SALONIK FILOZOFICZNY na otwarte dysputy

[aniouek1]

o życiu i jego sensie, systemach wartości i światopoglądach.
Może się zaludni...?

nie ma dysput, a może...

[nict1]

nie ma filozofii?

aniouek1 napisała:

> o życiu
może nie ma życia?

> i jego sensie,
może nie ma sensu?

> systemach wartości
może nie ma systemów wartości,

> i światopoglądach.
może nie ma światopoględów,

> Może się zaludni...?
może?

[meduza4]

A moze zycie nie ma sensu?
Moze nic nie ma sensu?
Wlasnie ktos mi udowodnil, ze cokolwiek zrobie...
i tak jest bez sensu... wiec po co jeszcze robic cos
wiecej?

Meduzo4 - specjalnie dla Ciebie..

[nict1]

z "Kawiarenki Filozoficznej" przytaskałem oto taki post:

dwie możliwosci czlowieka ?
Autor: [e-mail]
Data: 11-11-2002 21:11 + dodaj do ulubionych wątków

--------------------------------------------------------------------------------

Nauka mowi: Ty i ja, dwa pylki czolgajace sie w ciagu ulamka
kosmicznej chwili na powierzchni jakiegos niewidocznego
pylku, ktorym jest ziemia, skazani na szamotanie sie o niewazne
rzeczy w ciagu niewaznego czasu, przestrzeni. I my i nasze dziela
skazani na wieczne zatracenie w okrutnej ciemnosci wszechswiata:
bez sladu, bez wspomnienia, bez sensu - nie jestesmy zabawnymi
istotami. Wesole to nie jest. Nie jest nawet wesole,
kiedy ta jednodniowka, ten fragmencik, ten stwor bez przyszlosci
sadzi, ze to on jest osrodkiem swiata, ze wszystko ma sie dziac
na ziemi i w niebie wedlug jego woli, kiedy szamocze sie jak
oblakany glupiec. Nie jest zabawne:
jest nawet jakims dzikim i smutnym nieporozumieniem.

Unikanie myslenia o tym nie nada zyciu sensu.
Sa dwie mozliwosci.
Jedna: rozpacz i nonsens. Ty oczywiscie nie bierzesz na serio
tego, co tylu glupcow opowiada o wspanialosciach takich,
czy innych porzadkow, takich czy i innych osiagniec. Nauka
przeczy temu wszystkiemu i powtarza Ci jednym wielkim glosem,
ze nie ma na ziemi nic wielkiego, nic trwalego, nic godnego
uwagi.
Jedna droga stojaca przed Toba, to rozpacz.
A druga nazywa sie Bog. Spoza tych przepasci wszechswiata,
spoza potegi przyrodniczych praw wyglada straszliwa twarz
Stworcy.
Nie Tego starszego pana, ktorego my, ludzie, nieudolnymi rekami
przedstawiamy na naszych oltarzach, ale Tego, ktory mowi do nas w
ryku kosmicznych burz i sponad otchlani miliardow lat.
Trzeba odrzucic wszystkie wyobrazenia - On przekracza w ogole
nasza wyobraznie. Ale ze czlowiek bez wyobrazen obejsc sie nie
moze, byloby najlepiej moze przedstawic Go sobie jako jakas
olbrzymia - potworna w swoim napieciu - sile, powiedzmy
elektryczna, ktora przenika nas i caly swiat do glebi.

Miedzy nicoscia a najmniejszym nawet bytem istnieje nieskonczona
przepasc, ktora tylko nieskonczona moc moze zapelnic. Bog.
Bog jest nieskonczony, w Nim znajdowac sie musi, jak to mowia
filozofowie "pelnia bytu". Bytem wyzszym od materii jest duch,
ogarniajacy te materie i panujacy nad nia. Osobowosc jest czyms
wyzszym od nieosobowosci, swiadomosc od nieswiadomosci,
a wolna wola od bezwoli. Bog musi byc wiec duchem, osoba, miec
rozum i wolna wole. Ale mylilby sie ten, kto by chcial te cechy
Boga wyobrazac sobie na ksztalt naszych cech ludzkich, tylko
znacznie powiekszonych. One w Bogu musza byc przeniesione na
zupelnie inna plaszczyzne.
Twoja druga mozliwosc to jest Bog, to nauka wiary, ze
Ty jestes dla Boga. Wiecej, ze ta straszliwa
sila, wobec ktorej wszechswiat jest prochem i cieniem, jest nie
tylko jego Stworca, ale i Twoim przyjacielem. Ze jesli Ty zyjesz
dla Niego, zycie Twoje ma sens, ze nic z Ciebie i z tego, co
czynisz nie przeminie.


i co Ty na to?

ja nie Meduza4...

[elp1]

ale jeśli już mam wybierać, to wybieram (a własciwie dawno wybrałam) to drugie
wyjście, choć czasami..ciężko bywa

A jeśli źle wybrałam?
Trudno.
Poniosę konsekwencje zamieniając się w nicość, ale - póki co - bez rozpaczy,
a jedynie z nadzieją...

Pozdrawiam

Ale ja jestem Meduza4...

[meduza4]

I co ja na to?
Wiesz, trudno sie ustosunkowac do tak madrych rzeczy...
Bog... moze jest naprawde, a moze sami go tworzymy
aby nie poddawac sie rozpaczy...
Tak naprawde wszyscy chcemy miec nadzieje, ze istnieje
jakis glebszy sens naszego zycia i stad bierze sie nasza
duchowosc. I dlatego mysle, ze czlowiek to najbardziej
nieszczesliwe zwierze na tej Ziemi -za duzo myslimy
o sobie samych i o sensie naszego istnienia...

Ej! Meduzo4!

[aniouek1]

meduza4 napisała:

> A moze zycie nie ma sensu?
> Moze nic nie ma sensu?
> Wlasnie ktos mi udowodnil, ze cokolwiek zrobie...
> i tak jest bez sensu... wiec po co jeszcze robic coś wiecej?
"Ktoś Ci udowodnił"? A któż może "coś takiego" udowodnić? Jeśli tak bardzo
wierzysz temu komuś, że "wszystko jest bez sensu" to czemu "dowodem na brak
sensu" miałabyś się przejmować?

[meduza4]

Nie w tym rzecz. To ten czlowiek jest zywym dowodem
braku sensu czegokolwiek. Nic nie robie -zle...
Robie cos -zle... Nic nie mowie -zle... Mowie cos
-jeszcze gorzej... Skrytykuje cos co zrobil (jesli
uwazam,
ze mam racje) -zle... Pochwale jak sobie na to
zasluzyl -znowu zle, bo pewnie moja pochwala nie jest
szczera...
I tak zle, i tak niedobrze...
Bez sensu to wszystko ((

w s z y s t k o ?????????

[aniouek1]

meduza4 napisała:

> Nie w tym rzecz.
> To ten czlowiek jest zywym dowodem braku sensu czegokolwiek.
> Nic nie robie -zle...
> Robie cos -zle...
> Nic nie mowie -zle...
> Mowie cos -jeszcze gorzej...
> Skrytykuje cos co zrobil (jesli uwazam, ze mam racje) -zle...
> Pochwale jak sobie na to zasluzyl -znowu zle, bo pewnie moja pochwala nie jest
> szczera...
> I tak zle, i tak niedobrze...
> Bez sensu to wszystko ((

A może przeczytaj to jeszcze raz co sama napisłaś...
Jakoś mi się wydaje, że nie WSZYSTKO JEST BEZ SENSU, tylko co nie co
To może być - i pewno jest - dla Ciebie ważne i nawet bolesne, ale z całą
pewnościoą NIE WSZYSTKO JEST BEZ SENSU

Sensowną byłaby - jak sadzę - rozsądna analiza wzajemnych relacji i sensu tych
właśnie relacji, poza którymi istnieje jeszcze całe mnóstwo rozmaitości

Istniejesz choćby Ty sama,i z pewnością chcesz, by Twoje życie miało sens.

Pozdrawiam i życzę optymizmu

[meduza4]

Na pewno to wszystko co wymienilam poprzednio...

Meduzo4 :-)

[aniouek1]

Czy możesz odpowiedzieć na pytanie, czy lubisz siebie i swoje życie?

[meduza4]

Siebie i swoje zycie lubie...
Co gorsza -ta osobe lubie... az za bardzo...
Jeszcze gorzej -ten ktos najwyrazniej nie lubi siebie
i swojego zycia...
Reasumujac -dla mnie sytuacja patowa ((
Co ja bede tlumaczyc -znowu niewlasciwie ulokowalam
swoje uczucia ((((

[elp1]

meduza4 napisała:

> Siebie i swoje zycie lubie...
> Co gorsza -ta osobe lubie... az za bardzo...
> Jeszcze gorzej -ten ktos najwyrazniej nie lubi siebie
> i swojego zycia...
> Reasumujac -dla mnie sytuacja patowa ((
> Co ja bede tlumaczyc -znowu niewlasciwie ulokowalam
> swoje uczucia ((((

Jeżeli o tym wiesz, to znaczy, że połowę sukcesu już trzymasz w garści
Wiem, że to z pewnościa nie jest wielka pociechą, ale może chociaż małą jest?

Pozdrawiam i życzę zapełnienia drugiej garści

p.s.
Dlaczego tak jest, że najczęściej tak właśnie jest?

[meduza4]

elp1 napisała:

> Jeżeli o tym wiesz, to znaczy, że połowę sukcesu już
trzymasz w garści

Niestety -polowe

> Dlaczego tak jest, że najczęściej tak właśnie jest?

Czy ja wiem? Ja to mam takiego pecha, ze spotykam
kogos fajnego, wartosciowego... kto chcialby kogos
znalezc, byc szczesliwy i kochany, ale...
Jesli zdarza mi sie pokochac taka osobe, to finalem
jest dyskusja pt "ale ja juz nie wierze w milosc
i to niemozliwe, zebys mogla mnie pokochac,
bo ja jestem taki zly..."
Zaden nie byl taki zly, wrecz przeciwnie -to byli
wartosciowi faceci, tylko chyba ze strasznymi
kompleksami...
Jak i tym razem skonczy sie na takiej rozmowie
-to sie chyba upije woda z kranu((

[nict1]

meduza4 napisała:

> elp1 napisała:
>
> > Jeżeli o tym wiesz, to znaczy, że połowę sukcesu już
> trzymasz w garści
>
> Niestety -polowe
>
> > Dlaczego tak jest, że najczęściej tak właśnie jest?
>
> Czy ja wiem? Ja to mam takiego pecha, ze spotykam
> kogos fajnego, wartosciowego... kto chcialby kogos
> znalezc, byc szczesliwy i kochany, ale...
> Jesli zdarza mi sie pokochac taka osobe, to finalem
> jest dyskusja pt "ale ja juz nie wierze w milosc
> i to niemozliwe, zebys mogla mnie pokochac,
> bo ja jestem taki zly..."

przerwij dyskusję mówiąc np.
nie wierzysz w miłość?
ja też nie wierzę bo jak coś wiem to już nie muszę wierzyć
jesteś zły?
to dobrze, że jesteś taki zły że mnie o tym informujesz i nie muszę się
domyślać jaki jesteś - też jestem zła że nie słuchasz co mówię
logika mówi że dwa minusy to jest plus
potrzebne jest mi twoje zło żebym poznała co to dobro

gdybym ja coś takiego usłyszał, to.... nosiłbym moją miłość na rękach )))))))

> Zaden nie byl taki zly, wrecz przeciwnie -to byli wartosciowi faceci, tylko
> chyba ze strasznymi kompleksami...

kompleksy każdy jakieś ma i chyba każdy nawet taki duzy chlopczyk jak ja boi
sie zycia, czym wiekszy, bardziej sie boi. jeszcze bardziej boję się głośno
powiedzieć że się boję

> Jak i tym razem skonczy sie na takiej rozmowie
> -to sie chyba upije woda z kranu((

życzę zawrotu głowy bez wody z kranu czy sodowej

Przykazania mądrości świata tego - też...

[nict1]

od filozofów przydźwigałem - Kamforze podprowadziłem, ale spokojnie - tam i tak
wszystko zostało

Przykazania mądrości świata tego
Autor: [e-mail]
Data: 01-12-2002 14:55 + dodaj do ulubionych wątków

--------------------------------------------------------------------------------

SPIS PRZYKAZAŃ
1. Postępuj tak, abyś długo żył i dobrze ci się powodziło.
2. Dbaj przede wszystkim o twoje życie i zdrowie
2.01 Nie bądź głupi, nie daj się zabić.
2.1 Gdy dalsze życie wydaje ci się na pewno i bezwzględnie nieznośne
popełń samobójstwo.
2.2 Poza wyjątkowymi okolicznościami stawiaj swoje życie i
zdrowie ponad wszystko inne.
3. Używaj życia.
3.1 Dbaj o to byś miał jak najwięcej przyjemności i jak najmniej
przykrości.
3.2 Dbaj o to, aby twoje życie miało zawsze sens.
3.21 Miej zawsze przed sobą cel do osiągnięcia.
3.22 Używaj chwili.

Moralność etyka i mądrość
3.221 Umiej żyć w teraźniejszości.
3.222 Staraj się pojmować środki jako cele.

4. Rządź swoim życiem.
4.1 Bądź, o ile to możliwe, niezależny w czynie fizycznym
4.2 Rządź twoją myślą, uczuciami i nastrojami
4.21 Postępuj zgodnie z twoim własnym ideałem
4.3 Nie przywiązuj się zbytnio do nikogo i niczego
4.31 Nie popadaj w nałóg.
4.4 Zachowuj spokój wewnętrzny.
4.41 Zachowaj pogodę ducha.
4.411 Mów sobie codziennie rano: „Świetnie jest"
4.412 Staraj się przedstawić sobie wypadki przyszłe w spo-
sób przyjemny.

5. Bądź roztropny.
5.1 Nie uznawaj żadnego zdania bez sumiennego przekonania się o jego
prawdzie albo przynajmniej o jego prawdopodobieństwie.
5.11 Zanim coś ważniejszego powiesz albo zrobisz zadaj sobie pytanie: Czy
warto?
5.12 Sprawdź przed ważną decyzją czy nie bierzesz twoich życzeń za
rzeczywistość.
5.13 W każdej sprawie zasięgaj rady ludzi doświadczonych.
5.14 Odłóż do jutra decyzję w ważnej sprawie.
5.15 Poznaj siebie.
5.151 Znajdź codziennie chwilę do namysłu nad sobą.
5.2 Zajmuj się sprawami, które od ciebie zależą a nie tymi, które od
ciebie nie zależą.
5.21 Nie wartościuj niepotrzebnie.
5.22 Nie przejmuj się tym, na co nie masz wpływu
5.3 Dbaj o zabezpieczenie twojej przyszłości.

6. Zachowaj we wszystkim umiar.
6. l Zachowaj umiar w poglądach.
6.11 Unikaj twierdzeń całkiem ogólnych.
6.12 Bądź ostrożny w swoich sądach.
6.2 Korzystaj z dóbr i przyjemności umiarkowanie.
6.3 Umiej używać małych przyjemności.
6.31 Przedkładaj wiele małych przyjemności naci niewiele wielkich.
6.4 Nie porywaj się na rzeczy, które przekraczają twoje możliwości.

7. Powziętą decyzję wykonaj mocno i wytrwale.
7.1 Nigdy nie powoduj się strachem.
7.11 Nie bój się śmierci.

8. Żyj dla swojego dzieła.
8.1 Wykonuj wszystko, co czynisz możliwie najlepiej.
8.2 Patrz na siebie, na innych ludzi i na świat okiem przyrodnika.
8.21 Pojmuj przeciwności jako wydarzenia naturalne.
8.22 Nie rozczulaj się nad sobą.

9. Uważaj twój stosunek do innych ludzi za nadzwyczaj ważny dla twojego
życia.

10. Bądź ostrożny w stosunkach z innymi ludźmi.
10.01 Dopóki go lepiej nie poznasz, uważaj każdego spotkanego człowieka za
złośliwego głupca.
10.11 Nie wierz nikomu dopóki nie przekonasz się, że on zna się na tym, o
czym mówi, i że jest prawdomówny.
10.12 Nie uznawaj za prawdę żadnego twierdzenia tylko dlatego, że jest
wydrukowane, albo wypowiedziane w środkach masowego przekazu.
10.2 Myśl i czuj niezależnie od innych.
10.3 Przedkładaj samotność nad towarzystwo.
10.4 Nie przywiązuj wagi do czci i zniewagi, jak długo nie jesteś pewny,
że one mogą być bardzo pożyteczne
albo bardzo szkodliwe dla ciebie.
10.5 Nie patrz na siebie w zwierciadle społeczeństwa.

11. Nie zajmuj się innym człowiekiem wyjąwszy gdy on:
(1) może być ci pożyteczny, albo dla ciebie niebezpieczny,
(2) możesz mu pomóc,
(3) jesteś za niego odpowiedzialny.
11.1 Staraj się uważać ludzi, którymi nie masz się zajmować za twory
twojej wyobraźni.

12. Dawaj innym możliwie mało informacji o sobie.
12.1 W miejscach publicznych staraj się być jak najbardziej anonimowy.
12.2 Stosuj się w zachowaniu do otoczenia.

13. Wyjąwszy gdy chodzi o przyjaciół i bliskich unikaj poufałości.
13.1 Przy pierwszym spotkaniu obcego nie bądź zbyt uprzejmy.

14. Dbaj o życzliwość ludzi.
14.1 Nie zrażaj sobie ludzi, jeśli możesz.
14.11 O ile możesz unikaj sporów.
14.111 Jak ognia unikaj sporu z ludźmi mającymi władzę nad tobą.
14.112 Gdy grozi ci niebezpieczny spór, uciekaj
14.12 Nie wyrządzaj nikomu krzywdy, gdy cię to nic albo mało kosztuje.
14.121 O ile możesz tego uniknąć nie mów nikomu rzeczy nieprzyjemnych.
14.122 Nie krytykuj niczyjego narodu, wyznania, zawodu w jego obecności.
14.2 Staraj się zyskać sympatię każdego spotkanego człowieka wieka.
14.21 Bądź uprzejmy.
14.211 Bądź szczególnie uprzejmy dla ludzi bogatych i możnych.
14.22 Oddawaj chętnie przysługi, które cię nic nie kosztują, albo kosztują
cię niewiele.
14.23 Niech twoja obecność i mowa będzie miła dla partnera.
14.231 Do każdego spotkanego człowieka podchodź z uśmiechem.
14.232 Pochlebiaj rozmówcy.
14.233 Niech twój rozmówca wie, że się nim interesujesz.
14.234 Daj rozmówcy jak najwięcej mówić o nim i jego sprawach.
14.3 Pracuj systematycznie i wytrwale nad zdobyciem życzliwości ludzi, z
którymi ci żyć wypada.

15. Postępuj tak, abyś był uważany za człowieka, na którym można polegać.
15.1 Nie kłam i nie wprowadzaj w błąd, o ile możesz.
15.2 Dotrzymuj twoich obietnic.

16. Bądź umiarkowanie solidarny z grupą do której należysz.
16. l Zachowuj umiarkowanie zasady moralności.
16.2 W okolicznościach mniej więcej równych daj pierwszeństwo członkowi
twojej grupy przed obcym.
16.3 Stosuj się do grupy, w której jesteś.
16.4 Miej paru przyjaciół.
16.41 Niech twoim przyjacielem będzie tylko człowiek o
wypróbowanej uczciwości i inteligencji.
16.42 Bądź twoim przyjaciołom wiemy.

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

Re: Przykazania mądrości świata tego
Autor: [e-mail]
Data: 01-12-2002 15:01 + odpowiedz na list
--------------------------------------------------------------------------------

Przykazania "spisał" J. M. Bocheński.
Jak sam powiedział, zrobił to na podstawie dzieł wielkich
filozofów greckich.
Każde "przykazanie" opatrzył oczywiscie jeszcze stosownym komentarzem.

Ciekawa jestem, co o tym sądzicie. Czy kłóci się to z waszym
systemem moralnym? Które punkty?

(Mądrość nie zawsze zgadza się z moralnością, a szczególnie jest
w sprzeczności z moralnością chrześcijańską - przez św Pawła
nazywana jest głupstwem)

ale duuuużo! ale dłuuuugie!

[elp1]

Trzeba to będzie jakoś na części podzielić, bo inaczej nie przełknę
Ale nie teraz - może wieczorem?

[meduza4]

elp1 napisała:

> Trzeba to będzie jakoś na części podzielić, bo inaczej
nie przełknę

A zebow nie masz, zeby pogryzc? )))))

jak masz - pokaż :-)

[nict1]

meduza4 napisała:

> elp1 napisała:
>
> > Trzeba to będzie jakoś na części podzielić, bo inaczej
> nie przełknę
>
> A zebow nie masz, zeby pogryzc? )))))
>
jak masz - pokaż
Od czego zaczynasz "gryzienie"?

Pozdrawiam ))

[meduza4]

Mam pokazac zeby wirtualnie, czy wyslac Poczta Polska?

[nict1]

Meduzo4, musisz tak od razu z ząbkami....?

Pozdrawiam

[mrouh]

Czytam od kilku dni po kolei te "przykazania" i tylko
jedno mi jakoś zgrzyta:

10.01 Dopóki go lepiej nie poznasz, uważaj każdego
spotkanego człowieka za złośliwego głupca.

Nawet jeśli przyjąć, że ta mądrość kłóci sie z
chrześcijańska moralnością, to ta mądrość akurat kłóci
się i ze mną . Sama bym nie chciała, żeby ktoś, kto
mnie nie zna, miał mnie za złośliwą i głupią. Na pewno sa
mądrzejsi ode mnie i wielu nawet, ale chyba całkiem
głupia nie jestem. No i dlaczego ktoś, kto nie wie o mnie
nic ma myśleć, że jestem głupia? Skromność- skromnością,
ale to chyba przesada.A już z tą złośliwością, to
protestuję, nie jestem złośliwa! Na małe niewinne
złośliwości pozwalam sobie tylko z tymi, których dobrze
znam i wiem, że oni wiedzą, że to tylko takie
przekomarzanie się.

O stosunkach między ludźmi myślę, że najlepszą zasadą
jest to, żeby tak traktować innych, jak chce się by nas
traktowano. Myślę, że tego szacunek do człowieka w
ogólności wymaga. Odwrotnie niż po losie, po ludziach
spodziewam się najlepszego, nie umiem nawet wyobrazic
sobie, że o kimś będę myśleć "złośliwy głupiec" zanim go
poznam. Pewnie zbyt dosłownie biorę zebrane przez
Bocheńskiego mądrości, ale to mnie zwyczajnie razi.A Wy,
co Wy na to?

mam zęby Meduzo4

[elp1]

meduza4 napisała:

> elp1 napisała:
>
> > Trzeba to będzie jakoś na części podzielić, bo inaczej
> nie przełknę
>
> A zebow nie masz, zeby pogryzc? )))))
>
Mam, ale nie po to żeby je sobie na filozoficznych rozważaniach tępić
Niestety, ale ciągle mam też brak na tyle wolnego czasu, żeby spokojnie
analizować te filozoficzne treści. Może kiedyś?

Pozdrawiam

Gdzie te zęby?

[meduza4]

W szczece czy w szklance? ))
Wszystko jedno, skoro moga sie stepic na dysputach
filozoficznych

[nict1]

meduza4 napisała:

> W szczece czy w szklance? ))
> Wszystko jedno, skoro moga sie stepic na dysputach
> filozoficznych

Maduzo, czy Ty masz jakis problem, czy Cię zęby swędzą i musisz je ostrzyć?
Tylko dlaczego w "szufladzie"?

Pozdrawiam

podzielimy :-)

[nict1]

może sie na coś przydam ?

[list_7]

Widzę, że w szufladzie Każdy ma jakiś przydział.
Może i ja sie na coś przydam?

Jak chcecie mogę dzielić włos na czworo, a tak na serio to dłuuuuuugie
przykazania MĄDROŚCI ŚWIATA TEGO.

Nie czekając na "tak" w obawie przed "nie" zaczynam dzielenie

tak! tak! tak!

[aniouek1]

List_7 to naprawdę świetny pomysł.

Dziękuję i rób tak dalej

1. przykazanie

[list_7]

Postępuj tak, abyś długo żył i dobrze ci się powodziło.

---
J.M. Bocheński - PRZYKAZANIA MĄDROŚCI ŚWIATA TEGO

abyś dlugo żył i dobrze ci sie powodziło

[list_7]

Dlaczego mam tak postępować, żeby długo żyć?
Czy długie życie ma być moim celem powiązanym z uczuciem szczęścia czy
satysfakcji, że długie?
A co to znaczy długie?
Dla kogoś kto np. od urodzenia cierpi na jakąś szczególnie bolesną dla niego
i ograniczającą dolegliwość, życzenie "długiego zycia" nie jest,np..niestosowne?

Co to znaczy "dobrze sie powodziło"?
Każdy ma swoją własna miare "dobrego powodzenia" i o ile wiem, niewielu mówi
o sobie "dobrze mi sie powodzi".

"Ucięte" przykazanie wywołuje u mnie szereg pytań.
Co do odpowiedzi mam wątpliwości.
Po pierwsze jeżeli jest to MĄDROŚĆ ŚWIATA TEGO to należałoby sie spodziewać, że
jest uniwersalnie obowiązującą "regułą".
A tak to już chyba nie jest.

Czy chcę długo żyć?
Chcę żyć tak długo jak będę sprawna i równocześnie komuś potrzebna.
Czy mi sie "dobrze powodzi"?
W sensie materialnym wiążę koniec z końcem.
Ale chyba nie to jest miarą "powodzenia"...

nikt nie chce o tym rozmawiać :(

[list_7]

przepraszam List_7

[aniouek1]

Ten ciągły brak wolnego czasu to jedyne usprawiedliwienie jakie mam.
Uwierz wszystkie posty czytam, ale nie zawsze starcza mi czasu, żeby
napisać własne zdanie na każdy poruszany temat, co wcale nie znaczy,
że tematy, czy prezentowane poglądy nie są dla mnie interesujące.
Są i to nawet bardzo. Właśnie dlatego nie chcę pisać w pośpiechu.

p.s.
przeczytałam wszystkie Twoje posty w CYTATOWNIKU i obiecuję, także do nich
wrócić, tylko niestety nie wiem kiedy

Czy Ktoś z Was przeczytał TEN list?

[aniouek1]

forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=11087&w=9388124&a=10334641

[kendo]

Anioueczku
ja go przeczytalam i nawet przedrukowalam,,,,,
(po raz pierwszy uzywajac skanera mikolajowego,do drukowania,fajnie bylo hi,hi,)
bardzo madre "mysli"
ale czy wszyscy sie stosuja do nich ?????

ja także

[kasikk]

jest mądry
podobnie jak dezyderat
chyba wolę to drugie - jest prostsze w przekazie i takie... zwykłe??
bardzo mnie inspiruje
takie motto życiowe, trudny (niestety) do osiągnięcia ideał
ale staram się

SENS CIERPNIENIA - Zdzisław Jan Ryn

[aniouek1]

Cierpienie ma szersze znaczenie niż ból, choroba czy kalectwo.

Zdzisław Jan Ryn
-----------------------------------------------------------------------------

Ból istnienia

[aniouek1]

Trudniej jest definiować „ból moralny”, czyli „ból istnienia”. W jego
werbalizacji większy talent i kompetencje ujawniają artyści, zwłaszcza poeci.
O tej kategorii bólu pisze Frankl: „Cierpienie duchowe jako takie nie jest
czymś chorobliwym, ale czymś ludzkim, w pewnym sensie nawet czymś najbardziej
ludzkim ze wszystkiego, co istnieje”.

To rozróżnienie potwierdza, że pojęcie cierpienia ma bardzo szeroki zakres;
można bowiem cierpieć zarówno w chorobie, jak i w zdrowiu.

Choć wydaje się to paradoksalne, cierpienie w stanie zdrowia może być bardziej
dokuczliwe i bardziej długotrwałe niż cierpienie w chorobie. Choroba ma swój
początek, przebieg i koniec; może ustąpić, a cierpienie może trwać dalej.
Zdarza się nieraz, że zdrowy człowiek wolałby zachorować lub ponieść jakąś
szkodę na ciele, aby tylko uwolnić się od cierpienia duchowego: „Dałbym sobie
obciąć palec, aby tak nie cierpieć na duszy”. Podobne „życzenia” wyrażają
nieraz osoby dotknięte depresją. Subiektywne cierpienie z powodu urojeń
depresyjnych (grzeszności, winy, kary) bywa czasami tak dokuczliwe, że chory
wolałby je zamienić w ból czy inną dolegliwość fizyczną. W skrajnych
przypadkach może dojść do utraty sensu życia, a wówczas łatwo o myśli
samobójcze. Samounicestwienie może się wówczas wydać jedynym sposobem na
uwolnienie się od bólu istnienia.

Rzeczywistość cierpienia odnosimy nie tylko do pojedynczego człowieka. Może ono
mieć także wymiar społeczny, a nawet ogólnoludzki. Mówimy, że cierpią całe
narody, na przykład podczas wojen, powstań, rewolucji, zaborów. W nazistowskich
i komunistycznych obozach koncentracyjnych cierpiały i umierały miliony
więźniów. Wyznawcy tej czy innej religii cierpieli za swoją wiarę. Grupy
etniczne cierpią z powodu głodu, poniżenia, naruszania praw człowieka czy
prześladowań. Fenomen cierpienia, który wiążemy raczej z doświadczeniem
indywidualnym, jednostkowym, może więc przekształcać się w cierpienie ludzkości
czy świata. Zbiorowe cierpienie może być czynnikiem integrującym daną
społeczność lub – przeciwnie – dzielącym ją.

c.d.n.

Dlaczego cierpię

[aniouek1]

Każde cierpienie skłania do pytania o jego cel: „Dlaczego cierpię?”.

Ale również: „Dlaczego ja?”. W wymiarze społecznym pytamy o to, dlaczego cierpi
ludzkość. Czy cierpienie, indywidualne lub masowe, ma jakiś sens? W kręgu
kultury chrześcijańskiej zakorzenione jest przekonanie, że cierpienie to forma
kary za naruszenie porządku moralnego – za przestępstwo, za grzech. Cierpienie
rodzi się z poczucia winy i wiąże się z pojęciem i kryteriami sprawiedliwości.
Psychologiczny mechanizm „wina – kara” jest spójny logicznie, a więc łatwy do
zrozumienia i zaakceptowania.

A jednak cierpienie może być niezawinione – poucza nas o tym już
starotestamentalny przykład Hioba. Dwudziesty wiek był bezprzykładny w
wyrafinowaniu i masowości zadawania cierpienia – niezawinionego! Pytanie o jego
sens („Dlaczego cierpię?” jest jeszcze bardziej zasadne; cierpienie
niezawinione nie wynika bowiem z porządku sprawiedliwości. Zostaje zaburzony
mechanizm przyczynowo-skutkowy „wina – kara”. Cierpienie pojawia się bez
zrozumiałej przyczyny i towarzyszy mu poczucie niesprawiedliwości. Doświadczał
tego nie tylko biblijny Hiob. W podobny sposób odczuwają cierpienie niektórzy
chorzy, zwłaszcza dotknięci chorobą nieuleczalną. Pytają: „Dlaczego choruję,
dlaczego muszę umierać, jeśli w niczym nie zawiniłem?”.

Poczucie sprawiedliwości przybrało paradoksalny kształt w doznaniach byłych
więźniów obozów koncentracyjnych. Niektórzy z nich czują się winni, że
przeżyli, bo inni – nieraz lepsi od nich, szlachetniejsi – zginęli. To, że żyją
życiem darowanym, odczuwają paradoksalnie jako akt niesprawiedliwości: „To oni
powinni przeżyć, bo zasłużyli na to bardziej niż ja!”.

W rozumowaniu psychologicznym niełatwo znaleźć proste wyjaśnienie sensu
cierpienia, zwłaszcza niezawinionego. W psychologii humanistycznej wielokrotnie
podkreślano pozytywne wartości cierpienia, szczególnie dla dojrzewania
osobowości. Abraham Maslow uważał, że nie należy nadmiernie chronić przed
doznawaniem cierpienia. Carl Gustav Jung ostrzegał, że w procesie psychoterapii
nie można stwarzać iluzji cierpienia, trzeba natomiast uczyć chorego
cierpliwości w zmaganiu się z nim. Według Victora Frankla życie bez cierpienia
i bez śmierci byłoby niepełne.

Paradoksalnie, mało kompetentny czuje się w tej dziedzinie lekarz, choć
zdawałoby się, że studia medyczne powinny go przygotować nie tylko do
rozumienia sensu cierpienia w chorobie, ale przede wszystkim do umiejętności
dialogu z chorym. Od postawy lekarza wobec cierpienia w dużym stopniu zależy
postawa chorego. Zaś ona może istotnie wpływać na przebieg choroby i
skuteczność leczenia. Medycyna radzi sobie nieźle z bólem i jego leczeniem, ale
nigdy nie poradzi sobie z cierpieniem.

Na szczególną postać cierpienia – cierpienie aksjologiczne – zwraca uwagę
wybitny filozof Władysław Stróżewski. Wywodzi je z aksjologicznej struktury
człowieka, która jego zdaniem obejmuje zarówno wartości pozytywne, jak i
negatywne. Tę dwoistość dobitnie wyraził św. Paweł w Liście do Rzymian: „Wiemy
przecież, że Prawo jest duchowe. A ja jestem cielesny, zaprzedany w niewolę
grzechu. Nie rozumiem bowiem tego, co czynię. (...) Nie czynię bowiem dobra,
którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę” (Rz 7, 14-19). Stróżewski
wyjaśnia, że źródłem cierpienia aksjologicznego jest uświadomienie sobie
niewspółmierności dwóch stanów: „tego, w którym jestem” i „tego, w którym
powinienem być”. I dodaje: „Cierpienie wywołane jest więc ostatecznie zdradą
miłości”.

c.d.n.

Chrześcijański sens cierpienia

[aniouek1]

Z pomocą przychodzi tu refleksja teologiczna. Jan Paweł II we wspomnianym
liście apostolskim zwraca uwagę na bardzo ważny aspekt cierpienia: cierpienie
ma służyć przezwyciężeniu zła i odbudowaniu dobra zarówno w podmiocie
cierpiącym, jak i w stosunkach z innymi, a zwłaszcza z Bogiem: „Miłość jest
najpełniejszym źródłem sensu cierpienia, które pozostaje zawsze tajemnicą
(...). Jest też najpełniejszym źródłem odpowiedzi na pytanie o sens cierpienia”.

W „Pieśni cierpiącego Sługi” (Iz 53, 2-6) zawarta jest istota chrześcijańskiego
sensu cierpienia. Chodzi tu o cierpienie przyjęte w sposób
szczególny: „całkowicie dobrowolnie i niewinnie”; chodzi „o cierpienie
ludzkie”, które „osiągnęło swój zenit w męce Chrystusa”; o „cierpienie, które
stało się ceną Odkupienia” (mowa tu o cierpieniu „zastępczym”
lub „odkupieńczym”.

Kilka fundamentalnych zasad Jan Paweł II podał w tzw. katechezie cierpienia,
którą systematycznie rozwija podczas spotkań z chorymi, upośledzonymi i
niepełnosprawnymi: w cierpieniu człowieka odzwierciedla się jego wielkość;
cierpienie wyraża pewien paradoks słabości i mocy; ludzkiej słabości w chorobie
przeciwstawia się potęga ludzkiego cierpienia złączonego z modlitwą; cierpienie
jest próbą, na jaką zostaje wystawiony człowiek – próbą wytrwałości,
cierpliwości i nadziei.

W ujęciu ewangelicznym, „kto cierpi w zjednoczeniu z Chrystusem”, kto swym
cierpieniem „dopełnia braki udręk Chrystusa”, ten potrafi odkryć twórczy
charakter cierpienia: „Odkrycie to jest szczególnym potwierdzeniem wielkości
duchowej, która w człowieku całkiem niewspółmiernie przerasta ciało. Wówczas,
gdy to ciało jest głęboko chore, całkowicie niesprawne, a człowiek jakby
niezdolny do życia i do działania – owa wewnętrzna dojrzałość i wielkość
duchowa tym bardziej jeszcze się uwydatnia, stanowiąc przejmującą lekcję dla
ludzi zdrowych i normalnych” („Salvifici doloris”.

c.f.n.

Potężny w słabości swojej

[aniouek1]

Cierpienie i towarzyszący mu smutek lub osamotnienie skłaniają do skierowania
uwagi na głębszy wymiar człowieczeństwa. Czasem dochodzi do zdumiewającej
przemiany wewnętrznej, która sprawia, że ludzie bardzo cierpiący mogą być
bardzo szczęśliwi. To jeden z wielkich paradoksów cierpienia, trudny do
zrozumienia przez samego chorego, a zdumiewający dla lekarza. Cierpienie i
choroba nie zawsze wiążą się z poczuciem nieszczęścia; czasami mogą być drogą
do poznania siebie, mieć walor twórczy i konstruktywny, zwłaszcza w rozwoju
osobowości, w wewnętrznym dojrzewaniu. Nawet niektóre choroby psychiczne – ze
schizofrenią włącznie – mogą przebiegać w sposób twórczy i korzystny dla
chorego. Zwracał na to uwagę krakowski psychiatra Eugeniusz Brzezicki, autor
koncepcji „schizofrenii paradoksalnej społecznie korzystnej” (schizophrenia
paradoxalis socialiter fausta).

Ból i cierpienie nie są czymś daremnym, nie przemijają bez śladu; ich wymiar
wykracza poza osobiste doświadczenie człowieka, a jego sens może być zrozumiały
nieraz dopiero w wymiarze transcendentnym. Jan Paweł II, zgodnie ze współczesną
wiedzą psychologiczną, wskazuje chorym trzy istotne etapy przeżywania
cierpienia: uświadomienie cierpienia, twórcza akceptacja, ofiara. Uwzględnienie
tych wymiarów ułatwia wypracowanie indywidualnego planu przekształcania
cierpienia w wartości twórcze, przemieniania zła ludzkiego cierpienia w cnotę
miłości i wreszcie wyrwania się z pęt cierpienia ku „zdumiewającej wolności
wewnętrznej”.

W tym duchu Jan Paweł II przeżywał i interpretował własne cierpienie po zamachu
na jego życie: „Doświadczyłem wielkiej łaski: cierpieniem i zagrożeniem życia
mogłem dać świadectwo”. Wydarzenie to, poza wymiarem ludzkim, miało dla niego
przede wszystkim wymiar Bożego Doświadczenia. Z niego zrodziło się
przebaczenie: „Przebaczenie jest łaską, o której należy myśleć z głęboką pokorą
i wdzięcznością”. Przebaczający gest Jana Pawła II wstrząsnął światem, a nawet
wzbudził protesty. Inni osądzali sprawcę i domagali się zemsty, a Papież
przebaczył!

W tym samym duchu jawi się cały, 25-letni już, pontyfikat Jana Pawła II – jako
droga przez cierpienie, jako krzyż nie tylko w znaczeniu symbolicznym, ale i
dosłownym. Możemy mówić o „pontyfikacie cierpienia”.

Do „ewangelii cierpienia” przynależy, zdaniem Jana Pawła II, przypowieść o
miłosiernym Samarytaninie, którego postawa przypomina, jaki powinien być nasz
stosunek do cierpiącego: „Miłosiernym Samarytaninem jest każdy człowiek, który
zatrzymuje się przy cierpieniu drugiego człowieka, jakiekolwiek by ono było.
(...) Samarytaninem jest każdy człowiek wrażliwy na cudze cierpienie, człowiek,
który wzrusza się nieszczęściem bliźniego (...). Miłosiernym Samarytaninem jest
więc ostatecznie ten, kto świadczy pomoc w cierpieniu”.

Gest miłosiernego Samarytanina wskazuje, że cierpienie jest potrzebne, aby
wyzwolić w człowieku postawę bezinteresownego daru na rzecz bliźniego: „Świat
ludzkiego cierpienia przyzywa niejako bez przestanku inny świat: świat ludzkiej
miłości – i tę bezinteresowną miłość, jaka budzi się w jego sercu i uczynkach,
człowiek niejako zawdzięcza cierpieniu”.

Ten gest ma wartość ponadczasową, jest wzorem postępowania nie tylko dla
lekarza i pielęgniarki, ale dla każdego; zakorzenił się w kulturze moralnej i w
cywilizacji. Warto go przypominać, zwłaszcza w obliczu narastającego
znieczulenia na cierpienie drugiego człowieka.

W poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie o sens cierpienia warto za ks. prof.
Józefem Makselonem przekształcić pytanie „Dlaczego cierpię?” w pytanie „Dla
kogo cierpię?”. W praktyce terapeutycznej może to mieć istotne znaczenie, gdyż
w rozmowie z chorym, zwłaszcza w stanie terminalnym, możemy przejść z
płaszczyzny przyczynowej na płaszczyznę intencjonalności. Koncepcja ta ma
wartość uniwersalną, gdyż ułatwia odnalezienie sensu w każdym cierpieniu,
niezależnie od formacji duchowej chorego.

Jan Paweł II w sierpniu 2002 roku, podczas konsekracji świątyni św. siostry
Faustyny w Krakowie Łagiewnikach, zawierzył świat Bożemu miłosierdziu. Mówił
nam o potrzebie „wyobraźni miłosierdzia”. Przesłanie miłosierdzia Bożego
przekazane siostrze Faustynie zapadło głęboko w serce Ojca Świętego. Historia
wpisała je właśnie w tragiczne doświadczenie drugiej wojny światowej. Było ono
wówczas szczególnym oparciem i źródłem nadziei dla całego narodu. Papież
mówił: „Było to i moje osobiste doświadczenie, które zabrałem ze sobą na
Stolicę Piotrową i które niejako kształtuje obraz tego pontyfikatu”. Ten akt
zawierzenia jest swego rodzaju zwieńczeniem nauczania Papieża. Wobec dramatu XX
wieku, wobec terroryzmu XXI wieku, Jan Paweł II ukazuje Boga miłosiernego jako
znak nadziei i źródło siły dla zagubionego, nękanego przeciwnościami i
cierpiącego człowieka. Tylko w miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój,
a człowiek szczęście.

-koniec -
---------------------------------------
Prof. Zdzisław Jan Ryn jest psychiatrą, pracownikiem naukowym Collegium Medicum
Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Współpracuje z Papieską Radą
Duszpasterstwa Służby Zdrowia. Jest autorem książki „Cierpienie ma tysiąc
twarzy. Jan Paweł II i chorzy”. Jego pasją są wędrówki po Andach. Ma żonę, dwie
córki i troje wnuków.

SENS CIERPNIENIA -a co my-Szufludkowie nt.temat?

[aniouek1]

Tytułowy, zacytowany powyżej w całości artykuł przeczytałam z uwagą...
Jakoś tak...w ostatnie dni z różnych stron i drogami różnymi ten temat do mnie
dociera...
Owszem...wcześniej nie jeden raz zastanawiałam się, szukałam odpowiedzi
związanych z istnieniem - czy nie istnieniem - sensu cierpienia, jednakże w te
ostatnie dni mam wrażenie jakby jakieś siły - tak widzialne jak i niewidzialne -
się zmówiły i szturmem wciskają się w moje serce, moją głowę mnóstwem pytań,
które w zasadzie bez problemu nijakiego pozwalają się sprowadzić do jednego -
o sens człowieczego cierpienia...

I już następne dostrzegam na swoim horyzoncie...co począć z odpowiedzią jeśli
mnie jakaś ogarnie?

Proszę...porozmawiajmy z sobą na ten temat...tak...prawdziwie porozmawiajmy...

[kendo]

usch....za dlugie do czytania ....
co druga linijke poczytalam (

a wogole nie rozumie jak mozna przez cierpienie osiagnac cos innego??
np.biorac pod uwage cierpienie z bolu choroby,
w jakim stopniu tu sie rozwijamy??
gdy nie wezmiemy nic na usmiezenie bolu,mozna odejsc od zmyslow.

bol nastepny to -fizyczny,
tez tu nie widze zadnych dalszych osiagniec,

bol psychiczny,spowodowany naszym wewnetrznym stanem,
gdzie nasze mottto niepokrywa sie z zeczywistoscia,
gdzie mimo usilnego naszego wysilku,
dalej stoimy w martwym punkcie.

a moze to ja co nic z tego bolu nierozumie,
moze go nie mialalm tak ogromnego by wyciagnoc jakies glebsze wnioski ??
choc borykalam sie z nim wiele razy na roznym podlozu.

[aniouek1]

kendo napisała:

> usch....za dlugie do czytania ....
> co druga linijke poczytalam (

hmmm...może to co najważniejsze było w tych nie przeczytanych?

> a wogole nie rozumie jak mozna przez cierpienie osiagnac cos innego??
> np.biorac pod uwage cierpienie z bolu choroby,
> w jakim stopniu tu sie rozwijamy??
> gdy nie wezmiemy nic na usmiezenie bolu,mozna odejsc od zmyslow.

Wiesz...ostatnie miesiące bogate są szczególnie w ludzkie cierpienie, kórego
jestem bliższym lub dalszym świadkiem...
Zauważyłam, że najpierw siegają ludzie po ...uśmierzające ból środki, później
szukają pomocy u specjalistów, lekarzy, potem u "czarodziejów" a na końcu...
zaczynają się modlić i błagają Boga o cud...

> bol nastepny to -fizyczny,
> tez tu nie widze zadnych dalszych osiagniec,

a wcześniej o jakim rozmawiałyśmy?

> bol psychiczny,spowodowany naszym wewnetrznym stanem,
> gdzie nasze mottto niepokrywa sie z rzeczywistoscia,
> gdzie mimo usilnego naszego wysilku,
> dalej stoimy w martwym punkcie.

Może jest po to by przestać stać w martwym punkcie? Może jest po to by spojrzeć
na problem inaczej niż uparlismy sie go widzieć?
Jeśli nasze dotychczasowe widzenie nie zdaje egzaminu, nie rozwiązuje problemu
to... chyba należy z krytycyzmem spojrzeć na to widzenie i podjąć próbę, która
może okazać sie skuteczniejszą?

Wiesz...tak mi sie myśli, że najtrudniej jest pokonać własny egoizm, unieść się
ponad własne pragnienia, takie...doczesne, takie...co by to NAM było łatwiej,
lepiej, wygodniej...

> a moze to ja co nic z tego bolu nierozumie,
> moze go nie mialalm tak ogromnego by wyciagnoc jakies glebsze wnioski ??
> choc borykalam sie z nim wiele razy na roznym podlozu.

Nie potrafię Ci na Twoje pytania odpowiedzieć...ty chyba zresztą wcale nie
oczekujesz na nie z zewnątrz nijakiej odpowiedzi i raczej samą siebie o to
pytasz niż kogokolwiek innego.

Poza tym..cierpienie...to chyba nie tylko ból...fizyczny, czy psychiczny...
Ma ...wiele form i różny wymiar... Bezsilność..też bywa dotkliwym cierpieniem...

smutki...

[aniouek1]

Kendo napisała:

> ja oddalam od siebie smutaski,
> niechce nawet o nich myslec...po co dzien sobie psuc??

czy...one przestaja istnieć przez niemyślenie?

Ja mam wrażenie, że one...jakby przedziwnie w swojej istocie na myślenie
odporne są... dotykają sobą najbardziej czytelnie tej strefy...która
nieposłuszna bywa nawet najlogiczniejszemu myśleniu...

nikt się ze mna nie spiera ani mnie nie popiera?

[aniouek1]

aniouek1 napisała:

> Kendo napisała:
>
> > ja oddalam od siebie smutaski,
> > niechce nawet o nich myslec...po co dzien sobie psuc??
>
> czy...one przestaja istnieć przez niemyślenie?
>
> Ja mam wrażenie, że one...jakby przedziwnie w swojej istocie na myślenie
> odporne są... dotykają sobą najbardziej czytelnie tej strefy...która
> nieposłuszna bywa nawet najlogiczniejszemu myśleniu...

nikt????????????????????????????????????????????

[aniouek1]

nic??????????

marzenia

[aniouek1]

aniouek1 napisała:

> też mogą być bolesne... nie wiedziałam, że takie mogą być...
> Już wiem..."odrobiłam"... zadaną życiem lekcję

kendo napisała:

> i czemu tak tragicznie z samego poniedzialku??

nie wiem, czemu sądzisz, że tragicznie...
Raczej...na ile to możliwe chłodno, logicznie, racjonalnie, rozsądnie itd. itp.

> kazdy "odrabia swe zadanie zyciowe",

tak...każdy swoje zadania odrabia. Jeden szybciej, inny dłużej, jeden jest
zdolniejszym, inny oporniejszym na życiowe lekcje uczniem.
A, że czasami bardzo bolesną jest "lekcja"?
No cóż...taką pamięta się lepiej, wyraziściej i...obywa się bez konieczności
powtórek...
Takie starczają...na dożywocie...

> ktore chyba z chwila naszego narodzenia jest nam naznaczone.

a może i wcześniej?

a jakie jest Wasze zdanie na ten temat?

[aniouek1]

aniouek1 napisała:

> aniouek1 napisała:
>
> > też mogą być bolesne... nie wiedziałam, że takie mogą być...
> > Już wiem..."odrobiłam"... zadaną życiem lekcję
>
> kendo napisała:
>
> > i czemu tak tragicznie z samego poniedzialku??
>
> nie wiem, czemu sądzisz, że tragicznie...
> Raczej...na ile to możliwe chłodno, logicznie, racjonalnie, rozsądnie itd.
itp.
>
> > kazdy "odrabia swe zadanie zyciowe",
>
> tak...każdy swoje zadania odrabia. Jeden szybciej, inny dłużej, jeden jest
> zdolniejszym, inny oporniejszym na życiowe lekcje uczniem.
> A, że czasami bardzo bolesną jest "lekcja"?
> No cóż...taką pamięta się lepiej, wyraziściej i...obywa się bez konieczności
> powtórek...
> Takie starczają...na dożywocie...
>
> > ktore chyba z chwila naszego narodzenia jest nam naznaczone.
>
> a może i wcześniej?

żadne?????????????????????????????????????????

[aniouek1]

strachy

[aniouek1]

aniajerzyk napisała:

> Psalmista powiada tym co zaufali Panu:
>
> "Bogu ufam, nie będę się lękał,
> cóż może mi uczynić człowiek" Ps. 56,5

aniouek1 dopisała:
> ja też jestem człowiek

aniajerzyk napisała także:

> "Pan światłem i zbawieniem moim,
> kogóż mam się lękać" Ps. 27,1

aniouek1 odpowiedziała:

> siebie i...własnych wyborów... konsekwencji nie podlegajacych "poprawkom"
> mój strach...mieszka we mnie...żywi się mną

kendo powiedziała:

> i tak dokladnie jest...

wiem Kendo...tak dokładnie jest...mój strach...mieszka we mnie...żywi się mną
i wiem, że boję się głównie sama siebie i...własnych wyborów... konsekwencji
nie podlegajacych "poprawkom"

kendo napisała:

> jedna zla decyzja moze nam zruinowac zycie

bywa, że nie tylko podjęcie złej, ale brak DOBREJ i MĄDREJ równocześnie decyzji
może zaowocować identycznym skutkiem ...może ale...nie musi

ha! no własnie! - może, ale nie musi! ;)

[aniouek1]

aniouek1 napisała:

> aniajerzyk napisała:
>
> > Psalmista powiada tym co zaufali Panu:
> >
> > "Bogu ufam, nie będę się lękał,
> > cóż może mi uczynić człowiek" Ps. 56,5
>
> aniouek1 dopisała:
> > ja też jestem człowiek
>
> aniajerzyk napisała także:
>
> > "Pan światłem i zbawieniem moim,
> > kogóż mam się lękać" Ps. 27,1
>
> aniouek1 odpowiedziała:
>
> > siebie i...własnych wyborów... konsekwencji nie podlegajacych "poprawkom"
> > mój strach...mieszka we mnie...żywi się mną
>
> kendo powiedziała:
>
> > i tak dokladnie jest...
>
> wiem Kendo...tak dokładnie jest...mój strach...mieszka we mnie...żywi się mną
> i wiem, że boję się głównie sama siebie i...własnych wyborów... konsekwencji
> nie podlegajacych "poprawkom"
>
> kendo napisała:
>
> > jedna zla decyzja moze nam zruinowac zycie
>
> bywa, że nie tylko podjęcie złej, ale brak DOBREJ i MĄDREJ równocześnie
decyzji
>
> może zaowocować identycznym skutkiem ...może ale...nie musi

nadzieja

[aniouek1]

aniouek1 napisała:

> naumiem się czego nie umiem
> bardzo chcę potrafić być Tobie podobną....choć wiem...pamiętam,
> że ...także to ma swoją cenę...
> Trudno.
> Ty płacisz, ja także zapłacę.
> Nieumienie...także darmo nie jest...

kendo odpisała:

> i tak ma kazdy....

aniouek1 :
> każdy i za wszystko

kendo:
> ma odplacone dobrym lub zlym.....dlug nie da na siebie dlugo czekac(

aniouek1:

...to nie dług tylko...ot...cena wyboru...
cena jaka płaci się za własny wolny wybór... bywa, że wysoka,
bywa, że "płaci" się swoimi marzeniami...
żegnając je ...rezygnując z realizacji samego siebie...

[mala20033]

Rezygnacja z marzen to pirwszy krok ku smierci...

Rezygnacja z marzen to pierwszy krok ku śmierci...

[aniouek1]

mala20033 napisała:

> Rezygnacja z marzen to pierwszy krok ku smierci...

...wiem...jednak...czy od urodzenia robimy cokolwiek innego?
Bezustannie idziemy do śmierci...
Dla mnie do...przemieniania życia w ŻYCIE, dla Kogoś...może być,
że do...unicestwienia...

Jakkolwiek nie pojmować śmierci...wciąż jest to wędrowanie dziurawą kładką nad
przepaścią w kierunku drugiego brzegu.

Mam szczęście...nie wędruję tą kładką sama...
Ktoś idzie "przed", Ktoś idzie "za"
...Jednak...najważniejszy Ktoś, Kto trzyma moja dłoń w swojej...
Dziękuję,że jest bliziutko i bezustannie JEST

musy

[aniouek1]

aniouek1 napisała:

> musze pogodzić się z musami
> zaakceptować ich istnienie,
> racje wyższe niż moje własne pragnienia,
> ...pragnienia które... zbyt wiele choć...niewiele tak...
> a jednak...zbyt wiele...
> MUS...ma pierwszeństwo...

kendo dopisała:

> i niektore musze niestety zaakceptowac"glowa muru nieprzebije"(

aniouek1:

Wiesz Kendo... ktoś kiedyś powiedział mi, że jest tylko jeden sposób by zmusić
człowieka do tego, by zrobił coś czego nie chce zrobić: trzeba sprawić by
CHCIAŁ to zrobić, czego zrobić nie chce.

Przyznaję, że jestem na tym właśnie etapie.

[kendo]

>
> aniouek1:
>
> Wiesz Kendo... ktoś kiedyś powiedział mi, że jest tylko jeden sposób by
zmusić
> człowieka do tego, by zrobił coś czego nie chce zrobić: trzeba sprawić by
> CHCIAŁ to zrobić, czego zrobić nie chce.
>
> Przyznaję, że jestem na tym właśnie etapie.

wiec zycze powodzenia....
ja probowalam wszystkiego z roznym skutkiem,
zrobilam palze i czekam na owoce...juz dojzaly dwa)
chyba dobrze "jazgotalam"= tak slubne mowi,=motywowalam to po mojemu

rzecz w tym, że....

[aniouek1]

kendo napisała:

>
> >
> > aniouek1:
> >
> > Wiesz Kendo... ktoś kiedyś powiedział mi, że jest tylko jeden sposób by
> > zmusić człowieka do tego, by zrobił coś czego nie chce zrobić: trzeba
> > sprawić by CHCIAŁ to zrobić, czego zrobić nie chce.
> >
> > Przyznaję, że jestem na tym właśnie etapie.
>
> wiec zycze powodzenia....
> ja probowalam wszystkiego z roznym skutkiem,
> zrobilam palze i czekam na owoce...juz dojzaly dwa)
> chyba dobrze "jazgotalam"= tak slubne mowi,=motywowalam to po mojemu

tym razem ja jestem poddawana "obróbce"...nie tyle jazgotanej co raczej...
milcząco-mogowej, ale...na jedno wychodzi

czy obmierzłe MUUUSY to nie konsekwencje

[aniouek1]

naszych wcześniejszych CHCEŃ do których przykleja się ...odpowiedzialność?

zakazy-nakazy

[aniouek1]

aniouek1 napisała:

> nakazuję samej sobie
> pogodzić się, że są...NAKAZY-ZAKAZY i...przestać się wreszcie buntować...
> Ponoć...łaską jest, że są i że dane mi je znać...

kendo dopisała:

> a ja na przekor....
> biore"je za leb" i nie musi byc jak chce

aniouek1 zapytała:

> napisałaś, że "nie musi byc jak chce"
> ...co więc wynika z Twojego za łeb brania?

kendo:

> czasami chce omijac,szukam innych wyjsc.

mir-elka:

> aniouek1 napisała:
> pogodzić się, że są...NAKAZY-ZAKAZY i...przestać się wreszcie buntować...
> Ponoć...łaską jest, że są i że dane mi je znać...

odpowiada:

> Nie, nie, nie.
> Pokora, taka pokora zabija duszę.
> Przestaniesz byc sobą, a i tak nie uwierzysz...

aniouek1 pyta:

1. czy sobą być za cenę wszelką i...sianie smutków ma jakikolwiek sens?
2. czy sobą być niezmienną wogóle jest możliwym?
3. jaka pokora duszy nie zabija?
4. czy bezustanne buntowania się ma jakikolwiek pozytywny wymiar gdy oprócz
buntowania się...tylko NIC można?
5. jak długo można kłócić się z ZAKAZAMI-NAKAZAMI, które...nie podlegają
perswazjom... absolutnie żadnym naciskom nie podlegają?
6. Jeśli one są niezmienne...wieczne w słusznym trwaniu to... czy można ich nie
uznać? można ich nie zaakceptować skazując samego siebie na "bycie sobą"
w bezustannym buntowaniu się i bezustanne zatruwanie współistnienia
okolicznościom wszelakim?

buuuu nikt mi nie chce odpowiedzieć :(

[aniouek1]

aniouek1 napisała:

> aniouek1 napisała:
>
> > nakazuję samej sobie
> > pogodzić się, że są...NAKAZY-ZAKAZY i...przestać się wreszcie buntować...
> > Ponoć...łaską jest, że są i że dane mi je znać...
>
> kendo dopisała:
>
> > a ja na przekor....
> > biore"je za leb" i nie musi byc jak chce
>
> aniouek1 zapytała:
>
> > napisałaś, że "nie musi byc jak chce"
> > ...co więc wynika z Twojego za łeb brania?
>
> kendo:
>
> > czasami chce omijac,szukam innych wyjsc.
>
> mir-elka:
>
> > aniouek1 napisała:
> > pogodzić się, że są...NAKAZY-ZAKAZY i...przestać się wreszcie buntować...
> > Ponoć...łaską jest, że są i że dane mi je znać...
>
> odpowiada:
>
> > Nie, nie, nie.
> > Pokora, taka pokora zabija duszę.
> > Przestaniesz byc sobą, a i tak nie uwierzysz...
>
> aniouek1 pyta:
>
> 1. czy sobą być za cenę wszelką i...sianie smutków ma jakikolwiek sens?
> 2. czy sobą być niezmienną wogóle jest możliwym?
> 3. jaka pokora duszy nie zabija?
> 4. czy bezustanne buntowania się ma jakikolwiek pozytywny wymiar gdy oprócz
> buntowania się...tylko NIC można?
> 5. jak długo można kłócić się z ZAKAZAMI-NAKAZAMI, które...nie podlegają
> perswazjom... absolutnie żadnym naciskom nie podlegają?
> 6. Jeśli one są niezmienne...wieczne w słusznym trwaniu to... czy można ich
> nieuznać? można ich nie zaakceptować skazując samego siebie na "bycie sobą"
> w bezustannym buntowaniu się i bezustanne zatruwanie współistnienia
> okolicznościom wszelakim?

zaleta

[aniouek1]

aniouek1 napisała:

> pamięć
> dobra pamięć...co to...jest błogosławieństwem

kendo dopisała:

> chyba kazdy sobie je zaklad sam,co uwaza za swa zalete?
> czasami sprzeczna z reszta zalozycieli.

aniouek odpowiedziała:

> Tak chyba także bywa, jednak...proponuję byśmy przestały muskać temat,
> ale byśmy sie mu "dobrały do skóry", a nawet głębiej - do rdzenia i sendna.

> W "puzlach zalet" i nie tylko tam...mówię/piszę o tym co zauważam w sobie,
> jednak...w jakimś jednak sensie nie uważam by to coś było jedynie moją własną
> osobliwością, moim własnym dziwactwem, czy jakąś niepowtarzalna i jednynie
> mnie samej przyrodzoną właściwością.

> Proponuję czepić się i spróbować rozebrać na czynniki pierwsze rozumienie
> PAMIĘCI jako zalety i na ile jest to faktycznie ZALETA CZŁOWIEKA... nie tylko
> mnie, czy Ciebie ale...po prostu CZŁOWIEKA

Kendo na to...

[aniouek1]

kendo odpisała:

> no bo tak mi sie wydaje,
> ze kazdy prijorytuje inne zalety.

więc ja pytam:

[aniouek1]

czy sądzisz, że jest ktoś, kto ucieszyłby się słysząc np. życzenie:

"życzę Ci abyś nie miał pamięci, albo przynajmniej byś miał ją kiepska jeśli
już wogólne mieć jakąkolwiek musisz"?

Kendo odpowiada:

[aniouek1]

przykre takie zyczenie-smutne dla odbiorcy(

mam zwyczaj dodawac w takich wypadkach,
ze" zyczenia wracaja do nadawcy z podwojna sila"

.....

[aniouek1]

widzisz więc sama, że są TAKIE co to... dla WSZYSTKICH ludzi ...ZALETA...
po prostu są zaletą uniwersalną nie zaś ...jakimś indywidualnym postrzeganiem
wartości wyłącznie w znaczeniu sobie właściwych preferencji

chyba jednak....nie zobaczyłaś

[aniouek1]

tego mojego postu

aniouek1 napisała:

> widzisz więc sama, że są TAKIE co to... dla WSZYSTKICH ludzi ...ZALETA...
> po prostu są zaletą uniwersalną nie zaś ...jakimś indywidualnym postrzeganiem
> wartości wyłącznie w znaczeniu sobie właściwych preferencji

Kendo na to:

[aniouek1]

pewnie znow cos pokrece z moim rozumowaniem na opak,
ale PAMIEC nie uwazam za ZALETE,tylko za NABYTEK-przeciez sie rodzimy z nia
i rozwijamy podczas naszego zycia,
czasmi mozemy miec jej mniej,co sie wiaze z roznymi faktorami....

i jeszcze Kendo:

[aniouek1]

dodam,bo tak sobie pomyslalam,
ze PAMIEC mozemy jeszcze cwiczyc by miec ja perfekcyjna.

sądzę, że pochodzenie nie jest decydującym

[aniouek1]

w kwestii wartościowania co jest a nie jest zaletą

kendo napisała:

> pewnie znow cos pokrece z moim rozumowaniem na opak,
> ale PAMIEC nie uwazam za ZALETE,tylko za NABYTEK-przeciez sie rodzimy z nia
> i rozwijamy podczas naszego zycia,
> czasmi mozemy miec jej mniej,co sie wiaze z roznymi faktorami....

Inna rzecz, że nie rozumiem także, czemu nie może być ZALETĄ - NABYTEK.
Czyż, np. fakt, że ktoś do perfekcji OPANOWAŁ sztuke gotowania nie jest jego
zaletą?

Co do PAMIĘCI ...jest ona także genetycznie jednak warunkowana co podkreślają
psycholodzy i jak wiele róznych innych cech może być doskonalona albo... nie
doskonalona. Wszystko jedno jednak zdaje mi się, że czy jest doskonalona czy
też nie, zawsze jako sama w sobie jest jednak ZALETĄ.

Jeśli dotyka tej sfery uszczerbek, to...traktowany jest on zawsze w kategoriach
defektu, a więc czegoś negatywnego.

wada

[aniouek1]

aniouek1 napisała:

> pamięć
> ...choć brzmi to paradoksalnie ale...dobra pamięć...i dobre pamiętanie może
> też być ...niczym przekleństwo...choć...brzmi to jak bluźnierstwo...

> Pamiętanie...podobne do szlifierki diamentów...

kendo dopowiedziała:

> czasami sie chce cos wymazac z pamieci(
> a tu mimo wieku jest nieosiagalne,trwa to w naszych schowkach na dobre
> i na zle.

gdy pamiętanie uwiera jak kamień w bucie :(

[aniouek1]

> aniouek1 napisała:
>
> > pamięć
> > ...choć brzmi to paradoksalnie ale...dobra pamięć...i dobre pamiętanie mo
> że też być ...niczym przekleństwo...choć...brzmi to jak bluźnierstwo...
> > Pamiętanie...podobne do szlifierki diamentów...
>
> kendo dopowiedziała:
>
> > czasami sie chce cos wymazac z pamieci(
> > a tu mimo wieku jest nieosiagalne,trwa to w naszych schowkach na dobre
> > i na zle.

Wiesz...sądzę, że jeszcze z samym sobą i własnymi oczekiwaniami co do własnego
pamiętania, wcale nie tak trudno sobie radzić w porównaniu z tym, że...np. moja
pamięć i moje pamiętanie może KOMUŚ wadzić.

Fakt...takie pamiętanie...nie bywa bez wpływu na DZIŚ, JUTRO...itd., więc...
może wadzić, przeszkadzać, doskwierać i uwierać niczym kamień w bucie

Chyba...właśnie nasze własne pamiętanie nas samych jako ludzi najbardziej
skutecznie przemienia... w końcu...nie istnieje chyba uczenie się, bez
pamiętania "lekcji"...

co to jest "pamiętliwość"?

[aniouek1]

niedawno usłyszałam takie określenie pod moim własnym adresem i... nie
zrozumiałam czemu...

niegodziwość

[aniouek1]

aniouek1 napisała:

> ludzie boją się ... samo-świadomości własnych niegodziwości
>
> Niedawno, KTOŚ bardzo dla mnie ważny w ten sposób nazwał ludzkie strachy...

kendo pyta:
..jak to " niegodziwosci"??
czy tego trzeba sie bac?

[aniouek1]

Krzysztof Zanussi
Niegodziwość

Pisząc list do jednego z miesięczników filmowych posłużyłem się bardzo
archaicznym terminem niegodziwość, bo nie wiedziałem, jak inaczej określić
fakt, że redakcja gołosłownie przypisała mi złe intencje (w stosunku do młodych
twórców). Gołosłowność jest często bezkarna i trudno ją określić innym słowem,
stąd ten podniosły archaizm. Odkąd go użyłem na piśmie, zacząłem regularnie
śledzić różne przejawy klasycznej niegodziwości. Ktoś na przykład przyjął na
stancję studenta, dał mu bezpłatnie dach nad głową, płacił ogrzewanie,
elektryczność i przyjmował od obdarowanego wyrazy wdzięczności, jakim było
przystrzyganie przez niego trawy czy zimowe odgarnianie śniegu. Po roku student
wrócił do swoich rodzinnych pieleszy i tam ktoś mu doradził, by złożyć skargę
na to, że przebywając na stancji był wykorzystywany do pracy, a nie płacono mu
za nią i nie zgłoszono go do ZUS. Klasyczna niegodziwość płynąca zresztą z
głupoty: rzeczony student przyznał, że był w potrzebie i liczył, że wyrwie
jakieś pieniądze od swego dobroczyńcy, o którym wiedział, że jest dość zamożny.

W amerykańskim społeczeństwie, cywilizowanym przez prawników, cudzoziemców
ostrzega się, by nie biegli za głosem sumienia, bo wylądują na ławie
oskarżonych. Nieopatrznie udzielona pomoc na ulicy może zaowocować oskarżeniem,
że ten, któremu staraliśmy się pomóc, poniósł uszczerbek na zdrowiu z powodu
naszych niefachowych działań. Stąd roztropny nie rwie się do pomagania, tylko
wzywa odpowiednie służby. Przy sprawnym działaniu takich służb społeczeństwo
może lepiej wyjść na tym, że nikt nie próbuje komuś zahamować cieknącej krwi
czy podnosić przewróconego na ulicy (zawsze można uszkodzić kręgosłup).
Moralnie postawa obojętności jest naganna, medycznie natomiast nadgorliwość
może być przyczyną większego nieszczęścia aniżeli zaniedbanie działań.

Tropiąc przypadki, w których można mówić o prawdziwej niegodziwości, trafiam
poza sferę zaniedbania — w rejony świadomie złej woli, kiedy ktoś krzywdzi
drugiego świadomie, mając w tym jakieś niskie cele. Miesięcznik, który
świadomie skrzywdził mnie i paru kolegów, chciał wywołać skandal po to, by
lepiej się sprzedać. Student, który oskarżył fałszywie dobroczyńcę, chciał
osiągnąć korzyść materialną i podobnie jak redaktor pisma nie zdawał sobie
sprawy z moralnej kwalifikacji swego czynu (przyjmuję tu korzystną moralnie
interpretację zdarzeń). W czasie niedawnych podróży trafiłem na historię, w
której mąż dręczył żonę i dzieci, w wyniku czego doszło do rozwodu. Nie chcąc
się dzielić majątkiem, mąż ubiegł wyrok sądu i upozorował napad wycofując
wcześniej wszystkie zasoby z konta. W wyniku rzekomego napadu pieniądze
przepadły, żona pozostała bez należnej części oszczędności, a przy okazji
niegodziwemu mężowi udało się uzyskać niezasłużoną rentę, bowiem tak
sugestywnie symulował obrażenia po napadzie, że adwokat wykorzystał to w
sądzie. (Dla uspokojenia państwa dodam, że rzecz działa się w dalekim kraju,
gdzie świadczenia społeczne są przyznawane bardzo szczodrze ze szkodą, jak
widać, dla sprawiedliwości i ze stratą dla kieszeni podatnika). Pokrzywdzona
żona dowiedziała się, że jej krzywdziciel wesoło trwoni majątek, który zdobyli
wspólnie i po królewsku żyje z niezasłużonej renty. I teraz, gdyby była
prawdziwym pięknoduchem, to powinna ze wstrętem odwrócić głowę i odejść, ale
była żona nie chciała pogodzić się z bezkarną niegodziwością eksmałżonka.
Wyłożyła sporą sumę, wynajęła prywatnego detektywa i zdobyła stosowne nagrania
z dyskotek i nocnych lokali, w których rzekomo niezdolny do pracy inwalida
pląsał w towarzystwie różnych pań. Nagrania posłużyły jako materiał przed sądem
i renta została odebrana, a historię o napadzie podważono i tą drogą
niegodziwiec został ukarany, co podobno pozwoliło byłej żonie odzyskać
wewnętrzny spokój i wziąć dalsze życie w swoje ręce. Zyskała na tym nie tylko
rzeczona eksżona, lecz także podatnik w kraju, w którym to wszystko się działo.
A więc dzięki zawziętości jednej pokrzywdzonej pani niegodziwość została
ukarana i zapanowała sprawiedliwość, bez której w życiu zbyt wiele rzeczy jest
względnych. Czy należy w związku z tym ofiarnie bez zaniechania ścigać
niegodziwców i domagać się kary lub inaczej: może należy wyraźnie odróżnić
wielkoduszność od leniwego zaniechania?

Copyright by 01/2003

[aniouek1]

> kendo pyta:

> ..jak to " niegodziwości"??

ano...tak to.. "ludzie boją się samo-świadomości własnych niegodziwości",
to znaczy świadomości tego, co sami zrobili, uczynili niedobrego.
Samo-świadomość tj. pamiętanie o własnych niegodziwościach sprawia, że są
pełni różnych obaw, które to obawy związane sa ze świadomością należnych
za złe uczynki, złe postepowanie - sankcji. W obawie przed sankcjami boją się,
że to co uczynili złego będzie rozpoznane przez innych ludzi i spotka ich za to
zło jakaś forma kary, nagany, odrzucenia, potępienia i.t.p.
Ponadto dochodzi do tego jeszcze inny rodzaj obawy, chodzi o to, że za złe
uczynki, za czynienie zła oprócz sankcji w ziemskim wymiarze, dla wielu ludzi
funkcjonuje jeszcze inny rodzaj sankcji i o ile jeszcze w ziemskim wymiarze
można coś w sobie skrywać, to w pozaziemskim ...wszystko jest odkryte i każdy
czyn, każda zła myśl także.

> czy tego trzeba sie bac?

hmmm... jeśli jest, to...chyba jest się czego obawiać.
Aby się nie mieć czego obawiać...trzeba by nie być niegodziwym

[aniouek1]

aniouek1 napisała:

> aniouek1 napisała:
>
> > pamięć
> > ...choć brzmi to paradoksalnie ale...dobra pamięć...i dobre pamiętanie mo
> że też być ...niczym przekleństwo...choć...brzmi to jak bluźnierstwo...
> > Pamiętanie...podobne do szlifierki diamentów...
>
> kendo dopowiedziała:
>
> > czasami sie chce cos wymazac z pamieci(
> > a tu mimo wieku jest nieosiagalne,trwa to w naszych schowkach na dobre
> > i na zle.


Paradoks tym większy jeśli dotyczy to chwil...szcześliwych...
Gdy się zdarzają, czy ktoś pomyśli, że będą może kiedyś...rozranieniem
w pamiętaniu?

radość

[aniouek1]

kendo napisała:

> i moze wszystko sie spelni)

aniouek1 zapytała:

> czy gdyby WSZYSTKO sie spełniło
> byłoby dobrze i radośnie?

[kendo]

i niewiem czy mam sie radowac czy smucic...wszystko poukladane...
braknie mi dnia)
ale temacik na dzien moze wystarczy)

w takim naszym słowie WSZYSTKO

[aniouek1]

aniouek1 napisała:

> kendo napisała:
>
> > i moze wszystko sie spelni)
>
mozna chyba faktycznie "upchnąć" wszystko a więc...i pomyślne i niepomyślne
zdarzenia, okoliczności...rozmaitości różniaste

> aniouek1 zapytała:
>
> > czy gdyby WSZYSTKO sie spełniło
> > byłoby dobrze i radośnie?

Często mówimy ...ot tak..."niech Ci się WSZYSTKO spełni" ...i spełnia się...
bywa, że niestety WSZYSTKO...i dobro i zło...pomieszane ze sobą w przekładańcu
radości i smutków
Ech...chyba trzeba znacznie ostrozniej słowa ważyć i precyzyjniej nazywać
uczucia, myśli...troskliwiej i z większa dbałością ubierać je w słowa haftowane
literkami

[kendo]

no,tak....tu sie zgadzam,
ze trzeba zyczyc "WSZYSTKO CO NAJLEPSZE"
ale czy naprawde bedziemy wtedy zadowoleni?? czy nie bedziemy CHCIEC WIECEJ ??
pytam bo jeszcze nie spotkalo mnie to WSZYSTKO (

ale by było, gdyby Ci się już WSZYSTKO spełniło ;)

[aniouek1]

kendo napisała:

> no,tak....tu sie zgadzam,
> ze trzeba zyczyc "WSZYSTKO CO NAJLEPSZE"
> ale czy naprawde bedziemy wtedy zadowoleni?? czy nie bedziemy CHCIEC WIECEJ ??
> pytam bo jeszcze nie spotkalo mnie to WSZYSTKO (

...no pomyśl sama...co byś robiła jutro?

A co do "więcej"...hmmm... myśli mi się, że cżłowiek to taki typ, co to...
dobrego nigdy dość, ale zawsze mało, mało, mało...

[kendo]

jak mi sie WSZYSTKO SPELNI ...zdam relacje z samopoczucia
i czy bedezie mi sie CHCIALO WIECEJ ),ale znajac siebie to bym pragnela by to
WSZYSTKO trwalo juz caly czas ,bez dodatkowych WIECEJ )

masz racje,ze wiele ludzi ,choc ma moze nie WSZYSZYTKO,ale pod dostatkiem,i
chce ciagle wiecej.

[majenka3]

Sens życia...czy mozna go w jakiś sposób zdefiniowac...
Największym , najistotniejszym sensem życia jest z pozoru, nomen
omen..bezsensowne trwanie i przeżywanie danych nam chwil..a jesli udaje się nam
przeżywac je tak, ze sprawiamy innym "współprzeżywaczom" jakieś drobne choćby
radości...to już się spełniamy..i dokładamy swoją cegiełkę do budowli pt "sens
życia"...Wszelkie głębsze, mniej powierzchowne ujmowanie sprawy...to ściezki
kręte bardzo, czasem trudne, skaliste, ostro w góre, albo ostro w dół biegnące..

a może...?

[aniouek1]

majenka3 napisała:

> Sens życia...czy mozna go w jakiś sposób zdefiniowac...
> /.../
> Wszelkie głębsze, mniej powierzchowne ujmowanie sprawy...to ściezki
> kręte bardzo, czasem trudne, skaliste, ostro w góre, albo ostro w dół
> biegnące.

A może...w odpowiedzi na pytanie "po co?" ukryty jest sens tegoż biegusiania?
A może się mylę?
Może sensem jest to, jakimi nas samych to biegusianie tworzy?

[majenka3]

aniouek1 napisała:

> majenka3 napisała:
>
> > Sens życia...czy mozna go w jakiś sposób zdefiniowac...
> > /.../
> > Wszelkie głębsze, mniej powierzchowne ujmowanie sprawy...to ściezki
> > kręte bardzo, czasem trudne, skaliste, ostro w góre, albo ostro w dół
> > biegnące.
>
> A może...w odpowiedzi na pytanie "po co?" ukryty jest sens tegoż biegusiania?
> A może się mylę?
> Może sensem jest to, jakimi nas samych to biegusianie tworzy?

Oczywiście..Aniouku (jak dobrze, że jesteś nareszczie ! a kontynuując
moje "oczywiście" może nie do konca takie oczywiste, to zdecydowanie
mimowolna "obróbka' jakiej jestesmy w trakcie przebywania naszej drogi życiowej
poddawani, jest swoistym sensem naszego trwania przez to mgnienie tutaj..ale
takie ujecie sprawy może niezadawalać tych, którzy wolą coś bardziej uchwytnego
niż eteryczności, które się nasuwają w odpowiedzi na to pytanie (odwieczne?)
hmm..a co, jesli dołozymy do takich rozważań kwestie pt "życie po życiu" np...

[aniouek1]

majenka3 napisała:

> /.../
> "oczywiście" może nie do konca takie oczywiste, to zdecydowanie
> mimowolna "obróbka' jakiej jestesmy w trakcie przebywania naszej drogi
> życiowej poddawani, jest swoistym sensem naszego trwania przez to mgnienie
> tutaj..ale takie ujecie sprawy może niezadawalać tych, którzy wolą coś
> bardziej uchwytnego niż eteryczności, które się nasuwają w odpowiedzi na to
> pytanie (odwieczne?)

Wiesz Majenko, ja mam wątpliwość już co do samego tego na ile jak wspomniałaś
obróbka jest MIMOWOLNA.
Coś mi w środeczku podpowiada, że choć to może nie jest zbyt miłe ani dla nas
samych wygodne to jednak to, czy w góre, czy w dół mimo wszelakich okoliczności
w głównej mierze zależy jednak od nas samych.
Bywa, że sami napraszamy się na wędrowanie wertepami i tak kierujemy naszym
ziemskim biegusianiem, że ono raz w góre, innym razem w dół.
Bywa też, że ostro dostajemy po łapkach i ...czy aby napewno właściwe wyciągamy
wnioski z tego dostawania, czy jednak częściej winien jest któsik,a nie my sami?
Ważniejszym mi się jednak zdaje już nie to kto winien i czy aby z pewnością
winien czy zasłużon, ale na ile to "obrabianie" nas uszlachetnia, a na ile
psowa bardziej niż się do tego - sami przed sobą - potrafimy przyznać.


> hmm..a co, jesli dołozymy do takich rozważań kwestie pt "życie po życiu" np...

mnie się tak myśli, że jeśli dołożymy, to - wbrew pozorom - chyba się
rozjaśni

[majenka3]

aniouek1 napisała:

> Wiesz Majenko, ja mam wątpliwość już co do samego tego na ile jak wspomniałaś
> obróbka jest MIMOWOLNA.
> Coś mi w środeczku podpowiada, że choć to może nie jest zbyt miłe ani dla nas
> samych wygodne to jednak to, czy w góre, czy w dół mimo wszelakich
okoliczności
>
> w głównej mierze zależy jednak od nas samych.
> Bywa, że sami napraszamy się na wędrowanie wertepami i tak kierujemy naszym
> ziemskim biegusianiem, że ono raz w góre, innym razem w dół.
> Bywa też, że ostro dostajemy po łapkach i ...czy aby napewno właściwe
wyciągamy
>
> wnioski z tego dostawania, czy jednak częściej winien jest któsik,a nie my
sami
> ?
> Ważniejszym mi się jednak zdaje już nie to kto winien i czy aby z pewnością
> winien czy zasłużon, ale na ile to "obrabianie" nas uszlachetnia, a na ile
> psowa bardziej niż się do tego - sami przed sobą - potrafimy przyznać.

W jakims stopniu..na pewno to, co zrobimy z kapitałem ,jaki dostajemy, z jakim
się rodzimy, zalezy od nas..w wielkiej mierze...Ale to jak dalece potrafimy
wyciągac wnioski z lekcji dawanych przez życie i rozwijać sie dzięki
temu..jest uwarunkowane tym bagażem wstępnym jaki w sobie mamy...tym "czymś"
czym nas natura obdarzyła...Czasem nie potrafię zrozumiec postepowania
ludzi..tego, jak godzą jakieś, wg mnie pdostawowe zasady z tym jak postepuja..a
te robiezności odczuć, akcji, reakcji i odbierania swiata i tego co dla kogo
jest czarne a co białe, zalezy od tego co mamy w sobie, jak "wyposażeni"
jesteśmy ? I tak...jednym dana jest umiejętnośc uczenia się i wybierania tych
lepszych dróg ..a inni wędrują wertepami i potykają sie i nabijają
sobie "siniaki" i obrywają..od życia...
I tak samo..obrabianie przez życie , nawet tego samego typu, tak jak napisałaś
Aniouku..jednych uszlachetni, a inni zamiast wziąć za dobrą monete te nauki
zyciowe...pomyśla sobie...tak można..ludzie na takie zachowania reaguja
dobrze...to wykorzystam to niecnie..dla własnych celów...
Jak na filozoficzne salonikowanie przystało..pogmatwałam zdaje się
troche..swoje mysli...w chwilach takich rozmyslań dobrze jest jednak miec
rozmówce od razu "zbijającego z tropu" albo sprowadzającego na właściwa
ścieżkę

co o tym sądzicie?

[aniouek1]

>Pogotowie towarzyskie - dla samotnych kobiet
>Autor: pogotowie.towarzyskie
>Data: 08.11.05, 11:23 + dodaj do ulubionych wątków
--------------------------------------------------------------------------------
>Czujesz się samotna,
>chcesz potańczyć,
>zjeść kolację,
>pójść do kina, kawiarni, na imprezę
>albo zwyczajnie pogadać,
>a nie masz z kim?
>To żaden problem. Oferujemy miłe, kulturalne i niezobowiązujące towarzystwo
>kogoś kto Cię zabawi i odprowadzi do domu.
>Zadzwoń: 512 691 374 (24h) lub napisz: [e-mail]
>Działamy na terenie Warszawy i Łodzi.
-------------------------------------------------------------------------------

Jakie jest Wasze zdanie na temat tego typu oferty?

[majenka3]

hmm..widziałam to i na innych forach otwartych..pomyslałam: przedsiębiorczość
ludzka nie zna granic..
W zależności od..stopnia podejrzliwości i swobody patrzenia na zycie..mozna
uznać, że o ile (podejrzliwość! firma jest solidna, to taka oferta może
stanowić rozwiązanie jakiegoś problemu życiowego, czy zapotrzebowania na miłe
spędzenie czasu na wytańczenie się np ???? Zdecydowanie uraziło mnie takie
nachalne zasypanie forów tym wątkiem...pracuje nad swoim luzem
życiowym ale wzorem w dziedzinie raczej byc nie moge

a mnie zrobiło się bardzo smutaskowo

[aniouek1]

Przedsiębiorczość - przedsiębiorczością.
Jakby nie było popytu nie byłoby podaży
No i ...właśnie ten popyt tak mnie zasmutaskował.
Ktoś powie - znak czasu, normalka, spoko-luz.
Tyle, że co to za czas w którym by zjeść kolację nie samemu trzeba sięgać do
portfela i to nie po to, żeby na jedzonko i popijanko ale by właśnie
towarzystwo sobie "kupić"?
Jaka to normalka w której taka...samotność, że aż staje się poletkiem uprawnym
dla przedsiębiorczości?
Spoko-luz?
No tak...niegdyś np. restauratorzy zatrudniali fordanserów w tzw. "lokalach
z klasą"
hmm... spoko-luz...

[mala20033]

Posadzilam dzis troche tulipanow i zroblo mi sie lzej na duchu..lekarstwo to
jest na dusze??

dla duszy...

[aniouek1]

tuli-Pan hmm...tak..o ile to jest TEN do którego należy dusza, albo...który
otula smutaskową duszę swoim urokiem tak...bezpiecznie...niczym nie raniąco,
tak po kwiatowemu O! i JUŻ!

[kendo]

zdziebko poczytalalm o ofercie,
jak szefowa rzekla,ze to za oplata trzeba towarzystwa szukac,
moze lepiej by bylo gdyby jakis klub samotnych zaznonsowali,
gdzie mozna by bylo sie spotkac przy kawce/herbatce i czerwonym.
nigdy nie zdobywalam towarzystwa za kase czy jakies inne przekupstwo,
choc pamietam,ze kolezanka desperacko to robila.

hmmm....i co Wy na to?

[aniouek1]

ALEKSANDER z Afrodyzji
"De anima"

fragment zaczerpnięty z "Historia Filozofii Starożytnej" tom IV, Giovanni Reale
Wyd. KUL, 1999, str. 629. w przekładzie Edwarda Iwo Zielińskiego

De anima, 90. 13-23

"Intelekt więc, który myśli to co inteligibilne [= intelekt boski], jest
nieśmiertelny; nie chodzi o intelekt, który jest podłożem, czyli o intelekt
materialny (ten bowiem ulega zniszczeniu, kiedy zniszczeniu ulega dusza, której
on jest władzą, a gdy on ulega zniszczeniu, ginie także jego sprawność,
zdolność i doskonałość), ale chodzi o intelekt, który staje się jak Intelekt
boski, kiedy myśli (intelekt bowiem staje się podobny do każdej z pomyślanych
rzeczy, kiedy o nich myśli, i czymkolwiek by była rzecz pomyślana, intelekt,
kiedy o niej myśli, do niej się upodabnia), i ten to intelekt jest Intelektem,
który przychodzi do nas z zewnštrz i jest niezniszczalny.
Z zewnątrz bowiem przychodzą także inne rzeczy, o których się myśli
[=intelligibilia, które wyabstrahowujemy z rzeczy zmysłowych], one jednak nie
są intelektem, a sttają się intelektem tylko wtedy, kiedy są myślane.
On natomiast przychodzi z zewnštrz właśnie jako intelekt. On jeden spośród
wszystkich rzeczy, o których się myśli, jest intelektem sam przez się,
niezależnie od tego, czy jest myślany.
I jest niezniszczalny, gdyż taka właśnie jest jego natura. "

[kendo]

musze jeszcze raz poczytac pare razy tekst,bom nic nie zrozumiala,
wydaje mi sie ,jak na razie wszystko"maslo maslane"

[majenka3]

Rzeczywiście...skomplikowane i misternie pogmatwane starożytnie słowa
na temat myśli, czyli tego, między cząstkami naszego jestestwa..co istnieje
dopóki my istniejemy i co po częsci w różnych formach chwytamy, formułujemy i
przekazujemy dalej..nastepnym zniszczalnym pokoleniom..wśród ktorych i te
myślane myśli wyabstrahowane z rzeczy zmysłowych pojawiają się i ich nowe
myślenia także...
Nie zagłębiłabym sie z własnej woli w ten tekst, tj chętnie wklikany przez
Ciebie Anuiouku przeczytałam i za szybko pewnie wyłowiłam to co we mnie
zadzwięczało..
hmm ale w przytoczonym tekscie jednak chyba chodziło głównie o to czym
intelekt jest. I te wyabstrahowane mysli to nie to...A ulotnośc pt intelekt to
to o czym myslimy na podstawie bodźców przychodzących z zewnątrz ??? -
zagubiona jestem Aniouku o odszukanie proszę

[kendo]

dobry wieczór
Autor: aniouek1
Data: 28.01.06, 21:14 + dodaj do ulubionych wątków

+ odpowiedz cytując + odpowiedz

--------------------------------------------------------------------------------
masz rację Kenduniu, że wciąż nam o sobie przypomina, że JEST a jednak....mimo
tego bezustannego przypominania, jakbyśmy się z nią wadzili, pamiętać nie
chcemy i ...żyjemy jak żyjemy...chyba...inaczej byśmy żyli pamiętając,
że ..."świeca" zgasnąć może dosłownie o każdej porze dnia i nocy każdej.

a Pan Seneka na to...

[aniouek1]

"Inaczej niż życie, śmierć nie może zostać człowiekowi odebrana i dlatego możemy
uważać ją za dar Boga."

Śmierć...napawa obawą bo...zdaje się niewiadomą, choć znana jest bardziej niż
to, co może wydarzyć się w ciągu sekundy życia naszego tu...
To..w obliczu śmierci...ujawniają się najpełniej właściwości i tajemnice
życia...a i nasze indywidualne tak siły, jak i słabości własne.

Intrygująca nieznajoma...nieuniknione spotkanie... Czy jest coś pewniejszego
dla człowieka niż to, że stanie się mu znajomą?

Od urodzenia mamy czas by się z nią zaprzyjaźniać, a jednak...obawiamy się
o niej rozmawiać, czytać, boimy się jej dotykać...boimy się by...jej o nas nie
przypomnieć, tak jakby...ona mogła o nas nie pamiętać...

Wiesz, że żyjesz w roku 2006, kiedy:

[aniouek1]

--------------------------------------------------------------------------------
1. Niechcacy wprowadzasz haslo do mikrofalowki.

2. Od lat nie ukladales pasjansa prawdziwymi kartami.

3. Masz 15 numerow telefonow do twojej czteroosobowej rodziny

4. Wysylasz maile do osoby przy sasiednim biurku

5. Nie utrzymujesz kontaktu z rodzina i znajomymi, ktorzy nie maja maila.

6. Po dlugim dniu pracy odbierasz telefon mowiac nazwe firmy.

7. Kiedy dzwonisz z domu wciskasz najpierw 9.

8. Od czterech lat siedzisz przy tym samym biurku, a pracujesz dla
trzeciej z kolei firmy.

10. Dowiadujesz sie z wiadomosci, ze zostales zwolniony z pracy.

11. Twoj szef nie umialby wykonywac twojej pracy.

12. Zatrzymujesz samochod pod blokiem i dzwonisz z komorki do domu, zeby ktos
zszedl i pomogl ci wypakowac zakupy.

13. Kazda reklama ma na dole adres www.

14.Wychodzac bez telefonu komorkowego, ktorego nie uzywales przez ostatnie 20
lub 30 (lub 60) lat, wpadasz w panike i wracasz po niego do domu.

15. Wstajesz rano i wchodzisz na Internet, zanim wypijesz kawe.

16. Odwracasz glowe na boki, zeby sie usmiechnac.

17. Czytasz to i sie zasmiewasz.

18. Nawet gorzej; wiesz juz dokladnie, komu to przeslesz.

19. Jestes zbyt zajety, zeby zauwazyc, ze nie bylo punktu 9.

20. Przesunales strone do gory, zeby sprawdzic, ze nie bylo punktu 9.


A teraz smiejesz sie z siebie?
--------------------------------------------------------------------------------
P.S.
mnie jakoś nie jest do śmiechu

[kendo]

a no wiem.....
latek znow przybedzie...o rany,gebunia sie starzeje tylko nie dusza...)
to chyba dobrze?

ot! i to jest filozofia!

[aniouek1]

wiadomosci.onet.pl/1389973,2678,kioskart.html

[kendo]

przeciez czlek obecnie tak zastresany gonitwa o lepsze jutro,ze nie mysli o
swym samopoczuciu i usmiechu dla siebie a co dopiero dal innych,

no,mnie czas goni....ide sie uczyc wyciszania-trenowanie qigong w polaczeniu z
yoga i medytacja.

[kendo]

wiem tylko,
ze kazdy ma swa dewize zyciowa,
jeden lubi towarzystwo inny przedklada spokoj i cisze.
inni lubia zwiedzac/wycieczkowac,inni "zakute" domatory)

Judasz - a to ciekawe - od Kendo z 07.04.06, 10:23

[aniouek1]

pozwole sobie zamiescic tu link,
ktory mycha zamiescila na innym forum,ciekawy.

wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,53600,3266009.html?as=1&ias=2

[aniouek1]

Artykuł pewno dla różnych ludzi z różnych powodów interesujący.
Kto wie, że więcej nie wie niż wie - przyjmie go odmiennie od kogoś kto sądzi że
więcej wie niźli nie wie.

Co rusz pojawiają się nowe hipotezy, oświadczenia odkrycia jak choćby to o Judaszu

Pytanie...czym jest to dla nas?
Moja odpowiedź: we mnie...nie wywracają duszy do góry nogami
A w Was?
Oczywiście tu, mnie...ani w ogóle ...nie musicie odpowiadać, choć...możecie
jeśli zechcecie. Wolna wola.

[aniouek1]

mysle,ze takie ciekawostki sa ciekawe,

w niektorych wypadkach zastanawiajace ale chyba nie zmienia to nic ,kazdy
przyjmuje wiadomisci na swoj sposob.

czym jest rozmawianie

[aniouek1]

i czy może być rozmawianie tam, gdzie słuchanie jest wyłącznie
jednostronne?

[kendo]

jak to mowia"grochem o sciane"(

rozmawianie to nader sama przyjemnosc,jezeli jest wspolny temat,
ale czasami bieg rozmowy zbacza ze sciezki i.........

[aniouek1]

Proooszę...porozmawiajcie ze mną na temat cmentarzy dla...zwierząt.
Ciekawa jestem Waszego zdania.
Przyznaję, że sama w sobie słyszę coś jakby...zgrzytnięcie kiedy mi się
przypomina tablica z psim wizerunkiem, imieniem i krzyżem.

Czy tylko ja tak mam, że coś "zgrzyta"?

[megxx]

Takie coś mnie przerasta, ale ja nigdy nie miałam psa. A symbole religijne?
Zapytam-czy zwierze tego sobie życzyło?

a ja miałam psa i to nawet nie jednego

[aniouek1]

i inne zwierzątka też.
Zawsze w domu i obejściu jakieś zwierzęta były no i są dalej tyle, że nie wciąż
te same bo ...normalną jest sprawą przemieszczanie.

Wychowana byłam w środowisku gdzie się mówiło, że człowiek umiera,
a zwierzę padło albo zdechło.

Pewnie, że smutno było i żal kiedy ulubiony czworonóg czy ptak znikał
z obejścia, ale zwierzętom trumien sie nie kupowało, nie urządzało się
pogrzebów, nie oznaczało się miejsc pogrzebania żadnymi tabliczkami, nie
zapalało się świeczek i oczywiście nie robiło się krzyży.

Niech kto myśli o mnie co chce ale ja - pod tym względem to jak filmowy Pawlak i
Kargul - Kto widział komediową trylogię to wie
o czym mówię

[marucha1]

Przyznaje Ci racje Aniouku....Bardzo lubie zwierzaki ale one maja
swoje miejsce w ludzkim swiecie.Nigdy bym zadnemu zwierzakowi
krzywdy nie zrobil ale tez nie lubie jak na przyklad zwierzaki laza
po stole czy zebraja o jedzenie w czasie obiadu.Trzeba zwierzaka
nakarmic (w Biblii napisane jest,ze nawet zanim samemu sie zje) ale
bez przesady.Pogrzebu tez bym nie robil zwierzeciu.Rozumiem
zal...rozumiem nawet lzy...ale nie rozumiem stawiania krzyzy na
miejscu gdzie sie zakopalo zwierze.Jakie by ono nie bylo kochane.

[kendo]

umarly nam dwa,pisze,ze umarly,bo samo slowo"zdechlo" brzmi dla mnie
jakos ostro,niestosowne by mowic tak o kochanym psiunie,nie mam
natomiast zachamowan powiedziec,ze chlopu zdechla np.krowa.

tu sa cmentarze tylko dla zwierzat domowych,tz.koty/psiuny/swinki
morskie,ludzie zapalaja swieczni na 1 listopada,pielegnuja
mogile,lub zawpza do kremacji z rzadaniem urny,lub kremacji
specyjalnej,tz.tylko swego zwierzaczka,to dla mnie naturalne,nie
widze w tym nic dziwnego,natomiast w TV z USA,widzialam pogrzb -
ceremonie pogrzbowa psiuny,to juz nawet dla mnie jest przesada.

[marucha1]

Kendo...Troche jestes w tym niekonsekwentna...Dla tego chlopa ta
krowa to moze wiecej niz pies.Moze daje mu mleko i zywi jego rodzine?
Wiec czemu mialaby byc gorsza od psa? A wybacz....cmentarze dla
zwierzat domowych i zapalanie swieczek 1 listopada dla najbardziej
kochanego zwierzatka nie miesci sie w moim widzeniu swiata.Ani tego
ani tego na drugim brzegu.Zwierzeta sa naszymi towarzyszami
zycia..Nalezy im sie od nas opieka i porzadne traktowanie.Krzywdy
nie wolno robic zadnemu zwierzeciu jesli nie zagraza
czlowiekowi.Jednak dla mnie czlowiek zawsze bedzie nadrzedny w
stosunku do zwierzecia.Nie mozna stawiac znaku rownosci miedy
czlowiekiem a zwierzakiem.
Mam nadzieje,ze nie gniewasz sie na mnie za te slowa ale takie jest
moje zdanie.

[kendo]

Marucho,
no widzisz,
wiec kazdy mysli inaczej,dla mnie moj psiun jest wszystkim,ale
chlopa krowka tez,tylko,ze on sam mowi,ze padlo mu zwierze,wiec ma
taki podzial,ja dla swego psiunka mam taki podzial okreslen ,
wcale sie nie gniewam za Twe slowa,
dla mnie rowniez czlowiek jest nadrzedny,ale nieraz wole towarzystwo
psiuny niz czlowieka o!.

[henryk245]

marucha1 09.03.08, 20:21 Odpowiedz
Kendo...Troche jestes w tym niekonsekwentna...Dla tego chlopa ta
krowa to moze wiecej niz pies.Moze daje mu mleko i zywi jego rodzine?
Wiec czemu mialaby byc gorsza od psa?

.. tak,dla Chlopa,dla trupojadow rowniez krowa/swinia wazniejsza jest
nie jako byt na naszej wspolnej planecie lecz jako wartos wymierma
pieniadzem/dutkiem .

wszyscy filozofowie twierdza ze wiare/religia jest ta sila ktora
formuje wszystkich narodow ich specyficza filozofie zycia - ja sie
od mojej bylej filozofi odciolem,-dla mnie kazde zycie ma te sama
wartosc; zycie mrowki jest rownie wazne zyciu slonia,zycie Psa jast
rowne zyciu czlowieka.

Marucha miales kiedys prawdziwego przyjaciela ? - porownaj jego
przyjazn do tej jaka obdarzal Cie twoj Pies.

Pzdr.

www.rzc.org/html/gallery/photo.shtml

www.fundacion-indra-devi.org/

[marucha1]

Ja nie tylko mialem prawdziwego przyjaciela.Mam nadal i to nie
jednego.Jednak nie porownalbym przyjazni zadnego z moich przyjaciol
do przywiazania psa.Z Twojej wypowiedzi wnioskuje,ze nalezysz do
ludzi ktorzy miesa nie jedza.Ja rowniez unikam na ile tylko
moge.Udaje mi sie to ostatnio ponad miesiac.Jednak mimo to uznalbym
zycie czlowieka za bardziej wartosciowe od zycia mrowki.Szanuje
Twoje poglady.Szanuje rowniez to,ze otwarcie o nich mowisz lecz
pozostane przy swoich.Mam nadzieje,ze nie spowoduje to u Ciebie
niecheci do mojej osoby.
Pozdrawiam Cie serdecznie

[henryk245]

marucha1 10.03.08, 12:20
Ja nie tylko mialem prawdziwego przyjaciela.Mam nadal i to nie
jednego

h245))) . no to jestes czlowiekiem szczesliwym
moi przyjaciele juz niezyja-wszyscy
o nowych przyjaciol trudno jezeli wymaga sie od nich
takiej przyjazni ktora sam ich obdarzyc chcialbym-
dziwak zemnie ? ,za wiele wymagam?

Marucha niejestem zezlony na Ciebie,ale ostatnio widzialem w TVP
reportarz o pewnej parze ktora prowadzac przytolek usmiercala
pieski siekiera by smalec na sprzedaz z nich wytopic - okropne !

osobiscie od wielu lat jestem b.aktywnym czlonkiem Tow.Przyjaciol
Zwierzat [ www.djurensratt.se ]
i kazde niehumanitarne obchodzenie z zwierzetami dziala na mnie jak
muleta na byka,niebierz tego do siebie , jak tak ogolnie ...

pokaz ten link Twoim przyjaciolom , moze zechca pomoc ;

www.charity-gifts.org/the-aspinall-foundation-adopt-an-animal.php

Pozdrawiam
Henryk

[marucha1]

Zycze Ci z calego serca abys takich znalazl.Moze nawet masz nie
wiedzac o tym? I tak bywa.
Masz racje....Trudno o prawdziwych przyjaciol.Ja jakos mam
szczescie,ze o kilku przynajmniej osobach moge tak powiedziec.Moi
przyjaciele wiedza chyba,ze daje wszystko....nie wymagajac nic w
zamian....To nie handel wymienny.jednak jesli na kims sie zawiode
to....niestety...Juz nigdy nie jest tak jak bylo.To nawet nie jest
zemsta.To raczej smutek po utraconej przyjazni ktora nie moze byc
jednostronna.Jest mi wtedy bardzo smutno.
A to co napisales o tych pieskach.....okropne....masz racje.
Czlowiek jest jedyna istota chyba ktora zabija dla checi
zysku.Zwierze jesli zabija to z glodu lub obrony wlasnego zycia.Taka
ma po prostu nature.Zwierzaczki nie maja wolnej woli i nie moga byc
litosciwe,wredne,milosierne,czy zachlanne jak czlowiek.To sa cechy
ktore moze miec czlowiek.Na swiecie istnieje dobro ale i istnieje
zlo.Nasza-ludzi sprawa jest aby dobro zwyciezylo zlo.Po to jest nam
dana wolna wola.Takie powinno byc ludzkie dzialanie na ziemi.
Zlem dla mnie jet rowniez znecanie sie nad zwierzetami.To czyn
niegodny czlowieka.Niestety tylko czlowiek jest do tego zdolny.

Pozdrawiam serdecznie
Marucha1

Kendo...jestem ciekawa...

[aniouek1]

czym dla Ciebie jest dzień 1 listopada?

[kendo]

czy myslisz,ze latam na mogily i pale swieczki moim
psiunkom??,nie,nie,nie robie tego,bo jestem polka,
dzien 1 listopad to dzien smutny dla mnie/dzien
zadumy/rozmyslania/pojscie na cmentrz ludzkich mogil i zapalic
swiatelko ,

[aniouek1]

no to znaczy się, że maMY tak samo.

Tu w Polsce, jeszcze nie widziałam takiego zwierzęcego cmentarza,
ale przyznać muszę, że skojarzenie znicza ze zwierzęciem w dzień Wszystkich
świętych ...dla mnie to ...po prostu zgrzyta czymś ...czego nazwać nie potrafię
ale...czuję jak w duszę kłuje kolec.

Mam nadzieję, że mnie rozumiesz

Panie i Panowie mili...

[aniouek1]

..widzi mi się, że Panowie w pewnym stopniu się zderzyli poglądami przy czym
główna siła „uderzenia” bierze się z…nieporozumienia.

Henryk skoncentrował się na WAŻNOŚCI – a może wręcz – RÓWNOWAŻNOŚCI – świata
ludzi i zwierząt,

forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=11087&w=4955955&a=76780716

kiedy tym czasem Marucha – na uświęcających obrzędach ludzi wobec zwierząti
wprowadzanie w tą relację symboli religijnych takich jak krzyż, czy zapalony na
mogile znicz:

forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=11087&w=4955955&a=76766340
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=11087&w=4955955&a=76768329

Jeśli o mnie chodzi to ja rozumiem ze dla kogoś zwierze ważne jak człowiek, a
może nawet – w określonych okolicznościach – zwierzę od człowieka ważniejsze być
może.

Coś innego mnie drażni znacznie bardziej - wręcz ...kłująco,
a mianowicie - przenoszenie obrzędów właściwych np. religii chrześcijańskiej i
symboli właściwych tej religii ze świata ludzi
w krąg zwierzęcy.

Czymże jest krzyż dla psa, kota, kanarka, świnki morskiej czy szczura?

Kendo napisała, że w dzień 1 listopad na cmentarzu zwierzęcym ludzie zapalają
znicze, a to dzień Wszystkich Świętych......nie znam żadnego psa który zostałby
uznany za świętego w wymiarze katolickim.

forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=11087&w=4955955&a=76767476

To jest kwestia norm i zasad. Są takie które ludzie stanowią dla zwierzyńców i
nie przenosi się ich do ludzkich osiedli mieszkaniowych, zaś religia – stawia
człowiekowi określone wymagania, których wypełnianie z pewnością zwierzęciu
dostępne nie są.

[rzulw]

aniouek1 napisała:

> Proooszę...porozmawiajcie ze mną na temat cmentarzy dla...zwierząt.
> Ciekawa jestem Waszego zdania.
> Przyznaję, że sama w sobie słyszę coś jakby...zgrzytnięcie kiedy mi się
> przypomina tablica z psim wizerunkiem, imieniem i krzyżem.
>
> Czy tylko ja tak mam, że coś "zgrzyta"?

Pies jest istotą bożą niewątpliwie, ale oznaczanie jego nagrobka chrześcijańskim
symbolem krzyża - raczej bez sensu. Pies na bank nie wierzył w Boga, ani w
zmartwychwstanie, nie był członkiem żadnej religii, nawet jeśli jego właściciel
uważał inaczej.
A jak ktoś chce, to czemu nie nagrobek? - przecież to jest forma zaznaczenia
miejsca pochówku i absolutnie nie jest to zarezerwowana forma dla chrześcijan,
czy wyznawców jakiejkolwiek innej religii.

[rzulw]

> A jak ktoś chce, to czemu nie nagrobek? - przecież to jest forma zaznaczenia
> miejsca pochówku i absolutnie nie jest to zarezerwowana forma dla chrześcijan,
> czy wyznawców jakiejkolwiek innej religii.
>
zapomniałem dodać, że jak pokazuje życie, również nie jest zarezerwowany tylko
dla ludzi.

różnijmy się między sobą pięknie i mądrze

[aniouek1]

Możemy różnić się między sobą poglądami na różne sprawy, możemy być wyznawcami
różnych religii i utożsamiać się z rozmaitymi światopoglądami.
Katolika boży przywilej dla człowieka w postaci wolnej woli – zobowiązuje do
szanowania WOLNEGO WYBORU także i w tej kwestii drugiego człowieka, bo grzeszy
wobec Boga i Człowieka ten, który gwałt na wolnej Jego woli czyni.

Jednakże i tu istnieje porządek tzw. prawa naturalnego który wynika z
instynktownej obrony życia i kiedy życiu jednego człowieka zagraża drugi
człowiek to prawem jest uświęconym tego życia bronić nie zaś biernie poddawać
się gwałtowi.

Są ludzie dla których krowa jest święta – bo żywicielka
(w literaturze mnóstwo jest takich przykładów), dla kogoś innego – żywicielem
jest koń i to nie poprzez to ze konia się zjada, ale, że ten koń pomaga pracować
na to, aby człowieka stać było na powszedni chleb.
Są ludzie, którzy zjadają psy i niczego w kulturze gdzie to się dzieje nikt
nagannego w tym nie dostrzega. Tam pies – jest takim samym dobrym jedzeniem jak
gdzie indziej …np. ryba.

Może się to nam podobać równie dobrze, jak i nie podobać.

Świat jest bogaty rozmaitością kulturową - obyczajową, religijną itd. itp.

Ktoś może zerwać z wiarą swoich ojców, może zerwać z tradycją
w której się wychowywał, może przejąć inne wzorce życia i inne reguły uznawać za
słuszne niźli te, których w dzieciństwie się uczył.

Na ile dzieje się to świadomie – świadczy m.in. to, na ile jest to działanie
konsekwentne, a na ile wybiórcze.

Z obserwacji codzienności wnioskuję, że ta wybiórczość jest niestety bardziej
powszechna niźli konsekwencja.

Nie mogę się wypowiadać na temat innych religii niźli katolicka, ponieważ nie
mam możliwości obserwacji ludzi, którzy nie mówią
o sobie, że są katolikami czy ateistami.
Po prostu żyję w takim środowisku w którym funkcjonują tylko tacy ludzie, którzy
albo uważają się za katolików albo za ateistów i tylko takich ludzi mam
możliwość w mojej codzienności obserwować.

Zapewniam, że jestem najdalej od próby oceniania jednych czy też drugich ale
owszem – moje obserwacje pozwalają mi stwierdzać zarówno wśród jednych jak i
drugich mnóstwo niekonsekwencji polegającej na wybiórczości zasad: te, które
odpowiadają – to chętnie; te które ciążą choć troszku – to już mniej chętnie.

Znam człowieka, który mówi o sobie, że jest ateistą i który mówi, że chodzi do
kościoła w każdą niedziele, bo …pośpiewać lubi. Widuję Go także na cmentarzu jak
zapala znicz i to nie tylko we Wszystkich Świętych czy Święto Zmarłych. Widzę Go
także jak w Wielką Sobotę
z koszem jadła przychodzi do kościoła aby „tradycji stało się zadość”.
Ale znam także ludzi, którzy mówią o sobie ze są katolikami i…łamią zasady z
łatwością sami przed sobą się z tego rozgrzeszając twierdząc np. „świat się
zmienił od czasów narodzenia Jezusa to i prawa muszą się zmienić.”

Nie jestem przeciw rozwojowi, nie jestem przeciwko postępowi, ale uważam, że np.
religia jest sferą, której rewolucje szkodzą, wypaczając prawa, folgując obowiązkom.

Bardzo chciałabym móc z Wami także i na ten temat porozmawiać,
i to tak...na poważne a nie "po łebkach".

Zapraszam serduszkowo

P.S.
bardzo proszę bez obrażania się na odmienności różnicujące nas między sobą

[henryk245]

aniouek1 10.03.08, 14:15
Znam człowieka, który mówi o sobie, że jest ateistą i który mówi, że
chodzi do
kościoła w każdą niedziele, bo …pośpiewać lubi. Widuję Go także na
cmenta
rzu jak
zapala znicz i to nie tylko we Wszystkich Świętych czy Święto
Zmarłych. Widzę Go
także jak w Wielką Sobotę z koszem jadła przychodzi do kościoła
aby „tradycji stało się zadość̶

rozumiem go dobrze,takim tradycjonalista ja tez jestem,do kosciola
niechodze bo wystapilem,ale na grobach moich bliskich znicz zapalam
w rocznice ich smierci,w dniu moich urodzin-niemoga byc umnie wiec
ide do nich,rowniez bez okazji jezeli w poblizu cmentarza jestem.

za kazdym razem gdy jade do sklepu przejezdzam kolo cmentarza
zwierzat-
dzisiaj rowniez,zawsze na ktoryms grobie pali sie znicz-ludzie sa
wdzeczni swoim zwierzatkom za to szczescie ktore im dali gdy zyli-
ja ich rozumiem,moje dwa ostatnie pieski po kremacji rozsypalem w
morzu,zaloga lodzi Pogotowia Morskiego (Sjöräddnings Sällskapet) w
chwili wysypywania prochow wstala z swych foteli - zachowywali sie
identycznie jak przy wysypywaniu prochow ludzkich,taki jest standart
u nas.

Pzdr.

oświeć mnie jeśli możesz...

[aniouek1]

dlaczego ludzie niewierzący zapalają znicze?

Czym dla Ciebie jest płomień świecy na cmentarzu?

Wiesz...ja chyba także bym wstała by oddać szacunek cierpiącemu Człowiekowi.
Gdybym była w składzie załogi Morskiego Pogotowia to zrobiłabym to,
ale... przez szacunek dla Twojego smutku.

Proszę - nie miej mi tego za złe.

[henryk245]

aniouek1 10.03.08, 17:32
dlaczego ludzie niewierzący zapalają znicze?
Czym dla Ciebie jest płomień świecy na cmentarzu?

widze Aunioutku ze wszystkich do tej samej wpolnej ...
jezeli nie Katolik to pewnikiem niewierzacy

znicz na grobie jest symbolem pamieci tego co juz niema
wsrod zywych .

aniouek1 napisała:

Wiesz...ja chyba także bym wstała by oddać szacunek cierpiącemu
Człowiekowi.
Gdybym była w składzie załogi Morskiego Pogotowia to zrobiłabym to,
ale... przez szacunek dla Twojego smutku.

a czymze innym jest uczestnictwo w smutku rodziny zmarlego ?
identyczny bol ...
bywa ze rodzina/czlowiek mniej znaczy dla zalobnika po utracie
swojego czworonoga niz po smierci wrednego czlonka rodziny/czlowieka

na zalobe i pamiec po sobie trzeba sobie zasluzyc

Nie mam Ci nic za zle,to przeciez tylko wymiana mysli/pogladow

dobrze ze niejestesmy jak Chinczycy za czasow przewodniczacego Mao

Pzdr.

[aniouek1]

henryk245 napisał:
> widze Aunioutku ze wszystkich do tej samej wpolnej ...
> jezeli nie Katolik to pewnikiem niewierzacy

ZLE widzisz Henryku. To nie w tym rzecz. Ja zdaję sobie sprawę
z mnogości różnych światopoglądów i religii także i szanuje ich wyznawców -
zapewniam Cię - tyle, że pod warunkiem, że są konsekwentni.
Ze swoje określenie w wierze mają zbudowane na mocnym fundamencie,
że żyją PRAWEM refleksyjnie, że istotna jest dla Nich ISTOTA, a nie tylko - czy
głównie - "to co widać", bo jeśli tak nie jest to znaczy, że cały ten
deklarowany światopogląd jest niczym trwalszym niż skorupka jajka, z której
pożytek niewielki gdy wypłynie środek.

Przyznaję, że trudno mi znaleźć w sobie zrozumienie dla postaw ludzi, którzy
przyjmują pozę niby to wielce wysublimowaną, kiedy faktycznie są podskubaczami,
co to podskubią z jednego kościoła "święconkę",
z drugiego "świecowanie", z innego "wieniec adwentowy" - nie bacząc na znaczenie
i rolę symboliki. Ot...podoba się bo kolorowe, błyszczące, pachnące - i to za
całe uzasadnienie dla pomieszania wybiórczości starcza.
Znam takich ludzi. Im - starcza.

Mnie ...bywa, że boli, kiedy widzę, że ktoś sięga do świętych mi symboli niczym
po lalkę Barbie, czy kwartę nalewki wiśniowej - bo ładne, bo
smaczne...nieroztropnie, nierozważnie...ot...liże skorupkę święconego jajka.

A kiedy widzę, że ktoś - kto daje się poznać np. dzięki mediom jako
...delikatnie mówiąc - kto zapomniał o Bogu i pamiętać o Nim nie bardzo ma chęć
- a równocześnie potrafi sięgnąć po krzyż Chrystusowy by nim załatwiać brudne
ludzkie sprawy... to nie uspokajaj mnie mówiąc mi, że krzyż to dwa kawałki
drewna połączone razem i ...nic ponadto.

Pisząc o "niewierzącym" - myślałam konkretnie o człowieku (o którym tu
opowiadałam), który sam się w taki sposób określa a równocześnie niezbędne Mu
są - przepraszam za określenie - "rekwizyty" katolicyzmu, czy namiastka CAłOŚCI
jaką jest udział w ceremoniach religijnych bez sięgania do ich ISTOTY:
"pomacham palmą" - bo to ładne i kolorowe
"pójdę do kościoła z koszyczkiem jedzenia" - bo to ładna tradycja
"ozdobię pole krzyżykami" - bo to rozwesela ziemię jak wstążeczkami wiatr wywija
"pójdę do kościoła" - bo pośpiewać lubię
"zapalę znicz na mogile" bo to symbol pamięci...

Napisałeś:
> znicz na grobie jest symbolem pamieci tego co juz niema
> wsrod zywych .

Jeśli tak to widzisz, to ...po co ten... cmentarz?

Pamięć nie zależy od symboli czy zapalonego znicza.


Napisałeś:
> a czymze innym jest uczestnictwo w smutku rodziny zmarlego ?
> identyczny bol ...
> bywa ze rodzina/czlowiek mniej znaczy dla zalobnika po utracie
> swojego czworonoga niz po smierci wrednego czlonka
> rodziny/czlowieka
>
> na zalobe i pamiec po sobie trzeba sobie zasluzyc

Mnie inaczej uczono.
Ta sfera życia jest poza prawami jarmarku, gdzie coś za coś się należy, wszystko
kwestią ceny - a może też - handlarskiego talentu.

"Nie sądźcie - nie będziecie sądzeni", a stawianie się przez Bogiem jako sędzia
umarłych ...to...nie mieści się w PRAWIE które ja wyznaję.

Więcej nie wiem niźli wiem - także o duszy człowieka i motywach które kierowały
Nim za życia.
Moje PRAWO - przebaczyć wszelkie zło doznane i o to samo prosić drugiego człowieka.
Szczęśliwy w tej godzinie ten, który odchodzi, bo z Niego można jeszcze przewiny
zdjąć wybaczeniem, ale to co zabrał od nas w swoją dalszą drogę...pozostaje już
poza ziemskim formatu wymiarem.

Czy kiedy odchodzi to płaczemy nad Nim?
Myśli mi się raczej, że to raczej nasz egoizm płacze, że zostaliśmy
z pustymi ramionami kiedy kochana istota odchodzi.

Być może...nie uwierzysz mi, ale...można rozmawiać z duchami i można się z nimi
w blasku świecy spotkać...

Symbolika świecy ma dwa wymiary. Sama świeca jest znakiem doczesnego życia, a
jej płomień znakiem wiary

[henryk245]

aniouek1 11.03.08, 16:10
pójdę do kościoła" - bo pośpiewać lubię
"zapalę znicz na mogile" bo to symbol pamięci...

h245) i tak wlasnie jest,tradycja ...
widzialem w Pl telewizji reportarz z Podhala
gdy w Wielkanoc male Juhasiki kijami kukle
z napisem JUDE palami obijaja ( dziwili sie moi szwedzcy
znajomi,ze od dziecinstwa antysemityzm dzieciom sie inplantuje)
zapominajac ze Jesus byl Zydem-obijaja wiec Jesusa rowniez (?).

a.1)
Jeśli tak to widzisz, to ...po co ten... cmentarz?
Pamięć nie zależy od symboli czy zapalonego znicza.

h245) no wlasnie,po co cmentarz ? Polonusi ktorzy niemoga w Dzien
Pamieci (1-XI) byc na grobach swych ojcow placa firmom za doglad
grobow swych bliskich,otrzymuja foto z grobu via mail-zapalaja
swieczke przed zdjeciem grobu,to ich sposob odwiedzin miejsca
ostatniego spoczynku swych ojcow.

ciekawostka:
ok.65% szwedow i immigrantow europejskich zyczy sobie kremacji i
uziemienia w tzw. "Minnes Lund" (Gaj Pamieci) w takim "lund´zie"
jest jedno miejsce gdzie wszyscy moga zapalic swieczke,-niekoniecznie
na tym "lund´zie" ich bliscy spoczywac musza-moze byc w innej czesci
kraju.
duza czesc po kremacji chce byc zozsypana w gorach,w lesie lub
wysypana do morza,szwedz to morski narod,ja juz oplacilem moj
przyszly pogrzeb;kremacja i morze w tym samym miejscu gdzie prochy
moich pieskow wysypalem,poniewaz ZEN Buddysci niemaja kleru wiec
obrzadek cywilny.

a1)
Symbolika świecy ma dwa wymiary. Sama świeca jest znakiem doczesnego
życia, a ej płomień znakiem wiary

[marucha1]

Bardzo chetnie Aniouku wlacze sie do tej interesujacej dyskusji.Ale
muuuusze popakowac .....sloiczki.I tak to filozofia przegrala z
proza zycia (przynajmnniej na chwilke).Obiecuje,ze wroce jak
tylko bede wolny.

[megxx]

Czytam o tej okrasie tradycyjnej naszej wiary i tak mnie czasem kusi....ale moze to nie jest zła pokusa: zobaczyc ile we mnie wiary bez tych ozdob.
Po czesci sama sobie to funduje mocno zastanawiajac sie, czy cos chce wyrazic, czy zaspokoic potrzebe kontynuacji, czy tylko uwodzi mnie chwyt marketingowy.
Gdy widzę ustrojone groby..az czasem mnie sciska...
Gdy tlum biegnie z palmami....patrzac ktora ladniejsza...
Gdy dodajemy nowe oltarze...
Zastanawiam sie, o co chodzi-czy my musimy znaczyc wszystko Bozym symbolem żeby dotarlo do nas, ze On jest wszedzie?

[henryk245]

www.racjonalista.pl/kk.php/d,8/q,Religie.i.sekty


www.racjonalista.pl/kk.php/d,10/q,Kosciol.i.Katolicyzm