mason44
29.12.04, 21:19
Pierwsze dynastie (2205 p.n.e. - 221 p.n.e.).
Najwcześniejsze ślady osadnictwa ludzkiego w Chinach znajdują się w dolinach
rzek Huang-ho (Żółtej) i Jangcy (Niebieskiej). Przyjmuje się, że w IV
tysiącleciu, dzięki zastosowaniu przez rolnicze wspólnoty rodzinne
nawadniania pól i zintensyfikowaniu w ten sposób produkcji ryżu, nastąpił
znaczny wzrost liczby ludności. Według legendy pierwsze państwo i dynastia
założone zostały przez Wielkiego Ju, panującego w około 2205 p.n.e.-2198
p.n.e.
Pierwsza historycznie znana dynastia Szang (Shang), panowała od ok. 1760
p.n.e. Chiny stanowiły wtedy konglomerację plemion o ustroju niewolnictwa.
Rozkwit państwa przypadł na XIII wiek p.n.e., budowano wtedy liczne miasta,
rozpowszechniło się stosowanie miedzi, powstało pierwsze pismo
piktograficzne. Około 600 p.n.e. zostało w Chinach wprowadzone do użytku
żelazo, którego zastosowanie do wyrobu narzędzi rolniczych pozwoliło na
dalsze rozwinięcie produkcji żywności.
Do 256 p.n.e. Chinami rządzili królowie dwu dynastii Szang i Czou (Zhou),
przy czym od 770 p.n.e. faktyczną władzę, w podzielonym na lenna państwie,
sprawowali wodzowie feudalni, zwani hegemonami. W czasach tych, obejmujących
tzw. Epokę Wiosen i Jesieni oraz Epokę Walczących Królestw, trwały nieustanne
waśnie i wojny domowe. Mimo to nadal rozwijały się gospodarka rolna oraz
miasta, jako ośrodki władzy administracyjnej, handlu i rzemiosła.
Jakby w kontraście i sprzeciwie do istniejących nietolerancyjnych stosunków
społecznych, często cechujących się przemocą i okrucieństwem, na początku V
wiek p.n.e. powstała nauka filozoficzna, zwana od imienia twórcy,
konfucjanizmem, która głosiła humanitaryzm, poszanowanie tradycji i
hierarchii w społeczeństwie, sprawiedliwość społeczną, idee zjednoczenia
państwa. Głosiła też, że człowiek jest z natury dobry i że społeczeństwo po
powinno być rządzone przez mędrców. Była to nauka przede wszystkim o sposobie
sprawowania władzy oraz ustalająca normy etyczno-moralne, jakie powinny
obowiązywać w życiu społecznym.
Przez prawie trzy stulecia konfucjanizm nie zyskał jednakże szerszego
uznania, a nawet był okresowo ostro potępiany (palenie ksiąg konfucjańskich w
czasie dynastii Qin). Dopiero za dynastii Han, to jest od 206 p.n.e. stał się
on doktryną filozoficzną i religią państwową Chin feudalnych, a do dziś
stanowi ważny element chińskiej kultury duchowej.
