. Nijak nie można zrozumieć, jak twoje nieudane, chore,
zmarnowane życie ma nas przekonać, że masz rację.

Widzisz - mógłbyś mieć pięciu braci! I do tego wszyscy bliźniacy! I
do tego - każdy z innego ojca! A ty, typowy goguś-jedynak do lat 10,
z jednym bratem nie potrafił wytrzymać. Modelowy przypadek patologii.

jukej Bambocciono

[c2h6]

abccbaabccba napisał:

> Nota bene, objawy jakie miałeś to nie astma, hipochondrykiem
jesteś i
> to z odchyleniami w kierunku poważniejszych jeszcze, psychicznych
> dolegliwości. Nijak nie można zrozumieć, jak twoje nieudane,
chore,
> zmarnowane życie ma nas przekonać, że masz rację.
>
> Widzisz - mógłbyś mieć pięciu braci! I do tego wszyscy bliźniacy!
I
> do tego - każdy z innego ojca! A ty, typowy goguś-jedynak do lat
10,
> z jednym bratem nie potrafił wytrzymać. Modelowy przypadek
patologii.

Bardzo słuszne spostrzeżenie. Pobył sobie jedynakiem i tak mu się
spodobało, że kiedy pojawiła się konkurencja od razu ją
znienawidził. Dlatego teraz cokolwiek ten niedobry brat zrobi
będzie, oczywiście, niedobre. A on, biedactwo, musiał aż do Hameryki
uciekać. Jak wielu frustratów przed nim.

[jukej]

nikomu to nie przeszkadza, dopóki z takich sytuacji nie wyrastają
patologie, a najczęściej wyrastają.

Bamboccioni po polsku

[malpieldzekson]

Nie trzeba mieszkać z rodzicami i nie zarabiać żeby być ciągle na pępowinie.
Ja jestem najmłodszy (sporo młodszy od dwóch pozostałych braci). Skończyłem
już studia, tak jak rodzeństwo, w innych miastach. Zarabiam jak na kawalera
sporo. Ale tak na prawdę nie umiem sam podjąć żadnej decyzji, niczego
załatwić. Wszystko musi za mnie ogarniać matka. Bardzo mnie to frustruje. ;\

nie szukaj usprawiedliwień

[norymberga3]

Jeśli starczyło Ci inteligencji i siły przebicia na skończenie
studiów, to jesteś zdolny do podejmowania decyzji i załatwiania
bieżących spraw. Tylko nie chcesz się w to bawić, bo taki macie
układ z mamą. Ona na pewno jest w swoim żywiole, czuje się potrzebna
i wiele dobrego czyni dla ukochanego synusia. Ale Ty zdecydowanie
potkniesz się na tym. Jakikolwiek poważny związek jest skazany na
katastrofę, kiedy tylko kobieta zwietrzy, że jej partner się nie
odpępowił.

[jukej]

może to kwestia Twojego młodego wieku, nie wiem ile masz lat, ale i tak
radzisz sobie finansowo, jesteś samodzielny, a to, że mama Ci doradzi,
to nie ma w tym nic złego, wierz mi, to są dwie różne rzeczy o których
tu piszemy.
Gratuluję samodzielności i głowy na karku.

Pozwol dorosnac swojemu dziecku!

[pazza.eu]

Aby nauczylo sie chodzic - musialas postawic je na zieni i puscic, aby zrobilo pierwsze kroki samodzielnie.
I spodobalo mu sie, chociaz kosztowalo wiele upadkow na pupe.
Tak samo z samodzielnoscia. Czuwaj z daleka, ale nie podtrzymuj. Musi poczuc smak odpowiedzialnosci i radosc, ze cos mu sie w koncu samemu udalo!!!
A jesli dziecko nie chce byc samodzielne, to najprosciej naklonic go do doroslosci limitujac opieke: gdy przestanie sie czuc w domu jak w bezplatnym hotelu, gdy bedzie musial ponosic polowe kosztow utrzymania(czynsz, media, koszty jedzenia, prania itp), gdy bedzie musial dotrzymywac "regulaminu domu"(tzn pory powrotow, zakupow, posilkow itp), gdy bedzie mial okreslone obowiazki - to zrozumie szybciutko, ze lepiej samemu... bo przynajmniej nikt mu zrzedzic nie bedzie nad glowa.
I O TO CHODZI!!!! :)
Pozdrawiam
PS. A smutek, gdy dziecko sie wyprowadza - mija szybko... i jesli po miesiacu - podczas wizyty rozwali sie na wersalce zbyt dlugo - sami zapytacie: "Ty nie masz wlasnego domu?" hihihihihi

[jukej]

dobre :)

[abccbaabccba]

O tak. Dodam jeszcze: gdy twoje dziecko uczyło się samo jeść, to trzeba
było zaprzestać podawania mu papu do buzi.

I dlatego gdy już będziesz stara, brzydka, sparaliżowana - to twoje
dziecko pozwoli ci na całkowicie samodzielne życie. Dobrze będzie,
jeżeli raz na rok zadzwoni - sprawdzić, czy już, czy może trochę
później.

O tak! Porównanie roku.

[haldeman79]

abccbaabccba napisał:

> O tak. Dodam jeszcze: gdy twoje dziecko uczyło się samo jeść, to trzeba
> było zaprzestać podawania mu papu do buzi.

W końcu czym różni się kilkulatek od dorosłego faceta?

Bamboccioni po polsku

[mg-27]

Ja tez mieszkam z rodzicami i to z mezem i dzieckiem - nie z wygody
lecz z braku mozliwosci posiadania wlasnego mieszkania... I wiem ze
jeszcze kilka lat tak bedzie...

[malpieldzekson]

W czasach powojennych, dość długo, mieszkano w kilka pokoleń w jednych
mieszkaniach..bo nie było innych opcji. Moi rodzice po ślubie mieszkali kilka
lat z dwójką dzieci, ciotką i rodzicami w 3pokojowym mieszkaniu..

[cilri]

ja neistety też mieszkam wraz z mężem i dzieckiem u rodziców - nie z
wygody ale z braku szansy na inne mieszkanie. niestety, nie mam
takiego farta jak większość moich znajomych i rodzice (ani moi ani
męża)nie kupili nam mieszkania w prezencie ślubnym. bardzo
chciałabym się wyprowadzić ale niestety nie mam narazie szans :(

Ręce opadają

[pencerfum]

Rodzice Wam mieli kupić mieszkanie w prezencie ślubnym? Żartujesz? A trzeba było
samemu zarobić na to mieszkanie przed ślubem! Uzupełnić braki w edukacji, z
uporem szukać lepszej pracy i zapracować na mieszkanie. Zakładać rodzinę w
warunkach, w których można ją założyć. A nie wprowadzać się do rodziców i czekać
na co? Na farta, aż przyjdzie?
Uff...

[jednorazowy3]

W kapitalizmie struktura społeczna jest mniej więcej stała. Choćby było 100% geniuszy z tytułem profesora to struktura zarobków byłaby podobna do dzisiejszej. Zatem rozpatrując problem w skali ogólnokrajowej Twoja propozycja jest bezsensowna bo nic nie zmienia.

[rabart]

W Polsce jest 30% bezrobocie-raczej nie wydaje mi się to normalną sytuacją.
30% bo-2mln bezrobotnych w Polsce, 2,5mln wyjechało za pracą.

[belle.du.jour]

cilri napisała:

> ja neistety też mieszkam wraz z mężem i dzieckiem u rodziców - nie
z
> wygody ale z braku szansy na inne mieszkanie. niestety, nie mam
> takiego farta jak większość moich znajomych i rodzice (ani moi ani
> męża)nie kupili nam mieszkania w prezencie ślubnym. bardzo
> chciałabym się wyprowadzić ale niestety nie mam narazie szans :(

JA TEZ nie dostałam mieszkania w prezencie od rodzicow ale na Boga,
czy to powód by mieszkac z rodzicami??? Czy jesteście dorośli czy
tylko bawicie sie "w dom"? Wynajmuje się, bierze się kredyt.. małe,
ciasne ale własne.. może dalej od centrum ale na swoim.

[echtom]

> Wynajmuje się, bierze się kredyt.. małe, ciasne ale własne.. może
dalej od centrum ale na swoim.

I dobrze, ale to nie musi być życiowym priorytetem. Zdarzają się
ludzie, którzy potrafią się dogadać pod jednym dachem z rodzicami, a
nawet z teściami. Dzielą koszty utrzymania i obowiązki, szanują
nawzajem swoją prywatność i wszyscy są z takiego układu zadowoleni.
Bo to już nie jest układ rodzic-dziecko, tylko dorosły-dorosły w
jednym domu. To trudne, ale widocznie możliwe, skoro znam takie
rodziny.

[bubster]

Moi tez mi nie dali mieszkania w prezencie ślubnym.
Ciężko pracowałam, wzięłam kredyt i mam mieszkanie.
Da się, ale trzeba chcieć.

[kamilo_82]

bubster napisała:

> Moi tez mi nie dali mieszkania w prezencie ślubnym.
> Ciężko pracowałam, wzięłam kredyt i mam mieszkanie.
> Da się, ale trzeba chcieć.

I mieć szczęści / znajomości aby dostać odpowiednio płatną pracę albo też
obydwie rzeczy na raz.

A dobrymi chęciami to piekło jest wybrukowane.

[haldeman79]

kamilo_82 napisał:

> I mieć szczęści / znajomości aby dostać odpowiednio płatną pracę albo też
> obydwie rzeczy na raz.
>
> A dobrymi chęciami to piekło jest wybrukowane.

Znajomości pominę bo nie ma co komentować. Interesuje mnie co oznacza mieć
szczęście?

[jukej]

nie masz mieszkania a masz męża i dziecko? to kolejna paranoja.
A intelekt zgubiłaś po drodze do ołtarza, czy w trakcie rozkładania
nóg?

kolejna krucjata Agory - mieszkanie z rodzicami

[teyoo]

"Mieszkanie z rodzicami w dorosłym życiu to patologia?"

Nie, wy kretyni. To czasem finansowa konieczność. Łatwo jest zarabiać 5-6k i z uśmieszkiem pełnym wyższości rzucać tekstami o "patologii". Spróbujcie sobie w takim razie pomieszkać sami, zarabiając wynagrodzenie w wysokości minimalnej (netto ok.900zł). Darujcie sobie teksty "to znajdź lepszą pracę" bo wcale o to nie tak łatwo.
Ja mieszkam z rodzicami w domku. Tak się składa, że za tę badziewną pensję, jaką raczą rzucić pracodawcy, nie dałabym rady utrzymać się sama. To co, mam w imię ideałów mieszkać twardo pod mostem, byle nie z rodzicami?? Daję im co miesiąc trochę kasy (zrzutka na opłaty:) i mieszkamy sobie razem. Tak jest ekonomiczniej - także dla rodziców, którzy sami z emerytury też by nie utrzymali całego domu.
Nie mylcie mieszkania z rodzicami z brakiem samodzielności. W Polsce po prostu czasem inaczej nie można - ceny mieszkań, wynajmów - zabijają:/
Widzę, że to kolejna krucjata Agory - byle tylko wmówić wszystkim, którzy mieszkają z rodzicami, że są infantylni, źli, i powinni się wstydzić, bo nie pasują do jedynej słusznej opcji Agory:/ I zawsze te tendencyjne tekściki o 'praniu skarpetek' i tym podobnych. A ilu facetom skarpetki pierze żona - i to jest takie DOROSŁE? Haha, zmiana matki na żonę.. no porażające. Mnie zwisają wasze złośliwości, bo jak się mieszka z innymi osobami, to normalny jest podział obowiązków. Np. ta osoba myje naczynia, inna pierze czy sprząta, i po co robić z tego wielkie halo? Czy będę bardziej wartościowa dla Agory, jak się wyprowadzę do bloków i zamieszkam samotnie w małej klitce, będę sobie prała te przysłowiowe skarpetki i gotowała obiadziki wieczorem?
Agora jak zwykle buja gdzieś w obłokach, nie zna rzeczywistości, w której żyją miliony Polaków - tej, w której zarabia się marną kasę i nie ma widoków na lepsze warunki. Tak po prostu czasem bywa.

[julita165]

A co powiecie o takiej sytuacji: mieszkanie z rodzicami przez kilka lat po
studiach. Nie ma co ukrywać, z braku kasy, może nie na to, żeby jakkolwiek żyć
ale żyć na dotychczasowym poziomie jaki zapewniali rodzice podczas nauki. W
końcu jednak gotowość do wyprowadzki, a tu jedno z rodziców umiera, a drugie na
emeryturze nie jest w stanie utrzymać domu, domu z którym jest bardzo związane
emocjonalnie i nie wyobraża sobie życia na stare lata w blokach. Więc decyzja:
zostajemy razem choć to decyzja podyktowana tylko i wyłącznie troską o rodzica.
Czy to też jest patologia ?

[bubster]

A jak Ty założysz rodzinę?
Też wtedy jedno z rzodziców będzie na pierwszym miejscu?

[julita165]

Tak się właśnie stało. Mieszkamy w trójkę...

[jednorazowy3]

I dobrze, najważniejsze to być asertywnym i realizować swoje cele, a nie ulegać i cierpieć później przez całe życie.
Nie pojmuję ludzi, którzy wyprowadzają się bo 'tak trzeba'. Nic nie trzeba poza realizacją swoich planów na miarę swoich możliwości.
W polskich warunkach można brać kredyty i żyć od pierwszego do pierwszego ale to patologia. Na zachodzie można sobie wziąć kredyt na 80 lat i płacić ratę, która wynosi kilka procent przeciętnej pensji. I tam można sobie pozwolić na samodzielne życie w wieku 18 lat...

[anaisanais96]

nareszcie jakiś rozsądny głos. Ja również uważam że Polski nie ma co porównywać
np.do Niemiec bo tam życie zupełnie inaczej wygląda niż u nas. Rodzice też są
zadowoleni , że mieszkają z dziećmi bo sami nie daliby rady finansowo. Ci którzy
piszą ze patologie jest mieszkać z rodzicami to zapewne ludzie zarabiający co
najmniej 3000 netto i mogący sobie pozwolić na luksus mieszkania samemu. Moi
bracia czy kuzyni zarabiający 1200-1600 na rękę mają iść mieszkać osobno? za co
? przecież wynajęcie zabrałoby im cała wypłatę.

A tak poza tym to widzicie co dało to powszechne branie przez młodych ludzi
kredytów na mieszkania. Ogólny kryzys światowy. co z tego że taki młody człowiek
wyprowadzi sie jeśli potem ledwo wiąże koniec z końcem, albo co gorsza traci
mieszkanie. u mnie w rodzinie były takie dwa przypadki. Dlatego nie wmawiajcie
mi, że to patologia tylko czyta kalkulacja rodziców i dzieci.

[martm1]

nie rozumiem powszechnej egzaltacji felietonem

jeden ma szczęście, jest ambitny, chce być niezależny, decyzyjny i jest gotów do
ponoszenia konsekwencji, może kiedyś zamieni starą corolkę na limuzynę i własny dom

drugi albo nie może, albo zwyczajnie nie chce wchodzić w wir odpowiedzialności i
ewentualnych porażek, przyzwyczajony do bezpiecznej i ciepłej szklarni domowej i
woli dla przykładu mieć świetny samochód mieszkając z rodzicami, goszcząc w
znanych klubach, restauracjach i zwiedzać świat

każdy żyje swoim życiem i sam decyduje kim jest i co robi

pamiętam też felieton, w którym pytano studentów z wymiany (wolontariuszy ?) co
sądzą o Polsce i o ile się nie mylę Gruzinka (?) była bardzo zdziwiona, że w
kraju panuje moda i zwyczaj na jak najszybsze opuszczanie rodzinnego gniazda i
życie o kromce chleba, argumentując zdziwienie powiedziała, że u niej w kraju
istnieje ciągle żywa tradycja mieszkania wielu pokoleń rodziny w jednym domu

[haldeman79]

martm1 napisał:

> nie rozumiem powszechnej egzaltacji felietonem
>
> jeden ma szczęście, jest ambitny, chce być niezależny, decyzyjny i jest gotów d
> o
> ponoszenia konsekwencji,

Bycie dorosłym oznacza ponoszenie konsekwencji. To nie jest tak, że możesz sobie
powiedzieć, że to od jutra dopiero będzie. Chcesz się usamodzielnić jak rodzice
umrą?

może kiedyś zamieni starą corolkę na limuzynę i własny
> dom
>
> drugi albo nie może, albo zwyczajnie nie chce wchodzić w wir odpowiedzialności
> i
> ewentualnych porażek,

Kiedyś trzeba będzie przyjąć na klatę pierwszą porażkę.

> przyzwyczajony do bezpiecznej i ciepłej szklarni domowej
> i
> woli dla przykładu mieć świetny samochód mieszkając z rodzicami, goszcząc w
> znanych klubach, restauracjach i zwiedzać świat
>
Czuje się rozbawiony:) Ilu ludzi mieszka z rodzicami z powodu wyżej wymienionych
argumentów?

[echtom]

> Daję im co miesiąc trochę kasy (zrzutka na opłaty:) i mieszkamy
sobie razem. Tak jest ekonomiczniej - także dla rodziców, którzy
sami z emerytury też by nie utrzymali całego domu.

Dokładnie - na tej zasadzie dwa pokolenia często dzielą dom góra-
dół. Sam fakt mieszkania razem czy osobno jest drugorzędny, ważne są
relacje, podział kosztów i obowiązków. Bo jak synek mieszka w
mieszkaniu kupionym przez rodziców, a stołuje się u mamy i podrzuca
jej pranie, czy to jest samodzielność?

[abccbaabccba]

Bardzo mądrze piszesz.

Zapamiętam zwłaszcza argument "skarpetkowy" - naprawdę dobry!

Ale nie masz racji chyba, gdy piszesz że pismaki bujają w obłokach -
przecież oni to co robią robią dla pieniędzy. Ktoś im kazała urobić
społeczeństwo - to urabiają. 300% dyspozycyjności.

[elmy]

To wszytko prawda. Jak nie wiadomo o co chodzi to chodzi o
pieniądze.
Mieszkamy u teściów bo nawet kredytu nie dostaniemy bez wkładu
własnego (pieniądz). A wynajem mieszkań to nic innego jak spałata
kredytu osoby która wynajmuje Ci mieszkanie (pieniądz). Wydatki
dzielimy po równo miedzy sobą - i teściowie są zadowoleni bo taniej
im wychodzą opłaty (pieniądz). Jedno z nas stracilo pracę (tu: brak
pieniedzy). Polak na godzine zarabia (średnio -
NIESTATYSTYCZNIE !!!) 8 zł - a za granica np. 6 euro. Mogę się mylić
ale róznica jest duża. A później wszyscy narzekają ze mlodzi
wyjeżdżają, że mało dzieci jest, że mieszkają u rodziców - BO
CHOLERA MUSZĄ GDZIEŚ MIESZKAĆ, ZA CO WYCHOWAĆ DZIECI, GDZIEŚ
ZAROBIĆ. Poza Polską niestety - bo zarobki są marne na normalne
zycie

[agagin]

no jezeli ktts zarabia w PL 8zl to nie ma jeszcze zle. Znam takich
co za 5zl a nawet 4,5 pracuja.

A co do zarobkow na zachodzie Europy: wlacz myslenie. Nawet jak ktos
zarabia 6e za godzine i pracuje srednio 40h/tydz to zarabia 1,2-1,3
tys euro. A wiesz ile kosztuje wynajecie mieszkania na zachodzie?
Nie 1200zlotych tylko 1200euro. Wiec wcale tak kolorowo zachod tez
nie ma, a jednak mlodzi ludzie sie wyprowadzaja. Proste rozwiazanie:
wynajmuja pokoje a nie mieszkania.

[jukej]

może się powieś w takim razie? zawsze to wyjście bardziej honorowe niż
opowiadanie bajek na portalu.

[jukej]

chyba jednak jesteś infantylna

Bamboccioni po polsku

[julita165]

I jeszcze coś. Z moich obserwacji wynika, że sytuacji dzieci żerujących latami
na rodzicach winne są najczęściej obie strony. Ale co ciekawe dotyczy to
najczęściej zamożnych rodzin Bo to obiektywnie jest tak, że rodzice latami
ciężko pracowali aby do czegoś dojść, nie tylko zapewniali dzieciom dobre
warunki do nauki i rozwoju typu dodatkowe lekcje, zajęcia, wycieczki, urlopy
itp ale też zapewnili odpowiednie warunki mieszkaniowe najczęściej w postaci
domu i ogródka. Jest on oczywiście za duży dla dwojga starszych ludzi a
jednocześnie oni nie chcą wcale się z nim rozstawać i kupić sobie mniejsze i
prostsze w utrzymaniu mieszkanie. W taki dom najczęściej włożyli nie tylko
górę pieniędzy ale też serce, stąd oczekiwanie, że dzieci w domu zostaną, bo
przecież jest tyle miejsca...Dzieci zaś się na to godzą, do pewnego momentu z
egoizmu bo jest im tak wygodniej, a potem to już z obowiązku wobec rodziców.
Ludzie mniej zamożni albo mający inne wydatki, którzy całe życie spędzili w
mieszkaniu zwykle od początku zdają sobie sprawę, że nie da się mieszkać w 2-3
pokojach z dzieckiem/dziećmi, a może i z ich współmałżonkami i ich dziećmi i
zamiast przez parę ładnych lat po studiach nadal utrzymywać dziecko na
początku samodzielnej drogi jakoś ułatwiają im wyprowadzkę. To nie zawsze jest
od razu całe nowe mieszkanie, czasem to mieszkanie po dziadkach albo wkład
własny potrzebny do kredytu albo partycypacja w kredycie, to już zależy od
możliwości rodziców. Ja jednak będąc już parę lat po studiach nie znam nikogo
kto wyprowadziłby się od rodziców bez ich pomocy.

[jukej]

zgodzę się z tym,że takie przypadki dot. często, a moim zdaniem
najczęściej ludzi na dobrym poziomie materialnym, to oni najczęściej
tak wychowują swoje dzieci i pozwalają im na zbyt wiele.

Kwestia możliwości.

[haldeman79]

jukej napisał:

> zgodzę się z tym,że takie przypadki dot. często, a moim zdaniem
> najczęściej ludzi na dobrym poziomie materialnym, to oni najczęściej
> tak wychowują swoje dzieci i pozwalają im na zbyt wiele.

Po prostu ludzie gorzej sytuowani materialnie nie mają innego wyjścia.Nie jest
to więc zdeterminowane przez świadomy wybór lecz przez warunki zewnętrzne.

Ja nie rozumiem!

[pencerfum]

Naprawdę tego zjawiska nie rozumiem. Skończyłam studia kilkanaście lat temu,
więc nawet nie ma różnicy pokolenia. W 98' roku. Słodkie lata 90te były
definitywnie over, wcale nie tak łatwo było znaleźć porządną pracę, wymagania
były ogromne konkurencja też, wynajęcie mieszkania to był majątek, o kupnie
zapomnij (żeby dostać kredyt hipoteczny trzeba było nieźle zarabiać i mieć
żyrantów). Zjawisko dorosłych mieszkających z rodzicami zapewne już było, ale
nie tak nasilone jak teraz. Większości (właściwie to chyba wszystkim) moim
znajomym i mnie rodzice odcięli dopływ kasy po dyplomie i trzeba było sobie
radzić. Wynajmowało się mieszkania w kilka osób itp., brało jakieś
prace-cokolwiek do znalezienia stałej itd. A teraz ciagle słychać lamenty: bo
nie ma pracy, bo mieszkania drogie bo coś tam. Ci ludzie nawet nie potrafią
sobie postawić jakiegoś celu, każdy problem jest jak Himalaje! Nie do
przejścia. Nie bo nie i już. A kiedy niby w Polsce była praca dla wszystkich?
Kiedy były tanie mieszkania? Kiedy się żyło bezstresowo i przyjemnie?
Z czego to się bierze? Może z wychowania z self-esteem, czyli kompletnego
braku wyzwań, ambicji, celów?

[uookasz]

Wystarczy ze wyzwaniem jest samo mieszkanie w Polsce, gdzie zjawisko o ktorym
piszesz to juz nie lenistwo, a najzwyklejsza bida z nyndzo

[rock73]

Jesteśmy chyba w tym samym wieku i ja też z niedowierzaniem patrzę na ten tekst.
Zacząłem pracę jeszcze na studiach i od tej pory mieszkałem i utrzymywałem się
samodzielnie, w innym mieście. Najpierw akademik, potem wynajmowane, wreszcie
własne, kupione na kredyt, którego w ogóle nie zauważam, bo jest tańszy niż cena
wynajmu. Po co miałbym mieszkać z rodzicami? Co takiego mogliby mi dać, czego
bym sam nie mógł sobie zorganizować? Czy uprane przez mamę skarpetki są warte
tego, żeby rzucić dla nich pracę i samodzielność?

[rabart]

Po co miałbym mieszkać z rodzicami?
Zarobki 2000, kawalerka 1500.

[blue.berry]

przyznam że ja również nie rozumiem.
wychodzi na to że te 20-15 lat temu żyło się łatwo i przyjemnie i wszystkich
stać było na wszystko. wyprowadziłam się z domu w okolicy 2 roku studiów (94
bodajże), miałam małe stypendium, przez pierwsze 2 lata rodzice trochę wspierali
mnie gotówka i datkami jedzeniowymi ale minimalnie. mieszkanie wynajmowałam na
spółkę z chłopakiem. studiowałam i pracowałam równocześnie.
większość moich znajomych z tego czasu nie mieszkała z rodzicami - zazwyczaj
wynajmowali mieszkania na spółkę lub okupowali akademiki.
na zakup pierwszego mieszkania zdecydowałam sie kiedy dostać kredyt było
totalnie trudno (lata 98-99) a ten jedyny który udało mi sie dostać to była
feralna Alicja, której rosnącymi ratami i odsetkami się dławiłam przez parę lat.
ale daliśmy do spółki z TZ radę.
bynajmniej nie zarabiałam kokosów, nie miałam super płatnej pracy ani gwiazdki z
nieba. po prostu czułam potrzebę aby się usamodzielnić. i to zrobiłam. nikt mi
nic nie dał ani nic za mnie nie załatwiał.

naprawdę teraz jest o wiele trudniej? naprawdę te 20 lat temu było o wiele
łatwiej? jesteście o tym przekonani?

osoby które znam a które do późnej 30-stki okupowały rodziców, robiło to przede
wszystkim z własnej wygody i tego że tak po prostu zostali wychowani. że mama z
tatą pozałatwiają za nich wszystkie sprawy a jedzenie postawią pod nos. i w
dzisiejszych czasach - bardzo mi przykro ale nie kupuje wyjaśnienia że się nie
da. w większości przypadków się da ale się po prostu nie chce.

[pochodnia_nerona]

Wybacz, ale nie porównuj realiów na rynku pracy - lata 90. to była bajka dla
tych, którzy zaczynali pracować, co zaprocentowało w późniejszym życiu
zawodowym. Poza tym niektórzy muszą sami wspomagać ubogich = rodziców, a nie
liczyć na ich datki finansowe i jedzenie, jak mogłaś Ty. Jesteś niesprawiedliwa
w swoich ocenach, ciekawa jestem, co zrobiłabyś, nie mając wsparcia w rodzinie,
pomagając spłacać jej długi i tracąc pracę, jak dziś się to często zdarza. To
nieładnie, oceniać coś, czego się w ogóle nie zaznało.

[blue.berry]

czy chcesz przez swoją wypowiedź przekazać ze w latach 90-tych nie było sytuacji
że trzeba było pomagać rodzinie czy spłacać długi? naprawdę jak czyta się takie
wpisy lata 80 i 90-te jawią się jak jakiś cud.

wsparcie moich rodziców było symboliczne. podczas studiów zdarzało się ze jak
chciałam pojechać na uczelnie tramwajem (a nie rowerem) to najpierw musiałam
sprzedać butelki po piwie żeby potem kupić bilet. jak przeniosłam się do innego
miasta to ceny wynajmu mieszkań przekraczały moje zarobki (tak, tak, w 97 roku
też tak było). wynajęłam mieszkanie do spółki z druga osobą i poszukałam
dodatkowej pracy.
ja (ani autor artykułu) nie piszę o sytuacjach wyjątkowych, kiedy trzeba pomagać
rodzicom (chorym, zbyt starym czy bez pieniędzy), kiedy rodzina jest w jakimś
poważnym finansowym kryzysie itp. pisze o ludziach, którym nie chce się ruszyć
tyłka z rodzinnego domu bo wtedy musieliby zacząć po prostu żyć - wydawać
pieniądze na wynajem, jedzenie, środki czystości. i żyją "w grozie" bo wtedy by
im zabrakło na kino czy nowe spodnie albo na wakacje.
a bzdetne gadanie o tym że ktoś nie wynajmuje mieszkania bo zbiera na swoje bawi
mnie do łez. ceny mieszkań w polsce są takie że albo masz na nie pieniądze albo
kupujesz je na kredyt. zbieranie z pieniędzy oszczędzonych na tym że sie nie
wynajmuje tylko mieszka z rodzicami wskazuje na opcje mieszkania z nimi do
późnej 50-tki.

sorry ale ja właśnie takiego żerowania na rodzicach naoglądałam sie we własnej
okolicy - w żadnym wypadku nie wynikało to z potrzeby czy konieczności pomocy
tymże rodzicom. wręcz przeciwnie. ciągnęło / ciągnie się z nich kasę i żarło ich
jedzenie, siedząc im na głowie do 30-stki. i to jest po prostu dla mnie żałosne.
a już szczególnie kiedy słucham tych jęków, jak to dzisiaj jest ciężko.

[jukej]

zgadzam się z Tobą w 100%. Bezstresowo, żeby się syn, czy córeczka nie
zmęczyli zanadto, nie spocili, bo życie całe przed nimi....

[jukej]

no ale jest takie zjawisko, właśnie o tym piszemy, to stało się
nagminne.

Bamboccioni po polsku

[3-kuleczka]

wszystko co nie amerykańskie jest dla was patologiczne.Tylko tu nie
ameryka i nie ich zarobki.Przeciętną rodzine nie stać na mieszkanie
dla dziecka , nie każdy ma tez ochotę zadłużać się w lichwiarskich
bankach, a wynajmowanie mieszkania gdy u rodziców są warunki do
mieszkania dopiero jest chore.

[c2h6]

3-kuleczka napisała:

> wszystko co nie amerykańskie jest dla was patologiczne.Tylko tu
nie
> ameryka i nie ich zarobki.Przeciętną rodzine nie stać na
mieszkanie
> dla dziecka , nie każdy ma tez ochotę zadłużać się w lichwiarskich
> bankach, a wynajmowanie mieszkania gdy u rodziców są warunki do
> mieszkania dopiero jest chore.

A kto Ci każe się zadłużać w banku lichwiarskim? Zadłuż się w
normalnym.

[jukej]

chore to jest twoje myślenie

Winne są podatki!

[sen5241]

Nie ma co porównywać sytuacji Polski z krajami takimi jak Niemcy, Włochy,
kraje skandynawskie czy UK. Jesteśmy od nich zwyczajnie 3-6x biedniejsi.
Koszty życia są podobne - jedzenie kosztuje tyle samo lub niewiele mniej,
mieszkanie w dużym mieście w granicach 1-2,5x tyle (są wyjątki). Osoba w wieku
22-30 lat w Polsce przeciętnie zarabia jakieś ~1,3k na rękę. W praktyce nie da
się za to samodzielnie wynająć ani kupić mieszkania - jedyna opcja to
mieszkanie w kilka osób.

Przyczyna jest prosta - osoby młode i mało zarabiające płacą bardzo wysokie
podatki - sumarycznie około 70% - praktycznie nigdzie w europie biedacy nie
bulą tak gigantycznego haraczu.

Według mnie takie patologiczne przypadki bamboccioni to maksymalnie 20% ludzi,
cała reszta wyprowadziła by się przy pierwszej okazji, tylko zwyczajnie nie ma
na to kasy.

[pochodnia_nerona]

> Według mnie takie patologiczne przypadki bamboccioni to maksymalnie 20% ludzi,
> cała reszta wyprowadziła by się przy pierwszej okazji, tylko zwyczajnie nie ma
> na to kasy.

TAK JEST! Zawsze znajdą się maminsynki i wygodne córeczki, ale cała reszta
mieszkająca z rodzicami w jednym mieszkaniu z przyjemnością wyprowadziłaby się
natychmiast, gdyby stać ją było na wynajem chociażby.
Chciałam wynająć mieszkanie z chłopakiem, szukaliśmy ofert i nagle bach,
straciłam robotę. Wszystko diabli wzięli.

[monia515]

Co w tym dziwnego, że młodzi ludzie tuz po studiach mieszkaja z
rodzicami?
A gdzie mają mieszkać? Studia się kończy w wieku 23-25 lat; potem
trzeba znaleźć pracę; dopiero później mozna wziąć kredyt na
mieszkanie. I to też nie jest łatwe, bo zarobki na początku nie sa
wysokie.
Ja po studiach mieszkałam z rodzicami aż do slubu. Potem udało nam
sie wziąć kredyt i kupić mieszkanie. Jaki sens ma wynajmowanie
mieszkania przy niskich zarobkach? W Warszawie kawalerka, to koszt
ok. 1600zł- dla niektórych to cała pensja.

[gulcia77]

Raczy kolega żartować :)
Wg niektórych pismaków młodzi ludzie w Polsce nie zarabiają mniej
niż 7 000 Pln, więc niemożność wynejęcia mieszkania, czy też wzięcia
kredytu jest nie do pojęcia. No cóż - prawda jest trochę inna.
Zarobki najczęściej nie przekraczają 2000 pln, a wynajem to rząd
przynajmniej 1000 pln. a zęby w tynk. Ja tak mieszkałam przez prawie
5 lat. Sorry, ale dzięki temu wiem, co to znaczy być głodna.
Teraz mam mieszkanie po babci. Nagle okazuje się, że zarabiając
lekko powyżej 2000 pln stać mnie na dużop więcej, nikt mnie nie
wyrzuci, np pod pretekstem remontu, nie ma absurdalnych rachunków za
prąd, czy ogrzewanie. A wcale nie używam mniej, a wręcz więcej.

[jukej]

lepiej mieszkać w kilka osób w sowim wieku, niż z rodzicami, a
zasłanianie się " bo u starych są warunki" jest płytkie i świadczy o
niedorozwinięciu umysłowym.

[abccbaabccba]

Słusznie, racja: najlepiej mieszkać z pięcioma-sześcioma koleżankami -
co dzień inna może pomóc się zrelaksować. Luzik. Jak ktoś woli - mogą
być chłopcy. Wódeczka, dragi, co tam jeszcze lubicie - luzik. Pełna
tolerancja. Komuna.

Dorzuć jeszcze plamy na słońcu.

[haldeman79]

Bamboccioni po polsku

[olkowo]

Na pewno są przypadki osób, które z wygodnictwa nie chcą się od rodziców
wynieść. Cała reszta zrobiłaby to przy pierwszej okazji, ale ludzie -
zarabiając na rękę tak jak większość zarabia, to jest zwyczajnie niemożliwe.
Szczególnie jeśli się żyje w pojedynkę. Niestety nasze realia są tragiczne.
Usamodzielnienie się bez pomocy rodziców jest w naszym pięknym kraju bardzo
trudne. Dlatego należałoby tych mieszkających z rodzicami podzielić na dwie
grupy - na tych z "musu" i wieczne dzieci, które nie potrafią sobie ugotować,
uprać itd. Ale to akurat wina rodziców, którzy tak ich wychowali.

[jukej]

wg mnie jest odwrotnie, cała reszta ma to w tyłku i woli darmochę u
starych, nawet jak stać ich na wspólne lokum z kimś tam lub samodzielne
mieszkanie.

[ala-73]

Bardzo mi szkoda takich osób jak Ty... Sfrustrowanych, samotnych, kipiących
nienawiścią i zazdrosnych, że inni mają zdrowe układy ze swoją rodziną. Dla
DOROSŁEGO i DOJRZAŁEGO EMOCJONALNIE człowieka nie jest problemem współistnienie
z innymi ludźmi (niezależnie od tego, czy to rodzice, koledzy czy partner). Tacy
jak Ty, zaniedbywani frustraci, którzy szybko wyfrunęli z gniazda bo nie
wytrzymali tego, że nie są w centrum zainteresowania, teraz próbują forsować
swoją drogę życiową żeby poczuć się w swojej żałosności lepiej. Mam nadzieję, że
trafisz do dobrego psychologa, który Ci pomoże.

Bamboccioni po polsku

[kamilo_82]

Denny, beznadziejny artykuł. Jak ktoś słusznie zauważył - jest on tendencyjny
i przejaskrawiony do granic możliwości. Dobry tekst wymaga porządnego
researchu a tu widać, że autor nie dość, że kiepsko pisze to jeszcze jest
leniwy i nie chciał / nie umie zbierać materiałów. ARTYKUŁ JEST NAGONKĄ NIE
TYLKO NA WYGODNICKICH WYŁUDZACZY (TO AKURAT OWSZEM, UWAŻAM ZA PATOLOGIĘ) ALE
RÓWNIEŻ NA LUDZI MIESZKAJĄCYCH Z RODZICAMI Z POWODÓW STRICTE EKONOMICZNYCH.

Oczywiście - wyzyskiwanie rodziców, gdy można się samemu utrzymać to
patologia. Ale pojawiło się tutaj bardzo wiele mądrych komentarzy, opisujących
"szanse" młodych ludzi na zdobycie mieszkania. I nie piszcie bzdur o
wykształceniu, szukaniu lepszej pracy czy też zaradności. Obserwując znajomych
zauważyłem, że PRAWIE WSZYSCY młodzi posiadacze mieszkań (ok. 28 - 30 lat)
dostali z domu jakąś "wyprawkę". A jeśli zarabia się 1500 - 3 k PLN (pomimo
wyższego wykształcenia i posiadania doświadczenia - praca od ok. 2 - 3 roku
studiów) to ma się na prawdę znikome szanse na własne M.

Poza tym co to za debilny wywód tego "profesorka" o kredytach w systemie
Rodzina na swoim. Podstawowe kryterium – właśnie – RODZINA. A może ktoś nie
chce zakładać rodziny póki jeszcze nie jest w stanie jej utrzymać... Może
zatem odwróćmy role – najpierw pomoc państwa w zdobyciu własnego M, a potem
rodzina. Chyba ten układ jest zdrowszy, niż 80 – 90 % prawdopodobieństwo, że
się nie będzie miało gdzie podziać z tą rodziną. Ktoś się też powinien
wreszcie wziąć za banki – wyłudzaczy oraz deweloperów śrubujących ceny
mieszkań. Np. paranoją jest to, że pomimo stałej pracy i zarobków na poziomie
4,5 K PLN netto miesięcznie każdy bank odmawia mi kredytu. Dlaczego ? Bo
jestem singlem a tacy są niewiarygodni dla banku. A dlaczego nim jestem?
Przede wszystkim dlatego, że nie uśmiecha mi się mieszkać z rodziną u
rodziców...

BTW - Przestańcie pisać te bzdury !!!! Już się skompromitowaliście pisząc o
rzekomym kryzysie ekonomicznym w PL. To między innymi przez was wielu ludzi
straciło pracę. Przez wasze bzdury i kreację wirtualnego zjawiska, którego de
facto nie było. Trzeba było otwarcie pisać, że kryzys w PL był zjawiskiem
typowo PRowym i stworzonym na zlecenie dużych koncernów w celu redukcji kadr i
obniżenia kosztów... Ale wiem, wiem i rozumiem. Chcecie żyć w zgodzie z
agencjami PR, które podsuwały wam materiały do tych tekstów. W końcu to
accounci z agencji dostarczają wam informacji i dzięki temu nie musicie się
wysilać na ich szukanie... Ale w ten sposób nie zrobicie kariery w
dziennikarstwie, bo ten zawód wymaga kreatywności i myślenia.

[iluminacja256]

> Obserwując znajomych
> zauważyłem, że PRAWIE WSZYSCY młodzi posiadacze mieszkań (ok. 28 -
30 lat)
> dostali z domu jakąś "wyprawkę".

Dokladnie TAK! A tą wyprawka jest najczesciej mieszkanie po
dziadkach albo kupione . Wariant nr 2 to młode małzenstwo, ktore
wprowadza sie do mieszkania jednego z malzonków, rowniez
skombinowanego przez rodzicow - po dziadkach, po wyprowadzce itp...

A tzrecia zreczy - tak, tak - to mlode małzenstwa , które wziely
kredyt na 30 lat. I to co , kurwa, sie u nich w zyciu dzieje, to ja
dziekuje - to dopiero mozna nazwac patologią...

[pochodnia_nerona]

iluminacja256 napisał:

> > Obserwując znajomych
> > zauważyłem, że PRAWIE WSZYSCY młodzi posiadacze mieszkań (ok. 28 -
> 30 lat)
> > dostali z domu jakąś "wyprawkę".
>
> Dokladnie TAK! A tą wyprawka jest najczesciej mieszkanie po
> dziadkach albo kupione . Wariant nr 2 to młode małzenstwo, ktore
> wprowadza sie do mieszkania jednego z malzonków, rowniez
> skombinowanego przez rodzicow - po dziadkach, po wyprowadzce itp...
>
> A tzrecia zreczy - tak, tak - to mlode małzenstwa , które wziely
> kredyt na 30 lat. I to co , kurwa, sie u nich w zyciu dzieje, to ja
> dziekuje - to dopiero mozna nazwac patologią...

Szczera prawda! A jak się małżeństwo sypie, to ciągną farsę, bo... kredyt
połączył ich aż do śmierci ;-)

[jukej]

denny to jesteś ty

Onaniści!

[susilo_bambang]

Wystarczy zadbać aby mieszkający z rodzicami po 26 roku życia mieli wpisane w
dokumentach "onaniści" a sprawa sama się rozwiąże!

[kamilo_82]

susilo_bambang napisał:

> Wystarczy zadbać aby mieszkający z rodzicami po 26 roku życia mieli wpisane w
> dokumentach "onaniści" a sprawa sama się rozwiąże!

Wystarczy aby ograniczonym, niewyedukowanym i zakompleksionym internautom
cenzurować wpisy na forum...

[c2h6]

susilo_bambang napisał:

> Wystarczy zadbać aby mieszkający z rodzicami po 26 roku życia
mieli wpisane w
> dokumentach "onaniści" a sprawa sama się rozwiąże!

Spoko. Jak tylko zaczniesz to wpisywać takim, co umieją tylko
pracować a życia sobie nie ułożyli "bo najpierw trzeba zarobić a
dziewczynę jeszcze zdążę znaleźć".

[three-gun-max]

A jeśli ten 26-latek puka sobie panienkę w hotelu?

Bamboccioni po polsku

[rozterka47]

Przeciez to nie fakt mieszkania czy niemieszkania z rodzicami
stanowi o tym ,czy ktos jest samodzielny czy nie.To relacje o tym
decydują. Jezeli oba pokolenia zyją własnym zyciem, realizują swoje
plany , wspólnie dzieląc domowe obowiązki ( niekoniecznie równo) i
utrzymują dom , to nie ma w tym nic złego. O ile dom jest duzy ,
można tak funkcjonować całe zycie, jak mały to zazwyczaj do czasu
zdobycia mieszkania czy funduszy na nie przez młodsze pokolenie.
Czasem kupuje sie mniejsze mieszkanie i tam przeprowadzają sie
rodzice zostawiąjąc dzieciom i wnukom większe.
Sytuacje są rozne. problem jest tam gdzie jedna strona kontroluje i
uzaleznia od siebie druga.Lub tam gdzie kros wykorzystuje kogoś.
Wbrew pozorom samodzielności uczą rodzice, odpowiednio dawkując ją
dziecku od małego. tak wychowane dziecko nie ma problemow z
podejmowaniem decyzji i odcinaniu pepowiny.

[jukej]

masz dużo racji, tak jest.