Witam, przedstawiamy się

[khaldum]

Udar to szok dla rodziny.
Jestem córką udarowców.
Byłam obecna przy udarze zarówno mamy jak i ojca. To ja udzielałam im
pierwszej pomocy i jak zauważyłam, ze coś się z nimi dzieje.

Podjeliśmy ciężką pracę, aby przywrócić ich do normalnego funkcjonowania w
społeczeństwie.
Z doświadczenia wiemy, że udar to nie WYROK.
W realnym świecie utrzymuję kontakty z rodzinami osób po udarze. Wymieniamy
się informacjami o sposobach rehabilitacji, oraz o tym jak my, osoby żyjące
radzimy sobie z życiem przewróconym do góry nogami.

Zakładam to forum, aby było miejsce, gdzie możemy porozmawiać o swoich
obawach, strachu. Aby znależć informacje, podzielić się wiedzą.

Pozdrawiam

[iloiza]

Witam,moja mamusia , 55 lat ,25 stycznia była operowana, pękł jej tętniak , do
dziś leży na intensywnej terapii w klinice w Mannheimie w Niemczech, po dwóch
dniach po operacji mogłam z siostrą ją zobaczyć. To,że się przebudziła i nas
zobaczyła było dla nas wielkim szczęściem. Mamusia nie ma porażenia ciała i
afazji, ale do dziś wypowiada się nielogicznie, nie zawsze wie jak sie nazywa,
nie wiedziala też, jak ja sie nazywam,, nie poznala mnie na zdjęciu. 3 dni temu
dostała zapalenia opon mózgowych. A dziś podobno sama zjadła bułkę. Proszę
napiszcie, czy mama wyjdzie z tego, bo ja mam czasem bardzo czarne myśli, boję
się, żeby nie dostała porażenia części ciała. Lekarze nic nie mogą, albo nie
chcą powiedzieć. Mamę czeka rehabilitacja, po niej chcemy ją przywieźć do
Polski, musi wrócić do nas.

[broken-brain]

Tak dla ogółu, nas wszystkich związanych tym samym.
Chciałabym oczywiście po pandemii, spotkać się osobiście z ludźmi, którzy chcą porozmawiać wyżalić się o życiu po udarze. Moja strona napisz do mnie broken-brain.pl/
Mogę i chcę być wsparciem dla was - dostałam dużo w zamian po udrze, pamiętajcie karma wraca. Nie ma nikt pojęcia jak wygląda to z perspektywy osoby po udarze. Ktokolwiek chce pogadać osobiście, wszystko wam opowiem. Bo dar życia jest wielki. Może nie potrafimy mówić i wygląda to okropnie z waszej strony lecz dzięki takim osobą jak mój mąż(aktualnie lecz nie wtedy w szpitalu) wiara w człowieka wzrasta, bo on jako jedyny bez wstydu dupę mi podcierał i kochał ponad wstręt wszech obecnie wyglądający. A ja nigdy nie poczułam że jestem brzydotą poskręcaną z bólu i choroby. Trzeba postawić się czasem w czyjeś skórze i pomyśleć co ktoś myśli, bo to właśnie jest empatia, którą ją ten pusty świat zatracił! I nie kieruję to do nikogo, tylko do ogólnego przemyślenia.

[naika]

witam
Moja mama doznała udaru tydzień temu. Minione dni były walką o jej życie.
Parametry życiowe dopiero się normują. Moja rodzina zaczyna znów wracać do
życia wraz z nią. Dopiero próbuję zrozumieć to co się stało, dlatego cieszę się
że znalazłam to forum. Mam nadzieję, że będę mogła liczyć na wsparcie i
podpowiedzi jak działać dalej.

khaldum - dziękuję Ci za nadzieję, którą mi dałaś

[azra19]

Moja Teściowa była przygotowywana do operacji onkologicznej (rak pęcherza), w
piątek miała iść na szkolenie, w czwartek doznała udaru. Miała problem z
wysławianiem się, z pamięcią, rozumieniem mowy. Zrobiono jej badania, poleżała
i wypisano do domu. Minął miesiąc, afazja bardzo powoli ustępuje. Na szczęście
neurolog nie widzi przeciwskazań do operacji onkologicznej. Mamy nadzieję, że
uda się to załatwić przed majowym weekendem.

[romole]

Na 39. urodziny dostałem niedokrwiennego udaru pnia mózgowego.
Był to "prezent" od życia, który uświadomił mi co jest na prawdę ważne i
skutecznie przewarościował moje dotychczasowe życie w pędzie.
Po dwóch latach mój stan jest na tyle satysfakcjonujący, że znalazłem
sens w tym, co przede mną.
Pozdrawiam i służę pomocą.

[figura25]

Witam,też miałam udar pnia móżdżku miesiąc przed 34 urodzinami.Mam pytanie : czy latasz samolotem?Bardzo chciałabym polecieć za ocean,ale bardzo się boję,że dostanę kolejny udar.

[1965jj]

moja dziewczyna, moze dziwne ze w takim wieku ma sie dziewczyne :), na
40-urodziny zostala uraczona udarem mozgu. Zator tetnicy, prawostronny udar,
lewostronny powazny niedowlad. Nie tak dawno to bylo, bo jakis miesiac temu. W
tej chwili jest na rehabilitacji. Czego moge szukac - wsparcia, porad,
czegokolwiek co pomoze.
Z pozdrowieniami dla wszystkich, Jarek

POMÓŻCIE

[michas_753]

Mam na imię Michał. Moja babcia - 67 lat - miała wczoraj rozległy
udar mózgu. Wcześniej miała problemy z nadciśnieniem. Jesteśmy
załamani. Karetka zabrała ją do szpitala w Gorzowie Wielkopolskim na
ulicy Walczaka - oddział neurologiczny. Odwiedziliśmy ją wczoraj. Ma
niedowład lewej strony. Na początku nie ruszała ani lewą nogą, ani
ręką, jednak wczoraj wieczorem - kilka godzin po udarze -
zaobserwowałem, że rusza lekko lewą nogą. Babcia mówi, ale trochę
niewyraźnie, jednak sensownie i opowiada logicznie. Mam kilka pytań.
Czy udar może w najbliższym czasie się powtórzyc, jakie są szanse na
wyleczenie mojej babci, kiedy powinna zacząc się rehabilitacja,
gdzie jest najlepsza klinika w Polsce - pywatna - gdzie mozna leczyc
takie schorzenia (cena leczenia nie gra roli), czy warto obecny stan
zdrowia mojej babci skonsultowac z innym lekarzem spoza szpitala
gorzowskiego? Jescze jedno pytanie: czy to prawda, ze po
niedowładzie lewej strony szybciej wraca się do zdrowia niż po
niedowładzie prawej?

ODPISZCIE

PROSZĘ I CZEKAM...

z góry DZIĘKUJĘ.

[marzenas7777]

Witam,
jestem w innej sytuacji ,bo to ja jestem po udarze(niedokrwiennym) i walczę o powrót do życia..Udar mi się 'zdarzył,jak miałam 53 lata- 2 lata temu i ciągle mam nadzieję,że będzie lepiej...
z moich doświadczeń rehabilitację należy zaczynać jak najszybciej- mówi się o godzinach po udarze,ale jest jeszcze tzw'polska rzeczywistość'.Nie poddawać się i walczyć. Jeżeli to tylko możliwe finansowo polecam prywatną rehabilitację,bo ta z NFZ,to..szkoda gadać - ja spotkałam takich rehabilitantów z NFZ, którym się nie chciało...i tyle, pewnie są gdzieś lepsi...ja nie miałam szczęścia. Prywatna rehabilitacja to inna bajka- taką znalazłam po ok 6 miesiącach i powolutku idzie ku lepszemu(tyle,że najlepszy czas już minął0.eh to życie... trzeba się uzbroić w cierpliwość - mnóstwo cierpliwości,w cuda nie wierzę,a więc do roboty...jeżeli Babcia jest optymistką i ma w sobie siłę,żeby walczyć- jest nadzieja. zadbajcie o motywację dla Babci - wnuki czekają..trzeba pomóc przy Świętach - co tam dla Babci ważne...i trzyma przy życiu...Dla Was to też trudny okres- dużo cierpliwości - pomoc czasem w najprostszych sprawach,np. ubieranie.. wkładanie butów - święty by ni wytrzymał..trzymam za Was kciuki życzę hektarów cierpliwości,a Babci - fajnych rehabilitantów,powodzenia,uporu i sukcesów

[broken-brain]

Cześć, przykro mi znam rehabilitanta który mnie po udarze bardzo rozległym tak postawił na nogi że niedawno przebiegłam ponad km;] Udar był 6lat temu, ale będę wszystkim go polecać bo gość nie zna granic w swoim zawodzie- sprawdź mój blog: broken-brain.pl

[gosiamp12]

witajcie moja mamusia 66lat jest po niedokrwiennym udarze mózgu
całej lewej komory lekaz nie dał nam cienia nadzieji mama przez 3
tygodnie byla nieprzytomna tydzien nie otwierała oczu potem zjedznie
łyzeczki zupy zajmowało pół godziny najtrudniejsze sa pierwsze 3
tygodnie jezeli nie bedzie goraczki powyzej 38 ani torsji to jest
nadziejata umiera ostatnia teraz mamusia jest 3 miesiac jest w domu
pielegnujemy rehabilitantka przychodzi 3 razy w tygodiu mama ma
paraliz prawej strony ajgorsza jest afazja: nie rozumie nas i nie
moze mowic ani chodzic ale z pomoca siada jezdzi na wozku zaczyna
robickroczki ale z pomoca, czas jest najwazniejszy, mowa moze wrocic
nawet po roku a moze i nie ,nie ma na to lekarstwa, wazne sa 3
tygodnie i opieka my siedzielismy 24godz. przy mamie ,dawalismy jej
wole zcia nagrywalam na komorke glos wnuczka zeby dodac jej sil i
modlitwa działa cuda bo iem ze mamusia bedzie zyla i bedzie chodzic
ale potrzeba duzo sera i cierpliwosci. I rehabilitacja codzienna ale
nie ponad siły.I uwazajcie na odlezyny masujcie nacierajcie
spirytusem i wierzcie bo lekarze w tych sprawach sa bez litosni
zazwyczaj ie daja nadziei bo to jest mozg i nigdy nie wiadomo jak
sie zachowa moze przejac funkcje uszkodzonych komórek i czlowiek
moze rawie calkiem dobrze zyc. w razie pytan -sluze pomoca acha i
przypilnujcie oddawaie stolca i dawajcie corym bardzo duzo pic

[marianna.live]

Moja babcia ma 77lat.Tydzień temu miała udar. Początkowo widać było
poprawę.Ropoznawała już cała rodzinę, mówiła logicznie chć trochę
nie wyraźnie (ale to nie istotne).Od czterech dni jest cora bardziej
zmęczona, właściwie cały czas śpi, kontakt z nią jest coraz słabszy!
Lekarze twierdzą że nic się nie dzieje bo sen jest lekarstwem ale my
widzimy że jest coraz gorzej!Nie wiem czy słuchać rozumu który
podpowiada że trzeba przygotować się na najgorsze czy serca które
pragnie żeby to lekarze mieli rację!!!

[joanna131]

Witaj.
Bardzo dobry pomysł na założenie forum względem udaru.Osobiście od 10 miesięcy
stykam się z tą chorobą na co dzień mianowicie moja mama 10 miesięcy temu
przeszła bardzo ciężki udar, jest osobą wiekową ma 79 lat.Od tego czasu opiekuję
się mamą sama szukałam pomocy , gdzie było możliwie cóż za każdym razem
słyszałam negatywną odpowiedz.Najgorsze , w tym jest bezradność tym bardziej iż
mama ma wiele innych chorób, właściwie każdy dzień jest darem.Przyznam bardzo
potrzebowała bym pomocy, jednak rozłożyłam ręce , gdyż już nie wiem , gdzie się
udać? Do tego osobiście jestem całkowicie przywiązana , w domu boję się
gdziekolwiek wyjść na dłużej , jeśli już to czynię, to jedynie szybkie zakupy ,
w sklepie i biegiem , do domu z tej przyczyny , gdyż nie mam z kim zostawić mamy
pod dobrą opieką.Jestem ze Szczecina , może wiesz , znasz jakieś instytucje ,
które mogłyby mi pomóc> Przyznaję już opadam z sił ,nie dodałam mama jest osobą
leżącą udar spowodowała bezwład ciała , całkowicie lewą stronę.
Serdecznie pozdrawiam.

[yazzeq]

Witam wszystkich i dziękuję założycielce tego forum.
Podobnie jak Wy, przeżywam dramat związany z tą okrutną chorobą i jej
konsekwencjami.
U mojego 63 letniego (wówczas) taty, udar (niedokrwienny) dokonał się 2,5 roku
temu. W ciągu ułamka sekundy, los odmienił życie jego i nasze (moje i mamy), w
pasmo cierpienia, bólu i ciągłego strachu.
Wiadomo że UDAR mózgu, w zależności od umiejscowienia, rozległości, czasu
reakcji i właściwej interwencji medycznej i wielu innych okoliczności.., u
jednych chorych spowoduje mniejsze spustoszenie z dającym nadzieję rokowaniem, a
u innych niestety (jeśli nie doprowadza od razu do śmierci!), to znacznie
upośledza różne czynności organizmu i może uczynić całkowicie niezdolnym do
samodzielnej egzystencji...!
Mój tata do dnia dzisiejszego nie chodzi samodzielnie, doznał porażenia nerwów
wzrokowych (praktycznie nie widzi), ma jednoczesną: dyzartrie i afazję. Mówienie
sprawia mu ogromną trudność, a wypowiadane słowa są mało zrozumiałe, choć
całkiem logiczne w treści. Od ok. 1 roku cierpi także na silną depresję
pourazową, stany lękowe i niestety z uwagi na brak poprawy, coraz częściej
popada w stany apatii.
W tym całym nieszczęściu staramy się wspierać, ale to tak boli gdy obserwuję
tatę bezradnego jak dziecko i przy tym sam jestem bezradny - bo tak mało możemy
zrobić...
Z różnych materiałów nt. udarów, wynika że naszych bliskich i nas zarazem,
spotkało nieszczęście bardzo powszechne...! Ponoć w krajach zachodnich udary są
najczęstszą przyczyną zgonów.
Mnie zastanawia zatem, dlaczego tak mało się o udarach słyszy??? W tym pytaniu
jest wiele mojego rozgoryczenia, ale czy nie mamy do niego prawa? Faktem jest że
wiedza medyczna nt. mózgu, chorób i metod leczenia nadal jest bardzo skromna...
A nam byłaby teraz tak bardzo potrzebna...
Cały czas jednak, mimo że ulatują..., to każda iskierka nadziei jest naszym
bliskim i nam samym zawsze niezbędna!
Byłoby dobrze gdyby wymiana naszych doświadczeń, porad czy wzajemne wsparcie
okazało się komuś pomocne... Czego wszystkim życzę!

[khaldum]

Witaj
i zostań z nami :) najwięcej postów pojawia się od osób których udar dotknął
"przed chwilą" - taka jak piszesz całakowita niewiedza o udarach, jego
przyczynach możliwościach terapii i rehabilitacji. Mało tu osób wymieniających
opinie, osób którzy żyją z udarowcami w domu, nie tydzień, dwa, ale rok, 2, 3 ...

pozdrawiam cię serdecznie
Khaldum

[janowiczk]

Witam.
Zastanawiam się tylko komu jest bardziej potrzebna pomoc - temu kto
założył to forum, czy ludzim którzy szukają pomocy. Radość z
wyzdrowienia - udziela się wszystkim, nikogo w tym nie trzeba
wspierać. Gożkie słowa jak się nie uda - to nie jest wyjście.
Stawianie kogoś na ziemi jak tylko się tego trzyma - to banał. Sory.
Ale jak chcesz pomagać to rób to w obiektywny sposób. A jeśli nie to
daj sobie z tym spokój. Wylewanie swoich emocji na innych Tobie może
pomaga, ale chyba nie o to chodzi.Pamiętaj od dzisiaj patrzę Ci na
ręce.-

[andrzeje_k]

Witam!
Ok 10 lat temu zasłabłem na ulicy. Przechodnie wezwali pogotowie.
Okazało się, wylew podpajęczynówkowy i śródkomorowy lewej półkóli
mózgu. Na szczęście wyszedłem z tego w zasadzie sprawny. Jednak na
początku nie mogąc się pozbierać przeszedłem na rentę.
Miłego dnia!

[aguusiaa22]

mój świat załamał się tydzień temu...

[beata_polska]

mój partner ma 37 lat, po 5 dniach walki zdiagnozowano po guzie,
naczyniaku i innych podejrzeniach udar ( na oddziale neurologi
żyrardowskiego szpitala). teraz jest w szpitalu MSWIA. jest
przytomny ale udar jest b. rozległy. Dopiero zaczynam poznawać tą
chorobę...i tak bardzo się boję. Jeśli wy albo ktoś z Waszej rodziny
przechodził udar w młodym wieku napiszcie do mnie proszę:
[e-mail]. Muszę wiedzieć jak najwięcej żeby mu
pomóc. Pozdrawiam Beata

[on_yx]

witam serdecznie 3 dni temu moja 74 letnia babcia doznała 2 udaru mózgu jest to dla nie dość ciężkie przeżycie wiec nie wiem jak sobie z tym poradzić i co zrobić by otrzymać pomoc dla babci więc pisze na tym forum mam nadzieję że uzyskam tutaj potrzebne informacje z góry serdecznie dziękuje za każda pomocną dłoń serdecznie pozdrawiam

[2kkris]

hej. Lat 36. Udar niedokrwienny w zakresie unaczynienia t.
podstawnej mózgu. Na początku worek problemów, które po kolei
eliminowałem, rehabilitacja niestety cały czas. Udar przechodziłem w
lipcu 2008. Chętnie odpowiem na różne pytania. pozdrawiam.

[ejdz]

Agnieszka, 32 lata. Udar krwotoczny w styczniu 2010 po wcześniejszej embolizacji naczyniaka. Ostatecznie zakończony operacją i zaklipsowaniem 2 naczyniaków. Mam niedowład lewostronny, spastyczną rękę, zaburzenia czucia głębokiego w dłoni i nadwrazliwosc w stopieoraz zaburzenia przestrzenne. No i doszła jeszcze padaczka pooperacyjna;( Cały czas sie rehabilituje.

33 lata JESTEM PO UDARZE NIEDOKRWIENNYM

[mokka1111]

CZEŚĆ.
W STYCZNIU TEGO ROKU PRZESZŁAM UDAR NIEDOKRWIENNY PRAWEJ PÓŁKULI.
MAM 33 LATA 2 DZIECI, NIE PALIŁAM , NIE PIŁAM A UDARU DOSTAŁAM. NIE:
ŁYKAŁAM, MÓWIŁAM, CHODZIŁAM,CAŁKOWITY NIEDOWŁAD LEWEJ STRONY.
PRZESZŁAM DŁUGĄ DROGĘ-CHODZĘ, MÓWIĘ RĘKA SIĘ RUSZA-JESZCZE NIE W
PEŁNI, ALE RUSZA.. SPODKAŁAM NA SWOJEJ DRODZE LUDZI BEZ KTÓRYCH TO
BY SIĘ NIE UDAŁO.... POZDRAWIAM WSZYSTKICH TYCH Z KIELC I
KONSTANCINA I BARDZO, BARDZO DZIĘKUJĘ.
CHĘTNIE PODZIELĘ SIĘ MOIMI DOŚWIADCZENIAMI MONIKA

[goska_d]

Niedługo minie już 7 mies. od udaru. byłam zdrową kobietą z 3
dzieci, której życie nagle wywróciło się do góry nogami. Teraz
powoli zbieram "moje rozsypane kawałki". Miałam porażenie
lewostronne (rozwarstwienie prawej tętnicy szyjnej)> Ciągle się
rehabilituję ale postępy były widoczne tylko na początku... co
mnie "rochę"deprymuje,ale sięnie poddaję (nie mogę). Mam przykurcz
palców lewej stopy co utrudnia prawidowe chodzenie ale wróciłam już
o pracy i staram się w miarę nomalnie żyć. Szukam od dawna ludzi w
podobnym wieku i sytuacji mam ndzieję, że przyjmiecie mnie do grona
ciągle jeszczxe "młodych udarowców":-).

[figura25]

Cześć,mam 38 lat,udar przeszłam ,gdy miałam 33 lata i 2 dzieci,czyli bardzo podobnie,do dzisiaj nie zdiagnozowano przyczyny,choć pamiętam,że bardzo się wtedy zdenerwowałam i skoczyło mi ciśnienie.Też miałam niedowład prawej strony ciała,paraliż krtani,oczopląs-katastrofa!Na szczęście udało mi się wyjść z tego prawie bez szwanku,o chorobie przypominają mi tylko leki, które codziennie przyjmuję.Zastanawiam się,czy mogę lecieć samolotem ,bop marzy mi się Dominikana.Może napiszesz do mnie ,czy już latałaś.Ja od tego czasu leciałam tylko do Mediolanu i z powrotem,ale to niespełna 2 godziny w jedną stronę.Nie wiem jak to jest na dłuższych trasach.Jakbyś wiedziała coś na ten temat to proszę odpisz.

[jipp]

Witam, 20 dni mnie powaliło, mowa i wzrok.... usiłuję i będę się starał po tym dalej normalnie żyć, piszę swojego bloga, wszystkie dni staram się tam opisać, trudno idzie pisanie bo mózg robi figle... jest wiele też wiele pytań, pewno i odpowiedzi z czasem się znajdą...
Pozdrawiam wszystkich .. i nie dajmy się, bo mnie dalej świat kręci i chce mi się żyć...

[klostalia_site]

Nie możemy wypaść z obiegu, kręci i kręci i zatrzymać nie może, kto nam pomoże?
Odwiedź mnie broken-brain.pl

[pomorskirehabilitant]

Specjalistyczne informacje na temat rehabilitacji po udarze sa na stronie www.pomorskirehabilitant.pl/udary.htm

[rovic33]

Witam
Jestem studentem Psychologii ,ostatni rok i poszukuje osób po udarze mózgu które chciały by poświecić trochę czasu na wypełnieni kwestionariuszy do pracy mgr.
Temat pracy to podmiotowe uwarunkowania zachowań zdrowotnych u osób po udarze mózgu.
poszukuje cech i zachowań które wpływają na poprawę jakości życia po udarze .
Proszę o pusty mail na adres [e-mail]

[wojtekdgm]

Wojtek 44 lata 10 lat po udarze niedokrwiennym witam wszystkich zarówno tych którzy przeżyli na własnej skórze i tych których rodziny przez to przeszły.

[tinagoni87]

Witajcie, mnie po porodzie silami natury dopadł tętniak,szczerze odradzam porodu naturalnego, chodzi mi o parcie.Niedowlad prawostronny.Jestem już4 miesiace od wylewu i mam pytanie do osób, które wrócily do normalnego życia. Czy Was też tak bolą mięśnie nogi, czy noga dalej jest sztywna? No i ręka ciężka wiecie o co chodzi i taka jakby doczepiona, nieswoja.Nie wiem jak to po miesiącach, latACH WYGLĄDA.mAM ZABURZENIA CZUCIA W STOPIE, CZUJĘ PIĘTĘ, TAK OD SPODU JAK CHODZĘ WRĘCZ KULEJĘ, ŻEBY NIE STAWAĆ NA PRAWĄ STOPĘ, CZUJĘ KOŚCI. poMOCY . dO REHAB POLECAM FILMY NA YOUTUBE NP STROKE REHABILITATION, EXERCISES ITP PO PL cWICZENIA PO UDARZE

[klostalia_site]

zaburzone czucie u mnie to normalka, już nigdy nie będę czuć tak samo lewej i prawej... Napisałam blog, wejdź i poczytaj: Przeżyłam właśnie go, udar krwotoczny, wielka tragedia mnie spotkała, jeśli chcecie zobaczcie mój blog:
broken-brain.pl

[davidson]

Witam.Mam na imię Mirek lat 61. W maju 2019 moja zona przebyła bardzo rozległy udar niedokrwienny lewej polkuli , wiec nie mówi.Nastąpiło porażenie kończyn prawej strony. Ze względu na konieczność sprawowania opieki zrezygnowałem z pracy, wiec z konieczności a przede wszystkim z braku środków na profesjonalną opieke od 4 miesięcy sam podjalem to wyzwanie. Wszystkiego się uczę. Najgorszy jest brak komunikacji który obydwoje nas skutecznie wyprowadza ze stanu równowagi. Po 40 wspólnych latach, trudno mi sobie wmówić ze to juz nie ta sama osoba.. Nie mogę zaakceptować agresji wobec mnie (dodam że nieuzasadnionej niczym ). Reasumując myślałem że opieka to codzienne czynności ( mycie,karmienie,pieluchy). Z tym daję radę ale brakprży gotowania i wiedzy zaprowadził mnie na oddział psychiatrycznyjednego ze szpitali (celowo niepodam nazwy bo i chwalić się próbą samobójcza nie ma powodu.W czasie mojego pobytu w szpitalu musieli radzić sobie synowie mimo że obiecałem i zapewniałem że jestem silny. Stało się inaczej. Wypisalem się na własną prośbę i mam nadzieje ze to było tylko chwilowe załamanie i będzie dobrze. Tak jak napisałem na wstępie, uczę się wszystkiego i liczę na Wasze doświadczenia. Od 40 dni trwa rehabilitacja domowa, lecz narazie z marnym skutkiem.Przepraszam za błędy lecz odzawsze używałem laptopa a teraz pożyczyłem tablet i trochę to dla mnie za trudne.Pozdrawiam i będę łykać wiedzę zgromadzoną w mądrzejszy ode mnie glowach .