ulubione.

[tu_sobie_bede_pisac_wiersze]

"Rozterka"Dora Gabe
"Otwarta tarcza zegara
patrzy na mnie dwunastoma
podkrążonymi oczami
jak na winowajczynię.
Czy to ja chciałam,
by świat ten zwariował?
Co mam robić?

Otulić kokonem i jak jedwabnik
nić miękką i delikatną
snuć by świat ten poskromić?
Czy też dłoń
w pięść żelazną zacisnąć?
A jeżeli delikatność
na nic się nie zda,
a ręka moja niepomocna,
co mam robić?"

[kwasna_cytryna]

Cyprian Kamil Norwid
W Weronie

Nad Kapuletich i Montekich domem,
Spłukane deszczem, poruszone gromem,
Łagodne oko błękitu

[jmx]

***

Więc można kochać i nie wiedzieć o tem?
Po przypadkowym, najkrótszym spotkaniu
Dłoń sobie wzajem podać w pożegnaniu
I w dusz spokoju odejść - z bezpowrotem...

Lecz już nazajutrz, ledwo po rozstaniu,
W dzień ów zabłądzić pamięci przelotem
I stając, jakby przed czemś cudnem, złotem,
Uczuć się nagle sercem - na wygnaniu!

I odtąd wracać wstecz, wciąż i na próżno,
Przesiewać przeszłość wspomnienia przetakiem,
By coś w niej znaleźć, co było żywotem!

Lecz smęt mży jeno szarym suchym makiem,
Jak proch w klepsydrze, co szemrze: "Za późno!..."
Ach, można kochać i nie wiedzieć o tem!


L. Staff

[Gość: mix]

Miłość


"Nie widziałam cię już od miesiąca.
I nic. Jestem może bledsza,
trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca,
lecz widać można żyć bez powietrza!"

[Gość: gb]

Ach......lubię takie wiersze, nawet bardzo......pisz :-)

[white.falcon]

Mi też się spodobały.:)

Pozdrv.:)

[rb13]

Księga życia

KTO?
Zdmuchnšł ?wiecy ogarek .
Tlšcy się mdłym płomieniem
Snuje się jeszcze martwy dym
?wiatła wspomnieniem
Godzin już stary zegar
Też nie wskazuje
Wokół przerażajšce zimno...
Czy to chłód ?mierci czuję?

Zanim płomyk ?wiecy
Wydał ostatnie tchnienie
W kirem okrytych ciemno?ci
KTO?
Kto był milczeniem
Księgę życia mi wręczył
Kto - nie wiem?
Pytanie to mnie dręczy

KTO?
Kazał i?ć bez strachu
Przez tunel ciemno?ciš obleczony
W kierunku gdzie
Mdłe ?wiatło prze?wita
I kto? poprowadził mnie
Grobowš ciszš otulony
Tam gdzie jasno?ć rozkwita

Tam powitał mnie
?wietlisty obłok
Pełen przedziwnej jasno?ci
I bezkres niebiańskich łšk
I pie?ń pełna rado?ci
A za ręce chciał wzišć
Aniołów białych kršg

Chociaż tylko jeden krok
Dzieli mnie od nie?miertelno?ci
I aniołów kršg chce
Poprowadzić mnie
Do ?Nieskończonej miło?ci?
Chociaż czuję
Że dobrze by mi tu było
To czemu jednak żal
Że wszystko co ziemskie
Już się skończyło

Ry? B. Kraków 08.10.2003 godz.0123

[Gość: Eliot S.T]

Otworzyła się noc na oścież.
Na ścieżce stoi wiatr i płacze.
Za górą mieszka ktoś, kto czeka
zgasił światła
podszedł do drzwi
- jeżeli przyjdzie tej nocy -
- jeżeli przyjdzie tej nocy -
Przyszedł świt.

[mandaryn_ka]

Po jednej stronie drzwi stoję ja
po drugiej Ty
Serce szepce - wpuść
Umysł - nie waż się
Myśli rozdarte,
Poszarpane
Nie wiem, co zrobić
Ot dylemat...

[tu_sobie_bede_pisac_wiersze]

"Gdzie jesteś?"J.Kofta

"Gdybym mógł to przeżyć jeszcze raz od nowa
Nie mogłam zostać, to zbyt szybko przyszło
Tak mało było czasu do namysłu
Nie powiedziałam ani słowa
Miała rację, ale tak się nie odchodzi
Tak mało było czasu do namysłu
Czy mogłam inaczej?
Nie mogłam inaczej
Gdyby można było wszystko wytłumaczyć
Nic nie zrobił, żebym mogła wybaczyć

Gdzie jesteś? Gdzie jesteś?
Czy spotkam Cię kiedyś?
Czy droga ma przetnie się z Twoją?
Idziemy ku sobie Idziemy od siebie
Tęsknoty się dwoją i troją

Gdzie jesteś? Gdzie jesteś?
Daleko odeszłaś
Daleko odszedłeś ode mnie
Idziemy ku sobie Idziemy od siebie
Nie wiemy czy nie nadaremnie

Powinienem pobiec za nią w dół po schodach
Dlaczego nie zostałam mimo wszystko?
Jak mogła odejśc tak bez słowa?
Nie powiedziałam ani słowa
Miała rację, ale tak się nie odchodzi
Tak mało było czasu do namysłu
Czy mogłam inaczej?
Nie mogłam inaczej
Gdyby można było wszystko wytłumaczyć
Czy mogłam inaczej
Gdyby można było zacząć jeszcze raz od nowa

Gdzie jesteś? Gdzie jesteś?
Czy spotkam Cię kiedyś?
Czy droga ma przetnie się z Twoją?
Idziemy ku sobie Idziemy od siebie
Tęsknoty się dwoją i troją

Gdzie jesteś? Gdzie jesteś?
Daleko odeszłaś
Daleko odszedłeś ode mnie
Idziemy ku sobie Idziemy od siebie
Nie wiemy..."

[kwasna_cytryna]

Jak z tobą być

nie zaprzyjaźniaj się ze mną głęboko
za wiele będzie pożegnań

bądźmy ze sobą
lekko, ze swobodą

gdy uściski rąk będą za trudne
powiemy sobie miło: do widzenia

i unikajmy
rozmów
kłopotliwych

że tylko ty
albo tylko my

że nasza tajemnica
nie używajmy
żadnych górnych słów

jak bardzo ciebie pragnę
pokazywać nie chcę

ile myślę o tobie
też nie dam ci znać

po co znikam i dokąd
nigdy ci nie powiem

tylko tyle przyjaźni
by rozstać się bez żalu

nie iść ramię w ramię
nie razem spędzić
lecz osobno życie

przy pożegnaniu lekko
podajmy sobie dłonie
- łatwiej zapomnieć

z poezji koreańskiej

[Gość: ANKA]

TEN WIERSZ JECT PRZEPIĘKNY CZY KTOŚ POWIE Z JAKIEJ TO KSIĄŻKI
DZIĘKI I POZDRAWIAM

[Gość: ...]

Piekne... moze jednaku uda Ci sie kwasna_cytryno, przypomniec autora :)

Ewa

[tu_sobie_bede_pisac_wiersze]

S.Grochowiak

"Miłość -

Dziś myślę o niewielkich ptakach
Idących wolno na łapkach zbolałych

Miłość -

Dziś dotknę twoich ust zbiedniałych
Gdzie była miłość -
A pomyślę: jaka

Miłość -

Dziś powiem
Dam jej kształt
Odkłamię

Niewielkim ptakom na skrzydeł dźwiganie"

[tu_sobie_bede_pisac_wiersze]

Sandor Petofi"Pamiętasz, kiedy po raz pierwszy..."

"Pamiętasz, kiedy po raz pierwszy
Siedliśmy tu, nad jeziorem?
Lecz czas nieubłagalnie pędzi,
Dwa lata minęły skore.

I tamta jesień była piękna,
Złociło się popołudnie.
Jabłka łagodnie potrącały
O liście czerwono - smutne.

Wody jesieni odbijają
Błękitne niebo jak wtedy
Tak samo czółno się kołysze
Wpół zadumane przy brzegu.

Lecz wtedy tylko w myślach mogłem
Przestąpić raju krainy
Bo jeszcze ust nie całowałem
Jak dzisiaj, mojej dziewczyny.

Dwa lata... dużo mi zabrały
Od tamtej pory, na zawsze
Lecz nie narzekam, one bowiem
Przyniosły dary bogatsze.

Ciebie dostałem w zamian, Ciebie,
Nadziei koronę perłową,
Za którą i zbawienie wieczne
Oddałbym miła, bez słowa.

Zostańmy jeszcze tu, gdzie niegdyś
Smętnie patrzyłem przed siebie.
Pozwól, że teraz się zanurzę
W szczęścia nieskończonym niebie"

[Gość: Gerda]

Na trawnikach miejskich siedzą czarne koty -
Niechaj ci się przyśnią w twym lubieżnym śnie,
W nocy czarne koty skaczą poprzez płoty,
- Miła moja, miła - nie odtrącaj mnie!

Na czerwonych jabłkach płoną krwawe ptaki,
Od ogrodu wionie księżycowy kurz -
W nocy krwawe ptaki lecą przez Zodiaki -
Moja krew czerwona nie ostygnie już.

Na kamiennych ścianach wiszą dwa zwierciadła,
Każde z nich ma rysę na zazdrosnem dnie,
W nocy na zwierciadła mgła twych włosów padła -
- Miła moja, miła - nie odtrącaj mnie!

Na posadzce złotej leży lniana chusta,
Dwa obłoki nad nią przepływają wzdłuż,
W nocy lniana chusta chłodzi twoje usta -
Moja krew czerwona nie ostygnie już.

Wielka Niedźwiedzica czujna, jak my sami,
Snami i nie snami do twych oczu lgnie,
W nocy bądźmy sami z siedmioma gwiazdami -
- Miła moja, miła - nie odtrącaj mnie!

Drzemią czarne koty, milczą ptaki krwawe,
Stygną cztery szczyty zamyślonych wzgórz,
Lecą ptaki krwawe w kosmiczną kurzawę -
Moja krew czerwona nie ostygnie już!

[tu_sobie_bede_pisac_wiersze]

"Samotność" E.M.Rilke

"Samotność jest jak deszcz. Z morza w przestworze
wznosi się ku wieczorom nad równin bezdroże,
płynie ku niebu i o każdej porze
niebo ją w sobie odwiecznie posiada,
dopiero później stąd na miasta spada.

Pada w godzinach dwuznacznych nad ranem,
gdy wchodzi w świt ulica za ulicą,
gdy ciała, co nic nie znalazły w sobie,
stronią odległe i rozczarowane;
i kiedy ludzie, co się nienawidzą,
muszą ze sobą spać we wspólnym łożu:

wtedy samotność płynie z rzekami ku morzu."

[Gość: Gerda]

Ale pięeeeeeeeeeeeeeeeeeeekny, zabiore go sobie, dzięki

inne tłumaczenie... a sens ten sam

[Gość: Morricone]

Samotność
Rilke Rainer Maria

Samotność jest jak deszcz.
Z morza powstaje, aby spotkać zmierzch;
z równin niezmiernie szerokich, dalekich,
w rozległe niebo nieustannie wrasta.
Dopiero z nieba opada na miasta.

Mży nieuchwytnie w godzinach przedświtu,
kiedy ulice biegną witać ranek,
i kiedy ciała nie znalazłszy nic,
od siebie odsuwają się rozczarowane;
i kiedy ludzie, co się nienawidzą,
spać muszą razem - bardziej jeszcze sami:

samotność płynie całymi rzekami.

[Gość: Gerda]

"Siądź z tamtą kobietą
twarzą w twarz,
kiedy mnie już nie będzie.
Spalcie w kominie
moje buty i płaszcz,
zróbcie sobie miejsce...

A mnie oszukuj mile
uśmiechem, słowem, gestem,
dopóki jestem, dopóki jestem.

A mnie oszukuj mile
uśmiechem, słowem, gestem,
dopóki jestem, dopóki jestem...

Dziel z tamtą kobieta
chleb na pół,
kiedy mnie już nie będzie,
kupcie firanki, jakąś lampę i stół,
zróbcie sobie miejsce...

A mnie zabawiaj smutnie
uśmiechem, słowem, gestem,
dopóki jestem, dopóki jestem...

A mnie zabawiaj smutnie
uśmiechem, słowem, gestem,
dopóki jestem, dopóki jestem...

Płyń z tamtą kobietą
w górę rzek,
kiedy mnie już nie będzie,
znajdźcie polanę, smukłą sosnę i brzeg,
zróbcie sobie miejsce...

A mnie wspominaj wdzięcznie,
że mało tak się śniłam,
a przecież byłam, no przecież byłam...

A mnie wspominaj wdzięcznie,
że mało tak się śniłam,
a przecież byłam, no przecież byłam..."

[allura]

NIEUSTANNE TANGO
ile dni od ilu dni tańczymy tango
ile lat nie mija nic - tańczymy tango
oto piękna fordanserka
która dawno zmarła w moich rękach,
tańczę z nią bo taniec trwa - tańczymy tango
nie zostanę przecież sam bo tańczę tango
obok ktoś wiruje z lustrem
inny ktoś przytula suknię pustą,

dalej w tan orkiestra gra
dalej tańczmy tango... tango... tango... tango...
nieustanne tango

konkurs trwa kto dłużej z nas wytrzyma tango
który z nas i która z was upadnie nagle
każdy chce partnera mieć i każdy kłamie
nie ma par do tańca nikt nie prosi ładnie
nie strzelajcie do orkiestry
jeśli oni zginą - przyjdą lepsi,

dalej w tan orkiestra gra
dalej tańczmy tango... tango... tango... tango...
nieustanne tango

[Gość: Gerda]

To co prawda nie jest wiersz, tylko piosenka, ale czy ktos to pamięta?

Lovers In The Wind
Time is always on the run
We've only just begun,
Lovers in the wind

Life is all we have to share
You know we must take care
Lovers in the wind

There was a time when it was hard to know
Reaching out, reaching out for somewhere to go
There was a light born on the darkest day
But no one wants to know
And no one wants to cry

Love is all I have to give
It's all I need to live
Lovers in the wind

There was a time when it was hard to know
Reaching out, reaching out for somewhere to go
There was a light born on the darkest day
But no one wants to know
And no one wants to cry

Time is always on the run
We've only just begun,
Lovers in the wind

[tu_sobie_bede_pisac_wiersze]

***R.M.Rilke

"Panie: już czas. Tak długo lato trwało.
Rzuć na zegary słoneczne twój cień
i rozpuść wiatry na niwę dojrzałą

Każ się napełnić ostatnim owocom;
niech je dwa jeszcze ciepłe dni opłyną
znaglaj je do spełnienia i wpędź z mocą
ostatnią słodycz w ciężkie wino.

Kto teraz nie ma domu, nigdy mieć nie będzie.
Kto teraz sam jest, długo pozostanie sam
i będzie czuwał, czytał, długie listy będzie
pisał i niespokojnie tu i tam
błądził w alejach, gdy wiatr liście pędzi."

[Gość: Broniewski]

Kochałbym cię (psiakrew, cholera!),
gdyby nie ta niepewność,
gdyby nie to, że serce zżera
złość, tęsknota i rzewność.
Byłbym wierny jak ten pies Burek,
chętnie sypiałbym na słomiance,
ale ty masz taką naturę,
że nie życzę żadnej kochance.
Kochałbym cię (sto tysięcy diabłów),
kochałbym (niech nagła krew zaleje!),
ale na mnie coś takiego spadło,
że już nie wiem, co się ze mną dzieje:
z fotografią, jak kto głupi, się witam,
z fotografią (psiakrew!) się liczę,
pójdę spać i nie zasnę przed świtem,
póki z grzechów się jej nie wyliczę,
a te grzechy (psiakrew!) malutkie,
więc (cholera) złości się grzesznik:
że na przykład, wczoraj piłem wódkę
lub że pani Iks - niekoniecznie.
Cóż mi z tego (psiakrew!), żem wierny,
taki, co to "ślady po stopach"?...
Moja miła, minął październik,
moja miła (psiakrew!), mija listopad.
Moja miła, całe życie mija...
Miła! Miła! - powtarzam ze szlochem...
To mi życie daje, to zabija,
że ja ciągle (psiakrew!) ciebie kocham..

[Gość: Gerda]

Linia twoich oczu obiega moje serce,
obrót tańca i czułości,
Aureola czasu, nocna kołyska bezpieczna;
I jeśli już nie wiem, co dawniej przeżyłem,
To dlatego, że twoje oczy nie patrzyły na mnie zawsze.

Liście dnia i piana rosy,
Różany kwiat wiatru, pachnące uśmiechy,
Skrzydła kładące światło na ziemi,
Statki ładowane niebem i morzem,
Poławiacze odgłosów i źródła kolorów.

Zapachy rozkwitłe z wylęgu jutrzenek
Składanych zawsze na słomie gwiazd,
Jak dzień zależy od niewinności,
Tak świat zależy od twoich czystych oczu -

Krew moja cała płynie w twych spojrzeniach.

[mandaryn_ka]

"Już kocham cię tyle lat
Już kocham cię tyle lat
na przemian w mroku i w śpiewie,
może to już jest osiem lat,
a może dziewięć - nie wiem;

splątało się, zmierzchło - gdzie ty, a gdzie ja,
już nie wiem - i myślę w pół drogi,
że tyś jest rewolta i klęska, i mgła,
a ja to twe rzęsy i loki."

[minka]

Ja wiem
Wiem
Szeroka droga jest

Wiem też
Wiem
Że ty już
Nie chcesz mnie

A jednak wciąż
Nie ruszam stąd
Bo może się stanie raz jeden cud
I przyjdziesz dotkniesz mnie
I powiesz
Zostań tu

Ja wiem
Wiem
Głębokie
Lasy są

I jeszcze
Wiem
Że do nich
Gna mnie los

A jednak wciąż
Nie ruszam stąd
Bo może się stanie raz jeden cuud
I przyjdziesz dotkniesz mnie
I powiesz
Zostań tu

O tam
W górze
Posłuchaj
Szumi wiatr

Ja wiem
Mówi
Że będzie
Szkoda nas

Dlatego wciąż
Nie ruszam stąd
Bo może się stanie raz jeden cud
I przyjdziesz dotkniesz mnie
I powiesz
Zostań tu

[mandaryn_ka]

To jest śliczne. Czyjego autorstwa ?

[minka]

zapomnialo mi sie o tytule i autorze :)
stachura "moze sie stanie raz jeden cud"

[mandaryn_ka]

Dzięki, bardzo ładne.

[gerda_m]

Kiedy serce śpi
Kiedy serce śpi, daj odpocząć mu
Przecież czeka je nowy ból
Na czas jakiś wejdź w codzienności tło
Mniejsze dobro w niej, mniejsze zło

Pośród zwykłych spraw niech mijają dni
A ty żyj!

Kiedy serce śpi, daj odpocząć mu
By nabrało sił, przecież czeka je nowy ból
Kiedy serce śpi, jak zmęczony ptak
Nie budź nigdy go, sił mu brak
Jest zmęczone twych uczuć zmienną grą,
Niechaj sobie śpi, a ty z nim

Pośród sennej mgły, niech mijają dni
Serce śpi żeby wzlecieć znów,
żeby znów się wzbić,
Musi nabrać sił, nim nadejdzie to, co ma być
Kiedy serce śpi, daj odpocząć mu
Przecież czeka je nowy ból
Kiedy zbudzi się, wtedy da ci znak
Zatrzepoce jak w sidłach ptak
Jeszcze wyrwie się, jeszcze jeden raz
Frunie w blask

Kiedy serce śpi, miłość zbudzi je
Znów tęsknota, lęk, gorycz, radość
W nie, wejdzie w nie
Kiedy serce śpi, daj odpocząć mu
Przecież czeka je nowy ból
Na czas jakiś wejdź w codzienności tło
Mniejsze dobro w niej, mniejsze zło
Pośród zwykłych spraw niech mijają dni
A ty żyj!
Kiedy serce śpi, daj odpocząć mu
Przecież czeka je nowy ból

[allura]

"Zanurzać zanurzać się
w ogrody rudej jesieni
i liście kolejno
jakby godziny istnienia

Chodzić od drzewa do drzewa
od bólu i znowu do bólu
cichutko krokiem cierpienia
by wiatru nie zbudzić ze snu

I liście zrywać bez żalu
z uśmiechem ciepłym i smutnym
a mały listek ostatni
zostawić komuś i umrzeć"

Jesień - Stachura Ed.

[tu_sobie_bede_pisac_wiersze]

" Muszę coś zrobić..." Osiecka

"Muszę coś zrobić z włosami,muszę coś zrobić z oczami,
bo tak mi jakoś ciemno.

Czarna woda między nami-i sokole oczy,
czyśmy sobie winni sami, czy nas świat zaskoczył?

Muszę coś zrobić z listami,muszę coś zrobić z myślami,
bo tak mi jakoś ciemno.

Żywy ogień między nami,wielki pożar ziemi,
czyśmy sobie winni sami, czyśmy wymyśleni?

Muszę coś zrobić z rankami,muszę coś zrobić z nocami,
bo tak mi jakoś ciemno.

Kłamstwa w nas jest coraz więcej,rzadkośmy weseli,
czy nam ktoś związał ręce, czyśmy niedość chcieli?

Chociaż tak mocno czekamy,czy my się kiedyś spotkamy,
ja z tobą, a ty ze mną?"

[tu_sobie_bede_pisac_wiersze]

"Nasz słony rachunek" SDM

"Kto nas namówił na wspólną wyprawę
Kto nam kruche wiosło do ręki włożył
Kto nas puścił na mętne fale
Kto tak dziwnie nasz kurs rozpisał

Z kim się trzymać w tej wielkiej podróży
W kim sternika szukać w kim brata
W którym porcie zatrzymać się dłużej
Aby znaleźć ziarno odpowiedzi

Komu ufać a kogo się bać
Gdzie się szukać i gdzie odnajdywać
Nasz pokład - wciąż zmniejsza kra
W ślepym namiocie pytania mieszkają
Bez odpowiedzi
Bez odpowiedzi "

[jmx]

Piosenka

Między mną a tobą - czarna gródź -
Między mną a tobą - martwa łódź.
Takim piersiom za karę - zgon biały.
Że w pobliżu miłosnym nie trwały.

Między mną a tobą - obcy los -
Między mną a tobą - cudzy głos -
Usta w mgłach się bez pieszczot zatracą,
Boże, Boże - dlaczego i za co?

Między mną a tobą - drętwy czar,
Między mną a tobą - ciemny jar -
Zanim ścieżkę upatrzymy własną,
Wpierw się oczy dowiedzą, że gasną...

B. Leśmian

[gogrin]

"Prosię pieczone w sabaśniku

Zabij prosiątko niewinne cyrwono-różowe
jak luluja na górze zwano złotogłowem
Wydłub ocka
wroź śliwki susone
brzusek ozerznij wybebes i zakręć ogonek
A do środka to różni różne rzecy kładom
( o takim jedzonku nie śnije sie dziadom)
- bątrówke z bułeckom parzątkom i solom
- zas inni jabłuska z pietruseckom wolom
- mogom być grzyby albo mełto śtucka
(porządnej kucharce nie trza do łba tukać )
I kie jus w brytfance jak dziecie w kołysce
połóz na głowce na uskak na grzbietku
masełka po łyzce
Wtej wyjmij kie jus całe złote
a wzmocnij se do jodła kieluskiem ochote
Przywryj ocka
weź kozik i widełki w łapke
ala przódzi pomodlij sie kapke
- Przyboc se Panie w jakiej trza godzinie
ze dzieki mnie to małe
nie wyrosło na świnię
Ament"

czym jest kobieta ?

[gogrin]

"Czym jest kobieta ? Pyta cały świat
chcąc zgłębić tajemnicę jej czym prędzej
Wiem, ze to stwór, co chce mieć jak najmniej lat
i jak najwiecej pieniędzy. "

[tu_sobie_bede_pisac_wiersze]

"Fotografia" Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

"Gdy się miało szczęście, które się nie trafia:
czyjeś ciało i ziemię całą,
a zostanie tylko fotografia,
to - to jest bardzo mało..... "

[tu_sobie_bede_pisac_wiersze]

"rozcinam pomarańczę bólu
połową bólu karmię twoje usta

głodni tak dzielą chleb
spragnieni wodę

uboga jestem - mam tylko ciało
usta ściągnięte tęsknotą
ręce - jesienne liście
wyglądające odlotu

rozcinam pomarańczę bólu
sprawiedliwie na pół
gorzkim ziarnem karmię twoje usta"

[jmx]

Szczęście

Coś srebrnego dzieje się w chmur dali.
Wicher do drzwi puka, jakby przyniósł list
Myśmy długo na siebie czekali.
Jaki ruch w niebiosach. Słyszysz burzy świst?

Ty masz duszę gwiezdną i rozrzutną.
Czy pamiętasz pośpiech pomieszanych tchnień?
Szczęście przyszło. Czemuż nam tak smutno,
Że przed jego blaskiem uchodzimy w cień?...

Czemuż ono w mroku szuka treści
I rozgrzesza nicość, i zatraca kres?
Jego bezmiar wszystko w sobie zmieści
Oprócz mego lęku, oprócz Twoich łez...

B. Leśmian

upadłość

[Gość: mo]

"Puszczała się dziewczyna, puszczała z miłości,
Puszczała dla pieniędzy, puszczała z litości,
Aż taką masę razy upadła moralnie,
Że całkiem się skurwiła - i wpadła fatalnie,
Albowiem w ciążę zaszła od jednego z gości:
Tak powstał SKURWYSYNDYK MASY UPADŁOŚCI."

J. Tuwim

:)

[kwasna_cytryna]

Мне нравится, что вы больны не мной,
Мне нравится, что я больна не вами,
Что никогда тяжелый шар земной
Не уплывет под нашими ногами.
Мне нравится, что можно быть смешной -
Распущенной - и не играть словами,
И не краснеть удушливой волной,
Слегка соприкоснувшись рукавами.

Мне нравится еще, что вы при мне
Спокойно обнимаете другую,
Не прочите мне в адовом огне
Гореть за то, что я не вас целую.
Что имя нежное мое, мой нежный, не
Упоминаете ни днем, ни ночью - всуе...
Что никогда в церковной тишине
Не пропоют над нами: аллилуйя!

Спасибо вам и сердцем и рукой
За то, что вы меня - не зная сами! -
Так любите: за мой ночной покой,
За редкость встреч закатными часами,
За наши не-гулянья под луной,
За солнце, не у нас над головами,-
За то, что вы больны - увы! - не мной,
За то, что я больна - увы! - не вами!

Marina Cwietajewa

[Gość: Gerda]

Bosz, jaki piękny wiersz Cwietajewej. Skąd go wzięłaś? Masz może adresy z
wierszami rosyjskich poetów? Bardzo bym była za nie wdzięczna

[kwasna_cytryna]

Gość portalu: Gerda napisał(a):

> Bosz, jaki piękny wiersz Cwietajewej. Skąd go wzięłaś? Masz może adresy z
> wierszami rosyjskich poetów? Bardzo bym była za nie wdzięczna

niilit.narod.ru/
poet.da.ru/
www.namdar.dircon.co.uk/
www.litera.ru:8080/

[kwasna_cytryna]

ПОЦЕЛУИ

Здесь, в гостиной полутемной,
Под навесом кисеи
Так заманчивы и скромны
Поцелуи без любви.

Это - камень в пенном море,
Голый камень на волнах,
Над которым светят зори
В лучезарных небесах.

Это - спящая принцесса,
С ожиданьем на лице,
Посреди глухого леса
В очарованном дворце.

Это - маленькая фея,
Что на утренней заре,
В свете солнечном бледнея,
Тонет в топком янтаре.

Здесь, в гостиной полутемной,
Белы складки кисеи,
И так чисты, и так скромны
Поцелуи без любви.

30 октября 1895

[Gość: Mes]

Listka pro D.


Zabieram się do pisania
„listki pro Tebe moja draha…”
i słowa krągłe jak całowanie
jak łzy spłynęły pióra śladem
tęsknie do złocistego piachu
włosów Twych ląką pachnących
i sadem
brakuje mi uśmiechu Twego
Twych oczu, piersi, uścisku dłoni,
Zabrakło mi drugiego brzegu
Na którym stałaś szare, drobne
Drzewo
Już ręka myśli nie może
Dogonić,
Już myśli fala zieleni
Zalewa,
„…Uź moja miła ne budu pesni
pro Tebe składał ślecinko heska…
”Wczoraj być może było za wcześnie
Dzisiaj - zbyt późno - zieleń dokoła
Rozlewa banior rzęsa niebieska
Przed marzeniami pochylam czoło

WojtekBellon

[Gość: aly]

"Ernestynka " T. B-Ż

Druga znów była dziewczynka,A zwała się Ernestynka.

Jeden miała smutek wielki,Bo ojciec robił serdelki.

A przeciwnie, za to onaByła bardzo wykształcona.

Wciąż czytała co się zmieści,Śliczne francuskie powieści.

Mówili o niej bógwico,Że jest tylko półdziewicą.

Nie każda jest taka święta,Żeby zaraz mieć bliźnięta.

Raz ją ojciec przez to złapał,Bo jej narzeczony chrapał.

Straszny krzyk się zrobił w domu,Że tak czynią po kryjomu.

Każdy wrzeszczał o czym innym,Jak zwykle w życiu rodzinnym.

Ojciec najgorsze wyrazyPowtarzał po kilka razy.

Ona płakała cichutko,Bo ją przy tym kopnął w udko.

A potem jeszcze jej ostro,Zakazał bawić się z siostrą,

Że się taka sama świnka,Zrobi jak ta Ernestynka.

Z książkami też była heca:Wszystkie powrzucał do pieca,

Choć sam nie wiedział, dlaczego,Co ma jedno do drugiego.

W końcu ustały te krzyki,Poszedł rano do fabryki.

Na co człowiek się naraża,Kiedy ojca ma masarza..

[jmx]

To nie wiersz a piosenka ale...

...

Kraków jeszcze nigdy tak, jak dziś,
nie miał w sobie takiej siły i
może to ten deszcz, może przez tę mgłę,
ale w każdej twarzy ciągle widzę cię.
Wśród turystów Rynek tonie znów,
ktoś zakrzyknął głośno, błysnął flesz...
Na Gołębiej twój płaszcz zaczepił mnie
w wystawowym oknie, w tłumie gdzieś...

Widzę cię - tak, wiem
nie zrobię więcej zdjęć - tak, wiem
nie będę prosił, lecz... - tak, wiem
to przecież żaden grzech - tak wiem...

Kraków hejnał gra - tak wita mnie,
patrzy na mnie, jakby wiedział, że
wracam po to, by choć na kilka chwil
zamknąć oczy i móc uwierzyć, że

Widzę cię - tak, wiem
nie zrobię więcej zdjęć - tak, wiem
nie będę prosił, lecz... - tak, wiem
to przecież żaden grzech - tak wiem...

M.