Rozstanie z borderką

[mazurek99]

Cześć,
Jestem po rozstaniu z dziewczyną borderline. Aktualnie uczęszczam na terapie po rozstaniu, bo jestem totalnie zniszczony. Wszystkie wzmianki wskazują na to, ze jest borderką, tak tez powiedział psycholog. Minął miesiąc, ona bez przerwy umieszcza zdjęcia jak imprezuje i świetnie się bawi, te rozstanie w ogóle jej nie dotknęło, mówi ze zniszczyłem jej zycie i nie chce mnie widzieć na oczy, straszyła mnie rozstaniem codziennie. Od momentu kiedy razem zamieszkaliśmy to był koszmar, dzień w dzień mnie obrażała, wszystko nagle przestało jej pasować, a ja robiłem absolutnie wszystko żeby ja zadowolić i nic z tego. Zakochałem się w niej bez pamięci, nie potrafię sobie wyobrazić tego wszystkiego bez niej. Podejmowałem próby pogodzenia, ale ona mnie tylko atakowała. Raz zaproponowała spotkanie, a dzień po napisała ze już nigdy się nie spotkamy. Powoli małymi krokami staram się odizolować od portali społecznościowych, żeby nie patrzeć na to jak jej totalnie nie ruszyło nasze rozstanie. Mam pytanie, czy mogę na to liczyć, ze da mi spokój i nie będzie podejmowała próby pogodzenia? Wiem, ze to jest rzecz która mnie wykończy, ale niestety dalej tego pragnę. Boje się, ze jeśli sie odejdzie znowu rzucę sie w ten rollercoster. Ostatnio podejmowała próby kontaktu, pytała sie czy płace za internet, czy mam jej buty - których nie mam. Czego mogę sie spodziewać? Co mogą znaczyć jej usilna chęć pokazania mi jak teraz sie świetnie czuje, gdzie ja mam stwierdzona depresje.

[mazurek99]

Pragnę dodać, ze przed rozstaniem powiedziałem jej, ze mnie nie szanuje i mnie tyranizuje, po czym się wyprowadziła i pisała ze mnie nienawidzi

[erma74]

Pewnie przestudiowaleś już tu sporo treści. Jest kilka osób, które chyba potwierdzą to co napiszę niżej. Sam jestem po takim związku jak Ty (poczytaj mój wątek "Chyba uwolnilem sie od partnerki z BPD"), długo nie mogłem pogodzić sie z rozstaniem i nie do końca chciałem wierzyć i korzystać z rad jakie otrzymywalem na forum. Z perspektywy czasu mogę wszystkim podziękować i śmiało doradzić: sp...laj od takiej osoby jak najdalej, nie odpowiadaj, nie reaguj na jej sms, tel itp zablokuj telefon, emaile, fb itp, Pamiętasz tylko fajne chwile ale tych złych bylo 100 razy więcej. Nie próbuj dowiadywać sie niczego na jej temat, nie śledź, nie dawaj wciągnąć sie w jej zadne gierki a te prawdopodobnie będą miały miejsce. Zapomnij, ze istniała! Spójrz obok, naprawdę jest sporo fajnych dziewczyn. Powodzenia!

[zastanawiajacaca_sie]

oj...jak mi to jest dobrze znane. Takie odwrócenie kota ogonem przez mojego "partnera".

[northern_star]

wiem że teraz Ci ciężko i że wydaje Ci się ze to koniec świata że musisz dalej funkcjonować ale bez niej. Ale to normalna reakcja na rozstania. Tak to wyglada i każdy musi to jakos przeczekać. To ze ona sie bawi to niech szaleje ale Ty juz w to nie wnikaj. Tym chce Ci pokazac ze u niej jest wszystko super bys żałował. I niema to żadnego przełożenia na jej realia. Nie ogarnia sama i to jest jej forma ucieczki.

Jak to przetrwasz tz tak ok roku bez niej to zrozumiesz ze niczego wyjatkowego w niej nie było. A sens rozstania docenisz jak poznasz kobiete która bedzie calkowitym przeciwieństwem tej teraz.

Przerabialem ten temat rowniez dawno temu dlatego wiem co mówię. Mozna wpasc w sidła kobiety z BPD tylko po to by sie czegos nauczyc o samym sobie co zaoowocuje ze stworzysz super relacje z kims innym a ona dalej bedzie w tym samym miejscu.

Ciesz sie ze nie macie slubu czy dzieci bo tego nie doczytałem wiec tak domniemam dlatego daj sobie czas a na pewno nie bedziesz żałował.

BPD nie sa wcale wyjatkowe jak tu bedziesz mogl wyczytac na forum sa poprostu wyrachowane i bez litosne. Dlatego najgorsze juz masz za soba teraz moze byc tylko lepiej😀😀😀

[zutencja666]

Hej, rozumiem Cię w pełni,bo sama teraz przeżywam to piekło. Ja też rozstałam się ponad miesiąc temu po 4 letnim związku i jestem wyniszczona psychicznie totalnie.Żeby było "zabawniej"sama zabiegam o spotkanie z nim,żeby to w ogole objąć rozumem...a moj border się ze mną bawi...jestem na etapie szukania grupy wsparcia w Warszawie i terapeuty.Na szczęscie mam za tydzien spotkanie z psycholog,ktora mam cichą nadzieję pokieruje mnie dalej.Jest źle, mam potworną tęsknotę,cięzkie uzależnienie...nie jem,palę jak smok i mam koszmary.Nie umiem się poki co wyrwac z tego marazmu...czuję się oszukana, zdradzona...
Cięzko określic powody tego,ze się do Ciebie odzywa,bo nie znam sytuacji ale niestety często taka osoba odzywa się tylko dlatego,ze grunt jej się pod nogami pali albo chwilowo potrzebuje wsparcia.Poczytaj inne posty, to skarbnica wiedzy, z życia wziętej...Niestety bolesna prawda, kawa na ławę...często nie do pojęcia dla normalnie odczuwających,jest tak szokująca...
Ja nie umiałam scalic w jednego człowieka "mojego"Marcina.Był cudowny, wrażliwy, za chwilę jak mu cos nie pasowało zamieniał się w znęcającego potwora.Mial ciężką sytuację rodzinną ...nie znał ojca a mama moim zdaniem jest chora psychicznie...Probowalam Go sklonić do terapii,chodzil w kratkę, leki też brał w kratkę,do tego ma spory problem z alkoholem.Walczylam o niego, ale wiem,ze nie byl wart moich starań,miłości...z tego co wiem nie bylam pierwszą ofiarą jego chorych zachowań... Z daleka od toksycznych ludzi,ktorzy nie chcą o siebie walczyć i idą na łatwiznę niszcząc osoby,ktore rzekomo kochają:(

[erma74]

Hej, nie wiem czy czytałaś mój wątek czy nie ale tez doskonale wiem co teraz odczuwasz, mialem podobne "akcje" do Twoich. Zabiegalem o spotkanie, pisałem sms, telefony, a ona nie reagowala. A to "zachecalo" mnie do dalszego brniecia w ten syf, popadalem w jakies depresje. "Potworna tęsknota, ciężkie uzależnienie" - to chyba jest w skrocie taki "skutek uboczny" takich relacji. Nie załamuj sie, nie popadaj w nałogi, szkodzisz tylko sobie, a jeszcze jak on dowie sie o tym to bedzie miał satysfakcję ze jesteś w takim stanie. Ja tez bylem zadurzony po uszy, myślałem, ze do grobowej deski bedzie moją miłością. Aż przyszła ta chwila, ten moment. I tak wydaje mi sie, że łatwo pozbylem sie tych przeżyć, chociaz nie ukrywam ze mam czasami myśli, ze moze warto byloby jeszcze raz wrócić - NIE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! AMEN!!!!!!!

[zutencja666]

Nie czytałam, byłbyś uprzejmy mi podesłać jakiś link? Gubię się w tych wątkach.Nie ukrywam,że lepiej mi jak to czytam, mam wtedy przynajmniej jakąś złość połączoną z obrzydzeniem.Moim zdaniem dobrym pomysłem jest wypisanie sobie tych wszystkich hardkorów,które mi robił bez mrugnięcia okiem.Dzięki za słowa wsparcia!Czy masz informację o jakiejś grupie wsparcia w Wawie czy fachowcy do którego mogłabym się zgłosić?niestety ciężko przezywam każdą porażkę.Wiem,ze to było totalnie toksyczne ale mega trudno to objąć rozumem i sercem.Podobno mozg sie przyzwyczaja do rollercoastera...

[trust21]

''Podobno mozg sie przyzwyczaja do rollercoastera...''

Trochę tak. To jest potem w kółko taki wariacki taniec odpychanie - przyciąganie i tak w nieskończoność.
Te strony powinny Ci trochę pomóc:
koniectoksycznych.blogspot.com
toksycznakobieta.wordpress.com - nazwa niech Cię nie zniechęca. Płci męskiej też to dotyczy.

[zutencja666]

Dzięki, pierwszy znam na pamięć;) drugi ciekawy i podpisuję się niestety pod nim.Czas zakasać rękawy i skupić się na swoich deficytach i potrzebach.Ciężko będzie...

[trust21]

No myślę, że to powinnaś zrobić. Jeśli swoich problemów nie rozwiążesz, to jest wysokie prawdopodobieństwo, że za jakiś czas znowu wejdziesz w taką relację. Dobrze jest się skupić na tym, co Cię przyciągało do delikwenta i dlaczego byłaś (i jeszcze pewnie wciąż jesteś) z nim być. Może np, ciągnie Cię na facetów w jakiś sposób niedostępnych, z problemami itd...

[leda16]

Odnośnie jednostek o cechach osobowości i zachowaniach psychopatycznych, wiadomo już "co ciągnie" do nich kobiety. Jest to przede wszystkim charakter partnerki - empatia, tolerancja, skłonność do współpracy, życzliwość, wyrozumiałość, ufność, lojalność, chęć wspierania i zasady moralne. W kwestionariuszu badającym te cechy kobiety uzyskiwały wysokie wyniki w przeciwieństwie do zaburzonych mężczyzn. Nie są mi znane podobne badania wśród będących ofiarami związku mężczyzn, aczkolwiek można domniemywać, że uzyskaliby podobne wyniki. Oczywiście nie jest nic "zaburzonego" w wysokim poziomie empatii, chęci wspierania dążeń partnera, tolerancji przejawiającej się w dawaniu kolejnej i kolejnej szansy oraz miłości i przywiązaniu do których nie są zdolne zaburzone osobowości, więc nie dajcie sobie wmówić, że to z Wami, usiłującymi wytrwać w związku, jest "coś nie tak", jesteście "uzależnieni od miłości" lub szacunek dla agresji fizycznej bordera (zamiast wniosku do prokuratury o ściganie i ukaranie) jest dowodem Waszej...kultury. Dobrze byłoby, gdyby jeszcze sądy rodzinne zrozumiały, że powierzanie władzy rodzicielskiej matce z borderline jest wyrządzaniem straszliwej krzywdy bezbronnym dzieciom.

[trust21]

No trochę bym polemizował z tym co piszesz, ale po kolei.

Każdy człowiek posiada zdrowe granice akceptacji dla pewnych zachowań. Jeśli te granice są słabe lub zaburzone, to jest duży problem. O tym nawet pisze dr. Tara Palmatier, autorka tych wszystkich tekstów, które są tłumaczone na blogach podanych zutencji666. Każdy może się pomylić - nikt nie ma na głowie wytatuowanej nazwy choroby czy zaburzenia, które posiada. Więc samo wejście w taki związek o niczym jeszcze nie świadczy. Do tego takie osoby często potrafią się na początku maskować. Jednak jeśli wydarzy się krzywa akcja w trwającym już związku, to osoba ze zdrowym poczuciem własnej wartości, postawi granice. Jeśli to nie będzie wyjątkowo krzywa akcja, uświadomi drugą stronę, że jeśli sytuacja się powtórzy to koniec. Zazwyczaj sytuacja znowu się powtarza po pewnym czasie, co w praktyce oznacza koniec związku.

W przypadku osoby, która ma problemy, sytuacja zazwyczaj wygląda inaczej. A przyczyną destrukcji jest zazwyczaj niskie poczucie własnej wartość i lęki. Nikt mi tutaj nie wmówi, że jeśli ktoś tkwi latami w związku w którym jest przemoc fizyczna, psychiczna, to że z tą osoba jest wszystko ok. To samo się tyczy sytuacji, w której, ktoś raz po raz wchodzi w takie ''trudne związki'' - tu akurat ewidentnie przyczyną jest ciągle odpalany destrukcyjny skrypt w głowie.

To jednak nie oznacza, że ktoś taki jest ''sam sobie winien'' albo, że jest ''co najmniej tak samo zaburzony''. Jednak warto w takiej sytuacji szukać pomocy. Empatia, współczucie to wszytko jest fajne, ale jeśli ktoś uparcie tkwi w związku, który jest takim pociągiem bez sprawnych hamulców lub powtarza schemat niezdrowego związku, to jest coś nie tak.

To dobrze widać u niektórych osób z dda - zwłaszcza kobiet, które na partnerów wybierają sobie osoby niedostępne emocjonalnie lub z uzależnieniami lub innymi problemami itd. Zazwyczaj odgrywają one stary schemat z domu, próbując sobie zasłużyć na miłość (partner jest takim substytutem ojca) Takie osoby uważają że prawdziwa miłość jest tylko wtedy, gdy boli. Jeśli ktoś takiej delikwentce pewnych rzeczy w głowie nie poukłada, to taka kobieta jest skazana na samotność lub trwanie w toksycznej relacji z np. mężem pijakiem tyranem lub w roli wiecznej kochanki, ''partnera'', którego widzi głównie w sypialni.

[leda16]

trust21 napisał(a):
> Każdy człowiek posiada zdrowe granice akceptacji dla pewnych zachowań. Jeśli te
> granice są słabe lub zaburzone, to jest duży problem.


Nie rozpatrywałabym tych granic w kategoriach zdrowe - zaburzone, silne - słabe, raczej w wymiarze ich szerokości. A one potrafią być bardzo rozległe. Słusznie piszesz, że znaczącym jest akceptacja i tolerancja dla patologicznego zachowania. Może odwołam się tutaj do popularnej piosenki - "miłość ci wszystko wybaczy..." Rzeczywiście, wybaczy bardzo, bardzo wiele. I wydaje mi się, że to właśnie ona trzyma ofiary przy katach. Miłość, przywiązanie, wiara. Bo skoro na początku było tak dobrze, to może się uda ta miłością , zrozumieniem, tolerancją, łzami, modlitwą, uzyskać powrót do tego, co było. Przypuszczam, iż na tym etapie kocha się już nie osobę, tylko własne wyobrażenie o niej i to jest najtrudniejsze do zdeptania. Rzeczywiście, niektórym zajmuje to tylko miesiące a niektórym aż lata. Inni znów muszą się pogodzić z faktami, bo po prostu zostają porzuceni. To, co ludzi trzyma przy osobnikach zaburzonych nie jest głupotą a porzucenie ich nie wiąże się z wyrachowaniem.


Każdy może się pomylić - nikt nie ma na głowie wytatuowane
> j nazwy choroby czy zaburzenia, które posiada. Więc samo wejście w taki związek
> o niczym jeszcze nie świadczy. Do tego takie osoby często potrafią się na pocz
> ątku maskować. Jednak jeśli wydarzy się krzywa akcja w trwającym już związku, t
> o osoba ze zdrowym poczuciem własnej wartości, postawi granice.


Ależ to coś zupełnie innego niż tolerancja. Więc osoba zakochana postawi granice, ale później będzie je rozszerzać zwłaszcza pod wpływem manipulacji zaburzonego partnera.


> W przypadku osoby, która ma problemy, sytuacja zazwyczaj wygląda inaczej. A prz
> yczyną destrukcji jest zazwyczaj niskie poczucie własnej wartość i lęki.


Czyli zakładasz, że ofiara wchodzi w związek już z niskim poczuciem własnej wartości? Ale może być przecież tak, że adekwatne poczucie wartości zostało totalnie zniszczone u tej osoby przez zaburzonego partnera, co następnie wygenerowało silny lęk. Mańka na początku związku czuła się jak królowa a kiedy psychopata szantażem emocjonalnym oskubał ją ze wszystkiego, łącznie z domem a potem porzucił, trudno oczekiwać, żeby miała w wyniku tych doświadczeń wysoką samoocenę. Sam wiesz, że bordery i osobowości nieprawidłowe potrafią zgotować partnerom ogromną huśtawkę emocjonalną z przerzucaniem się od rozpaczy do nadziei i wiary w naprawę związku.


> To jednak nie oznacza, że ktoś taki jest ''sam sobie winien'' albo, że jest ''c
> o najmniej tak samo zaburzony''. Jednak warto w takiej sytuacji szukać pomocy.


Nie tylko warto, ale i należy. Są ludzie, którzy stosunkowo szybko zerwą "toksyczny" związek a trucizna zalega latami.


> To dobrze widać u niektórych osób z dda - zwłaszcza kobiet, które na partnerów
> wybierają sobie osoby niedostępne emocjonalnie lub z uzależnieniami lub innymi
> problemami itd. Zazwyczaj odgrywają one stary schemat z domu, próbując sobie z
> asłużyć na miłość (partner jest takim substytutem ojca) Takie osoby uważają że
> prawdziwa miłość jest tylko wtedy, gdy boli.


Owszem, próbują zasłużyć na miłość, ale równocześnie chcą takie osoby "uleczyć", otoczyć opieką, wspomagać, itp. Takie Samarytanki od siedmiu boleści. Wierzą, że ich starania dadzą pozytywny efekt. Ale jestem pewna, że gdyby zaburzony zaczął relację od bijatyki, natychmiast wiałyby, gdzie pieprz rośnie. "Nie bij jej, dopóki się nie przywiąże...potem już możesz" to żelazna reguła u agresywnych psychopatów. Ale 2/3 tych ludzi nigdy partnerów nie bije. To są psychopaci w "białych rękawiczkach".

[trust21]

''Nie rozpatrywałabym tych granic w kategoriach zdrowe - zaburzone, silne - słabe, raczej w wymiarze ich szerokości. A one potrafią być bardzo rozległe''

Miałem tutaj na myśli sztywne granice, ustawione we właściwym miejscu po prostu.

''Rzeczywiście, wybaczy bardzo, bardzo wiele. I wydaje mi się, że to właśnie ona trzyma ofiary przy katach. Miłość, przywiązanie, wiara. Bo skoro na początku było tak dobrze, to może się uda ta miłością , zrozumieniem, tolerancją, łzami, modlitwą, uzyskać powrót do tego, co było. Przypuszczam, iż na tym etapie kocha się już nie osobę, tylko własne wyobrażenie o niej i to jest najtrudniejsze do zdeptania. Rzeczywiście, niektórym zajmuje to tylko miesiące a niektórym aż lata. Inni znów muszą się pogodzić z faktami, bo po prostu zostają porzuceni. To, co ludzi trzyma przy osobnikach zaburzonych nie jest głupotą a porzucenie ich nie wiąże się z wyrachowaniem. ''

Ja bym leda w ogóle tego miłością nie nazwał. Faktycznie, może czasami ludzi trzyma w takich związkach naiwna wiara na lepsze jutro, jednak często to trzymają własne deficyty niestety :-(

''Ależ to coś zupełnie innego niż tolerancja. Więc osoba zakochana postawi granice, ale później będzie je rozszerzać zwłaszcza pod wpływem manipulacji zaburzonego partnera.''

Ponoć miłość rozum odbiera, jednak nie wierzę by aż tak bardzo :-) Osoba zakochana, ale jednak przy tym zdrowa, może czasami lekko je rozszerzy, ale nigdy znacząco. Granice to podstawowa sfera bezpieczeństwa. No i nie będzie tak podatna na manipulacje. Zawsze w związku idzie się na pewne kompromisy. Np. moja partnerka pali rano przy kawie. Ja papierosów nie lubię, nie cierpię tego dymu. Więc kiedy ona sobie musi dać dymek w płuco o poranku, to umówiliśmy się, żeby nie paliła przy mnie w jednym pomieszczeniu. Ale jakby mi choć raz odwaliła jakiś gruby numer, jakie mi robiła moja była, to nawet nie byłoby o czym gadać. Tu ustępstw by już nie było. Na tym tym polega.

''Czyli zakładasz, że ofiara wchodzi w związek już z niskim poczuciem własnej wartości?''

czasem wchodzi z bardzo niskim, jak najbardziej.

''Ale może być przecież tak, że adekwatne poczucie wartości zostało totalnie zniszczone u tej osoby przez zaburzonego partnera, co następnie wygenerowało silny lęk.''

Pytanie tylko, czy osoba ze zdrowym poczuciem własnej wartości, pozwoliłaby je tak zniszczyć przez toksycznego partnera :-) Ale może i tak się zdarzyć jak piszesz. W życiu bywa w końcu różnie.

''Ale jestem pewna, że gdyby zaburzony zaczął relację od bijatyki, natychmiast wiałyby, gdzie pieprz rośnie.''

No jeśli tatuś w domu bił mamę, to mogą też w tym siedzieć dalej, jak najbardziej. W końcu to znają z domu.

[erma74]

Mój wątek
forum.gazeta.pl/forum/w,35861,166167759,166167759,Chyba_uwolnilem_sie_od_partnerki_z_BPD.html

[zutencja666]

Dziękuję, pochłaniam wzrokiem i sercem.Widzę duzo podobieńst do tej pory ale wypowiem się po przeczytaniu całości.serdeczne pozdrowienia! Zuzka

[leda16]

Z każdego związku z zaburzoną(nym) osobowościowo partnerem człowiek wychodzi mocno poturbowany. Rozstanie jest niekiedy nazywane wyjściem z piekła. Najbardziej kaleczy bliska znajomość z psychopatą i niestety z borderem. Nie dziwi to zważywszy na fakt, że DSM IV i V diagnostycznie umieszczają je w jednej osi i traktuje jako dominujące, utrwalone do końca życia patologiczne wzorce zachowania. Dotyczą one zarówno kobiet jak i mężczyzn i stanowią ogromny, niedoceniany jeszcze w Polsce problem społeczny. Niekwestionowana obecnie prawda jest taka, że bordery i psychopaci nie nadają się na współmałżonków ani na rodziców. Od lat 80 -tych w USA powstało wiele programów opieki nad poszkodowanymi w takich związkach. Są zajęcia indywidualne, grupowe, praca z coachem, prowadzone przez psychologów grupy wsparcia, psychoedukacja prowadząca do nauczenia się przez ofiary unikania ponownych tego typu związków. Co więcej, część ubezpieczycieli refunduje koszty takiej kompleksowej terapii. U nas nie ma prawie nic, nie ma specjalistów doświadczonych w niwelowaniu tego typu, bardzo specyficznych kryzysów, właściwie prowadzonych grup wsparcia, kompleksowych oddziaływań. Modny od lat temat, którym zachłystują się kolorowe brukowce stanowi "molestowanie seksualne w dzieciństwie" z jego wyolbrzymionymi drastycznie skutkami i efekciarstwem typowym dla IX w. zaśmierdłej dulszczyzny. Nawet tutaj, jeszcze do niedawna, poszkodowani przez borderów byli lżeni insynuacjami "tak samo zaburzonych jak bordery", zakrzykiwani, zatupywani. Były próby wyganiania ich z forum rzekomo "dla borderów". Tą nienawistną aktywność względem ofiar zaburzeń osobowości prawdopodobnie wykazywali Dyskutanci zdiagnozowani jako borderline. Ale na szczęście, obecnie na Forum znajduje kilka osób o podobnych doświadczeniach jak Twoje "zutencja666", które na pewno chętnie Ci pomogą. Pisz śmiało o swoich problemach w związku, im więcej takich osób będzie tu zaglądało, tym lepiej. Wśród Uczestników mamy również psychologa, który w miarę wolnego czasu chętnie odpowie na Twoje pytania.

[zutencja666]

Leda16
Dzięki Ci za to.Szukam wciąż jakiejś grupy wsparcia ale chyba najlepszym pomysłem w tej sytuacji jest stworzenie grupy wsparcia samemu i znalezienia kompetentej osoby,która by taką grupę poprowadziła.Byłam dziś u psychologa,ktory zalecił poradnie współuzależnien...grup wsparcia w Wawie tak jak napisałeś nie ma.I jak zwykle pacjent zostaje sam...cieszę się,że tu trafiłam,póki co to jedyne miejsce gdzie ktoś rozumie co przechodzę.Na dniach zrelacjonuje co mnie spotkało,bo na razie próbuję sama to ogarnąć umysłem.

[leda16]

Nie mieszkam w Warszawie i pisałam o problemie ogólnopolskim. W zasadzie dobrze byłoby, aby tutaj takie forum powstało, w końcu tytuł "Borderline" już jest, ale bezpośrednie, cotygodniowe spotkanie osób poszkodowanych są wręcz bezcenne. I żeby nie zamieniły się w ścianę płaczu, potrzebny byłby psycholog pilotujący taką grupę. Oczywiście konieczna jest sieć poradni. Wszystko jednak rozbija się o kwestie finansowe.

[krzywijo]

Zutencja666, witaj.
Ja mam za sobą z borderem związek 5cio letni. Wracalam już chyba 45 razy...a za każdym razem jak odchodzi to ja jestem winna.
Mialabys może ochote na bliższy kontakt ? Może byłoby nam łatwiej....

[zutencja666]

krzywijo,
Jasne,myślę,że to dobry pomysł. Napisz do mnie na [e-mail] proszę.Zuzka

[erma74]

Ooo to juz tutaj dziewczyny nic nie popisza. A szkoda bo każdy przypadek jest inny i chętnie bym posłuchał.

[zutencja666]

erma74, popiszą, popiszą;) Chociaż mowię za siebie...:)Twoja historię przeczytałam od razu i wracalam do niej.Odniosę się w następnej wiadomości,bo nienajlepiej się mam.Chłonę czyjeś sprawy a moje ciężko przelać na "papier".Wczoraj w nocy ulożylam sobie wszystko w glowie,bo mialam niezły flow wkurwowy,że tak się brzydko wyrażę...muszę nauczyć się obslugiwać moj telefon i wtedy spłodzę moją myśl gadając do telefonu,bo jednak szybciej myślę niż piszę...

W skrócie to moja historia i ostatnie wydarzenia:

Trzymam się słabo,bo widziałam się z nim w piątek i sobotę po długiej przerwie.
To niestety ja nalegałam na spotkanie,On się migał...Chciałam sobie to ułożyć w głowie i sercu, w sumie nie żałuję tego spotkania,bo wyciągnęłam z tego dużo, gorzej,że jak się spotkaliśmy,to następnego dnia znów,mimo,że wiedziałam że to dead end:( I z znów z "mojego Marcina"wyszło zło...chciałam się rozstać w jakimś spokoju, utwierdzeniu w pewnych sprawach.Ale nie da się chyba tego ułożyć w jakąś logiczną całość. Jego nie interesują moje uczucia,tylko on cierpi i został zostawiony:(
mimo,że robił mi tyle krzywdy,nie wracał na noce...odcinał się,robił hardcore!

Byłam z nim prawie 4 lata,mieszkaliśmy ze sobą przez ten czas.Zaczęliśmy ze sobą mieszkać bardzo szybko,bo po 2 miesiącach znajomości od listopada 2014.(pierwszy raz mi się to przydarzyło,bo związki zaczynałam od przyjaźni).
W tamtym roku uciekłam od niego na 2 miesiące a później on się do mnie wprowadził i po chwili było to samo... . Ale były okresy,że on ze mną w ogóle nie rozmawiał.Nie chciał usiąść i porozmawiać o nas,każda próba rozmowy kończyła się fiaskiem i jego wychodzeniem.

Ja jestem rocznik 80.Chciałam mieć już rodzinę,ale wiem,ze z nim to niewykonalne.Bo ile można nianczyć duże dziecko,które jest kompletnie niereformowalne?!
i nie chce się nawet leczyć.Robi jakieś pozorne ruchy...
Moje powody bycia w toksycznym związku...?
Trzeba sie nad tym zastanowic....ja zadaje sobie to pytanie codziennie...upokarzanie, nie wczuwanie sie w to co ja czuje, moi bliscy...nie dbanie o moje potrzeby...

Wydaje mi sie,ze ja caly czas mam nadzieje go naprawic,bo pamietam te swietne chwile ale musimy scalic w jednosc ta osobe.Od tego zalezy nasze postrzeganie tej osoby...
Ja mam problemy emocjonalne w zwiazku z tym,ze zabraklo w ktoryms momencie mojego zycia mojego ojca.Oboje rodzice maja wolne zawody i moj ojciec jak mialam lat 9 przeprowadzil sie na Mazury...byl niedostepny emocjonalnie...stad u mnie niskie poczucie wartosci(oczywiscie nie glownie) i zazdosc,ktora mnie zzerala nawet jak moj partner byl mi wierny...
Ja to wszystko w duzej mierze rozumiem, mam spory wglad w siebie ale w zycie nie umiem tego wprowadzic...
Myslę często o tym jakiego chcialabym miec partnera.Mi to pomaga,bo wiem ze Marcin nigdy temu nie sprosta...On sam twierdzi,ze chyba nie uda mu sie miec rodziny i ze nigdy nie bedzie szczesliwy.
Wczesniej byl pewien ze zalozy ja ze mna...ale ja to czuje,ze to by nie wyszlo:(

[zutencja666]

kilka slow o "moim"M...
To jest dla mnie uzależnienie od drugiego człowieka,silne jak narkotyk.Ja też czułam się przy nim zdrowa, szczęśliwa,czułam,że możemy razem wszystko,ale chodziłam na terapię,chociaż nie czułam potrzeby. Ale u nas to było tak,że potrafiło być przez max tydzień cudownie,euforycznie wręcz,wspólne plany, marzenia,rozmawianie o dzieciach,psach,domu.Potem u niego brutalny odwrót i znów straszliwa depresja.Narzekanie,dołowanie mnie, siebie, brak perspektyw, nierozmawianie, opryskliwość.A ja się dwoiłam i troiłam,żeby go z tego gówna wyciągnąć tracąc całą energię na niego...On nie skończył studiów Informatycznych,ale pracował w branży kiedyś.

Jak się zaczęliśmy spotykać to robił chałtury jakieś ale prawda jest taka,że nie dość,że wyciągałam go z depresji,to go utrzymywałam przez połowę związku.On stracił dwa razy pracę przez alkohol,raz twierdził,że już nie był w stanie pracować w takim gównie,innym razem też coś było nie tak...Wiecznie znudzony,narzekający,na zewnatrz przy ludziach dusza towarzystwa,bajerant lasek,jest dość przystojnym facetem i szalenie inteligentnym ale...podniósl na mnie rękę kilka razy, twierdząc,ze go sprowokowałam, postawiłam pod murem pytaniami jak on to mawiał. Że on miał piekło w domu i nie mogę z nim tak postępować.Ja nigdy nie byłam nachalna,ale chciałam w kóńcu usiąść pogadac co dalej,tym bardziej,że nie wracał do domu na noce,miał niespożyte ilości energii po alkoholu,to wiem na pewno,bo nie raz bawilismy się do rana.Ale ja już nie mam potrzeby,zeby imprezowac jak nastolatka,choć jestem towarzyską osobą. A jego jak to mawiał nosiło...wracał często poobijany,nie raz,nie dwa trafiał na wytrzeźwiałkę a ja umierałam ze stresu w domu co mu się stało.Próbował rzucić alkohol,ale udawało mu się to tylko raz na miesiąc,później mnie oszukiwał,że nie pije.
Co i raz zadałam sobie pytanie co ja robię z takim menelem...ale wciaż widzialam w nim czlowieka,ktoremu trzeba pomoc...

[trust21]

Zapoznaj się z terminem dda, bo prawdopodobnie miałaś do czynienia z osobą, która ma ten syndrom. Żeby miał bordeline, to z tego opisu nie widać. Powiedz jeszcze czy mówił ci coś o zasługiwaniu na miłość?

[erma74]

Nie wiem jak duze miało to dla niej znaczenie i czemu tak często to powtarzała, ale moja Kaśka BPD prawie, ze kazdego dnia zadawala mi pytania:
"Czy nigdy mnie nie zostawisz?"
"Czy już do końca życia bedziesz ze mną bez względu na to co sie wydarzy?"
Itp

[zutencja666]

To samo z Marcinem,mimo,ze lamal wszelkie zasady...przekraczal granice, i testowal wciaz moje...kiedys mu napisalam kartke po jakims straszliwym wydarzeniu:Tylko dziecko kochamy za to,ze jest a doroslego za to kim jest".jego odpowiedz:kazdego trzeba kochac mimo wszystko...

[zutencja666]

trust21,termin mi jest znany,ale nie sądzę,że tędy droga...chociaz i tego nie wykluczam...

Wczoraj pisałam w wielkim skrócie i lekkim chaosie,bo mam dużo na głowie i nie spię ostatnio za dobrze...

Praktycznie codziennie mówił,że nie zasługuje na miłość,powinien być wyskrobany!!!:(że tak mu mówiła jego matka nie raz:( Ojca zupełnie nie znał i nawet nie mógł się od swojej własnej matki dowiedzieć kto im był:( Matka omnibus,menipulacja full,nadpobudliwa,nie radzaca sobie w zyciu,wydzwaniajaca 50 razy dziennie to synka,ktory jej neinawidzi i traktuje jak scierwo:(

Często mowol zebym go tylko kochała i przytulała.I czy nigdy go nie zostawię...pozniej dystansowal sie do swojej slabosci przywalajac jakis sarkastyczny zart...

Miał wieczny lęk,że go zostawiam...sam prowokował awantury,był w stanie mi wmawiać wiele rzeczy,czesto musialam wyjsc z domu bo balam sie jego agresji...potem płakał jak dziecko,że czuje się samotny,niechciany,żebym go tylko kochała,że on się poprawi....nigdy w zyciu nie pomyslał o mnie w tym wszystkim,zawsze jemu było najgorzej,najsmutniej...mial niepamiec faktow,albo udawal,ze nie pamieta...
Potwornie często zmieniał mu się nastrój, jakby ktoś włączył czy wyłączył jakiś pstryczek,wieczne uczucie pustki, nie kontrolował wybuchów gniewu,patologicznie kłamał i bardzo często nie objawiał wyższych uczuć jak się coś stało komuś,jakby nie umiał współczuć....bardzo często zachowywał się lekkomyślnie,musi być adrenalina,bo jak jej nie ma to jest nudno i za stabilnie.. Wywlekał bardzo często nie tylko moje tajemnice,ale i innych ludzi,czasami czułam się tak zażenowana tym zachowaniem:(

Miał ostro zaburzony obraz siebie.Raz był kupą gówna,która się do niczego nie nadaje a potem zajebistym,inteligentnym gościem,który może wszystko.
Myślę z całą pewnością,że mnie zdradzał ale o tym w innym mailu...bo to na razie potwornie bolesne dla mnie...
jego depresja przeplatała się ze stanami euforycznymi,stąd moje przypuszczenie dodatkowo choroby afektywnej dwubiegunowej też, ma na pewno nerwice.Potrafil nie spac 2 dni,wkrecajac sie w prace lub na imprezie.Nigdy nie bral narkotykow,za to jak zaczynal pic alko to nie mial umiaru i czesto gdzies zapypial,w knajpach,oparty o sciane.Kilka razy trafial na wytrzezwialke,w tym roku zgubil juz 5 telefonow,2 razy karty,dokumenty,zostawial ciuchy....

Jestem w wykształcenia psychologiem,choc nie skończyłam studiów,i głownie zajmowałam się psychologią zwierząt,i jestem początkującym behawiorystą psów,ale jakieś pojęcie mam o sprawie...z duza pewnością mogę stwierdzić że on to ma,zważywszy jeszcze na jego dzieciństwo.

Kto kogo zostawił....?ja uwazam,że on mnie...nie rozmawiał ze mną miesiąc,spotykał się z róznymi ludzmi,były tez kobiety,widziałam jakieś wiadomości na fb,smsy,bajerowanie...a ja ja ta pinda siedziałam w domu i płakałam.Chociaż jak wzięłam się za siebie,wystroilam,byłam uśmiechnieta nawet na pozór i gdzieś wieczorem wychodziłam to widziałam,że jego aż skręca.Oczywiście wtedy zaczęły się próby rozmawiania...mam wrażenie,że on czerpał radość z tego,że ja umieram...że się przez niego czuje,jestem stłamszona.Czuł wtedy,że jest coś warty....
Odeszłam od niego 26 lipca,kiedy wywlekł mnie z łożka o 5 nad ranem,wrzeszcząc na mnie i szarpiąc. Następnego dnia zgłosiłam to policjantom których spotkałam ale powiedziałam im,że nie zostaje w mieszkaniu,więc nie zalożyli mi niebieskiej karty.Ale jest adnotacja.
C.d.n

[leda16]

zutencja666 napisał(a):
> Praktycznie codziennie mówił,że nie zasługuje na miłość,powinien być wyskrobany
> !!!:(że tak mu mówiła jego matka nie raz:(


Słyszałaś jak mu to mówiła, czy bezkrytycznie wierzysz w jego kłamstwa? Ale zakładając, że tak jednak było, na jakiej zasadzie sądziłaś, że mężczyzna wychowany w skrajnej patologii będzie się zachowywał normalnie?Facet, który nigdy nie widział jak funkcjonuje normalna kochająca się rodzina, Tobie i Twoim dzieciom taką rodzinę stworzy? Przecież z książek się tego nie nauczy!


( Matka omnibus,menipulac
> ja full,nadpobudliwa,nie radzaca sobie w zyciu,wydzwaniajaca 50 razy dziennie t
> o synka,ktory jej neinawidzi i traktuje jak scierwo:(


I myślałaś że za seks, który mu dajesz, Ciebie będzie traktował inaczej? Przecież sednem miłości nie jest seks lub dosadniej - kopulacja, tylko uczucia wyższe, których on nie ma dla nikogo, skoro nie ma ich nawet dla własnej matki.


.z duza pewnością mogę stwierdzić że on to ma,zważy
> wszy jeszcze na jego dzieciństwo.



No, ale czemu to dla Ciebie takie ważne, co on "ma"? Nie ma warunków do założenia rodziny, nie potrafi funkcjonować w roli męża i ojca i to Ci powinno wystarczyć.

mam wrażenie,że on czerpał radość z tego,że ja umieram...że się
> przez niego czuje,jestem stłamszona.


Czyli traktował Cię jak ścierwo. Tak, jak matkę, która jednak z obiadkami do dorosłego chłopa ganiała mimo, że taka "niezaradna"


> Odeszłam od niego 26 lipca,kiedy wywlekł mnie z łożka o 5 nad ranem,wrzeszcząc
> na mnie i szarpiąc. Następnego dnia zgłosiłam to policjantom których spotkałam
> ale powiedziałam im,że nie zostaje w mieszkaniu,więc nie zalożyli mi niebieski
> ej karty.Ale jest adnotacja.


No i idąc za ciosem należy zgłosić na policję wniosek o ściganie i ukaranie naruszenie Twojej nietykalności cielesnej. Z samej adnotacji nic Ci nie przyjdzie.

[leda16]

zutencja666 napisał(a):
> Wydaje mi sie,ze ja caly czas mam nadzieje go naprawic,bo pamietam te swietne c
> hwile ale musimy scalic w jednosc ta osobe.Od tego zalezy nasze postrzeganie te
> j osoby...


Bardzo trafne spostrzeżenie i w zasadzie zgodne z tym, co mówią badania na ten temat, natomiast Twoje oczekiwania są całkowicie rozbieżne z rzeczywistością. Nie wiem, czy Twój partner miał więcej z bordera czy z psychopaty, ale - wg stosunkowo świeżych odkryć zaburzenia osobowości są warunkowane neurobiologicznie. Dlatego też są słabo podatne na psychoterapię a Ty im szybciej uwierzxysz (bo empirycznie tego nie sprawdzisz, że -
- nie naprawisz jego genetyki swoją miłością
- nie spowodujesz, że dzięki Twojemu "zrozumieniu" i niańczeniu jego neurobiologia zacznie
funkcjonować właściwie,
- nie wypłaczesz i nie wymodlisz dla niego właściwej neurobiologii.
Zamiast więc tracić czas na pielęgnowanie zadanych Ci ran i złudzeń, raz na zawsze odetnij się od tego faceta, zablokuj komórkę, swój profil na fb i możliwość jakichkolwiek kontaktów. Przestań roić, że on nadaje się na męża i na ojca Twoich dzieci, bo każdy specjalista Ci powie, że się nie nadaje! Erma, Trust - gdyby radykalnie nie zerwali kontaktu ze swoimi partnerkami, byliby wciąż tam, gdzie Ty teraz i coraz bardziej pogrążaliby się w odmętach ich destrukcyjnego działania. Owszem, wychodzenie z traumy jest bardzo ciężkie, ale trwanie w niej jeszcze bardziej. I niszczy Cię psychicznie.


> Myslę często o tym jakiego chcialabym miec partnera.Mi to pomaga,bo wiem ze Ma
> rcin nigdy temu nie sprosta...On sam twierdzi,ze chyba nie uda mu sie miec rodz
> iny i ze nigdy nie bedzie szczesliwy.


A pies drapał jego szczęście! To już w ogóle nie powinno Cię obchodzić, to wyłącznie jego problem.


> Wczesniej byl pewien ze zalozy ja ze mna...ale ja to czuje,ze to by nie wyszlo:
> (


No i uświadom sobie wreszcie, że Ty tego nie "czujesz". Ty to już wiesz! I nigdy więcej czujem żadnych wyborów życiowych nie dokonuj, tylko wiedzą i rozumem.

[erma74]

Bardzo trudno jest czasem wykonać pewne rzeczy o których piszą forumowicze, ale mogę Ciebie zapewnić z własnego doświadczenia zutencja666, że rady leda16, ovonella czy innych podobnie wypowiadających się osób, o tym żeby odciąć się totalnie od partnera BPD (zasada zero kontaktu) to jedyna droga do tego żebyś nigdy więcej nie popadła w to bagno. Oni nigdy sie nie naprawią. Ja tkwię w takim postanowieniu od kilku ładnych tygodni, jest naprawdę coraz lepiej. Chociaż nie ukrywam, ze miewam jeszcze chwile słabości i myślę. Ale to trwa krótko i jest raczej normalne po takiej traumie. Bądź silna, nie dawaj wkręcić sie w żadne spotkanie, przeprosiny, obietnice i nie łudź się, ze moze może będzie dobrze. NIE, NIGDY NIE BĘDZIE DOBRZE. Powodzenia w wytrwałości!

[zutencja666]

Staram się na maxa brać te rady do siebie i zastosować! Od dwóch dni jestem spokojniejsza,bo nie przeglądałam starych smsów, nie analizuje...nie słucham nagrań rozmów,które w którymś momencie zaczęłam nagrywać,żeby móc do tego wrócić i otrzeźwieć. Wiem,że to jest długi proces ale na szczęście mam trochę teraz innych spraw na głowie i już nie rozmyślam co chwila o nim.Wieczory są najgorsze...bo jak było "dobrze" to uwielbiałam spac z Marcinem,paradoksalnie czułam się bezpiecznie i zasypiałam jak dziecko.Lubiliśmy sobie czytać na głos książki,grać w łożku w planszówki,wygłupiać się jak para dzieciaków.Wiem,że to se nevrati ale jest duża tęsknota za tymi chwilami...
A teraz sobie mysle,ze on juz z kim innym moze zasypiac tak wtulony i mnie to zabija...
Ja już nie mam złudzeń,że go naprawię...chciałabym Mu pomoc...miałam taki pomysł,żeby jego terapeucie zanieść dowody jego hardcorowych zachowań,nagrania rozmów,smsy...już mi trochę opadło i stwierdziłam,że pies mu mordę lizał,nie obrażając psa:)

choć wciąż się czuję w jakiś sposób za niego odpowiedzialna...nie ma nikogo...chorą matkę,która prócz przynoszenia mu jedzenia tak naprawde nie jest w stanie go wesprzec emocjonalnie...ma znajomych a nie przyjaciół...wiem,ze sam sobie jest winien,że potracił ludzi wokół siebie...niewiele osob wie,że jest chory,widzą,że zachowuje się czasem nie do końca normalnie,ale twierdzą,że jest trzepnięty i taki jego urok,bo on potrafi zakręcić jak mało kto.Jest organizatorem kilku siatkówek w tygodniu i zrzesza sporo ludzi, organizuje tez imprezy po siatce...więc ma dostawę " świeżej"krwi. Ciagle poznaje nowych ludzi. Ma sarkastyczny żart,czasem testuje granice lekko kogoś obrażając,żeby później wejść komuś w d...za przeproszeniem.Daje,zabiera...full manipulacja...

On nie chce mieć ze mną kontaktu na szczęście i nie sądzę,żebym nagle zaczął wykazywac incjatywę. Po naszym spotkaniu sprzed kilku dni stwierdził,że to ja go zostawiłam w "naszym mieszkaniu" a ostatnio jak zwykle obraziłam się i wyszłam.I że zaraz stwierdzę,że to przez jego zachowanie i to mój punkt widzenia.I ze tak się własnie przejawia nasze niedopasowanie i wzajemne niespełnianie oczekiwań.I że nie mamy sobie nic do zaferowania!!!(to mnie najbardziej uderzyło! ze moja miłość,oddanie,stawanie na rzęsach jest g...warte dla niego).I że on czuje się jak bezdomny,samotny przygłup skazany na porazkę... już po tych smsach zamilkłam i mimo,że kusiło mnie,żeby coś dopisać nie zrobiłam tego i póki co twardo się tego trzymam...

amen.

[trust21]

Moja pierwsza myśl z twojego opisu to było właśnie dda. DDA nie czują się warte kochania, dlatego często mówią, e nie zasługują na miłość. Często jest tak, że gdy jest dobrze i stabilnie w relacji to ją sabotują, wszczynają awantury itd. No ale z Twojego opisu to wygląda faktycznie na głębszy problem. Pierwsze co się rzuca w oczy z Twojego opisu, to jest niestabilny obraz siebie. Raz czuje się że jest zajebisty a raz czuje się jak gówno. Do tego ma akcje, że potrafi nie spać 2 dni. To mi wygląda na CHAD. jeśli te zmiany są często, to może mieć po prostu CHAD z szybką zmianą faz. I tak na prawdę CHAD już tu by wystarczył, żeby Ci takie numery robili; żadne bodreline nie byloyby nawet tu potrzebne. Z drugiej strony, CHAD i bpd często występują razem.

Ale tak na prawdę to nie jest istotne co mu jest. Istotne jest to, że traktował Cię jak gówno a Ty na to pozwalałaś. Do tego jeszcze próbował się tłumaczyć swoją sytuacją w domu, co miało prawdopodobnie zmusić Cię do jeszcze większych poświeceń. Kawał skurwysyna i tyle.

A odpowiedzialna możesz być tylko za siebie, a nie za niego. Twoje poświęcenie nigdy nie byłoby docenione, bo tacy ludzie nie potrafią tego zrobić. Nigdy też nie mają takie historie dobrego zakończenia. Nie uratujesz go, możesz uratować tylko siebie, całkowicie odcinając się od niego. Rola związkowego ratownika ZAWSZE kończy się złe.
Czas iść w Twoim przypadku na porządną terapię moim zdaniem.

A co dotychczas robiłaś na tej terapii?

[leda16]

Moim zdaniem to symptomy typowe dla psychopatycznej manipulacji. On nie czuje się jak guano. On odwołuje się do Jej opiekuńczości, współczucia i chęci pomocy. Wrzeszczy i szarpie, bo go to rajcuje, jest pewny swojej bezkarności i wie, że ona i tak wróci. Zresztą ma już pewnie następną ofiarę. Co do konieczności terapii - pełna zgoda. No i definitywnie kopnąć gnidę w zadek. Bez tego szkoda czasu na terapię.

[zutencja666]

Ja dostałam diagnozę CHAD wiele lat temu,potem okazało się,że mam boleriozę i problemy hormonalne,więc lekarze zastanawiali się czy to nie to...chociaż mogło się równie dobrze wszystko nałożyć.U mnie to było dość lekkie,choć w 2010 roku nie spałam prawie 7 dni...i wylądowałam na neurologii.Brałam przez kilka lat lit i zgodnie z zaleceniami lekarza odstawiłyśmy mi leki.Funkcjonowałam dobrze do czasu kiedy zaczęło się chrzanić w związku z Marcinem. Brałam b.małe dawki ale na mój organizm to działało,bo przestałam mieć dołki i górki.Jestem stabilna od paru lat.Porównywałam Marcina stan do mojego.Często o tym rozmawialiśmy. Wydaje mi się,że to jednak nie to,bo jemu się te fazy w ciągu dnia zmieniały po kilkanaście razy a czasami tkwił w depresji po tydzień,10 dni.Moim zdaniem kombos,może miec i to i to...ale nie mi oceniać,od tego są specjaliści.

To prawda,jestem na etapie szukania.Dostałam już skierowanie do psychologów z Interwencji Kryzysowej.Wybieram się na dniach.Muszę tez wrócić do sportu i innych moich zainteresowań,bo póki co wieczorami siadam z winem,cydrem,piwem w ręku.

Przez dwa lata chodziłam do psychologa i przerabiałam tematy z ojcem i oczywiście na tapecie był ciągle mój związek...

[trust21]

''Wydaje mi się,że to jednak nie to,bo jemu się te fazy w ciągu dnia zmieniały po kilkanaście razy a czasami tkwił w depresji po tydzień,10 dni.Moim zdaniem kombos,może miec i to i to...ale nie mi oceniać,od tego są specjaliści.''

CHAD może też występować z bardzo szybką zmianą faz. Nazywa się to ultra-rapid cycling. Czasami typy CHADu mogą się zmieniać u tej samej osoby.
Ale to już nieistotne. Ważne abyś teraz uwolniła się od tego faceta.

[trust21]

*mała korekta. Taka dobowa zmiana faz określana jest jako ChAD z okołodobową zmianą faz (ultradian cycling bipolar disorder).

[zutencja666]

Trust21,
Kurcze,wydaje mi sie ze bym to rozpoznala przez tyle lat.Ludzie z CHAD nie maja az tak diametralnie zmiennego obrazu siebie...oczywiscie to dosc istotne dla mnie...z tego co wiem bierze Depakine czyli stabilizator...troche mu to pomagalo ale nie zmienilo moim zdaniem postrzegania swojej osoby.Ale bral go w kratke...no i alko do tego w ilosciach hurtowych...ale cholera wie co on ma i chyba sie nigdy tego nie dowiem.
Jakie leki bierze sie przy bordeline?procz terapii,z tego co slyszalam najlepiej w duchu psychoanalizy.Tez stabilizatory?

[trust21]

''Kurcze,wydaje mi sie ze bym to rozpoznala przez tyle lat.''

Nie sądzę. Nie tylko dlatego, że nie jesteś specjalistą, ale także dlatego, że jesteś z nim emocjonalnie związana co utrudnia obiektywizm. Ktoś by go musiał porządnie przebadać.

''Ludzie z CHAD nie maja aż tak diametralnie zmiennego obrazu siebie.''

Spójrz na to z innej strony. W CHADzie, w okresie manii, taka osoba czuje się niczym bóg, by zaraz w momencie dołka poczuć się jak g. No to jest dosyć mocno niestabilny obraz siebie.

''Jakie leki bierze sie przy bordeline?''

Takie same jak przy CHAD. Dokładnie zależy to od psychiatry co tam przepisze. Ale w przypadku bpd te leki mają tylko za zadanie przyciszyć trochę, dzięki czemu np. lepiej prowadzi się terapię z taką osobą.

[zutencja666]

Po prostu porównywałam swoje stany z jego.Ja miałam mani przez miesiąc a obezwładniającą depresję przez tydzień i tak przez długi czas,później to się odwróciło. Ale obraz siebie miałam w miarę stabilny.Czułam,że jestem bardziej elokwentna w manii i bardziej się sobie podobałam a w depresji czułam się gównianie psychicznie i miałam lęki ale nie myślałam o sobie jak o g...miałam tylko poczucie bezsensu istnienia i lęku o moich rodziców,ich śmierć... On sam też sam się skłaniał ku borderline a diagnosta wciąż go diagnozuje a może już to zrobił ale ja o tym nie wiem.
Ps.Trust21, to Ty jesteś tym psychologiem na forum,tak?

[trust21]

Nie możesz przerzucać przebiegu swojego chadu na innych. CHAD to różne i różne długości manii/hipomanii i depresji. Jest nawet CHAD o przebiegu sezonowym.

Co do mnie, to jestem zwykłym użytkownikiem tego forum. Nie jestem psychologiem. Byłem kiedyś w toksycznym związku.

[zutencja666]

Alez oczywiście,że nie ale probowałam przynajmniej wstępnie,po swojemu go zdiagnozować i pomóc...bo nie mogłam juz znieść tego wszystkiego.Jakoś objąć to rozumem, nazwać,żeby nie zwariować.
Wysyłałam na rezonanse głowy, plywy,bo często skarżył si na ucisk w glowie, szumy, pisk...nic nie wykryło...słuch ponaprzeciętny, MRI w porządku.Stawałwm na rzęsach,żeby wiedzieć co mu jest i go uleczyć ..

[leda16]

zutencja666 napisał(a):

> Trust21,
> Kurcze,wydaje mi sie ze bym to rozpoznala przez tyle lat.Ludzie z CHAD nie maja
> az tak diametralnie zmiennego obrazu siebie..


Masz całkowitą rację. Każdy psychiatra Ci to powie.

.z tego co wiem bierze Depakine czyli stabilizator...troche mu to pomagalo


Bo Depakine pomaga epileptykom a nie borderom :)


> Jakie leki bierze sie przy bordeline?procz terapii,z tego co slyszalam najlepie
> j w duchu psychoanalizy.Tez stabilizatory?


Ostatnio modna jest terapia dialektyczna a leki głównie uspokajające.

[leda16]

Tyle, że takiego CHAD w realu się nie spotyka :)

[zutencja666]

Jakiego?:)

[leda16]

Z dobową zmianą faz.

[trust21]

No i tu się grubo mylisz.
ChAD z okołodobową zmianą faz (ultradian cycling bipolar disorder), gdy oba bieguny choroby ujawniają się, nieraz kilkakrotnie, w okresie 24–48 godz.
online.synapsis.pl/Choroba-afektywna-dwubiegunowa-ChAD-podstawowe-informacje/ChAD-odmiany-i-typy-choroby.html

Poza tym znacznie więcej niż w polskim internecie, w anglojęzycznym jest na temat tego typu chadu.

[leda16]

Nie mylę się Trust, bo to moja branża zawodowa znana z wieloletniej praktyki klinicznej :( . Rzeczywistość szpitalna a i ambulatoryjna jest inna, niż bałamutne kryteria diagnostyczne hulające w internecie. Zresztą na takiej bazie prawa wykonywania zawodu i specjalizacji nigdy nie uzyskasz. A w ogóle, po co te bezpłodne przepychanki, skoro i tak każdy pozostanie przy wnioskach i wierze we własne doświadczenia życiowe? Nie lepiej zająć się opracowaniem systemu ostrzegawczego przed osobowościowo zaburzonymi dla przeciętnych ludzi, nazwać uczucia ofiar i zrozumieć, dlaczego taka patologia przyciąga je jak ćmy do ognia i skrzydła sobie opalają? Przecież dla każdego takie informacje będą przydatne w przeciwieństwie do tego, co jeszcze do niedawna tutaj się działo - zmasowana obrona patologii uczuciowej, moralnej i "dowalanie" osobom pokrzywdzonym.

[trust21]

Nie mogę teraz za bardzo rozpisywać, więc moja odpowiedź będzie krótka.

''Nie mylę się Trust, bo to moja branża zawodowa znana z wieloletniej praktyki klinicznej :( . Rzeczywistość szpitalna a i ambulatoryjna jest inna, niż bałamutne kryteria diagnostyczne hulające w internecie.''

Leda, bądźmy szczerzy. To że w swojej wieloletniej praktyce nie spotkałaś osoby z tym typem chadu,nie oznacza wcale, że go nie ma. Jeśli został on wyodrębniony, to na postawie praktyki, obserwacji. To jest trochę tak, jak chadem o przebiegu sezonowym. Wszyscy wiemy, że bywają osoby, które w okresie jesień-zima mają depresje, a pobudzone są na wiosnę i lato. Ale, że to może wynikać z choroby afektywnej dwubiegunowej, to mało kto to wie.

Ale to tak na prawdę nie jest tu istotne.

''Nie lepiej zająć się opracowaniem systemu ostrzegawczego przed osobowościowo zaburzonymi dla przeciętnych ludzi, nazwać uczucia ofiar i zrozumieć, dlaczego taka patologia przyciąga je jak ćmy do ognia i skrzydła sobie opalają? Przecież dla każdego takie informacje będą przydatne w przeciwieństwie do tego, co jeszcze do niedawna tutaj się działo - zmasowana obrona patologii uczuciowej, moralnej i "dowalanie" osobom pokrzywdzonym.''

Myślę, że powinna być mądra psychoedukacja w szkole. To może zapobiegłoby wielu tragediom.

[mazurek99]

U mnie minęło już 7 tygodni. W zeszły weekend miała urodziny, odpisała mi, ze to co się stało to dla niej za dużo i nie chce do tego wracać. Po rozmowie z jej rodzicami, mowila, ze jak ja mogę teraz tak nagle przestać się starać, widziała moje zdjęcia z papierosami i jak ja mogę wracać do starych nałogów, ze sadziła, ze będę bardziej cierpliwy i będę czekał. Analizuje to wszystko każdego dnia i powiedzenie komus prawdy w oczy co do traktowania drugiej osoby nie jest powodem do tak obrzydliwego zachowania. Nie potrafię sobie tego racjonalnie wytłumaczyć, wielka miłość na całe zycie teraz wielka nienawiść? Byłem już w dłuższych związkach i nigdy się tak nie starałem jak dla niej. Wyrzuciłem ja ze znajomych, ale ona mimo to dalej mnie obserwuje, dlaczego to robi? Skoro nie chce się spotkać i mówi każdemu jaki byłem okropny?

[zutencja666]

mazurek99,

To "mój M".też stwierdził,że za bardzo go boli i takie rzeczy tylko na odległość... I że nie wie czy spotkanie to dobry pomysł,bo jest w średniej formie i nie chce się rozklejać...

Ja mam wrażanie,że do nich w ogole nie dociera ogrom spustoszenia,które robili...liczy się tylko to,że ktoś ich śmiał zostawić...tak jakby mieli niepamięć swoich zachowań.Ja rozumiem,że oni odbierają świat inaczej ale to jest niepojęte,że można wymazać swoje przewinienia i zwalić wszystko na drugą stronę...Moim zdaniem ona ma lęk przez zmierzeniem się z prawdą,kompletnie nie chce tego roztrząsać znów,bo to jak grzebanie w ranie...

Mój border na spotkaniu był kawałem chama,dopiekającego mi,odpowiedającego półsłówkami,zero konatku ze swoimi uczuciami.Jak skończylismy rozmowę byłam w opłakanym stanie,ja nie płakałam,ja wyłam.Po kilku minutach przyszedł jeden,drugi, piaty sms,propozycja zobaczenia się jeszcze na chwilę,obejrzenia wspołnie filmu,zjedzenia razem kolacji...Nie zgodziłam się,po czym po poł godziny zmiękłam i się zobaczyliśmy....

Ja też mówię moim przyjaciołom i co poniektórym znajomym o tym jak strasznie mnie Marcin traktował,wyrzucam swój ból...ona ma inny obraz niż w rzeczywistość,więc też musi wypuścić te emocje.Tylko Ty wiesz jaka była prawda, a przede wszystkim co czułeś kiedy ona się tak zachowywała.

[zutencja666]

leda16

Staram się nie mieć tej nadziei,chciałabym,żeby umarła.Nie zamierzam w ogóle się kontaktować z nim.Ale na razie to zbyt świeża sprawa...Ja też nie wiem do kogo mu bliżej...Sam kiedyś powiedział,że zastanawia się czy aby nie jest psychopatą...przeraziło mnie to...ostatnio byłam na wykładzie o wdzięcznym tytule "Psychopata też człowiek?" i gro psychopatów podobno jest chirurgami...trochę się uśmiałam przez łzy,bo Marcin marzył,żeby być chirurgiem....zdaje sobie sprawę,że może być to przypadek ale nigdy nie ruszała go krew, brutalne sceny w filmie...coś jest na rzeczy moim zdaniem...Nie roję sobie,że nagle się zmieni i będzie odpowiedzialny, uśmiechnięty, dobry,jak w tych euforycznych chwilach...już dawno wiem,że to nie materiał na męża i ojca moich dzieci...
Mieszkamy już od 26 lipca oddzielnie,zdarzyło nam się spotkać 2 razy ale koniec.Mam tylko cichą nadzieję,że nigdzie na niego nie wpadnę...mam takie ścieżki emocjonalne,których unikam jak ognia.I wracam na stare śmieci,czyli na moje Powiśle.To też jakaś zmiana....w tej dzielnicy dobrze się czuję i nie kojarzą mi się z nim.Najchetniej bym dała dyla znów do Australii,ale póki co trzymają mnie tutaj rodzice i przyjaciele i wiem,że wyjazd byłby polityka strusia...

Jestem na tym etapie,że mimo wyrządzonych krzywd dobrze mu życzę, bo wiem,że to chory,nieszczęśliwy gość,który miał tylko ulotne chwile szczęścia.Ja póki co podobnie,niewiele rzeczy mnie cieszy ale potrzeba na to czasu.

[leda16]

zutencja666 napisał(a):
Jestem na tym etapie,że mimo wyrządzonych krzywd dobrze mu życzę, bo wiem,że to
> chory,nieszczęśliwy gość,


Błąd myślowy - zaburzenia osobowości nie są chorobami psychicznymi a on jest szczęśliwszy od Ciebie, bo związek z Tobą nie był dla niego żadną traumą, wręcz przeciwnie - rajcowało go psychiczne znęcanie się nad Tobą. Odszedł również bez żalu a Ty jeszcze długo będziesz cierpieć. Ale może nie w tych kategoriach - po prostu, zwyrodniała moralnie gnida.

[zutencja666]

Jak zwał,tak zwał, nie wiadomu co mu jest...;/czasami żałuję,ze nie umiem go znienawidzieć..
A jak to jest z zaburzeniami seksualnymi u borderow?jesli to zaburzenie osobowosci,to moze tez preferencji seksualnych...?

[leda16]

W żadnym wypadku preferencji. Ale seks nie jest u nich wyrazem miłości, tylko przyjemności wypływającej z dominacji nad uzależnionym partnerem i narzędziem manipulacji.
Jednak wracając do tematu, to dobrze, że nie jesteś w stanie go znienawidzi, ponieważ jest to uczucie ogromnie destrukcyjne dla każdego normalnego człowieka. Tak się właśnie zastanawiam, czy w tej chwili Twoje uczucia nie są podobne do stanu żałoby (fazy buntu) po utracie złudzeń?

[zutencja666]

Na pewno przechodze fazy żałoby...w koncu kawał czasu wspolnie przeżyliśmy i rozne podbramkowe sytuacje.Tak się zastanawiam,bo moim zdaniem on miał jakieś zaburzenia preferencji seksualnych.Udzielał się na niejakim zbiorniku, i znalazlam kiedys jego profil ze zdjęciami.Pokazywał nagie ciało,co więcej wrzucił filmy jak się kochamy☹️fakt ze bylo niewiele widać ale to dla mnie byl szok...nasze prywatne zdjęcia na pokaz!:(dlatego odeszlam od niego w tamtym roku na 2 miesiace...zagroziłam policją,zabrałam jego dysk i powiedzialam,ze ma wszystko przy mnie kasować. jeszcze jeden straszliwy numer mi wykreci,ale nie mam sił psych.zeby to opisywać. A ja głupia myslalam,ze on jest tak samotny i niedowartosciowany,ze wrzucił to między innymi,zeby się lepiej poczuć ...mial na tym profilu rownież "kobiety" z penisami...Jak w koncu zadałam mu pytanie "dlaczego", stwierdził,ze znudziły mu się pornosy i czasami bejeruje tam laski,bo nie chciał mnie zdradzac A ja na to,ze dla mnie to juz jest zdrada!ale potem pomyslalam tez o tym,że rzrczywiscie ja nie mialam takich potrzeb jak on,poza tym przestało się układac w łożku,bo ja mu juz nie ufalam.Myślę,że mogł byc biseksualny,chociażby z tego powodu,że miał pewną słabość do facetów...nie wiem czy chodziło o męskie towarzystwo, w sensie my samce,czy o coś więcej...próbuję to objąć umysłem...

[zutencja666]

leda16,
Na moj obraz postrzegania jego osoby zlozylo sie wiele czynnikow.Dalej uwazam,ze jest super inteligentnym gosciem,potrafi byc zaradny, widze jak rozmawia z ludzmi, ma dar zrzeszania ludzi,i ma kupe innych cech,ktore mnie przy nim trzymaly.Widzialam jak zajmowal sie dzieciakami znajomych, rowniez zwierzetami Potrafil byc odpowiedzialny.Ma wiele talentow,mnostwo zainteresowan.On mi bardzo czesto imponowal, wielu rzeczy mnie nauczyl.W tym tolerancji,bo ja bylam bardzo zasadnicza.
To ze mial patologie w domu nie znaczy ze nie wyszedlby na ludzi,bo znam duzo takich przypadkow.Ludzie sie wybili,maja kochajace rodziny i dbaja o nie na maxa mimo deficytow w dziecinstwie.Ale oczywiscie stosunek do matki dla mi tez do myslenia...wiem z jego opowiesci ze go katowala psychicznie,nie pozwalala wychodzic do ludzi,na sport itd.Byla straszliwie opiekuncza w swoj chory sposob.Poznalam ja dosc dobrze i od roku nie chcialam miec z nia kompletnie kontaktu ale mniej wiecej wiedzialam co sie u niej dzieje nie tylko od Marcina ale i sasiadki.Oczywiscie jest ogromne pradopodobienstwo,ze z takim dziecinstwem moglby skonczyc marnie.Ale podkreslam,ze nie zawsze tak sie dzieje,mial babcie,z ktora mial wiez i jeszcze kilka osob,ktore pokazywaly mu czym jest zdrowy zwiazek.Stad moje ludzenie sie,ze go ulecze i bedzie happy end...
A co Ty s tym seksem tak wyjechales ostro?
Kochalam go bezgranicznie a z seksem akurat zawsze byl jakis problem,bo ja sie dystansowalam ze wzgledu na to jak mnie traktowal.Nie mialam zaufania i nie wychodzilo jesli mam byc szczera..mowie o ostatnim roki.Dla mnie nie jest w zwiazku najwazniejszy.A wspolnych punktow mielismy troche.
Poza tym to nie jest tak,ze on mnie traktowal zle od poczatku, ale tych zlych zdarzen zaczelo sie robic za duzo.Potrafil byc troskiwy,rozumiejacy,pomocny,wspierajacy jak nikt inny.Ale byly momenty,ze po prostu wybieral siebie.A w milosci moim zdaniem jest tak,ze dbasz o kogos bardziej niz o siebie.Ja bylam taką sklonna do poswiecen osoba jak ktos mnie potrzebowal.Tak juz mam...

[leda16]

zutencja666 napisał(a):
Dalej uwazam,z
.Ale oczywiscie stosunek do matki dla mi tez do m
> yslenia...wiem z jego opowiesci ze go katowala psychicznie,nie pozwalala wychod
> zic do ludzi,na sport itd.Byla straszliwie opiekuncza w swoj chory sposob.Pozna
> lam ja dosc dobrze i od roku nie chcialam miec z nia kompletnie kontaktu ale mn
> iej wiecej wiedzialam co sie u niej dzieje nie tylko od Marcina ale i sasiadki.

Kochana, jego opowieści to możesz sobie o kant dupy potłuc. Moje dzieci też nie "wychodziły do ludzi" ani "na sport". Wychodziły na zajęcia pozaszkolne i miały kontakty tylko z rówieśnikami, których najpierw my musieliśmy zaakceptować. Nie wiem co to znaczy być nadopiekuńczą na chory sposób i nie potrafię wymierzyć kiedy kończy się opieka a zaczyna nadopiekuńczość. Jak nie chciałaś mieć kontaktu z potencjalną teściową, to po licho zbierałaś o niej ploty od sąsiadki i wypytywałaś partnera? Trochę dziwne zachowanie jak na osobę z wykształceniem psychologicznym, amatorskim jak przypuszczam.
Brak ojca również automatycznie nie generuje zaburzeń osobowości i marnego końca. Znam parę samotnych matek, które wspaniale wychowały dzieci, teraz już dorosłe.

> A co Ty s tym seksem tak wyjechales ostro?

E tam, jesteś przewrażliwiona.Nie kochał matki to tym bardziej nie był zdolny do kochania Ciebie. Stwarzał tylko pozory.


> Poza tym to nie jest tak,ze on mnie traktowal zle od poczatku, ale tych zlych z
> darzen zaczelo sie robic za duzo.

Ależ oczywiście. Zachowywał się dobrze w fazie tokowania. Jak Cię już zdobył, przestał się wysilać.

.Ale byly momenty,ze po prostu wybieral siebie.A w milosci
> moim zdaniem jest tak,ze dbasz o kogos bardziej niz o siebie.Ja bylam taką skl
> onna do poswiecen osoba jak ktos mnie potrzebowal.Tak juz mam...


No to musisz "tak nie mieć". bo to Ty marnie skończysz, nie on. On zawsze jak kot spadnie na 4 łapy.

[leda16]

"proponuję brać pod uwagę to, że osoby z BPD po rozstaniu proponują znajomość, przyjaźń - nie jest to rzadkie i ma to sens, dla osób z BPD - z partnerami różnie bywa, zależy od dojrzałości związku - trudnego, ale przecież dobrowolnego; (jednak jak się ludzie decydują to się rozstają, problem w decydowaniu o sobie)
kto wpada tu by dowalić osobom z problemami, musi mieć taka potrzebę nie do opanowania; ..."


Ostrzegam tutaj, żeby nie podbijać wątków osoby najbardziej podstępnie, destrukcyjnie działającej na tym Forum, zakłamującej rzeczywistość, dezinformującej i czyniącej szkody ofiarom, choćby w podawaniu w wątpliwość ich przeżyć. TO BORDER, albo MA SYNA lub CÓRKĘ BORDERA - dlatego tak się nad godną pogardy patologią moralną rozczula. Zaburzony(a) osobowościowo zniszczy psychicznie swoją ofiarę, oskubie z majątku, połamie żebra, na koniec kopnie w zadek a "...po rozstaniu proponują znajomość, przyjaźń - nie jest to rzadkie i ma to sens, dla osób z BPD..." Dobre sobie, przyjaźń ze złoczyńcą :))). A prokurator, kryminał i ostracyzm społeczny zamiast syndromu sztokholmskiego! Moralnego zła i krzywdy wyrządzanej ofiarom się nie leczy, zło się niszczy - pamiętajcie o tym.

[zutencja666]

Mialam kontakt dlugo z jego matką.Poznałam jej punkt widzenia i opowieści z dzieciństwa.Dużo rzeczy się pokrywa.Uznałam ją za ostro zaburzoną personę,ktora wydzwaniała do mnie po 10 razy dziennie.Uciełam kontakt,ale pytalam Marcina jak się czuje,bo jest starszą osobą z cukrzycą i dializowaną.Zwykły ludzki odruch,że pytałam jak sie miewa.I nie rozpytywałam, po prostu czasami koleżanka,ktora tak się złożyło mieszkała w tym samym budynku a z ktorą chodziłam do szkoły mowiła co u pani Basi...to,że ją źle traktował a ona jego nie wyklucza milosci i troski.Chorej miłości...zaplątania w urazach, nieprzerobionych pretensjach,itd.

[leda16]

No cóż, uważam, że złe traktowanie jednak wyklucza miłość i troskę. Czyli podsumowując, Ciebie kochał tak, jak matkę, co było do przewidzenia. Ta jego matka może czuła się samotna, może zaniedbana, miała potrzebę i prawo do opieki od syna. Nie wiem co rozumiesz przez "chorą miłość". To taki pusty, gazetowy slogan? Miłość nie jest chorobą, a choroba miłością. Zdrowy lub chory może być organizm a nie miłość. Inne Twoje określenia też są nader dziwaczne - "zaplątanie w urazach"? On miał obowiązek zajmować się chorą matką. Jeśli tego nie robił i jeszcze pluł na nią do Ciebie, chyba miała prawo mieć do niego żal i pretensje. Może nie? Jak miała je "przerabiać" i po co? Naturalnie, Ty wobec jego matki na razie nie miałaś żadnych zobowiązań. A zwykłym, ludzkim odruchem byłoby powiedzieć chłopu - zajmij się matką, bo...zamiast wysłuchiwać jego żali i rozczulać nad jego dzieciństwem.

[zutencja666]

Leda16,
Ale skąd wysuwasz wniosek,że się nie zajmował?Jak umiał się zajmował,pomagał jej.Ja akurat zawsze to mu powtarzałam,bo często migał od częstych wizyt( czesto wymuszanych pod byle pretekstem)bo tak fatalnie na niego wpływała.Przyjeżdżał od niej rozdygotany, poważnie znerwicowany. Ona jest niezrównoważona psychicznie,i go katowała w rozmaity sposob. Byłam nie raz świadkiem. Nie mam tu zamiaru rozwodzić się nad sprawą.To jak to ujmuję, to chyba powinna być moja sprawa.Dziwaczne to jest moze dla Ciebie,dla mnie wyrażenie jak wyrażenie,moj język.Można kogoś kochać ale nie lubić na przykład i się z nim niedogadywac, ja tak mam z ojcem.Gra mi na nerwach potwornie ale go kocham i się o niego troszczę.

[leda16]

zutencja666 napisał(a):

> Leda16,
> Ale skąd wysuwasz wniosek,że się nie zajmował?Jak umiał się zajmował,pomagał je
> j.Ja akurat zawsze to mu powtarzałam,bo często migał od częstych wizyt( czesto
> wymuszanych pod byle pretekstem)bo tak fatalnie na niego wpływała.


A z tego, co sama napisałaś : "... synka,ktory jej neinawidzi i traktuje jak scierwo:( " Widzisz sprzeczności w swoich wypowiedziach? Traktowanie kogoś jak ścierwo wyklucza zajmowanie się ścierwem i pomoc dla ścierwa, bo ścierwo jest martwe, śmierdzące i toczone przez robactwo. Cukrzyca i ciężka, wymagająca dializ niewydolność nerek to dla Ciebie "byle preteksty" ?! Jeśli to prawda, w bliskiej przyszłości czeka ją przeszczep nerki i dozgonna farmakoterapia przeciw odrzuceniu przeszczepu oraz życie w lęku, że jednak farmakoterapia nie zadziała, bądź przyniesie druzgocące dla reszty organizmu skutki uboczne. Ona prawdopodobnie już żyje w straszliwym lęku, który próbuje niwelować obsesyjnym szukaniem bliskości, kontaktem werbalnym z innymi ludźmi - synem, Tobą.


Przyjeżdżał o
> d niej rozdygotany, poważnie znerwicowany.


Biedactwo, w jaką straszliwą traumę go wpędzałaś nakłaniając do wizyt u ciężko chorej matki :)))


Ona jest niezrównoważona psychicznie


Też bym była, mając takie schorzenia i wyrodnego syna, który jeszcze za życia traktuje mnie jak ścierwo. Ktoś z Dyskutantów by nie był na jej miejscu? Ręka w górę.


> ,i go katowała w rozmaity sposob. Byłam nie raz świadkiem.


I nie ochroniłaś młodego, zdrowego byczka przed katowaniem przez starą, schorowaną matkę?!

Można
> kogoś kochać ale nie lubić na przykład


Jednak będąc z wykształcenia psychologiem, należy wiedzieć, że ambiwalencja uczuciowa jest symptomem choroby psychicznej.

[zutencja666]

Z tym,że miał fazę idealizacji się zgodzę ale trwało to naprzemiennie u niego.Może dlatego,że zaczęłam stawiać granice.Bardzo dbał,trochę odpuszczał...znow było normalnie,potem mniej...Mogę tylko powiedzieć,że dziwi mnie to,że przez prawie cale 4 lata zawsze chciał ze mną robić wszystko,wychodzić wieczorami, w weekendy.To ja zaczęłam robić więcej unikow.Bylam w 13 letnim związku i wiem,że kazdej parze ktora ze sobą mieszka oddech od siebie jest niezbędny.Jak się pierwszy raz wyprowadziłam i wrociłam do niego to znow "miesiac miodowy"i lekkie odpuszczenie.Ale potem juz bylo z każdym dniem co raz gorzej...

[zastanawiajacaca_sie]

>Chciałam sobie to ułożyć w
> głowie i sercu, w sumie nie żałuję tego spotkania,bo wyciągnęłam z tego dużo,
> gorzej,że jak się spotkaliśmy,to następnego dnia znów,mimo,że wiedziałam że to
> dead end:( I z znów z "mojego Marcina"wyszło zło...chciałam się rozstać w jakim
> ś spokoju, utwierdzeniu w pewnych sprawach.Ale nie da się chyba tego ułożyć w j
> akąś logiczną całość. Jego nie interesują moje uczucia,tylko on cierpi i został
> zostawiony:(
> mimo,że robił mi tyle krzywdy,nie wracał na noce...odcinał się,robił hardcore!
>

To chyba jest najtrudniejsze i najbardziej bolesne. Ja przechodzę teraz to samo. Kompletny brak poszanowania tego, że tak naprawdę to my o wiele wcześniej zostaliśmy poranieni. Kompletny brak jakiejkolwiek refleksji, że może i on zawinił coś. Choć przez chwilę był taki moment.Że przeprosił i chciał wszystko naprawić.Był wtedy chyba pod wpływem alko albo trawki. Wtedy bywał spokojniejszy. Ale było dobrze przez chwile .Potem wróciło wszystko z nasiloną mocą i teraz ja jestem ta zła bo postawiłam granicę. Trudno w sobie to wszystko ogarnąć i być spokojnym. Teraz i ja mam huśtawki nastroju , ale chyba w odróżnieniu od borderó jestem ich całkowicie świadoma i nie wyrzucam jadu na bliskie osoby.Wiem ze to moja praca nade mną anie obwinianie całego świata o moje samopoczucie.

[ovonell]

Zastanawiająca się:
"To chyba jest najtrudniejsze i najbardziej bolesne. Ja przechodzę teraz to samo. Kompletny brak poszanowania tego, że tak naprawdę to my o wiele wcześniej zostaliśmy poranieni. Kompletny brak jakiejkolwiek refleksji, że może i on zawinił coś. Choć przez chwilę był taki moment.Że przeprosił i chciał wszystko naprawić.Był wtedy chyba pod wpływem alko albo trawki. Wtedy bywał spokojniejszy. Ale było dobrze przez chwile .Potem wróciło wszystko z nasiloną mocą i teraz ja jestem ta zła bo postawiłam granicę. Trudno w sobie to wszystko ogarnąć i być spokojnym. Teraz i ja mam huśtawki nastroju , ale chyba w odróżnieniu od borderó jestem ich całkowicie świadoma i nie wyrzucam jadu na bliskie osoby.Wiem ze to moja praca nade mną anie obwinianie całego świata o moje samopoczucie.".

Spotkała Cię tylko borderowa manipulacja. To gra, podpucha, lans, próby okręcenia Ciebie. Tam nie znajdziesz sensu, prawdy, wartości, zasad. To zwykłe nadużywanie i wykorzystywanie Ciebie. Nie słowa, a czyny, nie obietnice a konsekwencja, nie lans a odpowiedzialność, nie projektowanie na zewn. a samokrytyka, itd. - tworzą człowieka. Niestety, u BPD tego nie znajdziesz... :(

[zutencja666]

Erma74,

Jakbyś chciał się odezwać do mnie poza forum,to pisz śmiało na [e-mail] Wymienimy się doświadczeniami,bo mam wrażenie,że niektorzy jadą po bandzie za ostro trochę.Nie każdy jest w stanie przyjąć prawdę lub półprawdę prosto w oczy.To musi być etapami.Przeczytałam Twoj wątek po raz drugi i widzę dużo wpólnych punktów.

[trust21]

''Wymienimy się doświadczeniami,bo mam wrażenie,że niektorzy jadą po bandzie za ostro trochę.''

A ja myślę, że ty na razie jesteś na takim etapie, że jeszcze na razie nic nie rozumiesz. Wciąż jeszcze go tłumaczysz, w pewnym sensie idealizujesz. Taki dobry chłopak, zagubiony, tylko czasami cię w pysk strzeli albo umieścił erotyczne filmy z waszego współżycia w sieci. Jeśli miałbym być szery, to twoja opisana na tym forum historia nie jest słaba - ona jest tragiczna. Ja nawet będąc okresie największego otumanienia w swoim toksycznym związku, to jednak raczej nie pozwoliłbym sobie na niektóre rzeczy, które ciebie doświadczyły. Przemyśl to...

Moim zdaniem, ty do niego jeszcze wrócisz, i mówię to z 99,9 procentową pewnością. czasem tak jest, że ludzie muszą spaść na dno absolutne, żeby naprawdę się uwolnić. I ty moim zdaniem jesteś takim właśnie przypadkiem.

Ty nie rozumiesz, że ciebie nie powinno interesować to, co mu jest, jak trudne ma dzieciństwo i jaką ma matkę. Ciebie powinno tylko interesować to, że pozwoliłaś się traktować jak gówno i to że byłaś nie tylko w toksycznym ale i tragicznym związku. A jeśli wiesz lepiej, to nie zabieraj nam tu wszystkim czasu, bo widać sama wiesz lepiej, w związku z czym nasza pomoc jak widać ci jest potrzebna.

[trust21]

*korekta ostatniego zdania
...ci jest NIEpotrzebna.

[zutencja666]

Trust21,
Bardzo dużo rozumiem, ale przez mechanizm obronny,nie przyjmuje pewnych rzeczy do siebie.To jest dla mnie za dużo!Ja pierwszy i mam nadzieję ostatni raz znalazłam się w toksycznym związku.I nie wrócę,bo 2 letnia terapia,żeby uwolnić się z tego gówna bardzo dużo mi dała.Nie cofnę się do punktu wyjścia.I bardzo Wam dziękuję za posty i wiedzę,ktorą tu zdobyłam.Dzięki niej poukładałam sobie dużo rzeczy w głowie i pracuję nad sobą.Zajmuję się wreszcie sobą i nie myślę co sekunda o tym co zaszło.Niemniej jednak niektore osoby moim zdaniem nie znając całosci moich przeżyć wyciągają pochopne wnioski i genereralizują.Rozumiem,że moze trochę chaotycznie opowiadałam o tym co mnie spotkało,bo byłam w dupie psychicznej.I nie mowię tu o ostrym jechaniu mi, ale chociażby erma74.Aż mi się źle zrobilo...atak na ofiarę był nie do przyjęcia na raz.To jest moje zdanie.Moze dlatego,że jestem nadwrażliwa i staram się bardziej łagodnością coś tłumaczyć niż waleniem prosto w twarz.

[leda16]

zutencja666 napisał(a):
I nie mowię tu o ostrym jechaniu mi, ale chociażby erma74.Aż mi się źle zr
> obilo...atak na ofiarę był nie do przyjęcia na raz.To jest moje zdanie.Moze dla
> tego,że jestem nadwrażliwa i staram się bardziej łagodnością coś tłumaczyć niż
> waleniem prosto w twarz.


Nikt tu nikogo "w twarz" nie wali. Te osoby podały swoją ocenę sytuacji Ermy, do której miały prawo, a przede wszystkim poziom swojej kultury, intelektu i umiejętności prowadzenia dyskusji. Zamiast więc oczekiwać względów dla swojej wyimaginowanej nadwrażliwości a realnie nadal zaniżonej samooceny, popracuj raczej nad asertywnością. Gdybyś była taka nadwrażliwa, kopnęłabyś humorzastego przemocowca w zadek, już po jego pierwszym wyskoku. Nie byłaby potrzebna 2 letnia terapia, która chyba jednak niewiele dała, skoro nadal koncentrujesz się na nim i jego matce, zamiast na sobie. W każdym razie, na forum dyskusyjnym nigdy nie spodziewaj się jednej rzeczy - zamieszczania tylko tego, co Ty chciałabyś przeczytać.

[zutencja666]

Leda16,

Chyba nie do końca wiesz na czym polega nadwrażliwość emocjonalna...ale zauważyłam,że Ty wiesz wszystko lepiej,więc odpuszczam.Bez złośliwości. Tak, asertywności się uczę,nie jest mi z tym łatwo. A terapia nie była tylko i wyłącznie skoncentrowana na wykaraskaniu się z toksycznego związku ale przerobieniu tematów z niedostępnym rodzicem.
Czasami niektórzy potrzebuję trochę więcej czasu na uporanie się ze swoimi problemami niż 2 lata.
Po prostu forma wypowiedzi chociażby niektórych Twoich nie jest mi bliska...różnimy się znacznie wrażliwością.

[brz_a_sk]

... ... i wiedzą, i logicznym myśleniem, i celem, dobrą wolą i co ważne zaburzeniem;
dość oczywiste jest to, że przychodzą tu ludzie w zupełnie odmiennym celu - jedni szukają wsparcia w trudnej drodze, swojej drodze życia, niestety są i tacy, którzy przychodzą AKURAT TU (co za przedziwny przypadek)

("Na głowie kraśny ma wianek,
W ręku zielony badylek,
A przed nią bieży baranek,
A nad nią leci motylek"
mocna przenośnia łącząca motylka z Mefisto - romantyczna przenośnia do współczesności)

by udowodnić tym szukającym iż nadają się jedynie na śmietnik - i zupełnie nie ma znaczenia, czy nie radzą sobie z powodu zaburzeń BPD, czy nie radzą sobie z jakichkolwiek innych powodów, w zaburzonym związku, ze SWOIM bagażem psychicznym;

jakbym słyszała mamusi: masz być nieskazitelna i tatusia: nie chlaj - bo skończysz jak rodzice - nam nie wyszło ale: Synu ja cię wyprowadzę ...

razy, rozdawane tu osobom szukającym wyjścia ze swoich kłopotów, są tak żenujące, maja formę kija i marchewki, przypomina to wiele metod poniżającego zaopiekowania się ofiarą; nic nowego - dobrze gdy ma się czas na oddech i dystans i zna się metody wkręcania, manipulowania;

w trudnym związku pomoc potrzebna jest obu stronom - nie ma cudów, by ktoś tam trwał niezdewastowany; każdy musi pracować nad sobą - każdy musi sobie samemu zaufać i krok po kroczku siebie odbudowywać; swoje deficyty ogarnąć, swoje dziury zapełnić ... zrozumieć; nabrać sił, pewności siebie i pozbyć się, dzięki temu, narcystycznych zasłon maskujących

miałam napisać osobny post, ale może tu - zdanie dodam - każdy kto wpada tu i zmyśla sobie: wybiję "borderów", wybiję "głupich partnerów, którzy nie poddają się opiece" i ogłoszę światu znam na wszystko sposób, a słabi są do kosza ... ma problem, ze sobą nie z wyimaginowanymi demonami ale z imaginowaniem :)

wiecie jak dziecko, czy alkoholik prowokuje awanturę? ma jakiś zamysł? nawet gdy sobie nie zdaje sprawy, to chodzi mu o trzaskanie drzwiami i właśnie awanturę, by mieć o co się popieklić i na wrzucać światu - dzieci chcą przykuć uwagę, postawić na swoim, alkoholicy montują powód do picia, też przeciw całemu złemu światu :( - słyszałam nawet, że gdyby tak caluśki świat naprawić to alkoholik by nie pił - łoł - dobre
i tak to czasem na forum osób z BPD i osób im towarzyszących trafiają naprawiacze świata, nietolerujący ani jednych ani drugich; logika do renowacji;

dobrze, że tak wile osób znajduje wyjście ze swoich problemów, trzymam za nie, niezależnie od tego jak długo to trwa i ile wymaga cierpliwości;
dojście do wniosku - gdyby nie moje problemy, ten związek wyglądałby zupełnie inaczej - to jest najważniejszy milowy krok w autoterapii; nikt za nikogo życia nie przeżyje, a relacje oparte na cierpieniu maja korzenie we własnych rodzinach partnerów i te pępowiny trzeba odnaleźć;

masz rację - skakanie po Tobie jest Ci zbędne
masz rację, zareagowałaś świetnie, nie napiszę perfekcyjnie, bo wiesz :) :) :) to słowo ma w sobie haka
:)

siebie tak trudno lubić - chyba zaczynasz odnosić sukcesy

[leda16]

brz_a_sk napisała:
niestety są i tacy,
> którzy przychodzą AKURAT TU (co za przedziwny przypadek)


No właśnie. Już wiele osób dało Ci do zrozumienia, że nie masz AKURAT TU czego szukać i niestety nie jest to przypadek, że wcinasz się w każdy wątek jak stringi w dupę, klepiąc w najlepszym wypadku treści nie na temat :
> ("Na głowie kraśny ma wianek,
> W ręku zielony badylek,
> A przed nią bieży baranek,
> A nad nią leci motylek"
a w najgorszym celowo bałamucąc i szkodząc ofiarom borderów.


> jakbym słyszała mamusi: masz być nieskazitelna i tatusia: nie chlaj - bo skońc
> zysz jak rodzice - nam nie wyszło ale: Synu ja cię wyprowadzę ...


Twoja Mamusia nie opanowała nawet zasad gramatyki języka polskiego? A przecież żydówki są takie inteligentne...


> w trudnym związku pomoc potrzebna jest obu stronom -

Związki z borderami i psychopatami nie są "trudne". Są NISZCZĄCE dla ofiary takiego związku dlatego należy je zrywać jak szybko jest to możliwe. Nikt normalny nie ma zamiaru "pomagać" sadyście, przemocowcowi, degeneratowi moralnemu manipulującemu i maltretującemu partnera.



> dobrze, że tak wile osób znajduje wyjście ze swoich problemów,
> niezależnie od tego jak długo to trwa i ile wymaga cierpliwości;


Co Ty bredzisz emerytko? Ta kobieta ma już 38 lat. 4 lata swojego życia zmarnowała i żadna terapia tego nie zwróci. Jeszcze dwa lata i ma szansę zacząć downy rodzić a Jej wartość na rynku matrymonialnym pikować w dół. Każda kobieta chce być żoną i matką, zamiast tkwić w 'trudnym", patologicznym związku. Związek albo jest miły, radosny, wspierający, albo należy z niego wiać, gdzie pieprz rośnie.


> dojście do wniosku - gdyby nie moje problemy, ten związek wyglądałby zupełnie i
> naczej - to jest najważniejszy milowy krok w autoterapii;


Następna brednia - gdyby nie zaburzenia osobowości partnera, ten związek wyglądałby normalnie i bezproblemowo dla jego ofiary.

[trust21]

> dojście do wniosku - gdyby nie moje problemy, ten związek wyglądałby zupełnie i
> naczej - to jest najważniejszy milowy krok w autoterapii;


Następna brednia - gdyby nie zaburzenia osobowości partnera, ten związek wyglądałby normalnie i bezproblemowo dla jego ofiary.


leda, ja bym powiedział inaczej. Gdyby nie problemy tej drugiej osoby, która jest ofiarą, to po prostu nie byłoby tego związku. Ponieważ taki związek przy pierwszym poważnym przekroczeniu granic, lub po kolejnym, po prostu by się zakończył, i to zanim szkody będą naprawdę poważne. Dlatego zacytowany fragment powinien brzmieć tak:

''gdyby nie moje problemy, ten związek by nie istniał tak długo i nie pozwoliłbym/łabym się tak skrzywdzić - to jest najważniejszy milowy krok w autoterapii''

[ovonell]

trust21:
^^leda, ja bym powiedział inaczej. Gdyby nie problemy tej drugiej osoby, która jest ofiarą, to po prostu nie byłoby tego związku. Ponieważ taki związek przy pierwszym poważnym przekroczeniu granic, lub po kolejnym, po prostu by się zakończył, i to zanim szkody będą naprawdę poważne. Dlatego zacytowany fragment powinien brzmieć tak:
''gdyby nie moje problemy, ten związek by nie istniał tak długo i nie pozwoliłbym/łabym się tak skrzywdzić - to jest najważniejszy milowy krok w autoterapii''^^

Znowu zgrzytam zębami. :( Trust, kto Cię oszukał i zaraził tym odwracającym kota ogonem podejściem? Psycholog? (to go natychmiast zmień albo od razu wyrzuć za drzwi), internetowe mądrości z jakichś artykułów, czy to forum (gdzie takie podejście jest od lat tu kreowane i służy nieustannie głupawym dyskusjom w celu odwracania winy i obronie tych, którzy krzywdzą poprzez zamianę ról psychola z jego ofiary)?

"''gdyby nie moje problemy, ten związek by nie istniał tak długo i nie pozwoliłbym/łabym się tak skrzywdzić - to jest najważniejszy milowy krok w autoterapii''".

Co Cię do cholery obchodzą problemy ofiary??? Oceniaj SAM CZYN!!! Bo inaczej jak dostaniesz w mordę na obrzeżach miasta, to Ci powiedzą, że (to Ty) masz w istocie problem i jesteś jednak jakoś "współwinny" sobie, bo np. nie chodzisz na kurs samoobrony (a inni PRZECIEŻ CHODZĄ!).

To, co piszesz, to jest niby prawda. Ale tylko NIBY. Bo jak ktoś faktycznie ma "swoje problemy", to już znaczy, że można po nim jeździć jak po burej suce? Owszem, powinien się trochę uasertywnić i zastanowić dlaczego widzi mocno krzywo ten prosty świat. Ale co cholery, jak Ci dadzą w mordę, to też uważasz, że zamiast tępić takie zachowania i tępić i napiętnować samych agresorów, należałoby olać fakt pobicia, tych napastników, skalę obrażeń, za to skoncentrować się wyłącznie na tym: "w czym niedostosowany jest, jakie ma braki i gdzie deficyty psychiczne ten Trust21, że akurat jemu (a nie komuś innemu!) dali po mordzie, no i dlaczego nie potrafił (a może nie chciał?) się obronić?
Chciałbyś, żeby w takim hipotetycznym wydarzeniu, dotyczącym Ciebie, ciąg zdarzeń po dostaniu po mordzie, wyglądał właśnie tak?
Jeśli nie chciałbyś, to nie wypisuj tu bzdur, zasłyszanych od jakichś "nowoczesnych psycholożek" (które mają pojęcie o życiu, jak świnia o niebie) albo przeczytanych na borderowych forach postach pisanych przez same/inne borderki, żeby uratować choć krztę własnego ego i odwracając kota ogonem - przerzucić choć większość własnej winy na ofiarę.
Nie, ofiary psychopatów, borderów, aspołecznych dyssocjali NIE SĄ SAME SOBIE WINNE!
Nie, winą za całe gówno od BPD nie można obarczyć i zrzucić jej na "problemy osobowościowe ofiary" (nawet jeżeli je ma, co nierzadko się zdarza)!
Tak samo, jak wina za rozwód to nie jest "wina dwóch stron" (jest jednak jednej - ktoś jednak faktycznie: pił, zdradzał, oszukiwał, krzywdził, zaniedbywał, itp.).
Nie czytaj idiotycznych wypocin psycholożek (tfu, co to za słowo?!) z internetu, gazet, magazynów, tv, yt, itp., tutejszych borderek, "specjalistów od postępowego świata i wszelkiej poprawności", tylko myśl samodzielnie. Dobro jest dobrem, a zło jest złem (a wszelkie "tłumaczenia" tego, wszelkie pieprzenie pt.: "to skomplikowane", inne ględzenia w stylu: "w całości kreujesz swój los - jesteś olbrzymem" /powiedz to np. tym z WTC/ - trzeba wrzucić do kibla i mocno nacisnąć spłuczkę).

[trust21]

Dobra, postaram się Ci to wytłumaczyć w inny sposób.

''Co Cię do cholery obchodzą problemy ofiary??? Oceniaj SAM CZYN!!! Bo inaczej jak dostaniesz w mordę na obrzeżach miasta, to Ci powiedzą, że (to Ty) masz w istocie problem i jesteś jednak jakoś "współwinny" sobie, bo np. nie chodzisz na kurs samoobrony (a inni PRZECIEŻ CHODZĄ!).''

Piszesz oceniać sam czyn? Ok, dam Ci przykład, który udowodni, że nie masz racji i że nie zawsze to działa. Powiedzmy, że jesteś z dziewczyną, która ma chad. Akurat tak się złożyło, że nie jest dobrze zlekowana, dostała mańkę, i przespała się w klubie w dwoma obcymi facetami. Jakby oceniać ją tylko przez pryzmat czynu, to jest kur. Ale no właśnie, jej czyn był wynikiem jej choroby psychicznej.
Rzecz jasna, my nie jesteśmy na forum osób chorych na chad, jednak nie zmienia to faktu, że ocena jedynie czynu w oderwaniu od reszty jest na miejscu.
Ale weźmy bardziej bliski temu forum. Jesteś w związku z borderką. Powiedzmy, że to jest ten typ borderki, który zdradza. Mija 6 miesięcy idealizacji, i zaczynają się schody. Nagle po 8 miesiącach dowiadujesz się, że zdradziła Cię z trzema osobami, kiedyś nawet Ci ich przedstawiła jako swoich przyjaciół. I teraz powiedz mi drogi ovonelu, co zrobi facet ze zdrowym poczuciem własnej wartości? Ja Ci powiem, co zrobi. Pogoni to w cholerę, nie będzie jej tłumaczył. Po prostu z szacunku dla siebie powie dość. Ale widzisz, osoba z deficytami postąpi często inaczej. Będzie dawać kolejną szansę, będzie ją tłumaczy zaburzeniem i tak dalej. Taka osoba często będzie wchodziła w rolę ratownika, i będzie niszczona przez borderkę bezlitośnie. W końcu ten związek się zakończy, ale straty będą już potężne. Jeśli taki zniszczony osobnik po związku skupi się jedynie na gniewnie, to jest źle. Gniew po takim związku jest czymś naturalnym, to jest zdrowa odpowiedź na krzywdy, ale gniew nie może trwać wiecznie. Podstawą dla wyjścia po takim dłuższym związku, po którym straty są przecież tak duże, jest zrozumienie, co tak długo trzymało przy toksynie. Bo miłość to to nie była bynajmniej. I nie mowie wcale, że partner jest sam sobie winien. Przemocy winien jest zawsze ten, który ją stosuje. Ale kuźwa, no nie przesadzajmy też w drugą stronę.

''Nie, ofiary psychopatów, borderów, aspołecznych dyssocjali NIE SĄ SAME SOBIE WINNE!''

A czy ja powiedziałem że ofiary są sobie winne? Nie...

''Tak samo, jak wina za rozwód to nie jest "wina dwóch stron" (jest jednak jednej - ktoś jednak faktycznie: pił, zdradzał, oszukiwał, krzywdził, zaniedbywał, itp.).''

Czasami się i zdarza, że i jedna jak i druga strona to niezłe ziółko. I co wtedy? Mp.związek osoby z npd i osoby z bpd, które wzajemnie się wykańczają. Karamba ovonel.

''Jeśli nie chciałbyś, to nie wypisuj tu bzdur, zasłyszanych od jakichś "nowoczesnych psycholożek" (które mają pojęcie o życiu, jak świnia o niebie) albo przeczytanych na borderowych forach postach pisanych przez same/inne borderki, żeby uratować choć krztę własnego ego i odwracając kota ogonem - przerzucić choć większość własnej winy na ofiarę.''

Tara Palmatier, która zajmuje się wyciąganiem facetów z toksycznych relacji, autorka tych wszystkich tekstów, tłumaczonych na tych znanych dwóch blogach, które są pierwszą deską ratunku dla wielu po toksynie; to ona też pierdzieli głupoty, gdy pisze, że po takim związku, należy jak szybciej zacząć pracę nad sobą?

Mi się wydaje ovonel, że ty zbyt czarno-biało widzisz pewne rzeczy. Tylko, no, świat taki nie jest.
Po prostu...

[trust21]

Cholera, że na tym forum nie ma możliwości edycji postów.
Ten fragment:
''Rzecz jasna, my nie jesteśmy na forum osób chorych na chad, jednak nie zmienia to faktu, że ocena jedynie czynu w oderwaniu od reszty jest na miejscu.'

Powinien brzmieć tak:

''Rzecz jasna, my nie jesteśmy na forum osób chorych na chad, jednak nie zmienia to faktu, że ocena jedynie czynu w oderwaniu od reszty NIE ZAWSZE jest na miejscu.''

Pisze z telefonu, dlatego zca sem zdarzają mi się takie literówki - czasem poważne, bo mogą diametralnie zmienić charakter wypowiedzi..

[trust21]

Dodam jeszcze ovonelu, że ja generalnie zgadzam się z Tobą odnośnie tego, że osoba zaburzona musi być pociągana do odpowiedzialność za swoje czyny. Kiedyś się z tym nie zgadzałem, ale teraz zgadzam się z tym jak najbardziej. Zresztą już o tym tu pisałem.

[ovonell]

Odnoszę wrażenie, że może piszemy i niby o tym samym, ale innymi słowami (oraz to, że Ty się gubisz na bardzo prostej drodze życia).
Cyt.:
"Powiedzmy, że jesteś z dziewczyną, która ma chad. Akurat tak się złożyło, że nie jest dobrze zlekowana, dostała mańkę, i przespała się w klubie w dwoma obcymi facetami. Jakby oceniać ją tylko przez pryzmat czynu, to jest kur. Ale no właśnie, jej czyn był wynikiem jej choroby psychicznej.".

"Tak się (q-rva!???????) złożyło... ... ...??????? ". Naprawdę...???

Ależ ona jest wtedy kur.! (co mnie obchodzi powód dla którego ona się skur.???) W chu... mam jej "chorobę psychiczną"! I w życiu własnie chodzi o to, żeby nie być (dokładniej: nie dopuścić do tego, żeby być) kur.! I jakiś chad to jedna z wielu, wielu wymówek. Jak masz swoje zasady, to masz całkowicie w pompie jej (ew.) chad, BPD, HPD i inne!!! Co Cię to do cholery obchodzi??? Świat (i życie też), owszem, nie jest czarno-biały, ale jest prostszy, niż myślisz...

Zacząć pracę nad sobą? Pewnie, że tak! Tyle, że to zupełnie inny temat niż oceny zachowań BPD, HPD, psychotyków i aspoleczników! Nie mieszajmy zagadnień.

[trust21]

''Ależ ona jest wtedy kur.! (co mnie obchodzi powód dla którego ona się skur.???) ''

To znaczy chcesz powiedzieć, że osoba z chadem w manii jest w stanie się kontrolować i ze te wszystkie głupoty robi świadomie? :-)

Ja Ci ten przykład z chadem podałem, aby pokazać Ci, że czasami nawet i tu bywają odstępstwa, od słusznej zasady, o której napisałeś.
Jednak nawet w przypadku partnera z chad, jeśli ktoś wyszedł z takiego związku i jest poraniony, nie powinien analizować partnera. Powinie skupić się na leczeniu ran. Choć świadomość choroby eksa, może być w tym wypadku tym, co pozwoli przynajmniej nie trwać długo w gniewie.

Inaczej jest w przypadku zaburzeń osobowości. Dlaczego mówimy w ogóle o zaburzeniu? Ano dlatego, że taka osobowość odstaje od tego, co my określamy mianem normalności = standardu. Ale co na przykład, gdyby granice się przesunęły, i to co dziś uważane jest za owe odstępstwo, nagle by było zaliczane do normalności? A że coś przeszkadza w życiu? Nałóg palenia też może przeszkadzać. Osoby z z.o są jednak poczytalne i mogą brać za siebie odpowiedzialność.

Zresztą może napiszę, co jak rozumiem pod określeniem -pociąganie do odpowiedzialności osoby z z.o...
Jeśli np. osoba z bpd zdradzała cię w związku, to kończysz ten związek. Działanie osoby z bpd (jej zdrady) wywołały konsekwencję w postaci zakończenia jej związku z tobą. Osoba z bpd poniosła odpowiedzialność tym samym.

''Odnoszę wrażenie, że może piszemy i niby o tym samym, ale innymi słowami (oraz to, że Ty się gubisz na bardzo prostej drodze życia).''

Ja się nie gubię ovonell, po prostu pewnych rzeczy nie chcesz zrozumieć. No i tak - w dużym stopniu piszemy o tym samym, z tym, że jak staram się bardziej szeroko spoglądać na pewne sprawy.

No i proszę tez nie utożsamiać mnie z pewną osobą z tego forum i nie wrzucać mnie to poglądowego jednego worka z nią, bo na ewidentnie bełkocze.

[leda16]

trust21 napisał(a):
> To znaczy chcesz powiedzieć, że osoba z chadem w manii jest w stanie się kontro
> lować i ze te wszystkie głupoty robi świadomie? :-)


Nie jest. I gdyby np. napadła na bank, byłaby potraktowana przez sąd jako całkowicie niepoczytalna. Ale - osoba chora psychicznie nie nadaje się do związku, do małżeństwa i rodzicielstwa z powodów oczywistych. Więc jeśli decydujesz się na taki związek, miej pretensje wyłącznie do siebie, bo ona nie potrafi przewidzieć kiedy jej "odbije". Często odbija mimo systematycznego leczenia. Natomiast jeśli nie miałeś pojęcia o jej chorobie, prawo i Kościól bez ceregieli unieważni takie małżeństwo. Zarazem z całą stanowczością należy podkreślić, że osoby zaburzone nie są chore psychicznie, mogą kierować swoim zachowaniem i kontrolować je.
Nawiasem mówiąc, masz skłonność Truście do podawania przykładów ekstremalnych, jak z tym "dobowym" CHAD :). Przeciętny człowiek potrafi jednak chorego psychicznie od zdrowego odróżnić.



> Jednak nawet w przypadku partnera z chad, jeśli ktoś wyszedł z takiego związku
> i jest poraniony, nie powinien analizować partnera. Powinie skupić się na lecz
> eniu ran.


Wyjść można po wielu latach. Natomiast ludzie zanim odejdą lub zostaną porzuceni zawsze analizują, żeby nie zaniedbać ewentualnej poprawy relacji w tym związku, który na początku był dobry. Przecież Ty też przechodziłeś ten etap. Może stosunkowo krótko, ale jednak.


> Zresztą może napiszę, co jak rozumiem pod określeniem -pociąganie do odpowiedz
> ialności osoby z z.o...
> Jeśli np. osoba z bpd zdradzała cię w związku, to kończysz ten związek. Działan
> ie osoby z bpd (jej zdrady) wywołały konsekwencję w postaci zakończenia jej zwi
> ązku z tobą. Osoba z bpd poniosła odpowiedzialność tym samym.


Chyba to samo miał na myśli Ovonell. Tylko po co te k...?



> No i proszę tez nie utożsamiać mnie z pewną osobą z tego forum i nie wrzucać mn
> ie to poglądowego jednego worka z nią, bo na ewidentnie bełkocze.


Ależ nikt tego nie robi. "osoba" jest całkowicie niereformowalna.

[trust21]

''Ale - osoba chora psychicznie nie nadaje się do związku, do małżeństwa i rodzicielstwa z powodów oczywistych. Więc jeśli decydujesz się na taki związek, miej pretensje wyłącznie do siebie, bo ona nie potrafi przewidzieć kiedy jej "odbije". ''

To samo można powiedzieć, jeśli świadomie decydujesz się na związek z osobą zaburzoną.

''Więc jeśli decydujesz się na taki związek, miej pretensje wyłącznie do siebie, bo ona nie potrafi przewidzieć kiedy jej "odbije". ''

A tu bym polemizował. :) Jest na YT dziewczyna, która prowadzi blog na temat między innymi chadu, który ma zdiagnozowany. Leczy się od wielu lat i jest w ponad coś ok. 15 letnim związku. I ona mówiła kiedyś, że jak czuje, że zbliża się mańska, to informuje swojego męża, że ''mamy problem'' i o n już wtedy odpowiednio reaguje.

''Nawiasem mówiąc, masz skłonność Truście do podawania przykładów ekstremalnych, jak z tym "dobowym" CHAD :).''

Przykładów ekstremalnych? Nie sądzę, aby były one takie. Ja po prostu staram się spoglądać na problemy z różnych stron.

'' Przeciętny człowiek potrafi jednak chorego psychicznie od zdrowego odróżnić.''

Przeciętny człowiek nie ma pojęcia o chorobach psychicznych. Poza tym choroby psychiczne są różne. Czasem problem widać dopiero po pewnym czasie. No chyba, że kogoś choroba psychiczna objawia się między innymi tym, że partnerowi chce wbić w nóż w brzuch, bo ten zrobił mu kawę w zielonym a nie czerwonym kubeczku, bo przecież on rano kawę tylko pije w zielonym ;-)

''Wyjść można po wielu latach. Natomiast ludzie zanim odejdą lub zostaną porzuceni zawsze analizują, żeby nie zaniedbać ewentualnej poprawy relacji w tym związku, który na początku był dobry. Przecież Ty też przechodziłeś ten etap. Może stosunkowo krótko, ale jednak.''

No ja akurat długo analizowałem, dlatego przestrzegam przed tym :-)
jasne że na początku się analizuje, ale najlepiej to nie robić tego wcale. A są tez ludzie, którzy w ogóle nie mają potrzeby przeprowadzania takich analiz i mają rację.

''Chyba to samo miał na myśli Ovonell. Tylko po co te k...?''

Hmm?

''Ależ nikt tego nie robi. "osoba" jest całkowicie niereformowalna.''

No tu się zgadzam.

''Jak przykładowo ta "nadwrażliwa" zutencja, która pogoniła, no sorry "ucięła kontakt", z osobą z ciężką niewydolnością nerek, dializowaną, czekającą na przeszczep, która żyjąc w straszliwym lęku szukała u Niej wsparcia, tym większego, jeśli przedstawiła się jako "psycholog". Smaczku takiemu podejściu do ludzi nadaje fakt, że była to matka chłopaka, za którego planowała wyjść za mąż. Nie piszę, że od razu border czy ktoś w tym stylu, ale o zerowej empatii i potężnym egoizmie na pewno.''

Kurde, skąd Ty masz leda takie informacje?

[leda16]

trust21 napisał(a):
> To samo można powiedzieć, jeśli świadomie decydujesz się na związek z osobą zab
> urzoną.


Tak, tu masz rację. Tyle, że osoba zakochana stosuje różne mechanizmy obronne, bojąc się spojrzeć prawdzie w oczy. Bo to jest koniec jej nadziei.


> A tu bym polemizował. :) Jest na YT dziewczyna, która prowadzi blog na temat mi
> ędzy innymi chadu, który ma zdiagnozowany. Leczy się od wielu lat i jest w pona
> d coś ok. 15 letnim związku. I ona mówiła kiedyś, że jak czuje, że zbliża się m
> ańska, to informuje swojego męża, że ''mamy problem'' i o n już wtedy odpowiedn
> io reaguje.


Krótko, bo się śpieszę do pracy. Taki wgląd zyskuje się po pewnym czasie choroby i psychoedukacji. Ale nie wszyscy to potrafią, raczej mniejszość. Też spotykam sporo takich osób. Wcześniej musi zaistnieć konieczność pogodzenia się z chorobą. Epileptycy też wyczuwają nadchodzenie ataku.



> Przykładów ekstremalnych? Nie sądzę, aby były one takie. Ja po prostu staram si
> ę spoglądać na problemy z różnych stron.


I tej umiejętności można Ci tylko pozazdrościć.



>
> Przeciętny człowiek nie ma pojęcia o chorobach psychicznych. Poza tym choroby p
> sychiczne są różne. Czasem problem widać dopiero po pewnym czasie.

No widzisz, ja patrzę zbyt schematycznie. Ale to też prawda - psychoza objawia się otoczeniu wyraźnie tylko w stanach ostrych.

>
> Hmm?

No, te wulgaryzmy.


> Kurde, skąd Ty masz leda takie informacje?


Przecież sama je podała. Dializy stosuje się wyłącznie w ciężkiej niewydolności nerek. Jest to sposób na utrzymanie pacjenta przy życiu do czasu znalezienia dawcy nerki. Organizm może przeszczep przyjąć lub odrzucić. Z tego powodu chory żyje w niepewności i lęku odnośnie swojej przyszłości, obsesyjnie szuka kontaktu i z drugim człowiekiem, pocieszenia, wsparcia. Ta pani ma jeszcze cukrzycę, co dodatkowo komplikuje sprawę. To powszechnie znane fakty. A tak poza tematem - dobry syn oddałby matce swoją nerkę. Wyrodny - potraktowałby ją jak "ścierwo", co miało miejsce w tym wypadku. Zutencja liczyła, że ona tak potraktowana nie będzie, a gdzieżby! Uważała, że atrofia uczuciowości wyższej u tego faceta dotyczy tylko matki. Weź pod uwagę, że pisze to ktoś, kto twierdzi, że ma wykształcenie psychologiczne...

[trust21]

''> Hmm?

No, te wulgaryzmy.''

A przeczytałaś dokładnie w jakim odniesieniu to był napisane? Tak to Tobą wstrząsnęło?

Z drugiej strony, ovonell, który napisał w odwiedzi na ten mój mój post (tu, cytat)

''Ależ ona jest wtedy kur.!''

To już Ci nie przeszkadza? Nie jest to oby pewna niekonsekwencja z Twojej strony? Ovonell napisał że kurwą jest osoba w manni, która się puściła. Trochę konsekwencji moja droga.

''Przecież sama je podała. Dializy stosuje się wyłącznie w ciężkiej niewydolności nerek.''

Widzę, że ta część wypowiedzi na temat tej użytkowniczki nagle magicznie zniknęła z Twojego postu. Mnie np. ciekawi, skąd masz takei rewelacje na temat tego, co ona chciała zrobić ze swoim synem, To było dosyć poważne oskarżenie.

[leda16]

trust21 napisał(a):
> A przeczytałaś dokładnie w jakim odniesieniu to był napisane? Tak to Tobą wst
> rząsnęło?


Nie, ale mogłoby się bez nich obejść. Odnośnie "k. w manii" uważam, że odniosłam się do tego odpowiadając na Twój post. Napisałam przecież, że k...stwo nie jest jej świadomym, odpowiedzialnym wyborem wyborem.


> Widzę, że ta część wypowiedzi na temat tej użytkowniczki nagle magicznie zniknę
> ła z Twojego postu. Mnie np. ciekawi, skąd masz takei rewelacje na temat tego,
> co ona chciała zrobić ze swoim synem, To było dosyć poważne oskarżenie.



Zupełnie się pogubiłam. Co niby chciała zrobić? I jak część wysłanego postu może zniknąć? Jeśli admin kasuje, to cały post albo nawet wątek a nie część.

[trust21]

''Zupełnie się pogubiłam. Co niby chciała zrobić? I jak część wysłanego postu może zniknąć? Jeśli admin kasuje, to cały post albo nawet wątek a nie część.''

Napisałaś tam, że chciała wyjść za swojego syna. Skąd masz takie informacje? Część Twojego postu z dziś, z godziny 10:29 widzę, że jest usunięta - właśnie ten fragment, w którym o tym pisałaś.
Dokładnie ta część, która była ostatnia.

''Nie, ale mogłoby się bez nich obejść. Odnośnie "k. w manii" uważam, że odniosłam się do tego odpowiadając na Twój post. Napisałam przecież, że k...stwo nie jest jej świadomym, odpowiedzialnym wyborem wyborem.''

A czy ja napisałem, że osoba, która się puszcza w manii jest k...? Nie. Coś takiego napisał ovonell w odpowiedzi na mój post (cytat w moim poprzednim poście). Dlaczego mu nie mu nie zwróciłaś uwagi, tylko mi?
Chyba jeszcze raz musisz przeczytać dokładnie ten fragment mojego postu, w którym pojawia się słowo na k.

[trust21]

Dobra leda, nikt Ci postu nie moderował, dopiero teraz zauważyłem, że ta Twoja wypowiedź jest w Twoim innym dzisiejszym poście.
Dokładnie dzisiaj o godzinie 10:00 napisałaś coś takiego (tu cytat z Twojego postu)"

''Jak przykładowo ta "nadwrażliwa" zutencja, która pogoniła, no sorry "ucięła kontakt", z osobą z ciężką niewydolnością nerek, dializowaną, czekającą na przeszczep, która żyjąc w straszliwym lęku szukała u Niej wsparcia, tym większego, jeśli przedstawiła się jako "psycholog". Smaczku takiemu podejściu do ludzi nadaje fakt, że była to matka chłopaka, za którego planowała wyjść za mąż. Nie piszę, że od razu border czy ktoś w tym stylu, ale o zerowej empatii i potężnym egoizmie na pewno.''

[leda16]

trust21 napisał(a):

> Dobra leda, nikt Ci postu nie moderował, dopiero teraz zauważyłem, że ta Twoja
> wypowiedź jest w Twoim innym dzisiejszym poście.
> Dokładnie dzisiaj o godzinie 10:00 napisałaś coś takiego (tu cytat z Twojego po
> stu)"
>
Smaczku takiemu podejściu do ludzi nada
> je fakt, że była to matka chłopaka, za którego planowała wyjść za mąż.


No a jak myślisz, po co zutencja była w związku z tym facetem przez 4 lata? Po to przecież, żeby wyjść za niego za mąż i mieć rodzinę. Rozstała się z nim właśnie dlatego, że nie nadawał się na męża i ojca. Cóż w tym dziwnego? Ślub, rodzina są celem każdej młodej kobiety. Uważasz, że nie? Czemu?

[trust21]

Wiesz, ludzie nie zawsze chcą formalizować związek - i jest to coraz częstsze. Czasami chcą być ze sobą, ale bez papierka. Ona chciała z nim być, ale nie pisała nigdzie że chciała sformalizować z nim związek w przyszłości. Powiesz, że się czepiam - i ok, pewnie się czepiam. Ale chciałem tylko zwrócić na to uwagę.

[leda16]

Wyznaję tradycyjne zasady i moje otoczenie też, to znaczy dorosłe dzieci moich koleżanek, moje i znajome młode kobiety. Owszem, wolny związek ale czasowo, jako sprawdzenie się, coś jakby narzeczeństwo ze wspólnym zamieszkaniem. Zresztą "konkubent" brzmi nieładnie, niesie z sobą negatywne skojarzenia, ujemne skutki prawne a u ludzi religijnych (chrześcijaństwo, islam, judaizm) jest nie do przyjęcia. Ten "papierek" to jeden z najważniejszych kontraktów cywilno - prawnych funkcjonujących w cywilizowanym społeczeństwie. Więc czemu zutencja miałaby go nie chcieć, z głupoty, braku wyobraźni?

[trust21]

A czemu od razu z głupoty czy braku wyobraźni? Po prostu niektórzy ludzie nie potrzebują ślubu do tego aby być razem. I mają do tego prawo i należy to uszanować.
A w przypadku zutencji to ja nie wiem czy ina chciała czy nie, z tym że dziś z tym bywa różnie. I tyle.

[leda16]

trust21 napisał(a):
A czemu od razu z głupoty czy braku wyobraźni? Po prostu niektórzy ludzie nie p
> otrzebują ślubu do tego aby być razem. I mają do tego prawo i należy to uszanow
> ać.


Osobiście do tych dwóch wyżej wymienionych cech szacunku nie mam, bo zazwyczaj dla kobiety mogą dawać katastrofalne skutki. No bo "są razem", mają dziecko, na lekcję religii ślubnej fotografii rodziców nie przyniesie, przy I komunii ksiądz też robi wstręty, dzieci się śmieją...u żydów zawarcie małżeństwa jest obowiązkiem religijnym i wiąże się z przywilejami społecznymi znacznie wyższymi niż wspólne opodatkowanie. Ale powiedzmy, że to pestka. Po jakimś czasie np. wypadek samochodowy, paraliż połowiczy, SM, nowotwór kręgosłupa, konieczność pielęgnacji "partnerki", która w tym momencie partnerką być przestała, dostaje głodową rentę a trzeba inwestować w drogie leki, rehabilitację, mieszkanie też do partnera należy lub wspólnie kredyt spłacają. W tej sytuacji 99/100 partnerów odchodzi. Tak doświadczonej przez los "partnerce" nie przysługują alimenty, pomoc finansowa, podział dorobku, mieszkanie, ani inne, należne żonie świadczenia. Partner może nawet zabrać dziecko motywując, że nie jest w stanie z powodu choroby sprawować nad nim pieczy i uzyskać od niej alimenty. W swojej karierze zawodowej widziałam kilkadziesiąt ofiar takiego "partnerstwa". Oczywiście, Ty też masz prawo np. pracować bez umowy o pracę a pracodawca prawo wystawienia Cię do wiatru. Będziesz ryzykował, a po co? Każdy rozsądny człowiek ma prawo do poczucia bezpieczeństwa prawnego. Partnerstwo kobiecie takiego nie daje. Życie "na kocią łapę" jest po prostu szczeniackie i nieodpowiedzialne.

[leda16]

trust21 napisał(a):
> A czy ja napisałem, że osoba, która się puszcza w manii jest k...? Nie. Coś ta
> kiego napisał ovonell w odpowiedzi na mój post (cytat w moim poprzednim poście)
> . Dlaczego mu nie mu nie zwróciłaś uwagi, tylko mi?
> Chyba jeszcze raz musisz przeczytać dokładnie ten fragment mojego postu, w któr
> ym pojawia się słowo na k.


No i tak zrobiłam. Oto sporny cytat :
"trust21 napisał(a):
> To znaczy chcesz powiedzieć, że osoba z chadem w manii jest w stanie się kontro
> lować i ze te wszystkie głupoty robi świadomie? :-) "


Nie jest. I gdyby np. napadła na bank, byłaby potraktowana przez sąd jako całkowicie niepoczytalna. Ale - osoba chora psychicznie nie nadaje się do związku, do małżeństwa i rodzicielstwa z powodów oczywistych. Więc jeśli decydujesz się na taki związek, miej pretensje wyłącznie do siebie, bo ona nie potrafi przewidzieć kiedy jej "odbije". Często odbija mimo systematycznego leczenia. Natomiast jeśli nie miałeś pojęcia o jej chorobie, prawo i Kościól bez ceregieli unieważni takie małżeństwo. Zarazem z całą stanowczością należy podkreślić, że osoby zaburzone nie są chore psychicznie, mogą kierować swoim zachowaniem i kontrolować je.


Zadałeś pytanie Ovonellowi a ja pospieszyłam z odpowiedzią na to pytanie :) Nie miała ona na celu zwracanie Ci uwagi. Teraz wypada poczekać jak na nie odpowie sam adresat.

[trust21]

Leda my się chyba nie rozumiemy. :-)

Napisałaś mi coś takiego:

''Tylko po co te k...?''

Bo jeśli rozumiem dobrze, nie tylko że pytanie było skierowane do mnie, ale dotyczyło mojej wypowiedzi w której użyłem słowo na k ? Tak?

[leda16]

Nie! Wypowiedź Ovonella była naszpikowana wulgaryzmami, m.in. słowem k. i o to mi chodziło. Bez nich wypowiedź byłaby bardziej przejrzysta, elegancka i nie dawała powodów do ataków takim Forumowiczom jak vre-sna czy efce-13, które na słowo "k" zlatują się tu jak kruki do ścierwa.

[trust21]

Ok, dzięki za wyjaśnienie.

[leda16]

trust21 napisał(a):
Czasami się i zdarza, że i jedna jak i druga strona to niezłe ziółko. I co wted
> y? Mp.związek osoby z npd i osoby z bpd, które wzajemnie się wykańczają. Karamb
> a ovonel.


Jak przykładowo ta "nadwrażliwa" zutencja, która pogoniła, no sorry "ucięła kontakt", z osobą z ciężką niewydolnością nerek, dializowaną, czekającą na przeszczep, która żyjąc w straszliwym lęku szukała u Niej wsparcia, tym większego, jeśli przedstawiła się jako "psycholog". Smaczku takiemu podejściu do ludzi nadaje fakt, że była to matka chłopaka, za którego planowała wyjść za mąż. Nie piszę, że od razu border czy ktoś w tym stylu, ale o zerowej empatii i potężnym egoizmie na pewno.


> Tara Palmatier, która zajmuje się wyciąganiem facetów z toksycznych relacji, au
> torka tych wszystkich tekstów, tłumaczonych na tych znanych dwóch blogach, któr
> e są pierwszą deską ratunku dla wielu po toksynie; to ona też pierdzieli głupot
> y, gdy pisze, że po takim związku, należy jak szybciej zacząć pracę nad sobą?


Nie znam książki, ale zapewne chodziło jej o jak najszybsze leczenie głębokich ran i zniszczeń wyniesionych ze związku a nie własnych zaburzeń osobowości. Choć oczywiście związek dwóch zaburzonych, np. DDA też często się zdarza.

[brz_a_sk]

obrażanie, insynuowanie, wyzwiska, łamanie wszelkich zasad i co ważne powtarzające się nakłanianie do zbiorowego hejtu;

nie wiem czy szczytem chamstwa jest atakowanie mojej matki, czy "rodzenie downów" - ale festiwal trwa od kilku miesięcy na tym forum, a na forach Gazety od lat. Tak nie musi być;
- - - - - - - - - - - -

leda16 napisała:

> brz_a_sk napisała:
> niestety są i tacy,
> > którzy przychodzą AKURAT TU (co za przedziwny przypadek)


" No właśnie. Już wiele osób dało Ci do zrozumienia, że nie masz AKURAT TU czego
szukać i niestety nie jest to przypadek, że wcinasz się w każdy wątek jak stringi w dupę, klepiąc w najlepszym wypadku treści nie na temat:"
> > ("Na głowie kraśny ma wianek,
> > W ręku zielony badylek,
> > A przed nią bieży baranek,
> > A nad nią leci motylek"
"a w najgorszym celowo bałamucąc i szkodząc ofiarom borderów."

> > jakbym słyszała mamusi: masz być nieskazitelna i tatusia: nie chlaj - bo
> skończysz jak rodzice - nam nie wyszło ale: Synu ja cię wyprowadzę ...

"Twoja Mamusia nie opanowała nawet zasad gramatyki języka polskiego? A przecież żydówki są takie inteligentne... "
>
>
> > w trudnym związku pomoc potrzebna jest obu stronom -
>
"Związki z borderami i psychopatami nie są "trudne". Są NISZCZĄCE dla ofiary takiego związku dlatego należy je zrywać jak szybko jest to możliwe. Nikt normalny nie ma zamiaru "pomagać" sadyście, przemocowcowi, degeneratowi moralnemu manipulującemu i maltretującemu partnera."


> > dobrze, że tak wile osób znajduje wyjście ze swoich problemów,
> > niezależnie od tego jak długo to trwa i ile wymaga cierpliwości;




" Co Ty bredzisz emerytko? Ta kobieta ma już 38 lat. 4 lata swojego życia zmarnowała i żadna terapia tego nie zwróci. Jeszcze dwa lata i ma szansę zacząć downy rodzić a Jej wartość na rynku matrymonialnym pikować w dół. Każda kobieta chce być żoną i matką, zamiast tkwić w 'trudnym", patologicznym związku. Związek albo jest miły, radosny, wspierający, albo należy z niego wiać, gdzie pieprz rośnie."
>
>
> > dojście do wniosku - gdyby nie moje problemy, ten związek wyglądałby zupełnie inaczej - to jest najważniejszy milowy krok w autoterapii;
>
>
" Następna brednia - gdyby nie zaburzenia osobowości partnera, ten związek wyglądłby normalnie i bezproblemowo dla jego ofiary."

[leda16]

Brzask, weź swoje pastylki, które Ci lekarz zapisał i spadaj z tego forum.

[trust21]

''I nie mowię tu o ostrym jechaniu mi, ale chociażby erma74.Aż mi się źle zrobilo...atak na ofiarę był nie do przyjęcia na raz''

A w jaki to Cię to sposób ostro zaatakowano? Nikt tu po Tobie nie jechał. Weźmy na przykład mój ostatni komentarz skierowany do Ciebie. Żadnego pojazdu po Tobie tam nie było. Wiesz jaki jest Twój problem? Problem jest taki, że powiedzenie kilku słów prawdy o Twoim byłym bierzesz jako atak na siebie. Dzieje się tak dlatego, ponieważ jesteś z nim jeszcze emocjonalnie związana. Z Twoich postów wnioskuje, że jesteś na etapie targowania. Z jednej strony coś zaczyna Ci świtać w głowie, w jakim to gównie byłaś, ale z drugiej strony, jeszcze go tłumaczysz, usprawiedliwiasz. Etap targowania jest jednym z najgorszych, bo często w tym okresie ludzie wracają.

Życzę Ci jak najlepiej, ale Twoje formułki, że już nie wrócisz do niego, że już nigdy więcej w toksycznym związku, to w Twoim wypadku na razie raczej jeszcze zaklęcia.

Co do toksycznych związków, to powiem Ci tak. Takie związki zawsze tworzą dwie strony. Obie w pewien sposób są odpowiedzialne za trwanie w takiej chorej relacji. Gdy się z takiego związku wychodzi, to jednym z najtrudniejszych rzeczy jest uświadomienie sobie, że ani partner cię nie kochał ani ty jego. Uświadomienie sobie, że to co w tym związku trzymało, to tylko własne problemy, deficyty, lęki i strachy. I to jest absolutna podstawa, taki punkt wyjścia do dalszej pracy. Nie analizuj partnera, bo to tylko pogorszy sprawę. Ja analizowałem, i żałuję tego.

A o ermę się nie martw, Ty się martw o siebie dziewczyno. Erma to inna historia. Zresztą z jego obecnych wypowiedzi widać, że chyba już coś zrozumiał i jest już na innym etapie.

[erma74]

trust21 napisał

"A o ermę się nie martw, Ty się martw o siebie dziewczyno. Erma to inna historia. Zresztą z jego obecnych wypowiedzi widać, że chyba już coś zrozumiał i jest już na innym etapie."

zutencja666 nie powinnaś odbierać tu niczego jako ataki na Ciebie. Większość z piszących tu sensownie ludzi (głównie ovonell, leda, trust21, login_tymczasowy) wypowiada się z poziomu osób które rozumieją to zagadnienie, ktore z perspektywy czasu, na podstawie powtarzających sie schematów działań borderów, wiedzą dokładnie gdzie jest klucz do zerwania z toksyną. Ja, chociaż od początku podobnie jak Ty na tym forum miałem wrażenie, ze wszyscy wyżywają się na mnie za moją historię, z perspektywy czasu mogę podziękować za to co do mnie i o mnie pisano. Ja uwazalem sie zawsze za silnego psychicznie i podejrzewam, ze tylko dzieki temu szybko zrozumiałem w czym tkwie, pomimo 2-letniego prawie ściemniania Kaśki i owijania mnie wokół palca. Były naprawdę super chwile ale zapominam już o tym. Kiedy psycholog uświadomiła mnie z czym i kim miałem styczność, kiedy zacząłem analizować wszystko z chłodną głową to wszystko ułożyłem sobie w jedno całość. To wszystko co robiła, mówiła, co ją spotykało rzekomo, choroba itp itd to była jedna wielka ściema! Do takich samych wniosków dojdziesz za niedługo. Oczywiście, że szkoda mi jej jako człowieka, kobiety i życzę jej jak najlepiej ale nie chcę i nie będę brał już w tym udziału. Powodzenia!

[leda16]

trust21 napisał(a):
Wiesz jaki jest Twój problem? Problem jest taki, że powiedzen
> ie kilku słów prawdy o Twoim byłym bierzesz jako atak na siebie.


Prawdy o sobie też z wielkim trudem przenikają do Jej świadomości, skoro swoje lęki i niską samoocenę za nadwrażliwość bierze.



>
Gdy się z takiego związku wychodzi, to jednym z najtrudniejszych rzeczy jes
> t uświadomienie sobie, że ani partner cię nie kochał ani ty jego. Uświadomienie
> sobie, że to co w tym związku trzymało, to tylko własne problemy, deficyty, lę
> ki i strachy.


Owszem, Ona kochała tylko swoje wyobrażenie o nim a jego negatywne zachowanie i przemoc minimalizowała, koncentrując się na pozytywnych aspektach tego związku.



Ty się martw o siebie dziewczyno.


Zwłaszcza, że dziewczyną już nie jest, ma 38 lat.

[zutencja666]

Leda16,

Zgodzę sę z tym,że jestem po tym związku stłamszona i mam zdeptaną samoocenę.Ale odbudowuje siebie małymi kroczkami.Mam przyjacioł,ktorzy mi pomagają i wsparcie tutaj,za co dziękuję.
Odniosę się do innych wypowiedzi na dniach,bo się przenoszę i nie mam chwili wytchnienia.

Wiesz czym jest nadwrażliwość emocjonalna?
Zawsze czułam, że wszystko wpływa na mnie znacznie bardziej niż na innych.Przejmowałam si każdym,wchłaniałam jego emocje...
Moim zdaniem mój poziom empatii jest wysoce rozwinięty, przez co potrafią trafniej niż inni rozpoznać emocje innych osób.Czuję gdy ktoś jest nieszczęśliwy.Zawsze miałam wrażenie,że czuje o wiele więcej niż inni, czuje ból innych ludzi w swoim własnym ciele.Co nie jest dla mnie łatwe.Dlatego tez od małego pomagałam w domu dziecka czy w schroniskach.Staram się nauczyć asertywności,bo z reguły było tak,że potrzebujący pomocy walili drzwiami i oknami;)
Nie ukrywam,że czasami nie umiałam stawiać granic...

Co do mamy Marcina to nie masz pojecia co dla niej robilam,wiec nie imputuj mi niestworzonych rzeczy.Pomagałam jak umiałam, rozmawiałam po kilka razy dziennie, wspierałam, robiłam zakupy, ale kiedy zaczęła mnie nachodzić kilka razy dziennie w pracy mimo ustalenia kiedy ją odwiedzę i zadzwonię,wydzwaniać po kilkanaście razy.Łamała wszystkie nasze ustalenia.Potrafiła mi kulą walić do drzwi.Moi współpracownicy zaczęli się jej bać.Dluga historia.Nie chc do tego wracać ale miała u mnie duże wsparcie i pomoc.
I wiedziałam zawsze na bieżąco co u niej.

Na szczęście wyglądam jak dziewczyna i się tak czuję.Zawsze uważałam,że nie jest ważne ile masz na liczniku,tylko na ile się czujesz:)
Jedyną sprawą,ktora mnie martwi,to to,że chciałam zawsze mieć dużą rodzinę...a to już ostatni dzwonek!

[leda16]

zutencja666 napisał(a):
Zawsze czułam, że wszystko wpływa na mnie znacznie bardziej niż na innych.Prze
> jmowałam si każdym,wchłaniałam jego emocje...
> Moim zdaniem mój poziom empatii jest wysoce rozwinięty, przez co potrafią trafn
> iej niż inni rozpoznać emocje innych osób.Czuję gdy ktoś jest nieszczęśliwy.Zaw
> sze miałam wrażenie,że czuje o wiele więcej niż inni, czuje ból innych ludzi w
> swoim własnym ciele.


Jakoś bólu jego matki nie wyczułaś, zerwałaś kontakt zamiast zorganizować, namówić, wspólnie odwiedzić psychiatrę, załatwić jej wizytę domową. Skoro chodzi o kuli, jest z nią jeszcze gorzej niż myślałam. Na tych kulach donosiła zwyrodnialcowi jedzenie. On brał a kasę przepijał, zamiast choćby leki jej kupować, potakiwałaś, gdy na nią dymił. Gdzie wtedy Twoja "nadwrażliwość" była?


Co nie jest dla mnie łatwe.Dlatego tez od małego pomagałam
> w domu dziecka czy w schroniskach.

W DD jest fachowy personel, psycholog. W czym tam tak pomagałaś? Owszem, w hospicjach lub hospicjach domowych taka pomoc jest bezcenna ale tam niepotrzebna.


>.Łamała wszystkie nasze ustalenia.Potrafiła mi kulą walić do drzwi.Moi
> współpracownicy zaczęli się jej bać.

Dluga historia.Nie chc do tego wracać ale m
> iała u mnie duże wsparcie i pomoc.
> I wiedziałam zawsze na bieżąco co u niej.


No właśnie. Może tę pomoc należało przekazać specjalistom - psychiatrze, psychoterapeucie? To, że wiedziałaś "co u niej" w praktyce niczego nie zmieniało.

> Na szczęście wyglądam jak dziewczyna i się tak czuję.Zawsze uważałam,że nie jes
> t ważne ile masz na liczniku,tylko na ile się czujesz:)


Ale proza życia skrzeczy. Zegar biologiczny nie liczy się z samopoczuciem ani wyglądem kobiety. Masz rację, to ostatni dzwonek, żeby rozejrzeć się za kimś wartościowym. Wygląd zewnętrzny bardzo w tym pomaga. No i postępowanie jakie Ci proponuje Trust - zero kontaktu z zaburzonym, blokada tel. Fb i wszystkiego gdzie możesz go spotkać. Zapisz się na terapię krótkoterminową i walcz o siebie. Takich osób jak Ty jest bardzo dużo - bitych, maltretowanych psychicznie, itp. Ale większość nie trafia na terapię bo...wstydzą się losu, który był ich udziałem. Mam nadzieję, że tutaj zrozumiałaś chociaż to, że wstydzić powinien się wyłącznie on. Tyle, że on nie ma poczucia wstydu i nigdy miał nie będzie.

[ing3]

Uciekajjjj !!!!!
1. Moze cie zarazic hiv
2. Wyladujesz w psychiatryku
3. Zniszczy zycie waszego wspolnego dziecka.
4.Bedziesz robic na jego dlugi.
5. Bedziesz zyc w ciaglym strachu i niepewnosci jak teraz
6. Bedziesz blagac o 5 min. Spokoju
Mozna tak wymieniac do 100 albo i wiecej
Chcesz tak zyc?

[ing3]

witam macie ochote pogadac bo widze ze u was tez w miare swieza sprawa?

[krzywijo]

Ja chetna :)

[ing3]

Daj jakis namiar!

[bordeerlena]

Moim zdaniem nie jest tak że po niej to spłynęło.. każdy border boi się rozstania i straty, nieprawdaż? Bardzo często sami odchodzą tylko po to by ktoś nie odszedł od nich. Ciągle testują granice żeby się upewnić, że mimo wszystko będziesz z nimi. Wstawiając zdjęcia na portalach społecznościowych z pewnością nie pokażą Ci smutku i żalu wręcz przeciwnie, będą pokazywać że wszystko jest w jak najlepszym porządku.
Myślisz że da Ci spokój? Moim zdaniem jeszcze nie raz napiszę do Ciebie z jakąś "błahostką" tylko po to by w jakimś tam stopniu utrzymać kontakt. Czasem wydaje mi się że z takimi osobami jest jak z dziećmi które nie potrafią pokazać czego naprawdę chcą, chciałyby mieć zabawkę na własność chociaż całkowicie są nią znudzeni.

Mam nadzieję, że uda Ci się przezwyciężyć depresję i znaleźć kogoś wartościowego

[ovonell]

"(...) Moim zdaniem nie jest tak że po niej to spłynęło.. każdy border boi się rozstania i straty, nieprawdaż? Bardzo często sami odchodzą tylko po to by ktoś nie odszedł od nich. Ciągle testują granice żeby się upewnić, że mimo wszystko będziesz z nimi. Wstawiając zdjęcia na portalach społecznościowych z pewnością nie pokażą Ci smutku i żalu wręcz przeciwnie, będą pokazywać że wszystko jest w jak najlepszym porządku.".

Bardzo często jest tak, że jak ktoś okaże choćby odrobinę zainteresowania, to borderka od razu rozkłada nogi.
Nazywajmy rzeczy po imieniu...

[martusia355]

ovonell napisał(a):

> > Bardzo często jest tak, że jak ktoś okaże choćby odrobinę zainteresowania, to b
> orderka od razu rozkłada nogi.
> Nazywajmy rzeczy po imieniu...

Zaglądam tutaj bardzo często i zauważam, że treści które czytam bardzo pomagają przejść mi to wszystko. Zastanawia mnie tylko i kłuje w oczy jak ovonell wypowiada się tak agresywnie o tym z jaką łatwością kobiety BPD rozkładają nogi. Naprawdę? Skąd takie wnioski? Może nie jest to jednak standardem? O panach możesz powiedzieć to samo? Wydaje mi się, że przesadzasz. Ale ogólnie lubię Twoje wypowiedzi :)

[ovonell]

"(...) Zaglądam tutaj bardzo często i zauważam, że treści które czytam bardzo pomagają przejść mi to wszystko.".
>>> Bo chyba taka jest pozytywnie-terapeutyczna rola tego forum (a nie tylko taka, żeby rzesze BPD głaskały się we wzajemnych postach pisanych do siebie, np. na temat - jakie to one "wyjątkowe" są, i też nie po to, żeby potem miejscowa, forumowa babcia napisała im jeszcze "podsumowanie", że ich wysoka wrażliwość to przecież jest jakiś "nadludzki dar").

"Zastanawia mnie tylko i kłuje w oczy jak ovonell wypowiada się tak agresywnie o tym z jaką łatwością kobiety BPD rozkładają nogi. Naprawdę? Skąd takie wnioski? Może nie jest to jednak standardem?".
>>> Niestety naprawdę. Wnioski są z doświadczenia, praktyki, obserwacji, bardzo wielu relacji partnerów osób z BPD i długich lat w branży. I niestety, jest to jednak standardem (taką tendencję/taki objaw oceniłbym na jakieś ~90% u borderek).
P,S. Może Cię to oburza jakoś tak samoistnie i wewnętrznie, a może dałaś się nabrać na jakąś "poprawną i postępową" filozofię równouprawnienia, feminizmu albo emancypacji i dlatego gryzie Cię to, że fakty są faktami (bo wg ww. nowoczesnych filozofii - jeśli jakieś fakty są niekorzystne dla kobiet, to przecież faktami powinny z automatu już przestać być, bo to oczywiście niekorzystne i krzywdzące jest dla tej jakże słabej płci;)).

"O panach możesz powiedzieć to samo? Wydaje mi się, że przesadzasz. Ale ogólnie lubię Twoje wypowiedzi :)".
Tak, o panach mogę napisać to samo. Tylko borderline w podziale na płeć, to jednak 4:1 na korzyść przewagi kobiet z tym zaburzeniem (więc i to "zjawisko" występuje czterokrotnie częściej). Poza tym, u mężczyzn borderline często ewoluuje w kierunku jakby ala psychopatii, a u kobiet bardziej w kanały w stylu ala histrioniczno-narcystyczne (co w połączeniu np. z bulimią lub ew. dwubiegunówką /jakże podobną przecież do BPD/ - nasila całe to zjawisko/objaw szczucia d#pą i "szerokich nóg w kolanach" :().

[northern_star]

Marta bo taka niestety jest prawda. Seks dla bpd jest jednym z dwóch rzeczy.... pierwsza to chwila zapomnienia o swoim pojebaniu a druga to narzędzie do osiągnięcia czegos wiecej wcześniej zamierzonego. Dlatego nie jest to dla nich niczym intymnym. Przykładem sa slowa mojej byłej 🙈cytuje🙊...szybciej zrobie komus loda lub dam dupy niz dam buzi bo pocałunek to cos intymnego a danie dupy to zwykła potrzeba jak jedzenie 🙊🙈🙉

[ovonell]

"Marta, bo taka niestety jest prawda.".

Northern, może tak być, że dziś prawda już nie ma znaczenia. Dziś moc i znaczenie ma jedynie poprawność polityczna.;)
I może dlatego, Murzyn to Afroamerykanin, Cygan to Rom, podpierdalacz to jedynie sygnalista, prostytucja to tylko sponsoring, p#dał to gej, terrorysta to - urodzony we FRA/BEL/GB chory psychicznie nieszczęśnik o tylko lekko nieeuropejskim kolorze skóry, zamach to jakiś incydent, aborcja to środek antykoncepcyjny, płeć to już tylko gender, europejska lub narodowa kultura i tradycja to zacofanie, patriotyzm to faszyzm i rasizm, wartości chrześcijańskie to ksenofobia i nietolerancja, prawda to mowa nienawiści, a wolność to wyłącznie multikulturowość.

Tak więc, może nie piszmy tak o borderkach. Może akurat na tym forum, powinniśmy napisać, że nie, nie, one wcale się nie puszczają - one po prostu "korzystają z dobrodziejstw postępowej modern-kultury na terenie tej obecnej nowoczesnej, liberalno-demokratycznej, nowolewicowej, multikulturowej Jewropy".

[martusia355]

northern_star napisał(a):

> Marta bo taka niestety jest prawda. Seks dla bpd jest jednym z dwóch rzeczy...
>
Nie wiem czy to rozkładanie nóg nie jest zbyt ogólne. Skoro 90% kobiet lubi seks, 5% nie może bo religia albo problemy zdrowotne fizyczne nie pozwalają a pozostałe 5% nie są sklasyfikowane :) to chyba normalnym jest kiedy pozna się wreszcie tego jedynego pewnie atrakcyjnego dla kobiety i jest się przekonanym że to właśnie z tym może się udać to kolana mogą mieć w miarę szybko szeroki rozstaw :) Jasne, że piszę trochę przez pryzmat niezbyt wielkiej wiedzy w temacie BPD no ale czy nie mam racji? Każdą czynność fizjologiczna można tu podmienić zamiast seksu, oddychanie, konieczność jedzenia i wiele innych :)

[ovonell]

A Matusia uparciuszek...;)
"(...) no ale czy nie mam racji?".
No właśnie nie masz. :(
Jest różnica (i spora przepaść) między "lubieniem seksu" a puszczaniem się.
A argument o fizjologii? Hmm... Słabe to.
Wszystko ma swoją dobrą i złą stronę (medal ma dwie strony, kij też dwie, najlepszy jest "złoty środek" Arystotelesa, itd.)
Widzisz, jedzenie to owszem, czynność fizjologiczna, miła, przyjemna, potrzebna. konieczna, itp. Ale obżarstwo ma już mniej wspólnego z jakąś przyjemnością czy czynnością fizjologiczną. Ogień może nas ogrzać i pomóc przygotować dobry i pożywny posiłek, ale może też poparzyć albo nawet zabić. Nóż to przydatne człowiekowi narzędzie i ułatwia życie, ale może również pokaleczyć albo służyć do zbrodni wobec drugiego człowieka.
Seks jest fizjologiczny, może być cudowny, przyjemny, wiążący, zespalający, energetyczny, itd., ale może też być upokarzający, krzywdzący, być formą ucieczki, zapomnienia albo zeszmacenia i (samo? albo i nie samo)upodlenia.

Tak więc - nie. Zamiłowanie do seksu kobiet (czy mężczyzn, niech Ci będzie, bo zaraz i tak zapewne feministycznie się o taki dopisek upomnisz ;):)) a puszczanie się (no bo wtedy gdzie ten "jedyny" o którym piszesz...?), to dwie różne planety oddalone od siebie o miliardy lat świetlnych.

[ing3]

Wszystko spoko jezeli jestes singielka i smigasz sobie po kolesiach i korzystasz z urokow zycia. Co innego jesli jednak masz stalego partnera i przy pierwszej lepszej okazji dajesz dupy kazdemu lepszemu ktory sie nawinie bo cie kurwa poniosla fantazja narazajac przy tym zdrowie swojego partnera.Wtedy jestes szmata i tyle w temacie.
Sorki za szczerosc ale moja luba jak sie okazalo dawala dupy na lewo i prawo jednoczesnie prowadzila inwigilacje co do mojej osoby i projektowala wszystko na mnie. Smiesza mnie tez wpisy borderow ze tylko slabe jednostki daja sie urobic, sorki ale nikt mi nic nie mowil w co gram. Trzeba bylo mowic odrazu na czym stoje to i w ryja bym zajebal choc nigdy nie podnioslem na nikogo reki!!
Nie pozdrawiam!!!

[northern_star]

Marta nie wierze w to co czytam🙈🙈🙈🙉

seks z tym jedynym to cos innego niz seks z kazdym🙊 ale dla bpd seks jest tylko seksem i wlasnie w tym jest najwiekszy problem. Mozna go uprawiać z partnerem lub kazdym innym kto da do tego sygnal lub założyć sobie tindera lub innego badoo by przez pryzmat swojej dupy podniesc swoje poczucie wlasnej wartosc pozostając przy tym dla innych zwykłym kurwiszonem. Ale jak napisal Ovonell jedni to nazwa po imieniu a inni zaczną ubierać gowno w piekne ciuchy myśląc ze przez to przestanie smierdziec.

[ovonell]

"(...) założyć sobie tindera lub innego badoo by przez pryzmat swojej dupy podniesc swoje poczucie wlasnej wartosci".

Albo uznać to za jakąś kartę przetargową, dzięki której osiągnie się "coś/więcej/dany cel/wyimagowany zysk/korzyść".
Jak łeb jest zryty, to i filozofia życia (postępowania) przeprymitywna... :(((

[ovonell]

wyimaginowany - - sorry ;)
Co nie zmienia postaci rzeczy - idiotki pozostaną idiotkami. ;)

[border.szary]

northern_star napisał(a):

> seks z tym jedynym to cos innego niz seks z kazdym🙊 ale dla bpd seks jest tylk
> o seksem i wlasnie w tym jest najwiekszy problem.

Ok.
Rozumiem o czym piszesz, ale... jak to się ma do standardowego tłumaczenia faceta przyłapanego w łóżku z inną: ależ kochanie, ona nic dla mnie nie znaczy...to TYLKO seks...

Ja rozumiem, że biologia, że facet biedny, bo pokusy, bo te baby szczują doopami, ale jeśli pragniecie, panowie, partnerstwa w związku, to z dobrodziejstwem inwentarza

lub założyć sobie tindera lub innego
> badoo by przez pryzmat swojej dupy podniesc swoje poczucie wlasnej wartosc pozo
> stając przy tym dla innych zwykłym kurwiszonem. Ale jak napisal Ovonell jedn
> i to nazwa po imieniu a inni zaczną ubierać gowno w piekne ciuchy myśląc ze prz
> ez to przestanie smierdziec.


Ojojoj, to zdrada, która jest tylko seksem, tak boli?
Przecież to tylko seks.

[northern_star]

> Ojojoj, to zdrada, która jest tylko seksem, tak boli?
> Przecież to tylko seks.

i to konczy dowod 🙉🙉🙉 dlatego jak pisalem "dupa jest tylko zwyklym narzędziem dla bpd" brak bpd poczucia własnej wartosci przez co nawet taka intymna sfera jak seks jest jak pojsc po bułki. Co tylko potwierdza regule ze bpd czesciej robi proce bo przecież to zwyklu seks nic wiecej🙈🙉🙉🙉
Ale robcie co chcecie to jest wasze życie 😀mi nic do tego !tylko proszę przy tym nie wybielajcie sie mowiac ze przeciez tak kazdy ma😉

A tym czasem Szczęśliwego Nowego!!😀

[border.szary]

northern_star napisał(a):

>
> > Ojojoj, to zdrada, która jest tylko seksem, tak boli?
> > Przecież to tylko seks.
>
> i to konczy dowod 🙉🙉🙉 dlatego jak pisalem "dupa jest tylko zwyklym narzędzie
> m dla bpd" brak bpd poczucia własnej wartosci przez co nawet taka intymna sfer
> a jak seks jest jak pojsc po bułki. Co tylko potwierdza regule ze bpd czesciej
> robi proce bo przecież to zwyklu seks nic wiecej🙈🙉🙉🙉

Wyjaśnię raz jeszcze:
Facet, który zdradza (wielokrotnie) żonę/partnerkę często tłumaczy to tak: z innymi kobietami to tylko seks, ale tylko ciebie, żono/partnerko kocham.
I oczekuje, że to zostanie zrozumiane, bo z tamtą/tamtymi łączy go tylko seks. Nic więcej.

Ja tylko użyłam męskiego argumentu i pozwoliłam sobie na złośliwe zdziwienie, że mężczyznę 'tylko seks' boli.

> Ale robcie co chcecie to jest wasze życie 😀mi nic do tego !tylko proszę przy t
> ym nie wybielajcie sie mowiac ze przeciez tak kazdy ma

www.polityka.pl/jamyoni/1693380,1,jak-to-jest-z-kobieca-niewiernoscia.read
O kobiecej niewierności.

> A tym czasem Szczęśliwego Nowego!!😀

Szczęśliwego 😀
I oby na tym forum tylko bordery widzieli świat w kategoriach 'czarne-białe'😉

[ovonell]

"Facet, który zdradza (wielokrotnie) żonę/partnerkę często tłumaczy to tak: z innymi kobietami to tylko seks, ale tylko ciebie, żono/partnerko kocham. I oczekuje, że to zostanie zrozumiane, bo z tamtą/tamtymi łączy go tylko seks. Nic więcej. Ja tylko użyłam męskiego argumentu i pozwoliłam sobie na złośliwe zdziwienie, że mężczyznę 'tylko seks' boli.".

Przecież to wynika wyłącznie z tego, że dla kobiet najgorsza jest zdrada emocjonalna, a dla mężczyzn seksualna. Dlatego każdy zdradzający facet plecie żonie te bzdury o "tylko seksie", bo to dla kobiet jest jakby "mniej najgorsza zdrada".
To całkowicie racjonalna ewolucyjnie zasada.
Gdyby żonie powiedział, że kocha kochankę... ooooo, żona tego już nie wybaczy. A to, że sobie tam umoczył tylko..., to może żonka kupi bajer o chwilowej awarii fizjologiczno-moralnego hamulca.

U facetów jest odwrotnie: możesz sobie żono kochać platonicznie jakiegoś facecika, ale póki nie dajesz mu d#py, to jestem w stanie to jeszcze jakoś tolerować.

To ewolucyjny mechanizm, odnoszący się wprost do pewności ojcostwa (wszak tylko kobiety rodzą dzieci).
Czego tu nie rozumiesz? To wszystko proste jak drut.

A artukuł z Polityki niby czego ma dowodzić? Że borderki dają d#py na prawo i lewo, bo inne kobiety (i to aż 17% w całej populacji ;):) też dają d#py na prawo i lewo?

Polecam tę cześć artykułu:

>>Czy skłonność do niewierności ma związek z osobowością? Jakie cechy do niej predysponują?

Zdradzająca kobieta to często osoba o cechach narcystycznych. Kobieta silnie egocentryczna, skoncentrowana na swoich potrzebach i swojej osobie, ignorująca potrzeby partnera. Ma ogromną potrzebę bycia podziwianą przez wiele osób, znajdowania się w centrum uwagi, cieszenia się uwielbieniem i popularnością. Co rodzi niebezpieczeństwo, że będzie poszukiwać kontaktów pozamałżeńskich, żeby tę pulę podziwu, której potrzebuje, zwiększyć, bo zachwyt stałego partnera zwykle jej nie wystarcza. Często u osób narcystycznych jeden związek pozamałżeński to za mało, nawiązują kilka jednocześnie lub krótkie związki następujące jeden po drugim, gdzie zmieniający się partnerzy stanowią pewnego rodzaju trofeum i dowód na własną atrakcyjność. Czyli to taka osoba wiecznie głodna i nienasycona. To nieistotne, czy przelotni partnerzy rzeczywiście ją podziwiają, ważne jest, że ona tak o tym myśli.

Adoracja ze strony stałego partnera zmniejsza zagrożenie zdradą, ale często nie jest wystarczającym buforem. Oczywiście kobieta może poszukiwać dróg zaspokojenia narcystycznych potrzeb w inny sposób niż ten, który niszczy jej związek – ale pod warunkiem, że jest świadoma swojego problemu. Z punktu widzenia partnera wiedza o mechanizmach jej funkcjonowania pomaga w zrozumieniu, dlaczego jest zdradzany.

Skłonność do niewierności charakteryzuje też kobietę o histerycznych cechach osobowości. To osoba o wyrazistej ekspresji emocjonalnej, szybko nawiązuje kontakty i łatwo skraca dystans społeczny. Tworzy atmosferę obiecującą szybkie zbliżenie, wielu mężczyzn odbiera to jako wyraźną zachętę. Z tego powodu wydaje się pozbawiona zahamowań. I rzeczywiście dla zwrócenia na siebie uwagi potrafi złamać tabu, na przykład rozebrać się w sytuacji, w której inne osoby są zawstydzone czy zażenowane. Głośno mówi, głośno się śmieje, wyraźnie gestykuluje. Lubi być na scenie. Mimo to, gdy mężczyzna odpowiada na prowokację, kurtyna opada i z kontaktu seksualnego często są nici. To typowe dla osoby histerycznej. Wyraźna obietnica przeradza się w odwrót. Ale dla wielu mężczyzn ta zmienność nastrojów i emocji jest niezwykle ekscytująca. Ten typ romansuje, by pozyskać uwagę, niekoniecznie podziw. <<.

[border.szary]

ovonell napisał(a):

> To całkowicie racjonalna ewolucyjnie zasada.

To ja ewolucyjnie dodam, że ewolucyjnie to kobiety zdradzają często. Bo ewolucyjnie rzecz biorąc inny samiec jest pożądanym dawcą genów dla potomstwa, a samiec o innych cechach jest idealnym kandydatem na opiekuna tegoż potomstwa.


> Gdyby żonie powiedział, że kocha kochankę... ooooo, żona tego już nie wybaczy.

To nie jest do końca prawda.

> A artukuł z Polityki niby czego ma dowodzić? Że borderki dają d#py na prawo i l
> ewo, bo inne kobiety (i to aż 17% w całej populacji ;):) też dają d#py na prawo
> i lewo?

Tylko tego, że borderka nie mają patentu na wyłączność.

I jeszcze jedno: piszesz tak obsesyjnie o dawaniu doopy na prawo i lewo, że zastanawiam się, czy nie przemawia przez Ciebie gorycz, bo wszystkim dawały, a Tobie nie... Nie współczuj3ę Ci jednak.

> Polecam tę cześć artykułu:
>

Nie mam cech ani narcystycznych, ani histerycznych.


> >>Czy skłonność do niewierności ma związek z osobowością? Jakie cechy d
> o niej predysponu
>
> Zdradzająca kobieta to często osoba o cechach narcystycznych. Kobieta silnie eg
> ocentryczna, skoncentrowana na swoich potrzebach i swojej osobie, ignorująca po
> trzeby partnera. Ma ogromną potrzebę bycia podziwianą przez wiele osób, znajdow
> ania się w centrum uwagi, cieszenia się uwielbieniem i popularnością. Co rodzi
> niebezpieczeństwo, że będzie poszukiwać kontaktów pozamałżeńskich, żeby tę pulę
> podziwu, której potrzebuje, zwiększyć, bo zachwyt stałego partnera zwykle jej
> nie wystarcza. Często u osób narcystycznych jeden związek pozamałżeński to za m
> ało, nawiązują kilka jednocześnie lub krótkie związki następujące jeden po drug
> im, gdzie zmieniający się partnerzy stanowią pewnego rodzaju trofeum i dowód na
> własną atrakcyjność. Czyli to taka osoba wiecznie głodna i nienasycona. To nie
> istotne, czy przelotni partnerzy rzeczywiście ją podziwiają, ważne jest, że ona
> tak o tym myśli.
>
> Adoracja ze strony stałego partnera zmniejsza zagrożenie zdradą, ale często nie
> jest wystarczającym buforem. Oczywiście kobieta może poszukiwać dróg zaspokoje
> nia narcystycznych potrzeb w inny sposób niż ten, który niszczy jej związek – a
> le pod warunkiem, że jest świadoma swojego problemu. Z punktu widzenia partnera
> wiedza o mechanizmach jej funkcjonowania pomaga w zrozumieniu, dlaczego jest z
> dradzany.
>
> Skłonność do niewierności charakteryzuje też kobietę o histerycznych cechach os
> obowości. To osoba o wyrazistej ekspresji emocjonalnej, szybko nawiązuje kontak
> ty i łatwo skraca dystans społeczny. Tworzy atmosferę obiecującą szybkie zbliże
> nie, wielu mężczyzn odbiera to jako wyraźną zachętę. Z tego powodu wydaje się p
> ozbawiona zahamowań. I rzeczywiście dla zwrócenia na siebie uwagi potrafi złama
> ć tabu, na przykład rozebrać się w sytuacji, w której inne osoby są zawstydzone
> czy zażenowane. Głośno mówi, głośno się śmieje, wyraźnie gestykuluje. Lubi być
> na scenie. Mimo to, gdy mężczyzna odpowiada na prowokację, kurtyna opada i z k
> ontaktu seksualnego często są nici. To typowe dla osoby histerycznej. Wyraźna o
> bietnica przeradza się w odwrót. Ale dla wielu mężczyzn ta zmienność nastrojów
> i emocji jest niezwykle ekscytująca. Ten typ romansuje, by pozyskać uwagę, niek
> oniecznie podziw. <<.

[ovonell]

"To ja ewolucyjnie dodam, że ewolucyjnie to kobiety zdradzają często. Bo ewolucyjnie rzecz biorąc inny samiec jest pożądanym dawcą genów dla potomstwa, a samiec o innych cechach jest idealnym kandydatem na opiekuna tegoż potomstwa.".
>>> Ewolucyjnie, to mężczyźni zdradzają częściej (jest ich większy % niż kobiet). Ale jak to się dzieje, przecież z kimś oni zdradzają i % M i K powinien być podobny? Ano, mężczyźni zdradzają statystycznie częściej od kobiet, bo jest (ten mniejszy) procent kobiet, które "obsługują" ten większy procent zdradzających mężczyzn. I te kobiety, to... m.in.: borderki (mają statystycznie dużo większą ilość partnerów seksualnych w życiu, niż tzw. "średnia" innych kobiet).

"Gdyby żonie powiedział, że kocha kochankę... ooooo, żona tego już nie wybaczy. -
To nie jest do końca prawda.
>>> To jest najprawdziwsza prawda. Doucz się i poczytaj trochę również i o tym.

"I jeszcze jedno: piszesz tak obsesyjnie o dawaniu doopy na prawo i lewo, że zastanawiam się, czy nie przemawia przez Ciebie gorycz, bo wszystkim dawały, a Tobie nie... Nie współczuj3ę Ci jednak.".
>>> Radziłem sobie i radzę. :) Nie szukaj w studni słonej wody. ;) Dorabiasz ideologię za ideologią, bo jakoś prawda tak kole w ślepia, że nie ma jak jej przyjąć do wiadomości. Miotasz się jak zapędzona w róg rozwścieczona koza. :(

[efce13]

Ovonell napisał:
>>>Ewolucyjnie, to mężczyźni zdradzają częściej (jest ich większy % niż kobiet). Ale jak to się dzieje, przecież z kimś oni zdradzają i % M i K powinien być podobny? Ano, mężczyźni zdradzają statystycznie częściej od kobiet, bo jest (ten mniejszy) procent kobiet, które "obsługują" ten większy procent zdradzających mężczyzn. I te kobiety, to... m.in.: borderki (mają statystycznie dużo większą ilość partnerów seksualnych w życiu, niż tzw. "średnia" innych kobiet)<<<


Nie wiadomo czy płakać, czy śmiać się z tych pseudo intelektualnych bzdur dorabianych na szybko pod presją zdroworozsądkowej argumentacji @borderleny i @bordera.szarego.

Nie możesz intelektualnie ogarnąć, że zdrada nie zachodzi tylko w układzie żonaty mężczyzna zdradza z zamężną kobietą lub odwrotnie: zamężna kobieta zdradza z żonatym mężczyzną.
Tylko wtedy procent zdradzających kobiet i mężczyzn rzeczywiście powinien być równy.


Wyższy % zdradzających mężczyzn wynika z faktu, że żonaci mężczyźni zdradzają także i przede wszystkim z niezamężnymi kobietami. W tym układzie kobieta nie zdradza.

W kontekście oczywistej definicji zdrady (zdradzić można tylko pozostając w związku) twoje pseudointelektualne, hejterskie i mizoginiczne wywody o paniach obsługujących większy procent zdradzających mężczyzn są śmieszną i kosmiczną głupota. Zresztą tak jak większość tych bzdur, które wypisujesz o osobach z BPD, i na które lecą ochoczo w ogóle niezorientowani w zaburzeniach expartnerzy.


Większość z aktywnych na tym forum expartnerów - zdecydowana większość z nich - nie miała partnerów z borderline, a przynajmniej borderline nie było podstawowym zaburzeniem wpływającym na nieudaną relację. Spijają z twoich ust te pseudo mądrości o borderline, i faktycznie myślą, że mieli nieudany związek przez partnera/partnerkę z zaburzeniem borderline, bo im to świadomie manipulacyjnie wciskasz. Bzdura i świadoma manipulacja emocjami pokaleczonych expartnerów.

Jak ktoś tu już z wspomniał, ty rzeczywiście możesz mieć borderline współwystępujące z aspołecznym - to częsty przypadek współwystępowania tych dwóch zaburzeń szczególnie u mężczyzn.

[ovonell]

Nawet nie będę się silił na odpowiedź
(co do % zdrad M i K odsyłam do literatury naukowej, ale nie do Super Expressu, nie do magazynów dla kobiet, nie do portali internetowych, a chociażby do Buss`a, Baker`a, Dawkins`a czy Ridley`a).
Zresztą chyba sobie to już kiedyś wyjaśniliśmy.
Dlaczego nie odpowiadam?
Bo jesteś idiotką. :(

[border.szary]

ovonell napisał(a):

> Nawet nie będę się silił na odpowiedź
> (co do % zdrad M i K odsyłam do literatury naukowej, ale nie do Super Expressu,
> nie do magazynów dla kobiet, nie do portali internetowych, a chociażby do Buss
> `a, Baker`a, Dawkins`a czy Ridley`a).

A czy któreś z tych naukowych badań opiera się na innej metodzie niż ankieta?
Mimo wszystko nadal żyjemy w świecie, w którym mężczyźni lubią się chwalić, a kobiety wolą milczeć.

> Bo jesteś idiotką. :(

Oo, a skąd wiesz? Jakieś testy na iloraz inteligencji dziewczynie robiłeś? Czy może swą tezę wysnuwasz na podstawie faktu, że nie rozumiesz, co efce13 piszę, a jak coś rozumiesz to nie pasuje to do twoich teorii?