Mamy neokatechumenalne.

[neomama]

Hej jestem z Torunia. Czy są tu jakieś mamy neokatechumenalne? Pozdrawiam.

[mac62]

cześć Aniu- cieszę się,że pojawiłaś się na forum- nie wiem, czy mogę się
sklasyfikować jako mama neokatechum., aczkolwiek bywam we wspólnocie (niestety
bardzo "młodej" i bardzo nielicznej-10 osobowej- jestem ze Szczecina i matkuję
5,5 dzieciakom (nasz 6 urodzi się dopiero w grudniu, dlatego niepełna liczba)-
pozdrawiam- Kasia

[neomama]

Super! Prawie szóstka? Może cię kiedyś dogonię ha ha. Kocham dzieciaczki ale
czasami pojawia się strach. Ale te ich roześmiane buzie... Nic mi do szczęścia
więcej nie potrzeba. Również pozdrawiam.

[kasiask]

A co to jest to neo....coś tam????

[neomama]

To jest taki ruch w kościele katolickim, wspólnota. Pozdrawiam.

[mac62]

Szóstka to wcale nie jest tak dużo, a strach- znam takich, którzy mają dwójkę i
twierdzą,że to zbyt wiele- zależy co chce się tym dzieciakom zaoferować i co
jest dla nas najwyższą wartością(a nie to ,co ludzie powiedzą)

--------------------------

............nie zatwardzajcie serc waszych

[neomama]

Ja jak to się u nas mówi jestem otwarta na życie. Dzisiaj robiłam test. Co
prawda negatywny, ale widocznie to jeszcze nie mój czas. Ja też nie boję się
opinii innych, chociaż z ktoś patrzący z boku pewnie popukałby się w głowę. Już
teraz w rodzinie dziwili się, że w takich czasach zdecydowałam się na dziecko.
mój strach bierze się z mojego egoizmu. Ale chyba właśnie otwartość na życie
pozwoli mi to zwalczyć.

[quatromama]

Nie bójmy się innych -nasz głos i nasze uczucia sie liczą. Dla mnie
najważniejsze było , co powie trójka dzieci na czwarte... okazało sie że zdali
na piątkę i bardzo się kochają, zwłaszcza najmłodszą perełkę. Ja tez używam
pojęcia "otwarta na życie" . Kiedy pojawiłam się po urodzeniu 4 dziecka u
nowej pani ginekolog to przyjęła mnie jojczeniem zapytała czy sie
zabezpieczam... ja jej wtedy powiedziałam i jestem z tego dumna : "to nie
choroba, od tego się nie umiera"Pozdrawiam wszystkie dzielne niewiasty są ode
mnie jeszcze dzielniejsze. W zyciu się żyje , żyjąc dzieli a nie gromadzi i
izoluje .

[mama_kasia]

Z neo nie, ale z innej wspólnoty w KK i owszem
Zapraszam na forum "wychowanie w wierze"
forum.gazeta.pl/forum/71,1.html?f=16182&t=1154812746172
Trochę mam stąd i tam pisuje.

witaj neomama

[barbie-torun]

witaj neomama
ja też jestem z Torunia
byliśmy kilka lat w Domowym Kościele
teraz w naszej obecnej parafii
jesteśmy w Stowarzyszeniu Rodzin Katolickich
18.08 jedziemy z DK na rekolekcje
i chcemy znowu wejść do tej wspólnoty
pozdrawiam
Basia(mama czwórki od szkolniaka do niemowlaka)

PS. jeśli chcesz napisz na priv

-----
"Jak Ci dziękować żeś mi dał tak wiele..."

do mac62

[krzemyczka]

Ja też jestem ze Szczecina i chciałabym wiedzieć, gdzie tu działa wspólnota
neokatechumenalna? I jak "działa"? My jesteśmy od roku w DK w Sercu. Ale nie
wiem czy to "to" - być może przez formę jaką miały spotkania..., a może
dlatego, że jestem w ciąży i wszystko mnie denerwuje.
Pozdrawiam Marzena

[mac62]

odpowiedziałam na priv., bo jesteśmy chyba tylko dwie ze Szcz.

[krzemyczka]

Odpowiedziałam na priv.

[neonka693]

Świetny wątek, zeby sie ujawnić Od jakiegos czasu podczytuje forum, jako
otwarta na życie mama dwóch chlopców: 1,5 i 3 lata, z bliźniętami w niebie
(miałyby w tej chwili okolo miesiaca, odeszły w 7 tc),oraz oczekująca w lutym
2007 kolejnego maleństwa.
Jestem z Gdyni, w neokatechumenacie od 18 lat. Pozdrawiam serdecznie

[mac62]

oho ho, to Ty już chyba jesteś po wszystkich etapach, które może będą jeszcze
przede mną;fajnie ,że się ujawniłaś- to chyba nie jest żaden wstyd, że w
dzisiejszym trudnym świecie przyznajemy się do poszukiwania odpowiedniej drogi
duchowej dla nas i dla naszych rodzin;
pozdrawiam serdecznie- Kasia

[neonka693]

Nie tak znowu daleko po ślubie przeszłam do męża, który jest krócej na
drodze.
Żaden wstyd, odwagi! Wspólnota jest dla mnie dużym wsparciem duchowym i nie
tylko, w codziennym życiu i myśleniu o rodzinie i wielodzietności.
Pozdrawiam serdecznie!

[wegielek]

ajk jestem z Warszawy. sa tu jakies mamy warszawskie-neonskie? mam dwoje
dzieci, robilam tydzien temu test - wynik negatywny. troche sie ciesze, troche
czuje zawod, ze nie moj czas jeszcze. ale moja mlodsza corka ma dopiero rok.
jeszcze poczekamy...
aha, ja tez poslubie przeszlam do meza i strasznie przez to cierpialam... ale
to temat na priv.

----------

[andevi]

Witajcie, pokoj z wami! Trafilam tu troche szperajac po forum.Tez jestem z Neo,
wspolnota z Hagi(Holandia).Wlasnie urodzil nam sie pierwszy synek)Jedyne
dziecko we wspolnocie, bedziemy oczywiscie chrzcic na Pasche, pierwszy chrzest
celebrowany przez naszego prezbitera.Jestesmy 3 lata na Drodze, malzenstwo po
30., w lipcu pierwsza rocznica slubu.Jesli Bog da plodnosc, to chcemy jeszcze
co najmniej dwojke dzieciaczkow)Moze sie wyrobimy przed menopauza, jak
myslicie?
Christianka rodzilam naturalnie, porod w terminie, ciaze przechodzilam cudownie
wprost, bez zadnych sensacji zoladkowych, pracowalam do konca.Malec urodzil sie
duzy, 3680 gram, teraz ma 6 tygodni i wazy 6 kg, caly czas tylko na
cysiu.Wczoraj byl pierwszy raz na liturgii we wspolnocie)

[mac62]

gratuluję syneczka- rzeczywiscie rośnie jak na drożdżach;
zdziwiłam się ,że jest wspólnota neo nawet w Holandii- muszę zrewolucjonizować
swoje poglądy na temat stereotypów niektórych państw;
zdziwiona jestem dlatego, że ostatnie kraje misyjne, gdzie wyjeżdżają rodziny
neo, to właśnie Wielka Brytania , Szwecja, Holandia , a nie tylko Ukraina czy
Serbia;
A co do wielodzietności- pewnie zdążycie- w niektórych wspólnotach w Szczecinie
są rodziny, gdzie nowy człowiek pojawia się co 2 lata - stąd wnioskuję ,że
macie szansę jeszcze na 4 dzieci- powodzenia - Pan widzi Waszą otwartość i
myślę, że nagrodzi Was pięknym rodzicielstwem
Pozdrawiam- Kaśka

[andevi]

mac62 napisała:

> zdziwiłam się ,że jest wspólnota neo nawet w Holandii- muszę
zrewolucjonizować
> swoje poglądy na temat stereotypów niektórych państw;
> zdziwiona jestem dlatego, że ostatnie kraje misyjne, gdzie wyjeżdżają rodziny
> neo, to właśnie Wielka Brytania , Szwecja, Holandia , a nie tylko Ukraina czy
> Serbia;

A jest, jest! W naszej parafii w Hadze nawet 5 wspolnot, wiekszosc zlozona z
emigrantow Latynosow, ale i paru holenderskich rodzynkow sie znajdzie, sa tez
rodziny wielodzietne, oczywiscie w starszych wspolnotach.Niestety, Rada
Parafialna dobiera sie nam do skory i chca Droge wyrzucic z parafii...Nie damy
sie! Mamy tez prezbiterow, glownie z Redemptoris Mater, ktore tu tez jest, pod
Haarlemem. Nasz prezbiter jest Wenezuelczykiem, glowni odpowiedzialni z
Kolumbii, mamy braci z Brazylii, z Ekwadoru, Francji, Wloch, Sudanu,
Aruby.Wiekszosc mowi po hiszpansku, wiec liturgie odbywaja sie w dwoch jezykach
lub z tlumaczeniem na holenderski.
Katechistami sa rodziny na misji, glownie z Hiszpanii i Francji.Mamy tez kilku
klerykow Polakow, ale we wspolnocie jestem jedyna Polka, wiec sobie po polsku
nie pogadam(
Pozdrawiam wszystkich neonkow!

[mac62]

No to teraz mam już cały obraz sytuacji. Dzięki.
A jakbyś tęskniła za j.polskim- to pisz w tym języku na forum- będziesz miała
chociaż namiastkę- zapraszam- Kasia

[fizula]

My z mężem co prawda w innej wspólnocie KK jesteśmy, ale bardzo podziwiamy
właśnie rodziny na drodze neokatechumenalnej. Jesteście dla mnie prawdziwym
świadectwem Bożej miłości, że jak Nasz Stwórca umiecie być hojni w dawaniu
życia.
Ale muszę stwierdzić, że akurat w naszym kręgu Domowego Kościoła też są rodziny
bogate w dzieci: czwórka, piątka.
Chciałabym zapytać, jak sobie Wasza wspólnota radzi z pilnowaniem dzieci,
spotkań w końcu macie niemało, a dzieci nie są w stanie zbyt długo być uważne.
Jak to organizujecie?
Pozdrawiam ciepło!

[mac62]

U nas jest teraz komfortowo, bo dziewczynki (15 i 12)są rewelacyjnymi
opiekunkami - na 2 godz mogę spokojnie zostawić całą 5 w domku i jestem
spokojna. Jeśli spotkania sa dłuższe lub wyjazdowe(to tylko raz albo 2 razy w
roku)- zostawiamy dzieciaki pod opieką wspólnotowej cioci, która rewelacyjnie
sobie radzi,a dzieciaki cieszą się ,ze będzie inaczej niż z rodzicami(zazwyczaj
jest lepiej niż mi się wydaje).
Ja mam zazwyczaj większy problem z rozstaniem na dwa dni, niż dzieciaki.
Na eucharystię (teoretycznie) chodzimy całą rodziną - w naszym przypadku
rzadko ,bo budrysy(7,5,3)nakręcają sie wzajemnie i potrafią napsuć krwi nie
tylko rodzicom. Mój mąż spełnia jeszcze rolę kantora,więc ja mam za mało rąk
do utrzymania naszych żywiołków.
Wiem, że w ekstremalnych sytuacjach po prostu wynajmuje się opiekunkę- i mimo
wydanych pieniążków , taka operacja się "opłaca".

Pozdrawiam Fizula i ciągle pamiętam o forum,które reklamujesz(już teraz ze
stresem myślę o kolejnej próbie niezagłodzenia maluszka - może się uda)- na
pewno zgłoszę sie po wsparcie. Kasia

[neonka693]

To Pan Bóg jest hojny, nawet bardzo, w dawaniu dzieci, a my tylko je
przyjmujemy
Co do opieki nad dziecmi, to u nas funkcjonowała dobrze wymiana między
wspólnotami, tzn dziewczyny ze wspólnoty mającej spotkania we wtorek opiekowały
się dziećmi tych, którzy mieli spotkania w środę i vice versa. Od kiedy nasze
dwie dobrze współpracujące wspólnoty połączono w jedną, szukamy opiekunek w
innych, młodszych, lub starszych wspólnotach. Ja mam szczęście, że moi rodzice
i rodzeni bracia też są w neokatechumenacie, mogę liczyć na ich pomoc i
zrozumienie w tych kwestiach. A na Eucharystię zabieramy dzieci ze sobą, to
najlepszy sposób przekazywania im wiary, już od najmłodszego uczą się
uczestnictwa w Eucharystii i prawidłowego zachowania. Z tym bywa różnie,
szczególnie że w naszej wspólnocie jest dużo maluchów, ale jedne uczą się od
drugich. Poza tym zawsze bierzemy instrumenty typu grzechotki i tamburyny na
których dzieci fantastycznie grają, gdy my śpiewamy.
Ja też jestem żoną kantora i głównego odpowiedzialnego w jednym . Bardzo
bałam się tych pierwszych Eucharystii z dwójką maluchów, starszy wtedy nie
chodził jeszcze, ale pomagały mi trochę siostry ze wspólnoty, a w kryzysowych
sytuacjach męża zastępował inny kantor. Zobaczymy jak będzie z trójką ))
W tej chwili bardzo pomaga mi fakt pięciu ciąż w naszej wspólnocie, dla każdej
to trzecie lub czwarte dziecko, więc mamy w sobie oparcie, pociechę i "bazę"
wymiany informacji, hihi.

Przepraszam, strasznie się rozpisałam, ale ostatnio dzieciaki mi chorowały i
nie miałam kiedy zaglądać na forum. Teraz odrabiam zaległości.

[ewela08]

My z Neo często mówimy, że nasze dzieci jak od małego są na drodze to są
spokojne. Moje maleństwo jakoś daje nam słuchać i aktywnie uczestniczyć w drodze.

[aska1972]

Witajcie, bardzo dawno tu nie zaglądałam, bo nawał obowiązków itd. Same wiecie...
Chciałam się dopisać do neo-mam. Jesteśmy we wspólnocie od 3 lat. Nasza
wielodzietnośc wynika właśnie z bycia na drodze. moje spostrzeżenie jest takie,
ze tylko tutaj ludzie nas rozumieją i nikt nie krytykuje naszego sposobu
życia. Wspólnota daje nam dużo siły. Tej najważnieszjszej duchowej i tej
ludzkie: uśmiech, dobre słowo...

[andevi]

Pod koniec listopada jedziemy na trzydniowa konwiwencje.Po raz pierwszy z
niemowleciem.Maly bedzie mial 3 miesiace.Poradzcie, co warto wziac ze soba, a
co sie zupelnie nie przyda.Nie mamy samochodu, a do Hagi musimy dojechac od
siebie 50 km pociagiem.Potem mamy juz autokar i jedziemy jako wspolnota razem.
Na miejscu sa lozeczka turystyczne i wanienki do kapania, pojedzie tez moja
mama, ktora zaopiekuje sie malcem. Chodzi o to, by nie brac zbednego bagazu.

[aska1972]

My byliśmy właśnie na regionalnej. Ale pojechaliśmy samochodem i do hotelu gdzie
były takie średnie warunki, więc ja brałam prawie wszystko, włącznie z
łóżeczkiem turystycznym i miską do kompania. Trudno mi poradzić, co Ci się
przyda. Ja wzięłam dużo ubranek dla młodego, bo on jeszcze dużo ulewa, ale ma
dopiero 3 tyg. Myślę, że Ty już nie masz tych problemów. Ogólnie jestem bardzo
zadowolona. Młody spisał się na 6-tkę pozostałe baby też, a ja wzmocniona słowem
walczę obecnie z wirusem jaki mamy w domu

[neomama]

My też właśnie wróciliśmy. byliśmy w Jastrzębiej Górze. A wy? Pozdrawiam.

[andevi]

My jedziemy dopiero za miesiac.Maly ma juz 11 tygodni, wiec za miesiac moze byc
juz siedzacym niemowlaczkiem)Jest bardzo duzy i silny, stad tak przypuszczam.
Jedziemy do pieknego miejsca w Brabant(dzielnica Holandii), do wspolnoty
Focolare.Jest to kompleks palacowy, dwie stajnie przerobione sa na pokoje dla
gosci, w stodole zrobiona kaplica.Maja tam wszystko, co potrzebne: i wanienki,
i lozeczka turystyczne, i lodowka jest, i kacik, gdzie w srodku nocy mozna
sobie cos podgrzac.Tak wiec warunki wysmienite! Pojedzie z nami tez moja mama,
ktora jest na Drodze, ale tym razem wystapi w roli nianki)
Nasze wspolnoty sa w niebezpieczenstwie.W Holandii parafia rzadzi nie
proboszcz, a Rady Parafialne, no i w naszej parafii jest kilkoro takich, ktorzy
maja duzo do powiedzenia i chca Droge wyrzucic z parafii. W te niedziele
idziemy na pielgrzymke w tej intencji.Pomodlcie sie i Wy za Droge w
Hadze.Proboszcz jest na szczescie sam na Drodze i nam bardzo przychylny, ale
cierpi staruszek.

[neomama]

U nas bardzo dużo się mówi o trudnej sytuacji wspólnot w Holandii. Oczywiście
będziemy się modlić. Pozdrawiam gorąco Ania

[neonka693]

A ja niestety nie moglam pojechac (( Dzien przed wyjazdem dzieciaki i ja
wyladowalismy z zapaleniem oskrzeli w lozkach. Maz pojechal sam, a ja
mialam "konwiwencje" w domu. Sytuacja swietnie pasowala do tematu Konwiwencji.
Noce byly makabryczne, dni podobnie, a ja sama z maluchami i w zagrozonej ciazy
w ktorej mialam prowadzic "kanapowy" tryb zycia, a przy oskrzelach "dwa dni
wylezec plackiem" hehe. Oczywiscie Rodzice tez na konwiwencji, niania ktora
miala zostac z chlopcami, rozlozona grypą, inne nianie zaangazowane w opieke
nad dziecmi tych, co pojechali. I na to wszystko wiadomosc, ze rozpoczynamy za
tydzien (czyli od tej niedzieli) katechezy... Po ludzku nie do przeskoczenia,
ale widze jak wszystko Pan uklada, choc demon nad tym szaleje!
Prosze Was o modlitwe w sprawie tych katechez, zaczynamy w calkiem nowej
miejscowosci.

Neomama, my mielismy konwiwencje w Cetniewie, czy juz sie kiedys na wspolnej
konwiwencji nie spotkalysmy??? Bo Torun bywal w Cetniewie nie raz...i mamy te
sama ekipe katechistow!

[neomama]

No to faktycznie miałaś, typową jazdę przy okazji konwiwencji. Moje dziewczyny
też chwyciło zapalemie krtani przed samym wyjazdem. Ale one na szczęście mogły
zostać z moimi rodzicami. Pojechała tylko najmłodsza i dzięki Bogu wśród braci
był lekarz, bo ostatnie dwa dni to były nieustanne duszności. Ale na szczęście
już po wszystkim. Mam nadzieję, że u Ciebie też. A spotkać się nie mogłyśmy, bo
my w tym roku byliśmy pierwszy raz, bo po drugim scrutinium zostaliśmy
katechistami. I nam też zaczynają się katechezy, tzn tylko na razie słuchamy.
Ale zmaganie jest. Oczywiście będziemy się modlić. Pozdrowienia dla Was i
oczekiwanego maluszka.

[kasiulka1975]

Bardzo Was prosze o namiary do kogos odpowiedzialnego za wspolnote
neokatechumenalna w Irlandii-w Dublinie.Nie moge sie od jakiegokolwiek ksiedza
tu dowiedziec kiedy sa katechezy,chcielibysmy z mezem wejsc na Droge tutaj bo
mieszkamy tu od ponad 3 lat,bylismy we wspolnocie w Polsce(ale nie w
Neokatechumenacie,ale takiej ewangelizacyjno-charyzmatycznej).Czy mozecie mi
doradzic i pomoc?Moze na prywatnego maila?Pozdrawiam

[andevi]

kasiulka, ja tez szukalam wspolnoty w Holandii przez dziesiate osoby, choc moi
katechisci w Polsce dali mi namiary na seminarium Redemptoris Mater i rektora
owego seminarium, Polaka.Niestety, adres mejlowy seminarium byl nieaktualny...
Sprobuj moze na necie poszukac seminarium w Irlandii i przez nich na pewno
dotrzesz do wspolnoty blisko swojego miejsca zamieszkania.Swoja droga ja tez
szukam, jak znajde, do wkleje Ci linka.Z Bogiem!

[andevi]

Mam pytanie: od kiedy zostawialyscie dzieci z niankami? Moj niemowlak ma 3
miesiace, do tej pory jesli musi z kims zostac, to z babcia, ktora zna go od
urodzenia.Wkrotce jedziemy na konwiwencje, wspolnota chce najac nam nianke
(swoja droga, ladnie z ich strony), a ja panikuje, bo to dziewuszka, ktora nie
ma doswiadczwenia bycia matka, no i z niemowlakami nigdy nie zostawala.Niby
malec jest juz w wieku, kiedy normalnie daje sie dzieci do zlobka, a jednak mam
watpliwosci.Najlepiej, zeby moja mama mogla z nami pojechac, ale rodzinka z
Polski juz ja wzywa z powrotem, wiec pewnie babcia wkrotce nas opusci.A potem
wyjazdy na liturgie.Zawsze biore malca z nami, ale nie zawsze mamy mozliwosc
jechania samochodem.Idzie zima, a w nosidelku na wiatr i deszcz dzieciaka nie
bede narazac.Podzielcie sie, wy bardziej doswiadczone)

[ewela08]

Odwagi jak to mówi Stryjek. Bóg nie pozwoli aby stało się coś twojemu maleństwu.
Ja byłam na spotkaniu z Kiko w Amsterdamie. podczas ewangelizacji w Essen
chodziliśmy sporo kilometrów pieszo a ja byłam w 7 m-cu ciąży. Może ta
dziewczyna akurat jest "stworzona" do opieki nad maluchami. Pozdrawiam

[barbegazi]

Ja mam przyjaciol w Dublinie ktorzy sa tam w neo i moge podac telefon do
nich.Ale kasiulka ... my sie chyba znamy,co? Pozdrawiam znad morza.

[w_isienka]

A ja pozdrawiam siostre wspolnotowa co prawda bylą, ale zawsze
no i jednoczesnie rodzine
Pozdrowienia dla meza i dzieciakow
Zazdroszcze ci, ze masz rodzicow tak blisko, ja raczej nie bede miala tego
komfortu - mam daleko do wspolnoty, daleko do rodziny...
Zostaje Bog i wsparcie meza
taki wybor...
Pomodl sie za swoja byla siostre wspolnotowa czasem...
Pokoj z Toba

P.S.Na razie nie jestem mamą, ale kto wie - pewnie w stosownym czasie samo to
wszystko jakos wyjdzie... w kazdym razie - jestem sympatykiem rodzin
wielodzietnych i dlatego tu cos skrobnelam
Trzymajcie sie dziewczyny!

[w_isienka]

A pozdrowienia byly dla neonki693

[neonka693]

Dziękuję za pozdrowienia! Będę się modliła i tez proszę o wsparcie w modlitwie
wszystkie mamy z neo. Jesteśmy właśnie w katechezach, w całkiem nowej parafii,
wczoraj mieliśmy pierwszy kerygmat, w czwartek drugi. Poza tym w macierzystej
naszej parafii tez trwają katechezy. Demon szaleje na całego, dlatego modlitwa
każdego w tej intencji bardzo się przyda. Nawet nie mam za dużo czasu żeby
poczytać forum, co dopiero pisać. Ciągle jakieś ważne sprawy, telefony, chore
dzieciaczki. Czasami łapię się na tym że zapominam że jestem w ciązy, ale na
szczęście synek (podobno) kopniaczkami sprowadza mnie na ziemie. Pokój Wam!

W_isienka, a może ujawnisz się na privie?

[elajanik2]

szkoda że tak niewiele piszecie i dość rzadko brakuje mi rozmowy z kimś kto wie
co znaczy mieć pięcioro dzieci i męża który wraca z pracy tylko na niedziele.w
zasięgu żadnej babci do pomocy ani cioci. No i dzieci {2} uczące które
wykorzystują sytuację że tata daleko i nijak nie mogę ich zagonić do
nauki.Chwała Panu że są siostry ze wspólnoty które pomagają, gdy np. trzeba iść
na szczepienie z najmłodszym {4 mies.}albo zabrać córcię {2 latka}na
spacer.Ogólnie nie jest tak żle bo gorzej bywało gdy mój Sławek był bez
pracy.pan Bóg sie troszczy.pozdrawiam i pokój z wami.

[andevi]

Pokoj Wam!
Pozdrawiam wszystkie mamy, zwlaszcza te neo)Ja jestem mloda mama, nasz
pierworodny ma 3,5 miesiaca.Wlasnie wrocilismy z jego pierwszej w zyciu
konwiwencji wyjazdowej! Mialam lux, bo byla z nami moja mama, ktora
zaopiekowala sie malym, wiec nie musialam brac niani, ktorej malec by nie
znal.Niestety, mama juz wrocila do Polski, no i teraz jestem w domu sama z
Christiankiem.Moj maz pracuje(dzieki Bogu!) na dwie zmiany, ja tez mam pare
godzin, zmieniamy sie przy dziecku.Na szczescie moge sobie tak ustawic lekcje,
jak mi pasuje, z tym, ze przy zmianowym systemie mojego meza nie jest to takie
proste:jednego tygodnia idzie na rano, innego na noc,a odespac tez musi.
Podobnie jak Ela nie mam tu rodziny;wszyscy w Polsce,prawie 2 tysiace
kilometrow stad...Rodzina meza wlasne rzepki skrobie, szwagierka zreszta sama
jest w ciazy, tesciowa biega raczej do niej, bo ciaza zagrozona, a jest jeszcze
starszy chlopczyk, to trzeba pomoc.Siostry ze wspolnoty tez daleko, mamy ponad
50 km do Hagi, wiec nikomu nie chce sie za bardzo nawet na przygotowania do nas
przyjezdzac, a coz dopiero do dziecka.Na liturgie na szczescie wozi nas
prezbiter, ktory sam tez dojezdza.Nie wyobrazam sobie podrozy pociagiem i
tramwajem dwa razy w tygodniu z niemowleciem, przy deszczowej i wietrznej
pogodzie(

[barbegazi]

Ja z mężem byłam kiedyś we wspólnocie ewangelizacyjno-
charyzmatycznej...Przeprowadziliśmy się do innego miasta i od 3 lat nasz
przyjaciel namawiał nas na neokatechumenat.Mieliśmy wtedy 1 dziecko i mówiliśmy
mu że w neo jest za dużo spotkań i nie będziemy mieli czasu.A teraz mamy 3
dzieci i chyba wybierzemy się na katechezy)) Jakoś nie twierdzę już że nie
mamy czasu)) Pozdrawiam

[madzi1983]

Ja jestem z neo, z Lublina, 9 lat na drodze, szukam innych mam-neonek

[elajanik1]

MAM NA IMIę ELA, JESTEM Z CZęSTOCHOWY PIęć LAT NA DRODZE I PIęCIORO
DZIECI.POZDRAWIAM

[elajanik2]

dzisiaj naprawdę odpoczywam.Z piątku na sobotę wrócił w końcu na stałe z
delegacji mój mąż(sławek). poszliśmy normalnie wczoraj na eucharystię, chociaż
tylko z trójką najmłodszych dzieci, bo najstarszy(15lat)pojechał na konwiwencje,
a młodszy(12lat)do babci na wieś.Sławek stwierdził, że w zasadzie to jesteśmy
"prawie"sami w domu.dobre.przed eucharystią okazało się że jest tylko jeden
prezbiter, na trzy wspólnoty, co oznaczało ogromny ścisk na salce, a co za tym
idzie liczne narzekania.Ale ostatecznie jak to zwykle bywa wszyscy się
zmieścili, i byli zadowoleni.Dzieci w miarę spokojne, mąż u boku, gotowy by
pomóc mi w każdej chwili.super.Pan Bóg wszystko przewidział, i dał nam jak
zwykle to co dla nas najlepsze.Król Wszechświata!!!Trochę mnie poniosło ale
czuję ogromną wdzięcznośc, za to co mam.Dzisiaj dzieci starsze wracają, wiem że
wieczorem zapanuje olbrzymi chaos, każdy będzie chciał opowiadać, o tym co
przeżył, wiem że wieczorem padnę zmęczona, ale naprawdę szczęśliwa.Wiem że mam
za co dziękować Bogu.To wszystko jest niezwykłe.pozdrawiam i pokój z wami.

[elajanik2]

jest sobota godzina19, więc powinnam być na eucharystii, a ja siedzę w domu.Już
wiem że będę zła cały wieczór, oraz jutrzejszy dzień.Niestety mąż poszedł sam z
najstarszym synem, a ja z resztą zostałam w domu,bo maluchy nie spały w dzień,
więc i tak by nie wytrzymały do 22.00.Nam tyle zawsze schodzi.Trudno może za
tydzień lepiej się zorganizujemy.pokój z wami.

[neomama]

To penie nieźle szatan Tobą miotał. Znam to - okropność. U nas też przez jakiś
czas opuszczałam sobotnie eucharystie ze względu na najmłodszą córkę, która jest
bardzo żywa i często głośna. Ale teraz chyba się przyzwyczaiła albo modlitwa
wspólnoty poskutkowała. Pozdrawiam Ania

[andevi]

My tez od dwoch tygodni nie bylismy we wspolnocie.Najpierw Eucharystia
odwolana, bo wizytacja biskupa w parafii, a w tym tygodniu bylam po prostu
padnieta i chcialam sie nareszcie wyspac.U nas wyprawa na Eucharystie do Hagi
to naprawde wyprawaMusze malego nakarmic przed droga, pora karmienia o 20.00
akurat w porze wyjazdu.Czesto jeszcze malec siedzi przy piersi, gdy nawet
prezbiter po nas przyjezdza, a ostatnio nie przyjezdza.Czesto jeszcze mi sie
zaleje, zrobi kupe i tym podobne atrakcje, wiec w nerwach, na wlaczonym
silniku, przebieram go, pakuje w maxi cosi i jak zasnie w drodze, to jestem
szczesliwa.Wracamy do domu na polnoc albo i pozniej.No i kapanie, nasza
kolacja, a potem znow maraton od 4.00.
Wczoraj maly marudzil strasznie, bolal go brzuszek, a ja nie mialam juz
cierpliwosci do niego.Jeszcze zlosc mnie wziela na tesciowa i meza, bo nikt mi
nie pomoze, moge sie nosem podpierac, a oni rozwaleni przed telewizorem,no i
agresje wyladowalam na Bogu ducha winnym dziecku.Musialam sie chociaz godzinke
zdrzemnac, wiec po prostu weszlam do lozka, zaciagnelam koldre na glowe i niech
sie wali i pali, nic mnie to nie obchodzi.Maly wrzeszczal, maz udawal, ze spi,
w koncu sie podniosl i zabral malego na dol, a ja moglam odpoczac.
Moja tesciowa wyznaje zasade, ze dziecko ma sie soba samo zajac, a ingerencja
doroslych ma sie sprowadzac tylko do tego, by je nakarmic i przewinac.W piatek
po raz pierwszy zostawilam malca pod jej opieka.Gdy wrocilam po 5 godzinach
stwierdzilam, ze maly jadl dopiero tuz przed moim przyjsciem, nakarmiony
zreszta przez tate, ktory wczesniej wrocil, siedzial w mokrym poulewanym
ubranku przed telewizorem i plakal, a babcia zamiast sie dzieckiem zajac, to
plotkowala z sasiadka.A chcialam dziecko wziac ze soba! Jechalismy ogladac
mieszkanie... Czekamy juz prawie trzy lata, no i nareszcie sie doczekalismy,ze
nas wzieto pod uwage.Niestety, dzis sie dowiedzielismy, ze kandydat nr 2 tez
zaakceptowal to mieszkanie, a my bylismy trzeci na liscie, wiec przeszlo nam
ono przed nosem...Chyba, ze jutro sie okaze, ze ow kandydat ma za wysokie
dochody na mieszkanie socjalne albo jednak wycofa swoja kandydature.Tak wiec
jestem rozgoryczona i miejsca nie moge sobie znalezc.Na szczescie ladna pogoda,
to bylam dzis prawie cale popoludnie z malym w parku.Tesciowej nie ma, cicho w
domu, pranie sie zrobilo, obiad z wczoraj dojedlismy, troche podlubalam na
drutach, i mi przeszlo.Moze wieczorkiem wlacze sobie polski film na DVD)

[neomama]

Ja też mam dosyć. Doskonale cię rozumiem. Znowu nie byłam na katechezach,
których powinniśmy słuchać, bo rozchorowała się najstarsza. Nie mam serca ciągle
wykorzystywać rodziców, tym bardziej, że tato jest krótko po udarze. Zresztą te
ostatnie dwa tygodnie to takie maratony. Ciągle coś. Nie pamiętam naprawdę kiedy
ostatni raz piłam z mężem popołudniową herbatkę. Dzisiaj znowu katecheza, do
tego moje usg i z tatą do kardiologa. Jutro mąż wyjeżdża w delegację... I tak w
kółko. Ha ale się wyżaliłam. Wiem, że jutro mi przejdzie i znowu będę chwalic
Pana za to co mam. pozdrawiam Ania

[elajanik2]

rozumiem cię doskonale.wiem co to znaczy mieszkać po ślubie u teściów.co prawda
nigdy nie było żadnych kłótni, czy awantur, ale faktem jest że każde małżeństwo
powinno mieszkać osobno, wtedy unika się wielu niepotrzebnych sytuacji.kiedy się
w końcu wyprowadziliśmy po trzech latach wspólnego mieszkania, odetchnęliśmy
wszyscy z ulgą, a ja jestem od tamtej pory ulubioną synową.(jedynie piątka
naszych dzieci stanowi dla teściów zagadkę)z tego co piszesz to naprawdę nie
jest ci łatwo.napisz coś o sobie.jak to się stało że mieszkasz TAM a nie TU?czy
masz tam jeszcze kogoś z rodziny?

[andevi]

OK, wiec pisze.
Swoje nawrocenie przezylam majac 24 lata.Wlasnie poraniona straszliwie
wychodzilam ze zwiazku, ktory nie mial przyszlosci(4 lata chodzenia ze soba i
okazalo sie, ze nie bylam jedyna, z ta druga mial juz dziecko).Leczylam sie z
nerwicy serca, i bylo ze mna bardzo zle.Zostalam uzdrowiona przez Jezusa,
calkowicie.Trwalo to co prawda pare lat gruntownej formacji, ale bylam w stanie
przebaczyc temu czlowiekowi, a przede wszystkim samej sobie.Zaczynalam w
Odnowie.Widzialam siebie wtedy w ewangelizacji, zrobilam kilka szkol
miedzynarodowych, m.in.ICPE, w '95 weszlam na Droge.Bardzo pragnelam jechac na
misje.W tamtym czasie nie myslalam nawet o malzenstwie, po prostu ewangelizacja
to byl moj zywiol.
Niestety, moja wspolnotka nie rozwijala sie, a wrecz umierala.Po dziesiatkach
rekatechez, polaczen, przeniesien z parafii do parafii, po 10 latach nareszcie
doczekalismy sie I scrutinium.Zostalo nas juz tylko 4 z tej pierwotnej
wspolnoty...No i moi katechisci twierdzili zawsze, ze po prostu jestem jeszcze
za nisko w formacji, nie mam etapow, by moc na misje jechac.Chcialam wejsc do
wspolnoty ICPE.Zostalam odrzucona, ze wzgledu na niezaleczona przeszlosc(rozwod
rodzicow, zla relacja z matka).Tak wiec nie dosc, ze jako dziecko nacierpialam
sie nie za swoje winy, to jeszcze i moje powolanie zostalo
przekreslone.Przechodzilam depresje.Nie moglam sie odnalezc, czulam sie tak,
jakbym przegrala zycie i nie bylo juz wyjscia.Zaczelam robic terapie, szukalam
pracy, probowalam roznych relacji nastawionych na malzenstwo - nic mi nie
szlo.Mieszkalam z matka, ktora nadal toksykowala mnie skutecznie.
Mialam dobrego kierownika duchowego, z ktorym pracowalam wtedy, i to on pomogl
mi przejsc przez ten okres.Pomyslalam, ze skoro nie ma dla mnie pracy w Polsce,
to poszukam zagranica.Mam latwosc w uczeniu sie jezykow obcych.Zaczelam szukac
na internecie.No i tak przez internet poznalam mojego meza.
Najpierw pol roku czat, w miedzyczasie robilam kurs jezyka francuskiego, z
mysla o wyjezdzie do pracy do Francji.Niestety, tu tez droga byla
zamknieta.Wtedy moj nowy internetowy znajomy zaproponowal mi przyjazd do
Holandii w poszukiwaniu pracy.Moglam zamieszkac u jego rodzicow, jego mama(a
raczej pracodawczyni jego mamy) pomogla mi znalezc prace.Po poltora roku
pobralismy sie.
Bedac juz w Holandii znalazlam wspolnote Drogi.Duzo mielismy faktow na to, ze
wlasnie my mamy byc razem, choc byl i taki katechista, ktory nas zupelnie razem
nie widzial i utrudnial.Problem jest w tym, ze moj maz byl i jest nadal bardzo
zalezny od swoich rodzicow.Tesc zmarl dwa lata temu, ale tesciowa nadal ma
ogromny wplyw na syna, a wychowali go tak, ze on nic nie musi, za nic nie
odpowiada, nie ma zadnych obowiazkow.Ja go wprowadzilam na Droge, jestesmy
razem we wspolnocie, juz po I scrutiunium, ktore robilismy tez razem.Od kilku
tygodni robimy tez terapie malzenska u chrzescijanskiego psychologa(o, to tez
rzadkosc w Holandii, podobnie jak wspolnoty!).Mamy pieknego, zdrowego synka,
ktory rozwija sie ponad wiek, no a teraz nadszedl czas, ze doczekalismy sie
wlasnego mieszkania.Dwa i pol roku temu zapisalismy sie na mieszkanie socjalne,
no i teraz wlasnie sa juz takie, gdzie jestesmy w pierwszej dziesiatce chetnych.
Wczoraj wlasnie jedno przeszlo nam kolo nosa, bylismy trzeci, ogladalismy juz
to mieszkanie, piekne.Smaczku sobie narobilismy, a w ostatniej chwili ten, kto
byl drugi na liscie, zaakceptowal to mieszkanie i jemu sie ono dostalo.
Dzis za to dostalismy list z innej korporacji, z zaproszeniem do obejrzenia
innego mieszkania.Wieksze, 4 pokoje,na 1 pietrze, w miejscowosci nadmorskiej,
obok parku, i o cale 100 euro tansze od poprzedniego.Jutro jedziemy ogladac.
Tak wiec moze juz na Swieta sie przeprowadzimy.
Z tesciowa bylo mi bardzo ciezko.Teraz po prostu staram sie nie wchodzic jej w
droge, miec swoje zycie i relacje trzymac na poziomie malej kawusi.A jak ona mi
w droge wchodzi, to brac to za dobra monete i nie klocic sie, a poprawic po
niej wtedy, gdy nie widzi.Bardzo mi dokuczala, dyskryminowala, no bo Holenderka
nie jestem, tylko z jakiejs zapadlej bidnej Polski(a gdzie to wogole na
mapie?), no i samo to, ze u niej mieszkamy, to jej musi byc zawsze na wierzchu
i z nami liczyc sie nie musi.Ani naszego malzenstwa nie zaakceptowala(a po
ch... wam sakrament!), ani ciazy( co ta zacofana Polka o antykoncepcji nie
slyszala?).Pierwsza jej reakcja na to, ze bedzie babcia, to podwyzszenie nam
oplat za mieszkanie...
Bardzo sie chcialam jak najszybciej od niej wyprowadzic, bo ani gosci tu
przyjac nie moge i nie ma mowy o tym, by ktos z rodziny na wakacje przyjechal,
ani nie mam nic do gadania w kuchni czy odnosnie remontow.Dom jest
nieprzystosowany dla dziecka, choc wielki.No i ciagly zly wplyw na mojego
meza.Gdy ja od niego wymagam, to leci do mamusi, a mamusia go wyrecza.I taka
robota.Ani sie poklocic ze swoim, bo matka sie wtraca i bierze strone synka,
ani cos razem zaplanowac, ani meza w role meza i ojca wprowadzic, bo mamusia
ciagle go trzyma w roli malego niunia.A jemu w to graj!
Nie raz katechisci byli juz u nas, rozmawiali.No ale gdy urodzil sie Christian,
sprawy nabraly jeszcze gorszego biegu i poprosilam lekarza rodzinnego o terapie
psychologiczna.Przyjechala tez moja mama.Zaczelismy cos robic, mezowi zaczelo
zalezec na rodzinie.A tesciowa wlasciwie cieszy sie, ze sie wyprowadzimy.Bardzo
jej ciazy obecnosc malego dziecka w domu, rozwalone zabawki czy wozek na dole w
salonie, butelki i smoczki w kuchni, placz dziecka w nocy i pieluchy w koszu.
A maz chyba nareszcie dojrzal do tego, by ciac pepowine.

[aska1972]

Muszę się z wami podzielic ogromna radością. Właśnie wróciliśmy z Eucharystii,
która odbyła się w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach pod
przewodnictwem samego Kardynała St.Dziwisza. Ale było cudownie. Naładowałam się
do pełna
Bardzo tego potrzebowałam, bo mnie coś Duch opuszczał, a teraz się czuje jak
samochód zatankowany do pełna ))

[neonka693]

A ja właśnie wróciłam z katechezy adwentowej, gdzie nasi katechiści mówili, ze
właśnie w Łagiewnikach dziś trwa Eucharystia z kard. Dziwiszem.
A mogę prosić o relację na priva?

[joolla6]

dziewczyny macie link na górze we wstępie na forum, może być taki tytuł czy ma
byc inny??

Link ze zdjęciami z Łagiewnik

[aska1972]

Podaję link do zdjęć, niestety nie ma mnie na żadnym, ale przeciez nie o mnie tu
chodzi
my.opera.com/olocop/albums/show.dml?id=171750

[neomama]

To musiała być piękna Eucharystia. Nie dziwię się, że wróciłaś napełniona Duchem
Św. Pozdrawiam Ania.

Dziewczyny, nie obraźcie się na mnie...

[mamamonika]

ale rzucę kilka luźnych uwag. Broń Boże nie chcę nikogo oceniać czy
posumowywać, opiszę swoje doświadczenia. Już kilka razy (zwłaszcza na studiach)
próbowałam jakoś pogłębic swoje życie duchowe, szłam na jakies spotkanie - i...
zawsze czułam się jak kosmitka. Albo egzaltacja (u mnie dzieci chorują - u Was
demon się wścieka - bez urazy ), albo jakieś towarzystwo wzajemnej adoracji -
ludzie z dawien dawna ze sobą i niechętnie patrzący na świeżą krew, która
jeszcze ma swoje zdanie , albo miałam wrażenie, że trafiłam na oddział dla
głęboko zakompleksionych... Po prostu nic nie mogłam dla siebie znaleźć. A
czasem chętnie bym się pospotykała z ludxmi głębiej zaangażowanymi i się
porozwijała. Ale jakoś swojej 'drogi" nie mogę znaleźć...

ja sie bynajmniej nie obrazam:)))

[andevi]

ale Twoj post dal mi do myslenia.Wiesz mam chyba ten sam problem.Na Drodze
jestem 13 lat, a dochrapalam sie dopiero I scrutinium...Wczesniej Odnowa, a
jeszcze wczesniej Oaza i skauting.I dochodze do jednego wniosku: jesli sam nie
budujesz osobistej relacji z Bogiem, to cala formacje o d... potluc!
Jestesmy z mezem w takim momencie, ze calkiem powaznie zastanawiamy sie nad
zmiana wspolnoty.Moze nie formacji, bo Droga bardzo nam sie podoba i do
formacji jako takiej zastrzezen miec nie mozna, ale to, w czym siedzimy trudno
wspolnota nazwac.
Zreszta, dziewczyny z dluzszym stazem, doradzcie! Problem jest tego typu.Ale
zaczne od poczatku.Parafia,w ktorej jest Droga, to parafia dla robotnikow
latynoskich.Niby sa msze po holendersku, dla Holendrow, ale cale zycie parafii
to Latynosi.No i Droga sie na gruncie latynoskim tu zaczela.Co prawda
najstarsza wspolnota jest holenderska, ale narodzila sie nie w Hadze, a w
Leiden, i potem zostala przeniesiona.Proboszcz jest z rodzaju najemnikow, lata
zyl w konkubinacie(konkubina zmarla kilka lat temu) i nawet prowadzac kurs
przedmalzenski sie tym chwali, jakoby mial doswiadczenie "malzenskie", choc
jest jednoczescie w ekipie katechistow(?????!).Byl tez prezbiterem naszej
wspolnotki.Coz, Echa nie bylo, natomiast pogadanka tematyczna z proboszczem
jako prowadzacym.
Rok temu polaczono nas z rownolegla wspolnota latynoska.Oni mieli cudownego
prezbitera, po Redemptoris Mater, ale tez Latynosa)Bardzo sie z tego
cieszylam, ze nareszcie ksiadz z prawdziwego zdarzenia.Wkrotce po fuzji
zrobilismy tez etap.Niestety, problemem okazal sie jezyk.To byla wspolnota
hiszpanskojezyczna, no i wiekszosc wspolnot w parafii jest
hiszpanskojezycznych.Katechisci odpowiedzialni za Droge w Holandii nakazali, by
wszystko odbywalo sie po holendersku, by bracia emigranci uczyli sie jezyka.Tak
czy siak egzystuja przeciez w spoleczenstwie, ktore na co dzien uzywa tego
jezyka, czy to w pracy, czy w szkole.Wszyscy ci bracia wiec znaja holenderski
lepiej czy gorzej.Dla wielu braci z holenderskojezycznej wspolnoty rowniez nie
jest to jezyk ojczysty.W naszej wspolnocie sprzed fuzji bylo tylko czworo
Holendrow!A reszta to Francuzi, Wlosi, Arabki, Arubianki,Niemcy, no i jedna
Polka)Nakaz nakazem, a bracia Latynosi nadal trwaja przy swoim hiszpanskim...
Niby liturgie i Eucharystie odprawiane sa w jezyku holenderskim , ale dzielenie
w grupkach, przygotowania, tematy, nawet Echo, konwiwencje, wszystko to jest po
hiszpansku.Latynosow jest wiekszosc, tworza oni wspolnote we wspolnocie, my z
mezem czujemy sie wyrzuceni poza nawias, chocby przez nieznajomosc jezyka
hiszpanskiego. W czasie konwiwencji wlasciwie nie uczestniczymy w dzieleniu, bo
tlumacze tlumacza tylko czesc,przy stole tez kroluje hiszpanski, wiec siedzimy
czesto jak na tureckim kazaniu.
Inna rzecz, to mentalnosc.Ci bracia nie uznaja nad soba autorytetow, nie musza
sie stosowac do zasad.Mojego meza bardzo to gorszy. Dzieci w czasie liturgii
zachowuja sie jak stado psow spuszczonych z lancucha, a gdy zwrocic uwage
rodzicom, to jeszcze oberwiesz ty po glowie.W czasie agapy kradna co lepsze
kaski, nie umieja sie dzielic, i nikt na to nie zwraca uwagi.Stroj siostr
podczas liturgii jest tak sexy, ze moj maz czesto musi po prostu wyjsc, by go
nie kusilo.A najgorzej jest podczas Paschy, wtedy to juz wogole rozebrane
przychodza...
Jak budowac relacje, gdy nie nalezysz do "klubu"? Jak sie porozumiec, gdy oni z
wrogoscia albo lekcewazeniem odnosza sie do zalecen katechistow? Pare razy
rozmawialismy juz z katechista na ten temat i prosilismy o przeniesienie do
innej wspolnoty.De facto Holendrzy juz dawno z tej wspolnoty wyciekli,
zostalismy tylko my. Czy jest mozliwa formacja w takiej atmosferze? W obrebie
tego samego miasta niemozliwe jest przeniesienie do innej wspolnoty, bo
wspolnoty istnieja tylko w tej parafii.Nadarza sie okazja, ze moze
przeprowadzimy sie blizej Harlemu, tam tez sa wspolnoty.Czy tu, czy tam, i tak
musimy dojezdzac.A jesli sie nie da? Moj maz chodzi do wspolnoty jak pod noz,
ja sama tez trace motywacje, a oboje po prostu mamy wrazenie, ze tracimy czas.
W Polsce nie ma tego problemu; spoleczenstwo monokulturowe i monojezyczne.
A ja z wlasnego doswiadczenia wiem, ze wspolnota moze byc miedzynarodowa, ale
jest jeden warunek: musi byc jednojezyczna.A jak z Babel zrobic Pentecoste? Bog
to moze sprawic, ale chyba nie wbrew woli ludzi.A co Wy na to?

Do mamamonika

[aska1972]

Ja też się wcale nie obraziłam, wręcz przeciwnie, uśmiechnęłam. Wiesz, ja też
kiedyś widziałam to w ten sposób.
Widzisz, to jest tak, że jak tworzy się wspólnota to tak jak rodzina. Razem
przeżywamy swoje radości, smutki itp, a to bardzo łączy i być może ktoś z
zewnątrz może się czuć trochę "z boku". Moja wspólnota jest bardzo młoda
wiekiem, stażem i niestety liczy niewiele osób i każda "świeża krew" jet witana
z radością.
A z tym wściekaniem demona, hehe.... To mnie rozbawiło najbardziej
To zauważyłam z perspektywy czasu, że jak ma być jakieś ważne wydarzenie, które
ma służyć pogłębieniu naszej relacji z Bogiem to wtedy dzieje się najwięcej, tzn
albo dzieci chorują, albo samochód się psuje, albo zaczynają się mega kłótnie z
mężem itp. Mi trochę czasu zajęło żeby zrozumieć, że to faktycznie szatan
zamiata ogonem, żeby nam te plany pokrzyżować.
I może faktycznie z zewnątrz wygląda to śmiesznie, ale u nas we wspólnocie
wystarczy rzucić hasło, że szatan miesza i już wszyscy wiedzą, że ten ktoś ma
trudności i trzeba się za tę osobę modlić.
Wiesz, neokatechumenat tworzą ludzie, jak wiadomo ludzie są różni, dlatego różne
są też wspólnoty. I czasami zadziwiające jest gdzie też ten Pan Bóg nas
umieścił, ale najważniejsze jest nie to z kim jesteś we wspólnocie tylko Twoja
relacja z Bogiem, a otoczenie jest po to aby Ci pomagać budować tę "nić
porozumienia"
Ja miałam kiedyś taki kryzys, i też chciałam odejść ze wspólnoty, bo mnie
denerwowali ludzie ich problemy itp ale sobie powiedziałam, że chodzę nie dla
nich tylko dla siebie, żeby spotkać się z Panem Bogiem, porozmawiać tak w sercu
z Jezusem. Przestałam na nich zwracać uwagę i bardzo szybko mi przeszła ta
złość. I przyszedł taki czas, że potrzebowałam pomocy i pierwsi z pomocą byli
właśnie Ci których najbardziej nie lubiłam. Teraz jestem szczęśliwa, że jestem z
nimi i widzę, jak przez nich działa Duch Św. jak zmienia moje życie i jak
zmieniam się ja sama
Życzę Ci powodzenia w odnalezieniu swojej drogi

[mama_kasia]

Podczytuję sobie Wasz wątek
A dzisiaj ucieszyły mnie Twoje słowa. Pozdrawiam

A tak swoją drogą, to byłam na katechezach neo. Potem pojechaliśmy
z mężem na konwiwencję założycielską. Ale nie zdecydowaliśmy się
na tę formację. Jesteśmy w innej wspólnocie
www.lew.republika.pl

[mamamonika]

Dzięki Ja tak sobie myślę, że mniej bym siebie widziała w takiej wspólnocie
formacyjnej jak neo, bardziej w czymś w rodzaju klubu dyskusyjnego, gdzie sobie
można intelektualnie poużywać Ciekawe, czy coś takiego wogóle jest...

[jol5.po]

>czymś w rodzaju klubu dyskusyjnego, gdzie sobie
> można intelektualnie poużywać

takie rzeczy to tylko na wychowaniu w wierze
forum.gazeta.pl/forum/71,1.html?f=16182

[mamamonika]

Wiem, znam, czasu jakoś mało, ale będę wpadać w miarę skromnych możliwości

[mama_kasia]

Jola, aleś mnie rozradowała

spotkanie z Kiko w Amsterdamie

[andevi]

Witajcie dziewczyny!
Wy sie tu chwalicie kard.Dziwiszem i Lagiewnikami, to i ja sie pochwale.W srode
bylam na spotkaniu z Kiko w Amsterdamie.Bylo kameralnie, tylko wspolnoty z
Holandii, a ze tych malutko, wiec mielismy Kiko na wyciagniecie dloni.Tlumaczyl
go zreszta polski ksiadz)) Najpierw z niemieckiego na holenderski, bo
odpowiedzialny za Holandie mowi po niemiecku, potem z wloskiego na
holenderski.Lebscy ci nasi prezbiterzy!
Kiko nawolywal mlodziez do modlitwy za misje ad gentes.Przedstawil tez dwie
wspolnoty, ktore zostaly poslane do Holandii.Jedna jest w Amsterdamie, druga w
Almere, obie zlozone z dwoch rodzin na misji, dwoch generante i ksiedza.W
Amsterdamie Kiko rozdal 57 rozancow, samym ochotnikom, mlodziezy.Mlodzi przez
rok maja codziennie modlic sie przed Najswietszym Sakramentem, odmawiajac
rozaniec.
No i jak zwykle z ogniem glosil kerygmat.Akumulatory naladowane))

[neomama]

No to super. Chyba w samą porę takie naładowanie akumulatorów. (przynajmniej po
twoich ostatnich postach)

[andevi]

Dzis przygotowywalismy Eucharystie.Sami, bo nikt do nas nie przyjechal na
przygotowanie, mieszkamy w innym miescie.W ostatniej chwili okazalo sie, ze
tesciowa wybywa na urodziny swojej szwagierki, najblizsza sasiadka - ktora
moglaby ewentualnie posiedziec z malym- rowniez,na samochod nie mozemy liczyc,
by moc malego ze soba zabrac.Wiec maz wzial chleb, ktory upieklam zawczasu i
pojechal sam.A mnie na dodatek boli dziaslo - osemka sie wyrzyna...Malec jakis
tez marudny, chyba sie przeziebil.Chce mi sie plakac i chyba dobrze, ze jestem
sama w domu.
Maz dzwonil do katechisty i rozmawial dosc dlugo o tym problemie z jezykiem
hiszpanskim.Coz, przynajmniej katechisci wiedza o problemie.A co z nami? Czy
nas przeniosa do holenderskojezycznej wspolnoty?Chyba na to sie nie zanosi.

[elajanik2]

zazdroszczę naładowanych akumulatorów.moje ledwo zipią.dawno nie byłam na
eucharystii, ani na liturgii.dzieci chorują na zmianę, obecnie Pawełek ma ostre
zapalenie ucha.najmłodszemu na dodatek wyżynają się zęby.Wkrótce mamy
konwiwencje wyjazdową z katechistami(pewnie etapowa).normalnie byłabym bardzo
zadowolona, ale teraz nie mam na to zupełnie ochoty.Nerwy mi siadają, nie mam
cierpliwości do dzieci, czasem się po prostu DRĘ.Dobrze że Mój Sławek jest w tym
wszystkim pomocny, oczywiście na tyle na ile pozwala mu praca, ale doceniam to
że naprawdę się bardzo stara i widzę że mnie rozumie.to pomaga.Święta pozwoliły
mi trochę odpoczywać, bo postanowiłam że nigdzie w tym roku nie pójdziemy, co
zresztą byłoby niemożliwe ze względu na chorobę pawełka.jutro już mamy kolęde,
ale nie sądze aby rozmowa z naszym księdzem w czymkolwiek mi pomogła.On ma swój
osobisty pogląd na temat neo, pewnie wiecie o czym mówię.Dość użalania się nad
sobą.pokój z wami!

Swieta Swieta i po Swietach

[andevi]

Sluchajcie dziewczyny, przezylam! Pierwsze Swieta, do tego u tesciowej, i do
tego po polsku.Stresowalam sie, bo tesciowa sprosila (mi na glowe oczywiscie)
wszystkich swoich pociotkow, wiec mialam co robic w kuchni.Dobra organizacja-
no i wyrobilam sie przed Wigilia)Nie robilam wszystkich tradycyjnych potraw,
i tak by nie zjedli, wybralam to, co i tradycyjne, i dla nich zjadliwe, a wiec
byl sledz w buraczkach z majonezem, sledz korzenny, sledz w oleju z cebulka
(tego nie ruszyli), barszczyk czysty z tortellini, ktore udawaly uszka, karp
smazony z ziemniaczkami i kapusta z grzybami, kompot z suszu i pierniczki.Na
mak sie nie porywalam, bo nie znaja, a pszenicy nie dostalam.Po raz pierwszy
sama sprawialam karpia.Jak to dobrze, ze w domu rodzinnym robia to zawsze
mezczyzni)Towarzystwo apostazyjne, ale zaryzykowalismy wspolna modlitwe i
czytanie Ewangelii.Bylo tez lamanie oplatkiem, ale musialam kilka razy
wyjasniac idee tego gestu.Holendrzy potraktowali kolacje wigilijna bardziej
jako folklor, egzotyke, no ale nie bojkotowali i do regul sie stosowali,
tzn.nie uciekli od stolu przed telewizor po pierwszym daniu)
Dla naszego malca byly to pierwsze Swieta.Mamy znajoma przyszywana babcie,
kobieta jest z Indonezji.Tuz przed Wigilia znalezlismy w skrzynce na poczte
prezencik od niej dla Christianka: bluzeczka z choineczka i napisem "Moje
pierwsze Swieta".Slodkie! Malec bawil sie na lozku, ja uwijalam sie w kuchni, a
pociotki ogladaly bluzeczke.Rozebrali mi malego prawie do rosolu, poulewal wiec
sporo(reaguje ulewaniem na zmiany temperatury, gdy mu zimno), mialam wiec
jeszcze dodatkowa robote z przebieraniem go miedzy kapusta a karpiem,ale
ogolnie bylo fajnie i towarzystwo zadowolone.
We wspolnocie tez dawno nie bylam.Przed Swietami my przygotowywalismy
Eucharystie.W ostatniej chwili okazalo sie, ze nie mamy z kim zostawic malego,
a jechac tez nie mamy z kim, wiec musialam zostac w domu, Ronald pojechal
sam.Wracal po 23.00 pociagiem.Tuz przed kosciolem zostal napadniety.Potem na
stacji tez grupa marokanskich wyrostkow wrzeszczaca hasla antysemickie.Wrocil
wiec zbuntowany, ze jesli nie bedziemy mieli samochodu, to nie bedziemy
jezdzic, bo niebezpiecznie.
Dzis szczepimy malego.Wczoraj mi troszke goraczkowal, wiec pewnie go nie
zaszczepia, ale na bilans i tak musze z nim isc.Przychodnie mamy daleko, zadne
autobusy od nas nie jezdza tam, 45 minut na piechote.Jak nie pada, to zaliczam
spacer No i czekamy na odpowiedz w sprawie wlasnego mieszkania.Tym razem
bylismy 4, mieszkanko sliczne, jak w pudeleczku, choc male, dzielnica tez
przyzwoita.No zobaczymy, jak nie to, to bedzie inne.

[madzi1983]

Ja jestem w neo prawie 9 lat. Jestem z Lublina, mam 2 dzieci, pozdrawiam
wszystkie mamy-neonki.

[zuzanna56]

Dziewczyny, napiszcie coś więcej o neokatechumanacie.

Przed ślubem należałam do Ruchu Światło-Życie, tam też poznałam mojego męża.
Teraz dopiero czuję że brakuje mi takich wspólnotowych spotkań.

[w_isienka]

Zuzanno, nie wiem czy jest sens pisac
Najlepiej popytaj gdzies u siebie - jezeli mieszkasz w duzym miescie to raczej
na pewno gdzies trwaja wlasnie katechezy neokatechumenalne. Przyjdz, posluchaj -
to najlepszy sposob.
A jak bys chciala czytac w necie - to naczytasz sie tyle niepotrzebnych rzeczy
i do tego w wiekszosci - niestety bzdur

Droga neokatechumenalna jest czyms zupelnie innym niz ruch swiatlo-zycie (bylam
kiedys w Oazie - jestem po II stopniu ONZ) - a w neo... jestem od 15 lat.
Naprawde bezposredni kontakt jest najlepszy.

[zuzanna56]

Wiem że pewnie nie da się tego streścić w paru zdaniach. Rozejrzę się u nas w
Trójmieście. Pozdrawiam.

[elajanik2]

piszę do was no bo niby kto to może lepiej zrozumieć i mądrze doradzić. co mam
zrobić? jedno z naszej piątki dzieci zachorowało na ospę, co za tym idzie za
jakieś dwa tyg.można się spodziewać kolejnego rzutu ospy.(dwoje jescze nie
chorowało)A tu zapowiedziano nam konwiwencje etapową, oczywiście wyjazdową? I
co zrobić? nie mam nikogo kto mógłby zostać z dziećmi, a już chorymi napewno
nie! Co wy na to? Zabrać chore na ospę ? też odpada! macie jakiś pomysł?

Pan sie troszczy!

[andevi]

Ku pokrzepieniu skladam swiadectwo)
Mamy mieszkanie.Mamy prace.Oboje.W tej samej miejscowosci, co mieszkanie, ja
mam piec sekund na piechote do szkoly.Wszystko rozegralo sie w ciagu dwoch
tygodni.
No a teraz szczegoly.Jak tylko przyjechalam do Holandii, porozsylalam CV do
szkol muzycznych w regionie.W Polsce cale 10 lat po dyplomie nie moglam znalezc
pracy w zawodzie, przekwalifikowywalam sie wiec, ratowalam sie korepetycjami.Tu
tez, pierwsza praca na czarno, opieka nad dzieckiem, potem sprzatanie, potem
lekcje prywatne, gdy juz troche jezyk podszlifowalam.I nagle telefon ze szkoly,
ze jest praca dla nauczyciela skrzypiec! Po trzech latach...Zaraz tego samego
tygodnia zaczelam lekcje! W miedzyczasie, po trzech latach oczekiwania na
mieszkanie, doczekalismy sie wreszcie.No i przyznano nam ladne mieszkanko, w
tej samej miejscowosci co oferta pracy, do szkoly mam o rzut kamieniem przez
ulice! Mezus stracil w miedzyczasie swoja dotychczasowa prace, wiec to go
zmobilizowalo do szukania nowej.No i tez bardzo szybko ja znalazl, nawet pieciu
minut nie byl na bezrobociu.Okres wypowiedzenia pokryl mu sie z okresem
szukania nowej pracy.Pracuje w tej samej firmie, ale ma inna funkcje, juz nie
praca zmianowa, regularne godziny, wiec i zycie rodzinne mozna bardziej
regularnie ustawic Mieszkanie dostalismy akurat w okresie ferii zimowych,
wiec moj brat moze do nas przyjechac i pomoc w remoncie.No po prostu super!
Pogoda tez wiosenna, sciany beda szybko schly.No i samo mieszkanko takie, jakie
chcielismy i o jakie prosilismy w modlitwie: bezpieczne, cichutkie, nie za duze
nie za male, z ciepla lazienka.Mamy tez wielki taras, a ze kocham kwiaty, to
juz go sobie obsadze) Sama miejscowosc tez piekna, spokojna, omodlona, duzo
chrzescijan.Blisko wszedzie, i do kosciola, i do sklepow, i do przychodni,
dojazd do wiekszych miast tez bardzo dobry.
A jesli chodzi o wspolnote, mamy troche dalej, ale prezbiterowi, ktory nas i
tak wozi, bardziej po drodze. Urzadzamy chrzciny na Pasche, zaprosilismy braci
z Polski na chrzestnych, przyjada cala rodzina z 7 dzieci.Ale bedzie swiadectwo
dla poganskiej rodzinki meza! No i bedzie to nasza pierwsza uroczystosc na
nowym mieszkaniu.

[mama_kasia]

Pięknie

Drogie mamy. Proszę o radę i wsparcie

[aleksandra19811]

Witam.
Mam nadzieje,że wybaczycie mi,że tu piszę ( mam jedno dziecko), ale nikt gdzie
indziej mnie tak dobrze nie zrozumie. więc prosze o wyrozumiałość.
Jestem z mężem w Neonach 4 rok. Mamy córeczkę ma 4 m-ce. Chcielibysmy jak to
bywa w zwyczaju ochrzcic na Pasche. No, ale powstał dosyć przyziemny problem.
Rodzina. Pascha trwa wiadomo ile. Rodzice męża są ok 70, babcie jeszcze starsze
i 2 prababcie i juz wiemy ,że bedzie im ciężko wytrzymać.Moji rodzice tez
raczej nie wytrzymają.Tak twierdzą.(choc może byc inaczej, ale tego nie można
wiedzieć) Rozpetała się dyskusja dosyć burzliwa. Dodatkowo nasi katechiści
powiedzieli,że powinna byc tylko najbliższa rodziny, czyli rodzice, siostra. A
ja mam bardzo duuuuużą wdzięczność wobec mojej kuzynki i jej męża , którzy nam
bardzo pomagali jak byłam w ciąży i teraz też. Prawie nic nie musielismy
kupować dla malutkiej i też ciągle służą pomocą i radą. Nie wyobrażam sobie nie
zaprosic ich i innych. My chcielibysmy ochrzcic we wspólnocie.Jest prośba ze
strony rodziny,żeby ochrzcic w kościele. Czy mialyście taką sytuacje ? Jak z
niej wybrnąć tak,żeby owca cała i wilk syty. Myślimy,żeby na pentacoste
ochrzcić z tego powodu, ale córka bedzie miała prawie 8 m-cy i nie wiem,czy nie
bedzie za duża.Mąż jest prawie zdecydowany wypiąć się na rodzine i zrobic jak
chcemy. W końcu chodzi tu o chrzest i on jest najważniejszy. Ja nie jestem
zdecydowana, bo potem odchorowuje wszelkie spory rodzinne. Co radzicie ?. Mozna
by zaprosic tych co chcemy i wrazie czego powiedzieć,że to najbliższa rodzina (
i tak by było po części), ale to bedzie klamstwo.
Czy możecie cos poradzic.
Dziekuje
Pozdrawiam

re: aleksandra

[andevi]

Wiesz, my tez mamy zamiar ochrzcic naszego maluszka na Pasche, i tez jest to
nasz pierworodny i jedyny poki co).Bedzie juz duzy, bo teraz wlasnie skonczyl
juz pol roczku, ale nikt nie pyta o wiek dziecka, wazne, ze bedzie sakrament, i
ze we wspolnocie.Slub tez bralismy we wspolnocie, bracia organizowali nam
wesele jako prezent slubny od wspolnoty, nie zamierzalismy robic przyjecia, bo
rok wczesniej zmarl ojciec meza, no ale skoro bracia zrobili, to bylo i bylo
fajnie.Nie zapraszalismy gosci, z Polski z mojej strony byla mama i chrzestna z
mezem i najmlodszym synem oraz moj chrzesniak.Chlopcy niesli mi welonRodzine
meza zaprosila nam nie pytajac o zdanie tesciowa.Swoja droga ludzie sa
niewierzacy w wiekszosci, wiec kwasu tylko narobili.Powiedzialam, ze nie
zaprosze juz nigdy na uroczystosci koscielne, bo robia sobie folklor z
sakramentu i jeszcze oplotkuja.Nie wiem, czy ktos z mojej rodziny przyjedzie na
chrzest Christiana, moze mama.Na chrzestnych prosilismy braci ze wspolnoty w
Polsce, rodzine na misji, bo wiemy, ze ci maja wiare, a w rodzinie takich osob
nie mamy, ani z mojej strony, ani z meza.Moze jestem w lepszej sytuacji niz Wy,
bo moi kuzynostwo siedza prawie 2000 kilometrow ode mnie,wiec na kilka dni do
Holandii- gdy i podroz i hotel trzeba sobie oplacic- nie przyjada, a rodzina
meza, choc mieszka w tym samym miescie, kontaktow nie utrzymuje i jesli nie ma
wyzerki to tez nie przyjdzie.Wiec mamy skrupuly z glowy.
Wiesz, powiedz rodzinie, ze jesli male dzieci wytrzymuja cala noc, to dlaczego
inni mieliby nie wytrzymac? A gdyby chodzilo o calonocna zabawe i chlanstwo, to
by wytrzymali?Ile wesel ma juz babunia za soba, i co, zemdlala z przemeczenia
kiedzy rosolem a pieczystym? A jesli robia problemy, to posluchaj katechistow i
rzeczywiscie zaproscie tylko najblizszych.Taka moja rada.A obiad dla rodziny z
okazji chrztu czy bez okazji zawsze mozecie zrobic.

[elajanik2]

witam cię, mam na imie Ela, pięcioro dzieci, pięć lat na drodze.doskonale wiem co przeżywacie z mężem i na pociechę (pewnie marną) powiem,że wasz problem pt."chrzcić na Paschę czy nie? narazić się rodzinie czy lepiej nie?" to dość powszechna sprawa we wspólnotach,mówię to również z własnego doświadczenia.Kiedy urodziła się nasza wyczekiwana córka, jako czwarte dziecko, miotaliśmy się na początku jak i kiedy ją chrzcić?Rodzina nas zakrzyczała, "że nie przyjdą, że to za długo trwa, że schorowani, że nawet znudzeni", ogólnie stwierdzono że nam odbiło, żeby biedne dziecko ciągać gdzieś po nocy, rozbierać do naga, zamiast ochrzcić, jak "normalni" chrześcijanie.Nie ukrywam że miałam mocne wątpliwości, ostatecznie zwyciężył spokój i zdecydowanie mojego męża.Stwierdził,że to nasze dziecko, nasze życie, nasza wspólnota i tak naprawdę to najmniej ważne jest to co inni sobie pomyślą.Tak też się stało, ochrzciliśmy Oleńkę podczas Paschy, przyszli ci którzy chcieli tak naprawdę być z nami w to wielkie dla nas święto,i wiem że to najlepsza decyzja jaką mogliśmy podjąć.Co więcej rodzina była zachwycona samą formą czuwania i samego chrztu i bardzo mocno to z nami przeżywali.Jedyna moja rada to pamiętajcie że to wasze dziecko, że to wy jesteście rodzicami i nie dajcie się przekonywać, że lepiej dla rodziny czy dziecka będzie jak zrobicie chrzest "normalnie".Myślę że ostatecznie żal by wam było, że ulegliście presji i nie ochrzciliście dziecka we wspólnocie.

[barbegazi]

witaj. My naszego syna też chrzciliśmy na pasche we wspólnocie. Doskonale cię
rozumiem bo ja też zawsze "odchorowuję" jakieś rodzinne spory.
Też mieliśmy obawy - cała noc,oni nieprzyzwyczajeni itp...Był jeszcze
pradziadek po 70-tce. Ale ogólnie zdecydowaliśmy się na ten chrzest i było
wspaniale. Rodzice mocno przeżyli tą uroczystą paschę))Choć na początku coś
pobąkiwali że w nocy i późno,i długo będzie trwało...
Ale w takiej sytuacju myślę że należy się kierowć też miłością. Nasze trzecie
dziecko ochciliśmy w Niedzielę Chrztu Pańskiego tego roku 7.stycznia.
Chcieliśmy żeby była cała najbliższa nam rodzina i też było wspaniale a paschę
i tak przeżyjemy, a że bez chrztu...to nie robi różnicy. Jeśli zdecydujecie się
na chrzest w uroczystośc żesłania Duchą Świętego - też bedzie ok a wiekiem
dziecka się nie przejmujcie.Sakrament to sakrament.
Pamiętajcie o miłośći)) A według mnie kuzynka i jej mąż to bardzo bliska
rodzina
pozdrowionka!

[matna_b]

witaj
Dwoje moich dzieci było chrzczonych na Paschę, teraz będzie chrzczone trzecie. U
mnie przy trzecim pojawiły się wątpliwości innej natury. chodzi o zanurzanie
twarzy dziecka. Wcześniej byłam pewna, że to jest zupełnie bezpieczne, ale w
międzyczasie słyszałam, że w pobliskiej parafii dziecko się zakrztusiło i
wzywano karetkę, na szczęście wszystko dobrze się skończyło. Znajomy lekarz też
mówił mi, ze jest ryzyko zakrztuszenia, bo wystarczy nieumiejętnie zanurzyć, lub
dziecko obróci główkę. Z tą wiedzą siedziałabym zapewne całą Paschę i
zastanawiała się: zakrztusi się, czy się nie zakrztusi? Porozmawiałam z
prezbiterem , powiedział, ze nie ma problemu, może nie zanurzać twarzy. zanurzy
go plecami i tyłem głowy. A co do rodziny, nasi już się przyzwyczaili, mam dwie
siostry w ciąży, jedna pewnie nie przyjdzie, babcia też nie, nie usiedziałaby
całą noc. Ale nikt nie ma do nas otwarcie pretensji. Natomiast uważam, że
powinnaś zaprosić tych, których uważasz za stosowne, u nas nigdy nie było
żadnych ograniczeń co do gości, oczywiście nikt nie przyprowadza 30 osób, ale
jest zwykle ok. kilkunastu. Jeśli wspólnota chce mieć chrzest, to w końcu piękny
znak, nie powinna ingerować w listę Waszych gości
pozdrawiam
Martyna

[gocharynka]

Witajcie!
Jestem we wspólnocie od 2000r - teraz mamy od roku otwarte II Skrutinium.
Moja rodzinka to: mąż Tomek i dzieciaki: Agnieszka(24), Kasia(22), Łukasz(18),
Kacper(17), Szymon(12), Oleńka(8), Julia(4) i troje w niebie.
Pozdrawiam wszystkie neomamy!

Chrzest na Pasche

[andevi]

No i jestesmy juz po. W ostatniej chwili chrzesni zadzwonili, ze nie beda mogli
przyjechac, bo ich troje najmlodszych zlapalo ospe.No coz, zdrowie maluchow
najwazniejsze.Dzwonie do prezbitera, co robic w tej sytuacji, bo chrzcic-
chcemy ochrzcic, i tak dlugo czekalismy, malec ma juz 8 miesiecy.No wiec
wyszukalismy taka mozliwosc, by delegowac chrzestnych z naszej wspolnoty.Tak
wiec ci chrzestni, ktorych prosilismy, w ksiegach stoja, choc obecni na
ceremonii nie byli, a w czasie chrztu delegatami byli prezbiter i siostra ze
wspolnoty.Z Polski przyjechala tylko moja mama, ktora pomaga mi teraz przy
malym, gdy ja pracuje, a nianka dopiero zalatwia formalnsci prawne, by nasza
nianka byc legalnie.Z rodziny meza nie zapraszalismy nikogo, pokazalo sie
ciekawskim video.Swoja droga, wlasnie przeprowadzilismy sie do nowego
mieszkania,wszystko jeszcze w proszku bylo na Pasche, powoli rozpakowujemy sie
po przeprowadzce.Cioteczki niecierpliwe wpraszaja sie na oplotkowanie, no wiec
w te niedziele mam " zlot czarownic" u siebie(brrrrr).No coz, raz na 20 lat i
to trzeba przezyc

dzieci we wspolnotach

[andevi]

Witajcie wszystkie mamuski i tatuskowie neo!
Jak to jest w Waszych wspolnotach z obecnoscia dzieci na liturgii?
Jestem swiezo nabuzowana, bo nasz 11-miesieczny synek zostal oficjalnie
wyproszony z mozliwosci chodzenia z nami do wspolnoty! Mamy mu na czas liturgii
znalezc nianie, zeby "braciom nie przeszkadzal sluchac Slowa". Katechisci tez
poinformowali, ze dzieci maja prawo przychodzic dopiero wtedy, gdy nie
przeszkadzaja.No to czyli kiedy? Gdy wyrosna z etapu chichotow za plecami cioc,
MP3 i rozneglizowanych pepkow? Bo mnie akurat na przyklad to wkurza i
baaaaardzo przeszkadza w sluchaniu Slowa, a nie raczkujace maluszki.
Jestesmy na emigracji.Wspolnota jest holenderskojezyczna.Nasz synek jest
dwujezyczny.Glowny odpowiedzialny zaproponowal nam nianie: kobieta przypadkowa
(bynajmniej nie z Drogi!), dziecka nie zna, ani my jej, mowi tylko po
hiszpansku.Do tego bierze duzo, no ale to juz nie nasz problem, bo bracia
zbieraja kolekte na nianke.Nie mamy mozliwosci zostawiania malego w domu, bo
rodziny tu nie mamy,a i z braci nikt sie nie kwapi, by do nas 50 km przyjechac
do opieki nad malcem. Chyba,ze jezdzilibysmy na zmiany do wspolnoty.I chyba w
koncu tak bedziemy robic(
A jak to jest rozwiazane u Was?

[mac62]

mój urlop od wspólnotowych spotkań jest realizowany m.in. z tego powodu , który
poruszyłaś- dla mnie wspólnota ma sens, kiedy uczestniczymy w eucharystii całą
rodziną , a we wspólnocie, która liczy 10 osób dorosłych , moja
niezdyscyplinowana i raczej głośna 4 - to porażka;

pamiętam czasy , kiedy wspólnota liczyła 20 osób, wielu dorosłym przeszkadzały
moje dzieci(wtedy tylko 2 maluszków)-nie zrażały mnie ich uwagi , a kiedy ktoś
miał pretensje, to z rozbrajającą miną prosiłam o pomoc na następnej euch.
(moje dzieci były jedynymi dziećmi we wspólnocie);
czarę goryczy i niesprawiedliwości przepełniła dopiero reakcja proboszcza
parafii , który po jednej z euch. stwierdził oburzony: "takie dzieci to się
trzyma w domu, w zamknięciu "(a dzieciaki naprawdę były wtedy wyjątkowo
grzeczne)- uffff , ale się wywnętrzyłam

[witbor]

My póki co mamy dwie córki, trzecie w drodze, ale zabieramy je na liturgie, nie
mówiąc o Eucharystiach - ale u nas we wspólnotach jest bardzo dużo dzieci i
normalne jest, że się przychodzi z Maluchami - wszyscy są przyzwyczajeni.
Ostatnio tylko ustalono taką zasadę, że jeśli wspólnota ma jakieś swoje ważne
święta, typu Liturgie czy Eucharystie wieńczące etapy, to lepiej załatwić sobie
opiekunkę. Chociaż, jeśli się karmi piersią, to można zabierać dziecko ze sobą
bez przeszkód. A jeśli komuś dzieci przeszkadzają, to zazwyczaj mówi to na
konwiwencjach, gdy moment na sądy...

[aa17]

dopiero dzisiaj znalazłam to forum bo od niedawna ponownie mam internet.
Jesteśmy świeżo we wspólnocie w KAtowicach bo od marca 2007. Mamy trójkę dzieici
Jeśli chodzi o udział dzieic w Eucharysti to u nas nie ma z tym probvlemu. W
naszej wspólnoicie w sumie jest ich 15 tak że na Eucharysti czasem mamy problem
by się zmieści. Pozdrawiam

[andevi]

No wlasnie, i to wydaje mi sie calkiem normalne, ze dzieci sa, ze przychodzi
sie cala rodzina.Moj maly ma juz co prawda rok, ale nadal jest na piersi, poza
tym jest to czas jego usypiania, a on bez cysia nie zasnie, wiec zostawianie go
w domu z obca osoba odpada, bo sie dziecko na smierc zaplacze.Dojezdzamy daleko
do wspolnoty, nie ma nas 4-5 godzin, jesli jedziemy samochodem.Pociagiem,
autobusem i tramwajem naturalnie jest to znacznie dluzsza podroz.
Organizowanie opieki za sciana jest chyba najlepszym wyjsciem dla tych, ktorym
obecnosc dziecka na liturgii przeszkadza. W razie czego ja moge do dziecka
wyjsc i go nakarmic.No, ale nasz synek jest jedynym dzieckiem we wspolnocie,
ktore mialo czelnosc pojawic sie z rodzicami na liturgii, pozostale maluchy
siedza albo z ciociami, albo z jednym z rodzicow w domu.Przykre.Katechisci, gdy
ostatnio u nas byli, wypowiedzieli sie na ten temat.No i dzieci moga
przychodzic dopiero wtedy, gdy nie przeszkadzaja.No coz zrobic.Chyba wracac do
Polski))

[andevi]

Blisko po roku odwiedzam znow to forum.Szkoda, ze milczycie,
dziewczyny kochane, a moze sie przenioslyscie gdzies indziej?
My juz na Drodze nie jestesmy.Zrezygnowalismy ostatecznie po
konwiwencji na rozpoczecie roku ewangelizacji.Ciezko zyc we
wspolnocie, gdzie jestes outsiderem i nie mozesz sie porozumiec z
bracmi ze wzgledu na bariere jezykowo-kulturowa.Druga sprawa to
dojazdy i organizacja opieki nad dzieckiem.
Tak sobie mysle, ze rodziny wielodzietne to chyba tylko moga istniec
tam, gdzie jest zaplecze w postaci wspolnoty.U nas tego zaplecza nie
bylo.W listopadzie zeszlego roku mielismy bardzo ciezki krzyz do
uniesienia, wspolnota odwrocila sie od nas, a nawet prezbiter
stwierdzil, ze kto wie, moze oskarzenia sa podstawne...Szwagierka i
tesciowa oskarzyly nas o stosowanie przemocy wobec dziecka i
wystosowaly donos do odpowiedniej instytucji. Cztery miesiace
zylismy w poczuciu zagrozenia, ze nam odbiora dziecko, choc
dokladnie nic na nas nie mieli! Szwagierka zostala podpuszczona
przez moja tesciowa, bo moj maz zaczal sie od niej odpepawiac, a
mamuska nie puszczala, znacie klimaty. No wiec zemsta nietoperza na
zasadzie "jak ty mi dziecko odbierasz, to ja ci twoje tez
odbiore".Sfabrykowaly wyssane z palca zarzuty, np ze ja jestem
psychiczna i w Polsce sie lecze, biore prochy, ze dziecko spi w
kojcu, ze nie reaguje sie na jego placz, ze ma plaska glowke,ze my
sie ciagle awanturujemy w jego obecnosci itp..
Zostalismy w tej sytuacji sami. Pomogli nam bracia z Polski, przede
wszystkim modlitwa, i moja przyjaciolka, protestantka swoja
droga.Ona robila za naszego adwokata.
Sprawa zakonczyla sie tak nagle, jak sie rozpoczela.Po prostu
sledztwo zakonczone, stwierdzono bezpodstawnosc zarzutow.Ale w
trakcie bylo ostro.Zanosilo sie na to, ze mi meza do psychiatryka
wysla, bo byly jeszcze takie oskarzenia, ze on jest pedofilem...No,
Zly nie przebieral w srodkach, by nas pograzyc. Owocem tej sprawy
jest to, ze moj maz juz calkowicie sie odpepowil, do mamuski nie
lata z kazdym pryszczem i nie spowiada sie z naszego zycia.Kontakty
tez ograniczyl. I odbylo sie bez drugiego skrutinium, choc moze
glebiej nas owa sprawa przeorala niz katechisci...
A w tej chwili jestesmy na etapie poszukiwan wspolnoty, gdzie
moglibysmy chodzic z malcem i nie dojezdzac tak daleko.

[wegielek]

no wlasnie neomamy gdzie jestescie?

btw, andevi, ciezkie doswiadczenia mieliscie. ciesze sie, ze sie
dobrze skonczylo.
3maj sie.

[madzi1983]

ja jestem . dzisiaj wróciliśmy z etapowej

[wegielek]

a ja mam ryt w sobote po 2 skru.

[lila4]

To i ja się ujawnię.Na drodze 8 lat,otwarte II skrutinium,dwa lata
po ślubie,14 m córcia i aniołek w niebie.A we wspólnocie jestem bez
męża i jest mi z tym źle.

[magdan879]

jadę na wakacje do pracy w holandi. jestem na drodze jakieś 4 lata po I skrut.
chciałabym przez te wakacje w holandi mieć kontakt ze wspólnotą. będę na północy
w okolicy Leeuwarden. może znacie, albo macie kontakt z e wspólnotą z tamąd.
proszę o kontakt. jetem studentką z pozania

re:magdan879

[andevi]

Ja mieszkam w Holandii, bylam jakis czas na Drodze w Hadze.Sa
wspolnoty w parafii sw.Agnieszki na Beeklaan.Napisz do mnie na priv
to dam Ci telefon do katechistow.Mowia po francusku i hiszpansku, no
i holendersku Wspolnoty sa glownie hiszpanskojezyczne. Nie wiem,
czy w Leeuwaarden sa wspolnoty, wiem o Amsterdamie.W Haarlem nie ma,
przeniosly sie wlasnie do Amsterdamu, sa w Rotterdamie.No ale
katechisci wiecej wiedza i pokieruja.

[cas_sie]

Przeczytałam ten wątek cały ( mimo ze większosć to archiwum) byłam w
neo przez kilka lat przed ślubem. Potem odeszłam bo nie chciałam
żebym ja była na drodze a maz nie. Myślę że był to dobry wybór.
Teraz mam 2 fajnych dzieciaków. W kazda pasche chodzimy do
mojej "starej" wspólnoty i zawsze jestesmy szczerze z radoscią
przyjęci ( w tym roku tez pójdziemy, to już za tydzień!). Zatanawiam
sie czy nie wrócic teraz z rodziną . Jeśli ktoś tu jeszcze zagląda
to pozdrawiam

[anita7904]

Szukam wspólnot neokatechumenalnych w Szwecji((Ystad, Malmo)Jestem na Drodze
razem z moim Narzeczonym dokładnie to raczkujemy jeszcze na niej w porównaniu z
Wami. Mój narzeczony teraz wyjeżdża na dłuższy czas do Szwecji i nie chciałabym
żeby tyle czasu był bez kontaktu z Eucharystią . Będę wdzięczna za jakieś
namiary. Pokój z Wami

[andevi]

No to ja napisze jubileuszowy setny post
A mam w tym tez swoj interes. Otoz kochane neomamy, szukam niani, a
kto jak nie mamy ma w tym najwieksze doswiadczenie i moze kogos
polecic.
Chodzi mi o kogos, kto bylby w stanie na rok albo i wiecej wyjechac
z kraju w polowie pazdziernika i pomoc mi przy dwojce
maluszkow.Starszak bedzie mial 3 latka, no i noworodek.Macierzyski w
Holandii trwa 16 tygodni, lacznie z 4 tygodniami przed porodem, wiec
jesli prace bede miala, wracam do niej w okolicach Swiat. Dobrze,
zeby byl to ktos, kto zna angielski, jeszcze lepiej
holenderski.Chodzi o mozliwosc porozumienia sie z agencja, przez
ktora bysmy nianie zatrudnili. No i wazne, by mial doswiadczenie w
opiece nad dziecmi, mile widziane wyksztalcenie pedagogiczne, ale
niekonieczne.Dziewczyny z rodzin wielodzietnych, jeszcze neonskich,
wiedza, jak sie zabrac do rzeczy
Najchetniej bysmy wzieli nianie na dochodzenie, ze wzgledu na
zachowanie prywatnosci, no i potrzebe odpoczynku od siebie nawzajem,
jasnosci co do godzin pracy. Sama pracowalam jako au pair i wiem, ze
mieszkanie z rodzina = praca na okraglo, zero czasu dla siebie.Tego
chcialabym uniknac. Mieszkamy w okolicach Leiden.
Chetne dziewczyny prosze o kontakt na mejla.

[agusia99]

Andevi!
Przeczytalam wątek. Jesteś niesamowita! I Pan Bóg też, oczywiście. Mieć tyle
klopotów i taką wiarę.... O opiekunce popytam we wspólnocie, może ktoś się
zdarzy. Ale może lepiej z Lublina ktoś, bo w tamtych rejonach jest więcej
bezrobotnych. Przepraszam, ale taka prawda. Czy opiekunka musi znać angielski?
Łatwiej byłoby znaleźć kogoś, kto mówi po polsku... Jak jest z pełnoletnością
opiekunki?

Jestem z Warszawy (pochodzę z okolic Lublina - jeśli jeszcze pamiętasz, gdzie to
jest ). We wspólnocie jestem 16 lat (chociaż mój mąż dłużej, bo ja wchodziłam
jeszcze u siebie na drogę, a poznaliśmy się tu, w Wawie)- jesteśmy po wyznaniu
wiary (redditio). Czekamy na następny etap: Ojcze nasz. Mamy 8,5 letni staż
małżeński i 4 dzieci: Mateuszka (7), Jasia (4), Marka (2) i Olę (4 mies.).
Wyjściowa rodzina męża jest na drodze. Tym mi łatwiej. Ale moja nie i od pewnego
czasu mam problemy z dogadywaniem się z moją mamą, bo widzę jak między nami
coraz więcej różnic. Ale może muszę ją bardziej akceptować? Choć przychodzi mi
to z ogromnym trudem i zmaganiem.
Andevi - nie masz czasem ochoty wrócić do wspólnoty, albo przenieść się gdzieś
indziej, chociaż dalej? Jak relacje z mężem? Jak teściowa zareagowała na nowe
dzieciątko? Syn, córka?
Pozdrawiam,
Aga

[andevi]

Witaj Aga, pozdrowienia dla wszystkich, ktorzy tu zagladaja
Moje ogloszenie juz nieaktualne. Poki co mamy jednego syna, i
marzenia o wielodzietnosci pewnie spelzna na niczym. Znacie to
pewnie, jak bardzo boli pragnienie posiadania dzieci, jak sie te
dzieci traci.
Nasza corcia umarla w 14 tygodniu ciazy.Wyrwali, wyssali ja ze mnie
w 16 tygodniu. Trafilismy na ludzkich ludzi, zarowno lekarza
operujacego, jak i kustosza cmentarza katolickiego.Dostalismy ze
szpitala czesc szczatkow malenstwa(reszta pobrana do badan
genetycznych), pochowalismy godnie, jest grobek, jest gdzie pojsc
sie wyplakac.Co prawda prawo nie uznalo jeszcze dziecka za dziecko,
i zapisac w urzedzie nie mozemy, ale imie nadalismy, w dokumentach
koscielnych stoi.
To juz ponad dwa miesiace temu.Nadal jestem na zwolnieniu lekarskim,
dochodze do siebie bardzo powoli, robie terapie.Zle sypiam, zazeram,
bywam agresywna. Drazni mnie widok matek w ciazy, malutkich dzieci,
wozkow itp..Dzis bylabym juz w 6 miesiacu...
Nie wiemy, co bylo przyczyna smierci naszej Ariel. Moze sie okazac,
ze jestesmy nosicielami jakiejs choroby przekazywanej droga
genetyczna, i ryzyko splodzenia dziecka chorego jest bardzo duze.
Mowi sie, ze w takich przypadkach pozostaje jeszcze adopcja. Coz,
orientowalam sie, i w naszym przypadku taka opcja nie istnieje,
chyba ze wygramy milion w totolotka Koszty sa kosmiczne, powyzej
20 tysiecy euro, kogo stac?????
W Holandii system jest inny, nie ma domow dziecka, dzieci z rodzin
zagrozonych trafiaja czasowo do rodzin zastepczych, adopcji
podlegaja tylko pasierby.Popularna forma sa adopcje zagraniczne, ale
tu tez przepisy sa nieprzychylne.Gorna granica wieku to 42 lata w
momencie adoptowania dziecka, czeka sie i do 7 lat!Poza tym do
adopcji zagranicznej trafiaja dzieci, ktore w kraju nie maja szans
na adopcje, chore czy starsze. Ja juz dobiegam 40, a i pewnie nasze
dochody i standard mieszkaniowy sa zbyt niskie...
Mam nadzieje, ze diagnoza lekarska bedzie pozytywna, ze mamy szanse
na co najmniej jeszcze jedno zdrowe dziecko.

Moja tesciowa sie nawraca.Zaczela w zimie chodzic na kurs dla
niewierzacych, cos jak katechezy, no a teraz przygotowuje sie do
przyjecia sakramentow. Proboszcz, ktory ja prowadzi, a ktory jest
jednoczesnie naszym spowiednikiem mowi, ze bardzo pod gorke ma z
nasza tesciowa, ze nie jest przekonany o jej motywacji, bo kobita o
wszystkim by plotkowala, tylko nie dzielila sie swoim zyciem... No
coz, ale lepiej, ze szuka towarzystwa w kosciele, niz gdyby miala
latac po wrozkach i innych czary-mary!
Co do wspolnoty, to tu w regionie nie mamy takiej mozliwosci.Musi
nam wystarczyc to, co jest: Eucharystia raz w tygodniu, kierownik
duchowy, wspolna modlitwa w domu. Myslimy o przeprowadzce w inna
czesc Holandii, kupnie domu.Ale to plany bardzo daleko wysuniete w
przyszlosc!
Wlansie stracilam prace.Szef mnie zwolnil, bo pozostawalam dlugo na
zwolnieniu. Jest tam jeszcze wiele innych szwindli, ktore pod
sedziego podpadaja, no i przygotowujemy sie do rozprawy. Poki co
biore jeszcze rente chorobowa, ale w przyszlym tygodniu mi sie
skonczy, dorabiam na czarno sprzataniem.Jak tylko wygramy sprawe,
zabieram sie za budowanie swojej strony internetowej i lowienie
uczniow do prywatnej szkolki muzycznej. Maz robilby mi
administracje, no i jakos ciagnac bedziemy.

[capribb]

Zajrzalam tu do Was dziewczyny i pozdrawiam.
Ja co prawda teraz nie noe ale kilka lat bylan na drodze (do slubu)
ale oczywiscie katoliczka i w Kosciele.

Andevi- bardzo mocno Ci wspolczuje. Znalazlam wsparcie na forum
promyczek (na gazecie). Ja juz ma czterdzieche ale nie trace
nadziei. Gdybym planowala moje zycie to pewnie bylabym inna i
pewnie wielodzietna. No ale Bog wie lepiej i inna droga mnie
prowadzi.

[agusia99]

Andevi,
Dzięki, że napisałaś, bo ja już rozesłałam wici... .
Ale to nic, odwołam.
A co do Twojego doświadczenia - wydaje mi się, że przez te doswiadczenia Pan Bóg
dobija sie do Ciebie (i Twojego meza). Bo tylko przez cierpienie mozna poznac
czlowieka. Niestety, boli ale jest prawdziwe.
Ja tez przeszlam smierc dziecka w moim lonie. To bylo pierwsze nasze dzieciatko.
Bog dajac takie doswiadczenie nie zostawil nas (mnie i meza) samych. Dal nam
wiele pokoju na to doswiadczenie. Nie ustawalismy w modlitwie. Bardzo pomagal
nam werset z Biblii, ze chetnie bierzemy dobro od Pana Boga, a dlaczego zla
wziac nie chcemy? Bog dal, Bog wzial. Niech Imie Boze bedzie uwielbione. (To tak
z pamieci - werset z ksiegi Hioba, z pewnoscia znasz go dokladniej).
Po jakims czasie Pan Bog pokazal mi dlaczego dal mi takie doswiadczenie - zeby
upokorzyc moja pyche. I pewnie tylko takie doswiadczenie bylo mi potrzebne,
zebym zeszla troche na ziemie. Dzisiaj wiem, ze bylo ono dobre, mimo ze bolesne
i trudno wtedy bylo go przyjac. Bog jest wielki i milosierny i wie co robi.
Dzisiaj blogoslawie Go za to wydarzenie, choc po ludzku jest to niezrozumiale.
Jezeli da Ci jeszcze dzieci - to dobrze, a jak nie, probuj to tez przyjac za
dobro. Bo tak naprawde nic innego zrobic nie mozesz. Niczym nie uda Ci sie
wypelnic tej pustki, ktora pozostala. Mozesz tylko modlic sie i prosic Boga o
pokoj w tej sytuacji (ja tak robilam). Ojcowie Kosciola mowia, ze dusza ludzka
jest jak otchlan i tylko Duch Swiety moze ja wypelnic. Goraco Ci tego zycze!
Mysl ta daje mi wiele pokoju i nadziei.
Przyszla mi teraz mysl, ze mozesz odebrac to, co napisalam za moralizatorstwo.
Ale tak nie jest - chcialam Ci jakos pomoc swoim doswiadczeniem, ze Bog wie o
Tobie i Twoich sprawach wszystko i daje to, co potrzeba do nawrocenia, zebys
byla gleboko szczesliwa.
Moze wrocilabys na droge? - chociaz to karkolomne wyzwanie (we mnie budzilo
podziw, bo sama jestem w kraju, ktorego jezyk znam, wspolnota jest o 20 min.
samochodem i nie ma w niej tylu problemow, co u Ciebie). Ale zobacz - tknelo
mnie w tej chwili - znajdujac porownanie do Waszego malzenstwa we wspolnocie i
starozytnego Izraela - byl on najmniejszy ze wszystkich narodow i nad nim
ulitowal sie Bog. I nad Toba tez sie Bog ulituje, zobaczysz. Nie zostawi Cie -
otrzymasz wiele pokoju i nie bedziesz agresywna, bedziesz mogla normalnie spac i
z radoscia bedziesz patrzyla na mamy w stanie blogoslawionym.
Nie ustawaj w modlitwie! Bog jest na wyciagniecie Twojej reki.
Kiedy przeprowadzilam sie do Warszawy (bylam wtedy 4 lata na drodze),
wiedzialam, ze musze byc we wspolnocie, zeby nie zginac w swiecie. I dojezdzalam
do centrum neo 3 autobusami na eucharystie. Po ostatniej eucharystii
dowiedzialam sie, ze spod mojego domu jest 1 autobus, ktory dojezdza do centrum
neo... Ale trud oplacil sie. Znalazlam wspolnote blizej miejsca zamieszkania
i poznalam w niej mojego aktualnego meza. Moze i od Was Bog chce podjecia
jakiegos trudu, wyzwania, moze dlatego daje Wam takie doswiadczenia??? Nie wiem,
pytajcie o to Pana. Zastanawiajace jest, ze te trudnosci o ktorych piszesz
dzieja sie po tym jak przestaliscie chodzic na droge. (Dla mnie sluchanie Slowa
Bozego jest jak duchowy oddech, nie moge przestac oddychac, bo umieram - gdy nie
mam Slowa, nadziei na moje trudy i zmagania). Moze Pan Bog dobija sie do Was w
inny sposob? Z pewnoscia jest jakis sens cierpienia. Zycze Ci abys go odnalazla,
zebys byla naprawde szczesliwa.

Od pewnego czasu dostaje nagrane homilie ksiedza Piotra Pawlukiewicza ponizej
zalaczam Ci link: choinski.pl/zatoka/ Kazda homilia jest pelna nadziei.
Sama zobacz i posluchaj. Mnie sie buzia zawsze otwiera, kiedy słucham tych
homilii .

Gdybys chciala pogadac, zapraszam na priv'a: [e-mail]
Pozdrawiam serdecznie i z niecierpliwoscia czekam na dalsze wiesci od Ciebie!
Aga

[w_isienka]

andevi - fanie, że napisałaś.
No to faktycznie przeprawy mieliście, że ho-ho...
Wśród moich znajomych ostatnio też jakaś "plaga" poronień - przeważnie 6-7tc...
Współczuję bardzo, ale jak to mawiała Św. Urszula Ledóchowska: "zrobimy swoja
część i przeminiemy" - tamten aniołek na pewno za Was teraz się modli i może
wyprosi brata lub siostrę?
oj, dzieciaki potrafią wyprosić

[andevi]

O tak, modlitwa dzieci czyni cuda!
No a co u nas. Mamy wakacje, wiec synus w domu.Upaly. W tym roku w
lecie nigdzie nie wyjedziemy, czeka nas rozprawa sadowa z moim ex-
szefem Coz, polubownie sie nie dalo, probowalismy.Ciagle facet
jakies podchody i szwindle tylko produkowal, a w koncu przebil
samego siebie zwalniajac mnie jako niezdolna do pracy (od 15
kwietnia pozostaje stale na zwolnieniu lekarskim po operacji).No
coz, sprawa bedzie, przykre.
Psychicznie zbieram sie jakos. Wczoraj mi sie poteznie poplakalo.
Tak bardzo tesknie za moja malenka.Przez moment, w czasie modlitwy,
zobaczylam dziewczynke z nareczem czerwonych frezji, takich, jakie
na trumienke polozylismy...
W nastepnym tygodniu mam wizyte u ginekologa, beda znane wyniki
badan genetycznych. Przygotowuje sie na najgorsza diagnoze, zbieram
informacje na temat adopcji.Coz, zabezpieczam sie na
wypadek...Umowilam sie tez ze swoim spowiednikiem na ten dzien.
Bardzo boje sie wyroku pt.nie mozecie miec wiecej dzieci. A z
drugiej strony podjelismy starania juz w drugim cyklu po zabiegu, no
i na dniach sie okaze. Kto wie, moze Pan Bog zrobil nam
najwspanialszy rocznicowy prezent Dzis mijaja 4 lata od naszego
slubu.

[agusia99]

Hej!
Z radoscia czekamy na wiesci!
Aga

[andevi]

No i wiesci sa! Jak najlepsze.
We wtorek mialam wzyte u ginekologa. Wynikow nie bylo, bo nie udalo
sie wyhodowac materalu, wszystkie pobrane komorki byly martwe, wiec
chromosomow nie zobaczyli.Lekarz sam z siebie podejrzewa Zespol
Dawna.W kazdym razie nie ma przeciwwskazan do kolejnej ciazy.Dal
wszelkiej pewnosci pobrano jeszcze krew, by wykluczyc to czy tamto,
ale sa szanse, ze bedziemy mieli normalne, zdrowe potomstwo.
Jak pisalam wczesniej, starania podjelismy juz w drugim cyklu po
operacji.Dzis zrobilam test ciazowy.Jest pozytywny.
Bede prowadzona przez tego ginekologa, ktory mnie operowal.Gdyby cos
niedobrego sie nie daj Boze dzialo, jestem pod dobra opieka! Tak
licze, ze to poczatki 3 tygodnia.
O tak,Bog jest wielki! A i pewnie Ariel swoje wymodlila. Malenstwo
urodziloby sie rowno w rok od jej smierci.

[agusia99]

Hej Andevi
Co słychać?
Aga

[andevi]

agusia99 napisała:

> Hej Andevi
> Co słychać?
> Aga

Witaj, i dzieki, ze pytasz!
Tak ogolnie, 21t.c., kregoslup daje do wiwatu, jakies kulszowe skurcze
itp..Mialam juz USG polowkowe, synus Zdrowy i kopie silnie! Bedzie tym
razem Dawid
Grypka nas zmogla z miesiac temu, starszak do tej pory mi kaszle, jutro
ide z nim do laryngologa (skierowanie wywalczone juz dwa tygodnie temu,
ale kolejki do specjalisty, no coz).
W sprawie pracy nic do przodu.Mielismy juz pierwsza rozprawe w sadzie,
idziemy dalej i walczymy o swoje. Adwokat szefa gra ponizej pasa.No, mile
to nie jest...
No i zycie toczy sie dalej.W tej chwili zyjemy z oszczednosci, bo jedna
pensja nie wystarcza. Zamierzam ruszyc z prywatna praktyka na jesieni
przyszlego roku.Starszak pojdzie do szkoly, a maluszek bedzie na tyle
odchowany, by isc do zlobka czy niani.

[agusia99]

Hej Andevi!
Chodzicie gdzieś dalej do wspólnoty, czy zarzuciliście?
Aga

[andevi]

Nie, nie mamy wspolnoty neo w okolicy. W promieniu ok.50-70 km sa
wspolnoty hiszpanskojezyczne.Gdy nie mielismy dzieci dojezdzalismy, ale
bylo to trudne, zwlaszcza pozna noca i bez samochodu.
Weszlismy w parafie w okolicy, tu tez jest zycie, choc moze charyzmat inny.
Sakramenty mamy, katecheza tez swietna, prowadzenie indywidualne przez
kierownika duchowego. No, i poki co musi wystarczyc. Moze Droga pojawi sie
kiedys w wydaniu holenderskim i ciut blizej, a moze my dostaniemy dom
gdzies, gdzie Droga jest.
Przerabialam juz dojezdzanie.Na dluzsza mete, z wielodzietna rodzina i bez
niani wspolnotowej, to nie zdaje egazaminu. Oikos trzeba miec na
miejscu.Ani przygotowania sie nie zrobi, ani bracia nie przyjada, by
chocby kawy sie razem napic czy pogadac.

[basiakrk]

zanim przebrnę przez wszystkie wypowiedzi w tym wątku to się dopiszę; jestem
z Krakowa; na Drogę trafiłam 10 lat temu, przez pierwsze 2 lata naprawde
chodziłam, potem było parę lat chodzenia i nie chodzenia, i w koncu stanęło na
tym, że raz czy dwa do roku sie zjawiam gdzies w kręgach neo; ale tak sie
złożyło, że rodzina męża w neo, i moze dzięki nim zaczniemy (mąż też neon, który
przestał chodzić) znów chodzić; przymierzamy się do tego na serio - trzymajcie
kciuki! jesteśmy przed 2 scrutinium;
co o mnie jeszcze.... w małżeństwie 3,5 roku; dzieci mamy prawie 3 w wieku (1)
3 lata i 1mc (2) 9 m-cy a trzecie urodzi się w listopadzie; jak przeczytam
wszystko w wątku to się jeszcze odezwę, na razie mi dzieciaki nie dadzą

[aska1972]

Hej Basia, ja też neonka z Krakowa
Ja ze Wzgórz (Miłosierdzia Bożego) a Ty?

[malwa717]

Witam,
ja tu jestem zupełnie przez przypadek, ale jeśli można chciałabym
zapytać Was o jedno w sprawie wielodzietności. Podczytałam kilka
postów i pojawia sie kilkakrotnie zdanie o otwartości na życie. Co
to znaczy? chodzi o to że chcecie mieć jak najwięcej dzieci, czy
też raczej oznacza "przytulanie się do współmałżonka" wtedy kiedy
macie chęć plus akceptacja owoców tego przytulania. Czy otwartość
na życie dopuszcza NPR? Przepraszam jeśli pytanie jest zbyt
obcesowe, nie chciałabym nikogo urazić.

[agusia99]

Mogę odpowiedzieć za siebie:
Dla mnie otwartość na życie jest wtedy gdy przyjmuję każde dziecko podarowane
nam przez Boga i jako takie je traktuję - że jest darem. Czasem zaplanowanym i
oczekiwanym a czasem nieplanowanym, ale tak samo kochanym. NPR jest potrzebny
wówczas gdy z jakiś względów (ważnych) np. choroba kobiety czy męża, b. trudna
sytuacja poczęcie należy odsunąć na jakiś czas. I to tak naprawdę zależy od
wolności serca - jak to sobie wytłumaczysz.
Pozdrawiam,
Aga

[aska1972]

To ja też odpowiem za siebie
Moje otwarcie na życie jest obecnie połączone z NPR. Jeżeli mimo to pojawi się
dziecko będę najszczęśliwszą osoba na świecie.

[malwa717]

Dziękuję Wam za odpowiedzi. Po prostu nie wiedziałam jak
rozumieć "otwartość" a teraz już wiem Dzięki.

[mroofka94]

Witajcie Mamy
Jestem z Krakowa. Bardzo sie ciesze, ze jest takie forum bo juz
naprawde ciezko mi bez wspolnoty, a obecnie tak to wlasnie wyglada.

Chcialam Was zapytac, czy znacie Mamy Wielodzietne - rodzace jedynie
przez Cesarskie Ciecie??? Zalezy mi na miastach, szpitalach gdzie
wykonuja kolejne CC bez ublizania i o ewentualnie namiary na ginow?
A moze znacie Mamy ktorym udalo sie po 2 lub 3 cesarkach urodzic
naturalnie?

Pozdrawiam Was serdecznie.

Pokoj z Wami

[agusia99]

Wydaje mi się, że próba rodzenia po 2-3 cesarkach siłami natury byłaby zbyt
obciążona powikłaniami. Chodzi mi o pęknięcie macicy. W Wawie jest fajny szpital
na ul. Madalińskiego (Św. Rodziny). Tu są dobrzy fachowcy - dawny personel
Instytutu Matki i Dziecka. Znam osobiście prof. Chazana, ale ufam większości
lekarzy w tym szpitalu.
Dlaczego pytasz, szukasz?

Pozdrawiam,
Aga

[karola1601]

Ja po 2cc próbowałam sn (i to po terminie, z cukrzycą ciążową), z tym że dziecku
spadło tętno i musieli jednak szybko ciąć, tak więc w sumie skończyło się
trzecim cięciem. A ryzyko nie większe niż przy cc - opinia mojego lekarza

[wegielek]

znam 3 wspolnotowe mamy, ktore mialy cc 5 razy. w warszawie. w
roznych szpitalach, jednak najlepsza byla sw. zofia.

[mroofka94]

Tak, szukam. Chazan jest super, dal mi nadzieje, ale do Wawy mi
daleko

agusia99 napisała:

> Wydaje mi się, że próba rodzenia po 2-3 cesarkach siłami natury
byłaby zbyt
> obciążona powikłaniami. Chodzi mi o pęknięcie macicy. W Wawie jest
fajny szpita
> l
> na ul. Madalińskiego (Św. Rodziny). Tu są dobrzy fachowcy - dawny
personel
> Instytutu Matki i Dziecka. Znam osobiście prof. Chazana, ale ufam
większości
> lekarzy w tym szpitalu.
> Dlaczego pytasz, szukasz?
>
> Pozdrawiam,
> Aga

[marianna0077]

Witaj, ja znam mamę z Krakowa, która za kilka miesięcy czwarte cc
będzie miała. Ma lekarza na Kopernika, który ją bardzo wspiera, inna
jego pacjentka niedawno ósme cc miała . Jeśli jeszcze do niego nie
dotarłaś, mogę sprawdzić, jak on sę nazywa.
A co do ryzyka pęknięcia macicy to nie jest ono jakieś szczególnie
duże ale lekarze uwielbiają nim straszyć, bo po prostu boją się
próbować sn po cesarkach (nawet już po pierwszej). A myślę, że jeśli
przyczyny cięć nie pojawią się ponownie to fajnie by było spróbować
rodzić naturalnie. Choć w Krakowie to chyba nie będzie możliwe.
Beton totalny... Życzę zdrowia i pozdrawiam.

[mroofka94]

Marianno bardzo Cie prosze o namiar na tego lekarza. Jesli to nie
jest problem. Z gory Ci dziekuje za pomoc.
Tak, to prawda, ze Krakow to BETON!!! Mam ta wiadomosc z pierwszej
lekarskiej reki... Chcac teraz rodzic dolem, rozpatruje powaznie
wyjazd w Wawy. Chyba ze zostaje mi Siemiradzki w Krakowie, ale nie
wiem na ile im ufac...

[marianna0077]

Jasne, może jutro uda mi się zdobyć tę informację. A co do
Siemiradzkiego, to może pogadaj też z położnymi stamtąd, czy ma
któraś takie doświadczene i czy by Ci nie pomogła? Bo to przecież
położna do fizjologicznego porodu najważniejsza, jak Ci lekarz da
zielone światło. Wiesz co, pomyślałam jeszcze, że zadzwonię do
położnej, z którą w domu rodziłam, czy z kolei ona ma takie
doświadczenie. To jest anioł, ma bardzo duże doświadczenie i bardzo
bardzo pro natura (porody w domu przyjmuje a i w szpitalu kobietom
baaardzo pomaga). Tylko ona nie z Siemiradzkiego jest. Jesteś po
dwóch cc?

[mroofka94]

Marianko tak jestem po dwoch CC. A gdzie Twoja polozna pracuje?
Juz nawet biore pod uwage w razie czego do warszawy jechac rodzic,
gorzej jak sie skonczy CC znow, to kto mnie odwiedzi O.o

[marianna0077]

Mrówko, i tak: namiar na pana od cccc wysłałam Ci na gazetowego,
inforację o szpitalu mojej pani położnej też (nie mam
błogosławiństwa na upublicznianie jej danych, i tak ma krzyż z tym,
że idzi pod prąd betonom ).
A tutaj wklejję linkę do mojego najulubieńszego forum, tam są też
dziewczyny po dwóch cc i mają nadzieję na sn (tylko trzeba się
przebić przez początek wątku, pod koniec można znaleźć dużo
pokrzepienia i informacji:
forum.gazeta.pl/forum/w,45447,68132953,,porod_w_domu_po_cesarskim_cieciu.html?v=2
I jeszcze co do lekarza. Ja w ciąży z Józefem na konsultację
pojechałam do dr Preeti Agrawal do Wrocławia (wysłała mnie położna,
bo w Krakowie nikt obiektywnie nie wypowiedziałby się w westii
kwalifikacji do porodu domowego, jedyne na co mogłabym liczyć to
skierowanie do Kobierzyna). Bardzo gorąco ją mogę polecić (u pana
specjalisty od cc nie byłam, ale chodzi do niego inna neomama). Ta
pani dr na pewno doda Ci wiary i siły do naturalnego porodu, jeśli
taki może się u Ciebie odbyć (nie znam historii porodów i przyczyn
cc więc nie będę się wypowiadać) bo bardzo jest dużo niepotrzebnych
cięć (oczywiście potem kżdy lekarz twierdzi że absolutnie
niezbędnych, bo żaden post factum nie przyzna, że może niekoniecznie
trzeba było ciąć ale nie chciało nam się wysilać...)
Jak mi co jeszcze przyjdzie do głowy, to dopiszę
Pozdrawiam raz jeszcze i głowa do góry. Odwagi

[wegielek]

z innej beczki - widzialyscie ostatni film o dzietnosci i
muzulmanach? co sadzicie?

[agusia99]

Prawdę powiem, że nie, bo nie mieliśmy z kim zostawić dzieciaczki. Z pewnością -
dużo trudniej przyjdzie żyć naszym dzieciom w przyszłości. Jedyne to, co możemy
zrobić, to zaszczepić w nich wiarę i modlić się. tak myślę, a Wy?
Aga

[mroofka94]

MARIANKO dziekuje Ci bardzo!!!!!!
Ogromnie!!

Znalazlam gin w Krakowie ktora tez jest za SN po CC nawet 2 czy 3
ale niestety nie wiem czy pracuje w szpitalu. Dla chetnych tez podam
na priv.

Szczerze, to slyszalam "przypadkiem" rozmowe lekarza a polozna na
temat rodzacej ktorej umieralo dziecko !!!!!!!!!!!!!
Mysle ze weterynarz ma wiecej czulosci i wspolczucia dla rodzacej
klaczy...... naprawde... to byla okropna rozmowa. A ja lezalam w
kolejce do badania i nikt tak naprawde nie przejmowal sie ze ja to
slysze, czy ze tez rodze tam itp



marianna0077 napisała:

> Mrówko, i tak: namiar na pana od cccc wysłałam Ci na gazetowego,
> inforację o szpitalu mojej pani położnej też (nie mam
> błogosławiństwa na upublicznianie jej danych, i tak ma krzyż z
tym,
> że idzi pod prąd betonom ).
> A tutaj wklejję linkę do mojego najulubieńszego forum, tam są też
> dziewczyny po dwóch cc i mają nadzieję na sn (tylko trzeba się
> przebić przez początek wątku, pod koniec można znaleźć dużo
> pokrzepienia i informacji:
> forum.gazeta.pl/forum/w,45447,68132953,,porod_w_domu_po_cesarskim_cieciu.html?v=2
> I jeszcze co do lekarza. Ja w ciąży z Józefem na konsultację
> pojechałam do dr Preeti Agrawal do Wrocławia (wysłała mnie
położna,
> bo w Krakowie nikt obiektywnie nie wypowiedziałby się w westii
> kwalifikacji do porodu domowego, jedyne na co mogłabym liczyć to
> skierowanie do Kobierzyna). Bardzo gorąco ją mogę polecić (u pana
> specjalisty od cc nie byłam, ale chodzi do niego inna neomama). Ta
> pani dr na pewno doda Ci wiary i siły do naturalnego porodu, jeśli
> taki może się u Ciebie odbyć (nie znam historii porodów i przyczyn
> cc więc nie będę się wypowiadać) bo bardzo jest dużo
niepotrzebnych
> cięć (oczywiście potem kżdy lekarz twierdzi że absolutnie
> niezbędnych, bo żaden post factum nie przyzna, że może
niekoniecznie
> trzeba było ciąć ale nie chciało nam się wysilać...)
> Jak mi co jeszcze przyjdzie do głowy, to dopiszę
> Pozdrawiam raz jeszcze i głowa do góry. Odwagi

filmik o muzułamanach

[w_isienka]

dziewczyny, czy ten filmik o demografii i muzułmanach to nie jest to:
www.youtube.com/watch?v=DllytJnoFIg???
Tez niestety nie byłam, ale słyszałam, że właśnie mozna go znaleźć na youtube

[w_isienka]

marianna0077,
a tę mamę z Krakowa po ósmym cc tez znam i podziwiam za odwagę

[mroofka94]

...ale ma sie ona dobrze, czy tez raczej tak sobie?