Cytologia-IIIgr-proszę o radę.

[Gość: Ania]

Witam. Wczoraj odebrałam wynik cytologii:IIIgr,rozmaz cytologicznie
nieprawidłowy, duży stan zapalny,zmiany odczynowe związane z
zapaleniem,zmiany nabłonkowe-dysplazja małego stopnia LSIL. Ostatnia
cytologia w grudniu 2007-IIgr, a w marcu tego roku miałam wymrażaną
nadzerkę.Panie doktorze bardzo proszę o poradę skąd ta grupa? Czy
mam początki raka, czy może byc to spowodowane stanem zapalnym tej
nadzerki? mam wizytę u lekarza ale za pare dni,ale ciągle o tym
myśle ze strachem.

[Gość: neinessh]

Nie martw się ! Ja miałam tak samo jak Ty, powrót do II Gr. wymaga
czasu wszystko zależy od Twojego organizmu - wynik III Gr. to
prawdopodobnie silny stan zapalny, jeżeli miałaś kontakty bez
prezerwatywy to partner mógł zarazić Cię żeżączką bądź innym
paskudztwem. Porządnie to wylecz, pomaga też Albothyl pół roku i
powinno wszystko wrócić do równowagi.

[Gość: emka]

Dobre rady cioci-kloci w dodatku internetowe. Nie rzucaj nazwami leków bo to bez
sensu.

[Gość: emka]

Bez paniki-III grupa jeszcze nie jest wyrokiem. Co do wymrożonej "nadżerki"-czy
przed tym zabiegiem miałaś zrobioną kolposkopię w celu oceny zmian na szyjce
macicy? czy został ewentualnie pobrany wycinek do badania w celu określenia
"struktury" komórek poddanych wymrożeniu?-jeśli nie to radzę zmienić ginekologa
konowała który pewnie naciągnął cię na kasę przeprowadzając ten zabieg.
Przede wszystkim nie panikuj, idź do lekarza, zastosuj leki które ci przepisze
bo zakończeniu kuracji powtórz cytologię. Choć szczerze przyznam,że ja bym do
tego lekarza nie poszła-zmieniłabym na innego- jeśli wymroził "ci coś na oko".
Możesz skoczyć na forum zdrowie kobiety tam jest "biała lista ginekolog"-możesz
znaleźć kogoś dobrego blisko miejsca zamieszkania.

[jacek_tomaszewski]

Szyjkę macicy pokrywają dwa rodzaje nabłonka. Widoczna na zewnątrz część
pochwowa szyjki macicy pokryta jest nabłonkiem wielowarstwowym płaskim
nierogowaciejącym. Niewidoczny zazwyczaj kanał szyjki wyścielony jest nabłonkiem
gruczołowym. W okolicy ujścia zewnętrznego kanału szyjki macicy oba nabłonki
stykają się ze sobą. W sytuacji gdy nabłonek wielowarstwowy płaski jest
zastępowany nabłonkiem walcowatym pochodzącym z kanału szyjki macicy na szyjce
macicy pojawia się nieregularny obszar o żywo czerwonym zabarwieniu
(erytroplakia), powszechnie ale nie zawsze prawidłowo, nazywany nadżerką
(erozja). O nadżerce prawdziwej mówimy wtedy, gdy pod wpływem różnych czynników
(uraz mechaniczny, stan zapalny pochwy, odleżyna) dochodzi do ubytku nabłonka o
charakterze owrzodzenia. Za nadżerkę rzekomą (ektopia), uważa się zmianę
powstałą na skutek zastąpienia nabłonka wielowarstwowego płaskiego,
pokrywającego zewnętrzną powierzchnię części pochwowej szyjki macicy, nabłonkiem
wyścielającym jej kanał. Ektopia ulega często samowyleczeniu. Przemieszczony
nabłonek gruczołowy jest stopniowego zastępowany przez nowopowstający nabłonek
płaski. Proces ten trwa rozmaicie długo i zależy od wielkości zmiany. U kobiet
dojrzałych płciowo kobiet często spotyka się nadżerkę wrodzoną, która zazwyczaj
jest zmianą niewielkich rozmiarów, o charakterze dyskretnego zaczerwienienia
zlokalizowanego w okolicy ujścia zewnętrznego kanału szyjki macicy. Jej
przyczyną są zazwyczaj zmiany hormonalne związane z cyklem miesiączkowym. Często
obserwuje się ją u kobiet stosujących antykoncepcję hormonalną, po urodzeniu
dziecka lub po poronieniu. Stan ten wedle aktualnej wiedzy nie jest traktowany
jako patologiczny. Stosunkowo rzadko dochodzi do przeobrażenia erytroplakii w
kierunku dysplazji (stan przednowotworowy). Po kilkunastu latach, z zaniedbanej
i nie leczonej dysplazji może rozwinąć się rak szyjki macicy.
Przyczyn powstawania erytroplakii jest wiele. Najczęściej są to infekcje
wirusowe, bakteryjne i grzybicze prowadzące do przewlekłych stanów zapalnych
dróg rodnych. Porody, poronienia i związane z tym uszkodzenia mechaniczne szyjki
macicy, antykoncepcja hormonalna, ryzykowne zachowania seksualne, częste zmiany
partnerów wiążą się z większym ryzykiem zakażenia onkogennym typem wirusa
brodawczaka ludzkiego (HPV), opryszczki narządów płciowych, rzęsistkiem
pochwowym czy chlamydiozą – to uznane czynniki sprawcze nadżerki rzekomej.
Częściej nieprawidłowe obrazy dotyczące nabłonka szyjki macicy obserwuje się u
kobiet stosujących tampony higieniczne, spermicydy, kapturki naszyjkowe lub
krążki pochwowe.
Ponieważ wszystkie obszary zaczerwienienia na szyjce macicy (erytroplakia),
zarówno nadżerka prawdziwa jak i ektopia, mają makroskopowo podobny wygląd,
ginekolog zazwyczaj informuje pacjentkę o konieczności uzyskania komórek do
oceny cytoonkologicznej (rozmaz). Często zaleca się zweryfikowanie stanu szyjki
macicy badaniem mikroskopowym (kolposkopia). Na podstawie tych badań lekarz
decyduje o konieczności dalszej diagnostyki i pobraniu wycinków do oceny
histopatologicznej ze zmienionych chorobowo miejsc lub od razu kwalifikuje do
odpowiedniego leczenia, czy to zachowawczego, czy też zabiegowego.
Erytroplakia zazwyczaj nie powoduje żadnych dolegliwości i objawów. Kobiety
najczęściej zgłaszają się do lekarza z powodu upławów, niekiedy o nieprzyjemnym
zapachu, a zmiana wykrywana jest przypadkowo w trakcie badania
ginekologicznego. W zależności od wielkości erytroplakii wydzielina śluzowa
produkowana przez ektopowe komórki walcowate może być mniej lub bardziej obfita.
Nadmierna ilość wydzieliny pochwowej powoduje macerację i podrażnia okolicę
sromu, często usposabiając do powstania infekcji. Z tego powodu kobieta może
odczuwać pieczenie i swędzenie intymnych okolic ciała. Objawem budzącym niepokój
onkologiczny jest krwawienie kontaktowe podczas stosunku czy niewyjaśnione
plamienia międzymiesiączkowe.
Niewątpliwie erytroplakii nie można lekceważyć. Część lekarzy uważa, że małe
nadżerki wykrywane u młodych kobiet, które nie rodziły, nie wymagają leczenia,
lecz tylko obserwacji. Niekiedy wystarczy tylko wyeliminowanie czynnika
powodującego powstanie zmiany chorobowej jak np. w zmianach wywołanych
działaniem substancji chemicznych czy ciał obcych (np. globulki i pianki
antykoncepcyjne, tampony, krążki i kapturki pochwowe). Z samoistnym wyleczeniem
erytroplakii spotykamy się zazwyczaj u młodych kobiet, u których zmiana ma
najprawdopodobniej podłoże hormonalne. Aż 60 % wykrytych na tarczy części
pochwowej zmian o charakterze erytroplakii lub CIN I/LSIL zniknie samoistnie w
przeciągu roku.
Wybór najlepszej opcji terapeutycznej zależy od wyniku badania cytologicznego,
kolposkopowego lub histopatologicznego, rozległości zmiany i jej
etiopatogenezy, wieku pacjentki i wywiadu położniczego. U nieródek preferuje sie
metody wyczekujące (obserwacja i kontrolne rozmazy cytologiczne), zachowawcze
(koagulacja chemiczna,lokalna estrogenoterapia, gałki p/zapalne) lub zabiegowe
(niedestrukcyjne) do których zalicza się krioterapię lub waporyzację energią
lasera. Tylko w szczególnych sytuacjach wykonuje się zabiegi bardziej inwazyjne
jak elektrokonizację lub chirurgiczną konizację stożkową. Zazwyczaj dotyczy
to kobiet które już rodziły dzieci.