Jak odeszlyscie od męża?

[pilea_peperomioides]

Moje małżeństwo staje się nie do zniesienia. Nic drastycznego, po prostu straciłam nadzieję że dam radę być szczęśliwa z tym człowiekiem. Mam różne obawy związane z zakończeniem tego związku, ale najbardziej w tej chwili obawiam się samego momentu oznajmienia, że odchodzę.
Jak to się odbywało u was? Poproszę o opowieści ku pokrzepieniu serc

[mashcaron]

Pewnego razu wróciłam do domu i oświadczyłam, że chcę rozwodu i ma tydzień na wyprowadzkę.

[mama-ola]

Pewnie Cię zaraz tu wszystkie jak jeden mąż zaczną chwalić, jaką byłaś fajną i stanowczą babką.
Zupełnie inaczej, niż gdyby która napisała:
Pewnego razu mąż wrócił do domu i mi oświadczył, że chce rozwodu, a ja mam tydzień na wyprowadzkę.

[mashcaron]

Wiesz, zanim do tego doszło, podejmowałam różne kroki by coś w naszym małżeństwie zmienić (np terapia- poszedł tam ze mną RAZ, nie odezwał się słowem po czym odmówił dalszego udziału). Jeśli tylko jedna strona chce zmian, to nic z tego nie będzie a mój ex mąż nie miał ochoty zmieniać swojego statusu mebla. Mi człowiek -fotel nie był do niczego potrzebny.

[kicifura]

mama-ola napisała:

> Pewnie Cię zaraz tu wszystkie jak jeden mąż zaczną chwalić, jaką byłaś fajną i
> stanowczą babką.

[mashcaron]

😂

[princesswhitewolf]

jezu... napisala cos skrotowo a juz zalozenie ze nie bylo powodow

[3-mamuska]

mashcaron napisała:

> Pewnego razu wróciłam do domu i oświadczyłam, że chcę rozwodu i ma tydzień na w
> yprowadzkę.


To czemu nie powiedziałeś ze chcesz rozwodu i w ciągu tygodnia się wyprowadzasz?
Hehehehe

A tak serio fakt lepiej rozwód niż się męczyć.

[kicifura]

3-mamuska napisała:

> mashcaron napisała:
>
> > Pewnego razu wróciłam do domu i oświadczyłam, że chcę rozwodu i ma tydzie
> ń na w
> > yprowadzkę.
>
>
> To czemu nie powiedziałeś ze chcesz rozwodu i w ciągu tygodnia się wyprowadzasz
> ?
> Hehehehe
>
> A tak serio fakt lepiej rozwód niż się męczyć.
>


Bo może to było jej mieszkanie hehehe?

[mashcaron]

Dokładnie tak, mieszkanie było moje, nie widziałam zatem powodu, dla którego to ja miałabym się wyprowadzać:p

[chrum_chrum_chrum]

Miałam swoje mieszkanie, które stało puste i się do niego wyprowadziłam. Nie ma lepszego uczucia niż spokój i harmonia życiowa.

[mamkotanagoracymdachu]

chrum_chrum_chrum napisał(a):

> Miałam swoje mieszkanie, które stało puste i się do niego wyprowadziłam.

U mnie podobnie, wyprowadziłam się do mieszkania (bylo wspólne, ale akurat przez chwile się nie wynajmowalo), mąż został w domu.
Gdybym nie miała, pewnie bym wynajęła.

Nie wyobrażam sobie sytuacji, kiedy każe mężowi wyprowadzić się z domu. Jak w ogóle można wyrzucić dorosłego człowieka z jego domu, przecież to nielegalne i przemocowe?

[mashcaron]

W moim przypadku to akurat był ( prawnie) mój dom. Mąż oczywiście mógł się nie wyprowadzać aż do rozwodu, ale chyba stwierdził, że mu się nie opłaca w tej sytuacji zostawać ze mną pod tym samym dachem.

[mamkotanagoracymdachu]

No ale mimo wszystko, wyprowadzkę można jakoś uzgodnić, przedyskutować warunki. Wyrzucanie kogokolwiek z domu nie mieści mi się w głowie.

[mashcaron]

Toż dałam mu czas, nie wywaliłam mu ciuchów za okno. A że wiedziałam, że przeprowadzi się do matki na drugą stronę ulicy, to tego czasu wiele nie potrzebował:p

[mamkotanagoracymdachu]

Nie wywalilas mu za okno, to faktycznie z klasą.

[mashcaron]

Wiesz, mój ex nie wniósł do mojego życia nic, poza swoją cielesną obecnością przyspawaną do fotela.
On na moje próby dyskusji i uzgadniania warunków działania naszego małżeństwa nie reagował więc zwyczajnie nie miałam już ochoty z nim o niczym dyskutować.
Bo niby z jakiej racji ? Dyskusje to tylko wtedy, kiedy chodzi o jego dobrostan? Mógł rozmawiać jak był na to czas.

[znana.jako.ggigus]

No ale jakos w ten zwiazek z nim weszlas.

[mashcaron]

No weszłam, bo byłam bardzo młoda, głupia i z patologii ale na szczęście szybko z niego wyszłam.

[princesswhitewolf]

>No ale mimo wszystko, wyprowadzkę można jakoś uzgodnić, przedyskutować warunki. Wyrzucanie kogokolwiek z domu nie mieści mi się w głowie.

a ja nie rozumiem dlaczego ludzie na podstawie paru literek wnioskuja ze to bylo nagle i z zaskoczenia.

[mashcaron]

Mojego exa akurat zaskoczyłam tym pomysłem o rozwodzie, bo on tego w ogóle nie brał na poważnie. Myślał, że tak sobie kłapię paszcza, jak to baba a do czynów nigdy nie przejdę. Był na prawdę, szczerze zaskoczony.

[princesswhitewolf]

ale to przekonanie kazdego prawie faceta lacznie z nim. Tez go zdziwko chaplo. Co nie znaczy ze wczesniej nic nie mowilas. A ze mial wybiorczy sluch...

[borsuczyca.klusek]

A jak to się w ogóle stało, że został twoim mężem? Ukrywał swoje zapędy czy z wiekiem tak spierniczał?

[mashcaron]

To do mnie? Bo mi się drzewko rozjechało.
Jeśli do mnie, to na to się złożyło kilka spraw, takich jak ciąża, bardzo młody wiek ( miałam 21 lat) i związany z wiekiem brak doświadczenia w "życiu rodzinnym" oraz młodzieńcze przeświadczenie, że jakoś to będzie.
Ale nie było, nawet seksu praktycznie nie uprawialiśmy, bo on nie miał czasu na pierdoły, był Boss w grze do ubicia.
Rozwiedliśmy się po trzech latach.

[mamkotanagoracymdachu]

princesswhitewolf napisała:

> >No ale mimo wszystko, wyprowadzkę można jakoś uzgodnić, przedyskutować war
> unki. Wyrzucanie kogokolwiek z domu nie mieści mi się w głowie.
>
> a ja nie rozumiem dlaczego ludzie na podstawie paru literek wnioskuja ze to byl
> o nagle i z zaskoczenia.

Z zaskoczenia czy nie, wywalenie czyichś rzeczy z szaf na podłogę jest poza moja granica tego, co dopuszczalne w cywilizowanej relacji miedzy dwojgiem dorosłych.

[princesswhitewolf]

>Z zaskoczenia czy nie, wywalenie czyichś rzeczy z szaf na podłogę jest poza moja granica tego, co dopuszczalne w cywilizowanej relacji miedzy dwojgiem dorosłych.

zalezy od okolicznosci. Jesli np facet zdradzal kobiete z najblizsza jej przyjaciolka takowy odruch i zachowanie nie jest dla mnie wielkim zdziwieniem.

[princesswhitewolf]

poza tym mamkoty, kto tu pisal o wywalaniu czegokolwiek?

Ja widzialam ze mashcaron napisala:
>Toż dałam mu czas, nie wywaliłam mu ciuchów za okno. A że wiedziałam, że przeprowadzi się do matki na drugą stronę ulicy, to tego czasu wiele nie potrzebował:p

[mamkotanagoracymdachu]

princesswhitewolf napisała:

> poza tym mamkoty, kto tu pisal o wywalaniu czegokolwiek?
>
> Ja widzialam ze mashcaron napisala:
> >Toż dałam mu czas, nie wywaliłam mu ciuchów za okno. A że wiedziałam, że p
> rzeprowadzi się do matki na drugą stronę ulicy, to tego czasu wiele nie potrzeb
> ował:p


Jezu, nie wiem, coś mi się chyba poplątało, przeczytałam, ze mascharon wywaliła mężowi rzeczy z szaf i kazała się wyprowadzać.

Jakieś zaćmienie, nie wiem gdzie to przeczytałam, w innym wątku sekundę później pewnie. Przepraszam, mascharon.

[mashcaron]

Niżej, jak_zwykle_wszystko_zajete pisała o wywalaniu rzeczy
Ja nic nie wywalam

[mashcaron]

Nie wywalałam*
Ale kazałam się wyprowadzić:p

[mamkotanagoracymdachu]

mashcaron napisała:

> Niżej, jak_zwykle_wszystko_zajete pisała o wywalaniu rzeczy
> Ja nic nie wywalam

Jakaś pomroczność na mnie spłynęła Jeszcze raz przepraszam!

[mashcaron]

Nie gniewam się:p wiele razy miałam ochotę coś mu wypieprzyć za okno, np komputer albo ten wypierdziany fotel..
Wrodzona sknera mnie blokowała 😂 szkoda dobrego komputera.

[mama-ola]

Ematki nie odchodzą, ematki wystawiają walizki.

[chatgris01]

Ja wystawilam plecak

[tokyocat]

Ja torby z ikei, te niebieskie.

[princesswhitewolf]

ja chyba walizki....

[bywalec.hoteli]

princesswhitewolf napisała:

> ja chyba walizki....

Jak do tego doszło Princess? Pisałaś, że już po roku od ślubu.

[princesswhitewolf]

taa... bo zakochane kobiety sa naiwne

niedoszly dr filozofii....cpal potajemnie coraz bardziej i stalo sie to zauwazalne, do roboty sie nie kwapil, kolejne studia w zasadzie zawalil bo ...zapomnial o pracy magisterskiej, wczesniej " nie umial" zrobic zadania a korepetycje sie sprowadzaly do tego ze facet za niego robil zadania a nie on, nie spieszyl wstac by mnie wiezc do szpitala jak mialam ostry stan zapalenia pecherza moczowiego... chyba jednak uwienczeniem bylo jak stwierdzil ze "sa ludzie stworzeni do robienia kariery jak ty ( tzn ja) a sa tacy do celow wyzszych"

tak ze wiec tego...

[princesswhitewolf]

ale to dawien dawno bylo

[bywalec.hoteli]

szczerze to nie wiem kto madry bedzie studiowal filozofie

[princesswhitewolf]

wiesz ja na to patrzylam tak: kiedys studiowalam historie sztuki. Potem usilowalam sie z tego wywinac studiujac kolejny kierunek.

W jego przypadku mowa o kolejnym kierunku

[angazetka]

Bywalcze, to nie twój problem.

[sueellen]

Wyszłam do supermarketu i nigdy nie wróciłam. Po miesiącu kazałam mu wysłać moje rzeczy kurierem. Wysłał część. Resztę sam przywiózł.

[mama-ola]

> Wyszłam do supermarketu i nigdy nie wróciłam. Po miesiącu kazałam mu wysłać moj
> e rzeczy kurierem. Wysłał część. Resztę sam przywiózł.

Mąż czy "tylko" facet, z którym mieszkałaś?

[iwles]

Coś ty taka czepialska? Ugryzło cie coś?

[mama-ola]

Nie czepiam się, tylko dopytuję czy aby na pewno mąż. Inny kaliber ma odejście od męża, inny - od chłopaka. Jeśli wątek zmieni się we wspominki, jak rzucaliśmy swoich chłopaków, to to nie całkiem będzie to, o co chodziło założycielce wątku, która się gryzie.

[g.r.uu]

Racja, odejście od męża po trzech latach małżeństwa miało inny kaliber niż gdybym teraz po 10 latach odchodziła od chłopaka z którym mam troje dzieci

[mama-ola]

Wiadomo, że są różne sytuacje i układy

Po prostu nie uwierzyłam, że od męża można odejść spontanicznie podczas zakupu w supermarkecie. No dla mnie to jest niewiarygodne i już. Może brzmi fajnie i wesoło, ale to wszystko.

[mashcaron]

Nie sądzę, żeby to było aż tak spontaniczne. Pewnie jakiś czas ta myśl się lęgła w głowie a to był tylko ten moment, kiedy poczuła, że dłużej tak już nie może.
U mnie tak właśnie było. Nadszedł moment, kiedy klejone rozsypało się jak talerzyk z duralexu i już nie było co zbierać.

[princesswhitewolf]

dokladnie

[ritual2019]

mama-ola napisała:

> Nie czepiam się, tylko dopytuję czy aby na pewno mąż. Inny kaliber ma odejście
> od męża, inny - od chłopaka.

Zdaje sie partnera, maja dzieci. Emocjonalnie nie ma roznicy.

[suki-z-godzin]

One do tego supermarketu wyszla z dwojka dzieci, o ile dobrze pamietam. Wiec nie, nie chodzi o rzucenie chlopaka z liceum.

[princesswhitewolf]

> Inny kaliber ma odejście od męża, inny - od chłopaka.

taaa zalozmy chlopaka z ktorym mieszkala 10 lat i miala dzieci... inny kaliber he he... dobre

bo ksiadz nie poblogoslawil czy urzednik?

[olpa7]

Złożyłam pozew ale mi nie wierzył. W końcu gdy przyszło pismo z sądu się wkurzył. Poprosiłam żeby się wyprowadził to odmówił nie patrząc na dzieci także to ja po kilku dniach się wyprowadziłam.

[princy-mincy]

Mam znajoma, ktorej ex tez nie wierzyl, ze zlozyla pozew. Wkurzyl sie okropnie, gdy przyszlo pismo z sadu, efektem czego uciekla z dziecmi do rodzicow.

[mama-ola]

Ja mam znajomą, której facet się zdziwił, że złożyła pozew. Po prostu zdziwił. I zażądał wycofania!
Bardzo dziwne było to jego zdziwienie, skoro sytuacja była taka, że robił awantury, bił ją, nie sypiali ze sobą.

[jomarch]

Ja akurat nie odeszłam, ale znam kilka historii. Zwykle to kobieta podejmuje ten ostateczny krok i wyprowadza się - do kogoś, do matki, do innego lokum, do wynajętego mieszkania. To chyba jedyny sposób żeby zakończyć małżeństwo, tak naprawdę.

[princy-mincy]

To nie ja, ale:
- jedna znajoma wyprowadzila sie z dzieckiem z wynajmowanego z mezem mieszkania do innego wynajmowanego (juz bez meza)
- inna wyprowadzila sie z wynajmowanego mieszkania do domu rodzicow (dziecko wziela ze soba)
- kolejna doprowadzila do wyprowadzki meza z jej mieszkania odziedziczonego po dziadkach
- kolejna dlugo sie uzerala nim maz wyprowadzil sie ze wspolnego domu (ona nie chciala go sprzedawac, chciala w nim zostac razem z dziecmi, jego chciala splacic).

[jak_zwykle_wszystko_zajete]

Do rozstania zbierałam się tak, jak Ty. Czułam, ze to pora, ale nie wiedziałam, jak to zrobić.
Pewnego dnia mąż nie uszanował mojej prośby o powrót do domu ze spotkania z kolegami o normalnej godzinie (było to dla mnie wyjątkowo ważne tego dnia). To była kropla, która przelała czarę goryczy i rozczarowań. Jak w końcu wrócił, to jego rzeczy były już wyrzucone na środek mieszkania i dostał komunikat, ze jak na drugi dzień wrócę z pracy ma go już nie być.
Długo potem opowiadał kolegom, ze go wyrzuciłam z domu, bo późno wrócił z imprezy Wszystkie inne jego działania jakoś umknęły jego uwadze

[jak_zwykle_wszystko_zajete]

Dla potencjalnych kwestionujących: była wcześniej terapia, rozmowy, próby poukładania tego związku. To nie tak, ze jak grom z jasnego nieba wystawiłam mu walizki (w sumie to nie wystawiłam i nawet miał pretensje, ze ładnie mu nie poskladalam rzeczy, tylko wyrzuciłam na podłogę ).

[bywalec.hoteli]

a doszło do rozwodu czy jednak pozwoliłaś wrócić?

[maly_fiolek]

> Jak w końcu wrócił, to jego rzeczy były już wyrzucone na środek mieszkania i dostał komunikat, ze jak na drugi dzień wrócę z pracy ma go już nie być.

Mógł to olać. Takie działanie jest nielegalne, dopóki para jest małżeństwem - to współmałżonkowi przysługuje prawo do lokalu, nawet jeśli nie jest jego właścicielem.
A jeśli lokal jest wspólny - to nie ma wogóle możliwości pozbycia się małżonka.
Przy czym nie mówimy tu o sytuacjach typu przemoc.

[hexella]

no i teraz dziewczyna obgryzie paznokcie po same łokcie, że tak bez poszanowania przepisów wywaliła chłopa. Może jeszcze da się coś zrobić, może dziad wróci pomieszkać chwilę w celu zachowania urzędowych terminów?

[trampki_w_kwiatki]

Serio, jak chłop ma odrobinę honoru to nie robi sobie jaj i się wyprowadza.

[aagnes]

Gdzieś wybył, zadzwonił a ja powiedziałam, zeby juz nie wracał albo tylko po swoje rzeczy. prowadzilismy mnostwo takich rozmów z ktorych nic nie wynikalo, a tym razem jakos tak to ujełam, ze nie pozostawalo zadne pole do negocjacji, pytan, jęczenia, nic.
dodam tylko, ze teraz zyjemy bardzo dobrze, ale na odleglosc.
ulga byla tak nieziemska, ze nie da sie tego opisac. mieszkanie z kims jest dla mnie nie do przyjecia, jesli facet to tylko i wylacznie dochodzący.

[maly_fiolek]

Małżeństwo staje się nie do zniesienia bo straciłaś nadzieję że dasz radę być szczęśliwa z mężem???
OMG

[princy-mincy]

Co OMG? Jesli dziewczyna starala sie byc szczesliwa, robila cos, by polepszyc swoje malzenstwo i zdala sobie sprawe, ze nie ma szans, by to malzenstwo kiedykolwiek sie polepszylo, ze nie bedzie szczesliwa- to tak, takie malzenstwo staje sie nie do zniesienia.

[pilea_peperomioides]

Dziękuję Ci, dokładnie tak jest.

[arabelax]

maly_fiolek napisała:

> Małżeństwo staje się nie do zniesienia bo straciłaś nadzieję że dasz radę być s
> zczęśliwa z mężem???
> OMG

Co Cie tak zaskoczyło?

[bulzemba]

Mój groził rozwodem. Pewnego dnia że łzami w oczach przyznałam mu rację. Biedak się zapowietrzył

[nowel1]

Za długo.
Strawiłam 6 lat od czasu, gdy już wiedziałam, ze nic z tego nie będzie, do momentu wyprowadzki. Mojej wyprowadzki, mieszkanie było służbowe.
Zmieniłam pracę, miasto, dzieci ze mną.
Wcześniej wciąż się łudziłam, że uda nam się dogadać, że on posłucha mnie zamiast wiecznie opowiadać w kółko swoje historie. Nie udało się. W pewnym momencie nie było juz co zbierać; ale może dzięki temu końcówka obyła się bez wielkich scen. Co nie znaczy, że milutko i w przyjaźni. Myślę, że te 6 lat to było o 5,5 roku za długo. Zwłaszcza dla dzieci.

[iberka]

On odszedł - wyszedł na siłownię i nie wrócił. Oczywiście nie informował o tym, ot spontanicznie zamieszkał z Ukrainką z internetu.

[tt-tka]

Nie odchodzilam.
Ale gdyby... i gdyby to bylo po wielokrotnych probach dogadania sie, bezskutecznych probach, to zapewne bez slowa. Jak u Mlynarskiego "za oknem swit, na stole kwit z chemicznej pralni z krotkim dopiskiem - odchodze, odbierz sam"

[misterni]

Wiele lat temu, jeszcze w ubiegłym wieku rozstałam się z moim pierwszym mężem. Po prostu pewnego dnia kazałam mu się wyprowadzić (mieszkanie było moje) i się wyprowadził do rodziców klatkę schodową obok. Przez jakiś czas próbował wrócić, potem dał spokój. Po kilku miesiącach wniosłam pozew o rozwód bez orzekania o winie, napierwszej rozprawie przystał na to, na drugą się nie stawił, tylko orzysłał pełnomocnika z wnioskiem o rozwód z mojej winy. 😉
Nie lubię do tego wracać, bo zmarnowałam przez tego człowieka kilka lat ze swojego życia.

[default]

Odchodziłam niejako stopniowo, bo kiedy już zaczęłam na poważnie mieć dosyć jego bierności, lenistwa i braku jakiejkolwiek inicjatywy życiowej, a do tego (bardzo znaczące) awantur z tesciową, u której niestety mieszkaliśmy - to coraz częściej bywałam z córką u rodziców, nieraz nocowałam, początkowo jedną-dwie noce, potem coraz rzadziej pojawiałam się u niego. I pewnego dnia zamówiłam taksówkę bagazową, pojechałam tam i zabrałam swoje rzeczy i meble. Jego nie było, teściowa patrzyła że zgrozą na tragarzy wynoszących mój dobytek i spytała "czy ty na pewno wiesz co robisz?" Powiedziałam że jestem całkowicie pewna swojej decyzji i jej nie zmienię.

[mysiulek08]

najpierw aktualna panne exa wyrzucilam z biura, doslownie, chwycilam za 'chabety' i wynioslam za drzwi ( ona mikrus siegajacy mi do ramion)) a po miesiacu wsiadlam do samolotu, kierunek am pld, zostawiajac exa z firma, ktora przez kilka lat mu prowadzilam, a ktora musial zamknac bo sie interesy posypaly ( nie mial kto dopilnowac)

ogromnie jestem wdzieczna moim rodzicom za wsparcie w tym szalenstwie

[igge]

U mnie to było odejście nie od męża tylko chłopaka i jakoś tak zamiast normalnie powiedzieć, że koniec z nami, to po jego propozycji małżeńskiej oznajmiłam, że " zróbmy sobie rok przerwy".
Następnego dnia szybciorem ewakuowałam się ze związku, wyprowadziłam do innego miasta i generalnie zaczęłam inną bajkę. Trwa do dziś czyli baaardzo długo.
Około rok potem, chyba mniej ex odnalazł mnie ( zdobył adres od kogoś) i znienacka odwiedził w tym innym mieście. Sama byłam, sprzątałam.
Trochę zaskakujące bo mieszkałam już wtedy z obecnym mężem.

[trampki_w_kwiatki]

"słuchaj, ja jednak nie dam rady w tych okolicznościach z tobą być, więc do końca sierpnia znajdź sobie mieszkanie".
I tyle w temacie.
Kiedyś myślałam, że takie rzeczy są nie do zrobienia a perspektywa końca związku wydawała się koszmarem. Z perspektywy czasu to wszystko wygląda zupełnie inaczej. Z nowym partnerem nie przywiązuję się już do myśli o jakiejś dozgonnej miłości, choć oczywiście długie związki są bardzo praktyczne i wygodne.

[igge]

Mojej mamie miłości do męża starczyło na jakieś 3 lata. Maks 5. (Ojciec był " niedojrzały" czytaj urządził w domu imprezę z panienkami jak matki nie było).
Potem zażądała rozwodu.

Mój ojciec (choć on nadal kochał matkę) grzecznie jej sam napisał pozew ( prawnikiem był).
Wiedział skubaniec, że nie było jej z nim łatwo.
Nie przypominam sobie, żeby mama kiedykolwiek żałowała swojej decyzji.

Jak partner zapracuje sobie na utratę miłości do niego to amen i finito, zostają zgliszcza.