Samotność

[ilnyckyj]

Dochodzę do wniosku, że to najbardziej ludzkie z ludzkich doznań,
kiedy odczuwasz swoją "osobność", odrębność od innych. Czasami
nienawidzę jej, czasami tęsknię do niej. Staramy się ją zagłuszyć,
uciec od niej do ludzi, do działania, ciągłego miotania się,
gorączkowej szarpaniny, którą nazywamy "karierą" albo też "radzeniem-
sobie-w-życiu". Nie chcę wartościować bo ona jest poza dobrem i
złem, jest po prostu przypisana do naszego istnienia ...

[w.ell]

Ja nie jestem sama, nie czuję się sama. Mam kogoś n a p r a w d ę
bliskiego.

Może brakuje Ci kogoś takiego?

[ilnyckyj]

Nie, nie brakuje... Ale co to właściwie oznacza "bliski"? Mąż,
kochanek, mamusia, tata, przyjaciel? Zresztą, powtarzam, samotność
nie jest dla mnie problemem. To raczej pewien stan ducha, który
chyba każdemu towarzyszy, niezależnie od tego ile osób mniej lub
bardziej bliskich się wokół niego kręci.

[ilnyckyj]

Może być bardzo pozytywna

[w.ell]

Ja tam nic pozytywnego w samotności nie widzę. Pewnie, od czasu do
czasu lubię być sama, tak żeby się wyciszyć, ale samotność to coś
więcej. Jakoś nie tęsknię.

Cheer up Nickyj

[panna-lee]

ekshumuję temat, jeśli pozwolicie.
zresztą nowych i tak nie bardzo, to chociaż se groby poodkopuję.

wyróżniamy:
samotność [stan pożądany]
osamotnienie [stan niepożądany]

stan pierwszy to stan naturalny. strach przed samotnością wywołuje stan drugi. samotny, choćby miał wielu bliskich - czuje się każdy. kupa ludzi mniej lub bardziej udatnie swoje osamotnienie zagłusza - ludźmi, karierą, tv i tak dalej.

samotność to stan pustki - i jest wyjątkowo piękny. ludzi z natury mocno samotni, nie pasujący do niczego i nikogo, mogą - wewnętrznie - zajść najdalej. wystarczy przestać się szarpać i pogodzić z tym, co mamy. jeżeli będziesz machać rękami w nadziei że polecisz [szukać ludzi w osamtonieniu] to nie polecisz, tylko się zmęczysz. jeśli zaś spojrzysz na swoje ręce i uznasz, że są chwytne i można ich twórczo użyć - mało, że rozwiniesz sobie półkule mózgowe, to możesz stworzyć właściwie co zechcesz - i od biedy lotnię zbudować jeżeli naprawdę zechcesz polatać.

ot taka metafora od wiosennej lee.

[ilnyckyj]

Tak, samotność = wolność, do pewnego stopnia. Niezależność,
suwerenność.
Ale z drugiej strony istnieją ci - inni. Oni nas określają,
definiują i ograniczają.
Samotność - to ten stan najbardziej podstawowy, kiedy uświadamiasz
sobie swoją odrębność i niepowtarzalność. Ale swoje "ja" - wykuwasz
w walce (a może w grze?) z innymi. Podejmujesz decyzje, ryzykujesz,
albo cofasz się przed ryzykiem. Tak czy inaczej spada na ciebie
odpowiedzialność za decyzje i zaniechania.
Tęsknimy za tym by ktoś zdjął z nas tę odpowiedzialność, ten ciężar
i pokierował naszym losem. Uwolnił nas od rozmaitych problemów. To
się nazywa "ucieczka od wolności". Wiele przykładów z historii
wskazuje, że taka postawa zbiorowa kończy się wielkim nieszczęściem.
Wtedy wyzwalają się instynkty stadne. Stado - jak wiadomo pędzi w
kierunku wyznaczonym przez Przywódcę, zadeptując wszystko co mu
wpadnie pod kopyta, łącznie z jednostkami nie pasującymi do stada.

Ja wolę, żeby ludzie byli indywidualistami (ale odpowiedzialnymi).
Żeby się różnili jedni od drugich, kłocili, dyskutowali (ale nie
zarzynali).
Niech rozkwita 100 kwiatów! (Lubię to hasło, chociaż wiem że
wymyślił je jakiś tyran)

Z nonkonformistycznym pozdrowieniem. Nicki

[krol-czy-krolik]

Nawet gdybym był całkiem samotny, czy też osamotniony to mam
pewność, że zawsze będą o mnie pamiętać:
1. pracodawca (któremu jestem potrzebny, żeby wyssać ze mnie jak
najwięcej jak najniższym kosztem)
2. bank, który w przypadku opóźnienia w splacie kredytu następnego
dnia wyśle do mnie pismo,
3. urząd skarbowy,
4. Dostawca prądu czyli RWE,
5. Gazownia,
6. MPO... itd.

Tak, że nie jestem sam. Ale gdybym przypadkiem zapomniał o którymś z
tych towarzyszy mojego codziennego życia, to zawsze jeszcze mogę
liczyć na wizytę przedstawiciela firmy windykacyjnej, albo komornika.

Naprawdę - nigdy nie czuję się samotny ani osamotniony!

Z króliczym pozdrowieniem Kik

[panna-lee]

ehehe
"pisze do mnie rossman, pizza hut....."
królik: brawo. to się nazywa hart ducha

[ilnyckyj]

To co opisałeś to jeszcze stopień niżej od samotności i
osamotnienia. To osaczenie!!!

[ilnyckyj]

Ale właściwie teraz, po prawie 2 latach od tamtego postu doszedłem do wniosku,
że nie chodzi o samotność, ale o - osobność

[zawle]

Osobność....stan wielu niedostępny. Przyjemność z przebywania ze
sobą. Cisza, spokój, prawda, nicniemusiectwo....

[basilisque]

zawle napisała:

> Osobność....stan wielu niedostępny. Przyjemność z przebywania ze
> sobą. Cisza, spokój, prawda, nicniemusiectwo....

Czyli - samotność wśród ludzi?

[zawle]

Nie...wejście w ciszę. Wycofanie się w przyjazny swiat. W oazę
spokoju, w miejsce rozmyślań.
Każdy ma takie pomieszczenie wewnątrz siebie. Tylko moje. Pewnie
mozna je sobie jakoś zwizualizować. Pewnie można z nim wiązać jakieś
emocje, jakieś klimaty. Ja dla siebie jestem łaskawa

To można porównać do odczuwania zmęczenia..gdy na darmo, wbrew sobie
pod przymusem....złe. Gdy w słusznej sprawie, z chęcią, z
zadowoleniem...dobre.

Poczucie samotności wśród ludzi jest w nas. To nasze wewnętrzne
uczucie, niezależne od innych. I tylko my ponosimy za nie
odpowiedzialność.I tylko my możemy je zmienić.

Gdy oczekujesz mało...dostajesz wiele. Bardzo to metaforyczne. Ale
pragmatycznie ujmując....jeśli ludziom nie stawiasz wymagań...te
drobne gesty od nich są powodem świętowania, nie zawodu.

Mam z tym duże problemy. W pracy. Wchodzi mi to na grunt mojej
odpowiedzialności za życie drugiego człowieka. Coś jak dylemat
dobrego Niemca. Czy wystarczy robić swoje i nie patrzeć na innych?
Czy należy chociaż próbować zmieniać świat? Występować przeciw złu?

[ilnyckyj]

zawle napisała:

Czy wystarczy robić swoje i nie patrzeć na innych?
> Czy należy chociaż próbować zmieniać świat? Występować przeciw złu?
Dylemat Hamletyczny (byc albo nie być), nie do rozwiązania. Tu myślenie, rozważanie za i przeciw, analizowanie możliwych rozwiązań - może być propozycją, ale daleką od ideału, jeśli chcemy walczyć ze złem i poprawiać świat. Bo między myśleniem a działaniem istnieje pewien dystans. Nie zapominajmy, że myśląc i dochodząc do pewnych wniosków - też zmieniamy świat, nawet jeśli to myślenie nie przekłada się bezpośrednio na działanie. Bo myślenie - to też przewidywanie!

[apersona]

Samotność i cisza jest mi niezbędna do życia dla równowagi po przebywaniu z ludźmi. I oczywiscie dotarło to do mnie dopiero jak jej zaczęło ostro brakować.

Wolę samotność niż

[trzcinka78]

to co ostatnio nazywa się "wspólnotą", czyli plemię pod krzyżem i biało-czerwoną
flagą.

Outsideryzm

[krol-czy-krolik]

Taki potworek językowy mi wyszedł, a oznacza bycie outsiderem. Tym własnie jestem i z tego się cieszę!

[mala200333]

Najbolesniejsza jest samotnosc we..dwoje.

[ole-na]

To się zdarza często: wypalenie związku... Wtedy lepsza już jest samotność w pojedynkę!

[zawle]

ole-na napisała:

> To się zdarza często: wypalenie związku... Wtedy lepsza już jest samotność w po
> jedynkę!

Tak się o tym myśli. Ale to nie jest samotność. To jest uwieranie przez inną osobę.

[ilnyckyj]

zawle napisała:

> ole-na napisała:
>
> > To się zdarza często: wypalenie związku... Wtedy lepsza już jest samotnoś
> ć w po
> > jedynkę!
>
> Tak się o tym myśli. Ale to nie jest samotność. To jest uwieranie przez inną os
> obę.
Samotność - to nie to samo co izolacja.

[essor]

Nie ukrywam, że często tęsknię za samotnością. To się nazywa Agorafobia. Czasami oznacza też niechęć do Agora S.A.

[ilnyckyj]

Agorfobie to nie tęsknota za samotnością, ale lęk przed tlumem.