demi77
12.06.05, 13:41
Przedmiotem współczesnych analiz psychologiczno-kulturowych stają się coraz
częściej psychologiczne aspekty funkcjonowania systemów i dziedzin
kulturowych, jakimi są cywilizacja, społeczeństwo, religia, sztuka, magia,
nauka, język itd.
Nasza kultura ma zawężone pojęcie o świadomości. Także nauka zachodnia, w tym
psychologia, nie docenia wartości takich stanów, jak przeżycia mistyczne
(sny, fantazje, wizje), indywidualne stany twórcze, stany ekstazy, genialna
pamięć, przeżycia bliskie śmierci czy inne typy przeżyć, które uzyskują
wielorakie określenia – przeżycia graniczne, transpersonalne, odmienne stany
świadomości (prekognicja, rekognicja, premonicja, sen, trans), doznania
parapsychiczne (telepatia, jasnowidzenie, umiejętność rozpoznawania jasnej i
ciemnej ‘duszy’

. Doznania parapsychiczne są dziełem naszej nadświadomości.
Dostęp do sieci informacyjnej umysłu możemy odkryć w wielu niewerbalnych
kodach informacyjnych, np. w doznaniach zmysłowych, wyobraźni, marzeniach,
intuicji, snach, impulsach twórczych.
Nauka odkryła kilka wymiarów rzeczywistości: długość, szerokość, głębokość, a
także na pierwszy rzut oka niezauważalne, tj. smak, kolor, które to
matematycy zaliczyli do grupy n-ty wymiar rzeczywistości. We wszechświecie
występuje jednak kilka wymiarów postrzeganych subiektywnie przez osoby
obdarzone zdolnościami parapsychologicznymi. Zdolności parapsychologiczne, w
mniejszym lub większym stopniu, ma tak naprawdę każdy z nas, jednak nie każdy
je w sobie odkrył i rozwinął. Redukowanie przeżyć emocjonalnych do zjawisk
fizjologicznych może zadowolić jedynie skrajnych scjentystów, ukształtowanych
przez ideały oświecenia i „nauki” XIX wieku.
Umysłowość dziecka, artysty, szamana, kapłana, człowieka opętanego i naukowca
są dla psychologa kultury kategoriami równie godnymi badania, jak ocena
sprawności poznawczej i intelektualnej. Odmienne kategorie poznania nie
wykluczają się, choć funkcjonują w różnych wymiarach czy stanach świadomości,
wyrażają się też na różnych poziomach abstrakcji. Poznanie naukowe
(obiektywne, przyrodnicze) i pozanaukowe (subiektywne, intuicyjne) określają
inne zakresy (poziomy) kontaktu z rzeczywistością. Żadnego z nich nie należy
redukować, gdyż zawęzi to obraz świata do preferowanego, łatwiejszego do
określenia obszaru.
Lekarze, a w szczególności ludzie zajmujący się naukowo anatomią i
fizjologią, od lat zastanawiają się po co człowiekowi taki duży mózg, skoro z
badań wynika, że wykorzystujemy najwyżej 15% jego masy? Otóż taka masa
neuronów jest potrzebna właśnie do tego co niektórzy nazywają zdolnościami
parapsychicznymi lub nadprzyrodzonymi, czyli nasza Nadświadomość.
Nadświadomość z punktu widzenia Huny jest jednym z trzech umysłów i tą
częścią nas, poprzez którą kontaktujemy się z kosmosem. Przy czym kosmos jest
przez Kahunów dość szeroko rozumiany. Materialnie jako galaktyki, gwiazdy,
planety i cała wspaniała różnorodna przestrzeń kosmiczna, oraz energetycznie.
W tym drugim przypadku chodzi tu o duchy ludzi, którzy kiedyś żyli na ziemi,
oraz wszystkie inne byty duchowe i szeroko rozumiane energetyczne, z którymi
możliwy jest kontakt. Nie jesteśmy sami we wszechświecie, lecz żyjemy w
otoczeniu wielu istot o innych, często znacznie większych niż nasze
możliwościach.
Nasza nadświadomość w chwili gdy przychodzimy na świat ma bardzo dobre
połączenie z umysłem świadomym. Połączenie takie w Hunie jest nazywane
połączeniem Aka lub nicią Aka. Tą drogą niemowle otrzymuje wszelkie
informacje o otaczającym je świecie. Łatwo się o tym przekonać, obserwując
zachowanie małego dziecka gdy ktoś wchodzi do pomieszczenia, w którym się ono
znajduje. Reakcje są bardzo różne, czasem dziecko, nie widząc przecież
człowieka się uspokaja, a niekiedy pozornie bez powodu zaczyna płakać. Według
Huny to właśnie nadświadomość tego maleńkiego człowieczka kontaktując się z
kosmosem informuje rozwijający się dopiero umysł świadomy o tym, kto wszedł
do pokoju. Nadświadomość przekazuje pełną informację. Jest ona pełniejsza niż
mógłby przekazać ów człowiek, właśnie wchodzący.
Spróbujemy najpierw określić właściwości "wyższego ja", które po hawajsku
nazywamy Aumakua. Nadświadomość ma możliwość kontaktowania się z innymi
istotami w kosmosie, a więc i z Bogiem/bóstwami/duchami. Taki kontakt pozwala
jej w każdej sekundzie "zobaczyć" nasze życie i to zarówno jego przeszłość
jak i przyszłość. Dotyczy to nie tylko życia "właściciela" wyższego ja, ale i
wszystkich możliwych powiązań. Tak więc nasz maluch otrzymuje pełną
informację, w formie dla siebie przystępnej, o osobie, która właśnie znalazła
się w pobliżu. Informacja ta zawiera rzeczy, których normalnie nawet nie
można się domyśleć. Dziecko może na przykład "przeczuć", że ten ktoś kogoś
kiedyś bardzo skrzywdzi lub nawet zamorduje.
Owe nici Aka, łączące wszystkie trzy umysły zanikają, w części komunikującej
nas z Aumakua, wraz z rozwojem dziecka. A dokładnie w czasie gdy uczymy się
spełniać oczekiwania naszego otoczenia, czyli w czasie tzw. procesu
wychowywania. Z punktu widzenia Huny proces wychowawczy jest jednoznaczny ze
zrywaniem połączeń Aka pomiędzy "Uhane" [umysłem świadomym] i "Aumakua"
[nadświadomością].
Wszyscy na pewno czytali Księgę Dżungli. Chłopiec "wychowany" pośród zwierząt
w warunkach naturalnych zachował te właśnie połączenia. Będąc człowiekiem
doskonale porozumiewał się ze zwierzętami, deszczem, wiatrem. Żył w pełnej
harmonii z otoczeniem. Stało się to możliwe, ponieważ nikt go nie wychowywał,
a przynajmniej nie w naszym rozumieniu tego określenia. Brak aktywnych
procesów wychowawczych pozwala na zachowanie nici AKA pomiędzy
nadświadomością a umysłem świadomym, bez pośrednictwa niższego ja czyli
podświadomości. Tak więc proces wychowawczy powinien być prowadzony niezwykle
ostrożnie, tak aby nie tłumić naturalnych odruchów, skłonności czy zachowań.
Czy możliwa jest odbudowa utraconego bezpośredniego kontaktu z Aumakua?
Zdarza się że ktoś po wypadku, czy też po uderzeniu w głowę zaczyna jakby
słyszeć myśli innych ludzi lub widzieć mające dopiero nastąpić wydarzenia i
to zarówno dotyczące siebie jak i innych ludzi. Znaczy to tylko tyle, że na
skutek jakiegoś zdarzenia przywrócony został bezpośredni pełny lub
ograniczony kontakt z "wyższym ja". Taki przypadek może mieć również miejsce
po przejściu przez stan śmierci klinicznej, ale nie zawsze.
Trzeci sposób na odbudowę połączenia z Aumakua to prowadzone w głębokim
transie medytacje, o starannie dobranej treści i formie. Medytacje takie
powinny być prowadzone przez doświadczoną osobę umiejącą zabezpieczyć
medytujących przed wpływem obcych bytów energetycznych, co może utrudnić i
zniekształcić zamierzony kontakt. Przeważnie dobry rezultat uzyskuje się po
kilku prowadzonych w tym celu medytacjach.
W Hunie metoda połączenia się z "wyższym ja" jest oparta na zgromadzeniu
bardzo dużej ilości energii życiowej poprzez specjalny sposób oddychania.
Następnie przy wykorzystaniu niektórych symboli i modlitw dokonuje się
niemalże fizycznej odbudowy połączenia Aka pomiędzy Aumakua i Uhane, którego
fizycznym siedliskiem jest nasz mózg . Ta metoda wymaga pewnej wiedzy oraz
udziału kogoś wtajemniczonego w to zagadnienie.
Postrzeganie pozazmysłowe a projekcja astralna, czyli działania naszej
Nadświadomości:
Postrzeganie pozazmysłowe, obok psychokiznezy, jest jednym z głównych tzw.
zjawisk paranormalnych, należącym do parapsychologii. Stosunkowo nowym
kierunkiem zainteresowań parapsychologów stało się zjawisko eksterioryzacji,
znane też jako istnienie/podróżówanie poza ciałem, projekcja astralna, OBE
(„Out of Body Experience”

. Część przypadków projekcji astralnej naukowcy
potrafią interpretować, posługując się współczesnym stanem wiedzy z zakresu
neurofizjologii i psychopatologi