pytanie o metody badań chlamydii

[Gość: packigo]

Panie Doktorze, mam pytanie dotyczące metody badań
chlamydii-immunofluorescencji i PCR. Pierwszy raz robiłam metodą
immunofluorescencji (wymaz z cewki) i wyszła mi dodatnia chlamydia.
Przeleczyliśmy się z mężem i kolejne badania-po 4 i 6 tyg. robiliśmy już
PCRem. Wszystko wyszło negatywnie (2 moje wymazy i jeden męża). W ciągu tych
trzech miesięcy przeczytałam wiele artykułów na temat chlamydii i metod jej
wykrywania. Skoro metoda immunofluorescencji ma tak duży odsetek błędu
dlaczego nie informuje się o tym pacjentów. Czy ma Pan jakieś doświadczenia w
związku z tym problemem? Czy mogłabym jakoś dojść do tego czy tę chlamydię
faktycznie miałam, czy nie? Problem jest dla mnie istotny w obliczu przyszłej
ciąży-czy powinnam jeszcze wydawać pieniądze i sprawdzać ciągle czy tego nie
mam. Dziękuję z góry za odpowiedź.

[Gość: Int.]

forum.chlamydioza.pl/portal.php

[packigo]

Dzięki ale to forum przeznaczone jest głownie dla "posiadaczy" chlamydia
pneumoniae, a to zupełnie coś innego. Umiem korzystać z wyszukiwarki i
przeczytałam bardzo wiele na ten temat. Niestety dalej mętlik w głowie, trudno
uwierz mi znaleźć lekarza który się w tym dobrze orientuje.

[jacek_tomaszewski]

Mam „pewne” doświadczenie i nawet jestem autorem rozdziału w najnowszym
podręczniku dotyczącym również i tego problemu. Poniżej fragmenty tej monografii
dotyczacy interesujących Panią informacji. Co do odsetka wyników negatywnych lub
fałszywie dodatnich w testach p/chlamydiowych to pytanie powinna Pani zadać
producentowi zestawu lub laboratorium które zaproponowało Pani takie oznaczenie.
Metoda immunofluorescencji jest czułą metodą, ale nie jest rutynowo wykonywanym
oznaczeniem w testach przesiewowych ze względu na fakt, iż warunkiem
wiarygodnego rozpoznania infekcji jest adekwatna liczba ciałek elementarnych
chlamydia w pobranym materiale biologicznym. Pozdrawiam.

„...zakażenie Chlamydia trachomatis (CT), obok zakażeń wirusem brodawczaka,
należy do najczęstszych chorób przenoszonych drogą kontaktów seksualnych u
ludzi. W roku 2002 tylko w USA odnotowano 834 555 udokumentowanych przypadków
zakażenia CT. Szacuje się, że tylko w tym jednym kraju dochodzi rocznie do 3-4
milionów nowych zachorowań a na świecie liczba ta jest zbliżona do około 90
milionów. Większość z tych infekcji nigdy nie została odnotowana. Odsetek
pacjentek skolonizowanych przez CT wynosi od kilku do kilkudziesięciu procent
ogółu populacji kobiet w zależności od kraju w którym dokonywano analizy
epidemiologicznej. Jednak tylko co piąta z nich przechoruje objawową infekcję CT
a z powodu nawrotu schorzenia do lekarza zgłosi się ponownie nawet 30-50 %
leczonych wcześniej kobiet. Zakażenia CT częściej dotyczą kobiet młodych, rasy
czarnej, o niskim statusie socjoekonomicznym, nieródek, wcześnie
rozpoczynających współżycie płciowe, posiadających wielu partnerów seksualnych,
prowadzących ryzykowane zachowania seksualne, niestosujących antykoncepcji
barierowej oraz palących marihuanę. W populacji kobiet europejskich częstość
występowania zakażenia CT wynosi od 1.7% do 17%. Najbardziej zagrożoną grupą
stanowią nastolatki (46%) oraz młode kobiety pomiędzy 20 a 24 rokiem życia
(33%). Częstość występowania zakażenia CT wśród kobiet ciężarnych waha się w
granicach od 2.7% do 35% a nawet 50% procent. Najniższe wskaźniki chorobowości
na tle infekcji CT u kobiet ciężarnych odnotowano w krajach skandynawskich,
gdzie już od ponad dwudziestu lat prowadzi się systematyczne badania przesiewowe
w kierunku chlamydiozy. W przypadku mężczyzn szczyt zachorowania na CT przypada
na 20-24 rok życia. Następnie odsetek zakażeń maleje, by osiągnąć najniższe
wskaźniki około 50 roku życia. U 50 % mężczyzn i 80 % kobiet zakażenie CT ma
przebieg bezobjawowy. Faktyczna liczba przypadków zachorowania na chlamydiozę w
Polsce nie jest znana i prawdopodobnie znacznie przewyższa liczbę odnotowanych
zachorowań. Jest to związane zarówno z brakiem sprawnie działającego systemu
ewidencji chorób przenoszonych drogą płciową (liczne przypadki leczone i nie
zgłaszane), jak i z ograniczeniami wynikającymi z braku schematów dotyczących
wykrywania i terapii zakażeń. Szacunkowy odsetek pacjentek wymagających leczenia
wynosi w naszym kraju od 4.3%-50% procent, w zależności od grupy wiekowej,
miejsca zamieszkania (miasto/wieś) i wzorca aktywności seksualnej.

CDN.

[jacek_tomaszewski]

Identyfikację zakażenia chlamydialnego umożliwiają liczne metody laboratoryjne
(vide tabele ponizej). Idealny test wykrywający kolonizację ustroju ludzkiego
przez CT powinien charakteryzować się wysoką czułością (>90%) oraz
specyficznością (>99%). Najstarszą z metod jest wykrywanie patogenu w
mikroskopie świetlnym. Czułość i specyficzność oceny mikroskopowej nie jest
satysfakcjonująca. Hodowle komórkowe pozwalają na wykrycie ciałek inkluzyjnych
CT, jednak, pomimo 100% specyficzności metody, nie jest ona aktualnie rutynowo
stosowana w praktyce klinicznej. Do czułych metod wykrywających antygeny
powierzchniowe Chlamydia trachomatis należą testy immunofluorescencyjne (Direct
Fluorescent Antibody Assay; DFA), immunoenzymatyczne (ELISA) oraz metody oparte
na wykrywaniu kwasów nukleinowych. Metody oparte na amplifikacji kwasów
nukleinowych CT (Nucleic Acid Amplification; NAA) charakteryzują się najwyższą
czułością i specyficznością. Uzyskanie materiału biologicznego dla tej ostatniej
metody może odbyć się bez badania ginekologicznego. Zakażenie wywołane przez
Chlamydia trachomatis często współistnieje z innymi chorobami przenoszonymi
drogą płciową. W związku z tym u pacjentki, u której zostanie potwierdzona
infekcja CT należy rozważyć wykonanie dodatkowych badań przesiewowych w kierunku
innych zakażeń przenoszonych drogą płciową: rzeżączki, kiły, wirusowego
zapalenia wątroby typu B i C oraz HIV.
Rekomendowanym miejscem do pobrania materiału biologicznego w kierunku
potwierdzenia/wykluczenia infekcji CT u kobiet jest kanał szyjki macicy. W celu
wykrycia nosicielstwa CT wymazy diagnostyczne można pobierać ujścia zewnętrznego
cewki moczowej, okolicy odbytu oraz wewnętrznej powierzchni górnej i dolnej
powieki spojówki oka. Wykrycie materiału genetycznego CT w zainfekowanych
komórkach obecnych w moczu, wydzielinie pochwy, gruczołu krokowego, nasieniu,
łzach, płynie stawowym, płynie owodniowym oraz skolonizowanych tkankach
umożliwia metoda PCR. Czułość tego badania zależy od prawidłowej techniki
pobrania materiału komórkowego.
Wskazaniami do przeprowadzenia diagnostyki laboratoryjnej w kierunku
potwierdzenia/wykluczenia kolonizacji CT są:
• objawy zakażenia układu moczowo-płciowego typowe dla CT
• zapalenie spojówek na tle CT
• dolegliwości, których przyczyną może być nierozpoznane zakażenie CT (zapalenie
narządów miednicy mniejszej, zapalenie stawów u kobiet w okresie rozrodczym,
przewlekły ból w miednicy mniejszej, niepłodność jajowodowa, zapalenie
najądrza/jądra u partnera seksualnego, zapalenie spojówek niewyjaśnionego
pochodzenia)
• Pozytywny wywiad epidemiologiczny w kierunku kontaktów seksualnych z partnerem
- bezobjawowym nosicielem lub leczonym z powodu objawowego zakażenia CT
• Skrining w kierunku bezobjawowego nosicielstwa CT u kobiet poniżej 25 roku życia
• Profilaktyka zakażenia CT u kobiet rozpoczynających współżycie z nowym
partnerem lub prowadzących ryzykowne zachowania seksualne, nie stosujących lub
sporadycznie stosujących barierowe metody regulacji poczęć
• Skrining w kierunku bezobjawowego nosicielstwa CT u kobiet w okresie ciąży
• Wykluczenie infekcji CT u kobiet przed zabiegami ginekologicznymi lub
położniczymi ( np. hysteroskopia, hysterosalpingografia, poronienie zabiegowe,
wyłyżeczkowanie macicy po poronieniu, założenie wkładki wewnątrzmacicznej,
techniki rozrodu wspomaganego medycznie: inseminacja wewnątrzmaciczna, IVF-ET).

[jacek_tomaszewski]

Co do częstości badan w kierunku infekcji chlamydialnych. Jest to standard
postępowania i albo się go akceptuje abo nie. Jeżeli nie prowadzi Pani
ryzykownych zachowań seksualnych i jest Pani pewna „wiarygodności” partnera to
wybór opcji profilaktyki należy do Pani. Chlamydioza jest problemem raczej
nastolatek rozpoczynających współżycie ale oczywiście niekiedy dotyczy to kobiet
dojrzałych. Jednak ryzyko to związane jest tylko i wyłącznie z indywidualnym
profilem zachowań seksualnych Pani i Pani partnera. Pozdrawiam.