Właśnie uświadomiłam sobie że.....

[potargana2]

moja przyjaciółka ma zawsze ogromne problemy, największe troski i najlepsze
zasoby materialne.
Wspierałam ją dzielnie gdy mąż znęcał się nad ich córką, atakowałam jak lwica
gdy poniżał ją w gronie znajomych, kładłam do głowy, że jest wartościową
kobietą, zawsze jestem pod telefonem gdyby mnie potrzebowała.
Wczoraj to ja potrzebowałam rozmowy, zrozumienia.... umiejętnego skupienia
uwagi. Moje pociechy pojechały na obozy młodzieżowe i jak to bywa czasem
pojawiają się problemy....
No cóż nie miałam szansy na swoje 5 minut. Wysłuchałam opowieści o powrocie
jej pociechy z kolonii. Ona kolejny raz nie chciała mnie zrozumieć, myślę że
zbagatelizowała to co chciałam powiedzieć. Podjęłam 3 próby ale nastąpiła
zmiana tematu więc zamknęłam w duszysku swoje rozterki.
W drodze powrotnej do domu uświadomiłam sobie, że u niej wszystko musi być
"naj" tak w dobrym jak i złym znaczeniu. Zawsze musi być dużo szumu, głośnych
opowieści o radosnych i złych przeżyciach.
Jakoś mi się tak smutno zrobiło....

[alowa]

Jakbym słuchała o swojej. Miesiącami wysłuchiwałam zwierzeń o jej problemach,
że wpadła ze swoim chłopakiem, próbowali mieszkać razem, zajmować się
dzieckiem, nie wyszło bo facet jest niezaradny, ciapa,niedojrzały. Rozeszli się
do swoich rodziców, teraz też źle, bo on nie daje jej spokoju, w pracy kiepsko
a mały zrobił zieloną kupę albo chrostka mu wyskoczyła,albo nie zjadł w ogóle
nic przez cały dzień itp. itd. A ja mam męża zaradnego, śliczną dwulatkę, pracę
więc problemów nie mam prawa mieć żadnych i kropka. Czasem mam dość i nie
odbieram po prostu telefonu A swoje problemy i troski muszę zostawić dla
siebie.

[76kitka]

Rozumiem, że poczułyście się dotknięte bagatelizowaniem Waszych "górek" w życiu, natomiast powiem coś co teraz sobie uświadomiałam, że często gdy ktos mi opowiada o jakimś swoim niepowodzeniu, problemie, przypomina mi się analogoczna lub podobna sytuacja z mojego życia i jeśli o tym mu opowiadam to chcę komuś powiedzieć w ten sposób: zobacz było źle, jest dobrze, u Ciebie tez się pewnie wszystko wyprostuje, uszy do góry, wierzę w ciebie. Może Wasze przyjaciółki poprostu nieudolnie się komunikują ? Aczkolwiek przyznaję Wam moje drogie rację, że wyolbrzymianie swoich problemów i trosk to polska specjalność. Trzy dni leżałam w szpitalu na patologii ciąży i nasłuchałam się takich licytacji chorób i bied, że na porodówkę szłam szlochając, a zaznaczam, że leżałam tam w celu indukcji porodu, nic nie dolegało ani mnie ani dziecku.

[stasi1]

Szkoda ze przed ciążą nie stwierdziła że on jest ciapa

[gugitsa]

i w takich chwilach sie zastanawiasz, kto jest twoim prawdziwym przyjacielem. a
tych w biedzie sie podobno poznaje...

[a.b1]

Miałam kiedyś taką "przyjaciółkę", po moich ostatnich doświadczeniach (oj one
były prawdziwym testem moich znajomośći i lojalnośći znajomych) spadła do
kategorii "obojętna znajoma". Kiedy ona miała problemy, byłam do jej dyspozycji
24h, kiedy ja miałam doła bo mi sie zycie do góry nogami wywracało, ona
potrafiła mi przerwać w połowie zdania i opowiadac o samochodzie który planuje
kupić ze swoją nową wielką miłośćią, pozatym dopiero wtedy zobaczyłam jak
bardzo się cieszy, że mi nie idzie i że jej dzieje się lepiej w życiu. Teraz
widzę ją raz na kilka tygodni, utrzymujemy poprawnie chłodne stosunki, mogę z
nią rozmawiać o pogodzie, wystawie, filmach niczym innym, nie potrafię się już
przed nią otworzyć.