Przebudzenie

[krytyk2]

Czy komus udalo sie choc przez kilka godzin byc konsekwentnie przebudzonym w
sensie opisywanym przez de Mello?
-nie odwolywac sie do wiedzy ,zalożen,norm moralnych
-nie analizować,tylko dokonywac "wglądu"
-nie mysleć o innych tylko stale dokonywać samoobserwacji
-nie rejestrować fragmentrycznie wrażeń zmyslowych tylo je wszystkie naraz
chlonąć
itd

[ollaboga77]

Jest to możliwe, ale tylko z medytacją. POdam tu konkretną, która nazywa się
vipassana, a jest też nazywana medytacją wglądu. Wglądu, bo polega na
samoobserwacji i pozostania w tym co jest co się pojawia i znika. Porsze
poczytać w necie.
pozdrawiam
Olla

[krytyk2]

Przeczytalem przed chwilą na temat medytacji vipassana.Autor tekstu S.Geoenka.
Powiem szczerze sam tekst jest dosyć prymitywnym,jednostronnym wytlumaczeniem
powstawania źrodeł napięć i negatywnych stanów psychicznych w
czlowieku/występowanie innych stanów w rzeczywistości niz oczekiwane i te ktore
niosa przyjemność/.Rowniez przyjęte przez autora tekstu założenie ,że czlowiek
nie jest w stanie obserwować psychologicznych przyczyn gniewu,ktore jakoby od
razu "uciekaja" do podswiadomości a jest w stanie obserwować zaburzenia
wlasnego oddechu,bo maja one charakter fizyczny/czyli obserwowalny/-tez mnie
nie przekonuje.Co więcej ,z moich osobistych doświadczeń wiem,że latwiej zdaje
sobie sprawe z tego,co /albo kto/ mnie wkurzylo,niż czy w danym momencie oddech
mam plytki czy głeboki.
W tym calym nieszczęsliwym wstepie do medytacji vipissana,gubi sie troche znana
prawda ,że przy pomocy oddechu mozna regulować poziomem swojego pobudzenia
nerwowego i faktycznie docierać do głębszych stanow emocjonalnych...

[ella1974]

Kilka godzin nie, ale kilka sekund... TAK. Zapewniam Cię, warto było i
wydarzenie to zmieniło moje poglądy na życie o 180 stopni.

Ella

[krytyk2]

no dobrze,ale to jednorazowe przeżycie spowodowalo ,ze stalas sie "przebudzona"?

[7zahir]

Zaczynałam od kilku sekund - niesamowite przezycie!

Wiem, że medytacje mi w tym nie pomogły,
dlatego kiedy poznałam
Iddu Krishnamurtiego - czuje ten stan coraz dłużej
bez konieczności zmuszania sie do czegokolwiek.

[krytyk2]

moglabys, Zahir,przynajmniej naszkicować ,co zrobilas ,jak doprowadziłas do
takiego stanu ?

[7zahir]

Zaczęłam od skupiania uwagi na sobie,
wg ćwiczeń w książce De Mello Sadhana.
Kiedy po raz pierwszy złapałam sie na tym,
ze moje mysli nie pędza jak oszalałe
od jednej sprawy do drugiej,było mi tak dobrze,
że chciałam zeby ta chwila trwała wiecznie.

I to był błąd, bo uwolniłam mysli pełne
rozważań co by było gdyby....i spokój prysł
jak bańka mydlana.

Pamięc tej chwili, była jak narkotyk.
A najlepsze w tym wszystkim było
to, ze nikt i nic nie było mi potrzebne
do osiągniecia tej chwili szczęścia.

[krytyk2]

wiesz,tak zastanawialem sie nad tym ,co napisalas ,a w szczególności na tym
> Zaczęłam od skupiania uwagi na sobie
i doszedlem do wniosku,ze to jest pewien rodzaj skupienia.Mianowicie nie chodzi
tu chyba o takie usilne skupianie się,lecz takie pozwolenie myslom na ich
spokojny bieg i rownoczesne przyglądanie sie im...I wazny tu jest ten element
braku przemocy,przymusu wywieranym na samym sobie.Np przymusu
myslenia ,przymusu obserwacji.Zgodzisz sie z tym,że tak to musialo jakos
wyglądać?

[7zahir]

Dokładnie tak.
W pierwszym kroku chodzi o kontakt z samym sobą.
Cwiczenie : spróbuj poczuc to co np.Twój
mały palec u nogi / moje ulubione /
W dowolnym miescu i układzie ciała, bez przymusu pozycji rytualnej.
Pozwalasz odpłynąc myslom, nie zatrzymujesz ich,
nie nadajesz im znaczenia.
Jestes Ty i Twoje ciało Tu i teraz.
Chłoniesz doznania, podobnie jak możesz chłonąc
otoczenie, nie oceniając tylko czując to ciepełko
przyjemnych doznań, dreszcz przechodzący przez ciało.
Zauważyłam, że już nie muszę być sama w domu, w ciszy.
Identycznie czuje się pływając,
a szczególnie mocno czuję to wśród drzew,
jakbym chłoneła ich energię.
Sama przyjemność, "0" uzaleznienia od
posiadania, oceny innych.
To jest we mnie i pomaga w chwilach,
gdy zaczynam sie nakręcać - mowi STOP.

[krytyk2]

Pieknie o tym piszesz!
Przy okazji odpowiedzialas mi mimochodem na moje pytanie
dotyczące "trwania"tego stanu w czasie,przenoszenia go w inne sytuacje.w ten
oto sposob dalas dowod na to ,ze przebudzenie nie jest tylko chwilowym stanem
umyslu czy też ducha

De Mello

[krytyk2]

zresztą pisze co rusz ,ze kto raz sie przebudzi, nie będzie chciał więcej
wracać do stanu snu..

[7zahir]

Tak sobie myślę, że ten stan jest
jak dziecięcy zachwyt , a więc bardzo
naturalny lecz zapomniany przez cały bagaz doświadczeń.
Dlatego mistycy wschodu mówia o powrocie
do czystego dziecięcego spojrzenia, do dziecka w nas.

[krytyk2]

Mnie tez sie zdaje ,że czlowiek przebudzony przypomina troche dziecko-podobnie
jak on nie wie nic na temat skomplikowanej budowy atomu,organizmu
spolecznego,dziejow ludzkości.Do niczego nie musi sie odnosic w swym patrzeniu
na świat .Jest prawdziwie naiwny.Kiedy rozumie -rozumie po prostu,kiedy nie
rozumie -jest zdziwiony zjawiskiem.Tak jak pisze de mello o historii,gdy matka
wychodzi z dzieckiem 1. raz na spacer i widzi ono jakąś smieszną zachwycajacą
szarą ,ruszającą sie,podskajujacą kuleczkę.Dziecko zuroczone zatrzymuje sie
przy tym cudzie a matka zniecierpliwiona mowi ,ze to tylko wrobel.Nastepnego
dnia dziecko przchodzi juz obojetnie obok tego zjawiska.Przeciez ono juz w i
e,ze to tylko wrobel...

ps

[krytyk2]

mozna by powiedziec ,ze wymyslone przez czlowieka nazwy,majace ulatwiać
orientacje w rzeczywistosci prowadza do zabijania swiezosci spojrzenia i
pierwotnej ciekawości.
Ci ,ktorzy wracali z polowania,widzieli rzeczy niesamowite i mieli potrzebe
podzielenia sie tymi cudami z tymi ,ktorzy pozostali w obozowisku.Ci ,ktorzy
widzieli,w chwili opowaidania juz nie odkrywali,oni tylko przekazywali.Z żywej
rzeczywistosci daleko stąd podawali tylko poszatkowane martwe resztki tej
rzeczywistości ...

[7zahir]

A ja z tej historii wyciagnełam
taki wniosek, że ocena matki słowem "tylko"
zabiła spontaniczna radośc dziecka.
To było pierwsze wiadro piasku
na ogień radości życia

[krytyk2]

witaj Zahir
Masz racje ,ze to słowko"tylko'stanowi tu istote-
wyparcia ,zapomnienia,obojetności.W momencie gdy dowiadujemy sie co m a b y c
dla nas wazne, wypieramy automatycznie z siebie to, co j e s t dla nas
wazne.Dziecko nie ma wyboru,chyba że jest knąbrne i pojdzie i tak swoja
scieżką
Z biegiem czasu prawie wszystko przestaje miec znaczenie.Barwy nie przydaja sie
do niczego,dxwieki sa niepraktyczne ,widok jesiennego parku tylko na chwile
chce odciagnąc od relanych,powaznych problemow.Czlowiek
slepnie ,gluchnie ,traci dotyk...

[7zahir]

Potem tylko do nas nalezy
praca w naszej własnej kopalni złota,
w której każde ziarenko radości zycia
jest od niego o niebo cenniejsze

[krytyk2]

zapisujesz te swoje przezycia,te swoje zarnka radości zycia,zeby moc kiedys,w
gorszych chwilach ,ladowac sobie akumulator,czy raczej uwazasz,ze liczy sie
tylko to ,co czujesz teraz?

[7zahir]

Każda chwila jest ważna,
a jesli jest warta zapamiętania
to nie musze jej zapisywać.
Zapisane ulega ocenie, która zniekształca
uczucia i wspomnienia.
Zapamietana chwila radosci zawsze
bedzie wzbudzać ten dreszczyk radosci
w kazdej komórce ciała.

[krytyk2]

Od momentu,kiedy zauwazylem powazne rysy na mojej coraz bardziej podlegajacej
sklerozie pamięci,mam tendencje do zapisywania sobie w kalendarzu-chociazby
bardzo skrotowo-pewnych wazniejszych dla mnie spotkań czy wydarzeń.Póxniej
powrot do tych krotkich zapiskow stanowi nieoceniona pomoc w ustaleniu
chronologii pewnych wydarzen i w pelniejszym zrozumieniu,co i dlaczego wtedy
sie wydarzylo

[7zahir]

Podobnie jak Ty uważam, że głowa nie smietnik
i od tego są kalendarze, zeby zapisywac w nich
sprawy do załatwienia.
Dzieki temu mam wolny i spokojny umysł.
W domu w kazdym pokoju mam kartki samoprzylepne
i długopis, żeby zapisywac co np mam kupić,
albo jakąs mysl, jesli mam cos napisać.
Nie zapisuje jednak ziarenek radosci zycia,
bo wazne sa tylko one, a nie data, kiedy się
wydarzyły.

[krytyk2]

Tak ,masz rację.
W poprzednim poscie zapomnialem napisać najwazniejsza myśl:to te krotkie
zapiski przywołuja mi w pamięci caly obraz stanu uczucciowego,radosci smutku
itd.Lubię wiedziec ,kiedy cos takiego mialo miejsce nawet po latach.Pamięc
chronologii i dat jest zawodna.Pamietasz o Malym Cichym?

[7zahir]

Pamietam, choć mam pustki
na mailu

[krytyk2]

odp masz na skrzynce

[mskaiq]

Jesli chcesz dokonywac wgladu to musisz powtarzac jedna i ta sama mysl. Po
chwili zauwazysz ze ta mysl jest zastapiona przez inna. Wtedy zaczynasz
obserwowac podswiadomosc.
Jesli probujesz osiagnac cisze mozgu to jest to niemozliwe bo nie mozesz
wylaczyc podswiadomosci.

[krytyk2]

wydawało mi sie dotychczas,ze de Mello,gdy pisze o wglądzie ,ma na mysli
pozaslowne "wejrzenie" w rzeczywistość.Każde ujęcie rzeczywistości w słowa
oznacza utratę jakiejś istotnej części doświadczenia rzeczywistości.Przy takiej
interpretacji ,jaką przedstawilem, w dalszym ciągu nie wiadomo ,o jakie
ujmowanie rzeczywistosci chodzi..

Przebudzenie

[ollaboga77]

Powiem od siebie. Przebudzenie to widzenie rzeczy takimi jakimi są, bez
zakładania okularów. Wtedy białe jest białe czarne jest czarne i nie ma
odcieni. Warto tez być człowiekiem nieprzeintelektualizowanym, ponieważ pojęcia
i ich nadmiar bardzo przeszkadzają w prostym widzeniu.
Nie bez kozery napisałam o vipassanie. Człowiek odbiera świat zmysłami, ale
warto wyostrzyć zmysły, by świat stawał sie wyraźny. Wtedy zero kawy herbaty i
reszty używek. Zero też cięzkostarwnych pokarmów!!

Przebudzenie to uwrażliwienie na życie. Ale by tak było człowiek nie może być
płomieniem na wietrze, bo byle wietrzyk i nas nie ma.

Medytacja ma doprowadzić do bycie osadzonym w samym sobie. Czyli równowaga
zachowana ma być w emocjach, ale nie tylko w warstwie powierzchniowej, ale
głównie w warstwach głębszych (emocje zachowane z przeszłości).
Wtedy można iść przez życie w burze czy w słońce nie ma to większego znaczenia
choć wiadomo, że burz trwać nie mogą długo. Wtedy też chce sie pomagać by
przegonić te paskudne chmury i wyszło słoneczko )))

pozdrówka
Olla

Opisuje to z własnego doświadczenia.

[krytyk2]

Bardzo podoba mi sie twoje pierwsze zdanie:
>Przebudzenie to widzenie rzeczy takimi jakimi są, bez
> zakładania okularów.
natomiast to co piszesz dalej juz mi sie trochę kłoci z poprzednią prawdą.Jesli
w przebudzeniu postrzegamy rzeczywistośc taką jaką ona jest, to musimy widziec
wszystkie jej odcienie ,niezaleznie od tego czy nam sie to podoba czy tez nie.
Czarno -biale widzenie zarezerwowalbym wlasnie dla ludzi noszących okulary
znieksztalcające odbiór rzeczywistości.Zgodzisz sie ze mna?

Myśle ,ze medytacja może pomoc zachować rownowage ducha i w jakis przedziwny
sposob dystansuje nas do rzeczywistości ,tego źrodla naszych rozterek.
nie jestem natomiast do konca przekonany,czy rozwiązuje ona czy też jest w
stanie rozwiązać nagromadzone realne problemy ,konflikty emocjonalne zepchnięte
do podswiadomości?

ps

[krytyk2]

z moich doswaidczeń wynika ,że powtarzanie jakiegoś slowa czy zdania
powoduje ,że wkrotce przestaję rozumieć sens tego co powtarzam.To jest tak
jakby urywalo sie połączenie znaczeniowe słów i na jaw wychodzila tylko czysta
zmyslowośc slowa -jego dźwięk,barwa,intonacja

[ollaboga77]

Mask przepraszam Cię, ale ja nigdy nie miałam tak bym miala jakiś rodzaj
charmidru, bo jakoby podświadomość wiecznie ględzi gdzies tam sobie.

U mnie tak nie ma. Zawsze wybierałam w zgodzie ze swoim sumieniem i wolą. Więc
naprawdę nie wszyscy mają tak, że ich poświadomośc zalewa ich myslami i jeszcze
nie maja nad tym kontroli.

[ollaboga77]

Co sprzyja przebudzeniu?

- wybieranie zgodnie z tzw. wrażeniem czy skłonościami (zawsze sa z poprzednich
inkarnacji)
- współpraca świadomości i podświadomości( łatwiejsze gdy w radixie jest
kon.słonca i kiężyca czyli tzw. nów, który ja mam)

tyle na teraz... Olla

[krytyk2]

a jak współpracujesz z podswiadomościa,jesli twierdzisz,ze w Twojej swiadomości
nie kręcą się niepożądani goście z dołu?..)

[krytyk2]

to co piszesz kojarzy mi sie raczej ze scisla samokontrolą,spod ktorej
nieuczesane mysli/przepraszam Leca/podswiadomosci nawet nie maja prawa
wyplynąć

[luty10]

krytyk2 napisał:

> Czy komus udalo sie choc przez kilka godzin byc konsekwentnie przebudzonym w
> sensie opisywanym przez de Mello?
> -nie odwolywac sie do wiedzy ,zalożen,norm moralnych
> -nie analizować,tylko dokonywac "wglądu"
> -nie mysleć o innych tylko stale dokonywać samoobserwacji
> -nie rejestrować fragmentrycznie wrażeń zmyslowych tylo je wszystkie naraz
> chlonąć
> itd

w tym opisie 'przebudzenia' rozpoznalem stan w jakim znajduje sie
prawie zawsze...zdarzaja mi sie momenty 'zasniecia' ale sa one tak krotkie, jak
mgnienie oka...mimo, ze krotkie, sa katastrofa, bo odczuwam je tak, jakby
swiat wraz ze mna, na te krotka chwile przestal istniec ...

[eevvaa]

-Cieszyć się każdą chwilą życia.Być Tu i Teraz.Wierzyć, że nasze życie zależy
przede wszystkim od nas:- od naszego myślenia i podjętych decyzji.Nie jesteśmy
żadnymi marionetkami jeżeli to kontrolujemy.

Uśmiech wędruje daleko...

ewa

[krytyk2]

to ja mam w takim razie do ciebie Luty dwa pytania;
1)Czy ten mój opis ujmuje- Twoim zdaniem -zarys tego ,co Ty sam
nazwalbyś "przebudzeniem"?I czy moze brakuje w nim jakiegos istotnego dla
obrazu całości momentu?
2)Czy tę- że tak powiem -"dyspozycję"bycia przebudzonym miales od zawsze i od
zawsze uzywaleś jej,czy tez dochodziles do niej stopniowo,na skutek przezyc
osobistych i lektur?Inetencja mojego pytania jest tez dowiedziec sie,czy tej
dyspozycji mozna sie nauczyc/w jakikolwiek sposób/?
Pozdrawiam

[luty10]

krytyk2 napisał:

>-nie odwolywac sie do wiedzy ,zalożen,norm moralnych
>-nie analizować,tylko dokonywac "wglądu"
-nie mysleć o innych tylko stale dokonywać samoobserwacji
-nie rejestrować fragmentrycznie wrażeń zmyslowych tylo je wszystkie naraz
>chlonąć


> to ja mam w takim razie do ciebie Luty dwa pytania;
> 1)Czy ten mój opis ujmuje- Twoim zdaniem -zarys tego ,co Ty sam
> nazwalbyś "przebudzeniem"?I czy moze brakuje w nim jakiegos istotnego dla
> obrazu całości momentu?
> 2)Czy tę- że tak powiem -"dyspozycję"bycia przebudzonym miales od zawsze i od
> zawsze uzywaleś jej,czy tez dochodziles do niej stopniowo,na skutek przezyc
> osobistych i lektur?Inetencja mojego pytania jest tez dowiedziec sie,czy tej
> dyspozycji mozna sie nauczyc/w jakikolwiek sposób/?
> Pozdrawiam

ad1.
a) dodalbym wspolczucie...bez tego elementu nie wyobrazam sobie
'przebudzenia'...

b)uczucie, ze rzeka zycia wyplywa ze mnie, ze ja jestem zrodlem zycia...
a sprowadza sie do tego, ze nie mam praktycznie oczekiwan...

c) wdziecznosc, ogromna wdziecznosc...

d) i jeszcze wieksza ufnosc...

ad2.

mialem to od zawsze... swiadomosc mnie i swiata byla u mnie duza juz w wieku 5
lat...ale zrozumialem, ze to jest dar dopiero w wieku dojrzalym...

nie wiem czy tego mozna sie nauczyc...pewnie tak...

[krytyk2]

> b)uczucie, ze rzeka zycia wyplywa ze mnie, ze ja jestem zrodlem zycia...

Wybacz Luty ,to pytanie,ktore mnie przesladuje od dluższego czasu:czy Ty jesteś
pisarzem./zawodowym,tj zyjacym z pisania/
To ,co piszesz o swym stanie przebudzenia,jest dla mnie opisem tworczosci w
czystej postaci

[luty10]

krytyk2 napisał:

> > b)uczucie, ze rzeka zycia wyplywa ze mnie, ze ja jestem zrodlem zycia...
>
> Wybacz Luty ,to pytanie,ktore mnie przesladuje od dluższego czasu:czy Ty
jesteś
>
> pisarzem./zawodowym,tj zyjacym z pisania/
> To ,co piszesz o swym stanie przebudzenia,jest dla mnie opisem tworczosci w
> czystej postaci

nie rozumiem...
czyli uwazasz, ze ja tworze ten stan przebudznie na papierze, a nie ze w nim
jestem?

[krytyk2]

Nie, luty.Myślalem po prostu,ze osoba,ktora tworzy w kazdej chwili i ktora na
dodatek potrafi pieknie pisać( a Ty potrafisz)ma stale"pod reką" stan umyslu ,o
ktory niejeden tworca modli sie latami/tzw.kryzysy tworcze/.Tylko tyle

[luty10]

krytyk2 napisał:

> Nie, luty.Myślalem po prostu,ze osoba,ktora tworzy w kazdej chwili i ktora na
> dodatek potrafi pieknie pisać( a Ty potrafisz)ma stale"pod reką" stan
umyslu ,o
>
> ktory niejeden tworca modli sie latami/tzw.kryzysy tworcze/.Tylko tyle

kiedys myslalem, ze jak czlowiek pieknie pisze, to w srodku tez musi byc
piekny...no i przezylem pare rozczarowan -Dostojewski, Mann, Seneka...

pisze wlasnie swoja pierwsza ksiazke...pisze ja z przerwami, bo nie jestem
namietnym pisarzem...wole sie gapic...
Ty bardzo fajnie piszesz... wszystko co piszesz do mnie trafia...
dziekuje

[krytyk2]

Wiesz,nawet to,co piszesz tak "od reki" na forum już jest kawłkiem pieknej
literatury.A cóż dopiero gdybys to spiął w wieksze calości.W kazdym razie
jestem fanem Twojego pisarstwa,twojej wrazliwosci..
Biorę Cie tez za slowo ,ze dokonczysz to ,co zacząłes pisać,bo na pewno jest
piekne

[luty10]

mam nadzieje skonczyc to w przyszlym roku...

na forum czesto jestem tylko wyrazicielem tego, co plynie przeze mnie...
w domowym 'pisarstwie' wyrazam tez siebie, wiec nie jest to az takie
pociagajace...

[krytyk2]

Myśle, że jedno i drugie filtruje Twoja niezwykla wrazliwośc i rozum a ocenę
efektu w postaci wplywu ,jaki ma to, co piszesz,na innych, musisz zostawić
innym.
Ostatnio,przyjmujac komplement od pewnej kobiety,bylem zmuszony powiedziec
banalna prawde ,ze ciekawi to my jesteśmy głównie dla innych a siebie znamy
czasem az nazbyt dobrze.

[luty10]

krytyk2 napisał:

> Ostatnio,przyjmujac komplement od pewnej kobiety,bylem zmuszony powiedziec
> banalna prawde ,ze ciekawi to my jesteśmy głównie dla innych a siebie znamy
> czasem az nazbyt dobrze.

oceny jakie stawiamy samym sobie sa zawyzone albo czesciej jeszcze, zanizone...
rzadko sa trafne...

mysle, ze ludzie nie znaja siebie tak dobrze...
np. nie wiedza, na co i na ile ich stac, w zakresie dzialania czy poswiecenia,
a nawet w sensie etycznym...

[krytyk2]

wiedzialem ,ze to napiszesz/<> mysle, ze ludzie nie znaja siebie tak
dobrze...>/Jest moim zdaniem,kilka poziomow obcowania z samym soba.Najbardziej
nieznśny ,do ktorego ciązymy nieustannie-to bezrefleksyjne ,reaktywne bycie
posrod rożnych sytuacji,ludzi,..,bycie w akcji i napięciu.Ten stan najdalszy
jest chyba przebudzeniu.
Jeszcze inne jest nasze bycie dla innych i wobec innych.Nie widzimy siebie,nie
widzimy wyrazu naszej twarzy.To inni sa specjalistami od nas w tym względzie.
Jeszcze inne sa -tak jak napisales- sytuacje ryzykowne i graniczne.
Nigdy nie jestesmy na nie przygotowani , w sensie wiedzy o
okolicznosciach,złózeniu warunków i wymaganiach jakie nam postawią.
Caly czas jestem przekonany,że najwazniejszą wiedzą, jaka jest nam potrzebna do
godnego zycia i trzymania swojej tożsamości w ryzach na codzień,jest wiedza o
naszych uczuciach,ktore stanowia najlepsze lustro odbijajace dokladnie ten a
nie inny stosunek do wszystkiego i kazdego z osobna.

[7zahir]

krytyk2 napisał:

> Caly czas jestem przekonany,że najwazniejszą wiedzą, jaka jest nam potrzebna
do
>
> godnego zycia i trzymania swojej tożsamości w ryzach na codzień,jest wiedza o
> naszych uczuciach,ktore stanowia najlepsze lustro odbijajace dokladnie ten a
> nie inny stosunek do wszystkiego i kazdego z osobna.>

Nie bardzo rozumiem
jak trzymanie swojej tożsamosci w ryzach
może byc pomocne w pogłebianiu wiedzy o swoich uczuciach.
Wydaje mi się, ze ta wiedza moze być zniekształcona.
Wtedy nie przezywasz uczuć, tylko je tłumisz.

[krytyk2]

Dobrze ,że nie rozumiesz ,bo napisalem dokladnie o odwrotnej zalezności;to
uczucia okreslaja tożsamośc a nie odwrotnie

[7zahir]

To zalezy o jakiego rodzaju tozsamosci piszesz

[krytyk2]

Nie mam na mysli tozsamosci zawodowej)
chyba sie ze mna droczysz Zahir?
Myśle o tym pierwotnym "ku" lub "przeciw",ktore sa podstawowymi wektorami
emocji.Bylibysmy slepi i bezbronni wobec róznych zjawisk zycia ,gdybysmy tych
pierwotnych okreslen nie otrzymywali.My ich nie wybieramy.Naszym "zadaniem'jest
tylko uswiadomić sobie ,że sa i co w danym momencie nam "mówią".Oczywiscie,znam
wiele przypadkow gdzie ktos w ogole nie zna wlasnych emocji,a nawet -przeciwnie-
za wszelka cene te proste wybory emocjonalne chce zabic w sobie i postepować
tak ajkby ich w ogole nie bylo.Taka postawa zawsze sie msci,nawet po wielu
latach.
Reszta -to jest zadanie dla rozumu:rozpoznać wektory wlasnych emocji,nadać im
sens,wyjaśnic sobie "dlaczego?",usankcjonować ich prawomocność dla dalszych -
juz rozumowych wyborow.
Ta reszta to -w duzym uproszczeniu -nasza tozsamość.Tu panuje duża
dowolnośc ,zwl w narzędziowosci.Ale jedno do końca pozostaje nietykalne-
podstawowe wybory serca.
Dobranoc Zahir

[7zahir]

krytyk2 napisał:

> Nie mam na mysli tozsamosci zawodowej)
> chyba sie ze mna droczysz Zahir?
Troszeczke


<Bylibysmy slepi i bezbronni wobec róznych zjawisk zycia ,gdybysmy tych
pierwotnych okreslen nie otrzymywali.My ich nie wybieramy.
Naszym "zadaniem'jest tylko uswiadomić sobie ,że sa i co w danym momencie
nam "mówią".>

Dziecięce okreslenia różnych zjawisk bywaja
ciekawsze i pełniej oddające wrazenia umysłu
chłonącego otoczenie z zachwytem

Obudź w sobie dziecko, warto !!

[krytyk2]

mam czesty kontakt z dziecmi,one juz dbaja o to ,zebym za bardzo nie
wydoroslał

[eevvaa]

-Zgadza się, kontakt z dziećmi bardzo pomaga w radosnym postrzeganiu świata.
Pracuję z małymi dziećmi i podobno jestem w domu najbardziej dziecinna.
-
Uśmiech wędruje daleko...

ewa

[krytyk2]

"oni"nas Ewo nie rozumieją.Prawda jest tez taka ,ze probując w malym
czlowieczku odnaleźć pelnego czlowieka,mamy dobra wprawkę,zeby tego samego
szukac w kontaktach z doroslymi.Choc czasem kredyt zaufania,jaki trzeba w tym
wypadku wylożyc na "dzień dobry" jest bardzo duży...

[eevvaa]

-Na początek zawsze dobry jest uśmiech.)
-
Uśmiech wędruje daleko...

ewa

[krytyk2]

)

[ania.6wm]

Na takie pytanie wiele osób opisze swoje doświadczenia z bardzo roznych poziomów. Jest wiele stanów, które umysł postrzega jako szczytowe, bowyższych nie zna, a które nadal są iluzją. O perspektywie doświadczeń czytałam ostatnio fajny tekst. Próbuj i idź coraz głębiej. Kiedyś się uda