Menu a bulimia

[olenka_szczecin]

Dziewczynki jak sie odzywiacie teraz,gdy chorobe macie juz za soba albo
jestescie w trakcie leczenia.Tzn jakich zasad przestrzegacie,co jecie,a czego
unikacie??Ja jestem po opieka lekarzy i juz od dluzszego czasu nie wymiotuje
ale ciesko mi czasmi okreslic gdzie jest granica najedzenia sie a kiedy
zaczyna sie obzarswto.

zycie-w-cieniu.bloog.pl

[yamayka1]

Tak,pamiętam że to najtrudniejsze nauczyć się od nowa poznawać kiedy już dosyć
jedzenia...Zwłaszcza że wszystko wydaje się albo za dużo albo za mało.Czasem
będziesz mieć poczucie że zjadłas troche za dużo(ale farmaceutyka powinna pomóc
powstrzymać atak)ale po prostu staraj się to olać.I ani sie za to nie głodzić
ani nie objadac.W końcu wrocisz do zwyczajnych porcji jak za dawnych lat..A co
do zasad to pewnie że najlepiej byłoby pilnować zdrowej diety ale tak naprawde
to chodzi przecież o pozbycie się jakichś przymusów wewnętrznych co jeśc z
czego nie wiec myśle że powinno się jeść na co ma się ochotę.Zeby się nie
powstrzymywać na siłe przed niczym.No i ważna (jak dla mnie)rzecz:nie
przejmowac się takimi buntowniczymi myślami które pojawiają się wraz z
zaczęciem "normalnego"jedzenia.Moje przyzwyczajone do anoreksji i bulimii JA
buntowało się przed normalnym jedzeniem.Może bało się utraty czegoś i potem
przymusu wypełnienia tego czymś realnym,prawdziwym.Bo mysli się:jeśli nie będę
mieć bulimii to CO UMIESZCZĘ W TO MIEJSCE?I to chyba jest najtrudniejsze i
najwazniejsze.Ale przychodzi z czasem.Naprawde.

[olenka_szczecin]

Dzieki yamayka1 :) widzisz ja staram sie jesc normalnie i jaos juz te wyrzuty
sie nie pojawiaja ale wlasnie ciezko mi jest czasmi okreslic czy ja jestm juz
najedzona czy nie,jakos nie dociera jeszcze to co mnie,nie wiem czemutak sie
dzieje.W kazdym razie no swieta przezylam normalnie,jadlam to co chcialam bez
obzarstwa jak kiedys,nie lezalam z ciazowym brzuchem ale dzis zauwazylam,ze po
kilku dniach pobytu u mamusi brzuszek rosnie :)i powiem szczerze ze nie
martwimnie to bo za 2 dni wracam do szczecina i normalny tryb zycia mi go
zlikiduje.Kidys chyba bym od razu poleciala do kibla a tak jakos bez wyrzutow
zjadlam makowca :) ale mysle sobie,co to bedzie jak kiedys wiecej zdarzy mi sie
przytyc czy nie wrocihorror bulimii?!mi jest bardzo ciezko utrzymac wage,ja
strasznie powoli chudne a przy takim jedzeniu jak normana rodzina,typu schabowy
na obiad w tydzien mogenarobic 3kg wiec ja musze szczegolnie na to uwazac :(

[yamayka1]

to doskonale że potrafisz już zjeść "normalnie"i nie mieć wyrzutów.To strasznie
ważne.Ja podczas terapii z tego co pamiętam miałam w nosie czy utyje czy nie
ale to było chyba zasługą leków.Przytyłam kilka kilo jak zaczęłam jeść
normalnie ale w tej chwili już osiągnełam wagę jak za czasów samych początków
anoreksji i to przy calkowicie normalnym żywieniu.Po prostu mój tryb życia stal
się na tyle aktywny że nie sposób utyć.Nie martw się tym jeśli trochę
przytyjesz.jak już Twoja psychika znajdzie się w równowadze to po prostu
będziesz potrafiła "normalnymi" sposobami osiągnąć taką wagę jak
chcesz.Wszystko z czasem.najważniejsze to nauczyć się inaczej myśleć.Trzymam
kciuki.

[witch_84]

Czesc, zauwazylam Wasz temat i chcialam zapytac czy jest jakas szansa na
wyjscie z tego samemu? bo z lekarzami u mnie roznie bywa i jakos to nie dawalo
nigdy skutku dlatego staralam sobie zmienic myslenie na wzor tych paru terapii
ktore przeszlam no i poki co pierwszy "zdrowy" w kazdym razie fizycznie bo
psychicznie to jescez mi daleko, ale chcialam zapytac czy to w ogole ma szanse
powodzenia? bo nie znam nikogo kto by z tego wyszedl i stad moje pytanie

[olenka_szczecin]

Kochana w tkie samoozdrowienia wierze bioenergoterapeuci.A lekarz ma leczyc
Twoja dusze a nie cialo.Woec jesli przestaniesz wymiotowac nie zmeni to
faktu,ze dalej bedziesz miala syf w glowie.Tak trzeba posprzatac a w tym pooze
tylko psychoterapia.Niestety nie kazdy psychiatra radzi sobie z leczeniem ED
wiec radze poszukac innego,na forum glodne masz sparwdzne adresy.Nie rezygnuj :)
zycie-w-cieniu.bloog.pl

[witch_84]

dzieki olenka o tym ze mam bajzel w glowie to wiem da sie to zauwazyc
praktycznie na co dzien... tyle ze po 5 latach to jzu czasem przestaje wierzyc
i teraz jakis taki zryw nastapil stwierdzilam ze chociaz sprobuje ta fizyczna
czesc zwalczyc, ale masz racje z reszta sobie nie poradze.. eh poprostu
chcialam jakos zaczac. ale dzieki wielkie :)

[hellena8]

ja nie ufam swojemu uczuciu sytości, dlatego merzę na oko ile mogę zjeść, po
prostu kłade na talęrz i oglądam. Od wymiotów ratuj emnie praca - po prostu nie
ma tu takiej możliwości, a w domu zawsze ktoś jest. Chociaż powiem, że jeżeli
by zostałam na tydzień sama w domu, to pewnie bym umrała i to bez żartów. Bo u
mnie niby minęło ale do chwili, kiedy pojawi się okazja. Jem wszystko ae nie
dużo i do pracy biorę tylko tyle na ile mogę sobie pozwolić ( z zakładu nie
moge wyjść do skończenia pracy). Jakoś idzie.

[olenka_szczecin]

Hellena masz racje,na pocztku rzeczywiscie trudno jest stwierdzic czy juz
jestesmy najedzone czy nie bo niby skad mamy to wiedziec skoro zoladek jest
rozciagniety do niewobrazalnych rozmiarow.I ja n pocztku tez tak
robilam.Wiedzialam ile mniej wiedzej moze zjesc dziewczyna w moim wieku i tyle
jadlam,nigdy nie bralam dokladki jak byl obiad a nawet zawsze staral sie
zostawic troche na talerzu zeby sobie uswiadomic ze nie zawze musze jesc
wszystko do konca i myslec...zeby sie nie zmarnowalo.Teraz juz moge
stwierdzic ,ze potrafie jesc.Moze jeszcze nie do konca wiadomo,ze nie wychodzi
sie z bulimii w ciagu miesiaca czy dwoch.le widze,ze zolodek mi sie zmniejszyl
i teraz juz sama potrafie ocenic stan najedzenia.

[olenka_szczecin]

Witch...piszesz,ze po 5 latach.Ja chorowalam na bulimie ponad 6 i jakos daje
sobie rade.Nie twierdze,ze leki antydepresyjne to droga do sukcesu ale mi
pomagaja osiagnac pewna rownowage i wyregulowac hustawki nastroju,poza tym fakt
faktem hamuja napady glodu i teraz moge powiedziec,ze naprawde skutecznie.Ale
nie mozna oczekiwac efektow po 2 dniach :) a psychoterapia jest naprawde
niezbedna,wlasnie rozmowa z obca osoba najbardziej Ci pomoze.Poza tym taki
lekarz zna miliony roznych przypadkow i wie co robic,bo kazda bulimiczka
mimo,ze niektore schematy powtarza to m co innego w glowie. wiesz co jest
najlepsze??Przestalam wymiotowac i akt,ze na poczatku jeszcze kontrolowalam to
co jem i ile,nie jadlam wieczorami ale teraz juz calkiem o tym zapominam i co
zauwazyylam??Ze nie tyje w ogole a wrecz przeciwnie...powolutku chudne a moje
cialo nabiera normalnych ksztaltow,zniknal wydety brzuch,policzki w koncu sie
zmniejszyly a ja zaczynam sie sobie na serio podobac :) walcz o siebie :)
zycie-w-cieniu.bloog.pl

[fiszka_8]

buli jest ze mna tez jakos ponad 6 lat ale ja juz nie mam ani silly ani wiaryno
moze troszeczke nadzieji, ale czym jest nadzieja bez wiary, a wszystko dlatego
ze raz przezylam powazny zawod zwiazany z wychodzeniem z choroby i od tamtej
pory nie potrafie zaryzykowac zycia normalnie. 4lata temu po wyjsciu ze
szpitala wyjechalam do wawy na studia i rozpoczelam nowe zycie. bez buli. nie
wymiotowalam, jadlam co chcialam i mimo ze w mojej glowie miotaly sie straszne
mysli, wyrzuty sumienia, rozterki, nie poddawalam sie. (heh smieszne to
wszystko, mysle dzis sobie) pewnego dnia dostalam zaproszenie na super wazna
dla mnie impreze i kiedy nadszedl czas przygotowan zoreir\entowalam sie nie mam
co na siebie wlozyv. tak bardzo przytylam . brzydzilam sie siebie. to byla
tragedia. do impry pozostal tydzien. pomyslalam sobie ze dam sobie ten jeden
tydzien wolnosci, jeden tydzien z buli, zeby zrzucic kilosy, a po imprezie
wroce do normalnosci. oczywiscie tak sie nie stalo. jak juz wpadlam, to po
uszy. no a dzis juz tak sobie oscyluje miedzy zyciem a smiercia, bo to co teraz
dzieje sie ze mna nie mozna nazwac zyciem. to jakies pieklo. od dwoch lat pije
co wieczor zeby sie wyluzowac. dziewczyny gratuluje wytrwalosci. moze mialyscie
wiecej szczescia, moze pomogli wam bliscy. ja nikogo nie obchodze, a moja matka
tak sie interesuje moimi sprawami ze nawet jako kolezanka nie bylaby
wiarygodna. dobra koniec smutow, powodzenia w dalszej walce pozdrawiam

[night21]

w trakcie terapii mialam ustalona diete..nie wolno mi było jesc: białego
pieczywa, białego makaronu, ziemniaków,cukru(czyli wszelkich słodyczy), napojów
gazowanych itd. posiłki były dosc kaloryczne..ale wszystko naturalne i
nieprzetworzone...pieczywo razowe, róznego rodzaju nasiona, herbata, soki
naturalne, słodzik..a jesli cos slodkiego to np. czekolada z fruktoza... mnóstwo
owoców i warzyw:)
posilki mialam jesc co 2 godziny(aby ataki obrzarstwa nie byly czeste)
bylo ok...nawet 1kg mi zlecial(ale strasznie wolno)
potem przerwalam terapie..i zre co popadnie...no i przyblo mi 10 kg:(

[olenka_szczecin]

Ale nadal wymiotujesz czy tylko sie obzerasz??I dlaczego przerwalas terapie??
Mi moja lekarka powiedziala,ze mam jesc normalnie,nie ustalalysmy zadnej
diety.Powiedziala tylko,ze moge sobie ustalic dolna i gorna granice swojej wagi
i nie wychodzic poza nie.

[night21]

obrzeram sie i wymiotuje..i tak bez konca

[scarsss]

Ja rozpoczelam psychoterapie bo dotarlo do mnie ze chce zyc i chce sie uwolnic
od bulimii.Przeraza mnie jednak fakt ze przytyje od w miare normalnego jedzenia
(jem male sniadanie a na obiad polowe porcji albo jeszcze mniej zdrowego
czlowiek) kolacji nie jada za to w ciagu dnia pozwalam sobie na zjedzenie
dwoch zborzowych batonikow bo gdybym nie zjadla czegos slodkiego to wrocila bym
do obzerania sie slodyczami a pozniej zwracania tego.To ze przytyje chodzi za
mna wszedzie jest to ciagle strach przed odrzuceniem przez spoleczenstwo bo jak
bylam gruba to sie ze mnie nabijali a bulimia pomogla pozbyc mi sie tego
bagazu.Teraz jak sobie pomysle o tym ze znowu moge byc taka gruba przez to ze
jem to mam ochote wszystko olac i zaatakowac lodowke...

[fiszka_8]

no tak, rozumiem Cię doskonale. właśnie te koszmarne mysli o przytyci,wizja
powrotu do tamtego przekletego zycia sprawia ze nie chce mi sie z tego
wychodzic. wiecie co? tak sobie kiedys siadlam i pomyslalam....hmm ok chce zyc,
chce normalnie jesc mam dosyc tego piekla, bede walczyc. ale czy zycie oparte
na bezustannym leku, strachu przed przytyciem i ciaglym mysleniu o jedzeniu ma
byc tym moim normalnym zyciem i cena za trud mojej walki? no i jak ja mam sie
zmotywowac. sory, moze nudze ale ja juz chyba wszystko przezyłam, wszystko
przetestowalam i naprawde nie widze sensu

[fiszka_8]

Wiesz olenko, masz racje, chyba naprawde nie jestesmy na to gotowe, tylko skad
ja np mam wziac ta silna wole i samozaparcie? wiesz, kiedys dotaralam do tego
magicznego etapu kiedy powiedzialam sobie dosyc i na serio przestalam
przejmowac sie waga, poza tym mialam tyle codziennych zajec( mowa o wyjezdzie
do wawy o ktorym wspominalam)i przez kilka miesiecy bylam "czysta". tylko ze
pewnego dnia tak mnie trafilo( swiadomosc mojego wgladu) ze totalnie sie
zlamalam i popłynęłam..... nie wiem nie wiem, sama gubie sie w swoich myslach,
probowalam tez przez modlitwe i Chrystusa, ktory kiedys wypowiedzial takie
brzemienne zdanie: "jesli chcesz mnie nasladowac to wez swoj Krzyz na kazdy
dzien" i czasem mysle sobie ze byc moze walka z buli ma byc tym moim krzyzem
ale sama juz nie wiem. ale w kazdym razie ciesze sie ze z kazdego waszego
sukcesu siostrzyczki, i z Twojego Oli, zazdroszcze silnej woli i motywacji. Tak
trzymaj,

[olenka_szczecin]

Wiecie co??Jak Was czytam to poprostu rece opadaja.Widac zadna z Was nie jest
gotowa zeby sie leczyc.Bo skoro wciaz obsesyjne myslicie o wadze to zadna
terapia Wam nie pomoze!A od normalneo jedzenia nie przytyjecie!Trzeba tylko
zachowac umiar!!!I nie ma sie czego bac,bo nad tym macie pracowac.Silna wola i
samozaparcie nie przyjda same.Tak na marginesie ja w szkole podstawowej wazylam
85,5 kg i wtedy jeszcze nie chorujac na bulimie pod okiem lekarza schudlam do
68kg przez buimie tylam a teraz waze znacznie mniej,mimo,ze jem jak normalny
czlowiek :) a to dlatego,ze moje mysli nie skupiaja sie na jedzeniu!

[olenka_szczecin]

Wiesz Fiszka moj tata gdy sie dowiedzial o mojej chorobie,powiedzial,ze tak
musialo widocznie byc i teraz najwazniejsze zeby do tego nie wracac.Patrzec
przed siebie a nie za siebie.Jesli sie bardzo czegos chce to sily zawsze sie
znajda.A zycie nie jest dla Ciebie motywacja??Ja za bardzo juz cierpialam
fizycznie dlatego znalazlam sily.Poza tym kazdy dzien przynosi nowe sily do
walki.Trezba sobie tylko uswiadomic czego sie naprawde chce!

[scarsss]

Podczas waszej walki pozwalacie sobie na zjedzenie slodyczy??Nie przeraza was
to ze one was moga popchnac znowu do zwracanie bo nie bedziecie mogly zapanowac
nad iloscia ktora zjadacie??Ja bardzo chce wyjsc z bulimii i zdaje sobie
sprawe ze 17 dni czystych to dopiero wierzcholek gory lodowej ale chce ja
przechytrzyc i wygrac.Chciala bym to jednak osiagnac nie tyjac strasznie( a tak
sie naczytalam od walczacych z przyjaciolka)Boje sie ze gdy przytyje to nacisk
spoleczenstwa znowu mnie popchnie w kierunku obzarstwa i wymiotow...

[fiszka_8]

tak, ja tez barzdo sie tego balam( cz. przeszly bo na razie mam moment
zawieszenia broni:)) trzeba sie pilnowac na kazdym kroku, skupiac sie na kazdej
chwili i to jest chyba najtrudniesze tym bardziej ze raz po raz nadchodza
momenty zwatpienia zwlaszcza w sytuacjach kryzysowych(kłótnia, stres przed
egzaminem itp)obiscie nie dalam sobie rady, przegralam kilka bitew. moze kiedys
zwycieze. ostatnio daje za wygrana, bo troche sie zmeczylam, ale moze jeszcze
powalcze:))w koncu niektorzy wygrywaja......

[fiszka_8]

wiesz Oli, j a po prostu boje sie tego zycia, bardzo. nie wiem, caly czas
czekam na jakis mocny bodziec ktory ruszy mnie do przodu. bo jak na razie nie
bylo nikogo takiego kto moglby mnie wystarczajaco zmotywowac. wydaje mi sie ze
nikogo nie obchodzi moje zdrowie i to jest chyba najgorsze. mam niby chlopaka,
ktory wie o buli ale to istota ulepiona z innej gliny, nie do konca zdaje sobie
sprawe z powagi tego problemu. fajnie ze Twoj tato tak powiedzial, chcialabym
zeby ktos kiedys powiedzial do mnie cos podobnego..... ja ojca nie mam, a mama
niby sie przejmuje, a tak naprawde nigdy nawet nie probowala zagaic byle jakiej
rozmowy, o wszystko musialam sie prosic, o chwile uwagi a i tak zawsze konczylo
sie to klotnia bo jak dla niej za bardzo sie "rozklejalam" a ja tylko chcialam
pogadac ot tak. no i wiesz, po takim czyms nic mi sie chce, wszystko jest
bezsensu i wlasnie w takich momentach czuje ze nie mam motywcji bo po co i tak
jestem beznadziejna... ale dzieki Za te slowa, wbrew pozorom troche mi pomogly.
Dobrze jest wiedziec ze komus sie udalo, to jest bardzo budujace dzieki!

[olenka_szczecin]

Fiszka dlaczego na litosc boska nie bierzesz pod uwage tego,ze robisz to
wszystko dla siebie.Leczenie moze Ci uratowac nawet zycie.Chcesz tk jak ja
postawic wszystko na jedna karte i co bedzie to bedzie???Ja bym w koncu umarla
przez ta cala bulimie!!!!Nie musisz wkladac reki w ogien zeby sprawdzic czy
parzy.Uwierz na slowo.A poza tym,mowisz,ze nie masz wsparcia????A psychoterapia
grupowa??Tam tez jest wiele dziewczyn z podobnymi problemami,ktore nie maja z
kim pogadac.A jak to nie pomoze to wpadaj do SZCZECINA ja Ci ta bulimie z
glowy wybije.Nawet lopata :):):):) na serio :P

[olenka_szczecin]

Scarsss masz racje odnosnie tych slodyczy.Ja na samym poczatku lezenia bardzo
sie pilnowalam,jadla o okreslonych porach,wykluczylam wszystko co ZLE i nie
jadla slodyczy.Wlasnie zeby nie wrocic do wymiotow ale teraz gdy wszystko sie
stabilizuje pozwalam sobie na przyjemnosci tylko,ze juz mam nad tym kontrole :)
A nawet jak zjem wiecej to trudno ):):) swiat sie nie zawali a od jedego
cukierka wiecej nikt jeszcze sie jeszcze nie roztyl :)

[alfa334]

Ja starałam się nie przejmować tym co zjadłam, brać na luz. Wmawiałam sobie że
zdrowie jest najważniejsze że nie moge tak sie niszczyć i wymiotować i tak od
paru miesiecy robiłam. Ale oczywiście jadłam troche wiecej a z prawdziwych
atakow sie "wyczyszczałam" Efekt jest taki że wcześniej byłam za chuda a teraz
duzo przytylam i czuje sie podle,jak swinia. Ostatnio usłyszałam, że jestem
gruba. Nie mieszcze sie w rzadne rzeczy. KOSZMAR!!! Kiedyś też tak było, po
odchudzaniu sie,głodówkach i wymiotach postanowiłam z tym skończyć, i co?
Masakrycznie przytyłam i znowu sie zaczeło.Wiem, że gdybym normalnie sie
odżywiała to bym nie przytyła, ale na tym właśnie polega problem,nie tylko na
zaprzestaniu wymiotów ale też na nie obżeraniu się. Teraz znowu zaczynam glupie
diety, nie chce w to brnąć, ale jeszcze bardziej nie chce być gruba. Zamkniete
koło

[scarsss]

Wolala bym nie miec racji:]Ja wole zjesc dziennie te dwa batoniki zbozowe
poniewaz boje sie ze jak sobie ich odmowie to moja ochota na nie wzrosnie do
niewyobrazalnych rozmiarow i pozzniej jak sie do nich dorwe to sie nie
powstrzymam.Tak naprawde cala ta historia to jest bledne kolo bo znowu pozniej
jak zjem tego batonika to caly dzien o tym mysle i mowie sobie ze moglam sie
powstrzymac i sobie odpuscic zjedzenia go.I jak tu normalnie zyc skoro wszystko
kreci sie wokol przyjaciolki.Ja sie ciesze z tego ze nie mam tak jak niektore
dziewczyny opisuja ze sie objadaja ale wytrzymujaja jem po troszku co prawda
moj zoladek jest chyba tak rozciagniety ze chcialby wiecej ale nie ulegam mu i
jem po troszku to wszystko jest takie pokrecone bo czasami i tak mam ochote sie
najesc i poleciec do kibla ale jakos w szybkim tempie udaje mi sie nad tym
zapanowac...

[witch_84]

Hej Olenko wiesz ja przechodzilam przez cos podobnego jak Ty bo w podstawowce i
na poczatku liceum przy wzroscie 167 wazylam ponad 90 kilogramow i co prawda
nie pod nadzorem lekarza ale zaczelam sie odchudzac przez ponad rok schudlam do
okolo 53 i potem zaczela sie bulimia bo sie tak strasznie balam ze utyje z
powrotem i powiem Ci ze chodzilam na rozne terapie i musze przyznac ze terapia
grupowa byla chyba najbardziej budujaca jasli tak to mozna nazwac teraz
przestalam wymiotowac jem pod nadzorem chlopaka bo faktycznie nie wiem ile
powinnam bo przy "normalnych" porcjach kiedy zoladek mam rozepchany nie czuje
ze sie najadlam i wiesz bylam jakies 3 miechy temu u psychiatry ona pierwsze co
zrobila to kazala na nastepna wizyte sie zwazyc w gabinecie obok i wiesz nie
ide bo sie boje :/ bo wiem ze przytylam do kolo 60 ale jest okej akceptuje
siebie i jest spoko ale boje sie ze jak zobacze te 66 67 to sie przeraze i
wszystko wroci ehh

[olenka_szczecin]

Witch,chyba jestesmy w tym samym wieku:) 22 latka??skad w ogole jeste??:P
Skoro zdrowiejesz to nie powinnas sie przejmowaac swoj waga,bo skoro wciaz
myslisz,ze przytyjesz tzn ze cos jest jednak nie tak.Jak sie nuczysz normalnie
jesc,bedziesz jadla regularnie,czesto ale male porcje zaczniesz chudnac ale w
zdrowy sposob :)

[witch_84]

hej no dokladnie 22 :P jestem z trojmiasta, a ze z moim wazeniem jest cos nie
tak ciagle to wiem chociaz czasem wchodze na wage i jest spoko ale wiesz jak
jakis czas temu poszlam oddac krew babka kazala mi wejsc na wage no i weszlam a
ona mi na to o jeju az tyle? a nie wyglada pani.. no to w ogole zalapalam
takiego dola ze szok i wlasnie takich reakcji sie boje.. a jesc no zaczelam
jesc normalnie nawet wyszukalam sobie kilka fajnych przepisow zeby mama miala
mi co robic na oiad bo jej schabowe golonka czy inne "pyszne jedzenie ktore
robila jej mama a wczesniej jej mama i jest pyszne, nie marudz! tacie smakuje
przeciez" do tego wciskanie 3 dokladek to zabojstwo ;p no zobacze wiesz ciesze
sie ze poznalam kogos kto ma to niejako za soba bo jak sie biega po forach i
wszedzie tylko takie same bezsilne sierotki jak ja to az sie odechciewalo
walczyc skoro nigdzie efektow nie ma... no ale zobaczymy :) jestem dobrej
mysli :) pozdrawiam cieplutko

[witch_84]

a jeszcze co do ilosci jedzenia to zawsze nakaldam ta polowe co chlopak i
zuuuje zuuje zuuje z 40 razy zeby skonczyc jesc pozniej od niego i w sumie nie
jest tragicznie maly talerzyk to jak wrzuce sobie pol to wyglada taaak pelno i
mam ten komfort ze eh jak mam taki napad ostry ze juz chce sie rzucac na cos
pysznego to zaraz telefon do niego jesli nie ma go w poblizu i on mnie wtedy
zagaduje skupia moja uwage na czyms innym. grunt zajac sobie dzien tak zeby jak
najmniej czasu zostalo na jedzenie wtedy daje rade bez problemu:P ale..
wszystko przede mna... to sie rozpisalam ;p

[olenka_szczecin]

Ciesz sie witch,ze dajesz sobie rade ja jestem dzis juz po kolejnej wizycie u
psychiatry i z moich badan wyszlo,ze mam osobowosc bierno krytyczna(ponizajaca)
A moja bulimia wynika z zajadania stresu i ot cala filozofia.Dostalam nowe leki
i skierowanie na terapie grupowa.W poniedzialek ide na rozmowe na temat tej
terapii.A co do wagi to nie przejmuj sie takimi komentzarazmi,bo to byl w sumie
komplement :) jak ktos mowi nie wygladasz na tyle lat,tylko mlodziej to kobieta
sie cieszy.Wiec skoro uslyszalas,ze wygladasz na mniej niz wazysz to sie
ciesz.J np mam mega grube kosci i taka budowe ciala,ze nigdy nie bede miala
figury chudziutkiej modelki bo w moim przypadku jest to awykonalne.A miesnie na
nogach,wypracowane wieloletnimi treningami tez robia swoje.Wiec jak mi kiesys
ktos powiedzial,ze wygladam na mniej to sie uciszylam.A tak naprawde to kumpela
jak na oko probowala mnie zwazyc to odjela mi 10kg i to calkiem obiektywnie :)
wiec glowa do gory!!

[witch_84]

wiesz jak ja jesczez sie leczylam to raczej moje to zajadanie i cala bulimie
okreslili jako podswiadoma probe zwrocenia na sieibie uwagi bo w nich zero
oparcia tylko od malego wyrzuty ze po co sie urodzilam :/ zreszta to jest
dluzsza historia. na terapie grupowa chodzialm w sumie bardzo fajna sprawa
serio :) no i wiesz nauczylam sie racjonalnie sobie wszystko wytlumaczyc skad
sie bierze czemu tak jest i co zrobic zeby tego nie bylo tylko kurcze
podswiadomie chyba nie chcialam skonczyc :/ i codzinnie bylo to samo dlatego
teraz po jakims teoretycznym przygotowaniu kiedys probuje praktycznie
wprowadzic to wszystko do zycia. takze zobaczymy, a na terapie idz :) czasem
nawet fajna zabawa byla :) i takie hm "swoje" towarzystwo :P

[fiszka_8]

hej Olenka, hej wszystkim, co do terapii grupowej, bralam udzial w takowej i
mam bardzo kiepskie doswiadczenia. bardzo tego nie lubie, bardzo.... po kazdej
sesjii bylam jeszcze bardziej zdolowana.. Tk w ogole, moj problem polega na tym
ze nie mam wiary, ze nie potrafie uwierzyc w to ze moglabym to pokonac, a co do
tego zaproszenia do Szczecina:))) chetnie wybralabym sie do Ciebie, czuje taka
sile w Tobie, cos co podtrzymuje mnie na duchu, to chyba dlatego ze jestes
jedna z nielicznych tu naszych siostrzyczek ktora daje rade....ale niestety ja
mieszkam w lublinie, a to daleko....a na codzien jest praca i studia, wiec to
raczej niemozliwe, a moze znasz jakies adresy sprawdzone lubelskie? moze jakies
lubelskie buli
-girls:)))?

[olenka_szczecin]

Fiszka co do lublina to moze cos znajde jak narzie nie mam informacji.Moja
kolezanka wlasnie pojechala do lublina wiec Ty mozesz do szczecina :P:P:P

[fiszka_8]

wiesz Olenka, pomysle o tym na razie jest ciezko, bo pracuje, a zajecia na
uczelni mam w akzdy weekend moze jak beda ferie(pracuje w szkole)to uda mi sie
wygospodarowac troche czasu zobaczymy zobaczymy

[wiolkaa3]

...lecze sie w Lublinie. chodze na terapie do osrodka na ul. Abramowicką 4
(ośrodek terapii i uzależnień, czy jakoś tak). tylko nr tel musze poszukac.
Poamga , pomaga. Z tym ,ze potrzebne bedzie skierowanie od psychiatry lub
rodzinnego na leczenie. poszukam nr tel i napisze

[fiszka_8]

dzieki Wiolka, w takim razie czekam na dane od Ciebie, chociaz mam pewne
obawy... kiedys chodzialm na terapie na abramowicka chyba.., w takim baraczku to
jest? tylko ze ja chodzilam na DDA nie pamietam dlaczego, ale to bylo jakos tak
ze chyba ktos mi powiedzal z bulimii tam nie lecza czy cos... nie wiem w kazdym
razie bylo beznadziejnie bo przychodzili tam ludzie majacy problemy z alkoholem
w rodzinie a ja wprawdzie jestem dzieckiem alkoholika tylko ze tego problemu
bezposrednio nigdy nie przezywalam, bo on (ojciec) nie mieszkal z nami, wiec
wiesz oni tam sratu tatu a mi sie tam zwyczajnie nudzilo...ech, no whatever, to
czekam na wiesci hej

[wiolkaa3]

hm, ten ośrodek również jest w takim baraczku, i również leczą sie tam
alkoholicy i rodziny alkoholików. Dla mnie to nie ma znaczenia kto tam
uczeszcza, problemy innych mnie nie dotycza. Chodze na terapie indywidualna
wiec nie mam kontaktu z osobami również tam sie leczacymi. Siadam z psycholog w
pokoju i nikt do nas nie ma dostepu, wiec naprawde mozna sie otworzyc...a skoro
pomaga, wiec jestem zadowolona. Jutro napisze nr telefonu, bo jak na razie
bawie u rodziców...i jak fajnie jest w domu...hehehe.3maJ SIE