Wybór Julii

[christmas2]

Wiem, to jest szczera relacja z trudnego okresu życia. Ok, zgadzam
sie, jeśli brzemię jest zbyt ciężkie, lepiej powierzyc je komuś,
kto sobie z nim poradzi. Ale oddac dziecko "by ratować związek"?
Związek z kimś, kto proponuje uduszenie dziecka?!? Sama przeżyłam
bardzo ciężkie miesiące z moja córeczką - płaczliwą, wciąż
ulewającą, nie śpiąca nigdy prawie... Nie mogłam z nia iść na
spacer... Nie mogłam pójść do sklepu bez stresu... Usypiałam ja 4
godziny by pospała 15 minut. Pisałam wtedy pracę magisterską p
nocach i mieszkałam sama, bez prawie żadnej pomocy, otoczona
krytyką (rozpieszczanie dziecko, mało pokarmu itp)... Ciężko było,
myśli przeróżne... Nikt nie rozumiał jak to jest... Bałam się, że
zrobie coś złego. Przetrwałam, byłam twarda, zwyciężyły zasady (
tak, czasami utzrymuja n apowierzchni), było potem coraz lepiej,
dalej mała jest żywa i energiczna, wybuchowa, uparta, ale taka
inteligentna, kochana, mądra... Zgadzam się, czasem jest ciężko a
nie różowo jak u większości. Ale pomyśleć a zparoponować? To jest
różnica. I ratować związek z kims takim?!?! Dziecko jest bezbronne,
nie jest takie płaczliwe z wyboru, na złość rodzicom!!! Niech matka
odda, jeśli wie, że opieka przekracza jej możliwości. Ale robić to
dla takiego faceta? Faceta, który nie zważa na drugie istnienie,
osobę, dziecko (chore czy zdrowe)? ... Straszne.

[zorka-5]

Jak bardzo jest upośledzona? Mi tzw. zasady wystarczyły na 5 lat opieki 24/7 i w
efekcie skończyłam jako wrak człowieka. Fakt, nie chodziło o moje dziecko.

Życzenie śmierci jest jak najbardziej naturalne w takiej sytuacji, powie Ci to
każdy psycholog. Dotyka większości opiekunów, oczywiście po przekroczeniu
indywidualnego progu wytrzymałości. Zwróć teraz uwagę jak blisko jest ze sobą to
małżeństwo: potrafili o tym mówić.

[atomm]

Byc moze spłycę problem, ale kwintesencja tego artykulu jest to, ze
nie kazdy dorosl do maciezynstwa...
Tego nie kupi sie za zadne pieniadze...

[4g63]

najlepszy wiek na rodzenie to 15-25 a nie 40!

[ranita_08]

To sie wypowiedziałaś w temacie.

kupa, a nie matka

[the_rest]

tu nie ma co owijać w bawełnę. Moja żona po urodzeniu córki leżała na sali z
nastolatką z marginesu, która zostawiła w szpitalu dziecko po porodzie - jej
motywacja była prosta - "bachor" to koniec imprez, ani gdzie wyjść, z chłopakami
się nie można spotykać itd. Tą panią z artykułu stawiam na tej samej półce co tą
gó..arę. Śmieszy mnie ton artykułu "wybór Julii" "łamanie tabu", w przypadku
tej pani, która ma środki na to aby pociągnąć wychowanie niepełnosprawnego
dziecka, jej postępowanie to zwykłe sk....syństwo, a nie "łamanie tabu"

[hermina5]

Dlaczego męzczyzni tak łatwo oceniaja kobiety, skopro sami nei maja
pojęcia, jak zachowaliby sie po urodzeniu pierworodnego syna z
połową mózgu?

[rikol]

Dlatego, ze mezczyzni zwykle zostawiaja rodzine, kiedy rodzi sie niepelnosprawne
dziecko. I nad nimi wszyscy sie uzalaja, bo 'nie wytrzymali'. Za to kobiete
kazdy potepia, najpierw, bo uprawia seks, potem, ze chce aborcji (bo facet nie
chcial uzywac prezerwatyw), potem, ze chce oddac dziecko do adopcji (mimo, ze
podobno jest to lepsze niz aborcja - ciekawe dla kogo?).

Julia nie czuje odpowiedzialnosci za swoje czyny

[marcowroc]

Nie tłumaczy nawet drugiemu dziecku, dlaczego siotrzyczka zniknęła. To kilkuletni dzieciak sam ma to zrozumieć?
I co, może jeszcze pogłaskać mamusię i pocieszyć?

Nie oceniam tego, że oddała, oceniam, to co robi potem. Zagaduje sprawę, bierze na rozum, a nie sercem.

[okrent9]

marcowroc napisał:

"Nie oceniam tego, że oddała, oceniam, to co robi potem. Zagaduje
sprawę, bierze na rozum, a nie sercem."

A może gdyby "brała sercem", skończyłoby się to jej samobójstwem i
osieroceniem pierwszej córki?

[twojafantazja]

the_rest napisał:

> tu nie ma co owijać w bawełnę. Moja żona po urodzeniu córki leżała na sali z
> nastolatką z marginesu, która zostawiła w szpitalu dziecko po porodzie - jej
> motywacja była prosta - "bachor" to koniec imprez, ani gdzie wyjść, z chłopakam
> i
> się nie można spotykać itd. Tą panią z artykułu stawiam na tej samej półce co t
> ą
> gó..arę. Śmieszy mnie ton artykułu "wybór Julii" "łamanie tabu", w przypadku
> tej pani, która ma środki na to aby pociągnąć wychowanie niepełnosprawnego
> dziecka, jej postępowanie to zwykłe sk....syństwo, a nie "łamanie tabu"

Usunie ciąże-źle,odda do adopcji (jak ta nastolatka) to "kupa" a nie
matka.Założe się,że autor powyższego jest przeciwnikiem aborcji.
"Uródź,najwyżej oddasz do adopcji",ale bezwzględu na to co wybierzesz i tak
będziesz szmatą (albo "kupą").

[ranita_08]

no dokłanie. Zgadzam się w 100%

niby

[pizza]

niby macie rację z że łatwo ocenami facet nie powinien wylatywać. Z
drugiej strony pogląd ultrakonserwatywny, w sprawie tej nastolatki
jest dość spójny: seks nie w porę i z niewłaściwą osobą - pierwszy
błąd powoduje lawinę kłopotów i nie ma co pośrodku tej lawiny szukać
usprawiedliwienia: wina oczywista - zła decyzja więc płać za to. I
nic dziwnego że każda próba uniknięcia odpowiedzialności czyli
zarówno aborcja jaki i oddanie dziecka będą ocenione negatywnie,
tyle że to drugie to mniejsze zło.

[bubster]

jak sam napisałeś, jest to pogląd ultrakonserwatywny

i jak sam napisałeś, nie powinien z nim wylatywać facet

większość ryzyka, odpowiedzialności i kosztów macierzyństwa ponosi
kobieta

[hermina5]

>wina oczywista - zła decyzja więc płać za to.
>I
> nic dziwnego że każda próba uniknięcia odpowiedzialności czyli
> zarówno aborcja jaki i oddanie dziecka będą ocenione negatywnie,

Chwila, chwila, wina, kara? To znaczy, ze kara dla 15 latki za wine
uprawiania seksu jest wychowywanie dziecka i neich nie próbuje
unikac odpowiedzialnosci oddając je do adopcji?

Po pierwsze:
Ktoś jej coś wsadził i to jest OJCIEC tego dziecka

Po drugie:
Jesli w ultrakonserwtywnej moralnosci 15 latka ma za karę wychowywać
dziecka, niezaleznie od tego jak i jakim cudem , ale zeby miała za
swoje - to przepraszam za słowo, ja pie.. taką moralnosc, skoro
dziecko ma być kara dla kobiety za winę w postaci seksu ...

Dramat rodziny

[smettka]

Mysle, ze dotykamy tu poteznego problemu etycznego: medycyna potrafi
uratowac zycie dzieci, ktore jeszcze dziesiec-dwadziescia lat temu
by po prostu nie przezyly. Rownoczesnie te dzieci, a potem dorosli
ludzie nie sa w stanie samodzielnie funkcjonowac na zadnym poziomie.

To jest dozywotni wyrok dla ich rodzin. Nie kazdy jest w stanie
usniesc taki ciezar. Moim zdaniem jest to ogromne wyzwanie, jest to
straszliwe cierpienie matki oraz swiadomosc, ze po jej smierci ktos
bedzie musial zmieniac pieluchy jej dziecku.... Kazdego dnia.
Niewyobrazalny dramat, bez wzgledu na to czy sie dzieckiem opiekuje
czy nie.

[rikol]

No wlasnie, ale dzis jest dostepna eutanazja. Niektorzy etycy juz wskazuja takie
rozwiazanie - nie ratowac noworodkow, ktore nie beda mialy szans na samodzielne
zycie. W Holandii juz sie to praktykuje.

[hapaxa]

Zastanów się nad tym co napisałeś: żaden noworodek nie ma szans na samodzielne
życie.

A odpowiadając na Twoje pytanie dlaczego i dla kogo jest lepsza adopcja w
porównaniu z aborcją odpowiadam - dla wszystkich. Jeśli nie słyszałeś o
syndromie poaborcyjnym, to radzę poczytać.

Powiedz - co jest lepsze - żyć czy nie żyć? Nie przekonują mnie argumenty typu,
że życie w biedzie i patologii. Z tego zawsze jest nadzieja wyjścia. Jak
wybierzesz śmierć, to tej nadziei już nie ma.
rikol napisała:

> No wlasnie, ale dzis jest dostepna eutanazja. Niektorzy etycy juz wskazuja taki
> e
> rozwiazanie - nie ratowac noworodkow, ktore nie beda mialy szans na samodzielne
> zycie. W Holandii juz sie to praktykuje.

[rikol]

Manipulujesz. Nie mowimy tu o biedzie czy patologii (czego konsekwencja jest
dziedziczona przemoc i samobojstwa), tylko o uszkodzeniu mozgu uniemozliwiajacym
normalne zycie. Chcialabys miec takie dziecko? Bo ja nie.

Syndrom poaborcyjny wystepuje w krajach katolickich, gdzie kobiety sa narazone
na wyzwiska i propagande, a jakos nie ma go w krajach, gdzie aborcja jest
legalna. Jakies wnioski?

[hapaxa]

Nie - nie manipuluję. Kto miałby decydować o tym, które dziecko się nadaje do
tego żeby żyć a które nie? Ile organów musi mieć, żeby dać mu prawo do życia? Co
to jest 'normalne' życie? Z IQ 120?

Syndrom poaborcyjny "występuje" tylko w krajach katolickich, bo gdzie indziej
jest tematem tabu. Spotkałam osoby, w których miała miejsce aborcja. Jeśli to
byłby tylko wymysł 'katoli' to byłyby szczęśliwymi, normalnymi ludźmi. A są
wrakami z poczuciem, że żyją przez przypadek (im się udało a ich rodzeństwu już
nie -z poczuciem winy, że oni nie umarli). Nawet w Polsce są odpowiednio
przemilczane skutki dla kobiety, która dokonuje aborcji - psychicznych i
fizycznych komplikacji. A jeśli tylko ktoś coś powie na ten temat, to pada
hasło, że "czarni mieszają się do polityki".

rikol napisała:

> Manipulujesz. Nie mowimy tu o biedzie czy patologii (czego konsekwencja jest
> dziedziczona przemoc i samobojstwa), tylko o uszkodzeniu mozgu uniemozliwiajacy
> m
> normalne zycie. Chcialabys miec takie dziecko? Bo ja nie.
>
> Syndrom poaborcyjny wystepuje w krajach katolickich, gdzie kobiety sa narazone
> na wyzwiska i propagande, a jakos nie ma go w krajach, gdzie aborcja jest
> legalna. Jakies wnioski?

[peryklejtos]

hapaxa napisała:

> Nie - nie manipuluję. Kto miałby decydować o tym, które dziecko
się nadaje do tego żeby żyć a które nie? Ile organów musi mieć, żeby
dać mu prawo do życia? Co to jest 'normalne' życie? Z IQ 120?

Manipulujesz, artykuł mówi o dziecku, które przepraszam za to
określenie będzie "warzywem" przez całe życie.
Poza tym każdą tego typu sytuację trzeba traktować indywidualnie, a
Ty przytaczasz demagogiczną argumentację rodem z ambony.

Niestety w Polsce w dyskusji na te tematy zbyt wiele jest argumentów
ideologicznych o zabarwieniu religijnym, a zbyt mało rzetelnego i
głębokiego podejścia do problemu.

[figgin1]

hapaxa napisała:

Spotkałam osoby, w których miała miejsce aborcja. Jeśli to
> byłby tylko wymysł 'katoli' to byłyby szczęśliwymi, normalnymi ludźmi. A są
> wrakami z poczuciem, że żyją przez przypadek (im się udało a ich rodzeństwu już
> nie -z poczuciem winy, że oni nie umarli)

Co znaczy "osoby, w których miała miejsce aborcja"? Czy kobiety, które jej
dokonały(znam takie i żadnych syndromów nie widzę) i znam faceta, którego mama
miała dwie aborcje. Również żadnego poczucia winy.

[maura4]

A i to chyba jest ten syndrom mocno wyolbrzymiany. Gdyby
rzeczywiście te kobiety tak strasznie cierpialy ,to musialby sie
mocno odbijac na nich i ich rodzinach .Myslę ,że potrzebowalyby
specjalistycznej pomocy a biorac pod uwage jak duzo rocznie dokonuje
sie aborcji ,nie pomiesciłyby sie w szpitalach psychiatrycznych.
Musialyby istniec specjalne osrodki dla nich. To byłoby
kilkadziesiąt dodatkowych psychiatrycznych pacjetek rocznie.

[smettka]

To co napisalas jest bezduszne. Zanim sie wyglosi jakas opine warto
sobie wyobrazic siebie patrzaca codziennie na dziecko, ktore nie
potrafi... nic. I NIGDY niczego sie nie nauczy co pozwoliloby mu
samodzielnie zyc. Cierpienie takiej matki jest straszliwe.

[rikol]

Pokolenie dzisiejszych 60-latek mialo srednio 5-6 aborcji. I jakos nie widze
zadnego syndromu u starszych pan (chyba, ze w ramach tego syndromu wspieraja
Radio Maryja, ale to radio wspieraja wyjatki, wiec i syndromu za duzo nie ma).
Dzisiejsze kobiety maja srednio przynajmniej 1 aborcje w zyciu (policz,
szacowane 150.000-200.000 aborcji rocznie, w ciagu 10 lat jest to 1,5-2
miliony), a nie widze nigdzie milionow alkoholiczek i psychicznie chorych.

[julita8888]

hapaxa napisała:

> Zastanów się nad tym co napisałeś: żaden noworodek nie ma szans na samodzielne
> życie.
>
> A odpowiadając na Twoje pytanie dlaczego i dla kogo jest lepsza adopcja w
> porównaniu z aborcją odpowiadam - dla wszystkich. Jeśli nie słyszałeś o
> syndromie poaborcyjnym, to radzę poczytać.
>
> Powiedz - co jest lepsze - żyć czy nie żyć? Nie przekonują mnie argumenty typu,
> że życie w biedzie i patologii. Z tego zawsze jest nadzieja wyjścia.


Aż ciśnie mi sie, aby napisać, że ty nie masz raczej problemów z pieniędzmi...
jak myslisz, czy osoba, która jest biedna, jej rodzice są biedni, czy ma szanse
na wyjście z tego? gdy pojawia się dziecko i sama musi sie tym zajmowac, to nie
wydaje mi sie, żeby mogła chodzoci do szkoły, kształcic sie i wyjść z biedy... a
wszyscy dobrze wiedzą, że nie tylko wykształcenie jest potrzebne aby stać się
bogatym... a nie oszukujmy się, przy dzieciach niepełnosprawnych, trzeba byc
bogatym, albo chociaz miec troszkę pieniędzy, żeby zapewnić byt sobie i
dziecku... no i fachowa opieke, no bo matka niestety nie wszystko bedzie mogła
przy takim dziecku zrobic. matka poświęcając się niepełnosprawnemu dziecku, nie
zdobedzie potrzebnego wykształcenia, które jest namiastką dostatku. I kółko sie
zamyka... morderstwo nie jest rozwiązaniem, ale adopcja jest bardzo rozsądnym
rozwiązaniem w tej sytuacji. Napewno znajdzie się jakaś kobieta, którą będzie
stać na opiekę nad takim dzieckiem i otworzy na nie swoje serce. Wybacz, ale po
twojej wypowiedzi mniemam, że nigdy nie miałes/aś problemów co do garnka
włożyć... no chyba, że jestes niepoprawnym optymistą!

[ranita_08]

Jeśli masz takie poczucie sprawiedliwości to zauważ że 15 letni
człowiek to jeszcze psychicznie dziecko które powinno być pod opieką
rodziców.

Moim zdaniem sex 15 letniej dziewczyny nie jest jej błędem tylko
błędem jej rodziców którzy nie przygotowali jej do życia i
najpewniej zajęci własnym balowaniem- pozostawili samą sobie.

A przymuszając dzieci do rodzenia dzieci tworzymy kolejne pokolenie
patologii.

[rikol]

Zauwaz, ze to 'poczucie sprawiedliwosci' dotyczy tylko kobiet. 15-letni chlopak
(albo i dojrzaly mezczyzna) to przeciez jest 'pod wplywem hormonow' i wszystko
mu sie wybacza. A 15-letnia dziewczyna to nie? W tym wieku ludzie nie sa
dojrzali, jest norma, ze popelniaja bledy. Zadaniem doroslych jest informowanie
dzieci o zagrozeniach oraz takie kierowanie dzieckiem, zeby konsekwencje bledow
byly jak najmniejsze, np. dzieci powinny uzywac prezerwatyw - dzieki temu nie
zaraza sie ani nie beda mialy dzieci. Czemu tylko doroslym 'wolno' korzystac z
antykoncepcji, a mlodziezy nie wypada? Przeciez 15-latki maja prawo uprawiac
seks wedlug polskiego prawa.

[julita8888]

dokładnie... dlaczego w tym artykule nie ma wogóle mowy o ojcu? Co to było?
Niepokalane poczecie? Nie sądze... dlaczego nikt nie napisze, że ojciec jest
jakims zwierzęciem, bo wogóle sie nie zjamuje dzieckiem? O nie, bo to jest
obowiązek matki... sranie w banie za przeproszeniem, oboje mają taki sam
obowiązek, a matke zostawiona samą z niepełnosprawnym dzieckiem nie można za nic
obwiniać. Ci wszyscy umoralniacze niech sie postawią w jej sytuacji... jeśli
oczywiście mają dość realności, aby sobie wyobrazić choć część tego cierpienia.
Pewnie wiekszość tych umoralniaczy to zwolennicy PISu i polityki prokatolickiej.
Ja uważam, że kościół nie powinien sie mieszać do polityki, bo nigdy z tego nic
dobrego nie wynikneło. A może ta dziewczyna nie była wierząca?

[maura4]

To przede wszystkim błąd boga ,że stworzył czlowieka szybciej
dojrzewajacego seksualnie ,niz psychicznie.

[ranita_08]

15 latka to jeszcze dziecko. Więc zastanów się gdzie byli jej
rodzice?

Nie zrzucaj winy na dziecko które wywodzim się zapewne domu z
marginesu społecznego- bo tak zostało wychowane. Czy to jej wina?

Nie wymagai odpowiedzialności od kogoś, kogo rodzice nigdy rodzicami
nie byli. Ja wspólczuję takim dzieciom a nie je potępiam

[krawiec6661]

Trochę dziwny jesteś, skoro stawiasz te dwa przypadki koło siebie. Jedna matka
zrobiła dużo aby dać sobie radę z dzieckiem, nawet z nim uciekawał kiedy inni
mieli dość i myśleli o zabiciu dziecka. Drugiej matce chodziło tylko o własną
wygodę.

[camparis]

Dzięki takiej gó..arze ja mam swoją córeczkę. Pozostaje mi się
tylko cieszyć, że była na tyle mądra, że zostawiła dziecko, którego
nie chciała. Kolejka po takie maleństwa jest długa.

[tinigrifi]

Zgadzam się z Tobą całą sobą!Ta kobieta jest okrutna i to co opisuje i w jaki
sposób to robi świadczy o jej braku człowieczeństwa!Ciekawe co by zrobiła gdyby
trzecia córka była chora?Jej macieżyństwo to jak gra w ruletkę,może się uda i
zostanie w domu z nami,a może oddamy ją jak wybrakowany towar do sklepu!życie z
niepełnosprawnym dzieckiem to męka, ale pozbycie się go mając możliwości
finansowe to obrzydliwy akt egoizmu i braku ludzkich odruchów.

[iluminacja256]

Jasne, ale doczytac, z e przez rok próbowała i walczyła sama to juz
nie łaska, oczywiscie, bo to NIEWYGODNE.

a nie przysżło do glowy, z e ma pieniądze, bo pracuje?

A jak zacznei opiekować się 24/7 to skąd będą pieniądze?

Skoro się tak zgadzać to wez dziecko niepelnosprawne i zaadoptuje
je - tych dzieic s apełne domy dziecka - nikt ich nie chce, a cae
forum pełene ideałów i szklanych domów.

[kicia72]

Popieram w 100% najłatwiej to teoretyzować...

[nickieva]

15?! taka dziewczynka nawet nie ma jeszcze w pełni rozwiniętego ciała! między 20
a 25 to już TAK

[rikol]

15-latce grozi kilka razy wieksze prawdopodobienstwo smierci z powodu porodu niz
20-latce, doczytaj, zanim zaczniesz sie madrzyc. 20-latki tez rodza chore
dzieci. I co, winne sa? Sa tez 40-latki, ktore rodza zdrowe dzieci.

Może to kogos oburzy, ale...

[fomica]

...ale to dziecko w naturalnych warunkach w ogóle nie powinno przeżyć. Zwierzęta
nie opiekuja się upośledzonymi młodymi, bo to wbrew ich interesom, taka opieka
musiałaby sie odbywac kosztem ich i ich zdrowego potomstwa. Pewnych odruchów nie
da się oszukać, a tutaj oczekuje sie, że matka nie wiadomo dlaczego będzie
inwestowac środki, czas, wysiłek w odchowanie potomka który nie ma szans na
dalsze przekazanie genów! No, niech mi ktoś powie, że to nie jest wbrew naturze!

Ludzie w swoim humaniźmie dochodza do ściany - w takich sytuacjach etyka kłóci
sie z naturalnym, wrodzonym instynktem przekazywania życia. I nie ma nic
wspólnego z dorośnięciem czy tez nie dorośnięciem do macierzyństwa. Skąd to
przekonanie, że macierzyństwo to obowiązkowo cierpienie, poświęcenie, zmęczenie,
rezygnacja ze wszystkiego co dla mnie ważne? To wcale nie jest normalne, w
macierzyństwie nie powinno byc takich rzeczy. No, może przez pierwsze 3-4 lata,
ale na pewno nie przez 20 czy 30 lat.
Nie wiem, jak postąpiłabym w sytuacji tej pani, ale nigdy jej nie potępię.

Konkluzja jest taka: problem nie do rozwiązania, bo natura nie przewidziała
takich problemów. Zwykle osobniki ciężko chore umieraja tuz po urodzeniu. A my
przez uparte przedłużanie zycia istotom, które na to życie szans nie mają sami
sobie stwarzamy ten problem.

[hermina5]

No niestety, ale ty masz racje - zadna religia, a juz najbardziej
chyba katolicyzm nie zakładał, ze mozna tak rozwinać medycynę, w
związku z czym wszystko co dotyczy moralnosci kłóci się już u
podstaw.

Nie mniejszy problem ma oczywiscie etyka, ale przeciez ona nie
stanowi dogamtów i moralnej oceny - dobre-złe.

[ranita_08]

To wszystko prawda. U podstaw tworzenia wszelkich dogmatów
religijnych i etycznych leżały prawa naturalne, a medycyna była w
powijakach i nikomu na myśl nawet nie przyszło że można np. 20 lat
żyć dzięki podłączeniu do rurki.

Od początku świata życie i jego pojawienie się było najważniejsze,
jednak głownie z uwagi na fakt przedłużania istnienia.
Słabe jednostki ginęły w naturalnym świecie.

I nie chodzi mi o to ż emamy nie rozwijać medycyny i nie leczyć się
(bo pewnie zaraz ktoś rzuci w odpowiedzi coś takiego ) ale o to, że
czasami po prostu nie mam sensu. I nie piszę konkretnie o Imogen.

Co np. z eutanazją? Ilu ludzi błaga o odłączenie or rurek i kabli?
Ilu chciałoby umrzeć bo nie widzą końca cierpienia i nie dają już
rady? A my gloryfukujemy cierpienie i zakazujemy zakończenia życia
nawet jednostkom, które tego pragną same dla siebie. Dlaczego?

[7em]

sen-sennik.pl/sennik-ciaza/
sen-sennik.pl/sennik-dziecko/
sen-sennik.pl/sennik-zmarly-umarly-trup/
sen-sennik.pl/sennik-zab/
sen-sennik.pl/sennik-smierc/
sen-sennik.pl/sennik-mezczyzna/
sen-sennik.pl/sennik-odchody/
sen-sennik.pl/sennik-calowac-2/
sen-sennik.pl/sennik-slub-3/
sen-sennik.pl/sennik-woda/
sen-sennik.pl/sennik-krew/
sen-sennik.pl/sennik-pies-2/
sen-sennik.pl/sennik-wlosy-3/
sen-sennik.pl/sennik-pajak/
sen-sennik.pl/sennik-brzemiennosc/
sen-sennik.pl/sennik-pocalunek-calowac-calus/
sen-sennik.pl/sennik-dziecko-2/
sen-sennik.pl/sennik-kot-2/
sen-sennik.pl/sennik-samochod/
sen-sennik.pl/sennik-szczur/
sen-sennik.pl/sennik-zab/
sen-sennik.pl/sennik-buty-2/
sen-sennik.pl/sennik-pieniadze-2/
sen-sennik.pl/sennik-waz-3/
sen-sennik.pl/sennik-smierc-2/
sen-sennik.pl/sennik-sex-seks/
sen-sennik.pl/sennik-slub/
sen-sennik.pl/sennik-kon-2/
sen-sennik.pl/sennik-kupa-2/
sen-sennik.pl/sennik-sex-seks/
sen-sennik.pl/sennik-syn/
sen-sennik.pl/sennik-wesele/
sen-sennik.pl/sennik-ksiadz-2/

[krawiec6661]

Smutna prawda... Pomyslalem sobie jeszcze, że w sumie można uznać taki obrót
spraw w naturze za "akt łaski". Skoro taki noworodek cały czas płacze, wymiotuje
itd. to chyba jego życie tez nie jest zbyt piekne. Smierc to chwila bólu, a
potem wieczny sposkój, lub jak kto woli ponowne narodziny już jako zdrowy
człowiek. Czy to nie barbarzyństwo pozowlić żyć i cierpieć przez tyle lat
biednej istocie z połową mózgu?

[tralalinska]

Jak to "natura nie przewidziala takich problemow"??? Przewidziala,
bo dala czlwiekowi dusze i mozg wiekszy od mozgu zwierzat!!!
Podejmujemuy swiadomie decyzje!

[psychidae]

wielkość mózgu nie świadczy o inteligencji :-)

[p.s.j]

No tak, cwaniaku, a jak ktoś się urodził bez połowy mózgu?

[maura4]

Szkoda jeszcze ,że oprócz mózgu i duszy nie dała dośc duzo siły i
zdrowia oraz pieniedzy na opieke nad uposledzonym czlowiekiem.
Opieka wyklucza pracę zarobkowa. Ciagly stres i cięzka fizyczna
praca odbiera zdrowie.

[zorka-5]

Brak nadzieli, bezsilność i rozpacz odbierają zdrowie psychiczne.

[tinigrifi]

Właśnie to nas odróżnia od zwierząt,że potrafimy zadbać o jednostki słabe,w
przypadku ludzi chodzi tylko o to czy mamy taką wolę.Rozumiem,że jesteś
zwolennikiem czystej rasy?To zupełnie jak ta kobieta-trzecia córka jak będzie
zdrowa to zostanie w domu,jak nie to może ją udusi,zostawi w szpitalu itp.

Albo nie rozumiesz mojej wypowiedzi...

[fomica]

...albo udajesz że nie rozumiesz. Tu nie chodzi o to czego ja jestem
zwolennikiem. Chodzi o to, jaka strategia życiowa jest najbardziej korzystna.
Moim zdaniem - i zdaniem "ewolucji"- poświęcanie zdrowia, zasobów i wysiłku na
rzecz osoby, która powiedzmy wprost - jest rośliną - nie jest dobrym wyborem. Za
ten sam wysiłek można by miec dwoje albo troje kolejnych dzieci.

Nie wiem co masz na myśli mówiąc "czysta rasa" - bo mnie to się kojarzy raczej z
czystkami etnicznymi, a nie z uporczywym utrzymywaniem przy życiu dziecka,
które płacze, cierpi i nie wykazuje żadnych cech "bycia dzieckiem".
Jak widac z przykładu tej pani nie każdy z nas "potrafi zadbać o istoty
słabsze". Może to cecha niektórych herosów, a nie każdy jest herosem. A może
mylisz jednorazową pomocgdy wymaga tego szczególna sytuacja, z pomaganiem, a
właściwie sztucznym utrzymywaniem przy życiu które trwa 30 lat.

Nie wiem czy masz w domu ciężko niepełnosprawna osobę. Ja nie mam. Dlatego
powtórzę jeszcze raz - nie wiem, jak zachowałabym się w podobnej sytuacji. Ale
potrafie sobie wyobrazić że nie każdy jest świętym/świętą.

[iluminacja256]

Ale mozna o tym powiedzieć jeszcze prościej, w ogole abstrahujac od
nauki, współczesnosci, medycyny, poglądów . A moim zdaniem to wazne,
zeby tak powiedzieć, bo inaczej dyskusja przekształca si w pyskówkę
ideologiczną .

W takim samym stopniu jesteśmy zwierzetami, jak ludzmi. Mamy
wprawdzie wyzszą swiadomosc, ale nie znaczy to jednoczesnie, z e nie
mamy instynktu, bo mamy, jedynie nieco przytepiony. Problem polega
na tym, ze czesto tzw. moralnosc jest kształtowana wbrew
instynktowi/

Zawsze te dyskusje o dzieciach kończą sie argumentem o podawaniu
szklanki wody na starosc. No to ja tylko przypomne, ze mówiło się, z
eLUD POLSKI jest najbardziej religijny, a religia buduje moralnosc.

I nie gdzie inadziej, a u ludu polskiego mielismy zwyczaje
wynajmowania " starych rodziców" do pracy w czyjejś gospodarce, albo
wyprawiania ich z chłupy na zimę , zeby szli zebrać i wrócili
dopiero na wiosnę . Skądś się wzieło to, ze cherlawego dzieciaka nie
otaczało się specjaln opieką , ale swiadomie pędziło do cięzkiej
roboty, zeby szybko się go pozbyć . I to wszystko w katolickiej
Polsce. Wtrącam to tylko dlatego, z e bardzo mi się nei podoba to
unoszenie sie, z e to zgnilizna zachodu , który dązy do hedonizmu i
egoizmu. Powieiałabym, ze akurat istnienie instytucji matki
zastepczej, placówek dla takich dzieci to nic innego, jak znaki, ze
dba się nie tylko o własny nos...

[zorka-5]

> Jak widac z przykładu tej pani nie każdy z nas "potrafi zadbać o
> istoty słabsze".
Jak to nie potrafi zadbać? Z pełną świadomości powierzyła opiekę nad córką
osobie, która ma przygotowanie, doświadczenie i chęć sprawowania opieki nad
niepełnosprawną. Wykwalifikowany opiekun nie odczuwa beznadziei sytuacji, nie
patrzy na rozpad rodziny, cierpienie drugiej córki, nie ma poczucia krzywdy, nie
obwinia upośledzonego, itd, a przede wszystkim ma pełna świadomość tego, czego
się podejmuje, nie jest to dla niego sytuacja nagła.

Potrafisz wyobrazić sobie lepszy układ?

ps. ja miałam w domu osobę upośledzona.

[falka32]

> Jak to nie potrafi zadbać? Z pełną świadomości powierzyła opiekę nad córką
> osobie, która ma przygotowanie, doświadczenie i chęć sprawowania opieki nad
> niepełnosprawną.

Zorka, czy ty czytałaś ten sam artykuł, co reszta? Bo w tym, który jest z WO
stoi jak byk:


"Gdy zadzwonili ze szpitala i spytali, kiedy odbierze dziecko, wydukała tylko:
'Nie przyjadę. Nie mogę'. Wyznaczono im oficjalne spotkanie, żeby ustalić, dokąd
trafi Immie. Julia i Jay spakowali butelki, kocyki, fotelik, sterylizator i
wywieźli je na śmietnisko."

[zorka-5]

ten sam...

[zorka-5]

Jeszcze jedno. Czy istnieje możliwość, że Ty się spodziewałaś zimnej kalkulacji?

[hajduczek2006]

Słuchaj, po co cała nasza kultura, cywilizacja moralność itp jeśli mamy mieć
tylko zwierzęce odruchy i nie opiekować się upośledzonymi dziećmi? Sama nie wiem
jak bym postąpiła, nie wykluczone, że też bym takie dziecko oddała bo nie
wyrażam sobie poświęcenie się całkowicie opiece nam nim. Lubię chodzić do pracy,
patrzeć jak mój zdrowy synek rośnie, rozwija się jest śliczny i mądry. Gdyby mi
to zabrano każąc opiekować się przez 24 chorym dzieckiem na pewno bym tego nie
wytrzymała, za dużo jest we mnie egoizmu. Ale z drugiej strony wyrzuty sumienia
zatruły by mi życie, wiem to dobrze. z takiej sytuacji nie ma dobrego i
rozsądnego wyjścia. Ale nie można zakazać ratowania takich dzieci bo następnym
krokiem może byc np. zaprzestania leczenia raka z przerzutami - motywując np że
to sie nie opłaca biologicznie bo ten człowiek i tak nie wyzdrowieje.

[katarz1]

Wiesz, jak słysze że ktos 90-letniego dziadka chorego na raka wozi po
szpitalach, po lekarzach, funduje zabiegi, pobieranie krwi, łykanie czegoś,
naświetlenia itp. to bardzo poważnie zastanawiam sie nad sensem takiego
szaleństwa. Nie lepiej pozwolic mu odejść w spokoju i godności?

[calistax]

to nie ma nic wspólnego z macierzyństwem... tu chodzi o umiejętność opieki nad
umysłowo chorym człowiekiem, całkowite się jemu poświęcenie, nie każdy to
potrafi i ja tej kobiety nie potępiam...

[vesper_lynd]

A ja nie rozumiem, jak można krytykować czyjąś decyzję nie będąc w podobnej sytuacji.
Nie jestem sobie w stanie wyobrazić co przeżywała bohaterka. Opieka nad ciężko upośledzonym dzieckiem, które nie ma połowy mózgu i do końca życia będzie w mniejszym lub większym stopniu wegetować... Nie, nie jestem w stanie wyobrazić sobie jak bym postąpiła na jej miejscu. Dlatego nie mogę ani potępić, ani podziwiać decyzji Julii.

Ale to, jak bardzo szczerze, momentami szokująco szczerze i w bardzo bezpośrednich słowach opowiedziała swoją historię, jest dla mnie godne szacunku. Przełamała pewne tabu, wbrew wszelkiej poprawności opowiedziała o swoich odczuciach wobec bardzo chorego dziecka, jakie urodziła. Bez cienia hipokryzji, ostro i nie ukrywając niczego - co mogłoby przecież poprawić jej wizerunek w oczach czytelnika. Wystawiła się w tym momencie na społeczne potępienie i ostry atak, ponieważ przyznała, że nie miała siły na poświęcenie całego swojego życia na opiekę nad upośledzoną córką. Nie można w tym momencie odmówić jej odwagi! Przecież oczekujemy, że "normalne" jest, że matka przyjmie swoje dziecko i wychowa je, nieważne jakim by było to dla niej poświęceniem. A tutaj mówimy o rozpadzie rodziny i przeobrażeniu się w pielęgniarkę 24/7.
Nie można oczekiwać od nikogo heroizmu. A bohaterka artykułu mówi wprost, że nie da rady być taką cichą, codzienną bohaterką. Że nie poświęci całego swojego życia dla chorej córki.
Drastyczne myśli, jakie miała ona i mąż w trakcie pobytu dziecka w domu... hmmm, nie wiem ile matek jest na tyle świętych, kochających i cierpliwych, że przyzna z ręką na sercu, że nie miało nawet cienia podobnych mrocznych myśli. Których przecież nikt o zdrowych zmysłach nie wcieli w czyn, bo nikt własnego dziecka, nawet Bóg wie jak długo wyjącego po nocach, nie skrzywdzi!

[jakas_kobietka]

podpisuje się w stu procentach po wypowiedzią vesper_lynd. to tyle.

[pawel949]

oczywiście że można krytykować!
po pierwsze cały ten tekst to taka próba wytłumaczenia się, jak się było i jest
nieszczęśliwą, jakie to zagrożenie dla małżeństwa itp. Tylko gdzie tu dziecko???
Ja widzę od początku do końca autorkę - jej życie, jej problem, jej ucieczka,
jej wyrzuty i na koniec jej próba odnalezienia własnej twarzy.
Poza tym powiedzmy szczerze - jak się ma kasę to można sobie pozwolić na luksus
wychowywania takiego dziecka. A autorka raczej do ubogich nie należała.

Eugenika, III Rzesza T4 wiecznie zywe...

[marcinxxx_3]

pl.wikipedia.org/wiki/Eugenika
A jak ktos chce aby decydowali o tylko ci ktorych to dotknelo to rozumiem, ze o
wprowadzeniu kary smierci zdecyduja rodziny i ofiary przestepstw dla ktorych ja
sie przewiduje?

No ale zwiazek uratowala... bo jak nie to by facet ja zostawil bo po co mu taka
z warzywem co to zamiast zrobic sobie paznokcie karmi lyzeczka niepelnosprawnego
bachora... wspanialy dojrzaly facet...

[hermina5]

Ile chorych dzieci wychowujesz marciniexxx? Ile ich urodziął twoja
partnerka i dla ilu zaproponowałes swoją meskaa odpowiedzialnosc
zmienia pieluch, karmienia, mycia do końca zycia. Ile?

[marcinxxx_3]

Moze od razu na forum zrobmy tabele zbiorcza i osoba, ktora ma najwiecej chorych
dzieci sie wypowie?

A co ty wiesz o meskiej odpowiedzialnosci? Ile dni w zyciu bylas mezczyzna? No ile?

0? to sie nie wypowiadaj.

[basia328]

marcinxxx_3 napisała:

> Moze od razu na forum zrobmy tabele zbiorcza i osoba, ktora ma
najwiecej choryc
> h
> dzieci sie wypowie?
>
> A co ty wiesz o meskiej odpowiedzialnosci? Ile dni w zyciu bylas




mezczyzna? No

Nadal nie łapiesz o co chodzi.
Moje dziecko urodziło sie kalekie,to moja zasługa,ze dziś jako
dorosły czlowiek jest pełnosprawny.Moja,bo jego ojciec ,kiedy ja
walczyłam o zdrowie syna balował majac w nosie to co
przeżywamy,męczył go placz dziecka,a kiedy nosilam je po nocach na
ręku, wracając nad ranem do domu konstatował-" i po co go nosić,on i
tak umrze.Potwor? Nie,przecietny mezczyzna.




> ile?
>
> 0? to sie nie wypowiadaj.
>

[marcinxxx_3]

> Nadal nie łapiesz o co chodzi.
> Moje dziecko urodziło sie kalekie,to moja zasługa,ze dziś jako
> dorosły czlowiek jest pełnosprawny.Moja,bo jego ojciec ,kiedy ja
> walczyłam o zdrowie syna balował majac w nosie to co
> przeżywamy,męczył go placz dziecka,a kiedy nosilam je po nocach na
> ręku, wracając nad ranem do domu konstatował-" i po co go nosić,on i
> tak umrze.Potwor? Nie,przecietny mezczyzna.

Wytlumacz czego nie lapie?

Nie wiem czy przecietny mezczyzna. Dla mnie niedojrzaly gnojek. Tylko czy o nim
tez napisza artykul jaki to wspanialy bo przelamal tabu, nie poddal sie presji itd?

[n0e2008]

pytanie brzmi: czy tych niedojrzałych gnojków nie jest tak na prawdę większość.

[marcinxxx_3]

Nie wiem nie znam wynikow badan itd. Patrzac po wiekszosci swoich znajomych
zakladam, ze raczej wiekszosc.

[psychidae]

ale Ty rozumiesz, że dziecko, które nie ma połowy mózgu nigdy nie będzie
pełnosprawne

MATKĄ się nie bywa - MATKĄ się jest

[satelitka1]

na całe życie.Tak jak nie wybiera sie rodziców - ( i jeszcze) nie wybiera się
dzieci. Rozumiem twoje poparcie dla swobody wyboru ;) ale nie róbmy z babska -
"bohaterki", kiedy jest zwyczajnie cyniczną i pozbawioną jakichkolwiek uczuć
(poza namiętnościa do swojego fagasa)- babą.

[hermina5]

Matką się jest na całe zycie ? A kto w Polsce wrzeszczy najgłośniej
o tym, zeby zakazać kazdej aborcji, a dzieci przecież cytuję " kazda
kobieta moze oddać do adopcji" - no to jak - tak zle i tak
niedobrze? Oddała i taka wredna i wyrodna baba?

>kiedy jest zwyczajnie cyniczną i pozbawioną jakichkolwiek uczuć
> (poza namiętnościa do swojego fagasa)- babą

Nie wiedziaąłm, ze tak dobrze ją znasz osobiscie.

[kowja]

Zapomniałaś o najważniejszej części wyboru - moż wcale nie oddać i
wtedy jest "cacy". Dla dziecka oba wybory (odda lub wyskrobie) są
dramatem. A z tego newsa można takie wyciągnać wniski, że ważniejsze
dla niej są uczucia wobec mężą niż dziecka. Ona przecież "inwestuje"
uczucia w dziecko i oczekuje w przyszłości zwrotu/procentów itp. Nie
rozumie, że miłość jest bezwarunkowa. Inaczej jest tylko pokraczną
namiastkę.

[kwiat_gruszki]

kowja napisał:

> Zapomniałaś o najważniejszej części wyboru - moż wcale nie oddać i
> wtedy jest "cacy". Dla dziecka oba wybory (odda lub wyskrobie) są
> dramatem.

Jest wiele dzieci, dla których pozostanie z biologicznymi rodzicami okazało się
dramatem. A są i takie, dla których rodzina zastępcza okazała się "cacy". Nie
generalizujmy.

[kowja]

> Jest wiele dzieci, dla których pozostanie z biologicznymi
rodzicami okazało się
> dramatem. A są i takie, dla których rodzina zastępcza okazała
się "cacy". Nie
> generalizujmy.

Dla odmiany znasz przysłowie "wyjątek potwierdza regułę"? Nie
dyskutuję z faktem, iż rodzina zastępcza jest lepsza od wielu
biologicznych(bo jest), ale dzieci tam się umieszcza, gdy rodzina
jest patologiczna. W "normalnej" rodzinie dzieci się wychowuje.
Dyskutujemy tu o ocenach moralnych tego postępowania. Z zasady
zabicie człowieka jest złe, ale w obronie koniecznej możemy to
zrobić. Nie jest to jednak powód do dumy. I nie sądzę by ten
książkowy ekshibicjonizm własnych uczuć dobrze o niej świadczył.

[m4urycy]

> Nie dyskutuję z faktem, iż rodzina zastępcza jest lepsza od wielu
> biologicznych(bo jest), ale dzieci tam się umieszcza, gdy rodzina
> jest patologiczna. W "normalnej" rodzinie dzieci się wychowuje.

Co masz na myślimówiąc "normalna" rodzina?
Dla mnie normalna rodzina to taka, w której wszyscy są (w miarę)
normalni, wszyscy się wzajemnie rozumieją, i budują jakies relacje
wzajemne. I posiadają wiarę, nadzieję i perspektywy na przyszłość.

Znasz zasadę "lepiej zapobiegać, niż leczyć"?

Ta rodzina nie była już normalna. Była na najlepszej drodze do
rozpadu. Jeszcze chwila, a byłaby samotna matka w permanentnej
depresji, z (delikatnie mówiąc) niepełnosprawnym dzickiem, oraz
osobno samotny opjciec z córką. Wszyscy troje (a może nawet czworo,
ciężko stwierdzić) z całkiem niezłą traumą.

[artea13]

m4urycy napisał:

> > Nie dyskutuję z faktem, iż rodzina zastępcza jest lepsza od wielu
> > biologicznych(bo jest), ale dzieci tam się umieszcza, gdy rodzina
> > jest patologiczna. W "normalnej" rodzinie dzieci się wychowuje.
>
> Co masz na myślimówiąc "normalna" rodzina?
> Dla mnie normalna rodzina to taka, w której wszyscy są (w miarę)
> normalni, wszyscy się wzajemnie rozumieją, i budują jakies relacje
> wzajemne. I posiadają wiarę, nadzieję i perspektywy na przyszłość.
>
> Znasz zasadę "lepiej zapobiegać, niż leczyć"?
>
> Ta rodzina nie była już normalna. Była na najlepszej drodze do
> rozpadu. Jeszcze chwila, a byłaby samotna matka w permanentnej
> depresji, z (delikatnie mówiąc) niepełnosprawnym dzickiem, oraz
> osobno samotny opjciec z córką. Wszyscy troje (a może nawet czworo,
> ciężko stwierdzić) z całkiem niezłą traumą.

no bo to są wykształcone prostaki i półinteligenci. nie potrafili znaleźć
rozwiązania sytuacji? są terapie dla rodziny, dla dziecka opieka, bogaci ludzie
mogą sobie pozwolić na luksus doświadczania życia w innych warunkach, niż
biedacy. tymczasem opiekunka dzieci niepełnosprawnych dostaje jakieś grosze..
ciekawe, czy pani matka dotuje, czy wyrwała chwast na tyle skutecznie, żeby go olać?
a tak nawiasem mówiąc: nie ma skutku bez przyczyny. być może dusza babki, która
wcześniej porzuciła córkę wróciła na ziemię aby odrobić lekcję i musiała zostać
oddana do adopcji. prawo karmy.
co do książki: kobieta źle czuje się z tym co zrobiła i wystawia się na ocenę
publiczną licząc na to, że znajdzie zwolenników, co uwolni ją nieco od poczucia
winy. przy okazji trochę zarobi:)

[gordon30]

Przepraszam ze to napisze ale obrzydliwe, prostackie i glupie jest to co
napisalas w tym poscie

[kowja]

Styl na granicy, ale pewne prawdy są zawarte. Wszędzi daje się
grosze na wychowanie - u nas na ciężko niepełnosprawnego dostaje się
koło 900 PLN (i za to trzeba przeprowadzić rechabilitację). Lżej
niepełnosprawni są kierowani do "zwykłych" rodzin zastępczych i ci
ludzie muszą się wszystkiego uczyć "od zera". Ot taka urzędnicza
gorliwość o finanse państwa.
Można było ładniej, ale też można było krytykę trochę delikatniej -
szanujmy się wzajemnie...

[m4urycy]

Jeśli dobrze zrozumiałem, to nie zupełnie "wyrwałą chwasta", bo
widują się co dwa tygodnie..
Co więcej matka zastępcza broni tej biologicznej, a chyba nikt inny
nie wie lepiej co dobre dla tego dziecka.
W artykule też wspomnieli o takich samych prawach matki zastępczej,
co do decydowania o dziecku, przy zachowaniu prawa przez rodziców
biologicznych. NIe jestem pewien czy podali to jaki "nowy przepis",
czy jako "w tym przypadku to nastąpiło", ale jesli nastąpiło, to tym
lepiej świadczy.

[kowja]

Miłość CIERPLIWA jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka POKLASKU,
nie unosi się pychą;
nie dopuszcza się bezwstydu,
nie SZUKA SWEGO,
nie UNOSI SIĘ GNIEWEM,
nie pamięta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli się z prawdą.
WSZYSTKO ZNOSI,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
WSZYSTKO PRZETRZYMA.
1 Kor 13,1-13

W "normalnej" rodzinie to powyżej ma swoje odbicie. Być może myślimy
podobnie, tylko próg wytrzymałości mamy inny. Może problemem jest
słowo "wszystko". I żeby było jesne, nie potępiam człowieka, tylko
jego zachowanie. Nie jestem jej sędzią. Oceniam tylko przez pryzmat
swoich doświadczeń, swego bólu, cierpienia i możliwości
przetrzymania. Najlepszym wzorem dla mnie jest ta kobieta, która je
(dziecko) przyjęła. Ona może "wytrzymać", pokochać cudze, gdy własna
matka i ojciec mieli dość. Nie wiem jakie to jest małżeństwo, ale
cena dla jego utrzymania jest dla mnie nie do zaakceptowania.

[hermina5]

Najlepszym wzorem dla mnie jest ta kobieta, która je
> (dziecko) przyjęła. Ona może "wytrzymać", pokochać cudze, gdy
własna
> matka i ojciec mieli dość.

Nie wiem czy zwróciłaś uwage, ale to jest jej praca. Ona z tego zyje
i temu sie całkowiecie poswięca, a co wiecej - ma do tego
predyzspozycje , których nei ma kazdy i sama o tym mówi.

[kowja]

Nie wiem, czy wiesz, o czym mówisz. Ja wiem, jak to jest u nas.
Płacą w rodzinie zastępczej "do 1600 złotych" pensji (czytaj
urzędnicy tną, jak chcą), kontrakty masz roczne (brak pewności, że
za rok nie powiedzą "rozwiązujemy umowę o pracę, a dzieci możecie
oddać do domu dziecka"- oddasz?), na dziecko zdrowe otrzymujesz
około 700 zł, a na niepełnosprawne około 900 (ale to dotyczy tych z
orzeczeniami). Wszyscy dobrze wiedzą, że to jest mało. Dlaczego? Np.
Dieta bezglutenowa mojego syna wynosi kilkaset złotych miesięcznie
(chleb 400 g 12 złotych - starcza na 1-1,5 dnia), więc eufemicznie
określa się to jako "częściową refundcję kosztów utrzymania".
Czy płaca 1600 złotych za trzy etaty (opieka i odpowiedzialność 24
godziny na dobę bez zmiany - to nie jest rodzinny dom dziecka) to
dużo? A i tak urzędnik traktuje cię jako osobę, która chce od
państwa coś wyłudzić.
Za te więc predyspozycje winna otrzymywać godziwą zapłatę. Przecież
i tak wyda je na dzieci (my tak robimy) bez dzielenia swoje, nie
swoje. No i z Twojego postu wynika, ze matka nie miała
predyspozycji...

[hermina5]

Wiem o czym mówię, bo mówimy o przypadku tej kobiety opisanej w
artykule, która jest dla ciebie ( cytuję ) WZOREM.

Nie piszemy o Polsce i o Tobie , ale o artykule i tej kobiecie .


i z Twojego postu wynika, ze matka nie miała
> predyspozycji...

Owszem , moze cię to bardzo zdziwi, ale wiekszość matek i ludzi w
ogóle nie ma predyspozycji do zajmowanie sie dziecmi pzrez 30, 40,
50 lat - natura ukształtowala je do zajmowania sie dziecmi typu
bniemowlę , noworodek, 7 latek, 12 latek - gdyby było inaczej matki
miałyby nosidła na 90 kg 30 letnie dzieci oraz gentyczny patent
pielegniarka, psychiatra, psycholog . Niestety, ale tak nie jest i
nie było nigdy - vide : przytyłki, schroniska, porzucanie niemowląt
chorych itp. Niestty, ale natury nei oszukasz, a my jestesmy
zwierzętami.
Piszesz gdzieś o tym, ze sdpołeczństwo wymaga zatępowalnosci pokolen.

to ja pójde dalej - gatunek tego wymaga . I prawa biologii sa
bardzo jednoznaczne - jesli opiekujesz sie 40 letnim dzieckiem,
kapiesz je, pzrewijasz, karmisz itp, twoje geny juz zanikły. Matka
nie ejst tozasama z pielęgniarką , neistety...

[kowja]

Nie wiem, czy wiesz, o czym piszesz? Toć to wierutna bzdura. A
dziedkowie to niby czym się zajmują, jak nie pomocą w wychowywaniu
dzieci. Fakt, to trudne i odpowiedzialne zajęcie, ale właśnie po to
są, by służyć młodym swoją mądrością. A wychowywanie dzieci
niepełnosprawnych, pójdę dalej: opieka nad chorymi i starymi daje
nam poczucie bezpieczeństwa. Ja teraz opiekuję się, a w przyszłości
ktoś inny to zrobi: dzieci, pielęgniarze itp. Ale braku przykładu
nic nie zastąpi. Jeśli dziecko nie widzi opieki ojca na dziadkiem,
to samo będzie miało trudniej. Pomyśl nad tym... Słowa uczą,
przykłady pociągają, czy jakoś tak...

[hermina5]

Dzieci mój drogi - DZIECI . Zazwyczaj swoich wnuków zresztą.

Ale nie 40 letnich 90 kilogramowcyh wciąz dzieci , które tzreba
karmic , przewijać, zakładać pampersy, wyprowadzac na spacer,
ubiera itp. Wiesz ile wazy 3 latek? A wiesz ile wazy lezący jak
kłoda 40 latek, ktyóry jest dzieckiem 60 latka?

Jesli ojciec ma jedno 40 latnie dziecko, które karmi, kto sie nim
zajmie gdy będzie miał 70 lat i 50 letnie dziecko? Pomysl nad tym,
bo o tym mówimy.

[kowja]

Myślę, ale od tego jesteśmy my, jako społeczeństwo. A ta pani ma
jeszcze dwoje dzieci tak? Więc miałby kto pomagać. Ale przecież
wszyscy "muszą" być szczęśliwi (nie mieć problemów).

[iluminacja256]

Ma dwoje dzieci, ale gdyby nie decyzja , którą podjeła milaby jedno
dziecko. I nie pisz, z e miałby kto pomagać, bo w rezultacie to
miałaby troje małych wymagających opieki dzieci ,w tym jedno
neipełniosprawne lub dwoje, w tym jedno niepełnosprawne.

A co do miałby kto pomagac - sorry, mozna zmarnowac lub poswiecać
wlasne zycie, ale ZMUSZAC po dwojej smierci zdrowe dziecko do
zajmowania sie chorą siostra przez całe zycie , to juz jest w ogóle
ponizej krytyki. Bo nei masz najmniejszego prawa jako rodzić
urzadzac szczescia swojemu dziecku , bo ono chce meić swoje zycie .

[kowja]

To prawo nazywa się MIŁOŚĆ i dalej nie będę dyskutował. Chcesz to
werz, jak Ci wygodnie. Ja i moje dzieci mamy takie zasady, a nie
inne. Ale przestroga - Ty swoich nie traktuj jako jedynie słusznych.

[iluminacja256]

Nigdy nie traktowałam swoich poglądów jako jedynie słusznych , wic
nie wiem skąd ten pomysł.

Moją naczelną zasadą jest nie oceniać postpowania innych , bo sama
nei wiem jakbym się zachowała i nie mam do tego prawa . I nie mam
prawa oceniać postepowania tej kobiety tak samo , jak decyzji kogoś
kto wychowuje dzieci z wadami genetycznymi sam i przerzuca tę
odpowiedzialnosc n aswoje zdrowe dziecko po smierci. Nie oceniam,
ale uwazam, ze nikt nei powinien organizowac innym zycia.

[zorka-5]

Odnoszę wrażenie, że to Ty traktujesz swoje zasady jako jedynie słuszne, ale
mniejsza z tym.

Napisałeś:
> A ta pani ma jeszcze dwoje dzieci tak? Więc miałby kto pomagać. Ale
> przecież wszyscy "muszą" być szczęśliwi (nie mieć problemów).
Czy być szczęśliwym to przestępstwo? nie mieć problemów to przestępstwo? Chcieć
szczęścia dla pierworodnej córki, tej co ma świadomość, uczucia i umiejętność
oceny sytuacji to zło?

Ja właśnie jestem w taką córką. Od 13 roku życia pomagam matce w opiece nad
upośledzonym, od 5 lat sprawujemy opiekę 24/7. Rok temu oddałyśmy podopieczną do
domu opieki. Teraz mam 28 lat. I wiesz co? Nie uszlachetnia.

Konieczność włączenia się w opiekę nad upośledzonym zniszczyła moje życie.
Żałuję, że nie oddałyśmy jej wcześniej.

[rikol]

Wystarczy wejsc na forum dla matek. Znajdziesz tam pytania 'kiedy bedziemy mieli
wreszcie czas dla siebie?' oraz pokrzepiajace odpowiedzi 'jak dziecko skonczy
5,7 czy 10 lat'. Wychowanie dziecka to nie jest raj, raczej ciezka praca i
ludzie to robia z mysla o przyszlosci, ze bedzie fajnie razem sie spotkac, ze
dzieci beda mialy swoje dzieci i bedzie sympatycznie. I dla tej przyszlosci
rodzice znosza pieluchy i placze - bo nie da sie tego ominac.

w tamtym kraju

[bubster]

podejrzewam ze płaca dużo więcej

[okrent9]

kowja, to co piszesz tak pięknie po chrześcijańsku brzmi, ale zwróć
uwagę, że zdaje się jakiś duchowny nawet powiedział bohaterce
artykułu, że być może jej przeznaczeniem było zrzec się córki, a
kogoś innego zająć się nią...

[m4urycy]

Jakoś wszyscy skupili się na "obowiązku" kobiety, wobec dzieciaka.
Tego jednego, upośledzonego. Zapominają o wcześniejszym, zdrowym. I
o prawach kobiety.
To, że urodziła, nie znaczy, że ma być do końca życia niewolnikiem
ważywa, a jedyna radość w życiu to kiedy sie jej uda wyrwać na
weekend (bo dziecko nie okazuje uczuć, sztywnieje kiedy bieżesz je
na ręce, itd..)
Miłość nie jest bezwarunkowa. Chyba, ze miłość toksyczna znacie to
pojęcie?) Elementem prawdziwej, szczerej i otwartej miłości jest
wiara i nadzieja. Niewolnictwo albo uzależnienie to nie jest miłość.
Co najwyżej "toksyczna miłość", a to nie to samo.
Gdyby zachowała dziecko rozpadłoby się jej małżeństwo i zawaliłby
się jej świat. Córka (ta zdrowa, którą kochała) odeszłaby z ojcem
(którego też kochała).
Gdyby wychowiwała to dziecko to zostałaby emocjonalnym wrakiem. Nie
byłaby szczęśliwa, nie potrafiłaby go kochać tak, jak kochała
pierwsze dziecko, więc i dzieciak też by nie był szczęśliwy, bo
dzieci bardzo mocno wyczuwają takie emocje.
Zatrzymanie takiego dziecka to poważna decyzja. I wcale nie
oczywista. Skoro służba zdrowia utrzymuje przy zyciu prz 50% szansy
na zdrowie, to powinna też zatroszczyć się o te drugie 50%, które
pozostanie upośledzone. Przy łagodniejszych formach owszem
można "wychowywac", a raczej utrzymywać dziecie z tym człowiekiem.
Wtedy nie potrzebują już pieska ani kotka, bo mają się już kimk
opiekować. I chwała im za to. Ale w pozostałych przypadkach służba
zdrowia powinna posiadać jakieś propozycje dla tych dzieci, które
naturalnie same by umarło,i którym nie udało się skorzystać z tych
50% na zdrowie.
Jesli ktoś ma torturować siebie, dziecko, oraz innych ludzi (inne
swoje dzieci, rodzinę), niszczyć im życie, to moze lepiej, zeby
medycyna nie byłą taka rozwinieta? A jeśli już jest, to takie
rozwiązanie, jakie zastosowali jest naprawdę dobre.

[hermina5]

>moż wcale nie oddać i
> wtedy jest "cacy"

Tak, wtedy jest cacy , bo zachowane są pozory na zewnątrz, ale
nikogo juz nie obchodzi jak jest naprawdę w srodku.
Slowem, jak mnie zgwałcą , mam urodzić i wychowywać, aby
dla "społeczństqwa na zewnątrz " wszystko było cacy i aby wypełnić
role " matki Polki"

Bo to dla plodu aborcja lub oddanie do adopcji to dramat, a dla
dostrosłej zgwałconej kobiety - błahostka.


z tego newsa można takie wyciągnać wniski, że ważniejsze
> dla niej są uczucia wobec mężą niż dziecka. Ona

a ja sądzę, ze z tego newsa, mozna wyciągnać wnioski, z e cholernie
latwo ocenia się inntych ludzi, na podstawie jednego zdania, które
stanowi opis zachowania w sytuacji skrajnej. Ja oczywiscie wiem, z
eporzadna matka Polka np. na wiesc w 3 miesiącu, z e urodzi np.
dziecko pozbawione mózgu , natychmiast odchodiz od męza, który
wspomina o aborcji i bierze z nim rozwód, ale tren Zachów niestety
nie dorasta do standartów moralnych porzadnych polskich kobiet, dla
których poswięcenie to normal, a jakiekolwiek odejscie od 100%
posiwecenia zostaje zaraz nagrodzone w narodzie pozradną wiązanką
przekleństw i inwektyw pod adresem Matki- Nie Polki

[kowja]

Wybacz, ale czy Ty dyskutujesz na temat tego przypadku, czy z
własnymi przekonaniami? Gdzie tu temat zgwałconej kobiety? Jak Cię
zgwałcą (czego nie życzę) będziesz miała okazję na gorąco zrewidować
swoje poglądy (lub je podtrzymać). Tutaj odnosimy się tylko do
dziecka poczętego w miłości (o ile takowa tam była) i owoc tejże
miłości zostaje oddany, bo za ciężki, przykry etc. Dziecko, to nie
zabawka, która zmęczy lub zanudzi. Gdzie jest granica oddawania
dzieci? Lekkie upośledzenie, ciężkie? Takowej nie ma. Są tylko dwa
bieguny - "matki Polki" i "wyrodnej matki". Wszystko jest pośrodku.
Są mamysie, które porzucają zdrowe dzieci, są takie,które oddają do
adopcji, bo sobie nie radzą i są takie, które cierpią w milczeniu. W
mojej ocenia ta pani plasuje się w okolicach granicy negatywnej. I
tyle. Wiele przeżyłem w życiu, ale nigdy nie myślałem o oddaniju
swego dziecka...
Co do Twoich wywodów odnośnie "porządnej matki POlki"
> Ja oczywiscie wiem, z
> eporzadna matka Polka np. na wiesc w 3 miesiącu, z e urodzi np.
> dziecko pozbawione mózgu , natychmiast odchodiz od męza, który
> wspomina o aborcji i bierze z nim rozwód,
to jest właśnie przykład dyskusji z własnymi poglądami: Ty wiesz jak
wygląda "porzadna matka Polka". A w moim przekonaniu wcale nie
odchodzi od razu od niego (jeśli nie pije i nie bije), tylko stara
sie go przekonać, próbuje razem przezwyciężyć problem. Ale... zaraz
powiesz , że... i rozpocznie się dyskurs akademicki nad
nieistniejącym przypadkiem. Ja to znam z życia, więc mam moralne
prawo oceniać... i tyle...

[hermina5]

Słowa abstrakcja i ironia nie są tylko pojęciami, ale i maja
zastosowanie w dyskusji, bo dotyczą szerszej sprawy

Tu chodzi o NORME zachowania WYMAGANEGO ZAWSZE i zawszelką cene od
kobiety, rzadko od męzczyzny. Sposób poczecie i formy dziecka nei
ejst istony, bo te NORMY są identyczne dla dziecka z gwąłtu i dla
dziecka bez mozgu. Od kobiety ZAWSZE chce sie poswięcenia które
jest trzy razy wieskze niz poswiecenei mezczyzny, a jesli ona nie
chjce się na snie zdecydować - dostaje stek przekleństw i ocen jako
niemoralna, zła, egoitka... Jasniej?

[kowja]

W przyrodzie nie ma równouprawnienia i w społeczeństwie takoż.
Kobieta ma inne obowiązki i facet także. Cześć jest wspólna i tego
należy wymagać od obu stron. Główny ciężar urodzenia (wykarmienia,
tulenia) spoczywa na matce (dla dobra dziecka, które słyszy bicie
jej serca). Facet ma jej pomagać zawsze,ale rozsądnie (nie powinien
przejmować jej wszystkich obowiązków, bo np. ona taka zmęczona).
Jeśli się kochają - bez sensu jest dzielenie obowiązków, jeśli nie -
i tak z tego nic nie wyjdzie.
Dla mnie Twoja postawa jest zrozumiała i nie trzeba "jaśniej". Co
wcale nie oznacza, że się z nią zgadzam. Ja nigdy nie będę miał
macicy, nie urodzę dziecka i, w razie rozwodu, mi go nie przyznają
(mam świadomość feminizacji sądów rodzinnych). Ale też nie uznaję
pchania "na traktory" kobiet, bo tak chce jej część (ośmieszając
jednocześnie kobiety wychowujące "zawodowo" dzieci).
Ja nie mówię w takim przypadku "niemoralna, zła", lecz "to jest
niemoralne zachowanie, złe postępowanie". I chyba mam prawo do
moralnych ocen cudzego postępowania (wszak mnie także oceniają,
także tu na forum).

[hermina5]

W przyrodzie nie ma równouprawnienia i w społeczeństwie takoż.
> Kobieta ma inne obowiązki i facet także

Mieszasz dwie róze rzeczy. Owszem, w przyrodzie nie ma
równouprawnienia i zarówno facet, jak i kobieta nie chcą mieć
niepełnosprawnych dzieci, bo nie przekazują ich GENOW dalej, a
wymagają gigantycznego nakładu pracy dla jednego osobnika . Zawsze
tak było. I w tejze przyrodzie takie dzieci umierają, bo nie ratuje
ich medycyna, która nie pomaga, ale utrzymuje przy zyciu za cenę
nieludzkiego cierpienia. A nastepnei społecznie nie wmawia się
matkom, ze NATURA stworzyła je tak , z e mają w genach
predyzpozycje i umiejętnosc opieki nad niepelnosprawnym,
pozbawionym mózgu dzieckiem do 50 roku zycia, a jelsi tego nei
zrobia - to co z nich za matki wyrodne! Bo niczego takiego natura
nie stworzyła. Przy czym - co wazne TYLKO matki maja mieć tę
umiejętnosc, choc generlanie wiadomo, z e ma ją moze 30% ogólu
gatunku niezależnie od płci.


I nic tu nei mająkobiety na trkatory, tak jak nei kazdy nadaje się
na lotnika, tak nie kazdy nadaje się na opiekunke niepełnosprawnej
osoby, niezaLEZNIE od tego, czy się ejst jego matka .

[kowja]

Co to ja mieszam? Po pierwsz: natura jest tylko punktem wyjścia,
ewentualnie odniesienia, a nie wyznacznikiem człowieczeństwa.
Inaczej winniśmy stosować prawa dźungli. Ale my tę naturę
poprawiamy. Dlaczego tylko operacje kosmetyczne mająbyć dobre, a
wychowanie chorego już złe? Nikt nie mówi o predyspozycjach do
wychowywania. TO jest w genach (każda matka kocha swoje dziecko i
odda za nie swoje życie). Jeśli jest inaczej, to odchyłka od normy
(mam nadzieję, że widziałaś animal planet i np. obronę gniazda przez
samicę). No i oczywiście są wyjątki, że jakaś mamusia odrzuci
dziecko lub je zagryzie. Tak broni się przed kalekim dzieckiem, by
nie zabierało pokarmu zdrowemu i dało szanse na
przeżycie "lepszemu". Ale my mamy warunki na przeżycie (szczególnie
ta pani), po drugie mamy świadomość wartości ludzkiego życia (i tu
polecam wszystkim, by zastanowili się nad
określeniami "warzywko" "to" itp).
Druga rzecz, to skąd są te Twoje liczby, te 30 % predysponowanych?
Trzecia: macierzyństwo to nie zawód, ale powołanie kobiety. Jeśli
nie daje rady, to wynika to z błędów wychowawczych, prawie każda
kobieta ma wystarczająco siły, by urodzić, więc i na wychowanie ich
starczy. Reszta to psychika, którą jedne mają mocną, inne słabą.

[kulawa_stonoga]

z katolickiego punktu widzenia ojcostwo to też szczególne powołanie; ale od ojca
jakoś nikt nie wymaga szczególnych poświęceń, nikt go nie nazwie wyrodnym, psem
itp za to że nie podołał; co najwyżej "nie sprawdził się, jaka szkoda"; dlaczego?

w zupełności nie zgadzam się z poglądem jakoby wychowanie leżało w genach i że
każda kobieta się do tego nadaje; gdyby tak było, skąd tyle patologii na
świecie? myślę, że każdy stara się się wychować swoje dziecko, ale nie każdy
potrafi i niestety czasem (często?) rodzinę należy wspomóc; przyczepię się do
stwierdzenia "prawie każda kobieta ma wystarczająco siły, by urodzić, więc i na
wychowanie ich starczy." to znaczy co? że jak nie umarła przy porodzie albo nie
potrzebowała znieczulenia, albo nie trzeba było kończyć porodu po
kilkudzeisięciu godzinach cesarskim cięciem, to z automatu taka matka będzie
potrafiła zajmować się przez 40lat swoim dzieckiem w stanie wegetatywnym?

w którymś wcześniejszym poście napisałeś, że mąż ma żonę wspomagać, ale nie za
bardzo; a co to znaczy za bardzo? śmieci tylko raz w tygodniu a dziecko tylko 2
razy w miesiącu na spacer?

rzeczywiście, wierzę że macierzyństwo to powołanie kobiety, ale wierzę też ze
nie każda to powołanie dostaje; niestety biologia jest biologią i w ciążę może
zajść kobieta zupełnie bez powołania do roli matki a w drugą stronę -
potencjalnie wspaniałe matki zmagają się z bezpłodnością; wierzę też, że
macierzyństwo jest powołaniem kobiety, ale nie jest jej JEDYNYM powołaniem;
gdyby tak było kobiety byłyby wyposażone w 5 macic i 10 sutków, a umierałyby w
10 lat po menopauzie, bo ich rola się skończyła; ja też jestem katoliczką,
szanuję każde życie i jednocześnie marzę o chwili, kiedy katoliccy mężczyźni, w
tym księża, przestaną postrzegać kobietę tylko przez pryzmat macicy i jajników a
dostrzegą w niej pełnoprawną i pełnowartościową osobę;

[kowja]

Katolickie powołanie ojcowskie polega na tym, że ojciec jest zawsze
na swoim miejscu, zapewnia ład i bezpieczeństwo rodzinie (tak
materialne, jak i duchowe), a w procesie wychowawczym współdziała z
matką, ale jej nie zastępuje. Każde z nich ma ważną rolę do
spełnienia. Ale jeżeli mamie marzy się kariera zawodowa, to winna to
ustalić przed ślubem, bo niekoniecznie może to współgrać z rolą
matki i żony (to odnośnie innych powołań), a pierwszym obowiązkiem
kobiety w rodzinie jest być matką i żoną (w tej właśnie kolejności).
Zaspokajanie własnego ego winno ustąpić przed słusznymi prawami
dzieci do szczęsliwego dzieciństwa, a mąż nie może w tej sytuacji
być tym jedynym ciągnącym pług (z autopsji - mój brat wracał z
roboty, karmił dziecko, szykował obiad, bo królowa dochodziła do
siebie pół roku po porodzi - normalnym, bez komplikacji - to
dygrasja odnośnie zbytniego zaangażowania). Nigdzie nie piasałem o
automacie wychowaczym, ale wyjątek potwierdza zasadę. To, że któraś
nie potrafi wychowywać, to wina wychowania, a nie predyspozycji (to
zwyczajny wykręt typu, Bóg mi nie dał tej łaski). I o rozeznanie
łaski danego powołania modli się człowiek całe życie, a o
macieżyństwie winien myśleć przed pójściem do łóżka, a nie post
factum (to do myślenia dla ludzi, którzy mienią się katolikami).
Katoliccy faceci niekoniecznie postrzegają kobietę przez pryzmat
macicy, ale wiele tzw. katoliczek za długo było pod wpływem
środowiski feministycznych, tak, że zatraciły zdolność rozeznania,
co jest ich prawdziwym powołaniem.

[iluminacja256]

Zaspokajanie własnego ego winno ustąpić przed słusznymi prawami
> dzieci do szczęsliwego dzieciństwa,

To jeszcze pwoiedz mi mój drogi, skoro zona ma takie powołanie,
skąd będzie miała emeryturę i kto jej płaci ZUS, skoro ma powołanie
do organizowania dzieciom szczesliwego dzieciństwa?



>ale wiele tzw. katoliczek za długo było pod wpływem
> środowiski feministycznych, tak, że zatraciły zdolność rozeznania,
> co jest ich prawdziwym powołaniem.

Straszna sprawa, przed zaistnieneim tych srodowisk feministycznych
kobiety zawsze umieły rozeznać , bo pzrecież nie miały ani prawa
glosu, ani własnych pieniedzy, ani praw do dziedziczenia, ani
mozliwosci rozwodu , ani antykoncepcji, ani edukacji, ani mozliwosci
pracy, wiec rozeznawaly bezbłędnie, ze musza być cicho, niesc krzyz
i sie usmiechać, bo inaczej rozeznają, ze znalazły sie na bruku bez
grosza przy duszy z dziecmi. Co sie to z tymi kobietami porobiło...

[kulawa_stonoga]

nasza dysputa odbiega od tematu ale co tam;powiem tylko tyle:

po pierwsze nie znam twojej bratowej, ale nie podoba mi się ton jakim mówisz o
niej; może miała depresję poporodową kwalifikującą się do leczenia, może
ucierpiała w trakcie porodu, ale jest to temat tak intymny że nie trąbi dookoła
o swoich przeżyciach; tak czy inaczej sarkastyczne określenie "królowa" budzi
niesmak; poza tym to że facet pracuje 8h dziennie i przynosi pensję co miesiąc
nie zwalnia go w żaden sposób z obowiązków domowych i pozostawiania ich na
głowie kobiety;

ogólnie to tak, zgadzam się, ojciec nie zastąpi dziecku matki i odwrotnie, oboje
rodzice muszą współpracować w wychowaniu swoich dzieci; tylko dlaczego jedynie
od matki wymaga się całkowitego poświęcenia siebie dla dzieci? kariera
zawodowa... ja pisząc o powołaniach nie miałam na myśli wielkich sukcesów, kupy
szmalu i sławy; miałam na myśli na przykład zwykłą pracę, taką do której ma się
talent, przynosi satysfakcję a jednocześnie jest potrzebna społecznie i
doceniana; nie wmawiajmy kobietom że ich jedynym i najwyższym powołaniem jest
zmiana pieluch dzieciom i gotowanie obiadów mężowi, tylko że one jeszcze tego
nie rozeznały!

no i jeszcze te priorytety: przede wszystkim matka czy przede wszystkim żona? na
katolickim kursie przedmałżeńskim usłyszałam (od księdza zajmującego się
duszpasterstwem rodzin) zdanie, że w życiu każdego człowieka na pierwszym
miejscu ma być Bóg, na drugim współmałżonek, na trzecim dzieci a dopiero potem
cała reszta; bo z małżonkiem związaliśmy się na całe życie, a dzieci są nam
tylko dane do wychowania, pewnego dnia opuszczą dom i zaczną samodzielnie życie;
dla mnie ma to sens i tego się trzymam

[katol_kk]

kulawa_stonoga napisał:

> nasza dysputa odbiega od tematu ale co tam;powiem tylko tyle:
>
> po pierwsze nie znam twojej bratowej, ale nie podoba mi się ton jakim mówisz o
> niej; może miała depresję poporodową kwalifikującą się do leczenia, może
> ucierpiała w trakcie porodu, ale jest to temat tak intymny że nie trąbi dookoła
> o swoich przeżyciach; tak czy inaczej sarkastyczne określenie "królowa" budzi
> niesmak;

Zgadzam się, bardzo mi się to nie spodobało.

> poza tym to że facet pracuje 8h dziennie i przynosi pensję co miesiąc
> nie zwalnia go w żaden sposób z obowiązków domowych i pozostawiania ich na
> głowie kobiety;

Oczywiście! Kobieta, która opiekuje się niemowlęciem pracuje całą dobę i jakoś
musi dawać radę. Faceci powinni przestać się użalać nad sobą i zejść w końcu z
piedestału "jedynych żywicieli i obrońców rodzin" - mamuty już dawno wyginęły i
nie trzeba bronić przed nimi rodzin.

> tylko dlaczego jedynie
> od matki wymaga się całkowitego poświęcenia siebie dla dzieci?

Bo facet nie jest w stanie urodzić dziecka ani nakarmić piersią. Gdyby mógł,
pewnie korzystałby z tego. Ciężko mieć o to do kogokolwiek pretensje.

> kariera zawodowa... ja pisząc o powołaniach nie miałam na myśli wielkich
sukcesów, kupy
> szmalu i sławy; miałam na myśli na przykład zwykłą pracę, taką do której ma się
> talent, przynosi satysfakcję a jednocześnie jest potrzebna społecznie i
> doceniana;

Ciężko jest pogodzić macierzyństwo, z pracą. Szczególnie, że facet nie jest w
stanie zastąpić kobiety w wielu sprawach. Jeśli o mnie chodzi - uważam, że kiedy
dziecko jest już na tyle duże, że można je zostawiać pod opieką kogoś innego
(opiekunka, babcia, przedszkole) - to kobiecie bardzo dobrze robi praca,
kariera, czy jakkolwiek to nazwać.

> nie wmawiajmy kobietom że ich jedynym i najwyższym powołaniem jest
> zmiana pieluch dzieciom i gotowanie obiadów mężowi, tylko że one jeszcze tego
> nie rozeznały!

Nie no, taki punkt widzenia chyba jest obrażaniem inteligencji kobiet.


> no i jeszcze te priorytety: przede wszystkim matka czy przede wszystkim żona? n
> a
> katolickim kursie przedmałżeńskim usłyszałam (od księdza zajmującego się
> duszpasterstwem rodzin) zdanie, że w życiu każdego człowieka na pierwszym
> miejscu ma być Bóg, na drugim współmałżonek, na trzecim dzieci a dopiero potem
> cała reszta; bo z małżonkiem związaliśmy się na całe życie, a dzieci są nam
> tylko dane do wychowania, pewnego dnia opuszczą dom i zaczną samodzielnie życie
> ;
> dla mnie ma to sens i tego się trzymam

Widzę to dokładnie tak jak napisałaś: najpierw mąż/żona, potem dzieci. No i
pełna współpraca i odpowiedzialność za wychowanie ich.

[zorka-5]

Jeszcze takie pytanie, nawiazujące do Twoich wypowiedzi:

> Zaspokajanie własnego ego winno ustąpić przed słusznymi prawami
> dzieci do szczęsliwego dzieciństwa,
Które dzieci mają prawo do szczęśliwego dzieciństwa? Czy tylko te upośledzone?
Pierworodnie, normalne już nie?

[rikol]

A co, facet dziecka przytulic nie potrafi albo zupki ugotowac? Przewinac tez
moze. Nie moze tylko urodzic i karmic piersia, ale butelka juz moze.

[rikol]

Pewnie, nie nalezy babie pomagac, bo jeszcze bedzie miala za duzo czasu, zechce
pojsc do pracy, zarabiac pieniadze, a moze i decydowac o sobie. Olaboga! Swiat
sie konczy! Czy to chciales napisac?

[delayla]

> dla niej są uczucia wobec mężą niż dziecka.

Jak widzisz urodziła ona kolejne, ZDROWE dziecko, a mąż? Mąż jest jeden i koniec.
Mogłaby sobie znaleźć innego faceta? Ale to już nie będzie ten sam, a jak widać
o lepszego byłoby trudno

[kowja]

Może masz rację, może nie. Jak dotąd zobaczyłem faceta, który nie
dorósł do roli ojca (wypiął się na własne dziecko). Co się stanie,
gdy jego kochana żona zachoruje na np. stwardnieni rozsiane? Zda ten
egzamin, czy pójdzie nałatwiznę. Po przeczutaniu informacji
stawiałbym na drugi przypadek z opcją "męczenia się" przez kilka
miesięcy. "I nie opuszczę cię, aż do śmierci...*"
*umowa przestaje obowiązywać w przypadku chorób obłożnych,
szaleństwa oraz ponownego zakochania się w innej osobie. Sp.z o.o.

[artea13]

kowja napisał:

> Może masz rację, może nie. Jak dotąd zobaczyłem faceta, który nie
> dorósł do roli ojca (wypiął się na własne dziecko). Co się stanie,
> gdy jego kochana żona zachoruje na np. stwardnieni rozsiane? Zda ten
> egzamin, czy pójdzie nałatwiznę. Po przeczutaniu informacji
> stawiałbym na drugi przypadek z opcją "męczenia się" przez kilka
> miesięcy. "I nie opuszczę cię, aż do śmierci...*"
> *umowa przestaje obowiązywać w przypadku chorób obłożnych,
> szaleństwa oraz ponownego zakochania się w innej osobie. Sp.z o.o.

masz rację. gdzieś już napisałam o dramacie pierwszej córki, która w
podświadomości ma zakodowane: jak się nie sprawdzisz, idziesz na przemiał. życie
pod presja i za parę lat psychoanalityk, jeśli na to wpadnie. ale nie wiadomo,
bo skoro matka nie znalazła takiego rozwiązania, to córka tez nie znajdzie. tej
starszej córce w ogóel ie powiedzieli o tym, że siostrę oddali a matka
stwierdziła, że córka już wiedziała. to była projekcja własnego pragnienia. w
ogóle nie wiemy, dlaczego starsza córka miała problemy ze sobą: może nie z
powodu chorej siostry lecz z powodu chorych rodziców.

[hermina5]

masz rację. gdzieś już napisałam o dramacie pierwszej córki, która w
> podświadomości ma zakodowane: jak się nie sprawdzisz, idziesz na
przemiał. życi
> e
> pod presja i za parę lat psychoanalityk,


szkoda, ze nei matwisz sie o równie o to, co by było, gdyby ta
dziewczynka zyła ze swoj siostra, w towarztystwie matki , która nie
miaąłby dla niej w ogole czasu, bo wszystko poswięciła jej
niepełnosprawnej siostrza i bez ojca, bo odszedł, gdyż "nie
uniósł ", a matka, jak kazda kobieta, ma " unoszenie w
genach"...wtedy na pewno zaden psychoanalityk by jej nie groził
nigdy

[kowja]

Na Twoje akademickie rozważanie: obok mnie mieszkała kobieta (zmarła
mając 82 lata) z niepełnosprawnym synem (niedorowój umysłowy w
stopniu bodajże śrenim), wychowywała go sama (mąż nie wytrzymał i
odszedł). Starszy syn dorósł, został inżynierem, założył rodzinę i
matce pomagał (od czasu do czasu). Pod koniec życia ja
miałem "przyjemność" jej pomagać (dźwigać chłopa 130 kilo z podłogi
w łazience do łóżka - w zapachu nie do wytrzymania), ale traktowałem
to jako swój moralny obowiązek - jeśli ona staruszka tyle lat
wytrzymała, to czy ja mogę jej odmówić. Nie potrafiłem, a dzisiaj
śpię spokojnie. A moje dzieci wychowują się w harmonii, starszy po
kilku operacjiach, doszedł do jako takiej sprawności i teraz często
pomaga mi w pracy z innymi chorymi dziećmi. Młodsza (zdrowa) córka
zaczyna w to się wciągać. Można?

[rikol]

Owszem, DA sie to zrobic. Ale jakos nie piszesz, czy ta samotna staruszka
opiekujaca sie niepelnosprawnym dzieckiem miala szczesliwe zycie. Osobiscie w to
watpie.

[iluminacja256]

>Starszy syn dorósł, został inżynierem, założył rodzinę i
> matce pomagał (od czasu do czasu)

Jasne, sam dorósł i sam sie wychował...a matce pomagał, ale tak od
czasu do czasu, bo wiadomo, z e to facet, a jak wynika z twojego
wczesniejszego postu , facet powinien pomagac kobiecie, ale nie za
bardzo, tak od czasu do czasu...I to pzreciez takie normalne, ze ten
mąz ją zostawił i odszedł, bo nei podowałal, a ona musiaął podowąłć,
bo ma powołanie.

Sranie w banie, powołanie to mozna mieć na księdza, a ci księza
upracie wmawiaja na kazdym kroku kobiecie, ze jedyne co w niej
ludzkie to macica, wiec macica powołała ją na poswięcanie i
nieszczęscie. Szkoda, ze nei napisałeś jak ułozylo się zycie byłemu
męzowi tej staruszki, który nie miał powołania, co stało się z tym
niepełnosptrawnym 130 kg po jej smierci - bo jakoś nie sadze, aby
wział go brat, który pomagaŁ OD CZASU DO CZ\Asu


Jak czytam o tym twoim braku równopuprawnienia w przyrodzie, który
de facto przekłada się w twich poglądach na podwójne standarty
moralnosci dla męzczyzn i dla kobiet ( kobieta ZAWSZE umiera za
swoje dziecko ), bo mi się rzygać chce, bo to jest masowa produkcja
ofiar w postaci córek i indywidualistów - egoistow w postaci synów

[kowja]

Chyba skrzywdził Cię jakiś facet, że w każdym poście na nas
jedziesz. Syn tej kobiety ma własną rodzinę i jego żona
niekoniecznie mogłą chcieć wchodzić w drogę teściowej. Druga rzecz,
że po śmierci matki zabrał go i widziałem go kilka razy na ulicy
zadbanego (tego młodszego chorego). A odnośnie szczęścia - pewnie
nie była szczęśliwa, ale kto z nas jest w pełni szczęśliwy. Miała
ciężkie życie, ale z wiarą znosiła trudności, a ludzie pomagali...

[rikol]

A czemu w ogole nie bierzesz pod uwage, ze syn tej kobiety POWINIEN opiekowac
sie SWOIM BRATEM? Bo jest mezczyzna i nie musi? Gdyby byl kobieta i oddal brata
do przytulku, to nazwalbys ja 'wyrodna siostra'? Zreszta, co to za rodzina,
gdzie brat nie opiekuje sie bratem, tylko 80-letnia staruszka musi sie
opiekowac, mimo ze nie ma nawet na to sily?

Chyba nie rozumiesz, co sie do ciebie pisze. Zwracamy uwage na podwojne
standardy - to, ze jesli mezczyzna odchodzi, to dlatego, ze 'nie wytrzymal'.
Jesli odchodzi kobieta, to dlatego, ze jest 'suka i egoistka'. Widzisz roznice?
A w konstytucji jest zapisana rownosc wobec prawa.

[kowja]

Ja chyba śnię,cały czas piszę o miłości, rodzinie, obowiązku,
wykazuję, że rodzina w Anglii się nie sprawdziła i mnie zarzuca się,
że stosuję podwójne standardy? W którym miejscu? Zaczynamy kłócić
się na poziomie semantyki, że o pani powie się tak, a o panu tak.
Ludzie, to kwestia pryncypiów. Guzik obchodzi mnie on, czy ona, dla
mnie najważniejsze jest dziecko, które sprowadzili do roli
przeszkody w szczęściu rodzinnym. Jak ktoś się w tym nie sprawdził,
to mnie wszystko jedno jak go nazwiemy: egoista, leń, niedołęga.
Słownictwo będzie zależało od kultury oceniającego. Jak najbardziej
uważam, że brat miał moralny obowiązek i go wypełnił. A nie
pomyśleliście, że matka mogłą nie chcieć oddać swego syna jego
bratu? Ona miała silne poczucie obowiązku... Chyba nie rozumiecie,
co ja staram się w tych postach przekazać

[zorka-5]

zostawiać 130 kg faceta, wymagającego opieki 24/7 pod opieką 82-letniej
staruszki i sąsiada nazywasz poczuciem obowiązku? Czym postępowanie brata rożni
się od postępowania bohaterki artykułu?

ps. bohaterki artykułu nie potępiam.

[iluminacja256]

Chyba skrzywdził Cię jakiś facet, że w każdym poście na nas
> jedziesz.

Nie przypominam sobie, abym na kogoś jechała. Uwazam , ze płec nie
zwalnia z odpowiedzialnosci i nie istnieje podział typu - kobieta ma
sie opiekować, bo ma powołanie do opiekowania, a jak twierdzi, z e
nie to ja zle wychowano, przy czym praca to zaspokajajnie ejj ego, a
to nei wspólgra z powołanie, męzczyzna natomiast moze coś zrobic od
czasu do czasu, ale nie za bardzo , bo ma powołanie do wspierania
duchowego (?) i jego już zle nei wychowano, tylko ma inne
powołanie.


>Syn tej kobiety ma własną rodzinę i jego żona
> niekoniecznie mogłą chcieć wchodzić w drogę teściowej

Nie sądze, aby tesciowa majaca 80 lat byla w stanie sama sobie
radzić do tego stopnia, aby twierdzić, z ektoś wchodiz jej w droge,
keidy taszczy 130 kg dziecko. Poza tym, ja wyraznie pytam o jej
SYNA, nie synową.

[zorka-5]

Poza tym, jak jest synowa i wnuki to są przecież dodatkowe ręce do obrabiania
upośledzonego, prawda?

[kowja]

Nie doczytałem do końca więc jeszcze raz. Włos mi na łysej głowie
się zjeżył na tok Twojego rozumowania. To Tobie się rzygać chce na
fakt, że gloryfikuję postawę kobiet oddających życie za swoje
dzieci? Bo większość facetów tego nie umie? Wybacz, ale wk.. się.
Jak mój syn pojechał na miasto rozdrażniony czymś i kilka godzin go
nie było - szalałem. Ja za moją rodzinę dam się pociąć na
kawałeczki. Ale pewnie i tak nie wierzysz w samczą wierność. Może
kiedyś trafisz na uczciwego.

[iluminacja256]

Nie, ty nie gloryfikujesz postawy kobiet oddających zycie za swoje
dzieci , ty uwazasz, ze to jest 100% norma, natomaist jak któraś
tego nie zrobi, to jest egoistka i nalezy ją potępiać.
Bo kobieta ma takie powolanie, ze ma urodzić , a skoro urodzi to i
wychowa zawsze i w kazdych warunkach, jak ta 80 latka nosząca 130 kg
wagi, chocby padała na pysk , a jesli tak nie chce, to nie dlatego,
z e tego nie potrafi i psychicznie nei wyrabia, ale dlatego, ze ja
zle wychowano. Bo dotyczy to tylko kobiet.

To znamienne , ze w twoich postach robią to tylko kobiety - ojcowie
za to są niedojrzali i odchodza, a synowie pomagaja od czasu do
czasu, ale nie za bardzo , tymczasem kobiety mają POWOLANIE .


Ale pewnie i tak nie wierzysz w samczą wierność. Może
> kiedyś trafisz na uczciwego.

Nie wiem skad pomysł, z e mam jakiś uraz do męzczyzn, wrecz
pzreciwnie . Mam tylko uraz do poswójnych standartów moralnych, któr
tak naprawdę są promowaniem wygodnictwa dla mezczyzny i roli wieczje
cierpiętnicy , która się nie skarzy dla kobiety

[zorka-5]

> Nie wiem skad pomysł, z e mam jakiś uraz do męzczyzn, wrecz
> pzreciwnie .

A ja się domyślam. Nikt mu jeszcze nie powiedział jaki to on jest wielki,
wspaniały, dzielny, pełen poświecenia, miłości, odpowiedzialny, spełniony,
czerpiący radość z każdego uśmiechu syna i temu podobne truizmy. A tymczasem
jego niepełnosprawne dziecko jest sprawne umysłowo (parę postów wyżej ~kowja
napisał, że rozdrażniony(!) pojechał(!) na miasto), zdolne do jako tako
samodzielnego życia i wymaga stosunkowo niewiele pomocy.

A zatem kolega ~kowja nie ma bladego pojęcia o opiece nad warzywem. W
społeczności opiekunów ci, zajmujący się niepełnosprawnymi stoją najniżej w
hierarchii, potem opiekunowie warzyw, a najwyżej opiekunowie osób głęboko
upośledzonych, ale zdolnych do poruszania się.

[artea13]

delayla napisała:

> > dla niej są uczucia wobec mężą niż dziecka.
>
> Jak widzisz urodziła ona kolejne, ZDROWE dziecko, a mąż? Mąż jest jeden i konie
> c.
> Mogłaby sobie znaleźć innego faceta? Ale to już nie będzie ten sam, a jak widać
> o lepszego byłoby trudno

wydaje mi się, że ona już nie powinna rodzić dzieci, bo nie ma pojęcia ani o
miłości ani o walce WŁASNE BEZBRONNE dziecko ani o tym, czym jest rodzina w ogóle.

[zorka-5]

Rozumiem, że pierworodne było CUDZE BRONNE, nie potrzebowało miłości, walczenia
o nie, ani nie było częścią rodziny?

[twojafantazja]

kowja napisał:

> Zapomniałaś o najważniejszej części wyboru - moż wcale nie oddać i
> wtedy jest "cacy". Dla dziecka oba wybory (odda lub wyskrobie) są
> dramatem. A z tego newsa można takie wyciągnać wniski, że ważniejsze
> dla niej są uczucia wobec mężą niż dziecka. Ona przecież "inwestuje"
> uczucia w dziecko i oczekuje w przyszłości zwrotu/procentów itp. Nie
> rozumie, że miłość jest bezwarunkowa. Inaczej jest tylko pokraczną
> namiastkę.

Podobo rodzice adopcyjni przed adopcją są dokładnie sprawdzani,przeprowadzane są
testy psychologiczne,odpowiednie kursy,dodatkowo sprawdza się też warunki
materialne.
I co oddanie do adopcji to dramat? Dla matki na pewno tak,ale dla dziecka???

[kowja]

Masz dokładnie rację - przechodzą różnego rodzaju badania, wywiady
środowiskowe itp. (moja rodzina przeszła i została zakwalifikowana,
jako "zawodowa rodzina zastępcza specjalistyczna"). I w tym
przypadku prawdopodobnie dziecko nie przeżyło szoku. Ale wyobraź
sobie dziecko 3-4 letnie zabierane od matki alkoholiczki. Dziecko
kocha bezwarunkowo. I najpierw borykasz się z dzieckiem, które
traktuje cię jako wroga (zabrano je od mamy i oddano obcym). Szok i
miłością trzeba go leczyć. A z drugiej strony trzeba pamiętać, by
nie pozwolić dziecku zbyt mocno pokochać siebie, by (gdy matko się
poprawi i wystąpi o przywrócenie praw rodzicielskich) nie doznało
następnego szoku. Łatwe prawda?

[artea13]

twojafantazja napisała:

> kowja napisał:
>
> > Zapomniałaś o najważniejszej części wyboru - moż wcale nie oddać i
> > wtedy jest "cacy". Dla dziecka oba wybory (odda lub wyskrobie) są
> > dramatem. A z tego newsa można takie wyciągnać wniski, że ważniejsze
> > dla niej są uczucia wobec mężą niż dziecka. Ona przecież "inwestuje"
> > uczucia w dziecko i oczekuje w przyszłości zwrotu/procentów itp. Nie
> > rozumie, że miłość jest bezwarunkowa. Inaczej jest tylko pokraczną
> > namiastkę.
>
> Podobo rodzice adopcyjni przed adopcją są dokładnie sprawdzani,przeprowadzane s
> ą
> testy psychologiczne,odpowiednie kursy,dodatkowo sprawdza się też warunki
> materialne.
> I co oddanie do adopcji to dramat? Dla matki na pewno tak,ale dla dziecka???

to Ty nie wiesz, że dla dziecka to największy dramat? odrzucenie przez rodziców
jest największą krzywdą jaką można wyrządzić dzieku, nie ma nic gorszego,
ciągnie się to przez całe zycie i jest przyczną gorszego rozwoju, co w przypadku
dziecka upośledzonego może byc prawie morderstwem na nim. zainteresuj się sobą,
rozwojem osobistym, zobaczysz jak pięknie jest poznać siebie oraz prawa rządzące
człowiekiem

[gordon30]

Arteo czy ty masz 13 lat ze takie rzeczy wypisujesz?
Wiesz to z wlasnego doswiadczenia czy moze to Twoja babka, poprzez nabyta karme
z kosmosu przemawia przez Ciebie?
Ja bylam przysposobiona przez swoje ojczyma czyli adoptowana bo moj ojciec nie
dorosl i sie mnie zrzekl i powiem ci ze nic sie za mna nie ciagnie i tez nie mam
do niego zalu. Zdrowa psychicznie jestem 30 lat mam, studia skonczylam,
zdolnosci mi nie brakuje i nic sie za mna nie ciagnie:)



> to Ty nie wiesz, że dla dziecka to największy dramat? odrzucenie przez rodziców
> jest największą krzywdą jaką można wyrządzić dzieku, nie ma nic gorszego,
> ciągnie się to przez całe zycie i jest przyczną gorszego rozwoju, co w przypadk
> u
> dziecka upośledzonego może byc prawie morderstwem na nim. zainteresuj się sobą,
> rozwojem osobistym, zobaczysz jak pięknie jest poznać siebie oraz prawa rządząc
> e
> człowiekiem

[psychidae]

no ale usunąć nie pozwolicie

[czar-na32]

A z tego newsa można takie wyciągnać wniski, że ważniejsze
> dla niej są uczucia wobec mężą niż dziecka.
A zapomiałaś/eś lub nie doczytałaś/eś że bahaterka artykuła miała oprócz meża
jeszcze jedną małą córeczka która tez potrzebowała matki? która tez potrzebowała
uczuć?

[kowja]

A ja oprócz chorego syna mam jeszcze młodszą córkę. I jak sądzisz,
czuje się ona nieszczęśliwa? Wraz z żoną sądzimy, że nie. I co
więcej dzieci się kochają, pomagają sobie.

[czar-na32]

ale jak sam piszesz masz młodsza córkę jest to DRUGIe zdrowe dziecko, które ,ze
tak powiem (jesli mozna) zastało sytuację że ma już chorego brata ten brat był
od początku, tam sytuacja jest odwrotna najpierw było dziecko zdrowe w wieku jak
najbardziej potrzebujacym matki,a jako drugie dziecko przyszła na świat jej
chora siostra. Nie sadze ,że Twoja córka czuje sie nieszczęśliwa wręcz
przeciwnie, ale ta sytuacja wg. mnie nie jest porównywalna poprzez kolejnośc
narodzin i najprawdopodobniej równiez stopień upośledzenia. Mam nadzieję ,że
zostałam dobrze zrozumiana

[artea13]

czar-na32 napisała:

> ale jak sam piszesz masz młodsza córkę jest to DRUGIe zdrowe dziecko, które ,z
> e
> tak powiem (jesli mozna) zastało sytuację że ma już chorego brata ten brat był
> od początku, tam sytuacja jest odwrotna najpierw było dziecko zdrowe w wieku ja
> k
> najbardziej potrzebujacym matki,a jako drugie dziecko przyszła na świat jej
> chora siostra. Nie sadze ,że Twoja córka czuje sie nieszczęśliwa wręcz
> przeciwnie, ale ta sytuacja wg. mnie nie jest porównywalna poprzez kolejnośc
> narodzin i najprawdopodobniej równiez stopień upośledzenia. Mam nadzieję ,że
> zostałam dobrze zrozumiana

rozumiem Twój sposób myślenia, ale z mojego doświadczenia życiowego i wiedzy
psychologicznej mogę Cię zapewnić, ze gdyby rodzice pokochali i zaakceptowali
chorą córkę, to ich zdrowe pierwsze dziecko ie maiłoby z tym problemu. teraz zaś
jest skrzywdzone tak, jak to porzucone: brak poczucia bezpieczeństwa ze strony
rodziców.

[hermina5]

zapewnić, ze gdyby rodzice pokochali i zaakceptowali
> chorą córkę, to ich zdrowe pierwsze dziecko ie maiłoby z tym
problemu. teraz za
> ś
> jest skrzywdzone tak, jak to porzucone: brak poczucia
bezpieczeństwa ze strony
> rodziców.



Naturalną cechą pierwszego dziecka jest zazdrosc o młodsze, któremu
rodzice poswięcaja więcej uwagi. I jako psycholog zapewne to wiesz.
A teraz wyobraz sobie sytuację dziecka, które jest pierewsze i
któremu rodzi sie siostra , której będzie się poswięcać, nie wieksza
ale praktycznei calkowieta uwage przez 30-50 lat. I problem byłby
rownei wielki o ile nei większy, bo dziecko nie jest przyrosniętedo
rodziców, ale ma odrbną psychike i postzreganie . stąd się biorą
potem problemy dzieci, które zrywaja caly kontakt z rodzicami, lub
zamineiaj swoje zycie w rolę opiekunki choc tego nei chcą = bo były
strasze i wymagano od nich odpowiedzialnosci i opieki przy małym
zainteresowaniu , z oczywistych względów.

[artea13]

nie zapominaj o tym, że dzieci też się kochają. a w powyższej sprawie, kiedy
rodzice są zamożni i nie do końca umieją sie opiekować chorym dzieckiem, mogą
zatrudnić pomoc zyskując w ten sposób czas dla starszego dziecka. trochę inaczej
wglądałaby ta sytuacja w biednej rodzinie.
a w sumie to współczuję Julii: nie znalazła w mężu oparcia i chociaż teraz o tym
nie myśli, kiedyś ten problem do niej wróci.

[kowja]

Dokładnie tak. Od rodziców zależy, jak będą kształtować postawy
swoich dzieci, a jak są jeszcze środki materialne, to już dużo - dla
mnie nie ma wytłumaczenia innego, jak słaba psychika tych rodziców.
Nie dali rady i tyle.

[zorka-5]

kowja napisał:

> Dokładnie tak. Od rodziców zależy, jak będą kształtować postawy
> swoich dzieci, a jak są jeszcze środki materialne, to już dużo - dla
> mnie nie ma wytłumaczenia innego, jak słaba psychika tych rodziców.
> Nie dali rady i tyle.

A co będzie za 50 lat? Zmusisz zdrową córkę do przejęcia opieki nad upośledzonym
bratem? Z czystym sumieniem odbierzesz jej życie?