Jak pomóc córce

[prosbaoporade1]

Dzień dobry.
Proszę o pomoc - dziewczyna lat 21. Objawy: płaczliwość, obniżenie nastroju, ogólne napięcie przez większość czasu gdy jest poza domem, nasila się szczególnie rano. Wyniki tarczycy TSH i FT4 w normie, morfologia, żelazo prawidłowe. Psychoterapia? Psychiatra? Leki? Martwię się o nią.

[silenta]

Psychiatra.

[stara_i_brzydka]

Psychiatra

[zielonazaba9999]

Niech zacznie od suplementowania dużej dawki wit D3 - 2000 jednostek dziennie, a jeśli otyła nawet 4000 jednostek. Mnie bardzo pomogło na płaczliwość, obniżenie nastroju i jakość snu. Poprawę widziałam już po tygodniu.

[prosbaoporade1]

Dziękuję za wskazówkę.

[pulcino3]

Vit D , magnez , b kompleks, spacery na świeżym powietrzu, basen, gorące kąpiele, poprawić jakość snu ( malisa, cdb, melatonina, zniwelować niebieskie światło ). A idealnie działa zmiana otoczenia, wyjazd za granicę , w góry , nad morze gdziekolwiek najdalej od domu i wtedy nabiera się dystansu. Ja w najgorszym psychicznie momencie życia na 2 miesiące wyjechałam do Niemiec , do siostry . Zmiana otoczenia, mentalności , problemów ( pracowałam tam przez ten czas również), była najlepsza terapia dla mojej psychy, istne sanatorium . Moja nastoletnia córka też inaczej funkcjonuje jak wyjeżdża zagranicę do dziadków, czy do kuzynek - w domu dramy i schizy , że już nad jakimś ośrodkiem zamkniętym się zastanawiałam , a na wyjeździe się naprawia 🥰

[prosbaoporade1]

Potwierdzam, że tak jest. Co zrobić jednak, gdy po powrocie temat wraca? Czy po tych 2 miesiącach poprawa była trwała?

[alpepe]

A wcześniej taka nie była? Może do niej dotarło, że właśnie zaczęło się dorosłe życie?

[prosbaoporade1]

Była ale teraz to nazwała. Sama widzi problem.

[pulcino3]

Była bardzo duża poprawa, dystans do problemów , wyjeżdżając ma się wrażenie, że wszystko co ciążyło na duszy zostawia się za sobą, taka na niby ucieczka. W innym miejscu jesteś inna Ty. Czas robi swoje i po powrocie problemy stają się "oswojone". Zadaniowo do tego podeszłam i jakoś poszło dalej. Tak było u mnie, czy u innych tak działa? Nie wiem ,ale po córce widzę , że również zmiana jest zachowania jak wyjeżdża na dłużej i jak najdalej

[pulcino3]

Jak byłam na miejscu wydawało mi się że cały czas analizuje wszystko ponad miarę , że mnie to jeszcze bardziej przytłacza, że odbiera mi tlen, zacienia pętlę na szyji, , taplam się w tym g$@nie i nic się nie zmienia, jak w amoku gonię własny ogon. A wyjazd był takim cesarskim cięciem , odcięciem realności na PRZED i PO.

[prosbaoporade1]

A czy miałaś jakieś realne powody tych lęków? Realną, istniejącą przyczynę? Szukam powodów.

[nutella_fan]

To nie są duże dawki, tylko normalne, a wręcz niskie. Ja codziennie biorę 1000 jednostek.

[marta.graca]

Mi lekarka zaleciła 4000 jednostek, mimo że nie jestem otyła, ani nie miałam dużych niedoborów.

[nutella_fan]

Miało być 10000.

[alpepe]

Psychiatra. Albo wyprowadzka z domu rodzinnego.

[prosbaoporade1]

Co może zalecić psychiatra? Jakie leki?

[hrabina_niczyja]

Normalne, pogada z nią, zbierze wywiad i coś poradzi. Po co się męczyć?

[hrabina_niczyja]

Psychiatra. Leki.

[hande]

Witamina D, magnez obowiązkowo, polecam Magvit to dobry magnez, na rynku jest ich wiele a sporo bezwartościowych. Vit. D - polecam Ibuvit. Poza tym psychiatra, przepisze leki, większości naprawdę pomagają.

[kozica111]

10 godzin w hospicjum, 5 w schronisku, 10 w opiece nad seniorem, poza tym 3 x w tygodniu robi obiad dla całej rodziny.Nie dziękuj, poprawi jej się.

[prosbaoporade1]

To chyba nie pomoże, bo w schronisku była już na wolontariacie kilka lat.

[bazia_morska]

Widzę, że wciąż jesteś w formie.

[jasnozielona_roslinka]

tak, ludzie w hospicjum potrzebują być czyimś lekarstwem na depresje, wprost wszyscy tam na nią czekają
(większość ludzi stabilnych emocjonalnie nie pójdzie do hospicjum bo wie że nie podoła ale na ematce okazuje się że warto stosować przymusowy wolontariat wobec ludzi z zaburzeniami nastroju polegający właśnie na wysłaniu ich do hospicjum)

[emateczka]

jasnozielona_roslinka napisała:

> tak, ludzie w hospicjum potrzebują być czyimś lekarstwem na depresje, wprost ws
> zyscy tam na nią czekają

Tu się zgadzam, że radela z d..y.

> (większość ludzi stabilnych emocjonalnie nie pójdzie do hospicjum bo wie że ni
> e podoła

Ale tu ci trochę peron odjechał.
Czyli twoim zdaniem kto zostaje wolontariuszem w hospicjum? Niestabilni emocjonalnie nie, stabilni też nie... To kto?

Bo że WIĘKSZOŚĆ nie jest wolontariuszami, to wiadomo. W ogole większość ludzi nie jest wolontariuszami gdziekolwiek, więc i w hospicjum też nie.

[taki-sobie-nick]

E, znam lepszą historię. Kobietę wydano za mąż, żeby jej się poprawiło (nerwica). Pogorszyło jej się.

Zamęścia nie polecasz ani pracy?

[angazetka]

Głupia i okrutna rada.

[aguar]

A może porozmawiać z nią, z czym ma problem. Wszyscy, że zaraz psychiatra, ale może zdarzyło się coś przez co ma taki nastrój, ktoś ją skrzywdził. Albo mierzy się z czymś, co ją przerasta, przytłacza. Może da się ją jakoś wesprzeć czy rozwiązać problem przyczynowo.

[prosbaoporade1]

Rozmawiałyśmy. Ona nie potrafi podać żadnego powodu tego stanu.

[bulzemba]

Złamane serce?

[prosbaoporade1]

Też o tym pomyślałam, ale to nie jest to.

[lauren6]

Psychiatra. Leki. Jak jej się poprawi można pomyśleć o psychoterapi i szukaniu przyczyny takiego stanu.

[71tosia]

Intensywne ćwiczenia fizyczne, jest to dobra metoda radzenia sobie z lekka depresja. Wyjazd, zwłaszcza tam gdzie teraz ciepło i słonecznie.

[majenkirr]

Napisz coś więcej. Co córka robi? Ma koleżanki? Chłopaka? Bo może jakiś realny powód jednak ma do tych smutków.

[prosbaoporade1]

Studiuje, mieszka w akademiku, ma grono znajomych.

[71tosia]

Jezeli mieszka poza domem to jest spora szansa ze w jej życiu sa realne przyczyny stresu i frustracji o których nic nie wiesz. Sprobuj ja poobserwować i się dowiedzieć czegoś w czasie jej pobytu w domu.
Ps nie jest w ciąży?

[szare_kolory]

No dobra, a czego nie mówisz? Jak relacje z rodzicami? Jak relacje w ogóle w domu rodzinnym? Pracuje? Uczy się? Łączy te rzeczy? Jak sobie radzi? Ma przyjaciół? Tyyyle pytań....

[prosbaoporade1]

Studiuje, ma przyjaciół, dobrą relację ze mną. Normalna, fajna dziewczyna.

[szare_kolory]

A z ojcem jakie ma relacje? Ma jakieś związki romantyczne? Chłopak/dziewczyna? Studia lubi czy nie za bardzo? Może coś jej się tych studiach nie podoba? To trochę wygląda jak reakcja na stres. Jakby z czymś sobie nie radziła emocjonalnie. Może ktoś w jej otoczeniu jest bardzo emocjonalny?

[princy-mincy]

Komplet wyników i psychiatra.

[mc.dongs]

Zbadajcie jeszcze B12