początki pracy na nowej ziemi

[pikorpikor]

zaczynam wątek zaproponowany przez salela:

Może świeżo przybyli (Ci trochę dawniej niż świeżo także) podzielą sie
doświadczeniem związanym z
> poszukiwaniem pracy, jak wyglądał wasz start, pierwsze prace, czy zgodne z
> oczekiwaniami, kwalifikacjami itp...

pozdr.

[pikorpikor]

coś widzę, że tylko Nazi odważył się napisać, że na początku nie było łatwo?

[sylwek07]

pikorpikor, cierpliwosci trzeba dac troche czasu innym

[pikorpikor]

W sumie racja )

pozdr.

[elagrubabela]

To jest pewnie watek dla tych, ktorzy przyjechali ostatnio. Doswiadczenia tych
z nas, ktorzy sa w Kanadzie ponad 10, 15 czy 20 lat niewiele chyba pomoga all
the recent newcomers. Wlasciwie nie znam nikogo, komu bylo latwo. Ja zaczynalam
emigracje w Stanach, w Chicago i bylo trudno. Po przyjezdzie do Kanady juz bylo
troche latwiej ale przede wszystkim dlatego, ze ja juz wiedzialam, ze bedzie
trudno - ha ha ha. Dlatego z duzo wiekszym spokojem przyjmowalam wszystkie
trudnosci i niepowodzenia. Tak naprawde latwiej zaczelo mi byc po jakichs 3
latach w Kanadzie. I to znowu jest takie niewymierne - latwiej sie zaczelo
robic glownie dlatego, ze znalam juz miasto, poznalam troche ludzi, przestalam
sie czuc kompletnie sama, skonczylam jakis kurs. Przestalam sie bac, ze jak
strace prace, to nic innego nie znajde, pojechalam na pierwsze dluzsze wakacje.
Poczulam sie 'czlowiekiem' - ha ha ha. Bo ja mysle, ze brak lub niemoznosc
pracy w zawodzie to tylko czesc tego 'trudno' na poczatku emigracji. Nie nalezy
sie ludzic, ze znalezienie pracy w zawodzie rozwiaze wszystkie bole adaptacji.
Adaptacja jest dosc dlugim procesem. To zreszta widac na tym forum - pisza tu
ludzie, ktorzy najwyrazniej sa w Kanadzie juz wiele lat a wciaz wydaja sie zyc
okrakiem i w ogole ich nie cieszy bycie w Kanadzie. Ja bym nie przeceniala
waznosci pracy w wyuczonej profesji. Mam pania do pomocy, ktora w Polsce
skonczyla geologie. W Kanadzie jest juz bardzo dlugo, prowadzi swoj cleaning
business. Teraz pracuje przede wszystkim dla mnie - sprzata, pomaga przy
dziecku i takie tam tego typu sprawy. Pani Ewa jest bardzo szczesliwa osoba,
sama mowi, ze ma poczucie wlasnej wartosci, zarabia bardzo przyzwoicie i w
ogole nie mysli o pracy w wyuczonym zawodzie. Poczucie satysfakcji i
zadowolenia ze swojego zycia w Kanadzie mozna osiagnac na wiele roznych
sposobow. Nie nalezy sie spodziewac, ze jedynym ograniczeniem przed
osiagnieciem tego poczucia satysfakcji i zadowolenia jest znalezienie pracy w
wyuczonym zawodzie. Przepraszam za te uwagi ogolne ale moze kogos zainteresuja.
Elka

[syswia]

Mysle, ze to bardzo sluszne uwagi Elu.
Jestem w Kanadzie od trzech lat i czuje sie tu teraz "jak w domu", bezpiecznie,
stabilnie, mam poczucie wlasnej wartosci - duzej wartosci i zyje mi sie bardzo
wygodnie. Nie wiem, co to znaczy "pracowac w zawodzie", mam wrazenie, ze w
dzisiejszych czasach to okreslenie odnosi sie do waskiej grupy... tym
bardziej, ze sporo osob ma kilka dyplomow z pokrewnych lub nie dziedzin...
Na poczatku bylo bardzo trudno: tak wiele zmienilo sie w moim zyciu, nie znalam
w Toronto nikogo oprocz meza, trudno tez bylo przekonac pracodawcow, ze sie
nadaje. Do dzis mam wstret do poprawiania cv i wysylania go mailem... Mysle
tez, ze przeszlam depresje... mimo, ze w Polsce zaliczano mnie do
tzw "przebojowych".
Ale to wszystko mija, kiedy powoli zaczyna sie osiagac male sukcesy: poznawac
wiecej ludzi i miejsc, wdrapywac "po szczebelkach kariery".
Nie siedzie okrakiem tu i tam, nie wzdycham za Polska, nie dyguje co dziennie
do polskiego sklepu, bo jestem ciekawa roznych wrazen, roznych smakow i otwarta
na spotykanie roznych ludzi....

[soup.nazi]

elagrubabela napisała:

> i w ogole ich nie cieszy bycie w Kanadzie.

Mnie tez w ogole nie cieszy bycie w Kanadzie. Dlatego, ze po latach wydaje mi
sie to naturalne, hehehe. Czasem tylko, jak sobie obejrze Teleexpress albo
spojrze w GW - wtedy przezywam znow radosc pierwszych dni, hehehe

[bibliotekarz76]

To mnie właśnie odrzuca w tym forum, sześć postów i żaden nie odpowiada na
pytanie. Za to nie zabrakło puszenia się.

Rady zapisane poniżej zdecydownie nie aspirują do miana jakiejś jedynej,
objawionej prawdy, niektóre rzeczy mogą wyglądać inaczej a o wielu inych pewno
nie wiem. Sprawdziły się w moim przypadku, pracuję w firmie prawniczej i
największym publicznym systemie bibliotecznym w Ameryce Pólnocnej. Ale miałem
bardzo, bardzo dużo szczęścia i spotkałem wielu szalenie życzliwych ludzi.

Jeśli chodzi o wykształcenie, to jeśli nasz zawód jest regulowany to dyplom
możemy sobie schować w buty i trzeba iść do szkoły. Przeważnie zaliczają parę
kredytów, przy każdej uczelni jest departament który "wycenia" wartość
pozakanadyjskich dyplomów. Jeśli zawód nie jest regulowany, to www.wes.org -
papier który tam dostaniemy (za 100 dolców bodajże) to nie jest żadna
nostryfikacja, ale raczej pomaga niż wadzi. Polski magister plus ewaluacja WES
oznacza że spełniamy formalne warunki by ubiegać się o pozycje które wymagają
wyższego wykształcenia.

W każdym większym mieście są community centres obliczone na "newcomers" i
generalnie osoby poszukujące pracy. Pokazują jak trafiać do pracodawców, pisać
resume, szukać wolontariatów, itd. Należy jednakże pamiętać że nie wszystkie
programy są takie same - niektóre przeznaczone są dla osób... powiedzmy
"niewykwalifikowanych", więc zdecydowanie należy spróbować conajmniej kilku
"centres". W niektórych pracują doradcy zawodowi od których można usłyszeć
bardzo użyteczne rzeczy.

Resume trzeba zazwyczaj napisać od nowa, bo używają tu trochę innego formatu niż
w Europie. Poza tym nigdy nie należy szczędzić sobie pochwał, przed
"maintained", "operated" i "served" zawsze dodajemy "successfully" Przed
napisaniem resume warto udać się do biblioteki i spytać o "career section",
znajdziemy tam mnóstwo ksiażek o pisaniu resume i letters oraz generalnie
szukaniu pracy.

Linki do job portals były już na forum zamieszczane, poza tym koniecznie należy
zalinkować i często sprawdzać strony asocjacji zawodowych - często mają
ogólniedostępne "career sections", listservs, blogi, ponadto dają orientację w
tym co się dzieje w branży. Jest wtedy czym błysnąć na interview. Przy szukaniu
w portalach najlepiej zidentyfikować słowa kluczowe odpowiednie dla naszej pracy
i sprawdzać co parę dni. Koniecznie trzeba zapisywać wszystkie wysłane resumes,
ogłoszenia, daty interviews, telefony (można zrobić arkusz w Excelu), bo jak
odpowiada się na 20 ofert i w końcu nas zaproszą na rozmowę to musimy się szybko
połapać kto dzwoni to i jaka to pozycja.

Do trafienia porządnego zatrudnienia będzie nam w większości przypadków
potrzebne kanadyjskie doświadczenie i referencje. Najłatwiej zyskać oba poprzez
wolontariat, i oczywiście największy sens ma to wtedy gdy ów jest powiązany z
naszym zawodem. Kanadyjczycy są szalenie życzliwi, jeśli woluntariusz jest
sympatyczny i stara się dobrze wykonywać swoją pracę, to z przyjemnością i wręcz
zapałem go polecą każdemu pracodawcy który do nich zadzwoni i zapyta. Sam
wolontariat można trafić poprzez (znowu) asocjacje zawodowe, organizacje które
prowadzą bazy wolontariatów, a najlepiej po prostu poszukać, pójść i zapytać. Po
pół roku wolontariatu możemy zatem mieć "Canadian working experience" (nawet nie
trzeba zawsze pisać w resume że to był wolontariat: przecież pracowaliśmy, a co
kogo obchodzi że za darmo?), oraz kontakty i referencje w branży.

Europejskie referencje sprawdzają, więc zanim przedstawimy jakiś list albo
kontakt, dobrze się upewnić że ta osoba jest uchwytna i mówi po angielsku.

O "information interviews" nie będę pisał, bo wszystko już napisano w
odpowiednich książkach. Z grubsza biorąc, prosimy kogoś kto pracuje w zawodzie o
15 minut rozmowy, i pytamy o branżę, drogę zawodową i poradę. Można się
dowiedzieć bardzo ciekawych rzeczy, poza tym będziecie zaszokowani jak wiele
osób się zgadza.

Dobrym posunięciem jest wzięcie na początku jakiekolwiek pracy part-time
(Staples, Second Cup itd.) - przeważnie za minimalną płacę, ale zyskuje się
jakieś doswiadczenie, poprawia się język i poznaje tutejszą mentalność. Praca,
wolontariat i szukanie pracy naraz jest szalenie trudne a nawet frustrujące, ale
możliwe. Jeśli spędziliśmy w tej "przetrwalnikowej" pracy jakieś 9-12 miesięcy i
nie posuwamy się do przodu w szukaniu tej prawdziwej - należy rozważyć jakieś
poważne zmiany, bo grozi nam pozostanie na tym poziomie do końca życia.

Na naukę angielskiego jest jeden najlepszy sposób - rozmawiać jak najwięcej z
Kanadyjczykami i czytać gazety. Nawet w ogóle zrezygnować z polskiego w domu.
Podczas interviews zadanie jest o tyle uproszczone, że zadają przeważnie podobne
pytania (przykłady w poradnikach z biblioteki), pytają o drogę zawodową itp.,
więc łatwo się przygotować. Mojemu językowi daleko do ideału, zdarza mi się
częściej niż bym chciał że czegoś nie rozumiem, ale miałem w Kanadzie chyba
około 15 interviews i podczas tych ostatnich mój namysł przed udzieleniem
odpowiedzi był prawie zawsze symulowany, bo odpowiedź miałem już przygotowaną

Oczywiście zakładam że słownictwo zawodowe każdy ma opanowane jeszcze przed
wyjazdem. Akcent nikomu tu nie przeszkadza, o ile dobrze mówimy i rozumiemy co
do nas mówią. Na niektóre pozycje preferuje się (oficjalnie) obywateli Kanady,
ale nie jest ich zbyt wiele.

Jeśli ktoś ma jakieś pytania to odpowiem.

Pozdrawiam,

Bibliotekarz

[blotniarka.stawowa]

bibliotekarz76 napisał: >
> To mnie właśnie odrzuca w tym forum, sześć postów i żaden nie odpowiada na
> pytanie. Za to nie zabrakło puszenia się.

Bibliotekarzu, badz sprawiedliwy... Ani w poscie Eli-Beli, ani Syswii, ani
innych nie znalazlam "puszenia sie". Pytanie bylo przeciez o podzielenie sie
doswiadczeniem jakie byly poczatki, czy bylo ciezko, itp.

Twoj post udziela za to (i jak zwykle rzetelnie) prawdziwej porady, od czego
zaczac, gdzie sie obrocic, co, gdzie i jak robic - i powinien stanowic lekture
obowiazkowa dla wszystkich "nowych".
Pozdrawiam.

[daredevil1]

Pracuje 9-12h na dobe (w koncu troche luzu,sic!), zaraz po szkole zapi..alam na
autobus, bo na auto mnie nie stac (hehe, marna imigrancka gnido z
Nowheresville,chcesz żrec i oplacic marny basement za w ciul $$$,zapomnij o
insurance na fure). W pol zywy, glodny i styrany z piekacymi oczami robie
ewakuacje z autobusu smierdzacego curry i pedze do metra. Na zajeciach wbijam z
setna juz dzis kawa, probuje sie skupic.
Przybity swiadomoscia ze jutro to samo i "cale" 5h snu przede mna, ciesze chalape
Po zajeciach i zaliczeniu X bus stops dobijam do mojego "rodzinnego" miasta,
gdzie nazwa powinna miec suffix -lesh (Bangladesh).
Jeszcze 2 przesiadki, okolo 1.5 kilosa i jestem na chacie. Szybkie mycie, wyrko
i...znowu ten f...g alarm goes off.
W kieracie gubie dni tygodnia, mlodosc sp..erdala mi jak airtime na incoming
call. Ale wiem jedno, nie dam sie udupic na gown..ane roboty na dnie, gdzie nikt
normalny za ambicjami nie chcialby spedzic minuty. Wloze caly wysilek, trud czas
i pieniadze zeby cel osignac i przebic sie na powierzchnie. Na razie wiatr w
oczy, slodko wcale nie jest, pare nowych cech typu bezczelnosc czy wyrachowanie
trzeba bylo nabyc by tutaj w C*A*N*A*D*A nie dac sobie jezdzic po plecach.
Ktos pisze 35 kola rocznie?? Kolo, jesli tyle masz to czapki z glow, ja probuje
tu w ogole przezyc nadludzkim wysilkiem, choc bywalem w roznych juz miejscach to
to daje niezle w d..e.

To tyle tytulem: kolorowy pobyt w KANADZIE.
P.S Jestem tu na legalu. Tak, mam skonczone studia w Polandii. Nie, nie uznano
mi kwitow wiec robie upgrade (jakim kosztem: patrz wyzej).
Pozdrawiam i sorki za "wstawki"

[soup.nazi]

A dlaczego sie powtarzasz?

[pikorpikor]

Można spytać w jakim rejonie mieszkasz, że tak trudno przeżyć pracując tyle??

[paloma49]

Moja koleżanka studiuje obecnie dziennie i pracuje. Nikt jej nie pomaga.
Wynajmuje własne mieszkanie (1-bedroom, czyli ma dwa pokoje: sypialnię i pokój
dzienny). Jeździ własnym samochodem. Jest studentką college’u. Dodam
jeszcze, że jest piekielnie pracowita, ale nocek nie zarywa i żyje całkiem
normalnie. Ma bardzo wysoką średnią (pomimo, że walczy z angielskim) i już
zapewnioną pracę na wakacje (co-op).
Piszę to, bo jak ktoś przeczyta post Daredevil’a to pomyśli, że tu każdemu
wiatr wieje w oczy.

[soup.nazi]

bibliotekarz76 napisał:

>
> To mnie właśnie odrzuca w tym forum, sześć postów i żaden nie odpowiada na
> pytanie.

Nie widziales nic gorszego? Zawsze musi byc pod sznurek?

Za to nie zabrakło puszenia się.

Tez, podobnie jak blotniarka, zastanawiam sie, w ktorym poscie to znalazles?
Jesli w moim, to w ktorym miejscu?

[pikorpikor]

Dzięki za odpowiedź (odpowiedzi bo wszystkim innym także), jest rzeczowa,
praktyczna i ciekawa.

Chodziło mi oprócz porad po prostu o to aby przeczytać realne historie aby
wiedzieć jakich opcji można się spodziewać po przybyciu. Także dziękuję także
tym, którzy już dawno zaadoptowali się w "nowym" kraju".

> To mnie właśnie odrzuca w tym forum, sześć postów i żaden nie odpowiada na
> pytanie. Za to nie zabrakło puszenia się.
>

Tego nie rozumię, jak i pozostali. Przecierz nikt się nie puszył? Czy stosujesz
jakiś nietypowy protokół dyplomatyczny?? )

pozdr.

[artur737]

Ja przyjechalem kilkanascie lat temu i wtedy byl syf. W kazdym razie to bylo za dawno by porownywac z tym co jest dzisiaj, kiedy bezrobocie jest nizsze niz kiedykolwiek.

Ala mam bardziej aktualny przypadek.

Niedawno przyjechal facet z Polandii, nauczyciel szkoly sredniej. Prace znalaz szybko. Przez kilka miesiecy czy nawet lat pracowal w rzezni. Tasma mu przywozila przeciete polowki swin a on je wieszal na haki. Pracy nie lubil bo byla bardzo ciezka, rece cierpialy od zimna, wracal do domu bardzo zmeczony.

Potem jakis kolega zalatwil mu prace na uniwerku. Dzisiaj jest woznym, chodzi z taka szeroka miotla i zmiata kurze w korytarzach. Zarabia kilkanascie dolarow na godzine (praca chroniona zwiazkami zawodowymi) i twierdzi, ze chce to juz robic do konca zycia. Jedynym mankamentme pracy jest to, ze wszyscy traktuja go jak powietrze, ale mowi, ze sie przyzwyczail.

początki

[za_morzem]

15 lat temu ekonomia w can byla koszmarna, wiekszosci znajomych, niezaleznie czy
inzynierow, rehabilitantow czy bibliotekarzy zajmowalo min 3, 4 lata zeby
oderwac sie od miotly. czesc probowala w swoim zawodzie co wiazalo sie czasem z
powtorzeniem calych studiow, czesc wybierala nowe zawody idac do 2,3 letnich
szkol, wozac pizze, biorac pozyczki. o pracy w swoim zawodzie z biegu po pol
roku czy roku pobytu nikt nie slyszal.
po 3, 5 latach przychodzila powoli stabilizacja i normalnosc.
zdecydowana wiekszosc wskoczyla do upper middle class dzieki swojemu glodowi,
inteligencji i zdeterminowaniu.

[soup.nazi]

za_morzem napisał:

> zdecydowana wiekszosc wskoczyla do upper middle class

Co ty palisz? Zdecydowana wiekszosc wskoczyla do upper beczki po sledziach,
hehehe. Wiesz od jakiego dochodu zaczyna sie upper middle class? Od $100,000. Na
twarz, nie na household.

A co, myslales, ze jak zdobyles "pozycje" na tasmie za dwie dychy na godzine to
juz jestes upper middle class. Buahahahaha. Roztropka przypadki w Kanadzie.

[pikorpikor]

dokładnie
u nas w Pl też robią se podziały

tyle, że te ich podziały to darabianie widełek na siłę aby wyszło, że klas tych
wiele i wielu ludzi w każdej z nich - pod względem dochodu na głowę dają takie
przedziały, że śmiać się chce - powyżej 3000zł czy 4000zł na głowę to już lower
upper class )

szczególnie jak taki delikwent wynajmie 3 pokoje w Warszawce, kupi i ubezpieczy
nowy samochód, chodzi po knajpach i pije piwko po 10, 12 zł - "życie jak w
Madrycie" ) rozbija się w biały dzień, aż grzech )

chyba ci dziennikarze chcą się podbudować

pozdr.

[soup.nazi]

Ech, nigdzie durniow nie brakuje. Z kolei smieszy mnie takie cos:

Ostatnio sporo sie ukazalo w Ameryce Pln. modeli luksusowych marek samochodow w
wersji "dla ubogich, ale aspirujacych" - BMW, Cadillac, cos tam jeszcze.
Oczywiscie sa to samochody male, bez wielu extra opcji, jednym slowem not the
real McCoy. Aspirujacy ciecie z przecietnym zarzynaja sie zeby cos takiego sobie
rabnac za 30+ tysiecy. Pozniej w to wlaza i jezdza z zadartymi glowami, bo oto,
lo and behold, oni sa rowni panu doktorowi i panu mecenasowi i nikt nie pozna,
bo to BMW i to BMW przeciez. Swiat sie smieje.

[blotniarka.stawowa]

soup.nazi napisał:
> Wiesz od jakiego dochodu zaczyna sie upper middle class? Od $100,000.

Szczerze mowiac nie wiedzialam Pewnie cos w tym jest, skoro mamy 'Public
Sector Salary Disclosure Act' i wlasnie ta liczba jest granica, powyzej ktorej
zarobki przestaja byc 'confidential'. Rzecz dotyczy wylacznie pracownikow
sektora publicznego (administracja miejska, szpitale, admin. i kadra naukowa w
szkolnictwie wyzszym, tzw. crown corporations, itp.). Dla ciekawych - corocznie
imienna lista zarabiajacych ponad $100,000 w danym miescie czy regionie jest
publikowana w lokalnych gazetach.

> A co, myslales, ze jak zdobyles "pozycje" na tasmie za dwie dychy na godzine
to juz jestes upper middle class.

Nazisto Zupny: Dwie dychy na godzine to calkiem godziwe zarobki za pozycje na
tasmie, tylko takie "tasmy" ostatnio coraz trudniej znalezc nowoprzybylym (see
wpis Daredevila)... A poza byles przeciwny zamienianiu podobnych watkow w
licytacje

[soup.nazi]

blotniarka.stawowa napisała:

> soup.nazi napisał:
> > Wiesz od jakiego dochodu zaczyna sie upper middle class? Od $100,000.
>
> Szczerze mowiac nie wiedzialam

Wiesz, to nie jest jakis formalny prog, a raczej obyczajowy, cos takiego. Mozna
uznac, ze +- $10,000.

> > A co, myslales, ze jak zdobyles "pozycje" na tasmie za dwie dychy na godz
> ine
> to juz jestes upper middle class.
>
> Nazisto Zupny: Dwie dychy na godzine to calkiem godziwe zarobki za pozycje na
> tasmie, tylko takie "tasmy" ostatnio coraz trudniej znalezc nowoprzybylym (see
> wpis Daredevila)...

Zawsze bylo trudno. Kilkanascie lat temu jeszcze trudniej niz dzisiaj. Daredevil
nie dlatego tak rypie (o ile to prawda, bo jakos dziwnie ten jego post wyglada),
tylko dlatego, ze studiuje. A studiuje sie niekoniecznie dlatego, ze nie ma
mozliwosci wskoczenia na tasme.

A poza byles przeciwny zamienianiu podobnych watkow w
> licytacje

A czy ja sie licytuje? Albo pogardzam? Stwierdzam fakt. A fakt jest taki, ze
znakomita wiekszosc imigrantow polskich w pierwszym pokoleniu nie osiaga tego
progu - to w odpowiedzi na bzduralna teze (nie jedyna zreszta, hehehe)
"zamorzonego". Co nie znaczy, ze musza sie pochlastac z tego powodu . Ponizej
$100,000 na twarz tez mozna bardzo przyjemnie zyc, nieprawdaz?

[blotniarka.stawowa]

soup.nazi napisał:

> Daredevil nie dlatego tak rypie (o ile to prawda, bo jakos dziwnie ten jego
post wyglada)

Tez sie zastanawialam nad postem Daredevila. Podobal mi sie. Concise, to the
point, and... very angry. Za to za "wstawki" grzecznie przeprosil .
Daredevilu, odezwij sie tu jeszcze, bo pomyslimy, ze wysmazyles prowokacyjke!

> A studiuje sie niekoniecznie dlatego, ze nie ma mozliwosci wskoczenia na
> tasme.
Jasne.

> A czy ja sie licytuje? Albo pogardzam? Stwierdzam fakt.
I stand corrected.

> Ponizej $100,000 na twarz tez mozna bardzo przyjemnie zyc, nieprawdaz?
Oczywiscie ze mozna.

[sosna28]

Z chęcią bym przeczytał jak wyglądały początki kogoś kto przybył do Kanady w ciągu ostatnich 3 lat. Coś tak jak napisała syswia i bibliotekarz76.
Może nie mają czasu aby siedziec przy kompie .

[za_morzem]

mysle ze powinienes zaczac cwiczyc joge.
to cie zrelaksuje.
nie bardzo rozumiem pogardy dla ludzi pracujacych w fabrykach.
znam paru takich ktorzy kiedys pracowali na tasmie a teraz zarabiaja... zgadnij...
wlasnie okolo 100 tys NA GLOWE.
za duzo myslisz i piszesz o pieniadzach.
zajmij sie ich zarabianiem, bedziesz je mial przestaniesz o nich obsesyjnie
mowic/myslec.
mowi sie ze "gentelmeni nie mowia o pieniadzach".
bo je maja.
a ty ciagle z ta nowoemigrancka gadka "udalo sie" nie "udalo sie", "tasma"
"kara", "cek", "dulary".
brrrrrrr...

[pikorpikor]

fakt ,ze po to chcę z Pl wyjechać aby po paru latach za dużo o kasie nie myśleć
(w znaczeniu - nie przejmowac się, że mi jej na podstawowe potrzeby brak)

pozdr.

[paloma49]

W ostatnich latach poznałam sporo osób po studiach pedagogicznych w Polsce.
Kto naprawdę chciał znalazł pracę w szkole.
Nie jest to zła praca, na początku zarabia się coś koło 40, a po 10 latach
około 60 tysięcy dolarów rocznie brutto, no i wakacje są długie. Polecam. W
najbliższych latach będzie odchodził wyż, więc będzie zwiększony nabór.
Dyplom trzeba nostryfikować, co zajmuje obecnie niestety sporo czasu. Mało
przyjeżdżających do Kanady osób wie jednak, że pracę w szkolę mogą podjąć zaraz
po przyjeździe w charakterze educational assistants i już pracując w szkole
mogą nostryfikować dyplom. Nabór jest bodajże dwa razy do roku, zarobki niższe
niż nauczycielskie. Educational assistant to osoba, która pracuje
indywidualnie z uczniami potrzebującymi pomocy (mogą to być osoby
niepełnosprawne, niezdolne lub leniwe).
Natomiast osoby, które pokończyły w Polsce różne kierunki humanistyczne i inne
(np geografię, historię, etc.) mogą skończyć podyplomowe studium
nauczycielskie, czyli “Teacher’s College”. Mało osób mieszkających w Toronto
wie, że można te studia robić wieczorowo. Jeżeli ktoś jest zainteresowany to
warto przestudiować program uniwersytetu Brock, który prowadzi zajęcia na
różnych campusach w Toronto i okolicach.

[sylwek07]

Co do tych samochodow to dobry chwyt marketingowy bo ile osob kupi samochody z
gornej polki(pare procent)?a tak moga zarobic na tym i trwac na rynku a druga
sprawa moga sie pochwalic ze maja co jakis czas nowy model.

[dradam2]

sorry cos sie wcielo :

www.statcan.ca/Daily/English/060330/d060330a.htm
Komentarze sa na przyklad tutaj :

www.cbc.ca/story/business/national/2006/03/30/incomes-060330.html
www.canada.com/topics/news/national/story.html?id=d585bb99-84a9-4333-be1c-a50775e46c4c&k=78348
www.canada.com/ottawacitizen/news/business/story.html?id=ab7aa68d-2454-4ed1-afbf-b6ee63f4627a

Pozdrawiam


dradam1

[papalek]

Ja przyjechalem 16 lat temu. W Polsce studiowalem medycyne i wyjechalem na 4
roku. Po pracy w Polsce na pogotowiu jako sanitariusz, stwierdzilem, ze nie bede
zapieprzal jak idiota na wielu dyzurach za marne pieniadze. Dzieki temu, ze
bylem na wymarzonej medycynie stwierdzilem, ze milicja mnie z Polski wypusci, bo
jaki idiota by zaprzepascil takie studia. Oczywiscie zaprzepascilem te studia ha
ha. Potem oboz w Berlinie i w koncu wyladowalem w Calgary w 1990. Byly to czasy
poznego Mulroney'a. To znaczy bezrobocie i stagnacja gospodarcza. Postanowilem
sobie wraz z owczesna zona, ze pojdziemy na studia, chocby nie wiemy co.
Oczywiscie mielismy duze poparcie znajomych Polakow. "Coscie zglupieli studia sa
za drogie, TRZEBA ZNAC JEZYK BARDZO DOBRZE zeby studiowac. A nie lepiej isc do
roboty i kupic dobry samochod i videlo itd". Pierwsza praca to sadzenie drzewek.
Dobrze platna, ale ciezka. Trzeba spac w namiotach przez 3 miesiace i zasuwa sie
12 h na dobe. Jedzac ile wlezie spadlem z 75kg na 68 po sezonie. Praca nie
zaleznie od pogody i trzeba posadzic okolo 1000 drzewek na dzien, zeby cos
zarobic. Przy okazji zobaczylem piekne, dzikie i malo dostepne miejsca w
polnocnej Albercie i BC. W nocy w namiocie przy latarce odbywala sie nauka
Angielskiego. TOEFLA zdalismy po 3 miesiacach, ja musialem sobie poprawic wynik
i jeszcze raz zdawalem w 2 miesiace pozniej. Potem zapisalem sie na studia
generalne. Moja medycyne z Polski olano, bo nikt nie znal Akademii Medycznej we
Wroclawiu. Glupota polskich uniwerkow, za paroma wyjatkami, jest to, ze nie
publikuja one programow nauczania, wiec tak na prawde nie wiadomo czego tam oni
ucza. Mialem przetlumaczone wszystkie dokumenty i nic to nie pomoglo. Olalem
wiec sprawe i postanowilem wszystko zaczac na nowo. Zaczalem biochemie czesciowo
na uniwerku, czesciowo w community college, bo full time na uniwerek bylo za
pozno sie zapisac a zalezalo mi na jak najwiekszej ilosi kursow. W rok pozniej
bylem juz na uniwerku full-time. Dostalem pozyczke studencka i podjalem sie
roznych prac od kelnera poprzez dowoziciela pizzy, ciecia w budynku mieszkalnym
po podmywacza tylkow w nursing home. Narzekac nie bylo na co bo mielismy
mieszkanie, samochod i wystarczjaco na skromne wyjazdy i imprezy. Caly ten okres
potraktowalem jako przygode, ktora byla ciekawa i w sumie nie taka zla.
Ostatecznie zmienilem plany i zamiast isc na medycyne poszedlem na weterynarie.
Zanim poszedlem na weterynarie uslyszalem wiele razy, ze sie nie dostane, to tak
w ramach wsparcie duchowego od przyjaznych mi wielce Polakow (lubimy innych
zciagac w dol, no nie?). Potem nadszedl rozwod, czego nikomu nie polecam. Dobra
rzecza w rozwodzie bylo to, ze sie wyrwalem z polskiego getto. Moja byla zona do
dzisiaj w nim zyje. Tak szczerze mowiac dopiero po wyrwaniu sie z wylacznie
Polskiego towarzystwa zadomowilem sie tutaj. A tak na marginesie, to kiedy
mialem najwiekszy dol, to pomogl mi Kanadyjczyk i Kolumbijczyk a nie Polak.
Wydaje mi sie, ze jest nieslusznejest to, ze nie probujemy za wszelka cene
pracowac we wlasnym zawodzie. Kanada pozwala na zmiane kariery nie zaleznie od
wieku. Tu mozna zostac lekarzem, czy prawniekiem nawet po zawodowce. To znaczy
trzeba zrobic upgrades, ale sie da. W Niemczech jest to praktycznie nie mozliwe
a Polsce o czyms takim nie slyszalem. I tak to wygladalo. Czy bylo ciezko? Na
pewno, ale jeszcze raz bym przez to przeszedl. Bardzo tu jestem zadomowiony i do
Europy bym tylko wtedy wrocil jezeli by sie tu zrobila kompletna bryndza, albo
USA zajeloby Kanade.

[pikorpikor]

Faktycznie trudne Twoje początki.

Glupota polskich uniwerkow, za paroma wyjatkami, jest to, ze nie
> publikuja one programow nauczania, wiec tak na prawde nie wiadomo czego tam
oni
> ucza.

To się zmieniło, teraz możan bez problemu dostać - po polsku oczywiście...

Coscie zglupieli studia s
> a
> za drogie, TRZEBA ZNAC JEZYK BARDZO DOBRZE zeby studiowac. A nie lepiej isc do
> roboty i kupic dobry samochod i videlo itd".

Taaaa... Dokładnie. Mnie się nie chce, (czy tam- ja jestem lewy) to ty też nie
rób (i w myśli: jeszcze wyjdzie na tym lepiej niz ja )

A jak Ci się dziś żyje, mniej więcej oczywiście??

pozdr.

[za_morzem]

w kanadzie zeby ustawic sie trzeba isc do szkoly albo po to aby zdobyc nowa
profesje albo aby zrobic lokalne papiery w swojej profesji.
nie wiem w jakim srodowisku sie obracales ale wsrod ludzi ktorych znam od okolo
15 lat nikomu nie wpadlo by do glowy zeby smiac sie z checi do nauki.
na 10 osob 8 musialo poswiecic co najmiej rok, dwa lata na edukacje w can.
przypadkowe prace w kanadzie sa beznadziejnie platne i nie ma sensu robic
czegokolwiek bez papierow.
troche inaczej jest w usa, tam mozna isc do pracy "prosto z lotniska" i w ciagu
powiedzmy 3 miesiecy zarabiac 20/h, po roku masz dom i samochod i szkoda ci nie
pracowac wiec polonia amerykanska jest zasadniczo mniej wyksztalcona od
kanadyjskiej. w kanadzie nie chodzic do szkoly sie nie oplaca bo jest kraj jest
biedniejszy.

[soup.nazi]

za_morzem napisał:

> w kanadzie zeby ustawic sie trzeba isc do szkoly albo po to aby zdobyc nowa
> profesje albo aby zrobic lokalne papiery w swojej profesji.
> nie wiem w jakim srodowisku sie obracales ale wsrod ludzi ktorych znam od okolo
> 15 lat nikomu nie wpadlo by do glowy zeby smiac sie z checi do nauki.

Ty znasz tych, ktorzy stali w kosciele kolo tych, co sie uczyli, hehehe. A
wracajac do meritum - oczywiscie, ze sie nie smiali. Skaczaca gula im nie
pozwalala, (patrz post pikora - "a nuz bedzie mial lepiej ode mnie")

> na 10 osob 8 musialo poswiecic co najmiej rok, dwa lata na edukacje w can.

"Najmiej"? Szkoda, ze ty nie poswieciles. W Bulbonii tez nie. Aha, technikum
narciarskie sie nie liczy, hehehe

> przypadkowe prace w kanadzie sa beznadziejnie platne

Autopsja, nie?
i nie ma sensu robic
> czegokolwiek bez papierow.

Oczywiscie. Dlatego zasiadles na welfrze.

> troche inaczej jest w usa, tam mozna isc do pracy "prosto z lotniska" i w ciagu
> powiedzmy 3 miesiecy zarabiac 20/h

...pracujac u "kuntraktorow" 16/24 7/7, hehehe. Podatkowo na pewno sie oplaca. A
grabie kolo lotniska nie staly?

Nie wszyscy muszą sprzątać

[sylwek07]

tutaj jest ciekawy artykul :
www.gazetagazeta.com/artman/publish/article_12434.shtml

'Canadian' Experience for Newcomers

[sylwek07]

www.workopolis.com/servlet/Content/careerqa/20060301/cqa20060301?section=CareerQA

[sunee]

Hej. Jestem juz prawie rok. Przyjechalem ze Stanow, wiec wyjazd do Canady byl
dla mnie czyms w rodzaju przeniesienia sie z Illinois do innego stanu. Tzn. z
grubsza wiedzialem co mnie moze spotkac, wiedzialem tez, ze nic mnie nie
zaskoczy i tak wlasnie bylo. Sytaucja w Stanach nieciekawa - stracilem szanse
na green card po dwoch latach oczekiwania i zlozylem papiery na skilled
workers. Po dwoch latach od zlozenia mialem interview i pol roku pozniej
wyladowalem w Kanadzie, Mississauga, On. Na karte PR czekalem miesiac,
pojechalem na miesiac do Polski i po powrocie wyruszylem "jedynka" do
Vancouver. Niestety, od poczatku nie czulem sie tam "jak u siebie", doszlo
jeszcze kilka innych czynnikow i postanowilem wracac na wschod. Dodam jeszcze,
ze Vancouver jest bardzo fajnym miejscem /choc nie do konca podzielam te
wielkimi literami pisane ACH-y i OCH-y/ i chetnie sie tam jeszcze kiedys
przeniose - warunkiem bedzie stan konta pozwalajacy na beztroskie zycie, zero
pracy itp. Po powrocie do Mississauga dwie rzeczy: mieszkanie i praca. Jako, ze
bardzo cenie sobie miasto a nie sypialnie, wyladowalem w Toronto w okolicach
High Park /i bardzo chcialbym tu pozostac/. Jako czlowiek po ekonomii a w
dodatku obdarzony antytalentem do wykonywania jakijkolwiek pracy wymagajacej
chocby minimalnych zdolnosci manualnych /czytaj, cegle niesc moge, przeciaz ja
na pol juz nie bardzo/ moj rynek pracy w Ameryce zawsze byl waski. Szukalem
pracy w biurze oraz posady kierowcy, pomagajac jednoczesnie
znajomemu /kontraktor - malarz, tym razem noszenie wiaderek/. W ciagu dwoch dni
mialem 3 interview. Na wyslane w przeciagu bodajze dwoch tygodni kilkadziesiat
resume do office job dostalem jedno zaproszenie na interview. Pierwsze
przeszedlem, po drugim zadzwoniono z podziekowaniami /za male canadian
experience - czytaj zadne/. Dodam, ze moj angielski nie jest moze fluent, za
jaki co prawda zostal uznany na interview , ale jest moze na 4 z plusem. Poza
tym to Kanada, wiemy o czym mowa, prawda? Wspominalem o pracy kierowcy. W
ciagu dwoch dni mialem 3 interview i na wszystkich trzech dostalem oferte
pracy /tym razem liczyl sie experience z USA, nawet z jednej firmy zadzwoniono
po referencje do Chicago/. Wybralem nie ta, ktora dawala mi najwiecej, ale ta,
ktorej szef zainteresowal sie moimi "papierkami", doswiadczeniem z pracy w
Polsce i na interview powiedzial, ze wiaze ze mna nadzieje na przyszlosc
niekoniecznie za kolkiem. I tak bylo. Jezdzilem miesiac, po czym dostalem 30%
podwyzke i zostalem jednoosobowa komorka "receiver". Zadna rewelacja, ale
zawsze to byl troszke lepiej. Pracowalem, minelo 3 miesiace i zostalem szefem
warehouse /kolejna podwyzka, tym razem skromny 1$/. To nie jest wielka firma,
raptem okolo 100 osob, ale mysle, ze tych kilka czynnikow: odrobina szczescia,
jakosc mojej pracy, chec, zaangazowanie zaowocowalo tym, ze moge powiedziec iz
jestem zadowolony. Pracuje pol roku i raz - zostalem doceniony, a dwa, ze ktos
wywiazal sie ze swoich wobec mojej osoby obietnic, a to rzadkosc teraz, prawda?
Nie chodzi mi o wyscig szczurow, za bardzo cenie sobie swoje pasje by zycie
poswiecic tylko i wylacznie pracy, ale powtrzajac sie jeszcze raz, powiem - nie
zaluje. A jakby ktos mial ochote w tenisa pograc, niech smialo daje znac, bo
brakuje mi sparing partnerow. Zdrowia.

[salel]

Dzięki sunee za tą wypowiedź. Chyba pierwsza tak naprawde prawdziwa opowieść o
początkach na Kanadyjskiej ziemi. To właśnie to, o co chodziło, szczerze bez
jakiś głupich docinek.
Życzę Ci powodzenia!!!!

[za_morzem]

mi tez sie ta historia bardzo podoba.
a jak spotkania z polakami w vancouver, pomocni?

[sunee]

Szczerze, to zbyt wielu nie udalo mi sie osobiscie poznac. Ci, ktorych znalem
juz wczesniej, uzyczyli dachu nad glowa i przejechali sie ze mna po miescie.
Szukajac mieszkania, "poznalem" tam przez gg kilka osob, z ktorymi sie milo
rozmawialo /ciekawe, ze u kazdego z nich dyzurnym tematem rozmow bylo: "jaranie
trawy"/. To wszystko.

[pikorpikor]

Równierz dzięki za szczerą i optymistyczną wypowiedź. Powodzenia.

(o takie historie właśnie mi chodziło)

pozdr.

[pikorpikor]

i wpadaj czasem tu do nas na forum

[papalek]

Przypomina mi to troche opowiadania pionierow z poczatky XX wieku. Jest to
oczywiscie wersja unowoczesniona, ale esencja jest taka sama. Kiedys slyszalem
od jednego Niemca ciekawa wypowiedz na temat kanadyjskiej historii. W Europie
historia to wojny, podboje i wyniszczanie innych narodow i mordowanie, zdrady
spiski itd., a w Kanadzie to kolonizacja wielkiego terenu, walka o osiedlenie i
zadomowienie sie, zagospodarowanie dziewiczego terenu. Oczywiscie zieloni mnie
tu ochrzania, ze to bylo i tak niszczycielskie. Maja troche racji, ale na pewno
nie wykonczono, w historii tego kraju, takiej ilosci ludzi jak gdzie indziej. To
taka troche luzna dygresja.

[za_morzem]

kiedys odpowiedzialem na powyzszy wpis papalka ponizszym linkiem.

www.religioustolerance.org/genocide5.htm
ciekawe czemu on zniknal.

otoz ten wlasnie watek

[sunee]

[m_mt]

Ktos wspomnial o "kanadyjskich 3latkach"... Mniej wiecej tyle mamy z mezem za
soba. Nasza historia nie bedzie stanowic tu novum - jest dosc podobna do tej
pana bibliotekarza, tyle, ze u nas nacisk postawic mozna na nastawienie na
trudnosci i samozaparcie.

Bardzo madre zdanie wypowiedziala ela_bela, ktora wspomniala, ze poczatki w
Kanadzie byly latwiejsze dla niej, bo nastawiona juz byla na trudnosci.

Przyjechalismy z nastawieniem, ze jak trzeba, bedziemy zamiatac ulice... Nam to
pomoglo nie przezyc przepowiadanego przez wszystkich (nasza rodzinka!) kryzysu:
- zamiatac ulice?, nie macie szans to praca dla miasta (nie wazne, ze byl to
rodzaj metafory)
- najgorszy jest pierwszy rok (to akurat prawda)
- zobaczycie po 7miu miesiacach bedziecie chcieli wracac do Polski
- nie macie zadnego wyksztalcenia (czyt. konkretnego zawodu, jak
spawacz,mechanik samochodowy etc.), to Wam bedzie ciezko o prace
i w kocu, gdy wyprowadzalismy sie na swoje (czyt. wynajelismy kawalerke) -
zobaczycie, nie dacie sobie rady, wrocicie tu z placzem...

A od poczatku - mielismy szczescie, pomogla nam rodzina, dodala odwagi gdy
zdecydowalismy sie wyjechac (bo tu ktos byl...), przyjela pod dach, wprowadzila
w zycie (troche podwozila na poczatku, pokazala miasto, zywila). Uczylismy sie
wszystkiego jak dzieci, od poczatu: jak wsiasc do autobusu, zaplacic, uzyskac
transfer, pociagnac za sznurek, by wysiasc, otworzyc sobie srodkowe drzwi, gdzie
indziej znow wziasz numerek, przelamac niesmialosc i bariere jezyka. Znaleziono
mezowi prace, zaraz na drugi miesiac po przyjezdzie, a minimum, ale bylismy
szczesliwi. Moglismy zaczac byc niezalezni. Placilismy za uzytki (woda, swiatlo
etc.). Rodzina nam naprawde pomogla i zawsze moze na nas liczyc w potrzebie, ale
mieszkanie razem nie bylo latwe, starsi ludzie maja juz swoje przyzwyczajenia, a
miszkajac juz tu "kupe lat" rowniez inny sposob myslenia. Troche nie pasowalismy
i chcielismy byc zbyt niezalezni (wyrywajacy sie spod kontroli)... Zabawne
najwiecej konflikcikow bylo o to, ze jak juz maza zarabial chcielismy szybko
zejsc cioci z ogona i zywic sie osobno (bo nas obslugiwala i nie wziela by
grosika od nas,a nie mozna powiedziec, ze jej sie przelewalo, zwlaszcza gdy sie
dozywia 3 synow). Stad tez te watpliwosci, ze wyprowadzka nas zgubi.
A my chodzilismy na dziesiatki spotkan z instytucjami dla imigrantow (tu tez sie
stukali w glowe, to Wam nic nie daje, tracicie czas)...
Postanowilismy, ze maz bedzie pracowal fizycznie ile trzeba, ja robilam kursiki,
volunteering dla wspomnianego kanadyjskiego doswiadczenia pracy i zawieralam
znajomosc... Zabrzmialo zabawnie? To wazne, rozmawiac z ludzmi po angielsku,
troche imigrantow, glownie ze szkolki ESL (mozgownica pracuje jak sie gada),
troche Kanadyjczykow, a i bycie wsrod ludzi odgrywa wazna role w zyciu... Tych
ostatnich "odnalazlam" na kursie turystycznym od ktorego zaczelam. Pomog
"przypomniec sobie jezyk, poznac lepiej Manitobe i troche wiecej no i ludzi.
Stad zostaly mi (nam) dwie wartosciowe znajomosci. No i ten wolontariat. Tu tez
wiaz slyszalam "gdybys poszla do pracy, byloby Wam latwiej..." Ale nam chwilowo
to odpowiadalo, zycie na styk (bez dzieci moglismy sobie na to pozwolic), z meza
$7.00 na godzine, kawalerka za troche ponad $300, starczylo na telefon i
internet - wazny, bo to kontakt z rodzina, narzedzie poszukiwania pracy i innych
projektow. Komputer kupilismy z pzrywiezionych na czarna godzine pieniedzy z
Polski, gdy juz podejrzewalismy, ze w razie gdyby co poradzimy sobie. Nie bylo
lekko, nie mielismy na prezenty dla rodziny na okazje, ale nie narzekalismy
przeciez i nie prosilismy o pomoc. Dalej wiec on pracowal, ja robilam kursiki
(darmowe, nie super ambitne, ale drobiazg do drobiazgu dawaly baze do starania
sie o prace). Bywaly tygodnie, ze od rana do wieczora mialam rozne zajecia. Bez
materialnego zysku, ale procentowaly. Po roku czasu zdecydowalam sie isc do
McDonalda na czesc etatu. Z pewnych wzgledow na wiecej fizycznej pracy w moim
przypadku nie decydowlaismy sie. Mialam tyle co na kieszonkowe. Ale satysfakcje,
pierwsza "prawdziwa prace do CV (swoja droga w wielu dobrych firmach lubia
bylych McDusow, bo nauczeni pracy i to w zespole) i referencje. Sporo ich tez
mialam z wolontariatu. No i tak wazny (przynajmniej w mniej chlonnym zawodowo
Winnipegu) Network.
Szczesliwa bylam jak dziecko, gdy dostalam 3-miesieczny staz na Uniwerku. Dalej
juz kilka casual-positions w tej samej instytucji (tu inaczej sie nie zaczyna).
Spelnialy sie moje marzenia, powoli, niepewnymi kroczkami, ale jednak.
Saytysfakcja prawdziwa, bowiem, na kazdym z "appointmentow" przedluzano mi
termin pracy... Super fajnie jesli cenia prace Polakow. Ktos ze starych
rekomendatorow zaproponowal mnie jescze gdzies poza uniwerkiem na czesc etatu,
nieomalze za moimi plecami. Zastepowalam kogos na wakacjach, w miedzyczasie
otrzymalam "prawdziwsza" oferte na dluuuzej na uniwerku i do tego czekali na
mnie az skoncze to ïnne"zastepstwo. Teraz zmnow "zastepstwo"upomnialo sie o mnie.
Uniwerek, proszaca sie o mnie praca... mozecie myslec, ze sie chwale... Bradziej
chodzi mi o podkreslenie wagi, rzetelnosci, usmiechu na co dzien, uczciwosci
osobistej i checi, poswiecenia czegos (byly momenty, ze dla tych nowych ofert,
umiejetnosci, mozliwosci schodzilam na coraz nizsze place, ale to nie
najwazniejsze, gdy wystarczy co jesc, zwlaszcza na poczatek, a potem procentuje).
Poswiefcil swoje ambicje rowniez moj maz, dajac mi pierwszenstwo, ale jego tez
doceniano, najpierw podwyzki wieksze niez innym, po roku pewnej pracy uznanie go
supervisorem (mimo jezyka, ktorego uczyla sie niemal od poczatku dopiero tu).
Dobrze pracowal, a ze z zalozenia nikomu nie wchodzi w tylek i wlasciwie sie nie
usmiecha (choc troche wypadaloby) ceniono jego prace.
Ciezka praca, upartosc wytrwalosc w darzeniach - to pomaga i zaczyna sie
wchodzic po szczeblach kariwery i nie wazne czy to uniwerek, ni koniecznie
chodzi o prestiz, robic co sie lubi, rozwijac sie jesli sie tego pragnie.
Teraz gdy osiagamy stabilizacje kolej na mojego meza, na cos lepszego,
ciekawszego do roboty...
Ostatnio kupilismy dom, a w niecale dwa lata po przyjezdzie wydalismy majatek na
wizyte w Polsce, na weselu brata...
Stukacie sie w glowe? - to skala wartosci, zobaczyc rowniez bliskich, pozwolic
im sie zobaczy, bo tesknia, no i jednak strach, ze kogos juz nie bedzie...
Wiecie czego chcecie w zyciu - poradzicie sobie tutaj. Cele pomagaja przetrwac.
Ktos wspomnial o nienawisci do wysylania aplikacji... To zabiera godziny i
frustruje, gdy sie czeka, a rezultaty marne. Tez nienawidze tego. Tez przeszlam
depresje. Partnnerstwo i wsparcie meza mi pomoglo.

Tyle zainteresowanym. Jesli kogos zanudzilam - przepraszam. Rowniez za
literowki, ktorych nie sprawdzam, bo musze leciec.

Milego wieczoru

mmt

[pikorpikor]

Dlaczego wybraliście akurat to miasto i prowincję?

Co was tam ciągnęłło? Pytam nie dlatego, że lepiej czy gorzej tylko zazwyczaj
ludzie jednak wybierają inne miejsca?

pozdr.

[m_mt]

- Rodzina na miejscu, to dodaje odwagi w wypuszczaniu sie tak daleko (jestem
dosc przebojowa, moze i bez tego by poszlo, ale jakos tak bylo latwiej)
- Najmniejsza chyba z wymaganych liczb punktow na aplikacji (a zawsze i tak
trudno byc pewnym doliczanaia sie...) wolelismy nie ryzykowac i przede wszystkim
dostac papiery najpierw.
- Nominee program (skilled workers) tez czesciowo sie tu przyzcynil...

)

pikorpikor napisał:

> Dlaczego wybraliście akurat to miasto i prowincję?
>
> Co was tam ciągnęłło? Pytam nie dlatego, że lepiej czy gorzej tylko zazwyczaj
> ludzie jednak wybierają inne miejsca?
>
> pozdr.

[sylwek07]

m_mt szkoda ze nie mam takiej Cioci jak Twoja (nie mowie ze siedzialbym tam
wieki i korzystal ).

[pas47]

Witajcie, nasze początki właśnie się zaczęły - jesteśmy tu od 3 miesięcy, a
ściślej mówiąć jutro będzie. Nie możemy narzekać, chociaż u nas to trochę i
naczej wyglądało. Ja już kiedyś tu mieszkałam i kończyłam szkołę średnią potem
zdecydowałam się na powrót do Polski. Dla męża wszystko jest nowe, mi jest
łatwiej nie mam barier językowych. Z pracą nie miałam problemu, mogłam wybierać
w ciągu tygodnia rozesłałam mnóstwo cv i byłam na 15 spotkaniach, właściwie
mogłam zacząć wszędzie. Nie patrzyli specjalnie na wykształcenie, studia z
Polski, raczej na doświadczenie. Jestem na stanowisku podobnym do tego co w
Polsce tyle że tu wymaga ono więcej pracy fizycznej ale mi to nie
przeszkadza, przynajmniej się coś dzieje - pracuję jako jeden z 3 dyrektorów
sprzedaży dla sklepu o dużej powierzchni. Sama jestem w stanie utrzymać naszą 4
osobową rodzinkę. Zaznaczam jednak jeszcze raz że znam język, więc pewnie
dlatego poszło mi łatwiej - zwłaszcza francuski, bo mieszkamy w prowincji
Quebec. Mąż chwilowo chodzi na angielki, niedługo zaczyna francuski w pełnym
wymiarze czasu. Dzieci w szkole i przedszkolu- miałam szczęście znalazłam
przedszkole dofinansowane. Wynajeliśmy 4 1/2 - ci którzy narzekają na Kanade
niech pojadą do Polski i spróbuja zrobic tyle nie w 3 a np. w 6 miesięcy ... W
Polsce nie żyło nam się źle ale mieliśmy dośc ciągłego wykłócania się o
wszystko, szarości, złośliwości i zazdrości. Tu ludzie są inni, aczkolwiek z
Polakami tu niestety różnie bywa. Nie tęskimy za Polską i myślę że na wakacje
raczej wolałabym pojechać np. na Kubę. Oczywiście tęsknimy za rodziną, ale
zawsze można zadzwonić alebo kogoś tu zaprosić. Po przyjeździe mogliśmy się
zatrzymać u mojej rodziny więc to była olbrzymia pomoc, bo przywiezione
oszczędności szybko topnieją. Zdawaliśmy sobie też sprawę że z 2 dzieci
stanowimy spore obciążenie, więc staraliśmy się szybko znaleźć coś dla siebie.
Po miesiącu się przeprowadziliśmy, zaraz jak zaczęłam pracować. Teraz stawiam
na edukację mężą - język, a potem może jakiś kurs, College - jeszcze nie wiemy.
Wylądowaliśmy tu z założeniem że to na stałe, chyba że by nas podkusiło i do
Australi to był plan B. Przyjechaliśmy przede wszystkim dla dzieci, żeby im
było lepiej, a wtedy i my będziemy szczęśliwi. Ja z uśmiechem obserwuję uwagi
męża - jak pisała m-mt uczy się wszystkiego od początku, napewno jest mu
łatwiej niż innym bo jestem jego przewodnikiem, ale i bez tego by sobie
poradził... jeszcze tylko jedna uwaga Quebec jest naprawdę fajny mimo że
wszyscy tak na niego narzekają, a dwujęzyczność stanowi o jego unikatowości.
Pozdrawiam i życzę powodzenia wszystkim którzy niedawno przyjechali, lub
wkrótce przyjadą.

[sylwek07]

a jak sobie dac rade bez rodziny,znajomych i na wizie turystycznej?Bo fajnie
jest zaczynac jak sie ma legalny pobyt i kogos do pomocy na ten poczatek.

[pas47]

myślę, że jest trudno, te czasy już trochę minęły. Ja z 2 dzieci na pewno bym
się na to nie zdecydowała. Jednak jeśli ktoś chce wyjechac z Polski, a myślę że
wiele osób chce i w pełni je rozumiem, to może śmiało uderzyć do Europy
zwlaszcza jęsli zna język. Ja miałam ciekawe oferty na poczatek do Angli -
rekrutacja w Warszawie, opłacali mi przelot i pierwsze 3 tyg. w hotelu, oraz
osoba z biura która pomaga w znalezeiniu się na miejscu, więc całekiem oki.
Płace średnie ale na poczatek oki, można było awansować i tez bym pewnie
utrzymała naszą rodzinę - miałam jednak i inną drogę, dlatego jestem tu. W
Europie mimo wszystko bardziej odczuwa się że jest się imigrantem, tu wszyscy
nimi są ... prawie .
Natomiast gdybym nie miała dzieci to wyjechalibyśmy do Australi, ale właśnie
dlatego że nie mam tam znajmoch ani rodziny zrezygnowaliśmy. Nie byłoby to
jednak na wizie turystczniej - zostaliśmy wstępnie zakwalifikowani i mieliśmy
dobre szanse. Jak wyjeżdzać do świadomie imigrować żeby potem nie być
rozdartym. Ktoś kiedys napisał że imigracja to drogi sport i miał rację,
widziałam w jakim tempie topniały nasze oszczędności mimo że miaeszkaliśmy u
rodziny i częściowo żywiliśmy się u nich. Tak więc trzeba być przygotowanym, bo
z pracą może być różnie. Nie zmienia to faktu że coraz więcej ludzi z Polski
wyjeżdza między innymi do Australi bo to trochę łatwiej i szybciej niż do
Kanady. Dla przykładu dla 4 osobowej rodziny miało nas to wynieść jakieś 15
tys. złotych ... dalej bilety, przeprowadzka itd. Procedura miała trwać około
12 m-cy może mniej. Do Austarali można wyjechać również dosając dodatkowe
punkty za naukę w tamtejszych szkołach - ale wciąż rozbija się to o pieniądze,
najpierw trzeba pojechać i pożyć tam ucząc się. Moja znajoma mówi że pracując
20 godz, utrzymuje się - nie żyje w luksusie i wynajmuje z kims, ale jest ok. Z
Polski wyjeżdza sporo osób koło 30-stki które mają dość mimo że nie zarabiają
źle i są "ustawione" - szukają inne jakości życia ... ja trzymam kciuki za
wszystkich którzy próbują ... a Kaczyński niech za nami zgasi światło

[pikorpikor]

Na wizie turystycznej to początek końca...

Do Australii łatwiej?? Przecierz tam musi być wszystko tip-top jak ktoś jest po
30stce i życie zrządziło tak że nie ma poszukiwanej profesji to po zabiegu.

Byłaś tam kiedyś? Tam się leci dobę! To jest naprawdę zadupie cywilizowanego
świata (powtarzam cywilizowanego - to ich ratuje). Choć z drugiej strony -
pewnie dlatego - jest tam spokojnie.

Bonne chance au Quebec!

pozdr.

[pas47]

Niestety nie byłam, ale to zależy czego się szuka, jeśli spokoju to myślę że
zadupie jest ok . Leci się niestety długo, ale lot tutaj z dziećmi to też
wieczność, kiedy one mało co nie rozniosą samolotu.
Do Australi puntky odbieraja po 35 roku zycia to prawda, ale akurat profesję
miałam dobrą - więc to wszystko rzecz względna. W każdym razie jesli ktoś chce
wyjechac z Polski na stałe to zawsze jest sposób, tylko trzeba się szybko
zdecydowac i przygotować.

[pikorpikor]

Trochę nie na temat ale:
Ja nie piszę czy Ty miałaś czy nie ale Ty piszesz że łatwo spełnić kryteria...

Po 29 roku życia nie masz maksimum za wiek:
www.immi.gov.au/skilled/general-skilled-migration/136/eligibility-age.htm
Więc musisz mieć:
- skończone studia (lub ich nie mieć ale spośród tych którzy nie mają a są w Pl
np młodymi tool makers prawie nikt nie zna angielskiego)
- dobrą profesję
- 3 z 4 ostatnich lat przed złożeniem aplikacji pracować w tej profesji
- znać bardzo dobrze angielski + jeden z języków używanych w au tj. np. polski
i!! - wiek do 29 lat
+ kasa na proces i wyjazd

to są wg Ciebie łatwe do spełnienia kryteria??

Jak ich nie spełniasz to musisz mieć np studia skończone w Australii lub np.

If you have lived and studied for at least two (2) years in one or more areas
in 'Regional Australia' or a 'low population growth metropolitan area'.


albo:

You must have invested a minimum of A$100,000 in an approved government
investment for a term of at least 12 months. - kryterium bardzo łatwe do
spełnienia dla przeciętnego młodego Polaka

Powodzenia. Spełnienie tych kryteriów to przypadek lub ciężka praca -
oczywiście do zrobienia - ale ciężka praca a nic łatwego.

pozdr.

[pikorpikor]

Do Kanady moze jechać 50-latek, po studiach i z 5 latami doświadczenia
zawodowego w ciągu ostatnich 10 w prawie jakimkolwiek zawodzie... - także jak
dla mnie do Kanady łatwiej

Chodzi mi tylko o to, że jak przypadek nie zrządził tego czy owego to to jest
ciężka praca. Taki przypadek to np.
- wyjechałam kiedyś z rodzicami do QC na kilka lat - punkty do stałego pobytu
- uczyłam się tam ponad rok - punkty do stałego pobytu
- francuskiego nauczyłam się przy okazji - znaczenie kolosalne dla QC
- mam rodzinę w QC - punkty do stałego pobytu
- rodzina mi pomoże na początku bo jest w porządku

Niektórzy tylko tak mają, i akurat to nie jest ich zasługa tylko czysty
przypadek.

pozdr.

[sylwek07]

spoko z wiza (moze by sie udalo dostac)tylko gdzie mieszkac?bo to jest
najgorsze bo oszczednosci moga szybko stopniec,no ale nie bede teraz o tym
myslal .

[m_mt]

sylwek07 napisał:

> spoko z wiza (moze by sie udalo dostac)tylko gdzie mieszkac?bo to jest
> najgorsze bo oszczednosci moga szybko stopniec,no ale nie bede teraz o tym
> myslal .

Mysmy placili za kawalerke 314 na pozatku, tylko oni pytaja o refencje (wszyscy
tu prawie, nasi nie sprawdzali naszych). Prywatne mieszkania w kiepskiej
dzielnicy to okolo200-250 (oczywiscie Winnipeg), na poczatek trzeba by sie
liczyc choc z takim wydatkiem. Do prywatnego domu, chyba na zbyt dlugo nie mozna
trafic, do znajomych, no i nie kazdy Ci zaufa, zwlaszcza beda sie obawiac na
turystycznej wizie, bez prawa pracy, no bo ile mozna tak siedziec bez zrodla
dochodow... W stanach chyba latwiej, tu na czarno nie latwo..., ale zycze jak
najlepiej.

200$ za mieszkanie w winnipeg

[za_morzem]

ceny w tym winnipeg jak przed wojna .

[m_mt]

dlatego latwiej zaczac i tylu tu staruszkow sciaga...


za_morzem napisał:

> ceny w tym winnipeg jak przed wojna .

$200 chyba dzielac mieszanie z innymi studentami..

[niebieski_motylek]

lub 200 $ to mozesz sobie wynajac pokoj na Furby./Langside.

[m_mt]

Niestety - racja, info bylo do wyboru, jesli ktos bardzo chce i jest facetm to
mozna, na poczatek... Nie wloczac sie ponocach...

Motylku, tys z Wpg??

Pozdrawiam

niebieski_motylek napisała:

> lub 200 $ to mozesz sobie wynajac pokoj na Furby./Langside.

[niebieski_motylek]

Pewnie jak trzeba to trzeba czasami
Jestem z wpg...tez bardzo sie z rzadka tu udzielam..
A sie zastanawiam czy nie znam w realu.. to ty pracujesz na UofM czy UofW,
udzielalas sie w czasie ?
Pozdrawiam
Happy Thanksgiving !!!!!

[za_morzem]

wow.
to mozna mieszkac w winnipegu i sie nie znac?

[pal0ma]

Nie musi to byc poczatek konca.
Mozna tez zrobic to tak: pojsc z wiza turystyczna do Kanady do ambasady USA w W-
wie, wyjasnic ze wiza amerykanska potrzebna bedzie po to, zeby pojechac na
interview w sprawie pracy do Stanow, znalezc na miejscu w Kanadzie pracodawce,
pojechac na interview do Stanow i wrocic do Kanady (do wjazdu powrotnego
wystarczy wazna wiza turystyczna jednokrotna, nie musi byc wielokrotna) i...
zalatwione

[pikorpikor]

Racja. Ciekawy pomysł. Jednak ze względu na fragment:

znalezc na miejscu w Kanadzie pracodawce,
> pojechac na interview do Stanow i wrocic do Kanady

rzadko stosowany. Jak ktoś znajdzie pracodawcę, który go będzie naprawdę
potrzebował to może i do Pl na interview polecieć.

pozdr.

[m_mt]

Moglby nie dosiegnac....

Ale, myslenie macie podobne do naszego, ale mialam wrazenie ze do Australii
trudniej sie dostac (ktos mnie chyba przekonal, ze stawiaja wieksze wymagania),
czasem mzymy o Nowej Zelandii jeszcze.

Quebec mnie pociagal tez, mam sentyment do Francuskiego i jakos bym dala sobie z
nim rade, ale dla mego meza to bylby za duzy stres, nie chcialam go narazac.
Quebec dalej mnie pociaga i dwujezycznosc dwujezycznoscia, ale oni glownie po
Francusku, wile twierdzi, ze po angielsku nie chca w ogole. Nie wiem czy
gdziekolwiek jest takie miejsce,zeby agielski byl przynajmniej rownorzedny...
Dla mnie jak dla mnie, ale nas jest dwoje. On nie jest "sierota", ale ma swoje
ambicje, uczucia, stresy i ogromnie wielki poczucie odpowiedzialnosci za
utrzymanie nas obojga (ja moge pracowac, ale on musi byc pewien, ze wystarcza
jego praca)... I absolutnie nie pije tu do Twego meza - pas47, bardzo dobrze, ze
sie uczy, to zaprocentuje pozniej. Gratulacje, ze tak pieknie sobie radzisz!!

Pozdrawiam,

mmt

[m_mt]

Odpowiadalam kolejnym osobom bez cytowania i wyszedl bajzelek, to bylo do pas47,
an temat gaszenia swiatla.

Gdzies tam powyzej pikorpikor znajdzie odpowiedz na swoje pytanie.

)

m_mt napisała:

> Moglby nie dosiegnac....
>m_mt napisała:

> Moglby nie dosiegnac....
>
> Ale, myslenie macie podobne do naszego, ale mialam wrazenie ze do Australii
> trudniej sie dostac (ktos mnie chyba przekonal, ze stawiaja wieksze wymagania),
> czasem mzymy o Nowej Zelandii jeszcze.
>
> Quebec mnie pociagal tez, mam sentyment do Francuskiego i jakos bym dala sobie
> z
> nim rade, ale dla mego meza to bylby za duzy stres, nie chcialam go narazac.
> Quebec dalej mnie pociaga i dwujezycznosc dwujezycznoscia, ale oni glownie po
> Francusku, wile twierdzi, ze po angielsku nie chca w ogole. Nie wiem czy
> gdziekolwiek jest takie miejsce,zeby agielski byl przynajmniej rownorzedny...
> Dla mnie jak dla mnie, ale nas jest dwoje. On nie jest "sierota", ale ma swoje
> ambicje, uczucia, stresy i ogromnie wielki poczucie odpowiedzialnosci za
> utrzymanie nas obojga (ja moge pracowac, ale on musi byc pewien, ze wystarcza
> jego praca)... I absolutnie nie pije tu do Twego meza - pas47, bardzo dobrze, z
> e
> sie uczy, to zaprocentuje pozniej. Gratulacje, ze tak pieknie sobie radzisz!!
>
> Pozdrawiam,
>
> mmt

[m_mt]

Mysle, ze dobrzy znajomi czy po prostu zyczliwi tez by pomogli. Gorzej z ta wiza
turystyczna, bo to cala przeprawa z tutejszymi urzedasami, no i prawo do pracy....



sylwek07 napisał:

> a jak sobie dac rade bez rodziny,znajomych i na wizie turystycznej?Bo fajnie
> jest zaczynac jak sie ma legalny pobyt i kogos do pomocy na ten poczatek.

[m_mt]

- Na dluzsza mete to szkodliwe, ale jej synkowie maja dobrze (tyle, ze troche
malo umieja sobie w zyciu radzic...)
- ale pojadlbys dobrze, nie powiem (mnie to grozilo toczeniem sie)
- jestesmy naprwde wdzieczni, ale z dystansu jest latwiej byc wdziecznym...

mmt

Ps. Zycze Ci odnalezienia takiej Cioci, a moze zonki... Nigdy Sylwku nie wiadomo
co nam pisane... Znam fajne kobitki do wziecia, ale w Polsce... )

sylwek07 napisał:

> m_mt szkoda ze nie mam takiej Cioci jak Twoja (nie mowie ze siedzialbym tam
> wieki i korzystal ).

dlaczego napisalem o turystycznej.......

[sylwek07]

bo takich jak ja jest wiekszosc ze nie znaja za dobrze jezyka i zbyt dobrego
zawodu ,wiec przez punkty nie przejda(zbyt malo)ale maja checi.
Jakbym patrzyl na Europy to dawno juz bym byl tam i nie pisal bym o Kanadzie
oraz USA.Poprostu Europa mi nie lezy .
Dobrzy ludzie??moja znajoma takich spotkala w Quebecu ale mi sie to nie udalo
tzn spotkalem jak i teraz spotykam milych ludzi ale ciagle to nie jest to...

[tomsenior]

Staraj sie o wize turystyczna i jak ja juz dostaniesz , to pakuj wszystkie
manele i do Kanady z usmiechem na ustach i celem w duchu.Jak juz tu bedziesz to
wtedy bedziesz sie martwil jak sobie poradzic . Nie jest tak szaro jak to sie
moze wydawac , zawsze jest wyjscie,tylko trzeba troszke wyobrazni,
odwagi,gumowych uszow i cierpliwosci.Pzdr.

[pikorpikor]

Jakbyś pojechał na pewnien czas do Anglii czy Irlandii to jeden z warunków
powodzenia w Kanadzie - język masz z głowy, no chyba, że trafisz na Polish
stuff ale możesz wtedy szukać dalej a i może zawód się trafi.

pozdr.

[estevez]

Bolaczka tego forum, ze wiekszosc to ludzie ktorzy siedza w Kanadzie juz
"nascie" lat znowu sie ujawnia.
My jestsmy w Kanadzie rok i jeden miesiac. I ciezko narzekac. Najwazniejsze wg
mnie to od razu pojsc na kurs szukania pracy - organizowany za darmo dla
newcomers - bardzo duzo bardzo przydatnych informacji, jak rozmawiac na
interview, otrzymujemy zestaw praktycznie wszystkich pytan jakie moga pasc na
interview (prawie 200), jak odpowiadac, jak nie odpowiadac, jak sie ubrac,
probne interview, itd. itd. - dzieki temu mozemy startowac przygotowani na kazde
interview.
Pierwsza praca to byl telemarketing (2 tygodnie po przyjezdzie) - pierwsze koty
za ploty. Nawet pojawilem sie raz na liscie pod poz. 3 jako najlepszy
sprzedawca. Po miesiacu niestety (albo stety) zamykali sie na zime wiec przed
zamknieciem jeszcze zostalem juz security officer. Po tygodniu officerowania juz
bylem inspektorem w zupelnie innej firmie. A za 2 miesiace zostalem szefem
oddzialu tejze firmy na przeciwleglym wybrzezu. A wogole wczoraj przyjechal szef
naszej firmy na zachodnie wybrzeze i zaproponowal mi podwyzke z przejsciem na
salary ze stawki godzinowej co bylo mila niespodzianka.
Domyslam sie, ze to co zarabiam to taki zamorzasty zarabia pewnie w jeden
tydzien, ale nie od razu Rzym zbudowano
Czy te prace byly zgodne z moimi kwalifikacjami ? Heh w Polsce bylem mgr prawa,
wiec jak widac pasuje to wszystko jak piesc do nosa. Ale nikomu to tutaj nie
przeszkadzalo. Wogole nikt nie pytal mnie nigdy o doswiadczenie kanadyjskie (w
sumie po co w telemarketingu takie doswiadczenie).
Z mojego doswiadczenia tutaj wynika, ze im ma sie wiecej doswiadczenia
roznorodnego z Polski, to tym latwiej znalezc prace (bo mozna w cv akurat to
podkreslic) na samym poczatku. Jak sie juz ma pierwsza prace to potem wydaje sie
ze juz z gorki. Trzeba tylko wyzwolic wiecej pozytywnej agresji i ostro atakowac
potencjalnych pracodawcow - tutaj to lubia heh (no i duzo sie usmiechac).
Natomiast jesli ktos chce przyjechac i na dzien dobry pracowac w swoim zawodzie
to juz bardzo duzo roznych czynnikow ma wplyw i prostej odpowiedzi nie ma.
Tak narzekam od czasu do czasu na to forum ale musze przyznac, ze bardzo duzo
informacji dot. tego co robic po przyjezdzie itd. znalezlismy wlasnie tutaj. Tzn
te inforacje glownie pochodzily od osob ktore akurat przyjechaly i niemalze "na
zywca" sie dzielily wrazeniami. Natomiast uwazam, ze komentarze starych
emigrantow w stylu "szukaja naiwniakow za 15/h" (a jak, znowu wracam do tego)
wyrzadzaja wiecej szkody niz dobrego bo dla mnie uzyskanie pracy za taka stawke
na dzien dobry to bylo marzenie. Jak rozmawiam z ludzmi, ktorzy chca wyjechac do
Kanady to oni czesto mowia, ze gdyby dostali cokolwiek za 11-12/h to byliby
ultra szczesliwi. Dlatego takie chlapniete stwierdzenie o tych przykladowych
15/h moze tych czekajacych na wize konkretnie zdolowac.
No ale kto ma przyjechac i sukces odniesc, to go odniesie, bez wgledu na to ile
ludzie po 15 latach tutaj zarabiaja lol i bez wgledu na to jak sie pusza. A jak !

[za_morzem]

tylko pogratulowac ze dobrze sie od poczatku uklada.

zapominasz ze forum zostalo skreowane przez tych "ktorzy siedza w kanadzie
'nascie' lat".
nikt nie zabrania przeciez pisac tym co to sa od niedawna.
pewnie sa bardzo zajecie 'ustawianiem sie'. .

co do tych 15$...
zarobki dla niewykwalifikowanych pracownikow w kanadzie nie sa rewelacyjne i
daleko im od 17 dolarow na start w supermarkecie lub 40-50$ w fabryce jak to
sugerowano na forum w przeszlosci.
sam widzisz jak jest naprawde, czasem trzeba pracowac i za 10$/h (niestety
srednia krajowa to ok. 18$ a wiele ludzi pracuje za wynagrodzenie ponizej
sredniej) i ze trzeba sie niezle naglowkowac zeby przejsc poza granice 20$ (choc
niektorzy twierdza ze to 'peanut').
wspominajac o owych 15 bardziej chodzilo mi o mozliwosc utrzymania sie z takich
zarobkow, szczegolnie biorac pod uwage obecne ceny nieruchomosci.
nie jest to latwe.

[pas47]

ESTEVEZ - my jesteśmy tu 3 miesiące więc wrażenia są w miarę aktualne

MMT - W Quebecu jest różnie są miejsca czy firmy gdzie wystarcza francuski, a
są miejsca gdzie wystarcza angielski, chociaż dobrze znać tu francuski. Liczę
na to że po tym 8 miesięcznym kursie mąż da radę, jak nie to będziemy myśleć
chociaż nie wyobrażam sobie siebie w Toronto - to miasto wogóle mnie nie
pociąga, więc narazie o tym nie myślę. Udało mi się przekonać męża to tego że
tylko ja będę na początku pracować jeszcze w Polsce, ale nie było łatwo, tak
jak piszesz męska duma i ambicja. Widzę że chwilami się z tym gryzie, ale wie
że to dla jego i naszego dobra. Zwlekalisy z wyjazdem również z tego powodu nie
chciał być zależny od żony.
A co do Australi to może jeszcze kiedyś ... ale na wakacje raczej.

Pozdrawiam

[m_mt]

Caly czas jeszcze jestem przed wyborem, ale na watek ö miastach" prawie nikogo z
Quebecku i BC wlasciwie tez. Ja bym dala jakos rade z francuskich, coraz lepiej
i lepiej, on wkoncu tez. Bardziej zalezaloby nam na nastawieniu ludzi, zeby nie
bylo "jestes be, wynocha z naszej piaskownicy, bo nie gadasz po naszemu, albo z
akcentem. To na dluzsza mete meczy. Ale moze nie wszedzie tak jest... Badam
tereny, i nie wiem czy to mialby byc Quebec... Moze, a moze.....

Powodzenia i wytrwalosci

pas47 napisała:

> ESTEVEZ - my jesteśmy tu 3 miesiące więc wrażenia są w miarę aktualne
>
> MMT - W Quebecu jest różnie są miejsca czy firmy gdzie wystarcza francuski, a
> są miejsca gdzie wystarcza angielski,

MMT

[pas47]

jeśli chcesz coś wiedzieć konkretnie to chętnie odpowiem w miarę posiadanych
informacji podsyłam mail
[e-mail]

wynajmowanie

[pikorpikor]

W jaki sposób szukaliście mieszkania do wynajęcia w Montrealu?

Gazety? Internet? Agencje pośrednictwa?

Jakie są ceny wynajmu mieszkania/pokoju?

Uważam, że dobrze że wybraliście QC - Australia lepsza na wakacje, choć mieszka
się też na pewno dobrze i spokojnie ale to daleko i przez to jednak taki troche
zaścianek cywilizacji.

pozdr.

[pas47]

Najlepiej po prostu pojechać do dzielnicy ktora Cię interesuje i pospisywać
numery telefonów z bloków które uważasz za ok - zadzwonić zaytać o ceny i
umówić się na oglądanie. Można szukać w gazecie lub w bezpłatnych gazetkach
dzielnicowych które leżą w każdym większym sklepie, ale z reguły trafiałam
wtedy na droże lub w nie ciekawym stanie. Jeżdząc widzisz blok i masz pojęcie
czy Ci odpowiada czy nie i jaka jest lokalizacja (dojazd, sklepy, itd.)
Narazie nie narzekamy na Qc zobaczymy jak mąż poradzi sobie z językiem
niedługo zaczyna francuski.

[sylwek07]

Co do tych mieszkan to pas74 ma racje,kiedy bylem w Montrealu to mozna bylo
znalesc takie mieszkanie bez trudu 1 1/2 lub 3 1/2

[m_mt]

Dobrae pytanie!!

A co do Australii, ale sa kangurki, misiaczki i taran-tulki )
I mikolaje na plazy, i choinka w upale...
I podobno dzien pracy - 5.5h (nie bede sie spierac, gdzies czytalam)

Pozdrawiam

pikorpikor napisał:

> W jaki sposób szukaliście mieszkania do wynajęcia w Montrealu?
>
> Gazety? Internet? Agencje pośrednictwa?
>
> Jakie są ceny wynajmu mieszkania/pokoju?
>
> Uważam, że dobrze że wybraliście QC - Australia lepsza na wakacje, choć
mieszka
>
> się też na pewno dobrze i spokojnie ale to daleko i przez to jednak taki
troche
>
> zaścianek cywilizacji.
>
> pozdr.

[pikorpikor]

Nie no misie są Zobaczenie takiego misia w naturalnym środowisku to był
jeden z powodów dla których odwiedzenie Australii było moim wielkim marzeniem
przez wiele lat.

Ale już spełnione. Teraz trzeba realizować kolejne

O życiu w AU świadczy najlepiej często przez aussich używane
- "No worries mate"

Ale jest to faktycznie "down under".

pozdr.

[m_mt]

Wielkie dzieki, jeszcze wiekszy usmiech - odezwe sie w wolniejszej chwili.

Salut!

pas47 napisała:

> jeśli chcesz coś wiedzieć konkretnie to chętnie odpowiem w miarę posiadanych
> informacji

[pal0ma]

>>>>>>>>Bolaczka tego forum, ze wiekszosc to ludzie ktorzy siedza w Kanadzie juz
"nascie" lat znowu sie ujawnia.<<<<<<<<

Trochę zdumiewający jest ten początek z uwagi na to, że post został napisany
przez absolwenta, well, prawa, nie mówiąc już o tym że wiele interesujących
postów napisały osoby mieszkające w Kanadzie od dłuższego czasu. Czy naprawdę
uważasz, że gdyby Babiana, Dradam, Ela, From_GTA, Papalek, Skir-Dhu, Za_Morzem
i inni przestali się odzywać, to przybyłoby od tego postów osób, które
wyemigrowały do Kanady w ciągu Ostatnich 3 lat, a forum stałoby się lepszym
źródłem informacji?

[estevez]

heh jesli post zaczyna sie "Może świeżo przybyli (Ci trochę dawniej niż świeżo
także) podzielą sie doświadczeniem ..." i odpowiedzi w zasadzie prawie wylacznie
od ludzi, ktorzy przyjechali 16 lat temu (troche dawniej niz swiezo lol) to co
to powie komus, kto powiedzmy za miesiac ma tu przyleciec ? To mialem na mysli
piszac o bolaczce.
To cos w stylu pamietnego postu, gdy ksiegowy pisal czy znajdzie tu prace a w
odpowiedzi dostal, ze moze spokojnie kafelki klasc heh, do tej pory mi sie smiac
chce jak pomysle o minie goscia, ktory czytal ta odpowiedz.
Tak samo wszelkie pytania o zarobki - zaraz sie zglosi dyzurny taki jeden, ktory
wysmieje w czambuk $15/h, bo po tych kilkunastu latach to on zarabia x razy
tyle, a za $15/h to by sie nawet nie podrapal za uchem. A dla wiekszosci, ktorzy
chca tutaj przyjechac to taka placa na dzien dobry to zlapalnie p. Boga za nogi.
Punkt widzenia zalezy od punktu siedzenia i wiadomo, ze jest on kosmicznie
odmienny dla kogos kto mieszka tu 15 lat - zwlaszcza w stos. do kogos kto tu
nigdy nie byl.
Reszty postu nie komentuje, bo wiadomo ze nie o to chodzi.

mieszkania ,,linki

[sylwek07]

W Kanadzie:
www.apart-zone.com/En/Default.asp
www.hour.ca/classifieds/
www.classifiedextra.ca/
Quebec:

www.residences.qc.ca/
www.voir.ca/petitesannonces/
www.lapresse.alliance-web.net/index.cfm?fuseaction=home.main
www.pagemontreal.qc.ca/logements/
www.laberge.qc.ca/
fr.lacite.com/accueil.aspx