niepłodność - pomoc

[Gość: Ewa]

Okazuje sie ze w calej Europie tylko w Polsce placi sie za zaplodnienie invitro. Moim zdaniem takie zabiegi powinny byc dofinansowywane przez kasy chorych.
Pisze o tym dlatego ze od trzech lat nie moge zajsc w ciaze - invitro jest ostatnia deska ratunku. Jak na ironie losu pracuje w Domu Malego Dziecka i bardzo, bardzo kocham dzieci. Niestac mnie na kredyt - nasza zarobki razem z mezem wynosza 1200 zl.Jak mam sie pogodzic z takim losem?

[Gość: M]

Ewo czy nie myślałaś nigdy o adopcji. Czy potrafisz pogodzić się z tą całą batalią badań przed takim zabiegiem, wytrysku na rządanie i innych koniecznych i dla mnie upokarzających konieczności przy metodzie invitro? Ja też nie mogę, jak na razie mieć dzieci, ale wiem że jeżeli już będę wybierać to wybiorę adopcję. Boję się tak dużej ingerencji w człowieka - w moje dziecko. pozdrawiam.

[Gość: miki]

zgadzam sie z M. , gdybym miała wybierac wybrałabym adopcje ( zresztą juz o niej mysle mimo iz jestem zdrową kobietą ).

[Gość: M]

nie potrafię sobie w ogóle wyobrazić, żeby ktoś miał robić takie eksperymenty na moim ciele i przyszłego dziecka. osobiście uważam, że jeśli już nie mogę mieć dzieci swoich, to znaczy że powinnam (jeśli już tak bardzo chcę je mieć) dać szansę jakiemuś maluszkowi, które do tej pory nie miało zbyt wiele szczęścia w tym cholernym życiu.

[Gość: kasia]

ja bym probowala chociaz raz....
zawsze to wlasne...

[Gość: Ewa]

Mysle dokladnie tak samo i zrobie wszystko zeby tak sie stalo. Bardzo prosze trzymaj za mnie kciuki moze wtedy invitro nie bedzie potrzebne, z pozdrowieniami Ewa

[Gość: DONA]

Gość portalu: Ewa napisał(a):

> Mysle dokladnie tak samo i zrobie wszystko zeby tak sie stalo. Bardzo prosze tr
> zymaj za mnie kciuki moze wtedy invitro nie bedzie potrzebne, z pozdrowieniami
> Ewa
Wiem o czym mowicie

[Gość: Ewa]

Myslalam i o adopcji ale jak wiesz pracuje w Domu Malego Dziecka i oprocz dzieci mam tez kontakt z ich rodzicami nie sa oni niestety zachecajaca wizja mojego dziecka. Mam w swojej grupie wielu ulubiencow, no moze raczej ulubienic kocham te dzieci ale niewyobrazam sobie tego abym mogla je adoptowac.Chce miec wlasne dziecko moze to zle zabrzmi ale tak po prostu jest.
Serdeczne pozdrowienia - Ewa

[Gość: DONA]

O Jejku wiem o czym mowicie

[Gość: zuzia]

a ile kosztuje invitro ?

[Gość: Ninka]

Popieram adopcje, duzo dzieci jest potrzebujacych ciepla rodzinnego, milosci-domu.
jednakze sa osoby, ktore by chcialy miec dzieci wlasne. mozliwosc invitro. Uciazliwe, niezawsze skuteczne, cholernie drogie jak na polskie zarobki. jedna proba okolo 1200zl., z tego co mi wiadomo.
Znam jednak ludzi, ktorzy nie mogli miec dzieci wg medycyny, a je maja bez zaplodnienia invitro.

[Gość: Ewa]

z tego co sie dowiadywalam wszystko zalezy od wieku czyli im starsza kobieta tym wiecej musi zaplacic za swoje szczescie. w moim przypadku jest to ok 10000zl wchodza w to koszty lekow stymulujacych, szereg badan no i oczywiscie zaplodnienie. Za zadne skarby nie zamierzam jednak z tego zrezygnowac. Chce miec wlasne dziecko - mysle ze to rozumiesz.
z pozdrowieniami Ewa.

[Gość: Hathor]

Ewa, rozumiem Cie doskonale - sama nie moge zajsc w ciaze (z powodu zbyt slabego nasienia meza). Przeszlismy w zeszlym roku 2 proby in vitro- nieudane niestety. Po drugiej zalamalam sie. Przez ponad pol roku plakalam z powodu bezsilnosci. In vitro to nie tylko wydatek pieniezny. To ogromna nadzieja na nowe zycie i jednoczesnie gwalt na organizmie kobiecym i meskim. Jednak ani przez chwile nie pomyslam ze moglabym przestac probowac. Nawet w chwilach najwiekszej rozpaczy, gdy po transferze 3 zarodkow zaden sie nie przyjal i czulam jakby ktos umarl. Teraz psychicznie wychodze na prosta i bede probowac jeszcze raz, az do skutku.

[Gość: ala]

Doskonale Ciebie rozumiem. My z mężem również staramy się o dziecko bardzo
długo. Właśnie teraz jestem w trakcie badań do zabiegu in vitro. I nie
pieniądze tutaj są najważniejsze mimo że ich na ulicy nie znajduję ale ta
istotka którą mam nadzieję kiedyś przytulić. Jeśli możesz odezwij się i powiedz
gdzie przeprowadzałaś poprzednie próby Pozdrawiam i życzę powodzenia ALA

[Gość: Iwona]

Ja już raz próbowałam in-vitro. Nic z tego nie wyszło. Byłam załamana.
Mimo iż in-vitro wywołuje burzę na organizmie i niesie za sobą wiele ujemnych
skutków, to dałabym się "pokroić i posolić" na żywca, byleby z tego było
dziecko. Na jesień będę próbować znów in-vitro, z tym, że nie wiem, czy
przeżyję porażkę, jeżeli się nie uda.
Co do adopcji-to straszna odpowiedzialność i nie wiem, czy bym mogła się
zdecydować. Dzieci adoptowane też mają swoją osobowość, której nie znamy, więc
nigdy nie wiadomo, co, mimo największych starań wyrośnie z takiego dziecka, a
nigdy bym nie chciała żałować swojej decyzji.
SWOJE, TO JEDNAK SWOJE.

[Gość: Hathor]

Iwona, zostan w kontakcie - Juz od dawna mysle o tym aby nas, jeszcze nie
matki - testujace na swoim ciele in- vitro, zgromadzic, abysmy sie mogly
nawzajem wspierac. "Normalni" nas nie moga zrozumiec, bo przeciez poczęcie
dziecka wydaje się byc najłatwiejszą rzeczą na świecie. A przeciez jest nas
prawie 200,000 - co siodme małżeństwo w Polsce.

Chcialabym aby wszystkie kobiety, ktore decyduja sie na in- vitro zdawaly sobie
sprawe z psychicznych konsekwencji kazdej proby -z nadzieji jaką niesie i
poźniejszych rozczarowan.O "dramacie" i sprzecznościach jakie pojawiają w
sercu sie po transferze zarodkow do macicy, nikt mi nie mowil. Bede probowac w
kwietniu po raz 3. Czy ktos zna recepte jak to przezyc ????

[Gość: mama]

Dziewczyny! Ja też nie chciałam wierzyć, że in - vitro
uda się w moim przypadku. Za pierwszym razem stał się
cud! urodziłam zdrową śliczną córeczkę. To prawda, że
to bardzo dużo kosztuje - nie tylko pieniędzy, ale
również nadziei itp...ale warto. Bałam się
potwornie.Polecam wypróbowaną placówkę w Warszawie
Novum. Mają duże sukcesy. Służę radą i pomocą bo szlak
mam już przetarty! POWODZENIA.

[Gość: Iwona]

mama. Co do NOVUM, to mam nie najlepsze wspomnienia. Przed próbą in-vitro
(nieudaną zresztą) w Białymstoku byliśmy z mężem w Novum trzy razy i niestety
miałam wrażenie,że najbardziej lekarzom zależy na pieniążkach, a nie na
rozwiązaniu mojego problemu. Jako, że nie ma ewidentnej przyczyny niepłodności
w naszym małżeństwie odmówiono mi podejścia od razu do zabiegu in-vitro--
stawiano przede mną lata leczenia, kolejne inseminacje(zupełnie bez sensu-
jestem przed trzydziestką i nie mam czasu na lata leczenia, a kilka inseminacji
też już przeszłam). Zdenerwowana i zdeterminowana pojechałam do Białegostoku-
obecnie jest to najlepszy ośrodek tego typu w Polsce, nikt nic mi nie
sugerował, przejrzeli wyniki i bez problemu przystąpiłam do programu. Niestety
nie udało się, ale kolejną próbę też tam przeprowadzę.

[Gość: Ewa]

Iwonko to ja rozpoczelam te dyskusje na temat invitro, jak najbardziej jestem
za tym aby probowac wszystkiego czego sie da aby miec dziecko. W naszym
przypadku podobnie jak w twoim lekarze nie potrafia wskazac przyczyny
nieplodnosci, jeden z lekarzy stwierdzil nawet ze wszystko u mnie gra jak w
szwajcarskim zegarku... i nic. Dlatego postanowilismy zdecydowac sie na
invitro.Piszesz ze bedziesz probowac w Bialymstoku - napisz mi prosze jakie
wyniki badan trzeba miec zeby kwalifikowac sie do invitro {mam hsg, badanie
nasienia meza,}
Trzymam za ciebie kciuki - z pozdrowieniami Ewa.

[Gość: Iwona]

Co do wyników, to weź wszystkie jakie masz. Ja miałm
kilka wyników męża, HSG, HSC, USG, badania na
przeciwciała przeciwplemnikowe (mąż ma takie
przeciwciała, co może, ale nie musi być przyczyną
naszych niepowodzeń).
Oni u siebie jeszcze Wam powtórzą USG i badanie
nasienia.
Teraz jeszcze mam dodatkowo wynik laparoskopii-no
wiesz dałam się pokroić, żeby wyjaśnić czy coś może u
mnie nie jest w porządku(oczywiście wszystko jest
OK), ale ten wynik ich nie będzie obchodził, bo do in-
vitro jest zbędny-wystarczy im HSG, żeby zobaczyć jak
wygląda macica.
Pewnie chciałabyś wiedzieć ile mnie to kosztowało-coś
około 6000 zł z groszami. W tą sumę wchodziło
1700-leki
850-konsultacje
600-mikromanipulacja
1000-transfer
1300-pobyt w Białymstoku+podróże.
Jeszcze raz pozdrawiam.

[Gość: Pedagog]

Temat wzbudzil niezwykle zainteresowanie pan. Jest
spora liczba malzenstw bezdzietnych. W mlodym wieku
czesto nie przeszkadza to malzonkom, ale nie da sie
ukryc, ze malzenstwo bezdzietne jest zwiazkiem dosc
smutnym dla obojga partnerow , zwlaszcza gdy patrzy
sie juz z perspektywy wieku i ma sie za soba wiecej
niz przed soba. Jest na to rada praktyczna , choc
osobom wierzacym moze wydac sie nie do przyjecia :
mlodzi zanim zdecyduja sie na malzenstwo czyli slub
niech sprobuja, czy sa zdolni do posiadania
potomstwa. Panna mloda w ciazy to w naszych czasach
nic gorszacego. A i ksiadz udzieli rozgrzeszenia , bo
to tylko grzech powszedni a nie glowny ani
smiertelny. A jak sie urodzi zdrowy niemowlak to i
tak wszyscy zapomna i wybacza. Nieplodnosc nie
jest dolegliwoscia bezwgledna . Kobieta nie mogaca
zajsc w ciaze z jednym mezczyzna czesto zachodzi z
innym. Czyli : dziewczyny patrzcie trzezwo! Co z
tego , ze chlopak przystojny, madry czy z innymi
zaletami ? Jesli nic z nim nie wychodzi to
zamienic na innego ! A nawet jesli by nie chcial
sie potem zenic to mozna go scigac o alimenty i
bedzie placil , jesli nie on to jego rodzice. Mam
swoje lata i dobrze wam radze. Moja pasierbica
posluchala mojej rady i jest zadowolona, ma zdrowego
syna i dobrego meza.

Do Pedagoda

[Gość: Hathor]

Sprowadzanie czegos tak pieknego, jak zwiazek dwojga ludzi, do prokreacji jest
sprowadzeniem samego czlowieka do poziomu zwierzecia, ktorego glownym celem
jest posiadanie potomstwa w celu przedluzenia gatunku. Wstyd Panie Pedagogu !!!!

[Gość: AGA]

do Pedagoga. A co z tymi dziewczynami, ktore nie moga zajsc w ciaze ani z
jednym, ani z drugim ? czy one nie maja prawa do milosci i musa byc odrzucone,
jako osoby drugiej kategorii ? Ty Peragogu, chyba jestes mezczyzna i na prawde
nie rozumiesz wszystkiego, co czuja kobiety (i te z dziecmi, i te ktore maja
problemy).

[Gość: Iwona]

Hathor. Miło mi, że ktoś chce mówić o in-vitro, tym bardziej, że w Polsce uważa
się, że jest to niemoralne i grzeszne. Rodzina, znajomi, nikt nie wie, że
jeździmy na in-vitro.
Tobie Hathor życzę powodzenia!!!

[Gość: mama]

Iwona. Mam wrażenie, że trafiłaś do złego lekarza w
Novum. Polecam dr. Wojewódzkiego. Jednak jeżeli
zdecydowałaś się na Białystok też Zyczę Ci powodzenia
bo warto!!!

[Gość: Ala]

Dziewczyny, nie załamujcie się, trochę optymizmu,
wiary i jednocześnie poczucia że jeśli się nie uda to
trudno.

Dlaczego to napisałam?, bo lekarze nie umieją tego
wytłumaczyć ale kobiety nie mogące zajść w ciążę
przez lata po np. adopcji rodza własne dzieci.
Organizm nie jest wtedy nastawiony tylko na
rozmnażanie , odpoczywa i nagle błysk. Dziecko, a
włsciwie dwoje dzieci - własne i wybrane.

Jednocześnie chce napisać że warto żyć i nie pytajcie
jak przeżyć. In vitro nie jest gzrechem, ale takie
myśli są.

[Gość: Maja]

Ja tez mam zle doswiadczenia z Novum. Przez pare
miesiecy bralam hormony stymulujace owulacje -
estrogeny, tylko, ze nie podawano mi hormonów drugiej
fazy cyklu. Efekt - czulam sie fatalnie! W koncu
jednak zaszlam w ciaze. I wtedy zdazylo sie
najgorsze. Podczas wizyty kontrolnej, pani dr.
stwierdzila, ze ciaza jest obumarla i ze za pare dni
poronie. Bylam w szoku i niezdolna do wyduszenia
slowa. Pani dr. natomiast zimno cos mi tam zapisala,
na to wparowala pielegniarka z jakimis papierami,
zadzwonil telefon... A ja siedzialam jak skamieniala.
Potem zaplacilam, wyszlam i nikt nawet nie zapytal
jak sie czuje - a przeciez moglam sie rzucic pod
samochód - bo nawet taki pomysl mi przyszedl do
glowy. Oto brak elementarnych ludzkich uczuc i przede
wszystkim wiedzy, bo byl to klasyczny przypadek szoku
pourazowego, gdzie pozostawienie pacjenta samemu
sobie jest zbrodnia. Ja musialam wrócic sama
samochodem do domu 30 Km od Warszawy. Nie wiem jak to
zrobilam. Pies z kulawa noga sie nie zainteresowal
pacjentka, która zaplacila za wizyte i wyszla!

[Gość: mama]

Maja. mam wrażenie że wiem do której PANI DOKTOR
trafiłaś. nikomu jej nie polecę bo miałam przyjemność
na szczęście tylko raz po pobraniu jajeczek. była
oschła niegrzeczna i nie chciała mi odpowiedzieć na
zadane pytania dla niej może proste ale wtedy dla mnie
cenne i potrzebne. zraziłam sie do niej i choćby nie
wiem co nigdy do niej nie pójdę. natomiast po zabiegu
pielęgniarki i lekarze tzn dr. Lewandowski i
anestezjolog obecny przy zabiegu wykazali wiele
zainteresowania moją osobą. jest to bardzo budujące.
zmień lekarza. dodam jeszcze, że nigdy nie miałam
odczucia, że tam ktoś wyłudza ode mnie pieniądze.
miałam "przyjemność" leczyć się u wielu lekarzy z
których większość specjalizowała się w wyłudzaniu
pieniędzy. O Novum tego powiedzieć nie mogę.

[Gość: ewa]

Ja dałam sobie spokój z leczeniem niepłodności.Po
tych wszystkich lekarstwach dostałam zapalenia jelita
grubego i leczyłam się z niego przez 4 miesiące.
Apotem cieszyłam się,że mogę wszystko jeść i nic mnie
nie boli,nie miałam ochoty poddawać się kuracją by
mieć dziecko.Daliśmy sobie spokój z tym tematem i
zaczęliśmy normalnie żyć-kochalśmy się kiedy mieliśmy
na to ochotę nie myśląc kiedy jest "najlepszy
dzień",skoncentrowaliśmy się na innych sprawach.
I niedawno okazało się,że jestem w..

[Gość: Iwona]

mama. Byłam u dwóch lekarzy w Novum-u kobiety( nie pamiętam nazwiska)i u
doktora Wojewódzkiego-zaproponował mi inseminację, na którą zresztą już nie
pojechałam, bo się wkurzyłam. Już na dzień dobry każdemu z nich mówiłam, że
wiem, czego chcę spróbować: in-vitro, a oni mi na to,że jeżeli nie ma przyczyny
niepłodności to do in-vitro jeszcze długa droga i takie tam ple, ple, ple.
Wiem, że Novum ma dobre rezultaty szczególnie w in-vitro, tyle,że cięko się
tego u nich doprosić, a leczenia progesteronem, estrogenami, klomifenem,
gonadotropinami, już wszystkiego próbowałam u siebie nie musząc jeździć 350
kilometrów.

[Gość: mama]

Iwona, błagam Cię nie rezygnuj. ja jak podchodziłam do
programu in-vitro, bardzo sceptycznie odnosiłam się do
rezultatów. rozmawiałam z dziewczynami, które
kilkakrotnie podchodziły i przyjeżdżały setki
kilometrów. wiem jakie to uciążliwe, ale zapewniam Cię
WARTO!!!!!

[Gość: A]

Też leczę się w Novum. Jeśli chodzi o dr. Wojewódzkiego to mam jak najgorsze
wspomnienia - bezduszny arogancki palant. Np. od razu, bez żadnych badań
stwierdził, że na pewno nie mam owulacji (???) i zapisał mi lek z
komentarzem "I tak to pani nic nie pomoże" itd itd. Pomogło, tylko, że okazało
się, że to mój mąż ma problem, a nie ja, i zupełnie niepotrzebnie brałam
nieobojętny przecież dla organizmu lek. Poza tym stwierdził, że jestem za gruba
(???) i na in vitro liczyć nie mogę, bo on nie będzie psuć statystyk
kliniki. "Chyba, że chce pani wyrzucić w błoto sto milionów". O badaniach,
ktore zrobiłam na zlecenie swojego ginekologa powiedział, że są bez sensu i
kazał wszystkie powtórzyć (oczywiście, wyniki wyszły takie same, za to musiałam
podwójnie zaplacić).. Polecam dr Taszycką. Ma serce.

[Gość: mama]

no widzisz, a na mnie dr. Taszycka / na moich
kole?ankach te?/ zrobi3a z3e wra?enie. A co do tuszy,
to nie obra?aj sij bo niejednokrotnie s3ysza3am opinij,
?e tj?sze kobiety maj1 mniejsze szanse. s3ysza3am jak
wielu kobietom mswili to lekarze i nie uwa?am, ?e to
z3o6liwo6f z ich strony.

[Gość: A]

mama, wszystko OK, tylko że ja nie mam nadwagi (165/62 kg), jestem za to mocno
zbudowana, bo przez całe życie uprawiałam sport. Wiem, że nadmiar tłuszczu
szkodzi w tych sprawach, ja mam 21% tłuszczu, podobno kobieta musi mieć koło
20% żeby w ogóle zacząć jajeczkować. Co ty na to?

[Gość: mama]

ok. nie będę polemizowała. każdy ma inne odczucia Ty
też masz takie prawo. ja bylam zadowolona z
Wojewodzkiego. wielu lekarzy przetestowalam i do niego
pojde po raz kolejny. natomiast Taszycka nie potrafila
odpowiedziec mi na proste pytania /moze nie chciala/
nie wnikam . przy tym byla opryskliwa. ja zycze Ci
powodzenia. zadowolenie z lekarza to polowa sukcesu.
czy juz kiedys probowalas in vitro? Pozdrawaiam

[Gość: Hathor]

Problemy A jak sadze wynikaja jak sadze z faktu, ktorego wielu lekarzy nie
docenia - psychicznego obciazenia jakim jest brak dziecka. Oczekujemy od nich
tego czego powinnysmy oczekiwac od lekarza - wsparcia fizycznego i
psychicznego. Latwo naruszyc delikatna psychike kobiety, ktora nie moze zajsc w
ciaze, gdy wszyscy dookola bebnia o nie chcianych ciazach.

Od lekarza wymagamy takze "czulosci", ktora pomoze przejsc przez trudne chwile.
Niestety nie kazdy specialista od in vitro jest tez dobrym psychologiem. I
skutkiem tego moze byc tak rozny odbior przez A i Mame tego samego lekarza.
Trzeba trafic albo miec w zanadrzu wlasnego ginekologa czy psychologa, ktory
bedzie nas w tych chwilach wspomagal. Niestety w zadnej z istniejacych klinik
nie jest zatrudniony psycholog, dlatego dobrze ze mozemy wylac swoje zale na
forum. Nie chcialabym tu brzmiec jak alfa i omega, ale wiem jak bardzo w tym
procesie istotne jest zaufanie, ze to co nam robia na naszych cialach, a czego
nie widzimy (kto mi udowodni ze pobrano 5 komorek a nie 10 albo ze zaplodnily
sie 3 a nie 7, ze transferuja mi 2 zarodki a nie zwykla wode) jest prawdziwe.
Poprawcie mnie jezeli tak nie jest !!!!

[Gość: Hathor]

Iwona - nie zamykaj sie przed tymi, ktorzy Ci moga
pomoc. Ja tez trzymam w tajemnicy nasze proby in
vitro ale juz teraz (czyli od niedawna) wiedza o nich
nasi najblizsi (rodzice)oraz grastka naprawde dobrych
przyjaciol. Dzieki ich zdroworozsadkowemu podejsciu
odzyskuje radosc zycia, nadzieje i sily do dalszych
prob. Takze dzieki tym wszystkim przemilym listom od
dziewczyn, ktorym sie udalo i maja dzidziusia -)))
(naturalnie czy tez sztucznie). Niestety, przyczyna
nieplodnosci w moim malzenstwie wyklucza cud (b.
slabe nasienie meza - choc nigdy nie mowię nigdy).
Zaloz sobie konto internatowe na www.sekretykobiet.pl
i napisz do mnie: [e-mail], kiedy bedziesz
potrzebowac. Wiem co znaczy samotnosc w tej
konkeretnej sprawie...

[Gość: mama]

Hathor. Twój ostatni list jest budujący. w moim
przypadku zajście w ciążę również uniemożliwiało słabe
bardzo!!! nasienie męża. w tym momencie lekarz nawet
nie zaproponował mi inseminacji tylko od razu in
vitro. udało się. chociaż wcześniej miałam inseminację
i nie udaną /zanim trafiałam do Novum/. To co napiszę
jest może nie do wiary, ale są kobiety, których
mężowie nie mają w ogóle plemników i też mają szanse
zostać matkami. w takim wypadku lekarz jednocześnie
pobiera od męża komórki plemnikotwórcze (niestety za
pomocą zabiegu) a kobiecie nkomórki jajowe, które są
później łączone. wiem, że takie kobiety są więc nie
załamujcie się.

[Gość: Hathor]

Dzieki za cieple slowa, tym bardziej wlewasz nadzieje
w moje serce bo Tobie sie udalo. Wierze ze i mnie sie
uda, jedyne z czym mam problem to poczucie
bezsilnosci wobec natury i samego zabiegu.
Opowiedz mi prosze jak dawalas sobie rade zaraz po
transferze i jeszcze pozniej gdy juz wiesz ze jestes
w ciazy ale ciagle jest ryzyko. Bylas na
zwolnieniu ?? Pracowalas, co sie dzialo ??? jak sobie
radzic z niepewnoscia i strachem. Napisz do mnie
prosze!!!

[Gość: mama]

Cieszę się, że moje słowa podniosły Cię na duchu.
trzymam kciuki i wierzę głęboko, że uda się. Ja jak
juz wcześniej pisałam, podchodziłam do tematu bardzo
sceptycznie. kiedy przyszedł moment /po dwóch
tygodniach/ kiedy miałam zrobić próbę ciążową -
poprostu bałam się pójść do łazienki.... a jak już ją
zrobiłam......dopiero po kilku minutach miałam odwagę
pójść i zobaczyć wynik. Najgorsze jednak było dla mnie
pobranie jajeczek a w zasadzie moment kiedy "puściło"
znieczulenie. bardzo mnie bolało. to był piątek. w
sobotę z trwogą dzwoniłam czy i ile komórek się
połączyło. a w poniedziałek miałam wyznaczoną datę
transferu. To już była betka w porównaniu z tym co
wczesniej przeszłam. cały czas jednak towarzyszyła mi
niepewność: uda się czy nie - z przewagą nie! Później
byłam dwa tygodnie na zwolnieniu. leżałam pokotem w
łóżku i biegałam tylko siusiu. po dwóch tygodniach
zrobiłam test. nie wierzyłam, kiedy zobaczyłam dwie
kreseczki. zadzwoniłam do męża i do dr.
Lewandowskjiego, który natychmiast kazał mi do siebie
przyjechać. wyściskał jak by conajmniej było to jego
dziecko /poniekąd tak jest/. zrobiłam test na hcg
który definitywnie rozwiał moje wątpliwości. po
kolejnych dwóch tygodniach poszłam na usg gdzie już
było widać ziarenko wielkości łebka od szpilki z
BIJĄCYM SERDUSZKIEM. w tym momencie dotarło do mnie,
że TAM jest dziecko żywe!!!! no i później leki leki
leki usg itp... bardzo o siebie dbałam. nic nie
dźwigałam nie wolno było się kąpać w wannie - tylko
prysznic i to nie za gorący. już nie pamiętam czy było
to w 3 czy 4 miesiącu dr. Lewandowski powiedział, że
coś mu się nie podoba....oszalałam z rozpaczy. dał mi
70% szans na urodzenie zdrowego dzidziusia. wtedy to
było dla mnie dużo a zarazem mało. po dwóch tygodniach
poszłam na usg kolejne do dr Roszkowskiego, który
znowu szczęśliwie rozwiał moje wątpliwości. do pracy
chodziłam, chociaż dość długo byłam na zwolnieniu.
później tzn od 7 m-ca leżałam w szpitalu bo miałam
łożysko przodujące. poród odbył się w 39 tygodniu
ciąży przez cesarskie cięcie. jeśli masz jakieś
pytania wątpliwości zawsze możesz się do mnie zwrócić.
pomogę. ważne jest w tym całym zamieszaniu aby
pozytywnie się nastawić. ja będę jeszcze raz próbowała
bo mam jeszcze w zapasie 7 zarodków. może około maja
zacznę......mogę na ten temat pisać i mówić całemu
światu, bo to co dokonała medycyna można nazwać mianem
cudu. czy Ty jesteś z Warszawy? czekam na wiadomość od
Ciebie. serdecznie pozdrawiam.

[Gość: mama]

Hathor, nie pisałaś gdzie podchodziłaś do in vitro.
napisz. napisz także jakie były Twoje wrażenia w tym
temacie. pozdrawiam

[Gość: KaCha]

Też jestem po in-vitro (pierwsze - w grudniu 2000). Nieudanym. Teraz
rozmrożenie czterech zarodków nie udało się - nie przeżyły. Dowiedziałam się o
tym wczoraj. Ale już w poniedziałek idę do Novum rozpisać sobie nowy cykl
stymulacji. Muszę mieć nadzieję, bo inaczej albo zwariuję, albo po latach będę
sobie wyrzucać, że nie zrobiłam wszystkiego. Dziękuję Bogu, że dał mi i mojemu
mężowi dobrze płatną pracę i przechodzę to leczenie bezstresowo bez główkowania
skąd wziąć pieniądze? Gdzie jest nasze w 99,9% katolickie i prorodzinne
państwo? Czemu nie ma przynajmniej dofinansowania zabiegu? Czemu wszystkie leki
stymulujące są pełnopłatne?
Adopcja? Być może po tej drugiej próbie. Co mnie powstrzymuje? Grono
ewentualnych "życzliwych dewotek" z otoczenia, po ingerencji których dzieciak z
rykiem wróci do domu, przerażony: bo mamo ja nie jestem twój!
Wszystkie niepowodzenia: poronienia (w ciągu 9-ciu latach małżeństwa przeszłam
8 poronień), inseminacje, szczepienia w Łodzi (bo mój organizm odrzuca ciążę),
itp. - przechodziłam dołkami psychicznymi. Ostatnio stwierdziłam: nie myśleć,
zająć się czymś i jak najszybciej wrócić do pracy. Nie dyskutuje o tym, co się
stało ani z mężem, ani z moją Rodziną (nota bene: stanowią dla mnie silną
podporę psychiczną - wtedy kiedy tego chcę i potrzebuję), bo oni wiedzą, że im
szybciej przestanę o tym myśleć, tym szybciej będę gotowa do następnej próby.
Wszystkie kobiety z problemami z zajściem w ciążę: trzymajcie się i miejcie
nadzieję!

[Gość: Ewa]

Tak sie sklada za to ja rozpoczelam te dyskusje na temat invitro itd.
Caly czas czytam nowe wiadomosci od kolejnych kobiet i jestem bardzo zaskoczona
ze jest nas az tyle. z drugiej strony ciesze sie ze nie jestem sama z takim
problem. Tylko kiedy czytam o kilku nieudanych próbach invitro coraz bardziej
sie boje - zbieramy pieniadze na pierwszy zabieg i pewnie zadluzymy sie po
uszy, boje sie tego ze jesli teraz nic z tego nie wyjdzie to przez kolejne
trzy lata bedziemy splacac dlugi i dalej marzyc o dziecku...po jaka cholere sa
te kasy chorych?
Wybieramy sie do Białegostoku, czy ktoras z was tam byla? Jak tam jest, jacy są
lekarze?
Ewa

[Gość: Iwona]

Do Ewy. Byłam w Białymstoku na in-vitro i chociaż się
nie udało, to i tak polecam. Sama również tam jadę na
jesień(no wiesz trzeba zebrać pieniążki). Lekarze są
OK-przynajmniej Ci z którymi ja się zetknęłam(dr
Domitrz, doc.Wołczyński, dr Szamatowicz-młody, bo
jest jeszcze jego ojciec). Do Białegostoku na
pierwszą wizytę trzeba zabrać wszystkie Wasze wyniki.
Lekarz je obejrzy, zaleci zrobienie jeszcze jakichś
wyników u nich i zaproponuje tok postępowania. Jeżeli
zdecydujecie się od razu na in-vitro, to lekarz może
kazać Wam przyjechać jeszcze raz lub od razu wypisać
recepty na leki, ale ostrzegam, że może ich w ogóle
nie być w Twoim mieście, albo da Wam leki, za które
trzeba im zapłacić, a które niestety są bardzo drogie
i trzeba je przewozić w lodówce-Decapeptyl(ja kupiłam
sobie taką przewoźną lodówkę-termos).
Wszystko wytłumaczą, dadzą kartę stymulacji, gdzie
też jest wszystko opisane.
Życzę powodzenia.

[Gość: Hathor]

Jestem z Krakowa, ktory (z calym szacunkiem do tego
miasta) jest pod wzgledem nieplodnosci...zacofany.
Problemem bylo wszystko, od zastrzykow po zrobienie
wlasciwego usg (kazdy lekarz widzial inne pecherzyki
i inna ich wielkosc)- dlugo by opowiadac. Oba in
vitro robilam w Consilium w W-wie, czego ostatecznie
nie polecam, byc moze bardziej z powodow osobistych-
zrazilam sie. Teraz wybieram sie do Bialegostoku - na
caly okres stymulacji i przynajmniej krotki okres po
transferze. Chce to zrobic na spokojnie, zastrzyki u
usg na miejscu bez ryzyka, ze w ciagu paru godzin
musze dojechac do W-wy i bez pracy zawodowej na
glowie. Przy okazji bede miala zasluzony urlop - bez
tlumaczenia dlaczego mam zwolnienie ginekologiczne po
raz 3.
Poza tym w domu swiruje - podziwiam Cie Mamo, ze
wyleżałas 2 tygodnie. Ja wprawdzie też niby leżalam -
ale okropnie znosilam ten stan podniecenia (nadzieji
i niepewnosci zarazem). Dodatkowo, jestem bardzo
aktywna zarowno zawodowo jak i prywatnie. Nakaz
leżenia przez 2 tygodnie byl jak zamkniecie w klatce.
Planowalam czytanie (co uwielbiam), spacery i inne
przyjemnosci. Nic nie moglam robic tylko lezalam,
cala sztywna, bojac sie poruszyc. To byl koszmar - bo
nie spodziewalam sie tego. Wszystkie moje kolezanki
co normalnie zachodza w ciazę, normalnie egzystuja -
ja sie czulam nagle odcieta od wszystkiego. Teraz
wiem juz że jest to naturalny stan, który przechodzi
każda kobieta po in vitro. Wtedy myslałam, że
zwariowalam. Dlatego cudownie, że możemy sie
podzielic swoimi doświadzczeniami - może kolejnej
dziewczynie to pomoże. Ewa - nie poddawaj sie,
upewnij sie tylko, że to ostatnia deska ratunku. To
trudny zabieg - ogromne psychiczne obciazenie dla
kobiety, materialne dla portfela, ale jak sama
widzisz warto. Ale sie rozpislam - dziewczyny,
zalozylam specjalne konto e-mailowe
[e-mail] - jezeli chcecie sie osobiscie ze
mna skontaktowac. Po paru latach milczenia, teraz
chce mowić, nikt nas nie zrozumie tak jak my siebie
nawzajem. Pozdrawiam wszystkie probujace i te ktorym
sie udalo !!!!

[Gość: mama]

Witam Hator po krótkiej przerwie. szkoda że nie od
razu podeszłaś w Novum. oni się specjalizują w tym
natomiast Consilium niestety nie jest to taka
prestiżowa placówka. moja koleżanka podchodziłą w
Białymstoku 11 razy niestety bezskutecznie. z tego co
mówiła to pobieranie jajeczek /żeby było taniej / jest
bez znieczulenia ogólnego. określiła to jako horror.
cały czas polecam klinikę Novum. tam robią w
znieczuleniu i profesjonalnie. współpracują z kliniką
o tym profilu w Essen. niestety zabieg nie jest tani
/in vitro wtedy gdy robiłam ja - 4 tys zł ,
mikromanipulacja 500 zł, leki ok. 3 tys zł/. i jeszcze
jedna ważna uwaga!!! samo in vitro w Twoim przypadku
może nic nie dać. z tego co wiem słabe nasienie męża
kwalifikuje do mikromanipulacji. ja właśnie miałam
taki zabieg. ponieważ była to w zasadzie główna
przyczyna prawdopodobnie dlatego udało się za
pierwszym razem. ja też jestem bardzo aktywna i
leżenie było dla mnie czymś potwornym, ale mając w
świadomości to po co leżę.......bardzo ułatwiało
monotonię.

[Gość: Iwona]

Co do Białegostoku, to mama ma rację pobieranie
komórek jest bardzo bolesne, ale można dopłacić ok
100 zł.i pobierają wtedy komórki w znieczuleniu.
Ja osobiście też znam osoby, którym w Białymstoku
udało się za pierwszym razem, no i jest o wiele,
wiele taniej niż w Novum. Poza tym Białystok robi in-
vitro już od 14 lat, także mają bardzo duże
doświadczenie, a kobiety jeżdżą tam po kolejne dzieci.
Oczywiście wybór placówki należy do samej
zainteresowanej.

[Gość: mam]

całkowicie się z Tobą zgadzam Iwona. myślę, że gdybym
mieszkała w Białymstoku, albo w Warszawie nie byłoby
Novum, pewnie i ja bym tam trafiła. stało się jednak
inaczej. mieszkam w Warszawie i na miejscu mam dobrą
klinikę. zdania na ten temat są bardzo różne - cel
jeden! wszystkim dziewczynom, i tym które podchodzą w
Warszawie i tym z Białegostoku i innych placówek życzę
tego szczęścia, które mnie spotkało. pozdrawiam

[Gość: Iwona]

Dzieki za słowa otuchy. Każda dziewczyna, której się udało jest najlepszym
przykładem, że trzeba próbować.
PS Ja jestem z południa Polski, ale u nas nie ma żadnego dobrego ośrodka tego
typu.

[Gość: Hathor]

Iwona, wybieram sie juz za miesiac do Bialegostoku, powiedzieli mi przez
telefon, ze mozna przyjechac i od razu zostac, przez cala stymulacje do
transferu. Jak Ty sobie poradzilas logistycznie (rozumiem ze mieszkasz blizej
Krakowa niz Bialegostoku - jak dlugo zostaliscie w Bialymstoku, gdzie
spaliscie, gdzie robilas zastrzyki (ja bralam Humegon do tej pory), usg, po ilu
dniach od pobrania jest transfer, do ktorego konkretnie lekarza sie zglosic ?
I co pozniej, po transferze - wrocilas do domu -zwolnienie czy praca.
Prosze o wszystkie informacje , jakie pamietasz.
Dzieki i pozdrawiam,

[Gość: Iwona]

Hathor. Do Białegostoku pojechałam miesiąc przed stymulacją po recepty
i "rozpiskę" cyklu. Następnie od pierwszego dnia cyklu brałam Decapeptyl, od
trzeciego Metrodin i tak wszystko do ósmego dnia cyklu-wszystko w domu.
Dziewiątego dnia cyklu trzeba się zgłosić o 8.00 do szpitala w Białymstoku na
badanie estradiolu, a po południu na usg i tak co dzień aż do punkcji. Potem za
dwa dni transfer (po Pregnylu) i jakieś dwa dni należy zostać w Białymstoku aby
odpocząć-no wiesz bolą jajniki. Na pobyt w Białymstoku dają zwolnienie
lekarskie jeśli chcesz. A potem do domu i czekasz prawie dwa tygodnie do testu.
Następnie dzwonisz do nich i powiadamiasz ich o wyniku testu oraz możesz się
dowiedzieć czy przeżyły w chodowli nadliczbowe zarodki, do zamrożenia.
Co do lekarza, to jadąc tam możesz sobie wybrać u kogo chcesz być, chyba, że
nie będzie tego, którego chcesz, to trafiasz do tego, który jest, ale w trakcie
stymulacji i tak możesz trafić czasem nie na "swojego", bo oni wszyscy zajmują
się tym samym. Nie ma tego jednego jedynego, który robi in-vitro tak jak w
Novum. Ja chciałam być u doc Wołczyńskiego, nawet dzwoniłam wcześniej kiedy
będzie, ale jak zajechałam okazało się, że nagle wyjechał i trafiłam do dr
Domitrza-on współpracuje z dr Wołczyńskim-mają wspólny prywatny gabinet i
przymują rotacyjnie-jeden w jeden dzień drugi w następny. Wiesz tam jest taki
hurt, że w zasadzie nie ma znaczenia do kogo trafiasz, bo najczęściej komórki
pobiera jeszcze kto inny.
Wiesz oni mają taki przerób, że czy to świątek czy piątek, to co dzień
transferują trzem do dziewięciu pacjentkom. Ale przy tym wszystkim są całkiem
mili.
Kolejny problem, to zakwaterowanie. Ja jechałam w ciemno. W rejestracji, tam
gdzie Cię będą przyjmować jest mnóstwo ofert zakwaterowania, to sobie coś
wybierzesz. Zresztą jak zajedziesz do Białegostoku, to będziesz miała wrażenie,
że to miasto to wielka fabryka dzieci.
A kiedy chcesz tam jechać. Oni robią in-vitro tylko od września do czerwca we
wszystkie dni nawet niedziele i święta. W lipcu i sierpniu przygotowują sprzęt
do nowego "sezonu" i "wybierają" urlopy.
Powodzenia!

[Gość: mama]

Iwona, kiedy ja wysiadywałam swoje chwile w klinice
rozmawiałam z wieloma dziewczynami. wśród nich były
panie z Katowic Bielska Białej, Wrocławia, Kielc a
nawet.......z Anglii i skośnoocy /chyba Japończycy/.
wiem że to jest uciążliwe ale WARTO!!!!! nawet kosztem
przyjeżdżania kilka razy w tygodniu do Warszawy. a może
masz się u gogo zatrzymać? są pokoje do
wynajęcia....itp....piszę o Warszawie bo tutaj masz
chyba najbliżej. pozdrawiam i życzę wytrwałości.

[Gość: Iwona]

Dzięki Ci mama za słowa otuchy. Faktycznie z Katowic mam bliżej do Warszawy,
ale na razie pozostanę przy Białymstoku-tam też przyjeżdżają ludzie z całej
Europy. Jak tam byłam ww wrześniu to była tam i Niemka i "dobrze postawiona"
Rosjanka. Z Czech też tam przyjeżdżają.
Może kiedyś spróbuję Novum (chociaż nie mam najlepszych wspomnień z tej
przychodni). Odpukać obym nie musiała.
Pozdrawiam!

[Gość: Hathor]

Dziewczyny, nie nadazam za Wami - jeden dzien mnie nie bylo i tyle informacji !!
Cudownie - dzieki Iwona za wszystkie szczegoly, wybieram sie dokladnie za
miesiac (jak moj cykl nie splata figla) wiec beda okolice Wielkanocy. Moze sie
dolaczysz - planuje tam zostac przez 2-3 tygodnie. Zawsze przyjemniej w grupie
znajomych. Zachecam jak dasz rade.

[Gość: Iwona]

Sorry, ale wybieram się dopiero na jesień-no wiesz finanse.
Jak wrócisz, to podziel się z nami swoimi wrażeniami.

[Gość: Hathor]

Moze zabrzmie cynicznie ale jezeli to tylko finanse to Ci zazdroszcze, ja przez
pół roku nie mogłam nawet myslec o kolejnym zabiegu bez fontanny łez. Fontanna
na szczescie wyschla i mam nadzieje ze utrzymam ten stan luzactwa bo jak nie to
pewnie sie spotkamy jesienia w Bialymstoku. Swoja droga skoro jestes z Katowic
to czy masz jakie doswiadczenia z tajemniczym dr Horakiem i jego klinika.
Bylismy tam z wizyta w nadzieji ze bedzie nam blizej ale okazalo sie ze na in
vitro trzeba tam czekac 1-2 lata, a caly zabieg jest owiany lekka mgielka
tajemniczosci, generalnie nie budzi sympatii.

[Gość: Iwona]

nie miałam okazji spotkać się z tajemniczym dr Horakiem. Przed decyzją o in-
vitro obdzwoniłam wszyskie ale to wszystkie ośrodki w Polsce, o każdym z nich
poczytałam w internecie oraz rozmawiałam z wieloma lekarzami i najpierw
zdecydowałam się na Novum, gdzie mnie dosłownie mówiąc "olali", a potem od razu
na Białystok. A co do formy psychicznej, to lepiej nie pytaj. Zaraz po zabiegu
in-vitro, gdy dowiedziałam się,że nic z tego nie wyszło od razu chciałam
próbować jeszcze raz. Oczywiście nie wolno tak raz za razem, no i jeszcze
trzeba mieć na to pieniądze. Należę do osób bardzo niecierpliwych.
Pzdrowionka.

[Gość: Joanna]

Jestem po 4 nieudanych zabiegach ICSI. Wiem jak taki zabieg potrafi psychicznie
"zniszczyc". Z doswiadczenia wiem ze wymiana slow i przezyc z osobami o tych
samych problemach bardzo pomaga.
Nastepna probe chce podjac w kwietniu albo w maju w Pradze. Jesli ktos tez
rozpoczyna terapie w najblizszym czasie to razem bedzie razniej i mozemy sie
nawzajem wymieniac informacjami.
Tym razem chcielibysmy transfer zarodkow w stadium blastocysty.
Czy polskie kiliniki tez to wykonuja?
Wszystkim ktorzy zdecydowali sie na takie leczenie zycze powodzenia.

[Gość: Iwona]

W Polsce Białystok proponuje transfer zarodków w etapie blastocysty (pod
warunkiem, że zapłodni się duża ikość komórek i będzie co hodować). Ja też
chciałabym tym razem, aby tranferowano mi blastocysty.
Poprzednim razem były tylko trzy zarodki, dwa mi podali(4-ro komórkowe, jeden
pozostawili do hodowli, a potem do zamrożenia, ale niestety obumarł.
Powodzenia!
ps gdzie robiłaś poprzednie cztery próby?-też w Pradze?

[Gość: Hathor]

Najpierw sie upewniam- transfer blastocytow jest to 4-5 dniach a nie po 2 ?
Jesli tak to ja tak wlasnie mialam w Consilium, po 3 komorki po 4-5 dniach
(2krotnie i bez rezultatu). Wyczytalam na jakis angielskojezycznych www ze to
jest standard na zachodzie i podobno daje lepsze rezultaty. Jednak jak moj
przyklad wskazuje, rezultat nie zalezy niestety tylko od techniki. Ale faktem
jest ze kliniki zachodnie chwala sie 40% skutecznoscia podczas gdy nasz
najlepszy w Polsce Bialystok mowi o 20-25%. Inne kliniki nie prowadza
statystyk, co niestety potwierdza ich slabosc. Niestety co bysmy nie
powiedzialy o tym zabiegu jest to "produkcja" a mistrzem jest ten co ma wprawe.
Poza tym ktora z nas ma pewnosci, ze nie transferowano jej tylko nadzieji, bo
zaden zarodek nie przezyl. Bo ja nie choc widzialam te komorki pod mikroskopem.
Sorry, jezeli troche brzmie malo optymistycznie, bo wolalabym sama siebie
przekonac, ze to wszystko ma sens. Pozdrawiam

[Gość: Bacha]

Przeczytałam wszystkie Wasze listy. Dzieki, ze jestescie. Jestem wlasnie po
drugiej probie in-vitro w Bialymstoku (lecze sie u prof.Szamatowicza w
Medgynie). Mimo, ze obie proby nie powiodly sie na Bialystok zlego slowa nie
moge powiedziec, za to nasluchalam sie o Novum rzeczy przeroznych w tym ani
jednej pozytywnej. Wsrod warszawskich dobrych lekarzy tez nie maja dobrej
opinii i mowi sie, ze dobrzy lekarze stamtad odchodza. Mieszkam w Warszawie,
ale do Novum nie pojde, mimo, ze w Bialymstoku musze dodatkowo placic za
noclegi.
Ja po kazdej probie lezalam prawie bez ruchu, choc zdaniem lekarzy to nie ma
znaczenia. Obciazenie psychiczne jest jednak straszne. Poniewaz u mnie nie ma
zadnych medycznych przyczyn, coraz czesciej mysle o jakiejs psychologicznej
terapii, ktora pomogla by mi odblokowac moj organizm i to ciagle myslenie o
dziecku. Czy ktoras z Was slyszla o czyms takim ? Slyszalam tez o badaniu na
przeciwciala w organizmie. Na czym to polega, co ma na celu i jakie sa efekty ?
Pomysl Hathor z grupa wsparcia jest swietny. Moze wszystkie razem cos
wymyslimy ? Pozdrawiam. Bacha

[Gość: mama]

Widzę, że grono powiększa się. W Twoim przypadku wydaje
mi się, że przyczyna leży w Twoim wnętrzu. Za bardzo
nastawiasz się psychicznie i to może powodowac blokade.
nic nie piszesz czy Twoj maz jest plodny. Teraz okazuje
sie ze w wielu przypadkach wina lezy po stronie meza.
Jeśli możesz to napisz cos o Novum. Jestem ciekawa
jakie sa opinie. Ja tam przeszłam udaną próbę in vitro
i urodziłam dzieki temu dziecko. Zamierzam skorzystać
jeszcze raz. Do tej pory nie mogę powiedziec o
lekarzach tam pracujących z którymi miałam stycznosc
nic zlego. z malymi wyjatkami.Jestem jednak ciekawa
Twojej opinii. pozdrawiam i więcej optymizmu

[Gość: Bacha]

O optymizm trudno, ale dzieki. Moj maz jak na in-vitro jest bardzo O.K., ale
masz racje, ze chyba cos siedzi we mnie. Musze sie z tym uporac, bo zwariuje.
Do Novum od poczatku nie mialam przekonania, bo zrobilam wywiad wsrod lekarzy.
Ci co zwodzili mnie latami mowili o Novum dobrze, ale mam dobrego ginekologa -
Pania profesor, ktora bez owijania w bawelne i wyciagania pieniedzy
zaproponowala mi in-vitro, ale jesli w ogole to w Bialymstoku u
prof.Szamatowicza. Mowila tez o tym, ze u niej na oddziale bardzo czesto
trafiaja sie przypadki z Novum wlasnie z ciaza pozamaciczna. To mnie nie
zniechecilo i wybralam sie tam, ale na wizyte nie poszlam, bo zobaczylam, ze
przyjmuja tam lekarze medycyny i ewentualnie doktorzy, a ja mam uraz i wierze
tylko w doswaidczonych lekarzy. Wszyscy inni do tej pory wyciagneli ode mnie
bez skrupulow kupe kasy. I nic nie poradzili. Na poczatku marca po raz drugi
bylam w Bialymstoku i w klinice prof. Szamatowicza spotkalam dwie dziewczyny po
Novum z jak najgorszymi odczuciami. Przyznaje jednak, ze duzo zalezy od
zaufania do lekarza - w koncu w tym przypadku trzeba komus zaufac. Jesli Twoje
odczucia, no i efekty sa pozytywne to nie zrazaj sie tym co pisza inni (w tym
ja). To co wiem na pewno to to, ze Bialystok jest tanszy (z wyjatkiem Kriobanku
w Bialymstoku. Caly zabieg, wraz ze stymulacja, lekami i zakwaterowaniem (w
super warunkach) kosztowal mnie w tym roku ok. 7 tys. zl Pieniadze sa jednak w
tym przypadku najmniej wazne i to co nmie przekonuje to doswiadczenie lekarzy i
calego osrodka, ich zdrowe do tego podejscie i dobra atmosfera. Zazdroszcze Ci
pozytywnego efektu. Pozdrawiam. Bacha

[Gość: mama]

nie zrażaj sie do mlodych lekarzy. oni sie szkola a
profesorowie niejednokrotnie poprzestają na wiedzy,
ktora nabyli wiele lat temu. pytam o Novum, bo tam za
pierwszym razem mnie sie udalo. rozmawialam z wieloma
lekarzami naciagaczami zanim tam trafilam - dlatego
ciekawia mnie opinie na temat Novum. opowiadali
totalne, jak sie pozniej okazalo bzdury. rozmawialam
tez z dziewczyna ktora podchodzila w Bialymstoku ,
razem mialysmy zabieg - i nie byla zachwycona
Bialymstokiem. zdania jak widac sa podzielone. mysle ze
w Twoim przypadku wina lezy po stronie psychiki. masz
zbyt duze obciazenie psychiczne. wyluzuj sie i
powodzenia. ja bede tez probowala jeszcze raz. mam
kilka zarodkow w zapasie.

[Gość: Paulina]

Szanowne moje Panie,

Napewno widzialyscie moj temat dot. leczenia hormonalnego. Pisze wlasnie prace
magisterska na temat osobowosci kobiety probujacej zajsc w ciaze leczac sie
hormonalnie. Niestety mam ograniczone dostep do takich osob, gdyz jest to temat
dosyc mocno intymny i nie kazdy chce o tym glosno rozmawiac. Mam prosbe, jezeli
ktorakolwiek z pan bylaby w stanie pomoc mi i opowiedziec na kilka pytan (2
kwestionariusze) prosilabym o kontakt email: [e-mail]
A moze znaja Panie osrodki, gdzie moglabym sie zglosic z podobna prosba? Wiem,
ze jest to temat drazliwy dlatego nikogo nie chce do niczego zmuszac. Wszystkie
badania sa anonimowe. Z gory dziekuje i zycze duzo szczescia. Paulina

[Gość: Zosia]

Cześć dziewczyny!
Przeczytałam dzisiaj wszystkie Wasze listy, bo od
półtora roku też borykamy się z problemem "dzidziuś".
Mam wrażenie, że nasza droga do sukcesu przebiega
trochę inaczej, więc chciałabym się z Wami podzielić
wrażeniami. Po trzech nieudanych inseminacjach, mój
lekarz podał mi adres kliniki w Łodzi "Gameta". Na jej
stronie (www.nieplodnosc.pl) wyczytałam, że przyjmuje
tam profesor immunologii rozrodu. Mój mąż od dawna ma
problemy z układem odpornościowym, więc pojechaliśmy
prosto do niego. Tymczasem on w ogole nie
zainteresował się wynikami męża, tylko zlecił mi
wykonanie serii testów odpornościowych. Wydawało mi
się to idiotyczne, bo jestem zdrowa jak koń i nie
podejrzewałam u siebie zaburzeń immunologicznych.
Okazało się, że mam przeciwciała antyplemnikowe w
ilości powyżej 250 (norma: poniżej 70). Stało się
ewidentne, że tu pies pogrzebany. Przepisał mi sterydy
i po miesiącu nie mogłam uwierzyć własnym oczom:
antyplemniki w normie!!! Teraz profesor zabrał się do
dalszych szczepień na nieodrzucanie zarodków.
Oczywiście wszystko są to przygotowania do in vitro.
Czy któraś z Was miała doświadczenia z Łódzką kliniką
i z leczeniem niepłodności z punktu widzenia
immunologii?
Pozdrawiam, Zosia

[Gość: AGA]

ja mialam kontakt z GAMETA, ale wowczas nie bylo jeszcze prof. Tchorzewskiego;
sprawy immunnologiczne lecze takze w Lodzi, ale u prof. Malinowskiego (Gynemed,
w bardzo bliskim sasiedztwie Gamety - podobno to on jest pierwszym specjaista w
Polsce, ktory opracowal szczepionke na przeciwciala blokujace i odpornosciowe,
w tym dla par o roznych RH (ja Rh-, maz Rh+);
co do Gamety, leczylam sie u doc. Radwana przez 1,5 roku; HSG, laparoskopia,
kilka inseminacji, 2x in vitro; bez powodzenia; oczywiscie nie wiadomo,
dlaczego sie nie udaje (obecnie lecze sie w Novum, jak na razie tez nic), ale z
przykroscia musze stwierdzic, ze w Gamecie wiele rzeczy robia bardzo
instrumentalnie, bez organizacji i niestety bez dokonania wielu badan, ktore
moga niekiedy wyjasniac problemy i pomoc je przezwyciezyc; doc. Radwan mil
metode stymulowania "na jedno kopyto" - wszystkie pacjentki dostawaly prawie
takie same dawki lekow stymulujacych, choc wiadomo, ze kazdy organizm reaguje
inaczej; w efekcie, za pierwszym razem "wyprodukowal" 15 komorek, ale tylko w
dwoch byly jajeczka; za drugim razem bylo lepiej (7 z 10). W NOvum podejscie
bylo bardziej indywidualne (dodatkowo lekarze podeszli do tego ambicjonalnie "w
Gamecie nie wyszlo, ale chcielibysmy zeby u nas sie udalo")- udalo sie pozyskac
17 komorek z jajeczkami; dwie "podarowalam" innej parze, 8 obumarlo przy
zwyklym zaplodnieniu (okazalo sie, ze nasieniu byly jakies bakterie), 7
zaplodniono metoda mikromanipulacji; niestety "wykorzystalam" juz wszystkie i
bede probowac dalej; caly czas mysle, ze warto i staram sie nie zrazac
niepowodzeniami - w koncu statystycznie jest 25-30% sukcesow (dokladnie tak jak
w przypadky drogi naturalnej); zaczynam podchodzic do tego "rutynowo", co
pozwala mi zmniejszyc obciazenie psychiczne i stres zwiazane z niepowodzeniami
(choc nadal najgorszy jest moment, kiedy musze robic test ciazowy). Pozdrawiwam
wszystkich.

[Gość: Hathor]

Psyche rzecz najwazniejsze - koniecznie idz do psychologa, nawet sie nie
zastanawiaj. Tylko zaufanego !!!!!! Zly moze niezle popsuc. W Krakowie moglabym
pomoc ale o W-we musze sie dowiedziec. Dam znac jak bede cos wiedziec - to
potrwa pare dni, w miedzyczasie szukaj na wlasna reke. W ktorys "Wysokich
obcasach" wypowiadala sie p. psycholog znajaca temat i chyba z W-wy (byl caly
artykul na ten temat -niestety zginal mi). Zadzwon do Gazety Wyborczej i popros
o ten artykul. A poza tym pisz i mow o tym - na tym forum wszystkie Cie
rozumiemy i czujemy to samo - BEZSILNOSC !?!

[Gość: Bacha]

Dzieki za wsparcie. Od rana szukam tego artykulu. Do wieczora pewnie znajde. To
ze jest nas tak duzo z jednej strony mnie pociesza, a z drugiej przeraza. Temat
i problem jest powazny choc traktowany jak tabu, nawet przez sluzbe zdrowia.
Moglybysmy zaczac cos robic, by przynajmniej zaczeto odpowiedzialanie traktowac
problem. O depresji w koncu tez sie dlugo nic nie mowilo. Przeciez nie szukamy
wspolczucia tylko pomocy. Ale i tak dobrze, ze Was znalazlam bo przynajmniej
nikt nie robi duzych oczu ze zdziwienia i nie patrzy z politowaniem. Ja jestem
dosc silna, ale obawiam sie, ze jest duzo dziewczyn, ktore ze strachu przed
otoczeniem boja sie w ogole o tym rozmawiac. Dobra, biore sie za szukanie...

[Gość: Iwona]

My z mężem robiliśmy badania na przeciwciała przeciwplemnikowe-tzn takie
przeciwciała, które zabijają plemniki. Ja nie mam żadnych przeciwciał we krwi-
czyli nie unicestwiam plemników i mogą sobie one swobodnie dopłynąć do komórki
jajowej, ale co z tego?
Mój mąż też nie ma przeciwciał we krwi, natomiast ma przeciwciała w spermie-sam
zabija swoje komórki-to tak w uproszczeniu. Jego plemniki, a dokładnie 55%
plemników są oblepione przeciwciałami i unieruchamiają je.
Spojrzyj na wynik swojego męża, jeżeli w pozycji aglutynacja jest + lub ++ lub
+++, jest bardzo prawdopodobne, że może je mieć. Jednak lepiej wykonać
specjalistyczne badanie.
Przeciwciała obniżają płodność, ale nie zawsze są przyczyną niepłodności.

[Gość: Bacha]

Dzieki za odpowiedz, ale czy w takim razie warto w ogole robic te badania ? Co
sie robi w przypadku, gdy mam takie przeciwciala ? Pytam bo mam cala teczke
roznych badan, ktore nic nie wniosly do sprawy. A czy Tobie w czyms pomogly ?

[Gość: Iwona]

Nie wiem, czy warto robić, myśmy zrobili-ale powiem Ci
szczerze niewiele ginekologów wie cokolwiek o
przeciwciałach-leczyć ich też specjalnie skutecznie
się nie da. Jedno wiem na pewno do in-vitro nie są
przeszkodą.

[Gość: Joanna]

Te 4 proby robilam w Duesseldorfie. Z kliniki jestem bardzo zadowolona ale
prawo tutaj zabrania transferowania embrionow w stadium Blastozysty oraz
badania genetcznego. Poza tam koszty so tez ogromne.
Dlatego zdecydowalam sie na Pronatal w Pradze oni wspolpracoja z klinika tutaj.
Lekarze sa tam bardzo mili i zostawiaja sobie duzo czasu na rozmowe. Ja bylam
tam 14.03.01 i jestem zadowolona.
Klinika ta jest takze polecana na niemieckim forum.
Dzisiaj mialam Laparaskopie i jutro dowiem sie o wynikach. Jezeli wszystko
bedzie OK to koncem kwietnia chce zaczac nastepna probe.
Stymulacje bede robila tutaj a punkcje i transfer w Pradze.
Pozdrawiam
Joanna

[Gość: Tido]

Dziewczyny, opowiem wam moja historie. Po slubie chcielismy miec slicznego dzidziusia. Niestety
nie wychodzilo. Wkoncu udalismy sie na badania. Okazalo sie , ze ja mam niedorozwoj macicy, a moj
maz ma bardzo slabe nasienie. Zajsc w ciaze moglam, ale kwestia bylo donoszenie tej ciazy. dawali
gora 3 miesiace. Zdecydowalismy sie na in-vitro. Mielismy juz nawet termin. I pewnego pieknego
dnia, po porannym sexie poszlismy do wesolego miasteczka. Jezdzilam na kolejce wagonikowej.
wielka predkosc i prawie caly czas do gory nogami. po jakims czasie nie dostawalam miesiaczki.
Bylam zalamana, bo myslalam, ze to znowu kwestia mojego niedorozwoju( czasami krwawilam non
stop 2-m-ce, a potem zatrzymywal sie na tyle samo. Balam sie isc do mojego ginekologa, bo balam
sie znow kuracji hormonalenej, ktora bardzo zle znosil moj organizm, a po za tym , balam sie, ze
bedzie mialo to ujemny wplyw na zaplodnienie in-vitro. Okazalo sie, ze jestem w ciazy. Nie wierzylam.
bylam taka szczesliwa. matka natura sama zrobila nam niespodzianke. Mamy sliczna coreczke,
podobna do tatusia jak dwie krople wody. Maz chodzi dumny i po za Klaudia swiata nie widzi.
Jestesmy szczesliwi. Chce miec drugie dziecko, i chyba bede probowala znow na karuzeli.

[Gość: dona]

Nawet nie wiecie jak sie ucieszylam znajdujac przez przypadek ta strone
internetowa.Mam 28 lat od 10 lat mieszkam w Belgi w tym momencie jestem po 2
nie udanych probach insyminacji i jednym IVF a ostatnio proba odmrozonych
embrionow zakonczyla sie kleskom.Bylam strasznie zrospaczona ale na szczescie
mialam obok meza ktory bardzo mi pomogl w tym strasznym okresie.Nawet sobie nie
wyobrazalam ze Invitro jest tak ciezkie emocjonalnie jak i fizycznie.W Belgi
jest bardzo duzo klinik i duzo stron poswieconych nieplodnosci a takze
programow,ale w Holandi jeszcze wiecej jest strona internetowa w ktorej
znajduje sie chat i mozna sobie pogadac i wyzalic sie a to pomaga .Jest tam
mnostwo kobiet ale tez duzo panow ktozy otwarcie mowia o tym problemie .Jestem
codziennym bywalcem na tej stronie wspieramy sie na wzajem i oplakujemy
niepowodzenia.Brdzo sie ciesze ze z moimi Rodaczkami moge sie na ten temat
komfrontowac.A tak na marginesie HATHAR*** ja mieszkalam w Krakowie jestem
rodowita Krakowianka moja rodzina mieszka tam jeszcze.Buziaczki dla wszystkich
i z calego serca zycze wam pozytywnych wunikow nie jestescie same z tym
problemem .DO uslyszenia Dona

[Gość: dona]

Nawet nie wiecie jak sie ucieszylam znajdujac przez przypadek ta strone
internetowa.Mam 28 lat od 10 lat mieszkam w Belgi w tym momencie jestem po 2
nie udanych probach insyminacji i jednym IVF a ostatnio proba odmrozonych
embrionow zakonczyla sie kleskom.Bylam strasznie zrospaczona ale na szczescie
mialam obok meza ktory bardzo mi pomogl w tym strasznym okresie.Nawet sobie nie
wyobrazalam ze Invitro jest tak ciezkie emocjonalnie jak i fizycznie.W Belgi
jest bardzo duzo klinik i duzo stron poswieconych nieplodnosci a takze
programow,ale w Holandi jeszcze wiecej jest strona internetowa w ktorej
znajduje sie chat i mozna sobie pogadac i wyzalic sie a to pomaga .Jest tam
mnostwo kobiet ale tez duzo panow ktozy otwarcie mowia o tym problemie .Jestem
codziennym bywalcem na tej stronie wspieramy sie na wzajem i oplakujemy
niepowodzenia.Brdzo sie ciesze ze z moimi Rodaczkami moge sie na ten temat
komfrontowac.A tak na marginesie HATHAR*** ja mieszkalam w Krakowie jestem
rodowita Krakowianka moja rodzina mieszka tam jeszcze.Buziaczki dla wszystkich
i z calego serca zycze wam pozytywnych wunikow nie jestescie same z tym
problemem .DO uslyszenia Dona

[Gość: Amal]

To, co przeczytałam tutaj na temat Novum jest wstrząsające i - niestety -
potwierdza moje pierwsze wrażenie. Po prostu fabryka do robienia kasy.
Pozwólcie, że teraz ja się trochę poużalam. Leczę się tam (no, leczę się to
nieco za dużo powiedziane - przychodzę) od dwóch miesięcy. Pierwsze wrażenie -
to recepcja, w której siedzą cztery pielęgniarki, ale żadna nie ma przez 10
minut czasu, żeby przerwać plotki i przyjąć przerażonego (pierwsza wizyta!)
pacjenta. To, że sugerują płacenie bezpośrednio lekarzom. Już nawet nie chodzi
mi o to, czy później umyje ręce (zakładam, że tak), ale od razu mam wrażenie,
że daje się im kasę prosto do kieszeni (jeśli wiecie, co mam na myśli). Dla
mnie - na szczęście - pieniądze nie stanowią problemu, ale epatowanie mnie na
każdym kroku okrzykami, jak drogie jest leczenie, wkurza mnie nieludzko. Poza
tym tak ahistoryjka - badania robione w zeszłym roku pokazywały znacznie
podwyższony poziom prolaktyny. Pani Dr (wspominana tu zresztą) zapisała mi
jakiś tydzień temu temu lek na jej obniżenie. Wczoraj byłam na kolejnych
badaniach i wyszło, że prolaktyna jest PONIŻEJ normy. Kiedy poprosiłam, żeby
skserowali mi poprzednie wyniki, okazało się, że już tydzień temu (tj. przed
lekiem) miałam zupełnie dobry poziom. Czyli pani Dr musiała znać te wyniki parę
godzin po mojej wizycie. Gdyby to zdarzyło się u mojej pani ginekolog, jeszcze
tego samego dnia zadzwoniłaby do mnie i powiedziała, czy mam brać lek, czy nie.
A w Novum sama muszę dobijać się do lekarza, który kończy rozmowę "Przecież
chciała Pani, żeby obniżyć", jakbym to ja była wszystkiemu winna i odkłada
słuchawkę... Czuję się podstawiona pod ścianą, bo do Białegostoku jeżdzić nie
możemy ze względu na pracę, a zegar tyka... Mam nadzieję, że zobaczę wreszcie
te dwie kreeski, i nie będę musiała się z nimi więcej użerać.

[Gość: mama]

Amal, zmień lekarza w Novum. Wspomniana niejednokrotnie
Pani "dr" jest niekompetentna. kiedy byłam u niej jeden
jedyny raz odniosłam wrażenie, że jest kiepskim
samoukiem.

[Gość: Amal]

mama, ale na którego???? Panią Dr wszyscy mi bardzo polecali, wspominanego tu
również Dr W skreśliłam przy pierwszej wizycie (sorry, ale mam podobne
wrażenia, co A) i zmieniłam go na panią Dr, właśnie pod wpływem opinii
znajmowych... Dodatkowy kłopot ze mną, to 'wyedukowanie', jak z przekąsem
zauważają lekarze, dużo szukam na sieci, zwłaszcza na amerykańskich stronach,
ktore są pod tym względem świetne, i spotkałam dotychczas tylko dwóch lekarzy
(moją panią gin i endokrynologa) którzy się nie oburzali, tylko podejmowali ze
mną dyskusję na trochę wyższym poziomie szczegółowości. Jestem na kilku listach
amerykańskich dyskusyjnych 'w tym temacie' i naprawdę informacja otrzymywana
przez pacjentów w Stanach nie ma nic wspólnego z tym, co mamy tutaj. A nie
sądzę żeby nasi lekarze byli mniej naumieni. Jak pani Dr przyniosłam wydruk,
jakie testy rutynowo robi się w Stanach na to co ja mam, i czy ona zamierza je
wykonać to spojrzała na mnie tak, jakby chciała mnie wyrzucić z gabinetu. O
jezu, znowu się rozgadałam, zwięzłość to nie jest moja mocna strona )

[Gość: mama]

Amal, myślę, że powinnaś tak jak ja to zrobiłam, nie
zwracać uwagi na pewne rzeczy, tzn np. gadające
panienki w recepcji, oschłość lekarzy....itp itd. Ja po
prostu postawiłam sobie jeden cel i osiągnęłam go.
podchodziłam do zabiegu w 1998 r. i wtedy nie było tak
jak teraz widze co dziewczyny pisza. bylam tam kilka
dni temu i tez spotkalam sie z zyczliwoscia. moim
lekarzem prowadzacym byl dr Wojewodzki.odpowiadal na
wszystkie zadane pytania bardzo szczegółowo. nie mam
wiec do niego zarzutu. jestem osoba ktora zna sie
troche na medycynie szczegolnie interesuje mnie sprawa
in vitro wiec mam tez swoje zdanie na ten temat.
jeszcze raz z czystym sumieniem moge napisac, ze ludzie
z ktorymi mialam do czynienia we wspomnianej klinice sa
kompetentni / poza wczesniej wspomnianym wyjatkiem/.
poza tym jak mi sie cos nie podobalo to wale prosto z
mostu!!! wcale to nie jest takie glupie. Pozdrawiam.
nie wykluczone ,ze nie znajac sie tam sie spotkamy.
zamierzam w okolicach maja sprobowac szczescia po raz
drugi. pozdrawiam.

[Gość: Arek]

Proponuje odwiedzić w Lublinie szpital na Staszica i doktora może już teraz
profesor nie wiem dokładnie p.Czajkę jest dobry nam z żoną pomógł. Poprostu
dowiedzcie się czy jeszcze tam przyjmuje bo teraz ja nie wiem ,odkąd urodziło
się dziecko nie interesuje się tym, ale wiem jedno naprawdę gość się bardzo
interesował przez cały okres leczenia i ciąży aż do urodzenie i polecając tego
lekarza mam nadzieję że się nie zmienił w tych głupich czasach .Pa i powodzenia

[kujta]

Ja także byłam w szpitalu w Lublinie na Staszica. Muszę przyznać, że tak jak
wszędzie lekarze są tacy sami. Ja leczyłam się u dr Bakalczuka i nie było zbyt
wielkich efektów wręcz żadnych.

[Gość: ART]

Wspułczuje ale musisz napisać przyczynę choroby bo może pomogą Ci zwykłe zioła
moia żona też miała problem lekarze nie dawali nadziei ale przez przpadek
trafiłem na zestaw ziół używała ich i urodziła piękną córeczkę .Życzę
powodzenia i pamiętaj nie zawsze lekarstwa są jedyną drogą a lekarze często się
mylą zbyt często a ty jesteś jeszcze młoda więc wszystko przed Tobą. Nam się
udało i Wam się uda.

[Gość: Lila]

Czesc Art,
moze napisac co t oza ziola i w czym pomogly Twojej,
zonie?

[Gość: Bacha]

Jakie zioła ? Podaj więcej informacji, choć może w Waszej sytuacji to był
akurat przypadek. Ja byłam u bioenergoterapeuty, który miał być skuteczny w
200% i nic. Pytał nawt czy wolę chłopca czy dziewczynkę. To może zabawne, że
rozsądny człowiek ucieka się do zabobonów, ale jeśli miałyby pomóc to czemu
nie.

[Gość: Hathor]

Cos malo sie ostatnio odzywacie wiec powiem Wam, ze
kupilam przez Internet ksiazke pt. Niepłodność, pod
red prof. Szamatowicza. Pisze w niej ponad 20 lekarzy
(wiekszosc pewnie znacie z Białegostoku lub Novum) i
choc jest skierowana do lekarzy to da sie zrozumiec.
zacytuje Wam tylko fragment niewielkiego rodzialu o
psyche w leczeniu nieplodnosci. "Straty poniesione z
powodu braku dziecka sa porownywalne ze stratami
ponoszonymi w przypadku smierci bliskiej osoby lub
rozwodu". Kobiety opisuja wtedy swoje zycie "jako
balansowanie pomiedzy nadzieja i smutkiem". "w
znacznej czesci leczonych malzenstw stres jest
skutkiem a nie przyczyna niemoznosci zajscia w ciaze".
Na razie tyle. Ksiazka jest to kupienia
www.medbook.com.pl/towar/1453.htm, niestety kosztuje
ponad 50zl

[Gość: Bacha]

Dzieki za pomysl. Ksiazke zamowilam. Oprocz tej ksiazki znalazlam na stronie
ksiegarni kilka innych, w ktorych jest cos o nieplodnosci. Wszystkie wypisalam,
znalazlam tez troche na innych stronach. W zwiazku z tym wybiore sie najpierw
do biblioteki lekarskiej i zobacze co tam jest. O wynikach poinformuje Cie
niezwlocznie. Wpadlam na trop artykulu, tego o ktorym mi pisalas. Udaje sie
wiec na poszukiwania.
A jak samopoczucie ?
Pozdrawiam.

[Gość: Ava]

Cieszę się, że Was znalazłam. Siedzę i czytam listy od pczątku dyskusji, ale
chyba nie dam rady przejrzeć wszystkich. My z mężem walczyliśmy o ciążę ponad 4
lata. Lekarzy zmieniałam też cztery razy, ale kiedy trafiłam do , jak krążą
opinie w naszym mieście, najlepszego to postanowiłąm się do niego przyssać z
całych sił i trwać do skutku. Okazało się, że przyczyna leży i po mojej stronie
PCO i męża - niska jakość nasienia. Były różne próby, ja przeszłam laparoskopię
jajników, a potem całą serię inseminacji. I nic. Potem przed ostatnią próbą, a
przed decyzją o in vitro, lekarz dał nam odpocząć, bo nie czuliśmy się
najlepiej , a właściwie mąż miał kłopoty ze zdrowiem. Wtedy trafiłam w
księgarni na taką książkę " Dlaczego nie możemy mieć dzieci?". Przejrzałam,
nawet nie całą, ale jedno wpadło mi w oko. Pisali tam, że lepsze rezultaty daje
domowe AIH - no wiecie same sobie to robicie...W szpitalu jest za duży stres i
zero intymności. Dziewczyny!!!!Jestem w drugiej połowie ciąży i nigdy nie
czułam się szczęśliwsza, choć przede mną jest parę miesięcy wyczekiwania...
Pozdrawiam Was i trzymam kciuki za każdą, bo wiem co czujecie. Ze mną nie można
już było wytrzymać - miałam pretensje do całego świata.

[Gość: Jagoda]

Ja tez od dluzszego czasu usiluje zajsc w ciaze ... i nic. Czy moglabys mi
polecic lekarza, u ktorego sie leczylas w Poznaniu? I dlaczego po usunieciu PCO
nie moglasc zajsc w ciaze? Z powodu niskiej jakosci nasienia, czy moze byly
inne przyczyny po Twojej stronie? Pytam, bo tez czeka mnie laparoskopia w
zwiazku z PCO. Pozdrawiam.

[Gość: KRYSTYNA]

JA TAK SAMO MAM PROBLEMY Z ZAJSCIEM W CIAZE, MOIM OSTATNIM RATUNKIEM JEST IV
ZAPLODNIENIE ALBO ADAPCIA DZIECKA, TAKRZE ROZUMIM TWOJE POLORZENIE, JEDNO I
DRUDIE KOSZTUJE DUZO PIENIEDZY A UBESPIECZENIE NIE CHCE POKRYWAC TEGO,
SZCZEGULNIE TU W AMERCE.JA BENDE PRUBOWAC IVF PO MIMO WSZYSTKO, CO SWOJE TO
SWOJE.

[Gość: ola]

Dyskusja trwa od ponad miesiąca, a ja dopiero teraz tu trafiłam. Mam nadzieję,
że się do mnie odezwiecie...
Od czterech lat wraz z mężem walczymy o dziecko... bez skutecznie. Przeszłam
badania hormonalne, HSG, stymulacje, podawanie nasienia, laparoskopię, znowu
stymulację (żeby zwiększyć szansę, bo laparoskopia stwierdziła małe ogniska
endometriozy - które wypalono i "zasuszono" Danazolem), jestem przed ponownym
podawaniem nasienia, a jeśli nie przyniesie wiadomego efektu - przed in vitro.
Cztery lata - wiecie co to znaczy, co miesiąc przez te lata pęka mi serce...
Ile można wytrzymać? Czasem myślę , że łatwiej mi by było, gdybym się z tym
pogodziła... napewno łatwiej, tylko jak się z tym pogodzić?! Kiedy problem
zaczynał mnie przerastać postanowiłam się podzielić nim z moimi bliskimi
znajomymi, to był błąd - oni tego nie rozumieją, a teraz wiem, że jestem
tematam rozmów w ich kręgach znajomych - bliższych i dalszych (jak ktoś nie ma
poważnych problemów to musi się karmić cudzymi). Nie mam z kim o tym
porozmawiać... Już teraz nie mam siły, aby dalej się borykać, mój mąż jednak
nie odpuszcza - mówi, że dopuki jest nadzieja, trzeba próbować. Ma rację - po
latach nie wybaczyłabym sobie, że nie spróbowałam wszystkiego...
Adopcja - brzmi piękinie, pomijając stawiane warunki przyszłym rodzicom, ale
gdy przychodzi czas na decyzję (zgłosić się do Ośrodka, czy nie) wtedy odchodzi
gdzieś idylliczny obrazek adoptowanego dziecka, jest pytanie - kogo ja
adoptuję, czy dam sobie radę?
Chciałabym należeć do wspomnianej wyżej "organizacji" kobiet "wyczekujących
dwóch kresek".
ola

[Gość: mama]

witaj Ola, ja czekałam na dzidziusia 14 lat. z małymi
przerwami. za pomoca lekarzy i metody in vitro udalo mi
sie za pierwszym razem. Twoj maz ma calkowita racje.
dopoki jest szansa nalezy probowac. WARTO!!!!! uwierz
mi. mam cudowna coreczke, ktora przeslonila mi swiat.
napisz ile masz lat? czy wina lezy po Twojej stronie
czy tez meza? daj znac gdzie sie leczysz. pozdrawiam

[Gość: ola]

Czy nigdy nie miałaś wątpliwości... Nie myślałaś, że
może Ci jest pisane być bezdzietną...
O winie wolałabym nie mówić, bo jakaż jest w tym moja
czy męża wina?
Jeśli chodzi o badania... Mąż nie ma rewelacyjnych
wyników, ale są w normie. Ja mam (miałam?)
endometriozę, podobno niewielką, nie wiem czy może być
przyczyną.
Leczę się u dr Jędrzejczaka (Klinika Niepłodności i
Endokrynologii Rozrodu AM w Poznaniu) - mam do niego
zaufanie... ale zaczynam się niecierpliwić.
Dr Jędrzejczak uczestniczy w zespole "in vitro" w/w
Kliniki i jeśli pójdę na ten zabieg to właśnie tam.
Bałystok jest dla nas za daleko, choć i ja słyszałam o
nim wiele dobrych rzeczy.
Pochodzę z rodziny, w której kobiety miały problem
raczej z płodnością, a nie bezpłodnością i w życiu mi
nie przyszło do głowy, że u mnie będzie inaczej.
Wyszłam za mąż w wieku 21 lat i po roku zaczęliśmy się
starać... aż do tej pory.

[Gość: mama]

nawet nie wiesz ile razy myslalam, ze nie bede miala
dzieci. po wielu latach chodzenia po lekarzach, ktorzy
niewiele mi mogli pomoc trafilam w ostatecznosci do
kliniki specjalizujacej sie w in vitro. tam poddalam
sie zabiegowi ktory za pierwszym razem sie udal.
przedtem przeszlam jedna nieudana probe inseminacji. Ty
jestes jeszcze bardzo mloda. medycyna bardzo idzie do
przodu. zanim Twoj dzwonek zabrzmi moze sie okazac, ze
posiadanie dziecka to drobiazg. mam nadzieje ze jednak
nie bedziesz musiala dlugo czekac i uda Ci sie osiagnac
ten cel. czego serdecznie Ci zycze.

[Gość: Bacha]

Ola, i co zrobilo Ci sie razniej ? Musze Ci powiedziec, ze mi tak. Znalazlam te
strone przez przypadek zaraz po powrocie z kolejnej proby in-vitro w
Bialymstoku. Nastroj mialam raczej kiepski, i choc to male pocieszenie, ale od
tej pory zagladam na Forum i jest mi lepiej. Znajomymi sie nie przejmuj, i tak
zaczeli by mniej lub bardziej delikatnie pytac. Brak odpowiedzi z Twojej strony
bylby jeszcze gorsza pozywka dla plotkarzy. A tak moze akurat znajdzie sie ktos
kto gdzies czegos nowego sie dowie i bedzie mogl pomoc. Ja wlasnie wyszlam z
takiego zalozenia. Tym bardziej, ze nie mozna wszystkim dookola wymyslac
historii typu: nie lubie dzieci, albo nie stac mnie na nie. To przeciez
infantylne no i nieprawdziwe. Posluchaj "mamy" ona jest dobrym przykladem
skutecznosci in-vitro. Zawsze to milej wiedziec, ze chociaz komus sie udalo.
POzdrawiam.

[Gość: ola]

Dziękuję, faktycznie mi lepiej...
Dziekuję za słowa otuchy.
Ale czy któraś z Was poradziła sobie z tym przemożnym pragnieniem, a później z
bólem... Obojetnie czy się ma 26 czy 36 lat - zawsze boli. Czy jest jakiś
sposób uspokojenia duszy? Inaczej - wyluzowania się? Może jakaś terapia...

[Gość: mama]

jesli chodzi o mnie, to mnie pomoglo myslenie. staralam
sie podchodzic bardzo sceptycznie do proby inseminacji
i rozczerowalam sie, do proby in vitro podchodzilam
jeszcze bardziej sceptycznie. nie wierzylam, ze sie
uda. bardzo pomogla mi moja przyjaciolka. ona wlewala
we mnie slowa otuchy. poniewaz nie wierzylam w
powodzenie....mile sie rozczarowalam. zawsze lepiej
rozczarowac sie mile niz odwrotnie. polecam to dobra
metoda!

[Gość: Bacha]

Tarapia... Wlasnie jestem na etapie poszukiwania jakiejs psychologicznej metody
natretnego niemyslenia o tym. Wyglada na to, ze to moj glowny problem, bo jak
na razie lekarze nie wymyslili nic innego. Dobry psycholog bylby wskazany. A
juz na pewno przed kolejnym in-vitro. Czasem tez mysle o tym, ze jakas grupowa
terapia moglaby pomoc. To Forum to i tak duzo, bo chociaz mozna sie wymienic
doswiadczeniami. Gdyby ktos oczywiscie slyszal o jakims dobrym psychologu czy
tez innej metodzie na zaprzestanie ciaglego myslenia to jak najbardziej czekam
na znak. Pisalam do HAthor, ze wlasnie zaglebiam sie w zdobycie odpoiwedniej
bibliografi. Moze w ksiazkach wyczytam cos czego lekarze nie powiedzieli.

[Gość: ola]

Szukasz wiedzy... Robisz dokładnie to co ja, to pomaga, ale nie likwiduje
nadziei ani bólu.
Na temat cyklu, ciąży wiem niemalże wszystko (służę radą i pomocą każdej mojej
ciężarnej koleżance - są zadowolone), na temat endometriozy, pewnie tak samo,
również na temat in vitro. Ale co z tego?...
Wiesz chyba najlepsze jest właśnie to - dyskusja z "równymi" sobie.

[Gość: mama]

doświadczenie nauczylo mnie, ze nikt nie jest w stanie
nas zrozumiec oprocz nas samych. i to Forum to swietny
psycholog dla naszych nadwrazliwych dusz.

[Gość: Iwona]

Co do pozytywnego działania psychologicznego tegoż forum, to i ja potwierdzam.
Czuję się dużo lepiej czytając wszystkie Wasze listy. Tu przynajmniej wiem, że
nikt krzywo na mnie nie spojrzy, bo wiecie niektóre starsze "babska" uważają,
że np. takie dziecko z probówki jest na pewno jakieś inne, dziwne,
niemalże "plastikowe", bo przecież nie zrobione, tylko wyprodukowane.
Bardzo mnie to złości.
Pożaliłam się trochę, ale mi lepiej!
Pozdrawiam.

[Gość: ola]

Próbowałam tej metody, ale zawsze zdażyło się coś, po czym wracała nadzieja w
powodzenie, np. ostatnio po stymulacji nie wierzyłam, że się uda, ale miałam
piękny sen ... jestem w ciąży, rozmawiam o niej z koleżanką (notabene ona
niedługo urodzi) i wiedziałam, że tam w środku (we mnie) jest córeczka.
Obudziłam się z nadzieją, a następnie stwierdziłam (po paru godzinach), że
jednak nie... (dostałam okres).
Czy to nie jest szczyt okrucieństwa?!

[Gość: mama]

Ja swoj sen z przed 2 lat pamietam doskonale. snilo mi
sie ze pcham dwa wozki. jeden z nich byl pusty. mialam
przetransferowane dwa zarodki. przyjal sie jeden....i
jak tu nie wierzyc w sny?

[Gość: Bacha]

Wiesz z tym snem to chyba cos jest. Po in-vitro lezalam 2 tygodnie w domu. Pod
koniec pierwszego tygodnia mialam sen, ze ze wszystkich dziewczyn ktore mialy
transfer tego samego dnia, tylko ja jestem w ciazy. Moja przyjaciolka
pocieszyla mnie, ze skoro tak mi sie snilo to juz na pewno nic z tego nie
bedzie. Ale ja mialam nadzieje, do konca. Nawet jak zaczal mi sie okres
ludzilam sie, ze to tylko na chwile. Coz zycie jest okrutne, a sny wcale nie
lepsze.

[Gość: ola]

Dziękuję za rozmowę - jest mi dużo lepiej...
Na dziś muszę skończyć...więc do zobaczenia/napisania (mam nadzieję!).

[Gość: Iwona]

Mówisz, że nie wierzyłaś, że się uda in-vitro. Ja jednak myślę, że gdzieś w
głębi serca miałaś ogromną nadzieję i nie dopuszczałaś myśli, że będziesz
ponownie podchodzić do zabiegu. Tak było ze mną i ze wszystkimi, którym się
udało bądź nie. Wiesz, po zabiegu starałam się żyć normalnie, nie leżałam w
łóżku, podróżowałam (powrót samochodem do Katowic), robiłam zakupy, gotowałam,
spotykałam się z ludźmi---przecież kobiety w ciąży normalnie funkcjonują.
Niestety ta "normalność" w niczym nie pomogła i teraz, kiedy będę znów próbować
Twoim śladem położę się do łóżka, a wszystko niech się wali i pali, ja
przynajmniej będę miała spokojne sumienie, że ze swojej strony zrobiłam
wszystko!
Pozdrawiam.

do Oli

[Gość: Iwona]

Ola. Ja też jestem załamana, podobnie, jak ty cztery lata próbujemy z mężem
(mimo, iż podobno wszystko gra). Przeszłam wszystkie badania HSG,
histeroskopię, laparoskopię, 5 inseminacji, jedno in-vitro---bez powodzenia
zresztą. Ale będę próbować do końca, dopóki mi pieniędzy wystarczy i dopóki mój
organizm będzie mógł produkować komórki jajowe. Powiem Ci szczerze, że dzięki
temu forum powoli odzyskuję chęć życia, bo wiem, że nie tylko ja cierpię i mam
się z kim tym podzielić.
Pozdrawiam.

[Gość: ola]

Witam! I jestem w szoku, że u Ciebie jest tak podobnie...
Myślałam, że winni są lekarze, że coś przegapili, że przyczyna tkwi w moim
organizmie, a nikt tego nie widzi. Kiedy mi lekarz zasugerował, że
się "zblokowałam", to się wściekłam...(pomyślałam, że wymyśla bo nie ma
koncepcji leczenia). A może coś w tym jest? Jak myślisz?

[Gość: Iwona]

Być może coś w tym jest, choć nikt nikt tak na prawdę tego nie wie. Ale znam
małżeństwo, które dopiero po 10 latach doczekało się dziecka-i to drogą
naturalną. Jak to wytłumaczyć? Ja póki co wolałabym usłyszeć jakieś racjonalne
fizyczne wytłumaczenie, ale może medycyna jeszcze nie wie wszystkiego o
ludzkiej płodności. My możemy mieć tylko nadzieję, bo przecież po coś warto żyć.
Pozdrawiam.

[Gość: REBAS]

Czy widzicie ile jest osób biorących udział w tej
dyskusji.
To przerażające jak jest to potrzebne to wygadanie się
lub nawet posłuchanie (czytanie).
To daje siły. Wszyscy wiemy, że gros problemu siedzi w
głowie.
Gdzieś to trzeba wyrzucić.
Wychodzi na to, że jest to wielka loteria (zwał jak
zwał). Nie ma żadnych gwarancji.. ale jest nadzieja.

[Gość: EwaP]

Drogie Panie,
czy pozwolicie, ze dołączę się do Was, od 3 lat próbujemy z mężem tego co i Wy. Zaczęliśmy do badań na
własną rękę, potem była wizyta w Consylium, z którego uciekliśmy z krzykiem - na początek chcieli zacząć od
lapoaroskopi, pomimo że poprzednie badania nie wskazywały na taką potrzebę. Potem znajoma lekarka poleciła
nam Novum. Leczymy się tam 2 lata. Oczywiście wszystko to droga przez piekło; roczne leczenie zakażeń
nasienia u męża, potem polip u mnie, trzy inseminacje a w trakcie czwartej torbiele, decyzja o in vitro, świetne
wyniki - 23 komórki, a potem z górki - tylko 8 komórek się zapładnia, 6 degeneruje (nikt nie wie dlaczego), jestem
mocno przestymulowana ale Doktor po moich prośbach godzi się na transfer 2 zarodków - nic z tego, w
następnym cyklu ponownie torbiele, potem mimo stymulacji nie ma owulacji dopiero 3 miesiące później jest
owulacja - radość ale co z tego - żadem z zamrożonych zarodków nie przeżywa rozmrażania - łzy i straszny
ból, żal, zniechęcenie - ale chyba wszystkie to znacie. Teraz szykujemy się do kolejnej próby, nie wiem co będzie,
tak trudno mieć nadzieję, w grudniu skończyłam 35 lat - czy jeszcze zdążę??
EwaP

[Gość: mama]

ja dzieki Novum mam dziecko. zdazysz. nie martw sie na
zapas. moze sie spotkamy w Novum. ja prawdopodobnie w
maju sprobuje jeszcze raz. jesli uda sie rozmrazanie
moich 7 dzieciaczkow.

[Gość: mama]

czytajac Wasze listy doszłam do wniosku, ze mialam
wiele szczescia. sama w to nie wierze!

do Mamy

[Gość: Iwona]

Czy mogę mieć do Ciebie prośbę?
Jakbyś mogła, to opowiedz, jak wyglądała Twoja stymulacja, jakie leki(nazwy) i
w jakich dawkach brałaś, o jakich porach dnia, jak się czułaś, jak wyglądał
transfer(czy przy USG, czy tak "na wyczucie"), i tak w ogóle ile masz lat, bo
to poniekąd bywa ważne. Jakie badania Ci wykonywano, czy co dzień?, Jakie
miałaś wyniki?(estradiol,grubość endometrium, ilość komórek, ile się
zapłodniło, jakiej klasy były embriony,ilo komórkowe Ci tranferowano,dlaczego
zastosowano ICSI, czy mrożono embriony czy po hodowli blastocysty). Wszystko,
wszyściusieńko mnie i pewnie nie tylko mnie, ale nas wszystkie interesuje
(chyba). Jak wyglądał szczęsliwy program-według jakiego protokołu. Czy
chodziłaś wtedy do pracy?
Wybacz, że tak natrętnie pytam, ale to dla mnie bardzo ważne.
Pozdrawiam.

[Gość: mama]

Moja stymulacja przebiegała wg. /chyba/ długiego
protokołu. Dokładanie już nie pamiętam, bo było to trzy
lata temu. Codziennie przez ok miesiąc brałam Synarel
krople do nosa dwa razy dziennie po jednym psiknięciu
do dziurek nosa na zmianę. Brałam też pergonal w
zastrzykach i tu musiałam się zmieścić z zastrzykiem do
godz. 10.00 /rano/. Scisle przestrzegalam
obowiazujacych godzin. "Wyprodukowalo" sie 18 komórek
jajowych z czego 11 zostało zakwalifikowanych do
zapłodnienia, a zapłodniło się 9. W czasie całej
stymulacji czułam się dość dobrze /nie liczac obolalych
posladkow od zastrzykow/. Dopiero w samej końcówce
stymulacji /cały czas kontrolowanej/ zaczelam czuc
obciazenie w dole brzucha / 18 duzych komorek/. Kiedu
dr. Lewandowski uznal, ze juz czas, podano mi pregnyl
jednorazowo /chyba 1 i 1/2 ampułki/ o godz. 22.00. Na
zajutrz o 10. 00 rano miałam sie zglosic na pobranie
komorek na czczo. Pobrano jak juz wczesniej pisalam w
narkozie pod kontrola usg jajeczka. Zabieg mial miejsce
w piatek a w poniedziałek mialam transfer. Najpierw
transwaginalne usg, po ktorym dr. Lewandowski
stwierdzil ze mam duze szanse /podbudowalo mnie to
nieco/ ze wzgledu na grube endometrium. Nastepnie po
rozmowie z dr. Lewandowskim podano mi dwa embriony 8
komorkowe /najlepsze jakie sie wyhodowaly/. Z czego
przyjal sie jeden. Pozostale embriony mialy od 7 do 2
komorek. Po zabiegu nie wolno bylo dzwigac, kapac sie w
wannie - tylko pod prysznicem i to w wodzie niezbyt
gorącej. Zalecil mi tez lezenie. Scisle sie stosowalam
do tych wskazan.Po 2 tygodniach mialam zrobic test.
około czwartku czyli 1 i 1/2 tygodnia po transferze
zaczelam miec mdłosci, ale nie wiedzialam czy od ciazy
czy tez od utrogestanu, ktory bralam dopochwowo /5
kapsulek dziennie/. w poniedzialek po uplywie 2 tygodni
zrobilam test.........nie wierzylam wlasnym oczom. maz
nie chcial wierzyc. OSZALALAM z radosci i zarazem z
niepokoju. czy uda sie do konca? Mialam wtedy 37 lat.
Mikromanipulacje mialam z powodu bardzo slabego
nasienia meza. z tego co wiem to mrozone sa
niewykorzystane embriony. Do pracy chodzilam z
przerwami. pierwsze dwa tygodnie w domu, a pozniej
pracowalam. meczyly mnie mdlosci do 4 miesiaca. pozniej
jak "reka odjal". ale to nic w porownaniu ze szczesciem
jakie w sobie nosilam. Od 7 miesiaca ciazy lezalam w
szpitalu ze wzgledu na lozysko przodujace. porod odbyl
sie przez cesarskie ciecie w szpitalu brodnowskim. w
terminie. zapomnialam napisac, ze podcas stymulacji
srednio co drugi dzien przez ostatnie dwa
tygodnie chodzilam na badanie krwi na poziom hormonow.
wszystkim Wam zycze powodzenia. nie wiem Iwona, czy
napisalam wszystko co Ciebie interesuje. jesli nie
pytaj bez skrepowania. odpowiem na wszystkie pytania.
do kogo chodzisz w Novum? pozdrawiam

[Gość: EwaP]

Twoja opowieść Mama dużo mi dała. Tak naprawdę to nie wiemy czy nasze wyniki są dobre czy złe, czy jak
lekarz nam mówi, że jesteśmy za stare - to na ile to ma wpływ na nasze seanse, czy lepiej mieć dużo komórek
czy mniej ale lepszych? Mam koleżankę, która miała dwie próby, za każdym razem produkuje powyżej 20
komórek, wszystkie się zapładniają i wszystkie potem rozmrażają. W porównaniu z nią jest u mnie fatalnie (choć
do tej pory i tak jej się nie udało). Proszę dziewczyny napiszcie jak to było u Was, dobrze jest wiedzieć jak to było
u innych w praktyce a nie tylko znać statystyki.
EwaP

[Gość: mama]

do mojej opowiesci moge jeszcze dodac, ze zawsze chcac
wiedziec czy moje badania sa prawidlowe, czy
kiedykolwiek cos mnie intrygowalo, zawsze pytalam
lekarza i konsekwentnie dazylam do otrzymania
odpowiedzi. pozniej oczywiscie oblozona fachowa
literatura studiowalam to wszystko. polecam dobra
metoda!

[Gość: Iwona]

Dziękuję za wszystkie informacje. Ja jeżdżę do Białegostoku, a pytałam o to
wszystko, ponieważ chciałam porównać metody stosowane w Novum z Białymstokiem.
W Białymstoku wyglądało to nieco inaczej. Miałam krótki protkółd pierwszego
dnia cyklu codziennie Decapeptyl podskórnie, od trzeciego równolegle Metrodin,
niestety w niskich dawkach, bo podobno jestem na tyle młoda, że więcej nie
trzeba. Niestety przez to urosło tylko 8 komórek-z czego 6 było dojrzałych(tzn
nadawały się do zapłodnienia), powstały trzy zarodki-(komórki pobrali we środę,
w piątek tranfer dwóch czterokomórkowych-podobno extra jakości klasy A,
niestety endometrium miałam dość kiepskie-niecałe 8 mm.Ostatni zarodek hodowali
do zamrożenia-obumarł.
Nie udało się. Do następnej próby staram się przygotować merytorycznie, bo
często nawet niewielkie sugestie od strony pacjentki są cenne dla lekarza w
dalszym postępowaniu. Ja kiepsko znosiłam stymulację, myślę, że dlatego, że po
przyblokowaniu przysadki byłam zbyt słabo stymulowana-do dziewiątego dnia cyklu
miałam okres, a za sześć dni zrobili transfer-z tego pewnie było tak kiepskie
endometrium.
Jeszcze raz dziękuję za informacje.

[Gość: mama]

dla dopelnienia informacji powiem, ze ja transfer
mialam w 33 dniu cyklu. endometrium bylo super.

[Gość: EwaP]

Dzięki Mama za pocieszenie, jeśli nic ponownie nie stanie na przeszkodzie to w maju powinnam mieć zabieg, więc
całkiem możliwe, że się spotkamy. A tak w ogóle to cieszę się, że gdzieś można porozmawiać z tymi 70
procentami, którym się nie udało, do tej pory w artykułach pisze się głównie o tych szczęśliwcach co mogą
nazwać się rodzicami, nikt nie wspomina co czują ci podchodzący do kolejnej próby z coraz to mniejszą nadzieją.
EwaP

[Gość: Hathor]

Nie chcialabyma by to zabrzmialo przemadrzale ale sadze, ze musimy uwierzyc w
to, ze to czy bedzie dzidzius z in vitro czy nie to nie jest ani nasza zasluga
ani wina, nie ma tez w tym zaslugi lekarz czy osrodek. I wtedy bedzie nam
latwiej. Dziecko to dar i oczywiscie im lepiej sie przygotujemy tym lepiej ale
zadne "cuda" nie sprawia ze bedzie dzidzius, nie ma patentu na to. I w to
musimy wierzyc aby sie nie dac zwariowac.
Bacha, pamietam o Tobie, na pewno moge polecic w W-wie Anne Dodziuk z Instytutu
Psychologii Zdrowia (pisze w Wysokich obcasach), inne kontakty bede miala
dopiero po weekendzie.

[Gość: Joanna]

Hathor zgadzam sie z Toba zupelnie. Natury nie da sie
oszukac wszystko we wlasciwym czasie i na wlasciwym
miejscu.Pozostaje nam tylko pozytywnie myslec dalej
probowac i czekac na sczesliwy los
Pozdrawiam
Joanna

[Gość: Iwona]

Pocieszę Cię. W Białymstoku byłam z dziewczyną w twoim wieku, której się udało
za pierwszym razem. Ja mam prawie 30 lat, a po stymulacji było tylko 8 komórek,
z czego tylko 3 się zapłodniły (ICSI), dwa transferowali, jeden nie przeżył w
hodowli. Też mam ...nadzieję.... Czasami nie wiek decyduje o powodzeniu.
Trzymam kciuki.
Pozdrawiam.

[Gość: Bacha]

Ciekawa jestem jak przechodzicie nasza wspolna
terapie. Mi pomaga. Hathor dzieki, zaraz tam dzwonie,
jak mi sie uda dam Ci znak. Masz calkowita racje, to
nie jest nasza wina, ze tak sie z nami dzieje. Tak jak
nie ma w tym zadnej zaslugi, ze ktos moze miec dzieci
bez liku, wystarczy ze stanie przy facecie. No moze to
przesada, ale w tym wzgledzie naprawde niewiele od nas
zalezy. Obserwowalam lekarzy w Bialymstoku, oni sa
szczerzy w tym co robia. Brak ciazy u nas jest dla
kazdego z nich porazka, bo kazdy chcialby miec wyniki
w pracy. Nawet jesli dla nich sprowadza sie to tylko
do kasy, to i tak robia co moga. Nikt tez nie potrafi
powiedziec dlaczego nie udaje sie za pierwszym razem a
udaje sie za piatym - przeciez jestesmy wtedy starsze.
Czasem tak chyba musi byc, ktos to tak wymyslil, moze
po to zebysmy inaczej patrzyly na swiat, albo tak
jak "mama" byly swiadome szczescia, ktore przyjdzie.
Ale sie zrobilam moralizatorska.
Pozdrawiam wszystkie, dobrze ze jestescie.

[Gość: REBAS]

Winy naszej w tym niema na pewna. Ani po stronie Pań
ani facetów.
Jednak jest to cholernie niesprawiedliwe….
Jak słyszę że jest to dar od losu (czy kogo tam
jeszcze) to ja serdecznie dziękuje za taką
opiekuńczość.

[Gość: ola]

Ja też się obraziłam na Pana Boga...
Obowiązkiem i niezbywalnym prawem każdej żywej istoty (od bakterii po
człowieka) jest przekazywanie własnych genów (tak z biologicznego punktu
widzenia), dlatego nie rozumię dlaczego zostało mi to odebrane!

[Gość: Hathor]

Ola, Uwierz mi ze przez przeszlam przez wszystkie stany uczuc o jakich na tym
forum kiedykolwiek wspomniano - smutek, bol, poczucie niesprawiedliwosci i
bezradnosci, bunt, radosc, niecierpliwosc - moglabym tak wymieniac w
nieskonczonosc. Przezylam cudowny rok 2000 w ktorym wydarzylo sie 1000
wspanialych rzeczy i tylko 2 okropne zabiegi in vitro i wydawalo mi sie ze to
byl najgorszy rok w moim zyciu. Nie pamietalam o dobrych rzeczach, ktore mnie
spotkaly, tylko o wielkim moim nieszczesciu, ze nie mam dziecka. Jakby to ze
ono sie pojawi mialo zmienic moje postrzeganie swiata i moja wiare i uczynic
mnie wiecznie szczesliwa. Ach, ile klotni przeprowadzilam z Panem Bogiem,
ile "dlaczego ?" wykrzyczalam w niebo. Nie zlicze. Teraz po polrocznej przerwie
i terapii wiem ze jestem tu i teraz i jezeli tu u teraz nie bede szczesliwa i w
zgodzie z tym co mam i czego nie mam to mam szanse przezyc nastepne 10 lat (mam
30 w tej chwili) walczac o ciaze i nie widzac swiata poza nia. Czy tak chce
zyc, czy chce mojemu dziecku sprawic prezent w postaci obciazenia, ze tyle sie
dla niego nacierpialam a ono jest takie niewdzieczne bo bedzie zyc swoim
zyciem. Albo po tych 10 latach stwierdzic, ze dalej cierpie bo nie mam dziecka
i tak juz pozostanie do konca moich dni. Brrr....
Wiem, ze latwo tak mowic i nie wiem czy to jest droga do dziecka. Na pewno jest
to moja droga do szczescia - mojego i mojego meza - bez wzgledu na to czy
bedziemy we dwojke czy w innej konfiguracji. Badzcie szczesliwe Dziewczyny tu i
teraz.

[Gość: ola]

To co napisałaś ma sens, ale oznacza pogodzenie się z losem i oczekiwanie, że
może kiedyś stanie się cud.
Ale nie potrafię się z tym pogodzić, jeszcze nie... może kiedyś przyjdzie do
mnie taka mądrość życiowa. Przynajmniej byłoby mi łatwiej.

[Gość: Ewa]

Ja tak naprawdę najbardziej boję się tej chwili kiedy będę musiała podjąć decyzję o zaprzestaniu prób, dopóki
próbuję jest nadzieja, czy będę potrafiła żyć wiedząc że już nic nie mogę zmienić?
EwaP

[Gość: mama]

Ale dlaczego Ty sie zamartwiasz na zapas? Przecież może
uda Ci się za pierwszym lub drugim razem i już nie
bedziesz musiala sie martwic co bedzie
pozniej.......

Od Hathor do Oli i Ewy

[Gość: Hathor]

Pogodzenie sie z sytuacja nie oznacza rezygnacji z marzen ale na pewno w moim
przypadku oznacza spokoj i wiecej swiatla w moim zyciu. Tez sie boje i nie chce
nawet myslec o tym ze bede musiala zrezygnowac z dalszych prob ale nie pozwole
aby chec dziecka doprowadzila do autodestrukcji a w tym kierunku zmierzalam
jeszcze pare miesiecy temu. Mamy jeszcze i pare lat przed nami i nauka idzie
naprzod i wspieramy sie wzajemnie. Czyz to nie cudowne. Rok temu siedzialam w
domu w oczekiwaniu na wynik pierwszego invitro sparalizowana strachem i
marzylam o takim forum. Teraz bede siedziec w domu i kazdego dnia pisac jak mi
zle albo dobrze wiec glowa do gory, z kazdym dniem coraz wiecej slonca

[Gość: ola]

W jednym muszę przyznać Ci rację - należy dostrzegać inne dobre rzeczy jakie
się dzieją w naszym życiu. Robię w tym kierunku postępy... Mam swoje czarne
dni - wtedy płaczę i nie wierzę w nic - ani w dziecko, ani w Boga, ani w dobrą
naszą przyszłość. Ale w pozostałe dni mam wspaniałego, kochającego męża, mam
(od pół roku) dom, o którym zawsze marzyłam. A wczoraj mąż kupił mi
wieloczynnościowego robota (robot robi wszystko - od ciasta po frytki), którego
od dawna chciałam mieć - i w związku z tym dziś mam dobry chumor!
Pozdrawiam!

[Gość: Bacha]

Rany Boskie, ja nie mowie, ze to jest dar od losu, bo tego daru wlasnie nie ma.
Mowie tylko, ze czasem tak jest, ze na to czego sie bardzo, bardzo chce czekac
trzeba dlugo i cierpliwie. Nie jestem Hindusem i nie mam az takiej pokory, zeby
twierdzic, ze cierpienie sluzy czlowiekowi. Kazdy ma inny sposob na pocieszanie
sie. Ja wole myslec, ze tak musi byc, ze czemus to sluzy i ze na pewno doczekam
sie dzieci, moze na przyklad piecioraczkow wlasnie za to oczekiwanie. I tyle.
Nie moge walczyc ze wszystkim: z losem, z lekarzami, sama ze soba, bo zwariuje.
Tez jest we mnie duzo buntu, ze gdzies w patologicznej rodzinie alkoholokow
rodzi sie jedno dziecko po drugim i wszystkie trafiaja do domu dziecka.
Tymczasem gdzie nie czytam, to wszedzie pisza, ze alkohol sprzyja nieplodnosci.
I co ? Mam wrazenie, ze jest wrecz przeciwnie. Ale z doswiadczenia wiem, ze jak
sie tak bardzo czegos chce, to sie dostaje, tyle ze nie zawsze od razu. Nie
moge czekac bezczynnie, bo szlag mnie trafia, musze cos robic. Nie moge do
nastepnego in-vitro czekac bezczynnie, bo tez mi lata leca. Nie moge tez robic
jednego in-vitro za drugim, bo to nie jest sport, tu sie rekordow nie osiaga. A
po kazdym zabiegu psychika jest w strzepkach. To tyle, tytulem wyjasnienia.

[Gość: Ewa]

Od początku śledzę Wasze wypowiedzi. Wasz problem mnie nie dotyczy, ale mam
nadzieję, że mnie nie pogonicie. Z uwagą "przysłuchuję" się temu, co piszecie.
Sama nie mam dzieci, ale oboje z mężem chcemy bardzo je mieć. Przestałam brać
tabletki i teraz będziemy próbować. Mam nadzieję, że się nam uda. Czytając
jednak to, co piszecie wiem, że to nie musi być taka prosta sprawa. Trzymam za
Was wszystkie kciuki i wierzę, że przyjdzie i dla Was ten szczęśliwy moment już
niedługo. Mam nadzieję, że to szczęście spotka również mnie i wszystkie
będziemy mogły cieszyć się z posiadania potomstwa.
Pozdrawiam gorąco.
Ewa

[Gość: anna]

Cieszę się, że znalazłam tą stronę ponieważ dopiero teraz uzmysłowiłam sobie
jak poważny to problem i jak wielu z nas dotyczy. Jestem na początku tej drogi,
ale wasze doświadczenia pomogą mi mieć wyobrażenie o tym co mnie może czekać.
To pozwoli oswoić się z myślami. Staramy się od pół roku, ale wcześniej też
szczególnie nie uważaliśmy. Pomimo tego, że lekarze jeszcze nie skierowali nas
na żadne badania wysłałam męża do Novum na badania. Okazało się, że on jest
prawdopdobnie powodem, a właściwie żylaki. Zaczynamy więc leczenie i bardzo się
tego boję. Jutro pierwszy raz ja pójdę do Novum, trzymajcie za mnie kciuki.
Pozdrawiam

[Gość: Ewa]

Aniu, napisz do kogo jesteś zapisana w Novum?, powodzenia i nie zrażaj się naszymi niepowodzeniami, Tobie
może się udać. A tak poza tym, to dr Wolski (jak rozumiem Twój mąż leczy się u niego) jest świetnym i bardzo
sympatycznym lekarzem, mój mąż leczył się u niego i miał dobre wyniki a sprawa nie była łatwa. Za to nastaw się
że leczenie mężczyzny jest długie i dość uciążliwe a na wyniki trzeba czekać miesiącami. Do in vitro jest łatwiej
bo u partnera mogą być słabe wyniki, jak mój pierwszy lekarz mówił "wystarczy jeden plemnik, tylko go trzeba
złapać za ogonek". Jeszcze raz powodzenia, głowa do góry,
EwaP

[Gość: Amal]

Anno, czy twój mąż zdecydował się już na zabieg? My jesteśmy dokładnie w tej
samej sytuacji, oprócz tego ja mam też pewne problemy hormonalne, ale na
szczęście bardzo dobrze reaguję na leki. Też leczymy się w Novum, właśnie dziś
dostaniemy wyniki powtórnego badania. Szperałam trochę w internecie, znalazłam
informację, że przy żylakach w pierwszym roku po operacji jest
49% 'naturalnych' ciąż, a w ciągu dwóch pierwszych lat - 69% (to wszystko nie
uwzględnia problemów po stronie kobiety, więc to świetna wiadomość), wyniki
nasienia podobno poprawiają się w 80%. Przy tym wszystkim łatwiej znieść
perspektywę odłożenia dzidziusia na następne kilka miesięcy (my tak
odkładaliśmy i odkładaliśmy, i jak się wreszcie w zeszłym roku zdecydowaliśmy,
to się okazało, że i tak samo 'nie pójdzie'). Pozdrawiam i powodzenia.

[Gość: EwaP]

Dziewczyny, jeśli coś mogę poradzić to zróbcie u męża przez operacją badanie genetyczne CFTR (to sporo
kosztuje - ale moim zdaniem warto), jeśli wynik jest dodatni to i tak operacja może niewiele pomóc (mam przykład
w rodzinie) i wtedy może trzeba spróbować czegoś innego.
EwaP