kiedy odpuścić

[wilczycazmysica]

Kiedy, mimo zaangażowania emocjonalnego, pewnych cech, które odpowiadają, pozytywnych rzeczy lepiej odpuścić i zrezygnować ze związku? Pomijam powody tak ewidentne jak przemoc, manipulacja czy popularne uzależnienia. Co innego było dla was nie do przeskoczenia?

[triss_merigold6]

Kiedy jest więcej strat emocjonalnych niż zysków, a w perspektywie jeszcze więcej strat.

[daniela34]

Podobnie

[ludzikmichelin4245]

Tu u niedojrzałych emocjonalnie następuje błąd założeń - w perspektywie widzą zyski, które zrekompensują dzisiejsze straty.

[daniela34]

A to nie, to ja odpadam na wejściu przy tego typu sytuacjach. Nie widzę zysków w perspektywie. Tu i teraz się liczy. Rozumiem na przykład, że można utrzymywać faceta, który zdobywa kwalifikacje zawodowe, ale to jest minus finansowy, natomiast "teraz jest nie ok emocjonalnie, ale bedzie dobrze tylko on musi wrócić z Radomia" to nie

[ludzikmichelin4245]

Tak. Zgadzam się. Tylko jak matka nie nauczyła, to trzeba do tego dojrzeć.

[daniela34]

Wiem pamietam Twój wpis o rodzicach

[olkkaa_99]

Kiedy poczulam, ze przy nim czesciej jestem smutna i rozczarowana niz bez niego.

[bywalec.hoteli]

smutne

[maly_fiolek]

Pytanie czy problem jest w Tobie czy w nim.

[wilczycazmysica]

To zawsze po 2 stronach troche w przypadkach, gdy nie ma jakiś patologii w zachowaniach...Czasem nawet myśle, ze właśnie trzeba się otworzyć na inność Bo każdy ma wady lub nawet nie wady a niefajne dla nas cechy. No i właśnie, gdzie jest ta granica...

[znowu.to.samo]

Trzeba sobie uświadomić, że są wady akceptowalne np bałaganiarstwo, roztargnienie, gadatliwość, a są wady absolutnie nieakcetowalne: nałogi, skłonność do manipulowania, do przemocy

[waleria_s]

Myślę podobnie. Zniosę bałaganiarstwo, roztrzepanie (w granicach normy), ale nie chorobliwą zazdrość, przemoc psychiczną, uwieszanie się na mnie. Te trzy wymienione to dla mnie powody do rozstania.

[wilczycazmysica]

W moim przypadku (ostatnim) - nieprzecięta pępowina z rodziną pochodzenia . Tzn emocjonalna, bo finansowo, materialnie i organizacyjnie samodzielny. Lat 49. Pierwszy raz się z czymś takim zetknęłam, nie dałam rady... Szkoda, bo pod wieloma względami fajny facet.

[tereso]

Nie, to chyba rzutuje na wiele obszarów. U mnie odbijałoby się na seksie, no nie mogłabym tak w pełni jak mężczyzny traktować nieodpępnionego.

[wilczycazmysica]

Na bardzo wiele obszarów. Niestety gdzieś w podświadomości takiej osoby jest przekonanie, ze więzy krwi beda zawsze ważniejsze od więzi z "obcą babą ". Tego oczywiście nigdy nie usłyszałam, ale odczułam.

[tiszantul]

"przekonanie, ze więzy krwi beda zawsze ważniejsze od więzi z "obcą babą ""

Tyle się słyszy o "wystawianiu walizek", ze trudno się dziwić takim postawom

[biszkopty35]

Jest to element wychowawczy stosowany wobec mężczyzn przez kobiety. Chyba dość skuteczny. Zwłaszcza w przypadku świadomości, że "no jednak do mamusi to nie wrócę, dom mam tu i cholera, jakoś muszę go budować z tą kobietą". A jak mężczyzna nie ma takiej świadomości i zabiera te walizki i wraca do mamusi, to... trudno. Widocznie nie dojrzał i wystawienie było słuszne.

[lilia.z.doliny]

nieprzecięta pępowina z rodziną pochodzenia

Nienienie i po stokroć nie
Nie rokuje
A jeśli w pakiecie jest zapatrzenie w tzw tradycyjny model rodziny, to należy spiendralac

[wilczycazmysica]

Nie miałam pojęcia ze to aż taki kaliber dopóki się sama nie przekonałam.

[wilczycazmysica]

Na samym początku znajomosci usłyszałam "rodzina jest dla mnie ważna". Nie wiedziałam co to oznacza )

[kub-ma]

wilczycazmysica napisała:

> Na samym początku znajomosci usłyszałam "rodzina jest dla mnie ważna". Nie wied
> ziałam co to oznacza )

No i okazuje się, że dla każdego coś innego. Przesada nigdy nie jest dobra.

[lilia.z.doliny]

Nie wiedziałam co to oznacza smile)

Zazwyczaj nic dobrego, wbrew pozorom

[znowu.to.samo]

jakbym takie cuś usłyszała, tobym (i zapewne nie tylko ja) pomyślała: jaki rodzinny człowiek!

[kura17]

na przyklad kiedy wizje naszej przyszlosci (jako "rodziny") i rol w tej przyszlosci sie powaznie rozjezdzaja.

[zazou1980]

U mnie to byla wzrastajaca kosciolkowatosc partnera. Ja szlam w kierunku liberalnym, on konserwatywnym. Denerwowalo mnie coraz czestsze krytykowanie mojego zachowania i proby ograniczania moich praw...

[wilczycazmysica]

Też. Nie kociołkowatość, ale konserwatyzm w poglądach, normalnie wszystkie poglądy przejęte bezkrytycznie od mamy i taty

[zazou1980]

No u mnie byly partner chcial, zebym np. chodzila z nim co niedziele do kosciola, bo tak „trzeba”. Od rodzicow byl odpepniony, z reszta juz ponad rok mieszkalismy razem w innym miescie niz rodzice. Z czasem coraz wiecej mu u mnie przeszkdzalo i trzeba bylo definitywnie to skonczyc, zeby nie byc coraz bardziej sfrustrowana...

[tereso]

No to masz trochę rys poważnych ten pan.

[wilczycazmysica]

No ma... Z pozytywnych cech: uczuciowość (czułość), dynamizm fizyczny (sporty, dbałość o formę), wspólne wycieczki górskie, dbałość o dom, obowiązkowość, uczciwość, można było na nim polegać jeżeli cos zaplanowaliśmy, pracowitość..Ale z drugiej strony medalu, ech...szkoda gadać... same kontrasty...Np dynamizm fizyczny i skamielina w poglądach...

[tereso]

Dla mnie najważniejsze jest chyba jednak porozumienie emocjonalne i fizyczne taki flow między ludźmi. Z radykałami, dewotami, obsesyjnymi, grzecznymi chłopcami itd - niemożliwe do stworzenia. A dla Ciebie co najważniejsze ?

[wilczycazmysica]

Dla mnie tez chyba właśnie te dwie rzeczy...ten facet mnie fizycznie pociągał, emocjonalnie zaczęło się rozjeżdżać bo pewne jego poglądy były dla mnie zbyt katolickie, schematyczne "bo tak trzeba" (czyli tak mu wpojono), to bardzo zasadniczy pan był, nie zdolny do żadnych zmian, wszystko do emerytury mial juz zaplanowane ))

[tereso]

Cóż, może za zakrętem...

[maly_fiolek]

Mam wrażenie że to samo mówił o Tobie...
No cóż, klasyczne niedopasowanie i niechęć do ustępstw po obu stronach.

[znowu.to.samo]

Są laski którym pasują takie klimaty

[turzyca]

Brzmi jakbyś się spotykała z moim byłym szefem. Co ciekawe zawodowo też był bardzo dynamiczny intelektualnie, można go było łatwo przekonać do nowatorskich rozwiązań.
W rzadkich na szczęście rozmowach na temat poglądów prywatnych beton wyłaził błyskawicznie i nawet nie warto było dyskutować.

[milupaa]

Kiedy jest inna wizja życia i wspólnej przyszlosci. Nie do przeskoczenia bo ktoś będzie poszkodowany jeśli się nagnie.

[fornita111]

Zawsze skreslalam faceta, jak z niego wychodzil seksizm, rasizm, antysemityzm. Niestety, bywalo, ze panowie sie maskowali miesiacami i dopiero na etapie blizszej znajomosci ujawniali swoje "odwazne" poglady. Najpierw probowalam takich resocjalizowac, z wiekiem przeszlam w tryb "kop na dowidzenia". Podobnie bylo z katolikami traktujacymi serio swoja religie- dla mnie to jest rodzaj niepelnosprawnosci psychicznej, u znajomych, rodziny i przyjaciol moge przelknac, u partnera juz nie.

[wilczycazmysica]

Nam "pomógł" COVID i pandemia, wtedy opadły maski w poglądach . Wyjazdy, wyjścia, planowanie przyjemności, miłe spędzanie czasu : super. Poglądy nie były na tyle skrajnie radykalne by od razu skreślać cokolwiek. Myślałam, ze nie musimy myśleć tak samo, żeby być ze sobą. Ale przyszło zamknięcie i coraz więcej codzienności - to tutaj zaczął się problem.

[fornita111]

Moze to twoja korzysc z pandemii ze szybciej zrozumialas, ze jednak wam nie po drodze.

[agaagaaga123]

Ja kiedyś zmieniłam w ciągu roku konserwatystę w lewaka. Na początku mieliśmy poglądy drastycznie różne, ale okazało się on nie spotkał się nigdy z jakąkolwiek sensowną argumentacją, w jego otoczeniu konserwatyzm był naturalny jak powietrze a innych podejść nie rozumiał, nie wiedział, o co im właściwie chodzi. A że chciał zrozumieć i słuchał uważnie, zaczął sam szukać, jego poglądy ewoluowały a ja jestem zajebiście z niego dumna i zyskał mój ogromny szacunek.
Od tego czasu nie powiem, że to poglądy dyskwalifikują człowieka, ale umysł zamknięty na zmiany.

[ludzikmichelin4245]

Czytam wasze odpowiedzi i żałuję, że nie było ematki 15 lat temu, jak jeszcze byłam młoda i świeża.
Z drugiej strony - jako gówniara pewnie i tak bym nie posłuchała.

[tereso]

😁 kieszonkowy doradca

[wilczycazmysica]

czego nie zobaczyłaś w porę?

[kub-ma]

ludzikmichelin4245 napisał(a):


> Z drugiej strony - jako gówniara pewnie i tak bym nie posłuchała.

Nie posłuchałabyś
Młodość "wie lepiej".

[znowu.to.samo]

A może jakby człowiek przeczytał kiedyś to i owo, zaświeciłaby się jaka żarówka w głowie, i zrobiłby inaczej?

No ale niestety większość musi sprawdzić na własnej skórze sprawy wiadome od wieków

[volta2]

Ematka była jak najbardziej i hulała w najlepsze 15 lat temu.

[turzyca]

Ale to nie była obecna ematka wąska specjalistka z bidetem, rozmiar 36, z twarzy lat 18, z cynizmu 86.

Wątek z 2005 rozpoznasz bez patrzenia na datę, np. będzie to pytanie, czy można, karmiąc, zjeść choć małą miseczkę truskawek/kapustę zasmażaną/curry.

[dolcenera]

Dobre, nadaje się do sygnaturki 🙋‍♀️

Ale to nie była obecna ematka wąska specjalistka z bidetem, rozmiar 36, z twarzy lat 18, z cynizmu 86.

[raohszana]

Toż to były najlepsze lata brania się shellerek, lipcowych i edelstein i przeróżnych inszych za łby przy byle okazji, sandałowych dżihadów, afer magdowych i takiego najeżdżania na ludzi, że aż uciekali.

[qwirkle]

raohszana napisała:

> Toż to były najlepsze lata brania się shellerek, lipcowych i edelstein i przeró
> żnych inszych za łby przy byle okazji, sandałowych dżihadów, afer magdowych i t
> akiego najeżdżania na ludzi, że aż uciekali.
>

No, mnie wtedy mocno pogonily, jak zapytałam o coś tam przy bliźniakach... Normalnie poszczuły psami


Pod innym nickiem pisałam wtedy...

[raohszana]

Parę dziewczyn sobie poszło ze smutkiem, wielu nicków nie widuję, szkoda, ale je rozumiem - ja sobie o pierdoletach pisuję, a wtedy to już w ogóle; i jak ktoś coś odpowie nie za ładnie to łatwo zlać. A dziewczyny o poważne rzeczy pytywały, w wątku jatka, one raz, drugi, trzeci od najgorszych wyzwane - to co słabsze odpuściły.
Acz taki wątków-jatek o rzeczy kompletnie od czapy to brakuje

[hrabina_niczyja]

Samotność w związku, olewanie mnie, więcej dni smutnych niż wesołych i kiedy już nie czekasz na kogoś z radością, a zaczynasz się wymigiwać od spotkań, spędzania razem czasu. Jednym słowem kiedy związek przestaje mieć wartość dodatnia.

[joana012]

Taki poziom niechęci że nie mam ochoty na zbliżenie. Źródło niechęci to kłamstwa, brak stabilności finansowej, nieodpępowienie i niedojrzałość. Takie były przyczyny mojego rozstania i rozwodu.
Nie zniosłabym też radykalizmu politycznego czy religijnego, ksenofobii, ciasnego umysłu powodującego agresję wobec ludzi czy zwierząt

[po-trafie]

Kiedy nie wyciagamy z siebie tego, co najlepsze.
Kiedy to, jak ja widze siebie i swoje dobro jest odmienne od tego jak on widzi moje dobro (i wzajemnie).

Z tym, ze ja dosc wymagajaca i krytyczna jestem. Zakladam, ze kazdy zwiazek, moze sie kiedys skonczyc. Ba, moze sie skonczyc nawet jak ludzie sie bardzo kochaja.
Wiem, ze takie odpuszczenie boli, ale znam tez siebie na tyle, zeby wiedziec ze nie boli koszmarnie dluzej niz rok, a gdzies po 5-6 latach ogolnie sie intensywnosc emocji zaciera.

[wilczycazmysica]

po-trafie napisała:

> Kiedy nie wyciagamy z siebie tego, co najlepsze.

Ładnie ujęte

[chatgris01]

Kiedy stwierdzam, że lepiej mi jest bez niego niż z nim.

[wilczycazmysica]

To nie takie proste jak się jest zaangażowanym emocjonalnie jeszcze...

[z_pokladu_idy]

U mnie to była niechęć partnera do wyjścia z choroby. Miał depresję, która się pogłębiała. Nie chciał pomocy, nie chciał lekarza. Chciał spokoju. Im bardziej starałam się o niego dbać, żeby nie musiał się niczym martwić (gotowanie, sprzątanie, wspólny kredyt wzięłam całkowicie na siebie) tym on był bardziej wycofany. Winę widziałam w sobie, więc poszłam na terapię. Po pół roku usłyszałam od terapeutki, że od pół roku zaczynam płakać w momencie wejścia i zawsze z tego samego powodu, że to mnie przerasta i muszę zacząć ratować siebie. Niby to oczywiste, że żeby tworzyć zdrowy związek trzeba zadbać w pierwszej kolejności o swoje potrzeby, ale dla mnie to było objawienie. Zrozumiałam też, że zaczęłam samą siebie nienawidzić za wejście w rolę kobiety, która kocha za bardzo. Rozstaliśmy się. Teraz jest moim mężem i mamy dziecko, ale to jest już zupełnie inny związek.

[tokyocat]

Jak kazdy sie rozwija w swoja strone i z czasem juz nic was nie laczy

[alina460]

Nie mogłabym być z kimś, kto prowadzi kanapowy styl życia. Nie wyobrażam sobie, że nie wyjezdzalibysmy razem na wakacje, zwłaszcza w góry.

Mhm, ja mam aktualnie na stanie pracoholika i też zastanawiam się, czy to już ten moment, w którym granica została przekroczona , czy jeszcze nie, ale mam wrażenie, że to tylko kwestia czasu.

[fragile_f]

Idiotyczne kłamanie, wzbudzanie zazdrości, mentalne zdziadzienie, kanapowatość albo odwrotnie - spędzanie każdej wolnej chwili na imprezowaniu. Brak akceptacji dla moich zainteresowań i uważanie ich za dziwaczne. Kiedyś na przykład spotykałam się z panem, który nieźle rokował, ale po miesiącu-dwoch zorientowałam się że siedzimy ciągle w domu. No ok, to zmusił się do wyjścia ze mną na rower do lasu, po powrocie zapowiedział że to był "ostatni raz kiedy spędził tak koszmarny dzien". Spełniłam jego życzenie i zerwałam z nim

Słuchanie disco polo ma swoją osobną kategorię W sensie - nie byłabym w stanie z kimś takim w ogole wejsc w związek. Tak samo z homofobem, rasistą, seksistą itp. Śmierdzenie również oznacza, że odrzucam na wstępie. Brudne paznokcie takoż.

[snakelilith]

Skreślałam związek zawsze, gdy czułam, że nie potrafię być przy danym facecie w stu procentach sobą. Na przykład staram się być kimś innym, czy jakąś inną wersją mnie, kimś, kto by mu się bardziej podobał. Na dłuższą metę to bardzo męczące i prowadzi tylko do komplikacji.

[alpepe]

Ja odpuściłam, kiedy zrozumiałam, że choćbym stanęła na rzęsach, nie spełnię oczekiwań, bo są tak sprzeczne. Że nie uszczęśliwię. Bo problem nie był we mnie, choć długo myślałam idiotycznie jak cała masa dobrze wytresowanych kobiet, że liczy się, że ja go kocham. Gówno. Perła przed wieprza. Teraz on co jakiś czas, bardzo dawno po rozstaniu nie może się z tym pogodzić, a jak jestem w związku, który tak po prostu dobrze mi robi.

[dolcenera]

Ja jestem akurat z natury bardzo wymagająca i krytyczna w stosunku do facetów, wiec odsiewałam bezlitośnie absztyfikantów przy najmniejszym sygnale „kiepsko rokuje” już na etapie bardzo wstępnym, wiec na własnym przykładzie nie pomogę, ale ogólnie to brak porozumienia intelektualnego, emocjonalnego, seksualnego i wspólnego poczucia humoru to kanał.

[wilczycazmysica]

Najbardziej chyba żal jak wszystko dobrze rokuje na początku, super mega fajnie się zaczyna a pózniej w miarę pozdawania się pojawiają się schody...

[arghail]

Obecnie ten wątek ratuje mnie przez mega dołem. Dziękuję.

[alina460]

A w sumie to nie jest zbyt optymistyczny

[arghail]

Owszem, tylko ja zastanawiałam się czy dopuścić osobę co miala dla mnie czas tylko wtedy gdy nie miała co robić.
Mama ważniejsza, ja egoistka bo chciałam się spotykać częściej niż 1x mc. Nie było go przy mnie kiedy straciłam przyjaciela i Kiedy bliska osba walczyla o życie w szpitalu. Bo miał duzo pracy i swoich problemów.

[raohszana]

Od miesięcy o typie piszesz, naprawdę, co jeszcze musi się stać żebyś matołka olała?

[arghail]

Ależ olałam.
Ale nie ukrywam, że jest mi bardzo ciężko.
Fakt, idę do przodu i widzę światełko w tunelu.

[raohszana]

To zastanów się nad swoimi emocjami - dlaczego właściwie jest Ci ciężko, skoro to nie był żaden związek, nic faktycznie nie zaistniało?
To pomoże na przyszłość.

[arghail]

Był związek.

[raohszana]

Z tego, co pisałaś to nie za bardzo był.

[anorektycznazdzira]

Kiedy bym uznała, że o mnie nie dba i się ze mną nie liczy, czy też nie szanuje.

[trampki-w-kwiatki]

Gdyby związek niszczył moją samoocenę, to zakończyłabym go nawet, gdyby wszystko inne było piękne i pachnące.

Ale też nie mogłabym być z kimś, kto w codziennych sprawach jest zupełnie inny ode mnie i ma inne potrzeby - na przykład ma wyrąbane na elementarny porządek w domu, nie ogarnia sam z siebie przestrzeni i powoduje, że mnóstwo czasu spędzam na sprzątaniu po nim.

W ogóle im jestem starsza tym mniej wiem o tym, czego właściwie potrzebuję w związku i co mnie uszczęśliwia. Kiedyś myślałam, że w grę wchodzi tylko "braterstwo dusz", podobne zainteresowania, wspólne pasje, intelektualne połączenie, koniecznie te same poglądy na sprawy etyczne czy społeczno-gospodarcze i takie tam.
I że takie pierdoły jak porozrzucane skarpetki nie mają znaczenia, gdy ktoś jest fascynujący i się go kocha.
Dzisiaj uważam, że ważny jest dla mnie "święty spokój", jeśli nie mam przestrzeni do sporów i kłótni, za to dom wypełnia spokój, to spoko, jestem szczęśliwa.
Diabli wiedzą, co tam będę uważać za lat 10.