Strach przed Wielkim Krokiem

[stief]

Od zawsze marzyłem o mieszkaniu na wsi, na uboczu świata. A teraz -
masz ci los... Udało mi się kupić kawał ziemi, nie tak bardzo daleko
od miasta, w którym pracuję i mam coraz więcej wątpliwości.
Wiadomo - koszt wybudowania czegokolwiek jest niemały, ale nawet
gdyby nagle potrzebna kwota spadała z nieba, to chyba długo bym się
wahał. Dlaczego?
- a jak będzie śnieżna zima, to jak dojadę?
- a jak będę miał dzieci, to gdzie i jak będą chodzić do szkoły?
- a jak zechcę pójść do knajpy na piwo ze znajomymi, to jak wrócę?
- a jak znudzi mi się dojeżdżanie?
- a jak będę chciał wyjechać na wakacje i zostawić dom pod lasem bez
opieki?
Da się jakoś rozwiać te wątpliwości czy jestem skazany na dożywocie
w mieście..?

[bury_wilk]

Ja mam problem zupełnie odwrotny, bo z przyczyn powiedzmy ekonomicznych
przeprowadziłem się z Warszawy do Piaseczna i teraz za wszelką cenę chcę
wrócić... Ale nie o tym ten temat, więc może rozwinę innym razem.
Co zaś się tyczy wątpliwości, to, czy wybierzesz taki, czy inny styl życia,
zawsze będą. Zastanawiając się, tak na prawdę tylko tracisz czas. Weź na plecy
skrzynkę z narzędziami i jedź się budować. Ot tak, po prostu. Z tego, co się
zdążyłem zorientować, to udaje się z reguły tylko tym, co biorą życie za rogi.
Jasne, z byka można spaść, ale jeśli to naprawdę jest Twoje marzenie, to raczej
warto zaryzykować. Zwłaszcza, jeśli jeszcze nie masz wspomnianych dzieci i za
dużo zobowiązań. Im dłużej to potrwa, tym będzie trudniej...
Pozdrawiam
p.s. A turystyka, to dobre miejsce. W sumie też kocham klimat, o jakim
wspominasz. Nie chciałbym tak mieszkać na stałe, ale wyjechać na jakiś czas,
nawet na dłuższy, jak najbardziej.

[stief]

Być może właśnie tak się to powinno zrobić - skrzynka z narzędziami
i do roboty. Czasem rzeczywiście w szaleństwie jest metoda i z
perspektywy czasu to właśnie szaleństwo okazuje się najbardziej
racjonalnym rozwiązaniem.
A dlaczego nie chciałbyś na stałe? Bo rozumiem, że nawet gdybyś miał
taką możliwość, to byś się na to nie zdecydował. To strach przd
Wielkim Krokiem, czy są jakieś inne przyczyny?

[bury_wilk]

Nie, nie boję się, ale na stałe bym nie chciał. Uwielbiam się szwędać, uwielbiam
się gdzieś zaszyć, gdzieś zniknąć, wyjechać, etc, etc, ale mieszkać na stałe
mogę tylko w jednym miejscu, bo to miejsce w którym się urodziłem, w którym mi
dobrze, z którym się identyfikuje, znów etc, etc... Próbowałem z Piasecznem i
jest to moja porażka. Pomysł nie był dobry i mam nadzieję, że jak najszybciej
wrócę do domu. Są nawet pewne szanse, więc powiedzmy z optymizmem patrzę w
przyszłość. Ludzie mają różne zboczenia, ja muszę mieszkać w Warszawie...

[stief]

Czyli wybór w Twoim przypadku nie polega na wyborze "miasto albo
wieś", tudzież "Warszawa albo wieś"... Chodzi natomiast o
wybór "Warszawa albo inne miejsce na świecie" i tutaj Warszawa
wygrywa. Szczerze powiedziawszy trudno mi sobie wyobrazić jakieś
argumenty, które mnie mogłyby skłonić do mieszkania w Warszawie,
natomiast być może byłoby inaczej, gdym się tam urodził.

[bury_wilk]

No mniej więcej jest tak, jak mówisz. Rozumiem też doskonale, że Warszawa jest
specyficznym miejscem i nie każdemu podchodzi, ale to jakby nie jest mój
problem. Nie jestem bezkrytyczny i widzę sporo wad mojego miasta, ale zdania nie
zmienię.
Natomiast bardzo chciałbym mieć kilka takich miejsc gdzie czekałby na mnie cichy
samotny domek, albo i nawet nie domek, tylko kawałek ziemi. Mam na przykład
działkę nad morzem, która, kiedy ją kupowaliśmy, była czymś takim. Kawałek łąki
z dala od miast, do wsi też kawałek, bez prądu, bez wody, bez niczego (cyt.
Kononowicz ;) ), za to 300 metrów od morza. Jeździliśmy co roku pod namioty i
było super. Teraz ludzi tam już znacznie więcej, ale nadal z każdym kurortem
wygrywa w blokach. Wciąż nie ma prądu, jest za to pompa i niezwykle cywilizowana
wygódka, o którą toczymy wojny z szerszeniami. Zamiast namiotów są przyczepy
kempingowe i jest też ogrodzenie, ale nadal jest spoko.
Przymierzam się też do kupienia jakiejś ziemi nad jeziorem (jeszcze nie wiem czy
na Mazurach, czy zupełnie gdzie indziej) i zdaję się, że na najbliższą
pięciolatkę to będzie właśnie taki mały cel.
A potem w górach, a potem koło Zwierzyńca, potem mieszkanko na poddaszu
paryskiego Montmartre, potem na Cyprze, potem kawałek pustyni, potem, potem,
potem... :D
Ale przede wszystkim widzę perspektywy na Ursynów :)

[stief]

Nieco bym zmienił na Twoim miejscu kolejność...
Po Ursynowie obrałbym azymut na okolice Zwierzyńca. Po pierwsze
dlatego, że jest tam (wciąż) taniej, niż na Mazurach lub w górach,
po drugie dlatego, że spokojniej, a po trzecie - dlatego, że ja tam
często bywm i moglibyśmy od czasu do czasu pójść razem na piwo
do "Alaxa"...:)

[bury_wilk]

Może to i nie takie głupie... W sumie, tam woda też się znajdzie :)

[kadei]

tak dla ciekawości, bury wilku...jak kształtują się ceny kawałka
ziemi [niekoniecznie hektar ;)] na Mazurach?...jezeli oczywiscie coś
już wiesz na ten temat...oczywiście gdzieś w pobliżu jakiegoś
jeziora, może być małe, nieznane i....tanie :)

[bury_wilk]

Przyznam, że jeszcze nie robiłem rozeznania, głównie dlatego, że w tym roku, to
i tak nie ma opcji, żeby to się udało. Chyba, że jakaś manna spadnie z nieba...

[veronix]

Nie ma się czego bać: więcej atutów i korzyści płynie z takiego
wyboru.Obawom,o których wspominasz,da się zaradzić skutecznie. Jak
ktoś poradzi sobie z osiedleniem w głuszy,to i rozwiąże problemy z
tym związane.
Moim marzeniem-od kiedy pamiętam moje świadome w tym kierunku myśli-
było osiedlenie się w jakimś miejscu na kształt leśniczówki.Nie
wyszło.
Mieszkanie w mieście przytłacza o tyle,że nie ma oddechu świeżości
ciszy (połączonej z naturalnymi odgłosami przyrody;tego mi
brakuje).Nawet w nocy(z daleka od głównej ulicy)słyszę wszystkie
trajtki,buczące samochody i motorki.Może nie potrafię się wyłączyć?
Za to usypiam,jak dziecko przy szczekaniu psów,cykaniu owadów,szumie
wiatru i przez niego-drzew,deszczu,czy burzy.
Wszelkie krańce świata są zdecydowanie lepsze,bo niosą więcej
walorów,możliwości,dystansu do codzienności,wszechstronności w
przeróżnych aspektach.
Życie nigdzie nie jest usłane różami.Warto jednak wybrać tak,by tego
nigdy później nie żałować w nadmiarze,bo to bardziej zniechęca na
codzień.
I pomyśl,jaka zima tam (poza zawianiem,które też ma swoje uroki;a
odśnieżanie jak najbardziej możliwe (umowy z drogowcami),nie tylko
ręczne,na które,owszem,trzeba mieć sporo czasu),a jaka w mieście!
I jaką dzieci będą miały radochę ze swobody i możliwości,i czego
(więcej) mogą się nauczyć w takim miejscu.
Moja rada taka:jeśli nie chcesz,to się nie skazuj.Miej odwagę,a siły
Ci dopiszą.:)
Powodzenia. Uda Ci się.:))

[stief]

A co to znaczy "nie wyszło"...? Czuć w tym zdaniu rezygnację, że się
nie uda. Przecież żeby mieszkać w leśniczówce, albo w czymś na jej
kształt, niekoniecznie trzeba wychodzić za leśniczego za mąż.
Wiele słów otuchy dla mnie. A dla Ciebie? Dlaczego rezygnujesz z
marzeń?

[veronix]

Heh,nie wyszło z różnych powodów.Ja nie widzę tam rezygnacji,ino
stwierdzenie.:))
Pewnie,że nie trzeba wychodzić za leśniczego;w ogóle nie trzeba.
Ja kiedyś (jakieś dziewięć lat temu) spakowałam najpotrzebniejsze
rzeczy i pojechałam do Nowego Targu w celu osiedlenia się tam.
Oczywiście miałam taką możliwość.
Chciałam być bliżej ukochanych gór i górek,a N.T. i okolice akurat z
premedytacją sentymentalną sobie wybrałam.
No i,po dość krótkim czasie,wróciłam.
Poczułam (właściwie udowodniłam sobie,co przypuszczzałam,ale
chciałam spróbować-może dałabym radę?),że nie będę potrafiła być tam
sama.Nie jestem typem samotnika.Lubię i bardzo cenię czasową
samotność,szanuje ją u in.,jako potrzebę pobycia sam na sam ze
sobą.Tyle,że każdy potrzebuje jej inaczej, jedni mniej,inni więcej.
Lubię wracać do ścian uśmiechniętych ludzkim wyrazem twarzy i
ciepłem głosu.
Wtedy ten brak bardzo mnie męczył i dezorganizował.
To,że lubię być panią własnego życia nie znaczy,że zadowala mnie
przemierzanie w pojedynkę 24-rech godzin na dobę.Czasem lubię sama
ustalać kurs,stawiać żagle i uzgadniać cumowanie,a czasem wspólnie z
kimś.
Wtedy,w wieku,26 lat,nie potrafiłam dokonać tego wyboru skutecznie.
Pewnie tak miało być,choć to powiedzonko powtarzam z dużym
sceptycyzmem.
Heh;no,to się odkryłam.Dobra,kiedyś trzeba.:)
A co do marzeń i rezygnacji z nich,czy nie,wolałabym,żeby były
skolidowane z realnymi zamysłami.Wtedy mają szanse na spełnienie.
Dokonałam wielu czasowych wyborów w swoim,już trochę
długim,życiu.Mam jednak nadzieję,że najważniejsze jeszcze przede
mną. Zobaczymy.

:)

[stief]

Właśnie (po przeczytaniu Twojego postu) sobie przypomniałem, że w
czasie studiów zrobiłem już mały wielki kroczek. Zakupiłem szałas
pasterski w Gorcach, które były (i chyba ciągle są) moimi ulubionymi
górami. No i miałem go jakiś czas, dopóki się Baca (a właściwie jego
żona, która mu nie dawała żyć) nie rozmyślił i nie zaczął namawiać
mnie do cofnięcia transakcji. No i zgodziłem się, bo to w sumie było
dość daleko, a na dodatek na całkowitym uboczu i gdybym wyremontował
szałas, to pewnie niewiele by z niego zostało po imprezowych
wizytach miejscowych...
No ale - jak widać - mam ciągoty do mieszkania na końcu świata od
bardzo dawna...:)

[veronix]

Ooo! Już jestem ciekawa,gdzie?

[stief]

:) Mniej więcej 10 minut marszu na wschód od mojego ukochanego
gorczańskiego szczytu, czyli Gorca...:)

[veronix]

:)Noo,to rzeczywiście szkoda,że to nie Twoje.Tzn. z pewnych punktów
widzenia,np. z tego,że piękny to punkt widzenia.:)

[stief]

To prawda.... Zaiste, stamtąd są niezwykłe widoki.:)

[kadei]

tak stief, przeprowadzka na wieś, to szczytny cel, wszak człowieka
ciągnie do natury, jak wilka do lasu, bo i zdrowiej i
modnie...zwłaszcza od paru lat, w pewnych kręgach...no
właśnie...chyba zdajesz sobie sprawę, ze aby zamieszkać na wsi,
pracując jednak w mieście, aby też zapewnić dzieciom "lepsze"
szkoły, itp. potrzebne są peiniądze...powiem wprost, jeżeli je masz,
to nic nie powinno stać na przeszkodzie, żebyś zdecydował się na ten
krok....podpisuje się pod tym wszystkimi członkami ciała ;)...moze
dlatego, że powoli dochodzę do wieku, w którym ceni sie ciszę i
spokój...osobiście mam rodzinę na wsi, i muszę Ci powiedzieć, ze
jeżeli chodzi o towarzystwo, nigdy nie słyszałem narzekania z ich
strony na jej brak...zawsze znajdzie się ktoś, kto ma ochotę na
chwilę kontaktu z naturą :)..a jeszcze jak jest to gospodarstwo
rolne, to kontakt może się powiększyć o krówki, świnki, króliki,
konie, kurki, kaczki, gęsi, czy co tam jeszcze :))...ciekaw jestem,
czy Ty będziesz hodował coś z tych "drobiazgów" ;),jezeli oczywiście
zdecydujesz się na życie bliżej przerody :)....i jeszcze jedno, w
tym co napisała nix, jest dużo prawdy, nie ma się za dużo co
zastanawiać nad wszystkimi szczegółami życia po przeprowadzce na
wieś, czasem samo się ułoży...będzie musiało...osobiście mam
znajomych, którzy zdecydowali się na życie bliżej przyrody, mając
przy tym gromadkę dzieci!...dziś mają tam nawet małą
sarenkę :).....i nie żałują...problemy mają jak wszyscy...ale żyją
spokojniej
idealnym rozwiązaniem byłoby chyba, mieć dwa domy, w mieście, gdzie
ma się pracę, i na wsi, gdzie ucieka się w przy każdej okazji aby
odreagować...niestety nie mogę się wypowiedzieć, bo nie znam z
autopsji ;)

[kadei]

acha, co do budowy domu, bo i takie masz plany...ja swój dom
zacząłem budować mając 23 lata, a skończyłem mając 27...trochę to
trwało, ale budowałem sie w strasznych czasach, gdzie nic nie było
można kupić...dziś jest inaczej, kiedy obserwuję jakie piękne domy
się buduje i z jakich materiałów, i jak szybko, to łza się zakręca w
oku :)...ale muszę jedno powiedzieć, swój dom, to fajna rzecz, choć
wieczna skarbonka...jeżeli więc masz okazję, to się buduj :)...dziś
możesz obie dowolnie wybierać projekty, nie tak jak kiedyś, gdy
architekt narzucał plan ( a właściwie rżnął i powielał), i naprawdę
możesz sobie postawić extra chałupkę, tym bardziej na wsi, gdzie nie
ma praktycznie żadnych ograniczeń (prawnych i budowlanych)

[kadei]

przepraszam, ze z doskoków, ale czasem tak bywa ;)...doczytałem się
jeszcze, że pytasz się z czego można żyć na wsi...jeżeli masz
ziemię, to polecam gospodarstwo ekologiczne (jeżeli chce Ci się
robić)..albo agroturystykę, duży nakład ale korzystny, jest chyba
dofinansowanie na rozwój takich gospodarstw...

[stief]

Takiego drobnego inwentarza raczej nie planuję. Planuję o wiele
grubszy...:) Myślę o założeniu winnicy (takiej dla siebie), bo
miejsce jest do tego idealne.
Natomiast co do gospodarstwa agroturystycznego, to nie wiem... Mój
teren leży w okolicy niezwykle malowniczej krajobrazowo, ale mało
znanej, poza tym nie ma tam żadnych typowych atrakcji turystycznych,
czasem dość ciężko dojechać, tylko lasy, górki, dziki - jednym
słowem koniec małej wsi położony pod samym lasem, więc dla wielu
mogłoby to być nieco odstręczające.
Ale dom - jak najbardziej w planach. Tylko właśnie cały czas się
waham czy tylko letniskowy jakiś, czy całotoczny większy.

[veronix]

Całoroczny mniejszy,Stief.Taki z możliwością ewentualnego
dobudowywania kolejnych cześci.(Całotoczny:),żeby mógł się roztaczać
na większy,w miarę potrzeb.)
Myślę,że dobrze jednak mieć możliwość przebywania tam o każdej porze
roku-kiedy ma się na to ochotę.
A w ogóle,to wg. mnie zależy gdzie takie miejsce jest:czy w środku
wsi,czy na obrzeżach. Już napisałeś,więc jak na mój gust,to
zdecydowanie lepsze usytuowanie-koniec wsi,pod lasem,malownicze
tereny.Duże plusy umiejscowienia.
Co do "minusów"...Dzieci i tak dowozi się do szkół,szczególnie tych
dobrych.Wszystko zależy od odległości.W mieście też mnóstwo czasu
traci się na dotarcie do pracy.No,zależy jak dużym i od dystansu od
punktu A do punktu B.Poza tym,ile to ludzi wyjeżdża całą rodziną
rano (rodzice do pracy,dzieci do szkoły) i wraca po skończonych
zajeciach? Cało mnóstwo.Formuje sie to w normalny tryb.Niezły
przecież.A co za róznica,czy to z A do B,czy ze wsi do miasta?

[mirabel1]

Witam,
Ja zaryzykowałam spęłnić swoje marzenie. 12 lutego 5 lat temu było
deszczowo i zimno. Pomimo tego postanowiłam wsiąść w somochód i
pomarzyć bo co w taki dzień robić w domu? Kupiłam gazetę z
ogłoszeniami. Tego dnia znalazłam swoje miejsce. 13 lutego tego
samego roku byłam właścicielką domu na wsi 60km od Warszawy w której
się urodziłąm, wychowałam i mam tam całą rodzinę. Dodam, że banki
nie chciały mi udzielić kredytu bo nie miałąm zdolności jednak się
udało i to w miesiąc. Szczerze - nie było łatwo. Pracowałam w Wawie,
córka chodziła do szkoły również w Wawie. Zimą wstawałyśmy o 5.30
wracałyśmy o 22. Dom był nie ocieplony okna jak się okazało
rozeschłe i cieknące i kredyt na 25 lat w euro, które zaraz potem
poszło w górę mocno. Rodzina radziła, abym dom sprzedała, znajomi
wątpili, że sobie poradzę itd. Dzisiaj uważam, że była to moja
najlepsza decyzja w życiu.Mieszkamy tutaj z córką już 5 lat. Nie
chciałabym być nigdy zmuszona wrócić do miasta. Nie obrażając nikogo
to są moje tylko subiektywne odczucia, gdy obserwuję ludzi w
Warszwie czy innym dużym mieście uważam, że są ubożsi w niektóre
doznanie natury duchowo-estetycznej. Apropos zimy. Mieszkając w
stolicy 30 lat nienawidziłam zimy. Tutaj ją pokochałam w poprzednim
roku, gdy było -30 stopni czułam się jak w krainie królowej śniegu.
Swoje szczęście odczułam najbardziej przed Wigiliją Bożego
Narodzenia , gdy weszłam w Wawie do supermarketu. Wojna na parkingu,
wyścig w środku sklepu, złość, frutracja i ... zmęczenie. Po
powrocie wyszłam z psami na spacer przy pięknym księżycu i po białym
dywanie stąpając, wsłuchiwałam się w cudowną ciszę. Jestem
szczęśliwym człowiekiem.
Właśnie dzisiaj podjęłam decyzję, że za rok przeprowadzam się na
roztocze do miejscowości której nawet nie ma na niektórych mapach.
Od pewnego czasu zdaję sobie sprawę, że powiedzenie "życie mam tylko
jedno" nie jest pustym banałem, dlatgo chcę je przeżyć a mogę nie
zdążyć bo "nie znam dnia ani godziny". Powiało grozą, ale te prawdy
dotarły do mnie po śmierci mojej koleżanki, która wracałą z majówki,
zginęła będąc w ciąży zostawiła męża i dwoje dzieci.
pozdrawiam
Na koniec powiem tylko, że na wiosnę założę winnicę, podłoże już
jest do tego przygotowane, już posadzone jest kilkaset krzaków
borówki amerykańskiej, czekam na dotacje unijne aby przerobić budynki
i dostosować do małej agroturystyki w siodle mam na razie 2 konie
ale będzie więcej. Robię naturalne soki z jabłek i gruszek (bez
dodawania cukru, konserwantów) w poprzednim roku na użytek własny
starczyło na cały rok ale myśle, że znajdą się chętni aby je
kupować, poza tym pyszne naleweczki. I tym optymistycznym akcentem
kończę ipozdrawiam wszystkich nie zdecydowanych marzycieli

www.pomocnalapa.pl

Niesamowita historia, naprawdę!

[stief]

Ogromne wrażenie zrobiło na mnie to, co napisałaś.
Powiem szczerze, że właśnie zima na wsi jest jedną z najbardziej
pociągających perspektyw. To jest zupełnie inny świat, niż w mieście.
Szczerze gratuluję odwagi. To jest coś! W tak diametralny sposób
zmienić swoje życie.
Argument, któy przytoczyłaś (życie mam tylko jedno) też często
kołacze mi się pod czaszką. I z każdym dniem pozostaje o jeden dzień
mniej na spełnianie marzeń i na takie życie, jakiego by się chciało.
Tyle na gorąco. Na pewno jeszcze będę wracał do tego postu.
P.S.
A Roztocze pięknym jest i to bardzo dobry wybór. Wiem coś o tym, bo
się tam wychowałem...:)
A co do winnicy - pisałem gdzieś powyżej, że o niej marzę. Mam na
ten cel świetny teren i cóż... Wierzę, że się kiedyś uda..:)

[kadei]

stief!...bierz przykład z Mirabelli :)...winnice, ciekawa rzecz, ale
wszystko zależy od pogody, która niestety szczególnie u nas potrafi
być kapryśna...wiem, że ważna jest też ziemia, odmiany winnic, nie
wszystkie możesz hodować...ale na początek mozesz przcież spróbować
z niewielkim nakładem i zaryzykować, prawda?...

[stief]

Masz rację, Kadei...:) Do uprawy winorośli w Polsce potrzebne są:
odpowiednia (południowa lub południowo-zachodnia) ekspozycja stoku,
odpowiednie nachylenie terenu (od 5 do 15 %), odpowiednia wysokość
nad poziomem morza (ok 300 m), możliwość odpływu zimnego powietrza
do (najlepiej) głęboko wciętej doliny rzeki, możliwość utworzenia
stawu u podnóża winnicy, odpowiednia (najlepiej gliniasta) gleba,
osłona od zimnych, wschodnich wiatrów... To wszystko mam. Klimat też
zmienia się na cieplejszy (znajomi mają winnicę i winogrona były w
tym roku gotowe do zbioru już w drugiej połowie sierpnia).
Do tego trzeba dorzucić odrobinę determinacji i odwagi. Nad tym cały
czas pracuję...:)

[pansloik]

To wspaniałe że Ci się udało, jestem ciekaw jak uda Ci się z winnicą. Ja również
2 lata temu miałem taki pomysł, aby założyć winnicę, ale rodzina stukała się w
czoło więc na razie odpuściłem, tzn. odłożyłęm pomysł, ale mam nadzieję że
kiedyś się uda. Mam trochę ziemi na zachodnich krańcach Roztocza, ciekaw jestem
jakie gatunki winorośli zasadziłaś. Podziwiam Twoją odwagę i przedsiębiorczość,
pozdrawiam

[naturelovers]

Stary, w ogole sie nie zastanawiaj! Choc nie warto tez robic planow na dluzszy
okres niz 10 lat. Sadze, ze jestes na tyle mlody, ze jezeli zamieszkanie na wsi
okaze sie niewypalem, zawsze bedziesz mogl zmienic plany - zamieszkac w miescie,
albo za granica.

Ja z narzeczona kupilem w grudniu siedlisko na Podlasiu. 5 ha w jednym kawalku.
Poniewaz urodzilem sie w bloku, cale zycie mieszkalem w bloku, cala moja rodzina
byla miastowa od pokolen, od najmlodszych lat moim marzeniem bylo zamieszkac na
wsi. Wreszcie spelnilem to marzenie. Teraz jeszcze zarabiamy na remont
istniejacego domku i przeniesienie drugiego - drewnianego.

Moj dobry kolega po skonczeniu studiow przeniosl sie na wies, byl on i jest moim
przewodnikiem i doradca. Popelnil wiele bledow, ale ja moge stac sie bogatszy
jego doswiadczeniem.
Wiele razy pomieszkiwalem u niego. Rowniez zima. Chalupe ma drewniana, stara,
grzana drewnem. Wrazenia co do zimy, a nawet przedwiosnia, ktore w miescie jest
przepotwornym depresyjnym doswiadczeniem mam takie same jak przedmowczyni. Na
wsi jest pieknie nawet na przednowku.
Podstwawowa roznica, jaka dostrzegasz, to ze na wsi kazdego dnia widzisz roznice
w przyrodzie. Doslownie kazdego dnia! W miescie kazdy dzien wyglada bardzo
podobnie. A na wsi kazdego dnia widzisz nowe ptaki, nowe listki, zamarzniete
kaluze, ktore poprzedniego dnia byly plynne, szron malujacy nowe piekne wzory,
nowe slady w sniegu, nowe slady w blocie...

Podstawowy problem to z czego chcesz zyc.
Poniewaz dojezdzanie do miasta jest uciazliwe, my wymyslilismy sposob na
zarabianie pieniedzy na wsi. Ale mozesz przez jakis czas dojezdzac i zobaczyc
jak to wyglada. Dojezdzanie, to prawda, jest meczace, ale za to wracanie... z
kazdym kilometrem zostawiasz jakas czastke gwaru, stresu, zmeczenia za soba i
wplywasz do swego azylu wypoczety i spokojny. Kazda podroz do domu moze byc
malym rytualem przejscia. Mieszkalem wczesniej rok na wsi pod Poznaniem i
uwielbialem powroty z niego.

Co do Twoich watpliwosci:
- Moj kolega, podobnie jak Adam Wajrak z Wyborczej zima zaklada biegowki i
dojezdza do zaparkowanego u znajomych samochodu. Ew. mozesz namowic sasiada z
plugiem przy traktorze, zeby Ci odsniezyl droge dojazdowa. Poza tym wcale az tak
czesto snieg nie jest tak wysoki, zeby sie nie dalo jezdzic
- podstawowki i gimnazja na wsi (lub w malych miasteczkach) wcale nie odbiegaja
zasadniczo poziomem od tych z miast, a czesto maja bardzo fajny kameralny
klimat, gdzie nauczyciele maja bliski kontakt z dziecmi, coraz wiecej jest
pasjonatow, ktorzy tak jak Ty wyjechali na wies spelniac swoje marzenie
Silaczki. Liceum moze stanowic problem, to prawda. Rozwiazan wiele.
- chodzenie do knajp moze byc problemem, ale mozesz jezdzic z zona i zmieniac
sie rola kierowcy, albo wpadac na weekendy do miasta, (nocujac u znajomych),
zeby sie wybawic, jak wlasnie robi od czasu do czasu moj kumpel i jak planujemy
robic my
- jak Ci sie znudzi dojezdzanie, to moze Twoje winogrona beda juz na tyle duze,
ze moze bedziesz sprzedawal wino :-)
Moim zdaniem nie powinienes myslec o tym, co mozesz czuc kiedys, a czego nie
czujesz teraz, ale boisz sie, ze zaczniesz. To bez sensu. Jak Ci sie znudzi
dojezdzanie, to zaczniesz kombinowac, czy sie wyniesc ze wsi, czy wprost
przeciwnie - na niej postawic obie nogi
- dom bez wlascicieli w Polsce latwo staje sie lupem zlodziei - trzeba to
traktowac jako pewnik, a nie mozliwosc. Na szczescie zabezpieczenia (dobre okna,
drzwi, rolety, okiennice, a nawet alarm i subskrypcja ochrony) nie sa juz w tej
chwili jakos bajonsko drogie, a poza tym jesli zyjesz dobrze z sasiadami, a oni
maja Twoj dom na widoku, zawsze mozesz poprosic o dogladanie.

Decyzja nalezy do Ciebie. Jak to ktos keidys powiedzial: miasto jest dla ciala,
wies jest dla duszy. Ty musisz zdecydowac, co jest wazniejsze.

Zycze powodzenia!

Kochankowie Natury

[mimbla.londyn]

Dziekuje Ci bardzo za ten piekny list.
Widac,ze naprawde zyjesz wsia i jej urokiem.
Od dawna ,jak wielu z nas,marze o Siedlisku na wsi.
Marze o wlasnych krzakach malin,herbacie z miodem z sasiedzkiej
pasieki,spokoju.
I tak jak wielu z nas,nie wiem jak sie do tego zabrac-od strony
urzedowej,np czy musze miec jakies licencje czy cos w tym
stylu ,zeby zalozyc malenkie gospodarstwo agroturystyczne? A jak np
z noclegami dla turystow? Jak to jest z domami na wsi-od jakiej
ilosci terenow placi sie KRUS a nie ZUS?
Pragnienia i marzenia sa,jak najbardziej,ale wiem,ze
takie "zwyczajne " organizacyjne sprawy musze poznac PRZED
przeprowadzka.

Jeszcze raz dzieki za piekny list,pozdrawiam serdecznie.

Mimbla





*****************************************************

...taki zwyczajny ,pogodny dzien - a tyle zmienil...

[naturelovers]

Droga Mimblo,

Od strony urzedowej w dzisiejszych czasach wszystko sie da stosunkowo latwo
zalatwic. Polecam skontaktowanie sie z dowolnym Osrodkiem Doradztwa Rolicznego.
Tam Ci wszystko powiedza. Poczytaj tez w internecie. Wszystko tam jest - zarowno
o KRUSie, jak i wymogach co do agroturystyki, oraz mozliwych doplatach do
pozarolniczej dzialalnosci z UE - to na stronach Agencji Restrukturyzacji i
Modernizacji Rolnictwa.
Generalnie jesli chcesz mieszkac na wsi i z niej zyc, musisz tak:
1. kupic siedlisko
2. oplacac podatek gruntowy (US)
3. zarejstrowac sie w KRUSie
4. ubezpieczyc sie (ubezpieczenie rolnika, np. w PZU)

Reszta, czyli np. doplaty - poprzez ARiMR.

Hope this helps,

Wloczykij

[mimbla.londyn]

Drogi Wloczykiju,

bardzo dziekuje za jasno sprecyzowane wskazowki.
pozdrowienia dla Twojej drugiej polowki :)


Czy moze masz jakiegos swojego bloga? Chetnie poczytam ...





*****************************************************

...taki zwyczajny ,pogodny dzien - a tyle zmienil...

[naturelovers]

Niestety, bloga nie mam. Widzialem, ze temat formalnosci rzucilas na innym
watku. Pewnie teraz to juz Ty moglabys doradzac mi.

[stukam_kopytkami]

stief napisał:

> Od zawsze marzyłem o mieszkaniu na wsi, na uboczu świata. A teraz -
> masz ci los... Udało mi się kupić kawał ziemi, nie tak bardzo daleko
> od miasta, w którym pracuję i mam coraz więcej wątpliwości.
> Wiadomo - koszt wybudowania czegokolwiek jest niemały, ale nawet
> gdyby nagle potrzebna kwota spadała z nieba, to chyba długo bym się
> wahał. Dlaczego?

Jak pomyślę ile kosztują mieszkania w mieście to naprawdę taniej wychodzi na
początek mały domek na wsi, potem możesz się rozbudować.

> - a jak będzie śnieżna zima, to jak dojadę?

Spokojnie, pługowców zaskakuje zima jak co roku, ale da się wyjechać i wrócić.

> - a jak będę miał dzieci, to gdzie i jak będą chodzić do szkoły?

Z tego co słyszałam, ( kopytka dzieci nie mają, ale mają brata w wieku
szkolnym), autobusy jeżdzą a jak nie, to na pewno będziesz dojeżdzał do pracy,
więc jaki problem?

> - a jak zechcę pójść do knajpy na piwo ze znajomymi, to jak wrócę?

Taxi, albo zabawa bez piwa albo nocleg u znajomych :)


No i pięknie, w wątku poniżej mylnie założyłam, że jesteś kobietą. Przepraszam.
Ale pora robi swoje, już powinnam się nakryć kopytkami a jeszcze stukam tu ;)

[popirna]

Stief,
ożeń się z właściwą kobitą i połowa wątpliwości zniknie.

[roolsy]

stief napisał:

> Od zawsze marzyłem o mieszkaniu na wsi, na uboczu świata. A teraz


i słusznie - ---------
> masz ci los... Udało mi się kupić kawał ziemi, nie tak bardzo

fajnie-------------


> od miasta, w którym pracuję i mam coraz więcej wątpliwości.
?
> Wiadomo - koszt wybudowania czegokolwiek jest niemały, ale nawet
> gdyby nagle potrzebna kwota spadała z nieba, to chyba długo bym
się
> wahał. Dlaczego??
?
> - a jak będzie śnieżna zima, to jak dojadę?

ja mieszkam w lesie. Nie ma zawieji, zamieci,pługi nie spychaja
wszystkiego na kupe,nie ma tuneli aniwaskich traktów

> - a jak będę miał dzieci, to gdzie i jak będą chodzić do szkoły?
do najblizszej!!małej fajnej! zawsze dowioza szkolne autobusy--------
> - a jak zechcę pójść do knajpy na piwo ze znajomymi, to jak wrócę?
to jest nowy rodzaj zycia.Ty postzregasz to przez pryzmat Mieszkańca
miasta. Bdziesz miała nowuch znajomych.Zobaczysz co to znaczy
sąsiedzto (nawet 20km)spotkania spacery (jakie bary? puby? knajpy?)
siedż w mieście:)
> - a jak znudzi mi się dojeżdżanie?
do czego??-------

[ewa_naranjes]

hmmm ...
w sumie to krok doradzam ale na śnieg w zimie nic ci nie pomoże
ja mam sasiada co przejeżdza traktorem i ubija mi dojazd do
drogi.Wczesniej wiele razy nie udało mi się przejechać.
Szkoła tak wiejska tak, a potem... 2 autobusy dziennie do
gimnazjum.Zajęcia dodatkowe odpadają jeśli pracujesz w mieście.
Nie dasz rady jak masz wiecej niż jedno dziecko.Piwo - sklepik i
wszyscy od sklepikiem. U nas problem pojawił się wraz z chorobą
syna.Dojazdy do szpitala i rehabilitacja to jakis dramat
nie liczac kosztów dojazdu.
ale mimo to warto .. chcoćby po to żeby rano popatrzeć na sarny
przed domem i zjeść miód z włąsnej pasieki.
Nic łatwo nie przychodzi.Wg mnie ważne jest nawiązanie kontaktów z
miejscowymi bo można mieszkać na wsi będąc otoczonym murem i cieszyć
się z własnego ogródka

[kresowysamowar]

Ciekawe myśli tu się niejedne przewinęły. Może niech tu jeszcze pobędą na forum.
Ja choć kupiłem domek na obrzeżu kraju,to ten Wielki Krok mam jeszcze przed
sobą. To znaczy przenosiny z miasta i zamieszkanie.Patrzę na to
optymistycznie,choć wiadomo,że to poważna i wielka zmiana. Teraz kusi mnie choć
raz tej zimy zajrzeć,już w te swoje okolice,zażyć powietrza i zobaczyć jak tam
będzie wówczas inaczej. Może się uda...