chiński czy japoński

[piotrlesnikowski]

Witam
Mam do wyboru naukę chińskiego lub japońskiego. Który wybrać? Który z nich
jest łatwiejszy? Który może byc bardziej przydatny w przyszłosci?

[alith]

na poczatku chcialam uczyc sie japonskiego i zamierzalam nnawet isc na
japonistyke, ale mi przeszlo teraz ucze sie chinskiego i wcale tego nie zaluje.
osobiscie polecam chinski ;)

[mickey13]

Wiesz...mi sie wydaje, ze trudno komus co polecac: pytanie moze tez byc tego
typu: rosyjski czy ukrainski;))
Zalezy w jakim celu chcesz sie uczyc...Jesli chcesz porozmawiac z wieksza grupa
ludzi ;)) to polecam chinski;)) (sama ucze sie chinskiego) a jesli to ma byc
tylko cos w stylu "szpanu" czy pochwalenia sie przed znajomymi to...juz zalezy
od Ciebie:))
A tak na powaznie, to z tego co slyszalam to japonski jest trudniejszy ze
wzgledu na gramatyke, co do nauki znakow to chyba podobna trudnosc:)) (no chyba
ze sie myle), w chinskim sa tony...
Trudno jest komus cos doradzac nie znajac jego potrzeb;) Ja jestem
zafascynowana Chinami i chinskim, wiec, logicznie rzecz biorac, polece
chinski;))
Powodzenia!!

[karolsnp]

witam!
mickey13 mam prosbe , mozesz sie do mnie odezwac na maila ? [e-mail]
chodzi wlasnie o jezyk chinski ,od dluzszego czasu sprobowac chociasz nauczyc
sie chinskiego. problem jest taki ze nie wiem gdzie moge sie o nauczyc, badz z
kad wziasc materialy. z gory wielkie dzieki :)
pozdrawiam

do karolsnp

[mickey13]

Email wyslalam juz kilka dni temu....i cisza..

[basia641]

Mnie osobiście wydaje się , że japoński jest latwiejszy w wymowie. Spędziłam w
Japoni pół roku i trochę się go nauczylam. Teraz jestem w Chinach i za nic nie
mogę poprawnie niczego wymówić. W kieszeniach mam pełno kartek z nazwami,np
adresu zamieszkania, sklepów i pokazuję, bo jak powiem to i tak nikt mnie nie
zrozumie. Poza tym japoński jest przyjemniejszy dla ucha . Nie mniej jednak ,w
obecnej chwili, kiedy to Chiny otwierają się przed światem znajomość chińskiego
zapewne będzie mile widziana.

[monikorin]

Jestem studentką i japonistyki i sinologii. Japońskiego uczę się od lat 7, a
chińskiego od niemal 4. Polecam oba języki, ale jeżeli już trzeba się
zdecydowac to powiem tak:

a) japoński - skąplikowana i bardzo rozbudowana gramatyka, ale za to jak ktoś
lubi systematyczność i pożądek to jest w domu - tu na wszystko jest tylko jedna
zasada i jedna odpowiedź, choc tysiąc skrajnie podobnych możliwości ale to już
na wyższym poziomie, kiedy okazuje się, że np. "w czasie gdy..." można
powiedzieć na średnio 15 sposobów zależnie od tego co się w tym czasie działo
hehehehe. I to nie jest żart. Jednak japoński faktycznie jest przyjemniejszy
dla ucha - jest spokojniejszy mimo wszystko, choć jak mówiłam, jako język
aglutynacyjny, nie jest najprostszy, ani najjaśniejszy. Podobnie znaki - są
bardziej skąplikowane od chińskich, bo nie są aż tak uproszczone - sporo znaków
japońskich zachowało formę taką, jaka w chińskich możemy oglądać tylko w
przypadku języka klasycznego, ale niektóre także uproszczono więc nie ma się
czego bać. Dalej: j.jap ma strukturę zdania SOV (polski ma SVO), co często jest
przeskzodą dla opornych umysłów. Co to oznacza? Że czasownik jest na końcu
zdania, co jednocześnie sprawia, że najważniejsza część "informacji" wraz z
wieloma wykładnikami gramatycznymi ląduje na końcu. Czasem więc trzeba
wysłuchać tasiemcowego zdania aż po ostatnie słowo, żeby się przekonać np: czy
to mówi ktoś o sobie, czy o kimś innym, czyo przeszłości czy o przeszłości, czy
to zasłyszał, czy sam wie itp. To utrudnia tłumaczenia symultaniczne np.

b)chiński - tony, czyli zmora obcokrajowców. Połowa sinologów tego świata nie
ma ich dobrze opanowanych, czy choćby w połowie. Czy to jednak przeszkoda w
komunikacji? Nie. Największą przeszkodą jest częsta ignorancja na zasady
wymowy/fonetyki języka chińskiego takie jak przydech po literkach "k","ch","t"
itd., czy wiele innych błedów. Chińczyk zrozumie 95% tego co mówimy bez tonów,
ale jak olejemy zasady wymowy głosek to klapa. A to jest akurat łatwe, tylko
trzeba chcieć. Gramatyka- język chiń jest jezykiem pozycyjnym więc w sumie
wszystko zależy od pozycji słowa/znaku w zdaniu - duże ułatwienie. Jednak muszę
przyznać, że spora "dowolność" w dobieraniu form gramatycznych do wyrażenia
czegoś, o ile na początku jest błogosławieństwem, to potem zaczyna byc zmorą
(np. zapytaj 10 Chińczyków jak coś pwoiedzieć a dostaniesz 10 różnych
odpowiedzi).

Czego się uczyć? Tego do czego czuje się pasję lub materialną choćby potrzebę,
bo to nie są mimiwszystko nasze indoeuropejskie języki jak niemiecki czy
nagielski. I o tym trzeba pamiętać.

[h.anna.mysliborz]

więcej o takich dylematach na stronie: to-nie-do-konca-recenzje.eu