Co wolno mediom?

basia.basia Moje podejrzenie ... 22.07.04, 00:26

oparte jest również na tym, że jak się pstryknie "archiwum" (z lewej u dołu)
to, poza tym, że się pojawiają okładki - bez tej jednej - to można uruchomić
archiwum wyszukujące konkretny numer, i jak się wskaże nr 29 to się pokazuje
okno z napisem "File not found" oraz inne, z napisem "Alert zabezpieczeń"
- czyli do tego numeru dostęp jest utrudniony. Mało tego, próbowałam zrobić
co chcą (zainstalować certyfikat) - nic z tego! Sami sprawdźcie.

www.przekroj.pl/

Gość: uciekająca wiedźma Re: Co wolno mendom :))) IP: *.crowley.pl 22.07.04, 00:54

basia.basia napisała:

> www.rzeczpospolita.pl/gazeta/wydanie_040721/publicystyka/publicystyka_a_2.html
>
> Fragment:
>
> W społeczeństwach, które właśnie osiągają lub kiedyś osiągną odpowiedni
> poziom "wyzwolenia" od wszystkiego z wyjątkiem nakazu "tolerancji", ostatnimi
> bastionami uzasadniającymi zachowanie tabu pedofilii będą już tylko karalność
> takich praktyk z mocy prawa oraz lęk rodziców o własne dzieci, bo
> zainteresowanie cudzymi też zostanie im wybite z głowy. A ponieważ inną ważną
> cechą tak kształtującej się kultury politycznej poprawności jest tendencja
> pajdokratyczna, polegająca na przyznawaniu osobom nieletnim coraz większej
> swobody decyzji we własnych sprawach kosztem ograniczania (także ustawowego)
> zakresu władzy rodzicielskiej, te ostatnie bastiony być może też padną przed
> pedofilami - jawnymi, dobrotliwymi i obdarzonymi kwalifikacjami do
> czynienia "złego dotyku" wręcz dobroczynnym.
>
> Psychoterapeuci rodzinni będą mieli zapewne specjalne fory, a pionierem w tym
> eksperymencie zostanie być może Szwecja, gdzie obowiązujące szkolne programy
> wychowania seksualnego już teraz sprzyjają i wczesnej inicjacji, i równie
> wczesnej swobodzie wyboru orientacji seksualnej. Dziennikarzom pozostaną jako
> wrogowie publiczni do demaskowania i potępiania już tylko pokątni pedofile-
> gwałciciele i pedofile-mordercy. Zgryźliwa ironia powyższych hipotez nikogo
> nie powinna zmylić. Nie chodzi tu o czarny humor. Media idące bezkrytycznie z
> prądem narzucanego przez wpływowe mniejszości dogmatu "tolerancji" oraz
> współkreujące modę na swobodę poszukiwań i pluralizm seksualny, granice
> między tym, co należy tolerować, a tym, co trzeba potępiać, stawiają na
> ruchomych piaskach. I same również sieją wiatr, który nimi porusza.
> -----------------------------------------------------------------------------
>
> Założyłam ten wątek, ponieważ od paru dni coś mi nie daje spokoju
> a powyższy artykuł z rzepy może być jakimś tropem. Usiłuję zdobyć
> (by go tutaj upowszechnić) na portalu Przekroju artykuł na ten sam
> temat ale mi się nie udaje i to mnie denerwuje:( Właściwie chodzi
> o dwa artykuły z numery 28, który ukryto (nie ma nawet okładki)
> a jest już numer 29! Na okładce Nr 28 jest zgrabny damski tyłek,
> na całą stronę a u góry napis: "Gra w pedofilię. Polska to eldorado
> terapeutów i psychologów!" Jedno z drugim nie ma nic wspólnego, bo
> tyłek ilustruje artykuł o Uklańskim (ten od wystawy "Faszyści", co
> to Olbrychski z tą szablą zaatakował fotosy). Może ten tyłek kogoś
> aż tak oburzył? Chyba nie. Chodzi zapewne o inne artykuły a w tym
> numerze są dwa zainspirowane sprawą Samsona (wstrząsające), wywiad z Rokitą
> na temat kś do sprawy Orlenu (mówi, że sprawa jest jeszcze trudniejsza
> niż sprawa Rywina a efekt może być w skutkach katastrofalny dla elit
> politycznych) oraz felieton Najsztuba, który dowodzi, że przyszedł
> czas, by rozwiązać SLD jako organizację przestępczą.
>
> Podejrzewam, że tego numeru Przekroju nie ma z jakiegoś konkretnego
> powodu i chciałabym go znać.
Rokita podobno przyznał się do noszenia medalika ze zdjęciem pani Dulskiej,jak
równiez do zabaw sado -maso z Nelly :)))
Platforma pociagneła za sznurki i..... nikt nic nie wie :)))

Gość: wartburg Re: Co wolno mediom? IP: *.pool.mediaWays.net 22.07.04, 01:33

Tak na marginesie. Dzisiaj "Bild Zeitung" ujawnił, że Guido Westerwelle, szef
FDP, jest pedałem. Brukowiec zamieścił jego zdjęcie na pierwszej stronie.
Widać na nim Westerwelle w towarzystwie przystojnego bruneta "ze szczęką
Michaela Schumachera". Obok informacja - "tego mężczyznę kocha przewodniczący
FDP Guido Westerwelle".

Jak się okazuje, outing polityka nie był przypadkowy. Z brunetem, znanym
biznesmenem z Kolonii, pojawił się na urodzinach przewodniczącej CDU Angeli
Merkel przedstawiając go między innymi przewodniczącemu CSU Stoiberowi jako
swojego oficjalnego towarzysza życia.

W pierwszych komentarzach na temat publikacji w "Bild - Zeitung" mówi się, że
Westerwelle celowo ujawnił swoją tajemnicę, aby w przyszłości, kiedy będzie
ubiegał się o fotel ministra w rządzie koalicyjnym z CDU, nikt nie postawił mu
zarzutu, że tego nie uczynił.

Guidos inszenierte Enthüllung

Seit Mittwoch ist Deutschland klüger. Per "Bild"-Beweis erfuhr die Nation, dass
FDP-Chef Guido Westerwelle schwul ist. Dem Politiker kommt die Enthüllung
seines offenen Geheimnisses ganz recht auf dem Weg zum möglichen
Ministersessel. Deshalb arbeitete er am eigenen Outing auch kräftig mit.

"Bild"-Schlagzeile: "Offiziell als Lebensgefährte des FDP-Vorsitzenden
eingeführt"
Berlin - Gast auf der ersten Seite der "Bild" zu sein, ist nicht immer ein
Vergnügen. In den vergangenen Tagen, mitten im nachrichtenleeren Sommerloch,
fand Nationaltorwart Oliver Kahn hier ärgerliche Details aus seinem Ehevertrag
wieder. Vorher wurde über das Geschacher um Inge Meysels Erbe und vermeintliche
Botschaften aus dem Jenseits geschrieben und noch davor schlachtete die
Boulevardgazette jedes Detail über den Tod der Schauspielerin Jennifer Nitsch
aus.

Auch am Mittwoch hatte die "Bild" einen echten Sommer-Coup: "FDP-Chef Guido
Westerwelle liebt diesen Mann." Unter der Zeile sah man Westerwelle und einen
Mann "mit Michael-Schumacher-Kinn". Auf Seite zwei erklärte Ex-"FAZ"-
Herausgeber Hugo Müller-Vogg, wie Westerwelle "sein größtes Geheimnis" lüftete.
Er brachte seinen Lebensgefährten auf die Geburtstagsparty von CDU-Chefin
Angela Merkel mit und drängte sich mit ihm neben CSU-Chef Edmund Stoiber in die
erste Reihe. Quasi als Protokollchef konstatierte Müller-Vogg, dass der Mann
auf dem Foto "nun offiziell als Lebensgefährte des FDP-Vorsitzenden eingeführt"
sei.

Eigentlich müsste Westerwelle außer sich sein. Ganz entgegen der
ungeschriebenen Regeln hatte eine Zeitung sein nicht nur unter Journalisten
bekanntes Geheimnis enthüllt und dann noch mit einem Foto belegt. Normalerweise
gilt unter den Hauptstadtschreibern die Maxime, so lange das Privatleben eines
Politikers nicht die praktische Arbeit betrifft, ist sie für die
Berichterstattung irrelevant. Dass über Affären, Ehestreits und andere Dinge
trotzdem viel getratscht wird, versteht sich von selbst.

"Ein Stein vom Herzen gefallen"

Medienprofi Westerwelle: In Privatsachen ganz leise
Doch Westerwelle empört sich nicht. Schon am frühen Morgen joggte er erstmal
wie gewohnt. Gut gelaunt spazierte er später zu einem Termin in der britischen
Botschaft. "Ich lebe mein Leben und mehr sage ich dazu nicht", rief er lächelnd
den wartenden Journalisten zu. Über seine Pressestelle ließ er ein etwas
förmlicheres Zitat absetzen: "Privatleben ist Privatsache." Ganz ähnlich auch
der nun als Westerwelle-Freund geoutete Kölner Manager: "Ich habe mich bisher
nicht zu meinem Privatleben geäußert und werde dies auch in Zukunft nicht tun."
Wirkliche Empörung kann man aus diesen Äußerungen nicht heraushören.

In der FDP-Parteizentrale sagt einer, dem Chef sei "ein Stein vom Herzen
gefallen", als er die Schlagzeile gesehen hat. Seit Jahren hatte sich
Westerwelle zwar nie zu seinem Privatleben geäußert, es aber auch nie
versteckt. "Nun aber ist die Sache endlich und mit einem Schlag auf dem Tisch
und auch bald wieder vergessen", sagt ein Parteifreund. Ganz ähnlich soll es
der Chef selber auch sehen und nun gelassen in die Sommerferien gehen, so der
FDP-Mann weiter.

Ein wirkliches Geheimnis war Westerwelles private Seite nie. Sowohl in schwulen
Zeitungen, Büchern und in Internetforen wurde immer wieder über ihn geschrieben
und diskutiert. Im Gegensatz zu anderen ging Westerwelle nie gerichtlich gegen
solche Beiträge vor - den Machern einer Liste prominenter Schwuler schickte er
sogar freiwillig ein Foto zu. Offen besuchte er auch häufiger Veranstaltungen
schwuler Vereine oder Straßenumzüge. Auch vor Journalisten ging er stets locker
mit dem Thema um. "Outen Sie mich doch", scherzte er schon vor Jahren auf einem
Parteikonvent.

Schon vorher hatte er sich einmal für das Magazin der "SZ" in Venedig mit
weißem Anzug und Hut ablichten lassen - für viele in der FDP damals ein
bisschen viel vom morbiden Charme des Thomas-Mann-Klassikers "Tod in Venedig".
Westerwelle reagierte schnell und zog die Fotos vom Markt zurück.

Outing à la Wowereit

Schwarz-gelbe Regierung in spe: Outing für den konservativen Partner
Trotzdem wusste der Parteichef, dass er um ein mehr oder minder offizielles
Outing - in welcher Form auch immer - nicht herumkommen würde. Irgendwie musste
er es schaffen, dies wie der Berliner Bürgermeister Klaus Wowereit ("Ich bin
schwul, und das ist auch gut so!") oder der Hamburger Regierungschef Ole von
Beust hinzubekommen. Beide hatten durch die Eröffnung der vorher ebenfalls
bekannten und doch nie offiziell verkündeten Details aus dem Privaten eher
gewonnen als verloren.

Für Westerwelle stand aber noch mehr auf dem Spiel. Auf der einen Seite wusste
er um die in dieser Frage noch immer sehr konservative Union, deren
Parteigänger und so manche Führungsmitglieder vor der Bundestagswahl auf die
Überraschung vorbereitet werden wollten. Auf der anderen Seite weiß
Westerwelle, dass er als möglicher Außenminister im schwarz-gelben Kabinett
sein bisher diskretes Privatleben zumindest etwas mehr an die Oberfläche
bringen musste. An keinem anderen als dem aktuellen Minister Joschka Fischer
mit seinem bewegten Eheleben konnte er sehen, wie sehr allein schon das
Protokoll den Lebenspartner ins öffentliche Licht rückt.

Aus diesem Grunde hatte Westerwelle in den letzten Wochen geschickt gepokert
und abgewartet, wer zuerst auf den Zug aufspringt. Mehrmals war er in den
vergangenen Wochen bei mehr oder weniger offiziellen Terminen mit seinem
Lebenspartner erschienen. Zuerst bei einem internen Abendessen für die
Fraktionsvorsitzenden am Abend der Bundespräsidentenwahl in Berlin. Damals
schaffte es die Tatsache, dass Westerwelle seinen Lebenspartner mit an den
Tisch holte, als Randnotiz in einen SPIEGEL-Beitrag, der über ein "stilles
Outing" berichtete. Damit, so sagt ein Medien-Insider, sei die "Bombe quasi
scharf gestellt" gewesen.

Pokern bis zum ersten Foto-Beweis

Bütten-Redner Westerwelle: "Angemessen"
Nach dem Beitrag legte es Westerwelle geradezu darauf an, dass Fotos von ihm
und seinem Partner irgendwo erscheinen. In Köln tingelte er mit ihm über ein
Schiff, dass zum "Kölner Lichter"-Fest über den Rhein schipperte, oder feierte
mit ihm bei Deutschlands bekanntestem Event-Manager und Westerwelle-Freund
Manfred Schmidt auf seinem medienwirksamen Promi-Treff im Schokomuseum. In der
Kölner Lokalpresse wurde daraufhin schon leise spekuliert, was denn da los sei.
Der erste deutliche Bericht erschien jedoch erst im "Kölner Express" am selben
Tag, als das Foto auf der "Bild" prangte.

Der große Auftritt aber sollte am Montag zur Geburtstagsfeier der CDU-Chefin
stattfinden. Westerwelle zögerte zwei Tage, bevor er auf die Einladung von
Angela Merkel antwortete und schließlich gemeinsam mit seinem Freund zusagte.
Spätestens zu diesem Zeitpunkt musste ihm klar sein, dass er fotografiert wird
und genauso kam es ja auch. Nur Stunden nach der Vera

Gość: 00 Re: Co wolno mediom? IP: 66.53.84.* 22.07.04, 08:23

Chodzi zapewne o inne artykuły a w tym
numerze są dwa zainspirowane sprawą Samsona (wstrząsające), wywiad z Rokitą
na temat kś do sprawy Orlenu (mówi, że sprawa jest jeszcze trudniejsza
niż sprawa Rywina a efekt może być w skutkach katastrofalny dla elit
politycznych) oraz felieton Najsztuba, który dowodzi, że przyszedł
czas, by rozwiązać SLD jako organizację przestępczą.

Podejrzewam, że tego numeru Przekroju nie ma z jakiegoś konkretnego
powodu i chciałabym go znać.

I ty jeszcze sie dziwisz?

basia.basia SZARA STREFA UMYSŁU - cz. I 23.07.04, 01:24

Gość portalu: 00 napisał(a):

>
> I ty jeszcze sie dziwisz?

Lobby pedofilskie zadziałało ale ... okładka się dzisiaj pokazała i jest jeden
z tych artykułów. Tego o pedofilstwie nie ma ale ja się nie poddam i wklepię
najważniejsze rzeczy:)

A teraz ten o terapeutach i psychologach:

SZARA STREFA UMYSŁU
Bitwa o zdrowie psychiczne Polaków toczy siê w prywatnych gabinetach, a tam nie
obowi¹zuj¹ ¿adne regu³y. Skandal musia³ w koñcu wybuchn¹æ

MARCIN FABJAﾑSKI

Podejrzany o pedofilię Andrzej S. nie jest amatorem, ale jednym z najlepszych
polskich terapeutów. Leczył dzieci, pisał książki, zwalczał ksenofobię, nosił
kolczyk w uchu. Brukowce nie mogły sobie wymarzyć lepszego pedofila. Ma idealny
profil psychologiczny bohatera nagonki prasowej. Lepszy byłby tylko prymas
Glemp.
Po paru dniach chłeptania ciepłej krwi nawet brukowce postawiły ważne pytanie,
które wyłania się z tej historii: Jak to możliwe, by psycholog z wieloletnią
praktyką mógł ukryć przed kolegami, że jest pedofilem? Podlegał przecież
superwizji, czyli nadzorowi innego psychologa, sam poddał się drobiazgowej
terapii. I co? Nikt nie zauważył jego zboczenia?
W przedziwnej historii geniusza psychologii, który wynosi na śmietnik dowód
własnego przestępstwa, a potem ląduje w więzieniu (być może na 10 lat), jest
więcej pytań niż stwierdzonych faktów. Ale uderza jedno: koledzy psychologowie -
nawet tacy, którzy znają Andrzeja S. od wielu lat, jak Zbigniew Lew-Starowicz -
dopuszczają możliwość, że jest on winny. Tym samym dopuszczają możliwość, że
praktykowanie psychoterapii w Polsce nie podlega żadnej sensownej kontroli. I
wiedzą, co mówią - sami tkwią przecież w środowisku od lat.

SZKOLENIE
W Polsce każdy może zarejestrować gabinet psychoterapii i leczyć psychikę
klientów. Ktoś, kto nazwał się terapeutą (gabinety otwierają nawet studenci
zaoczni pierwszego roku psychologii), nie musi wstępować do Polskiego
Towarzystwa Psychologicznego, podlegać jego kodeksom oraz sądowi koleżeńskiemu.
Prawo nie chroni psychiki Polaków. Nie ma sztywnych kryteriów oceny wiedzy
terapeuty. Ani ustalenia momentu, kiedy kończy się pomoc, a zaczyna
manipulacja.
Profesjonalne szkolenie psychoterapeuty trwa około pięciu lat po ukończeniu
studiów; żeby dostać certyfikat PTP terapeuta musi przejść własną terapię (100
do 200 godzin). I oprócz tego 150 godzin superwizji, czyli konsultacji własnej
pracy z pacjentami pod opieką doświadczonego kolegi.
- Prawdopodobieństwo rozpoznania w trakcie tak długiej terapii, że ktoś jest
pedofilem, jest duże - mówi kierujący Profesjonalną Szkołą Psychoterapii w SWPS
profesor Jerzy Mellibruda, który od 20 lat prowadzi superwizje terapeutyczne i
nigdy jeszcze nie natknął się na psychologa o skłonnościach pedofilskich.
Gdyby tak się stało, nie jest pewien, co by zrobił: - To zależy, czy miałyby
miejsce praktyki pedofilskie, czy byłyby to tylko hamowane skłonności. Na pewno
zająłbym się bardzo intensywnie jego terapią, a może także czymś więcej.
Jerzego Mellibrudę martwi prasowe podkręcanie paniki wokół incydentów z
pedofilami.
- Każdy rozpoznany przypadek powinien być przedmiotem interwencji prawnej i
moralnej. Dobrze, że się o tym otwarcie mówi oraz że sprawcy są karani, ale
nadmierne uogólnienia wyolbrzymiają rozmiary zagrożeń, a potęgowanie
podejrzliwości wobec całej populacji wychowawców, księży czy psychologów
powoduje więcej szkód niż pożytku. W ciągu 30 lat praktyki trzy razy
podejmowałem zdecydowane interwencje wobec psychoterapeutów, którzy naruszali
zasady etyczne poprzez nawiązywanie kontaktów erotycznych z dorosłymi
pacjentami. Jeden z nich ożenił się potem z pacjentką, ale ten związek się
rozpadł.
Mógł ich tylko namawiać do porzucenia zawodu, bo w Polsce nie ma mechanizmu,
żeby z niego wykluczyć. Napaleni na klientki psychologowie leczą pacjentów do
dzisiaj.
Tylko w dwóch europejskich krajach - Austrii i Niemczech - istnieją ustawy o
zawodzie psychologa, dzięki którym hydraulik nie może otworzyć gabinetu
psychoterapii, a za wykorzystywanie pacjenta odbiera się prawo wykonywania
zawodu. W krajach o długiej tradycji terapeutycznej (Wielka Brytania,
Hiszpania) działają z kolei potężne stowarzyszenia psychologów, które dbają o
wysokie standardy. Leczenie psychologiczne jest objęte ubezpieczeniem, klientów
chronią związki konsumenckie. Polska jest daleko w tyle.
Profesor Czesław Czabała z Instytutu Psychiatrii i Neurologii: - Nie chcę, żeby
to brzmiało jak nawoływanie do gospodarki sterowanej, ale rynek usług
psychologicznych w Polsce powinien być bardziej uregulowany.
Polskie towarzystwa Psychiatryczne i Psychologiczne, zanim wydadzą certyfikat,
wymagają długiego kształcenia, ale nie mają żadnej władzy nad psychologami i
pseudoterapeutami, którzy do nich nie należą.
- basia.basia SZARA STREFA UMYSŁU - cz. II 23.07.04, 01:25
  
  PRAWO
  Polskie Towarzystwo Psychologiczne zawiesiło certyfikat psychologowi
  oskarżonemu o pedofilię i oświadczyło, że "zdecydowane reakcje odbierające
  prawo wykonywania zawodu psychologa będą możliwe dopiero po wejściu w życie
  ustawy o tym zawodzie, nad którą prace - wbrew protestom środowiska - zostały
  zawieszone do 2006 roku".
  Ustawę środowisko psychologów tworzyło przez 20 lat. W końcu uchwalił ją Sejm w
  marcu roku 2001. Na nic.
  Wszystko przez SLD. Psycholog i poseł Adam Biela z AWS, który przedstawiał
  projekt w izbie, działał na posłów Sojuszu jak szok elektryczny na psy Pawłowa.
  Pięć minut po uchwaleniu ustawy zapowiedzieli, że ją ukrócą. Wietrzyli już
  wtedy zwycięstwo w następnych wyborach. Obietnicy dotrzymali - zaraz po
  przejęciu władzy w Sejmie zawiesili wejście nowego prawa w życie do roku 2006.
  Przy okazji wsparli związaną wtedy z partią łódzką Europejską Akademię
  Psychologii Integracyjnej "Jupiter", która zarabiała na wydawaniu szemranych
  certyfikatów psychologów. Jej studenci zdobywali świadectwa, studiując zaocznie
  na egzotycznych uczelniach, takich jak Instytut Lotnictwa w Moskwie. Gdyby
  ustawa weszła w życie, certyfikaty Jupitera, który ma już placówki w dziewięciu
  miastach Polski, trafiłyby prosto do kosza.
  Jupiter wydaje pismo "Forum Psychologiczne", ale wbrew nazwie najważniejsza w
  nim jest polityka - na okładce pojawiał się między innymi Leszek Miller, a
  teraz, gdy szkoła przeorientowała się na Samoobronę, "Forum..." staje w obronie
  commandante Leppera przed brukowcami. Oskarża "Super Express", że podrzucił w
  ich redakcji 15 tysięcy dolarów, żeby tylko nie pisali dobrze o wodzu
  Samoobrony.
  Wokół ustawy o zawodzie psychologa wciąż toczą się wojny podjazdowe między
  psychologami a politykami. Wygrywają politycy. Ostatnio wykreślili
  słowo "psycholog" z projektu ustawy o "zawodach mających zastosowanie w służbie
  zdrowia".
  
  MORALNOŚĆ
  Inna sprawa, inny psycholog, też z półki wielkich guru polskiej terapii. Pewien
  mężczyzna oskarża go przed sądem koleżeńskim Polskiego Towarzystwa
  Psychologicznego o to, że w trakcie terapii wykorzystał seksualnie jego żonę.
  Psycholog wyjaśnia, że to wcale nie była terapia. Sąd koleżeński od miesięcy
  jakoś nie może nic uradzić. Środowisko warszawskich psychologów wie o
  oskarżeniach. Ale nie wie, co o nich myśleć. Psychoterapeuta przecież też może
  się stać ofiarą pacjenta.
  Doktor Dariusz Wasilewski, dyrektor Centrum Psychoprofilaktyki i Terapii: -
  Mnie też kiedyś pacjentka oskarżyła o gwałt. Cała historia oczywiście była
  wyssana z palca. W psychoterapii pacjentki z fantazjami na temat wykorzystania
  seksualnego przez terapeutę to zjawisko powszechne, wliczone w proces leczenia.
  Standardy etyczne zależą od szkół. Najostrzejsze są w psychoanalizie i terapii
  psychoanalitycznej.
  - Jesteśmy szczególnie ostrożni - tłumaczy terapeuta psychoanalityczny
  Krzysztof Srebrny. - Terapeuta musi sam przejść psychoanalizę lub psychoterapię
  tak głęboką, jak tylko się da. A relacja z pacjentem powinna być ograniczona
  wyłącznie do gabinetu, nawet po zakończeniu leczenia.
  - Czy to znaczy, że jeśli spotka pan byłą klientkę w parku, to będzie pan
  uciekał w krzaki? - pytam.
  - Powiem jej "dzień dobry", ale na pewno nie pójdę z nią na kawę - wyjaśnia.
  Magdalena Środa, filozof: - W sytuacji terapeutycznej klient dobrowolnie
  zawiesza swoje prawo do intymności. Tym bardziej cel terapeuty musi być
  nieskazitelny. Wyłącznie psychoterapeutyczny.
  Wszyscy psycholodzy, z którymi rozmawiałem, powtarzają to samo: pacjent może
  wszystko, terapeuta musi się ograniczać. A pokusy czają się na niego liczne:
  seks, interesy z klientem.
  Przekonał się o tym znany psychoterapeuta, dziś psycholog biznesu, Jacek
  Santorski:
  - Jednym z powodów mojego rozstania z zawodem psychoterapeuty w roku 1998 była
  chęć uwolnienia się od paraliżujących terapeutę zasad. Gdybym kilka lat później
  jako terapeuta zaangażował się w kontrowersyjny projekt pierwszej edycji "Big
  Brothera", mógłbym zostać oskarżony o rozczarowanie moich pacjentów. Wiele
  światowych autorytetów uważa, że nie sposób pogodzić roli medialnego guru z
  neutralną pozycją psychoterapeuty.
  Psychiatra Dariusz Wasilewski leczył kilka pacjentek po jednym z wielkich
  polskiej psychoterapii: - Prowadził je nieprawidłowo. Nie wiem dlaczego. Chcę
  wierzyć, że to była zwykła pazerność na pieniądze, a nie głupota ani świadome
  krzywdzenie, bo to jednak znany terapeuta, pomógł wielu ludziom. Ostatnia
  pacjentka, którą po nim odziedziczyłem, jest całkowicie od niego uzależniona.
  Przyszła do niego z problemami, a on je tylko utrwalił. Żyła dokładnie, jak
  kazał, stał się jej guru.
- basia.basia Re: SZARA STREFA UMYSŁU - cz. III 23.07.04, 01:26
  
  HISTORIA
  Kiedy Dariusz Wasilewski zaczynał karierę, był wpatrzony w wielkich, którzy
  zdobyli sławę w latach 70., jak w obrazki świętych. Ale teraz mu przeszło.
  - Czasami spotykamy się z kolegami i czytamy prasowe wypowiedzi pewnej sławy.
  Pękamy ze śmiechu, bo prezentuje archaiczne poglądy, zatrzymał się na latach
  70. Ma wizję, ale marne pojęcie, na czym polega choroba.
  Magdalena Środa: - Lata 70. to był początek polskiej psychoterapii. Terapeuci
  czytali wtedy światową literaturę, pracowali nad sobą, wprowadzali nowe metody.
  Byli nowatorscy. Teraz spijają śmietankę z dawnej pracy, ale nie rozwijają się,
  nie czytają, zostali wyroczniami. Mają teraz władzę, ale nie wiedzę.
  Profesor Czabała określa szalone warsztaty z lat 70., na których rozwiercano
  psychikę uczestników, a potem zostawiano ich z rozgrzebanymi umysłami, znacznie
  mocniej: - To było chore. Na szczęście w Polsce to już nie jest popularne.
  Profesor pamięta, że jeszcze 20 lat temu pewien krakowski terapeuta kazał
  młodym pacjentkom rozbierać się do naga na sesjach.
  - To niedobrze, że u nas właściwie nie istnieje rozgraniczenie między
  psychoterapią a doradztwem psychologicznym, nazwanym z angielska counselingiem.
  Psychoterapeuta to ktoś gruntownie wykształcony, po studiach medycznych,
  psychologicznych lub pokrewnych wzmocnionych dodatkowym treningiem. A counselor
  to ktoś, kto opanował jedną metodę pomagania ludzkiej psychice. Dlatego na
  przykład hipnoza i rebirthing nie są psychoterapią - mówi profesor Czabała.
  Jerzy Mellibruda, sam z pokolenia wielkich: - We współczesnej psychoterapii
  rozwija się nurt poszukiwania integracji istniejących poprzednio oddzielnie
  szkół psychoterapeutycznych. Nadal jednak wielu terapeutów zamyka się w
  dogmatach swoich szkół. Każda z nich wniosła coś wartościowego intelektualnie i
  praktycznie, i coraz więcej terapeutów pragnie korzystać z tego całego dorobku
  oraz uczy się łączyć różne perspektywy w zależności od potrzeb pacjenta. W
  Polsce pojawia się coraz więcej dobrze wyszkolonych psychoterapeutów. Ale
  certyfikowanych psychoterapeutów jest kilkuset na kilka tysięcy praktykujących.
  Mellibruda martwi się, że psychoterapia zniknęła z publicznej służby zdrowia i
  przeniosła się niemal wyłącznie do gabinetów prywatnych. - Po pierwsze, na
  psychoterapię stać tylko bogatych, po drugie, żadne instytucje nie czuwają nad
  standardami zawodowymi.
  Profesor Czesław Czabała: - W publicznej służbie zdrowia prowadzi się
  dokumentacje, pisze sprawozdania. A nikt nie kontroluje tego, co się dzieje w
  gabinetach prywatnych.
  Profesor nakreśla fazy typowego leczenia psychoterapeutycznego, których pacjent
  powinien być świadomy.
  - Po pierwszych sesjach pojawia się osłabienie objawów za sprawą efektu
  placebo. Pacjent ufa wtedy terapeucie bezgranicznie. Ale potem przychodzi
  mówienie o trudnych doświadczeniach i uzyskiwanie wglądu, że sami jesteśmy
  sprawcami swoich nieszczęść. Pacjenci zaczynają wtedy nienawidzić terapeuty,
  chcą przerwać leczenie. Po wglądzie i odreagowaniu objawy choroby powinny
  ustąpić.
  
  PRAKTYKA
  Opowiada pacjentka, 30 lat: - Nie mogłam się pozbierać po śmierci ojca, więc
  poszłam do pani psycholog. Odezwała się tylko raz, szorstkim głosem. Żeby
  powiedzieć, że czas wizyty się skończył, i umówić się na następny raz. Wyszłam
  od niej jeszcze bardziej rozbita. Na szczęście zaraz potem miałam wizytę u
  starszej pani laryngolog. Ona mnie wysłuchała, powiedziała kilka ciepłych słów
  i to mnie uratowało.
  Jedna z pacjentek Dariusza Wasilewskiego, którą zdradzał mąż, usłyszała od
  swojej poprzedniej pani psycholog: - Znajdź sobie jakiegoś hydraulika. Niech
  cię przeleci. Poczujesz się lepiej.
  Niewyrobiony polski pacjent nie wie, jak odróżnić kompetentnego psychoterapeutę
  od nadętego guru, który karmi klientów wyświechtanymi banałami w poetyce New
  Age, bo w psychoterapii łatwo zatracić zdolność krytyki.
  Jerzy Mellibruda: - Pacjent korzystający z psychoterapii nie jest typowym
  konsumentem usług. Jest głęboko zaangażowany w emocjonalny związek z terapeutą,
  darzy go na ogół ogromnym zaufaniem i otwiera się na jego wpływ. Ma więc
  ograniczone możliwości racjonalnego ocenienia skuteczności swojej terapii w
  trakcie jej trwania. Terapeuta dźwiga ciężar odpowiedzialności za czuwanie nad
  skutkami terapii, choć nie jest w stanie kontrolować końcowego efektu.
  - Pacjent przychodzi do fachowca, którego kwalifikacji nie zna - mówi Magdalena
  Środa. - Nie zna swoich praw, bo polska psychoterapia, a także świadomość
  pacjentów wciąż są w moralnych powijakach. Kodeks Polskiego Towarzystwa
  Psychologicznego jest fikcją stworzoną raczej dla ochrony środowiska niż do
  podnoszenia standardów moralnych. Podobny chyba charakter ma komisja etyczna, o
  ile takowa istnieje, słyszę bowiem o różnych nadużyciach, ale nic mi nie
  wiadomo, żeby jakiś psychoterapeuta podlegał jakiejkolwiek ocenie ze względu na
  nadużycia, których dokonał.
  
  MARCIN FABJAŃSKI
- basia.basia SZARA STREFA UMYSŁU - cz. IV 23.07.04, 01:27
  
  779 WYKWALIFIKOWANYCH
  W Polsce uznane certyfikaty ma 452 psychoterapeutów: 351 z Polskiego
  Towarzystwa Psychiatrycznego, 101 z Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. W
  publicznej służbie zdrowia pracuje dodatkowo 327 specjalistów psychoterapii
  uzależnień. Ponieważ leczenie odbywa się głównie w gabinetach prywatnych, nie
  wiadomo, ilu Polaków korzysta z pomocy psychoterapeutów.
  W każdym z krajów Zachodu istnieje wiele towarzystw, które wydają terapeutom
  własne certyfikaty. Liczby psychoterapeutów nie da się ustalić. Profesor Jerzy
  Mellibruda nie ma wątpliwości, że w takich krajach jak Wielka Brytania, Francja
  i Hiszpania jest ich wielokrotnie więcej niż w Polsce.
  
  ZBADAJ SWOJEGO TERAPEUTĘ
  
  JAK POZNAĆ, CZY TERAPEUTA LECZY CIĘ PRAWIDŁOWO? JEST TO PRAWIE NIEMOŻLIWE, ALE
  ISTNIEJE KILKA OBJAWÓW - DZWONKÓW ALARMOWYCH, KTÓRE POWINNY CIĘ SKŁONIĆ DO
  ROZWAŻENIA ZMIANY PSYCHOLOGA.
  OTO ONE:
  
  1. TERAPEUTA NIE CHCE POKAZAĆ CI SWOJEGO CERTYFIKATU. MASZ PRAWO GO ZOBACZYĆ I
  SPRAWDZIĆ - NA PRZYKŁAD W INTERNECIE - INSTYTUCJĘ, KTÓRA GO WYDAŁA. A TAKŻE
  SPRAWDZIĆ, CZY JEGO NAZWISKO WIDNIEJE W REJESTRZE CERTYFIKOWANYCH PSYCHOLOGÓW W
  POLSCE.
  
  2. PACJENT MUSI WIEDZIEĆ, CO ZAWIERA KONTRAKT TERAPEUTYCZNY. TERAPEUTA POWINIEN
  ZOBOWIĄZAĆ SIĘ W NIM DO ZMNIEJSZENIA NASILENIA LUB ZLIKWIDOWANIA OBJAWÓW
  CHOROBY. JEŚLI TERAPEUTA MÓWI, ŻE CIĘ NIE WYLECZY, ALE ZA TO UDOSKONALI, JEST
  SZARLATANEM. KONTRAKT POWINIEN BYĆ ZAWARTY NA OKREŚLONY CZAS, NA PRZYKŁAD PÓŁ
  ROKU. POTEM TERAPEUTA I KLIENT WSPÓLNIE DECYDUJĄ, CZY GO PRZEDŁUŻYĆ. SESJA
  POWINNA TRWAĆ OKREŚLONY Z GÓRY CZAS. JEŚLI TERAPEUTA JĄ PRZEDŁUŻA, TO MOŻE BYĆ
  ZNAK, ŻE NAPAWA SIĘ SWOJĄ WŁADZĄ.
  
  3. TERAPEUTA NARZUCA SWOJĄ IDEOLOGIĘ ŻYCIA ALBO ŚCIEŻKĘ DUCHOWĄ, Z KTÓRĄ
  CZUJESZ SIĘ NIEWYGODNIE. NIE MA DO TEGO ŻADNEGO PRAWA.
  
  4. ZACHOWANIA AGRESYWNE, ODRZUCAJĄCE LUB LEKCEWAŻĄCE. WSZYSTKIE POWAŻNE SZKOŁY
  PSYCHOTERAPII ZGADZAJĄ SIĘ OBECNIE, ŻE TERAPEUTA NIE MOŻE OŚMIESZAĆ KLIENTA,
  SZYDZIĆ Z NIEGO, TĘPIĆ GO ALBO PONIŻAĆ W IMIĘ PRZYŚPIESZENIA PROCESU LECZENIA.
  
  5. BRAK POCZUCIA, ŻE TERAPEUTA POMÓGŁ W JAKIMŚ STOPNIU ROZWIĄZAĆ NASZE
  PROBLEMY. JEŚLI NIE UCZYNI TEGO W CIĄGU PÓŁ ROKU, NIE JEST DOBRYM LEKARZEM DLA
  TWOJEJ DUSZY.
  - Gość: uciekająca wiedźma CZARNA STREFA UMYSŁU - cz. XXXV IP: *.crowley.pl 23.07.04, 01:43
    
    basia.basia napisała:
    5. BRAK POCZUCIA, ŻE TERAPEUTA POMÓGŁ W JAKIMŚ STOPNIU ROZWIĄZAĆ NASZE
    > PROBLEMY. JEŚLI NIE UCZYNI TEGO W CIĄGU PÓŁ ROKU, NIE JEST DOBRYM LEKARZEM
    DLA
    > TWOJEJ DUSZY.
    Basiabasia jest bardzo dobrym lekarzem dla mej duszy. Dzięki Niej ,moja dusza
    czuje ,że żyje.
    Chyba się w Tobie zakochałem,moja Ty Konserwatywna Terapeutko
    :))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
    - Gość: 00 Re: CZARNA STREFA UMYSŁU - cz. XXXV IP: 66.53.80.* 23.07.04, 07:13
      
      Gość portalu: uciekająca wiedźma napisał(a):
      
      > basia.basia napisała:
      > 5. BRAK POCZUCIA, ŻE TERAPEUTA POMÓGŁ W JAKIMŚ STOPNIU ROZWIĄZAĆ NASZE
      > > PROBLEMY. JEŚLI NIE UCZYNI TEGO W CIĄGU PÓŁ ROKU, NIE JEST DOBRYM LEKARZE
      > M
      > DLA
      > > TWOJEJ DUSZY.
      > Basiabasia jest bardzo dobrym lekarzem dla mej duszy. Dzięki Niej ,moja dusza
      > czuje ,że żyje.
      > Chyba się w Tobie zakochałem,moja Ty Konserwatywna Terapeutko
      >
      
      nie,to tylko nowa fobia...po tych kruchcianych...

Najnowsze z forum Kraj

Zaloguj się