strach przed szpitalem

[Gość: Agnieszka]

Dzień dobry, oczekuję dziecka, ale tak się przykro złożyło, że pierwszą ciążę straciłam. Od tej pory minęło już trochę czasu i teraz czuję, że poród może się udać, jednak czuje lęk przed szpitalem, a konkretnie przed jego zapachem. Gdy byliśmy z mężem obejrzeć oddział i salę porodową, ogarnął mnie atak paniki gdy poczułam zapach jakichś środków, nie wiem, odkażających, czy czegoś w tym rodzaju. Natychmiast stanął mi przed oczami zabieg przy poronieniu i wybiegłam z płaczem. W ogóle w ciąży bardzo wyostrzył mi się węch i wiele zapachów znoszę z trudem, albo i nie znoszę, ale to w szpitalu było okropne.
Nie chcę rodzić w domu, bo jednak w szpitalu jest wszystko, co pomoże w razie czego dziecku i mnie, jednak ten zapach na samą myśl mnie przeraża.
Czy można coś z tym zrobić? Proszę o radę, jak pokonać lęk.

[justyna_dabrowska]

Pani Agnieszko, bardzo mi przykro, że straciła Pani pierwszą ciążę. To zrozumiałe, że czuje Pani lęk w tej sytuacji. Jak widać emocje po tamtym trudnym doświadczeniu są wciąż żywe. Czy ma Pani w swoim otoczeniu kogoś z kim może Pani spokojnie i otwarcie rozmawiać o tym co Pani czuje, o swoich obawach i niespokojnych myślach? Pozdrawiam serdecznie, Justyna Dąbrowska

[Gość: Agnieszka]

Niby z mężem, ale komuś z boku, nawet bliskiemu, trudno zrozumieć, "co może być strasznego w zapachu?". Ja sama w pierwszej chwili nie skojarzyłam, że to może być TO wspomnienie. Po prostu ogarnęła mnie panika. I boję się, że to się znów może powtórzyć gdy już pojadę rodzić.

[justyna_dabrowska]

Traumatyczne przeżycia "zapisują się" w nas głęboko, w ciele. Właśnie na poziomie zapachów, widoków, zmysłowych wrażeń. Wystarczy drobny "aktywizator" który uruchamia wspomnienie, emocję. Byłoby dobrze, gdyby mogła Pani z kimś zaufanym porozmawiać na ten temat. Z jakiej Pani pochodzi miejscowości? Pozdrawiam, Justyna

[Gość: Agnieszka]

Mieszkam we Wrocławiu.
Mam wrażenie, że już samo wyartykułowanie tego, co czuję, przynosi pewną ulgę :)
Pozdrawiam.

[justyna_dabrowska]

Tak, rozmawianie o uczuciach to dobry sposób by nas od środa nie "zjadały". Czasem warto zdecydować się choćby na jednorazową konsultację u psychoterapeuty, który wesprze, pokaże że to co czujemy jest zrozumiałe - dlatego zapytałam o miejscowość. W razie czego może się Pania zwrócić do Justyny Kłosowskiej (www.psycheland.pl), mam do niej zaufanie, można się na mnie powołać.

[Gość: Agnieszka]

Bardzo dziękuję i pozdrawiam.

[Gość: Aga]

Zawsze możesz pomyslec o porodzie w domu

[szpaczek2702]

Dobrze Cie rozumiem, gdyż mam tak samo. Może nie objawia się to atakiem paniki, ale dosłownie cała wewnętrznie się usztywniam. Teraz będę rodziła drugie dziecko i myślę o domu narodzin, ale niestety jest duże ryzyku ułożenia posladkowego a tam takich porodów nie przyjmują... Szkoda gadać...