Mama czyta a dzieci nie lubią

[tymianek21]

Cześć!Chciałam sie podzielić z wami kilkoma uwagami na temat "dzieci
już nic nie czytają albo nie lubia czytać"itp. Mam kilka koleżanek,
siostrę które uwielbiają czytać i czytały dzieciom nie tylko
przysłowiowe 20 minut. Dzieci rosły otoczone ksiązkami, prezenty też
zawsze dostawały ksiązkowe. Niestety mimo dorastania z książkami ku
rozpaczy koleżanek i siostry dzieci nie lubią czytać. Niechęć do
lektur mogłabym zrozumieć bo często są nudne, ale przy dzisiejszym
zalewie książek na prawdę b. dobrych nie chcą czytać. Nikt im nie
żałuje pieniędzy na nowości,ale nawet jak coś sami wybiorą to leżą
nietknięte na regale. Pomyślałam sobie ze może problem pojawia się
kiedy rodzice przestają czytać dziecku-bo ma nauczyc sie samo, bo
takim dużym koniom już sie nie czyta itp. a dziecku w 1, 2 klasie
często trudno jest skupić się i zniechęca się. Książka zaczyna mu
się kojarzyć z czymś trudnym itp. Ciągla czytam że dzieci nie
czytają bo TV, komputery ale może problemem jest że niektórym
dzieciom powinno się czytac na głos b.długo nawet w pierwszych
klasach szkoły. Co sądziecie na ten temat?!Dlaczego dzieci otoczone
książkami w dzieciństwie nie lubią czytać?

[zona_mi]

Myślę, że czasami mogą mieć przesyt.
Kiedy byłam mała łykałam wszystko jak kaczka rzęsę i wskutek
niemożności zdobywania nowych tytułów, w kółko tłukłam te same,
ulubione, wyczytane do strzępów.
Ale
nie miałam zbyt wielu innych rozrywek. A teraz, skoro dziecko ma do
wyboru jednak dużo więcej, wybrać może łatwiejsze - np. film.
Poza tym sama usłyszałam kiedyś w głosie córki, że kolejna książka
jako prezent to może niekoniecznie... Powstrzymałam się przez jakis
czas i znów, kiedy otwieram torbę z nowymi książkami, dzieci węszą
wokół jak małe psiaki
To może być jeden z powodów, ale pewnie są i inne.

> może problem pojawia się kiedy rodzice przestają czytać dziecku-bo
ma nauczyc sie samo,

Na pewno. Martynie czytałąm do ok. 10-11 lat - coraz rzadziej,
krócej, ale sama przeszła naturalnie w fazę samodzielnego chętnego
czytania.

[pepperann]

Myślę, że po prostu równie wiele zależy od wrodzonych upodobań dziecka co od
wychowania. Jedno dziecko ciągnięte przez rodziców na narty nienawidzi tego
sportu i ma uraz. Drugie - zaraża się pasją. I ja, i mój brat wychowywaliśmy się
w domu pełnym książek, mama nam mnóstwo czytała, telewizja była bardzo
ograniczona. Ja uwielbiam książki, tv nie używam. Mój brat książek nigdy nie
lubił - oprócz komiksów. TV u niego leci non stop. (Natomiast jeśli chodzi o
życie zawodowe i rozwój intelektualny zaszedł dalej niż ja )

[tymianek21]

Niedawno była dyskusja na Starszym dziecku o tym jak zachęcić dzieci
do czytania. Tam tez pojawiały sie wypowiedzi że z dzieci którym
czytało sie ksiązki wyrastaja czasami dzieci które nie lubia czytać
forum.gazeta.pl/forum/w,46,110089639,,Co_zrobic_by_10_latek_polubil_czytanie_ksiazek_.html?v=2
Pamiętam mojego kuzyna który w 1 klasie dukał na głos lekturę.
Męczył sie strasznie, mylił. Powiedziałam cioci żeby poczytała mu na
głos a ona z oburzeniem odpowiedziała że inaczej nie nauczy sie
czytać. A przecież kilka miesięcy wcześniej kiedy był jeszcze w
przedszkolu ciągle mu czytała! Zobaczę jak bedzie u mojego synka.
Jeśli zobacze że ma kłopoty z czytaniem będziemy mu czytać, jest
duzo audiobooków- niech książka nie kojarzy mu się z udręką tylko z
czyms bardzo miłym!

[moleslaw]

Zastanawiam się właśnie nad tym czy aby syn nie przestanie czytać, myślę że ważne jest pozwolenie na to by dziecko samo wybierało książkę do czytania. Zobaczymy. Ja jestem molem książkowym wbrew wszystkiemu, wychowałam się w domu bez książek, rodzice nie mieli ani jednej książki ani nie czytali, na dodatek były to czasy kiedy książki były trudno dostępne. Jednak pamiętam do dziś pierwszą samodzielnie przeczytaną książkę Mieczysławy Buczkówny "Najwyższa góra" którą sobie jakiś czas temu odkupiłam. Książki są dla mnie jak powietrze !

[zuzamam]

Mają wiele różnych, "ciekawszych" pokus.
A poza tym może rzeczywiście tym młodszym uczniom brakuje tego, żeby nadal z nimi czytać, przytulać się, gadać o tym co ważne...