Poród w samotności mnie przeraża

[antosiczek]

Nie wiem jak będzie i to pierwszy powód niepokoju. Przy pierwszej
ciązy na miesiąc przed terminem wiedziałam, że będę miała cc. Byłam
spokojna.
Teraz zostały mi dwa tygodnie do terminu, nie wiem, jak dziecko
przyjdzie na świat a poród naturalny mnie przeraża. Może nie tyle
sam poród co sytuacja, ze mogłabym byc zdana na łaskę i niełaskę
personelu bez obecności żadnej bliskiej osoby. Mąż się na poród
absolutnie nie pisze, mówi, że nie poradzi sobie po prostu. Do
dzisiaj miałam umówioną znajomą położną ale Jej sytuacja rodzinna w
tej chwili nie pozwala przewidzieć czy przyjedzie do porodu czy
nie. Koleżanka najbliższa wykazała chęć bycia przy mnie o ile nie
zacznę rodzić w świeta i na kilka dni przed bo z rodziną wyjeżdża.
Czuję się osamotniona i przerasta mnie myśl, ze miałabym zostać
sama na porodówce, sama z bólem, sama z niepokojem, być moze sama z
nieżyczliwym personelem. Nie umiem sobie poradzić z tym
przerażeniem.
Cc było pod tym względem duzo bardziej komfortowe. Jak radziłyście
sobie z podobnymi uczuciami, o ile musiałyście stawić czoło zadaniu
porodu bez bliskich i życzliwych osób wokół siebie.

[szampanna]

Hm, a czy nie możesz poprosić męża, żeby pojechał z Tobą i siedział
choćby na korytarzu? To niewiele, ale zmienia świadomość :)
Mój mąż co prawda był przy wszystkich porodach, ba! trzeci sam
odebrał ;), ale w pierwszej ciąży też nie był przekonany - szczelnie
zamykał oczy na filmach z porodów. A ja się bałam, że zemdleje - a
tymczasem sprawdził się świetnie. Gdyby z Tobą pojechał i zmienił w
trakcie zdanie...? A nawet jeśli nie, życzliwa osoba za ścianą to
też wsparcie. Wierzę jednak, że nawet jeśli wszystko zawiedzie i
będziesz rodzić sama, dasz sobie radę :) Powodzenia.

[ezaremba]

Umów się z mężem tak jak ja ze swoim narzeczonym, że będzie z Tobą
podczas pierwszej fazy porodu, czyli wtedy gdy Tobie robi się
rozwarcie - wtedy będzi Ci najbardziej potrzebny, bo nie będziesz
miała nikogo. Pójdzie z Tobą pod prysznic, poda wodę, potrzyma za
rękę. A jak się zacznie poród to poprostu wyjdzie przed drzwi jak
nie będzie w stanie - mój został, bo jak stwierdził był już tak
zmęczony, że było Mu wszystko jedno. Trzymam kciuki.

[martha-s]

porod samemu nie jest taki zly jakby ci sie moglo wydawac. Ja mojemu
mezowi nie kazalam wejsc do mnie chociaz polozne prosily " niech
pani wpusci meza" a ja ze nie. Chialam miec poprostu swiety spokoj.
W razie czego sa polozne, ktore wbrew temu co sie tu wypisuje to nie
tylko wredne baby. Jak bedziesz potrzebowala pomocy to napewno nie
odmowia, jak trzeba to potrzymaja za reke i pomoga, nie bedziesz
sama. Ja pomino koszmarnego bolu jaki przezylam podczas pierwszego
porodu tak wlasnie wpominam opieke na porodowce. Nigdy niewiadomo
jak facet zarazeguje emocjonalnie kiedy przyjdzie moment kryzysowy a
i tak naprawde nie bedzie mogl nic zrobic. Dasz rade.

[red-truskawa]

Wcale się nie dziwie, bo mnie tez to przerazało- mój facet w okresie
"okołoporodowym" ciągle wyjeżdżał w zwiazku z praca a ja miałam stresa że
właśnie wtedy bede rodzic jak go nie bedzie. Przy takim obrocie sprawy
"nagrałam" sobie 4 osoby ezerwowe, chociaz dwie z nich zastrzegły ze do samego
końca nie zostaną. Tak właściwie najbardziej potrzebny jest ktoś w pierwszej
fazie; w fazie parcia juz mój Pan nie był mi potrzebny, nawet nie zdawałam sobie
sprawy z Jego obecnosci obok. Popros kogos na pirwszą faze zastrzegajac ze
będzie mógł wyjsc jak się zacznie "najgoretszy etap".

[eli-mama]

To nie jest Twój pierwszy poród, więc już wiesz co i jak. Spróbuj namówić męża, aby był z Tobą chociaż na początku. Urodziłam dwójkę dzieci i uwierz mi w końcówce porodu mógłby maszerować przede mną pułk wojska, byłam maksymalnie skupiona na urodzeniu dziecka. Mój mąż był przy obydwu porodach i dla mnie świadomość, że jest - była istotna, natomiast fakt że jest przy łóżku czy trochę dalej, naprawdę nie miało takiego znaczenia. Mnie za rękę nikt trzymać nie musiał.
Nie martw się na zapas, bo nie warto.
Regeneruj siły i myśl pozytywnie.
Co ważne! W niektórych szpitalach wprowadzono absolutny zakaz porodów rodzinnych, ze względu na ryzyko wiadomej grypy.
Jeżeli taki przepis zacznie obowiązywać we wszystkich szpitalach, Twoje lęki i obawy nie będą miały już racji bytu.

[juisy]

W szpitalu, w którym będę rodzić wprowadzili właśnie ten zakaz. Do wyznaczonego
terminu mam jeszcze 4 tygodnie, więc ciągle mam nadzieję, że małżonek wejdzie ze
mną na porodówkę. Wiem, że bardzo tego potrzebuję, ale w takiej sytuacji liczę
na pomoc położnych (wiem, że niektóre z nich, to złote kobiety). Gdy się
dowiedziałam o zakazie, przez dwa dni płakałam małżowi w rękaw, że sama nie dam
rady (to mój pierwszy raz :)). Teraz na szczęście panika trochę mi przeszła, ale
ciągle we mnie tli się strach przed samotnością w tym pierwszym etapie porodu.
Mam jeszcze trochę czasu, więc może zdążę się z tym wszystkim całkowicie oswoić.
W szkole rodzenia, do której chodzę, chodzą też dziewczyny, które zdecydowały,
że będą rodzić same. Jeżeli one dadzą radę same, to ja też!

[marsupilami_08]

Rodzilam sama bo maz nie mial pozwolenia na porodowce.Takze na korytarzu.Maz na
czas porodu poszedl do domu-do szpitala mamy doslownie 3 min na piechotke i nie
widzialam najmniejszego powodu dla ktorego mialby koczowac pod drzwiami
porodowki.Generalnie on sam wczesniej nie wyrazil checi towarzyszenia mi w
czasie porodu-i lepiej ze maz wczesniej powie ze nie chce nizby w czasie porodu
mialby byc podnoszony z podlogi;)Mialam miec przy sobie kolezanke ale
ostatecznie zdecydowalam ze moj porod i moj bol-widzow nie potrzebowalam a nie
sadze ze obecnosc kogos znajomego pomogla by mi w jakis sposob.Ja sie czulam
komfortowo majac przez caly porod na wylacznosc polozna.Czegoz trzeba wiecej:)
Ps.Nie rodzilam w Polsce.

[berna_dette]

straszny egoista z Twojego męża. On sobie nie poradzi? A ty musisz?
Cóż trudnego w siedzeniu obok rodzącej i pilnowaniu aby personel był
życzliwy. Rozumiem gdyby w trakcie porodu stwierdził że musi wyjść
bo nie daje sobie rady, ale z góry zakładać, że nie bo sobie nie
poradzi to egoizm.

Współczuję strasznie...

[martha-s]

bernadeta!!! towarzyszenie przy porodzie nie polega na siedzeniu
obok i pilnowaniu personel. Zal mi cie kobieto.

[berna_dette]

No to oświeć mnie Marto na czym polega poród od strony mężczyzny z
czym zwykły smiertelnik sobie nie poradzi i woli zostawić ukochaną
osobę samą ze strachem o siebie i dziecko?

[samson.miodek]

berna_dette ,nie osadzaj kogos kogo nie znasz.Najprosciej dowalic
komus.Juz widze jak twoj malzonek ustawia personel medyczny bo cos mu
sie nie podoba na porodowce.Mysle ze szybciutko zostalby usuniety z
pomieszczenia i to nazwalabym egoistyczne - zamiast zostac z ukochana
kobieta i wspierac ja to opieprnicza polozne i zostaje wyalony a
ukochana kobieta zostaje pozostawiona sama na pastwe peronelu.Zastanow
sie co wypisujesz kobieto.

[antosiczek]

Nie osądzaj mojego męża bo Go nie znasz. Ja znam za to wielu
facetów, którzy nie byli przy porodach swoich dzieci, bo za bardzo
się bali swojej reakcji na to co zobaczą czy usłyszą. Nie traktuję
tego jako egoizmu. Jesli nie czuje się na siłach trudno- wolę
zgarnąć ze sobą kogokolwiek znajomego niż zmuszać męża by potem
także musieć Go leczyc. Znane są przypadki, że facetowi po takim
przeżyciu odpala. Po co mi to.
Nie zmienia to faktu, że za wszelką cenę chcę mieć kogoś bliskiego
przy sobie i w głowie szukam osoby, która ze mną by mogła być.
Ktoś napisał, że to nie jest mój pierwszy poród- właśnie jest, bo cc
to zupełnie inna bajka, tutaj nie miałam potrzeby by ktoś trzymał
mnie za rękę a przy opcji sn nie wyobrażam sobie być sama.

[berna_dette]

przepraszam, faktycznie nie znam Twojego męża ale w głowie mi się
nie mieści jak można odmówić tego kobiecie. Przecież gdyby mąż miał
jakiś poważny bolesny zabieg i bałby się to byłabyś przy nim. Więć
nie rozumiem co jest w porodzie takiego strasznego po czym może byc
możliwość leczenia.

[eli-mama]

antosiczek napisała:
Ktoś napisał, że to nie jest mój pierwszy poród- właśnie jest, bo cc to zupełnie inna bajka, tutaj nie miałam potrzeby by ktoś trzymał
mnie za rękę a przy opcji sn nie wyobrażam sobie być sama.

To ja napisałam. Na myśli miałam to, że jakoby oswoiłaś się już z warukami szpitalnymi, personelem, stresem porodowym i całą tą otoczką. Nie jest to zupełna nowość, nie idziesz rodzić po raz pierwszy.
Wiesz wydaje mi się, że niepotrzebnie się nakręcasz na najgorsze scenariusze. Spróbuj przekonać męża, a jak będzie kategorycznie na nie, to masz przecież inne osoby w zanadrzu.

przy opcji sn nie wyobrażam sobie być sama.

nie będziesz sama - będzie przy Tobie położna i to z nią współpracujesz, a nie z osobami postronnymi.

Przede wszystkim dopuść do siebie myśl, że nawet gdyby nikogo przy Tobie nie było też możesz dobrze urodzić, być dumna i usatysfakcjonowana. I tego Ci życzę.

[jdylag75]

Teoretycznie przysługuje Ci cc na życzenie skoro pierwszy poród odbył się przez cc.
Ja sobie tak właśnie poradziłam z potwornym lękiem spędzającym sen z powiek,
poprosiłam lekarza o skierowanie na cięcie.

[antosiczek]

Mój lekarz nie chce mi dać skierowania na cc, bo w tej chwili nie
widzi do tego wskazań.
Pewnie, że nie ma wątpliwości co do tego, że jakoś urodzę bez
względu na to, kto przy mnie będzie; tylko, ze to JAKOŚ mnie nie
satysfakcjonuje. Bo przez takie JAKOŚ rodzi się wiele uszkodzonych
dzieci i wcale nie mało kobiet ma traumę do końca życia.
E... wogóle mam doła i im bliżej terminu tym bardziej jestem
rozwalona emocjonalnie.
Na dokładkę pierworodna ciągle choruje, w środę wróciłyśmy ze
szpitala- byłam przy Niej blisko tydzień; stres, zmęczenie,
niedospanie, niedojedzenie- chyba teraz dopiero puszczają mi nerwy
i jak sobie pomyślę o kolejnym niby "naturalnym" wysiłku to mi się
rzygać chce. Na żaden wysiłek nie mam już siły a tymbardziej na
psychiczny, z resztą fizycznie też jestem dętka.

[jdylag75]

Bardzo Ci współczuję, jesteś zmęczona ciażą i problemami ze zdrowiem dziecka na
dodatek perspektywa być może samotnego porodu. Masz kilka wyjść: znaleźć położną
do sn wtedy nie będziesz sama, przekonać kogoś z bliskich żeby Ci towarzyszyli,
albo zorientować się jak Twój przypadek będzie kwalifikowany przez szpital -
miałaś już jedno cc i ewentualnie wybrać szpital liberalny, gdzie nikt nie
naciska na tzw. poród naturalny.
Ja oprócz skierowania od lekarki prowadzącej poszłam do szpitala który takie
skierowania pozytywnie rozpatruje, w innym pewnie nie miałabym szans na poród
według własnego scenariusza

Antosiczek, gdzie mieszkasz? Chcesz to przyjade

[trb74]

nawet w święta jeśli mieszkasz w zachodniopomorskim,
nie przejmuj się tym gadaniem -pisaniem, nie maja gdzie się wyżyć to plotą trzy
po trzy. Nie stresuj się bo to ze szkodą dla Ciebei i dziecka.

[martha-s]

a ja sie wlasnie dowiedzialam ze w moim szpitalu jest calkowity
zakaz odwiedzin wiec jak mnie maz zawiezie do porodu to sie
zobaczymy dopiero jak wyjde. Pomimo ze mialam rodzic sama to ta
informacja zwaliła mnie z nog.

[agaw197605]

A może Twój mąż zmieni jeszcze zdanie. Ja jak zaszłam w ciążę to mąż
twierdził że będzie przy porodzie na pewno, chociaż prawie wszyscy w
naszej rodzinie tego nie popierali. Na półmetku ciąży stwierdził, że
chyba jednak nie da rady być przy porodzie, a pod koniec
kategorycznie powiedział że nie będzie. Ja nie nalegałam, tylko
powiedziałam że byłoby mi raźniej gdyby był przy mnie, ale jeśli nie
chce to nie będę go zmuszać. W dniu w którym przypadł termin porodu
o dziwo stwierdził ze jednak chce być przy porodzie. I dotrzymał
swojego postanowienia, urodziłam 4 dni później. Był od początku do
samego końca. Kilka dni po porodzie, jak już emocje opadły spytałam
czy żałuje, powiedział że nie i że jest bardzo szczęśliwy że był ze
mną, a raczej z nami. Tak naprawdę to liczy się ta pierwsza faza
porodu, wtedy bardzo był mi pomocny, podał wodę do picia, mokrym
ręcznikiem ocierał mi czoło, podpowiadał jak oddychać ( ja w tym
wszystkim zapominałam o oddechu). W drugiej fazie, podczas partych
nawet bym nie zauważyła gdyby wyszedł, byłam tak zajęta parciem i
słuchaniem położnej że dookoła nie wiedziałam co się działo.
Pomimo bólu i wszystkich innych nieprzyjemnych przeżyć zaraz po
porodzie, sam poród był czymś oszałamiającym, pięknym i
niespotykanym, ogromny wysiłek ale jak bardzo opłacalny. Mam
nadzieję że nigdy tego pięknego uczucia nie zapomnę, czego i Tobie i
innym dziewczynom serdecznie życzę.

[hey-ho]

Ja tez uwazam, ze jesli czujesz taka potrzebe, to powinnas rodzic z kims
bliskim. Absolutnie nie chce oceniac Twojego meza, ale skoro do zrobienia
dziecka potrzebne sa dwie osoby, to do urodzenia tez powinny byc ze soba dwie
wspierajace sie osoby.
Moze porozmawiaj z nim, ze chodzi Ci tylko o wsparcie psychiczne. Przeciez na
tym polega zwiazek dwojga ludzi. Na wspieraniu w trudnych momentach.
Co do cesarki na zadanie, to nie rozumiem Was dziewczyny. Jakie korzyscie
przynosi taki zabieg? Podczas samego porodu moze i jest latwiej, ale komplikacje
przychodza po zabiegu.Przeciez to przecinanie miesni brzucha i powlok
brzusznych. Bol po jest podobno nie do zniesienia. A dziecko, ktore rodzi sie w
ten sposob przezywa jeszcze wiekszy szok narodzin. Jest brutalnie wyrwane z
cieplego "mieszkanka". Jestem ZA wszelkim pozytywnym zmianom porodowym,ale
cesarke na zadanie uwazam za nieporozumienie.

Rozwiedz sie.

[alexpark]

Twoj maz jest kretynem.

[agus2412]

Może się nie odzywaj jak nie masz nic sensownego do powiedzenia?

Co to znaczy, że mąż się na to nie pisze?

[agatita82]

W tej kwesti moje stanowisko jest kategoryczne - MA BYĆ przy Tobie. A
Ty się piszesz na samodzielny poród. Takie duże masz obawy przed
porodem i on Ciebie zostawi samą, bo się nie pisze??? Dla mnie jest
to nie pojęte. Ty się boisz tak samo jak on tylko jeszcze musisz
urodzić, a on będzie stał obok. Nawet to stanie Ci pomoże.
Mój mężczyzna na początku naszego związku też mówił, że do porodu nie
pójdzie. No cóż, moja odpowiedź była jedna i niezmienna: to ja z Tobą
dzieci mieć nie będę. Ja mam jakąś fobię porodową i nie wyobrażam
sobie bym miała przechodzić przez nią samotnie... Teraz już mu
przeszło i chce rodzić ze mną, więc zaciążyłam :P
Życzę powodzenia, nie wiem jak Ci pomóc ale w takiej sytuacji mąż nie
powinien zostawiać Ciebie samej.

[agus2412]

Zgadzam się z agatitą. Poród to nie tylko Twoja sprawa, dotyczy też męża.
Pogadaj z nim na poważnie, co on sobie myśli właściwie? Później powie Ci, że nie
będzie maleństwu zmieniał pieluch? A potem nie będzie chciał wychodzić na spacerki?

[ultra.kuku]

CHCE rodzic z toba, czy MUSI?!
Kobiety, kobiety...
Potem sie dziwicie, ze facet traci na was ochote.
Zrozumcie wreszcie - NIC NA SILE.
Jesli nie chce byc przy samym porodzie, nie oznacza to, ze nie bedzie pomagal
przy dziecku.
Ciesze sie bardzo, ze mam rozsadnie myslaca zone...

[iluminacja256]

A nie przyszło Ci nigdy do głowy, z e poród to chyba najtrudniejszy
i najbardziej wymagający moment w zyciu kobiety i ze ona wtedy
potrzebuje tego, kto z nia to dziecko robił obok, zeby np, nie
skamopelc pod KTG, ze zaraz sie posika, a od dwóch godzin nikt się
nią nie zainteresował ?
A skoro tego kogoś na to nie stac , bo boi się, ze "straci na nia
ochotę" , to moze warto pomyslec i z drugiej sterony - ona rozumie
wtedy, ze na tego kogoś nie ma co liczyć w tak trudnym dla niej
momencie. Nic na siłę czyli wszystko fajnie, ale jak jest moment
trudny i potzrebujesz pomocy, to radz sobie sama, babe.

[ultra.kuku]

A nie przyszlo ci do glowy, ze przed porodem nalezaloby wybrac szpital, w ktorym
lekarze, polozne interesuja sie?
Ile z was, drogie kobiety, podjelo decyzje o zajsciu w ciaze, mimo ze wasz facet
niekoniecznie chcial? Jak czesto decydujecie za nas i WYMUSZACIE na nas pewne
dycyzje?
Nie twierdze, ze kobiecie nie jest potrzebna pomoc. Jak najbardziej. W pierwszej
fazie porodu bez dwoch zdan facet powinien byc przy kobiecie. Pozniej - jesli
OBOJE tego chca.
Wiele kobiet nie chce, zeby facet byl przy porodzie. Dlaczego wy tak sie
zapieracie? Wy lubicie jak was sie do czegos zmusza?

[tak-sobie]

No to skoro nie chcesz miec dizeci, a jedynie uprawiac seks to po co
ci kobieta? Technologia tak poszla do przodu ze kobieta nie jest
potrzebna...

No wprawdzie sztuczna wagina nie ugotuje, nie wypierze i nie
posprzata, ale za to decyzji na was biedulki wymuszac nie bedzie...

To straszne jak faceci dzisiejsi sa bezjajowi i egoistyczni,
zatracili oczucie realiow. Szukajcie sobie partnerek ktore nie chca
miec dzieci (prosze nie mowic 'a na poczatku mowila ze nie chce' -
moze mowila tak bo byla przymuszona?). Albo po prostu zrezygnujcie z
seksu. Proste?

[agus2412]

ultra,
gdyby nie było mojego męża przy porodzie to nie wiem czy ktokolwiek podałby mi
np wodę do picia. Jego obecność dużo mi pomogła, jego dłoń zaciśnięta na mojej
dłoni, uspokajający głos, czułe spojrzenie. To naprawdę pomaga!

[ultra.kuku]

Na pewno pomaga. Tyle, ze nie SZANTAZEM, nie MUSEM.
Jak wyzej - na przyszlosc PRZED porodem pomysl o odpowiednim szpitalu...

[ultra.kuku]

Jeszcze cos...
Dlaczego zadna z was po takim traktowaniu w szpitalu nic z tym nie zrobila, co?
Tyle z was jeczy, oburza sie na to, ze kobiety traktuje sie na porodowkach jak
krowy, ale zadna z was nic z tym nie zrobi.

[samson.miodek]

Wlasnie tez czytam o tych traktowaniach, ale zadna nie ruszy tylka
zeby cos z tym zrobic , zmienic.Tylko jeczy na forum.
Gdyby moj maz mogl byc ze mna podczas drugiego porodu to wyproszony
zostalby z pokoju - zbyt tloczno sie w pewnym momencie zrobilo:)
Ot dosc sporo personelu medycznego sie pojawilo w moim pokoju
porodowym.
Uwazam ze kobiety ktore doswiadczaja zlego traktowania powinny pisac
skargi.Kazda jedna.JAk tych skarg bedzie tysiace to w koncu cos sie
zmieni.Tyle ze trzeba cos robic, a nie tylko narzekac i jeczec jakie
to my biedne jestesmy.

[agatita82]

Masz rację w wielu kwestiach. Na przykład co do wyboru szpitala. Jednak nie wiem jak to w praktyce wygląda, nawet w najlepszym szpitalu kiedy się zdarzy "wysyp" porodów a położnych nie starcza. Nie wiem. Nie każdy szpital zgadza się na poród ze swoją położną - wtedy rozwiązałoby to kwestię opieki. Nie każda położna przytuli, pogłasze itp. Zmierzam do tego, że poród jest wydarzeniem rodzinnym i w d. mam czy ktoś będzie miał ochotę na seks...A co jeśli ja nie będę miała ochoty na seks po porodzie? W każdym razie pisałam o sobie, o moim strachu porodowym i o moim podejściu do sprawy - mąż MUSI być ze mną. Nie będę go prosić, namawiać itp. Albo przy mnie jest i przechodzi przez wszystko razem ze mną, albo nie rodzę. I tyle. Są też adopcje i matki zastępcze. Trudno, żeby się chłop na mnie wypiął, bo go to "przeraża" mnie też przeraża do tego stopnia, że instynktu i chęci posiadania własnego rodzonego dziecka nie mam wcale.
Nie wiem ile kobiet wymusza dzieci na mężąch, ja na moim nie wymuszałam. Sam pragnął dziecka.
Nie wiem tez dlaczego ludzie nie reagują we właściwy - prawny sposób na krzywdę, która ich spotyka w szpitalu. Nie wiem dlaczego wolą wchodzić na fora i marudzić i się użalać zamiast zrobić coś konkretnego w tym kierunku.
Wiem, że ja rodzić nie będę sama i stoję na stanowisku, że mąż nie powinien odmawiać proszącej go żonie obecności w tej jakże trudnej i bolesnej dla niej chwili. Szczególnie kiedy jest przekonana, że jego obecność jej pomoże.
I egoistycznie stoje na stanowisku, że w tej kwesti priorytetm są "zachcianki" żony.
Fajnie, że masz fajną żonę. I ja się cieszę, że moim mężem nie jesteś i że nie musimy tych kwestii roztrządać na żywo. :P

[anaisanais96]

dokładnie! nie rozumiem facetów którzy mówią że nie chcą być przy porodzie bo to
ich przerasta. NO, KURDE! Przecież to ich kobieta będzie cierpieć i to ona jest
1000 razy bardziej przerażona! Cy na prawdę dla facetów ważniejsze jest ich
dobre samopoczucie a nie chęć ulżenia swojej kobiecie w tych ciężkich chwilach?
Wiem, że nie można nikogo do niczego zmusić ale do uczestniczenia w porodzie
powinien dać się namówić każdy facet, jeśli kobieta go o to prosi.

[ultra.kuku]

Nie widzisz roznicy pomiedzy pomiedzy slowami NAMOWA a PROSBA?
W jaki sposob facet ma niby ulzyc kobiecie? Nie przejmie bolu, nie urodzi za
nia, tak? Napisze po raz kolejny - pierwsza faza porodu, oczywiscie, dalej -
jesli OBOJE chca.

Kiedys ojciec dziecka nawet do szpitala nie mogl wejsc, wrzeszczal pod oknem,
zeby dowiedziec sie czegos. Nie pisze, ze kobietom bylo z tego powodu latwiej,
ale nie marudzily tak jak dzisiejsze kobiety.
Z drugiej strony... macie takich partnerow, jakich sobie wybieracie.

[anaisanais96]

Jak mnie denerwuje gdy ktoś pisze "kiedyś to....". Co z tego, że kiedyś kobiety
nie miały przy sobie mężów, ale teraz na szczęście mogą mieć i są szczęśliwe. A
jeśli chodzi o to w czym może pomóc facet to nie wiem bo nie rodziłam
jeszcze, ale jeśli kobieta czuje , że to jej pomoże to facet powinien spełnić
jej prośbę.
A jeśli ktoś bardzo ci bliski bardzo by cierpiał i prosił byś była przy nim w
tych trudnych chwilach to co, odmówiłabyś? Powiedziałabyś "sorry, ale to dla
mnie zbyt trudne" i poszła? Współczuje osobie którą kochasz ponieważ z twojej
wypowiedzi można wywnioskować, że uciekniesz od niej gdy w życiu pojawią się
sprawy które będą dla ciebie ciężkie do zniesienia. Smutne to trochę.

[samson.miodek]

A ja nie rozumiem kobiet ktore nie rozumieja facetow ktorzy nie chca
byc przy porodzie bo to ich przerasta.

[ultra.kuku]

Mam nadzieje, ze bedzie przy Tobie choc w pierwszej fazie porodu. Na pewno
bardzo Ci w ten sposob pomoze. Porozmawiaj z nim.
Powodzenia!

[mantha]

No zesz - co to znaczy ze sobie nie poradzi????? a Ty sobie MUSISZ
poradzic i jednak czeka Cie troche ciezsze zadanie niz szanownego
malzonka :-( dżizas co za ludzie, tylko o wlasnej dupie: JA sobie
nie poradze, JA nie moge, JA to JA tamto JA sramto.

[sapalka1]

W czasie porodu obecność męża jest tak naprawdę najbardziej potrzebna w
pierwszej fazie. Później liczy sie raczej tylko poród. Poradzisz sobie. MOże
spróbuj umówić się z inną położną? POradzisz sobie.

[stara_dominikowa]

antosiczek napisała:
Mąż się na poród
> absolutnie nie pisze, mówi, że nie poradzi sobie po prostu.

Odmowa bycia z kimś bliskim kto cierpi i się boi nie mieści mi się w głowie.
Przykre.

[yola13]

a dlaczego nie mozesz miec teraz cc? I tak nie moga ci dac
oksytocyny ani znieczulenia, piszesz się na cos takiego?

[kaeira]

yola13 napisała:
> a dlaczego nie mozesz miec teraz cc? I tak nie moga ci dac
> oksytocyny ani znieczulenia, piszesz się na cos takiego?

Zwracam uwagę, że znieczulenie przy SN po CC jest dozwolone, gdyż udowodniono,
że jest bezpieczne (nie "maskuje" bólu ewentualnie pękającej blizny, jak się
przez pewien czas obawiano).
A to że nie daje się (nie powinno się, bo w praktyce różenie bywa) oksytocyny na
wywołanie porodu - tylko się cieszyć. Może to być problemem tylko w wypadku
porodu bardzo przeterminowanego (np. ponad 2t) i ewentualnych komplikacji u
matki czy dziecka)

[alpepe]

chyba umarłabym z nudów, gdybym miała rodzić sama, bo przecież położna nie jest
od pogaduszek. IMHO mąż jest niezbędny, także po to, by pilnować personelu :-).
Ja tam sobie przy drugim dziecku świetnie radziłam, nawet wyprosiłam stażystów,
bo nie chciałam, by się na moje krocze patrzyli, a było ich ok. 8 osób i w sumie
bez męża byłabym sobie poradziła, ale mąż się przydał, tak normalnie, w czasie
partych, to on nie był na sali, wyproszono go, ale mi to już nie przeszkadzało.
Mąż może być za drzwiami, ważne, by był w pobliżu.

[zabcia35]

Mnie tez przeraza poród w samotnosci, nawet nie wiesz jak bardzo!
Dziś dowiedziałam sie ze mam szanse tego doswiadczyć. W klinice w
której mam rodzic jest zakaz porodów rodzinnych do odwołania z
powodu grypy :(
Mam doła nad dołami z tego powodu!

[dawidok]

ale masz głupiego męża, jak będziesz stara i schorowana to też ci
nie pomoże bo się będzie brzydził. Ja byłem przy porodzie córeczki
bo chciałem a myślę że żonie mojej byłoby przykro że mąż jej nie
wspierał w takim momencie. A twój facet to co rozwarcia się boi?
brzydzi? a widział cię kiedyś nago? a czy wy zawsze po ciemku? dla
mnie rozwarta wagina nie jest czymś strasznym, przecież poród to
normalma ludzka rzecz. Większość facetów jest po prostu głupia ,
skoro brzydzą się własnych żon.

[zabcia35]

dawidok, dałeś po bandzie.
Głupotą, to jest wymaganie od kogoś by przekroczył swoje granice,a
Ty włąnsie tego oczekujesz od innych.
Nie kazdy jest taki ,,twardy" i odporny na wszystko.
Jestem w szoku po przeczytaniu Twojego postu.
Nie chciałabym by mój mąż uczestniczył w porodzie, gdybym miała choć
cien watpliwości ze to dla niego za duze wyzwanie, gdyby nie jego
inicjatywa.
Kazdy jest inny.Szanujmy to.Dla Ciebie poród to pikuś, ale moze
sekcja zwłok by Cie przerosła, podczas gdy inni ogladają ją na żywo
popijając coca cole .
Moze wiekszość facetów jest po prostu bardziej wrazliwa niż Ty ???
Nie uwazasz?

[rumpa]

Moze wiekszość facetów jest po prostu bardziej wrazliwa niż Ty ???

Idąc tropem twojego rozumowania, kwiatem empatii są tatusie chorych
dzieci którzy nie mogąc patrzeć na cierpienie potomstwa - daja
nogę.

Wrażliwość nie pozwala zostawić cierpiącej i przerażonej osoby
samej, tak mi się wydaje. To co ty określasz mianem wrażliwości -
dla mnie jest jej zaprzeczeniem, skrajnym egoizmem i
niedojrzałością.

Kazdy jest inny.Szanujmy to.

Nie przesadzajmy z szacunkiem - wystarczy przyjąć do wiadomości
przykra prawdę, że męża bardziej obchodzi jego samopoczucie niż
twoje - to takie proste. Ale przepraszam, co tu szanować?

[obitex]

Mogę rodzić z Tobą! Mieszkam w Warszawie, urodziłam trójkę, przy
pierwszym byłam sama. Pamiętam, że jest ciężko i warto żeby ktoś był.

Wydaje się,że jesteś bardzo zmęczona; psychicznie. To trochę po
szpitalu z dzieckiem, ale jeśli Ci nie przejdzie pomyśl o trzech
dniach z mężem albo czymś innym optymistycznym.

Drodzy forumowicze! Ta dziewczyna nie napisała listu żebyście
oceniali ją i męża. Szacunku dla innych i pokory trochę...

[langolier_maximus]

A widzisz..ile kobiet tyle opinii.Ja "rodzilam" hm..w zasadzie bylo to
indukowane poronienie w 5 miesiacu, ale bolalo tak samo w kazdym razie w I
fazie,II faza byla bardzo szybka.I mimo obecnosci meza caly czas -w czasie
najgorszych bolow poprosilam zeby wyszedl i poprostu czekal pod sala.Jak boli
musze byc sama zeby sie schowac w sobie.Trzymanie za reke itd mi nie pomaga mi a
wrecz pogarsza sprawe.Poprostu chcialam byc sama wiedzac ze maz czeka w zasiegu
glosu tak jak sie umowilismy zreszta.
Ja uwazam , po tym traumatycznym wydarzeniu, ze urodzic mozna zawsze i wszedzie
i wszystko da sie przejsc.Jedyne co uwazam za wazne w trakcie normalnego i
zdrowego produ to obecnosci poloznej w 2 facie-tak zebys "madrze" parla i nie
pouszkadzala sie bardziej niz trzeba.A jesli chodzi o obecnosc kogos bliskiego
moze wlasnie tak jak u mnie-maz pod sala..kolezanka..mama?Nie trzeba naprawde
rodzic z kims u wezglowia, ani to bolu nie zmniejszy ani nie pomoze-oczywiscie
ktos moze miec wlasne zdanie w temacie.

Nie histeryzuj!

[affera123]

Paradoksalnie, masz większe szanse na ludzkie traktowanie niż te
wszystkie mamuśki, co im towarzyszą w porodzie zastępy matek,
ciotek, przyjaciółek, sióstr, braci i mężów, czy to na korytarzu,
czy bezpośrednio na sali porodowej. Nie ma to, jak numer "na
sierotkę". Poród "nierodzinny" to dziś taka rzadkość, że ci położne
z czystego współczucia pomogą i sto razy lepiej dopilnują i ułatwią,
niż w przypadku, kiedy cię eskortuje połowa członków rodziny. Nie
okazuj tylko wyższości, nie afiszuj się z pieniędzmi, nie dyskutuj
za wiele z personelem, a będziesz miała poród jak u pana Boga za
piecem. Ja tak zrobiłam i traktowali mnie, jak maskotkę oddziału.

[ruda.ja]

antosiczek z pewnością wszystko będzie dobrze. nieżyczliwy personel zdarza się
rzadko wbrew temu co piszą w sieci (bo piszą przeważnie Ci, którzy są
niezadowoleni albo rzeczywiście trafili na masakrę) tylko pozbądź się złych
myśli, po co się denerwować. ból jest do zniesienia, bo wiesz, że się skończy i
to jakim prezentem. mąż niech czeka przed salą porodową to Ci da poczucie
bezpieczeństwa. zobaczysz będzie ok. trzymam kciuki. ja mam termin na 16 grudnia
i też będę tylko z położnymi i pielęgniarkami.

[hillroad]

ja rodziłam z mężem i z mamą (zmieniali się). świadomość że ktoś przy
tobie jest pomaga ale żeby dodawała skrzydeł to bym nie powiedziała ;)
w miarę jak akcja porodowa szła do przodu, tym bardziej chciałam zostać
sama... poród skończył się cc
bedzie dobrze - czy to z mężem czy też bez :)