"Nora" w Narodowym

[Gość: gomich]

Ten spektakl to zaskoczenie, niestety nie do końca pozytywne. Zdaje się, że z
taką obsadą można było zrobić naprawdę dużo więcej, a i tekst Ibsena na dużo
pozwala. Tymczasem wszystko zostało w granicach przeciętności. Dorota
Landowska jak zwykle w dobrej formie, ale nie miała szans na pokazanie
prawdziwego artyzmu. Hamerski nareszcie trochę nauczył się grać
(od "Kosmosu"), ale to wciąż za mało. Dziwny niedosyt pozostaje po obejrzeniu
spektaklu. Zbyt dziwny, bo smaczek przed był ogromny.

[Gość: Julie]

Olsten jest reżyserką-ndywidualistką. Jej spektakl wymyka się jednoznacznemu
odbiorowi i ocenie. Ja akurat uważam to za plus jej "Nory". Tekst jest znacznie
skrócony, jedno celne słowo lub sformułowanie często wystarczy. Reszta dzieje
się pomiędzy postaciami - w bardzo ciekawie zarysowanych sytuacjach scenicznych,
nie jest to rzemieślnicze, polskie aktorstwo, dobrze odrobione, do którego być
może przywykł założyciel tego postu. To spektakl wymagający, zmuszający do
dopowiadania sobie wielu spraw, wątków. Język, którym posługują się postaci
zawodzi, nie pomaga, mówią ciała, odległości między nim. Fakt - Ibsena dobrze
skrojonego tu nie odnajdziemy, bliżej Strindberga i Fossego. Poza tym,
oczywiście, Jelinek - warto zajrzeć do jej "Nory", bo to ważny trop. I warto
się wybrać, bez dwóch zdań.

[Gość: gomich]

Założyciel tego postu nie przywykł do polskiego aktorstwa dobrze odrobionego,
lecz do aktorstwa prawdziwego. Poza tym to akurat najamniejszy zarzut w mojej
ocenie, napisałem przecież, że Landowska była znakomita.
Co do "akcji" poza słowami to naprawdę daleko jej do roli gestu i ruchu
scenicznego u Strindberga.
Trudno tu dostrzec niestety jakąkolwiek indywidualność reżysera, dla mnie
właśnie zwyczajna konwencjonalność, oprócz kilku ciekawych elementów. Pytanie
tylko, czy dla tych kilku warto spektakl oglądać... Ja w każdym razie nie
żąłuję aż tak bardzo.

[Gość: feminicha]

Miało być o kobietach... Pójdę jeszcze raz i zobaczę. Jak sie czegoś dopatrzę
to dam znać. ;)

[Gość: Mazut]

Spodziewałem się nudnawej ramoty, a wyszedłem...no może nie powalony ale z
pewnością bardziej zamyślony niż po "Weź przestań" Klaty które też miałem
okazje obejrzeć w weekend...

[Gość: op]

a mi sie podobalo.znakomita landowska.olsten fajnie to wymyslila.narodowy staje
sie swietna scena.kosmos, swietoszek, nora dla mnie znakomite rzeczy.

Karol May rulez ;)

[Gość: valmont]

Jak cenię Olsten, tak wspomnienie tej "Nory" mam nadzieję wymazać z pamięci jak
najszybciej. Trudne to nie będzie - niestety! Mam szereg refleksji na tyle
niepoprawnych politycznie, że chyba sobie ich tutaj oszczędzę... W każdym razie
nasza "brzytwa" służy chwilowo chyba tylko do smarowania masła, ludkowie ;)

[Gość: dolce]

To jest trudny spektakl. Intelektualny dyskurs, który nie przymila się
fajerwerkowymi rozwiązaniami. Takie sceny jak taniec Nory, czy cały akt "po
balu" zapadają na długo w pamięć. Myślę, że zaczyna się genderowa dyskusja w
teatrze. Może jeszcze zbyt delikatnie, ale na pewno nie "maślanie".

[Gość: klakier]

A mi się wydawało, że genderowa dyskusja zaczęła w teatrze zaczęła się kilka lat temu i się wypaliła....

[Gość: gomich]

Albo ja nie wiem, co to "gender", albo oglądałem nieuważnie. Bo
genderowa "Nora" to na pewno nie jest.
A wysiłek intelektualny zbyt mały, naprawdę. I nie chodzi wcale o dynamiczne
rozwiązania scen i zdarzeń, ale o rozwiązania wykraczające poza konwencję. A ja
ich u Olsten nie znajduję.

[gomich]

A propos: www.e-teatr.pl/pl/artykuly/24961.html

[Gość: dolce]

Idę dziś jeszcze raz zobaczyć. Kowalczyk cudowny. Powinni na jego prośbę tę
choinkę dać jednak na scenę i dużo kolorowych światełek, żeby pozbyć się
ekspresjonistycznego efektu. Atmosfera Świąt w mrokach "niezagospodarowanych
przestrzeni" nie daje rady ;)

[Gość: frida]

czytając niektóre posty naprawdę zastanawiam się czy nie zrobiono 2 wersji
nory... moja to po prostu skandal. cud, że z piątki, co najmniej
dobrych ,aktorów nie udało się NIC wycisnąć. nikt nie wie, co gra. absurdalne
światła ("ekspresjonistyczne" - buhahahhaha), kuriozalne cięcia w tekście, to
jest nie do zniesienia. zgadzam się z valmontem, trzeba by użyć samych
niecenzuralnych słów, by adekwatnie opisaĆ tę żenadę. kowalczyk miał ciut racji
z choinką (nora zostawia rodzinę w czasie najbardziej rodzinnych świąt), z
dziećmi miał rację absolutną. skreślenie tego elementu to spłycenie dramatu
bohaterki do żałosnych rozgrywek męsko damskich. dowodzi bezradności reżysera
wobec tekstu, niezrozumienia go na poziomie elementarnej lektury , o
jakiejkolwiek interpretacji nie wspominając. niestety.

[Gość: nora_dżons]

Może w zimie wstawią choinkę na scenę? :( Nie można się poddawać... Żeby
widzowie mieli możliwość spędzenia miłych Świąt w Teatrze Narodowym :)

A tak serio:
- "NIC się nie udało wycisnąć z piątki aktorów"?

Ciekawe, ja byłam oszołomiona Bonaszewskim i Landowską. Hamerski jest
niesamowity - Krogstad a'la Tarantino jest świetny.

- "bezradność reżysera wobec tekstu, niezrozumienia go na poziomie elementarnej
lektury"?

No ale nie przychodzimy dzisiaj do teatru po to by śledzić tekst linijka w
linijkę. "Nora" Olsten jest przeczytana przez Jelinek, wypaczona, rozbita. Jest
bezdzietną, czarną niewolnicą z 3 aktu, która nagle mówi: wyzwoliłam się
poprzez maskę. Nigdy nie byliśmy małżeństwem, nie udawajmy. Problemem par
dzisiaj nie jest trójka dzieci i Święta, lecz udawanie. Odgrywanie ról. Czy
Nora u Olsten w ogóle odchodzi? Wątpię.

- "nikt nie wie, co gra"

tak chamskiego sądu nigdy nie odważyłabym się postawić. Można pójść do aktorów
i im to powiedzieć.

- "absurdalne światła"

gusta są różne, w operetce widać wszystko, w "czarnym kinie" nie. dolce napisał
o "ekpresjonizmie". Mnie się raczej skojarzyło z czarno-białą sesją mody w
dobrym magazynie. No i kostiumy są po prostu wytrawną REWELACJĄ.

[Gość: frida]

sąd o aktorstwie nie jest chamski , nie obraziłam nikogo, tylko stwiedziłam
fakt. moim zdaniem na scenie postaci się szamoczą, nie rozumieją co do siebie
mówią, po co, dlaczego akurat to a nie co innego; wstydziłam się patrząc na
nich, to nie jest chamskie, to moje odczucia. co do poziomu aktorstwa w tym
przedstawieniu, to chyba nie muszę tego przekazywać osobiście aktorom, z tego ,
co wiem, usłyszeli juz niejedno. Landowska nigdy nie była taka zła. kropka.
chyba, że dostała zadanie zagarania "bezdzietnej czarnej niewolnicy" - to co
innego. to być może wyszło. ale na pewno nie nora. pozdrawiam i odradzam to
przedstawienie.
ps." dzisiaj dzieci nie są problemem"... zostawiam do przemyślenia :))

[Gość: dolce]

Dzisiaj w Gazecie:
www.e-teatr.pl/pl/artykuly/25122.html

[Gość: DL]

Byłem na ostatnim przedstawieniu w secie kwietniowym. Nie znam Olsten nic
poza "Nie do pary" we Wrocławiu. "Nora" jest dla mnie totalnym rozwinięciem
tego stylu, który reżyserka zaprezentowała we wrocławskim spektaklu. Mroczny,
gęsty świat ludzi, którzy nie potrafią się ze sobą komunikować. Tak wizyjne
fragmenty jak sceny z pióropuszem, taniec Doktora, Helmerowie po balu w aurze
seksualnego rytuału SM (ona Murzynka, on w masce i lateksie) są niezapomniane,
niejednoznaczne. Można je dopowiadać w głowie i to mi się najbardziej w tym
teatrze podoba. Jego niesamowita siła z furtką do własnych rozważań. Ten Ibsen
jest poszerzony o zadumę nad dzisiejszym człowiekiem uciekającym od prawdziwych
relacji z innymi. Czad :)

[gomich]

1) Zdaje się, że każdy teatr - lub prawie każdy - polega na pokazaniu "gęstego
świata ludzi", zatem Olsten naprawdę nie odkryła niczego nowego.

2) Dlaczego akurat murzynka ma mieć coś wspólnego z sadomasochizmem? Dla mnie
równie dobrze Nora mogłaby być biała w tej scenie; punkt ciężkości był tu
przeniesiony na Helmera.

3) Sceny, które wymieniasz, są rzeczywiście bardzo ciekawe, niejednoznaczne -
ale warto dodać, że to jedyne takie sceny tego spektaklu. Oczywiście pasjami
moge oglądać Landowską i pozostałych aktorów, bo nikogo nie trzeba przekonywać,
że grają genialnie, ale genialna gra nie ratuje - i nie powinna ratować! -
kiepskich przedstawień.

4) Mówi się o niezwykłym wkładzie reżyserki w to przedstawienie. Dla mnie
niestety Olsten jawi się po "Norze" jako impotentka artystyczna. Czyż Ibsen nie
pokazał uciekania ludzi od porozumienia i prawdziwej rozmowy? Pokazał!

Doprawdy trudno nazwać >narodową< "Norę" objawieniem teatralnym.

[Gość: dolce]

Aktorzy genialni, ciekawe niejednoznaczne sceny - ale Olsten beznadziejna, tak?
Nie rozumiem o czym piszesz... Ibsen, owszem, pokazał coś, co trzeba przełożyć
na dzisiejszy świat, ludzi, problemy. Przeczytaj "Norę" dołączaną do programu
sztuki w Narodowym. Przecież to jakaś totalna ramota. Bzdura językowa. Olsten
nadała temu sznyt nowoczesności - nie tylko zewnętrznej, ale tchnęła w tę
nieświeżą "Norę" ducha naszych czasów. Trudno temu zaprzeczyć.

[gomich]

Aktorzy genialni, a sceny niejednoznaczne tylko niektóre. Wszystkiego tego za
mało, by uratować spektakl i jego sens, za co oskarżam Olsten. To, że aktorzy
grają dobrze, na pewno nie jest jej zasługą.
Jesli do programu sztuki jest dołączana "Nora" Ibsena (nie wiem), to nie wiem
czemu nazywasz to bzdurą językową. Nie jestem obrońcą Ibsena, ale wolę poczytać
go w domu i wyobrażać sobie scenę, niż widzieć scenę narodową, szkoda że nie
Ibsenowską.

[Gość: Maciej]

Można malkontencić ale wreszcie sztuka prowokująca do dyskusji a nie
jakieś "Władzie" i tym podobne nudziarstwa...oby więcej takich premier w
Narodowym!

[Gość: s]

wlasnie

[Gość: dolce]

Ok, ok - źle się wyraziłem. Chodzi o to, że język Ibsena dziś nie funkcjonuje.
Nie daje rady, jest archaiczny. Bzdurą nie jest - jest tylko ramotą. A Olsten
uratowała Ibsena od kompletnego zgnicia. Naprawdę to widzę. Przeczytaj
tłumaczenie - nikt dzisiaj tak nie mówi (tak - można kupić tłumaczenie z
programem. Pozdrawiam.

[Gość: dolce]

A w Tygodniku Powszechnym się rozpisali na pięciu stronach:

tygodnik.onet.pl/1548,1332772,1,dzial.html
Bardzo ciekawa recenzja.

[Gość: gomich]

Widze Dolce, że czytasz to samo co ja. Ale jak widzisz Burzyńska laurki Olsten
nie wystawiła, raczej Ibsenowi.

[Gość: DL]

Przeczytałem właśnie. Bardzo ciekawy artykuł - (1/2 historyczna, a 1/2
poświęcona realizacji Agnieszki Olsten). Nie jest to być może laurka - ale
bardzo ciekawy punkt widzenia. Interesujące motywy zostały tam zauważone i
odczytane (John Lennon, Murzynka, dwuznaczność pióropusza: jego "tania"
cyrkowość i jednocześnie bojowy charakter, egzotyczność i erotyczne piękno,
przestrzeń, światła, szlachetność kolorów, uwypuklenie schowanych
wątków "gó..arstwa" Helmera i chciwości Nory, tarantinowski szczur Krogstad).
Myślę, że trudno temu przedstawieniu wystawiać laurki, bo to nie jest taki
teatr "do lubienia". Burzyńska na początku pisze, że Olsten zawiodła tych,
którzy czekali na Ostermeierowskie chwyty "szokingowe". Ale nie ocenia, czy to
źle, czy dobrze. Tak po prostu jest. Myślę, że Olsten wybrała klimat i
wytrawność, które być może nie przysporzą jej fanzine'ów i fanklubów
natychmiast, ale są świetnym wyborem na dalszą artystyczną drogę.

[Gość: sasiadka]

tylko, że to jest nowe tłumaczenie, wykonane specjalnie do tej realizacji i
właśnie w kontrze do poprzedniego zramociałego tłumaczenia...

[gomich]

Mnie się może "Nora" do końca nie podobać, mogą mi nie wystarczać pewne sceny
itd. Ale to co niejaki Jacek Wakar wypisuje w "Ozonie" świadczy o co najmniej
dwóch rzeczach: 1) Wakar poczytał sobie o "Norze" Olsten to tu to tam; 2) Wakar
nie wie czym jest język krytyki. No to teraz cytat:

"Ciemność widzę - zakrzyknąłby zapewne Maks z "Seksmisji", gdyby przyszło mu
obejrzeć "Norę" Ibsena w TN. W wyreżyserowanym przez siebie spektaklu Agnieszka
Olsten korzysta wyłącznie z pomysłów będących ostatnim krzykiem mody w
nowoczesnych inscenizacjach. Wiadomo: jeśli sztuka ma być głęboka, scena musi
być niedoświetlona, tak by sylwetki aktorów ginęły w mroku. Dobrze jest tez
umieścić część akcji poza polem widzenia publiczności i kazać odtwórcom
głównych ról mamrotać coś pod nosem, dodatkowo zagłuszając ich kwestie sączącą
się z głośników transową muzyką. Olsten poprzebierała bohaterów w dziwaczne
stroje, a ich autentyzm psychologiczny sprowadziła do poziomu postaci
z "Klanu". W efekcie "Nora" jest równie nieskomplikowana co Agnieszka Lubicz.
Młoda pani rezyser niewiele wie o Ibsenie. Ważkie pytania z jego sztuki
sprowadza do kwestii: założyć błyszczący kostium kosmonauty czy pióropusz
dzielnego wodza Apaczów? W tym banale gubią się świetni aktorzy Narodowego - ze
zbyt rzadko oglądaną Landowską i Bonaszewskim na czele. Wyparowały gdzies także
emocje, a potwory ukryte w duszach postaci Ibsena jakby skryły się w zapadni
sceny. Pozorowana głębia ma przysłaniać brak intelektualnych i reżyserskich
kwalifikacji Olsten. Nawet słynny wódz Apaczów nie wytrzymałby widoku wijącej
się w rytualnym tańcu i przystrojonej w pióropusz Landowskiej. Sorry, Winnetou,
ale ciebie i Ibsena nikt o zdanie nie zapytał..." ("Ozon" nr 19, 11-17 maja
2006).

Zwracam uwage na to, że Wakar świetnie orientuje się w problematyce "Klanu" :)

[Gość: dolce]

W "Ozonie" Wakar sobie popisał, a w "Dzienniku" Mościcki. Mościcki dostrzegł
w "Norze": primaaprilis, wrestling, death metal, brak światła, podrzędne biuro
i dźwięk popsutej klimy. Rozwija się chłopak! Szczęście, ze Derkaczew i
Burzyńska potrafią budować zdania i łapać głębsze konteksty, bo równoważą
żenadę Trójcy: Kowalczyk/Wakar/Mościcki. Death metal...no, no! ;DDD

[Gość: janusz]

Uwielbiacie czepiać się recenzentów (no coż niełatwy to chleb)
Oni się wyzłośliwiają bo też dostają łatwy materiał w postaci reżyserskich
opowieści o czym będzie spektakl.A co do Nory.
Było gadania przed premierą o feminiżmie i odkrywczej interpretacji.A trzeba
było nie gadać tylko pracować na próbach to może i recenzje byłyby lepsze i co
najważniejsze powstałoby dobre przedstawienie.A tak niestety nie powstało.

[jasiek_natolin]

To zadziwiające,że tak nieudane przedstawienie wywołało sporą dyskusję na tym
monotonnym forum.
Nie mam nic przeciwko ingerencjom reżysera w tekst dramatu,nad którym
pracuje,ale jeśli tak ambiwalentny dramat Ibsena z tak niejednoznacznymi
postaciami sprowadza się do tak jednoznacznej interpretacji,to ja nie wiem,po
co jest teatr. Po to,żeby zilustrować jakąś tezę, którą ubrdała sobie reżyserka?
To zadziwiające, jak łatwo Olsten uczyniła z Helmera infantylnego dupka we
wstępnej fazie alkoholizmu,a z Nory - cyniczną damulkę,której się wydaje,że wie
wszystko o świecie,o ludziach,a zwłaszcza o swoim mężu.
To zadziwiające wreszcie,że tak utalentowani aktorzy,nie potrafili zbudować
wiarygodnych i skomplikowanych postaci.
To miała być odkrywcza interpretacja?

[Gość: DL]

Interpretacja z alkoholikiem i damulką z pewnością nie jest odkrywcza... Ale to
jest Twoja interpretacja. Właśnie postaci w Ibsenie pisanym są bardzo
jednowymiarowe. Olsten tchnęła w nie życie, współczesność, oniryczny duch.
Zobacz jak skromna, "jednoznaczna" i pozornie "nieatrakcyjna" jest
ostermeierowska "Hedda Gabbler" w berlińskiej Schaubuehne - prezentowana
ostatnio w TVP Kultura. Zrezygnowano tam z Lary Croft, lesbijskiego romansu i
zabójstw (które to wątki zbudowały ostermeierowską "Norę" sprzed roku) na rzecz
jednoznaczności i wytrawności właśnie. Polecam!

[jasiek_natolin]

Ogromnie żałuję,że nie mogłem obejrzeć "Heddy Gabbler",z niecierpliwością
czekam na powtórkę.
A uważasz,że ustylizowanie Nory na Larę Croft jest jakimś obfitym w znaczenia
zabiegiem?Mnie to się wydaje niewyobrażalną głupotą.
Ale wracając do "Nory" w Narodowym, to mnie właśnie ten oniryczny duch
najbardziej do tego przedstawienia zniechęcił.Chociaż nie,jeszcze bardziej
zniechęciło mnie to,że reżyserka nie uwierzyła Ibsenowi. Wiem,że tekstu nie
czyta się najlepiej,że zdania są zbyt okrągłe, czasami sztuczność tej mowy aż
razi,ale chodzi mi o potencjał tkwiący w ibsenowskich postaciach, którego
Olsten moim zdaniem nie potrafiła rozkręcić w aktorach.
A przecież Helmer jest postacią niesamowicie współczesną,trzeba tylko podejść
do niego z uwagą,a nie na odczepnego uczynić zeń gó..arza z kilkudniowym
zarostem i butelką wina w ręku.
Za bardzo ta inscenizacja skupia się na Norze.

[Gość: DL]

Ostatni spektakl w tym sezonie zagrali. Byłem na przedostatnim (30.06)
- publicznośc totalnie rozkręcona, dużo ludzi. Piękny spektakl, jedna z
najodważniejszych premier tego sezonu w W-wie. W wymiarze intelektualnym i
estetycznym, a nie społecznosocjologicznopolitycznoPolskim. Ciekawe co
Kleczewska nabroi "Fedrą"? Już się nie mogę doczekać :)

[Gość: pl]

sluchaj dl a jak myslisz...czy cos w ogole nabroi?????????

[gomich]

A jest zapowiedź premiery "Fedry" Kleczewskiej w Narodowym? Jak mi się nie
obiło o uszy.

[Gość: DL]

Chyba było coś w dość dużym artykule w GW o tym, że 2006 rok bedzie należał do
kobiet w teatrze - pisano tam o "Norze" Agnieszki Olsten i o "Fedrze" Mai
Kleczewskiej. Jakoś na początku roku...?

[Gość: aaaaaaaa]

PROROK JAKI CZY CO?

[gomich]

Z tego co wiem, to Kleczewska robiła "Fedrę" w Starym w Krakowie. Ehhh, a można
było się przez chwilę cieszyć, że zawita w Warszawie.

[Gość: grobel]

"Fedrę" Racina popełnił w Krakowie Zadara....cóż to była za męka

[konop]

właśnie..