(*) (*) dla mojego Aniołka

[a.zaborowska1]

Jestem tu codziennie! Wstaję rano robię kawę i właczam komp. wchodzę na forum
i jestem. Bo tylko tu czuje się bliskosć osób które mają podobny problem do
mnie, mamy Aniołków ale tylko tu czuję żal, smutek i rozpacz że ciągle
dochodzą nowe posty, że ciągle dzieci umierają. Czasami po jednym poście
tracę nadzieję którą buduje czasami kilka dni i myślę kończe z tym nie wracam
już tam....! Ale wracam robię to codziennie regularnie, mimo że nie zawsze
pisze czytam wszystko.
A dzisiaj tak naprawdę uświadomiłam sobie nma czym to wszystko polega! Bo
dzisiaj moje kochane dziecko skończyłoby 5 miesięcy! Pewnie miałybyśmy już za
sobą kolkę i przygotowywały byśmy się do ząbków, pewnie marzyłabym o chwili
wolnej. A ja dzisiaj co mogę zrobić mogę, pójdę na cmentarz zapalę znicze dla
niej i dla wszystkich Aniołków, napiszę tego posta i ... Bo mam wrażenie że
wokół mnie nikt nie pamięta. O tym że starciłam dziecko, że chciałabym się
trochę wygadać, poużalać nad sobą, powspominać ciąże i coś może zaplanować.
Wszyscy przechodzą na dsrugą stronę. Co poniektórzy pytają ...zapomniałaś
już... a nie ... no to jaka dziś pogoda. Nikt nie chodzi na jej grób oprócz
mnie i męża. I wszyscy się zachowują jakby to nigdy się nie stało. Oprócz
jednej garstki ludzi, kobiet z forum z którymi mogę porozmawiać o tym co
czuje, co mnie boli, co mnie wkurza i co mam zrobić.
I dlatego proszę choć wy zapalcie jej takie malutkie światełeczko ...ku
pamięci.

(****) Dla ciebie Adusiu zaopiekuj się mną, tatą i siostrą.
Bardzo bardzo cię kocham

Pozdrawiam Wszystkie mamy z tego forum
Agnieszka

[temeryszek]

Dla Adusi (*)(*)
przytulam Cię mocno Agnieszko
Małgosia, mama Aniołka Uleńki i Zosi

[22pp]

Mój Wiktorek zaraz skonczylby 1,5 roczku, ale niestety nie dane mi bylo patrzec
jak zaczyna chodzic.... to strasznie boli.
To dla Twojego Aniołka ( ***) mamawiktorka

A to mój Aniołeczek:

www.republikadzieci.org/problemyiniepokoje/strata/pamiec313.htm

[a.zaborowska1]

Mamo Wiktorka! - Twój Aniołeczek jest cudowny, jest mi bardzo przykro,
przytulam cię mocno
Agnieszka

[aaparzoch1]

Bardzo mi przkro. Dla Aniołka Adasia (*)(*)(*)

Agnieszko to nie tak. Ludzie po prostu nie wiedza jak się w takiej sytuacji
zachować, co powiedzieć. Mam w pracy koleżankę, która w zeszłym roku urodziła
oczekiwanego synka. Całą ciążę była na zwolnieniu. Problemy z oddychaniem
małego zaczęły się nagle. Sekcja zwłok z tego co wiem nie wskazała na przyczyne
śmierci Andrzejka. Agnieszka wróciła do pracy bardzo szybko, jakby ten powrót
był lekarstwem na samotne rozpamiętywanie tragedii. Na pogrzeb (pokropek) z
naszej pracy wybrali się przyjaciele z jej działu. Nam zapowiedziano abyśmy
zachowali takt i nie poruszali z AgĄ tematów związanych z tym co się stało. W
kwietniu minie rok. Pracujemy w różnych pokojach, na różnych piętrach.
Rozmawiamy , ale ja sama boję się poruszyc tego tematu. O sekcji, o tym, że
ratowano go na Ligocie wiem, poniEważ mój syn równiez zachorował i to jakoś
spowodowało, że Aga mi o tym napomknęła. Czasami pod wpływem informacji z tego
forum mam ochotę zagadać, ale po ludzku się boję. Więc w swoim bólu weź i to
Agnieszko pod uwagę. Bo inni równiez pamiętają, choć Tobie może wydaje się, że
tak nie jest. To niezwykle delikatna materia, a każdy z nas jest inny, inaczej
reaguje. Życzę dużo siły.

[bczapska1]

Agnieszko mam takie same mysli i odczucia jak TY , pewnego dnia powiedziałam
sobie że nie wejde na to forum ,że już nie mam siły więcej płakać ale nie
mogłam .Kacper był z nami 14 lat i mimo że przeżyłam wszystkie nimowlęce chwile
i chwile wieku dziecinnego , to jednak zabrakło mi chwil jak stał sie
młodzieńcem , tak naprawdę rok temu wkroczył w swój świat ,świat który stał
przed nim otworem i bardzo chciał go zdobyć , a wiedział czego chce . Dziś
zastanawjam sie co byśmy teraz robili , czy wróciłby już ze szkoły i
zadzwoniłby do mnie że juz jest w domu , tak bardzo czekam na jego telefon .Nie
umiem sie pożegnać , nie umiem go oddać . Mój mąż chce mieć jakies plany na
przyszłośc a ja pozostałam w przeszłości i chyba nie chcę sie z niej wydostać ,
jesteśmy w różnych światach .
Agnieszko , nmie tez pomaga to że choć ludzie na tym forum pamjętają
Dla Adasia (*)(*)(*)(*)(*)

[anets2]

(*)(*)(*) dla Aniołka
Aneta

[joamol]

Zupełnie cię rozumiem. Ja tez mam wrażenie, że tylko my z mężem pamiętamy o
naszej córeczce. Oprócz mojej mamy i brata chyba wszyscy, choć może tylko mi
się wydaje, traktują jej temat jakby z alergię, jakby przeszywał ich dreszcz.
I czuję takie rozgoryczenie, że ja musiałam i muszę przez to przechodzić,
przeżyć cały ten ból, stratę, a oni nawet nie umieją o tym słuchać i rozmawiać.
Ale chyba wiele rzeczy widzimy też inaczej. Ostatnio oburzyłam się, jak znajomy
mówił mi, jak wygląda poród. wkurzyło mnie, bo przecież wiem! Jakie to
wstrętne, że nie chce mu się wysilić, by mnie zapytać o nasz, by zrozumieć, że
wiem conieco w końcu, pamiętać. Ale może chciał mi opowiedzieć o ich
przeżyciach, może boi się zapytać...Może jestem niesprawiedliwa.
W każdym bądź razie tutaj nie ma oporów, cenzury.Jest ciepło.

Ja odliczyłam pół roku.
(*)Aniołkowi Adusi

[mama-oliwki1]

Kochana, doskonale wiem co czujesz, bo ja czuję to samo.
dla Adusi(*)
dla mojej Oliwki (*)
dla wszystkich Kochanych Aniołeczków (*)
Trzymaj się cieplutko

[mamaaniiasia]

[a.zaborowska1]

Dziękuję Dziękuję wszystkim za światełeczka!
Chciałam powiedzieć, że nie chodziło mi tu o ludzi tzw. znajomych tylko w
większości najbliższych. Wiem że niektórzy może nie wiedzą jak się zachować ale
czuję tak jak napisałam.Mam sześcioletnią córkę i nigdy nieopuściłabym jej w
złych chwilach. Jedyną nadzieją może być to, że swoje dziecko wychowam w innym
klimacie i przyniosę jej do domku jeszcze siostrzyczkę lub braciszka. Wiem, że
ona bardzo tego pragnie. A wszystki tym którzy są przy mnie - bardzo dziękuję

Agnieszka

[an555]

Dla Twojego Aniołeczka (*)(*)(*)

Ania mama Aniołka Kubusia(HLHS)

[jolanta80]

agus wiesz ze jestem z toba i cala twoja rodzinka -dla Ady (**)(***)(**)(***)
mama anilka -MARTYNKI

[mala779]

Dla Twojego aniołka(*)
Wszystkie chyba czujemy podobnie, myślę, że dla nas pamięć o naszych dzieciach
jest najważniejsza - nie ma ich przy nas więc bardzo pragniemy, aby wszyscy
pamiętali. A prawda jest taka, że im więcej czasu minie od śmierci naszych
maleństw tym rzadziej ktos zapyta, jakby wszystko juz miało wrócic do
normalności.Ja bardzo cieszę się jak ktoś wypowiada imię mojego dziecka przy
mnie, mnie to dodaje siły.
Poadrawiam,
Magda - mama aniołka Mikołajka

[edycia11]

coraz mniej słów
coraz więcej Aniołów w pamięci
(*)(*)(*)dla Twojej córci Adusi

[roxanne1]

[nikola313]

Agnieszko pamietam (*)(*)(*)

[maxima10]

(*)(*)(*)

[ekaczmarczyk]

Aguś jestem z Tobą- Ewa


dla Twojego Aniołka (*)(*)(*)

[w1paula]

(***)(***)(***)

[ela2225]

(*)(*)(*) dla Aniołeczka ze skrzydełkami

[malwinka21]

Zapalam światełko dla Twojej córci. [*] Ludzie nie potrafią rozmawiać o
cierpieniu, uciekają, nie wiedzą jak się zachować, jak postąpić. Myślę, że
wiele z tych osób bardzo ci współczuje, ale nie potrafi tego wyrazić.
Pozdraiwam Cię bardzo serdecznie

[marcysia801]

Zapalam światełko dla Twojego Aniołka (*)(*)(*).

[mamadwojkiam]

Dla Twojego Aniołka (*)(*)
Nie wiem, może Cię to podniesie troszkę na duchu. Niedawno przyśnił mi się mój
tato (nie życje od prawie 3 lat). Powiedział mi, abym się nie martwiła i nie
bała, bo śmierć to dopiero początek ... pięknego życia

[a.zaborowska1]

Chciałabym aby twój tata miał rację!!!

[martusia271]

(*)dla Ciebie Aniolku...

[aga2212]

(*)(*)(*)

[anida63]

Ludzie boją się nas tych,które straciłyśmy dzieci.Niedawno koleżanka
powiedziała mi,że nie była u mnie po "tym" bo nie wiedziała jak ze mną
rozmawiać.A ci co zaczepią na ulicy to masz rację,pytają czy już dobrze.Ja
straciłam 19lat temu 3dniowego chłopca,a w sierpniu niespełna 17letniego...jak
może być dobrze????nie ma siły do życia ani tłumaczenia im jaki to
ból.Pozdrawiam Ciebie i Twoją rodzinkę .[*][*][*]dla Aniołka Adasia.Anida

[renata.bw]

(*)(*)(*) dla Aniołka Adasia

Znam Twój ból i żal. Moich Dzieci też dla nikogo nie ma, bo wg wszystkich to
poronienie w ciąży. Więc jak można tak długo rozpaczać po stracie dzieci w 16
tygodniu ciąży? Teściowa (rozprawiając o zbliżającym się weselu w rodzinie)
zapytała - "chcesz nosić żałobę?".....
Jak osoba, która jest matką może tego nie rozumieć? Jak może zadać mi takie
pytanie 5 tygodni po stracie Dzieci?

Po rozmowie z moim mężem teściowie zdecydowali się odwiedzić grobek na
cmentarzu, po czym zakomunikowali mi niezwłocznie o tym.
Czy to były odwiedziny wynikające z potrzeby serca?

Tylko tu na forum nikt niczemu się nie dziwi, ma tyle zrozumienia i ciepła dla
Ciebie. Przykre jest to, że wszyscy tu cierpią tak, jak Ty...

Mama Aniołka (7tc), Aniołków Kalinki i Kornelki (16 tc)

[a.zaborowska1]

Dziękuje jeszcze raz wam wszystkim za dobre i ciepłe słowa. Ostatnio tak sobie
myślę, że dopiero tu na forum dowiadujemy sie tak naprawdę że tyle dzieci
umiera, że tyle może być komplikacji w ciąży. Tak naprawdę jak zwykle moje
odczucie jest takie że nikt o tym nie mówi. Kobiety które mają problemy z
ginek. sprawami traktuje się oschle i przedmiotowo. I wiecie co wydaje mi się
że jeśli będę miała dziecko to dla pozostałych będzie to zastępstwo tamtego a
nie następne. Niewiem może jestem przesiąknięta żalem i tak to wszystko
odczuwam. Mam nadzieję że nie mam racji

Pozdrawiam was gorąco
Agnieszka

[aleksandra3]

Czy tylko wtedy jest żałoba jak się człowiek ubiera na czarno?

Czy również wtedy, gdy się człowiek ubiera na "bodej jak", a martwi się, że
upał zniszczył kwiaty na grobie, bo przecież nie można kupić kolejnej
zabawki..........
dodam, że mam już jedno żywe dziecko.