13-latek podpala papierosy

[Gość: Gosia C]

Jestem młodą ciocią, w dodatku studiującą psychologię, a okazuje się że w
praktyce moje ksiażkowe wiadomości niewiele są użyteczne. Mój 13-letni
chrześniak podpala papierosy i został na tym nakryty. Wychowywany jest przez
dziadków, rodzice są za granicą i mają z nim kontakt raz na rok. Sama pamiętam
okres dorastania i wiem, że rozmowy o skutkach palenia i kary, zakazy mogą
tylko mieć skutek odwrotny. Natomiast towarzystwo jest wówczas najważniejsze.
Jednak boję się, że zupełne zlekceważenie tej sprawy może spowodować jeszcze
gorsze problemy dla młodego chłopaka. Byłabym wdzięczna za słowa porady.

[Gość: Ginny]

Znam ten ból. Mój 11-letni kuzynek też popalał na obozie, w poblizu którego
byłam. Dowiedziałam sie o tym i natychmiast zrobiłam mu karczemna awanture przy
świadkach i powiadomiłam rodziców. Wiem, że to nie było najlepsze, co mogłam
zrobić, ale ja sama jestem jeszcze dzieckiem i byłam bezradna.

[Gość: Lucy]

Zależy, jaki jest tego powód. Czy chłopiec jest po prostu ciekawy papierosów,
czy chce zaimponować kolegom, czy może jest do tego namawiany i boi się
wyśmiania przez kolegów i zarzucenia mu tchórzostwa. Najtrudniejsza jest chyba
ta ostatnia sytuacja, bo w tym wieku (zwłaszcza dla chłopca) presja opinii
kolegów jest szalenie ważna. W każdym przypadku może odnieść skutek
zaprowadzenie do szpitala onkologicznego i pokazanie dziecku potwornych
spustoszeń, jakie papierosy czynią w organiźmie człowieka np: człowiek z rurką
w tchawicy, po wycięciu raka krtani itp. Na młodym człowieku powinno to zrobić
wystarczająco wstrząsające wrażenie. Wiem, że jest to metoda brutalna, ale
raczej skutkuje. Niezależnie od tego trzeba rozmawiać z dzieckiem, tylko broń
Boże nie na zasadzie krzyku, czy zabraniania. Raczej należy dać do zrozumienia,
że ludzie palący są ludźmi słabymi, pozbawionymi woli, zapytać, co mu to daje,
uświadomić, że bynajmniej nie doda mu to "dorołości" a ten Rysiek z podwórka,
który imponuje papierosami po prostu nie umie zaimponowac niczym innym.
Reasumując, należy podkreślić mocno wszystkie szkodliwości a także całkowity
brak korzyści z palenia papierosów. Dziecko ma swój rozum, prędziej czy później
zrozumie. Oczywiście lepiej prędzej.
Powodzenia
Lucy

[frisky2]

a moze chlopak czuje sie samotny i papierosy, to sposob jego buntu wobec rzeczywistosci? Ja tak zaczynalem
palic w wieku 13 lat. Rzucilem po dwoch latach, ze zadnych awantur ze strony doroslych. Po prostu
zrozumialem, ze mi to szkodzi. Tylko to moze go powstrzymac mysle. A jak nie, to nic nie poradzisz.

[Gość: Lucy]

Nie do końca się z Panem zgadzam. To zależy tylko od charakteru młodego
człowieka. Pan zrozumiał szkodliwość palenia stosunkowo szybko, ale często
zdarza się, że jest już za późno. Im dłużej się pali tym proces rzucania jest
cięższy, a im młodszy organizm tym szybciej sie uzależnia. Nie polecam nikomu
robienia awantur tylko spokojne, rzeczowe rozmowy. Jeżeli przyczyną palenia
jest chęć zwrócenia na siebie uwagi dorosłych to tym bardziej. Nie można czekać
aż dziecko samo zrozumie, bo może być już za późno, proces uzależnienia tak jak
i zmiany chorobowe w tak młodym i nierozwiniętym organiźmie zachodzą bardzo
szybko.

[frisky2]

Jesli juz ktos moze pomoc chlopakowi rzucic palenie, to przyjaciel. Obojetnie, kto nim jest - rodzice,
dziadek, kolega. NIe wierze - sadzac po sobie - zeby dojrzewajacy chlopak usluchal zdania
tych doroslych przeciwko ktorym sie buntuje. Jesli juz cos mozna chlopakowi powiedziec z boku, to
chyba tylko to, ze jesli bedzie umial rzucic palenie, to pokaze ze ma silny charakter, ze umie walczyc
sam ze soba, ze nie jest mieczakiem.
pozdrawiam

[Gość: Lucy]

I czasem to w zupełności wystacza powiedzieć. Ale w tym konkretnym przypadku nie
wiemy jak jest przyczyna palenia papierosów przez tego chłopca. Nie musi być to
bunt. Najpierw trzeba ustalić przyczynę a potem do niej dopasować sposoby
postepowania.

[joanna.markiewicz]

Są dwie rzeczy, które można zrobić. Pierwsza to rozmowa, ale nie stałe „trucie”,
tylko jedna poważna rozmowa, w której powiesz mu o tym co widzisz lub wiesz, o
swoich obawach o jego zdrowie, o tym jak trudno jest się uwolnić od nałogu,
kiedy palenie takim się staje i o tym dlaczego z nim o tym rozmawiasz, czyli
kim jest dla Ciebie, dlaczego zależy Ci, żeby przestał palić. Dowiedz się od
niego co dla neigo jest atrakcyjne w paleniu, co z tego ma, co go do tego
pociąga i ewentualnie czy to można zastąpić. Przy okazji powiedz mu o dobrych
jego stronach, a jeśli zdarzyło się, że poradził sobie w przeszłości z jakąś
trudną sytuacją to, to właśnie mu przypomnij.
Palenie w tak młodym wieku jest wyrazem buntu, chęci udowodnienia sobie i innym
swojej dorosłości i niezależności. Nie traktowałabym palenia jako podstawowej
sprawy, a okazji do wspólnego pomyślenia z nim o nim. Może to okazja, żeby
przyjrzeć się na co Twój siostrzeniec ma wpływ, w jakich sprawach i jakim
zakresie decyduje o sobie czego oczekuje i potrzebuje od bliskich, itd.
W sprawie samego palenia jest jeszcze jedna rzecz, którą warto zrobić. Osoby
opiekujące się i mieszkające razem z nim powinny przekazać mu informacje, że w
domu obowiązuje go całkowity zakaz palenia i kieszonkowe nie może być
przeznaczane na papierosy.
Bezpośrednio w tej sprawie nic więcej nie możesz zrobić. Jeżeli natomiast Ty
jesteś osobą niepalącą, w jego domu nie pali się to macie większą szansę
poradzić sobie z tym problemem, dodatkowo jeśli jesteś ważną dla niego osobą
to, to także zwiększa szansę powodzenia.
Czy palenie jest największym problemem Twojego siostrzeńca. Jest wychowywany
z dala od rodziców, pod opieką starszych ludzi, którzy różnie mogą sobie z tym
radzić.
Pomyśl o tym.